4
mmran.
De hamer van de arme visser
Kinder
griep
Linkse demonstratie tegen
komst atoomonderseeboot
Om rheumatische pijnen
sneller te verlichten
In Japanse haven Sasebo
IEA-klanten
eten er goed van en
leven goedkoper!
LEVENSMIDDELEN
Morganatisch
huwelijk van
Griekse prins
ACHT MAN BIJ
SCHIPBREUK
VERDRONKEN
SNEEUW
VERDWAALD
Die Jantje
Rian
en
Elsje
Sneeuwpret
IJSPRET
WERELD
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 3 FEBRUARI 1965
Hangerig
Machinist reed door.
én "renterijk" sparen!..
KINDERTABLETTEN
Russische generaal
VN-conventie stelt
oorlogsmisdaden
Duitsers strafbaar
DOOR
Walter Breedveld
BOONTJE BLIK
I
II
SASEBO Ongeveer honderd links
georiënteerde Japanners hebben dinsdag
in vier vissersvaartuigen in de haven
van Sasebo in Japan geprotesteerd te
gen de aankomst van de Amerikaanse
atoomonderzeebooot „Seadragon". Het
is het tweede bezoek dat de Seadragon
tn drie maanden aan Japan brengt.
Een woordvoerder van de Amerikaan
se marinebasis ter plaatse zei, dat de
betoging zeer gematigd was vergeleken
bij de vorige. De 95 officieren en man
schappen van de atoomonderzeeërs zul
len in Sasebo aan land mogen, hoewel
(Advertentie)
socialisten en communisten hebben ge
dreigd met betogingen in het winkel- en
vermaakcentrum van de stad.
Toen de ..Seadragon" afmeerde rie
pen vijfhonderd betogers anti-Ameri
kaanse leuzen. Door de stad zelf reden
luidsprekerauto's van rechtse Japanners
die de Amerikanen welkom heetten.
Om aan eventuele ongeregeldheden
het hoofd te bieden zijn uit omliggende
gemeenten 2200 politieagenten in Sasebo
geconcentreerd.
In november van het vorig jaar werd
tegen het bezoek van de Seadragon aan
Sasebo door 3000 Japanners gedemon
streerd.
i Advertenties)
rLTLTU-LTLTI
Bij uw IFA-kruidenier: Kwallteits-Ievensmiddelen
j"U~Ln voorde laagst mogelijke prijzen.
Spaar met uw IFA-zegels en/of Florijnen voor een
IFA-SPAARCERTIFICAAT... Snel aanzienlijke be
dragen met een hoge rente „op de koop toe".
Vraag de speciale folder!
Niet lekker? Een pijntje? Haal
op tijd de dokter en geef gauw
een paar verantwoorde, pret
tige Sinaspril zuigtabletjes.
Verantwoord: dank zij de.
voorzichtige, speciale kinder
dosering. Sinaspril bevat bo
vendien een stof die de gevoeli
ge kindermaag beschermt.
Prettig: frisse limonadesmaak
- een oranje Sinasprilletje gaat
er zonder mokken in en helpt
dan snel.
UTRECHT Enkele tientallen trein
reizigers. die op het station in Culemborg
op verbinding naar Den Bosch stonden
te wachten, zijn ruim een uur later dan
zij dachten thuis gekomen. Oorzaak: De
trein, die op weg was van Utrecht naar
Den Bosch en in Culemborg had moeten
stoppen, reed het station zonder meer
voorbij.
De machinist van de trein was even de
kluts kwijt. Later is de omissie ontdekt
en er zijn maatregelen ten gunste
van de reizigers getroffen.
MOSKOU Duitse oorlogsmisdadi
gers zijn strafbaar krachtens de conven
tie van de Verenigde Naties en niet
krachtens het Westduitse strafrecht. Dit
staat in een door generaal Viktorov ge
schreven artikel in het Russische leger-
blad „Rode Ster". De bestraffing van
nazi-misdadigers is niet een aangele
genheid voor de bondsrepubliek alleen.
Zij zijn niet strafbaar krachtens het
Duitse wetboek van strafrecht, dat nog
uit 1871 dateert, maar op grond van na
oorlogse geallieerde overeenkomsten die
in de conventie van de verenigde naties,
in 1954 door West-Duitsland aanvaard,
zijn neergelegd, aldus generaal Vikto
rov.
ATHENE De 26-jarige prins Michael
van Griekenland, neef van koning Kon-
stantijn, treedt zondag in Athene in het
huwelijk met de 25-jarige Marina Karei-
la, dochter van een textielindustrieel.
Koning Konstantijn zal bij het huwelijk
van zijn neef in de kapel van het zomer
paleis in Tatoi getuige zijn. Het zal
worden ingezegend door archimandriet
Ierobymos Kotzonis, in tegenwoordigheid
van enkele genodigden, onder wie de
premier.
Prins Michael is een talentvol kunst
schilder en theaterontwerper.
Vóór de huwelijksvoltrekking zullen
drie recepties worden gegeven voor
vrienden van het paar.
Door het huwelijk met Marina zal
Michael zijn rechten op de Griekse troon
verliezen. Het paar zal zich in Athene
vestigen.
RED BAND- ROOSENDAAL
KITAKIOESJOE Dinsdag vroeg is
in de oost-Chinese zee de Japanse vis
sersboot „Maroefoekoe Maroe" ge
zonken. Acht van de 33 bemanningsleden
worden vermist en zijn vermoedelijk
verdronken, aldus het Japanse veilig
heidsbureau voor de scheepvaart.
Volgens de berichten kapseisde en
zonk het schip op ruim 300 kilometer
ten westen van het eiland Jakoesjima.
Andere vissersboten in de omgeving
konden 25 bemanningsleden oppikken en
namen deel aan de speurtocht naar de
vermiste opvarenden.
(Advertentie)
Wonderbalsem, buitengewoon afdoend
ter verlichting van zenuwpijnen, spierpijn,
spit, verstuikingen, stijve nek en
ledematen.
Niets werkt sneller, niets werkt aan
genamer ter verlichting van pijn
dan Algesal-balsem. Als enige middel,
dat een speciale emulsie van een nieuwe
werkzame stof met hoog doordrin
gingsvermogen bevat (U.S. Patent N"
2596674), dringt Algesal diep door in
het weefsel tot in de haard van de pijn,
waar een onmiddellijke verlichting ont
staat, zonder een oppervlakkige warmte-
sensatie of irritatie van de huid te
veroorzaken.
Overtuigt U proefondervindelijk van
dit buitengewone doordringingsvermo
gen zodra U Algesal uitwrijft, zult U
merken, dat deze actieve balsem vrijwel
onmiddellijk in de poriën verdwijnt en
z'n pijnstillende werking het weefsel en
de spieren tot in de gewrichten door
straalt". Rheumatische pijnen en stijf
heid maken spoedig plaats voor een du
rend gevoelvan verlichtingen welbehagen.
Wacht niet tot de pijn uitbreekt I Zorg
dat U thuis altijd een tube Algesal bij
de hand hebt om zodra het nodig is de
pijn te verlichten.
A Inocal Verkrijgbaar bij
my vuCII alle drogisten.
„Zeg het maar, ik zal het alleen
aan je moeder vertellen". Friedje
keek Harrie aan, die van het gefluis
ter voldoende had verstaan om te
begrijpen waar het over ging. Met
een vaderlijk knikje gaf hij toestem-
i JTlrl§- ..We gaan vandaag naar Aken",
fluisterde Friedje. „Daar blijven we
maar een nacht. Morgen reizen we
door naar Rome". Godefrieda sloeg
naar. handen ineen van verbazing.
1 "G, kinderen, wat zijn jullie geluk-
i kige mensen", verzuchtte ze.
i HHEGEN zeven uur reed de auto voor
0fn..de jonggehuwden naar het
hengen. Friedje zag
«fe« ,1?* in r grijs mantelpakje,
I ^rime.4Cape voor zondagen droeg
V»n Sr arm- Frieda en moeder
.j*ensene schreiden bij het af-
1 fhk ?ntnejnen:/1J werden onmiddel-
1 SE. idf orde §er°epen !oor de
hars-vrolijke stem van de adjudant,
die vroeg of ze huilden van verdriet
28 ?r10ï 0p vakantie moch-
t?£ mf/1 Nader Toon trok zenuwach-
ie dat Godefriedus'
lippen ook trilden onder zijn baard
kon je niet zien.
„Stuur vlug een ansichtkaart dan
weten we waar jullie zijn", riep Frie
da luid. De jongens mochten het ge
heim dat Godefrieda haar had toe
gefluisterd nog niet kennen. Een over-
WNJ maatregel, zij had het geheim
het diepste vertrouwen met Toon
gedeeld en deze had het onder be
lofte van strikte stilzwijgendheid aan
de jongens doorgegeven. Geen ver
brak de belofte, het geheim had hun
sprakeloos gemaakt. Rome het was
een sensatie van de eerste rang- Mis
schien zouden ze de paus zien. de
hartewens van alle jonggehuwden uit
de hogere standen. Friedje bedankte
vader en moeder en grootmoeder voor
al hetgeen dezen voor haar had
den gedaan. Toen ze Godefrieda kus
te kon ze zich even niet goed hou-
pen;. heh u enorm veel te dan
ken fluisterde zij haar toe. ,,U hebt
ï}faJ0V4Orn?d",' »'Ik wens jullie het
allerbeste toe", zei Godefrieda met
een kalme glimlach. „Goede reis en
prettige vakantie". ..Als we terug
SJiii kom ik vlu2 met je
moeder en opa een dag op bezoek.
Als het weer goed is kunnen we door
het mastbos naar Cromvoirt wande
len. Dat is maar een flinke voetstap
van jullie huis vandaan."
Het feest ging niet als een nacht
kaars uit toen de jongelui vertrok
ken waren De aJjudant, die zich de
hele dag tot deftig zijn had ge
dwongen. hing zijn jacquet over een
stoelleuning; hij wilde meer bewe
gingsvrijheid hebben bij het zingen
van het volkslied van Nuland Geffen.
Een potpourri van hoerenliedjes met
een aantal deunen erin die hijzelf
had gemaakt Dat de woorden door
de luifelsnor niet goed waren te ver
staan, was zo erg niet. Zijn weemoe
dig galmende stem en zijn komische
voordrachten maakten alles goed. Hij
bracht ook anderen op gang en zo
werd de avond toch een gezellig feest.
Het was bijna middernacht toen de
adjudant in een huurauto werd ge
holpen. Hij was behoorlijk teut. het
geen niets te betekenen had; hij was
nu gepensioneerd en kon zo lang uit
slapen als hij zelf wilde.
GODEFRIEDA kon niet goed in
slaap komen. Dat speet haar
niet, ze lag heel rustig in bed en
't was prettig de stoet fantasiebeelden
aan haar geest te laten voorbijgaan.
In gedachten zag zij het mooie witte
bruidje en de slanke bruidegom naar
het altaar schrijden, en dan in her
inneringsbeelden haar eigen bruids
dag. Jan Griniau in zijn fraai nieuw
kostuum met de hooggesloten kraag
en de smalle pantalon. Hij was heel
knap en apart, maar waar behoorde
hij bij? Harrie van Rensene droeg
het jacquet van de stadse meneer,
hij was van top tot teen geklasseerd.
Evenalg Friedje had ook zij op haar
trouwdag afscheid genomen van het
boerenleven. Niet volledig, de band
met het land was niet helemaal ver
broken, niet in het daagse leven en
niet in haar diepste wezen. Met Fried
je was dat wel het geval, dat was
eigenlijk altijd zo geweest. Ofschoon
het meisje meegeholpen had op de
boerderij, was zij van jongsafaan een
stadskind geweest, dat op een boeren
hoeve werd grootgebracht. Friedje
zou er zelfs niet aan denken kippen
en konijnen te houden, waar ze toch
ruimte genoeg voor had achter het
huis. Heb ik er aan meegewerkt dat
het zo is gegaan? vroeg Godefrieda
zich af. En als dat zo is waarom heb
ik dat dan gedaan?
Dan zag ze de adjudant met zijn
vrolijk stekende ogen en zijn gewel
dige snor Hij zag eruit als een vette
zeehond in een circus, die ze in een
slechtpassend jacquet hadden geperst.
Tijdens het diner toen Friedje plot
seling iets had gezegd over groot
vader Griniau, had ze vlug naar de
adjudant gekeken; hij had de op
merking niet gehoord of gedaan als
of, in ieder geval had hij er niet op
gereageerd. Een keer slechts, toen
hij met zijn vrouw kwam kennisma
ken. had hij iets over Jan Griniau
gezegd, daarna nooit meer. Dat kort
gesprek zou ze niet gauw vergeten.
Ze had het zelf uitgelokt toen ze in
de voorhof onder de kersebomen ston
den.
,,Ik heb van Harrie gehoord dat u, J
voordat u een vaste aanstelling kreeg J
in Nuland Geffen, geruime tijd bij de
rijksveldwacht in West-Brabant bent
geweest." Hij keek haar aan met de
"aai aoil niet UC
vorsende blik van de politieman. Toen
------- «t- HL/ixncujtfu. iuen
hij bevestigend knikte en naar de
Dommel wandelde, liep ze met hem
mee. Daar vlak bij het water zei hij
met zachte donkere stem: „Ja, ik
heb lange jaren in West-Brabant ge
staan. Wilt u daar iets over vra
gen?" Ze knikte. De# zaak Jan Gri
niau heb s van A tot Z mee onder
zocht" zei hij dan. „Menselijke fouten
tijdens de kermis van een charman
te vrijbuiter, een knappe levenslusti
ge vrouw en een half infantiele bie-
tenboer. Wat zul je er van zeggen?
In die dagen was je als politieman
niet erg geïnteresseerd voor de men- t
selijke kant van het drama. Een man f
was met een bietenmes ernstig ge- r
wond; dat moest uitgezocht en be-
straft worden."
Donny Carle
Geertruciuslaan 2
Prinsenbeek
Vanmorgen vroeg stond ik al op.
O, jongens wat een strop.
Ik kon niets zien door de ruiten,
maar opeens lachte ik tranen met tuiten.
Zeg moeder maak vlug m'n boterham,
ik wil naar buiten, zo vlug als net kan.
Roept u mij over een kwartier.
Want de school staat nogal ver van hiér.
Och, moeder mag ik met de slee?
Ik breng hem om twaalf uur echt
wel mee.
Op weg naar school,
maken we veel jool.
Op de speelplaats gingen we sleeën.
En we hadden nog honderden ideeën
's Middags gingen we langzaam naar
huis
Na een kwartiertje waren we pas thuis.
Hamieke Klaverdijk, 11 jaar
Van Voorst tot Voorststraat 20
Carine Laene, 10 jaar
Kievitstraat 62a
Breda
Er waren eens drie kinderen, Jan,
Joke en Petronella. Jan was elf, Joke
negen en Petronella drie jaar. Moe-
dep was aan de grote schoonmaak
bezig en zei, tegen de kinderen, dat
ze maar in het bos moesten gaan
wandelen. De kinderen vonden het fijn,
maar moeder zei, ga niet te ver, an
ders verdwaal je, en neem Petronella
ook maar mee. Ja ma, zeiden ze,
en gingen weg. Kom zei Jan, we gaan
bloemen plukken. En ze liepen steeds
maar verder tot ze een half uur ge
plukt hadden. Ze mochten Petronella
op want die ging stiekem achter een
boom staan. Ze wilden toen teruggaan.
Maar ze konden de weg niet meer
terugvinden. Petronella begon te hui
len en Joke was ook bang want het
was al donker en bijna half zeven.
Jan zei, je moet niet bang zijn Jo
ke, ik weet zeker dat we gemakkelijk
gezond thuiskomen. Maar Jan werd
ook bang want ze hadden nu al bijna
een uur rondgedwaald. Maar vader
die allang thuis was werd enstig on
gerust. Hij dacht, waar zullen die kin
deren toch blijven. Ik ga ze zoeken,
zei hij tot zijn vrouw. Hij trok zijn
das en jas aan en ging weg. Hij had
overal gezocht maar nergens gevonden.
Tot hij eindelijk bijna drie uur had
gezocht. Ze lagen alle drie lekker te
slapen. Geen wonder ook. Het was
rond half tien. Hij maakte ze wak
ker en droeg Petronella op zijn arm
naar huis. Petronella mocht de bloe
men aan mamma geven. Ze gingen
eten en naar bed. Toen ze in bed
lagen sliepen ze ineens in en sliepen
als marmotten.
Marijke Bakx.
Pastoor Kercerstraat 19
Welberg Steenbergen (11 jaar)
Op een heuvelachtig eiland in de
noordelijke zee, leefde eens een arme
visser. Elke dag trok hü erop uit in
zijn boot. Het was maar een roeiboot
en daarom moest de visser dicht on
der de kust blijven. ,,Ach, kon ik toch
maar eens de wijde zee op," dacht de
arme visser. „Daar in de wyde zee
zwemmen de grootste vissen. Hier
dicht onder de kust zal ik nooit van
mijn leven één goede vangst hebben".
Om op de wijde zee te kunnen varen
zou de visser een mast moeten hebben.
Een mast van slank en sterk en buig
zaam hout, waaraan een zeil zou kun
nen hangen. Op het eiland groeiden
geen bomen waar je een mast van
kunt maken. Hout was er schaars.
Wie hout nodig had moest het met een
vrachtboot laten komen en dat kostte
veel geld. De arme visser zou nooit
een mast kunnen betalen.
„Hoe zou ik aan hout kunnen ko
men," peinsde de visser. Hij had geen
stukje hout in zijn hele huis. Zijn hut
was gebouwd van opgestapelde ruwe
stenen. Het dak was van riet, zijn
tafel van steen, zijn stoel van gevloch
ten twijgen en zij ei bed bestond uit
schapevellen die op de kale grond
waren gelegd
Het enige stuk hout dat de visser
bezat was de steel van zijn hamer.
De visser was arm en het eiland
was arm. Maar toch bezat dat eiland
iets dat je lang niet. overal zult vin
den. Binnen in de ruigste van alle heu
vels woonde een vriendelijk kabouter-
volkje- Dat wist de visser.
Op een avond kwam hij thuis zonder
één vis gevangen te hebben. Hij was
zó verdrietig dat hij besloot naar de
kabouters te gaap. Hij nam zijn hamer
en ging ermee op weg naar de heu-
veis. De zon was al bijna ondergegaan
toen hij aankwam bij de ruige heuvel
die de woonplaats van de kabouters
in zijn binnenste verborg.
De visser trok een pol hei uit de
grond en woelde de aarde los. Toen
stootte hij op een rotsbodem. Maar
met zijn hamer sloeg hij brokken uit
de rots. Met zijn handen wrikte hij dam
de stenen. Dieper en dieper werd het
gat, totdat de arm van de visser er
bijna helemaal in verdween. Eindelijk
was hij door de wand van de heuvel
heen en toen hij zijn arm terugtrok
kon hij naar binnen kijken in de onder
aardse woning van de kabouters.
Drie kleine kereltjes waren er druk
aan het werk. De een smeedde ijzer,
de ander zilver en de derde goud.
„Brave kabouters," riep de arme
visser," maak voor mij een mast van
deze hamersteel", en hij liet de hamer
door het gat naar beneden vallen. De
visser keek gauw weer naar binnen om
te zien wat er ging gebeuren.
De drie kabouters bogen zich over
de hamer. Zij staken de hoofden bij
elkaar. „Dat is een moeilijke opdracht
hoor," zei de een. ,,Een bijzonder
moeilijke opdracht," zei de ander.
,,Een al te moeilijke opdracht", zei de
derde. „Hoe kun je nu van een ha
mersteel een mast maken!"
„Ik wil het toch proberen," zei de
ijzersmid. Hij ging aan het werk. Hij
kloofde het hout, hij klopte en sloeg
erop, hij smeedde ijzer en klonk het
om het hout heen. Hij werkte en
zwoegde en zijn vuur laaide hoog op.
Het leek wel uren te duren. Maar toen
viel het hout in stukjes op de grond.
„Ik geef het op, ik kan niet meer,"
zei de ijzersmid. Moedeloos ging hij in
een hoekje zitten en hij liet zijn vuur
uitgaan.
„Nu zal ik het eens proberen," zei
de zilversmid. Hij ging aan het werk.
Hij smolt zijn zilver en maakte er
draden van. Met de draden reeg hij de
stukjes hout weer aan elkaar. Hij
werkte en zwoegde. Het leek wel uren
te duren. Maar toen viel het hout in
stukjes op de grond- „Ik geef het op,
ik kan niet meer," zei de zilversmid.
Moedeloos ging hij in een hoekje zit
ten en zijn zilver stolde weer.
„Nu zal ik het eens proberen," zei
de goudsmid. Maar het goud waarmee
hij ging werken glansde en glom zo
fel dat de arme visser, die nog altijd
voor het gat lag te kijken, de ogen
sluiten moest.Hij viel in slaap.
De volgende morgen stond de zon
hoog aan de hemel toen de visser
wakker werd. Hij lag onder aan de
ruige heuvel. Van een gat was geen
spoor te bekennen en hij kon niet
eens de plek terugvinden waar hij een
pol hei uit de grond had getrokken.
Mismoedig ging de visser naar huis.
Hij had geen mast, maar hij had nu
ook geen hamer meer.
Terwijl hij van de heuvels afdaalde
zag hij in de verte zijn hutje liggen.
Wat stak daar boven het dak uit???
De visser begon zo hard te lopen als
zijn benen maar konden. „Een mast!
Een mast!!" juichte hij.
Vlak voor de deur stond een mast
tegen de hut geleund, een prachtige
lange, sterke en toch buigzame mast
En op de drempel lag een splinternieu
we hamer.
De visser bracht de mast naar de
boot. Vrolijk klonken zijn hamerslagen
en iedere slag was raak. In een ogen
blik stond de ranke mast rechtop in de
wind. Toen naaide de arme visser al
zijn schapevellen aan elkaar en
maakte er een zeil van.
Ach, die eerste keer dat hij uitvoer
met zijn trotse vaartuigje! En die eer
ste keer dat hij thuiskwam! Nog nooit
had hij zoveel en zulke grote vissen
bij elkaar gezien!
Die nacht sliep hij op de kale grond
want de schapevellen hingen aan de
mast. Maar als hij op rozen gelegen
had, kon hij niet heerlijker geslapen
hebben.
Al gauw was de visser geen arme
visser meer. Aan de mast hing een
echt zeil. Voortaan sliep hij in een
echt houten bed, zat op een houten
stoel aan een houten tafel. Maar hy
kocht geen andere boot. Want méér
vis dan hij kon bergen in het bootje
met de trotse mast, had hij niet nodig
om gelukkig te zijn.
An Mac Gillavry
„Jantje". Ja hier ben ik al. „Ga
je mee naar de slager?" „Ja, hier
ben ik al". „Maar Jantje, van wie
heb je dat geleerd". „Ja hier ben
ik al". .Schei er mee uit Jantje'.'
„Ja hier ben ik al". „Maar Jantje,
er zit vast iets dwars bij jou, ik zal
met jou eens naar de dokter gaan".
„Ja hier hen ik al." „Doe je jas
maar aan". „Ja hier ben ik al". Ze
gingen naar de dokter. Toen ze bij
de dokter waren vroeg moeder „Dok
ter hebt u iets voor onze Jan, als
ik wat tegen hem zeg zegt hij „Ja
hier ben ik al". Kunt u een drankje
geven of zo?" Nee, mevrouw, geen
drankje maar wel pillen". „Oh, dat
is ook goed dokter". „Als het niet
helpt dan heb ik er niets meer voor
hoor mevrouw. Het is te hopen dat
het helpt. Jantje neem gauw een pil
in." Hij nam de pil in. Ze waren thuis
gekomen. Jantje moest voor moeder
naar de slager. Hij was er geweest
en zei tegen moeder: „Ik heb een
kluif voor Loekie". „Maar Jan, je
kan weer praten". „Jazeker mama".
Wat was moeder blij. En Jan ook.
Ze gingen het tegen de buren zeggen
en ze leefden nog lang en gelukkig.
Paula Weterings
Gouwstraat 15, Teteringen
(N.B.) 10 jaar.
Elly Srokowski
Geertruciuslaan 2
Prinsenbeek
Boontje Blik had de hik
Slik, slik, slik.
Hij liep gauw naar dokter Blauw,
Au, au, au.
Boontje kreeg daar in een hoekje,
twee, drie tikjes op zijn broekje.
Toch was Boontje Blik heel blij,
want de hik was weer voorbij.
José Mertens
Sint Jacobstraat 3, Galder
Het sneeuwde heel veel. De kinderen
lagen op bed. Moeder riep ze de vol
gende morgen. Ha, zei kleine Kees.
Ze gingen zich wassen, aankleden en
eten. Toen gingen ze gauw buiten spe
len in de sneeuw rollen. Marietje kwam
naar buiten en recht een sneeuwbal in
haar gezicht, ze gooide er een terug.
Vader kwam ook naar buiten. Hij
kreeg er ook een in z'n gezicht. Ze
moesten allemaal lachen, vader lachte
ook mee. Maar toen moesten ze gauw
naar school. De pret was afgelopen.
Ellie Bakx, 12 jaar
Pastoorkerkstraat 19
Welberg - Steenbergen
Bernadette woonde in een heel afge
legen huisje. Dat midden in het bos
op de hei stond. Ze hadden twee kin
deren Wimpie en zij. Haar broertje
was nog maar elf jaar. Ze zelf was
al 13 jaar. Toen zij in de winter een
keer 's morgens opstond zag zij, dat
de ijsbloemen weer op de ruiten za
ten. Want het had nu al vijf nachten
zo gevroren. Daarom was zij heel blij.
Ze dacht, nu kunnen we vast al gaan
schaatsen. Vlug ging ze zich aankle
den en ging eten. Toen zij gegeten
had ging ze haar vriendinnetjes Els
en Margot opbellen. Zij hadden d'r
eigen ook al aangekleed. Bernadette
zei. „Ik kom meteen met m'n schaat
sen en dan gaan we op een sloot
schaatsen." „Goed" zeiden Els en Mar
got. Een kwartiertje later stond ze
bij Els en Margot aan de deur. Vlug
gingen ze op weg. Opeens riepen ze
alle drie tegelijk: „Daar. een groot
ondergelopen weiland". Vlug gingen ze
op een holletje er naar toe en bonden
hun schaatsen vast. Boem, daar lag
Margot op het ijs. Vlak daarna ging
het weer boem. en zo wel vijf keer
achter elkaar. Vlug was het al twaalf
uur. Tijd om naar huis te gaan. 's Mid
dags schaatste ze nog lekker. En
droomde van de heerlijke nacht.
Bernadette v. Rooy
Laan v. Rassighem 22
Breda (10 jaar).
Er was eens een aardig meisje dat
Rian heette. Ze had veel vriendinnetjes,
met wie ze haast elke dag speelde. Za
terdag was ze jarig en ze gaf een feestje
waar een paar meisjes voor waren uit
genodigd. Ze brachten allemaal een
leuk cadeautje mee, waar Rian erg blij
mee was. Op school had ze getrakteerd
en de kinderen van haar klas hadden
voor haar gezongen. Het was een leuke
dag geweest en 's avonds kon ze haast
niet slapen.
Een paar dagen later kreeg ze een
klein zusje bij, wat was dat een feest!
Ze noemden het zusje Elsje.
Elsje werd groter, ze was nu bijna
vijf jaar en zat op de kleuterschool. Op
een dag, toen Elsje de weg voor hun
huis overstak, keek ze niet goed uit en
opeens lag ze onder een auto! Elsje
werd direct naar het ziekenhuis ge
bracht. Het was gelukkig niet ernstig
en Elsje werd gauw beter. En Rian was
heel blij, dat het zo goed was afgelopen.
Marjolijn Pauwels, 9 jaar
Franklin Rooscveltlaan 90
Breda (Noord-Brabant)
Wil een meisje (r.-k.) van 9 of
10 jr. met mij corresponderen?
Marianne Verdiesen (6 jaar)
Epelenberg 70
Breda
Clasien de Bruyn
Oranjestraat 86
Gilze
3pj33>J3^UJQ
Het papier schrijft op de balpen.
De brief brengt de post
De krant staat in de letters
De bloempot staat in de bloemen
De kast staat in de pannen
De tuin staat in de groenten
De stoel zit op opa
De kachel zit in de kolen
Het plafond hangt aan de lamp
Het glas zit in het bier
De balpen zit in de stift
Het huis is in de keuken
De televisie is in duel
De muur hangt aan het schilderij
De kooi zit in de kanarie.
Zelf verzonnen door:
Annie de Wüs, 11 jaar
Koning Haakonstraat 4
Moerdijk
De asbak ligt in de sigaret
De lucht vliegt in de dui£
De eieren leggen kippen
De kachel gaat in de kolen
De grond valt op de jongen
Het bed ligt in de man
De muis vangt de kat
De krant leest vader
De schuur staat in de fiets
De weg rijdt op de auto.
Annie en Corrie Stadhouders
8 jaar
Voorstraat 20
Oosterhout (iS'.-Br.)