Ik wilde aan de revuemaar je
kunt niet blijven wachten
Maigret en de kruideniers
Baron Bluff en de Bluff-Blues
Familie Dick van Dyke
troost weduwe Rose Marie
LEVENSLUSTIGE RIA KUIKEN:
Geen grijze
chansons
ze
liggen me niet
BOOS
Ook leken als
kardinaal?
Opa's krant -ie;
NCR V-documentaire
Tien procent van
NEDERLAND
is bejaard
Dj inn voor SUS
Bezoek van
K.R.O.-reporters
Televisie-reportage
over het Louvre
Staking vertraagt
maanproject
Pinnok! uiver
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 30 JANUARI 1965
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM. Die twaalf
ambachten haalt ze op geen stuk
ken na, maar ze is wel hard op
weg naar de dertien ongelukken.
Zwartharige cabaretière Ria Kui
ken heeft ze keurig gecatalogi
seerd en diept ze nu één voor één
met een stralende wide-screen-
lach uit haar pech-set op. Om te
beginnen heeft ze een auto-onge
luk bij Venlo, waarbij ze ernstig
werd gewond. Een verkeerde in
haalmanoeuvre van een tegenlig
ger dreef haar eigen wagen tegen
een boom. Total loss en zelf drie
weken in het ziekenhuis. Tel uit je
winst. De knipsels heeft ze in haar
plakboek opgebaard.
Ze kijkt naar de koppen en zegt: „Als
er in de kranten over mjj geschreven
wordt is het altijd een ellendetoestand.
Toen ik voor de Amerikaanse troepen
in Duitsland optrad, moest ik na af
loop zo nodig een paar negers bedan
ken voor hun applaus. Tien minuten la
ter zat ik in de kleedkamer met de
M.p. voor de deur en nog diezelfde dag
werd ik als ongewenste vreemdelinge op
de trein naar huis gezet.
Voor zulke dingen ben ik in de wieg
gelegd. Ik ging een auditie maken in Pa
rijs en zette de auto bij de Sacré Coeur
neer. Wat is er nou safer dan een kerk?
Nou, vergeet het maar Toen ik terug
kwam, hadden ze mijn kostuums ge
stolen en alle muziek. „Sorry", zeiden ze
op het politiebureau, „er zitten hier ook
zoveel Algerijnen".
Een maand of wat later word ik op
gebeld door een jongen van de Vara
die opgetogen vertelde, dat Boltini een
circusvoorstelling met artiesten ging
organiseren. Of ik er soms ook wat voor
voelde. Het luchtnummer was nog vrij
en de berenact. Nou krijg ik het water
al in mijn handen, als ik op een keu
kentrap sta en daarom moest ik wel
de kooi in. „Het zijn schattige beren",
riep Boltini, ,,ze doen geen vlieg kwaad"
En wat denk je dus? Zo'n circusbons
zal het waarachtig wel wetea en prompt
stond Ria erin. Hij ging gelijk de beer
tjes halen. Ik vroeg nog, of er niet eerst
droog gerepeteerd moest worden, maar
iedereen lachte me uit en de collega's
zeiden: „Dat doe jij toch zo, dat is
voor jou een peuleschil". Ik vond het
wel vreemd, dat er ook fotografen in de
tent waren, maar achteraf heb ik ge
hoord, dat die stonden te wachten op het
moment, dat Thom Keiling zou worden
aangevallen door de leeuwen. Thom
speelde al dagen dompteurtje en Bolti
ni rekende er vast op, dat één van die
beesten voor de aardigheid een klauw
naar hem zou uitsteken.
MALLE MARIE
Nou, hij heeft dus zijn zin gekregen,
alleen was Thom niet de pineut, maar
malle Marie. De boer kon op zijn dooie
gemak zijn camera instellen en een se
rie platen schieten, die hij over de hele
wereld heeft verkocht. In Paris Match
stond ik over zes volle pagina's, maar
ze hebben niet eens de moeite genomen
om me een bewijsnummer te sturen-
Uok daar wen je aan, want de showbusi
ness is nou eenmaal een hard vak. Op
een gegeven moment zitten er twee
r ranse journalisten aan je bed en dan
denk al gauw, dat je ik weet niet wat
bent, maar in feite komen ze voor die
beer en zijn ze alleen benieuwd hoe je
bent toegetakeld. Een fotootje van Ma
rie in de zwachtels en een prentje van
het gelukkige gezin en hup, dan gaan
ze weer door naar hun volgende ramp.
e centjes zijn verdiend en Kuiken kan
van voren af aan beginnen".
Ze zendt een bemoedigende glimlach
over tafel en spert haar ogen wijd
0peüi i .ee^ een donkere, kandij-brui
ne blik, die als een warm mes door de
kamer snijdt en vervolgens het zelfver
trouwen van de bezoeker langzaam weg-
randt. Reken er op, dat je het op zo'n
moment wel warm wilt krijgen.
ALS EEN SLANG
Met datzelfde geheime wapen be
stookt ze 's avonds ook haar publiek,
een feestzaal vol mensen, waartussen ze
zich soepel als een slang beweegt. Ze
draagt dan fonkelende japonnen, die
als een glinsterend pantser om haar
heen liggen. Haar patrijspoortogen zoe
ken ondertussen in de zee van rijen
een heer, die als verbijsterd klank
bord voor haar chanson kan fungeren.
Heeft ze hem gevonden, dan nestelt ze
zich behaagziek aan zijn oor en richt
ze haar blik als een snijbrander op zijn
gezicht. Hees fluistert haar stem, traag
bewegen haar handen op de trillingen
van de zachte muziek.
.Het is een geraffineerd spel", geeft
7-e glimlachend toe, „en elke zaal rea
geert er weer anders op. Ik ben geen
angeres van tophits. Ik heb het wel
nipt eer^' maar komt mijn keel
mp Ult; di egrijze chansons liggen
ip ty!;' ërote mode, maar
kaf 1 in rottigheid geloven om het
mpp,- °Ver ,te bunnen brengen. Ik geloof
entpw m blijheid, in probleemloos
neer :?.lnment- Ik voel me prettig, wan-
apn n.le sexy in een jurk kan bewe-
DuhiiïlS met een vrouwelijke list mijn
lek weet te winnen. Maar het blijft
een spel,
een ingestudeerde truc, want
«I* een6gieter" af°U Zijn' gi"g' ^"'sëhëid
Ik vind het geinig om naar een
willekeurige man in de zaal te
Saan en hem heel diep in de ogen|
te kijken. Het is een soort handels
merk geworden, maar je moet er
voorzichtig mee zijn, want als je
ze gaat pesten, worden ze kwaad.
Vrouwen reageren ook altijd fel op
zo'n liedje. Ze worden jaloers en
als het even te lang duurt zelfs
razend. Zover mag je het dus niet
laten komen, je moet op je in
tuïtie afgaan en op het goede mo
ment afremmen.
Als je voelt dat het te veel wordt, kun
je bijvoorbeeld gaan lachen. Dat is een
probaat middel en het is dan net, alsof
je met een natte doek het schoolbord
schoonveegt, en andere keer kun je
er een grapje tegenaan gooien, maar het
blijft een gok. Als je op de Schnabbel-
toer werkt, zoals ik. weet je van tevo
ren, dat je de moeilijkste kant van het
vak gekozen hebt. Er wordt vaak min
achtend gepraat over de bruiloften en
partijen en ten onrechte, want als een
artiest daar overeind blijft, kan ie over
al terecht Ik heb zelf aan achttien te
levisieprogramma's meegewerkt, maar
daar kan je eigenlijk niks gebeuren.
Hooguit krijg je een slechte kritiek,
die het ene oor in het andere uitgaat
de fabriek walmt toch wel door. Het is
nou opeens de grote mode om televisie-
omroepsters te engageren als gast
vrouw op een feestavond en daar zie je
pas, wat' er aan ontbreekt. De meeste
meisjes kunnen geen mond opendoen
en als ze 'n nummer aankondigen zit
er steeds een stuk wit tussen hun tekst.
ECHTE CONTRACTEN
Je kunt je dus afvragen, waarom ze
zulke meisjes nemen, maar dat is zin
loos, want mode vraagt niet naar een
waarom. Na de Rudi Carrellshow in ja
nuari 1962 lag ik er ineens bij de tele
visie uit en op zo'n moment kun je je ook
afvragen: „Waarom?" Het heeft alleen
geen zin om als een zielepiet bij de te
lefoon te blijven zitten en alsmaar te
wachten op een contractje. Ik doe het
liever zelf en ik heb daarbij geleerd,
dat plannen maken in dit vak weinig ef
fect heeft. Als ik me ergens op concen
treer. dan weet ik tevoren al, dat het
niet gebeurt. Als ik gek op een vent
ben, krijg ik hem niet en wanneer ik
denk: ,,die rol is voor Marie" dan ne
men ze prompt een ander. Voor Eli-
in My fair Lady was ik 8 centime
ter te lang. Toen ze dat zeiden, had ik
net het gevoel, of ik de Domtoren van
Utrecht zelf was. Ik heb ook jaren ge
droomd van een ehhte grote revue. Kui
ken als vedette met een hoop veren en
dan statig van een trap afkomen, maar
het is er nooit van gekomen. Toch weet
ik, dat het erin zit, ik heb weliswaar
een kleine stem, maar voor een sou
brette is hij geknipt. Ik dacht: „Mis
schien komt Sleeswijk over de brug",
maar toen ik in aanmerking kwam.
trad ik uitsluitend voor de militairen op
en dat vond hij te ver.
Begrijp je? Toch wil je wat doen en
daarom heb ik me in de Sehnabbeltoer
jyeworpen. Ik heb al mijn nummers zelf
ontworpen en mijn kleine stemmaleri-
aa! aangepast aan de smaak van het
publiek, ik draag fleurige kostuums die
Ikzelf ontworpen heb en ik zorg,' dat
mijn showtje goed verzorgd is. Ik houd
nu eenmaal niet va.n een kaal toneel en
een wrakke piano. Met Jackie Bow heb
ik mijn act in scène gezet en daarna
ben ik de boer opgegaan.
Ik zing bijvoorbeeld musicalsuccessen
in de oorspronkelijke kostuums die ik
over elkaar aan heb Vijf stuks. Daar
naast heb ik die toer, waarbij ik de
zaal in ga met een draadloze microfoon.
Ik ben de enige in het vak, die zo'n
ding heeft. Het gaat fijn, alleen heb ik
wel eens het idee, dat de mensen den
ken: ..Die Kuiken is tot duizelingwek
kende hoogte gestegen. Die kunnen we
niet meer betalen". Ze hebben die fo
to's over de beer in de krant zien staan
en er allerlei foute conclusies uit ge
trokken-
GOOCHELNUMMER
Ze kijkt om zich heen en haalt de
fraaie schouders op. „Ik heb nu drie
complete nummers", zegt ze, „en
daar kan ik nog jaren mee vooruit,
maar toch zit ik alweer op iets nieuws
te broeien. Wat ik breng, veroudert niet
gauw het is net als een clownsact
maar je wilt zelf eens wat anders.
Ik heb nou een beeld van een jurk la
ten maken en daar heb ik dit bijge-
kocht."
Ze rept zich weg op hoge benen en
komt terug met rode hoge hoed, wit
imitatiekonijn en wandelstok. „Dit wordt
mijn goochelnummer". roept ze en
thousiast, „met mijn stick en mijn hoed
en mijn konijn, brengt Marie weer nieu
we gein. Voila". Ze gooit de stok als
een speer in haar vloerkleed en het
volgend moment staat er een kleurige
waaier te trillen.
,Dat is het", zegt ze, „ik ben een fan-
taisiste, een entertainer. Louise Dusee
vertaalt wat nieuwe liedjes voor me en
die ga ik in mijn nieuwe act zingen.
Geen Franse chansons, want dat ver
staat geen hond. En de mensen, die klap
pen, doen het alleen maar, omdat ze
zich opgelucht voelen. Ik houd het maar
bij mijn moedertaal. Die is al moeilijk
genoeg."
Ze staat nu wijdbeens in de kamer
en heeft de drilboor van haar onweer
staanbare blik weer aangezet „In dit
vak", roept ze, „moet er geknokt wor
den. Je vecht je kapot voor een suc
cesje".
Ik knik schuchter. Zijn er nog men
sen, die met de beer willen vechten?
Zo niet, dan heeft Kuiken weer gewon
nen.
(Van onze radio- en t.v.-redacteur)
HILVERSUM Niet minder dan tien
procent van de Nederlanders is ouder dan
65 jaar. Krachtens een wettelijke regeling
hebben deze bejaarden recht op AOW.
Zij behoeven niet meer met werken de
kost te verdienen. Soms krijgt men wel
de indruk dat het ouder worden niet
voor de personen zelf een „probleem" is,
maar vooral voor de betuttelende fami
liekring, die zo graag over opa en oma
wil moederen.
Is onze houding, zoals die ook uitkomt
in de bejaarden-„zorg" wel logisch ten
aanzien van deze ruim één miljoen tel
lende groep medeburgers?
In de themaserie „Ten tijde van de
avond zal door de NCRV-radio
maandagavond het hoorspel „Nathan en
Elisabeth" worden uitgezonden. Onder
regie van Wim Paauw wordt dit spel,
dat destijds in Engeland veel belangstel
ling trok, in een Nederlandse versie uit
gezonden. Na afloop zullen Wim Paauw,
Jan Filius en dr. Schreuder, hoofd van de
geriatrische afdeling van „Zonnestraal"
in Hilversum en zijn zuster dra. Schreu
der, geestelijk verzorgster van het Am
sterdamse „Amstelhof" over het aan de
orde gestelde probleem nog even door
praten.
De volgende dag, op dinsdag 2 februari
stelt en behandelt Wolf Kielich in een
televisie-uitzending van de NCRV de
vraag: „Wat is er aan de hand met de
bejaarden?"
Het is een directe uitzending onder re
gie van Kees van Langeraad. De presen
tatie berust bij Nico van Vliet. De minis
ter van Maatschappelijk Werk verleent
o.a. haar medewerking aan deze in sa
menwerking met de stichting Nederland
se federatie van bejaardenzorg tot stand
gekomen tv-uitzending.
HOLLYWOOD Rose
Marie, actrice uit de Dick
van Dyke-show, is een
paar maanden geleden
weduwe geworden, maar
blijft toch als komiek
voor de televisiecamera's
spelen.
De blonde comédienne
verloor haar man, de mu
sicus Bobby Guy, in de
herfst van 1964 na een
huwelijk van 18 jaar.
Nu wonen zij en haar 17-
jarige dochter Georgiana,
'in een huis dat Rose Ma
rie en haar overleden
man een paar jaar gele
den kochten. Het is een
hereboerderij op exclu
sieve manier ingericht in
vroe-Amerikaianse stijl
met kleurig gevlochten
vroeg-Amerikaanse stijl
de hardhouten vloeren.
Rose Marie's bijzondere
trots is een 200-jaar oude
tafel die door ouderdom
donker glimmend is ge
worden.
Haar favoriete vertrek is
de bar, die er uitziet als
een 19-de eeuwse tappe
rij met mousselinetinten
en een geïmporteerde
eikehouten bar compleet
met koperen opstand.
Het huis zelf is gelegen
in de nabijheid van flats
in de San Fernando-val-
lei, niet in de elegante
wijk in de heuvels.
„Bobby en ik wilden het
zo", zei Rose Marie, „de
heuvels liggen zo afge
zonderd. Ik houd van
buren naast de deur dan
kan ik een kopje suiker
lenen als ik het nodig
heb".
Er is een zwembad in de
tuin en een vijver met
een kunstmatige water
val.
Onder haar onbezorgde
uiterlijk is Rose Marie
een gevoelige en senti
mentele vrouw, die nog
steeds moet wennen aan
het leven van een wedu
we. Zij zoekt nu gezellig
heid bij haar andere ge
zin: de van Dyke's: Ma
ry Tyler Moore en Morey
Amsterdam. „Ik heb me
nog nooit zo met een
groep mensen verbonden
gevoeld." vertelde ze,
wanneer we allemaal
naar een feestje gaan zit
ten we in vijf minuten
tijd bij elkaar in een stil
hoekje".
Ze kan uitstekend koken
en is gespecialiceerd in
de Ttaliaanse keuken, die
zij vol zelfvertrouwen als
„buitengewoon" aanprijst.
Haar specialiteiten zijn
kalfsvlees met parme
zaanse kaas en een rolla
de van kip.
Haar kleren zijn aange
meten en eenvoudig, of
schoon haar garderobe
uitgebreid is. Zij bekent:
„Kleren zijn mijn lief
hebberij vooral bontjas
sen en bontkragen" Daar
van heeft ze er negen,
alle eöht.
Rose Marie rijdt elke dag
in een sportwagen naar
haar werk. Georgiana
heeft een Convertible om
naar haar school en naar
de stallen te rijden.
Rose Marie begint zich
langzamerhand aan te
passen aan haar nieuwe
leven, maar het is niet
gemakkelijk. Ze aan
vaardt het en denkt
slechts aan haar carière
en aan de toekomst van
haar dochter.
(Van onze radio- en t.v.-redacteur)
HILVERSUM In het kader van de
jaarlijkse SUS-actie steunt de KRO-radio
met een landelijke wedstrijd op zaterdag
6 februari de lotenverkoop ten bate van
vele charitatieve instellingen.
Iedere luisteraar, die aan deze wed
strijd in het „Dj inn"-programma wil
deelnemen, dient zich per briefkaart met
vermelding van naam, adres, beroep en
gezinsgrootte te wenden tot KRO-Djinn,
Emmastraat, Hilversum, voor 1 februari
a.s. Op die zaterdagochtend staan op vier
verschillende, ver van Hilversum verwij
derde plaatsen in ons land, mobilofoon
wagens, waarin zich KRO-reporters be
vinden.
De radioverslaggevers zijn in het bezit
van de briefkaarten met adressen van
luisteraars uit de streek, welke de mobi-
lofoonposten beslaan. Bovendien is aan
elke reporter een lijst met vele vragen
uitgereikt, die voor een belangrijk deel
betrekking zullen hebben op het Djinn-
programma. dat die ochtend wordt uit
gezonden. Op een teken van Kees Schil-
peroort in Hilversum zullen de reporters
zich per auto op pad begeven naar de
inzenders van de briefkaarten en hen
thuis enige vragen stellen. Worden deze
vragen goed beantwoord, dan krijgen de
gelukkigen niet alleen een SUS-lot, maar
bovendien maken ze een gerede kans
een van de vele fraaie door de SUS be
schikbaar gestelde prijzen als een tv- en
radiotoestel, een grammofooncombinatie,
wollen dekens etc. te winnen.
Wij zouden de trouwe Dj inn-luisteraars
willen aanraden, ditmaal met nog meer
aandacht naar dit populaire KRO-pro-
gramma te luisteren, omdat, zoals gezegd,
vele vragen betrekking hebben op de
inhoud van deze uitzending.
HILVERSUM Zondagavond zendt de
NTS van 21.15 tot 22.05 uur op Neder
land 2 een filmdocumentaire over het
Louvre uit. Het betreft hier een produk-
tie van de Amerikaanse tv-maatschappij
NBC, die 17 november j.L voor de eerste
maal als extra-programma in Amerika
werd vertoond.
De verteller bij de beelden over dit
wereldvermaarde Parijse museum aan de
Seine met zijn ruim 300.000 kunstwerken,
is de befaamde acteur Charles Boyer. Er
waren vijf maanden van confereren voor
nodig vóór de Franse minister van
cultuur en het departement van de Fran
se nationale musea toestemming tot het
filmen in het Louvre gaven.
CAPE KENNEDY Het werk aan het
omvangrijke Amerikaanse maanreispro-
ject en raketlanceerprojecten is voor de
vijfde keer in minder dan een jaar stil
komen te liggen door een staking van
bouwvakarbeiders.
De staking, waarbij tussen de 3700 en
4300 arbeiders betrokken zijn, is ontstaan
door een geschil over lonen tussen
bouwvak- en vakbonden enerzijds en een
Cape Kennedy-aannemer anderzijds.
Door de staking is het werk aan 44
projecten, waarbij contracten ter waar
de van 192 miljoen dollar betrokken zijn,
stilgelegd. De assemblage van de 52 ver
diepingen hoge Saturnus-5 maanraket is
er het belangrijkste van. Alle 1200 arbei
ders die aan dit project van 100 miljoen
dollar werken zijn weggelopen.
Een groot aantal lezers van Te-
levizier is boos op ene heer Leo
Kool, die in „Achter het nieuws"
geregeld met een gelaat van „pas
op, ik doorzie u" mensen moeilijke
vragen stelt. De redactie van Tele-
vizier heeft onlangs een hele rij be
kende gezichten van de teevee af
gedrukt, met daarbij in rubriek-
vorm de antwoorden van de eige
naren dezer gezichten op een stel
vragen zoals „wat is de kleur van
uw ogen?", „welke maat schoenen
draagt u?", „wat voor auto heeft
u?", „waaraan heeft u een grote
hekel?" en wat vindt u het beste
programma van de teevee?"
Op de meeste van de vragen ant
woordde de heer Leo Kool ronduit:
dat gaat u niet aan". En daarover
zijn de Televizierlezers nu boos.
Iemand die iedereen voor de
beeldbuis vragen stelt over netelige
kwesties en daarbij als een terrier
vasthoudt als het slachtoffer zich
er met een Jantje van Leiden pro
beert af te maken, die moet, zeggen
de Televizierders, ook rond voor de
dag te komen met de intimiteiten
van zijn persoon en zijn privé le
ven, als hem daarnaar gevraagd
wordt.
Ofschoon ik de heer Kool niet
precies de man vind met wie ik
graag eens voor de camera een
praatje zou willen maken, moet ik
toch. de ingezonden-stukken-
schrijvers van Televizier ongelijk
geven. Het gaat de redactie van
Televizier, of de lezers, inderdaad
geen snars aan of Leo Kool grote
voeten heeft, of hij van uiensoep
houdt, of hij vroeg opstaat en wel
ke kleur zijn pijama heeft. Daar
heeft niemand iets mee te maken
dan de heer Kool zelf, en eventu
eel zijn allernaaste omgeving.
De televisie heeft de verkeerde
indruk gevestigd dat alle twaalf
miljoen Nederlanders alles mogen
en moeten weten van de 11.999.999
andere Nederlanders. Maar dat is
een verkeerde interpretatie van het
begrip communicatie. We hebben
wel recht op iemands mening over
een bepaalde zaak, en dan trou
wens alleen nog maar als hij die
wil geven, maar met zijn schoenen
zijn tandenborstel en alles wat de
man verder privé aanbelangt, heb
ben we inderdaad geen biet te ma
ken.
Nu mag u opmerken dat Leo
Kool wel ongeveer de laatste man
is die dat mag zeggen, omdat het
zijn vak is de mensen het hemd
van het lijf te vragen en dat hij
derhalve een ander het recht moet
gunnen hetzelfde te doen. Jawel,
maar in „Achter het nieuws" en de
andere teevee-rubrieken waarin
men meningen uit mensen perst,
is het tot dusver slechts bij figuur
lijke hemdien gebleven. Wanneer
Zondagavond om 10.10 uur brengt
de VARA de aflevering van Mai
gret op het scherm. Deze afleve
ring heet „Maigret en de kruide
niers". De foto toont een scène
uit deze aflevering met Kees Brus-
se als Maigret, geflankeerd door
de Belgen Marcel Hendrickx en
Wies Andersen.
BONN Zal de paus ook verdienste
lijke leken tot het kardinaalspurper roe
pen? Deze vraag stelt mgr. W. Kampe,
wijbisschop van Limburg aan de Lahn,
naar aanleiding van de recente kardi
naalsbenoemingen. Hij wijst erop dat de
paus ook verdienstelijke priesters als pa
ter Bevilacqua en mgr. Cardijn tot het
kardinalaat heeft geroepen zonder dat
zij bisschop gewijd zijn en dat hij nog
meer kardinalen wil benoemen.
Het kerkelijk recht, zo zegt mgr. Kam
pe, laat de mogelijkheid open dat leken
tot kardinaal worden benoemd. Het is
overigens niet de eerste maal, dat de
aandacht op de mogelijkheid van leke-
kardinalen wordt gevestigd. Onlangs nog
werden reeds als kandidaten daarvoor
genoemd de Fransen J. Maritain en prof.
J. Guitton.
Volgens mgr. Kampe duiden de nieuwe
kardinaalsbenoemingen erop dat de paus
de lijn van het Concilie volgt en voor
bereidingen treft voor de instelling van
de senaat van bisschoppen.
(Advertentie)
we inzake de „human relations
tussen teevee en publiek toe zijn
aan het stadium waarin men in
derdaad het hemd moet gaan uit
trekken en de interviewer vraagt
welke maat is het en is het erg
vuil?, dan is er toch maar één ant
woord dat het laatste restje van
onze privacy nog even beveiligt:
Dat gaat u niet aan. Geen bliksem.
PRAET-MAECKER
„Ik kan u onze tournedos aanbevelen,
begeleid door de derde Hongaarse
rapsodie".
LEEUW
Het duizendste leeuwtje, waar men
zo met spanning op heeft gewacht, is
geboren. Begin vorige week kon Arie
van de Berg, de leeuwenoppasser van
het Burgers' Dierenpark in Arnhem,
zijn directie melden dat de mijlpaal
was bereikt en zelfs meer dan dat.
Een leeuwin heeft namelijk een
vierling geworpen en dat betekent dat
het duizendtal al direct met twee was
overschreden. Hoeveel mannetjes en
vrouwtjes onder dit aantal zijn is nog
niet bekend, omdat zulks pas vastge
steld kan worden, wanneer de leeuwin
en haar spruiten over enkele weken
voor het eerst naar buiten zullen ko
men. Tot die tijd blijven moeder en
kinderen in een donkere kraamka
mer, waar alleen Arie van de Berg bij
tijd en wijle een blik in mag werpen.
Voor de naam van de 100e leeuw
was een prijsvraag uitgeschreven. Een
jury heeft nu de naam Giba gekozen
(geboren in Burgers' Arnhem). De in-
zender van deze naam is de 10-jarige
Rut je Rutgers uit Arnhem, een jon-
getje uit de vijfde klas. Hij kreeg een 1
kostbaar boek en een gezinsabonne-
ment.
Horizontaal: 1. part hoogste kerke-
lijke rechtbank. 2. muzieknoot getij.
3. klein paardje. 4. omroepvereniging i
plezier. 5. dik touw. 0. rund loot.
7. de bast losweken. 8. deel van de
mast voegwoord. 9. van boven nauw
toelopend glazen vat drank. J
Vertikaal: 1. modder mand. 2. ri-
vier in Friesland reeds. 3. doos in i
de vorm van een rol. 4. dakbedekking 4
plaatsje in Brabant. 5. tegoed. 6. m
wiel ivoor. 7. meisjesnaam. 8. voor- i
zetsel bijwoord. 9. bijbelse figuur
a zeisei Dijwoorc
luchtig verblijf.
Elke OLVEH polis is winstdelend.
•|uaj iaqe e ja aj -g 'uajp 7,,'dja l
pbj '9 jaqap q sso iaj ua^oaf
'8 'I* 9a Z 'JJ03Ï jjajp 'i rpaA
•}jod sag e ua ei -g -uajoj 'i -jua
aojf '9 'laqesf g -joj ojsj *ap
-PW '8 q9 9J z jaap i joh
ONISSOldO
ONVEILIGHEID TEN PLATTE-
LANDE IN BELGIë
AALST. 30 januari 1915. In Aalst
en in het geheele omliggende distrikt!
heerschen de grootste armoede en el.#
lende. De bewoners der kleinere dor-#
pen en afgelegen hoeven verkeeren in#
voortdurenden angst, want nu gen-J
darmen sinds lang vertrokken zijn,}
bevinden de weinige veldwachters}
zich buiten staat om de veiligheid te!
verzekeren. i
Er heerschen middeleeuwsche toe-#
standen, inbraak en moord zijn aan de#
orde van den dag. Roo versben den#
loopen het land plat. Vijftien bandie-#
ten drongen vorige week een afge-i
legen hoeve binnen en namen al wat}
waarde heeft, weg. Zij vermoordden
een der bewoners. Te Meire drongen J
elf roovers met zwart-gemaakt ge-
laat, de woning eener weduwe bin_#
nen, mishandelden haar en namen#
haar geld en sieraden mee.
Te Galmaerden vielen zes bandie-i
ten het huis van twee broeders bin-1
nen, die zich verdedigden en doode-I
lijk gewond werden. Deze lijst van!
schanddaden zouden wij met vele nog!
kunnen uitbreiden.
257. De zakenlieden met
hun contracten hadden wei
nig kans de winnares van
het Song-Festival voor hun
maatschappijen te strikken.
Jackie zette geen enkele
handtekening, duwde alle
documenten van zich af en
verklaarde vriendelijk, dat
zij op haar manager wacht
te. Maar de baron liet wel
lang op zich wachten. Dat
kwam omdat intussen ande
re lieden hem iets wilde la
ten tekenen. Hij was op zijn
tocht naar het podium te
rechtgekomen in een grote
groep aanhangers van Fran_
kie, die luide hun afkeuring
over de uitslag luchtten. Zij
hadden vellen papier en
pennen gereed en probeer
den zoveel mogelijk hand
tekeningen te verzamelen
op de protestlijsten. „Het
is niet fair!" riepen zij de
baron toe, die zij als een
der hunnen beschouwden.
„Vindt u het ook niet, me-
vroi?! Elk jaar nog heeft
onze Frankie gewonnen en
nu geven ze de prijs aan
dat wicht! Teken hier, me-
vroi; wij vragen om een
herstemming!" „Het spijt
mij. dames, maar ik ben
het met de uitslag roerend
eens!" verklaarde de ba
ron naar waarheid. „Jackie
Spinet heeft geen herstem
ming nodig om aan te to
nen dat haar stem meer
waard is dan die van Fran
kie Gezien de omstan
digheden waren deze woor
den weinig diplomatiek. De
roerige dames gingen dan
ook onmiddellijk over tot
andere taal. waarbij hun
handtassen stevige argu
menten waren..
