Huisvrouw
„schiet"
het ballet
VORMINGSCENTRUM EN
VOLKSHOGESCHOOL
ARMEN IN
EEN SLAG
MILJONAIR
BOEKENPLANK
Ook Indonesië
zich v
Prins Philip,
op Serawak
ETNA BR
VERDUB
KAPITA
Wirtsch
wunder
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 9 MAART 1965
slaags met
indringers
wereldnaam
Kristalkoorts in
Brazilië
Bejaarde vrouw
Fotografe van
L. M. VAN EYCK: NAAR DE TOP
VAN DE VOLMAAKTHEID. (De Vroen-
te Kasterlee). Een boek over priester
Poppe, een figuur, die op de vorige ge
neratie een grote invloed gehad heeft.
><De priesters van de leeftijd van mgr.
Frencken kennen uit eigen ervaring de
bezielende werking van Poppe's woor
den en idealen op hun eigen persoonlijk
en apostolisch leven. Zij behoeven zich
slechts te herinneren, wat de E.K. in
onze vooral zuidelijke provincies bete
kend heeft, een beweging, die een op
rechte eucharistische en mariale devotie
heeft opgeroepen. Dat het nu allemaal
„een beetje anders ligt" doet aan de
waarde en betekenis niets af noch van de
beweging, noch van de promotor Poppe.
Een van de vurige bewonderaars en aan
hangers van Poppe was de schrijver van
het onderhavige boek, destijds een mee
slepend spreker, nu titulair kanunnik"
Men zal dus begrijpen, dat het boek ge
dragen wordt door een grote verering
van de persoon van Poppe; trouwens
anders begint men niet aan zo'n werk.
De bedoeling van dit werk is de gelei
delijke zielsopgang van Edward Poppe
te beschrijven, de ononderbroken zelf
overwinning verbonden met een steeds
stijgend verlangen om door God te wor
den geheiligd. Het boek is geschreven
met grote kennis van zaken en warme
genegenheid. Het zal de vele vereerders
en vereersters van Priester Poppe deugd
doen, niet het minst om de vele uittrek
sels uit zijn brieven en zijn toespraken.
J. H.
DE BIJBEL OVER...: „Openbaring"
is het 26e deeltje in de zeer gedegen
en tevens bijzonder leesbare exegese
reeks van J. J. Romen en Zonen te
Roermond. De auteur, dr. P. A. Roosen
c.s.s.r. neemt als vertrekpunt voor zijn
betoog de inzet van de Hebreeënbrief:
,God heeft nu, op het einde der tijden,
tot ons gesproken door de Zoon, die
Hij heeft gesteld tot Heer over al wat
bestaat."
OECUMENE, het katholieke tijdschrift
van de St.-Willibrordusvereniging voor
oecumenische bezinning, is zijn vierde
jaargang ingegaan met een nummer
waarin dr. Fr. Thijssen algemene en
soms bijzonder gedetailleerde indrukken
geeft van de 19e vergadering van de
wereldbond van hervormde kerken te
Frankfurt am Main. Hoofdbijdrage is
echter het onverkorte referaat van prof.
dr. Th. Torrance, op deze conferentie
een indringende benadering van het
oecumenische thema.
DE BIJBEL OVER...: „Roeping en
uitverkiezing", in dezelfde reeks, werd
geschreven door dr. J. de Fraine s.j.
„Velen zijn geroepen, maar weinigen
uitverkoren" wa» het Leitmotiv van de
auteur. M.a.w. Gods genade geldt Zijn
uitverkorenen, maar niet allen stellen
er een „doen", een aanvaarden tegen
over.
HENMAN MERTENS: NU REEDS OP
WEG. (De Vroente Kasterlee). Dit boek
is een vervolg op het werk over de
hemel. Onze eindbestemming is „voor
altijd bij de Heer". Maar hoe. langs
welke weg komen we daar? In dit medi-
tatieboek 'want dat is het het) beant
woordt de schrijver deze vraag. De uit
gestippelde weg staat in het perspectief
van de blijde boodschap over de hemel.
Dc hemel begint niet pas in het hierna,
reeds nü kunnen de gedoopten een he
mels leven leiden, althans een voor
smaak genieten van wat hen later in
volle glorie te wachten staat. Het zij toe
gegeven, dat dit alles niéts nieuws is,
maar de verdienste van het boek ligt nu
juist in het feit, dat de echte christelijke
spiritualiteit op een frisse, moderne wijze
wordt aangeboden en wel als een bezin
ning op de openbaringsgegevens. Zo is
het boek geworden tot een dringende
uitnodiging de blijde boodschap aan
dachtig en persoonlijk te beluisteren.
Een vermeldenswaardige verdienste is
het bovendien, dat de schrijver die doc
tor is in de theologie, geen last heeft van
zijn geleerdheid en zijn wetenschap voor
iedereen verstaanbaar weet te verwoor
den in een stijl, die literaire waarde
heeft. Een eigenschap, die hij deelt met
zijn direkte collega, prof. de Haes
J. H
UTRECHT De 41
beurs in Utrecht, di<
begonnen en tot 16 n
ren, is met 103.00
meter tentoonstellin
de grootste beurs, di
derland is gehouden,
stellingsgebouwen van
vijf hallen en twee
terreinen zijn door
uit 30 landen volg
artikelen-
In honderden stands e
tonen 1681 firma's de
en 2119 exposanten d
se produkten. De vak
bouw, intern transpo
ming nemen de groot
beslag: 65.000 vierkan
na het dubbele va
bouwbeurs in 1962.
De op de voorjaarsbe
woordigde landen zijn A
gië, Canada, Denemarki
West-Duitsland, Finland,
Brittannië, Hongarije, I
Indonesië, Italië, Japan
Liechtenstein, Luxemburj
Noorwegen, Oostenrijk, P<
Rusland, Spanje, TsjechO'
Verenigde Staten, Zuid-A
en Zwitserland.
Bijna 600 mensen heef
van het jaarbeursrestau
extra in dienst moeten
dorstige en hongerige dee
zoekers van de jaarbeur;
taurants en koffiebars op
terreinen op hun wenken
dienen. Naar schatting z
dagen een kwart miljoen
worden geschonken. Pe~
20.000 broodjes worden
40 dames vanaf 's ocht
gereedmaken. Voorts wo
dorstigen 120.000 flesjes n
en bier gereed gehouden,
zal er per dag nodig zij
Vijftien landen zijn op
voorjaarsbeurs present n
landeninzendingen. Daarbt
durige afwezigheid ook
voor het eerst na derti
bezoeker ook weer een
inzending aantreffen. De i
duktie is in Joegoslavië r
gestegen. De totale waard
Slavische export naar on:
vorig jaar een bedrag van
lar tegen 6,7 miljoen doll;
daarvoor.
Voor de acht beursdag
jaarbeurs 57.000 vierkante
aan de weg der Verenigd
BREDA In een bui
gemene vergadering va
ders op zaterdag 13 maa
de koninklijke yzergieter
leerfabrieken „De Etna**
ziging van de statuten v
meer inhoudende een ver
maatschappelijk kapitaal
(f 10 min). Dit met het
lijke toekomstige investcr
De oprxehtersbewijzen
omgewisseld in winstbewij
van rechten. Het is de b
reiken, dat het opricht"
splitsbaar en daardoor
verhandelbaar bezit word
in de overwinst van de
raad van beheer wordt v
25 pet gezamenlijk (res
procent voor een uit één
raad van beheer) tot 6 p
Het voorstel tot halvering
aandeel van commissaris
doel om, zoals gebruikelijl
de commissarissenbelastinj
nootschap te doen betalt
commissarissenbeloning te
boven hetgeen recentelijk
cheerd.
FRANKFORT De gr
nomie in West-Duitsland
Pen jaar aanzienlijk kra
dan in 1963. Blijkens v
steeg het reële bruto na
met 6,5 procent vergelek"
cent in 1963 en 4,1 proc
prijzen stegen verder, r
van het verschil tussen h
het reële nationale pro
prijsstijging van 2,9 proc
als in 1963, doch aanm
dan in 1961 en 1962. Het
komen van particulieren
Cv.j. 6,7) procent toe tot
mark. De brutolonen en
gen met .9,9 procent tot
mark en de gezamenlijk»
vorming in de bondsrepi
ongeveer 72 miljard ma
miljard mark in 1963. I
twintig procent was ongev
als in 1960.
af, zodat zij haar foto's meer op haar
gehoor maakt in plaats van met haar
ogen
1. Een prachtig hoogtepunt in het
ballet „Waipurgis Nacht" van Gou-
nods „Faust" tijdens een voorstelling
van het Bolsjoi Ballet.
2. Een ballerina (rechts) doet haar
spitsen aan tijdens een repetitie van
het Leningrad-Kirov Ballet in New
York. De groep danste hier in het
Metropolitan Opera House, waar de
tournee begon.
3. Dora Sanders, die thans goed Rus
sisch spreekt, vraagt twee ballerina's
een bepaalde plaats op het toneel te
willen innemen voor een dans, waar
van zij een foto wil maken.
4. Met een deskundige bekijkt Dora
Sanders hier haar talrijke kleurenfo
to's met een kritisch oog, maar een
selectie is vaak moeilijk omdat vrijwel
al haar foto's „raak" zijn.
5. Repetities zijn altijd een goede
gelegenheid voor het maken van bij
zondere foto's. Mevrouw Sanders
ging naar Rusland om de uitvoerige
voorbereiding van de Russen op een
Amerikaanse tournee op foto's vast
te leggen.
6. Een sprong in het ballet „Waipur
gis Nacht" is een van mevrouw San
ders beste foto's, die ten geschenke
is gegeven aan de New York Public
Library.
7. Ook klikt de camera van me
vrouw Sanders wanneer zij balletles
I geeft aan een groepje leerlingen in
jhaar woonplaats Rochester.
LAREN Twee gemaskerde mannen
zijn een villa in Blaricum binnengedron
gen. Door hun binnenkomst werd de
hoofdbewoonster, die gelijkvloers sliep,
gewekt, waarna een worsteling tussen de
64-jarige vrouw en de binnendringers
volgde. De gemaskerde mannen zijn met
een bedrag van f 575 en een aantal siera
den verdwenen. Een medebewoonster op
de bovenverdieping van de villa heeft
niets van de overval gemerkt.
Prins Philip van Engeland inspecteer!
op deze foto een rijk voorziene dis
tydens zyn verblijf te Sibu op Sera-
wak. De prins woonde hier een Da-
jak-plechtigheid by, waarvan het uit
stallen van voedsel een onderdeel
vormt. De meisjes in hun kleurige
kledij maakten het tafereel tot een
bont geheel.
3ora Sanders heet zij en zij woont in
Rochester in de staat New York in de
Verenigde Staten. Vroeger was zij
balletdanseres maar thans heeft zij
een verbazingwekkend talent ontwik
keld om de sluiter van de camera op
het juiste moment te bedienen tijdens
balletvoorstellingen.
Haar buitengewone talent drong zelfs
tot Rusland door, waar het wereldbe
roemde Bolsjoi-baIlet en de ballet
groep uit Leningrad speciaal voor
haar optraden om haar in de gelegen
heid te stellen foto's te maken. Zij
kwam in contact met de Russische
dansgroepen toen deze in de Ver
enigde Staten optraden. Zij nam haar
camera, nam afscheid van haar man
en haar 12-jarige zoon en reisde met
de Russen mee op de tournee door
Amerika.
Het succes van haar foto's was bui
tengewoon, vooral ook omdat zij zo
treffend de hoogtepunten van een
ballet op het celluloid wist vast te
leggen. Enige tijd geleden werd zij
door impresario Sol Hurok uitgeno
digd in Rusland om daar het Le-
ningrad-KIrov Ballet te fotograferen
voordat deze balletgroep voor een
tournee naar de Verenigde Staten zou
komen. Zij nam daar meer dan 5.000
foto's en zij had meer dan vijf weken
nodig om ze allemaal te rubriceren.
Bij het maken van haar opnamen laat
mevrouw Sanders zich vooral leiden
door de muziek. Zij sluit vaak haar
ogen en wacht dan hef juiste moment
BRASILIA Een week nadat de pas
ontdekte laag bergkristal in Cristalina, op
ongeveer honderd kilometer van Brasilia,
in ontginning kwam, is reeds voor een
waarde van ruim vijf miljoen dollar ver
handeld. Velen, die tot voor kort in ar
moede leefden, zijn in één slag miljonair
geworden en een stroom van mensen, door
de goede berichten aangetrokken, begeeft
zich naar Christalina, dat in een ware
„kristalkoorts" leeft. Het is niet de eerste
maal, dat in deze primitieve streek kwarts
wordt gevonden. In de tweede wereldoor
log beleefde het dorp een welvarende pe
riode, totdat de aders, die nagenoeg aan
de oppervlakte lagen, waren uitgeput.
Toevallig kwam my dezer dagen een
artikel uit Dagblad De Stem onder
ogen, dat onder de titel „Volkshogeschool
Bouvigne" een vraaggesprek weergeeft
dat een van de verslaggeefsters van het
dagblad heeft gehad met de economisch
directeur van Bouvigne. Het geeft een
boeiend overzicht van de geschiedenis
van het instituut en van de belangrijke
bijdrage, die Bouvigne op het terrein
van de volksontwikkeling en met name
aan de volwassenen vorming in Neder
land levert.
Tot zover kan ik er alleen maar
enthousiast over zijn. Maar dan komt
het begrip volkshogeschool ter sprake
en het is daar dat naar mijn mening voor
een goed verstaan ook van de Bra-
bants§ situatie enkele kanttekeningen
gewenst zijn.
Allereerst moet worden opgemerkt,
dat het woord volkshogeschool niet is
beschermd, zodat ieder instituut, dat op
welke wijze ook aan scholing of vor
ming doet, ongestraft een bordje „Volks
hogeschool" in het voortuintje kan plan
ten of tegen de voordeur spijkeren. Hoe
aardig dit planten of spijkeren op zich
ook moge zijn, het is ongewenst, wan
neer er een fundamentele onduidelijk
heid ontstaat, doordat instituten die ver
schillend van aard zijn dezelfde naam
gaan voeren. En dat is naar mijn mening
momenteel duidelijk het geval. In dit
verband moet de opmerking van de
economisch directeur van Bouvigne naar
voren gehaald worden, waar hij zegt,
dat zijn instituut door de nieuw ontstane
Brabantse Volkshogeschool „in de con
fessionele hoek gedrukt wordt". Voorbij
gaande aan des directeurs weinig char
mante woordkeuze (het is overigens na
tuurlijk niet leuk en ook niet juist om
in een „hoek gedrukt" te worden) ga
ik op de kern van zijn opmerking graag
even in.
Het schijnt tot de mode te behoren
of is het een ander soort oppoi'tunisme?
om vooral niet confessiqneel genoemd
te willen worden. Wat voor bezwaar kan
men er echter tegen hebben confessio
neel genoemd te worden als men het
nog is ook? Het is toch geen scheld
naam? Namen als Rooms-Katholiek (of:
Nederlands Hervormd, of: Humanistisch)
Vormingscentrum lijken mij- namen, die
duidelijk weergeven, wat men wil en
men moest er een eer in stellen het te
mogen zijn. Waarom wil men er dan
vanaf?
Behalve Ned. hervormde, gereformeer
de en humanistische is Nederland ge
lukkig ook een aantal voortreffelijke
rooms-katholieke vormingscentra rijk,
zoals Vinea Domini in Friesland, Dijk
en Duin in Noord-Holland, Ons Erf in
Gelderland, de Crabbenhof in Zuid-
Holland en Bouvigne in Noord-Brabant.
Het is goed dat zij er zijn: zij zijn
zeker in een snel evoluerende tijd als
de onze onmisbaar. Immers: als katho
liek volwassene ben ik aan mijzelf ver
plicht mij te blijven bezinnen op wat
mijn katholiek-zijn inhoudt en welke
mijn plaats is in en mijn eigen bijdrage
moet zijn aan de eigen tijd en samen
leving. Mutatis mutandis geldt hetzelfde
voor de reformatorische christen en de
humanist. Daarvoor zijn nodig vormings
centra, waar de volwassene, geholpen
vanuit de eigen overtuiging, van tijd
tot tijd de accu weer eens kan bijladen;
waar hij geconfronteerd wordt met een
brede en open visie op de eigen tijd en
WU verlenen hierbij gastvrijheid aan
een uitvoerige kanttekening bij een
artikel over de Volkshogeschool Bou
vigne, dat onlangs in ons blad ver
scheen. Bijgaande beschouwing is
van de hand van de directeur van
de Volkshogeschool Kasteel Schaloen,
wiens mening wij de lezer niet wil
len onthouden.
samenleving, en waar hem een breed
„wenkend perspectief" wordt geboden in
directe confrontatie met en vooral ook
vanuit zijn diepste overtuiging.
Het gemeenschappelijke minimum dat
een samenleving kenmerkt ontstaat juist
door de bijdragen vanuit ieders per
soonlijke of groepsmaximum. Dit maxi
mum in persoon of groep op grond van
de eigen overtuiging helpen vormen is
de taak van (onder andere) de vormings
centra. Het is een brede en algemene
taak: wat zou er van onze samenleving
overblijven wanneer men er de moge
lijkheden tot ieders vorming naar eigen
eerlijke en diepste overtuiging uit zou
weglaten? Natuurlijk is deze vorming
„open", maar de economisch directeur
van Bouvigne vergist zich, wanneer hij
stelt, dat. omdat beide instituten „open"
zijn het vormingscentrum (in casu het
r.-k. vormingscentrum Bouvigne) dus
een volkshogeschool is. Daarmee zou het
nl. zijn eigen taak in het geheel van de
volwassenenvorming verloochenen. Het
zou betreurenswaardig zijn wanneer alle
rooms-katholieke vormingscentra zich
zelf op deze wijze zouden opheffen eri
volkshogèschool zouden worden. Plet is
overigens niet erg waarschijnlijk. Waar
schijnlijker is nl. dat ze zich wel meer
en meer de naam volkshogeschool
geven maar in feite de taak en het werk
zullen blijven vervullen van een r.-k.
vormingscentrum, zoals ik dat boven
heb geschetst en waarvan ik het grote
belang heb aangegeven. Maar dan vraag
ik me ook af, waarom men het zo nodig
vindt deze verwarringwekkende naams
verandering door te voeren. Met ver
warring en onduidelijkheid wordt een
samenleving nl. niet gediend. Wèl met
een zo groot mogelijke cordiale samen
werking tussen groeperingen die eikaars
anders zijn in alle openheid en oprecht
heid erkennen en naar waarde willen
schatten: ook met neutralisme, indiffe
rentisme, vaagheid e.d. van welke
kant ook is niemand gediend.
Een volkshogeschool is evenals een
vormingscentrum werkzaam op het ter
rein van de volwassenenvoi-ming; zij
werkt veelal met dezelfde methodieken,
zal een soortgelijke sfeer kennen en op
hét eerste gezicht zelfs soortgelijke pro
gramma's bieden. Maar zij werkt vanuit
een andere achtergrond en heeft een
fundamenteel andere taak. Zij is nl.
in de eerste plaats gericht op de ont
moeting buiten de eigen kring. De ont
moeting, het gesprek, het meningsver
schil, eventueel de samenwerking van
mensen die wezenlijk in visie en over
tuiging verschillen staan er centraal.
Hoe zeer verschillende -visies, stromin
gen en opvattingen er ook mogen zijn,
zij dienen alle in het volkshogeschool-
werk een even eerlijke en zelfstandige
kans te krijgen. Ook in een goed wer
kend vormingscentrum zullen zij ter
ingebed in het geheel als een noodzake
lijke bijdrage tot de (even noodzakelijke)
vorming in eigen kring. Het zal duidelijk
zijn, dat het volkshogeschoolwerk een
goede vorming van ieder in eigen kring
dus ook rooms-katholieke, protestants-
christelijke, humanistische vormings
centra enz. vóóronderstelt: de ont
moeting wordt zinvoller naai'mate de
„ontmoeters" meer hebben aan te bie
den, meer kunnen bijdragen.
Het zal ook duidelijk zijn dat in een
gevarieerde samenleving als de Neder
landse wil men er althans iets van
blijven maken ondanks principiële
verschillen cordiale samenwerking van
allen onmisbaar is: daartoe draagt op
haar beurt de volkshogeschool haar
steentje bij. Het zijn twee verschillende
werkterreinen en ze zijn beiden nood
zakelijk.
In zijn toespraak ter gelegenheid van
de opening van de Brabantse Volkshoge
school (in Haaren) heeft mgr. Bekkers
het onderscheid tussen en de noodzake
lijkheid van beide in gelijke zin weer
gegeven'.
Het is mijn overtuiging, dat in beide
sectoren nog veel werk verzet moet
worden, want in beide richtingen is er
nog duidelijk een tekort aan vorming
en vormingsmogelijkheden.
En daarom kan de totale volksontwik
keling slechts winnen bij een inzet van
alle krachten, samenwerking, stimule
ring en bevordering, ook van eikaars
onderscheiden werk. Slechts in dat geval
wordt het maximaal haalbare in de
volksontwikkeling bereikt.
Mr. J. M. JACOBS,
Directeur Volkshogeschool
Kasteel Schaloen,
Oud-Valkenburg (L,)