DE KANS VOOR AMERIKAANSE
Springen
OFFICIEREN OP PROMOTIE
Drie
weken
cursus
tussen
hemel
en
aarde
DAGBLAD DE STEM
geïmporteerd:
ct kostuum mèt
modieus gesneden in
vollen kamgarens.
inthraciet.
nze speciale
ing
lenheidskleding
u in een grote
ring o.a. smokings,
istuums,
iets enz.
leuwarden - Groningen
l"....79
O gram 55
|ES
oekje 53
Kapitein Martin bergt zijn parachute op na zijn vijfde en laatste sprong. Een van zijn herinneringen is een
gtvaar gekneusde elleboog maar de ervaring is de moeite waard gebleken.
Een hogere opleiding Is voor iedereen belangrijk maar vooral voor
iemand, die wordt onderwezen om parachute te springen uit een vliegtuig
op een hoogte van 300 meter. Parachute springen vormt een onderdeel
van de oefeningen, die worden uitgevoerd op de springschool van de 173e
brigade van de Amerikaanse luchtmacht te Okinawa. De school biedt aan
liefhebbers de gelegenheid zich te bekwamen in parachute-springen, waar
door zij als beroepsofficieren een goede carrière kunnen maken. Men moet
deze oefenperiode beschouwen als drie weken leven tussen hemel en
aarde.
Gedurende de eerste twee weken wordt les gegeven op de begane grond. Aan
de tien uur lichamelijke training kan men nog de strafoefeningen toevoegen, die
bestaan uit het maken van diepe kniebuigingen en telkens opnieuw vanuit de
hurkstand overeind komen.
Kapitein Thomas G. Martin, die zich zijn trainingsperiode maar al te goed her
innert, vertelt, dat hij de eerste dag al de tel kwijtraakte, nadat hij 110 maal
vanuit de hurkstand overeind was gekomen. Strafoefeningen worden toegepast
wanneer een militair een knoop heeft vergeten dicht te maken of als zijn haar
slordig is.
Een grote geestelijke fitheid en een sterk verlangen om de cursus tot een goed
einde te brengen, zijn de belangrijkste factoren voor succes op de schooL Kapitein
Martin ontdekte deze dingen, nadat hij 14 uur had getraind in het op de grond
terechtkomen van een platform van 1.20 m hoog, 13 uur had gesprongen vanuit
een denkbeeldige deur, 8 uur ln totaal van een schommel was gesprongen en 20
uur totaal van een 10 m hoge toren was gevallen. Dit laatste dient om de „scherpe
kantjes er een beetje af te halen". Martin had het gevoel dat die er na 25 vallen
wel af waren.
Gedurende de derde week wordt vijfmaal werkelijk gesprongen. De leerlingen
verlaten de vliegtuigen in groepjes van 7 of 10 en dan weten ze wat het betekent
een grote geopende parachute boven het hoofd te hebben hangen. Aan het einde
van de cursus worden insignes uitgereikt aan degenen die alles tot een goed einde
brachten. De traditie wil dat deze Insignes binnen de tijd van 24 uur aan de echt
genote, de verloofde of de moeder worden gegeven en dat ze nooit meer door de
leerlingen mogen worden gedragen, want dan zou het noodlot hem kunnen treffen
met een parachute die niet werkt
Een leerling springt van een tien meter hoge toren. Na een vrije
val van drie meter gaat de parachute open.
Sergeant Brooksher (rechts) laat een leerling zien, hoe hij zijn kin
moet intrekken als hij het vliegtuig verlaat.
Luitenant Lee E. Alleman maakt
de schommelsprong.
De schommelsprong eindigt in een zandkuil, die ongeveer vier meter
beneden het springpunt ligt.
Het springen van een een meter
twintig hoog platform komt min
of meer overeen met de schok, die
men bij het landen met een pa
rachute voelt.
Kapitein Thomas G. Martin staat niet op de tenen, maar doet strafoefeningen, waarbij hij telkens uit de Na twee weken vallen op de begane grond moeten de cursisten uit een
hurkstand overeind moet komen. vliegtuig springen.
Knieën tegen elkaar luidt het bevel
