Johnson nodigt
Russische
leiders uit
Javaanse uittocht
naar West-Irian
RUSTIG LAND OP RAND
VAN POLITIEKE CRISIS
Touwtrekken om Zuid west-Afrika
„STA TE OF UNION": VREDESBOODSCHAP
Rondreis door
Sovjet Unie
Rode top van
de baan?
Applaus in Peking
vermoedelijke
verliezer
AEG,'
Binnenkort
voor Int.
Gerechtshof
Sticlifing opleiding
journalisten gevormd
Peking tegen
gelooft
Zuicl-Afrika
Den Haag
er niets van
Geen uitspraak
zaak v. Tienen
APARTHEID
NIET DRUK
EEUWIGHEID
Intelligent lui
Aan de andere kant
Laatste hulp
G eldontwaarding
Categoraal
Citaten
i-%. JGVI
Bus in ravijn
veertien doden
Turken vrezen
nog terreur
op Cyprus
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 6 JANUARI 1965
WASHINGTON President Johnson heeft de nieuwe Russische
leiders formeel uitgenodigd een bezoek aan de Verenigde Staten te
brengen. Van de zijde van het Witte Huis werd gezegd, dat de uitno
diging was verzonden kort voor de president gisteren zijn „State o£
the Union" -boodschap voorlas op een verenigde vergadering van het
Huis van Afgevaardigden en de Senaat, waarover wij gisteren in de
laatste edities nog hebben bericht.
De uitnodiging is in Moskou met instemming ontvangen doch in
onofficiële kringen betwijfelt men of het er dit jaar nog van zal kunnen
komen. De opmerkingen van president Johnson kunnen slechts worden
opgevat als een uiting van goede wil, aldus Russische regeringskrin
gen.
Het Witte Huis zal het aan de Rus
sische leiders overlaten te beslissen wie
van hen naar de Verenigde Staten zul
len komen: premier Kosyg'n, de eerste
secretaris van de communistische par
tij Leonid Brezjnev, of beiden. Ook werd
gezegd dat de Russische leiders infor
meel zijn benaderd over een uitwisse
ling van door de regeringsleiders te hou
den televisietoespraken in eikaars lan
den (In zijn State of the Union"-bood-
schap zei president Johnson er zeker
van te zijn dat het Amerikaanse volk
graag in de gelegenheid zou zijn de
Russische leiders via de televisie te be
luisteren, zoals hij de wens koesterde
dat het Russische volk de Amerikaan
se leiders zou kunnen horen.).
Amerikaanse functionarissen zeiden
dat nog geen datum voor een mogelijk
bezoek van Russische leiders was ge
opperd. maar dat een Russisch bezoek
wellicht na de besprekingen van pre
mier Kosygin in Londen zou kunnen
plaatshebben. Verwacht wordt dat de
Russische premier in het begin van de
lente Londen zal bezoeken. Over John
sons plannen voor een reis naar Europa
zei men te verwachten* dat de Ameri
kaanse president de voornaamste Eu
ropese bondgenoten zou bezoeken en
dat daartoe zeker Parijs hoorde.
Johnson sprak alsof hij een zelfde
soort reis door de Sovjet-Unie wil ma
ken als die, welke Kroestjev in 1959
door Amerika maakte. Kroestjev trok
toen dwars door Amerika en bezocht
enkele van de grootste Amerikaanse ste
den en gebieden in het midden-westen
waa.r maïs wordt verbouwd.
Ex-president Eisenhower zou toen in
1960 een tegenbezoek aan de Sovjet-
Unie brengen, maar door de mislukte
topconferentie in dat jaar als gevolg
van het neerschieten door de Russen
van een Amerikaanse U-2, kwam er
van dat plan niets terecht. In Washing
ton zei men niet verrast te zullen zijn
als de Russen op Johnsons uitnodiging
zullen reageren met het verzoek aan
de president eerst naar Moskou te ko
men.
LONDEN Het nieuwe Russische
plan om op 1 maart van dit jaar een
conferentie van communistische partijen
te beleggen om het geschil tussen Mos
kou en Peking op te lossen is in gevaar
gekomen.
Sommige van Ruslands Europese bond
genoten staan n.l. koel tegenover het
plan. Bovendien zijn China en zijn bond
genoten er tegen gekant, omdat ze vre
zen dan geïsoleerd te worden. Als het
Kremlin deze problemen niet te boven
komt, bestaat de mogelijkheid dat Mos
kou het plan tot het houden van de con
ferentie zonder ophef laat vallen of de
conferentie weer uit zal stellen.
De regering in Peking zou teleurge
steld zijn in de nieuwe Russische leiders,
omdat dezen niet volledig gebroken heb
ben met de ideologie van Kroestjev.
Om deze reden zou China van alle
zelfs gedeeltelijke kansen op een toe
nadering tot Moskou hebben afgezien
en zijn zelfs de kansen op nauwere
economische samenwerking tussen beide
landen verkleind.
Ook de partijleiding in enkele Oost-
europese satellieten en van communis
tische partijen elders in de wereld zou
weinig voor een topconferentie voelen,
omdat ze in de nabije toekomst toch
geen kans op toenadering tussen Mos
kou en Peking zien en alleen maar een
verbreding van de kloof verwachten.
President Lioe Sjao-Sji (rechts) en
premier Tsjoe En-Lai zijn tijdens een
voltallige zitting van het Chinese
volkscongres (meer dan 2000 afge
vaardigden) in Peking herkozen.
(Van onze parlementaire redactie).
DEN HAAG Berichten over een
massale overbrenging van Javanen
naar West-Irian (voormalig Ned.
Nieuw-Guinea) zijn door Haagse
waarnemers met grote scepsis ont
vangen. Tot dusver is niet alleen niets
van een dergelijke volksverhuizing ge
bleken, men acht het gelet op tal van
factoren al evenmin waarschijnlijk,
dat dit in de naaste toekomst wel het
geval zal zijn.
Het is inderdaad waar, dat reeds ten
tijde van de overdracht van Ned.
Nieuw-Guinea aan Indonesië men van
Indonesische zijde begonnen is met
een plan de campagne om West-Irian
een Indonesisch gezicht te geven.
Vooral in de periode onmiddellijk na
de bestuursoverdracht zijn er door
president Soekarno vele Indonesiërs
naar West-Irian gestuurd om er alle
belangrijke bestuurs- en andere func
ties te bezetten. Op die manier is van
meet af aan gepoogd de eigen
Papoea-nationaliteit af te romen. Als
voornaamste beletsel voor een mas
sale immigratie van Javanen kunnen
de voedselsituatie en de woning-
problematiek worden genoemd.
Daarbij komt, dat president Soekarno
op het ogenblik de inspanningen van
land en volk volledig inzet in het
conflict met de Maleisische federatie,
zodat voor uitgebreide projecten
West-Irian betreffende de omstandhe-
den minder gunstig zijn. De vermeende
volksverhuizing is ook uit politieke
overwegingen nauwelijks noodzakelijk
te noemen. 1969 het jaar van het
referendum over de eventuele defini
tieve aansluiting bij de Indonesische
republiek, is nog voldoende toekomst,
zodat het uit dien hoofde thans nog
niet noodzakelijk is de numerieke
sterkte van de Indonesiërs op West-
Irian op te voeren.
(Van onze correspondent)
UTRECHT De Utrechtse rechtbank
heeft in tegenstelling tot hetgeen tijdens
de zitting van 22 december j.l. werd
vgastgesteld geen uitspraak gedaan in
de zaak tegen de ex-ss-officier Paul
van Tienen. De rechtbank verklaarde
dat het onderzoek niet volledig is ge
weest. De president gelastte dat de
stukken opnieuw in handen van de rech-
ter-commissaris worden gesteld.
De officier had veertien dagen gele
den een maximumstraf geëist namelijk
zes maanden gevangenisstraf waarvan
de helft voorwaardelijk en een proef
tijd van drie jaar.
(Advertentie)
PERFECT U
30.-
(Bijzondere correspondentie)
WINDHOEK, Zuidwest-Afrika
Voor een land dat op de drempel
staat van een internationale crisis,
biedt Zuidwest-Afrika het beeld
van een land dat volmaakt onver,
scillig is.
Men is het cr vrij algemeen over
eens dat de vroegere Duitse kolonie
dit jaar in het licht van de inter
nationale publiciteit zal komen als
een nieuw zorgengebied. Maar bin
nen haar grenzen zijn zij op de vin
gers te tellen, die zich daarvoor
druk maken.
Zuidwest-Afrika heeft wrijving tussen
Zuid-Afrika en de Verenigde Naties ver
oorzaakt ongeveer vanaf de oprichting
van de volkerenorganisatie af. Het ge
bied bestaat uit 318.000 vierkante mijl
kale woestenij, geaccidenteerd grijsach
tig heuvelland, en in het noorden
weelderige tropische moerassen en gras
land- Duitsland was er van 1884 tot aan
de eerste wereldoorlog van '14-T8 heer
en meester. Daarna maakte Zuid-Afrika
er zich meester van. Krachtens het ver
drag van Versailles kreeg Zuid-Afrika
een mandaat om Zuidwest-Afrika in het
kader van de Volkenbond te besturen.
Een 45-tal jaren later is de bevolking
van het gebied toegenomen tot ruim
550.000 zielen nog altijd een van de
dunstbevolkte streken van Afrika
van wie een-zevende blank is. Zuidwest
Afrika exporteert per jaar voor plusmi
nus 50 miljoen pond sterling, waarvan
voor 17,5 miljoen aan diamanten, 10,75
miljoen aan vis, en 6,7 miljoen aan lood,
koper en zink.
Toen Zuid-Afrika Zuidwest—Afrika over
nam waren vrijwel alle blanke Zuid
westafrikanen, Duitsers. Nu zijn
voor driekwart Zuidafrikaan Het was
onvermijdelijk dat Zuidwest-Afrika nau
wer zou gaan behoren bij Zuid-Afrika,
en hoewel het nog steeds een bijzondere
wettelijke status heeft, is het in de prak
tijk Ziiid-Afrika's vijfde provincie»
Niettemin zijn er enkele opvallende
verschillen. Wetten die de Zuidafrikaan-
se regering heeft afgekondigd zijn niet
automatisch toepasselijk in Zuidwest-
Afrika, zij het dat dit met vele het ge
val is- Omstreden wetten, zoals die van
de hevig gekritiseerde detentie geduren
de negentig dagen zonder nadere uit
leg, zijn in Zuidwest-Afrika nooit toe
gepast- En hoewel in Zuid-Afrika alle
radicale Afrikaanse politieke partijen
sinds lang verboden zijn, bestaan er in
Zuidwest-Afrika drie met nationalisti
sche inslag. Nooit is er een poging ge
daan ze de kop in te drukken.
DU alles neemt weer niet weg dat de
apartheidspolitiek zoals die in Zud-Afri-
ka geldt, in Zuidwest-Afrika in grote
lynen evenzeer is toegepast. In 1964
heeft dat verder zijn beslag gekregen
toen de door de regering ingestelde
commissie-Odendaal de vestiging aanbe
val van minstens elf scmi-auton<>me
Bantoe tans" voor de Afrikanen, met
inwonertallen variërende van drieduizend
tot een kwart miljoen.
DEN HAAG Het Internatina-
le gerechtshof in Den Haag heeft
bekendgemaakt, dat de pleidooien
in het geding over Zuidwest-Afrik-a
dat Liberia en Ethiopië tegen Zuid-
Afrika aanhangig hebben gemaakt,
op 15 maart zullen beginnen. Reeds
meer dan vier jaar is deze zaak
nu al bij het hof aanhangig Vorig
jaar zijn er pleidooien voor het hof
geweest over bezwaren die Zuid-
Afrika tegen behandeling van deze
zaak had ingediend. Met acht. tegen
zeven stemmen verklaarde het hof
de bezwaren toen ongegrond.
Tegenstanders van de Zuidafrikaanse
regering noemden deze zogenoemde
..vaderlanden" frauduleus, en ze menen
dat maar enkele, of waarschijnlijk hele
maal geen, levensvatbaar zullen wor
den. Maar de politieke implicaties van
de Odendaal-aanbevelingen zijn tijdelijk
in de ijskast gezet, hangende de uit
spraak van het internationaal gerechts
hof over Zuidwest-Afrika. Zou het hof
omstreeks medio 1965 besluiten
dat het mandaat van de Volkenbond
nog steeds geldt, dan krijgen de Ver
enigde Naties een excuus om recht
streeks in te grijpen. Zij zouden kun
nen aanvoeren da het mandaat op hen
is overgegaan, en dat Zuid-Afrika, door
de apartheidswetten uit te strekken over
Zuidwest-Afrika, hun gezag rechtstreeks
tarten.
Zuid-Afrika is van mening dat het
mandaat verliep toen de Volkenbond
ophield te bestaan, en dat het daarom
aan niemand verantwoording schuldig
is.
Een uitspraak van het hof ten nadele
van Zuid-Afrika en dat is volgens
ingewijden waarschijnlijk zou de A-
fro-Aziaten en communisten een mach
tig wapen geven in hun strijd tegen
het blanke bewind in Zuid-Afrika. Zij
zouden kunnen eisen dat het mandaat
wordt gegeven aan een andere staat,
en als Zuid-Afrika zich daarbij niet zou
willen neerleggen, wat waarschijnlijk is.
aandringen op sancties of zelfs'militair
ingrijpen.
De bevolking van het gebied maakt
er zich niet druk over Zij heeft haar
handen v0l aan de plaatselijke politiek,
of meer nog de droogte, de landbouw
prijzen en of de economische bloej die
Ofschoon de State
of the Union", de
boodschap van pre
sident Johnson aan
het Amerikaanse
congres bij gelegen
heid van het nieu
we zittingsjaar, voor
ons Europeanen vooral van betekenis
is voor zover hierin het buitenlands
programma van de regering in
Washington wordt uitgestippeld,
blijkt uit deze boodschap opnieuw,
dat. president Johnson op binnenlands
politiek gebied meer vermag dan op
het terrein van de buitenlandse poli
tiek.
stemrecht en een grootscheepse cam
pagne tegen verspilling en ondoelma
tigheid. dan is hier een man aan
het woord die plannen heeft voor een
grote maatschappelijke vooruitgang,
die onmogelijk in vier of acht jaren
verwezenlijkt kan worden. Deze
„State of the Union" reikt verder,
verder zelfs dan het jaar 2000, om het
in tijd uit te drukken.
Zo glashelder zijn binnenlandse
bedoelingen in de boodschap aan het
congres zijn onthuld, zo mysterieus
blijven de plannen of ideeën van de
president betreffende moeilijke in
ternationale vraagstukken. Wanneer
Johnson met betrekking tot Zuid-
Vietnam zegt, dat de V.S. hun ver-
spraak geen opheldering. Wat kan de
reden van deze Amerikaanse zwijg
zaamheid zijn geweest? Het antwoord
op deze vraag geeft wellicht de pas
sage uit zijn boodschap, waarin de
president zegt, dat de V.S. samen met
de Sovjet-Unie zal blijven zoeken
naar vreedzame regelingen, welke de
bedreiging van de vrijheid in de we
reld kunnen verminderen. In dit ver
band spreekt hij ook de hoop uit
dat de nieuwe leiders in het Kremlin
hem zouden bezoeken. Johnson sprak
in dit verband ook alsof hij eenzelfde
reis door de Sovjet-Unie wilde ma
ken als die. welke Kroestjev in 1959
door Amerika maakte. Met andere
woorden: de president heeft er nauw-
se wereld is zijn redevoering met in
stemming begroet, ook het Sovjet-
Russische persbureau Tass spreekt
over deze „State of the Union" als
over een vredesboodschap en ziet er
een streven van Johnson in om het
Russische volk beter te leren kennen.
Voor de Latijns-Amerikaanse lan
den zal het beslist interessant zijn
wat de president voor hen bedoeld
heeft te zeggen. Een bezoek van
Johnson aan Latijns-Amerika zal niet
tot culturele uitwisseling leiden, maar
wel tot een uitbreiding van de eco
nomische hulp. En deze kan Latijns-
Amerika op het ogenblik beter 'ge
bruiken dan de culturele hulp van
Frankrijk
Deze „State of the Union" onthult
niet alleen de plannen van de presi
dent voor de eerstkomende vier of
misschien zelfs acht jaren van presi
dentschap. Wanneer Johnson over
binnenlandse aangelegenheden spre
kend, voorstelt: een onderwijspro
gramma waarin elk Amerikaans kind
zijn gaven volledig kan ontwikkelen,
een grootscheepse aanval op dodelijke
zisfcten, een nationale krachtsinspan
ning om de Amerikaanse steden be
ter bewoonbaar te maken, een ver
hoogde bestrijding van de misdadig
heid, het uit de weg ruimen van alle
nog bestaande belemmeringen in het
plichtingen aldaar tegenover de
communistische agressie zullen blij
ven vervullen, vertelt hij wat hij ook
in het verleden vaker heeft gezegd.
Over de methoden, die Washington
in de toekomst gaat aanwenden in
de strijd tegen de communistische
agressie, zwijgt hij. In het ongunstig
ste geval had hij toch kunn enzeggen
dat de bestrijding van de Vietcong
anders aangepakt zou worden c.q.
doeltreffender.
Ook over het moeilijke vraagstuk
van het deelgenootschap van de
NAVO-bondgenoten aan de MLF
geeft de overigens lofwaardige toe-
keurig op gelet in zijn redevoering
geen passages te gebruiken die zijn
tegenstanders, de communistische we
reld en in veel mindere mate zijn
Franse collega president Charles de
Gaulle, pijnlijk zouden kunnen ra
ken. Immers de MLF is een van de
meest fel omstreden zaken in de
Amerikaans-Russische en Ameri
kaans-Franse betrekkingen.
Wanneer dat dan ook de reden is
geweest van Johnsons minder open
hartige behandeling van enkele deli
cate problemen, heeft hij beslist suc
ces geboekt met zijn boodschap. Niet
alleen in eigen land en in de wester-
De algemene indruk is dan ook dat
deze „State of the Union" op het ge
bied van de binnenlandse politiek
doelstellingen heeft gegeven, waar
voor een meerderheid in het congres
te vinden zal zijn, zeker wat betreft
Johnsons ontwerpen voor medische
bijstand aan bejaarden en de ontwik
keling van het onderwijs. Johnson
heeft een goed begin gemaakt. Het
vertrouwen lijkt daarom gerecht
vaardigd dat op het gebied van de
buitenlandse politiek de Amerikaanse
standvastigheid en het Amerikaanse
optreden groter zal zijn dan de „State
of the Union" met of zonder opzet
heeft willen onthullen.
vanuit Zuid-Afrika is overgewaaid zal
aanhouden.
Regeringsaanhangers, ongeveer zestig
procent van het electoraat, is rustig ge
stemd over de toekomst. In Windhoek,
een aantrekkelijke plaats van 50.000 in
woners en nog altijd meer Duits dan
Zuidafrikaanse, zal men u boven een
goed glas Windhoeklager zeggen dat
wat het Internationale Hof ook zal be
slissen, dat in Zuidwest-Afrika geen ver
andering zal teweegbrengen. Algemeen
neemt men aan dat Zuid-Afrika een spel
van uitstel zal spelen.
Een regeringssupporter van aanzien
zei: „Voor de uitspraak zal de Zuid
afrikaanse regering de rechters wel
licht uitnodigen voor een bezoek aan
het mandaatgebied, om voor zichzelf uit
te maken of wij al dan niet de inheem
sen uitbuiten. Daarna zou ze de rech
ters kunnen verzoeken een bezoek te
brengen aan de twee landen die de zaak
tegen Zuid-Afrika hebben ingediend:
Ethiopië en Liberië, en de leefomstan
digheden te vergelijken. Zelfs als het von
nis in ons nadeel uitvalt moeten wij de
kans krijgen te zeggen of we het al dan
niet aanvaarden. Daarna zal het aan de
buitenwereld zijn om opnieuw aan het
Hof te vragen om een uitspraak te doen
of Zuid-Afrika het vonnis heeft veron
achtzaamd. Dat zal allemaal tijd en
nog eens tijd kosten. Het zou nog een
jaar of drie. vier zelfs vijf kunnen ver
gen alvofens de zaak rond was."
Het schijnt dat men in Afrika vyf
jaar beschouwt als een eeuwigheid.
Het Westen zou zich tegen Afro-Azia-
tische druk kunnen ingraven, Zwart-
Kongo-achtige anarchie, Zuid-Afrika zou
Afrika zou kunnen ondergaan in een
kunnen aantonen dat een schaakbord
achtig Zuidwest-Afrika van kleine loka
ties levensvatbaar zou zijn. Kortom er
zou van alles kunnen gebeuren
Dezelfde houding vindt men voor een
belangrijk deel onder de aanhangers van
de oppositie Maar de leiders van de
oppositionele verenigde nationale Zuid
west-Afrika-partij (die ongeveer veertig
procent der stemmen heeft maar slechts
één op de achttien zetels in de plaatse
lijke wetgevende vergadering, en geen
vertegenwoordigers onder de zes Zuid
westafrikanen in het Zuidafrikaanse par
lement) klaagt dat deze houding op
zettelijk wordt aangekweekt door offi
cieel zwijgen van bovenaf. Een partij
bestuurder zei dat men volkomen in
het duister werd gelaten omtrent de
koers van de regering als het vonnis
in Zuid-Afrika's nadeel zou uitvallen.
Afrikaanse politici houden zich goed
en voorspellen vol vertrouwen dat Zuid-
Afrika uit het mandaatgebied zal wor
den gewipt. Maar weinigen onder hen
wagen zich aan een gissing.
,,Wij weten dat het vonnis tegen Zuid-
Afrika zal uitvallen", zegt Clemente Ka-
puuo, president van de nieuwe demo
cratische organisatie van nationale een
heid (.,NUDO)'\ daarna zullen we ei
sen dat de Zuidafrikaanse regering
het besluit van het Internationale Hof
zal eerbiedigen. Zo nodig moet de Vei
ligheidsraad er zich mee bemoeien.1
Maar Kapuuo, net zoals de leider
van de Zuidwestafrikaanse Nationale D-
nie, John Muundjua, schijnt zijn hoop
te vestigen op krachtig optreden door
de VN in plaats van op druk van bin
nen uit.
Intussen kijken de blanken verge
noegd toe hoe een Duitse koloniale
hoofdstad uitgroeit tot een stad van Ame
rikaanse allure. De voornaamste haven,
Walvis Bay, heeft een bevolking die
in minder dan tien jaar is verdrievou
digd. En de visindustrie bloeit als nooit
tevoren. De boeren produceren elk jaar
meer karakoel (Perzisch lam), het bont
dat het zwarte goud van Zuidwest-Afri
ka is. En een stijgende produktie be
tekent geld vooor allen.
Zuidwest-Afrika vaart wel dezer da
gen en met het ratelen van de kas
registers en het rammelen van munt
stukken in broekzakken, valt het moei
lijk te geloven dat buiten de deur de
..VN-wolf" op de loer ligt.
(Advertentie)
KNIPSEL
KRANT
Vroeger vond de nüvere hand altijd wel iets te doen. Werken, bezig
zijn met de handen was het hoogste gebod. Nadenken was niet goed.
Wie nadacht bü zijn werk verloor zijn tijd aan nutteloze dingen. Hij was
lui; en luiheid was een slechte eigenschap. Bijna niemand was pienter
genoeg om in te zien. dat de intelligente luiaard het meest heeft bijgedragen
tot de technische vooruitgang van de wereld. Hij zocht namelijk naarstig
naar een methode om met zijn werk zo gemakkelijk mogelijk in zo kort
mogelijke tijd klaar te komen.
(Uit „Landbouw Nu")
Sociaal verontruste en dikwijls sociaal verdrukte katholieken van een
halve eeuw geleden, die op een meer militante wijze dan vader Kolping
en Axiëns het sociale onrecht te lijf wilden, kwamen vanzelf terecht bij
het socialisme en bij de neutrale bonden.
Hun werden de sacramenten geweigerd, ze werden uitgedreven, ook al
lazen ze alleen socialistische bladen. Helaas was het socialisme in die
tijd anti-godsdienstig. Maar van de andere kant stond de Kerk ook zo
duidelijk aan de kant van de bezitters, dat de strijdbare arbeiders wel de
anti-kerkelijke hoek ingedreven moesten worden. Paus Pius XI heeft dit
het grote schandaal van de 19e eeuw genoemd, waardoor de Kerk de
wereld van de arbeiders grotendeels heeft verloren. Nu is de sociale ach
terstand wel ingehaald maar met de gevolgen van dit verzuim van toen
kampt de hedendaagse Kerk nog steeds; de kinderen van katholieke
arbeiders van toen zijn nu voor de Kerk verloren.
(Uit „Frontlijn")
De artsdie de stervende in zijn laatste uren medisch bijstaat,
en dat betekent meer dan lichamelijke hulp, heeft desondanks de on
herroepelijke plicht naar eigen geweten en inzicht het moment te
kiezen, waarop de volle waarheid meegedeeld dient te worden. Te
lang wachten, te lang verbergen betekent het voorbij laten gaan
van een eerlijke kans voor een medemens en dat is een immense
verantwoording. Is die missie volbracht, dan heeft de geestelijke
leider het woord om de stervende het weerzien met zijn Schepper
zo waardig mogelijk, zij het schoorvoetend, te laten ondergaan.
(De Nieuwe Linie)
By het tempo van geldontwaarding, zoals wy dat van 1958 tot en met
1963 kenden, zou onze gulden over ruim 30 jaar nog maar twee kwartjes
waard zyn.
Wat is hieraan te doen?
De inflatie is, geloof ik, mede het gevolg van het feit dat wy aan
onze economie tegelijkertyd een aantal moeilyk verenigbare eisen stellen:
welvaart, een goede internationale positie, groei, volledige werkgelegen
heid en tenslotte aan het eind ook nog materiële zekerheid. We gedragen
ons alsof een schaap met vyf poten toch bestaanbaar is. Hoewel deze
drngen met zichzelf nog niet met elkaar in tegenspraak behoeven te
zyn is het menselijk en politiek begrijpelyk dat by de afstemming aan
sommige van deze doelstellingen meer aandacht wordt gegeven dan
aan andere.
Uit de bus komt dus een serie compromissen. Een aantal in de economie
van nature aanwezige de inflatie tegenwerkende krachten komt
daardoor niet meer voldoende tot gelding en daarby komt dan m.i. nog
een gebrek aan zedelijke moed by overheid, de vakverbonden en de
ondernemerswereld om nee te zeggen tegen te hoog opgeschroefde
eisen die van allerlei kanten uit de samenleving worden gesteld, ook
wanneer het belang van die samenleving zich tegen inwilliging dezer eisen
zou verzetten.
(Uit Elsevier")
De antieke gedachte van „hoe categoraler hoe beter" doet in sommige
kringen nog steeds opgeld. Deze gedachte is in wezen onjuist, omdat hier
een verkeerde vrijheid wordt gepreekt voor zichzelf, omdat banden
die de mensen binden worden ontkend; hier wordt een rechtstreekse
aanslag gepleegd up het mede-mens-zijn; hier ontbreekt de solidariteit.
Onze strijd voor die ene, ongedeelde bond van katholiek overheidsperso
neel, aangesloten bij de Nederlandse Katholieke Vakcentrale, is daarom
een strijd voor solidariteit, een strijd voor het mede-mens-zijn, zonder
discriminatie.
Wij ambtenaren staan tezamen met alle andere werknemers in Nederland
voor de opgave om gezamenlijk te zorgen dat in het sociaal-economische
vlak niet zonder ons over ons wordt beslist.
(Uit „de KABO-post")
Een concilie is een vergadering van bisschoppen die bekijken
of ooit, in de verre toekomst, wel zal mogen wat vandaag de dag
door iedereen als normaal wordt beschouwd.
Van de concentratie van nagenoeg alle damesbladen in één hand,
kan men op zijn minst verwachten dat aan hun moordende concur
rentie, en daaruit voortvloeiende verhoging van niveau, een einde
zal komen.
(F. Rondagh)
In Nederland is het op dit ogenblik niet juist te spreken van
een bevolkingsvraagstuk in verband met een te progageren ge
boortebeperking, in Nederland is het vraagstuk een gezinsvraagstuk,
een problematiek van verantwoorde gezinsvorming en derhalve van
principieel andere aard dan het bevolkingsvraagstuk
(Prof. Muntendam)
Toen ik enkele jaren geleden in een vergadering van het
Benelux-Comité in Den Haag de gedachte voor af 'en toe een
wedstrijd van een Benelux-voetbalelftal opperde, was de respons
nihil. En hij zou het ook nu nog zijn. Op dit gebied heerst het
nationale prestige nog oppermachtig. Men zou het maar vreemd
vinden als in Benelux of in het Europa van vandaag de atleten
als personen streden zoals eens in de antieke wereld.
(Prof. Brouwer)
Het radioschip Veronica voert dagelijks een zee van lichte muziek
aan en voorziet daarmee in een kennelijke behoefte. De omroep
verenigingen moesten er blij om zijn en ermee te koop lopen,
want het helpt ze van een flinke portie gedrens en gedrein af.
Het is beslist ouderwets de TV en de auto te beschouwen als
statussymbolen van een moderne samenleving. Nee, de echte status
symbolen voor die maatschappij zijn fietsers en radioluisteraars.
(Uit „Vrij Nederland")
Je kunt je ouders, je kinderen, je buurman niet voorbijlopen
om maar gauw je hoed voor God af te kunnen zetten. Het zou wel
eens kunnen zijn dat Hij die dan over je ogen slaat.
(Jos Poels)
A AUTOMATIC
TOASTER f69.50
QUITO Veertien arbeiders zijn om
het leven gekomen toen hun bus in een
ravijn langs de weg tussen Gueno en
Machachi in Ecuador stortte. Vijftig in
zittenden werden gewond. Volgens de
eerste berichten is het ongeluk te wij
ten aan een gesprongen band.
NEW YORK De Turkse permanente
vertegenwoordiger bij de V.N., Orhan
Eralp, heeft in een brief aan de secreta
ris-generaal van de V.N., Oe Thant. Grie
kenland en de Grieks-Cyprische regering
verweten dat ze de wereld een schijn
beeld van de rust om de kwestie-Cyprus
voorspiegelen.
Volgens Eralp was dit een rookgordijn
waarachter nieuwe aanvallen op de
Turks-Cyprische communiteit voorbereid
werden. Zo was een recent Grieks be
richt dat Turkse troepenconcentraties
plaatsvonden, de wereld ingestuurd om
een concentratie van Griekse troepen on
opgemerkt te laten verlopen, aldus Eralp.
Dit alles wees er volgens hem op dat de
Griekse Cyprioten ernstige incidenten
zouden gaan uitlokken om er de Turkse
Cyprioten de schuld van te kunnen ge
ven.
In zijn brief waarschuwt Eralp Oe
Thant zich van „deze welbekende machi
naties van het Grieks-Cyprische regime"
bewust te zijn en zeker te stellen dat
de V.N. op Cyprus de geëigende stappen
nemen om te voorkomen dat opnieuw
van Griekse zijde uitgelokte, bloedbaden
zullen voorkomen.
(Advertentie)
WATERDICHTE
BADKAMERKACHEL
f43.50
AMSTERDAM In Amsterdam is gis
teren de akte verleden waarbij de stich
ting journalistieke vakopleiding is opge
richt. Doel van de stichting is het op
richten en instandhouden van de school
voor de journalistiek, een onderwijsin
stelling die in een tweejarige cursus jour
nalisten zal opleiden. Per cursusjaar zul
len de cursisten ter aanvulling van het
theoretische onderricht twee maanden
praktisch in de journalistiek werkzaam
zijn. De school zal zodanig zijn ingericht,
dat men in daarvoor in aanmerking ko
mende vakken levensbeschouwelijk ge
richt onderwijs zal kunnen volgen. Het
is de bedoeling dat het eerste cursusjaar
van de school in september 1966 zal be
ginnen.
Oprichters van de stichting zijn de ver
enigingen van journalisten en dagblad
uitgevers.