KAAS
OM
KAAS
jh CITRON
L#/m ORANGE
TONIC
De koekoeksvogel
De prinses en de groene hagedis
In Münster is sport voor
de hele burgerij gratis
SPA BRONWATER
Sjefke
v
ïen
leer dan
v
„Witte boorden" vervangen
stakers bij zwaar karwei
MOORD OP
PRESIDENT
FEDERALE
MISDAAD
Bandieten
vermoorden
vier boeren
SJASTRI
NAAR
JOHNSON
Weer piraat
voor Britse kust
Beste meisjes
en jongens
Overstroming
Tante Majoortje
Mijn hondje
ZELFS DE TRAINERS DOEN HET VOOR NIETS
Pols opjagen
is medicijn
e s m a n n
e s m a n n
Onderbouw van kraan op ponton
Washington wil:
In Columbia
Da's brood
op jonge kaas
op oude kaas
op brood
Zuid-Afrika moet
doodvonnissen
herroepen
PETER EN HANS
VLISSINGEN
kort vernieuwd en
zoeken.
ERS
BEDIENDEN
NBEDIENDE
om een gedegen
e combineren met
en prima sociale
rkorting.
(o.a. de nieuwe
onze nieuwbouw)
de afdeling perso-
maken van een
uur, ook zaterdag
geheel wordt uit-
VLISSINGEN
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 10 MAART 1965
(Van onze correspondent)
ROTTERDAM De kapitein van de
reesleepboot „Ierse Zee", die de enor
me bü de machinefabriek Hensen ge
bouwde dubbelarmige wipkraan over
zee naar O dense in Denemarken moet
brengen is pas gisteren uitgevaren. Er
stond eergisteren weliswaar „slechts"
een zuidelyke wind met kracht vier,
maar deze wind was ruimend naar west
terwyl grote kans bestond, dat zy in
kracht zou oplopen tot zeven. Niet geen
voorjaarsstorm nog, maar de slepers
van L. Smit en Co vonden het toch
maar beter om niet naar buiten te gaan
met een platte bak van zeventig bü
twintig meter, waarop een kraanlichaam
gemonteerd is van ruim 800 ton met
een hoogte van om en naby 38 meter.
Bij Hensen begreep man dat natuur
lijk best. Per slot vanrekening is het
een experiment om een kraan, die tot
nu toe altijd op de plaats van zijn be
stemming is opgebouwd, praktisch hele
maal gemonteerd per schip te vervoe
ren.
Het heeft Hensen trouwens de afge
lopen week ook al niet mee gezeten.
Eigenlijk had de Ierse Zee zaterdag al
moeten vertrekken, maar toen bleek
Smit de juist teruggekeerde sleper nog
met geheel te kunnen bemannen.
En dat was eens te meer een grote
teleurstelling, omdat Hensen ondanks de
.-taking, die vorige week dinsdag het he
le bedrijf stil legde, met kunst en vlieg
werk er in geslaagd was het rijdwerk
en het portaal van de kraan op de pon
ton te zetten. „Met kunst en vliegwerk"
is in dit verband geen overdreven term,
want er is zelfs kantoorpersoneel aan
ie verscheping te pas moeten komen.
Met het fabriekspersoneel weigerde dins
dag ook het transportpersoneel een hand
.lit te steken. Maar met het oog op het
ransport moest en zou diezelfde dag
nog de onderbouw van de kraan op de
Tonton gezet worden. Bazen, chefs, teke
naars, kortom iedereen die ooit iets met
montagewerk te maken had gehad werd
opgetrommeld om te helpen. En inder
daad met vereende krachten kreeg men
't gevaarte met behulp van de drijvende
bokken Simson en Ajax van de kade
boven de ponton. Op dat moment greep
bet stakingscomité, dat met lede ogen
bad gezien hoe mensen met „witte boor
den" toch heel wat mans waren, in.
Jlings werden tientallen stakers naar
le ponton gedirigeerd waar zij precies
laar gingen zitten waar het rijdwerk
van de kraan neer móest komen. Daar
mee hadden de stakers voorlopig wel
het pleit gewonnen. Maar gelukkig gaan
in onze welvaartsstaat ook stakers ge
woon om half zes naar huis; zodat het
kantoorpersoneel het karwei in over
werk dinsdag toch nog klaren kon. Maar
goed. de kraan staat nu muurvast ver
ankerd op de platte sleepbak van Van
den Tak en het wachten is op beter
weer.
Zoals gezegd, voor Hensen is dit trans-
Dort een experiment. Een Zweedse werf
ïeeft namelijk ook een dergelijke kraan
besteld, maar heeft daarbij uitdrukke
lijk gesteld, dat de kraan kant en klaar
afgeleverd moet worden omdat op de
werf zelf tijd noch plaats is voor een
langdurige constructie (meestal vergt
zoiets een maand of vijf). Hensen zal
ook deze kraan in Rotterdam op een
ponton zetten, kant en klaar, deze naar
Zweden slepen, hem daar de kade op
rijden, waar hij dan zes uur later in
bedrijf zal kunnen zijn.
(Advertentie)
WASHINGTON De Amerikaanse re
gering heeft in het congres een wetsont
werp ingediend om moord op de presi
dent of vice-president als een federale
misdaad te beschouwen, zodat de FBI
en de volle macht van het federale ge
zag het opsporen en bestraffen van de
schuldige (n) op zich kunnen nemen
Het wetsontwerp is opgesteld naar
aanleiding van de aanbevelingen in het
rapport van de commissie-Warren over
de moord op president Kennedy.
Als federale misdaad moet, volgens
het ontwerp, worden beschouwd het
vermoorden, ontvoeren of molesteren
van de president, de vice-president, de
president-elect, de vice-president-elect
en iedere andere functionaris, die voor
opvolging van het staatshoofd maar in
aanmerking kan komen.
Het wetsontwerp beoogt het toemeten
van levenslange gevangenisstraf of te
rechtstelling van degenen, die schuldig
worden bevonden aan het vermoorden
of ontvoeren van de president of de
genen, die voor opvolging in aanmer
king komen. Ook pogingen of samen
spanning tot het toebrengen van letsel
aan de president of zijn opvolgers zui
den als een federale misdaad worden be
I handeld.
BOGOTA Gewapende bandieten heb
ben in Zambenito vier boeren vermoord.
De politie heeft drie verdachten aan
gehouden. In een andere provincie, meld
de de politie, dat een rijke boer, Mario
Carrera Pardomo, door zijn ontvoerders
ongedeerd was vrijgelaten. De man werd
tien dagen geleden ontvoerd, waarna een
losgeld van 46.000 dollar werd geëist.
Het is niqt bekend of dat bedrag be
taald is aan de ontvoerders.
Da's hele
andere kaas
Da's een sneetje
NEW YORK De commissie over
apartheid van de V.N., waarin vertegen
woordigers van 11 landen zitting heb-
ben, heeft besloten een dringend beroep
op de Zuidafrikaanse regering te doen
om de doodvonnissen over drie Afri
kaanse nationalisten te herroepen.
De leden van de commissie gaven uit
drukking aan hun verontwaardiging over
de terdoodveroordeling van de Afri
kanen Nolali Petze (43), Daniel Ndon-
geni (31) en Samuel Jonas (34), die
op 23 februari schuldig werden bevon
den aan de moord op Sipo Mange (27)
in Port Elizabeth op 12 jan. 1963.
Drie andere mannen zijn op 6 novem
ber reeds ter dood gebracht in verband
met de moord op Mange ondanks een
beroep van de apartheidscommissie op
de Zuidafrikaanse regering.
WASHINGTON Premier Sjastri van
India heeft een uitnodiging van presi
dent Johnson om een officieel bezoek aan
de V.S. te brengen aanvaard. Sjastri
zal van 2 tot 3 juni in Washington zijn
en vervolgens enkele dagen in andere
streken van de V.S. doorbrengen. Het
zal zijn eerste bezoek aan Amerika zijn.
(Advertentie)
LONDEN Het komende weekeinde
zal voor de Britse kust weer een piraten
zender zijn intrede in de ether doen.
„Radio King", zoals de nieuwe piraat
heet, zal uitzenden vanuit een oud fort.
Het zal de zesde radiozender zijn, die
commerciële programma's in de ether
wil brengen. Het radiostation wordt ge
financierd door een groep zakenlieden
uit Kent, die voor een beginkapitaal van
7.000 pond sterling heeft gezorgd. Er
zouden reeds acht disc-jockeys en een
technische staf bezig zijn met proefpro-
gramma's die uitgezonden worden op
238 en 236 meter op de middengolf.
Radio King zal dag en nacht lichte
muziek uitzenden.
- -
Koekoek, koekoek, koekoek, drie uur.
De koekoeksvogel Theo wipte naar bin
nen. Wat ben ik eigenlijk voor een vo
gel, dacht hij.
Andere vogels kunnen vrij rondvlie
gen en ik moet hier blijven zitten.
Weet je wat, dacht hij, ik ga de wijde
wereld in. Hij deed het deurtje op een
kiertje open. Er was niemand in de
kamer. Nu deed hij het verder open
en vloog eruit. Klap, het deurtje was
dicht.
Maar hoe moest hij nu naar buiten
komen? De deur was dicht.
Maar het raam niet. Theo vloog het
raam uit en weldra was hij buiten.
Toet, toet, wat was dat? Wat was dat
voor een gek ding? Toen hoorde hij een
dame zeggen: „Zeg Alea, je gaat toch
zeker niet met de bus naar huis tóe"
„Nee, natuurlijk niet Dalea".
O, dat was dus een bus, dacht Theo.
Als in de hele wereld van die bussen
zijn, dan ga ik terug naar mijn veilige
klok. Maar hij gaf de moed nog niet
op. Wat was dat voor een groot gê-
bouw? Een raam stond open. Theo ging
op de vensterbank zitten luisteren. Er
stond een juffrouw. „Kinderen", zei
ze, „jullie moeten heel goed leren op
deze school enTheo wist nu ge
noeg. Dit was dus een school. Hij ging
verder, maar ah, wat schrok hij. Een
Zo, zijn jullie allemaal weer goed
uitgerust na carnaval. Een fijn feest
hé. Jammer dat het niet zo'n mooi
weer was. Je kunt nu wel merken dat
het maart is geworden. De ene dag
schijnt de zon prachtig. Dan denk je
hoera, het wordt nu gauw lente! Maar
even later slaat de regen weer tegen
de ruiten, en af en toe sneeuwt het
zelfs. Brrrr. Helemaal niet fijn die
maartse buien. „Maart roert zijn
staart", zeggen dan alle mensen en ze
kruipen nog dichter bij de kachel, die
roodgloeiend wordt opgepookt. Straks,
als de zon weer warm begint te schijnen
ga je natuurlijk buiten spelen, maar
het is nu nog echt de tijd om lekker
binnen te zitten. Verveel je je binnen?
En er is zoveel te doen. Je kunt een
spannend boek lezen, je kunt knutselen
en natuurlijk kun je ook mooie teke
ningen versjes en verhaaltjes maken
voor De Kleine Stem. Wij zijn altijd
erg blij als ijverige kinderen dikke -
enveloppen met eigen werkstukken op
sturen. Maar weet je, vaak zijn het
steeds dezelfde kinderen die wat op
sturen. Dat vind ik prachtig. Maar ik
zou ook graag eens een verhaaltje of
een tekening ontvangen van kinderen,
die nog nooit iets naar De Kleine Stem
gestuurd hebben. Ik weet zeker dat die
kinderen het ook kunnen, als ze hun
best doen. Maar ze moeten niet boos
zijn als ze niet meteen in de krant
komen. Ik kan iedere week maar een
paar kinderen een plaatsje geven in
De Kleine Stem.
Hieronder volgen de namen van de
kinderen die deze week wel ijverig
geweest zijn, maar die ik geen plaatsje
kon geven: Dré de Wijs, Koning Haa-
konstraat 4, Moerdijk (die een corres
pondentievriend zoekt van 11 of 12
jaar), Hansje Ides, 4.5 jaar, Tinus Wa-
gemakers (9) uit Achtmaal, Gerard
Stadhouders (16) uit Oosterhout die een
puzzel stuurde, Allie Bastiaansen (10)
uit Prinsenbeek, Brigitte Kint, Graven
straat 106, Clinge, Corrie van Gils (8)
uit Oosterhout. Hanna Muris (8) uit
Hulst, Martha Boonman (13) uit 's-Hee-
renhoek, Anja Wijne (6) uit Philippine,
Henkie van Nispen (8) uit Achtmaal,
LIA VERSCHUREN
Steensedijk 26, Hulst (9 jaar)
Marie-Louise Cocquyt uit Hoofdplaat
(die wil corresponderen met een r.-k.
meisje van 11 of 12 jaar), Nel v. d.
Dries (10) 's-Heerenhoek, Marijke
Evers (11) uit Breda, Franka Hoeks uit
Leur, Helm a v. d. Lo gt uit Leur, Mien-
tje Schalk (7) uit Prinsenbeek.
Zo, dat was het weer voor deze
week. D«e groetjes allemaal.
JOSé
Op een dag in mei
gingen Peter en Hans naar de hei
Opeens zagen zij een haas
Peter ving hem met een vaas
Moeder vond het reuzefijn
want de haas was heus niet klein.
Karin Gelens (10 jaar)
Spadestraat 31.
Breda.
Er was eens een boer en die heette
boer Wielemaker. Op een dag 31
januari 1953 waaide het heel hard.
Ze waren aan het eten. De boer zei:
„Ik heb geboord dat er morgen spring
vloed komt".
Even later, toen de tafel afgeruimd
was, gingen ze een spelletje ganzebor-
den. Het is meestal heel stil in de keu
ken. Maar nu er storm is niet. „Kees,
het is bedtijd jongen". „Ooooo mams,
even het potje uitmaken".
Plotseling is er heel veel lawaai op
het dak. De boer is even naar buiten
geweest. ,,De dijk?" vraagt moeder.
,.Nee, de halve schoorsteen". Opeens
kijken ze naar de deur. Langzaam komt
het water de keuken ingestroomd. Gauw
maken ze een gat in het dak. Ze zitten
op het dak en ze zwaaien met een wit
te doek. Opeens zien ze een helikopter
en ze worden opgepikt.
JAN HERMANS
Markt 97, Etten, 9 jaar, 3e klas
PETER LIPS
Wildestraat 9, Wagenberg (9 jaar)
jager was vogels in de lucht aan het
schieten. Nu was het geweer op Theo
gericht. Knal. De kogel suisde langs
de vogel heen. Mis. En zo gauw de
vogel kon vloog hij naar zijn veilige
klok.
Het raam stond nog open, maar het
deurtje van de klok was dicht.
Opeens ging het open en niemand
heeft ooit geweten hoelang Theo weg
is geweest. En Theo heeft nooit gewe
ten hoe het deurtje eensklaps open
ging. Gelukkig was Theo net op tijd,
want het was vier uur. Koekoek, koe
koek, koekoek, koekoek. En tevreden
ging hij naar binnen toe.
MIEKE VERMEEREN
Waardakker 37, Breda, 12 jaar
Sjefke lag te slapen. Moeder had hem
al geroepen. Maar hij was alweer gaan
slapen. ,,Nou", riep moeder, „ben je
nog niet wakker". ..Ja moeder, ik kom
al", riep hij. Even later zat hij in de
warme kamer te ontbijten. „Opschieten
Sjefke". „Ja moeder. Ik heb maar
twee handen". Even later liep hij naar
de kerk. Met een dikke jas aan. Toen
hij de kerk binnenstapte stond de pries
ter al klaar Hij zei: „Opschieten".
Sjefke pakte maar gauw een toog. „Veel
te groot", zei hij. „Ja, dan hou je hem
maar omhoog", en zo gingen ze de
kerk binnen. Toen Sjefke het missaal
weg moest brengen struikelde hij en
viel tegen het beeld aan, maar Sjefke
kon niet weglopen. Een uurtje later lag
hij in de sacristie op een bankje. Op
eens zei hij: „Wie moet dat beeld be
talen?" ..Niemand, want het keek mij
ook altijd lelijk aan". Een uurtje la
ter stapte hij vrolijk op weg naar
huis. En dat was de geschiedenis van
Sjefke.
EDDIE PAJAK
Nobelaerstr. 21, Etten, 9 j, 3e kl
Tante Majoortje had maar één oortje
Dat vond ze helemaal niet fijn.
En weet je wie zich daarvoor schaamde?
Haar man Tierlatijn.
En liepen ze samen over de weg.
Dan zei tante Majoortje met haar
één oortje
Tegen haar man Tierlatijn
„Ik vind het echt niet fijn".
Op een dag kwam er in het stadje
Bommeldos
Een tovenaar met een grote haarbos
Hij zei tegen tante Majoortje met
haar één oortje
„Of ik je helpen kan dat weet ik niet
Maar ik zal het proberen zoals je ziet".
Op het hoofd van tante Majoortje
Plakte hij toen een namaak oortje.
Na een poosje zei hij: „Klaar!,
Maar wat krijg ik voor beloning?"
Tante Majoortje zei: „Een lekkere
pot vol honing"
Nu was iedereen heel erg blij
En tot slot kregen ze van tante Majoortje
Een bordje zelfgemaakte rijstebrij.
LILIANE BROEKMANS
Wilhelminalaan 21, Hulst (11 jaar)
Ik heb een hondje gekregen. Het
ziet er snoezig uit. Het is zwart met
witte pootjes. En nog een wit staartje.
En het heeft twee leuke oortjes. Het
kan ook kunstjes. Als ik iets weggooi,
gaat hij het halen. Een keer was hij
weggelopen. Maar hij was alweer te
ruggekomen. En hij kan de kunstjes nog
goed.
JACELIEN HOEKS
Lichttorenhoofd 79, Leur (N.-B.)
(Bijzondere correspondentie)
MÜNSTER De Westfaalse stad
Münster stuurde onlangs aan alle bur
gers een uitnodiging: iedereen kan naar
hartelust sport beoefenen, zonder voor
het gebruik van toestellen, terreinen en
zalen te moeten betalen. Bovendien
staat iedere „sportliefhebber" het des
kundige advies van trainers gratis ter
beschikking.
Nu hangt het uitsluitend van het ini
tiatief van de brave burger af, of hij
iets voor zijn gezondheid doet. Vooral
hoopt men, dat ook oudere mensen van
deze uitnodiging gebruik maken, want
juist bij hen vertonen zich de gevoigon
van gebrek aan beweging. Reeds met
55 jaar heeft de normale Westduitser
een derde, de vrouw een vierde van het
prestatievermogen van het hart verlo
ren. Goed gedoseerde en zinvol uitge
voerde, lichamelijke beweging kan dit
prestatieverlies verhinderen, respectie
velijk tegengaan.
Volgens een enquête van een groot
Westduits Instituut voor Opinieonderzoek
gehouden in mei van h'et vorig jaar, doet
in de Duitse Bondsrepubliek slechts
iedere vijfde volwassene aan sport. Iets
beter ziet het er bij de jongeren uit.. In
Münster wil men deze situatie met be
hulp van de sportactie veranderen. De
sportverenigingen krijgen van dit ogen
blik af toelagen voor de betaling van de
trainers en het onderhoud van toestellen
en terreinen. Daarvoor laten zij ieder
een die dit wil meedoen zonder betaling
van contributie.
Wat men doet, is van weinig beteke
nis. Het beste is, dat een ieder zich richt
naar zijn neigingen en mogelijkheden.
Spelen, gymnastische oefeningen, turnen
of zwemmen komen voor de noodzakelij
ke compensatie ten opzichte van be
roep en huishouding in aanmerking.
Belangrijk is daarbij volgens de me
ning van de bekende medicus profes
sor dr. H. E. Bock (Tübingen) dat de
pols een poosje tot 140 slagen per minuut
stijgt en het lichaam duidelijk transpi
reert. Bij elke oefening zou eigenlijk het
losmaken en de ontspanning van de
spieren op de voorgrond moeten staan.
Dan zal niet alleen het prestatievermo
gen verhoogd worden, maar men voelt
ook een weldadige uitwerking op de in
onze jachtige tijd zo zwaar belaste ze
nuwen.
Hoe omzichtig de vroede vaderen van
Münster deze actie georganiseerd heb
ben, blijkt ook uit het feit, dat iedere
„sportwillige" automatisch tegen sport-
ongevallen verzekerd is. Daarmede is
deze actie werkelijk geheel gratis er
zonder risico voor de enkeling. En in
derdaad ziet men reeds thans dat de
actie een overweldigend succes heeft,
Steeds meer van de 66.000 aangeschre
ven gezinnen besluiten, van deze nieu
we mogelijkheid gebruik te maken. Het
stedelijke bureau voor lichamelijke oefe
ningen heeft niet te klagen over het aan
tal ontvangen antwoordkaarten. Da
gelijks komen er enige honderden bin
nen en tonen de organisatoren, dat zij
met hun idee op de juiste weg zijn.
In de heerlijkte rozentuin van de wereld
stond een paleis en daarin woonde een prin
ses, die zo mooi was als een rozeknop. Geen
wonder dat er prinsen waren die graag met
haar wilden trouwen. Maar als zij haar vroe
gen: „Rozeknop, wil je mijn vrouw worden?",
dan antwoordde zij niet „ja" en niet „nee".
Maar zij antwoordde; „Wacht."
Eens kwamen drie knappe prinsen naar het paleis.
De prins met de droefgeestige ogen zei: „Rozeknop,
och, trouw met mij. Als jij, die de mooiste roos van
de wereld bent, niet met me trouwen wilt, zal het
leven geen waarde voor me hebben. Het zal mijn
dood zijn". Maar de prinses zei: „Wacht toch prins.
Ik ben nog maar een rozeknop, je kunt mijn hart nog
niet zien. Wacht tot ik een roos geworden ben. Mis
schien zie je dan dat mijn hart niet mooi is". Maar de
prins kon niet wachten. Hij ging wanhopig heen,
zwierf rond als een dwaas en eindigde als een
bedelaar.
De prins met de heerszuchtige mond zei: „Roze
knop, trouw met mij. Je bent de mooiste roos die ik
ken, in mijn slot hoor je thuis, iedereen in mijn
land zal je hulde brengen".
Maar de prinses antwoordde: „Wacht toch prins
Ik ben nog maar een rozeknop, je kunt mijn hart
nog niet zien. Wacht tot ik een roos ben geworden.
Misschien zie je dan dat mijn hart niet van goud is".
Maar de prins werd boos. „Dat zijn maar uitvluch
ten", riep hij en zijn ogen fonkelden terwijl er veel
boze woorden over zijn lippen kwamen. Hij keerde
de prinses de rug toe, trok de wijde wereld in en
trouwde tenslotte met een prinses die zo mooi was
als een paardebloem.
De prins met het vindingrijke hart zei: „Rozeknop,
trouw met mij. Ik verlang niets, maar ik zal je alles
geven wat je hebben wilt, al moet' ik het van het
eind van de wereld halen".
Maar de prinses antwoordde: „Wacht toch prins.
Ik ben nog maar een rozeknop. Je kunt mijn hart
nog niet zien. Wacht tot ik een roos ben geworden.
Misschien zie je dan dat een zwarte tor aan het goud
van mijn hart knaagt".
„Ik wil wel wachten," zei de prins, „want het
kan niet lang meer duren of je bent een roos. Zeg
me intussen waar je van houdt en ik ga het halen."
„Ik houd van de zon", zei de prinses,
hart van de roos is altijd verlangend naar de zon.
Hoe is het? Moet ik nog wachten?"
t,Ik ben nog altijd maar een rozeknop", zei de
prinses. „Wacht nog een poos".
„Ik wil nog wel wachten", antwoordde de prins.
„Het kan niet lang meer duren. Zeg me intussen
waar je nog meer van houdt en ik ga het halen".
„Ik houd van de maan", zei de prinses.
De prins ging heen om de schepen van de koning
te inspecteren. En onderweg kocht hij van parel
vissers een schitterend parelsnoer. Toen hij terug
kwam en de prinses opzocht in haar tuin, zei hij:
„Dag Rozeknop, je bent mooier dan ooit! Als je deze
parels draagt zal het zyn of de maan haar stralen
op je hals werpt. Is het hart van de roos niet ver
langend de maan te zien? Hoe is het? Moet ik
nog wachten?"
„Wacht nog een poosje," zei de prinses.
„Dat is goed," zei de prins. „Maar zeg me nog
waar je nu het meest van houdt?"
Nu wilde de prinses antwoorden: „Van de ster
ren", maar juist op dat ogenblik glipte er een groene
hagedis tussen de rozestruiken door.
„Van een groene hagedis!" riep de prinses on
deugend.
„Goed dat ik het weet", zei de prins en hij vertrok.
Nu ging de prins de soldaten van zijn koning in
specteren, in een grote stad, die bekend was om
zijn knappe goudsmeden. „Wat kan ik voor Rozeknop
meebrengen?" dacht de prins. „Wat lijkt er op een
groene hagedis??'
Toen hij bleef staan om te kijken naar het werk
van een der goudsmeden viel zijn oog op een kleine
groenglanzende smaragd. „Die glanst wel zo mooi
als een groene hagedis", zei de prins tegen de
goudsmid. „Nog veel mooier, heer", was het trotse
antwoord. „Zou je van deze smaragd een groene ha
gedis kunnen maken?" vroeg de prins.
De goudsmid opende een doosje waarin tientallen
kleine smaragden lagen te schitteren. „Ik zal voor u
„Dat zal ik onthouden", antwoordde de prins. „Ik
ga nu een reis maken in opdracht van mijn koning.
Intussen kijk ik uit naar de zon". De prins trok uit
om de grenzen van het koninkrijk te inspecteren. En
hij kwam terug met een geschenk voor de prinses:
een sluier geweven uit gouddraad. Hij zocht haar
op in haar tuin en zei: „Dag Rozeknop, je bent
mooier dan ooit. Als je deze sluier draagt zal het
zijn of er zonnestralen om je schouders spelen. Het
een groene hagedis maken, zoals er geen tweede be
staat", zqi de goudsmid.
Hij maakte een broche, een prachtig kunstwerk.
Vele kleine smaragden schitterden op de rug van dc
hagedis en hij kronkelde alsof hij dadelijk weg
zou glippen. En vol vertrouwen keerde de prins
terug naar de prinses in haar rozentuin.
„Rozeknop," zei hij, „hier is de groene hagedis
Speld hem op je hart. Als er een zwarte tor onder
je bloembladeren leeft, zal de hagedis die eruit halen
Morgen zul je een roos zijn, ik weet het zeker."
De prinses kreeg een kleur van vreugde. Zulk een
prachtig sieraad had zij nog nooit gezien. Zij speldde
het op haar japon en zat nog laat in haar rozentuin
te denken aan de vindingrijke prins.
De volgende morgen maakte de prinses zich klaar
om naar de rozentuin te gaan. Zij haalde de gouden
sluier voor de dag, sloot de parels om haar hals en
wilde de groene hagedis op haar hart spelden. Maar
waar was de kostbare broche gebleven? Gisteren
had zij hem op haar borst gestoken. Had zij hem vóór
het slapen gaan weggelegd? Of had zij hem al eerder
in de tuin verloren? De prinses haastte zich naar de
rozentuin en zocht op de plek waar zij de vorige
avond had gezeten. Geen speld, geen glinstering was
te vinden. Of wel?? Wat glansde daar zo groen tus
sen de rozen? Ach het was de kleine nagedis die
haar dat ondeugende antwoord in de mond had
gegeven.
Daar kwam de prins. Het prinsesje nam vlug da
levende hagedis op en zette hem op haar sluier.
„Help me", fluisterde ze, „doe of je mijn broche
bent, ik wil de prins geen verdriet doen!" De hagedis
sloeg zijn klauwtjes in de gougeweven stof en
hield zich onbeweeglijk.
„Rozeknop, trouw met mij", zei de prins.
„Ik zal met je trouwen als de zon verdwijnt, de
maan zich verschuilt en de hagedis wegloopt" zei
de prinses raadselachtig. En terwijl zij dat zei liet zij
de sluier vallen, zij maakte het parelsnoer los en
het hagedisje rende over de plooien van de sluier
weg om zich tussen de rozen te verstoppen.
„Ik trouw met je, lieve prins, omdat ik van je
houd, ook zonder geschenken. Maar ik hoop dat we
de broche terugvinden, want die was te mooi om
hem te verliezen."
AN MAC GILLAVRY
RIANNEKE VERHOLEN
Commandeurstraat, Geertruidenberg
t (7 Jaar)