ERGONOMIE
IS EEN
VAN DE
NIEUWE TAK
WETENSCHAP
Met een navrant ritme
Jeugdcriminaliteit neemt in
angstwekkende mate toe
f~
FRANSE PUBERS BEZORGEN POLITIE VEEL WERK
AardgasL
W.-Braba
Z.-Vlaan<
Van onder af
Oorzaken
Ergonomie
Klein beginnen
De ouders
Te weinig politie
Ergonomie - ergonomie - ergonomie - ergonomie - ergonomie - ergonomie - ergonomie
ergonomie - ergonomie
- ergonomie - ergonomie
BOEKENPLANK
TijgervierLirig
DAGBLAD DE STEM VAN
JANUARI 1965
De Horstink-Iessen over
het huwelijk
Openbaring en theologie
De boom der kennis
Als mens onder de mensen
Open kaart over
morele herbewapening
Concilietoespraken
Veldtocht in Noord-Afrika
Sovjet-Uni
VN-schul(
dele afk
Buiig
«li
Foto rechts: de geautomatiseerde ma
chine doet alles zelf en stelt de man
buitenspel. Deze situatie kan gevaar
oproepen.
met gereedschap
Foto links: spelen
blijft gevaarlijk.
Foto boven: Het navrante ritme van
de ongevallenzuil, verbijstert velen.
DEN HAAG Met eentonige tik worden de arbeidsongevallen ge
registreerd. Op de elektronische zuil in de expositiehal van het Veilig
heidsinstituut te Amsterdam flitst elke twee seconden een groen
lampje aan. Elke flits noteert een arbeidsongeval, waarbij letsel wordt
opgelopen. Elke 29 seconden schiet er licht in een geel lampje ten
teken, dat er minstens drie maar meestal meer dagen verzuimd moe
ten worden. En dan staat er op die zuil ook nog een reeks rode lampjes.
Hiervan licht er elke vier uur en 17 seconden een op. Telkens een
dode, telkens een trieste slag in een Nederlands gezin, 600 per jaar.
Met een navrant ritme tikken de
lampjes aan. Met een verbasterende
regelmaat wordt leed over mensen uit
gestort. Leed, dat voorkomen had kun
nen worden, want tachtig procent van
de bedrijfsongevallen zijn een gevolg
van menselyke tekortkomingen en had
den voorkomen kunnen worden. „Vei
ligheid is het bewust vermijden van on
aanvaardbare risico's," zegt een slag
zin van het veiligheidsinstituut. En er
worden nog teveel onaanvaardbare risi
co's genomen: door superieuren, die ter-
wille van de zuinigheid het met de vei
ligheid op een akkoordje gooien, en
door ondergeschikten, die al te stoer
over risico's heenstappen, of en dit
vooral bij het werken op tarief zich
alleen maar bekommeren om de pro-
duktie.
Ter bevordering van de veiligheid in
de bedrijven wordt al bijna honderd
jaar een niet aflatende activiteit ont
wikkeld. Het gevolg is dat de onge-
vallencijfers een dalende lijn vertonen,
.althans relatief, want in werkelijkheid
blijven ze op hetzelfde peil, omdat de
werkgelegenheid toeneemt en nieuwe
produktiemethoden verrassen met nieu
we gevaren. De mechanisatie en het in
gewikkelder worden van machines en
gereedschap scheppen situaties, waarop
He mens nog niet ingespeeld is. In deze
gevallen is er iets mis in de verhouding
tussen mens en machine. Veiligheid is
een mentale kwestie, maar aan de
geestesgesteldheid van de mens wordt
getornd door het onvermogen te voldoen
aan de eisen, die de machine of appa
ratuur stelt.
Vroeger voelde een man zich geluk
kig in een ketelhuis. Op de ketel prijk
ten drie meters, die hij in de gaten
moest houden, en verder stond hij ver
antwoordelijk voor de juiste stand
van een reeks handles en wieltjes,
waarmee hij de apparatuur zijn wil kon
opleggen. Daar groeide zo'n man in.
Daar leefde hij voor. Sinds kort is de
werking van de ketel geautomatiseerd,
afwijkende standen worden automatisch
gecorrigeerd. De ketel doet alles zelf en
zet de man buiten spel. Zijn enige
taak bestaat nog uit de controle van een
batterij wijzertjes, die niet langer ge
hoorzamen aan zijn inzicht, maar aan
de dwang van een elektronisch brein.
Voor de man is de dynamiek eraf,
'Zijn werk boeit hem niet meer. Hij valt
erbij in slaap en er gebeuren ongeluk
ken.
De klassieken zeiden al, dat een
gezonde geest slechts kan huizen ii
een gezond lichaam. Daarom dient be
halve de machine ook het arbeidskli
maat aangepast te worden aan het
acceptatievermogen van de mens.
Extreme temperaturen, lawaai en
trillingen maken prikkelbaar, grote
snelheden en wisselende versnellingen
belangen de concentratie krijsende
kleuren en te fel licht schijnen via de
ogen het gemoed te prikkelen. Tot
het arbeidsklimaat behoort ook de
sfeer, die door het persoonlyk ele
ment wordt bepaald.
.Ergos" betekent arbeidskracht). In
de ergonomie richt men zich op het zo
danig ontwerpen $n inrichten van ar
beidsomstandigheden, dat de spannin
gen, die het werk de arbeider oplegt,
zijn vermogen om deze te verwerken
niet overschrijden. De ergonomie zoekt
het juiste midden tussen overbelasting
van de werker en de onderbelasting van
het produktie-apparaat. Intussen hebben
zich al twee groepen van ergonomen
gevormd, n.l. zij die het zwaartepunt
leggen bij de machine en zij die de
mens als uitgangspunt nemen.
De argonomen, die de mens in het cen
trum van hun gedachten plaatsen lopen
het gevaar, dat zij de menselijke mo
gelijkheden onderschatten met als gevolg
te lage eisen aan de werker en arbeids-
onvrede. Bovendien staan zij mogelijk
met enige geringschatting tegenover
het rendement van de machines, die
soms miljoenen aan investeringen ver
gen. De andere groep ergonomen over
schat licht het menselijke arbeidsver
mogen. Nochtans zijn beide groepen
op zoek naar het juiste evenwicht tus
sen menselijke belasting en machinaal
vermogen. Er moet niet alleen van de
machine, maar ook van de mens op
alle aanwezige capaciteiten een beroep
worden gedaan, zowel in het belang
van de gezondheid en de waardigheid
van de mens als in het belang van de
produktiviteit.
Het werk van de ergonomen kan pas
tot zijn recht komen als men in de be
drijven bereid is tot overleg. Elke ma
chine elk produktieproces plaatst de
mens' onder een zekere druk. Uit onder
zoek en proeven kan men de zwaarte
van die druk leren kennen. Op grond
van deze kennis kunnen de eisen be
paald worden, die voor de bediening
van -een. bepaalde machine aan een be
paalde arbeider worden gesteld. Aan
de hand van medische en psychologische
keuringen kunnen de geschikte mensen
geselecteerd worden, al vormt de krap
pe arbeidsmarkt hiervoor momenteel
een barrière. Staat de verkeerde man
aan de verkeerde machine, dan ont
staan achtereenvolgens onbehagen,
stoornissen en tot slot ziekte, ongeval of
dood.
Bij dat overleg dienen niet alleen de
bedrijfsdirecteuren betrokken te worden,
maar ook de werkbazen. Onderzoek
heeft uitgewezen, dat er bij deze ba
zen over het algemeen meer inzicht be
staat over eisen en gevaren van ma
chines dan bij directeuren en chefs,
Daarom moeten in elk bedrijf voor
waarden geschapen worden voor de door
stroming van gedachten tussen hoog en
laag. Ondergeschikten hebben de nei
ging zich af te wenden van hun supe
rieuren wanneer deze er geen blijk
van hebben gegeven een open oor te be
zitten. Bij overtreding van de veilig
heidsvoorschriften is de directie straf
rechtelijk aansprakelijk. De directie
kan deze verantwoordelijkheid over
dragen aan toezichthoudend personeel,
maar alleen als de nodige maatrege
len getroffen en de nodige middelen
verstrekt zijn. Initiatieven tot veiligheid
dienen uit te gaan van de directie. De
voorlichting omtrent de onveiligheid
moet van onderaf komen.
Nog gedurig heeft er onderzoek
plaats naar de dispositie tot ongeval
len. Zijn sommige mensen meer dan
anderen in het bezit van de neiging
gevaar aan te trekken en ongevallen
te veroorzaken? M.e>n is het hierover
niet eens. Wel is vast komen te staan,
dat er bij sommige mensen soms spra
ke is van 'n plotseling verdwijnen van
ieder begrip voor veiligheid. Op zulk
een moment toont deze mens meer
belangstelling voor het werk dan voor
een mogelijk ongeval, men ziet het
gevaar niet meer. Door technische
voorzieningen kan men deze poten
tiële gevaren weren.
Oorzaak van ongevallen is ook de
vermindering van het vermogen zich
aan het werk aan te passen op een leef
tijd van 40 en 50 jaar. Er ontstaat dan
een predispositie tot ongevallen. Deze
bestaat ook bij iemand, die beneden zijn
kunnen werkt doordat zijn promotiekan
sen zijn tegengehouden. Het boven zijn
kunnen werken is echter even funest.
deze gevallen kan in overleg met
een bedrijfsarts of psycholoog gezocht
worden naar ander werk.
Bij het veilig werken spelen voorts
ean rol: intelligentie, emotionaliteit en
incasseringsvermogen naast de zeer
voor de hand liggende oorzaken als af
geleid worden, stoeien, werken aan of
op bewegende outillage, wankele plaats
of houding, en persoonlijke moeilijkhe
den.
In diverse produktiebedrijven kent
men de veiligheidsfunctionaris, die voor
al een preventieve taak heeft en zowel
met directeuren als bazen op vertrou
welijke voet staat. Daarnaast blijft het
aanbevelenswaardig om veiligheidsdes
kundigen van buiten het eigen bedrijf
te raadplegen dit om bedrijfsblindheid
tevoorkomen. Het veiligheidsniveau in
een bedrijf wordt bij een centrale aan
pak bepaald door directie en personeel
tezamen.
Tussen 1958 en 1960 organiseerde het
landelijk Centrum voor Katholieke Actie
aanvankelijk in de eigen zetel De Hor-
stink te Amersfoort, later op meerdere
plaatsen in het land, kader-cursussen
over het huwelijk. Aan de hand van een
zeer uitvoerige vragenlijst werden de mo
derne vraagstukken rond het huwelijk
belicht vanuit antropologisch, sociolo
gisch, bijbels, dogmatisch, psychologisch
psycho-hygiënisch, moraaltheologisch,
kerkrechtelijk en pastoraal gezichtspunt
Inleidingen werden daartoe gehouden
door mr. L. C. Baas, prof. dr. A. Ey-
sink, drs. J. v. Hessen, dr. P. Schoonen-
berg s.j., prof. dr. J. Snijders, dr. C.
Trimbos, prof. drs. J. Vermeulen, prof.
drs. J. Weterman en prof. dr. H. Ruy-
wers, die tevens de redactie voerde van
deze bundel, waarin de hoofdzaken van
deze kadercursussen werden samenge
vat voor verder gebruik.
Een groot aantal actuele kwesties
komt op deze wijze aan de orde. Ze
worden in breder verband geplaatst, zo
dat ook als een exact antwoord ont
breekt, de lezer toch tot vruchtbaar den
ken in staat wordt gesteld. Enkele ge
dachten, zoals „de pil" en schema 13,
zijn in deze cyclus niet in beschouwing
gekomen. Doch als geheel ligt hier voor
leiding- en adviesgevenden alsook voor
ontwikkelde gehuwden een rijkdom aan
informatie, die op velerlei wijzen benut
zal kunnen worden. Een voortreffelijke,
zeer waardevolle uitgave. (Uitgave Pas
torale Cahiers nr. 10 Paul Brand Hil-
versum-Antwerpen.) A. G.
Dit boek is het eerste deel van de
bundeling van de door prof. E. Schille-
beeckx gepubliceerde artikelen. De uit
gave zal onder de titel „theologische
peilingen" zeven of acht boekdelen om
vatten van diverse publikaties, die zich
uitstrekken over een tijdsverloop van
ongeveer twintig jaren. Zij worden niet
in chronologische volgorde uitgegeven
maar naar een bepaald thema. Zo is
dit eerste deel verschenen onder boven
vermelde titel en kan beschouwd wor
den als een inleiding tot de theologie,
„al zijn niet alle kwesties behandeld,
die in zulk een inleiding aan bod dienen
te komen". Voor gevormde belangstel
lenden in theologische vraagstukken zijn
deze publikaties met vreugde te begroe
ten, geschreven als ze zijn door een
groot theoloog, die onmiskenbaar een
belangrijk aandeel heeft gehad in de
vernieuwing van do theologie. Het boek
verscheen bij Nelissen te Bilthoven.
J. H.
Een opmerkelijk carrièreverhaal is dat
van de tegenwoordige topfotograaf van
het beroemde Amerikaanse weekblad
Time. Gordon Parks, zoals deze aristo
craat onder de fotojournalisten heet, is
een neger. In zijn autobiografie, „De
boom der kennis" vertelt hij over zijn
jeugdjaren in één der zuidelijke Ameri
kaanse staten. Zijn groot talent en zijn
filosofische kijk op de mensen stelden
hem in staat om zich een weg door de
wereld te banen.
Zijn autobiografie, uitgegeven bij „De
Toorts" in Haarlem is geïllustreerd met
zestien foto's van Gordon Parks.
Over het leven van paus Joannes de
Drieëntwintigste is langzamerhand een
groot aantal boeken verschenen. Esther
Hagers is (voorlopig) de laatste in de
rij met haar sympathieke boekje „Als
mens onder de mensen", het levens
verhaal van paus Joannes, speciaal voor
kinderen verteld. De volwassen lezer
doet het verhaal wat erg naief aan,
wat eenzijdig ook, maar de vermelde
feiten zijn juist. Het boekje werd uit
gegeven bij L. C. G. Malmberg in 's Her
togenbosch.
Het is de laatste tijd weer rustig ge,
worden rond de morele herbewapening,
Er was echter een periode dat dez*
beweging verdacht werd van fascistische
neigingen. Centraal in het rumoer (0f
de hetze, zo men wil) stond indertijd
een publikatie van de Engelsman Tom
Driberg. Deze auteur bad alle bezwa-
ren die men tegen de Oxfordgroep en
Morele Herbewapening hoorde uiten, als
het ware samengevat. Een vooraanstand
lid van de MRA, J. P. Thornton-Dues.
bery M. A., rector van het Sint Peters,
college te Oxford, heeft in een lijvig,
rijk gedocumenteerd boek, de heer Dri.
berg van repliek gediend. Onder de ti
tel „Open kaart over morele herbewa.
pening". De teneur van het boek is;
Er is niets geheimzinnigs in de MRa.
De machtige fondsen bestaan inderdaad,
maar zij worden gevormd door menset)
die in de goede zaak geloven. MRA i«
christelijk van origine. Natuurlijk zijn ei
slechte MRA-leden, maar waar vindi
men géén slechte mensen? "Waar moge-
lijk geeft de schrijver feiten, cijfers en1
documenten.
„De MRA is een voorhoede. Zij
dringt door daar waar de hoofdmacht
van de kerk niet altijd kan komen."
Na en naast de publikaties van dr.!
Frank Buchman, de stichter van de be
weging, is dit boek een belangrijke bron
van kennis en inzicht betreffende een
beweging die evenals Noë probeert om
aan de openbare weg een mogelijk red-
dende ark te timmeren. Uitg. A. W.
Sijthoff, Leiden.
Het zou jaren vergen als men alle
toespraken die op de drie eerste zit-
tingen van het concilie zijn gehouden,
zou willen doorlezen. En toch zou dit
nodig zijn, om haarfijn te begrijpen hoe
't concilie zich tot dusverre heeft vol
trokken. Men kan het echter ook een-
voudiger doen, en wel door een aantal;
markante toespraken aandachtig door te 3
nemen. Toespraken die in de concilie-i
aula een soort schok van ontroering te-'
weegbrachten, omdat zij plotseling1
nieuwe vergezichten openden. Geïnspi-
reerde toespraken, waarvan men in het
dagelijkse concilienieuws van de kran
ten alleen de hoofdzaken terugvond.
Niet minder dan 52 van zulke kenmer
kende toespraken zijn nu gebundeld. Het
is van enorm groot belang dat de keuze
werd bepaald door drie theologen die j
als het ware het gehele concilie hebben
kunnen overzien en voldoende in dei!
realiteit van de wereld staan. De the
ologen zijn: Yves Congar, Hans Küng
en Daniël O'Hanlon. Het resultaat van
hun arbeid heeft grote documentaire
waaroe De 52 toespraken werden ge
houden door 37 concilievaders, van 21
nationaliteiten. Kan men zich een bon
tere groep voorstellen? Even bont is de
veelheid der themata die aan de orde
komen. Merkwaardig is, dat van mgr.
Alfrink geen toespraak is opgenomen.
De bundel is onder de directe titel „Con
cilietoespraken" uitgekomen bij Paul
Brand n.v. Hilversum.
Eén van de zwaarste veldtochten in
de tweede wereldoorlog was de Noord-
afrikaanse. Voor alle betrokken partij
en was het een hel. De woestijn is in
vredestijd al een oord vol dreiging en
verschrikking. Als zich daarbij de mo
derne oorlogvoering voegt dan bereikt
men de grens van wat mensen kunnen
verdragen. Een bewogen relaas over T
oorlog in Noord-Afrika is geschreven
door Neill McCallum die als jong officier
de strijd meemaakte. De oorlog joeg hem^
van El Alamein door Lybië en Tune-T*
sië naar Malta en Sicilië. Met fotogra
fische scherpte heeft McCallum het hele
verhaal nog eens gedaan. De tactische
kant van de strijd heeft hem nauwe
lijks beroerd, maar des te meer werd
hij beroerd door het menselijk leed van
soldaten en burgers. Een hard, doch rea
listisch boek. Het verscheen onder de
titel „Veldtocht in Noord-Afrika" als
Prisma-pocket nr. 1028.
Mevr. Oosting, echtgenote van de
directeur van het Noor der dier en-
park, toont vol trots een tijger
vierling, die in de diergaarde is
geboren.
Deskundigen op het gebied van werk
tuigkunde, arbeidswetenschap, psycho
logie en geneeskunde hebben nog niet
zo heel lang geleden de koppen bij elk
aar gestoken om dit complex van pro
blemen te bestuderen. Hieruit heeft zich
ëen nieuwe, toegepaste wetenschap ont
wikkeld, de ergonomie (het Griekse
(Van onze medewerker H. Wouters)
PARIJS Er gaat bijna geen dag voorbij of wij lezen in de kran
ten verslagen over misdaden, bedreven door jeugdige personen: jon
gens en ook vaak meisjes van 15 tot 22 jaar Heel dikwijls echter
worden door de politie ouders ter verantwoording geroepen wegens
werkelijke misdaden van hun kinderen, voor wie het knikkerspel of
de pop nog een groot vermaak moest zijn!
Nemen wij slechts een paar feiten om
ons heen. Te Ver dun-sur-Garonne pleeg
de een bende van 10 12-jarigen ver
schillende inbraken in een bioscoop op
een manier, waarvan de meest gerou
tineerde inbreker nog kon leren. Te
Montauban werd een hele troep lagere-
schooljongens betrapt, die elke dag na
school de grote warenhuizen afstroop
ten. 's Avonds ontving de handigste gap
per, die het grootste aantal voorwerpen
gestolen had, tijdens de avondvergade
ring in een houten keet, een eervolle
vermelding van het bendehoofd en de
bewondering van zijn medegappers. In
Belbeze ledigde een 12-jarige de kerk-
offerblokken, terwijl zijn vader buiten
op de uitkijk stond. In Saint-Etienne
werd een jongen van 15 in een drukke
straat aangevallen en vermoord door
vier nozems zonder dat ook maar één
van de voorbijgangers tussen beide
kwam.
Zo zouden wij kunnen blijven door
gaan, blad na blad. Erg is, dat de mis
daad steeds hoger en krachtiger door
Frankrijk spoelt. Magazijnen, warenhui
zen en particuliere woningen worden ge
plunderd, auto's verdwijnen, er wordt
met revolvers geschoten en met messen
gestoken. In Parijs worden zekere stra
ten onveilig zo gauw het donker is. De
politie speurt, ondervraagt en onder
zoekt, heel dikwijls zonder succes.
De koppen in de kranten worden
steeds alarmerender. De politie is pessi
mistisch. De justitie vraagt zich dikwijls
af hoe zij in bepaalde gevallen moet
handelen: hard toeslaan of heropvoeding
proberen. De administratie van de ver
beteringshuizen is overbelast, de ge
vangenissen zitten eivol. Men vraagt
zich af of het criminaliteitsvirus niet
een gunstiger bodem in de volle ge
vangenissen vindt dan in de donkere
straten, waar de slenterende of gegroe
peerde jeugd zich verveelt.
De jeugd. Het is aan de jeugd dat
men de huidige criminaliteitsuitbreiding
toeschrijft. In 1952 noteerde de Franse
politie 63.000 delicten of misdaden. In
1962 977.000 d.i. een toename van meer
dan 30 pet. Deze getallen betreffen alle
soorten strafbare feiten: aanslagen op
personen en goederen, zedendelicten,
kinderverwaarlozing, enz. De conclusie
van de specialisten is formeel: de curve
van de bedreven misdrijven is onge
veer steeds dezelfde gebleven, maar het
getal en de aard van de jeugdmisdrij-
ven breiden zich constant uit.
Zeker, in de cijfers van de jeugdcri-
slechts in staat lapmiddelen te gebrui
ken. Bijna overal komt zij krachten
tekort en in het algemeen vindt zij niet
de nodige medewerking. Voor dit laat
ste zou het publiek een meer werkelijk
beeld moeten hebben van de sociale rol
van de politie.
De politie moet doop de ouders van
door haar gearresteerde, verdachte of
vermaande jongeren niet beschouwd
worden als een „vijand". In de politie
moet, zij integendeel een goedbedoelende
medewerker bij de heropvoeding zien.
We hebben aan een politiecommissaris
gevraagd, wat hij van de jeugdcrimina
liteit denkt. „De gemiddelde leeftijd van
de J. V. (jeunes voyons jonge deugnie
ten) is zestien jaar", vertelde hij ons.
„Veel jeugdige boeven zouden niet zover
het slechte pad zijn opgewandeld, als
de ouders in het begin met de politie
minaliteit zijn gerekend tal van delic- hadden samengewerkt. Aan heel wat
ten waarover men zich niet redeloos on-jeugdcriminaliteitsgevallen zijn én de
gerust moet maken: het gappen van zwakheid van de ouders én het wan-
een paar liters benzine voor de scooter,
het „proberen" van andermans brom
mer, zelfs het „lenen" van een gepar
keerde auto om even een bal bij te wo
nen in een buurtplaats, het afknappen
van een jong boompje, enz. Maar er zijn
daden, waarop ieder weldenkend mens
het stempel „vandalisme" moet druk
ken. Men mag niet alles excuseren met
een: „de jeugd moet jong zijn" of door
deze delicten gewoonweg toe te schrij
ven aan lef.
De kleine, „onschuldige diefstallen"
voldoen al gauw niet meer aan de ben
den, welke zich organiseren en waar
van de ruwsten, de „hardsten" zich
rond een chef scharen. De bende be
geeft zich dan op het pad van de
agressie, welke heel vaak naar de be
roving leidt, eerst in een kleine winkel
of bij bejaarde mensen, daarna in een
benzinestation of een bank. Deze jon
geren, die soms schrikken van hun
eigen roekeloosheid, maar die trots
zijn op hun revolver, zijn gevaarlijk:
zij halen makkelijk de trekker over.
Dikwijls schieten zij uit angst of uit
zenuwachtigheid, maar ook vaak om
dat zij geen eerbied meer hebben voor
andermans leven.
De politie geeft zelf toe dat zij bijna
machteloos is jegens die zich steeds uit
breidende jeugdcriminaliteit. Haar tra
ditionele apparaat past zich niet of zeer
moeilijk bij het jeugdmilieu aan. Zij is
gedrag van de jongeren schuldig. Wil
len wij serieus de strijd aanbinden te
gen de misdadige jeugd, dan moeten
wij op de eerste plaats de ouders trach
ten op te voeden. De ouders moeten
ervan overtuigd worden, dat de politie
niet alleen tot taak heeft te verbaliseren.
Vaders en moeders zouden dan niet,
als hun kind door de politie vermaand
of gestraft wordt vanwege een „onbe
zonnen" streek (of erger), de politie
commissaris naar het hoofd slingeren
„dat de politie toch wel iets anders
te doen heeft dan kinderen lastig te
vallen die zich amuseren, of, dat de
verbaliserende agent zelf zeker nooit
jong is geweest" „Het betreft hier",
zo besloot de commissaris, „vooral
kleinere misdrijven, welke echter op
de duur tot zeer funeste gevolgen kun
nen leiden".
Buiten deze onbewustheid of karakter
loosheid van vele ouders heeft de politie
nog met andere moeilijkheden te kam
pen in haar strijd tegen de jeugdmisda
digheid.
De Franse politie is niet talrijk ge
noeg. De rekrutering is een delicaat
probleem. Veel kandidaten moeten af
gewezen worden omdat men het „ni
veau van de politieman, van de rijks-
en de gemeentepolitie, op een eerlijke
hoogte wil houden. De politie kan na
tuurlijk niet overal aanwezig zijn, het
geen natuurlijk jammer is omdat, ook
de aanwezigheid van de
begin van de wijsheid
voor de jeugd,
gendarme het
is!"
Verder is het een feit, dat de politie
weinig vat heeft op de jeugd, wier we
reld voor de politie gesloten blijft. Zo
gauw de politie zich bij een groep voegt,
stuift deze uit elkaar. Volgens de door
ons ondervraagde commissaris zou de
politie misschien enige kans hebben om
bij de jeugd binnen te dringen, als men
veel meer over jonge politiemannen be
schikte.
Gepubliceerde rapporten geven ons een
tamelijk duidelijk beeld van de Fran- f
se jeugdcriminaliteit. Volgens de stu-1
dies van specialisten ligt de leeftijd I
van de jongens om de zestien, die van'
de meisjes iets hoger. Het verzamel
punt van de meesten is het café. Dit
laatste constateren wij elke dag. Zij be-
geven zich niet naar het café om te
„drinken". Velen drinken er helemaal
niets en zij die iets willen drinken, be
stellen coca-cola of vruchtesap. Zij
gaan vooral naar het café om de tijd
te doden. Er zijn er bij die naar bet
café gaan omdat zij het thuis niet kun
nen vinden, en er zijn er bij, die er naar
toe gaan uit (soms onbewuste) emanci;
patiezucht. „Zolang zij in mijn cafe
zitten", zei een café-houder, terwijl bij
met zijn hoofd naar een vijftiental jon*
gens en meisjes voor een lege tafel
wees, „doen zij geen kwaad..." Maar
het is vaak in het café, rond een
tafel, dat besloten wordt tot een „sale
coup".
Eenderde van de Franse, misdadi
ge jeugd, studeert, eenderde leert een
vak en het resterende eenderde gedeel
te arbeidt in een atelier of in een
briek.
Volgens de gepubliceerde rapporti
zijn de meestvoorkomende jeugdmisda*
den de volgende: stelen en vernielen'
De aanslagen zijn meer op geld en
goederen (radio's, fototoestellen, enz.) ffe*
richt dan op personen. De laatste W*
zijn diefstallen met geweldpleging ech
ter talrijker geworden. In hun milieu
zijn zedendelicten iets alledaags, ie.ts»
dat zij zelfs niet meer als een delict
beschouwen.
Toch is het niet alleen een misdadige
jeugd, verre van daar! Sommige bja*
den wijden hele kolommen aan misda
den, bedreven door jeugdige personen
en soms maar een paar regels of hele
maal geen regel aan goede, soms held
haftige daden verricht door jongeren.
Zij verwaarlozen een ideaal strijdmiddel
tegen de jeugdcriminaliteit. Zij laten im
mers een gelegenheid voorbijgaan om
de jeugd de fundamentele principes og"
der ogen te brengen van humanisme,
eerlijkheid, oprechtheid en zedelijke pr°*
perheid!
105e JAARGANG
Uitgave N.V. Uitj
DirecteurDrs. W.
Hoofdredacteur: L.
Redactieraad J. M.
C. J. v. Hootegem,
Mes, mr. H. M. L. dl
Vercauteren, J. v]
Bureau Breda
tel. 22341 (5 lijnen).]
Bureau voor de Zé
R
M
DEN HAAG De
het hogedruk-voedingl
aardgas, die dit jaar zj
voerd, omvat o.a. een a
bestaande hoofdleidingl
Tilburg, die tot halvel
Vlaanderen reikt. Ditf
km lang en heelt een
cm. Bij de Belgische
ding onder de Schei
Door middel van deze
Brabant en Zeeuwsch-|
aardgas worden voorziet
Bouwopdrachten zijn|
strekt.
NEW YORK Rus]
gisteravond bereid ver]
willige bijdrage" in de
len storten ter oplossin;
ciële crisis in de vol]
Deze bijdrage zou in di
van medebetaling aan di
in Kongo en het Midd<
geen de Sovjet-Unie
weigeren.
Rusland is zelfs bereid
lijke bijdrage" te leverei
wel gewenst is, omdat i
60 miljoen dollar bij de V
staat. Aan de Russisc.
wordt echter de voorw
den d£tf zulks pas zal ki
den zodra de „normale i
toepassing van het stemi
ere zal zijn hersteld. Vol
reglement moet Rusland
miljoen dollar betalen
recht te herkrijgen.
Amerika gaat niet akk
regeling, omdat hiermee
van het stemrecht van Ie
aan hun financiële verp
doen, als strafmaatregel
ken.
Het Russische besluit w
generaal Oe Thant gistei
deeld enkele uren voor hi
mene vergadering zou
'n klemmend beroep op di
een bijdrage in de V.N.
omdat Oe Thant zich i
zaakt zou zien gelden té
salarissen te kunnen uitbe
Deze betalingswijze, di
gezicht niet doet verliez
steld door enkele Afro-j
den, die voorts adviseren
Iers hun stemrecht niet t<
g3ï$
GASTON NAESSENS,
bioloog, die vorig jaar r
rum ontdekt te hebben t
is namens een Canadese
digd van zwendel. Tege
eis van 100.000 dollar ing
IN DE BUURT van de I
Wernsbach zijn twee p:
frontaal met elkaar in
men. Eenentwintig per:
licht gewond.
MINSTENS VIJFDUIZEN
dakloos geworden als gev
stromingen op Zuid-Cele
Java.
DE POLITIEMANNEN
stonden in de rij om hun
ken te laten nemen. Men
lijk een autodief en er z
gen dat hij tot de politie bi
TSJOMBE ZOU, na de rei
hebben uitgesteld, woensd
sel vertrekken voor besp
minister Spaak.
Weersverwachting, medeg
het K.N.M.I., geldig tot
Toenemende wind tot vrij
Krachtig uit richtingen t
en noordwest. Buien
selyk liagel of sneeuw. I
teren ^aSere temperatur
indaag: zon onder 17.05
op 19.38 uur.
Morgen; 20n op g5?
10.40 uur.