Sneeuw en ijs zijn fijn, maar...,. LOTEN OM EEN OLIEBOL DE DIEREN DENK JE OOK AAN VLISSINGSE FLATS (48) OPGEGEVEN Provinciale titelstrijd Niet verzeker na vrijdag ii de brommen overtreding Dansende voeten KABOUTER PIM 6 DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 30 DECEMBER 1964 6 Meubelfabriek Morres-Hulst in Terneuzen Hulster Gemengd Koor: voor goede verstaanders Strenge straffen voor nalatigen Volgens nota: Voor de lijsters kun je appels en peren neerleggen. Als je bul ten brood neerlegt, moet je er wel voor zorgen, dat je dit niet nat maakt, anders kunnen de vogels er niets mee beginnen. En natuurlijk vergeet je ook het water niet. Je doet dit op een on diep schoteltje, maak er dus geen „vogelzwembad" van. Het spreekt vanzelf, dat je het water regel matig moet verversen, want aan ijs hebben de vogels niet veel. Denk je er ook aan dat het bakje zo neergezet moet worden dat de poes er niet bij kan. José (Van, een onzer verslaggevers) TERNEUZEN Woninginrichting Mor- res N.V. te Hulst, die ook een vesti ging heeft in Culemborg, zal zich bin nenkort ook in Terneuzen vestigen. De n.v. zal daar een detailzaak openen, die is gevestigd in het pand Noord straat 89. Het pand werd gekocht van de fa. Dooms, die de meubeldetailhan- del nu zal staken. Het is de bedoeling dat de laatstgenoemde fa. zich in sa menwerking met Morres op de fabri cage van meubelen zal gaan toeleggen. Binnenkort zal daartoe een meubel fabriek in Terneuzen worden gebouwd, zo werd ons van de zijde van de Mor- res-directie medegedeeld. Alvorens Morres N.V. in Terneuzen haar poorten zal openen zal het pand aan de Noordstraat grondig worden ver bouwd en vernieuwd, terwijl men voorts de winkelruimte zal uitbreiden tot een oppervlakte van ongeveer 700 vierk. m. Deze ruimte zal voor een groot gedeelte worden bestreken door de showroom. Bij Morres n.v. in Hulst zijn momenteel 100 personen werk zaam. In Culemborg heeft men de be schikking over ongeveer 35 werk krachten. Het is de bedoeling dat ook een be hoorlijk aantal werkkrachten zal wor den ingezet in de meubelfabriek, die te zijner tijd in Terneuzen zal ver rijzen. (Van een onzer verslaggevers) HULST KRO-radio heeft gisteravond van zes uur tot tien voor half zeven op namen uitgezonden van tien kerstliede ren, die werden uitgevoerd door het Hul ster Gemengd Koor o.l.v. Jo Ivens. Wat de technische kwaliteiten van de opna me betreft, die waren uitstekend. En aangezien de vertolkingen door het Hulster Gemengd Koor bijzonder ge slaagd mochten heten, kan de uitzending van gisteravond warden aangemerkt als een zeer geslaagde. Daar staat echter tegenover dat maar een beperkte groep luisteraars plezier aan de uitzending beleefd zal hebben: het Hulster Koor zong kerstrauziek voor goede muzikale verstaanders. De uitge voerde liederen van o.m. Brahms, Prae- torius, Marenzio, Anerio en Handel in overigens goede bewerkingen van Jo Ivens zelf, zijn gespeend van elke sen timentaliteit en bieden een zeer geva rieerde, muzikanteske illustratie van het kerstgebeuren. Dat in tegenstelling tot vele andere kerstliederen, die hoe graag men ze ook hoort zingen, slechts de pre tentie hebben enigszins mooi en vooral volumineus te klinken. De langspeelplaat die onlangs van het Hulster Gemengd Koor werd uitgebracht gaf al de indruk dat het koor met alle populaire en sentimentele kerstzang wil afrekenen. De uitzending van gisteren heeft die indruk in hoge mate bevestigd. Het koor zong uitstekend, zuiver van toon en geïnspireerd. De uitzending be wees eens te meer, dat het koor de be schikking heeft over vier uitstekend uit gebalanceerde partijen vooral de so pranen en de tenoren zijn te prijzen die met elkaar een mooi muzikaal ge heel weten te scheppen. Dat laatste is dan vooral bewerkstelligd door dirigent Jo Ivens, voor wie het met dit Hulster Gemengd Koor dankbaar werken moet zijn. W.W. NEDERLAND, Maleisië en Uruguay zijn dinsdagavond gekozen tot lid van de veiligheidsraad, als opvolgers van Noorwegen, Tsjecho-Slowakije en Bra zilië. Maleisië zal tot 31 december 1965, Nederland en Uruguay tot 31 december 1966 van de raad deel uitmaken. 1 Het liep tegen de avond op oude jaarsdag. De buitendeur van de beuken stond wagenwijd open, want moeder was bezig met oliebollen bakken. Een dikke walm golfde van het fornuis door de deur naar buiten. Toen de kinderen naar huis kwamen riepen ze in het tuintje al tegen elkaar: „Ruik eens! Fijn, moeder bakt oliehollen!" Ze be gonnen te hollen en verdrongen elkaar voor de keukendeur. „Moeder! Mag ik er een proeven?" „Nee", zei moeder, „nergens aanko men, Die oliebollen zijn voor van avond, Gauw voeten vegen en naar binnen". En omdat het nogal gehoorzame kin deren waren, zeurden ze niet en deden wat moeder gezegd had. 's Avonds na het eten was het gezel lig in de kamer. Ze zaten met zijn allen om de tafel spelletjes te doen: het den- negroen van de kerstversiering geurde, de kachel brandde met rode gloed en het poesje lag ervoor te spinnen. Ze speelden ganzenbord en wie het had ge wonnen, kreeg een vrolijk gekleurde feestmuts op. Ze speelden Zwarte Piet en wie het had verloren kreeg een zwarte snor die vader met een gebran de kruk op het gezicht tekende. Terwijl zij zaten te spelen ging de schaal met oliebollen rond. Het was een grote schaal met een hele berg be sneeuwde bollen. Hier en daar kon je zien dat ze goudbruin waren en dat er krentjes in zaten, maar er was flink poedersuiker op gestrooid. „Nou, nou, die zijn niet voor de poes", prees va der bij de eerste hap. De top van de berg verdween vlug in de kindermon den, Het leek wel of de kinderen de hele dag niet hadden gegeten, maar moe der wist wel beter. Maar de voet van de berg minderde veel langzamer, want oliebollen vullen de maag. De klok tikte en sloeg; de wijzers draaiden rond. De jongste van de kin deren gaapte en vader vroeg: „Liever naar bedje?1' „Nee!", riep hij, „ik mag opblijven, dat hebt u zelf beloofdl" en om goed wakker te blijven nam hij maar weer een oliebol. Eindelijk had de klok al zo lang getikt en zo dik wijls geslagen dat het bijna midder nacht was. Overal in de buurt hoorde je ai het knallen van vuurwerk. Nu trokken de kinderen hun jasjes aan om met vader naar buiten te gaan voor het afschieten van vuurpijlen. Klokslag 12 uur begonnen de klokken te luiden in de torens, de treinen floten op het station, de boten loeiden in de rivier. „Gelukkig Nieuwjaar riepen de kinderen en zij kusten vader en moeder. Het was een heel plechtig en toch een heel vrolijk ogenblik. Toen de vuurpijlen op waren kwamen ze met koude neuzen en tintelende ogen weer binnen. „Er is nog één oliebol over", zei moeder, „wie wil die nog hebben?" Maar niemand had er nog trek in. „Dan één, twee, drie, naar bed!" Dat gebeur de en een ogenblik later sliepen de kin deren als rozen. De oliebol stond nog op een schoteltje in de keukenkast. Nieuwjaarsdag is een bijzondere dag. Alle mensen wensen elkaar veel geluk. Ze gaan bij familie en vrienden op bezoek om te zeggen dat ze veel heil en ze gen in het komende jaar wensen, Dat geeft altijd een hele drukte en bij deze kinderen in huis was dat al net zo. Die dag vergat iedereen de oliebol die nog op het schoteltje stond. Maar de tweede dag van het jaar was weer een gewone dag. En toen moeder in de keuken be zig was, zag ze die oliebol weer staan. Ze bracht het schoteltje naar binnen en vroeg „Wie wil er nog de laatste oliebol?" „Ik, ik, ikriepen ze allemaal te gelijk. „Dat kan niet", zei moeder. „Laten we hem in zes stukjes snij den", stelde de oudste voor, „vier voor de kinderen en twee voor vader en moeder". „Nee, laten we loten!" riep de twee de. En dat was een goed idee. Er wer den zes papiertjes uit een schrift ge scheurd. Op vijf stond helemaal niets maar op het zesde werd geschreven OLIEBOL. De papiertjes werden dicht gevouwen en in een mandje gedaan. De kleinste mocht met het mandje rond gaan. „Maar eerst goed schudden", zei moeder, „zodat niemand, de papiertjes kan herkennen". „Ja, schudden, goed schudden", zei het jongetje. En hij schudde zo hard dat één papiertje uit het mandje vloog en op de grond terecht kwam. Juist kwam poesje aangestapt. Toen het dat witte papierje op de grond zag fladde ren, sprong het erop af en zette zijn klauwtjes erin. „Hè, wat dom om zo hard te schud den!" riepen de kinderen. „Laat eens kijken wat er op het pa piertje van de poes staat", zei moeder. „Ja, iaat eens kijken", en ze duwden elkaar weg om het papiertje te pakken, open te vouwen en te lezen. OLIEBOL stond eropl „Nou, wat zeg je me daar van! Poes heeft hem gewonnen!" en plechtig werd het schoteltje op de vloer gezet. Het was een grote oliebol voor zo'n klein poesje, en het duurde een hele tijd voor hij op was. Telkens een hapje, telkens een beetje, maar tenslotte was de bol toch verdwenen. Toen kwam vader thuis en die moest het verhaal horen. Hij aaide het poesje eens langs zijn ronde buikje. „En ut heb nog wel gezegd dat die oliebollen niet voor de poes waren", zei hij. A. MAC GILLAVRY Op het Industrieterrein in de zuid hoek van Zierikzee heerst grote be drijvigheid, wat de nieuwbouw van fabrieken betreft. De bouwvakkers van het aannemingsbedrijf F. den Hartog en Zn. uit 's-Gravendeel zet ten alle zeilen bij om de nieuwe fa briek voor elektrische apparatuur van (foto 1) de handelsonderneming W. Hagen „dicht" te krijgen. In een bijgebouw, dat onlangs is klaargeko men, „draait" de fabriek reeds. Hetzelfde aannemingsbedrijf bouwt ook de nieuwe spijsfabrlek (foto 2) waarmee de fabriek voor bakkerij grondstoffen „Zeelandia" uit Zierik zee wordt uitgebreid. In januari van dit jaar is men aan deze nieuwbouw begonnen. In de loop van het volgen de jaar zal de apparatuur geïnstal leerd worden. Fijn hè zo'n onverwachte witte kerst. Dat had je niet verwacht natuurlijk. Ik wed, dat jullie allemaal je ogen uitgekeken hebt toen jullie op eerste kerstdag wakker werden. Vind je ook niet dat de wereld prachtig is als ze bedekt is met zo'n donzen witte sneeuw deken? Het is bijna jammer om er op te lopen. Maar sneeuw is niet alleen om naar te kijken. (Advertentie) (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG Bij de unie van schadeverzekeraars kan men met geen mogelijkheid zeggen hoeveel bromfietsers tot nu toe hebben verzuimd hun wettelijke plicht na te ko men om met ingang van 1 ja nuari 1965 voor tenminste f 250.000 verzekerd te zijn te gen schade aan derden. Wie vrijdag op de brommer stapt zonder aan dit wettelijke voor schrift te hebben voldaan, staan zware sancties te wach ten: drie maanden gevangenis straf of een geldboete van dui zend gulden, intrekking van de rijbevoegdheid voor de tijd van een jaar (bij recidive vijf jaar) terwijl als bijkomende straf kan worden opgelegd het stor ten van een bedrag van drie duizend gulden in het waar borgfonds motorverkeer. Een in september gehouden onder zoek heeft uitgewezen, dat van de anderhalf miljoen brommers in ons land slechts een gering aantal w.a. verzekerd is. Men voorzag een enor me toeloop in de laatste maand van het jaar en om ontwrichting van het administratieve apparaat te voorko men, besloten de verzekeraars tot een spreiding door een vroege aanmelding aantrekkelijk te maken. Dit doel is wel bereikt. In de nieuwe wet wordt het slacht offer centraal gesteld. Het slachtoffer kan zijn eis tot schadevergoeding rechtstreeks indienen bij de verze keraar van de schuldige gemotori seerde weggebruiker. Tegenover dit slachtoffer kan de verzekeraar zich niet beroepen op het feit, dat de ver zekerde zich niet gehouden heeft aan de polisvoorwaarden, bijv. het in dronken toestand achter het stuur zitten, In deze gevallen moet het slachtoffer zijn deel krijgen, al kan de verzekeraar de schade achterhalen op de verzekerde. Het zou het ver antwoordelijkheidsgevoel en de ver keersveiligheid niet ten goede komen, wanneer men in de gedachte zou ver keren, dat „schade aan derden toch door de verzekering wordt vergoed". De verplichte w.a.-verzekering is ech ter geen algemene verkeersongeval lenverzekering. Niet elke schade wordt vergoed, maar uitsluitend wan neer de schuld van de verzekerde vaststaat. Om het slachtoffer onder alle om standigheden schadevergoeding te ga randeren is bovendien een waarborg fonds gevormd, dat gevuld wordt deels door de minister van financiën, deels door de maatschappijen en voorts door de overtreders van de wet, aan wie dit als bijkomende straf is opgelegd, en door de gewetensbe zwaarden, die op grond van hun ge loofsovertuiging geen verzekeringen sluiten. Deze mensen kunnen onthef fing van hun verzekeringsplicht krij gen van de minister van Verkeer en Waterstaat, doch zullen jaarlijks een bedrag in het fonds moeten storten In geval van schade blijven zij ech ter persoonlijk aansprakelijk. Alleen wanneer zij daaraan niet of niet ge- heel kunnen voldoen, kan het slacht offer een beroep doen op een bedrag uit het fonds. Op dit fonds kan ook een beroep gedaan worden, wanneer de veroorzaker van het ongeluk on bekend is gebleven of zijn verzeke ringsplicht niet is nagekomen en ook wanneer het ongeluk is veroorzaakt met een gestolen auto of brommer. Om de controle door politie en jus titie te vergemakkelijken doen de verzekeraars opgave van de by hun verzekerde motorvoertuigen bü de rijksdienst voor wegverkeer. Dit geldt uiteraard alleen voor de kentekenplich- tige motorrijtuigen. Voor de niet-ken- tekenplichtige motorrijtuigen, waar onder de brommers vallen, wordt binnen drie maanden een algemene maatregel van bestuur afgekondigd, volgens welke verzekerde brommers van een jaarlijks te vernieuwen plaat je voorzien moeten zyn, waarop een codering voorkomt, welke aangeeft bij welke maatschappij de verzekerde is aangesloten. Dit plaatje zal waar schijnlijk elk jaar van een andere kleur zijn, zodat met één oogopslag is te zien ,of de brommer verzekerd is. Dit plaatje wordt beschikbaar ge steld door de verzekeringsmaatschap pijen. Wanneer al deze plaatjes zijn uitgereikt zal men pas kunnen na gaan, hoeveel van de anderhalf mil joen brommers hun plicht dan zul len hebben verzuimd. (Van een onzer verslaggevers) VLISSINGEN Burgemeester en wethouders van Vlissingen hebben giste ren een door deskundigen samengestelde nota ontvangen over de grondverzakkin gen van de flats aan de Hogeweg en Leeghwaterstraat. In de nota wordt ge concludeerd dat in deze straten een aan tal fiats met in totaal 48 woningen op de duur, evenals de reeds ontruimde flats in deze omgeving, onbewoonbaar zullen worden wegens gebrek aan een goede ondergrond, waardoor de bouwwerken grote scheuren gaan vertonen. Verder zijn er volgens de nota fiats, waarvan men de ondergrond door middel van het aanbrengen van palen wel kan verbete ren, maar dit zal dan veel geld gaan kosten. De flats, die naar men in de nota verwacht, op de duur onbewoonbaar zui len worden, worden in de gaten gehou den. Men verricht voortdurend metin gen en waterpassingen. De verzakkingen gaan momenteel nog steeds door. Schaatsen (Van een onzer verslaggevers) OOSTBURG. Indien de dooi niet doorzet zullen morgen op de Oostburgse ijsbaan het Grote Gat de provinciale Kampioenschappen hardrijden lange baan worden gehouden. De afstanden zijn 500, 1500 en 3000 meter. De organisatie is dit jaar in handen van de Oostburgse ver eniging in samenwerking met de ijsclubs uit Sluis en Schoondijke. Vogels zijn heel dankbaar voor elk beetje hulp. Het zijn helemaal geen lastige eters, want ze lusten alles: kaaskorstjes, bruin brood, een snoer aaneengeregen pinda's, een spekzwoerd. Bovendien moet je maar eens opletten wat een leuk gezicht het is als je de vo gels bezig ziet met het uitpikken van een opgehangen pindasnoer. Wat ook leuk is: een halve ko kosnoot opvullen met vet dat je met zaden hebt vermengd. Hen nepzaden en zonnepitten kun je hier heel goed voor gebruiken, maar gewoon gemengd zaad kan ook een feestmaal zijn voor de vogels. Lichtflitsen in bonte kleuren spe len hun spel op het grote toneel. Daartussen ben jij. Eén gracieus slank figuurtje gehuld in een witte tutu. Twee dansende voeten raken nau welijks de grond. Je lijkt een vlinder die vliegt van bloem tot bloem. Je gezicht hoog opgeheven in de ban van de muziek. Niets bestaat meer voor je als Je danst Je bent dan even volmaakt gelukkig. Omdat je anderen laat genieten van je schoonheid, je groot talent. Twee dansende voeten. „May-June" ZWART 'k Zie je met die ander, je praat, lacht met haar misschien om mij. En ik mijn hart weent weent vele tranen óm jou. Eenns was ik die ander ons geluk bleef niet. Zwart is alles voor me, zwart als de nacht. Soms meen ik je te zien, maar dichterbij is het steeds weer een ander. Iedere voetstap elk geluid herinnert aan jou. Zwart is alles voor me, zwart van verdriet, zwart als de nacht. „May-June" Er was eens een kabouter die heette Pim. Maar Pim was niet alleen. Er was ook nog een kabouter, die heette Pim pernel. Weet je, dicht bij dat bos was nog een bos en daar woonde een boze heks. Op een dag had de heks Pim ge vangen genomen en in een diepe donke re keider gestopt, maar Pimpernel was heel slim. Hij was niet bang van de heks. Op een dag ging Pimpernel naar hei huisje van de heks. De heks was niet thuis. Hij keek eens rond. Alles was veilig. Pimpernel ging stilletjes naar binnen, want de heks had het deurtje niet dichtgedaan. Nu ging hij naar een klein tafeltje, want daar lag de sleutel van de kelder op. Toen ging hij vlug naar de kelder, deed de deur open en Pim was los. Pimpernel had een lasso meegebracht Toen ging hij achter een deur staan. Toen de heks thuis kwam wou ze naar de kelder gaan, maar op tijd gooide Pimpernel de lasso om haar hals en een kwartier later lag de heks op de vloer en was ze dood. Pimpernel en Pim ren den vlug naar hun eigen bos terug. En ze hebben nooit geen last meer van haar gehad. Peter de Bakker, Zandbergsestraat 35, Graauw. Zeeland (9 jaar) Je kunt er een sneeuwpop van maken of een echte ij shut zoals bij de Eskimo's een iglo noe men ze die daar of je kunt een heleboel sneeuwballen maken en dan een groot sneeuwgevecht houden. Allemaal hele fijne din gen als je warm aangekleed bent, zodat je geen last krijgt van de kou. Je moet natuurlijk wel op passen met je slee. Soms zijn er kinderen die hun slee achter een auto binden. Dan gaan we fijn hard, denken ze. Laatst zag ik een auto rijden waaraan wel twintig sleeën vast gebonden waren. De kinderen hadden een reuze plezier. Geluk kig reed de auto maar héél, héél zachtjes, want zulke spelletjes zijn heel gevaarlijk. Ook de ijspret viert op het ogen blik hoogtij. Heb je al geschaatst. Moeilijk hè, als je weer voor de eerste keer op die smalle ijzers staat. Maar met vallen en op staan heb je het schaatsen al weer heel gauw onder de knie. Winter is een reuze fijne tijd vind je niet? Toch is de winter niet voor iedereen erg prettig. Heb je er wel eens aan gedacht dat de huisdieren helemaal niet van sneeuw en ijs houden, en de dieren in de vrije natuur krijgen het nu ook veel moeilijker, Het valt niet mee om voedsel te gaan zoeken als de grond met sneeuw bedekt is.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1964 | | pagina 6