and
„MOOI ZIJN"
ALLEEN IS
NIET G ENOEG
Geeft Zanzibar toon aan
in Tanzanië-Unie?
Keiharde commercie
TWEEDRACHT ZAL WRAAK UITLOKKEN
Schattige
brieven
Vice-president Karoeme
blijft flirten met Peking
BOEKENPLANK
23
Met de mond vol
„mooie" tanden
Gezellige hardheid
Doordouwster
Eigen politiek
Rechters weg
7ft
:o heerlijk
t werk van
Blue Band
BB190.7k.350 I
jurkje in een
katoenen kwa-
jaar 6.95-8.95
svest in
rlon.
ar 8.95-16.75
11
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 25 MEI 1965
M I
1§| fg i
(Van een onzer verslaggevers)
Dit verhaal mogen mooie meis
jes beschouwen als een ant
woord op hun brieven, waarin
zij hun voortvarendheid en
charmante voorkomen uit de
doeken deden en waarop nooit
werd gereageerd. Die meisjes ba
seerden schone dromen op wat
zij hadden horen zeggen over
recepticgirls: elke dag een ander
feestje èn in een ander jurkje,
verleidelijk koketteren met kaas
en bloemen, met ferm vertoon
demonstreren van schoonheids
middelen en inlegluiers of ver
sieren van parties aan huis voor
rekening van de opdrachtgever.
Keizen van stad tot stad met het
eigen autootje tegen kilometer
vergoeding. Overblijven in ho
tels als de thuisrit te ver en te
vermoeiend zou zijn. En aan het
eind van de maand een mooi en
rond bedrag over de giro, want
een mooi handje misbruik je
niet voor het ophouden en van
gen van geld.
Er moeten meisjes zijn, die er weken
van wakker liggen en er dagenlang
van dromen. Elke oc'htend brengt de
post nieuwe brieven bij de organisators
van girls-campagnes en commerciële
ciële activiteiten voor ladies. De direc
teuren lezen die brieven, want ze kun
nen ze dromen. De eigenhandig gepen
de geschriften met een pasfoto een
filmsterrenformaat ademen ontwape
nende argeloosheid-.
„Gezien mijn gave figuur al in
mijn kinderjaren noemde men mij
een knap kind en ook nu nog zou
ik uitstekend briakbaar zijn voor re
presentatieve functies. Ik ben niet
iemand voor kantoor of huishouding.
Ik wil elke dag wat anders. Ik zit nu
op een kantoor, maar iedereen zegt,
dat ik veel meer aan kan, omdat ik
fantasie heb. Men kan mij zonder
bezwaar inzetten in het buitenland.
Ik spreek redelijk goed mijn talen en
als het adres vertrouwd is, geven mijn
ouders eventueel wel toestemming
Aan het slot achten al die meisjes
die directeuren om het hardst hoog-
En dat doen die directeuren op hun
beurt ook weer, maar toch schrijven
ze niet terug. „Die meisjes moesten
eens weten, wat er van hun wordt
gevraagd," denken die directeuren.
Aan meisjes, die ontzag inboezemen
door alleen maar hun verschijning, is
de behoefte niet zo groot. In de uitzon
derlijke gevallen, waarin deze op moe
ten komen draven om met hun vormen
luister bij te zetten aan een feestelijke
gebeurtenis, werft men meisjes door
recommandatie. Men zoekt en vindt in
eigen kring en vraagt de meisjes zo
nodig zelf. een knappe vriendin mee
te brengen Bij de vraag naar mooie
meisjes gaat men niet af op sollicitaties
en persoonlijke aanmeldingen, omdat
er grote waarde wordt gehecht aan de
betrouwbaarheid van het milieu, waar
uit het meisje komt. Men kan zich niet
permitteren vlinders een kans te geven.
De meisjes, die boter en kaas uit
dragen in binnen- en buitenland, kiest
men uit de kringen van de zuivelko-
ningen zelf, die hun doc'hters boven
dien goed beslagen ten ijs kunnen
brengen, omdat het meisje door de
huislijke gesprekken over vaders werk
heel wat zuivelkennis in het kopje
heeft. Dc Haarlemse bloemenmeisjes
stammen uit de kringen van de kwe
kers of aanverwante milieus. Men
houdt hier de miss-verkiezingen in ei
gen hand en neemt geen risico met
buitenstaanders. Voor dit werk wordt
geen cent betaald en als een meisje
geen zin meer heeft, is er altijd wel
een vriendin, die het over wil nemen-
Het overschone sigarettenmeisje,
dat op een party niets anders te
doen had dan het. met een beto
verende glimlach, aanreiken van
een bepaald merk sigaretten en dat
met een heel mooi mondje vol
overwitte tanden bleef staan, ter-
wyl haar glimlach versteende, toen
een heer het zei te betreuren, dat
Demonstratrices moeten vlot
van de tongriem gesneden zijn. Ge
vatheid iö belangrijker dan schoon
heid.
zij helaas niet zijn merk offreerde,
heeft niet lang op het lijstje van
appetytelijke meisjes gestaan.
Het zakelijke werk op beurzen, bij
demonstraties en enquetes kan even
min zonder glimlach, maar daar slaat
men gevatheid hoger aan dan schoon
heid. Oogverblindende meisjes leiden
trouwens de aandacht af van het pro-
dukt, dat aan de vrouw gebracht moet
worden. Omdat de commerciële acties
meestal zijn gericht op de huisvrou
wen, zou traaineid van vormen de ja
loezie kunnen prikKelen en zouden open
deuren met een smak kunnen dichtval
len voor popperige wipneuzen.
Zo'n dichtvallende deur doet de ge
harde gelegenheids-vertegenwoordig
ster niets. Zij moet met een nieuw
soort panhenspons de drogisten bewer
ken ot met een piastic s landaard je de
galanterie winkeliers. Veel winkeliers
zien het nut van al die nieuwigheden
niet in. Zij hebben geen zin er hun
klanten mee lastig te vaiien, hun voor
laag. nog groter te manen en om hun
geld te stenen in alweer zqn apparaat,
waar je over drie maanden Dij nie
mand meer mee hoeft aan te komen.
Wil de vertegenwoordigster aan haar
25 gulden per dag komen, dan mag
zij niet opgeven, ivnjgt zij een winke
lier warm, dan moet zij bij hem ook
bereiken, dat hij het produnt een op
vallend plenje in winkel of etalage
geelt, want ook zij wordt gecontro
leerd door dames, die vijf gulden meer
verdienen en te allen tijde bereid zijn
de onwillige wirntelier nog iens op
nieuw te oewerkdn.
Zonder ervaring als verkoopster
hoeft deze vertegenwoordigster niet
eens te beginnen. Mensenkennis en
doorzettingsvermogen moeten tot
haar bagage horen. Haar overre
dingskracht moet gesloten deuren
kunnen openen. Het meisje, dat
zegt: „hier wil ik mijn beroep van
maken", weet niet, waar ze het
over heeft.
Meer dan eens voelen deze vertegen
woordigsters de neiging in zich opko
men om de hele zaak er bij neer te
gooien. Dit werk wordt dan ook vooral
gedaan door meisjes en vrouwen, die
voor de economische noodzaak staan
geld te moeten verdienen. In deze
branche vindt men nogal eens verlaten
vrouwen werkzaam dan wel uitermate
ondernemende vrouwen, die met een
extraatje de gezinskas willen versterken
of overlopen van energie en het voor
de sport doen. De praktijk heeft ge
leerd, dat ook zij het vroeg of laat af
laten weten. Wie het twee jaar uit
houdt, wordt in dit werk als een kraan
beschouwd.
De demonstratrice heeft op de ver
tegenwoordigster voor, dat zij niet naar
de klanten toe hoeft, maar dat deze
naar haar toekomen. Maar ook zij
moet flink van de tongriem gesneden
zijn, overal een antwoord op weten en
moet het orderboek niet al te vaak la
ten liggen. Nu eens werkt de demon
stratrice voor het grote publiek, meest
al in een groot warenhuis, waar zij
fungeert als een soort standwerkster,
die haar gehoor met feiten en kwink
slagen moet weten te boeien, dan weer
treedt zij tijdens beurzen op voor een
klein publiek van kenners. Voor zij aan
Zuivelmeisjes zijn veelal doch
ters van boter- en kaasmannen, zo
dat zij ook in het buitenland mak
kelijk over de zuivel kunnen pra
ten.
het werk gaat. wordt zij diepgaand ge
instrueerd. Soms zit zij weken lang
zonder werk, soms ook staat zij elke
week een ander apparaat aan te prij
zen. Zij moet letterlijk van alle markten
thuis zijn.
Van tijd tot tijd kunnen dan ook nog
wat meisjes komen opdraven voor het
uitreiken van monsters of het langs de
deuren gaan voor enquetes, omdat een
fabrikant wil weten, welke eisen de
huisvrouwen aan zeepsop stellen of in
welke kleur de pudding het liefst ver
langd wordt. Aan elke deur dezelfde
vraag honderdmaal herhaald, tot je de
blaren op je tong hebt.
Een flinke praatster moet ook de
vrouw zijn, die parties organiseert bij
de huisvrouwen thuis. Deze parties
worden gehouden op kosten van de
zaak, die wat wil verkopen, maar de
„parties-lady" moet van wanten weten,
gezellig en voortvarend zijn, want er
moeten tientjes komen uit de beurzen
van de dames, die op zo'n partij ge
nood worden. Bij alle kwinkslagen en
geroezemoes moeten er produkten ge
sleten worden. Zo niet, dan deugt de
lady niet voor haar werk en kan de lady
wel naar huis gaan.
Aan de meisjes en vrouwen, die
deze gezellige hardheid aan de dag
leggen, is moeilijk te komen. En
heeft men eenmaal een fraai en
goed geinstrueerd corps, dan vol
gen spoedig de uitvallers, de da
mes die niet tegen de moeilijkheden
opgewassen blaken te zijn dan wel
menen, dat je met minder moeite
een tientje op het huishoudgeld kan
besparen dan met commerciële
hoogstandjes wat tientjes in de
wacht te slepen. Het aanbod voor
dit soort werkzaamheden is
schaars. Dikwijls moeten voor elke
campagne nieuwe dames aange
worven worden.
Het gauw vermoeide verwende
meisje, dat niet gewend is hard aan
te pakken, kan beter niet solliciteren.
Reeksen teleurstellingen zullen haar
kleine willetje knakken. Het begint al
bij de instructie, die aan het werk
vooraf gaat. Men krijgt alle voordelen
van het te verkopen produkt op een
papiertje uitgereikt. Dan wordt er een
cursusje gegeven, een handleiding voor
een verkoopgesprek. En aan het slot
zeggen de sales- promotors-: „Nu U,
juffrouw, probeer dat ding maar aan
mij kwijt te raken Dan komen die
zelfde mannen met keiharde en door
dachte tegenkritiek. die moeilijk is te
weerleggen.
De beste vrouw voor dit werk is niet
het knappe meisje, maar de redelijk
goed uitziende vrouw van een lagere
functionaris, die door zijn ambitie eni
ge carrière heeft gemaakt, maar voor
wie de weg verder blijkt afgesneden.
Deze vrouw moet voor een bepaald
doel geld willen verdienen. Zij moet
gewend zijn aan orde. regel en disci
pline en mag het met zichzelf niet op
een akkoordje gooien. Zij moet zich
naar een strakke leiding kunnen schik
ken en geloof kunnen opbrengen in het
produkt, waarmee ze de boer opgaat.
Zij moet er uren over kunnen praten
en er toch in drie minuten alles over
kunnen vertellen.
Haar discussiestijl moet glashard
zijn. Haar woordkeus recht op de
man af. Met een tikje humor moet
zij door muren van onwil kunnen
breken. Zij mag 's avonds thuis ko
men als een geslagen hond, maar
's morgens moet zij als een dartel
lam weer de commerciële wei in:
hups doen voor een paar tientjes
verdienste.
Voor het verwerven van dit soort
dames, dat van doordouwen weet, ad
verteren de campagneleiders. Geen ad
vertenties, met schone beloften, maar
gewone met de waarheid, omdat het
geen zin heeft om meisjes en vrouwen
aan te trekken, die na twee dagen weg
blijven. Die mannen zoeken geen ste
wardessen. die de lucht in willen en
ook geen mannequins of fotomodellen,
die nog wat vrije uurtjes te vullen heb
ben. De dames moeten er een dagtaak
van willen maken met in de maand
minimaal 500 gulden en bij bijzondere
prestaties zelfs 1000.
Een heel enkele keer vindt een mooi
meisje in deze branche haar weg.
Avonturiersters en feestneusjes wor
den binnen een dar ontmaskerd Men
zoekt geen weekdiertjes, maar door-
douwsters. die vast in hun schoenen
staan. En die schrijven nu juist geen
schattige brieven naar directeuren.
Die weten toch wel. hoe ze binnen
moeten komen en daarom schrijven die
directeuren nóóit een briefje terug.
Bloemenmeisjes stammen uit
kringen va.n de kwekers. Daar ko
men vreemdelingen bijna niet tus
sen.
LONDEN (UPI) Toen president Ju-
ius Nyerere van Tanganyika op 25 april
1964 aankondigde dat een soevereine unie
ussen Tanganyika en Zanzibar tot stand
,ou komen, werd deze stap in brede kring
rezien als een poging de groeiende com-
nunlstische invloed op Zanzibar tot
staan te brengen. Het eiland, dat in een
iverrompelende revolutie van sjeikdom
ot volksrepubliek werd, ligt immers op
,iog geen 35 kilometer van de kust van
Tanganjika.
Maar nu de Unie Tanzanië ruim een
jaar oud is, vraagt men zich in diploma
tieke kringen, zowel in Oost-Afrika als
Londen al openlijk af of men wei
zoveel waarde had mogen hechten aan de
vermeende bedoelingen van president
Nyerere. Het ziet ernaar uit, dat het op
timisme het gevolg is geweest van een
vrome wens.
De vraag of men te voorbarig is ge
weest, is de Westerse diplomaten in de
afgelopen weken steeds meer zorg gaan
baren. Vooral de ambtenaren van het de
partement voor betrekkingen met het
Gemenebest in Londen kost dit heel wat
hoofdbrekens.
Terwijl er aan het oppervlak van de
„Tanzan-zee" als gevolg van de matigen
de invloed die Nyerere op Zanzibar heeft,
weinig gebeurt, blijft abeid Amani Ka
roeme, vice-president van de unie en
leider van de revolutionaire beweging
on Zanzibar, openlijk flirten met com
munistisch China en met de Oosteuro-
pese communisten.
Wat in Britse regeringskringen echter
de meeste bedenkingen wekt is het steeds
omvangrijker wordende aantal vertegen
woordigers van Peking dat zich op Zan
zibar vestigt. Volgens officiële berichten
uit Oost-Afrika zijn in de afgelopen pe
riode tenminste 24 communistische Chi
nezen, gewapend met diplomatieke pas
poorten, op het eiland aangekomen.
Volgens dezelfde berichten is er een op
merkelijke activiteit te bespeuren in en
om de haven en het centrum van de stad
Zanzibar. In tenminste twee gevallen is
het havengebied afgesloten geweest toen
kratten met, naar wordt verondersteld,
diplomatieke bescheiden, aan land wer
den gebracht.
Ondanks het tot stand komen van de
unie. bekleden, door Peking en op Cuba
opgeleide uiterst linkse elementen, nog
steeds belangrijke posities in het revo
lutionaire leger van Zanzibar.
Al direct na het ontstaan van de unie
ontstond er verontrusting over de hou
ding van de nieuwe staat ten aanzien van
de beide Duitslanden.
Zanzibar had toen Oost-Duitsland al er
kend en het was hierdoor dat de bonds
republiek weigerde het nieuwe revoluti
onaire bewind te erkennen. Het tjj was
echter niet te keren, temeer ook daar
West-Duitsland ook in dit geval met han
den en voeten gebonden bleek aan de
Hallstein-doctrine.
Oscar Kambona, de minister van bui
tenlandse zaken van Tanzanië heeft nog
enkele reizen naar Bonn gemaakt. Aan
vankelijk leek het contact tussen beide
regeringen succesvol te zijn, maar begin
dit jaar werden de Westduitse lucht
macht-instructeurs uit het land terugge
trokken en staakte Bonn alle ontwikke
lingshulp
Overigens schijnt men deze slag weer
zo goed als te boven te zijn, althans vol-
al optimistisch uitliet Hij voegde daar
aan toe dat Canada de opleiding voor
Tanzaniaanse militaire vliegers op zich
zou nemen.
President Nyerere kondigde zfön vijfja
renplan kort na de totstandkoming van de
unie aan. Het betreft de sociale en econo
mische ontwikkeling van Tanganjika. Het
plan heeft als voornaamste doel het na
tionale inkomen van Tanganjika tegen
1980 te verdubbelen en de gemiddelde
leeftijd van de bevolking, thans 35 tot 40
jaar, op te voeren tot 50 jaar. Ook denkt
men met deze plannen te kunnen komen
tot een sluitend apparaat dat alle des
kundigen die nodig zyn, in eigen huis kan
opleiden. Voor een aanzienlijk deel^ge-
schiedt dit nu nog in het buitenland.
De steun van de Bondsrepubliek in de
zen is weggevallen en men zal de beno
digde 246 miljoen nu uit andere fondsen
moeten putten, een niet eenvoudige op
gaaf, die echter naar wens schijnt te zijn
volbracht. Nederland neemt voor slechts
een half miljoen pond sterling deel in dit
plan terwijl over andere projecten nog
overleg zal plaatsvinden.
Ruim 100 miljoen pond sterling denkt
men uit particuliere bronnen te kunnen
loskrijgen.
Maar vorig jaar mei tekende vice-presi
dent Karoeme een nieuw vriendschaps
verdrag met de Duitse Democratische Re
publiek waarbij ook hulp op economisch
gebied en andere vormen van samenwer
king werden geregeld. Het was duidelijk
dat Karoeme niet alleen namens Zanzi
bar, maar als vertegenwoordiger van de
gehele unie zijn naam onder deze over
eenkomst plaatste.
Later kondigde Karoeme aan van plan
te zijn Noord-Korea te erkennen, hetgeen
alleen kon worden gezien als een volgen
de etappe i«n een weloverwogen „vriend
schapsactie" ten aanzien van het commu
nistische blok.
President Nyerere schijnt zich verder
afzijdig te houden van de manoeuvres van
zijn tweede man. Hij heeft op geen en
kele w^jze (althans niet openlijk) de ken
nelijke bedoelingen van Karoeme weer
legd en wekte op deze manier niet alleen
verwondering in het Westen, maar ook
ongerustheid.
Onder het begrip „werktuigen van de
unie" waren Karoeme en zijn revolutio
naire raad belast met het binnenlandse
bestuur in Zanzibar, maar de unie-rege
ring, met aan het hoofd president Nye
rere, bleef toch verantwoordelijk voor de
buitenlandse politiek.
In feite heeft Karoeme echter deze op-
set genegeerd en zijn eigen buitenlandse
politiek voortgezet alsof er geen unie be
stond. Hij stond er zelfs op (en heeft dit
ook voor elkaar gekregen) dat Zanzibar
*ijn eigen vertegenwoordiging by de Ver
enigde Naties zou behouden.
Het bestaan van de unie heeft de gloed
volle taal, waarin vice-president Karoeme
zyn volk pleegt toe te spreken, dan ook
niets van haar heftigheid kunnen ontne
men.
Tijdens een massa-bij eenkomst die eni
ge tijd geleden in Zanzibar werd gehou-
gens Nyerere die tijden- zijn recente be-1 den, heeft Karoeme de „lasteraars" ervan
zoek aan Nederland zich hieromtrent nog- beschuldigd tweedracht te zaaien onder
NYERERE
vyfjarenplan
de Arabieren in Jemen („waar de Arabie
ren elkaar vermoorden") en in Kongo
(„waar de Afrikanen elkaar vermoor
den")
Hij waarschuwde de toehorende menig
te dat iets dergelijks op Zanzibar nooit
zou worden toegelaten. „Wij stellen hier
duidelijk, dat, wanneer wij mensen vin
den, van welk ras dan ook, die twee
dracht trachten te zaaien, wij hen zonder
pardon zullen doodschieten en hun lijken
als krengen door de straten zullen slepen",
zo zei hij.
Nogal duidelijk wees hij op de toekom
stige invoering van de communistische
doctrine van het collectivisme door aan
te kondigen dat „elke groep van 100 inwo
ners van Zanzibar in het bezit zal komen
van een stuk grond en een tractor om dit
land te bebouwen en te bewerken".
Hij voegde er nog aan toe dat in ieder
dorp een centraal punt voor bijeenkom
sten zal worden ingericht en beloofde dat
„alle soorten machines" naar het eiland
gehaald zullen worden opdat „de volks
republiek de kolonialisten kan laten zien
dat zij zichzelf bestuurt".
Tijdens dezelfde samenkomst verklaar
de Karoeme dat de „rechtspraak van het
geweer" de plaats van de rechtbanken
zal gaan innemen. „Wij verzekeren u", zo
zei hij, „dat wanneer een corrupt iemand
wordt gearresteerd, er geen rechters in
actie zullen komen om hem te berechten.
Twee schutters zullen dan worden aan
gewezen en krijgen opdracht hem neer te
schieten".
Dergelijke extreme verklaringen kun
nen nauwelijks een bemoediging beteke
nen voor een gematigd politicus als Nye
rere, die altijd op de bres heeft gestaan
voor rechtszekerheid en eerlyke recht
spraak.
Maar wat op het vasteland aanvaard
is, heeft kennelijk nog geen erkenning
gevonden op dat kleine eilandje, nog geen
35 kilometer buiten de kustlijn van
Nyereres Tanganjika, dit ondanks het feit
dat deze grondwettelijk president van
beide staten is.
KERK EN UNIVERSITEIT (H. Nelis-
sen, Bilthoven). De Utrechtse studenten
pastoor N. Vendrik moet wel een bijzon
dere zielzorger zijn. Dat blijkt uit een
door vrienden samengeteld boekje dat
hem op zijn zilveren priesterfeest is aan
geboden. Na een inleiding door minister
Bot bevat het een reeks verhandelingen
over de verhouding tussen Kerk en Uni
versiteit in het huidige zo zeer aan ver
schuivingen onderhevige gedachtenpa-
troon. Hier komen aan het woord de Nij
meegse studentenpastoor pater Hensen
O.P., een protestants getuigenis van dir.
J. van Minnen, prof. Van der Blij, profes
sor Snijders, dr. Trimbos en de studen
tenkapelaan dr. Kamphuis. Terwijl een
drietal studenten vrijmoedig de twijfels
en onzekerheden, waarmee ze te kampen
hebben, openlegt. In deze korte opstellen
komt veel belangrijks aan de orde. In
alles straalt door de bewondering, welke
men pastoor Vendrik toedraagt om zijn
wijs begrip en zijn hoge taakopvatting.
Het bundeltje werd keurig uitgegeven.
H. VAN PRAAG HET VERSCHIJN
SEL ISRAëL Moussoult's uitgeverij N.V.
Amsterdam).
In dit essay beoogt de schrijver een
historische verantwoording te geven van
Israël „zoals het zich manifesteert in tijd
en ruimte". Dit klinkt pretentieus, maar
is het in feite niet. De schrijver namelijk
geeft veel meer dan alleen maar een
historische rechtvaardiging van het Jo
dendom. Het boek is ook en vooral in
teressant voor kritisch lezende katholie
ken, wier kennis van deze materie over
het algemeen te wensen overlaat.
ANITA RöPER DE ANONIEME
CHRISTEN (Paul Brand, Hilversum-Ant-
werpen).
Een niet gemakkelijke, maar bijzonder
diepgaande beschouwing, waarin de Duit
se schrijfster tracht aan te tonen dat
elke mens in wezen christelijk is en van
zijn (vaak anonieme) christendom nooit
afstand kan doen De bewuste christen,
zegt zij, kan daardoor ook rustiger staan
tegenover de wereld, die hij als ongelovig
ervaart, maar die dit in werkelijkheid
niet is.
VADEMECUM iB.V.A.) - De Ka
tholieke Bond van Werknemers in Bank
en Verzekeringsbedrijf en Administratie!
ve Kantoren (B.V.A.), heeft aan al zijn
leden een pocketboek gezonden. Dit
pocketboek is een vadecum waarin tal
van informaties ten behoeve van de le
den worden gegeven. Niet alleen zijn er
rubrieken opgenomen, die een beschrij
ving bevatten van de rechten die de le
den hebben, maar bovendien is een hele
reeks hoofdstukken opgenomen, waarin
overwegingen en ach tergrond en worden
gegeven omtrent vele belangrijke actie
punten. Veel van wat de bond doet, is
en wil, i« in dit pocketboek bijeen ge
bracht.
De bedoeling van het bestuur is dat dit
vademecum door de leden zal worden
bewaard en zal dienen als modern na
slagwerk over alle zaken, die voor de
leden van de bond in hun werkmilieu
van belang zijn.
Hieronder volgt de lijst van de onder
werpen zoals die in dit pocketboek wor
den behandeld
Wie behoren tot de B.V.A.; Regelin
gen van de rechtspositie; Toepassing van
de salarisschalen; Akties in de bedrijfs
takken; Enige statistische gegevens; Be
rekening van het salaris van bruto naar
netto; Recht op hulp bij individuele
moeilijkheden; De rechtspositie van de
werknemers in het particuliere bedrijfs
leven; Uitkeringen en hulp; Werkwijze
van het Nederlands Katholiek Vakver
bond; Staatscommissie Automatisering
gevraagd in verband met sociale gevol
gen; Bezitsvorming voor vermogensaan-
wasdeling; Huidige taak en bevoegdhe
den van de ondernemingsraad; Interim-
raport over vraagstuk medezeggenschap
in de ondernemingsraad; Interimrapport
over vraagstuk medezeggenschap in de
onderneming; De A.O.W.-premie en de
premiegrensverschuiving; Bieden de hui
dige salarisschalen in de c.a.o.'s rechts
zekerheid; Pensioenvoorzieningen; De
sociale verzekering.
JACOB PRESSER: DE NACHT DER
GIRONDIJNEN en Coen Rood: Wester-
bork. (Meulenhoff) De nacht der Gi
rondijnen is de novelle in 1957 tot
Boekenweekgeschenk gekozen die het
drama van Westerbork, het doorgangs
kamp voor de transporten naar de Duitse
Vernichtungslager". tot onderwerp heeft.
Westerbork" is een fragment uit het om
vangrijke werk van Coen Rood, die in
1942 in Westerbork terechtkwam en latei-
werd doorgestuurd naar „het oosten".
MEIER SLUYZER: „DAAR ZATEN
WIJ", üitg. „Kosmos" Amsterdam-Ant
werpen. In een vlotte en smeuiige repor
tage vertelt de auteur, die in 1940 naar
Engeland uitweek en rechtstreeks be
trokken was bij de uitzendingen van
Radio-Oranje, hoe onze landgenoten in
ballingschap het maakten. Het beeld dat
hij tekent heeft scherpe contouren, maar
is nergens kwetsend voor de personen
die de periode 1940-1945 in Londen door
brachten. Het boek wemelt van anekdo
tes die volkomen nieuw zijn en in elk
geval amusanter zijn dan de relazen in
de verslagen van de parlementte en
quêtecommissie over hetzelfde onder
werp.
PROVINCIALE ALMANAK VOOR
NOORD-BRABANT (N. Sainsom n.v.
Alphen aan den Rijn). Van deze voor
treffelijke almanak is dezer dagen al de
28ste jaargang verschenen. De verzor
ging was weer in handen van mr. P. C.
J. M. Kruse, hoofdadministrateur A ter
provinciale griffie, en H. J. Leyssn, re
ferendaris dezer griffie. De tekst is met
de nieuwste gegevens bijgewerkt, wat
echter niet kan voorkomen, dat hij op
sommige punten alweer achter is. Zo
vinden we hier nog het oude ministerie.
Voor ieder, die ook maar iets met do
provincie Noordbrabant te maken heeft,
is dit naslagwerk in de bekende band
onmisbaar.
S. VESTDIJK „ESSAYS IN DUO
DECIMO" (J. M- Meulenhoff. Amster
dam). Deze, aan Johan van der Woude
opgedragen, kleine studies verschenen
oorspronkelijk in de reeks „Peiling en
Perspectief". Thans zijn ze herdrukt in
een nieuwe serie „Meulenhoff-Essays".
Vestdijk behandelt hierin onderwerpen
van uiteenlopende aard. Niet alleen geeft
hij zijn visie op bekende auteurs, maar
ook de schilderkunst komt hier aan de
orde Voorts heeft de schrijver zijn ei
gen ideeën over de humor en het ko
mische. Zelfs tracht hij Judas te reha
biliteren. Voor de kennis van Vestdijks
levens- en cultuur-filosofie zijn deze kor
te opstellen van grote waarde
MARGUERITE PATTON .VLUG
GE GERECHTEN" (Zuid-Ned. tjitgeve-
rij Antwerp n-Amsterdam) Dit boek is
bedoeld voor mensen, die van een goede
maaltijd houden, maar óver weinig tijd
beschikken. De schrijfster geeft niet
minder dan 400 recepten voor vlugge
gerechten. Boven elk recept is de kook
tijd aangegeven. Wie gehaast is, maar
toch smakkelijk wil eten, vindt in dit
praktische kookboek alle gewenste in
genomen in de Salamander-serie,
lichtingen.
DE DOCHTER VAN JALNA van Mazo
de la Roche, Prisma uitgave. Een nieuw
boek over de familie Whiteoak waarin
op aantrekkelijke wijze het leven op een
Canadees landgoed wordt beschreven.
Ditmaal vertelt de schrijfster, wier eer
ste boek Jalna bekroond werd door de
Atlantic Monthly, de belevenissen van de
18-jarige Adeline. Zij vindt het leven
op Jalno veel te bekrompen en grijpt
dan ook met beide handen de kans om
een vakantie in Ierland door te brengen
Tijdens die reis komt ook voor het
eerst de liefde in haar jonge leventje
waardoor tal van moeilijkheden ontstaar
Mazo de la Roche leidt echter alles to
een goed einde, al laat zij Adeline me
haar onverzettelijke Ierse aard haar reis
gezellen en familieleden voor grote ver
rassingen plaatsen. Een vlot geschreven
gezellig boek voor oudere meisjes.