and „MOOI ZIJN" ALLEEN IS NIET G ENOEG Geeft Zanzibar toon aan in Tanzanië-Unie? Keiharde commercie TWEEDRACHT ZAL WRAAK UITLOKKEN Schattige brieven Vice-president Karoeme blijft flirten met Peking BOEKENPLANK 23 Met de mond vol „mooie" tanden Gezellige hardheid Doordouwster Eigen politiek Rechters weg 7ft :o heerlijk t werk van Blue Band BB190.7k.350 I jurkje in een katoenen kwa- jaar 6.95-8.95 svest in rlon. ar 8.95-16.75 11 DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 25 MEI 1965 M I 1§| fg i (Van een onzer verslaggevers) Dit verhaal mogen mooie meis jes beschouwen als een ant woord op hun brieven, waarin zij hun voortvarendheid en charmante voorkomen uit de doeken deden en waarop nooit werd gereageerd. Die meisjes ba seerden schone dromen op wat zij hadden horen zeggen over recepticgirls: elke dag een ander feestje èn in een ander jurkje, verleidelijk koketteren met kaas en bloemen, met ferm vertoon demonstreren van schoonheids middelen en inlegluiers of ver sieren van parties aan huis voor rekening van de opdrachtgever. Keizen van stad tot stad met het eigen autootje tegen kilometer vergoeding. Overblijven in ho tels als de thuisrit te ver en te vermoeiend zou zijn. En aan het eind van de maand een mooi en rond bedrag over de giro, want een mooi handje misbruik je niet voor het ophouden en van gen van geld. Er moeten meisjes zijn, die er weken van wakker liggen en er dagenlang van dromen. Elke oc'htend brengt de post nieuwe brieven bij de organisators van girls-campagnes en commerciële ciële activiteiten voor ladies. De direc teuren lezen die brieven, want ze kun nen ze dromen. De eigenhandig gepen de geschriften met een pasfoto een filmsterrenformaat ademen ontwape nende argeloosheid-. „Gezien mijn gave figuur al in mijn kinderjaren noemde men mij een knap kind en ook nu nog zou ik uitstekend briakbaar zijn voor re presentatieve functies. Ik ben niet iemand voor kantoor of huishouding. Ik wil elke dag wat anders. Ik zit nu op een kantoor, maar iedereen zegt, dat ik veel meer aan kan, omdat ik fantasie heb. Men kan mij zonder bezwaar inzetten in het buitenland. Ik spreek redelijk goed mijn talen en als het adres vertrouwd is, geven mijn ouders eventueel wel toestemming Aan het slot achten al die meisjes die directeuren om het hardst hoog- En dat doen die directeuren op hun beurt ook weer, maar toch schrijven ze niet terug. „Die meisjes moesten eens weten, wat er van hun wordt gevraagd," denken die directeuren. Aan meisjes, die ontzag inboezemen door alleen maar hun verschijning, is de behoefte niet zo groot. In de uitzon derlijke gevallen, waarin deze op moe ten komen draven om met hun vormen luister bij te zetten aan een feestelijke gebeurtenis, werft men meisjes door recommandatie. Men zoekt en vindt in eigen kring en vraagt de meisjes zo nodig zelf. een knappe vriendin mee te brengen Bij de vraag naar mooie meisjes gaat men niet af op sollicitaties en persoonlijke aanmeldingen, omdat er grote waarde wordt gehecht aan de betrouwbaarheid van het milieu, waar uit het meisje komt. Men kan zich niet permitteren vlinders een kans te geven. De meisjes, die boter en kaas uit dragen in binnen- en buitenland, kiest men uit de kringen van de zuivelko- ningen zelf, die hun doc'hters boven dien goed beslagen ten ijs kunnen brengen, omdat het meisje door de huislijke gesprekken over vaders werk heel wat zuivelkennis in het kopje heeft. Dc Haarlemse bloemenmeisjes stammen uit de kringen van de kwe kers of aanverwante milieus. Men houdt hier de miss-verkiezingen in ei gen hand en neemt geen risico met buitenstaanders. Voor dit werk wordt geen cent betaald en als een meisje geen zin meer heeft, is er altijd wel een vriendin, die het over wil nemen- Het overschone sigarettenmeisje, dat op een party niets anders te doen had dan het. met een beto verende glimlach, aanreiken van een bepaald merk sigaretten en dat met een heel mooi mondje vol overwitte tanden bleef staan, ter- wyl haar glimlach versteende, toen een heer het zei te betreuren, dat Demonstratrices moeten vlot van de tongriem gesneden zijn. Ge vatheid iö belangrijker dan schoon heid. zij helaas niet zijn merk offreerde, heeft niet lang op het lijstje van appetytelijke meisjes gestaan. Het zakelijke werk op beurzen, bij demonstraties en enquetes kan even min zonder glimlach, maar daar slaat men gevatheid hoger aan dan schoon heid. Oogverblindende meisjes leiden trouwens de aandacht af van het pro- dukt, dat aan de vrouw gebracht moet worden. Omdat de commerciële acties meestal zijn gericht op de huisvrou wen, zou traaineid van vormen de ja loezie kunnen prikKelen en zouden open deuren met een smak kunnen dichtval len voor popperige wipneuzen. Zo'n dichtvallende deur doet de ge harde gelegenheids-vertegenwoordig ster niets. Zij moet met een nieuw soort panhenspons de drogisten bewer ken ot met een piastic s landaard je de galanterie winkeliers. Veel winkeliers zien het nut van al die nieuwigheden niet in. Zij hebben geen zin er hun klanten mee lastig te vaiien, hun voor laag. nog groter te manen en om hun geld te stenen in alweer zqn apparaat, waar je over drie maanden Dij nie mand meer mee hoeft aan te komen. Wil de vertegenwoordigster aan haar 25 gulden per dag komen, dan mag zij niet opgeven, ivnjgt zij een winke lier warm, dan moet zij bij hem ook bereiken, dat hij het produnt een op vallend plenje in winkel of etalage geelt, want ook zij wordt gecontro leerd door dames, die vijf gulden meer verdienen en te allen tijde bereid zijn de onwillige wirntelier nog iens op nieuw te oewerkdn. Zonder ervaring als verkoopster hoeft deze vertegenwoordigster niet eens te beginnen. Mensenkennis en doorzettingsvermogen moeten tot haar bagage horen. Haar overre dingskracht moet gesloten deuren kunnen openen. Het meisje, dat zegt: „hier wil ik mijn beroep van maken", weet niet, waar ze het over heeft. Meer dan eens voelen deze vertegen woordigsters de neiging in zich opko men om de hele zaak er bij neer te gooien. Dit werk wordt dan ook vooral gedaan door meisjes en vrouwen, die voor de economische noodzaak staan geld te moeten verdienen. In deze branche vindt men nogal eens verlaten vrouwen werkzaam dan wel uitermate ondernemende vrouwen, die met een extraatje de gezinskas willen versterken of overlopen van energie en het voor de sport doen. De praktijk heeft ge leerd, dat ook zij het vroeg of laat af laten weten. Wie het twee jaar uit houdt, wordt in dit werk als een kraan beschouwd. De demonstratrice heeft op de ver tegenwoordigster voor, dat zij niet naar de klanten toe hoeft, maar dat deze naar haar toekomen. Maar ook zij moet flink van de tongriem gesneden zijn, overal een antwoord op weten en moet het orderboek niet al te vaak la ten liggen. Nu eens werkt de demon stratrice voor het grote publiek, meest al in een groot warenhuis, waar zij fungeert als een soort standwerkster, die haar gehoor met feiten en kwink slagen moet weten te boeien, dan weer treedt zij tijdens beurzen op voor een klein publiek van kenners. Voor zij aan Zuivelmeisjes zijn veelal doch ters van boter- en kaasmannen, zo dat zij ook in het buitenland mak kelijk over de zuivel kunnen pra ten. het werk gaat. wordt zij diepgaand ge instrueerd. Soms zit zij weken lang zonder werk, soms ook staat zij elke week een ander apparaat aan te prij zen. Zij moet letterlijk van alle markten thuis zijn. Van tijd tot tijd kunnen dan ook nog wat meisjes komen opdraven voor het uitreiken van monsters of het langs de deuren gaan voor enquetes, omdat een fabrikant wil weten, welke eisen de huisvrouwen aan zeepsop stellen of in welke kleur de pudding het liefst ver langd wordt. Aan elke deur dezelfde vraag honderdmaal herhaald, tot je de blaren op je tong hebt. Een flinke praatster moet ook de vrouw zijn, die parties organiseert bij de huisvrouwen thuis. Deze parties worden gehouden op kosten van de zaak, die wat wil verkopen, maar de „parties-lady" moet van wanten weten, gezellig en voortvarend zijn, want er moeten tientjes komen uit de beurzen van de dames, die op zo'n partij ge nood worden. Bij alle kwinkslagen en geroezemoes moeten er produkten ge sleten worden. Zo niet, dan deugt de lady niet voor haar werk en kan de lady wel naar huis gaan. Aan de meisjes en vrouwen, die deze gezellige hardheid aan de dag leggen, is moeilijk te komen. En heeft men eenmaal een fraai en goed geinstrueerd corps, dan vol gen spoedig de uitvallers, de da mes die niet tegen de moeilijkheden opgewassen blaken te zijn dan wel menen, dat je met minder moeite een tientje op het huishoudgeld kan besparen dan met commerciële hoogstandjes wat tientjes in de wacht te slepen. Het aanbod voor dit soort werkzaamheden is schaars. Dikwijls moeten voor elke campagne nieuwe dames aange worven worden. Het gauw vermoeide verwende meisje, dat niet gewend is hard aan te pakken, kan beter niet solliciteren. Reeksen teleurstellingen zullen haar kleine willetje knakken. Het begint al bij de instructie, die aan het werk vooraf gaat. Men krijgt alle voordelen van het te verkopen produkt op een papiertje uitgereikt. Dan wordt er een cursusje gegeven, een handleiding voor een verkoopgesprek. En aan het slot zeggen de sales- promotors-: „Nu U, juffrouw, probeer dat ding maar aan mij kwijt te raken Dan komen die zelfde mannen met keiharde en door dachte tegenkritiek. die moeilijk is te weerleggen. De beste vrouw voor dit werk is niet het knappe meisje, maar de redelijk goed uitziende vrouw van een lagere functionaris, die door zijn ambitie eni ge carrière heeft gemaakt, maar voor wie de weg verder blijkt afgesneden. Deze vrouw moet voor een bepaald doel geld willen verdienen. Zij moet gewend zijn aan orde. regel en disci pline en mag het met zichzelf niet op een akkoordje gooien. Zij moet zich naar een strakke leiding kunnen schik ken en geloof kunnen opbrengen in het produkt, waarmee ze de boer opgaat. Zij moet er uren over kunnen praten en er toch in drie minuten alles over kunnen vertellen. Haar discussiestijl moet glashard zijn. Haar woordkeus recht op de man af. Met een tikje humor moet zij door muren van onwil kunnen breken. Zij mag 's avonds thuis ko men als een geslagen hond, maar 's morgens moet zij als een dartel lam weer de commerciële wei in: hups doen voor een paar tientjes verdienste. Voor het verwerven van dit soort dames, dat van doordouwen weet, ad verteren de campagneleiders. Geen ad vertenties, met schone beloften, maar gewone met de waarheid, omdat het geen zin heeft om meisjes en vrouwen aan te trekken, die na twee dagen weg blijven. Die mannen zoeken geen ste wardessen. die de lucht in willen en ook geen mannequins of fotomodellen, die nog wat vrije uurtjes te vullen heb ben. De dames moeten er een dagtaak van willen maken met in de maand minimaal 500 gulden en bij bijzondere prestaties zelfs 1000. Een heel enkele keer vindt een mooi meisje in deze branche haar weg. Avonturiersters en feestneusjes wor den binnen een dar ontmaskerd Men zoekt geen weekdiertjes, maar door- douwsters. die vast in hun schoenen staan. En die schrijven nu juist geen schattige brieven naar directeuren. Die weten toch wel. hoe ze binnen moeten komen en daarom schrijven die directeuren nóóit een briefje terug. Bloemenmeisjes stammen uit kringen va.n de kwekers. Daar ko men vreemdelingen bijna niet tus sen. LONDEN (UPI) Toen president Ju- ius Nyerere van Tanganyika op 25 april 1964 aankondigde dat een soevereine unie ussen Tanganyika en Zanzibar tot stand ,ou komen, werd deze stap in brede kring rezien als een poging de groeiende com- nunlstische invloed op Zanzibar tot staan te brengen. Het eiland, dat in een iverrompelende revolutie van sjeikdom ot volksrepubliek werd, ligt immers op ,iog geen 35 kilometer van de kust van Tanganjika. Maar nu de Unie Tanzanië ruim een jaar oud is, vraagt men zich in diploma tieke kringen, zowel in Oost-Afrika als Londen al openlijk af of men wei zoveel waarde had mogen hechten aan de vermeende bedoelingen van president Nyerere. Het ziet ernaar uit, dat het op timisme het gevolg is geweest van een vrome wens. De vraag of men te voorbarig is ge weest, is de Westerse diplomaten in de afgelopen weken steeds meer zorg gaan baren. Vooral de ambtenaren van het de partement voor betrekkingen met het Gemenebest in Londen kost dit heel wat hoofdbrekens. Terwijl er aan het oppervlak van de „Tanzan-zee" als gevolg van de matigen de invloed die Nyerere op Zanzibar heeft, weinig gebeurt, blijft abeid Amani Ka roeme, vice-president van de unie en leider van de revolutionaire beweging on Zanzibar, openlijk flirten met com munistisch China en met de Oosteuro- pese communisten. Wat in Britse regeringskringen echter de meeste bedenkingen wekt is het steeds omvangrijker wordende aantal vertegen woordigers van Peking dat zich op Zan zibar vestigt. Volgens officiële berichten uit Oost-Afrika zijn in de afgelopen pe riode tenminste 24 communistische Chi nezen, gewapend met diplomatieke pas poorten, op het eiland aangekomen. Volgens dezelfde berichten is er een op merkelijke activiteit te bespeuren in en om de haven en het centrum van de stad Zanzibar. In tenminste twee gevallen is het havengebied afgesloten geweest toen kratten met, naar wordt verondersteld, diplomatieke bescheiden, aan land wer den gebracht. Ondanks het tot stand komen van de unie. bekleden, door Peking en op Cuba opgeleide uiterst linkse elementen, nog steeds belangrijke posities in het revo lutionaire leger van Zanzibar. Al direct na het ontstaan van de unie ontstond er verontrusting over de hou ding van de nieuwe staat ten aanzien van de beide Duitslanden. Zanzibar had toen Oost-Duitsland al er kend en het was hierdoor dat de bonds republiek weigerde het nieuwe revoluti onaire bewind te erkennen. Het tjj was echter niet te keren, temeer ook daar West-Duitsland ook in dit geval met han den en voeten gebonden bleek aan de Hallstein-doctrine. Oscar Kambona, de minister van bui tenlandse zaken van Tanzanië heeft nog enkele reizen naar Bonn gemaakt. Aan vankelijk leek het contact tussen beide regeringen succesvol te zijn, maar begin dit jaar werden de Westduitse lucht macht-instructeurs uit het land terugge trokken en staakte Bonn alle ontwikke lingshulp Overigens schijnt men deze slag weer zo goed als te boven te zijn, althans vol- al optimistisch uitliet Hij voegde daar aan toe dat Canada de opleiding voor Tanzaniaanse militaire vliegers op zich zou nemen. President Nyerere kondigde zfön vijfja renplan kort na de totstandkoming van de unie aan. Het betreft de sociale en econo mische ontwikkeling van Tanganjika. Het plan heeft als voornaamste doel het na tionale inkomen van Tanganjika tegen 1980 te verdubbelen en de gemiddelde leeftijd van de bevolking, thans 35 tot 40 jaar, op te voeren tot 50 jaar. Ook denkt men met deze plannen te kunnen komen tot een sluitend apparaat dat alle des kundigen die nodig zyn, in eigen huis kan opleiden. Voor een aanzienlijk deel^ge- schiedt dit nu nog in het buitenland. De steun van de Bondsrepubliek in de zen is weggevallen en men zal de beno digde 246 miljoen nu uit andere fondsen moeten putten, een niet eenvoudige op gaaf, die echter naar wens schijnt te zijn volbracht. Nederland neemt voor slechts een half miljoen pond sterling deel in dit plan terwijl over andere projecten nog overleg zal plaatsvinden. Ruim 100 miljoen pond sterling denkt men uit particuliere bronnen te kunnen loskrijgen. Maar vorig jaar mei tekende vice-presi dent Karoeme een nieuw vriendschaps verdrag met de Duitse Democratische Re publiek waarbij ook hulp op economisch gebied en andere vormen van samenwer king werden geregeld. Het was duidelijk dat Karoeme niet alleen namens Zanzi bar, maar als vertegenwoordiger van de gehele unie zijn naam onder deze over eenkomst plaatste. Later kondigde Karoeme aan van plan te zijn Noord-Korea te erkennen, hetgeen alleen kon worden gezien als een volgen de etappe i«n een weloverwogen „vriend schapsactie" ten aanzien van het commu nistische blok. President Nyerere schijnt zich verder afzijdig te houden van de manoeuvres van zijn tweede man. Hij heeft op geen en kele w^jze (althans niet openlijk) de ken nelijke bedoelingen van Karoeme weer legd en wekte op deze manier niet alleen verwondering in het Westen, maar ook ongerustheid. Onder het begrip „werktuigen van de unie" waren Karoeme en zijn revolutio naire raad belast met het binnenlandse bestuur in Zanzibar, maar de unie-rege ring, met aan het hoofd president Nye rere, bleef toch verantwoordelijk voor de buitenlandse politiek. In feite heeft Karoeme echter deze op- set genegeerd en zijn eigen buitenlandse politiek voortgezet alsof er geen unie be stond. Hij stond er zelfs op (en heeft dit ook voor elkaar gekregen) dat Zanzibar *ijn eigen vertegenwoordiging by de Ver enigde Naties zou behouden. Het bestaan van de unie heeft de gloed volle taal, waarin vice-president Karoeme zyn volk pleegt toe te spreken, dan ook niets van haar heftigheid kunnen ontne men. Tijdens een massa-bij eenkomst die eni ge tijd geleden in Zanzibar werd gehou- gens Nyerere die tijden- zijn recente be-1 den, heeft Karoeme de „lasteraars" ervan zoek aan Nederland zich hieromtrent nog- beschuldigd tweedracht te zaaien onder NYERERE vyfjarenplan de Arabieren in Jemen („waar de Arabie ren elkaar vermoorden") en in Kongo („waar de Afrikanen elkaar vermoor den") Hij waarschuwde de toehorende menig te dat iets dergelijks op Zanzibar nooit zou worden toegelaten. „Wij stellen hier duidelijk, dat, wanneer wij mensen vin den, van welk ras dan ook, die twee dracht trachten te zaaien, wij hen zonder pardon zullen doodschieten en hun lijken als krengen door de straten zullen slepen", zo zei hij. Nogal duidelijk wees hij op de toekom stige invoering van de communistische doctrine van het collectivisme door aan te kondigen dat „elke groep van 100 inwo ners van Zanzibar in het bezit zal komen van een stuk grond en een tractor om dit land te bebouwen en te bewerken". Hij voegde er nog aan toe dat in ieder dorp een centraal punt voor bijeenkom sten zal worden ingericht en beloofde dat „alle soorten machines" naar het eiland gehaald zullen worden opdat „de volks republiek de kolonialisten kan laten zien dat zij zichzelf bestuurt". Tijdens dezelfde samenkomst verklaar de Karoeme dat de „rechtspraak van het geweer" de plaats van de rechtbanken zal gaan innemen. „Wij verzekeren u", zo zei hij, „dat wanneer een corrupt iemand wordt gearresteerd, er geen rechters in actie zullen komen om hem te berechten. Twee schutters zullen dan worden aan gewezen en krijgen opdracht hem neer te schieten". Dergelijke extreme verklaringen kun nen nauwelijks een bemoediging beteke nen voor een gematigd politicus als Nye rere, die altijd op de bres heeft gestaan voor rechtszekerheid en eerlyke recht spraak. Maar wat op het vasteland aanvaard is, heeft kennelijk nog geen erkenning gevonden op dat kleine eilandje, nog geen 35 kilometer buiten de kustlijn van Nyereres Tanganjika, dit ondanks het feit dat deze grondwettelijk president van beide staten is. KERK EN UNIVERSITEIT (H. Nelis- sen, Bilthoven). De Utrechtse studenten pastoor N. Vendrik moet wel een bijzon dere zielzorger zijn. Dat blijkt uit een door vrienden samengeteld boekje dat hem op zijn zilveren priesterfeest is aan geboden. Na een inleiding door minister Bot bevat het een reeks verhandelingen over de verhouding tussen Kerk en Uni versiteit in het huidige zo zeer aan ver schuivingen onderhevige gedachtenpa- troon. Hier komen aan het woord de Nij meegse studentenpastoor pater Hensen O.P., een protestants getuigenis van dir. J. van Minnen, prof. Van der Blij, profes sor Snijders, dr. Trimbos en de studen tenkapelaan dr. Kamphuis. Terwijl een drietal studenten vrijmoedig de twijfels en onzekerheden, waarmee ze te kampen hebben, openlegt. In deze korte opstellen komt veel belangrijks aan de orde. In alles straalt door de bewondering, welke men pastoor Vendrik toedraagt om zijn wijs begrip en zijn hoge taakopvatting. Het bundeltje werd keurig uitgegeven. H. VAN PRAAG HET VERSCHIJN SEL ISRAëL Moussoult's uitgeverij N.V. Amsterdam). In dit essay beoogt de schrijver een historische verantwoording te geven van Israël „zoals het zich manifesteert in tijd en ruimte". Dit klinkt pretentieus, maar is het in feite niet. De schrijver namelijk geeft veel meer dan alleen maar een historische rechtvaardiging van het Jo dendom. Het boek is ook en vooral in teressant voor kritisch lezende katholie ken, wier kennis van deze materie over het algemeen te wensen overlaat. ANITA RöPER DE ANONIEME CHRISTEN (Paul Brand, Hilversum-Ant- werpen). Een niet gemakkelijke, maar bijzonder diepgaande beschouwing, waarin de Duit se schrijfster tracht aan te tonen dat elke mens in wezen christelijk is en van zijn (vaak anonieme) christendom nooit afstand kan doen De bewuste christen, zegt zij, kan daardoor ook rustiger staan tegenover de wereld, die hij als ongelovig ervaart, maar die dit in werkelijkheid niet is. VADEMECUM iB.V.A.) - De Ka tholieke Bond van Werknemers in Bank en Verzekeringsbedrijf en Administratie! ve Kantoren (B.V.A.), heeft aan al zijn leden een pocketboek gezonden. Dit pocketboek is een vadecum waarin tal van informaties ten behoeve van de le den worden gegeven. Niet alleen zijn er rubrieken opgenomen, die een beschrij ving bevatten van de rechten die de le den hebben, maar bovendien is een hele reeks hoofdstukken opgenomen, waarin overwegingen en ach tergrond en worden gegeven omtrent vele belangrijke actie punten. Veel van wat de bond doet, is en wil, i« in dit pocketboek bijeen ge bracht. De bedoeling van het bestuur is dat dit vademecum door de leden zal worden bewaard en zal dienen als modern na slagwerk over alle zaken, die voor de leden van de bond in hun werkmilieu van belang zijn. Hieronder volgt de lijst van de onder werpen zoals die in dit pocketboek wor den behandeld Wie behoren tot de B.V.A.; Regelin gen van de rechtspositie; Toepassing van de salarisschalen; Akties in de bedrijfs takken; Enige statistische gegevens; Be rekening van het salaris van bruto naar netto; Recht op hulp bij individuele moeilijkheden; De rechtspositie van de werknemers in het particuliere bedrijfs leven; Uitkeringen en hulp; Werkwijze van het Nederlands Katholiek Vakver bond; Staatscommissie Automatisering gevraagd in verband met sociale gevol gen; Bezitsvorming voor vermogensaan- wasdeling; Huidige taak en bevoegdhe den van de ondernemingsraad; Interim- raport over vraagstuk medezeggenschap in de ondernemingsraad; Interimrapport over vraagstuk medezeggenschap in de onderneming; De A.O.W.-premie en de premiegrensverschuiving; Bieden de hui dige salarisschalen in de c.a.o.'s rechts zekerheid; Pensioenvoorzieningen; De sociale verzekering. JACOB PRESSER: DE NACHT DER GIRONDIJNEN en Coen Rood: Wester- bork. (Meulenhoff) De nacht der Gi rondijnen is de novelle in 1957 tot Boekenweekgeschenk gekozen die het drama van Westerbork, het doorgangs kamp voor de transporten naar de Duitse Vernichtungslager". tot onderwerp heeft. Westerbork" is een fragment uit het om vangrijke werk van Coen Rood, die in 1942 in Westerbork terechtkwam en latei- werd doorgestuurd naar „het oosten". MEIER SLUYZER: „DAAR ZATEN WIJ", üitg. „Kosmos" Amsterdam-Ant werpen. In een vlotte en smeuiige repor tage vertelt de auteur, die in 1940 naar Engeland uitweek en rechtstreeks be trokken was bij de uitzendingen van Radio-Oranje, hoe onze landgenoten in ballingschap het maakten. Het beeld dat hij tekent heeft scherpe contouren, maar is nergens kwetsend voor de personen die de periode 1940-1945 in Londen door brachten. Het boek wemelt van anekdo tes die volkomen nieuw zijn en in elk geval amusanter zijn dan de relazen in de verslagen van de parlementte en quêtecommissie over hetzelfde onder werp. PROVINCIALE ALMANAK VOOR NOORD-BRABANT (N. Sainsom n.v. Alphen aan den Rijn). Van deze voor treffelijke almanak is dezer dagen al de 28ste jaargang verschenen. De verzor ging was weer in handen van mr. P. C. J. M. Kruse, hoofdadministrateur A ter provinciale griffie, en H. J. Leyssn, re ferendaris dezer griffie. De tekst is met de nieuwste gegevens bijgewerkt, wat echter niet kan voorkomen, dat hij op sommige punten alweer achter is. Zo vinden we hier nog het oude ministerie. Voor ieder, die ook maar iets met do provincie Noordbrabant te maken heeft, is dit naslagwerk in de bekende band onmisbaar. S. VESTDIJK „ESSAYS IN DUO DECIMO" (J. M- Meulenhoff. Amster dam). Deze, aan Johan van der Woude opgedragen, kleine studies verschenen oorspronkelijk in de reeks „Peiling en Perspectief". Thans zijn ze herdrukt in een nieuwe serie „Meulenhoff-Essays". Vestdijk behandelt hierin onderwerpen van uiteenlopende aard. Niet alleen geeft hij zijn visie op bekende auteurs, maar ook de schilderkunst komt hier aan de orde Voorts heeft de schrijver zijn ei gen ideeën over de humor en het ko mische. Zelfs tracht hij Judas te reha biliteren. Voor de kennis van Vestdijks levens- en cultuur-filosofie zijn deze kor te opstellen van grote waarde MARGUERITE PATTON .VLUG GE GERECHTEN" (Zuid-Ned. tjitgeve- rij Antwerp n-Amsterdam) Dit boek is bedoeld voor mensen, die van een goede maaltijd houden, maar óver weinig tijd beschikken. De schrijfster geeft niet minder dan 400 recepten voor vlugge gerechten. Boven elk recept is de kook tijd aangegeven. Wie gehaast is, maar toch smakkelijk wil eten, vindt in dit praktische kookboek alle gewenste in genomen in de Salamander-serie, lichtingen. DE DOCHTER VAN JALNA van Mazo de la Roche, Prisma uitgave. Een nieuw boek over de familie Whiteoak waarin op aantrekkelijke wijze het leven op een Canadees landgoed wordt beschreven. Ditmaal vertelt de schrijfster, wier eer ste boek Jalna bekroond werd door de Atlantic Monthly, de belevenissen van de 18-jarige Adeline. Zij vindt het leven op Jalno veel te bekrompen en grijpt dan ook met beide handen de kans om een vakantie in Ierland door te brengen Tijdens die reis komt ook voor het eerst de liefde in haar jonge leventje waardoor tal van moeilijkheden ontstaar Mazo de la Roche leidt echter alles to een goed einde, al laat zij Adeline me haar onverzettelijke Ierse aard haar reis gezellen en familieleden voor grote ver rassingen plaatsen. Een vlot geschreven gezellig boek voor oudere meisjes.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1965 | | pagina 19