Johnson nodigt Russische leiders uit Javaanse uittocht naar West-Irian RUSTIG LAND OP RAND VAN POLITIEKE CRISIS Touwtrekken om Zuid west-Afrika „STA TE OF UNION": VREDESBOODSCHAP Rondreis door Sovjet Unie Rode top van de baan? Applaus in Peking vermoedelijke verliezer AEG,' Binnenkort voor Int. Gerechtshof Sticlifing opleiding journalisten gevormd Peking tegen gelooft Zuicl-Afrika Den Haag er niets van Geen uitspraak zaak v. Tienen APARTHEID NIET DRUK EEUWIGHEID Intelligent lui Aan de andere kant Laatste hulp G eldontwaarding Categoraal Citaten i-%. JGVI Bus in ravijn veertien doden Turken vrezen nog terreur op Cyprus DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 6 JANUARI 1965 WASHINGTON President Johnson heeft de nieuwe Russische leiders formeel uitgenodigd een bezoek aan de Verenigde Staten te brengen. Van de zijde van het Witte Huis werd gezegd, dat de uitno diging was verzonden kort voor de president gisteren zijn „State o£ the Union" -boodschap voorlas op een verenigde vergadering van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat, waarover wij gisteren in de laatste edities nog hebben bericht. De uitnodiging is in Moskou met instemming ontvangen doch in onofficiële kringen betwijfelt men of het er dit jaar nog van zal kunnen komen. De opmerkingen van president Johnson kunnen slechts worden opgevat als een uiting van goede wil, aldus Russische regeringskrin gen. Het Witte Huis zal het aan de Rus sische leiders overlaten te beslissen wie van hen naar de Verenigde Staten zul len komen: premier Kosyg'n, de eerste secretaris van de communistische par tij Leonid Brezjnev, of beiden. Ook werd gezegd dat de Russische leiders infor meel zijn benaderd over een uitwisse ling van door de regeringsleiders te hou den televisietoespraken in eikaars lan den (In zijn State of the Union"-bood- schap zei president Johnson er zeker van te zijn dat het Amerikaanse volk graag in de gelegenheid zou zijn de Russische leiders via de televisie te be luisteren, zoals hij de wens koesterde dat het Russische volk de Amerikaan se leiders zou kunnen horen.). Amerikaanse functionarissen zeiden dat nog geen datum voor een mogelijk bezoek van Russische leiders was ge opperd. maar dat een Russisch bezoek wellicht na de besprekingen van pre mier Kosygin in Londen zou kunnen plaatshebben. Verwacht wordt dat de Russische premier in het begin van de lente Londen zal bezoeken. Over John sons plannen voor een reis naar Europa zei men te verwachten* dat de Ameri kaanse president de voornaamste Eu ropese bondgenoten zou bezoeken en dat daartoe zeker Parijs hoorde. Johnson sprak alsof hij een zelfde soort reis door de Sovjet-Unie wil ma ken als die, welke Kroestjev in 1959 door Amerika maakte. Kroestjev trok toen dwars door Amerika en bezocht enkele van de grootste Amerikaanse ste den en gebieden in het midden-westen waa.r maïs wordt verbouwd. Ex-president Eisenhower zou toen in 1960 een tegenbezoek aan de Sovjet- Unie brengen, maar door de mislukte topconferentie in dat jaar als gevolg van het neerschieten door de Russen van een Amerikaanse U-2, kwam er van dat plan niets terecht. In Washing ton zei men niet verrast te zullen zijn als de Russen op Johnsons uitnodiging zullen reageren met het verzoek aan de president eerst naar Moskou te ko men. LONDEN Het nieuwe Russische plan om op 1 maart van dit jaar een conferentie van communistische partijen te beleggen om het geschil tussen Mos kou en Peking op te lossen is in gevaar gekomen. Sommige van Ruslands Europese bond genoten staan n.l. koel tegenover het plan. Bovendien zijn China en zijn bond genoten er tegen gekant, omdat ze vre zen dan geïsoleerd te worden. Als het Kremlin deze problemen niet te boven komt, bestaat de mogelijkheid dat Mos kou het plan tot het houden van de con ferentie zonder ophef laat vallen of de conferentie weer uit zal stellen. De regering in Peking zou teleurge steld zijn in de nieuwe Russische leiders, omdat dezen niet volledig gebroken heb ben met de ideologie van Kroestjev. Om deze reden zou China van alle zelfs gedeeltelijke kansen op een toe nadering tot Moskou hebben afgezien en zijn zelfs de kansen op nauwere economische samenwerking tussen beide landen verkleind. Ook de partijleiding in enkele Oost- europese satellieten en van communis tische partijen elders in de wereld zou weinig voor een topconferentie voelen, omdat ze in de nabije toekomst toch geen kans op toenadering tussen Mos kou en Peking zien en alleen maar een verbreding van de kloof verwachten. President Lioe Sjao-Sji (rechts) en premier Tsjoe En-Lai zijn tijdens een voltallige zitting van het Chinese volkscongres (meer dan 2000 afge vaardigden) in Peking herkozen. (Van onze parlementaire redactie). DEN HAAG Berichten over een massale overbrenging van Javanen naar West-Irian (voormalig Ned. Nieuw-Guinea) zijn door Haagse waarnemers met grote scepsis ont vangen. Tot dusver is niet alleen niets van een dergelijke volksverhuizing ge bleken, men acht het gelet op tal van factoren al evenmin waarschijnlijk, dat dit in de naaste toekomst wel het geval zal zijn. Het is inderdaad waar, dat reeds ten tijde van de overdracht van Ned. Nieuw-Guinea aan Indonesië men van Indonesische zijde begonnen is met een plan de campagne om West-Irian een Indonesisch gezicht te geven. Vooral in de periode onmiddellijk na de bestuursoverdracht zijn er door president Soekarno vele Indonesiërs naar West-Irian gestuurd om er alle belangrijke bestuurs- en andere func ties te bezetten. Op die manier is van meet af aan gepoogd de eigen Papoea-nationaliteit af te romen. Als voornaamste beletsel voor een mas sale immigratie van Javanen kunnen de voedselsituatie en de woning- problematiek worden genoemd. Daarbij komt, dat president Soekarno op het ogenblik de inspanningen van land en volk volledig inzet in het conflict met de Maleisische federatie, zodat voor uitgebreide projecten West-Irian betreffende de omstandhe- den minder gunstig zijn. De vermeende volksverhuizing is ook uit politieke overwegingen nauwelijks noodzakelijk te noemen. 1969 het jaar van het referendum over de eventuele defini tieve aansluiting bij de Indonesische republiek, is nog voldoende toekomst, zodat het uit dien hoofde thans nog niet noodzakelijk is de numerieke sterkte van de Indonesiërs op West- Irian op te voeren. (Van onze correspondent) UTRECHT De Utrechtse rechtbank heeft in tegenstelling tot hetgeen tijdens de zitting van 22 december j.l. werd vgastgesteld geen uitspraak gedaan in de zaak tegen de ex-ss-officier Paul van Tienen. De rechtbank verklaarde dat het onderzoek niet volledig is ge weest. De president gelastte dat de stukken opnieuw in handen van de rech- ter-commissaris worden gesteld. De officier had veertien dagen gele den een maximumstraf geëist namelijk zes maanden gevangenisstraf waarvan de helft voorwaardelijk en een proef tijd van drie jaar. (Advertentie) PERFECT U 30.- (Bijzondere correspondentie) WINDHOEK, Zuidwest-Afrika Voor een land dat op de drempel staat van een internationale crisis, biedt Zuidwest-Afrika het beeld van een land dat volmaakt onver, scillig is. Men is het cr vrij algemeen over eens dat de vroegere Duitse kolonie dit jaar in het licht van de inter nationale publiciteit zal komen als een nieuw zorgengebied. Maar bin nen haar grenzen zijn zij op de vin gers te tellen, die zich daarvoor druk maken. Zuidwest-Afrika heeft wrijving tussen Zuid-Afrika en de Verenigde Naties ver oorzaakt ongeveer vanaf de oprichting van de volkerenorganisatie af. Het ge bied bestaat uit 318.000 vierkante mijl kale woestenij, geaccidenteerd grijsach tig heuvelland, en in het noorden weelderige tropische moerassen en gras land- Duitsland was er van 1884 tot aan de eerste wereldoorlog van '14-T8 heer en meester. Daarna maakte Zuid-Afrika er zich meester van. Krachtens het ver drag van Versailles kreeg Zuid-Afrika een mandaat om Zuidwest-Afrika in het kader van de Volkenbond te besturen. Een 45-tal jaren later is de bevolking van het gebied toegenomen tot ruim 550.000 zielen nog altijd een van de dunstbevolkte streken van Afrika van wie een-zevende blank is. Zuidwest Afrika exporteert per jaar voor plusmi nus 50 miljoen pond sterling, waarvan voor 17,5 miljoen aan diamanten, 10,75 miljoen aan vis, en 6,7 miljoen aan lood, koper en zink. Toen Zuid-Afrika Zuidwest—Afrika over nam waren vrijwel alle blanke Zuid westafrikanen, Duitsers. Nu zijn voor driekwart Zuidafrikaan Het was onvermijdelijk dat Zuidwest-Afrika nau wer zou gaan behoren bij Zuid-Afrika, en hoewel het nog steeds een bijzondere wettelijke status heeft, is het in de prak tijk Ziiid-Afrika's vijfde provincie» Niettemin zijn er enkele opvallende verschillen. Wetten die de Zuidafrikaan- se regering heeft afgekondigd zijn niet automatisch toepasselijk in Zuidwest- Afrika, zij het dat dit met vele het ge val is- Omstreden wetten, zoals die van de hevig gekritiseerde detentie geduren de negentig dagen zonder nadere uit leg, zijn in Zuidwest-Afrika nooit toe gepast- En hoewel in Zuid-Afrika alle radicale Afrikaanse politieke partijen sinds lang verboden zijn, bestaan er in Zuidwest-Afrika drie met nationalisti sche inslag. Nooit is er een poging ge daan ze de kop in te drukken. DU alles neemt weer niet weg dat de apartheidspolitiek zoals die in Zud-Afri- ka geldt, in Zuidwest-Afrika in grote lynen evenzeer is toegepast. In 1964 heeft dat verder zijn beslag gekregen toen de door de regering ingestelde commissie-Odendaal de vestiging aanbe val van minstens elf scmi-auton<>me Bantoe tans" voor de Afrikanen, met inwonertallen variërende van drieduizend tot een kwart miljoen. DEN HAAG Het Internatina- le gerechtshof in Den Haag heeft bekendgemaakt, dat de pleidooien in het geding over Zuidwest-Afrik-a dat Liberia en Ethiopië tegen Zuid- Afrika aanhangig hebben gemaakt, op 15 maart zullen beginnen. Reeds meer dan vier jaar is deze zaak nu al bij het hof aanhangig Vorig jaar zijn er pleidooien voor het hof geweest over bezwaren die Zuid- Afrika tegen behandeling van deze zaak had ingediend. Met acht. tegen zeven stemmen verklaarde het hof de bezwaren toen ongegrond. Tegenstanders van de Zuidafrikaanse regering noemden deze zogenoemde ..vaderlanden" frauduleus, en ze menen dat maar enkele, of waarschijnlijk hele maal geen, levensvatbaar zullen wor den. Maar de politieke implicaties van de Odendaal-aanbevelingen zijn tijdelijk in de ijskast gezet, hangende de uit spraak van het internationaal gerechts hof over Zuidwest-Afrika. Zou het hof omstreeks medio 1965 besluiten dat het mandaat van de Volkenbond nog steeds geldt, dan krijgen de Ver enigde Naties een excuus om recht streeks in te grijpen. Zij zouden kun nen aanvoeren da het mandaat op hen is overgegaan, en dat Zuid-Afrika, door de apartheidswetten uit te strekken over Zuidwest-Afrika, hun gezag rechtstreeks tarten. Zuid-Afrika is van mening dat het mandaat verliep toen de Volkenbond ophield te bestaan, en dat het daarom aan niemand verantwoording schuldig is. Een uitspraak van het hof ten nadele van Zuid-Afrika en dat is volgens ingewijden waarschijnlijk zou de A- fro-Aziaten en communisten een mach tig wapen geven in hun strijd tegen het blanke bewind in Zuid-Afrika. Zij zouden kunnen eisen dat het mandaat wordt gegeven aan een andere staat, en als Zuid-Afrika zich daarbij niet zou willen neerleggen, wat waarschijnlijk is. aandringen op sancties of zelfs'militair ingrijpen. De bevolking van het gebied maakt er zich niet druk over Zij heeft haar handen v0l aan de plaatselijke politiek, of meer nog de droogte, de landbouw prijzen en of de economische bloej die Ofschoon de State of the Union", de boodschap van pre sident Johnson aan het Amerikaanse congres bij gelegen heid van het nieu we zittingsjaar, voor ons Europeanen vooral van betekenis is voor zover hierin het buitenlands programma van de regering in Washington wordt uitgestippeld, blijkt uit deze boodschap opnieuw, dat. president Johnson op binnenlands politiek gebied meer vermag dan op het terrein van de buitenlandse poli tiek. stemrecht en een grootscheepse cam pagne tegen verspilling en ondoelma tigheid. dan is hier een man aan het woord die plannen heeft voor een grote maatschappelijke vooruitgang, die onmogelijk in vier of acht jaren verwezenlijkt kan worden. Deze „State of the Union" reikt verder, verder zelfs dan het jaar 2000, om het in tijd uit te drukken. Zo glashelder zijn binnenlandse bedoelingen in de boodschap aan het congres zijn onthuld, zo mysterieus blijven de plannen of ideeën van de president betreffende moeilijke in ternationale vraagstukken. Wanneer Johnson met betrekking tot Zuid- Vietnam zegt, dat de V.S. hun ver- spraak geen opheldering. Wat kan de reden van deze Amerikaanse zwijg zaamheid zijn geweest? Het antwoord op deze vraag geeft wellicht de pas sage uit zijn boodschap, waarin de president zegt, dat de V.S. samen met de Sovjet-Unie zal blijven zoeken naar vreedzame regelingen, welke de bedreiging van de vrijheid in de we reld kunnen verminderen. In dit ver band spreekt hij ook de hoop uit dat de nieuwe leiders in het Kremlin hem zouden bezoeken. Johnson sprak in dit verband ook alsof hij eenzelfde reis door de Sovjet-Unie wilde ma ken als die. welke Kroestjev in 1959 door Amerika maakte. Met andere woorden: de president heeft er nauw- se wereld is zijn redevoering met in stemming begroet, ook het Sovjet- Russische persbureau Tass spreekt over deze „State of the Union" als over een vredesboodschap en ziet er een streven van Johnson in om het Russische volk beter te leren kennen. Voor de Latijns-Amerikaanse lan den zal het beslist interessant zijn wat de president voor hen bedoeld heeft te zeggen. Een bezoek van Johnson aan Latijns-Amerika zal niet tot culturele uitwisseling leiden, maar wel tot een uitbreiding van de eco nomische hulp. En deze kan Latijns- Amerika op het ogenblik beter 'ge bruiken dan de culturele hulp van Frankrijk Deze „State of the Union" onthult niet alleen de plannen van de presi dent voor de eerstkomende vier of misschien zelfs acht jaren van presi dentschap. Wanneer Johnson over binnenlandse aangelegenheden spre kend, voorstelt: een onderwijspro gramma waarin elk Amerikaans kind zijn gaven volledig kan ontwikkelen, een grootscheepse aanval op dodelijke zisfcten, een nationale krachtsinspan ning om de Amerikaanse steden be ter bewoonbaar te maken, een ver hoogde bestrijding van de misdadig heid, het uit de weg ruimen van alle nog bestaande belemmeringen in het plichtingen aldaar tegenover de communistische agressie zullen blij ven vervullen, vertelt hij wat hij ook in het verleden vaker heeft gezegd. Over de methoden, die Washington in de toekomst gaat aanwenden in de strijd tegen de communistische agressie, zwijgt hij. In het ongunstig ste geval had hij toch kunn enzeggen dat de bestrijding van de Vietcong anders aangepakt zou worden c.q. doeltreffender. Ook over het moeilijke vraagstuk van het deelgenootschap van de NAVO-bondgenoten aan de MLF geeft de overigens lofwaardige toe- keurig op gelet in zijn redevoering geen passages te gebruiken die zijn tegenstanders, de communistische we reld en in veel mindere mate zijn Franse collega president Charles de Gaulle, pijnlijk zouden kunnen ra ken. Immers de MLF is een van de meest fel omstreden zaken in de Amerikaans-Russische en Ameri kaans-Franse betrekkingen. Wanneer dat dan ook de reden is geweest van Johnsons minder open hartige behandeling van enkele deli cate problemen, heeft hij beslist suc ces geboekt met zijn boodschap. Niet alleen in eigen land en in de wester- De algemene indruk is dan ook dat deze „State of the Union" op het ge bied van de binnenlandse politiek doelstellingen heeft gegeven, waar voor een meerderheid in het congres te vinden zal zijn, zeker wat betreft Johnsons ontwerpen voor medische bijstand aan bejaarden en de ontwik keling van het onderwijs. Johnson heeft een goed begin gemaakt. Het vertrouwen lijkt daarom gerecht vaardigd dat op het gebied van de buitenlandse politiek de Amerikaanse standvastigheid en het Amerikaanse optreden groter zal zijn dan de „State of the Union" met of zonder opzet heeft willen onthullen. vanuit Zuid-Afrika is overgewaaid zal aanhouden. Regeringsaanhangers, ongeveer zestig procent van het electoraat, is rustig ge stemd over de toekomst. In Windhoek, een aantrekkelijke plaats van 50.000 in woners en nog altijd meer Duits dan Zuidafrikaanse, zal men u boven een goed glas Windhoeklager zeggen dat wat het Internationale Hof ook zal be slissen, dat in Zuidwest-Afrika geen ver andering zal teweegbrengen. Algemeen neemt men aan dat Zuid-Afrika een spel van uitstel zal spelen. Een regeringssupporter van aanzien zei: „Voor de uitspraak zal de Zuid afrikaanse regering de rechters wel licht uitnodigen voor een bezoek aan het mandaatgebied, om voor zichzelf uit te maken of wij al dan niet de inheem sen uitbuiten. Daarna zou ze de rech ters kunnen verzoeken een bezoek te brengen aan de twee landen die de zaak tegen Zuid-Afrika hebben ingediend: Ethiopië en Liberië, en de leefomstan digheden te vergelijken. Zelfs als het von nis in ons nadeel uitvalt moeten wij de kans krijgen te zeggen of we het al dan niet aanvaarden. Daarna zal het aan de buitenwereld zijn om opnieuw aan het Hof te vragen om een uitspraak te doen of Zuid-Afrika het vonnis heeft veron achtzaamd. Dat zal allemaal tijd en nog eens tijd kosten. Het zou nog een jaar of drie. vier zelfs vijf kunnen ver gen alvofens de zaak rond was." Het schijnt dat men in Afrika vyf jaar beschouwt als een eeuwigheid. Het Westen zou zich tegen Afro-Azia- tische druk kunnen ingraven, Zwart- Kongo-achtige anarchie, Zuid-Afrika zou Afrika zou kunnen ondergaan in een kunnen aantonen dat een schaakbord achtig Zuidwest-Afrika van kleine loka ties levensvatbaar zou zijn. Kortom er zou van alles kunnen gebeuren Dezelfde houding vindt men voor een belangrijk deel onder de aanhangers van de oppositie Maar de leiders van de oppositionele verenigde nationale Zuid west-Afrika-partij (die ongeveer veertig procent der stemmen heeft maar slechts één op de achttien zetels in de plaatse lijke wetgevende vergadering, en geen vertegenwoordigers onder de zes Zuid westafrikanen in het Zuidafrikaanse par lement) klaagt dat deze houding op zettelijk wordt aangekweekt door offi cieel zwijgen van bovenaf. Een partij bestuurder zei dat men volkomen in het duister werd gelaten omtrent de koers van de regering als het vonnis in Zuid-Afrika's nadeel zou uitvallen. Afrikaanse politici houden zich goed en voorspellen vol vertrouwen dat Zuid- Afrika uit het mandaatgebied zal wor den gewipt. Maar weinigen onder hen wagen zich aan een gissing. ,,Wij weten dat het vonnis tegen Zuid- Afrika zal uitvallen", zegt Clemente Ka- puuo, president van de nieuwe demo cratische organisatie van nationale een heid (.,NUDO)'\ daarna zullen we ei sen dat de Zuidafrikaanse regering het besluit van het Internationale Hof zal eerbiedigen. Zo nodig moet de Vei ligheidsraad er zich mee bemoeien.1 Maar Kapuuo, net zoals de leider van de Zuidwestafrikaanse Nationale D- nie, John Muundjua, schijnt zijn hoop te vestigen op krachtig optreden door de VN in plaats van op druk van bin nen uit. Intussen kijken de blanken verge noegd toe hoe een Duitse koloniale hoofdstad uitgroeit tot een stad van Ame rikaanse allure. De voornaamste haven, Walvis Bay, heeft een bevolking die in minder dan tien jaar is verdrievou digd. En de visindustrie bloeit als nooit tevoren. De boeren produceren elk jaar meer karakoel (Perzisch lam), het bont dat het zwarte goud van Zuidwest-Afri ka is. En een stijgende produktie be tekent geld vooor allen. Zuidwest-Afrika vaart wel dezer da gen en met het ratelen van de kas registers en het rammelen van munt stukken in broekzakken, valt het moei lijk te geloven dat buiten de deur de ..VN-wolf" op de loer ligt. (Advertentie) KNIPSEL KRANT Vroeger vond de nüvere hand altijd wel iets te doen. Werken, bezig zijn met de handen was het hoogste gebod. Nadenken was niet goed. Wie nadacht bü zijn werk verloor zijn tijd aan nutteloze dingen. Hij was lui; en luiheid was een slechte eigenschap. Bijna niemand was pienter genoeg om in te zien. dat de intelligente luiaard het meest heeft bijgedragen tot de technische vooruitgang van de wereld. Hij zocht namelijk naarstig naar een methode om met zijn werk zo gemakkelijk mogelijk in zo kort mogelijke tijd klaar te komen. (Uit „Landbouw Nu") Sociaal verontruste en dikwijls sociaal verdrukte katholieken van een halve eeuw geleden, die op een meer militante wijze dan vader Kolping en Axiëns het sociale onrecht te lijf wilden, kwamen vanzelf terecht bij het socialisme en bij de neutrale bonden. Hun werden de sacramenten geweigerd, ze werden uitgedreven, ook al lazen ze alleen socialistische bladen. Helaas was het socialisme in die tijd anti-godsdienstig. Maar van de andere kant stond de Kerk ook zo duidelijk aan de kant van de bezitters, dat de strijdbare arbeiders wel de anti-kerkelijke hoek ingedreven moesten worden. Paus Pius XI heeft dit het grote schandaal van de 19e eeuw genoemd, waardoor de Kerk de wereld van de arbeiders grotendeels heeft verloren. Nu is de sociale ach terstand wel ingehaald maar met de gevolgen van dit verzuim van toen kampt de hedendaagse Kerk nog steeds; de kinderen van katholieke arbeiders van toen zijn nu voor de Kerk verloren. (Uit „Frontlijn") De artsdie de stervende in zijn laatste uren medisch bijstaat, en dat betekent meer dan lichamelijke hulp, heeft desondanks de on herroepelijke plicht naar eigen geweten en inzicht het moment te kiezen, waarop de volle waarheid meegedeeld dient te worden. Te lang wachten, te lang verbergen betekent het voorbij laten gaan van een eerlijke kans voor een medemens en dat is een immense verantwoording. Is die missie volbracht, dan heeft de geestelijke leider het woord om de stervende het weerzien met zijn Schepper zo waardig mogelijk, zij het schoorvoetend, te laten ondergaan. (De Nieuwe Linie) By het tempo van geldontwaarding, zoals wy dat van 1958 tot en met 1963 kenden, zou onze gulden over ruim 30 jaar nog maar twee kwartjes waard zyn. Wat is hieraan te doen? De inflatie is, geloof ik, mede het gevolg van het feit dat wy aan onze economie tegelijkertyd een aantal moeilyk verenigbare eisen stellen: welvaart, een goede internationale positie, groei, volledige werkgelegen heid en tenslotte aan het eind ook nog materiële zekerheid. We gedragen ons alsof een schaap met vyf poten toch bestaanbaar is. Hoewel deze drngen met zichzelf nog niet met elkaar in tegenspraak behoeven te zyn is het menselijk en politiek begrijpelyk dat by de afstemming aan sommige van deze doelstellingen meer aandacht wordt gegeven dan aan andere. Uit de bus komt dus een serie compromissen. Een aantal in de economie van nature aanwezige de inflatie tegenwerkende krachten komt daardoor niet meer voldoende tot gelding en daarby komt dan m.i. nog een gebrek aan zedelijke moed by overheid, de vakverbonden en de ondernemerswereld om nee te zeggen tegen te hoog opgeschroefde eisen die van allerlei kanten uit de samenleving worden gesteld, ook wanneer het belang van die samenleving zich tegen inwilliging dezer eisen zou verzetten. (Uit Elsevier") De antieke gedachte van „hoe categoraler hoe beter" doet in sommige kringen nog steeds opgeld. Deze gedachte is in wezen onjuist, omdat hier een verkeerde vrijheid wordt gepreekt voor zichzelf, omdat banden die de mensen binden worden ontkend; hier wordt een rechtstreekse aanslag gepleegd up het mede-mens-zijn; hier ontbreekt de solidariteit. Onze strijd voor die ene, ongedeelde bond van katholiek overheidsperso neel, aangesloten bij de Nederlandse Katholieke Vakcentrale, is daarom een strijd voor solidariteit, een strijd voor het mede-mens-zijn, zonder discriminatie. Wij ambtenaren staan tezamen met alle andere werknemers in Nederland voor de opgave om gezamenlijk te zorgen dat in het sociaal-economische vlak niet zonder ons over ons wordt beslist. (Uit „de KABO-post") Een concilie is een vergadering van bisschoppen die bekijken of ooit, in de verre toekomst, wel zal mogen wat vandaag de dag door iedereen als normaal wordt beschouwd. Van de concentratie van nagenoeg alle damesbladen in één hand, kan men op zijn minst verwachten dat aan hun moordende concur rentie, en daaruit voortvloeiende verhoging van niveau, een einde zal komen. (F. Rondagh) In Nederland is het op dit ogenblik niet juist te spreken van een bevolkingsvraagstuk in verband met een te progageren ge boortebeperking, in Nederland is het vraagstuk een gezinsvraagstuk, een problematiek van verantwoorde gezinsvorming en derhalve van principieel andere aard dan het bevolkingsvraagstuk (Prof. Muntendam) Toen ik enkele jaren geleden in een vergadering van het Benelux-Comité in Den Haag de gedachte voor af 'en toe een wedstrijd van een Benelux-voetbalelftal opperde, was de respons nihil. En hij zou het ook nu nog zijn. Op dit gebied heerst het nationale prestige nog oppermachtig. Men zou het maar vreemd vinden als in Benelux of in het Europa van vandaag de atleten als personen streden zoals eens in de antieke wereld. (Prof. Brouwer) Het radioschip Veronica voert dagelijks een zee van lichte muziek aan en voorziet daarmee in een kennelijke behoefte. De omroep verenigingen moesten er blij om zijn en ermee te koop lopen, want het helpt ze van een flinke portie gedrens en gedrein af. Het is beslist ouderwets de TV en de auto te beschouwen als statussymbolen van een moderne samenleving. Nee, de echte status symbolen voor die maatschappij zijn fietsers en radioluisteraars. (Uit „Vrij Nederland") Je kunt je ouders, je kinderen, je buurman niet voorbijlopen om maar gauw je hoed voor God af te kunnen zetten. Het zou wel eens kunnen zijn dat Hij die dan over je ogen slaat. (Jos Poels) A AUTOMATIC TOASTER f69.50 QUITO Veertien arbeiders zijn om het leven gekomen toen hun bus in een ravijn langs de weg tussen Gueno en Machachi in Ecuador stortte. Vijftig in zittenden werden gewond. Volgens de eerste berichten is het ongeluk te wij ten aan een gesprongen band. NEW YORK De Turkse permanente vertegenwoordiger bij de V.N., Orhan Eralp, heeft in een brief aan de secreta ris-generaal van de V.N., Oe Thant. Grie kenland en de Grieks-Cyprische regering verweten dat ze de wereld een schijn beeld van de rust om de kwestie-Cyprus voorspiegelen. Volgens Eralp was dit een rookgordijn waarachter nieuwe aanvallen op de Turks-Cyprische communiteit voorbereid werden. Zo was een recent Grieks be richt dat Turkse troepenconcentraties plaatsvonden, de wereld ingestuurd om een concentratie van Griekse troepen on opgemerkt te laten verlopen, aldus Eralp. Dit alles wees er volgens hem op dat de Griekse Cyprioten ernstige incidenten zouden gaan uitlokken om er de Turkse Cyprioten de schuld van te kunnen ge ven. In zijn brief waarschuwt Eralp Oe Thant zich van „deze welbekende machi naties van het Grieks-Cyprische regime" bewust te zijn en zeker te stellen dat de V.N. op Cyprus de geëigende stappen nemen om te voorkomen dat opnieuw van Griekse zijde uitgelokte, bloedbaden zullen voorkomen. (Advertentie) WATERDICHTE BADKAMERKACHEL f43.50 AMSTERDAM In Amsterdam is gis teren de akte verleden waarbij de stich ting journalistieke vakopleiding is opge richt. Doel van de stichting is het op richten en instandhouden van de school voor de journalistiek, een onderwijsin stelling die in een tweejarige cursus jour nalisten zal opleiden. Per cursusjaar zul len de cursisten ter aanvulling van het theoretische onderricht twee maanden praktisch in de journalistiek werkzaam zijn. De school zal zodanig zijn ingericht, dat men in daarvoor in aanmerking ko mende vakken levensbeschouwelijk ge richt onderwijs zal kunnen volgen. Het is de bedoeling dat het eerste cursusjaar van de school in september 1966 zal be ginnen. Oprichters van de stichting zijn de ver enigingen van journalisten en dagblad uitgevers.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1965 | | pagina 7