Voor oorlogsmisdaden
geen verjaring
Holland-linie eindelijk open
Burton Taylor arriveren
vandaag in Hoek v. Holland
NA GETREUZEL WEGENS CONCURRENTIE
Termijn loopt
ten onsent in
1971 af
ROND «dij HET
BINNENHOF
Omissie
as
Examen doen?
Athenagoras
aangevallen
en verdedigd
Bliksem sloeg
in Caravelle
Roer-Randstad
dichter
bij elkaar
EEN ALGEMEEN MENSELIJKE ZAAK
Notities
Door:
Prof. mr. W.P.J. Pompe
III
Amerikaanse nota
Geen landmijnen
met atoomlading
langs zonegrens
Poch veilig geland:
EIS VAN 8 JAAR.
Jongeman doodde
zijn schoonvader
J
Toevallige Christen
Viering
Nozemprobleem
Geruisloze rehabilitatie
Automatisering
Vrouwelijke vrouw
Eigenschappen
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 24 APRIL 1965
(Advertentie)
|||in""IH|||||
1u^ -
"IFOORAL in de Duitse Bonds-
republiek, maar ook in ande
re Westeuropese landen is sinds
enige tijd de vraag actueel gewor
den, of de wettelijke verjaring
voor de oorlogsmisdrijven tegen de
menselijkheid moet worden ge
handhaafd, dan wel verlengd, dan
wel geheel moet worden afge
schaft. Verjaring betekent hier,
dat na verloop van een bepaald
aantal jaren sinds het begaan van
een delict het Openbaar Ministerie
niet meer het recht heeft de ver
dachte voor dit delict te vervol
gen, d.w.z. van de rechter te vor
deren, dat deze hem een straf op
legt.
De termijn van verjaring is afhanke
lijk van de zwaarte van het delict. Vol
gens ons Wetboek van Strafrecht is deze
termijn voor de lichtste delicten, de z.g.
overtredingen, twee jaar. voor de zwaar
ste misdrijven, d.i. die waarop de wet
gever als maximum levenslange gevan
genisstraf heeft gesteld, achttien jaar
(art. 70). Voor de zwaarste politieke mis
drijven, met de dood strafbaar gesteld
bij een Besluit van de Londense Regering
in 1943, is de termijn vierentwintig jaar,
evenals voor de met deze straf bedreigde
misdrijven van ons Wetboek van Militair
Strafrecht (art. 55). De verjaringstermijn
begint hier met de bevrijding, mei 1945,
toen immers vervolging voor deze delic
ten feitelijk eerst mogelijk werd. De mis
drijven tegen het oorlogsrecht en tegen
de menselijkheid werden als zodanig in
ons land pas in 1947 strafbaar gesteld,
zodat voor deze de verjaring in dit jaar
begon.
(Van onze parlementaire redacteur)
DEN HAAG Over het nieuwe
reglement van orde, dat de Tweede
Kamer binnenkort gaat vaststellen,
wordt zonder twijfel nog veel ge
schreven en gesproken. Dat is goed,
want dat betekent, dat de belangstel
ling voor het parlement toch groter
is dan zij vaak lijkt, bijvoorbeeld uit
opiniepeilingen. Voor wie gehoopt
had, dat in dit reglement een volsla
gen nieuwe visie op de volksverte
genwoordiging zou blijken, moet het
stuk een teleurstelling zijn. Terecht
overigens, want de werkwijze van de
kamer is een heel andere zaak dan
de democratische inrichting, die wij
Nederlanders langs wettelijke weg
aan onze gemeenschap hebben gege
venWanneer we in grote lijnen con
stateren, dat het nieuwe reglement
de kansen in zich bergt de belang
stelling voor het parlementair ge
beuren te doen groeien, dan betekent
dat niet, dat wij geen kritiek op het
werkstuk van de commissie zouden
hebben. Kritiek niet op hetgeen in
gereglementeerde vorm nu op tafel
is gelegd, maar wel op hetgeen niet
in dit reglement is omschreven. En
waaraan dus kennelijk geen behoefte
bestaat. Of: waarvan de meerderheid
van de commissie vindt, dat er geen
behoefte aan bestaat. Om het heel
duidelijk te zeggen: wij betreuren het
bijzonder sterk, dat aan de bijstand
van de kamer als geheel en de Ka
merleden individueel niets gebeurt.
Geen woord over de instelling van
een algemeen wetenschappelijk se
cretariaat, dat het graaf- en spitwerk
ten behoeve van de kamer zou kun
nen verrichten. Geen woord ook over
het scheppen van de mogelijkheden
om de kamer als geheel beter in staat
te stellen tegenspel te leveren tegen
over de regering. Het nieuwe regle
ment, zo is gezegd, is geboren uit de
omstandigheid, dat de omvang en be
tekenis van de staatstaak steeds ver
der toeneemt. Daaraan moet de ka
mer zich in haar werkwijze aanpas
sen. Nu kan men nog van mening
verschillen over de vraag of de
stichting van een algemeen weten
schappelijk secretariaat ten dienste
van de kamer een zaak is, die in het
reglement van orde moet worden
vastgelegdmen had tenminste mo
gen verwachten, dat de commissie
over deze hoogst actuele zaak een
duidelijke uitspraak zou hebben ge
daan. Wat niet wegneemt, dat wij
het vastleggen van een instituut voor
wetenschappelijke steun aan de ka
merleden in het reglement van orde
als de gewoonste zaak van de wereld
zouden hebben beschouwd. Wij kun
nen daarom slechts hopen, dat in de
ze ernstige omissie alsnog zal wor
den voorzien, hetzij via een amende
ment op het nieuwe reglement, het
zij via de begroting voor de hoge col
leges van staat, waarin aan de Twee
de Kamer (of beter nog: aan beide
kamers gemeenschappelijk) het op
richten van een dergelijk weten
schappelijk secretariaat financieel
wordt mogelijk gemaakt. Met een zo
sterk parlementair kabinet als het
team-Cals en een oud-fractieleider
als minister van Binnenlandse Zaken
moet voor dit nijpende probleem met
spoed een oplossing gevonden kun
nen worden.
Verjaring van delicten is niet vanzelf
sprekend. In Engeland bestaat zij alleen
voor uitdrukkelijk genoemde strafbare
feiten. Van de vorige eeuw nog dateren
strafvervolgingen voor moord tot 35 jaar
na het begaan ervan, en zelfs een voor
het stelen van een blad uit een parochie-
register 60 jaar nadien. Ook in ons land
waren er schrijvers, nog in deze eeuw
die haar geheel verwierpen. Voor ons
Wetboek is het aanvaarden der verjaring
gemotiveerd met twee argumenten: le
de verflauwing der herinnering aan het
gebeurde, het allengs insluimeren van
het publiek geweten dat eindelijk geen
straf meer vordert, 2e. het allengs moei
lijker ja onmogelijk worden van het be
wijs (Smidt I, le druk, blz. 488). Dezf
argumenten leiden niet tot de dwingende
gevolgtrekking, dat de verjaring wette
lijk, in bepaalde termijnen, moet worden
vastgelegd. De waarde van het tweede
argument zou van geval tot geval door
het Openbaar Ministerie en uiteindelijk
door de rechter kunnen worden beoor
deeld. Blijkt aan het Openbaar Ministerie
dat er geen kans meer is op voldoende
bewijs, dan zal hij van vervolging afzien
Zou hij toch vervolgen, dan zal de rech
ter bij gebrek aan bewijs vrijspreken
Ook de waarde van het eerste argu
ment is van geval tot geval verschil
lend. Uit de aard van de zaak werkt
het tijdsverloop vlugger t.a.v. lichte
delicten dan t.a.v. zware. Hiermee
heeft de wetgever dan ook rekening ge
houden. Maar er kunnen zich gevallen
voordoen, waarbij de herinnering gedu
rende een gehele generatie, en zelfs ge
durende meer generaties, niet verloren
gaat en het straf eisende publieke ge
weten klaarwakker blijft. Zulk een ge
val doet zich nu juist voor by de zwaar
ste politieke delicten, met name by
massamoord en deelneming daaraan,
Naast de twee bij het ontwerp van ons
Wetboek genoemde argumenten voor ver
jaring zou men nog aan een derde argu
ment kunnen denken, betrekking heb
bend op de persoon van de verdachte.
Heeft, zo zou men zich kunnen afvragen
de verdachte er recht op, dat hij na ver
loop van een bepaalde tijd met rust ge
laten wordt? Onze wetgever houdt bij de
regeling der verjaring voor jeudigen re
kening met de persoon van de verdacb+e,
immers t.a.v. iemand, die vóór het be
gaan van het feit nog niet achttien jaar
oud was, worden de wettelijke verja
ringstermijnen tot een derde ingekort. De
grondslag voor deze afzonderlijke rege
ling, ingevoerd in 1905 bij de wetgeving
op de misdadige jeugd, ligt wel in de
deze wetgeving beheersende gedane
der opvoeding. Lang nadat het feit is
gepleegd zou de strafvervolging tegen
deze in de jeugd gepleegde delicten geen
nut hebben en vaak verkeerd werken, zo
wordt deze bepaling toegelicht. Als de
verdachte zich heeft gebeterd, zo gaat de
toelichting voort, is er geen behoefte
meer aan straf, maar als hij zich nj^t
heeft gebeterd zal hi voor latere delicten
toch wel in handen van de rechter val
len (De Vries en van Tricht, bl. 305).
Het tijdsverloop speelt in het hele
recht een belangrijke rol. De tijden ver
anderen en wij met hen. Een recht voor
de delinquent om na de thans nog niet
afgelopen wettelijke termijn verder met
rust gelaten te worden zou ik aan deze
algemene gedachte niet willen ontlenen,
nu de wetgever zich op dit recht niet
heeft gebaseerd. Voor volwassenen heeft
de wetgever niet om overwegingen, aan
het belang der verdachten ontleend, ter
eerbiediging van hun rechtspositie, maar
alleen om praktische redenen van doel
matige rechtspleging de verjaring aan
vaard. Zouden deze praktische redenen
in bepaalde gevallen, zoals bij oorlogsmis
drijven tegen de menselijkheid, vervallen,
dan is het redelijk ook de verjaring te
laten vervallen. Ingeval de herinnering
Prof. mr. Willem Petrus Jozef
Pompe werd. 10 moert 1893 in
Utrecht geboren. Hij studeerde
rechten aan de Utrechtse univer
siteit. In 1921 promoveerde hij.
Na advocaat te zijn geweest in
Amsterdam en Deventer werd
hij in 1923 buitengewoon en
daarna gewoon hoogleraar in het
strafrecht aan de Nijmeegse uni
versiteit. In 1928 ging hij als zo
danig naar Utrecht. Hij was op
richter en leider van het Crimi
nologisch Instituut in Utrecht.
Op wetenschappelijke congres
sen en in tal van commissies in
binnen- en buitenland is hij een
geziene figuur. In 1963 trad hij
wegens het bereiken van de ze
ventigjarige leeftijd af als hoog
leraar in het strafrecht en de cri
minologie in Utrecht.
11111 in 1111
mm. vieux ik n ip s e l-
in Nice is een proces begonnen
tegen mevr. Catherine Akbi, bijge
naamd „de Calabrische tijgerin",
die wordt beschuldigd van een po-
gin tot moord op haar echtgenoot.
Catherine schoot haar man neer.
Deze moeder van zeven kinderen
heeft in haar leven al twee man
nen om het leven gebracht, maar
beide keren werd zij vrijgesproken.
De foto toont haar onder bewaking
in het gerechtsgebouw.
(Advertentie)
Mijnhardt's Zenuwtabletten
MOSKOU (U.P.I.) De Verenigde
Staten hebben gisteren aan de Russische
regering een diplomatieke nota over
handigd waarin wordt ontkend dat op
Westduits grondgebied langs de grens
met Oost-Duitsland een strook met llnd-
mijnen met atoomlading zal worden ge
legd.
In de nota werd de Russische bewe
ring van die strekking „volslagen on
juist' en „ongegrond" genoemd.
De Verenigde Staten deden in de nota
verder een beroep op de Sovjet-Unie om
de „werkelijke mijnenvelden" aan de oos
telijke zijde van de grens tussen Oost- en
West-Duitsland te verwijderen.
De Amerikaanse regering zei in de
nota verder dat in Europa atoomladingen
zijn opgeslagen „voor de bescherming
van dit gebied", doch dat deze uitslui-
tend onder Amerikaans beheer blijven.
aan een misdrijf niet verflauwt en de
strafbehoefte bij het volk, of bij een be
langrijk deel van het volk, blijft leven,
is het niet alleen gewenst ter wille van
de goede gemeenschap om de mogelijk
heid van strafvervolging open te houden,
maar is dit ook aan te bevelen ter voor
koming van private wraakoefening waar-«
voor het gevaar niet denkbeeldig blijkt.
Op grond van de huidige wetgeving is dit
open houden alleen mogelijk indien het
Openbaar Ministerie tegen een verdachte
een daad van vervolging verricht, d.w.z.
zich tegen deze verdachte richt met een
verzoek aan de rechter om in zijn zaak
een beslissing te nemen, b.v. tot het in
stellen van een gerechtelijk vooronder
zoek. Door zulk een daad van het O.M.
wordt de verjaring gestuit, hetgeen be
tekent dat de verjaringstermijn opnieuw
aanvangt (art. 72 Wetboek van Straf
recht) Dit middel tot vertraging der ver
jaring kan echter slechts helpen als de
verdachte reeds bekend is aan het O.M.,
hetgeen lang niet bij alle oorlogsmisdrij
ven en misdrijven tegen de menselijk
heid het geval is.
De opheffing der verjaring zie ik niet
als onrecht tegen de betrokken delin
quenten. Zoals ik al opmerkte is de ver
jaring niet bedoeld als bescherming van
de belangen van delinquenten, maar ter
wille van een doelmatige strafrechtple
ging. Indien redenen voor deze doelma
tigheid vervallen, zoals bij de hier be
doelde delicten, is er geen reden de
strafvervolging toch te verhinderen.
De daaruit voortvloeiende straffeloosheid
zou dan een premie, een soort beloning,
zijn voor het zich zolang verborgen hou
den van de schuldige. Door hem te ver
volgen en te straffen na de thans nog
geldende wettelijke verjaringstermijn, in
geval dit door afschaffing van deze ter
mijn wettelijk mogelijk wordt geeft men
hem hetgeen hem toekomt. De grenzen
der menselijkheid worden dan niet over
schreden, hetgeen wel het geval zou zijn
als men hem een onmenselijke, de per
soon desintegrerende, ontredderen de,
straf zou opleggen, zoalc een levenslange
gevangenisstraf zonder principieel uit
zicht op invrijheidstelling.
Om bovengenoemde redenen lykt het
my gerechtvaardigd zo niet geboden
dat de verjaring voor de genoemde mis
dryven vervalt. Men zou ook kunnen
overwegen de wettelijke verjaringster
mijn voor deze misdrijven by de wet
te verlengen. Voor de Duitse Bondsre
publiek is dit onlangs geschied met 4
jaren dus tot in 1969. By ons zou het
recht tot vervolging dezer misdrijven
verjaren in 1971. Maar is er enige re
delijke verwachting dat in zes jaren de
herinnering aan deze afschuwelijke
misdrijven en daarmee de behoefte aan
bestraffing voldoende zal zijn ver
flauwd? Als deze verwachting voor het
Duitse volk in vier jaren wel zou op
gaan zou dit niet voor de huidige Duit
sers pleiten.
Wijzer dan een verlenging tot een tijd
stip dat nooit met zekerheid is te bepa
len is dan ook een wettelijke bepaling
waarbij de verjaring voor deze misdrij
ven wordt afgeschaft, ook al is zulk een
wettelijke regeling voor ons land nog
niet dringend. Met deze afschaffing zou
den wij handelen overeenkomstig de aan
beveling van de Raadgevende Vergade
ring van de Raad van Europa. Het gaat
hier niet louter om een Nederlandse zaak,
maar om een algemeen menselijke, in het
bijzonder een Europese. Daarom zijn wij
ooi betrokken bij de houding en de
maatregelen der Duitse Bondsrepubliek.
ATHENE (Reuter/A.F.P.) De pri
maat van de Grieks-orthodexe kerk,
aartsbisschop Chrysostomos, heeft vrij
dag felle kritiek geoefend op de „hei
denen en ketters die de oorlog voeren
tegen onze orthodoxe kerk". Volgens
waarnemers doelde de primaat op de
oecumenische patriarch Athenagoras
van Constantinopel, toen hij sprak over
„de handige - samenzweerders tegen de
orthodoxe leer, die streven naar univer
saliteit op kerkelijk gebied".
Patriarch Athenagoras wordt be
schouwd als een groot voorstander van
het gesprek tussen de oostelijke ortho
doxe kerken, het Vaticaan en andere
christelijke kerken, ter verwezenlijking
van de eenheid der christenen.
Primaat Chrysostomos deed zijn aan
xal in een speciale boodschap ter gele
genheid van de orthodoxe goede vrij
dag.
Intussen heeft de Grieks-orthodxe pa
triarch van Antiochië en het gehele
oosten, Theodosius de Zesde, „de ge
hele christenheid en de beschaafde we
reld in het algemeen" opgeroepen de
eerbied voor en de onschendbaarheid
van het oecumenisch patriarchaat van
Constantinopel te verzekeren. Pa
triarch Theodosius protesteert tegen de
bedreiging van Turkse zijde, dat het
patriarchaat van Athenagoras, te za-
men met alle Griekse inwoners van
Turkije, het land moeten verlaten, als
represaille voor de behandeling van de
Turks-Cyprioten op Cyprus.
TWEE TREINEN zijn vrijdag bij Tu
nis met elkaar in botsing gekomen,
waarbij minstens 7 reizigers zijn om
gekomen. De treinen botsten tegen elk
aar onder de Bal Alleoua-brug.
PARIJS (U.P.I.) Een Caravelle van
de Air France is door de bliksem ge
troffen. De piloot zag zich gedwongen
op Bretigny, een klein vliegveld ten
zuiden van Orly, te landen.
Er waren 90 passagiers aan boord, die
enkele minuten voor de aankomst op
Orly hun veiligheidsgordels hadden
vastgemaakt toen de bliksem in de
cockpit sloeg. Een vrouwelijke passa
gier gilde het uit. maar de meesten
hadden niet dadelijk door dat er wat
aan de hand was. In de cockpit hing
een wolk rook.
De bliksem stelde de radio buiten wer
king. De gezagvoerder besloot daarop
in Bretigny te landen. Via de luid
spreker deelde hij de passagiers zijn
besluit „wegens een ongeluk dat niet
ernstig is", mede.
Hij wist de machine veilig aan de grond
te zetten. Onder de passagiers, onder
wie barones Elie de Rothschild, was
geen paniek uitgebroken.
ZUTPHEN (A.N.P.) Voor het dode
lijk verwonden van zijn schoonvader, is
gisteren voor de rechtbank te Zutphen
tegen de kernmaker G. v. d. V. (20) een
gevangenisstraf van acht jaar met af
trek geëist.
Het gedwong enhuwelijk van verdachte
met de dochter van D. was spaak gelo
pen. Het meisje was naar haar ouders
teruggegaan. Telkens deed Van de V.
pogingen om haar te spreken te krij
gen, maar hij ging daarbij zo agressief
te werk, dat zijn schoonouders het meis
je buiten zijn bereik hielden.
Op 29 september van het vorige jaar
ontmoette Van de V. echter het meisje.
Van de V. sleurde haar van de fiets. Een
vriendin waarschuwde daarop D. Toen
deze was gearriveerd ontstond er een
schermutseling, waarbij Van de V. zijn
schoonvader enkele malen met een mes
stak. De schoonvader dreigde met een
gummistok. Na twee fatale steken (in het
hart en in de leversl^gader) maakte Van
de V. zich uit de voeten.
SCHIPHOL (ANP) Als alles volgens de plannen verloopt zal maandag
ochtend om 8 uur een groot filmspektakel pal voor de aankomsthal van Schiphol
op het platform beginnen. De Amerikaanse filmster Richard Burton, de spion,
die geen spion is, in de filmversie van de roman „The spy who came in from the
cold" zal er uit een KLM-Lockheed Electra moeten stappen en in de aankomsthal
de marechaussee-balie moeten passeren.
Zijn papieren zullen worden gecontroleerd door de Nederlandse acteur Henk
Molenberg in de rol van marechaussee. En op Schiphol blijft de open vraag: zal dit
alles onder de even belangstellende als mooie ogen geschieden van Elisabeth
Taylor, Richards beroemde echtgenote?
Het fameuze füm-echtpaar wordt vanmorgen (zaterdag) per auto in hotel
Huis ter Duin te Noordwijk verwacht. Ze steken de Noordzee over per dagboot
van de Mij.Zeeland die om 18.30 uur in Hoek van Holland afmeert. Of Liz Taylor
de opnamen op Schiphol zelf zal willen bijwonen staat nog niet vast.
Het wordt een Paramount-film, geleid door de Amerikaanse filmregisseur
Martin Ritt. Het is een oost-west-detective, die zich voornamelijk afspeelt bij de
Berlijnse muur en in Londen, waarbij Schiphol en Noordwijk tussenschakels vor
men. Burton in de hoofdrol is een ex-secret service agent. Zijn voornaamste mede
spelers zijn Claire Bloom en de Duitse acteur OScar Werner.
Wat het publiek tenslotte in de film zelf van Schiphol zal zien zal niet lan
ger duren dan 1 minuut. Veel meer echter wordt er gefilmd in en om Noordwijk,
want dat wordt naar schatting wel een stuk film van een kwartier. Deze opnamen
zullen de gehele volgende week in beslag nemen. Vermoedelijk zal alles maandag
3 mei afgelopen zijn.
(Advertentie)
Zekerheid met een OLVEH Perfecte Groeipolis
(Van onze correspondent in Bonn)
KEULEN Op 27 april zal het laatste
stuk van 28 km der „Holland-Linie" tus
sen Emmerik en Hamminkeln door de
minister van verkeer en waterstaat ir.
Hans Christoph Sechohm en de premier
van Noordrijnland Westfalen, dr. Franz
Meyers voor het verkeer worden openge
steld.
Dit stuk is dan al niet helemaal nieuw
meer: op de 2e paasdag werd het van
twee uur 's middags af opengesteld voor
het naar Nederland en West-Duitsland
strorriende paasvérkeer.
Lang gewacht heeft Nederland op deze
verbinding wel. De bouw van deze „Hol
land-Linie" werd opgenomen in het „Ge
neral Bereinigungsvertrag" tussen Den
Haag en Bonn, dat beloofde de autobahn
voor 1 juli 1965 klaar te zullei maken.
Die belofte heeft Bonn gehouden.
Een tweede „poort naar het westen"
gaat op 27 april a.s. open. De eerste was
de autobahnverbinding van Keulen naar
Aken, waar via Vaals en Maastricht aan
sluiting bestaat met het Nederlandse we
gennet en via de „Boudewijnweg" ook
naar de westkust van België. In West-
Duitsland staat de ingebruikneming van
de „Holland-Linie" in de nogal indruk
wekkende geschiedenis van de na-oorlog-
se wegen- en Autobahnbouw te boek als
een hoogst belangrijke gebeurtenis, die
dienovereenkomstig feestelijk zal worden
gevierd. Het lijdt dan ook inderdaad geen
twijfel, dat de voltooiing van de „Hol
land-Linie" in de volksmond nu al
„Holland-bahn genoemd een enorme
verbetering zal brengen in het grensover
schrijdende verkeer. Er zal na lange ja
ren een einde komen aan de misère van
het berijden der B-8-straatweg, die daar
door zal worden ontlast van het bijzon
der intensieve goederenverkeer.
Het Roergebied, een „stad" met rond
negen miljoen inwoners, zal in hoogstens
drie kwartier Nederland kunnen berei
ken. Daardoor zal het toeristenverkeer
uit het Roergebied naar Nederland
dat voor de Roerbewoners toch al geldt
als het natuurlijk",,Ausfluggebiet" nog
meer toenemen. Maar ook het handels
verkeer tussen de Nederlandse havens en
het Roergebied zal zoveel vlotter gaan
verlopen, dat men hier kan spreken van
een Europese verkeersader. Het feit trou
wens, dat de havens Rotterdam en Am
sterdam door de „Holland-Linie" nog
sneller met het Roergebied zouden wor
den verbonden, <s een van de redenen ge
weest, waarom de Westduitsers met de
aanleg van deze autobahn zo lang moge
lijk hebben getreuzeld: zij zou n.l. de
concurrentie-positie van de Westduitse
Noordzeehavens nog ongunstiger maken.
Zo werd er gewacht, tot ook de z.g.
„Hansa-Linie", de autobahnverbinding
Hamburg - Bremen - Osnabrück - Mün-
ster - Roergebied een goed stuk was ge
vorderd. De bouw van de „Holland-Li
nie" heelt steeds gestaan onder het slech
te gesternte van de concurrentie tussen
de Nederlandse en Westduitse havens.
De oorspronkelijke bedoeling was, dat de
„Hansa-Linie" en de „Holland-Linie" te
gelijkertijd gereed zouden komen. Het
aandringen van Nederland op een ver
snelling van de aanleg der „Holland-Li
nie" heeft er tenslotte toe geleid, dat
deze ban werd gebroken. De „Hansa-Li
nie" komt pas volgend jaar gereed.
krant
„Ik ben maar een gewone Roomse jongen", zei de man en dat was hem
aan te zien. Te horen trouwens ook, want hy leverde het commentaar dat
vandaag de dag overal te horen is waar maar Roomsen samen zijn. Hy was
niet tegen vernieuwing, o nee, hij was altyd by de tijd geweest, dat kon
ik gaan navragen. Maar wat men nu allemaal deed, dat ging toch alle
perken te buiten. „Neem nou de liturgie, mijnheerik ben toevallig lid
van een zangkooren toen luisterde ik al niet meer! Want zo gaat
het altyd: er moet natuurlijk een hoop veranderd en vernieuwd worden,
natuurlijk, mits men maar niet aan dat ene plekje komt, waaraan ik nou
toevallig gehecht ben. Er zullen best vele oprecht-verontruste lieden zijn,
maar de meesten zijn gewoon kleine mensjes met kleine gehechtheidjes:
Men doet tegenwoordig maar in de verkering („ik ben toevallig al ze
ventig jaar")
er'zal weer een sterker gezag moeten komen („ik ben toevallig jonkheer
zus-en-zo")
zoals de priesters er tegenwoordig bijlopen(„ik ben toevallig leve
rancier van priesterkleding")
al dat gepraat over geboortebeperking(„ik heb toevallig zelf tien
kinderen")
waar al die leken tegenwoordig over menen te moeten praten(„ik ben
toevallig hoogleraar in de theologie");
alsof al die gestudeerde theologen het maar weten(.,ik kon toevallig
zelf niet zo goed meekomen")
nou hebben ze ook nog bezwaren tegen de Stille Omgang(ik heb toe
vallig een broodjes winkel in Amsterdam")
dat oecumenisch gedoe hangt me langzamerhand de keel uit(„ik ben
toevallig bekeerling")
ik zie niet in waarom er nou alles veranderd moet worden(„ik ben
toevallig lui"), neen, dat hoor je veel minder!
En zo trekt de mopperende karavaan verder en ieder struikje langs de
weg is geschikt om je er met hart en ziel aan te hechten. Het zal wel een
illusie zyn, maar ik hoop nog altijd iemand te ontmoeten, die gewoon
verder durft te gaan en die uit de grond van zijn hart kan zeggen: „De
Heer zal bij ons blijven en de rest kan me niet zo veel schelen(„ik ben
toevallig christen")
(Missie '65)
Over de paasviering van duizenden voetbalfans valt de schaduw van
zorg, spanning en zenuwen. De belangrijke wedstrijden, die het programma
van de KNVB vermeldt, drukken niet alleen een last op de spelers, maar
ook (misschien zelfs vooral) op de hartstochtelijk meelevende supporters.
En: „In de onderste regionen van de ere-divisie zijn DOS, NAC, Go Ahead
en Sittardia in een hevige slag-om-het-behoud gewikkeld. Ze leven van
daag en morgen geconcentreerd naar*hun wedstrijden .toe". Aldus op paas
zaterdag een katholiek ochtendblad.
Er is niets mee miszegd. Het zal wel waar zijn. Toch moest men hier
eens één moment bij stilstaan. Om nog eens te constateren, dat voor velen
de paasviering volkomen is losgegroeid van het eigenlijke feest zelf, en
van zijn betekenis. Pasen is, „dank" zij ook de vrije Goede Vrijdag vaak
eenvoudig een bruikbaar motief geworden voor vier dagen vroege va
kantie en voor niets méér. Velen zullen de afgelopen dagen dan ook ver
loren achten in regen en wind, hagel en sneeuw. Want zij zijn er aan
gewend geraakt, naar Pasen vooral uit te zien als naar topdagen van het
toerisme.
Neen, het record is niet gebroken. Wel laken we het nog altijd in de
communisten, dat zij de zondag tot een gewone dag (hebben) willen ont
luisteren. Maar gebeurt in het christelijk geheten Westen van binnenuit
eigenlijk niet steeds meer hetzelfde, naarmate het vrij-van-werken het be
langrijkste kenmerk van zon- en feestdagen is geworden?
(Noordhollands Dagblad)
Er zijn duizenden jonge mensen, die een hoog loon verdienen, doch
geen „vrije" tijd hebben: zij studeren, zij bouwen aan hun toekomstig
geluk. Dat anderen dat niét doen, is allereerst, de schuld van de ouders.
Het nozemprobleem is allereerst een gezinsprobleem. De ontkerstende
mens vervalt tot nieuw kwaad. Welvaart is, zoals alle andere kostbare
zaken, voor de een een stap ten hemel en voor de ander een stap naar
de hel. Altijd weer moeten vraagstukken van sociale aard religieus
bezien worden.
Er is echter méér. Hoezeer men ervan overtuigd mag zijn, dat de
misdadiger moet worden opgevoed, hij moet óók worden gestraft en
de samenleving moet tegen hem beschermd worden. Politie en justitie
zijn er tot handhaving van de gerechtigheid en ter bescherming van
de bevolking. Terreur kan niet getolereerd worden. Een samenleving
die in arren moede terreur toelaat of die niet meer beteugelen kan,
is ernstig verziekt.
(Trouw)
Tegelyk met het bericht, dat dr. A. Terruwe door het Heilig Officie
in ere is hersteld, werd door het KNP meegedeeld dat de emeritus-hoog
leraar prof. mr. W. J. A. J. Duynstee C.ss.R. naar Nijmegen zou verhuizen.
Voor insiders was het duidelijk dat hier geen sprake kon zijn van een
toevallige samenloop. Toen dr. Terruwe zich fel tegen het Heilig Officie ver
weerde, had prof. Duynstee er al enige jaren Romeinse ballingschap op
zitten.
In 1957 een jaar na zijn afscheid als hoogleraar ging prof. Duynstee
naar Rome. Pas in de zomer van 1960 werd hem toegestaan enige weken
in Nederland te verblijven. Tegen Kerstmis 1960 werd zyn terugkeer defi
nitief, hoewel hij als domicilie niet Nijmegen maar Amsterdam kreeg
toegewezen.
Dr. C. W. van Boekei vatte in zijn proefschrift „Katharsis" geheten,
(Utrecht 1957) de kern van het conflict zo samen: „Wat Aristoteles gedaan
heeft tegenover de al te haastige conclusies en aanvallen van Plato op het
gevoelsleven, heeft Duynstee gedaan tegenover de haastige conclusies van
moralisten die geschrokken waren van de diepte-psycliologie."
Zolang prof. Duynstee nog in Amsterdam verbleef hing er de schaduw
van een kerkelijke maatregel. Nu is die laatste smet uitgewist. Geruisloos.
Prof. Duynstee houdt niet van conflicten; nog minder van applaus. Hy
is eeii wijs man, waar tallozen in de Nederlandse kerkprovincie met grote
dankbaarheid van kunnen getuigen. Wij sluiten ons gaarne aan by allen,
die hun vreugde hebben uitgesproken over de openlyke rehabilitatie van
dr. Terruwe door het Heilig Officie. Het eerherstel van prof. Duynstee is
geruislozer geschied. Men moet er even verheugd over zijn.
(De Nieuwe Linie)
Voor een bepaalde groep personen zal ei- bij automatisering onvoldoende
werk overblijven, nl. voor de ongeschoolden en zwak-begaafden, niet ge
schikt voor verdere opleiding. Dit proces kan worden vertraagd 'door ver
kor ting van de werktijd, in de USA is in sommige beroepen de werk
tijd al teruggebiacht van 31 tot 25 uur per week en er wordt rekening
gehouden met een vermindering tot 20 uur per week.
Daarentegen wordt er een steeds groter beroep gedaan op hooggeschoold
personeel, dat, gezien de natuurlijke begaafdheid van een populatie, altijd
in minder dan de gewenste mate beschikbaar zal zijn. Voor deze groe
pen is er dus geen sprake van werkloosheid en ook zal hun werktijd steeds
langer zijn dan van de eerstgenoemde groepen.
Een conjunctuurstijging in de USA heeft onmiddellijk een verhoogde
viaag naar geschoold personeel tot gevolg en terwijl de waarde en omvang
van de produktie stijgen, blijft 5 a 6 pet. van de bevolking, behorende tot
de minder begaafden en ongeschoolden, permanent zonder werk.
Er ontstaat dus de tot dusver nog niet gekende situatie van lang en
hard werkende hoofdarbeiders en licht en kort werkende handarbeiders
Voor deze laatsten zal een passende vrijetijdsbesteding moeten worden
Er bestaat nog steeds een sterke waardering van de man voor de
nvrouwelyke vrouw'; hoe vrouwelijker het meisje, hoe mannelijker de
man zich voelt. Meisjes, die zich toeleggen op deze vrouwelijkheid die
met behulp van kleding, make-up en gedrag een zorgvuldig uitgekiend
vrouwtje bouwen, zijn voor mannen aantrekkelijk. Het werkende of
studerende meisje, met veel liefde voor een vak, mist veelal de tijd
en de belangstelling voor dit op zichzelf boeiende spel, en mist daar-
a oor ook. vaak de aandacht van de andere sekse, en de liefde. En zelfs
al presenteert ze een goede vrouwelijke show, dan heeft haar vak
zelden of nooit in die presentatie een plaats. Grote aandacht voor
een vak is eerder een belemmering dan een pluspunt in de ver
houding met de man.
In het vreemd dat veel meisjes alleen al door de normaal vrou
welijke wens om aantrekkelijken populair te Zijn worden afgeschrikt
<an mannelijkeberoepen, en liever inhaken bij de rij giechelende
riendinnen met de tijdelijke vrouwelijke beroepen?
Vrouwelijke eigenschappen rijn eigenschappen waarvan mannen denk.n
dat vrouwen ze hebben. en
(Alg. Handelsblad)
