Slachtoffers van laf verraad
toch nog naar de overkant
Rusk ziet lichtpuntjes
in kwestie Z.-Vietnam
GLYCA
OPTIMISME IN JOHNSON CITY
Eenzijdige ontwapening
afgewezen door VJ.R.O.
uitzonderlijk
goed!
K
N
I
PS
EL-
Zwerven
Verslagenheid
Engelandvaart
Verraad
altijd norac
op zak
Vacatures
Mil cn Cuba
Hoge Raad
Alléén
NA GESTAPO-CEL: ENGELANDVAART
Auto in huis
een dode
Bommen voor
Duitsland
Haagse politie op
kerstbomenjacht
Neutralisering
onaanvaardbaar
Geen oplossing
voor
vredeskwestie
SCHIETGRAGE
BENDE BEZIG
IN LONDEN
Hekwerk
Horizontaal en verticaal
Kleine gemeenschap
G eneratiewisseling
Citaten
Zwarte koning
In de kou
Veel succes
RUWE
HANDEN?
Grote tube f 1.10 helpt direct!
OR. J. SWAAB'S VERENIGDE FABRIEKEN
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 31 DECEMBER 1964
(Vervolg van pagina 1)
Het tweede slachtoffer van het oorlogsvcrraad is mr. H. T. de Raaf,
kolonel bfj de koninklijke luchtmacht. De heer De Raaf is thans werk
zaam bij de SHAPE in Parijs op de operatie-afdeling van het hoofd
kwartier voor Midden-Europa van de NAVO. Voor zijn vertrek was
mr. De Raaf onder meer werkzaam bij de staf van de inspecteur-gene
raal van de koninklijke luchtmacht. Zoals bekend is prins Bernhard de
inspecteur-generaal.
MAASTRICHT Dinsdagavond
slipte op de rijksweg Eysden
Maastricht, onder het gehucht
Maarland, een vrachtwagen tegen
een personenwagen en ramde hij ver
volgens het huis van de familie
Cobben, dat hierdoor dakloos werd.
De bestuurder van de personenauto
werd gedood, de drie kinderen van
de familie Cobben, die op de eerste
etage sliepen, werden naar buiten ge
slingerd en zwaar gewond. Allen
zijn naar het ziekenhuis te
Maastricht overgebracht.
Iqmand die zowel gezagvoerder Guyt
als mr. de Raaf van nabij zeer goed
kent is de arts J F. van der Vliet te
Scheveningen. De heer van der Vliet
werd in december 1940 verraden en be
landde in de Scheveningse gevangenis.
Daar zaten ook Harry Guyt en de Raaf.
„Op tweede paasdag 1941 leerde ik
Harry Guyt en de anderen voor het
eerst kennen", zo vertelt de heer van
der Vliet." Op die dag werden Harry,
de anderen en ik uit d0 cellen gehaald
omdat we de luchtcelien moesten
schoonmaken. De moffen hielden geen
toezicht en omdat we ons even wilden
afreageren stoeiden we met elkaar. Ik
stoeide wat met Harry Guyt en op een
gegeven moment gooide hij een hoop
vuil in m'n gezicht. Dat was mijn ken
nismaking met Harry".
De heer van der Vliet werd nog in
dat jaar vrijgelaten en Harry Guyt in
1943. Hij was maar tot ruim twee jaar
veroordeeld omdat de straffen kort na
het uitbreken van de oorlog nog vrij
mild waren. „Harry had echter geen
vast huis" aldus de heer Van der Vliet,
„en hij ging zwerven. Aangezien wij el
kaar echter goed kenden kwam hij vrij
regelmatig bij ons in huis, waar hij at
en overnachtte. Harry bleef zwerven
totdat ik erin slaagde een route naar
Engeland te vinden over België, Frank
rijk en Spanje. Harry vertrok samen
met wijlen hoofdinspecteur Klijzing van
de Haagse politie, maar het was een
bijzonder slechte reis, omdat beiden
met zeer slecht oorlogsschoeisel de Py
reneeën moesten overtrekken.
De overtocht gelukte echter en beide
mannen vertrokken vanuit Madrid naar
Londen, waar ze ons berichtten dat ze
behouden waren aangekomen. Hier be
gint de heer van der Vliet te vertellen
over de vluchten die Harry Guyt naar
Duitsland maakte. „Tijdens een van die
^luchten zagen zijn makkers hoe zijn
vliegtuig brandend naar beneden stortte
ii tot hun grote schrik zagen zij geen
parachute, waaruit zou blijken dat Har
ry uit het vliegtuig was gesprongen.
In Engeland dacht men dat hij was
omgekomen en er heerste grote versla
genheid. Harry was in die tijd een ge
zien persoon, omdat hij altijd gezellig
mee kon doen. Zes weken later ging in
een pand in Londen de telefoon en tot
ieders grote verbazing en vreugde klonk
er aan de andere kant het laconieke:
„Ja, met Harry hier." hij deelde mede
dat hij boven Berlijn was neergeschoten
en dat hij er ondanks zijn uniform in
was geslaagd per trein naar Frankfurt
aan de Rijn te komen Daar was de
controle vrij streng zodat hij werd ge
grepen en werd ingesloten. Veertien da
gen later, in 1945, werd hij weer door de
Amerikanen bevrijd.
Het laatste slachtoffer is mevrouw E.
Th. J. van Heemstra, die in de oorlog
regelend en bemiddelend werkzaam was
bij het uitwijken van Nederlandse onder
danen naar Engeland. Zij woont gedu
rende de zomermaanden in een pension
in de Leuvensestraat te Scheveningen,
maar vertrekt ieder jaar tegen het. aan
breken van de wintermaanden naar zon
niger oorden, veelal Majorca. Ook dit
jaar is zij weer naar het zuiden van
Europa vertrokken.
Zij schreef over de oorlogstijd een
boek, genaamd „In hun greep", dat als
ondertitel draagt „Dagboek van mijn
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG - In de omgeving van
de Van der Vennestraat, de burut waar
tijdens de jaarwisseling wel eens on
geregeldheden voorkomen, is de politie
druk doende met het uitvoeren van
kerstboom-razzia's. Het zijn bomen die
van heinde en ver door de jeugd zijn
aangesleept om met oud en nieuw een
lekker fikkie te kunnen stoken. Overal
zijn ze opsgeslagen, zelfs op de daken,
wat met het oo? op eventueel brand
gevaar niet zonder risico's is. Het op
halen van de kerstbomen in de buurt
gaat niet altijd zonder moeilijkbeden.
Want veel jongelui zijn het er niet mee
eens 1at hun moeizaam vergaarde voor
raad wordt weggehaald. Maar de po
litie wint het pleit steeds en behalve
de bomen is er ook nog een voorraadje
oude banden en ander brandbaar ma
teriaal door de gemeentereinigings
dienst weggehaald.
Ook op andere plaatsen in de stad
wordt opgetreden. Drie wagens van de
gemeentereinigingsdienst rijden con
stant door de stad om de voorraden
op te laden en weg te brengen. De po
litie heeft de indruk dat de verzamel
woede van de Haagse jeugd wat de
kerstbomen betreft, dit jaar minder is.
Men denkt dat dit komt omdat de
aandacht van de jeugd nu ook op het
ijs gericht is.
(Advertentie)
gevangenschap". Baronesse van Heem
stra beschrijft hierin haar kennismaking
met de verrader die voorgaf een goed
Nederlander te zijn, op zoek naar men
sen die ons land diensten van grote be
tekenis zouden kunnen bewijzen. Hij ver
klaarde in Engelse dienst te zijn en ver
zocht haar hem te helpen. Fr werd een
plan opgezet om eeft aantal officieren,
die voor hun land wilden vechten, naar
Engeland over te brengen. Na melding
g maakt te hebben van enkele mislukte
pogingen schrijft de baronesse: „einde
lijk zal het dan gebeuren. Door het tel
kens uitstellen was ons geduld op een
zware proef gesteld, maar op woensdag
23 oktober 1940 zal het vertrek plaats
vinden".
Er werd afgesproken dat de nu
ontmaskerde verrader met een auto
met mi totaal zes man naar het vlieg
veld zou rijden. Aan de verrader was
een grote som geld geleend die hij zei
nod;g te hebben voor de voorbereidingen.
Een schuldbekentenis, die hiervoor was
opgesteld, wist hij in handen te krijgen
en onderweg te vernietigen. Verder
bleek onderweg dat een van de officie
ren, die mee zou gaan van het plan af
zag.
De baronesse beschrijft vervolgens de
autorit met de verdachte aan het stuur
en vertélt: „een eind voor Utrecht ging
aan de recherzijde van de weg een
grote Duitse vrachtauto aan de kant
staan. De chauffeur houdt ons aan en
vraagt of we soms wat benzine hebben.
We schudden ontkennend het hoofd,
waarop de vent zegt „Das ist dum".
Honderd meter verder wordt het ge
zelschap weer aan gehouden. De por
tieren worden opengeslagen. Enige re
volvers worden op ons gericht en ik
hoor Duits spreken. Alles gaat nu blik
semsnel in zijn werk. Een van de kerels
komt op mij af, maakt zijn excuses en
vraagt mij heel beleefd wel zo vriende
lijk te willen zijn uit te stappen. Ik
neem mijn plaid over de arm, mijn tasje
in de hand en sta nu midden op de grote
rijweg. Zo sta je ook wanneer je moet
wachten op het repareren van een lek
ke band. „We zijn er ingelopen als
biggen in een vlam", fluistert een van
de gevangenen haar toe. Het gezelschap
wordt in een vrachtauto geladen en naar
de gevangenis gebracht.
Uit de afgelegde bekentenis is nu ge
bleken wie de verrader in deze zaak is
geweest. De baronesse zegt over zijn
houding tijdens de arrestatie: „Hij keek
strak voor zich uit, groen en vertrokken,
met angst in de ogen".
Gezagvoerder KLM Harry Guyt
flegmatiek
JOHNSON CITY, Tuxas De Amerikaanse minister van buiten
landse zaken Dean Rusk heeft president Lyndon Johnson dinsdag in
diens huis in Johnson City, Texas, de verzekering gegeven dat de Zuid-
vietnamese regeringscrisis kenteringen ten goede vertoont, aldus offi
ciële kringen in Johnson City.
Minister Rusk heeft de president meegedeeld dat men zich in Saigon
op de toestand aan het bezinnen is, en dat over de militaire elementen
in Zuid-Victnam die twee weekeinden geleden de nationale raad van
burgers ontbonden, een „geest van gemachtigdheid" vaardig wordt.
Volgens genoemde officiële kringen zullen in de komende dagen in
Saigon tekenen van de militair-civiele eenheid zichtbaar worden die
nodig is om cV strijd tegen de communistische infiltratie met succes te
voeren.
Minister Rusk heeft tegenover Johnson
verklaard, dat de crisis die van de eli
dagen geleden uitgevoerde staatsgreep
in Saigon het gevolg was, een „ontnuch
terende weerslag" op de gezagsdragers
in Zuid-Vietnam heeft gehad, en dat ze
zijn gaan inzien dat een basis van samen
werking tussen militairen en burgen
dringend geboden is.
De Amerikaanse officiële kringen heb
ben er nogmaals op gewezen, dat het ven
re van Washington moet zijn om de Zuid
vietnamezen voor te schrijven wat voor
soort regering ze moeten hebben. Wel
laat men ondubbelzinnig uitkomen dat er
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De Vereniging voor In
ternationale Rechtsorde (VIRO) wyst de
eenzydigc ontwapening af, maar stelt
zich op het standpunt, dat wapenbeheer
sing en wapenvermindering de beste weg
naar een algemeen en volledige ontwape
ning is. Met de totale afschaffing van al
leen atoomwapens ls men er volgens de
VIRO niet.
De VIRO heeft dezer dagen een rapporl
..Slaaf of meester? De mensheid en haar
bewapening" over het ontwapenings-
vraagstuk laten uitgeven. Daarin stelt de
vereniging, dat de mensheid gecon
fronteerd met onvoorstelbare gevolgen
bij gebruik van atoomwapens uitslui
tend meester over de nucleaire wapens
kan blijven, wanneer zij via wapen be-
De natuurgrijze
Norac-tabletjes ver-
lossen U van overtol-1
lig maagzuur. Zorg dat
U altijd een paar tablet-
jes bij de hand hebt. Uw
apotheker of drogist heeft
het op z'n toonbank voor U
klaar staan. Nu doosje
Norac 25 stuks 90 cent.
Een produkt van de N.V. Algemeene NORIT Maatschappij
heersing en wapenvermindering komt tol
een algemene en volledige ontwapening
Deze moet echter vergezeld gaan van in
ternationale regelingen, die leiden tot
een wereldrechtsorde, te beschermen mei
machtsmiddelen. Voor wat Nederland be
treft meent de VIRO, dat aan de departe
menten van buitenlandse zaken, defensie
en economische zaken ter zake kundige
afdelingen toegevoegd moeten worden
Men zal zich herinneren, dat ministei
De Jong van Defensie reeds een bureau
ontwapening in het leven geroepen heeft
en dat ook buitenlandse zaken beschikt
over ontwapeningsdeskundigen.
Verder moet volgens de VIRO het we
tenschappelijk onderzoek aan universi
teiten en aan andere belangrijke instellin
gen bevorderd en uitgebreid worden, ter
wijl een speciale Nederlandse instelling
zich met het wapenprobleem moet gaan
bezighouden.
De VIRO acht het bijzonder belangrijk,
dat Nederland nu reeds onderdelen van
de gehele strijdmacht permanent be
schikbaar houdt ten dienste van de Ver
enigde Naties. In voorkomende gevallen
kan het dan onmiddellijk bijdragen tot de
VN vredesstrijdkrachten.
Over deze laatste kwestie is, naar wij
vernemen, onlangs reeds internationaal
overleg gevoerd tussen verschillende klei
nere landen, die lid zijn van de Verenigde
Naties. Dit overleg wordt in de naijbe
toekomst voortgezet.
In de VIRO-commissie, die verantwoor
delijk is voor de ontwapeningspublikatie
hadden zitting professor jhr. mr. H. F
van Panhuys (voorzitter), kolonel A. W
F. von Balluseck (later vervangen dooi
overste J. H. Jansen), vice-admiraal b.d
H. Bos. lt. generaal b.d. professor T. E
E. H. Mathon, prof. mr. B. V. A. Roling
mr. J. L. Heldring, professor dr. B Land
heer, drs. F. J. A. Terwisscha van Schel-
tinga en mr. H. E. Schetter. Zij zijn allen
deskundigen op het gebied van „oorlog en
vrede".
eenheid moet heersen wil men. met voort
gaande steun van de Verenigde Staten
met succes de communisten bestrijden.
Minister Rusk is ook optimistisch ge
weest over Kongo in zijn onderhoud met
Johnson. Hij baseert zich op gematigde
geluiden uit Afrika, en een resolutie in
de Veiligheidsraad waarin de soeverei
niteit van Kongo wordt erkend.
Rusk was naar Johnson City gegaan om
met de president het ontwerp van de
..troonrede" die deze aanstaande maan
dag zal uitspreken, door te nemen, en te
overleggen over de begroting van bui
tenlandse zaken, de buitenlandse politiek
en de vacatures die in de binnen- en
buitenlandse diplomatieke dienst moeten
worden opgevuld.
Wat betreft de multilaterale kernmacht
waarachter de Verenigde Staten zich te
gen Frankryks oppositie in hebben ge
steld, hebben de officiële kringen na het
gesprek van Johnson cn Rusk gezegd, da<
de Verenigde Staten de mening zyn toe
gedaan dat het niet hun taak is de Euro
peanen voor te schryven hoe ze zich
verdedigen moeten, maar dat ze naar
hun instemming moeten streven.
Johnson en Rusk zijn het voorts met
elkaar eens dat in het aflopende jaar pre
mier Fidel Castro's invloed op het wes
telijk halfrond is verminderd, en dat van
de Amerikaans-Franse tegenstelling en
binnen de NAVO de scherpe kantjes ai
zijn.
Amerika is voorts ingenomen met he'
verdrijven van de linkse premier van
Brits Guyana, dr. Cheddi Jagan, en met
soortgelijke door de Verenigde Staten al;
gunstig ervaren ontwikkelingen in Vene
zuela, Chili en Brazilië.
In Amerikaanse regeringskringen is
men van mening, dat de boeddhistische
vertegenwoordiging in de Zuidvietnamese
hoge raad misschien zal moeten worden
verruimd, als een manier waarop de
eenheid kan worden verwezenlijkt die
de Verenigde Staten van essentieel be
lang vinden. De hoge raad werd gezui
verd door een groep generaals, hoewel
hij een creatie van militairen was. De
bezorgdheid van de Amerikaanse krin
gen komt juist voort uit het feit dat dit
kon gebeuren.
In Washington is men ook van gevoe
len dat als eenmaal in Saigon politieke
samenhang is bereikt en persoonlijke
rivaliteit op de achtergrond is gedrongen
de militaire strijd tegen de Viet Kong
geconcentreerder kan worden aangepakl
en doeltreffender kan zijn.
De Amerikaanse regering weigert nog
steeds terugtrekking uit Zuid-Vietnam te
overwegen en beschouwt het denkbeeld
van zogenoemde neutralisering als on
aanvaardbaar, omdat er onder de huidi
ge omstandigheden alleen de communis-
Rusk: lichtpuntjes.
ten van zouden profiteren. De communis
tische agressie uit het verleden is daar
om dit te bewijzen.
Wat Kongo aangaat gelooft men in
Washington niet dat het optreden der re
bellen alleen tegen premier Moise
Tsjombe is gericht, daar het ook al voor
kwam onder het bewind van diens voor
ganger, Cyrille Adoela.
Dat de opstandelingen in Kongo ook
niet alles mee hebben, acht men in Ame
rikaanse regeringskringen zeker. Welis
waar zijn er geen tekenen dat de Sovjet
Unie en China hun daadwerkelijke steun
aan de rebellen zullen beëindigen, zo zegt
men in Washington, maar het feit, dat
Kongo uitgestrekt is en het gros van zijn
bevolking niet in staat met moderne wa
pens om te gaan, duidt aan dat ook dc
opstandelingen hun hoofdbrekens heb
ben.
LONDEN Scotland Yard zoekt
noord-Londen af naar gewapende ban
dieten, die de laatste twee weken vijf
aanvallen op politiemannen en burgers
hebben ondernomen. Het begon op 18
december. Tot dusver is er al een dode
gevallen en drie mensen liepen ver
wondingen op. Dinsdag werd een ser
geant van politie bijna in het hoofd ge
schoten.
Scotland Yard zet alles op alles om
de schuldigen te pakken. De (ongewa
pende) Londense politie beantwoordt
aanvallen op politieagenten doorgaans
met snelle vergeldingsmaatregelen.
Men weet niet wie de zich doorgaans
snel uit de voeten makende aanvallers
zijn. De politie meent dat zij met een
jeugdige bende te maken heeft. Ook is
het mogelijk dat de buurt wordt geter
roriseerd door een bende die zaken
lieden betaalde „bescherming" biedt.
Het feit dat de klassieke wapens als
f ietskettingen en boksbeugels vervan
gen zijn door vuurwapens, verontrust
de politie in hoge mate.
7
Advertentie)
2
i Advertentie)
Veel succes heeft men in de Verenigde Staten met een methode
van radioactieve bestraling van een bepaald soort vlieg, die zeer ge
vaarlijk is voor het vee. De bestraalde dieren worden steriel. Deze
steriele dieren strooit men boven bedreigde gebieden in grote hoeveel
heden per vliegtuig uit en wel in zulke massa's, dat de steriele man
netjes de natuurlijk aanwezigen in aantal duidelijk overtreffen. De
kans dat een natuurlijk vrouwtje copuleert met een steriel man
netje is bijzonder groot en hieruit komen dan geen larven, die ziekten
bij het vee veroorzaken.
(uit „Landbouw Nu")
Tralie- en hekwerk is uit het priesterkoor gesloopt, onze altaren worden
midden tussen h* yolk geplaatst. Maar een hekwerk van dogmatische for
muleringen, theol^Asche spitsvondigheden en wettelijke voorschriften staan
nog massief opgetrokken rond de Eucharistie. Er wordt niet meer gesproken
over Jesus achter het gouden deurtje. Maar Hij is. helaas, nog een gevan
gene. Functionele hoogspanning bij sommige priesters onder het uitspreken
van de instellingswoorden, psychische spanningen bij vele gelovigen als ze
te communie gaan zijn niet op zijn plaats, fk kan me niet aan de indruk
onttrekken, dat een brok magie onze Eucharistieviering omgeeft. We hebben
ons druk gemaakt over de kruimeltjes, die van de hostie vielen en over een
druppel water by het tandenpoetsen; theologische specialisten dokteren aan
de werkelijke tegenwoordigheid. Over veel gedisputeer schaamt zich onze
generatie. Boven al dat geknobbel en geknibbel klinkt in onze dagen „komt
en eet". Het gaat om Christus. Geen prestigekwestie van de Kerken. In
deze beleving is het helemaal niet schokkend, dat mensen zelf het brood
nemen en nuttigen. Dat ze ook aan de kelk willen drinken. Dat ze zingend
en dankend het brood nemen en aldus terugkeren naar hun plaatsen. Het
is zeker, dat een Eucharistieviering in deze geest nog meer verandering en
aanpassing zal eisen. Ik twijfel aan de opmerking, dat een versneld tempo
schokkend zal werken. Er is al te veel tijd verloren gegaan.
(Pater Carmelus Jansen (OFM Cap.) in „De Nieuwe Linie")
Ondanks het feit dat men steeds meer overtuigd raakt van de te vergaan
de consequenties van de kunstspreiding, wordt er rustig verder gespreid.
Nauwelijks heeft Eindhoven zijn Schouwburg, waar men nog alle moeite
heeft met bespeling en bezetting en zelfs met het vinden van een directeur
of een paar Passen verder moest Veldhoven zo nodig een theatertje openen.'
De zin van dit alles is duister: er lijkt meer behoefte aan concentratie op
de vele grote en goed tot redelijk geoutilleerde theaters in de provincie,
dan aan verdere horizontale versplintering.
Dat verticale spreiding de meest zinvolle zolang er nog schouwburg
drempelvrees bestaat ook niet altijd meevalt, bewees een Rotterdamse
jeugdvoorstelling waarbij met stinkbommen werd gegooid.
Zelfs de meest verwoede spreider kan niet staande houden dat het optre
den in te kleme theaters of onder een stinkbommenregen de toneelkunst ten
goede komt.
(Uit „Elsevier")
In het geding is en blijft de algemene vraag, of de kleine gezonde
levende gemeenschap, die zelf verantwoordelijkheid kan en wil dra
gen, met van het allergrootste belang is voor het menselijk welzijn in
groeiend Nederland. Wij blijven van harte „ja" zeggen. Schaalver-
groting, leven op massamaathet klinkt allemaal modern, maar de
mens blijft toch geborgenheid vragen in een zekere beslotenheid
naar eigen maat, met ruimte genoeg om vrij te kunnen ademhalen,
maar zulks dan op een schaal die hij nog kan overzien. Als 't effe
kan, moet men de kleine gemeenschappen zichzelf laten blijven.
(uit „Noordhollands Dagblad")
(<-In/iin6'mUII'iIT1ever d®r, katholieken lijkt een generatiewisseling gaande
te zyn. Meestal gaat zoiets geleidelijk, maar doordat de jongeren zoveel
3I°freSiSlfVer, Z'|n „an de vroeSere voortrekkers, en die laatsten zich niet
de les laten lezen, heerst er enige spanning. De thans afgetreden professor
Rogier was zeer vooruitstrevend, maar een nieuwe generatie (die van ziin
zoon Jan) raakte veel verder in denk- en spreekwijze Beducht voor wat
hij zelf had opgeroepen, trachtte de hoogleraar een rem op de ontwikkeling
Ln VOO,riaar ln cen redp verkondigen dat oecumene alleen
kon bestaan in terugkeer naar de r.-k. kerk. De jongerenkritiek was ver-
nroefsrhr'ift daarna Promoveerde onder Rogier de heer .loosten op een
ia' ikathoIleke" en fascisme: een goede aanleiding tot hele en
halve beschuldigingen aan het adres van ouderen. Een van hen Drof As-
laidseSkathMiêke~o^° 4Wel? tpïpnw00rdifr nipt meer in het Noordnéder.
ttïlnj wi ,enl"rde Raam, maar in de conservatiever Dietsche
Warande (Vlaanderen). Zijn jongste artikel, een niet erg gelukkige uitval
tegen Joostens proefschrift, stuurde hij naar.... het Jong-Nederlands iite-
kan m'enSCAsseiheen verd":".^el'ik blad voor jonge debutanten, maar tot hen
Ïïi-F." Asselbergs moeilijk rekenen. Bij gematigde jongeren wekte die
fei I t eeiLbescheiden gemeesmuil. maar één viel de 61-jarige hoogleraar
fel aan. Jan Rogier, in de Volkskrant, in een artikeltje onder dc kon
éewordèS Ro*ler junior is inmiddels vast medewerker van Raam
ratte bezigïe verreizen™" op,ettende tijdschriftenlezer, een grote gene-
(Uit „Elsevier")
irJrJCJj, dI,Naag' °f.een aanbeveling tot geboortebeperking veel
indruk zou maken op de groep van uitzonderlijk onbeqaafden die
momenteel een paar procent van de bevolking uitmaakt. Als'dat
mt~nvrip?liil'etnhet ''VN is' N de u'ereld langzamerhand door een
uitzonderlijk onbegaafde mensheid worden bevolkt en voor dit enorme
probleem moeten we bijzonder op onze hoede zijn.
(prof. De Froe)
Politiek is een heerlijk spel. de man waardig. Maar zij verheit zich
pas tot mystieke verrukking als de zaak geheel troebel is geworden.
(Leo Hanekroot)
KRANT
De neger heeft al eeuwen lang een plaats gevonden by de herdenking
van Christus' geboorte. De middeleeuwse vroomheid schiep de kerststal en
in vrome fantasie het bezoek der Drie Koningen: de Indiër, de Europeaan,
de neger. Sinds de hoge middeleeuwen hebben christelijke dichters aan
doenlijke legenden geweven rond de zwarte koning. Maar daar is het bij
gebleven. De christenen hebben de neger nooit als koninklijke mens erkend.
Eeuwen lang hebben de christelijke Europeanen de negers zonder gewe
tenswroeging behandeld als rechteloze ondermensen. Zij sleepten hen naar
Amerika als slaven. Een eeuw geleden verklaarde president Lincoln hen
vrij. Hij werd doodgeschoten. Een jaar geleden diende president Kennedy
de wet op de burgerrechten in. Hij werd doodgeschoten. In Zuid-Afrika
worden de negers nog steeds met een beroep op het evangelie in een on
waardige „apartheid" gehouden. Afrika is momenteel het meest tragische
deel van de wereld. Honderd jaar blanke overheersing heeft Afrika diep
verscheurd. In pijn en bloed moeten zijn bewoners nu vorm geven aan
een nieuwe samenleving. De blanke bewoners van Congo krijgen de reke
ning gepresenteerd voor eeuwen christelijke minachting en mishandeling.
Het was een humanitaire daad hen te redden. Maar het zijn inhumane
omstandigheden, die de vertwijfeling der Afrikanen geschapen hebben.
Eeuwenlang heeft de neger in de kerststal van de christelijke vroomheid
gestaan. Het is meer dan tyd, dat hy koning kan zijn in zijn eigen wereld-
deel" (Uit „De Nieuwe Linie")
Moet de buitenlander in Utrecht tijdens de feestdagen figuurlijk gespro
ken in de kou staan? „Neen", zal iedereen zeggen. Maar toch is bij de
Stichting Bijstand Buitenlandse Werknemers bitter weinig gemerkt van de
reacties, die de stichting sedert oktober had verwacht te zullen krijgen.
Begin oktober namelijk werd middels de pers een beroep gedaan op de
burgerij om buitenlandse werkkrachten tijdens de gezellige dagen in de
gezinssfeer op te nemen. Mr. J. Buis. directeur van de stichting, verklaarde
desgevraagd teleurgesteld: „Van de tienduizenden gezinnen die Utrecht telt,
zijn er slechts drie die „welkom" hebben gezegd.
(Uit „Het Centrum")
