1ZZEL
Amerikaanse vliegtuigindustrie
noopt Europese tot samengaan
Evangelie van Mattheus
indrukwekkende film
DESERTO ROSSO
DUET
64
DEN
HARD GEVECHT OM EUROPESE MARKT
Prachtige prestatie van
cineast Pier Paolo Pasolini
Voorbeeld
Warboel
Ongelegen
Harde strijd
NYLONS
West-Duitsland
Amerikaans
bruggehoofd
VAR doet het
zuiniger aan
NABESCHOUWING
LE BOURGET 65
met gratis
waardezegeïs
van 15 en 25 ct.
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 19 JUNI 1965
Amateur
Ül
Aangrijpend
INGMAR BERGMAN
niet naar Amsterdam
spaar plezierigmet
vraag vooral om de
DUET-spaarkaart
HRING -
ne moeilijkheden is de Iaat*
r liet traditionele voorjaars-
ilar del Plata niet verspeeld.
Ie organisatorische en finan-
nen tot het verleden behoren,
ooi weer met een sterke be-
start gegaan.
'orieten behoren uiteraard de
n Stein en Averbach, maar
gentijnse vertegenwoordigers
nno. Pilnik en Rossetto zijn
is. De Verenigde Staten van
•ika hebben Benkö afgevaar-
1 voor Roemenië uitkomt de
alentvolle Gheorgui. Kortom
gezelschap, wier namen er
itaan, dat er op hoog niveau
:al worden. Dit bleek reeds
erstaande partij in de eerste
rin de 57-jarige Najdorf op
en wijze zijn tegenstander met
•ende combinatie te lijf ging
ivertuigend de winst afdwong,
ike partij!
'oguelman (Argentinië)
Najdorf (Argentinië)
in het internationale schaak-
Mar del Plata 1965.
Pg8-f6; 2. c2-c4, c7-c5; 3. d4-
4. Pbl-c3. Lf8-g7; 5. Pgl-f3,
2-e4, 0-0; 7. h2-h3
weliswaar 7. Lg4, maar in
de tekstzet op tempoverlies
a7-a6; 8. Lcl-e3, Dd8-a5; 9.
b5; 10. 0-0
heeft consequent de stra-
langrijke opmars b7-b5 door-
7. cb5;, ab5:; 11. Lb5: volgt 11.
en zwart staat veel beter)
b5xc4; 11. Ld3xc4, Pb8-d7;
Da5-c7; 13. f2-f4, Pd7-b6; 14.
i-b8; 15. Lc4-fl, e7-e6!
nvoudige middelen wordt de
gheid van de witte spelop-
de kaak gesteld)
,6, I7xe6; 17. Le3-f2, Pf6-h5
lert 18 e5 en valt pion f4 aan)
I, Lg7-d4!; 19. Pd2-f3. e6-e5
laat er geen gras over groeien
eert op unieke wijze een ko-
d4, c5xd4; 21. Pc3-e2, Pb6-d7;
Pd7-c5; 23. Lfl-g2. Lc8-b7; 24.
i5-f6; 25. Ddl-c2.
edwongen)
Tb8-c8; 26. Dc2-bl, e5xf4
uding van een hele mooie com-
na 27 g3xf4:
Pf6xe4! -
nd, want 28. Le4:, Pe4:; 29. Te4:
19. Dc6! en de witte toren
loren, omdat deze wegens mat
t wijken kan)
xe4, Dc7-c6!
'de pointe)
-e2, Pc5xe4; 30. Pe2xd4, Dc6-e8;
:3, Pe4-f6; 32. Dbl-d3, Lb7xg2;
g2.
taat duidelijk verloren)
Pf6-d5; 34. Le3-d2, Pd5xf4+;
f4, Tfoxf4; 36. Pd4-f3, De8-c6; 37.
Tc8-f8; 38. Pf3-d4, Dc6-d5; 39.
3d5-g5+ en wit gaf zich gewon-
40. Kh2 volgt 40Tf2
ip de volgende zet.
Scliaakraadsel
der fraai en zeker fascinerend Is
waarop de witspeler er in het
ande schaakraadsel in slaagt de
te dwingen. Het grote materiële
it van wit schijnt zo op het oog
lakkelijke overwinning te waar
maar zwart beschikt nog over
geraffineerde finesses, die eerst
vd moeten worden.
jjj |J
t aan zet, maar wit wint!
OPLOSSING:
c3-c2; 2. Lal-b2, e6xd5 (Ge
n); 3. Lc4-d3, c2-cl D!; 4. Lb2xc»
(Nu faalt 5. Ld2: daar de zwartf
dan pat staat); 5. Lel-b2!, Let-
Lb2-al! (Vooral niet 6. Ph4
Lg5+): 6. Lcl-W
i4!, Lb2xal; 8. Ph4-g6 mat.
afk.) 36. meisjesnaam. 38. ,helL®.
39. bosgod. 46. provincie m
t. 48. stofmaat. 50 meemaken.
oornaamw. 54. inwendig pre.1in«
maal. 57. voorzetsel- 59.
31. harde slag. 64 als volgt l»
tomelingschap. 63. voorzetsel.
Duitsch). 72. cilinder. 73. vr"P"nt.
ontkenning. 76. op dit mon
remde munt.
OPLOSSING:
inntaal1. te; 3. r.-k.; -■
22. sas; 23. ier; 25. duffe
i. man; 10. a.g.; n. ee,
■ton; 15. nestor; 17. ali;
aarde; 33."ai;*34. eïer; 36. tuik
39. da; 41. knap; 44. na®J'nCi
roest; 50. rio; 51. laren; 53.
58. eem; 60. ilias; 61. el*.
66. somber; 68. sar; 69. a"r e]
eek; 73- l.o. 74. ct; 75. on. 70-
caai: 1 tarief; 2. ent: 3.
5. je; 6. rente; 7. els; 19
13. koe; 14. ka; 16. rx
20 sint.; 22 set; 24 r.a.i.
ui; 27. feeks; 30. alida; <0.
35. eva; 37. u.s.a.; 39. ,s
2. nto; 43. pril; 44. nota;
47. in; 49. etmaal; I
de; 57. assen; 58. és.
63. kr.; 65. k.r.o.; 6] JP
m.o. (Nadruk verboden)
Twee films hebben op de filmweek
te Arnhem, die vanavond wordt beslo
ten, de toon aangegeven t.w. „Het
evangelie volgens Mattheus" van Pier
Paolo Pasolini en „Deserto rosso" van
Michelangelo Antonioni. Vooral de eer
ste is 't onderwerp van uitgebreide dis
cussies geworden. Geen wonder. Pa
solini staat te boek als een uitgespro
ken marxist. „Le diable au service de
Dieu", schreef de criticus van Paris-
Match. Hij had in zoverre gelijk, dat
Pasolini in elk geval een verduiveld
goede film heeft gemaakt. Dit „Van-
gelo secondo Matteo" is waarschijnlijk
de beste bijbelfilm, die ooit is ge
maakt. Alles wat er op dit gebied tot
nog toe uit Italiaanse en Amerikaan
se studio's is gekomen, kan nu ge
voeglijk verbrand worden.
Pasolini is de eerste regisseur, die het
evangelie werkelijk als scenario heeft
gehanteerd. Daaruit is een minimum
aan dialoog voortgevloeid. Het meren
deel van de gesproken tekst is in de
mond gelegd van de Spaanse student
Enrique Irazoque, die Jezus vertolkt. De
tekst is zó in het Nieuwe Testament
terug te vinden.
De andere personen, Maria (als jonge
vrouw vertolkt door Margherita Carusa
en op latere leeftijd door Pasolini's moe
der), Jozef, de apostelen e.a. nemen vrij
wel geen deel aan de gesprekken. Dit
is niet zozeer een gevolg van een na
drukkelijke versobering als wel van Pa
solini' s streven elke bombast uit de weg
te gaan. En dat is hem uitstekend ge
lukt. Misschien op één uitzondering na
n.l. daar waar Jezus over het water wan
delt. Over de dramatische zeggings
kracht van zo'n scène valt te twisten. Er
staat in elke geval tegenover, dat de
haan, waarop men logischerwijze zit te
wachten als Petrus Jezus heeft verloo
chend niet in volle glorie aan het kraai-
schrijver en als regisseur fel gekant heeft
tegen sociale misstanden, omdat hij
maar al te goed weet hoe het er in de
achterbuurten van Rome en Milaan uit
ziet.
De Christus van Pasolini is een zuiver
menselijke verschijning. De regisseur is
wars van elke idealisering. Hij ziet
Chritus niet als een halfgod of een
joods symbool, maar eerst en vooral als
mens. die ook als zodanig geleden heeft.
Pasolini geeft geen mening over de god
delijkheid van Christus. Hij heeft eerst
en vooral gestreefd naar een zo direct
mogelijke confrontatie met Christus als
mens. Dat brengt uiteraard risico's met
zich mee. Voor wie in een bepaalde ge
loofstraditie is opgevoed zal het niet
steeds even gemakkelijk zijn Pasolini's
visie te volgen. En men kan niemand
het recht ontzeggen roomser te willen
zijn dan de paus..
Hiervóór hebben we al iets gezegd
over de type-casting van ,11 Vangelo
secondo Matteo". 'Deze keuze van de
typen heeft zeker bijgedragen tot het uit
eindelijke resultaat van de film. Paso
lini werkt vrijwel nooit met beroeps
acteurs. Zijn film „Mamma Roma" is
tot nog toe de enige uitzondering ge
weest. Voor „II Vangelo" heeft hij ge
werkt met amateurs. Jezus was een
Spaanse student in de economie, de apos
telen zijn vrienden van hem. meestal
dichters en schrijvers. Met al deze men
sen, die niet meer kunnen doen dan lijfe
lijk aanwezig zijn voor de camera, heeft
Pasolini vruchtbaarder kunnen werken
dan met beroepsacteurs, die toch altijd
zelf een bepaalde spelopvatting huldigen.
Pasolini's amateurs zijn niet gemodel
leerd volgens de geijkte normen van de
filmindustrie. Dat kwaYn de menselijke
expressie van hun gezichten alleen maar
ten goede. Tenslotte heeft het principe
van werken met amateurs zijn deugde
lijkheid al bewezen toen Dreyer in 1927
,,La passion de Jeanne d'Arc" op die
manier maakte.
Zonder ze bepaald functioneel in zijn
compositie te betrekken (vgl. Deserto
De Spaanse student, die de rol
van Jezus vertolkt.
rosso van Antonioni) heeft Pasolini ten
slotte de kleur in de film nog gebruikt
om het majestueuze decor a.h.w. een di
mensie mèèr te verlenen. Ook vanwege
deze schoonheid van de beelden is ,,Het
evangelie volgens Mattheus" voorbeel
dig geworden. Alles bij elkaar heeft Pa
solini een proeve van filmisch vakman
schap afgelegd, die waard is door velen
gezien te worden.
BERT VAN OOSTERHOUT.
filtreren.
In het Boeing-chalet zei de manager
het zo: „Wij in Amerika hebben een
ervaring en een know-how die u in
Europa niet heeft, maar er zijn een he
leboel dingen die wij Amerikanen juist
graag van Europa willen leren. Het is
een feit dat de Europese, met name de
Franse, Britse en Duitse, ontwerpers
niet onder hoeven te doen voor hun
Amerikaanse collega's. De Fransen be
wezen dat al jaren geleden met hun
Caravelle en thans met de verticaal op
stijgende Mirage-III-V; de Britten
brachten het eerste straal-lijnvliegtuig
hl de lucht en hadden in de om eco-
(Van onze luchtvaairtredacteur)
PARIJS De feesteRjk met
whisky-soda's en snacks gelar
deerde bijeenkomst in het chalet
van de machtige Boeing Com
pany op de tentoonstelling in
Parijs, symboliseerde overdui
delijk de conclusie die men uit
de 26e (en tiende naoorlogse)
internationale lucht- en ruimte
vaarttentoonstelling op Le Bour
get moet trekken. Deze conclusie
is, dat de Europese lucht- en
ruimtevaartindustrieën nog nau
wer dan tot nu toe, de gelederen
moeten sluiten, willen zij wat
David Fairhall van The Guar
dian treffend noemde de
„Amerikaanse industriële stoom
wals", die op West-Europa af
komt, met succes en ten bate van
eigen industrieën tegenhouden.
(n het luxueuze chalet kondigde de ma.
nagers van Boeing en de Duitse Belkow-
fabrieken een periode van nauwe sa
menwerking aan, waarbij ook Britse
industrieën betrokken zijn.
Hiermee vormde de Amerikaanse
luchtvaartindustrie zijn zoveelste brug
gehoofd op het oude continent. Het is
vooral via Duitsland en in mindere mate
via Groot-Brittannië dat de Amerika,
nen hun greep op de voor hen zeer
aantrekkelijke vliegtuigmarkt vergro
ten.
nomische redenen door de Wilson-
administratie geschrapte TSR-2 een,
aan de nu al befaamde Amerikaanse
F 111 van General Dynamics gelijk
waardige concurrent.
Evenals met de introductie van het
straalvliegtuig zal het opnieuw Europa
zijn dat de Amerikaanse industrie de
loef afsteekt met het openen van het
supersonisch tijdperk. Het Frans-Britse
Concorde-project werd voor Wilsons
schrapwoede behoed en is thans het
meest spectaculaire voorbeeld van In-
tereuropese samenwerking. De zelf al
uit nationale fusies en concentraties
voortgekomen Sud Aviation en British
Aircraft Corporation hebben voor het
Concordeproject tal van toeleverings
industrieën ook in Duitsland en
Italië ingeschakeld.
Het Concorde-project mag een fraai
voorbeeld van internationale samen
werking zijn, het is vooral een beves
tiging van de potentiële kracht van
de Europese vliegtuigindustrie.
Het fraaie Concorde-voorbeeld en
het steeds toenemende aantal op
Le Bourget met nadruk en enige trots
tentoongestelde voorbeelden van sa
menwerking, nemen het feit niet weg
dat nog teveel Europese produktie-
groepen bezig zijn met elkaar overlap
pende en beconcurrerende projecten.
Zo zijn er bijvoorbeeld op het ogenblik
in Europa drie projecten in uitvoering
die het „gevechtsvliegtuig van de toe
komst" moeten opleveren: de VTOL,
het verticaal opstijgende en landende
vliegtuig. Aan al deze projecten wordt
internationaal samengewerkt zoals bij
tal van andere. Indien men over de
kaart van Europa de lijnen zou teke
nen die de samenwerkende groepen en
fabrieken met elkaar verbindt, dan ziet
men een onontwarbare kluwen. Er zit
geen enkel systeem in en van een effi
ciënte Europese produktiepolitiek is
geen sprake. Alle internationale projec
ten zijn incidenteel opgezet en zullen
ondanks de bewonderenswaardige
resultaten niet in staat zijn de aan
rollende Amerikaanse „stoomwals" te
keren.
A chter de fagade van naar de hemel
wijzende raketten, glanzende super
sonische vliegtuigen waarvan het me
rendeel de contouren van het vliegtuig
van morgen toont, de schitterende mo
dellen van gedurfde plannen en de rijk_
bevoorrade maar oervervelende cock-
ailparties in de chalets der expose-
ende industrieën, speelt zich een har-
ie strijd af. De slag om de Westeurope-
;e vliegtuigmarkt waarin zelfs dé Rus-
en zij het vorlopig nog kansloos
'ich voor het eerst en met spectacu
lair vertoon komen mengen.
De Amerikaanse invasie komt niet
geheel onverwacht, maar wel op een
hoogst ongelegen moment. Te voorzien
was dat met de voortschrijdende ont
wikkeling van het geleidewapen en het
daarmee gepaard gaande terugdringen
van het militaire vliegtuig, het Ameri
kaanse produktiepotentieel zich in toe
nemende mate zou richten op de volle
dige verovering van de Europese markt;
de enige belangrijke buiten de Verenig
de Staten. Al onmiddellijk na de twee
de wereldoorlog beheersten de Ameri
kanen de markt. Zij alleen waren in
staat te voorzien in de behoefte aan
lijn vliegtuigen en zij waren het ook die
door middel van hun hulpprogramma's
de luchtmachten van het bevrijde Euro_
pa op de been brachten. De gevolgen
hiervan zijn dat alle Europese lucht
vaartmaatschappijen op de Britse
In de aanhef schreven wij dat het
Amerikaanse offensief dat op Le
Bourget d.m.v. een massale deelname
duidelijker dan ooit zichtbaar is op
een voor Europa uiterst ongelegen mo
ment komt.
De Franse vliegtuigindustrie schijnt
de grens van de afzetmogelijkheden te
naderen en heeft die in sommige ge
vallen al bereikt. Daarbij raakte zij
haar produkten met uitzondering
van de succesvolle Caravelle en
Alouette-series vrijwel niet buiten de
eigen grenzen kwijt.
De Britse vliegtuigindustrie is „ont
hoofd" nu de regering-Wilson juist de
meest vooruitstrevende projecten heeft
afgestoten. Met hun commerciële vlieg
tuigen komen de Britten niet veel ver
der dan hun eigen markt, ondanks de
uitstekende kwaliteiten van bijvoor
beeld de Super VC-10 en de BAC 1-11.
De Italiaanse vliegtuigindustrie zit
dringend verlegen om werk. In hoog
tempo ontwikkelt Fiat zijn VTOL G91Y
in de hoop mee te kunnen dingen in
de competitie die zal ontbranden als de
NAVO de Starfighter gaat vervangen.
In Nederland zit Fokker te wachten
op orders die het gat dat door het ge
reedkomen van de Starfighter-serie ont
stond, weer op te vullen, waarvoor
méér nodig is dan het Fellowship-
project.
De Duitsers tenslotte, zitten boordevol
plannen, maar hebben nog steeds geen
geld en voor hen is de Amerikaanse
„invasie" een stoot in de goede richting.
De Russen op Le Bourget zijn te
leurgesteld omdat hun vliegtuigen
niet de ere-plaats hebben gekre
gen maar zelfs nog wel door
Britse atoombommenwerpers
min of meer aan het oog worden
onttrokken. Op deze foto ziet men
hoe een supersonische Lightning
van de RAF het uitzicht belem
mert op de Iljoesjin-62, door de
Russen aangeprezen als 's werelds
grootste straalpassagiersvliegtuig.
Overigens is het nog niet aan de
markt terwijl zijn Britse equiva
lent, de Super VC-10 (voor slechts
6 tot 9 passagiers minder) al lever
baar is.
en slaat Het zou opgelegd pandoer zijn
geweest," maar Pasolini is te integer om
daar in te trappen. Hij heeft Jezus' aard
se leven en zijn menselijke verschijning
sec op het doek willen brengen. En
hij heeft daarom zijn kracht vooral ge
zocht in een prachtig decor en een uitge
balanceerde type-casting, waarop de ac
teurs en actrices een zeer voorname rol
te spelen hadden; alleen al door aanwe
zig te zijn.
Een indrukwekkend voorbeeld van zijn
artistieke kunnen levert Pasolini al met
een in de openingssequentie van zijn
film, waar Jozef met zichzelf in het
reine moet zien te komen over Maria's
zwangerschap. Er wordt geen woord ge
sproken. Beider ogen peilen elkaar zo
diep als met woorden niet eens mogelijk
zou zijn geweest. Een scène met dezelfde
dramaturgische kracht vindt rpen in het
verloop van de film amper terug, al blijft
ook het aangrijpende beeld van Maria
onder het kruis de kijker lang bij. Ook
hier geen geweeklaag, geen pathetiek:
alleen het gezicht van een oude vrouw
(Pasolini's moeder), die door een grote
expressie van binnen uit een werkelijke
moeder van smarten ,is geworden.
Dit alles is in beeld gebracht door een
man, die in zijn eigen land het proto
type van de linkse intellectueel
belichaamt. Een regisseur van „pros-
tituées, leeglopers en drankzuchtigen",
zoals rechtse Italiaanse extremisten
hebben uitgeroepen, zinspelend op films
als „Accatone" en „Mamma Roma". Een
man ook, die zich in het verleden als
STOCKHOLM De bekende Zweed
se filmregisseur Ingmar Bergman zal
zich niet naar Amsterdam kunnen be
geven om daar op 24 dezer de Erasmus
prijs, die aan hem en aan Charlie Chap
lin is toegekend, in ontvangst te ne
men.
Bergman, die directeur is van de konink
lijke schouwburg te Stockholm, is her
stellende van een ernstige ziekte, waar
door hij verscheidene maanden niet kan
werken. Het opnemen van de volgende
Cilm, dat deze zomer zou moeten ge
beuren is ook uitgesteld.
De regisseur zal zich in Amsterdam
waarschijnlijk laten vertegenwoordigen
door Kenne Fant, de directeur van de
filmmaatschappij „Svensk Filmindus-
tri".
BOAC na, met Amerikaanse lijntoe-
stellen vliegen en dat, op de Zweedse
cn Britse na, ook alle luchtmachten in
West-Europa zijn uitgerust met Ameri
kaans materieel.
Maar er is één belangrijk ding veran
derd. De Europese luchtvaartindustrie
heeft zich hersteld. De Franse bijvoor
beeld neemt de vierde plaats in op de
ranglijst van vliegtuigproducerende
landen, achter de V.S., Rusland en En
geland. De Duitse luchtvaartindustrie
toont weer de oude kracht, maar be
schikt niet over de middelen om haar
zeer progressieve ontwerpen te realise
ren. De belangrykste reden waarom de
Amerikanen juist daar gemakkelijk in-
Deze monsterachtige helikopter,
die zijn lasten grijpt als een insect
zijn prooi, is een van de Russische
klapstukken: de Mi-10. Het ge
vaarte is in staat een zomerhuisje
tussen zijn poten op te pakken en
te vervoeren. Het zusje van de
Mi-10,' (Mi staat voor ontwerper
Michael L. Mil), de Mi-6 kan 60
tot 80 passagiers vervoeren en is
daarmee de grootste voor dit doel
gebouwde helikopter ter wereld.
Voor het eerst neemt ook de
Europese ruimtevaart op Le Bour
get een vooraanstaande plaats in,
ook waar het de blikvangers be
treft. Niet ver van de dreigend
naar de hemel wyzende Atlas van
de Amerikanen staat even fier
rechtop de Europese raket Euro-
pa-1, zij het dan dat het een model
is op halve schaal.
Bij het ruimtevaartpaviljoen
wyst een bos van Franse experi
mentele raketten naar de ruimte.
Uit het geëxposeerde materiaal
in de Europese ruimtevaarthal
blijkt dat Europa technologisch in
staat is de Russen en Amerikanen
een flink eind in te halen. Maar
ook hier geldt dan de gebiedende
eis: onbangener en spontaner sa
menwerken, al was het alleen maar
om de astronomische bedragen die
er voor nodig zyn te kunnen op
brengen.
(Foto's Dagblad De Stem)
(Advertentie)
Er is geen enkele belangrijke Ameri
kaanse vliegtuigindustrie of zij heeft be
langen in Duitse firma's. Alleen Dor-
nier schijnt, in vergelijking met de rest,
zijn onafhankelijkheid nog enigermate
hebben weten te handhaven.
Hoog hoven deze problemen uit torent
dat van de voor de landen afzonder
lijk niet of nauwelijks nog te dragen
kosten van research en ontwikkelingen,
welke het betreden van het supersoni
sche tijdperk met zich brengt.
Alleen door een doelbewuster (en niet
louter uit incidenteel-opportunistische
motieven gegroeid) samengaan en geco
ördineerd door een harde Europese
luchtvaartproduktiepolitiek zal de, tot
formidabele prestaties in staat zijnde
Europese luchtvaartindustrie in staat zijn
de zware Amerikaanse concurrentie het
hoofd te bieden.
TAe Russen, die op Le Bourget met tien
vliegtuigen de show hebben gesto
len van de Amerikanen en de Franse
gastheren, hebben ons vorige week ge
zegd dat ze niet gekomen zijn om ieder
een alleen maar naar hun vliegtuigen te
laten kijken, maar om ze te verkopen.
Dat zal voorlopig een harde dobber zijn.
Hun inzending, de eerste van betekenis
in de geschiedenis van Le Bourget, be
wijst alleen dat de Russen het even
goed kunnen als de westerse vliegtuig
industrieën. Meer (nog) niet. Als zij
vliegtuigen willen verkopen aan de
maatschappijen aan deze zijde van het
ijzeren gordijn, staan zij allereerst voor
de taak goodwill te scheppen en dat in
een periode waarin de Verenigde Staten
door financiële bindingen steeds meer
vaste voet op de Westeuropese markt
krijgen. Deskundigen beweerden deze
week dan ook met stelligheid dat er
voor de Russen de eerste tien jaar geen
schijn van kans is. Maar Le Bourget-
1965 is er om te bewijzen dat het in de
luchtvaartwereld (snel) kan verkeren.
WIM KOCK
KAIRO (UPI) De VAR heeft beslo
ten tot een reeks economische maatre
gelen, hoofdzakelijk bedoeld om het te
kort op de begroting 29.800.000 pond
op te heffen. De maatregelen zijn voorna
melijk v£n invloed op de levens van de
regeringsambtenaren en arbeiders hij de
genationaliseerde bedrijven. Van de
Egyptische zaken en industrieën is on
geveer 80 procent genationaliseerd.
Er komt een verplichte spaarregeling,
waarbij iedere maand het loon van een
halve dag zal worden ingehouden. De
rente over het aldus ingehouden geld be
draagt vijf procent per jaar, de werkne
mers mogen na vijf jaar beginnen wat
geld van hun rekening te halen en kun
nen het gehele bedrag opnemen wanneer
zij met pensioen gaan.
Bovendien moeten de ambtenaren en
andere werknemers gedurende een maand
iedere dag één uur langer werken, zonder
dat hier een extrabetaling tegenover
staat. Verder gaan de onkostenvergoe
dingen van regeringsfunctionarissen om
laag met 25 procent.
Om de „bittere pil" wat te verzoeten,
heeft de regering besloten het bedrag
van het jaarlijks in juli uitbetaalde tan
tième van 12 op 15 dagen salaris te bren
gen.
(Van onze filmredactie)
Arnhem heeft een jarenlange aange
name reputatie van altijd mooi weer
tijdens de filmweek de rug toegedraaid.
Regen en zware bewolking z(jn de heer
sers dus goed bioscoopweer, aldus
de theater-directeur. Onder deze om
standigheden werden de hoofdfilm „AI-
pha.ville" van de Fransman Jean Luc
Godard en „Deserto Rosso" van de be
faamde Italiaanse regisseur Antonioni
vertoond.
Bovendien kwam Rolf Orthel met
zijn documentaire ,,Sloehtêren aan de
lijn". Deze documentaire is in de eer
ste plaats een instructieve film, die een
boeiend beeld geeft van de duizenden
meters buis, die Nederland als onder
gronds spinneweb moeten ontspannen
om elk gezin van de bodemrijkdom aan
aardgas te doen genieten. Het is blijk
baar niet de bedoeling geweest van
Orthel en van de opdrachtgeefster
de Gasunie dat er een speelfilmisch
werk tot stand kwam. Dus instructief
en in dit opzicht volkomen geslaagd.
Onder de manifestaties van de Neder
landse filmers Jan van der Hoeven, met
,,'s Nachts als alle kinderen slapen" en
van Peter Staugaard ..Terugblik" kun-
nen we kort zijn: „mislukte mijmerin
gen" over de menselijke activiteit des
nachts en over het verleden van een
jonge vrouw die veelal gebrek aan in
beelden omgezette psychologische ana
lyse demonstreerde.
De befaamde Franse nouvelle-vague-
exponent Jean Luc Godard kwam met
zijn als persiflage bedoelde aanval op
de science fiction in de film „Alpha-
yille". En op de aanrukkende suprema
tie van het elektronische brein. Een
belangrijk onderwerp ongetwijfeld maar
de heer Godard heeft naar inhoud
noch naar vorm een zinnig beeld kun
nen geven. Gelijk zijn Amerikaanse en
Engelse routinecollega's schermt hij met
oplichtende schakelborden en modern-
sinistere decorsuggesties, mhar hij
kan niet waar maken de ongetwijfeld
bestaande dreiging voor de mens van
de verblind toegepaste elektronika.
De vraag rijst zelfs of het deze, toch
wel in het commerciële vlak begaafde
filmer, daarom te doen is geweest.
Immers als trekpleisters blijkt hij ster
ren als Eddy Constantine en Anna Ka-
rina nodig te hebben gehad. Er moet
worden toegegeven: hij plaatst ze in
de film op zijn manier, maar deson
danks blijft de film elke overtuigings
kracht zelfs in de ironie missen. Nieuw
lichter Godatd is in zijn overmoed?
ditmaal te kort geschoten.
De met de gouden San Marcoleeuw
bekroonde film „Deserto Rosso" van re
gisseur Antonioni, de man die het Ju
liaanse neo-realisme veredeld toepast
bleek een gaaf filmwerk Deze eerste
film in kleuren van Anton'ioni toont hoe
hij door middel van 'de kleur psycho
logische nuances op de juiste wijze toe
past.
De mensen, geplaatst tegen de ach
tergrond van de industrieterreinen var
het schone, oude Ravenna, beleven e.
weliswaar niet het geluk, maar de deer
nis met het aardse lot van heden weet
Antonioni toch op verbluffende wijze via
de filmbeelden voelbaar te maken. In
ieder geval is Deserto Rosso een film,
die de aandacht waard is.
Een opname uit „Deserto rosso"
met Monica Vitti, de vrouw van
regisseur Antonioni, tevens zijn
meest gewaardeerde filmster.
