5URAE ement BAYER I Al sinds vele jaren is Aspirin overal ter wereld de meest gebruikte pijnstiller. Waarom zou üdan gaan experimenteren met allerlei middeltjes. Staken tegen de overheid: boeiend proefschrift Brabantse socioloog een van )MMATIES r STOPPEN CNEGEERD discussie jongeren Volkshochsch ule organiseert wekelijkse cursussen wen... heer in het verkeer ïudo-politieman veroordeeld Hobbv Gewoon plat „Macht spasz" Nederlanders laten hun Duits bijslijpen Nederlanders Spreekvaardigheid Voorlopig geen uitgave „Lunch Verzetshelden De norm Soldaat Te betreuren Wat protestants Handstandje Barse Bassen? Kaas Citaten 55 ran onze correspondent) LBURG De Middelburger niet verschenen was, had op her 1964 op de Langevielebin- te Middelburg opzettelijk niet lan een bevel om te stoppen politieagent toen hij op zijn waarop achter hem twee iraren gezeten, over die brug was doorgereden. De officier erdachte reeds eerder voor een feit veroordeeld was en dat aar iemand is, die zich wei- ekt van een bevel om te stop- de politie. De vorige maal was 'deeld tot 75 gulden boete. Hij is een week voorwaardelijk proeftijd van twee jaar en 75 15 dagen. De politierechter conform. en E., 19 jaar, timmerman te lland, had op 21 november van jaar, toen hij als bestuurder notorfiets op de Hilsedijk door ïtmeester van de Rijkspolitie en was gemaand, opzettelijk lan aan dat bevel en was met cht doorgereden. Hij verklaar der, dat hij het stoplicht niet d en dat hij wegens de mist op zijn stuur had gelegen. De ster had hem tenslotte bij de woning aangetroffen. De offi- lat verdachte blijkbaar weinig id voor 't gezag. Hij heeft nog nden tegoed wegens verzet te- olitie. Hij eiste een week on- delijk. De politierechter maak- gulden of 20 dagen van. kere De V.. die niet versche- had op 11 oktober van het ir op de hoek Gortstraat - Var- t te Middelburg een aanrijding ;t een andere auto en was zon- oppen, hoewel er een behoor- ide aan de aangereden auto's taan, doorgereden. De getuige dit gezien en hij zette de za- ;n. De officier vroeg voor óit i De V. 75 gulden of 15 dagen, erechter vonniste conform. en en wd ert sch is DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 30 JANUARI 1965 .9 gemeente en men zal uiter- wel graag bij het centrum probleem is in deze streek, eenmaal geen groeiende ten- n het is moeilijk uit deze im- •aken. iiscussie sprak hij de hoop uit ele zaak voor 1 januari 1966 g zal krijgen, maar dat staat zien. Als het lang gaat duren, de herindeling een sentimen- ;pelen bij de gemeenteraads- fen in 1966. En dat zou te be- jn. Overigens bestaat de moge dat de minister van Binnen - ken hiertoe enige maanden uit kunnen geven. Voor één ge- egheel West-Zeeuwsch-Vlaan- ïtte hij de tijd nog niet rijp, wel in de verdere toekomst. NGEN De politierechter te rg zag gisteren een pseudo-pofe» oor het hekje verschijnen. De J. R., 30 jaar, liep met zijn c in zijn woonplaats Vlissingen len, toen een auto voor hen in- afsloeg. R. meende voorrang De bestuurder had gestopt en had hem naar zijn naam ge- och de ander weigerde die te Verdachte had toen een identi- s van zijn echtgenote getoond, jd dat zij nog bij de technische gsdienst van de Rijkspolitie 'erdachte verklaarde hierover, cwijs, toen hij zijn zakboekje uit nam. in zijn hand terecht was Hij. noch zijn vrouw waren jolitie-ambtenaar. De officier t feit wettig en overtuigend be- vorderde ƒ100 of 20 dagen, erechter zei hem. dat hij der ingen achterwege moest laten hem met 75 gulden of 15 da- eeft als favoriet Ineke Heems- bben) met Willy Spelt (Zwem- Minick Guënet (ENT) als sterk- •standsters. Heren 200 m school- Olympisch deelnemer Hemmy rae) het op moeten nemen k. van Altena-Robben) en Mar- ikels (PSV) en daar helemaal nakkelijke kluif aan hebben. sche finaliste Betty Heeukels (P favoriet vooro de 200 m. wis- zij het niet gemakkelijk knj- haar Olympische ploeggeno- Tigelaar. Vinus van Baaien Olympisch deelnemer uiteraard iet van start op de 100 rn- maar zal verwoede tegenstand krijgen van Evert Kroon, Jan Beijering (Tiel). Men j of Peter de Jager nu eens c Bredanaar onder de minuu£ nmen. Roelke van Vliet (Rob' ia Mulder (GZPC) zullen tl- veel toegeven op de 100 m- dames terwijl er bij de 100 nj* heren er 5 deelnemers ztfy i de 1.06 nl. Rob Dix (HPC. Druwe (Robben), Chris van pJV Daniel Honoré (ENT) en Ha (Surae) wie zal dit nu gaa f finaliste Klenie Bieflioll uiteraard de kanshebster schoolslag dames maar Ton- tool (Zwemlust) en Rita Tig^" bben) zijn tegenstandsters waa voor zal moeten oppasse wisselslag pers, heren is ®e lag met K. Koper (HPC), A1}" nans, Robben en Jean Franc® hien als de sterksten. Bij g estafetten is de Robben i >ij de dames met als 1Pe GZPC en PSV en bij de heren iet! PU en rsv en dij ac »--- ei als grootste tegenstandcier Zwemlust en HPC. De hc^e als extra stimulans de strij wisseltrofee. +Tn vrijeslag estafetten rntmj®1 vrijeslag estafetten is e Robben wederom de 'aY° GZPC en PSV. Bij de her^n PC een goede kans niet ïlust. DUITSERS VERDIEPEN ZICH IN NEDERLANDS Mevr. Ludwig-Rynders (75) ge boortig uit Hoorn die de cursus Nederlands aan de Gronauer Volkshochschule geeft. Met Nederlands bereikt men in de wereld maar een hee be scheiden taalgebied, een gebied dat in het Vlaamse zuiden ook nog zeer gevoelig is voor vreemde penetratie. En omdat we uit ervaring weten dat maar weinig buitenlanders bereid zijn onze taal te leren en we uit te respecteren eigenbelang behoefte hebben aan goede zakelijke en ideele relaties met het buitenland zetten we onze studerende jeugd voor een stug bezet lesrooster waarin Frans, Duits en Engels allesbehalve een facultatieve waarde vertegenwoordigen Op sommige middelbare Duitse scholen, met name in de grensstreken, komt 't Nederlands als keuzevak op 't lesrooster voor. De Gronauer Realschule biedt b.v. deze mogelijkheid. De lessen worden er gegeven door een Enschedese leraar, de heer Vonk. Zijn leerlingen zijn ongeveer 15 jaar. De cursus begint meestal optimistisch met een flink aantal leerlingen. „Wel dertig" is ons verzekerd. Het aantal begint echter te slinken naarmate met het vorderen van het schooljaar de examenstof de volle dige aandacht opeist. De Gronauer Volkshochschule, die zetelt in de Rathausturm, organiseert cursussen Nederlands, die al twaali jaar geleid worden door de thans 75- jarige mevr. Ludwig-Rijnders een vi tale Hollandse die onmiddellijk en ad rem reageert als we onbedachtzaam haar geboortestad Hoorn een dorp noe men. Als jeugdige lerares is ze inder tijd de Frankfurter koopman Ludwig gevolgd naar Ned. Indië. Ze gold toen als een talentwonder. Gedurende een 25-jarig verblijf op Java (o.a. Ban doeng) leerde ze er vlug nog wat oosterse talen bij. Het echtpaar Ludwig vestigde zich na de oorlog in Gronau maar onder houdt talrijke contacten met Neder landse relaties. Behalve „Holland isch" geeft ze nog andere taalcursussen .aan., de Volkshochschule. Het Nederlands onderwijs is- vooral grammaticaal ge fundeerd en probeert een zo groot mo- gelijke woordenkennis onder het bé- reik van de leerlingen te brengen. De complete cursus duurt drie trimesters. Aan het eind daarvan is de leerling zover gevorderd dat hij een eenvoudig gesprek kan voeren en een niet te in gewikkelde tekst kan lezen. Het aan tal cursisten is ongeveer twintig per jaar; ze komen uit verschillende krin gen en hebben vaak ieder voor zich een ander motief. Soms is de keuze van het Nederlands alleen maar be paald door een toevallige hobby. DAT is b.v. het geval bij een 43-ja rige textielman die zijn medecursis ten laat genieten van zijn permanente obstructie tegen de harde g en sch Hjj is voor vrije vertaling. Als de le rares hem de Nederlandse tegenwaarde vraagt van de zin: „Das Schiff liegt im Haf en von Scheveningen" antwoord hy zonder blikken of blozen: „Het sjip ligt in de haven van Amster dam". Zo'n grapje kan er best af in een serieuze „SCtunde". Een 23-jarige „Optiker" heeft min stens 50 procent Nederlandse klanten Het ergert hem dat hij ze niet vol waardig in hun eigen taal te woord kan staan. Dat moet hij nu overlaten aan zijn moeder die enige jaren in Nederland geleefd heeft. Van de cur sus Nederlands hoopt hij dat ze de ergste taalbarrières zal opruimen. Een Buchhterin werkt in een be drijf waarin veel Nederlanders werk zaam zijn. Ze wil gemakkelijker con tact met deze mensen maar haar voor naamste reden is toch: oprechte sym pathie voor het Nederlands. VRIENDEN hadden tegen een Kauf- mannisclie Anngestelte (kassierster) gezegd: „Och, Nederlands dat is ge woon een beetje plat". Dat zou voor haar toch al niet meegevallen zijn, om dat ze afkomstig is uit het Ruhrgebied De werkelijkheid viel nogal tegen. Ze ziet nu wel in dat het een echte taal is. Maar daar ging het tenslotte om; ze wilde per se een vreemde taal le ren. Een jeugdige dessinontwerpster heefl veel „Bekannte in Holland" die ze graag bezoekt. Maar omdat ze bij de tijd wil blijven grijpt ze dan graag naar een Nederlandse krant. Gevolg: Deelnemers aan de cursus Duits ergernis, omdat de geheimen van de wereldpolitiek in het Nederlands niet te ontraadselen zijn. Na de cursus hoopt ze geen reden tot ergernis meer te hebben. De oudste van de cursus is een 70- jarige gepensioneerde Bundesbahnin- spektor die in de praktijk van het le ven al een aardig mondje Nederlands heeft opgedaan, maar de voorraad Ne derlands graag wil laten aanvullen en bijslijpen op de cursus van de Volks hochschule. Hjj is gevoelig voor de sfeer van de Twentse markten en be zoekt ze per fiets. Laat nu uitgerekend deze vriend van Nederland het slachtoffer zijn gewor den van een miezerige nozemstreek. Tóen hij in augustus van dit jaar de Enschedese markt bezocht sneden kwajongens zijn fietsbanden aan flar den. De jongeren van het gezelschap: een ambtenaar van de Bundesbahn, een bankbediende (23) een douane ambtenaar en een gymnasiaste ver ontschuldigen de uren die zij aan het Nederlands wijden met de opmerking ach ja, es macht Spaz. Maar de man nelijke partijen in dit kwartet hebben toch ook één oog gericht op profijt in de praktijk. Ze hebben dagelijks con tact met Nederlanders en hopen van hun cursus het beste. De Gronauer cursus zou niet com pleet zijn als de liefde niet een darte le partij meeblies. Een der deelneem sters, een stenotypiste, bekend blo zend dat ze een „Hollandischen Freund" heeft, wiens 90 procent zij hoopt te worden. Ze zal hem volgen naar zjjn Heimat. BEHALVE Nederlandse lessen voor Duitsers organiseert de Gronauer Volkshochschule Duitse lessen voor Nederlanders. Ze duren eveneens drie trimesters. De cursusprijs is zeer aan lokkelijk en bij het begin van het eer ste trimester storten zich meestal zo'n tachtig cursisten in het Duitse avon tuur, dat eigenlijk allesbehalve een avontuur is, maar een aan ervaring getoetst en wetenschappelijk gefun deerd systeem om in zo kort mogelij ke tijd de kennis van het Duits zo ro yaal mogelijk op te halen. Er zijn vier groepen cursisten die op vrijdagavonden en op zaterdagmid dagen in de Rathausturm bijeenko men. Op zo'n vrijdagavond troffen we on der de cursisten twee „gebreveteerde" leraren Duits aan met ervaring in hel vak. Ze waren 63 en 55 jaar. Het les rooster had hen dit schooljaar mis deeld met Duits, maar om toch een zc levend mogelijk contact met die taa" te houden hadden ze ingeschreven voer de Gronauer cursus, die ze een parig prezen. Deze cursus veronderstelt de gram matica voor „gekend". Constateren d< docenten Paping of Fuchs bij enige cursisten een hiaat in schoolse ken nis dan zorgen ze voor een (gesten cild) opfrissertje. WAT de cursisten vooral waardeer den was dat de lessen onmiskenbaai de spreekvaardigheid verhogen. In di' opzicht was vooral een drietal jonge re onderwijzers erkentelijk voor de ge volgde onderwijsmethode. Een ervar studeert l.o. Duits, twee hebben deze acte reeds, maar gebruiken dit jaai als een betrekkelijk rustige overbrug ging tussen l.o. en m.o. studie. Bevor dering der spreekvaardigheid is ook andere deelnemers zeer welkom. Daaronder bevinden zich drie echt paren, wtee vertegenwoordigers met hun echtgenoten en een sociaal werker die met een (tot voor kort actieve) so ciaal werkster getrouwd is. Ze zullen hun woordje kunnen doen als ze in het komende zomerseizoen Duitsland als vakantieland kiezen. Verhoogde spreekvaardigheid za) ook de zestigjarige kolenhandelaar tc pas komen als hij zijn relaties uit hel Ruhrgebied moet opbellen. 4 De jongste cursist is een 17-jarige UTS'er die het laatste jaar op de HBS moeilijkheden had met Duits, dat op z'n fatsoen trok en zich wreekte cloor zich juist op die taal af te gaan beulen. „Zo erg is 't niet aangekomen" zegt hij nu „het is nu een fijne hobby" DOCENT Paping laat zijn cursisten lezen uit een selectie korte verhalen van gerenommeerde Duitse schrijver? (o.a. Werner Bergengruen. Heinrich De Duitse leraar Paving Böll. Kurt Kluge, Thomas Mann). Hij heeft nu Berthold Brecht onder han den. De vele onderlijningen in zijn tekst wijzen er wel op dat deze om streden maar belangrijke figuur met Duitse „grundlichkeit" behandeld zal worden. Wil de heer Paping de conversatie prikkelen, dan leest hij met zijn cur sisten. krantenartikelen. De heer Fuchs volgt hetzelfde systeem maar iaat hoorspelen lezen (Bachman, van Heinrich Böll „Klopfzeichen", Eich Hildesheimer enz.) waarbij hij de rol len laat opnemen door de cursisten (Advertentie) Cursus Nederlands lende motieven uit verschïl- Beide docenten besteden vooral aan dacht aan het vitale, moderne Duits (al was Gras er niet bij). Aan het einde van elk trimester wordt in de Volkshogeschool Nord- walde een speciaal weekend gehouden Ook gezamenlijke reizen verhogen de aantrekkelijkheid van deze cursus. In de afgelopen zomer maakte men een reis langs de Rijn. Het is fijn weer te leven zonder pijn Verkouden Hoofdpijn Spierpijn Neem snel Aspirin. Daar knapt u van opASPIRIN 20°/o voordeel bij aankoop van gezinsverpakking van 100 tabletten. DAAR STAAT ACHTER 55 UTRECHT De uitgave van het nieuwe dagblad „Lunch", dat op 1 februari in de grote steden zou verschijnen, is voor onbepaalde tijd opgeschort. Dit heeft de initiatiefnemer, de heer P. S. M. de Bruin aangekondigd in zijn advertentieblad „Het Stadsblad", dat in een oplage van 135.000 exemplaren in en om Utrecht wordt verspreid. De heer De Bruin heeft na de annulering van de drukorder door drukkerij Lumax in Utrecht geen kans gezien om elders in Utrecht op gelijk waardige wijze zijn plannen te realiseren. Zoals wij reeds meldden weigerde Lumad een drukkerij van het Nederlands Katho liek Vakverbond, het nieuwe dagblad te zetten en te drukken, omda men het niet eens kon zijn met de opvattingen van de heer De Bruin over de Neder landse dagbladpers. KNIPSEL- NIJMEGEN In de aula van de ka tholieke universiteit van Njjmegen pro moveerde vrijdagmiddag drs. F. A. M. Verleisdonk, (in 1932 te Asten geboren) tot doctor in de sociale wetenschappen, op een proefschrift dat tot titel droeg: „Stakingen tegen de overheid, de veran derde positie van de Westeuropese vakbeweging, gezien tegen de achter grond van de sociaal economische ont wikkeling". Promotor was de hoogleraar dr. F. van der Ven. Sedert het begin van de vijftiger jaren vervagen in de Westeuropese landen de traditionele scheidslijnen tussen de ar beidersbevolking en de overige groepen van de samenleving. In de politiek be kennen ondernemers zowel als werkne mers „kapitaal zowel als arbeid", links zowel als rechts, zich ondanks reserves, steeds meer tot een gemeenschappelijke ideologie, de een of andere nationale va riant van het huidige westerse kapitalis me, aldus de promovendus in zijn proef schrift. Deze groeiende maatschappelijke sa menvloeiing is niet zo maar uit de lucht komen vallen, doch is daarentegen in niet onbelangrijke mate het resultaat van een proces van gestage economische groei. Evenmin als de economische, verliep ech ter de sociale ontwikkeling zonder schok ken. De overgangen tussen de groeifases waren gekenmerkt door sterke sociale spanningen: soms ontladen deze span ningen zich in stakingen tegen de over heid, waar deze tekortschoot in haar ty pische functie: het scheppen en in stand houden van de algemene voorwaarden en van een institutioneel kader, waarbinnen een pluraliteit van belangen tot gelding kan komen. Naar aard, omvang en in tensiteit, waren deze stakingen een af spiegeling van de stand der betrekkingen tussen de arbeidende bevolking en de westerse industriële samenleving. Dit is het thema waarin het proef schrift geschreven wordt aan de hand van het gedrag van de Engelse, Franse en Duitse vakbewegingen, die als vertegen- woordigers van drie onderscheiden syn dicale typen, representatief worden ge acht voor de Westeuropese vakbeweging. De jonge doctor heeft in zijn proef schrift beschreven, hoe na het begin van de industriële revolutie twee ni^'iwe so ciale klassen ontstaan: ondernemers en loonarbeiders, en hoe het aanvankelijk de ondernemers zijn die hun stempel op de nieuwe maatschappelijke ordening druk ken. Dit roept de reactie op van de loon arbeiders, die zich aaneensluiten in vak bewegingen en weldra ook in politieke partijen. Voorts behandelt de promovendus de staking tegen de overheid in de startfase van de industrialisatie. De overheid staat daarbij vaak aan de kant van de werkgevers. Het is het tijd perk van de oppositionele vakbeweging, die uitgesloten van de sociaal-economi sche en politieke beleidscentra, alle macht en energie concentreert op een so ciale omwenteling. Het laatste gedeelte van het proef schrift omvat de sociale en economische werkelijkheid van de periode na de tweede wereldoorlog, waarin de betrek kingen tussen vakbonden en overheid, en tussen vakbond en ondernemers, ingrij pend worden gewijzigd. Aanvankelijk in de loop van de 40-er jaren uit barre noodzaak, later in de 50-er jaren logisch uitvloeisel van ingrijpende economische veranderingen. De beschouwingen wor den afgesloten met een slotconclusie, waarin de goede en kwade kansen van de toekomst met betrekking tot de stakin gen tegen de overheid, enigermate tegen elkaar worden afgewogen. KRANT Het weekblad van het Humanistisch Verbond „Mens en Wereld" Is het eens met het socialistisch Kamerlid Kleywegt, dat Elseviers Weekblad vanuit een fascistische mentaliteit wordt geredigeerd. nno, „Toch had het maar een haar gescheeld of Elsevier was inderdaad nog 1944 voor het eerst verschenen, naar het voorbeeld namelijk van Goebbels lijfblad Das Reich. Maar niet /eveel mensen lezen Propria Cures. dat da aan het licht bracht, en het is al maal al zo lang geleden dat Lunshof de zaken nu wel weer eens op zijn kop denkt te kunnen zetten. Duidelijker „bewijs" heeft Kleywegt al nauwelijks nodig, maar hij zou ookhet slotvan Lunshofs „verdediging" kunnen citeren, dat luidt: „Zo wy op het terrein van de politiek een geloofsbelijdenis hebben, dan is het zeker wel deze. te geloven in de duurzaamheid en het nut van onze parlementaire instellin gen, die, goed geleid, ons volk tot heil kunnen zijn. Doch die, wanneer zij slechts een verlengstuk van bepaalde belangengroepen vormen, ons allee een wrange smaak in de mond geven dat er iets verrot is In istaat Neder land". Herinnert u zich dat verwijt niet meer, dat het parlementarisme alleen maar bestond uit de verdediging van bepaalde (vooral nooit zeggen welke!) belangen, herinnert u zich niet meer hoe verrot de natie wel was en herinnert n zich niet meer de roep om een sterke leider? Het onbeholpen Nederlands waarin de heer Lunshof zijn politieke geloofsbelijdenis tot uiting brengt („zo hij er al een heeft" sic!), had onverkort in Volk en Vaderland kunnen staan. Voor de wat jongere lezers: dat was het blad van de N.O.B., ook al zo'n organisatie vol verzetshelden Twee mensen die trouwen, weten ook dat zij door hun huwelijk een zen-* ding, een ideaal op zich nemen, nl. elkaar gelukkig te maken ook door het opbouwen van een gezond en gelukkig gezin. Het gezonde hiervan kun je niet zomaar afmeten aan de hoeveelheid kinderen, maar aan de oprecht heid van de toewijding en liefdevolle verantwoordelijkheid die hier beleefd worden. Ook de motieven tot het spreiden van de geboorten worden inge geven door die toewijding, verantwoordelijkheid en zorg voor elkaar, voor de reeds aanwezige kinderen en hun opvoeding, voor de hele samenleving. De beslissing tot wachten moet dus altijd als grond de liefde hebben. Is het gezien dit grote geheel dan nog wel zo erg belangrijk, via welke methode de ouders de geboorten regelen? Of kan men stellen dat zij samen moeten beslissen, welke methode in hun situatie de „beste" is, d.i. welke methode het minst de liefde schaadt, het meest de liefde bevordert en ver diept. Want dat is de norm: de daadwerkelijke liefde. Is in dit opzicht het „biologische" verloop van de geslachtsdaad het belangrijke óf gaat het er primair om, te zien vanuit welke gezindheid ingegrepen of intact-gelaten wordt? Ik kan dus moeilijk zeggen, wélke methode goed of niet goed, ge oorloofd of ongeoofloofd is. Ik kan en moet wel zeggen dat ieder mens in elke situatie voor de opdracht staat lief te hebben, dat egoïsme „zonde" is van mensen en zo voor God, dat juist die liefde de meest persoonlijke opgave is. Niet de methode of techniek is beslissend, maar je levenshouding die de eigenlijke zin bepaalt van elke levensdaad. (Dr. H. Spee in „Wij") Wat brengt een totdantoe oppassend soldaat er toe, ineens een be- tonbalk op een rails te leggen of een vliegtuig te kapen? Is het inder daad niet de wens om op te vallen? De massale uniformiteit van het leger, met de dwingende kleurloosheid van zijn strakke regels, kan blijkbaar die wens onderdrukken tot over het kritieke punt heen. En dan barst het individuele naar buiten in de misvorming van radicale dwaasheden, die niet alleen maar bravourestukjes zijn. De tragiek van jonge mensen, die ons land zojuist heeft meegemaakt onderstreept nog eens de eis van aandacht voor de afzonderlijke per soon. In het leger, in de maatschappij. Niemand wil alléén maar 'n nummer zijn. (Noordhollands Dagblad) Ook uit het menselijk brein kunnen vreemde dingen te voorschijn komen. Neem die Engelse arts, die volhoudt dat een beter begrip voor wiskunde kan worden bereikt als je elke morgen één minuut op je hoofd gaat staan. Eon experiment op grote schaal in Londen zou bovendien hebben aange toond, dat het eten van tomaten deze wetenschap bevordert. De kennis van de moedertaal zou daarentegen aanmerkelijk beter worden, indien elke morgen gedurende enige tijd ademhalingsoefeningen worden verricht voor een open raam, zulks gecombineerd met het eten van suiker klontjes. Een dieet van eieren beveelt de arts aan voor wie vreemde talen wil spreken, en yoghurt tot heil van een goed schoolgedrag. Dit alles opent perspectieven op nooit gedroomde resultaten van onge dachte middelen. Helaas staan nog veel te weinig gemeentebestuurders vijf minuten op hun hoofd eer de raadsvergadering begint, ofschoon het ook wel eens lijkt alsof zy nooit anders staan dan zo. (Noordhollands Dagblad) Onze regering heeft besloten, dat de minister van Buitenlandse Zaken mr. Luns de regering en dus het Nederlandse volk zal vertegenwoordigen bij de begrafenis van Sir Winston Churchill. De regering heeft bij deze beslissing blijkbaar over het hoofd gezien, dat het hier gaat om de begrafenis van een zeer bijzondere figuur Om de man, aan wie wij als volk het in hoge mate te danken hebben, dat wij nu alweer bijna twintig jaar als een vrij volk verlost van tirannie kunnen leven. Van een dankbaarheid waarvan minister Biesheuvel zondag in plaats van de afwezige minister-president op overtui gende wijze getuigde. Juist op grond van die zeer bijzondere dankbaarheid, die wij de grote Engelsman verschuldigd zijn, hadden wij het vanzelfspre kend gevonden als onze premier zelf regering en volk zou hebben verte genwoordigd. Het is te betreuren, dat onze regering dit niet heeft kunnen inzien. De beminnelijke man, die 's morgens blijde zijn vrouw en kinderen kust, speels tegen de hond blaft en op zijn kantoor zelfs zijn schoenen uittrekt, verajidert op sommige momenten in een ander mens. Dat is wanneer de telefoon gaat. Hij neemt de hoorn van het ringelding en zie: zijn voorhoofd rimpelt, zijn ogen worden koud en de grote hand knijpt de hoorn bijna doormidden. Van sympathieke tenor wordt hij barse bas. In Doematig Bedrijfsbeheer lazen wij, dat zulks de directie van een Amerikaans bedrijf niet zinde. Daarom liet die directie op elk tele foon een spiegeltje monteren. Dit sorteerde effect. Want niemand kijkt onvriendelijk naar zichzelf. En wie vriendelijk kijkt, spreekt door gaans evenzo. Iets voor u? (De „Utrecht"-band) Maar ik kan toch wel een beetje meevoelen met die rooms-katholieke broeder en zuster die in de war raakten toen de priester opeens verstaan baar Nederlands begon te zingen Een wereldbeeld kan dan wankelen. Dat is ook gebeurd toen nieuwlichters in protestantse kerken hele en halve noten gingen invoeren. En nieuwe bijbelvertalingen. Een pastoor meldde dat sommigen „volkomen in de war zijn met hun geloofsleven". In een Volks krantartikel bepleit Richard Auwerda om iedere zondag in elke kerk één heilige mis op te dragen volgens de oude ritus. „Iedereen kan dan de Heer dienen naar eigen wijs", schrijft hij. Een milde gedachte. Maar wel wat protestants, waarschuw ik als pro testant. (Trouw) Ook voor kaas za) op de duur gelden, dat de beste kwaliteit de strijd om de gunst van de consument zal winnen. Het is daarom verontrustend, dat j1* tvt3^ gezaghebbende zijde al herhaaldelijk twijfel over de kwaliteit van de Nederlandse fabriekskaas is geuit. Het is een nationaal belang een kwali- teitsprodukt te maken. De stijgende welvaart leidt tot steeds hogere eisen van de consument ook naar variatie. Dat is het succes van de Franse Kaassoorten. (de Boerderij) Men klaagt nu wel dat de schouwburg niet meer publiek trekt en haalt altijd maar weer die eeuwige boosdoener van een TV te voor schijn. Maar het irritante is, dat men niet ivil inzien, dat het publiek bezig is mondig te worden, dat het een duidelijke eigen smaak en voorkeur heeft, terwijl vroeger alleen maar rekening gehouden be hoefde te worden met de smaak van de heersende klasse. (Jan Kassies) Glas is doorzichtig, maar je kunt er ook je handen aan sneden. Wie een j ]e,.l helderheid zoekt in zyn geloven, in de geloofsmysteries, kan zich dodelijk wonden. (Wü) Niet zo lang geleden heb ik een begrafenisplechtigheid bijgewoond in een kleine kerk midden in een volkswijk. De dienst werd geleid door de pastoor en de kapelaan. Wonderlijk zoals deze mensen de kunst verstonden de in het Nederlands gesproken tekst heel dicht bij de mensen te brengen! ueen galmen of uithalen, maar zacht gesproken woorden tot de veertig mensen die erbij hoorden: het was vertroostend, eenvoudig, eerlijk. Ik moest telkens denken dat ik zo wel begraven wilde worden. Te zijner tijd dan. (Idem) Ik wist het verschil niet tussen een predikant en een trolleybus. Het werd me uit de doeken gedaan: als een trolleybus de draad kwllt raakt houdt te op. (Idem)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1965 | | pagina 17