Huisvrouw „schiet" het ballet VORMINGSCENTRUM EN VOLKSHOGESCHOOL ARMEN IN EEN SLAG MILJONAIR BOEKENPLANK Ook Indonesië zich v Prins Philip, op Serawak ETNA BR VERDUB KAPITA Wirtsch wunder DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 9 MAART 1965 slaags met indringers wereldnaam Kristalkoorts in Brazilië Bejaarde vrouw Fotografe van L. M. VAN EYCK: NAAR DE TOP VAN DE VOLMAAKTHEID. (De Vroen- te Kasterlee). Een boek over priester Poppe, een figuur, die op de vorige ge neratie een grote invloed gehad heeft. ><De priesters van de leeftijd van mgr. Frencken kennen uit eigen ervaring de bezielende werking van Poppe's woor den en idealen op hun eigen persoonlijk en apostolisch leven. Zij behoeven zich slechts te herinneren, wat de E.K. in onze vooral zuidelijke provincies bete kend heeft, een beweging, die een op rechte eucharistische en mariale devotie heeft opgeroepen. Dat het nu allemaal „een beetje anders ligt" doet aan de waarde en betekenis niets af noch van de beweging, noch van de promotor Poppe. Een van de vurige bewonderaars en aan hangers van Poppe was de schrijver van het onderhavige boek, destijds een mee slepend spreker, nu titulair kanunnik" Men zal dus begrijpen, dat het boek ge dragen wordt door een grote verering van de persoon van Poppe; trouwens anders begint men niet aan zo'n werk. De bedoeling van dit werk is de gelei delijke zielsopgang van Edward Poppe te beschrijven, de ononderbroken zelf overwinning verbonden met een steeds stijgend verlangen om door God te wor den geheiligd. Het boek is geschreven met grote kennis van zaken en warme genegenheid. Het zal de vele vereerders en vereersters van Priester Poppe deugd doen, niet het minst om de vele uittrek sels uit zijn brieven en zijn toespraken. J. H. DE BIJBEL OVER...: „Openbaring" is het 26e deeltje in de zeer gedegen en tevens bijzonder leesbare exegese reeks van J. J. Romen en Zonen te Roermond. De auteur, dr. P. A. Roosen c.s.s.r. neemt als vertrekpunt voor zijn betoog de inzet van de Hebreeënbrief: ,God heeft nu, op het einde der tijden, tot ons gesproken door de Zoon, die Hij heeft gesteld tot Heer over al wat bestaat." OECUMENE, het katholieke tijdschrift van de St.-Willibrordusvereniging voor oecumenische bezinning, is zijn vierde jaargang ingegaan met een nummer waarin dr. Fr. Thijssen algemene en soms bijzonder gedetailleerde indrukken geeft van de 19e vergadering van de wereldbond van hervormde kerken te Frankfurt am Main. Hoofdbijdrage is echter het onverkorte referaat van prof. dr. Th. Torrance, op deze conferentie een indringende benadering van het oecumenische thema. DE BIJBEL OVER...: „Roeping en uitverkiezing", in dezelfde reeks, werd geschreven door dr. J. de Fraine s.j. „Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren" wa» het Leitmotiv van de auteur. M.a.w. Gods genade geldt Zijn uitverkorenen, maar niet allen stellen er een „doen", een aanvaarden tegen over. HENMAN MERTENS: NU REEDS OP WEG. (De Vroente Kasterlee). Dit boek is een vervolg op het werk over de hemel. Onze eindbestemming is „voor altijd bij de Heer". Maar hoe. langs welke weg komen we daar? In dit medi- tatieboek 'want dat is het het) beant woordt de schrijver deze vraag. De uit gestippelde weg staat in het perspectief van de blijde boodschap over de hemel. Dc hemel begint niet pas in het hierna, reeds nü kunnen de gedoopten een he mels leven leiden, althans een voor smaak genieten van wat hen later in volle glorie te wachten staat. Het zij toe gegeven, dat dit alles niéts nieuws is, maar de verdienste van het boek ligt nu juist in het feit, dat de echte christelijke spiritualiteit op een frisse, moderne wijze wordt aangeboden en wel als een bezin ning op de openbaringsgegevens. Zo is het boek geworden tot een dringende uitnodiging de blijde boodschap aan dachtig en persoonlijk te beluisteren. Een vermeldenswaardige verdienste is het bovendien, dat de schrijver die doc tor is in de theologie, geen last heeft van zijn geleerdheid en zijn wetenschap voor iedereen verstaanbaar weet te verwoor den in een stijl, die literaire waarde heeft. Een eigenschap, die hij deelt met zijn direkte collega, prof. de Haes J. H UTRECHT De 41 beurs in Utrecht, di< begonnen en tot 16 n ren, is met 103.00 meter tentoonstellin de grootste beurs, di derland is gehouden, stellingsgebouwen van vijf hallen en twee terreinen zijn door uit 30 landen volg artikelen- In honderden stands e tonen 1681 firma's de en 2119 exposanten d se produkten. De vak bouw, intern transpo ming nemen de groot beslag: 65.000 vierkan na het dubbele va bouwbeurs in 1962. De op de voorjaarsbe woordigde landen zijn A gië, Canada, Denemarki West-Duitsland, Finland, Brittannië, Hongarije, I Indonesië, Italië, Japan Liechtenstein, Luxemburj Noorwegen, Oostenrijk, P< Rusland, Spanje, TsjechO' Verenigde Staten, Zuid-A en Zwitserland. Bijna 600 mensen heef van het jaarbeursrestau extra in dienst moeten dorstige en hongerige dee zoekers van de jaarbeur; taurants en koffiebars op terreinen op hun wenken dienen. Naar schatting z dagen een kwart miljoen worden geschonken. Pe~ 20.000 broodjes worden 40 dames vanaf 's ocht gereedmaken. Voorts wo dorstigen 120.000 flesjes n en bier gereed gehouden, zal er per dag nodig zij Vijftien landen zijn op voorjaarsbeurs present n landeninzendingen. Daarbt durige afwezigheid ook voor het eerst na derti bezoeker ook weer een inzending aantreffen. De i duktie is in Joegoslavië r gestegen. De totale waard Slavische export naar on: vorig jaar een bedrag van lar tegen 6,7 miljoen doll; daarvoor. Voor de acht beursdag jaarbeurs 57.000 vierkante aan de weg der Verenigd BREDA In een bui gemene vergadering va ders op zaterdag 13 maa de koninklijke yzergieter leerfabrieken „De Etna** ziging van de statuten v meer inhoudende een ver maatschappelijk kapitaal (f 10 min). Dit met het lijke toekomstige investcr De oprxehtersbewijzen omgewisseld in winstbewij van rechten. Het is de b reiken, dat het opricht" splitsbaar en daardoor verhandelbaar bezit word in de overwinst van de raad van beheer wordt v 25 pet gezamenlijk (res procent voor een uit één raad van beheer) tot 6 p Het voorstel tot halvering aandeel van commissaris doel om, zoals gebruikelijl de commissarissenbelastinj nootschap te doen betalt commissarissenbeloning te boven hetgeen recentelijk cheerd. FRANKFORT De gr nomie in West-Duitsland Pen jaar aanzienlijk kra dan in 1963. Blijkens v steeg het reële bruto na met 6,5 procent vergelek" cent in 1963 en 4,1 proc prijzen stegen verder, r van het verschil tussen h het reële nationale pro prijsstijging van 2,9 proc als in 1963, doch aanm dan in 1961 en 1962. Het komen van particulieren Cv.j. 6,7) procent toe tot mark. De brutolonen en gen met .9,9 procent tot mark en de gezamenlijk» vorming in de bondsrepi ongeveer 72 miljard ma miljard mark in 1963. I twintig procent was ongev als in 1960. af, zodat zij haar foto's meer op haar gehoor maakt in plaats van met haar ogen 1. Een prachtig hoogtepunt in het ballet „Waipurgis Nacht" van Gou- nods „Faust" tijdens een voorstelling van het Bolsjoi Ballet. 2. Een ballerina (rechts) doet haar spitsen aan tijdens een repetitie van het Leningrad-Kirov Ballet in New York. De groep danste hier in het Metropolitan Opera House, waar de tournee begon. 3. Dora Sanders, die thans goed Rus sisch spreekt, vraagt twee ballerina's een bepaalde plaats op het toneel te willen innemen voor een dans, waar van zij een foto wil maken. 4. Met een deskundige bekijkt Dora Sanders hier haar talrijke kleurenfo to's met een kritisch oog, maar een selectie is vaak moeilijk omdat vrijwel al haar foto's „raak" zijn. 5. Repetities zijn altijd een goede gelegenheid voor het maken van bij zondere foto's. Mevrouw Sanders ging naar Rusland om de uitvoerige voorbereiding van de Russen op een Amerikaanse tournee op foto's vast te leggen. 6. Een sprong in het ballet „Waipur gis Nacht" is een van mevrouw San ders beste foto's, die ten geschenke is gegeven aan de New York Public Library. 7. Ook klikt de camera van me vrouw Sanders wanneer zij balletles I geeft aan een groepje leerlingen in jhaar woonplaats Rochester. LAREN Twee gemaskerde mannen zijn een villa in Blaricum binnengedron gen. Door hun binnenkomst werd de hoofdbewoonster, die gelijkvloers sliep, gewekt, waarna een worsteling tussen de 64-jarige vrouw en de binnendringers volgde. De gemaskerde mannen zijn met een bedrag van f 575 en een aantal siera den verdwenen. Een medebewoonster op de bovenverdieping van de villa heeft niets van de overval gemerkt. Prins Philip van Engeland inspecteer! op deze foto een rijk voorziene dis tydens zyn verblijf te Sibu op Sera- wak. De prins woonde hier een Da- jak-plechtigheid by, waarvan het uit stallen van voedsel een onderdeel vormt. De meisjes in hun kleurige kledij maakten het tafereel tot een bont geheel. 3ora Sanders heet zij en zij woont in Rochester in de staat New York in de Verenigde Staten. Vroeger was zij balletdanseres maar thans heeft zij een verbazingwekkend talent ontwik keld om de sluiter van de camera op het juiste moment te bedienen tijdens balletvoorstellingen. Haar buitengewone talent drong zelfs tot Rusland door, waar het wereldbe roemde Bolsjoi-baIlet en de ballet groep uit Leningrad speciaal voor haar optraden om haar in de gelegen heid te stellen foto's te maken. Zij kwam in contact met de Russische dansgroepen toen deze in de Ver enigde Staten optraden. Zij nam haar camera, nam afscheid van haar man en haar 12-jarige zoon en reisde met de Russen mee op de tournee door Amerika. Het succes van haar foto's was bui tengewoon, vooral ook omdat zij zo treffend de hoogtepunten van een ballet op het celluloid wist vast te leggen. Enige tijd geleden werd zij door impresario Sol Hurok uitgeno digd in Rusland om daar het Le- ningrad-KIrov Ballet te fotograferen voordat deze balletgroep voor een tournee naar de Verenigde Staten zou komen. Zij nam daar meer dan 5.000 foto's en zij had meer dan vijf weken nodig om ze allemaal te rubriceren. Bij het maken van haar opnamen laat mevrouw Sanders zich vooral leiden door de muziek. Zij sluit vaak haar ogen en wacht dan hef juiste moment BRASILIA Een week nadat de pas ontdekte laag bergkristal in Cristalina, op ongeveer honderd kilometer van Brasilia, in ontginning kwam, is reeds voor een waarde van ruim vijf miljoen dollar ver handeld. Velen, die tot voor kort in ar moede leefden, zijn in één slag miljonair geworden en een stroom van mensen, door de goede berichten aangetrokken, begeeft zich naar Christalina, dat in een ware „kristalkoorts" leeft. Het is niet de eerste maal, dat in deze primitieve streek kwarts wordt gevonden. In de tweede wereldoor log beleefde het dorp een welvarende pe riode, totdat de aders, die nagenoeg aan de oppervlakte lagen, waren uitgeput. Toevallig kwam my dezer dagen een artikel uit Dagblad De Stem onder ogen, dat onder de titel „Volkshogeschool Bouvigne" een vraaggesprek weergeeft dat een van de verslaggeefsters van het dagblad heeft gehad met de economisch directeur van Bouvigne. Het geeft een boeiend overzicht van de geschiedenis van het instituut en van de belangrijke bijdrage, die Bouvigne op het terrein van de volksontwikkeling en met name aan de volwassenen vorming in Neder land levert. Tot zover kan ik er alleen maar enthousiast over zijn. Maar dan komt het begrip volkshogeschool ter sprake en het is daar dat naar mijn mening voor een goed verstaan ook van de Bra- bants§ situatie enkele kanttekeningen gewenst zijn. Allereerst moet worden opgemerkt, dat het woord volkshogeschool niet is beschermd, zodat ieder instituut, dat op welke wijze ook aan scholing of vor ming doet, ongestraft een bordje „Volks hogeschool" in het voortuintje kan plan ten of tegen de voordeur spijkeren. Hoe aardig dit planten of spijkeren op zich ook moge zijn, het is ongewenst, wan neer er een fundamentele onduidelijk heid ontstaat, doordat instituten die ver schillend van aard zijn dezelfde naam gaan voeren. En dat is naar mijn mening momenteel duidelijk het geval. In dit verband moet de opmerking van de economisch directeur van Bouvigne naar voren gehaald worden, waar hij zegt, dat zijn instituut door de nieuw ontstane Brabantse Volkshogeschool „in de con fessionele hoek gedrukt wordt". Voorbij gaande aan des directeurs weinig char mante woordkeuze (het is overigens na tuurlijk niet leuk en ook niet juist om in een „hoek gedrukt" te worden) ga ik op de kern van zijn opmerking graag even in. Het schijnt tot de mode te behoren of is het een ander soort oppoi'tunisme? om vooral niet confessiqneel genoemd te willen worden. Wat voor bezwaar kan men er echter tegen hebben confessio neel genoemd te worden als men het nog is ook? Het is toch geen scheld naam? Namen als Rooms-Katholiek (of: Nederlands Hervormd, of: Humanistisch) Vormingscentrum lijken mij- namen, die duidelijk weergeven, wat men wil en men moest er een eer in stellen het te mogen zijn. Waarom wil men er dan vanaf? Behalve Ned. hervormde, gereformeer de en humanistische is Nederland ge lukkig ook een aantal voortreffelijke rooms-katholieke vormingscentra rijk, zoals Vinea Domini in Friesland, Dijk en Duin in Noord-Holland, Ons Erf in Gelderland, de Crabbenhof in Zuid- Holland en Bouvigne in Noord-Brabant. Het is goed dat zij er zijn: zij zijn zeker in een snel evoluerende tijd als de onze onmisbaar. Immers: als katho liek volwassene ben ik aan mijzelf ver plicht mij te blijven bezinnen op wat mijn katholiek-zijn inhoudt en welke mijn plaats is in en mijn eigen bijdrage moet zijn aan de eigen tijd en samen leving. Mutatis mutandis geldt hetzelfde voor de reformatorische christen en de humanist. Daarvoor zijn nodig vormings centra, waar de volwassene, geholpen vanuit de eigen overtuiging, van tijd tot tijd de accu weer eens kan bijladen; waar hij geconfronteerd wordt met een brede en open visie op de eigen tijd en WU verlenen hierbij gastvrijheid aan een uitvoerige kanttekening bij een artikel over de Volkshogeschool Bou vigne, dat onlangs in ons blad ver scheen. Bijgaande beschouwing is van de hand van de directeur van de Volkshogeschool Kasteel Schaloen, wiens mening wij de lezer niet wil len onthouden. samenleving, en waar hem een breed „wenkend perspectief" wordt geboden in directe confrontatie met en vooral ook vanuit zijn diepste overtuiging. Het gemeenschappelijke minimum dat een samenleving kenmerkt ontstaat juist door de bijdragen vanuit ieders per soonlijke of groepsmaximum. Dit maxi mum in persoon of groep op grond van de eigen overtuiging helpen vormen is de taak van (onder andere) de vormings centra. Het is een brede en algemene taak: wat zou er van onze samenleving overblijven wanneer men er de moge lijkheden tot ieders vorming naar eigen eerlijke en diepste overtuiging uit zou weglaten? Natuurlijk is deze vorming „open", maar de economisch directeur van Bouvigne vergist zich, wanneer hij stelt, dat. omdat beide instituten „open" zijn het vormingscentrum (in casu het r.-k. vormingscentrum Bouvigne) dus een volkshogeschool is. Daarmee zou het nl. zijn eigen taak in het geheel van de volwassenenvorming verloochenen. Het zou betreurenswaardig zijn wanneer alle rooms-katholieke vormingscentra zich zelf op deze wijze zouden opheffen eri volkshogèschool zouden worden. Plet is overigens niet erg waarschijnlijk. Waar schijnlijker is nl. dat ze zich wel meer en meer de naam volkshogeschool geven maar in feite de taak en het werk zullen blijven vervullen van een r.-k. vormingscentrum, zoals ik dat boven heb geschetst en waarvan ik het grote belang heb aangegeven. Maar dan vraag ik me ook af, waarom men het zo nodig vindt deze verwarringwekkende naams verandering door te voeren. Met ver warring en onduidelijkheid wordt een samenleving nl. niet gediend. Wèl met een zo groot mogelijke cordiale samen werking tussen groeperingen die eikaars anders zijn in alle openheid en oprecht heid erkennen en naar waarde willen schatten: ook met neutralisme, indiffe rentisme, vaagheid e.d. van welke kant ook is niemand gediend. Een volkshogeschool is evenals een vormingscentrum werkzaam op het ter rein van de volwassenenvoi-ming; zij werkt veelal met dezelfde methodieken, zal een soortgelijke sfeer kennen en op hét eerste gezicht zelfs soortgelijke pro gramma's bieden. Maar zij werkt vanuit een andere achtergrond en heeft een fundamenteel andere taak. Zij is nl. in de eerste plaats gericht op de ont moeting buiten de eigen kring. De ont moeting, het gesprek, het meningsver schil, eventueel de samenwerking van mensen die wezenlijk in visie en over tuiging verschillen staan er centraal. Hoe zeer verschillende -visies, stromin gen en opvattingen er ook mogen zijn, zij dienen alle in het volkshogeschool- werk een even eerlijke en zelfstandige kans te krijgen. Ook in een goed wer kend vormingscentrum zullen zij ter ingebed in het geheel als een noodzake lijke bijdrage tot de (even noodzakelijke) vorming in eigen kring. Het zal duidelijk zijn, dat het volkshogeschoolwerk een goede vorming van ieder in eigen kring dus ook rooms-katholieke, protestants- christelijke, humanistische vormings centra enz. vóóronderstelt: de ont moeting wordt zinvoller naai'mate de „ontmoeters" meer hebben aan te bie den, meer kunnen bijdragen. Het zal ook duidelijk zijn dat in een gevarieerde samenleving als de Neder landse wil men er althans iets van blijven maken ondanks principiële verschillen cordiale samenwerking van allen onmisbaar is: daartoe draagt op haar beurt de volkshogeschool haar steentje bij. Het zijn twee verschillende werkterreinen en ze zijn beiden nood zakelijk. In zijn toespraak ter gelegenheid van de opening van de Brabantse Volkshoge school (in Haaren) heeft mgr. Bekkers het onderscheid tussen en de noodzake lijkheid van beide in gelijke zin weer gegeven'. Het is mijn overtuiging, dat in beide sectoren nog veel werk verzet moet worden, want in beide richtingen is er nog duidelijk een tekort aan vorming en vormingsmogelijkheden. En daarom kan de totale volksontwik keling slechts winnen bij een inzet van alle krachten, samenwerking, stimule ring en bevordering, ook van eikaars onderscheiden werk. Slechts in dat geval wordt het maximaal haalbare in de volksontwikkeling bereikt. Mr. J. M. JACOBS, Directeur Volkshogeschool Kasteel Schaloen, Oud-Valkenburg (L,)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1965 | | pagina 8