DRS. VAN DER KWAST ZEGT ontkracht beurzen" „Versnippering Alleen sterke blij] ven is in prijs verlaagd! 50 ct.58-ct. MAATREGELEN TEGEN OPSTANDIGE BEWEGING MARINE-OFFICIEREN !¥1ANN Britse regering controleert krantefusies Drie doden bij bomaanslag Saigon in 36 ct. 4öcf. EL MEER ed'Miauw'ÏÏom touw'. Woekeren ..Wilde beurzen Geen waar borg Onstuitbaar ergangs sfase FLORENCE La Piras opvolger weer afgetreden JONGE JENEVER INDONESIË: DOOR Walter Breedveld 70 cent Zacht en hëééél veel papier 16 van wit Terlenka gewassen - zo weer liting en verstelbare 44-5616.90 md met vlotte polo- ird embleem. In wit. 9.95 an stevig gabardine n van ritssluiting en ind. Prima pasvorm. 9.75 an katoenen piqué, iium, large en extra 6.90 t van optisch witte :garandeerd door het :tiket). Doorknoop- liepe plooien voor en 4629.75 V Let biezondere eigen- .akt van katoen met voorzien van badstof uw voeten langer in komt u dat vervelende :1. In dames- en heren- 15, dames2.95 inisracket met sterke bespanning. Ook al :t zo'n sterke tennis- met dit plezierig in de racket slaat u beslist je mee. Het frame is de beste houtsoorten een leren grip.. 17.90 nistas van sterk geplas- Met 2 vakken en leren Ie ruitdessins of effen 11.90 inisschoenen voor het iwerk". Gemaakt van met nog extra verster- cwetsbare plaatsen. De izool maakt het lopen «ijl de sterke anti-slip uitglijden beperkt. Ma- i, 39-43:10.45 en 36-38: 9.95 ia Engelse tennisballen. Per stuk 1.- u DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 5 MAART 1965 Tl UTRECHT, maart „De toe nemende beurzenchaos in Neder land en in West-Europa leidt op den duur tot beurzenmocheid. Het beursmedium, dat een on misbare schakel vormt in het moderne produktie- en distribu tiepatroon, raakt in diskrediet als er links en rechts beurzen worden georganiseerd, die niet aan hun functie beantwoorden, omdat zfj onvolledig zijn of een duplicaat van beurzen in dezelfde branche die elders gehouden worden. Beurzen moeten alleen gehouden worden in overleg met en naar behoefte van het bedrijfsleven, niet omdat een gemeente het nodig vindt voor zijn represen tatie, of omdat een organisator er een winstobject in ziet." Deze mening, die de algemeen direc teur van de Kon. Nederlandse Jaarbeurs drs. J. H. D. van der Kwast formuleer de in een gesprek dat wij met hem had den, nu van hem bepaald geen nieuw geluid. Sinds hij de leiding van de Jaar beurs overnam (in 1960) heeft hij voort durend met klem gewezen op de scha delijke consequenties van de beurzen versnippering binnen onze grenzen en daar buiten. Maar nu stelt hij niet zon der voldoening vast, dat zijn gedachten over een gezond beurswezen eindelijk weerklank beginnen te vinden. „De laat ste tijd hoor ik van verschillende kan ten de denkbeelden verkondigen waar ik jarenlang op gehamerd heb. Geleide lijk schijnt nu toch bij het bedrijfsleven de overtuiging ingang te vinden, dat het zo niet kan doorgaan met de beur zenversnippering en dat het hoog tijd wordt voor een ordening op dit gebied. De beurzenmoeheid kan voor het be drijfsleven wel eens de reden zijn om onderling te gaan uitmaken welke beur zen nodig zijn en welke gemist kunnen worden". foor W. VAN DER STEEN Jaar- en vakbeurzen zijn in de twintig na-oorlogse jaren een merkwaardig fe nomeen geworden, zij woekeren als on kruid-door de bodem van de Euromarkt. In 1963 telde West-Europa er 1255 van allerlei soorten en grootten, terwijl er in 1950 nog maar 700 waren en voor de oorlog niet veel meer dan 50. De po gingen om nog verder gaande versnip pering af te remmen hebben nog niet veel succes, er komen nog steeds nieuwe beurzen bij. Ook in Nederland. De meest voor de hand liggende ver klaring voor deze ontwikkeling kan men vinden in het gewijzigde distributiepa troon in de moderne Europese samenle ving. De consument van nu is een heel andere dan die van voor de oorlog. Hij treedt bewuster op als hij zich iets wil aanschaffen en hij beweegt zich vrijer op de markt die wordt overstroomd met een eindeloze keuze aan artikelen. Vroe ger stapte hij bij een vertrouwd adres binnen en hij liet zich verkopen waar hij om vroeg. Tegenwoordig koopt hij nadat hij uit diverse mogelijkheden zijn keuze heeft bepaald. Deze veranderde mentaliteit brengt voor de producent de noodzaak mee de consument recht streeks te benaderen, hem op te zoe ken en tot zich te trekken. Dat kan nergens beter dan op een beurs of show. Deze veranderende gewoonten verkla ren dus de groei in aantal en omvang van de consumptieve beurzen, die in West-Europa verre in de meerderheid zijn. Maar een gelijksoortige ontwikke ling geldt in niet mindere mate voor de talrijke vakbeurzen op allerlei gebied. Ook hier een vrijwel niet meer te over- ziene, toenemende keuze in merken en materialen. De vakman, de fabrikant, de bouwer, de institutionele koper, die een machine nodig heeft of zich wil ori ënteren op de mogelijkheden van toe passing van nieuwe materialen, staat hulpeloos op de markt die hij zoekt, als hij niet een beurs kan bezoeken, waar de markt voor hem „doorzichtig" ge maakt wordt. Vakbeurzen hebben zich soms van oudere algemene beurzen af gescheiden als zij zelf te groot werden om er nog ruimte te kunnen vinden, ve le zijn de laatste decennia ook als nieuw ontstaan, als men meende dat er behoef te aan bestond of als het ging om ge heel nieuwe produkten of materialen. Hoewel minder in getal dan de con sumptieve beurzen, is het aantal vak beurzen in het na-oorlogse Europa toch ook sterk gestegen. Het is voor West-Europa als geheel niet zo eenvoudig om aan te geven wan neer er te veel beurzen zijn en nog min der gemakkelijk is het de middelen te vinden om de groei tegen te gaan en het aantal te beperken. Voor één land of één branche afzonderlijk kan men zich van het eerste gemakkelijker een beeld vormen en aangeven wat overbo dig is, maar ook dan nog is het moei lijk een weg te vinden om versnippering tegen te staan. „De frequentie en de spreiding van beurzen moet uitsluitend door het be drijfsleven zelf worden bepaald, niet door de organisators van beurzen", zegt de directeur van de Jaarbeurs. „In ver schillende branches worden er ook in Nederland te veel beurzen gehouden, omdat de organisators alleen om hun eigen belang de deelnemers tegen elkaar uitspelen en met mooie beloften verlei den om. op hun beurs aanwezig te zijn. Deze „wilde beurzen" zijn zinloos en schadelijk. Zij jagen de deelnemers op hoge kosten die meestal weggegooid geld zijn en zij zijn doorgaans hoogst on volledig wat het aanbod betreft. Voor de bezoekers zijn ze daarom meestal nut teloos en teleurstellend, omdat zij er zich niet voldoende kunnen oriënteren". De heer Van der Kwast ziet het als een taak van de Jaarbeurs, om met alle beschikbare middelen te streven naar ordening van het Nederlandse beurzen patroon. De mogelijkheden daartoe zijn vrij beperkt. Theoretisch zou men kun nen denken aan een vergunning-stelsel voor nieuwe beurzen, maar de Jaar beursdirecteur acht dit nauwelijks reali seerbaar en pleit er zelf niet voor. De andere mogelijkheid die overblijft is de invloed van de branche-organisaties zo danig uit te breiden, dat men binnen deze organisaties kan uitmaken welke beurzen moeten worden geboycot en dit zonodig met het uitoefenen van sancties tegen bedrijven binnen de branche die zich niet aan een dergelijke afspraak houden. In principe is deze mogelijk heid aanwezig sinds enkele jaren gele den de organisatie van de Jaarbeurs zo danig is gewijzigd, dat de bedrijfsbran- ches gezamenlijk het beleid bepalen. In een enkele branche heeft men vol gens de heer Van der Kwast al een'der mate straffe organisatie, dat deze kan uitmaken wat er op haar gebied aan Op deze kaart van het noordwes telijk deel van de Euromarkt zijn alle honderden beurzen geprikt die er regelmatig gehouden wor dend iv.zalle regionale consu mentenshows en dergelijke mani festaties inbegrepen. Het is een chaotisch beeldwaarvan men, zo als deze kaart overtuigend laat zien. kan zeggendat men door de bomen het bos niet meer ziet". vakbeurzen gehouden moet worden. De meeste brandies zijn echter nog niet zo ver en daarom laten hun leden zich nog steeds verleiden tot het deelnemen aan beurzen, die voor hen van weinig of geen nut kunnen zijn. Zolang de bran che-organisaties in hun eigen kring nog niet voldoende invloed hebben, is er geen enkele waarborg tegen een verder gaande versnippering van het beurs wezen in Nederland, meent de heer Van der Kwast. En deze versnippering die het beurswezen in diskrediet brengt is niet alleen schadelijk voor het bedrijfs leven, maar voor het hele land. In ieder pleidooi dat hij houdt voor het ordenen van het beurswezen binnen eigen grenzen, gaat het de directeur van de Jaarbeurs om de positie die Neder land straks in het Europese handels verkeer en met zijn beurzen in het Eu ropese beurzenpatroon zal innemen. Als Nederland er in slaagt zijn eigen beurs wezen gezond te maken zal het in de toekomst des te sterker staan in de har de concurrentiestrijd tussen de grote Europese beurzen. Over een ordening van het beurswe zen op Europees niveau is de heer -Van der Kwast zeer pessimistisch. Er wordt van alles aan gedaan om hierin iets te bereiken, zegt hij. De internationale fa brikanten-organisaties en kamers van koophandel spannen zich in om het overleg te bevorderen en tot regelingen te komen en de Union des Foires Inter national (waarvan de Jaarbeurs-direc teur bestuurslid is) doet aanbevelingen en kan niet meer doen dan dat om de beurzenchaos tegen te gaan. Maar al deze pogingen blijven tot nu toe vrijwel zonder resultaat. In Duitsland treedt de AUMA als overlegorgaan op, maar zij kan niet ver hinderen, dat er binnenslands een vin nige concurrentie tussen de beurzen blijft bestaan. Alleen regionaal is er enige samenwerking ontstaan tussen en kele grote beurzen. Slechts één voor beeld is er van een internationale rege ling, namelijk van de Europaische Werk. zeugmachmen Aussteiiung, die bij jaar lijkse toerbeurt op drie grote Europese beurzen wil exposeren, maar ook hier moet men het nog onderling uitvechten tussen Brussel en Parijs. „Ondanks de Europese samenwerking zegt de heer Van der Kwast, zie ik niet dat het ooit zover zal komen, dat bij voorbeeld Duitsland een grote vakbeurs voor een jaarlijkse toerbeurt aan Frank rijk zal afstaan of omgekeerd. Dus hou den beide landen hun gelijksoortige beurs, met alle kostbare consequenties van dien voor het bedrijfsleven. Het is duidelijk, waarom dit zo zal blijven, iedere beurs komt immers in de eerste plaats de industrie van het land waar hij gehouden wordt ten goede. Geen in ternationale organisatie of instantie zal er daarom wel ooit in slagen hierin een ordening van enige betekenis tot stand te brengen". wachten ontwikkeling heeft de heer Van der Kwast enkele jaren geleden het denkbeeld geuit, dat de grote Europese beurzen ieder binnen een eigen actie radius zullen gaan opereren, dat wil zeggen, dat zij een volledig beeld zullen geven van de markt binnen hun eigen gebied. De tussenliggende kleinere beurzen zouden dan onder invloed staan van de krachtlijnen tussen de grote beurscentra onderling. Voor Utrecht denkt de heer Van der Kwast aan een marktgebied met een straal van 300 tot 400 kilometer. Het uiten van deze ge dachte betekende voor de Utrechtse beurs natuurlijk niet slechts een wach ten op de dingen die komen gaan, maar zij had wel degelijk iets van een strijd kreet, hoewel er nog geen concreet strijdprogramma aan verbonden is. In internationale beurskringen heeft de ge dachte van de heer Van der Kwast bij val gekregen, omdat men er een moge lijkheid in ziet langs deze weg tot een ordening te geraken. nen zijn, meent hij, maar zij zal dan tenminste moeten voldoen aan de eisen van een breed assortiment en van vol doende omvang en tevens zal zij voor de deelnemers goedkoper moeten zijn dan de vertegenwoordiger. Maar ook dit denkbeeld zal alleen te realiseren zijn, als de Jaarbeurs over meer ruimte kan beschikken. (Advertentie) Internationaal gezien ligt het pro. ■bleem dus zeer moeilijk en daarom moet men de basis voor ordening van het Europese beurswezen zoeken in ie der land afzonderlijk. Ieder land dat hierin in de toekomst wil meetellen zal binnen eigen grenzen tot een zodanige ordening moeten komen, dat er een be perkt aantal sterke beurzen overblijft, meent de directeur van de Jaarbeurs. Hij meent dat de ontwikkeling onstuit baar in deze richting zal gaan. ook al zou men er niet in slagen tijdig orde nend op te treden. Gezien in het licht van deze te ver- Ov „De Utrechtse Jaarbeurs bevindt zich in een overgangsfase van een middel grote naar een grote beurs", zegt de heer Van der Kwast als hij zijn ver wachtingen over de toekomstige positie van Utrecht in het Europese beursge beuren probeert te formuleren. De Voorjaarsbeurs die de volgende week geopend wordt is in zichzelf een bewijs hiervoor. Maar een zo grote beurs en nog grotere in de toekomst waaien Utrecht niet aan, het zal, zegt de heer Van der Kwast, grote inspanningen vra gen om deze groei voort te zetten. Het grootste probleem is daarbij voor de Jaarbeurs het ruimtegebrek en de handicap van midden in de stad te zit ten. Voor de komende beurs is een tij delijk terrein als uitbreiding ingericht, voor de toekomstige uitbreiding is al leen de verplaatsing van de veemarkt als mogelijkheid aanwezig, een project dat twintig miljoen zal kosten. Maar voor de Utrechtse Jaarbeurs betekent verdere uitbreiding niet minder dan een levensbelang, want alleen daarmee zal zij zich in de toekomst kunnen handha ven temidden van de grote Europese beurzen. Voor de directeur van de Jaarbeurs is het nauwelijks een vraag of de Utrechtse beurs haar toekomstige bete kenis zal kunnen bewijzen als haar de kansen geboden worden door een vol doende accomodatie en als men er in Nederland in slaagt de voortgaande ver snippering op beurzengebied tegen te gaan. Hij kijkt al veel verder vooruit, als hij spreekt over een permanente in dustrieshow in Utrecht, zoals nog maar weinig andere beurzen die kennen. Voor de Nederlandse industrie zou zo'n per manente show van grote betekenis kun- FLORENCE Lelio Logorio. de socia listische burgemeester van Florence, is gisteravond afgetreden, enkele uren na dat hij door de prefect van de stad was beëdigd. Het besluit tot aftreden is genomen in overeenstemming met een tussen de vier Italiaanse regeringspartijen van centrum links in Rome gesloten overeenkomst. Logorio werd 2 weken geleden tot bur gemeester gekozen door een .volksfront', bestaande uit sociaal-democraten, com munisten en linkse socialisten. Zijn voorganger was de christen-demo craat Giorgo la Pira. Volgens de door de regeringspartijen gesloten overeenkomst zou la Pira weer burgemeester moeten worden. Laatstgenoemde heeft echter te kennen gegeven niet van olan te zijn deze „benoeming" te aanvaarden. (Advertentie) VOOR HEN DIE DE ÉCHTE WILLEN LONDEN De Britse regering heeft bij het lagerhuis een wetsontwerp inge diend, dat na goedkeuring door het par lement de bevoegdheid zou geven fusies tussen dagbladen en concentraties van in dustriële ondernemingen te verhinderen, als die in strijd met het algemeen belang mochten zijn. Fusie tussen dag- of weekbladen, die zou leiden tot de vorming van een groep met een gezamenlijke wekelijkse onlage van meer dan drie miljoen exemplaren, zal door de regering moeten worden goed gekeurd, de beslissing daarover berust bij een „anti-monopolie-commissie' (Advertentie) DJAKARTA De leiding van de In donesische marine heeft maatregelen ge nomen tegen de .progressieve revolutio naire beweging van officieren', een mys terieuze officierenvereniging, aldus het officiële persbureau Antara. Opperbevelhebber vice-admiraal R. E. Martadinata heeft op bevel van presi dent Soekarno de ontbinding van de beweging bevolen. Officieren die lid van de beweging waren moeten hun lidmaat schap formeel opzeggen, aldus Antara Een woordvoerder van de marine zei dat de groep beschuldigingen had geuit tegen de marineleiding doch weigerde verdere inlichtingen te verstrekken. SAIGON Door een bomontploffing in een bar in de Zuidvietnamese hoofdstad zijn vannacht drie mensen, onder wie een Amerikaan, om het leven gekomen en dertien, onder wie eveneens een Ameri kaan, gewond. De schade is groot. Dit is de eerste keer sinds weken dat in Saigon een aanslag is gepleegd. Edet De Edet King Size rol - 500 velletjes zachtheid - is nu nog ,HAV LEVENSVERZEKERINGEN - SCHIEDAM - TELEFOON (010) 26 93 04 - HAV LEVENSVERZEKERINGEN. ,.De bak is vernieuwd, de oude was aan alle kanten lek. Maar de bran der is nog dezelfde van vroeger." In de stal stonden ze bij de kruisen, opa's hobby. Aan de spijker hingen nog restjes van de boeketjes voor .Marinus van Stapelen, Jan Griniau, en Dien Baks en van de krans half wilde roosjes voor Marjan. Fiet boe ketje roggearen met veertjes van de goudfazant had het best aan de tijd weerstaan. „Vroeger heb ik me daar wel eens aan geërgerd", zei Toon junior. „Nu kan het me niets meer schelen. Laat ze maar hangen tot de balk zelf door de houtworm is opge vreten." Even stond hij voor zich uit te kij ken. dan zei hij met een vrolijke glimlach. „Onlangs was ik in een klein dorp in de buurt van Valkens- waard. Daar werd me een verhaal verteld van een stokoude Meierijse boer, die zozeer boer was, dat hij niet in zijn bed wilde doodgaan. Hij wou staandebeens sterven in de stal bij zijn vee. Dat heeft hij ook ge daan. In een dorpje bij Willemstad in West-Brabant wordt een verhaal verteld van Jan Grimo, een woeste ruiter, die op een zwarte hengst door de lucht reed." J TRADER TOON had wel eens be- hoefte om een autotochtje te maken met een van zijn zoons, Frieda gaf daar niets om. Dat kon gebeuren. Waar wilde vader naar toe?' Dan eens hierheen, dan eens daarheen. Op een prachtige dag in midden- zomer wilde hij naar Bokhoven. „Daar ben ik in geen eeuwige tijd geweest." ,,Dan gaan we naar Bokhoven", zei Willem. Ze reden langs de Engelse Dieze en de Maas het doodstille dorp je binnen. Toons geboortehuisje aan de dijk stond er nog. versleten en krom; aan de benedendijk werd het gestut door palen. Toen ze er ble ven staan kwam een oud vrouwtje uit het donkere gat naar voren om te vragen wat ze daar zochten. ,,Ik hoef niets te zoeken", lachte Toon. ,,Ik ben in dit huis geboren". „Wie ben jij dan?" ,,Toon Meerwijk". Ze keek hem aan met haar kippige ogen. Er scheen iets te dagen in haar geest, want- ze zei: „De rijke Meer wijk komt ook van Bokhoven". Ze mochten erin komen. Het huisje was nog precies eender als vroeger, al leen leek het Toon nog kleiner toe dan toen. „Kijk", wees hij naar de beddekoets, „in die bedstee ben ik geboren". Willem vond het niet bijs ter interessant. ,,Wrat wilt u nog meer zien?", vroeg hij. Vader Toon wilde het kleine kerkje nog bezichti gen om te zien of daar alles nog eender was als vroeger. Ze liepen door het doodstille dorpje, passeer den een rijtje schrale lindebomen. ,,Dit is de singel, Willem." ,,De Sin gel...?" Vroeger toen er twee rijen hoge iepebomen stonden was het mooier. Zij zijn bezweken aan de iepziekte. Deze bomen zijn lang en schraal en ze staan maar aan een kant-" Het is dus hoogstens een kort half singeltje, dacht Willem. „Wat is dat hier?" wees hij naar een hoop stenen met ervoor het restant van een ijzeren hek. „Daar heeft eeuwen lang een kasteel gestaan." ,,Ze on derhouden hier de boel niet goed", vond Willem. In het kerkje was al les gelukkig nog eender dan vroe ger. Altaren, beelden en kronen had- den nog steeds de miniatuurmaat van het kerkje zelf. Het magnifieke graf monument van de graaf en de gra vin van Bokhoven was er ook nog. „Kijk", zei Toon, ,,bij dat engeltje is een stukje van zijn neus af. Dat zal wel in de oorlog gebeurd zijn." „Wat wilt u nu nog meer zien?" vroeg Willem. Toon Meerwijk wees naar het noorden. „Daar ligt het grasland van Bram Belvert waar ik vroeger heb gewerkt." „Daar kunnen we niet komen, vader. Ik kan niet met de Mercedes over een smal koei- enpad rijden." ,,Als je over Haarsteeg de dijk naar Hedikhuizen oprijdt, zijn we er vlakbij." „Dan doen we dat". Toon bleef nog even staan. „Weet jij", vroeg hij, „dat ze hier in Bok hoven de beste rode tarwe van het hele land verbouwen?" Daar wist Willem niets van. „Dan zul je ook niet weten dat meneer pastoor hier al begin september aan de kapelaans en paters, die meekomen met de bee vaart naar de Heilige Cornelius, ver se zuurkool uit het vat voorzet." Willem kon zidh niet herinneren dat grootmoeder daar iets over had ver teld- ZE REDEN over Haarsteeg de eeu wenoude ringdijk bij Hedikhui zen op. Daar herkende Willem het landschap beter. „Stond hier vroe ger niet een oude toren?" vroeg hij. .,Die hebben de Duitsers opgeblazen, Willem. Schandalig hè? Het was een schanstoren uit de twaalfde eeuw." Knarsetandend mompelde Willem in zichzelf wat. Hij dacht aan de bulle bak, en aan Karei, die ze op een donkere stormachtige herfstavond met een handmitrailleur hadden neerge knald. Als een hond hadden ze hem laten liggen in bloed en modder. „Kijk", wees Toon naar de groe ne grasvlakte beneden hen, „dat is het grasland van Bram Beider! waar ik gewerkt heb. Bram Belvert zelf is allang dood." Willem hoorde het niet. Hij keek uit over het weidse landschap. Een onafzienbare groene vlakte waar de Maas als een zilve ren lint doorheen stroomde. Links kleine dorpen langs de dijk, op de achtergrond, ver weg, de stad; in het felle zonlicht rees'de kathedraal wit uit het bronsgroen omhoog. Het weerzien na zoveel jaren ontroerde de bonkige man. In gedachten hoor de hij grootmoeder zeggen: Kijk goed dit is een van de mooiste plekjes van Brabant. Dat moeten jullie je leven lang onthouden. „Hoor je me niet?" vroeg Toon. „Ik zei: „Ja, ja, het gras van Belvert. Ik heb het ver staan. Hier hebt u gewerkt in uw jonge jaren. Wat wilt u nog meer zien? Toon Meerwijk wees met een breed gèbaar naar het dorpje Well aan de overzijde van de rivier. „Daarachter liggen nog meer perce len van Bram Belvert. Bieten en aardappelen." „Wilt u daar naar toe? Zeg het maar, dan rijd ik wel door de Maas heen." Een ogenblik stond Toon Meerwijk roerloos voor zich uit te kijken, dan kwam een verlegen oudemannenlach op zijn gegroefd, verweerd gezicht. „Ik geloof dat ik een sukkel aan het worden ben", lachte hij grinnikend. Hij pakte Willem bij de arm. „Kom jongen, dan rijden we naar huis, naar moeder." EINDE MADE IN SWïDf raaar Dat geeft de burger voldoende moed om voor altijd met dat stugge, grauwe closetpapier af te rekenen. De normale rol Edet toiletpapier kost hu Kijk, dat geeft Edet toiletpapier in '65: onvergelijkbare zacht heid tegen gemakkelijk verge lijkbare prijzen. Op en top mo dern! In rose, geel, groen en wit verkrijgbaar. Edet - met méér velletjes per rol. En méér zacht, zacht, zachtheid per velletje?. Voor (was 75 ct.) kant U nu ook die Edet keukenrol eens proberen. Handig voor 1000-en-l klusjes! Edet

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1965 | | pagina 13