DRS. VAN DER KWAST ZEGT
ontkracht beurzen"
„Versnippering
Alleen
sterke
blij]
ven
is in prijs
verlaagd!
50 ct.58-ct.
MAATREGELEN TEGEN
OPSTANDIGE BEWEGING
MARINE-OFFICIEREN
!¥1ANN
Britse regering
controleert
krantefusies
Drie doden bij
bomaanslag
Saigon
in
36 ct. 4öcf.
EL MEER
ed'Miauw'ÏÏom touw'.
Woekeren
..Wilde beurzen
Geen
waar
borg
Onstuitbaar
ergangs
sfase
FLORENCE
La Piras opvolger
weer afgetreden
JONGE
JENEVER
INDONESIË:
DOOR
Walter Breedveld
70 cent
Zacht
en hëééél
veel papier
16
van wit Terlenka
gewassen - zo weer
liting en verstelbare
44-5616.90
md met vlotte polo-
ird embleem. In wit.
9.95
an stevig gabardine
n van ritssluiting en
ind. Prima pasvorm.
9.75
an katoenen piqué,
iium, large en extra
6.90
t van optisch witte
:garandeerd door het
:tiket). Doorknoop-
liepe plooien voor en
4629.75
V
Let biezondere eigen-
.akt van katoen met
voorzien van badstof
uw voeten langer in
komt u dat vervelende
:1. In dames- en heren-
15, dames2.95
inisracket met sterke
bespanning. Ook al
:t zo'n sterke tennis-
met dit plezierig in de
racket slaat u beslist
je mee. Het frame is
de beste houtsoorten
een leren grip.. 17.90
nistas van sterk geplas-
Met 2 vakken en leren
Ie ruitdessins of effen
11.90
inisschoenen voor het
iwerk". Gemaakt van
met nog extra verster-
cwetsbare plaatsen. De
izool maakt het lopen
«ijl de sterke anti-slip
uitglijden beperkt. Ma-
i, 39-43:10.45 en 36-38:
9.95
ia Engelse tennisballen.
Per stuk 1.-
u
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 5 MAART 1965
Tl
UTRECHT, maart „De toe
nemende beurzenchaos in Neder
land en in West-Europa leidt op
den duur tot beurzenmocheid.
Het beursmedium, dat een on
misbare schakel vormt in het
moderne produktie- en distribu
tiepatroon, raakt in diskrediet als
er links en rechts beurzen worden
georganiseerd, die niet aan hun
functie beantwoorden, omdat zfj
onvolledig zijn of een duplicaat
van beurzen in dezelfde branche
die elders gehouden worden.
Beurzen moeten alleen gehouden
worden in overleg met en naar
behoefte van het bedrijfsleven,
niet omdat een gemeente het
nodig vindt voor zijn represen
tatie, of omdat een organisator er
een winstobject in ziet."
Deze mening, die de algemeen direc
teur van de Kon. Nederlandse Jaarbeurs
drs. J. H. D. van der Kwast formuleer
de in een gesprek dat wij met hem had
den, nu van hem bepaald geen nieuw
geluid. Sinds hij de leiding van de Jaar
beurs overnam (in 1960) heeft hij voort
durend met klem gewezen op de scha
delijke consequenties van de beurzen
versnippering binnen onze grenzen en
daar buiten. Maar nu stelt hij niet zon
der voldoening vast, dat zijn gedachten
over een gezond beurswezen eindelijk
weerklank beginnen te vinden. „De laat
ste tijd hoor ik van verschillende kan
ten de denkbeelden verkondigen waar
ik jarenlang op gehamerd heb. Geleide
lijk schijnt nu toch bij het bedrijfsleven
de overtuiging ingang te vinden, dat
het zo niet kan doorgaan met de beur
zenversnippering en dat het hoog tijd
wordt voor een ordening op dit gebied.
De beurzenmoeheid kan voor het be
drijfsleven wel eens de reden zijn om
onderling te gaan uitmaken welke beur
zen nodig zijn en welke gemist kunnen
worden".
foor W. VAN DER STEEN
Jaar- en vakbeurzen zijn in de twintig
na-oorlogse jaren een merkwaardig fe
nomeen geworden, zij woekeren als on
kruid-door de bodem van de Euromarkt.
In 1963 telde West-Europa er 1255 van
allerlei soorten en grootten, terwijl er
in 1950 nog maar 700 waren en voor de
oorlog niet veel meer dan 50. De po
gingen om nog verder gaande versnip
pering af te remmen hebben nog niet
veel succes, er komen nog steeds nieuwe
beurzen bij. Ook in Nederland.
De meest voor de hand liggende ver
klaring voor deze ontwikkeling kan men
vinden in het gewijzigde distributiepa
troon in de moderne Europese samenle
ving. De consument van nu is een heel
andere dan die van voor de oorlog. Hij
treedt bewuster op als hij zich iets wil
aanschaffen en hij beweegt zich vrijer
op de markt die wordt overstroomd met
een eindeloze keuze aan artikelen. Vroe
ger stapte hij bij een vertrouwd adres
binnen en hij liet zich verkopen waar
hij om vroeg. Tegenwoordig koopt hij
nadat hij uit diverse mogelijkheden zijn
keuze heeft bepaald. Deze veranderde
mentaliteit brengt voor de producent de
noodzaak mee de consument recht
streeks te benaderen, hem op te zoe
ken en tot zich te trekken. Dat kan
nergens beter dan op een beurs of show.
Deze veranderende gewoonten verkla
ren dus de groei in aantal en omvang
van de consumptieve beurzen, die in
West-Europa verre in de meerderheid
zijn. Maar een gelijksoortige ontwikke
ling geldt in niet mindere mate voor de
talrijke vakbeurzen op allerlei gebied.
Ook hier een vrijwel niet meer te over-
ziene, toenemende keuze in merken en
materialen. De vakman, de fabrikant,
de bouwer, de institutionele koper, die
een machine nodig heeft of zich wil ori
ënteren op de mogelijkheden van toe
passing van nieuwe materialen, staat
hulpeloos op de markt die hij zoekt, als
hij niet een beurs kan bezoeken, waar
de markt voor hem „doorzichtig" ge
maakt wordt. Vakbeurzen hebben zich
soms van oudere algemene beurzen af
gescheiden als zij zelf te groot werden
om er nog ruimte te kunnen vinden, ve
le zijn de laatste decennia ook als nieuw
ontstaan, als men meende dat er behoef
te aan bestond of als het ging om ge
heel nieuwe produkten of materialen.
Hoewel minder in getal dan de con
sumptieve beurzen, is het aantal vak
beurzen in het na-oorlogse Europa toch
ook sterk gestegen.
Het is voor West-Europa als geheel
niet zo eenvoudig om aan te geven wan
neer er te veel beurzen zijn en nog min
der gemakkelijk is het de middelen te
vinden om de groei tegen te gaan en
het aantal te beperken. Voor één land
of één branche afzonderlijk kan men
zich van het eerste gemakkelijker een
beeld vormen en aangeven wat overbo
dig is, maar ook dan nog is het moei
lijk een weg te vinden om versnippering
tegen te staan.
„De frequentie en de spreiding van
beurzen moet uitsluitend door het be
drijfsleven zelf worden bepaald, niet
door de organisators van beurzen", zegt
de directeur van de Jaarbeurs. „In ver
schillende branches worden er ook in
Nederland te veel beurzen gehouden,
omdat de organisators alleen om hun
eigen belang de deelnemers tegen elkaar
uitspelen en met mooie beloften verlei
den om. op hun beurs aanwezig te zijn.
Deze „wilde beurzen" zijn zinloos en
schadelijk. Zij jagen de deelnemers op
hoge kosten die meestal weggegooid
geld zijn en zij zijn doorgaans hoogst on
volledig wat het aanbod betreft. Voor de
bezoekers zijn ze daarom meestal nut
teloos en teleurstellend, omdat zij er
zich niet voldoende kunnen oriënteren".
De heer Van der Kwast ziet het als
een taak van de Jaarbeurs, om met alle
beschikbare middelen te streven naar
ordening van het Nederlandse beurzen
patroon. De mogelijkheden daartoe zijn
vrij beperkt. Theoretisch zou men kun
nen denken aan een vergunning-stelsel
voor nieuwe beurzen, maar de Jaar
beursdirecteur acht dit nauwelijks reali
seerbaar en pleit er zelf niet voor. De
andere mogelijkheid die overblijft is de
invloed van de branche-organisaties zo
danig uit te breiden, dat men binnen
deze organisaties kan uitmaken welke
beurzen moeten worden geboycot en dit
zonodig met het uitoefenen van sancties
tegen bedrijven binnen de branche die
zich niet aan een dergelijke afspraak
houden. In principe is deze mogelijk
heid aanwezig sinds enkele jaren gele
den de organisatie van de Jaarbeurs zo
danig is gewijzigd, dat de bedrijfsbran-
ches gezamenlijk het beleid bepalen.
In een enkele branche heeft men vol
gens de heer Van der Kwast al een'der
mate straffe organisatie, dat deze kan
uitmaken wat er op haar gebied aan
Op deze kaart van het noordwes
telijk deel van de Euromarkt zijn
alle honderden beurzen geprikt
die er regelmatig gehouden wor
dend iv.zalle regionale consu
mentenshows en dergelijke mani
festaties inbegrepen. Het is een
chaotisch beeldwaarvan men, zo
als deze kaart overtuigend laat
zien. kan zeggendat men door
de bomen het bos niet meer ziet".
vakbeurzen gehouden moet worden. De
meeste brandies zijn echter nog niet zo
ver en daarom laten hun leden zich nog
steeds verleiden tot het deelnemen aan
beurzen, die voor hen van weinig of
geen nut kunnen zijn. Zolang de bran
che-organisaties in hun eigen kring nog
niet voldoende invloed hebben, is er
geen enkele waarborg tegen een verder
gaande versnippering van het beurs
wezen in Nederland, meent de heer Van
der Kwast. En deze versnippering die
het beurswezen in diskrediet brengt is
niet alleen schadelijk voor het bedrijfs
leven, maar voor het hele land.
In ieder pleidooi dat hij houdt voor
het ordenen van het beurswezen binnen
eigen grenzen, gaat het de directeur van
de Jaarbeurs om de positie die Neder
land straks in het Europese handels
verkeer en met zijn beurzen in het Eu
ropese beurzenpatroon zal innemen. Als
Nederland er in slaagt zijn eigen beurs
wezen gezond te maken zal het in de
toekomst des te sterker staan in de har
de concurrentiestrijd tussen de grote
Europese beurzen.
Over een ordening van het beurswe
zen op Europees niveau is de heer -Van
der Kwast zeer pessimistisch. Er wordt
van alles aan gedaan om hierin iets te
bereiken, zegt hij. De internationale fa
brikanten-organisaties en kamers van
koophandel spannen zich in om het
overleg te bevorderen en tot regelingen
te komen en de Union des Foires Inter
national (waarvan de Jaarbeurs-direc
teur bestuurslid is) doet aanbevelingen
en kan niet meer doen dan dat om
de beurzenchaos tegen te gaan. Maar al
deze pogingen blijven tot nu toe vrijwel
zonder resultaat.
In Duitsland treedt de AUMA als
overlegorgaan op, maar zij kan niet ver
hinderen, dat er binnenslands een vin
nige concurrentie tussen de beurzen
blijft bestaan. Alleen regionaal is er
enige samenwerking ontstaan tussen en
kele grote beurzen. Slechts één voor
beeld is er van een internationale rege
ling, namelijk van de Europaische Werk.
zeugmachmen Aussteiiung, die bij jaar
lijkse toerbeurt op drie grote Europese
beurzen wil exposeren, maar ook hier
moet men het nog onderling uitvechten
tussen Brussel en Parijs.
„Ondanks de Europese samenwerking
zegt de heer Van der Kwast, zie ik niet
dat het ooit zover zal komen, dat bij
voorbeeld Duitsland een grote vakbeurs
voor een jaarlijkse toerbeurt aan Frank
rijk zal afstaan of omgekeerd. Dus hou
den beide landen hun gelijksoortige
beurs, met alle kostbare consequenties
van dien voor het bedrijfsleven. Het is
duidelijk, waarom dit zo zal blijven,
iedere beurs komt immers in de eerste
plaats de industrie van het land waar
hij gehouden wordt ten goede. Geen in
ternationale organisatie of instantie zal
er daarom wel ooit in slagen hierin een
ordening van enige betekenis tot stand
te brengen".
wachten ontwikkeling heeft de heer Van
der Kwast enkele jaren geleden het
denkbeeld geuit, dat de grote Europese
beurzen ieder binnen een eigen actie
radius zullen gaan opereren, dat wil
zeggen, dat zij een volledig beeld zullen
geven van de markt binnen hun eigen
gebied. De tussenliggende kleinere
beurzen zouden dan onder invloed staan
van de krachtlijnen tussen de grote
beurscentra onderling. Voor Utrecht
denkt de heer Van der Kwast aan een
marktgebied met een straal van 300 tot
400 kilometer. Het uiten van deze ge
dachte betekende voor de Utrechtse
beurs natuurlijk niet slechts een wach
ten op de dingen die komen gaan, maar
zij had wel degelijk iets van een strijd
kreet, hoewel er nog geen concreet
strijdprogramma aan verbonden is. In
internationale beurskringen heeft de ge
dachte van de heer Van der Kwast bij
val gekregen, omdat men er een moge
lijkheid in ziet langs deze weg tot een
ordening te geraken.
nen zijn, meent hij, maar zij zal dan
tenminste moeten voldoen aan de eisen
van een breed assortiment en van vol
doende omvang en tevens zal zij voor
de deelnemers goedkoper moeten zijn
dan de vertegenwoordiger. Maar ook dit
denkbeeld zal alleen te realiseren zijn,
als de Jaarbeurs over meer ruimte kan
beschikken.
(Advertentie)
Internationaal gezien ligt het pro.
■bleem dus zeer moeilijk en daarom
moet men de basis voor ordening van
het Europese beurswezen zoeken in ie
der land afzonderlijk. Ieder land dat
hierin in de toekomst wil meetellen zal
binnen eigen grenzen tot een zodanige
ordening moeten komen, dat er een be
perkt aantal sterke beurzen overblijft,
meent de directeur van de Jaarbeurs.
Hij meent dat de ontwikkeling onstuit
baar in deze richting zal gaan. ook al
zou men er niet in slagen tijdig orde
nend op te treden.
Gezien in het licht van deze te ver-
Ov
„De Utrechtse Jaarbeurs bevindt zich
in een overgangsfase van een middel
grote naar een grote beurs", zegt de
heer Van der Kwast als hij zijn ver
wachtingen over de toekomstige positie
van Utrecht in het Europese beursge
beuren probeert te formuleren. De
Voorjaarsbeurs die de volgende week
geopend wordt is in zichzelf een bewijs
hiervoor. Maar een zo grote beurs en
nog grotere in de toekomst waaien
Utrecht niet aan, het zal, zegt de heer
Van der Kwast, grote inspanningen vra
gen om deze groei voort te zetten.
Het grootste probleem is daarbij voor
de Jaarbeurs het ruimtegebrek en de
handicap van midden in de stad te zit
ten. Voor de komende beurs is een tij
delijk terrein als uitbreiding ingericht,
voor de toekomstige uitbreiding is al
leen de verplaatsing van de veemarkt
als mogelijkheid aanwezig, een project
dat twintig miljoen zal kosten. Maar
voor de Utrechtse Jaarbeurs betekent
verdere uitbreiding niet minder dan een
levensbelang, want alleen daarmee zal
zij zich in de toekomst kunnen handha
ven temidden van de grote Europese
beurzen.
Voor de directeur van de Jaarbeurs
is het nauwelijks een vraag of de
Utrechtse beurs haar toekomstige bete
kenis zal kunnen bewijzen als haar de
kansen geboden worden door een vol
doende accomodatie en als men er in
Nederland in slaagt de voortgaande ver
snippering op beurzengebied tegen te
gaan. Hij kijkt al veel verder vooruit,
als hij spreekt over een permanente in
dustrieshow in Utrecht, zoals nog maar
weinig andere beurzen die kennen. Voor
de Nederlandse industrie zou zo'n per
manente show van grote betekenis kun-
FLORENCE Lelio Logorio. de socia
listische burgemeester van Florence, is
gisteravond afgetreden, enkele uren na
dat hij door de prefect van de stad was
beëdigd.
Het besluit tot aftreden is genomen in
overeenstemming met een tussen de vier
Italiaanse regeringspartijen van centrum
links in Rome gesloten overeenkomst.
Logorio werd 2 weken geleden tot bur
gemeester gekozen door een .volksfront',
bestaande uit sociaal-democraten, com
munisten en linkse socialisten.
Zijn voorganger was de christen-demo
craat Giorgo la Pira. Volgens de door de
regeringspartijen gesloten overeenkomst
zou la Pira weer burgemeester moeten
worden. Laatstgenoemde heeft echter te
kennen gegeven niet van olan te zijn
deze „benoeming" te aanvaarden.
(Advertentie)
VOOR HEN
DIE DE ÉCHTE WILLEN
LONDEN De Britse regering heeft
bij het lagerhuis een wetsontwerp inge
diend, dat na goedkeuring door het par
lement de bevoegdheid zou geven fusies
tussen dagbladen en concentraties van in
dustriële ondernemingen te verhinderen,
als die in strijd met het algemeen belang
mochten zijn.
Fusie tussen dag- of weekbladen, die
zou leiden tot de vorming van een groep
met een gezamenlijke wekelijkse onlage
van meer dan drie miljoen exemplaren,
zal door de regering moeten worden goed
gekeurd, de beslissing daarover berust bij
een „anti-monopolie-commissie'
(Advertentie)
DJAKARTA De leiding van de In
donesische marine heeft maatregelen ge
nomen tegen de .progressieve revolutio
naire beweging van officieren', een mys
terieuze officierenvereniging, aldus het
officiële persbureau Antara.
Opperbevelhebber vice-admiraal R. E.
Martadinata heeft op bevel van presi
dent Soekarno de ontbinding van de
beweging bevolen. Officieren die lid van
de beweging waren moeten hun lidmaat
schap formeel opzeggen, aldus Antara
Een woordvoerder van de marine zei
dat de groep beschuldigingen had geuit
tegen de marineleiding doch weigerde
verdere inlichtingen te verstrekken.
SAIGON Door een bomontploffing in
een bar in de Zuidvietnamese hoofdstad
zijn vannacht drie mensen, onder wie een
Amerikaan, om het leven gekomen en
dertien, onder wie eveneens een Ameri
kaan, gewond. De schade is groot.
Dit is de eerste keer sinds weken dat
in Saigon een aanslag is gepleegd.
Edet
De Edet King Size rol - 500
velletjes zachtheid - is nu nog
,HAV LEVENSVERZEKERINGEN - SCHIEDAM - TELEFOON (010) 26 93 04 - HAV LEVENSVERZEKERINGEN.
,.De bak is vernieuwd, de oude was
aan alle kanten lek. Maar de bran
der is nog dezelfde van vroeger."
In de stal stonden ze bij de kruisen,
opa's hobby. Aan de spijker hingen
nog restjes van de boeketjes voor
.Marinus van Stapelen, Jan Griniau,
en Dien Baks en van de krans half
wilde roosjes voor Marjan. Fiet boe
ketje roggearen met veertjes van de
goudfazant had het best aan de tijd
weerstaan. „Vroeger heb ik me daar
wel eens aan geërgerd", zei Toon
junior. „Nu kan het me niets meer
schelen. Laat ze maar hangen tot de
balk zelf door de houtworm is opge
vreten."
Even stond hij voor zich uit te kij
ken. dan zei hij met een vrolijke
glimlach. „Onlangs was ik in een
klein dorp in de buurt van Valkens-
waard. Daar werd me een verhaal
verteld van een stokoude Meierijse
boer, die zozeer boer was, dat hij
niet in zijn bed wilde doodgaan. Hij
wou staandebeens sterven in de stal
bij zijn vee. Dat heeft hij ook ge
daan. In een dorpje bij Willemstad
in West-Brabant wordt een verhaal
verteld van Jan Grimo, een woeste
ruiter, die op een zwarte hengst door
de lucht reed."
J TRADER TOON had wel eens be-
hoefte om een autotochtje te
maken met een van zijn zoons,
Frieda gaf daar niets om. Dat kon
gebeuren. Waar wilde vader naar
toe?' Dan eens hierheen, dan eens
daarheen.
Op een prachtige dag in midden-
zomer wilde hij naar Bokhoven. „Daar
ben ik in geen eeuwige tijd geweest."
,,Dan gaan we naar Bokhoven", zei
Willem. Ze reden langs de Engelse
Dieze en de Maas het doodstille dorp
je binnen. Toons geboortehuisje aan
de dijk stond er nog. versleten en
krom; aan de benedendijk werd het
gestut door palen. Toen ze er ble
ven staan kwam een oud vrouwtje
uit het donkere gat naar voren om
te vragen wat ze daar zochten. ,,Ik
hoef niets te zoeken", lachte Toon.
,,Ik ben in dit huis geboren". „Wie
ben jij dan?" ,,Toon Meerwijk". Ze
keek hem aan met haar kippige ogen.
Er scheen iets te dagen in haar
geest, want- ze zei: „De rijke Meer
wijk komt ook van Bokhoven". Ze
mochten erin komen. Het huisje was
nog precies eender als vroeger, al
leen leek het Toon nog kleiner toe
dan toen. „Kijk", wees hij naar de
beddekoets, „in die bedstee ben ik
geboren". Willem vond het niet bijs
ter interessant. ,,Wrat wilt u nog
meer zien?", vroeg hij. Vader Toon
wilde het kleine kerkje nog bezichti
gen om te zien of daar alles nog
eender was als vroeger. Ze liepen
door het doodstille dorpje, passeer
den een rijtje schrale lindebomen.
,,Dit is de singel, Willem." ,,De Sin
gel...?" Vroeger toen er twee rijen
hoge iepebomen stonden was het
mooier. Zij zijn bezweken aan de
iepziekte. Deze bomen zijn lang en
schraal en ze staan maar aan een
kant-" Het is dus hoogstens een kort
half singeltje, dacht Willem. „Wat is
dat hier?" wees hij naar een hoop
stenen met ervoor het restant van een
ijzeren hek. „Daar heeft eeuwen
lang een kasteel gestaan." ,,Ze on
derhouden hier de boel niet goed",
vond Willem. In het kerkje was al
les gelukkig nog eender dan vroe
ger. Altaren, beelden en kronen had-
den nog steeds de miniatuurmaat van
het kerkje zelf. Het magnifieke graf
monument van de graaf en de gra
vin van Bokhoven was er ook nog.
„Kijk", zei Toon, ,,bij dat engeltje
is een stukje van zijn neus af. Dat
zal wel in de oorlog gebeurd zijn."
„Wat wilt u nu nog meer zien?"
vroeg Willem. Toon Meerwijk wees
naar het noorden. „Daar ligt het
grasland van Bram Belvert waar ik
vroeger heb gewerkt." „Daar kunnen
we niet komen, vader. Ik kan niet
met de Mercedes over een smal koei-
enpad rijden." ,,Als je over Haarsteeg
de dijk naar Hedikhuizen oprijdt, zijn
we er vlakbij." „Dan doen we dat".
Toon bleef nog even staan. „Weet
jij", vroeg hij, „dat ze hier in Bok
hoven de beste rode tarwe van het
hele land verbouwen?" Daar wist
Willem niets van. „Dan zul je ook
niet weten dat meneer pastoor hier
al begin september aan de kapelaans
en paters, die meekomen met de bee
vaart naar de Heilige Cornelius, ver
se zuurkool uit het vat voorzet."
Willem kon zidh niet herinneren dat
grootmoeder daar iets over had ver
teld-
ZE REDEN over Haarsteeg de eeu
wenoude ringdijk bij Hedikhui
zen op. Daar herkende Willem
het landschap beter. „Stond hier vroe
ger niet een oude toren?" vroeg hij.
.,Die hebben de Duitsers opgeblazen,
Willem. Schandalig hè? Het was een
schanstoren uit de twaalfde eeuw."
Knarsetandend mompelde Willem in
zichzelf wat. Hij dacht aan de bulle
bak, en aan Karei, die ze op een
donkere stormachtige herfstavond met
een handmitrailleur hadden neerge
knald. Als een hond hadden ze hem
laten liggen in bloed en modder.
„Kijk", wees Toon naar de groe
ne grasvlakte beneden hen, „dat is
het grasland van Bram Beider! waar
ik gewerkt heb. Bram Belvert zelf
is allang dood." Willem hoorde het
niet. Hij keek uit over het weidse
landschap. Een onafzienbare groene
vlakte waar de Maas als een zilve
ren lint doorheen stroomde. Links
kleine dorpen langs de dijk, op de
achtergrond, ver weg, de stad; in
het felle zonlicht rees'de kathedraal
wit uit het bronsgroen omhoog. Het
weerzien na zoveel jaren ontroerde
de bonkige man. In gedachten hoor
de hij grootmoeder zeggen: Kijk goed
dit is een van de mooiste plekjes
van Brabant. Dat moeten jullie je
leven lang onthouden. „Hoor je me
niet?" vroeg Toon. „Ik zei: „Ja, ja,
het gras van Belvert. Ik heb het ver
staan. Hier hebt u gewerkt in uw
jonge jaren. Wat wilt u nog meer
zien? Toon Meerwijk wees met een
breed gèbaar naar het dorpje Well
aan de overzijde van de rivier.
„Daarachter liggen nog meer perce
len van Bram Belvert. Bieten en
aardappelen." „Wilt u daar naar toe?
Zeg het maar, dan rijd ik wel door
de Maas heen."
Een ogenblik stond Toon Meerwijk
roerloos voor zich uit te kijken, dan
kwam een verlegen oudemannenlach
op zijn gegroefd, verweerd gezicht.
„Ik geloof dat ik een sukkel aan het
worden ben", lachte hij grinnikend.
Hij pakte Willem bij de arm. „Kom
jongen, dan rijden we naar huis, naar
moeder."
EINDE
MADE IN SWïDf
raaar
Dat geeft de burger voldoende
moed om voor altijd met dat
stugge, grauwe closetpapier af
te rekenen. De normale rol
Edet toiletpapier kost hu
Kijk, dat geeft Edet toiletpapier
in '65: onvergelijkbare zacht
heid tegen gemakkelijk verge
lijkbare prijzen. Op en top mo
dern! In rose, geel, groen en wit
verkrijgbaar. Edet - met méér
velletjes per rol. En méér zacht,
zacht, zachtheid per velletje?.
Voor
(was 75 ct.)
kant U nu ook die
Edet keukenrol
eens proberen.
Handig voor
1000-en-l klusjes!
Edet