Duizenden Franse boerenzoons
nemen de wijk naar stad
is m prijs
verlaagd
SCHONE THEORIEEN LOSSEN PROBLEEM NIET OP
Waarom rijdt deze auto
zo prettig?
EDELSTENEN „GROEIEN
IN IDAR-OBERSTEIN
Mariner 4 fotografeert
half juli planeet Mars
BOEKENPLANK
50ct.5fkt.
36ct. 49tf.
en niet alleen om er
betogingen te houden
11
11
Smaragden uit reageerbuizen
Wedloop tussen
Duitsers en
Amerikanen
Langzame ondergang
Prijspolitiek
SINDS NOVEMBER 1964 ONDERWEG
Nieuwe rangers
naar de maan
Laatste raderboot in
Engeland uit dienst
Leven met dieren
De Jalna-reeks
Verhalen
van Marie Koenen
DOOR
Walter Breedveld
70 cent
Zacht
en hêééél
veel papier
I
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 5 FEBRUARI 1965
Een massademonstratie van Franse boeren in Parijs. Sedert enkele jaren worden
deze demonstraties eerder regel dan uitzondering. Een veeg teken, zelfs in
Frankrijk dat de staking pleegt te hanteren als een element van „onderhandelen
(Advertentie)
Gewoon omdat deze automobilist
zich meer fit voelt dan andere.
En zijn geheim schuilt in het
dashboardkastjeDaar ligt altijd
een rol King. Heerlijk frisse
King pepermunt, het beste
dagelijkse middel ter opwekking
en verkwikking. Natuurzuivere
King hoort in uw wagen
als uw papieren.
(Bijzondere correspondentie)
IDAR-OBERSTEIN - m 't Reinland-
Paltsgebied, aan de uitlopers van de
Hunsrück ligt de wereldbekende Duitse
edelstenenstad Idar-Oberstein. Haar roem
heeft zy te danken aan de agaten en
amethisten, die - 20 miljoen jaar ge
leden in de poriën van vulkanische la
va gegroeid - hier zeer veel gevonden
werden. Het spreekt vanzelf, dat zich
hier vele edelsteenslypers vestigden en
thans bevindt zich in Idar-Oberstein een
belangrijke sieradenindustrie. Op het
ogenblik is Idar-Oberstein op weg, voor
de tweede maal grote roem te oogsten,
en wel bij de experts en liefhebbers
van edele stenen.
De eigenaar van een slijperij en uit
vinder Walter Zerfass is het gelukt
synthetische smaragden te kweken, die
b°Hvü1Veu z^n* da* ze ze^s de voorkeur
neoben boven natuursmaragden met klei-
2!Li 0<?nheidsfoutjes. bijvoorbeeld met
steenkoolpartikeltjes of scheurtjes er in.
mioci Vestlgde in ^der geval een com-
«orc Van internationale edelsteenken-
ctpnk,!0en de heren onlangs de Zerfass-
zien V°°r de eerste keer mochten
ra?divn«ïlcht- van een geslaagde sma-
Slte vprr!8e m War-Oberstein was een
niemand il!Slng voor de vakwereld, daar
vernomen i? van de kweekproeven had
hsÏÏP „JA toch werkt Walter Zer-
vaardiein? L tlen iaar aan de ver"
De smarapdn synthet,sche edelstenen.
smarafiden „groeien" echter achter,
zwaar vergrendelde deuren. Niet eens een
laborant mag toekijken, als in een bor
relend zoutbad yolgens' een geheim ge
houden recept bij geheim gehouden tem
peraturen de groene kristallen groeien.
Walter Zerfass heeft op zijn uitvinding
ook geen patent aangevraagd, want dan
zou hij zijn geheim schriftelijk moeten
prijsgeven. En daar is hij nog bang
voor, juist nu het procédé zo gunstig
verloopt. In Duitsland heeft de IG Far-
benindustrie in Bitterfeld al voor de oor
log synthetische smaragden vervaardigd.
Men noemde ze „igmeralden". Maar
na het einde van de oorlog, toen de
meeste Duitse patenten in beslag geno
men werden, verloor de IG Farben ook
de smaragd-synthese-patenten. Enige tijd
later was een Amerikaanse chemicus,
mr. Chatham in staat, synthetische edel
stenen te vervaardigen. Zijn smaragden
lijken veel op de Duitse „igmeralden".
Vele edelsteenexperts uitten steeds weer
a JPeri'n§' dat de vervaardiging van
de Chatham-stenen waarschijnlijk is ge
baseerd op de Duitse IG Farben-ont-
dekking.
De juweliers zijn tot nu toe zeer
enthousiast over de synthetische sma
ragden Zij zijn wat schittering en
doomchügheid betreft gelijk aan de
natuurlijke stenen. Bovendien bestaat
er geen gevaar, dat synthetische sma
ragden eens dP „edelsteenmarkt" zul
len bederven. Het kweken van een
afzonderlijke voor sieraden bruikbare
kristal duurt vele maanden zodat
V00J deze stenen minstens
ae nelit van die voor natuursmaragden
van middelmatige kwaliteit zal zijn.
Smaragden kosten op het ogenblik on
geveer 1.000 gulden per karaat.
Walter Zerfass heeft zijn produktie in
de algelopen jaren zo kunnen verfijnen,
Lii nu 'n s^aa^ is» stenen van ver
schillende grootte te laten groeien. De
edelsteenslijper uit Idar-Oberstein hoopt,
dat hij na de uitbreiding van zijn la
boratoria smaragden in grotere hoeveel
heden kan vervaardigen. En niet alleen
Duitse juweliers zullen dankbare afne
mers zijn. Tenslotte behoort de smaragd
tot de meest gevraagde edelstenen.
(Van onze medewerker H. Wouters)
PARIJS Iedereen herinnert zich de
Franse melkstaking van september '64.
De Franse boeren, moe van het voort
durend kloppen op de regeringsdeur,
welke voor hen gesloten bleef en waar
achter mannen schenen te zitten, die
hen maar niet wilden begrijpen, besloten
in september j.l. tot een algemene melk
staking. Zij namen dit ernstige besluit
met pijn in het hart. De boer is een
goed mens en hy zal zijn naaste niet
gauw te kort doen. De boeren wisten,
dat velen in Parijs, Toulouse, Marseille,
en in andere grote steden zonder melk
zouden raken. Zy wisten van tevoren,
dat er heel wat gescholden zou worden
Inderdaad gebeurde dat.
„Niemand heeft het recht om de oude
mensen en de kinderen van hun melk
te priveren. Voor hen iê de melk een
eerste, noodzakelijk voedsel Waarop
wij steeds reageerden met een antwoord
als: „Jullie beschouwen de melk als een
noodzakelijk voedsel. De boeren weten
dit net zo goed als jullie. Daarom wor
den de hospitalen en de kraaminrich
tingen normaal van melk voorzien. De
boeren repliceerden: als jullie vinden,
dat de melk een noodzakelijk voedsel
is, waarom vinden jullie het dan nor
maal, dat melk goedkoper verkocht
wordt dan het mineraalwater?!
De lage melkprijs was niet de enige
reden van de ontevredenheid van de
Franse boeren. De droogte van de afge
lopen zomer, welke aan tweederde van
de landbouw gevoelige slagen had toe
gebracht, deed misschien de gemoede
ren nog wel meer overlopen.
,,Le malaise paysan" is al verschil
lende jaren oud. De boeren, die maar
geen gehoor schijnen te kunnen vinden
bij de regering, hebben door verschil
lende acties vaker de aandacht van
Frankrijk op hun moeilijke positie wil
len vestigen: zij barricadeerden de we
gen persten in het openbaar hun toma
ten tot moes, sloeger tonnen aardappels
op in de straten en voor gouverne
mentsgebouwen en deelden gratis aard
appelen, fruit, kippen en wijn uit. De
laatste grote boerenactie was de fameu
ze melkstaking.
De regering heeft verschillende maat
regelen genomen, waarvan de uitwer
king echter pas na jaren door de boeren
zal worden bemerkt. Tot nu toe hebben
de boeren het vooral met mooie beloften
moeten doen. Zo is daar de „oriëntatie-
wet", welke in 1960 gevoteerd en in
1962 uitgebreid werd. Volgens deze wet
zou het inkomen van de boeren gelijk
worden aan dat van de andere sociale
categorieën. Toen wij, kort geleden een
boer over deze ,,loi d'orientation" spra
ken werd de man woedend als een uit
gedaagde stier! ,,Ze kunnen voor mijn
part verr.. met hun oriëntatiewet! Wat
hebben wij aan een wet, welke niet toe
gepast wordt!
De regering en heel Frankrijk heb
ben ons, de boeren, nodig en dit dur
ven ze ook nog dagelijks te beweren!
Als zij daarvan werkelijk overtuigd
zijn, waarom zorgen ze dan niet, dat
wij tenminste fatsoenlijk kunnen le
ven?! „Toen wij in onze auto stapten
naderde de intussen wat bedaarde
boer onze wagen en zei: „Uit officiële
statistieken blykt dat sinds 1961 de
koopkracht van de boeren slechts met
6 pet. is toegenomen, hetgeen by mij
zeker niet het geval is. Dezelfde offi
ciële statistieken verklaren dat de
koopkracht van de andere Fransen
sinds datzelfde jaar steeg met gemid
deld 10 procent.".
Elke dag komen wij in contact met
Franse boeren. Duizenden exploitanten
en vooral kleine boerenbedrijven kam
pen met steeds groter wordende moei
lijkheden, welke sommige bedrijven
langzaam maar zeker naar de onder
gang voeren. Een boer, zelfs als zijn
inkomsten kleiner- worden, kan soms
verschillende jaren, zij het met enorme
moeite, het hoofd boven water houden.
Wij, boeren, gaan niet failliet zo zei
ons dezer dagen een 'x>er. „Wij vragen
geen faillissement aan. Ofschoon wij elk
jaar magerder en krachtelozer worden,
slepen wij ons voort. De toestand van
de Franse boeren is hoogst alarme
rend".
Als de één of andere industrie een
paar honderd arbeiders ontslaat, mobi
liseren de dagbladen met grote koppen
de publieke opinie. Elk jaar „ontslaat"
de landbouw 180.000 mensen en bijna
niemand rept hierover! De laatste 10
jaren is het getal van de actieve land
bouwbevolking met bijna de helft ge
daald. Frankrijk telt nog maar 3,5 mil
joen actieve landbouwers. Wie heeft er
aandacht voor, dat meer dan 1 miljoen
kleine exploitanten zelfs niet het mini
mum voor levensonderhoud halen? Wie
is zich werkelijk bewust van dit grote,
schrijnende, hedendaagse drama?!
Er zijn voornaam doende mensen,
die een overschakeling naar andere in
komstenbronnen voorstellen. Voor ie
boeren is dit nog moeilijker dan voor
andere mensen. Voor de Franse boeren
is het zelfs vaak onmogelijk, omdat de
helft van de landbouwexploitanten meer
dan 55 jaar oud is. Het zijn, begrijpelijk,
vooral de jongeren, die naar de steden
verhuizen.
Hierbij voegen zich andere problemen,
zoals de gebrekkige huisvesting, welke
veel jongeren naar de steden doet vluch
ten, het isolement en de verwijdering
van de sociale, culturele en commer
ciële centra, enz. Sinds enige tijd door
kruisen autobussen de Franse cam
pagne om er de kinderen op te halen,
die in het cantonstadje een ambacht
school, 'n mulo of 'n college bezoeken
maar dit is geen oplossing voor het hele
isolementsprobleem.
pingprijzen zijn, d.w.z. kunstmatig laag
gehouden prijzen op kosten van de be
lastingbetalers van de „rijke" landen.
Deze prijzen verhinderen de ontwikke
ling van de economie van de „arme"
landen: deze zijn immers verplicht om
zich aan deze prijzen aan te passen,
zonder compensatie voor hun producen
ten.
Toen de boeren besloten tot de impo
pulaire melkstaking, deden zij dit met
het oog op de steeds onzekerder wor
dende toekomst van de landbouw. Zij
waren de Duitse, Belgische en Neder
landse boeren dankbaar, toen dezen zich
met hen solidair toonden door niet te
antwoorden op de vraag van de Franse
regering om melk.In welk land zijn de
boeren echt tevreden? De Belgische boe
ren herinneren zich nog wel degelijk
hun manifestaties te Mons! Verleden
zomer wierpen de Zwitserse boeren hun
tomaten in de Rijn. Er is geen land ter
wereld, dat er in geslaagd is om op
een gezonde manier de landbouw in te
lassen in- en aan te passen aan onze
moderne economie.
Men dacht, toen men de industriële
produktie moderniseerde en rationali
seerde, dat de landbouw wel zou volgen.
Men veranderde hier in Frankrijk hele
gebieden, zoals de Provence, in mo
derne vakantieoorden met luxueuze
kuursteden, welke steeds meer vakan
tiegangers trekken. Over 5 jaar, zo
wordt beweerd door „mensen die het
weten kunnen", zal de Fransman genie
ten van een miljardairsbestaan en zal
hij over zoveel vrije tijd beschikken, dat
hij deze slechts met de grootste moeite
zal kunnen vullen! De boeren zijn er
zeker van, dat dit allemaal niet voor
hen zal zijn. Tegen die tijd zijn de mees
ten uit de circulatie verdwenen.
(Advertentie)
Velen, vooral stadsmensen, hoort men
beweren dat de regering de landbouw
wel degelijk steunt en dat zij deze ster
tegenkomen op hun belastingbiljet. Het
is waar, dat de Staat miljoenen uit
geeft ter ondersteuning van de land
bouwmarkten. Dit gebeurt trouwens in
~nden met een grote landbouwex-
port. Zo spendeerden b.v. de Verenigde
Staten in 1962 3 miljard dollar aan hulp
aan de landbouwmarkten. De internati
onale transacties gebeuren op de basis
van wereldprijzen, welke slechts dum-
H1 ÜHHil
HET HUIS VAN
ST. ELOY
Horloges
Patek Philippe
Genève.
Hoogste precisie
sinds 1839
J. van der Loo
Juwelier
Lijnbaan 69 Rotterdam
WASHINGTON Het Ameri
kaanse ruimtevaartuig Mariner 4,
dat een reis van zeven en een
halve maand in de richting van
de planeet Mars maakt had woens
dag 115 miljoen mijl afgelegd
sinds zijn lancering op 28 novem
ber van het vorig jaar vanaf de
basis Cape Kennedy.
Wanneer de Mariner 4 op 14 juli
Mars tot op 5400 mijl is genaderd,
moet hij televisiebeelden en an
dere gegevens over de planeet
uitzenden.
De NASA, het Amerikaanse bureau
voor lucht- en ruimtevaart, schatte
woensdag, dat de afstand tussen de
Mariner en de aarde gistermorgen om
drie uur 13.910.000 mijl bedroeg.
De Mariner 4 verwijdert zich van de
aarde met een snelheid van 14.052 myl
per uur.
De Russen hebben ook een ruimte
vaartuig op weg naar Mars, de Zond-2,
die op 30 november werd gelanceerd.
Ze hebben er nog contact mee, hoewel
ze kort na de lancering meedeelden dat
het vaartuig maar de helft van de elek
trische energie voor instrumenten en
radio had, die was berekend.
De Oso-2, Amerika's tweede zonne-
observatorium, is woensdag met een
drietrapsdeltaraket tot een hoogte van
tussen de 343 en 393 mijl gestuwd, ruim
boven de laag, die de meeste zonne
stralen voor grondobservatoria verbor
gen houdt.
Twee nieuwe satellieten naar de maan,
de Ranger C en D, zullen vanaf Kaap
Kennedy in „de gunstige periode na
17 februari" in de ruimte worden ge
bracht met Atlas Agena-b raketten.
Als de lanceringen slagen, worden de
satellieten omgedoopt tot Ranger VIII
en IX. Als alles goed is gegaan met
Ranger C, zal Ranger D een maand
later, als zich weer een gunstige gele
genheid voordoet, worden gelanceerd.
Het doel van beide proeven zal zijn
wetenschappelijke gegevens over het
maanoppervlak te verkrijgen ter voor
bereiding van de landing van de onbe
mande „Surveyor" en de bemande
„Apollo" op de maand.
De twee „Rangers" zullen zes tele
visiecamera's, die elk voor meer dan
4000 foto's kunnen zorgen, vervoeren.
Tijdens de laatste 65 minuten van de
vlucht naar de maan zullen de camera's
in werking treden.
LONDEN Engelands enig overge
bleven Victoriaanse raderboot, de in
1897 gebouwde „Consul", werd gisteren
uit de vaart genomen. Het schip zal een
vaste ligplaats krijgen op de rivier de
Dart, als onderkomen voor zeilers.
(Advertentie)
Twee jaar geleden verscheen reeds van
David Fleay bij dezelfde uitgeverij een
bijzonder aardig boek over de zo merk
waardige en unieke Australische dieren
wereld: Over Dieren gesproken. Met veel
plezier maken wij de lezers attent op het
bovengenoemde boek, dat in dezelfde
prettig leesbare stijl vertelt over dezelf
de en weer andere dieren, die de auteur
zoöloog en, zoals de omslag ons ver
raadt, bezitter van een particulier na
tuurreservaat, uit eigen ervaring kent.
Het zijn allemaal tamelijk kortademige
stukjes met een of meer goede foto's,
van zeer verscheiden inhoud. De ene
keer leest men een verbazingwekkende
waarneming, de andere keer gaat het
over het rnet succes grootbrengen van
een aantal jonge diertjes, weer een an
dere keer spreekt Fleay slechts zijn ver
ontwaardiging uit over het doodrijden
van een mooie koalabeer door een weg-
piraat, soms deelt hij ons belangwekken
de dierpsychologische ervaringen mee,
zonder dat hij daarvoor een witte jas
aantrekt en in een geleerde terminolo
gie vervalt. Dit tweede boek is even
smaakvol uitgegeven als het eerste en
het wordt de liefhebbers van vreemde
dieren bijzonder aanbevolen.
(P. van Belcrum Az., A'dam) H.
In de Prisma-serie kwamen weer twee
nummers uit van de Jalna-serie, welke
Mazo de la Roch opzette over de Cana
dese familie der Whiteoak.
In „De Erfgenaam van Jalna" fun
geert als hoofdpersoon Renny Whiteoak,
die na vier jaar aan het Franse front
vertoefd te hebben in de eerste we
reldoorlog, naar het voorvaderlijk land
goed, waarvan hij inmiddels eigenaar
geworden is, terugkeert. In de chaos, die
daar in huis en hof ontstaan is, heeft
Renny orde te scheppen, wat hij met vas
te hand en veel moeite volbrengt. Ook
van de romantiek krijgt hij zijn portie,
wat de warmte in 't verhaal ten goede
komt. In „De gebroeders Whiteoak op
Jalna, waarin naast Rènny ook de jon
gere broer Piers de held is, draait een
groot deel der intriges ook om een
commissionair die aandelen van de In-
digo-Lake-mijn tracht kwijt te raken.
Dit wordt een bron van nieuwe verwik
kelingen, evenals dat het geval is met
de twee jonge meisjes, die de harten
van Renny en Piers proberen te ver
overen. Ook hier is weer spanning ge
noeg en leeft men verder mee, met de
roerige familie te midden van de groot
se natuur op en om Jalna.
Waarschijnlijk vanwege het succes
met andere uitgaven in de Prisma-reeks
n.l. met „De Moeder", en de romans
over de Garvershof-familie „De Korrel
in de voor" en „Wassend graan" is Het
Spectrum overgegaan tot het uitgeven
van een bundel „Verhalen" van Marie
Koenen.
Hierin zijn opgenomen acht, voor het
merendeel korte, verhalen, waarin,
evenals in haar grotere werken, een
zuiver begrip voor de hogere waarden
van het leven tot uiting komt, tegen een
met romantische pen getekende achter-
grond van het Limburgse landschap.
Het werk van Marie Koenen zal som
mige hedendaagse lezers wellicht hele
maal niet meer aanspreken, maar kan
voor anderen misschien, zoals de korte
inleiding ook zegt, „een herontdekking
van verlor-en gewaande waarden" zijn.
Tegenover een kleine prijsverhoging
bij deze Prisma uitgave no. 1025
stelt de uitgever een verbetering van
papier en een prettiger bladspiegel.
G. v. H.
Hij was er niet graag, maar
wilde er toch blijven omdat hij er
i veel kon leren. Veel eerder dan hij
had bedoeld ging hij er weg na een
afschuwelijke vechtpartij met een
monteur, een bonkige vent, die soms
geld van reparaties in zijn eigen zak
stak. Toen Mari daar een aanmer
king over maakte en dreigde dat hij
het aan de baas zou zeggen, werd
hij duchtig afgerost door de woeste
ling. Met een dichtgeslagen oog, de
lippen dik gezwollen, zijn overal vol
bloed, kwam hij thuis. Willem ging
het de volgende dag met de monteur
uitpraten, om zijn woorden kracht
bij te zetten nam hij de zware eiken
steel van een beenderaks mee. Na
een kort, hevig gevecht werd de man
met de ambulancewagen naar het zie
kenhuis gebracht. Nog diezelfde dag
werden Mari en Willem door de poli
tie opgehaald, langdurig ondervraagd
en dan in de cel gestopt tot de of
ficier van justitie had beslist wat er
met hen zou gebeuren. Na twee da-
gen kwamen ze vrij en hun straf
zaak viel mee. Mari werd vrijge
sproken, Willem kwam er af met een
flinke geldboete. Het was een nare
geschiedenis geweest waar de jongens
geheel verschillend op hadden gerea
geerd. Willem was er stiller door ge
worden, zijn branie had hij blijkbaar
zelf op de knoken van dé monteur
1 stukgeranseld, Mari was er diep van
onder de indruk, hij schreide dagen-
t lang, hij kon er niet overheen komen
dat hij als een dief was opgebracht.
OOK DE vrijspraak, die hij had
verwacht de rechter prees
hem zelfs om zijn eerlijkheid
bracht niet veel verandering in
zijn stemming. Ten slotte bedaarde
het toch en toen ging hij werken
in Midden-Brabant, in een bedrijf dat
naar 'n wereldfaam groeide. Op voor
hand had hij een hekel aan het pie
tepeuterige, zielloze werk aan de band
dat niet paste bij zijn creatieve geest.
Toch wilde hij er een half jaar blij
ven om enig inzicht te krijgen in de
organisatie en de werkmethoden van
zo'n groot bedrijf. Nu was hij in Nij
megen, weer in een constructiewerk-
plaats. Ofschoon hij er weinig van zei,
was aan zijn manier van doen op te
merken, dat het hem er wel beviel.
Willem was zijn oudste broer gevolgd
naar de stad aan de Waal. Hij was
er intern bij een slager, die zijn bees
ten nog persoonlijk op de veemarkten
ging kopen. Tijdens zijn afwezigheid
was Willem baas en dat beviel hem
wel. Het was opmerkelijk dat de jon
gens, die toch heel verschillend van
aard waren, zo aan elkaar gehecht
bleven, 's Avonds wandelden ze door
de stad of ze maakten een fietstocht
door de prachtige omstreken, 's Zater
dags reisden ze samen naar de Dom-
melhoeve en 's zondags boomden ze
urenlang. Waar praatten ze over?
Over alle mogelijke dingen, dat deed
toch ook niets ter zake; zij waren
geen kinderen meer die aan moeders
schort moesten lopen.
OVER TOONTJE was Godefrieda
vlug uitgedacht. Hij was nu bij
na zestien jaar en werkte al ge
heel zelfstandig. Zijn vader gaf hem
geen opdrachten meer, hij kon het
wel. De hele dag ploeterde hij voor
twee en 's avonds zat hij te lezen.
In de afgelopen jaren was alleen aan
hem veranderd dat hij zijn eenzelvig
heid niet meer betrok op zijn broers.
Als Mari en Willem 's zondags zaten
te bomen, was hij er graag bij. Zelf
zei hij niet veel, maar hij luisterde
gespannen; hij scheen zich sterk te
interesseren voor hun ondervindingen
en hun plannen Jan, derdeklasser
hbs, zat midden in de puberteit. Dat
was wel op te merken aan zijn gedrag
Vooral kon hij niet uitstaan als zijn
moeder hem nog bij de kleintjes re
kende. Als Frieda dat uit gewoonte
toch deed, haalde hij de baard diep
uit zijn keel en gromde dat dat nu
eens eindelijk afgelopen moest zijn
Karei de benjamin was nu eerste
jaars seminarist. Een kalme, vrien
delijke jongen; half een meisje en
half een zijen sok, zei Willem. Voor
de bruiloft had hij een dag vrij ge
kregen, hij had de mis gediend en
dat scheen voor hem te betekenen
dat hij nu bij Friedje hoorde. Hij was
niet bij haar weg te krijgen.
Het was stil geworden op de de
Dommelhoeve. Meestal zaten ze
's middags met vieren aan tafel. Jan
kon in het middaguur niet naar huis
komen en Toon nam, om geen tijd
te verliezen, boterhammen mee naar
de roggeakkers op de hei. Godefrieda,
die niet de ganse dag meer bezig
hoefde zijn ze kon ook niet alles
meer aan verlangde er soms he- 1
vig naar om met de brik het land
in te rijden. Toch deed ze het niet;
het was een beetje raar voor een
vrouw van vierenzestig jaar om op
haar eentje ritten van Jan Plezier
te maken.
Het leven ging verder zonder dat er
opmerkelijke dingen gebeurden Fried-
je kwam nu en dan naar de Dommel
hoeve en zij reden wel eens naar het 1
huis in het mastbos. De winter ging
voorbij en de lente en de zomer en
nog had Friedje Godefriedus niet blij
kunnen maken met het vooruitzicht
van het vijfde geslacht. Hij werd er
wat ongedurig van, omdat hij niet
veel tijd meer had om te wachten.
Soms trilde er al iets naars door hem
heen, een gevoel van diepe innerlijke
zwakte, en hij had ook al eens op
moeten houden met werken omdat hij
duizelig werd, hij stond te wankelen
op zijn benen. Verder was hij nog
wel goed. Gehoor en gezichtsvermo
gen waren wat minder geworden en
zijn geheugen schoot soms te kort.
Maar het slot zat er nog op, hij liet
het nog niet lopen. De boerenwijsheid,
dat als het slot loslaat, het slot van
de hemel vlug opengaat, hield hem
vaak bezig. Dat kon iedere dag ge
beuren.
MADE IN
SWEDE*
Edet
De Edet King Size rol - 500
velletjes zachtheid - is nu nog
maar
Dat geeft de burger voldoende
moed om voor altijd met dat
stugge, grauwe closetpapier af
te rekenen. De normale rol
Edet toiletpapier kost nu
Kijk, dat geeft Edet toiletpapier
in '65: onvergelijkbare zacht
heid tegen gemakkelijk verge
lijkbare prijzen. Op en top mo
dern! In rose, geel, groen en wit
verkrijgbaar. Edet - met méér
velletjes per rol. En méér zacht,
zacht, zachtheid per velletje.
Voor
(was 75 ct.)
kunt U nu ook die
Edet keukenrol
eens proberen.
Handig voor
Ï000-en-l klusjes!
Edet