SPANJE is nog niet welkom in het „Europa van de Zes" BRYLCREEM w, f5090 NEDERLANDSE INDUSTRIE MOET GEDULD HEBBEN Toerisme leidt echter tot een verbroedering Veel politieke bedenkingen B3 Voor hem.voor haar Weer Britse vorstin bij Beethoven-monument Pop-art met Miss Australië in Nederland Ik arsene lupin gentleman- inbreker Associatie Omhelzen Weer Russische ruimteprimeur Pershing raketten naar Europa POLYGAMIE Vragenlijst Stinkbommen op bijeenkomst van Billy Graham Nü al meer dan 300 000 enthousiaste VW-rijders in Nederland! KRANSLEGGING IN BONN JAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 12 MEI 1965 itt? g (Advertentie) (Van onze E.E-G.-correspondent) BRUSSEL De Nederlandse industrie heeft opnieuw blijk gegeven van haar belangstelling voor Spanje door in haar officiële orgaan een aantal artikelen te wijden aan de dynamische ontwikkelingen en grote industriële mogelijkheden in dit land. Het is niet de eerste keer dat het Nederlandse bedrijfsleven van zijn inzichten ten aanzien van Spanje blijk geeft. Reeds in december 1962 nadat Madrid zijn eerste verzoek tot Brussel had gericht om onderhandelingen te openen heeft het centraal orgaan voor de economische betrekkingen met het buitenland namens industrie, landbouw, handel, verkeer en bankwezen een ver klaring gepubliceerd, waarin krachtig werd gepleit voor een spoedige overeenkomst met Spanje. Het ziet er echter naar uit dat men in Nederland nog heel wat geduld zal moeten oefenen. Op 2 juni 1964 bijna twee jaren na het eerste Spaanse verzoek mach tigde de ministerraad de Europese com missie besprekingen met Spanje te be ginnen om na te gaan welke de eco nomische problemen zijn, waarvoor het land zich als gevolg van de totstand koming van de E.E.G. gesteld ziet en naar geëigende oplossingen daarvoor te zoeken. De eerste vergadering had op 9 december plaats. Bij die gelegenheid heeft de Spaanse delegatie een uitvoerig memorandum overhandigd. Daarin betoogde Madrid dat Spanje alleszins een Europees land is en niet buiten de Europese ontwik kelingen kan blijven Voorts wees het er op dat oen groot deel van zijn bui tenlandse handel met de E.E-G. plaats vindt en dat een belangrijk deel (35 pro cent) van de aanzienlijke buitenlandese investeringen uit de gemeenschap af- komsitg zijn. Tenslotte wees het op de emigratie van honderdduizenden Spaan se arbeiders (344.000 in vijf jaren) naar de E.E.G., waar zij veel hebben bijge dragen tot de economische ontwikkeling, terwijl hun vertrek de stijging van de produktie in eigen land zou hebben be perkt. Spanje wil kennelijk een associatie, die, evenals in het Griekse geval, uiteindelijk moet leiden tot een volle dig lidmaatschap. Overigens heeft de Spaanse regering in haar memoran dum de nadruk helemaal gelegd op het belang van een overeenkomst met de E.E.G voor het succes van haar huidige ontwikkelingsprogramma en zich niet beziggehouden met de pro blemen, die heten te zijn gerezen als gevolg van de totstandkoming van de Euromarkt en waarnaar de Europe se commissie dus blijkens haar man daat een onderzoek moet instellen. De Europese commissie' heeft op haar beurt betoogd dat de omvang van de Er zijn pop-artiesten die kunst maken met lege B3-flesjes. Nu mag u denken van pop-art wat u wilt, u moet toegeven, dat hier sprake is van een uitstekende smaak. Liever gezegd van 6 smaken: appelsap, druivesap rood en wit, jus d'orange, tomatensap en tomatencocktail. Overigens heeft B3, afgezien van de flesjes, niets met kunst te maken: het is puur natuur... echt zuiver vruchtesap. Heerlijk, heerlijk. B3 fruitsappen - 3 x beter handel tussen Spanje en de E.E.G- in Europa niets bijzonders is. De uitwisse ling van goederen tussen de gemeen schap en de Scandinavische landen en Joegoslavië is minstens even intensief en die met landen als Oostenrijk en Zwitserland veel omvangrijker. Zij legden er voorts de nadruk op, dat de handel van de zes met Grieken land en Turkije vesl geringer is dan die met Spanje. Desalniettemin zijn deze landen ge associeerd, hetgeen dus bewijst dat de omvang van de wederzijdse handel al leen niet bepalend is voor de vraag of een land geassocieerd moet worden of niet. Hiermede raken wij de kern van het probleem. De bedenkingen in de mees te E.E.G -landen tegen Spanje zijn van politieke aard. Men heeft ernstige be zwaren tegen het dictatoriale Franco regime en zijn methoden. Er zyn in feite binnen „de Zes" twee tegenstrijdige opvattingen: de ene wil dat de gemeenschap Spanje hartelijk omhelst en zo snel mogelijk binnenhaalt, opdat liet land in snel tempo de invloed van deze contacten ondervindt en democratiseert". Maar volgens de andere mening zou een overeenkomst met de E.E.G. Franco's positie in eigen land aan zienlijk versterken en de democrati sche krachten verzwakken. Een rege ling met Brussel zou door de grote Spaanse massa kunnen worden uitge legd als een aanvaarding van het Franco-regime door de gemeenschap. In de Benelux wegen de politieke be denkingen heel zwaar. Duitsland daar entegen steunt de Spaanse kandidatuur en Frankrijk steunt het Duitse stand punt. Italië heeft ernstige poliieke en economische bezwaren. De Nenni-socia- listen (Nenni zelf vocht in de burgeroor log tegen Franco) kunnen geen enthou siasme opbrengen voor het Spanje van Franco. Wat de economische be zwaren betreft, ,'t Is nu eenmaal zo dat elke regeling met een land in het Middellandse-Zeegebied (Griekenland en Turkije zijn geassocieerd met Israël is een handelsakkoord gesloten en met de Magreb wordt onderhandeld) betekent, dat Italië in de gemeenschappelijke markt steeds grotere concurrentie on dervindt ten aanzien van de t.pische Middellandse-Zeeprodukten (zoals Ci trusvruchten), die het ook zelf voort brengt. MOSKOU (Reuter) Russische ruim tevaarders zijn bezig met de voorberei dingen voor de lancering van een bemand ruimtevaartuig, dat iets geheel nieuws zal zijn op het gebied van het onderzoek van de ruimte, aldus schrijft een niet met name genoemde kosmonaut in het Rus sische tijdschrift voor lucht- en ruimte vaart. De schrijver die is geïdentificeerd als degene die zonodig kolonel Pavel Beljajev de commandant van de Woshod 2 had moeten vervangen deelde geen bijzon derheden over de aard van de ruimte- vlucht of het tijdstip waarop deze zal plaatshebben mee. WASHINGTON (AFP) Het Ameri kaanse ministerie van defensie heeft be kendgemaakt, dat eind mei een tweede ba taljon artiLerie uitgerust met Pershing- raketten naar Europa zal worden gezon den. Deze raketten, die een reikwijdte van 735 km hebben en met een conventionele of een kernlading kunnen worden uitge rust, komen in de plaats van Redstones, die minder ver reiken. Het bataljon zal onder het gezag staan van generaal Lem- nitzer, de opperbevelhebber van de NAVO in Europa. CANNOCK, Engeland (UPI) De moeder van Michael Smith had niet veel op met de hobby van haar 11-jarige zoon maar zij stond hem toe drie tamme muizevrouwtjes in een kooitje in de achtertuin te houden. Mevrouw Smith berekende, dat er met drie muizen van gelijke kunne weinig kans op nageslacht bestond. Vorige week gebeurden er echter vreemde dingen met de drie vrijsters, die als acht maanden in hun kooi zaten. Een van de drie bracht zeven jongen ter wereld en werd prompt in een aparte kooi geplaatst. Klaar blijkelijk was één van de twee overige toch een Adam. Binnen enkele uren na de schei ding vergrootte een lid van het overgebleven paar de muizenfami lie met zes kleinen. Muis nummer drie was volgens iedereen de dader en werd dan ook in een afzonderlijke kooi geplaatst De volgende morgen bemerkte de familie Smith tot haar verbazing dat net vermeende mannetje aan zven jongen het leven had ge schonken. Maar Michael loste het biologische wonden op. Rond de 3 kooien zette hij vallen met kaas uit en in één van de vallen liep een wilde muis. Michael onderzocht het oor. spronkelijke muizenverblijf en ont dekte dat de indringer daarin een gat had geknaagd om de drie vrouwtjes het hof te kunnen ma- ken. associatie. Het Griekse voorveeld leert dat als gevolg van associatie, de handel niet plotseling sprongsgewijze omhoog gaat, In maart heeft de commissie de Spaan, se delegatie een lange vragenlijst over handigd. Zo is de Spanjaarden verzocht duidelijk te maken (produki voor pro- dukt) welke nadelige gevolgen het land van de E.Jü.G. ondervindt. Aij heeft er verder op gewezen dat Spanje voorlo pig alleen agrarische Middellandse-Zee produkten naar de E.E.G- zal kunnen exporteren. Maar de regeling van deze import in de gemeenschap hangt nauw samen met haar eigen gemeenschappe lijke landbouwpolitiek en haar politiek ten aanzien van andere landen in het zelfde gebied (Marokko, Tunis, Algerië). Eerst als deze politiek is uitgewerkt zal men in het kader daarvan een regeling met Spanje kunnen treffen. De indruk te Brussel is, dat er geen dringende redenen aanwezig zijn om op korte termijn een overeenkomst met Spanje te snuiten. Hoe het ook zij, het Spaanse enthousiasme schijnt inmiddels aanzienlijk te zijn bekoeld en met een grote mate van scepticisme ziet men in het Spaanse kamp de hervatting der be sprekingen in juni en juli tegemoet. Van dd zijde der Europese commissie zijn meer bezwaren tegen de Spaanse argumenten aangevoerd. Zij acht op geen enkel punt bewezen dat Spanje ernstige moeilijkheden heeft als gevolg van de totstandkoming van de E.E.G. Het Europese toerisme en de emigratie van arbeiders betekenen een groot finan cieel, sociaal 'en politiek voordeel. Voorts wijst de commissie erop dat men zich niet al te veel moet voorstellen van een SCHIPHOL (ANP) „Mlss Australië 1965", de charmante blondharige Carole Jackson uit Cottesloe, een voorstad van Perth, is met een lijntoestel van de SAS uit Kopenhagen op Schiphol gearri veerd voor een bezoek van enkele dagen aan ons land. Het is een onderdeel van de wereldreis, die de 20-jarige modete- kenares als hoofdprijs werd aangebo den toen zij 23 oktober vorig jaar in Hobart in Tasmanië tot Australisch schoonste werd uitgeroepen. De „Miss Australië"-verkiezing wordt sinds 10 jaar georganiseerd door de Australische kinderverlamming associa- atie, het nationale genootschap dat alle provinciale organisaties voor spastische behandelingscentra in Australië verte genwoordigt. Het doel van de verkie zing is geld in te zamelen ten behoeve van spastische kinderen in geheel Au stralië. De deelneemsters aan de wed strijd moeten ieder voor zich het mini male bedrag van 50 Australische pon den (400 gulden) voor dit doel bijeen brengen. Het is niet de bedoeling dat de winnares deze activiteit tijdens haar reis rond de wereld voortzet. „Ik ben geen collec- trice maar een ambassadrice van mijn land", vertelde Carole bij haar aan komst op de liiohthaven. Tijdens haar verblijf in Nederland be zoekt mej. Jackson o.a. het revalidatie centrum in Delft. Donderdag zet zij haar reis voort naar Brussel, Parijs en Londen om daarna over te steken naar Amerika waar zij enkele grote steden zal bezoeken. KOPENHAGEN (Reuter) Een aantal jongens en meisjes heeft in Kopenhagen getracht een bijeenkomst van de evange list Billy Graham te verstoren door stink bommen in de zaal te werpen. Ondanks de doordringende stank ble ven de bezoekers aanwezig. Een zaal wacht kreeg een bijtende vloeistof in zijn ogen. Hij werd naar een ziekenhuis ge bracht. De politie arresteerde een meisje en twee jongemannen. (Advertentie) (Advertentie) VW taoo de Luxe (Van onze correspondent) BONN. Op de tweede dag van haar tiendaags staatsbezoek aan de Bondsrepubliek, zal koningin Eli zabeth II van Engeland een krans neerleggen aan de voet van het Beethovengedenkteken op de Mün- sterplatz in Bonn. Het gedenk teken, dat de stad Bonn voor zijn bekendste burger dr. Adenauer is tenslotte inwoner van Rhoen- dorf en niet van Bonn heeft op gericht, werd op 12 augustus 1845 door koningin Elizabeth's beroem de overgrootmoeder, koningin Vic toria, onthuld. Het staat nog maar pas weer op zijn plaats. Onder de Münsterplatz is een ondergrondse garage gebouwd- Tijdens de bouw werd het Beethoven-gedenkte ken weg gehaald en in de werkplaats van kunstsmid Karl König gerestau reerd. Het had in de oorlog enige scha de opgelopen. Het voetetuk staat er al weer. Het standbeeld komt dezer da gen. De kranslegging aan de voet van het gedenkteken op 19 mei a.s. zal eni ge minuten duren De onthulling in 1845 door koningin Victoria duurde drie da gen. Het was het eerste Beethoven-fes tival, zou men kunnen zeggen. De suggestie een gedenkteken voor Ludwig van Beethoven in zijn geboorte stad neer te zetten, werd het eerst in 1832 gedaan. Pas drie jaren later ging men daarop in, n.l. toen Bonner muziek liefhebbers een „Beethoven-vereniging" oprichtten. Een „klein comité" van 7 Bonner heren kreeg volmacht tot uit voering van de gedenkteken-suggestie. Voorzitter van het comité was Wilhelm von Schlegel. Ter gelegenheid van de 65e verjaardag van Beethoven ging een oproep uit om het gedenkteken-initiatief te ondersteunen. Het moest „grossartig" worden. Maar' niemand wist eigenlijk precies hoe het monument er uit moest zien. Velen vreesden, dat Van Beethoven zelf niet erg dol zou zijn op „dat manneke op de markt in Bonn zou worden ge posteerd" (aldus de liederen-componist Wilhelm Speyer). Ook met de bijdragen liep het niet al te vlot. Men voelde ook toen al niet veel voor contributies voor monumenten. Tenslotte bood Franz Liszt aan, het nog ontbrekende geld te beta len, onder voorwaarde evenwel, dat zijn vriend, de Italiaanse beeldhouwer Bar- toi'ini, het gedenkteken zou mogen ma ken. Maar dat wilden de burgers niet, zodat Liszt tenslotte onvoorwaardelijk 10.000 francs overmaakte. In 1840 had men 13.000 taler voor een monument bijeen. Toen schreef het co mité een prijsvraag voor ontwerpen uit. De drie beste ontwerpen zouden elk met 20 gouden Frederikken worden gehono reerd, Er kwamen 25 modellen te keningen en gipsmodellen binnen de =erste prijs kreeg de Dresdense beeld houwer Ernst Hahnel. Aangezien de kos ten veel hoger lagen dan de beschik bare middelen, besloot men tenslotte het Hahnel-ontwerp toch niet uit te voeren maar inplaats daarvan met de München- s beeldhouwer Schwanthaler te onder handelen. Die had een bronzen-gedenk teken ontworpen, dat veel goedkoper was. Toen Hahnel daarop bereid was zijn gedenkteken tegen dezelfde prijs als Schwanthaler uit te voeren, kreeg hij de opdracht. Het akkoord werd in febru ari 1842 ondertekend. Het monument zou in augustus 1843 klaar zijn. Het is twee jaar later geworden. Op 10 juli 1845 werden in een plechtige ce remonie de partituren van de „Missa" en van de 9e beschikbaar gesteld door de muziekuitgever Schrott, m het voet stuk gemetseld. Op 23 juli arriveerde het monument in stukken per Rijnschip in Bonn- Het was voor de Bonners een waar volksfeest. Op 11 augustus zou het monument worden onthuld, opdat de stu denten die op 15 augustus op vakan tie zouden gaan er nog aan zouden kunnen deelnemhen. Maar koningin Vic toria en prinsgemaal Albert arriveer? den pas laat in de avond van de 11e augustus op slot Augustusburg in Brühl. Zo ging z.m. koning Friedrich Wilhelm IV van Pruisen er mee akkoord, de plech tige onthulling tot de 12e augustus op te schorten. Tegelijkertijd werd in Bonn, aan de Rijn, de eerste Beethovenhal gebouwd! In 11 dagen voltooiden 14 Bonnse hand werkslieden dfit werk, waarvoor Franz Liszt op 25 juli 1845 de eerste nagel in een balk sloeg. Het was voor koning Friedrich Wil helm en zijn Britse gasten een verras sing, dat het Beethoven-gedenkteken met de rug naar hen toestond- Zij bevonden zich n.l. op het balkon van de residen tie van graaf Fürsteniberg, dat than? hoofdpostkantoor van de bondslhioofdstad is. Beethoven ,,keek" echter in de rich? ting van de Bonner Minister. Hij stond met de rug naar het postkantoor, wat in later jaren aanleiding is geworden tot talloze grapjes, die meestal ten kos te van tante Pos gingen. (Advertentie) Zekerheid met een OLVEH Perfecte Groeipolis Het geheim van een goed verzorgd uiterlijk? Bryicreem - de wereld beroemde Engelse haarcrème! Bryicreem houdt het kapsel de hete dag perfekt in model, Bryicreem houdt haar en hoofdhuid fris en ge zond. Bryicreem - ook voor Uw haar! The perfect hairdressing 31) Terwijl de obligaties op het hoogste niveau staan. Wat denkt u ervan, bes te vriend?" De beste vriend had geen mening maar hij raadde aan om de obligatie op te offeren. Toen nam ze een andere stapel en uit die sta pel haalde ze op goed geluk een pa pier. Het was een stuk van 3 pet. van 1374 franc- Ludovic stak het in zijn zak. Vergezeld van zijn secre- i taris liet' hij 's middags dat stuk ver kopen door een agent van een wis selkantoor en hij inde 46.000 franc. \Y7at Gervaise er ook van mocht zeggen, Arsène Lupin voelde zich niet thuis. Integendeel, zijn verblijf in huize Imbert vervulde hem met verwondering. Bij verschillende gelegenheden kon hij vaststellen dat het personeel zijn naam niet wist. Ze noemden hem monsieur. Ludovic duidde hem altijd als volgt aan: ,,Je moet monsieur laten weten...Is mon sieur er al?" Waarom die raadsel achtige benaming? Bovendien spraken de Imberts. na het enthousiasme van het begin,nauwelijks met hem en hoewel ze hem behandelden rmet de welwillendheid die men aan een wel doener verplicht is, hielden zij zich nooit met hem bezig. Het leek wel alsof men hem behandelde als een apart iemand die er niet van houdt dat men hem lastig valt en men respecteerde zijn afzondering alsof die afzondering een regel was door hem uitgevaardigd, een gril van zijn kant. Toen hij op een keer door de gang liep, hoorde hij Gervaise tegen twee heren zeggen: „Het is zo'n men senschuw iemand!" Goed dan, dacht hij, dan zijn we maar mensenschuw. En hij hield op met verklaringen te zoeken voor de eigenaardigheden van de mensen en hij ging door met de uitvoering van zijn plan. Hij was tot de slotsom gekomen dat hij niet moest rekenen op het toeval noch op een onbedachtzaamheid van Ger vaise die altijd de sleutel van de brandkast bij zich droeg en die bo vendien nooit die sleutel mee had ge nomen zonder van tevoren de cijfers van het slot door elkaar te doen. In die omstandigheden moest hij dus handelen. Een gebeurtenis versnelde de zaak de heftige campagne die door bepaal de kranten tegen de Imberts gevoerd werd. Men beschuldigde hen van op lichting. Arsène Lupin maakte de wederwaardigheden van het drama mee en de opwinding in het gezin en hij begreep dat hij, als hij nog langer zou wachten, alles zou ver liezen. Vijf dagen achter elkaar sloot hij zich op in zijn kamer, in plaats van te vertrekken tegen zes uur, zo als hij gewoonlijk deed. Men veron derstelde dat hij was uitgegaan. Maar hij strekte zich uit op het parket en bewaakte de werkkamer van Ludovic. Daar die vijf avonden de omstan digheden niet zo gunstig waren als hij verwacht had. verdween hij mid den in de nacht door het poortje dat zich bevond tussen de straat en de binnenplaats. Daar had hij de sleu tel van. Maar op de zesde dag ver nam hij dat de Imiberts in antwoord op de afgunstige insinuaties van hun vijanden, van plan waren om de brandkast te openen en de inventa ris ervan op te maken- Vanavond gaat het gebeuren" dacht Lupin. Inderdaad installeerde Ludovic 1 zich na het diner in zijn werk kamer. Gervaise voegde zich bij hem. Ze begonnen de registers Van de brandkast door te bladeren. Een uur ging er voorbij en nog een uur. Hij hoorde het personeel naar bed gaan. Nu was er niemand meer op de eerste verdieping. Mid dernacht. De Imiberts gingen nog steeds door. Vooruit", mompelde Du- pin. Hij deed het raam open. Dat kwam pit op de binnenplaats en die plaats was bij nacht, zonder maan en sterren, donker. Hij nam uit zijn kast een touw met knopen erin dat hij aan de leuning van het balkon bevestigde, sloeg zijn benen er omheen en liet zich zachtjes, via een dakgoot, naar beneden glijden toA op de hoogte van het raam dat onder het zijne gelegen was- Dat was het raam van de werk kamer en de dichte stof van de gs- moltonneerde gordijnen maakte de ka mer onzichtbaar. Op het balkon bleef hij een ogenblik onbeweeglijk staan met gespitste oren en gespannen blik. Gerustgesteld omdat het stil bleef, duwde hij zachtjes tegen de twee raamstijlen. Als niemand de zorg had gehad om ze na te kijken dan moes ten ze wijken bij die poging, want in de loop van de middag had hij de draairoede ervan losgedraaid zodat die niet meer op de haak zat. De ramen weken. Toen opende hij ze met de uiterste voorzichtigheid een eindje verder. Zodra zijn hoofd er door kon, hield hij op. Er kwam een beetje licht door tussen de twee gor dijnen die slecht gesloten waren; hij ontdekte Gervaise en Ludovic ie naast de brandkast zaten. Ze spra ken maar zelden met elkaar en heel zacht, in beslag genomen door hun werk. Arsène berekende de afstand die jassen hem en het tweetal lag, stelde de juiste bewegingen vast die hij zou moeten uivoeren om de een na de ander buiten gevecht te stel len, voordat zij tijs gehad zouden heb ben om hulp te roepen en hij stond op het punt om de aanval te wagen, teon Gervaise zei: „Wat is het de laatste ogenblikken toch koud gewor den in de kamer. Ik denk dat ik naar bed ga. En jij?" ,,Ik wil het afwer ken". „Afwerken! Maar dan ben je de hele nacht bezig". „Och nee, hoog stens een uur". Zij ging naar haar slaapkamer. Twintig minuten, dertig minuten gingen voorbij, arsène deed het raam een beetje verder open. De gordijnen bewogen. Hij duwde nog meer. Ludovic draaide zicu r toen hij de gordijnen bol zag staan, stond hij op om h t raam te sluiten. Cr weerklonk geen schreeuw, het had zelfs niet de schijn van een gevecht. Met een paar ze kere bewegingen en zonder hem ook de minste pijn te doen, stelde Arsène hem buiten gevecht, wikkelde zijn hoofd in het gordijn, bond hem vast en alles gebeurde zo dat Ludovic het gezicht van zijn aanvaller niet zag. Daarna begaf hij zich snel naar de brandkast, greep twee portefeuilles die hij onder zijn arm stak, ging de werkkamer uit, de trap af. liep de plaats over en opende de diènstdeur. ;n s+raat gepar keerd. „Neem dit eerst aan", zei hij .li vojg me dan". naar de werkkamer Met twee keer p en nier gaan haal den ze de brandkast leeg. Arsène ging naar zijn kamer, nam het touw weg en wiste elk spoor van zijn doortocht uit. Het was gebeurd. Een paar uur later maakte Arsène Lupin, geholpen door zijn metgezel, de inventaris van de portefeuilles op. Hij was helemaal niet teleurgesteld te constateren dat het fortuin van de Imberts lang niet zo belangrijk was als men wel dacht, omdat hij dat wel voorzien had. Het waren geen honder den miljoenen en zlefs geen tiental len. Maar het uiteindelijke totaal be liep toch nog een aanzienlijk cijfer en het waren prima fondsen, obliga ties van de spoorwegen, van de Stad Parijs, staatsfondsen, fondsen van Suez en van de mijnen in het noorden enzovoort. Hij verklaarde zich tevreden. „Na tuurlijk", zei hij, „zal er een ernstige waardevermindering optreden als de tijd van verhandelen zal zijn geko men. We zullen op tegenwerking stui ten én meerdere malen zullen we te gen een lage prijs moeten liquide ren. Dat neemt niet weg dat ik van plan ben om met dit eerste bedrijfs kapitaal te gaan leven zoals het me goed dunkten om een paar dro men te verwezenlijken die me na aan het hart liggen". „En de rest". „Dat kun je verbranden, kerel. Die stapels 1 papieren deden het goed in de brand kast. Voor ons zijn ze waardeloos. Wat de effecten betreft, die gaan we rustig in de kast opsluiten en we wachten het gunsitge ogenblik af". Arsène was de volgende morgen van oordeel dat er geen reden besond om Tüet terug te gaan naar huize Imbert, Maar toen hij de kranten las ontdekte hij dit onverwachte nieuws: Ludovic en Gervaise waren verdwenen. De f opening van de brandkast vond met veel plechtigheid plaats- De magistra- ten vonden daar wat Arsène Lupin had achtergelatenheel weinig. 7° zijn de feiten en zo is de ver klaring die door het optreden van Arsène Lupin aan bepaalde feiten gegeven wordt. Ik heb het ver haal van hemzelf toen hij op een dag behoefte had aan vertrouwen. Die dag liep hij met grote passen in mijn werkkamer op en neer, en zijn ogen waren koortsachtig, iets wat ik niet van hem kende. „Tenslotte", zei ik, „is dat je beste slag?" Zonder me 'n direct antwoord te geven, zei hij: „In die kwestie zitten ondoordringbare ge heimen. Wat een duistere punten blij ven er nog, zelfs n;a de uitleg die ik je gegeven heb! Waarom die vlucht? Waarom hebben zij niet geprofiteerd van de hulp die ik hun onopzettelijk bood? Het was zo eenvoudig om te zeggen: „De onderd miljoen zaten in de brandkast; die zijn daar nu niet meer omdat men ze heeft gestolen"!" „Zij waren helemaal van streek". „Ja daar heb je het, ze waren helemaal van streek... Aan de andere kant is het waar„Is het waar?..." „Nee, niets". Wat had die terughou dendheid te betekenen Hij had niet al leg verteld, dat was duidelijk en wat hij niet verteld had, vond hij verve lend om te vertellen. Mijn nieuws gierigheid was gewekt. De kwestie moest wel ernstig zijn diat die een dergelijk man aan het aarzelen bracht Ik stelde hem in het wilde weg vra gen. „Je hebt hen niet teruggezien?" „Nee". „En is het niet bij je opge komen om wat medelijden met die twee ongelukikge mensen te hebben?' „Ik!" riep hij hard en sprong over eind. Zijn verzet verwonderde me. Had ik doel getroffen? En ik ging door: „Na tuurlijk, zonder jou zouden zij mis schien opgewassen geweest zijn tegen het gevaar... of in ieder geval had den ze met. volle zakken kunnen ver trekken'. „Je denkt zeker dat ik wroe ging heb?" „Drommels"! En hij sloeg hevig met zijn vuist op mijn tafel. „Dus volgens jou zou ik wroeging moeten hebben?" „Noem het wroe ging of spijt, kortom een of ander gevoel.." „Een of ander gevoel voor mensen, die„Voor mensen die je een fortuin ontstolen hebt?" „Welk fortuin?" „Nou.... die twee of drie stapels effecten„Die twee of 3 stapels effecten! Ik heb hun pak ketten aandelen ontstolen, nietwaar? een deel van hun erfenis is dat mijn fout? is dat mijn misdaad? Maar sakkerloot, beste vriend, heb je dan niet geraden dot ze vals waren, die effecten?... hoor je het?? ZIJ WA REN VALS!" Ik keek hem stomver baasd aan. „Waren die vier of vijf miljoen vals?" „Vals", riep hij woe dend uit „helemaal vals!. De obliga ties, de papieren van de Stad Parijs, de Staatsfondsen, allemaal vals, pa pier, niets als papier! Geen oent, maar dan ook geen cent heeft me dat zaakje opgebracht. En jij zou wil len dat ik wroeging had? Nee, zij moesten dat hebben. Als een gewone naïeveling hebben ze mij erin laten lopen. Ze hebben mij als laatste en - stomste slachtoffer geplukt". Hij was nu werkelijk woedend, als gevolg van zijn wrok en geschokte eigenliefde ..Maar in de hele kwestie heb ik van 1 het begin af aan het onderspit ge dolven. Weet je welke rol ik in deze zaak gespeeld heb. «of liever gezegd de rol. die ze mij hebben laten spe- len? Die van André Brawford! Ja ke- rell, en ik heb het niet doorgehad!

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1965 | | pagina 5