KAAS OM KAAS jh CITRON L#/m ORANGE TONIC De koekoeksvogel De prinses en de groene hagedis In Münster is sport voor de hele burgerij gratis SPA BRONWATER Sjefke v ïen leer dan v „Witte boorden" vervangen stakers bij zwaar karwei MOORD OP PRESIDENT FEDERALE MISDAAD Bandieten vermoorden vier boeren SJASTRI NAAR JOHNSON Weer piraat voor Britse kust Beste meisjes en jongens Overstroming Tante Majoortje Mijn hondje ZELFS DE TRAINERS DOEN HET VOOR NIETS Pols opjagen is medicijn e s m a n n e s m a n n Onderbouw van kraan op ponton Washington wil: In Columbia Da's brood op jonge kaas op oude kaas op brood Zuid-Afrika moet doodvonnissen herroepen PETER EN HANS VLISSINGEN kort vernieuwd en zoeken. ERS BEDIENDEN NBEDIENDE om een gedegen e combineren met en prima sociale rkorting. (o.a. de nieuwe onze nieuwbouw) de afdeling perso- maken van een uur, ook zaterdag geheel wordt uit- VLISSINGEN DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 10 MAART 1965 (Van onze correspondent) ROTTERDAM De kapitein van de reesleepboot „Ierse Zee", die de enor me bü de machinefabriek Hensen ge bouwde dubbelarmige wipkraan over zee naar O dense in Denemarken moet brengen is pas gisteren uitgevaren. Er stond eergisteren weliswaar „slechts" een zuidelyke wind met kracht vier, maar deze wind was ruimend naar west terwyl grote kans bestond, dat zy in kracht zou oplopen tot zeven. Niet geen voorjaarsstorm nog, maar de slepers van L. Smit en Co vonden het toch maar beter om niet naar buiten te gaan met een platte bak van zeventig bü twintig meter, waarop een kraanlichaam gemonteerd is van ruim 800 ton met een hoogte van om en naby 38 meter. Bij Hensen begreep man dat natuur lijk best. Per slot vanrekening is het een experiment om een kraan, die tot nu toe altijd op de plaats van zijn be stemming is opgebouwd, praktisch hele maal gemonteerd per schip te vervoe ren. Het heeft Hensen trouwens de afge lopen week ook al niet mee gezeten. Eigenlijk had de Ierse Zee zaterdag al moeten vertrekken, maar toen bleek Smit de juist teruggekeerde sleper nog met geheel te kunnen bemannen. En dat was eens te meer een grote teleurstelling, omdat Hensen ondanks de .-taking, die vorige week dinsdag het he le bedrijf stil legde, met kunst en vlieg werk er in geslaagd was het rijdwerk en het portaal van de kraan op de pon ton te zetten. „Met kunst en vliegwerk" is in dit verband geen overdreven term, want er is zelfs kantoorpersoneel aan ie verscheping te pas moeten komen. Met het fabriekspersoneel weigerde dins dag ook het transportpersoneel een hand .lit te steken. Maar met het oog op het ransport moest en zou diezelfde dag nog de onderbouw van de kraan op de Tonton gezet worden. Bazen, chefs, teke naars, kortom iedereen die ooit iets met montagewerk te maken had gehad werd opgetrommeld om te helpen. En inder daad met vereende krachten kreeg men 't gevaarte met behulp van de drijvende bokken Simson en Ajax van de kade boven de ponton. Op dat moment greep bet stakingscomité, dat met lede ogen bad gezien hoe mensen met „witte boor den" toch heel wat mans waren, in. Jlings werden tientallen stakers naar le ponton gedirigeerd waar zij precies laar gingen zitten waar het rijdwerk van de kraan neer móest komen. Daar mee hadden de stakers voorlopig wel het pleit gewonnen. Maar gelukkig gaan in onze welvaartsstaat ook stakers ge woon om half zes naar huis; zodat het kantoorpersoneel het karwei in over werk dinsdag toch nog klaren kon. Maar goed. de kraan staat nu muurvast ver ankerd op de platte sleepbak van Van den Tak en het wachten is op beter weer. Zoals gezegd, voor Hensen is dit trans- Dort een experiment. Een Zweedse werf ïeeft namelijk ook een dergelijke kraan besteld, maar heeft daarbij uitdrukke lijk gesteld, dat de kraan kant en klaar afgeleverd moet worden omdat op de werf zelf tijd noch plaats is voor een langdurige constructie (meestal vergt zoiets een maand of vijf). Hensen zal ook deze kraan in Rotterdam op een ponton zetten, kant en klaar, deze naar Zweden slepen, hem daar de kade op rijden, waar hij dan zes uur later in bedrijf zal kunnen zijn. (Advertentie) WASHINGTON De Amerikaanse re gering heeft in het congres een wetsont werp ingediend om moord op de presi dent of vice-president als een federale misdaad te beschouwen, zodat de FBI en de volle macht van het federale ge zag het opsporen en bestraffen van de schuldige (n) op zich kunnen nemen Het wetsontwerp is opgesteld naar aanleiding van de aanbevelingen in het rapport van de commissie-Warren over de moord op president Kennedy. Als federale misdaad moet, volgens het ontwerp, worden beschouwd het vermoorden, ontvoeren of molesteren van de president, de vice-president, de president-elect, de vice-president-elect en iedere andere functionaris, die voor opvolging van het staatshoofd maar in aanmerking kan komen. Het wetsontwerp beoogt het toemeten van levenslange gevangenisstraf of te rechtstelling van degenen, die schuldig worden bevonden aan het vermoorden of ontvoeren van de president of de genen, die voor opvolging in aanmer king komen. Ook pogingen of samen spanning tot het toebrengen van letsel aan de president of zijn opvolgers zui den als een federale misdaad worden be I handeld. BOGOTA Gewapende bandieten heb ben in Zambenito vier boeren vermoord. De politie heeft drie verdachten aan gehouden. In een andere provincie, meld de de politie, dat een rijke boer, Mario Carrera Pardomo, door zijn ontvoerders ongedeerd was vrijgelaten. De man werd tien dagen geleden ontvoerd, waarna een losgeld van 46.000 dollar werd geëist. Het is niqt bekend of dat bedrag be taald is aan de ontvoerders. Da's hele andere kaas Da's een sneetje NEW YORK De commissie over apartheid van de V.N., waarin vertegen woordigers van 11 landen zitting heb- ben, heeft besloten een dringend beroep op de Zuidafrikaanse regering te doen om de doodvonnissen over drie Afri kaanse nationalisten te herroepen. De leden van de commissie gaven uit drukking aan hun verontwaardiging over de terdoodveroordeling van de Afri kanen Nolali Petze (43), Daniel Ndon- geni (31) en Samuel Jonas (34), die op 23 februari schuldig werden bevon den aan de moord op Sipo Mange (27) in Port Elizabeth op 12 jan. 1963. Drie andere mannen zijn op 6 novem ber reeds ter dood gebracht in verband met de moord op Mange ondanks een beroep van de apartheidscommissie op de Zuidafrikaanse regering. WASHINGTON Premier Sjastri van India heeft een uitnodiging van presi dent Johnson om een officieel bezoek aan de V.S. te brengen aanvaard. Sjastri zal van 2 tot 3 juni in Washington zijn en vervolgens enkele dagen in andere streken van de V.S. doorbrengen. Het zal zijn eerste bezoek aan Amerika zijn. (Advertentie) LONDEN Het komende weekeinde zal voor de Britse kust weer een piraten zender zijn intrede in de ether doen. „Radio King", zoals de nieuwe piraat heet, zal uitzenden vanuit een oud fort. Het zal de zesde radiozender zijn, die commerciële programma's in de ether wil brengen. Het radiostation wordt ge financierd door een groep zakenlieden uit Kent, die voor een beginkapitaal van 7.000 pond sterling heeft gezorgd. Er zouden reeds acht disc-jockeys en een technische staf bezig zijn met proefpro- gramma's die uitgezonden worden op 238 en 236 meter op de middengolf. Radio King zal dag en nacht lichte muziek uitzenden. - - Koekoek, koekoek, koekoek, drie uur. De koekoeksvogel Theo wipte naar bin nen. Wat ben ik eigenlijk voor een vo gel, dacht hij. Andere vogels kunnen vrij rondvlie gen en ik moet hier blijven zitten. Weet je wat, dacht hij, ik ga de wijde wereld in. Hij deed het deurtje op een kiertje open. Er was niemand in de kamer. Nu deed hij het verder open en vloog eruit. Klap, het deurtje was dicht. Maar hoe moest hij nu naar buiten komen? De deur was dicht. Maar het raam niet. Theo vloog het raam uit en weldra was hij buiten. Toet, toet, wat was dat? Wat was dat voor een gek ding? Toen hoorde hij een dame zeggen: „Zeg Alea, je gaat toch zeker niet met de bus naar huis tóe" „Nee, natuurlijk niet Dalea". O, dat was dus een bus, dacht Theo. Als in de hele wereld van die bussen zijn, dan ga ik terug naar mijn veilige klok. Maar hij gaf de moed nog niet op. Wat was dat voor een groot gê- bouw? Een raam stond open. Theo ging op de vensterbank zitten luisteren. Er stond een juffrouw. „Kinderen", zei ze, „jullie moeten heel goed leren op deze school enTheo wist nu ge noeg. Dit was dus een school. Hij ging verder, maar ah, wat schrok hij. Een Zo, zijn jullie allemaal weer goed uitgerust na carnaval. Een fijn feest hé. Jammer dat het niet zo'n mooi weer was. Je kunt nu wel merken dat het maart is geworden. De ene dag schijnt de zon prachtig. Dan denk je hoera, het wordt nu gauw lente! Maar even later slaat de regen weer tegen de ruiten, en af en toe sneeuwt het zelfs. Brrrr. Helemaal niet fijn die maartse buien. „Maart roert zijn staart", zeggen dan alle mensen en ze kruipen nog dichter bij de kachel, die roodgloeiend wordt opgepookt. Straks, als de zon weer warm begint te schijnen ga je natuurlijk buiten spelen, maar het is nu nog echt de tijd om lekker binnen te zitten. Verveel je je binnen? En er is zoveel te doen. Je kunt een spannend boek lezen, je kunt knutselen en natuurlijk kun je ook mooie teke ningen versjes en verhaaltjes maken voor De Kleine Stem. Wij zijn altijd erg blij als ijverige kinderen dikke - enveloppen met eigen werkstukken op sturen. Maar weet je, vaak zijn het steeds dezelfde kinderen die wat op sturen. Dat vind ik prachtig. Maar ik zou ook graag eens een verhaaltje of een tekening ontvangen van kinderen, die nog nooit iets naar De Kleine Stem gestuurd hebben. Ik weet zeker dat die kinderen het ook kunnen, als ze hun best doen. Maar ze moeten niet boos zijn als ze niet meteen in de krant komen. Ik kan iedere week maar een paar kinderen een plaatsje geven in De Kleine Stem. Hieronder volgen de namen van de kinderen die deze week wel ijverig geweest zijn, maar die ik geen plaatsje kon geven: Dré de Wijs, Koning Haa- konstraat 4, Moerdijk (die een corres pondentievriend zoekt van 11 of 12 jaar), Hansje Ides, 4.5 jaar, Tinus Wa- gemakers (9) uit Achtmaal, Gerard Stadhouders (16) uit Oosterhout die een puzzel stuurde, Allie Bastiaansen (10) uit Prinsenbeek, Brigitte Kint, Graven straat 106, Clinge, Corrie van Gils (8) uit Oosterhout. Hanna Muris (8) uit Hulst, Martha Boonman (13) uit 's-Hee- renhoek, Anja Wijne (6) uit Philippine, Henkie van Nispen (8) uit Achtmaal, LIA VERSCHUREN Steensedijk 26, Hulst (9 jaar) Marie-Louise Cocquyt uit Hoofdplaat (die wil corresponderen met een r.-k. meisje van 11 of 12 jaar), Nel v. d. Dries (10) 's-Heerenhoek, Marijke Evers (11) uit Breda, Franka Hoeks uit Leur, Helm a v. d. Lo gt uit Leur, Mien- tje Schalk (7) uit Prinsenbeek. Zo, dat was het weer voor deze week. D«e groetjes allemaal. JOSé Op een dag in mei gingen Peter en Hans naar de hei Opeens zagen zij een haas Peter ving hem met een vaas Moeder vond het reuzefijn want de haas was heus niet klein. Karin Gelens (10 jaar) Spadestraat 31. Breda. Er was eens een boer en die heette boer Wielemaker. Op een dag 31 januari 1953 waaide het heel hard. Ze waren aan het eten. De boer zei: „Ik heb geboord dat er morgen spring vloed komt". Even later, toen de tafel afgeruimd was, gingen ze een spelletje ganzebor- den. Het is meestal heel stil in de keu ken. Maar nu er storm is niet. „Kees, het is bedtijd jongen". „Ooooo mams, even het potje uitmaken". Plotseling is er heel veel lawaai op het dak. De boer is even naar buiten geweest. ,,De dijk?" vraagt moeder. ,.Nee, de halve schoorsteen". Opeens kijken ze naar de deur. Langzaam komt het water de keuken ingestroomd. Gauw maken ze een gat in het dak. Ze zitten op het dak en ze zwaaien met een wit te doek. Opeens zien ze een helikopter en ze worden opgepikt. JAN HERMANS Markt 97, Etten, 9 jaar, 3e klas PETER LIPS Wildestraat 9, Wagenberg (9 jaar) jager was vogels in de lucht aan het schieten. Nu was het geweer op Theo gericht. Knal. De kogel suisde langs de vogel heen. Mis. En zo gauw de vogel kon vloog hij naar zijn veilige klok. Het raam stond nog open, maar het deurtje van de klok was dicht. Opeens ging het open en niemand heeft ooit geweten hoelang Theo weg is geweest. En Theo heeft nooit gewe ten hoe het deurtje eensklaps open ging. Gelukkig was Theo net op tijd, want het was vier uur. Koekoek, koe koek, koekoek, koekoek. En tevreden ging hij naar binnen toe. MIEKE VERMEEREN Waardakker 37, Breda, 12 jaar Sjefke lag te slapen. Moeder had hem al geroepen. Maar hij was alweer gaan slapen. ,,Nou", riep moeder, „ben je nog niet wakker". ..Ja moeder, ik kom al", riep hij. Even later zat hij in de warme kamer te ontbijten. „Opschieten Sjefke". „Ja moeder. Ik heb maar twee handen". Even later liep hij naar de kerk. Met een dikke jas aan. Toen hij de kerk binnenstapte stond de pries ter al klaar Hij zei: „Opschieten". Sjefke pakte maar gauw een toog. „Veel te groot", zei hij. „Ja, dan hou je hem maar omhoog", en zo gingen ze de kerk binnen. Toen Sjefke het missaal weg moest brengen struikelde hij en viel tegen het beeld aan, maar Sjefke kon niet weglopen. Een uurtje later lag hij in de sacristie op een bankje. Op eens zei hij: „Wie moet dat beeld be talen?" ..Niemand, want het keek mij ook altijd lelijk aan". Een uurtje la ter stapte hij vrolijk op weg naar huis. En dat was de geschiedenis van Sjefke. EDDIE PAJAK Nobelaerstr. 21, Etten, 9 j, 3e kl Tante Majoortje had maar één oortje Dat vond ze helemaal niet fijn. En weet je wie zich daarvoor schaamde? Haar man Tierlatijn. En liepen ze samen over de weg. Dan zei tante Majoortje met haar één oortje Tegen haar man Tierlatijn „Ik vind het echt niet fijn". Op een dag kwam er in het stadje Bommeldos Een tovenaar met een grote haarbos Hij zei tegen tante Majoortje met haar één oortje „Of ik je helpen kan dat weet ik niet Maar ik zal het proberen zoals je ziet". Op het hoofd van tante Majoortje Plakte hij toen een namaak oortje. Na een poosje zei hij: „Klaar!, Maar wat krijg ik voor beloning?" Tante Majoortje zei: „Een lekkere pot vol honing" Nu was iedereen heel erg blij En tot slot kregen ze van tante Majoortje Een bordje zelfgemaakte rijstebrij. LILIANE BROEKMANS Wilhelminalaan 21, Hulst (11 jaar) Ik heb een hondje gekregen. Het ziet er snoezig uit. Het is zwart met witte pootjes. En nog een wit staartje. En het heeft twee leuke oortjes. Het kan ook kunstjes. Als ik iets weggooi, gaat hij het halen. Een keer was hij weggelopen. Maar hij was alweer te ruggekomen. En hij kan de kunstjes nog goed. JACELIEN HOEKS Lichttorenhoofd 79, Leur (N.-B.) (Bijzondere correspondentie) MÜNSTER De Westfaalse stad Münster stuurde onlangs aan alle bur gers een uitnodiging: iedereen kan naar hartelust sport beoefenen, zonder voor het gebruik van toestellen, terreinen en zalen te moeten betalen. Bovendien staat iedere „sportliefhebber" het des kundige advies van trainers gratis ter beschikking. Nu hangt het uitsluitend van het ini tiatief van de brave burger af, of hij iets voor zijn gezondheid doet. Vooral hoopt men, dat ook oudere mensen van deze uitnodiging gebruik maken, want juist bij hen vertonen zich de gevoigon van gebrek aan beweging. Reeds met 55 jaar heeft de normale Westduitser een derde, de vrouw een vierde van het prestatievermogen van het hart verlo ren. Goed gedoseerde en zinvol uitge voerde, lichamelijke beweging kan dit prestatieverlies verhinderen, respectie velijk tegengaan. Volgens een enquête van een groot Westduits Instituut voor Opinieonderzoek gehouden in mei van h'et vorig jaar, doet in de Duitse Bondsrepubliek slechts iedere vijfde volwassene aan sport. Iets beter ziet het er bij de jongeren uit.. In Münster wil men deze situatie met be hulp van de sportactie veranderen. De sportverenigingen krijgen van dit ogen blik af toelagen voor de betaling van de trainers en het onderhoud van toestellen en terreinen. Daarvoor laten zij ieder een die dit wil meedoen zonder betaling van contributie. Wat men doet, is van weinig beteke nis. Het beste is, dat een ieder zich richt naar zijn neigingen en mogelijkheden. Spelen, gymnastische oefeningen, turnen of zwemmen komen voor de noodzakelij ke compensatie ten opzichte van be roep en huishouding in aanmerking. Belangrijk is daarbij volgens de me ning van de bekende medicus profes sor dr. H. E. Bock (Tübingen) dat de pols een poosje tot 140 slagen per minuut stijgt en het lichaam duidelijk transpi reert. Bij elke oefening zou eigenlijk het losmaken en de ontspanning van de spieren op de voorgrond moeten staan. Dan zal niet alleen het prestatievermo gen verhoogd worden, maar men voelt ook een weldadige uitwerking op de in onze jachtige tijd zo zwaar belaste ze nuwen. Hoe omzichtig de vroede vaderen van Münster deze actie georganiseerd heb ben, blijkt ook uit het feit, dat iedere „sportwillige" automatisch tegen sport- ongevallen verzekerd is. Daarmede is deze actie werkelijk geheel gratis er zonder risico voor de enkeling. En in derdaad ziet men reeds thans dat de actie een overweldigend succes heeft, Steeds meer van de 66.000 aangeschre ven gezinnen besluiten, van deze nieu we mogelijkheid gebruik te maken. Het stedelijke bureau voor lichamelijke oefe ningen heeft niet te klagen over het aan tal ontvangen antwoordkaarten. Da gelijks komen er enige honderden bin nen en tonen de organisatoren, dat zij met hun idee op de juiste weg zijn. In de heerlijkte rozentuin van de wereld stond een paleis en daarin woonde een prin ses, die zo mooi was als een rozeknop. Geen wonder dat er prinsen waren die graag met haar wilden trouwen. Maar als zij haar vroe gen: „Rozeknop, wil je mijn vrouw worden?", dan antwoordde zij niet „ja" en niet „nee". Maar zij antwoordde; „Wacht." Eens kwamen drie knappe prinsen naar het paleis. De prins met de droefgeestige ogen zei: „Rozeknop, och, trouw met mij. Als jij, die de mooiste roos van de wereld bent, niet met me trouwen wilt, zal het leven geen waarde voor me hebben. Het zal mijn dood zijn". Maar de prinses zei: „Wacht toch prins. Ik ben nog maar een rozeknop, je kunt mijn hart nog niet zien. Wacht tot ik een roos geworden ben. Mis schien zie je dan dat mijn hart niet mooi is". Maar de prins kon niet wachten. Hij ging wanhopig heen, zwierf rond als een dwaas en eindigde als een bedelaar. De prins met de heerszuchtige mond zei: „Roze knop, trouw met mij. Je bent de mooiste roos die ik ken, in mijn slot hoor je thuis, iedereen in mijn land zal je hulde brengen". Maar de prinses antwoordde: „Wacht toch prins Ik ben nog maar een rozeknop, je kunt mijn hart nog niet zien. Wacht tot ik een roos ben geworden. Misschien zie je dan dat mijn hart niet van goud is". Maar de prins werd boos. „Dat zijn maar uitvluch ten", riep hij en zijn ogen fonkelden terwijl er veel boze woorden over zijn lippen kwamen. Hij keerde de prinses de rug toe, trok de wijde wereld in en trouwde tenslotte met een prinses die zo mooi was als een paardebloem. De prins met het vindingrijke hart zei: „Rozeknop, trouw met mij. Ik verlang niets, maar ik zal je alles geven wat je hebben wilt, al moet' ik het van het eind van de wereld halen". Maar de prinses antwoordde: „Wacht toch prins. Ik ben nog maar een rozeknop. Je kunt mijn hart nog niet zien. Wacht tot ik een roos ben geworden. Misschien zie je dan dat een zwarte tor aan het goud van mijn hart knaagt". „Ik wil wel wachten," zei de prins, „want het kan niet lang meer duren of je bent een roos. Zeg me intussen waar je van houdt en ik ga het halen." „Ik houd van de zon", zei de prinses, hart van de roos is altijd verlangend naar de zon. Hoe is het? Moet ik nog wachten?" t,Ik ben nog altijd maar een rozeknop", zei de prinses. „Wacht nog een poos". „Ik wil nog wel wachten", antwoordde de prins. „Het kan niet lang meer duren. Zeg me intussen waar je nog meer van houdt en ik ga het halen". „Ik houd van de maan", zei de prinses. De prins ging heen om de schepen van de koning te inspecteren. En onderweg kocht hij van parel vissers een schitterend parelsnoer. Toen hij terug kwam en de prinses opzocht in haar tuin, zei hij: „Dag Rozeknop, je bent mooier dan ooit! Als je deze parels draagt zal het zyn of de maan haar stralen op je hals werpt. Is het hart van de roos niet ver langend de maan te zien? Hoe is het? Moet ik nog wachten?" „Wacht nog een poosje," zei de prinses. „Dat is goed," zei de prins. „Maar zeg me nog waar je nu het meest van houdt?" Nu wilde de prinses antwoorden: „Van de ster ren", maar juist op dat ogenblik glipte er een groene hagedis tussen de rozestruiken door. „Van een groene hagedis!" riep de prinses on deugend. „Goed dat ik het weet", zei de prins en hij vertrok. Nu ging de prins de soldaten van zijn koning in specteren, in een grote stad, die bekend was om zijn knappe goudsmeden. „Wat kan ik voor Rozeknop meebrengen?" dacht de prins. „Wat lijkt er op een groene hagedis??' Toen hij bleef staan om te kijken naar het werk van een der goudsmeden viel zijn oog op een kleine groenglanzende smaragd. „Die glanst wel zo mooi als een groene hagedis", zei de prins tegen de goudsmid. „Nog veel mooier, heer", was het trotse antwoord. „Zou je van deze smaragd een groene ha gedis kunnen maken?" vroeg de prins. De goudsmid opende een doosje waarin tientallen kleine smaragden lagen te schitteren. „Ik zal voor u „Dat zal ik onthouden", antwoordde de prins. „Ik ga nu een reis maken in opdracht van mijn koning. Intussen kijk ik uit naar de zon". De prins trok uit om de grenzen van het koninkrijk te inspecteren. En hij kwam terug met een geschenk voor de prinses: een sluier geweven uit gouddraad. Hij zocht haar op in haar tuin en zei: „Dag Rozeknop, je bent mooier dan ooit. Als je deze sluier draagt zal het zijn of er zonnestralen om je schouders spelen. Het een groene hagedis maken, zoals er geen tweede be staat", zqi de goudsmid. Hij maakte een broche, een prachtig kunstwerk. Vele kleine smaragden schitterden op de rug van dc hagedis en hij kronkelde alsof hij dadelijk weg zou glippen. En vol vertrouwen keerde de prins terug naar de prinses in haar rozentuin. „Rozeknop," zei hij, „hier is de groene hagedis Speld hem op je hart. Als er een zwarte tor onder je bloembladeren leeft, zal de hagedis die eruit halen Morgen zul je een roos zijn, ik weet het zeker." De prinses kreeg een kleur van vreugde. Zulk een prachtig sieraad had zij nog nooit gezien. Zij speldde het op haar japon en zat nog laat in haar rozentuin te denken aan de vindingrijke prins. De volgende morgen maakte de prinses zich klaar om naar de rozentuin te gaan. Zij haalde de gouden sluier voor de dag, sloot de parels om haar hals en wilde de groene hagedis op haar hart spelden. Maar waar was de kostbare broche gebleven? Gisteren had zij hem op haar borst gestoken. Had zij hem vóór het slapen gaan weggelegd? Of had zij hem al eerder in de tuin verloren? De prinses haastte zich naar de rozentuin en zocht op de plek waar zij de vorige avond had gezeten. Geen speld, geen glinstering was te vinden. Of wel?? Wat glansde daar zo groen tus sen de rozen? Ach het was de kleine nagedis die haar dat ondeugende antwoord in de mond had gegeven. Daar kwam de prins. Het prinsesje nam vlug da levende hagedis op en zette hem op haar sluier. „Help me", fluisterde ze, „doe of je mijn broche bent, ik wil de prins geen verdriet doen!" De hagedis sloeg zijn klauwtjes in de gougeweven stof en hield zich onbeweeglijk. „Rozeknop, trouw met mij", zei de prins. „Ik zal met je trouwen als de zon verdwijnt, de maan zich verschuilt en de hagedis wegloopt" zei de prinses raadselachtig. En terwijl zij dat zei liet zij de sluier vallen, zij maakte het parelsnoer los en het hagedisje rende over de plooien van de sluier weg om zich tussen de rozen te verstoppen. „Ik trouw met je, lieve prins, omdat ik van je houd, ook zonder geschenken. Maar ik hoop dat we de broche terugvinden, want die was te mooi om hem te verliezen." AN MAC GILLAVRY RIANNEKE VERHOLEN Commandeurstraat, Geertruidenberg t (7 Jaar)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1965 | | pagina 11