Duizenden Franse boerenzoons nemen de wijk naar stad is m prijs verlaagd SCHONE THEORIEEN LOSSEN PROBLEEM NIET OP Waarom rijdt deze auto zo prettig? EDELSTENEN „GROEIEN IN IDAR-OBERSTEIN Mariner 4 fotografeert half juli planeet Mars BOEKENPLANK 50ct.5fkt. 36ct. 49tf. en niet alleen om er betogingen te houden 11 11 Smaragden uit reageerbuizen Wedloop tussen Duitsers en Amerikanen Langzame ondergang Prijspolitiek SINDS NOVEMBER 1964 ONDERWEG Nieuwe rangers naar de maan Laatste raderboot in Engeland uit dienst Leven met dieren De Jalna-reeks Verhalen van Marie Koenen DOOR Walter Breedveld 70 cent Zacht en hêééél veel papier I DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 5 FEBRUARI 1965 Een massademonstratie van Franse boeren in Parijs. Sedert enkele jaren worden deze demonstraties eerder regel dan uitzondering. Een veeg teken, zelfs in Frankrijk dat de staking pleegt te hanteren als een element van „onderhandelen (Advertentie) Gewoon omdat deze automobilist zich meer fit voelt dan andere. En zijn geheim schuilt in het dashboardkastjeDaar ligt altijd een rol King. Heerlijk frisse King pepermunt, het beste dagelijkse middel ter opwekking en verkwikking. Natuurzuivere King hoort in uw wagen als uw papieren. (Bijzondere correspondentie) IDAR-OBERSTEIN - m 't Reinland- Paltsgebied, aan de uitlopers van de Hunsrück ligt de wereldbekende Duitse edelstenenstad Idar-Oberstein. Haar roem heeft zy te danken aan de agaten en amethisten, die - 20 miljoen jaar ge leden in de poriën van vulkanische la va gegroeid - hier zeer veel gevonden werden. Het spreekt vanzelf, dat zich hier vele edelsteenslypers vestigden en thans bevindt zich in Idar-Oberstein een belangrijke sieradenindustrie. Op het ogenblik is Idar-Oberstein op weg, voor de tweede maal grote roem te oogsten, en wel bij de experts en liefhebbers van edele stenen. De eigenaar van een slijperij en uit vinder Walter Zerfass is het gelukt synthetische smaragden te kweken, die b°Hvü1Veu z^n* da* ze ze^s de voorkeur neoben boven natuursmaragden met klei- 2!Li 0<?nheidsfoutjes. bijvoorbeeld met steenkoolpartikeltjes of scheurtjes er in. mioci Vestlgde in ^der geval een com- «orc Van internationale edelsteenken- ctpnk,!0en de heren onlangs de Zerfass- zien V°°r de eerste keer mochten ra?divn«ïlcht- van een geslaagde sma- Slte vprr!8e m War-Oberstein was een niemand il!Slng voor de vakwereld, daar vernomen i? van de kweekproeven had hsÏÏP „JA toch werkt Walter Zer- vaardiein? L tlen iaar aan de ver" De smarapdn synthet,sche edelstenen. smarafiden „groeien" echter achter, zwaar vergrendelde deuren. Niet eens een laborant mag toekijken, als in een bor relend zoutbad yolgens' een geheim ge houden recept bij geheim gehouden tem peraturen de groene kristallen groeien. Walter Zerfass heeft op zijn uitvinding ook geen patent aangevraagd, want dan zou hij zijn geheim schriftelijk moeten prijsgeven. En daar is hij nog bang voor, juist nu het procédé zo gunstig verloopt. In Duitsland heeft de IG Far- benindustrie in Bitterfeld al voor de oor log synthetische smaragden vervaardigd. Men noemde ze „igmeralden". Maar na het einde van de oorlog, toen de meeste Duitse patenten in beslag geno men werden, verloor de IG Farben ook de smaragd-synthese-patenten. Enige tijd later was een Amerikaanse chemicus, mr. Chatham in staat, synthetische edel stenen te vervaardigen. Zijn smaragden lijken veel op de Duitse „igmeralden". Vele edelsteenexperts uitten steeds weer a JPeri'n§' dat de vervaardiging van de Chatham-stenen waarschijnlijk is ge baseerd op de Duitse IG Farben-ont- dekking. De juweliers zijn tot nu toe zeer enthousiast over de synthetische sma ragden Zij zijn wat schittering en doomchügheid betreft gelijk aan de natuurlijke stenen. Bovendien bestaat er geen gevaar, dat synthetische sma ragden eens dP „edelsteenmarkt" zul len bederven. Het kweken van een afzonderlijke voor sieraden bruikbare kristal duurt vele maanden zodat V00J deze stenen minstens ae nelit van die voor natuursmaragden van middelmatige kwaliteit zal zijn. Smaragden kosten op het ogenblik on geveer 1.000 gulden per karaat. Walter Zerfass heeft zijn produktie in de algelopen jaren zo kunnen verfijnen, Lii nu 'n s^aa^ is» stenen van ver schillende grootte te laten groeien. De edelsteenslijper uit Idar-Oberstein hoopt, dat hij na de uitbreiding van zijn la boratoria smaragden in grotere hoeveel heden kan vervaardigen. En niet alleen Duitse juweliers zullen dankbare afne mers zijn. Tenslotte behoort de smaragd tot de meest gevraagde edelstenen. (Van onze medewerker H. Wouters) PARIJS Iedereen herinnert zich de Franse melkstaking van september '64. De Franse boeren, moe van het voort durend kloppen op de regeringsdeur, welke voor hen gesloten bleef en waar achter mannen schenen te zitten, die hen maar niet wilden begrijpen, besloten in september j.l. tot een algemene melk staking. Zij namen dit ernstige besluit met pijn in het hart. De boer is een goed mens en hy zal zijn naaste niet gauw te kort doen. De boeren wisten, dat velen in Parijs, Toulouse, Marseille, en in andere grote steden zonder melk zouden raken. Zy wisten van tevoren, dat er heel wat gescholden zou worden Inderdaad gebeurde dat. „Niemand heeft het recht om de oude mensen en de kinderen van hun melk te priveren. Voor hen iê de melk een eerste, noodzakelijk voedsel Waarop wij steeds reageerden met een antwoord als: „Jullie beschouwen de melk als een noodzakelijk voedsel. De boeren weten dit net zo goed als jullie. Daarom wor den de hospitalen en de kraaminrich tingen normaal van melk voorzien. De boeren repliceerden: als jullie vinden, dat de melk een noodzakelijk voedsel is, waarom vinden jullie het dan nor maal, dat melk goedkoper verkocht wordt dan het mineraalwater?! De lage melkprijs was niet de enige reden van de ontevredenheid van de Franse boeren. De droogte van de afge lopen zomer, welke aan tweederde van de landbouw gevoelige slagen had toe gebracht, deed misschien de gemoede ren nog wel meer overlopen. ,,Le malaise paysan" is al verschil lende jaren oud. De boeren, die maar geen gehoor schijnen te kunnen vinden bij de regering, hebben door verschil lende acties vaker de aandacht van Frankrijk op hun moeilijke positie wil len vestigen: zij barricadeerden de we gen persten in het openbaar hun toma ten tot moes, sloeger tonnen aardappels op in de straten en voor gouverne mentsgebouwen en deelden gratis aard appelen, fruit, kippen en wijn uit. De laatste grote boerenactie was de fameu ze melkstaking. De regering heeft verschillende maat regelen genomen, waarvan de uitwer king echter pas na jaren door de boeren zal worden bemerkt. Tot nu toe hebben de boeren het vooral met mooie beloften moeten doen. Zo is daar de „oriëntatie- wet", welke in 1960 gevoteerd en in 1962 uitgebreid werd. Volgens deze wet zou het inkomen van de boeren gelijk worden aan dat van de andere sociale categorieën. Toen wij, kort geleden een boer over deze ,,loi d'orientation" spra ken werd de man woedend als een uit gedaagde stier! ,,Ze kunnen voor mijn part verr.. met hun oriëntatiewet! Wat hebben wij aan een wet, welke niet toe gepast wordt! De regering en heel Frankrijk heb ben ons, de boeren, nodig en dit dur ven ze ook nog dagelijks te beweren! Als zij daarvan werkelijk overtuigd zijn, waarom zorgen ze dan niet, dat wij tenminste fatsoenlijk kunnen le ven?! „Toen wij in onze auto stapten naderde de intussen wat bedaarde boer onze wagen en zei: „Uit officiële statistieken blykt dat sinds 1961 de koopkracht van de boeren slechts met 6 pet. is toegenomen, hetgeen by mij zeker niet het geval is. Dezelfde offi ciële statistieken verklaren dat de koopkracht van de andere Fransen sinds datzelfde jaar steeg met gemid deld 10 procent.". Elke dag komen wij in contact met Franse boeren. Duizenden exploitanten en vooral kleine boerenbedrijven kam pen met steeds groter wordende moei lijkheden, welke sommige bedrijven langzaam maar zeker naar de onder gang voeren. Een boer, zelfs als zijn inkomsten kleiner- worden, kan soms verschillende jaren, zij het met enorme moeite, het hoofd boven water houden. Wij, boeren, gaan niet failliet zo zei ons dezer dagen een 'x>er. „Wij vragen geen faillissement aan. Ofschoon wij elk jaar magerder en krachtelozer worden, slepen wij ons voort. De toestand van de Franse boeren is hoogst alarme rend". Als de één of andere industrie een paar honderd arbeiders ontslaat, mobi liseren de dagbladen met grote koppen de publieke opinie. Elk jaar „ontslaat" de landbouw 180.000 mensen en bijna niemand rept hierover! De laatste 10 jaren is het getal van de actieve land bouwbevolking met bijna de helft ge daald. Frankrijk telt nog maar 3,5 mil joen actieve landbouwers. Wie heeft er aandacht voor, dat meer dan 1 miljoen kleine exploitanten zelfs niet het mini mum voor levensonderhoud halen? Wie is zich werkelijk bewust van dit grote, schrijnende, hedendaagse drama?! Er zijn voornaam doende mensen, die een overschakeling naar andere in komstenbronnen voorstellen. Voor ie boeren is dit nog moeilijker dan voor andere mensen. Voor de Franse boeren is het zelfs vaak onmogelijk, omdat de helft van de landbouwexploitanten meer dan 55 jaar oud is. Het zijn, begrijpelijk, vooral de jongeren, die naar de steden verhuizen. Hierbij voegen zich andere problemen, zoals de gebrekkige huisvesting, welke veel jongeren naar de steden doet vluch ten, het isolement en de verwijdering van de sociale, culturele en commer ciële centra, enz. Sinds enige tijd door kruisen autobussen de Franse cam pagne om er de kinderen op te halen, die in het cantonstadje een ambacht school, 'n mulo of 'n college bezoeken maar dit is geen oplossing voor het hele isolementsprobleem. pingprijzen zijn, d.w.z. kunstmatig laag gehouden prijzen op kosten van de be lastingbetalers van de „rijke" landen. Deze prijzen verhinderen de ontwikke ling van de economie van de „arme" landen: deze zijn immers verplicht om zich aan deze prijzen aan te passen, zonder compensatie voor hun producen ten. Toen de boeren besloten tot de impo pulaire melkstaking, deden zij dit met het oog op de steeds onzekerder wor dende toekomst van de landbouw. Zij waren de Duitse, Belgische en Neder landse boeren dankbaar, toen dezen zich met hen solidair toonden door niet te antwoorden op de vraag van de Franse regering om melk.In welk land zijn de boeren echt tevreden? De Belgische boe ren herinneren zich nog wel degelijk hun manifestaties te Mons! Verleden zomer wierpen de Zwitserse boeren hun tomaten in de Rijn. Er is geen land ter wereld, dat er in geslaagd is om op een gezonde manier de landbouw in te lassen in- en aan te passen aan onze moderne economie. Men dacht, toen men de industriële produktie moderniseerde en rationali seerde, dat de landbouw wel zou volgen. Men veranderde hier in Frankrijk hele gebieden, zoals de Provence, in mo derne vakantieoorden met luxueuze kuursteden, welke steeds meer vakan tiegangers trekken. Over 5 jaar, zo wordt beweerd door „mensen die het weten kunnen", zal de Fransman genie ten van een miljardairsbestaan en zal hij over zoveel vrije tijd beschikken, dat hij deze slechts met de grootste moeite zal kunnen vullen! De boeren zijn er zeker van, dat dit allemaal niet voor hen zal zijn. Tegen die tijd zijn de mees ten uit de circulatie verdwenen. (Advertentie) Velen, vooral stadsmensen, hoort men beweren dat de regering de landbouw wel degelijk steunt en dat zij deze ster tegenkomen op hun belastingbiljet. Het is waar, dat de Staat miljoenen uit geeft ter ondersteuning van de land bouwmarkten. Dit gebeurt trouwens in ~nden met een grote landbouwex- port. Zo spendeerden b.v. de Verenigde Staten in 1962 3 miljard dollar aan hulp aan de landbouwmarkten. De internati onale transacties gebeuren op de basis van wereldprijzen, welke slechts dum- H1 ÜHHil HET HUIS VAN ST. ELOY Horloges Patek Philippe Genève. Hoogste precisie sinds 1839 J. van der Loo Juwelier Lijnbaan 69 Rotterdam WASHINGTON Het Ameri kaanse ruimtevaartuig Mariner 4, dat een reis van zeven en een halve maand in de richting van de planeet Mars maakt had woens dag 115 miljoen mijl afgelegd sinds zijn lancering op 28 novem ber van het vorig jaar vanaf de basis Cape Kennedy. Wanneer de Mariner 4 op 14 juli Mars tot op 5400 mijl is genaderd, moet hij televisiebeelden en an dere gegevens over de planeet uitzenden. De NASA, het Amerikaanse bureau voor lucht- en ruimtevaart, schatte woensdag, dat de afstand tussen de Mariner en de aarde gistermorgen om drie uur 13.910.000 mijl bedroeg. De Mariner 4 verwijdert zich van de aarde met een snelheid van 14.052 myl per uur. De Russen hebben ook een ruimte vaartuig op weg naar Mars, de Zond-2, die op 30 november werd gelanceerd. Ze hebben er nog contact mee, hoewel ze kort na de lancering meedeelden dat het vaartuig maar de helft van de elek trische energie voor instrumenten en radio had, die was berekend. De Oso-2, Amerika's tweede zonne- observatorium, is woensdag met een drietrapsdeltaraket tot een hoogte van tussen de 343 en 393 mijl gestuwd, ruim boven de laag, die de meeste zonne stralen voor grondobservatoria verbor gen houdt. Twee nieuwe satellieten naar de maan, de Ranger C en D, zullen vanaf Kaap Kennedy in „de gunstige periode na 17 februari" in de ruimte worden ge bracht met Atlas Agena-b raketten. Als de lanceringen slagen, worden de satellieten omgedoopt tot Ranger VIII en IX. Als alles goed is gegaan met Ranger C, zal Ranger D een maand later, als zich weer een gunstige gele genheid voordoet, worden gelanceerd. Het doel van beide proeven zal zijn wetenschappelijke gegevens over het maanoppervlak te verkrijgen ter voor bereiding van de landing van de onbe mande „Surveyor" en de bemande „Apollo" op de maand. De twee „Rangers" zullen zes tele visiecamera's, die elk voor meer dan 4000 foto's kunnen zorgen, vervoeren. Tijdens de laatste 65 minuten van de vlucht naar de maan zullen de camera's in werking treden. LONDEN Engelands enig overge bleven Victoriaanse raderboot, de in 1897 gebouwde „Consul", werd gisteren uit de vaart genomen. Het schip zal een vaste ligplaats krijgen op de rivier de Dart, als onderkomen voor zeilers. (Advertentie) Twee jaar geleden verscheen reeds van David Fleay bij dezelfde uitgeverij een bijzonder aardig boek over de zo merk waardige en unieke Australische dieren wereld: Over Dieren gesproken. Met veel plezier maken wij de lezers attent op het bovengenoemde boek, dat in dezelfde prettig leesbare stijl vertelt over dezelf de en weer andere dieren, die de auteur zoöloog en, zoals de omslag ons ver raadt, bezitter van een particulier na tuurreservaat, uit eigen ervaring kent. Het zijn allemaal tamelijk kortademige stukjes met een of meer goede foto's, van zeer verscheiden inhoud. De ene keer leest men een verbazingwekkende waarneming, de andere keer gaat het over het rnet succes grootbrengen van een aantal jonge diertjes, weer een an dere keer spreekt Fleay slechts zijn ver ontwaardiging uit over het doodrijden van een mooie koalabeer door een weg- piraat, soms deelt hij ons belangwekken de dierpsychologische ervaringen mee, zonder dat hij daarvoor een witte jas aantrekt en in een geleerde terminolo gie vervalt. Dit tweede boek is even smaakvol uitgegeven als het eerste en het wordt de liefhebbers van vreemde dieren bijzonder aanbevolen. (P. van Belcrum Az., A'dam) H. In de Prisma-serie kwamen weer twee nummers uit van de Jalna-serie, welke Mazo de la Roch opzette over de Cana dese familie der Whiteoak. In „De Erfgenaam van Jalna" fun geert als hoofdpersoon Renny Whiteoak, die na vier jaar aan het Franse front vertoefd te hebben in de eerste we reldoorlog, naar het voorvaderlijk land goed, waarvan hij inmiddels eigenaar geworden is, terugkeert. In de chaos, die daar in huis en hof ontstaan is, heeft Renny orde te scheppen, wat hij met vas te hand en veel moeite volbrengt. Ook van de romantiek krijgt hij zijn portie, wat de warmte in 't verhaal ten goede komt. In „De gebroeders Whiteoak op Jalna, waarin naast Rènny ook de jon gere broer Piers de held is, draait een groot deel der intriges ook om een commissionair die aandelen van de In- digo-Lake-mijn tracht kwijt te raken. Dit wordt een bron van nieuwe verwik kelingen, evenals dat het geval is met de twee jonge meisjes, die de harten van Renny en Piers proberen te ver overen. Ook hier is weer spanning ge noeg en leeft men verder mee, met de roerige familie te midden van de groot se natuur op en om Jalna. Waarschijnlijk vanwege het succes met andere uitgaven in de Prisma-reeks n.l. met „De Moeder", en de romans over de Garvershof-familie „De Korrel in de voor" en „Wassend graan" is Het Spectrum overgegaan tot het uitgeven van een bundel „Verhalen" van Marie Koenen. Hierin zijn opgenomen acht, voor het merendeel korte, verhalen, waarin, evenals in haar grotere werken, een zuiver begrip voor de hogere waarden van het leven tot uiting komt, tegen een met romantische pen getekende achter- grond van het Limburgse landschap. Het werk van Marie Koenen zal som mige hedendaagse lezers wellicht hele maal niet meer aanspreken, maar kan voor anderen misschien, zoals de korte inleiding ook zegt, „een herontdekking van verlor-en gewaande waarden" zijn. Tegenover een kleine prijsverhoging bij deze Prisma uitgave no. 1025 stelt de uitgever een verbetering van papier en een prettiger bladspiegel. G. v. H. Hij was er niet graag, maar wilde er toch blijven omdat hij er i veel kon leren. Veel eerder dan hij had bedoeld ging hij er weg na een afschuwelijke vechtpartij met een monteur, een bonkige vent, die soms geld van reparaties in zijn eigen zak stak. Toen Mari daar een aanmer king over maakte en dreigde dat hij het aan de baas zou zeggen, werd hij duchtig afgerost door de woeste ling. Met een dichtgeslagen oog, de lippen dik gezwollen, zijn overal vol bloed, kwam hij thuis. Willem ging het de volgende dag met de monteur uitpraten, om zijn woorden kracht bij te zetten nam hij de zware eiken steel van een beenderaks mee. Na een kort, hevig gevecht werd de man met de ambulancewagen naar het zie kenhuis gebracht. Nog diezelfde dag werden Mari en Willem door de poli tie opgehaald, langdurig ondervraagd en dan in de cel gestopt tot de of ficier van justitie had beslist wat er met hen zou gebeuren. Na twee da- gen kwamen ze vrij en hun straf zaak viel mee. Mari werd vrijge sproken, Willem kwam er af met een flinke geldboete. Het was een nare geschiedenis geweest waar de jongens geheel verschillend op hadden gerea geerd. Willem was er stiller door ge worden, zijn branie had hij blijkbaar zelf op de knoken van dé monteur 1 stukgeranseld, Mari was er diep van onder de indruk, hij schreide dagen- t lang, hij kon er niet overheen komen dat hij als een dief was opgebracht. OOK DE vrijspraak, die hij had verwacht de rechter prees hem zelfs om zijn eerlijkheid bracht niet veel verandering in zijn stemming. Ten slotte bedaarde het toch en toen ging hij werken in Midden-Brabant, in een bedrijf dat naar 'n wereldfaam groeide. Op voor hand had hij een hekel aan het pie tepeuterige, zielloze werk aan de band dat niet paste bij zijn creatieve geest. Toch wilde hij er een half jaar blij ven om enig inzicht te krijgen in de organisatie en de werkmethoden van zo'n groot bedrijf. Nu was hij in Nij megen, weer in een constructiewerk- plaats. Ofschoon hij er weinig van zei, was aan zijn manier van doen op te merken, dat het hem er wel beviel. Willem was zijn oudste broer gevolgd naar de stad aan de Waal. Hij was er intern bij een slager, die zijn bees ten nog persoonlijk op de veemarkten ging kopen. Tijdens zijn afwezigheid was Willem baas en dat beviel hem wel. Het was opmerkelijk dat de jon gens, die toch heel verschillend van aard waren, zo aan elkaar gehecht bleven, 's Avonds wandelden ze door de stad of ze maakten een fietstocht door de prachtige omstreken, 's Zater dags reisden ze samen naar de Dom- melhoeve en 's zondags boomden ze urenlang. Waar praatten ze over? Over alle mogelijke dingen, dat deed toch ook niets ter zake; zij waren geen kinderen meer die aan moeders schort moesten lopen. OVER TOONTJE was Godefrieda vlug uitgedacht. Hij was nu bij na zestien jaar en werkte al ge heel zelfstandig. Zijn vader gaf hem geen opdrachten meer, hij kon het wel. De hele dag ploeterde hij voor twee en 's avonds zat hij te lezen. In de afgelopen jaren was alleen aan hem veranderd dat hij zijn eenzelvig heid niet meer betrok op zijn broers. Als Mari en Willem 's zondags zaten te bomen, was hij er graag bij. Zelf zei hij niet veel, maar hij luisterde gespannen; hij scheen zich sterk te interesseren voor hun ondervindingen en hun plannen Jan, derdeklasser hbs, zat midden in de puberteit. Dat was wel op te merken aan zijn gedrag Vooral kon hij niet uitstaan als zijn moeder hem nog bij de kleintjes re kende. Als Frieda dat uit gewoonte toch deed, haalde hij de baard diep uit zijn keel en gromde dat dat nu eens eindelijk afgelopen moest zijn Karei de benjamin was nu eerste jaars seminarist. Een kalme, vrien delijke jongen; half een meisje en half een zijen sok, zei Willem. Voor de bruiloft had hij een dag vrij ge kregen, hij had de mis gediend en dat scheen voor hem te betekenen dat hij nu bij Friedje hoorde. Hij was niet bij haar weg te krijgen. Het was stil geworden op de de Dommelhoeve. Meestal zaten ze 's middags met vieren aan tafel. Jan kon in het middaguur niet naar huis komen en Toon nam, om geen tijd te verliezen, boterhammen mee naar de roggeakkers op de hei. Godefrieda, die niet de ganse dag meer bezig hoefde zijn ze kon ook niet alles meer aan verlangde er soms he- 1 vig naar om met de brik het land in te rijden. Toch deed ze het niet; het was een beetje raar voor een vrouw van vierenzestig jaar om op haar eentje ritten van Jan Plezier te maken. Het leven ging verder zonder dat er opmerkelijke dingen gebeurden Fried- je kwam nu en dan naar de Dommel hoeve en zij reden wel eens naar het 1 huis in het mastbos. De winter ging voorbij en de lente en de zomer en nog had Friedje Godefriedus niet blij kunnen maken met het vooruitzicht van het vijfde geslacht. Hij werd er wat ongedurig van, omdat hij niet veel tijd meer had om te wachten. Soms trilde er al iets naars door hem heen, een gevoel van diepe innerlijke zwakte, en hij had ook al eens op moeten houden met werken omdat hij duizelig werd, hij stond te wankelen op zijn benen. Verder was hij nog wel goed. Gehoor en gezichtsvermo gen waren wat minder geworden en zijn geheugen schoot soms te kort. Maar het slot zat er nog op, hij liet het nog niet lopen. De boerenwijsheid, dat als het slot loslaat, het slot van de hemel vlug opengaat, hield hem vaak bezig. Dat kon iedere dag ge beuren. MADE IN SWEDE* Edet De Edet King Size rol - 500 velletjes zachtheid - is nu nog maar Dat geeft de burger voldoende moed om voor altijd met dat stugge, grauwe closetpapier af te rekenen. De normale rol Edet toiletpapier kost nu Kijk, dat geeft Edet toiletpapier in '65: onvergelijkbare zacht heid tegen gemakkelijk verge lijkbare prijzen. Op en top mo dern! In rose, geel, groen en wit verkrijgbaar. Edet - met méér velletjes per rol. En méér zacht, zacht, zachtheid per velletje. Voor (was 75 ct.) kunt U nu ook die Edet keukenrol eens proberen. Handig voor Ï000-en-l klusjes! Edet

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1965 | | pagina 7