Candid-camera is geen norm
meer voor realistisch werk
Baron
oor!
Jaspers zoekt de binding
tussen twee
stijlfig
uren
Eerste aflevering van Ene nachtegaal
Toni Boltini contracteert Johnny Lion
TERUGBLIK OP OBERHAUSEN
Er moet gehandeld worden
naar objectieve maatstaven"
WEG
Opa's krant
CS
VOOR
WIE
GEZELLIG
WIL
FRITUREN
Prinsenbeekse arts exposeert in Den Haag
NCR V-voorzitter over t v.-bestel
wil jij even
wybertjes voor me
meenemen
Teleac wijkt voor voetbal
P(*nnt»kluivt*Ë'
1
1 234567ft
ilJ __g
Sm]
m ÏEKWL DE miN WEGSCHIlT,DENKT 3AKQN DHJFI NA
5
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 6 MAART 1965
3
(Advertentie)
OBERHAUSEN Oberhausen,
algemeen bekend als 's Werelds
grootste festival op het gebied van
korte speelfilms en documentaires,
was voor de elfde maal het toneel
van een internationaal samentref
fen van films, hun makers en hun
critici.
Ondanks het naargeestige ver
blijf in de gure en troosteloze
Ruhrgebiedstad Oberhausen over
trof het bezoekersaantal dat van
vorig jaar en was de magnifieke
Stadhalle te klein om alle belang
stellende, een kleine tweeduizend
per dag, te bergen.
Onder het wat idealistische mot
to „Weg zum Nachbarn" en achter
de officiële loosheden van een
meer met organisatiedrift als film
drift behepte festivalleiding school
een veelzijdig en omvangrijk pro
gramma.
Rond de eigenlijke kern van het festi-
val 86 korte speelfilms, documentaires
en trucagefilms uit 20 landen was een
internationale studiebijeenkomst en jure
ring betreffende de 46 ingezonden jeugd
films en een prijsbeoordeling van de uit
16 landen ingezonden journaalfilms ge
groepeerd. Bovendien kon men nog kij
ken naar een programma van films ge
maakt op universiteiten en filmacademies
een serie korte films buiten mededinging
en niet te vergeten de uitzonderlijk goed
gedocumenteerde retrospectieve van Wes
terns.
Werd in Oberhausen drie jaar geleden
door een dertigtal regisseurs grootvaders
film dood verklaard* 't schijnt dat de toen-
dertijd veelbelovende en met groot
enthousiasme begroete cinema verité-can-
did-camera-stroming op het ogenblik in
haar mogelijkheden verkend en in haar
vormingskracht uitgeput is.
Vooral de talrijke sociaal-kritische do
cumentaires uit het Oostblok, die in het
lichtrode, zich voortdurend op Bonn's
gevoelige tenen bevindend Oberhausen
altijd hoog genoteerd staan, be
wezen dit jaar dat cinema verité-candid-
camera geen norm is voor een essentiële
benadering varu de werkelijkheid.
De betere documentaires moesten het
dit jaar over het algemeen eerder hebben
van een gelukkige keuze van onderwerp
dan van een intelligente vormgeving
Terecht werd de grote prijs in de ca
tegorie documentaire niet uitgereikt,
want nog altijd blijft het een punt of de
ingezonden films representatief geacht
kunnen worden voor de huidige stand
van zaken in de diverse landen.
Neemt men als voorbeeld Nederland,
dat wel door Bert Haanstra als jury-voor
zitter maar als gevolg van een nog altijd
nat grillig fimbeleid door geen enkele
documentaire (enkel vier korte speel
films) vertegenwoordigd was, dan krijgt
men begrip voor het verhoudingsgewijs
geringe aantal films uit Italië, de V.S.,
Rusland en Frankrijk.
De hoofdprijzen voor documentaires
werden alle toegekend aan veilige, weinig
opmerkelijke films. Vermeld dient The
March. De niet bekroqnde Amerikaanse
documentaire over de mars op Washing
ton. Het is vooral de weinig opzettelijke,
door de steeds lichtere camera's, geluids_
en belichtingsinstallaties mogelijk ge
maakte en duidelijk uit de t.v.-reportage
ontstane stijl, die niet een dweperig mo
dieuze maar een noodzakelijke en op fei
ten gebaseerde „cinema verité" schept.
Ook het Joegoslavische „Pretezno Ve-
dro" (Overwegend Helder) van Vladan
Slijepcevic vorig jaar kreeg zijn „Van
daag in de Nieuwe Stad" de grote prijs
voor de documentaire slaagde erin
met zijn candidcamera niet alleen te ob
serveren maar ook te creëren. Uit zijn
beelden van wachtende en elkaar ont
moetende mensen op een plein in een
grote stad deelt zich aan de toeschouwer
een gesloten en gerichte impressie van
het in de razernij van de grote stad zo
extra menselijke beginsel „ontmoeting"
mede.
De korte speelfilm, in de meeste ge
vallen oefenmateriaal en vuurproef
voor aankomende regisseurs, deed het
niet slecht. Tekenend is het dat steeds
weer de gag, de humor en de ironie als
thematische vluchtheuvel blijkt te fun
geren voor de zo razend moeilijke kor
te speelfilm.
Dit waren de prijswinnaars: Het in Ne
derland samen met Les Amants rouleren
de „Peaches" (de grote prijs voor de bes
te korte speelfilm) van Michael Gill
brengt een absurd, Engels droog ver
haaltje over een zowel mooi als verstan
dig meisje, perziken en zure uitjes.
Het Franse „Insomnie" (hoofdprijs) van
de reeds gearriveerde Pierrè Etaix ont
leent haar kostelijke humor uit het tege
lijkertijd in beeld brengen van een dra-
culaverhaal en de voor iedereen herken
bare schrikreacties van de volledig door
het verhaal gegrepen lezer. Het eveneens
met een hoofdprijs bekroonde Bruiloft,
de enige niet door 't spontaan en fel rea
gerend publiek uitgefloten en weggesiste
Russische inzending, ironiseerde via een
clowneske hoofdrolspeler het thema ont
luikende liefde.
In de meer serieuze branche trof men,
in de sfeer van de eerder op zekerheid
als op experiment uit zijnde keuzecom
missie geen veelbelovende tendenzen. De
„gevaarlijke films" werden samen met
werkstukken van technisch mindere of
thematisch wezenloze kwaliteit verban
nen naar het programma .buiten mede
dinging", dat dan ook zeer druk bezocht
werd. George Moorse's „Inside Out",
waarvan cameraman Nederlander Gerard
van den Berg (O. K. en W.-werkstukken
De Schaatsenrijder en Aah Tamara),
schitterde met werkelijk volledig nieuwe
interpretatie van het kleurgebruik.
De trucagefilm, voortdurend het ter
rein van de meest bizarre fantasieën en
gekke vondsten, bracht het er dit jaar
uitstekend af. Bijna alle inzendingen wa
ren of door de originele techniek, een on_
uitputtelijk gegeven bij de trucfilm, of
door het verrassende thema de moeite
waard. Speciale vermelding vragen de
beide met hoofdprijzen bekroonde (De
grote prijs ging naar het Duitse A van
Jan Lenica) Tsjechische inzendingen.
M. van Jiri Brdecka bracht een unieke
trucagetechniek en opvatting. De geheel
uit in elkaar overvloeiende prenten in
primitief middeleeuwse stijl opgebouwde
interpretatie van een met „De Twee Ko
ningskinderen" vergelijkbaar oud-Tsje
chisch volksliedje was een openbaring
van stijlgevoel en kleurtoepassing. Wan
neer de beide gelieven elkaar benaderen
verdiept het rood van hun kledij zich ge
lijkmatig met het schoksgewijs stijgen in
toonhoogte van de op de achtergrond ge
zongen melodie.
De Nederlandse inzending kon elke ver
gelijking met buitenlandse films uitste
kend doorstaan. Was „Dingen die voor
bijgaan" van Boud Smit een aarzelende
en wat te naïeve poging om in contrast
met de komende afbraak via reacties van
enkele bewoners en passanten de Van
Spijckstraat in Den Haag tot een ten dode
opgeschreven organisme te creëren en
leed P van Jan Keja aan de oer-Neder-
landse ellende van technische perfectie
naast een gebrekkig uitgewerkte thema
tiek, Kokon (Jan Oonk) en Feest (Paul
Verhoeven), beide door O. K. en W. ge
subsidieerde produkties, waren uitste
kend.
Feest, knap van opbouw en sfeer, is
een studie van een in een middelbare
schoolgemeenschap groeiende kalverlief
de. Dat Paul Verhoeven erin geslaagd is
het weinig spectaculaire gegeven zeer
authentiek en boeiend te verfilmen, houdt
misschien beloften in voor de op het mo
ment stijl- en krachteloos aandoende Ne
derlandse speelfilm.
Kokon van de binnenkort Ethiopië'?
eerste speelfilm draaiende Jan Oonk is
erin geslaagd een pop als innerlijk beeld
van de doodsangst en drang in de mens
op overtuigende wijze in de altijd weinig
literatuur toelatende filmische werkelijk
heid op te nemen. Hoewel hierdoor voor
velen te luguber is het een vormgevings-
prestatie die weinigen, die in dezelfde
richting gewerkt hebben (o.a. De Freu-
Trucage in de Poolse film Succes.
diaanse avant-garde uit de jaren '25) be
reikt hebben. Ook de Nederlandstalige
enige Belgische bijdrage van Roland Ver-
havert De Luitenant, naar een verhaal
van Hugo Claus, was een van de schaarse
films die een originele en wat diepgaan
der thematiek wisten waar te maken.
De verering, die een klein nozempje
voor de leider van zijn bende koestert; de
door deze begane moord, die het jongetje
op grond van die verering verzwijgt en
zijn beloning hiervoor door tot luitenant
van de leider benoemd te worden, vormt
het gegeven dat tegen de achtergrond
van een armoedige buurt een uitstekende
filmische behandeling kreeg.
Rest nog één opmerking over de o.a.
door de jury gewraakte zaalmentaliteit.
Het vaak overwegend jongere publiek
reageerde op elke waargenomen stupidi
teit acuut en degelijk af met gefluit, ge
ratel, gesis en gestamp. Nam een komi
sche film een verrassende wending dan
was onvermijdelijk een enthousiast klap-
concert het gevolg. Dat dit alles de wat
meer belegen toeschouwers en de stille
genieters uit hun te passieve kijksituatie
verdreef, is duidelijk. Oberhausen, dat
gevaarlijk de kant opgaat van een bur
gerlijk en gebeurtenisarm filmfestival zou
lering moeten trekken uit deze spontane
en vaak zeer juiste reacties van een zo
kostbaar actief publiek.
Peter Piscaer
ZONDER SPATTEN - ZONDER WALM
D. 100.112.65
J_|ET ZAL anderhalf jaar geleden zijn,
dat wij het werk van de kunstschilder
Jaspers hebben gezien. De vroegere arts,
die zich in zijn bungalow in Prinsenbeek
geheel aan de schilderkunst wijdt, nadat
hij zijn eigenlijke werk als dokter (hij is
de 65 voorbij) had neergelegd, begon toen
een nieuw leven. Vrij van zijn praktijk
was ieder uur van de dag vry voor zijn
kunst. Hij behoefde zich niet meer in
tweeën te delen en kon zich onbekom
merd toeleggen op wat hem zyn leven
lang heeft bezig gehouden: schilderen en
tekenen.
LIET MOET heerlijk zijn na de pen-
sioenleeftijd meteen een nieuwe le
venstaak voor zich te zien en daarin ge
heel te kunnen opgaan. Er is dan geen
sprake van tobben over dat steeds maar
ouder worden; men wordt als het ware
geïnjecteerd met een levenselixer, dat
nieuwe kracht aanvoert. Een dergelijke
injectie sorteert echter alleen maar ef
fect, wanneer er resultaten zijn. Het
feit, dat Jaspers thans voor de tweede
maal in korte tijd in de Randstad ex
poseert is bewijs, dat zijn werk in
houd heeft. Jaspers is namelijk niet
alleen een veel-schilder, die geen ogen
blik van tekenstift en verf af kan
blijven, maar bovendien als artiest
een man, die iets te zeggen heeft. Hij
exposeert thans in Scheveningen in de
galerie Co-Jean. waar veelal zijn laat
ste werk bijeen is gebracht.
jaar geleden zat hij mid-
de worsteling tussen ab
stractie en het figuratieve. Het was
in de periode, dat hij de mogelijk
heden van het abstraheren in zijn
werk ontdekte en onderging. Hij deed
dit niet impulsief, hij benaderde dit
probleem op een bezonken manier.
Anderhalf
den i
55
(Advertentie)
Zekerheid met een OLVEH perfecte Groeipolis.
(Van onze radio- en t.v.-redacteur)
ARNHEM Nijmegen heeft zijn „vier
daagse", de wielersport zijn „zesdaagse",
maar de NCRV kent haar „tiendaagse".
Hieronder verstaat men de tien vergader
ingen, welke met de provinciale besturen
in het land worden gehouden. Over de
opkomst van meelevende leden had de
NCRV donderdagmiddag in Arnhem niet
te klagen, de foyer van Musis Sacrum
was geheel gevuld.
Uiteraard ging de meeste belangstelling
uit naar de toespraak van NCRV-vooreit_
ter mr. A. B. Roosjen. Deze 70-jarige om-
roepbestuurder kent als geen andere de
problematiek van het radio_ en t.v.-
vraagstuk. De heer Roosjen gewaagde
van de onbegrijpelijke gedesinteresseerd
heid op de bijeenkomst van de KVP-par.
tijraad te Utrecht. Toen de voorzitter mr.
Aalberse de aanwezigen het woord wilde
verlenen om te spreken over de hoogst
actuele etherproblemen, stak slechts één
lid zijn hand op ten teken dat hij'.een
kopje koffie wenste. Nog geen week
daarna bood het kabinet-Marijnen zijn
ontslag aan, omdat het struikelde over
het omroepvraagstuk.
,,De Gazet van Antwerpen" herinnerde
in een artikel onder de kop „Potsierlijk"
aan de moeilijkheden in eigen land met
de staatsomroep. De schrijver benijdde
ons land om dit vrije omroepbestel en
hoopte dat men het niet overboord zou
gooien. Mr. Roosjen vond de kop „Botsier-
lijk" beter bruikbaar, omdat mr. Th. Bot
namelijk tot het einde toe een standpunt
heeft gehandhaafd, dat hem siert.
Spreker hoopte, dat de huidige crisis
alsnog een wettelijke omroepregeling zal
bespoedigen. De NCRV blijft voorstander
van een open bestel, maar dan dienen
alle zendgemachtigden gelijkberechtigd
te zijn. De bevoorrechte positie, welke de
liberalen voor de nieuweling opeisen, zou
een discriminatie betekenen van de hui
dige omroepen, die al 40 jaar in de ether
zijn. De liberalen wensen voor de nieuwe
zendgemachtigde een voorkeursbehande
ling door haar niet op te nemen in de
NRU en NTS, waar de omroepen al jaren
in samenwerken. Bovendien verwijt de
VVD de omroepverenigingen nog gebrek
aan samenwerking.
Met nadruk stelde spreker dat de NCRV
niet tegen invoering van reclame-bood
schappen is. Maar wel dienen de pro
gramma's vrij gehouden te worden van
beïnvloeding door het adverterende be
drijfsleven, dat zo rijkelijk is vertegen
woordigd in Otem, TVN, VAT en open
bestel. g
Voor dit curieuze gezelschap treeat de
VVD als beschermvrouwe op en zij heeft
deze kabinetscrisis veroorzaakt, omdat ze
langs een achterdeur de commerciële t.v.
wilde binnenhalen. Het stemde spreker
tot dankbaarheid, dat waar de andere om
roepen door concurrentie van o.a. „Tele-
vizier" circa 125.000 leden verloren, de
NCRV een winst boekte van bijna 9000
aanhangers, zodat het ledental thans
458.776 bedraagt tegen 450.518 in 1963.
Jaspers ontdekte toen dat sommige
van zijn doeken met enkele vegen als
het ware abstract te maken waren
en dat andere er zich niet voor leen
den. Hij onderzocht zorgvuldig de mo
gelijkheden bij iedere nieuwe opzet,
zoekend naar de synthese.
De resultaten zijn merkwaardig ge
noeg, wie zijn schilderijen in Co-Jean
bekijkt, komt tot de ontdekking, dat
veel van zijn doeken een verbinding
zijn tussen de abstracte en figuratie
ve uiting. Het is een resultaat, dat
men op het eerste gezicht half-slach-
tig zou willen noemen, maar dat gaan
deweg toch een volkomen aanvaard
bare oplossing blijkt te kunnen zijn
voor het probleem. Hieruit ontstaat
namelijk een totaal eigen stijl: het
herkenbare ligt aan de rand van het
'onherkenbare en uit het ongewisse
maakt zich de realiteit los.
Jaspers werkt echter ook
omgekeerde volgorde: hij omgeeft de
werkelijkheid met ir-realiteit. die dan
echter zorgvuldig op de achtergrond
gehouden wordt. Toch blijft zij ermee
verbonden en de grote opgave voor
de schilder lijkt ons het bewaren van
een schilderkunstig evenwicht. Uit
deze werkwijze ontstaan zeer oorspron
kelijke doeken, die duidelijk getuigen
van de intelligente wijze, waarop het
onderwerp benaderd is.
Niet alle werk is van deze opzet.
Sommige doeken zijn zonder meer fi
guratief en als we ons goed herinne
ren heeft Jaspers maar éénmaal de
volledige abstractie bereikt. Het meest
interessant is uiteraard het werk,
waarin de schilder streeft naar het
balanceren tussen de twee begrippen.
Van enkele doeken krijgt men de in
druk. dat er of van het een of van
het ander een teveel is, maar in een
werkstuk als atelier-stilleven t is een
volmaakt aandoende eenheid' bereikt,
evenals bijvoorbeeld in zijn Verbran
de kerk in Spanje.
Jaspers heeft geen schrik voor
kleur; hij gebruikt die schijnbaar
ongeremd maar hij doktert desalniet
temin zorgvuldig uit, waar hij de ver
schillende accenten leggen zal. Zijn
doeken krijgen mede daardoor ge
makkelijk iets innemends maar bo
venal voornaams. Geheel afwijkend is
zijn doek De vier apostelen, dat vage
herinneringen wekt aan vroeg-Ro-
maanse fresco's en tot een ^an de
beste van de expositie behoort. Voor
velen zal deze expositie een verade
ming betekenen omdat Jaspers schil
dert vanuit een verfijnde en rijpe geest,
die er geen behoefte aan heeft op te
vallen door zich te encanailleren met
het aanduiden van de on-geest.
JAC. MARTENS.
Advertentie
(het doosje in m'n auto is bijna leeg!)
Joop Doderer en Fred "Wiegman
die de hoofdrollen hebben in de
nieuwe televisieserie „Ene nach
tegaal" waarvan vanavond door
de NCRV-t.v. de eerste aflevering
tal worden uitgezonden.
BIJ ELK DOOSJE NU EEN GRATIS
WYBERT SPELDJE
In verband met de reeds aangekondigde
herhaling van de beeldreportage van de
wedstrijd Vasas Györ-DWS op woensdag
10 maart van 18 tot '19.30 uur, komt een
Teleac-les te vervallen. Het betreft hier
de vyfde les van de Teleac-cursus ,On
gevallen in en om de woning*.
Naar wy vernemen wordt deze cursus-
les thans op donderdagavond 11 maiart
van 19-19.30 uur op Nederland 1 uit
gezonden.
De oplettende lezer, die hetzij
met voldoening hetzij met ergernis
heeft opgemerkt dat ik reeds ge
durende verscheidene dagen op dit
plekje absenteer, en die dit in ver
band heeft gebracht met de huidi
ge kabinetscrisis, met de heersen
de griep of met het carnaval en
deszelfs gevolgen, is er in alle drie
de gevallen naast. Ik formeer niet,
heb geen griep en evenmin een ka
ter.
Omstandigheden die het barre
lot mij opdrongen hebben mij voor
even de pen uit de hand gerukt,
zoals literatoren uit vroeger gene
raties zo treffend zeiden.
i Hetzelfde lot, doch dan in een
i aanzienlijk minder barre uitvoe-
i ring, maakt het nodig dat ik mij
i jegens u nog voor één week ver-
a ontschuldig.
Na vijftien maart hoop ik u hier
weer aan te treffen. Of u het leuk
vindt of niet.
PREAT-MAECKER
MIST
Het kan in Milaan en Turijn even
erg misten als in Londen. De politie
gaat nu helpen: Op bepaalde straat
hoeken moeten de auto's zich verza
melen. Zijn er twintig of meer bij
elkaar, dan vertrekt de stoet onder
politie-escorte naar een volgend punt,
waar weer een motoragent klaar staat
om de stoet te begeleiden.
wm
8
Hor.: 1 pret - zaadpluis; 2 rivier
in Duitsland meisjesnaam;
3 schoonmaakartikel - plaats in Lim
burg; 4 bijwoord - op bep. manier -
geverfd weefsel; 5 eenheid van licht
stroom; 6 zuurdeeg - Frans lidwoord;
7 schrijfgerei - omlaag: 8 meisjes
naam - vrucht; 9 lasten (latijn) -
een zekere
Vert.: 1 lawaai - voor; 2 rivier in
Duitsland - bez. voornaamw. (Duits);
3 vogeleigenschap - jaargetijde; 4
beeldraadsel - slee; 5 gissen; 6 aarts
bisschop (lat.) - lijzig praten: 7 open
plek in een stad - bevel; 8 vrolijk -
jongensnaam; 9 glazen kweekhuis -
verschiet
at ja A - sust 6 iuoai Mfïio 8
:aop - uiajd i :uouia} - 'a'e 9 .'iwui
-bj g Jbj - snqaj :a^ua^ - g
Itnap - Japo z Jojd - uaAa-j j
eu-e Bjauo g :joou - bttj 8 laepau
- uad 1 ïuiasap 9 :uauihj g 'sninq
- Je f isfta - JagaA g :12nd - iepo
'^ode^ - joi 1 :-joq tSmssojdo
Zou u mijn postzegelverzameling
niet eens willen zien, juffrouw?
ROCD
In New York is een 82-jarige onge-
trouwde juffrouw gestorven, die altijd
in het rood gekleed ging. Behalve
rode kleren droeg zij rode schoenen,
kousen, hoed en paraplu. Toen de 1
politie na haar dood het huis binnen-
drong om orde op zaken te stellen. 4
constateerde zij tot haar verbijstering.
dat ook hier alles rood gekleurd was:
muren, vloerkleed, meubels, alles was
met dezelfde rode verf beschilderd.
De vrouw. Rose Williams, liet boven-1
dien 50.000 dollar na. maar zij liet t
zich door de stad onderhouden. De
administratie van sociale zaken heeft
beslag op het geld laten leggen, om- 4
dat zij iets terug wil hebben van 15 4
jaar ondersteuning.
HUIS
Miljonair Blueprint Amerika) vond t
een Engelse cottage zó mooi, dat hij
de villa kocht. Daarmee had hij het
huis niet in Amerika. Geen nood: dei
cottage wordt steen voor steen afge- 4
broken en dan verscheept. Kosten:
half miljoen dollar.
ZWERFLUST
Adrian, tweejarige zoon van Gwen
en Henry Chidgey. „verraste" zijn 4
moeder door de drukke straat, waar 4
het gezin in Londen woont, over te
steken. Hij liep keurig tussen het
racende verkeer door. „Dat mag je
niet meer doen," zei de moeder.
Diezelfde nacht werd het ouderpaar
gealarmeerd door een vrouw, die de
voordeurbel stormachtig liet overgaan.
Op haar arm droeg zij Adrian, die
weer maar eens de overtocht gewaagd
had.
Thans wordt de huisdeur iedere
avond op het nachtslot gedraaid en
ligt Adrian met een tuigje aan in bed.
WIE WEET ADRESSEN?
6 Maart 1915.
Mijnheer Pol van Lysenbetten, Bel
gisch soldaat, zoekt zijne vrouw, ge
woond hebbende Rochusstraat no. 485
Antwerpen. Zij heet Marie de Pré.
Het adres van haar man is mijnheer
Pol van Lysenbetten, soldaat, Villiers-
le-Sec, Salvados, France.
In Toni Boltini's Circusresidentie
te Soesterberg werden de defini
tieve contracten getekend, waar
bij teenagerster Johnny Lion zich
verbond om samen met The Jum
ping Jewels gedurende het ko
mende seizoen op te treden in
Circus Toni Boltini, tegen een ga
ge van twee ton. Van links naar
rectus: ,:ten uw Dicky Bol.
Johnny Lion, Toni Boltini en d
manager van Johnny Lion en Ti
Jumping Jewels de heer Bat
laan.
r WELLICHT IS Ik MET DEZE CASTÖRollE BÉTER Ié
H/mdéN DAN na DIÉ ongemanierde OPSTANKUWGEK.
HUN AANVALSPLANNEN ZIJN VAN DIEN aard dat
CAEfOROUE mét behulp van mun licht dan
OOK GEMAKKELIJK DE OVERWINNING ZAL
Kunnen behalen..
/KVffl MN "EER DANKBAARDUN
'M. MATIG GEGCHAT.NET TÜLJOENEN
BELONEN-MAAR EERST WET K JOHAN
OPVANGEN EX NAG METS MEI
JEI UCHT GEBEUREN.
Jolian ondertussen
nadert Bolknakko
