Exotisch
ASTMA
1 ver
Wadend door het Sloe
Kwalijk spelletje van
gevluchte Oostduitser
Bruggehoofd
Overgave
Veilig!
Nachtkaars
15
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 18 NOVEMBER 1964
15
ERSTANDEN
NAAR ENGELAND?
voor vakantie of zaken
GA PER
HARWICH-BOOT
U VAART
ER WEL BIJ
Teruggaan
uitgesloten
HOEK VAN HOLLAND-HARWICH
Café afgebrand
nu in 30 seconden verlicht
Docenten worden
artiesten
Maling aan kunst
Niet doen
Stille afbraak
Besturen
Wie weet
Aleer contact
T oeristenbelasting
Qeen boodschap
T ilburg
•Zelfbewuster
Pippin 1 75 53—57, 70 47—
60 26—28, 55 20—21, 2 70 31,
55 16. 2D 13, 3-grof 14—25,
ürdraai, Golden Delicious 1
-45. 75 45, 70 43, 2 80 26—33,
24—32, 65 16—28, 60 12, 3-grof
6, Zoete Ermgaard 2 60 28,
Lombart Calville 1 85 20
75 15—20, 70 15—18, 65 12,
Laxton Superbe 1 75 27, 70
loordraai, 3-grof 12, Valappe-
li, Geplukte Kroet doordraai,
oet doordraai; Peren: Saint
24, 70 24—25, 60 23, 2 80 23,
2 D 16, 3-grof 17, 3-fijn 13;
Paris 1 70 20. 65 18, 60 16,
17, 70 18, 65 17, 60 17, 55 14.
'of 13, 3-fijn 8; Gieser Wilde-
50 48, 2'60 56, 55 48, 50 43.
)SCH, 17 november. Gol-
s 80-85 41. 70-80 35—40, 3 12—
•t 75-80 23, prei 12—16, knol-
B 714, C 3, boerenkool A
wittekool 1011, breekpeen
en 26, waspeen 30, uien 20,
72130, afw. 86, bloemkool
ese kool 7, andijvie 1225,
spruiten AAE 109113, AAI
tl 82—90, AE 80—83, AI 62—
7, BI 33, Bil 30, ongeschoond
>AM, 17 nov. Totale aan-
eekaanvoer 4423. vette koeien
gebruiksvee 503, vette kal-
jraskalveren 140, nucht. kal-
varkens 11, lopers 70, paar-
ens 11, schapen of lammeren
of geiten 42. Prijzen in een*
vette koeien le kw. 365-400,
55, 3e kw. 300-320: vette kal-
60. 325-340. 315-325; slacht-
220, 200. Prijzen in guldens
raskalveren 570, 470, 380;
ilveren 255, 24A 235; lopers
biggen 60. "0; schapen
lammeren 1? 100; kalf-
ien 1525, 11050: vare
950, 850; vaa en 1160. 950,
i 850, 750, 650. Overzicht:
aanvoer iets minder dan
c, handel kalm, prijzen als
orstkoeien 2,70-2,90 per kg;
en minder, tamelijk, iets stij-
van 3,60-3.70 per kg; gras*
nmerkelijk minder, kalm, als
c; nuchtere kalveren als vo-
-edelijk, wat stijver, mestkal-
65 per stuk; lopers en bigger
nelijk, iets hoger; slachtpaar-
traag, gedrukt; schapen er
ets minder, rustig, prijshou
en melkkoeien gewoon, rus
idend; vare koeien iets kor
onveranderd; vaarzen en pin
ninder, lui, onveranderd.
289 (onv.). Rheinfelden 21
tenheim 264 29), Straats-
44), Maxau 389 15).
160 60), Mannheim 204
einbach 163 32), Maim
Bingen 144 22), Kaub 139
462 140), Koblenz 212
den 165 69), Emmerik 199
>bith 886 37), Nijmegen
Arnhem 706 24), Eefde
25), Deventer 134 29)
(4. 70), Borgharen 429'
ielfeld 1263 115), Grav
sluis 561 39), Ruhrort 321
(Advertentie)
6/11
17/11
166 V4
168%
toen
221 h
225 te
212
212
122
123
64 b
64 Yt
477
470 x
BB
206
206
438
440
Q
190
190
217
217
1
526
529
104
108
eet
316
318
>rg
987
ueiioieuiD
43.50
43
t
516
i
429
432
1
ibu.ZO
161
1 20
161.-tl»
1O2.30
1845
10
299u x
4.952,50
3375
3375
3300
m
78
77 b
464
461 Va
91
90 V4
54
53 H
ej
2ite
37%
IC
87 te
88
t
9678
98%
1)0 It
80 V2
43 Va
45%
58%
59te
35%
55%
a cd
laan cd bieden
laan en laten
so
dividend
olalm
(Advertentie)
Per dagboot:
Een heerlijke ontspanning.
Alle tijd om uw zaken voor
te bereiden.
Telefoon aan boord.
Voortreffelijk eten.
"Tax-free" shop.
Vertrektijd: dagelijks 12.00 uur.
:V;
Historisch feuilleton naar het boek
„The eighty-five days" van
R. W. THOMPSON
In de nacht van de le november gingen twee sappeurs in de duisternis
vanuit het kleine haventje van Havenhuis op de tast Het Sloe over. Hun
taak was een route van een bataljon te ontdekken en de doolhof van kreken
en zoutmoerassen, riet, zeegras, zand, kleverige modder en water en een
wirwar van beekjes, die naar alle richtingen stroomden. Van het begin af
was generaal-majoor Hakewill Smith, commandant van de 52e Lowland Di
visie, die het bevel voerde in deze drievoudige aanval op Walcheren, besloten
zijn 'troepen, indien het enigszins mogelijk was, niet bloot te stellen aan de
zelfmoordweg over de Sloedam.
In de door hem ontvangen en in
grote lijnen reeds irtgewerkte beve
len werd hem maar weinig speling
gegeven. De aanvallen op West-Wal-
cheren waren volledig uitgewerkt en
werden volgens deze plannen uitge
voerd. Bij de aanval vanuit het oos
ten geloofde hij, dat hij een andere
oplossing dan de frontale aanval
moest zoeken en weten te vinden.
De enig mogelijke oplossing was
een oversteek van het Sloe. In 1940
was het de Duitsers door de tegen
stand die een Franse pantserdivisie
had geboden, niet gelukt deze water
hindernis over te steken en zij had
den hun pogingen opgegeven met
achterlating van 100 doden. De Duit
sers zouden niet geloven dat anderen
zouden slagen waar zij zelf gefaald
hadden en het was voornamelijk om
deze reden, dat generaal-majoor Ha
kewill Smith zijn plannen wilde door
zetten.
Gedurende de laatste dagen van
oktober bestudeerde de generaal met
zijn genie-officieren vergrotingen van
luchtfoto's die speciaal bij laag wa
ter genomen waren en het bleek hem
dat door de doolhof van kreken en
beekjes een lichte verhoging liep. Het
bleek een lage waterscheiding van
een paar voet breedte te zijn, die
misschien stevig genoeg was om een
colonne goed geoefende, achter el
kaar lopende mannen te dragen Het
was dus een mogelijkheid en de ge
neraal gaf de genisten bevel om te
proberen deze weg te vinden.
De tijd drong erg en terwijl de kan
sen werden afgewogen, overhandig
de de Canadese korps-kommandant,
generaal-majoor Hakewill Smith op
zijn hoofdkwartier ir Breskens zijn
besluit, inhoudende dat de aanval
over de Sloedam op 1 november in
gezet diende te worden. Een vol uur
lang vocht de divisie-commandant
voor zijn plannen met de korps-com
mandant. Een aanval over de dam
was praktisch onuitvoerbaar. De ge
hele weg was één groot mijnenveld.
Wij waren zonder tanks en hopeloos
in de minderheid wat geschut be
trof. Generaal-majoor Hakewill
Smith zettg uiteen, dat hij goede hoop
had dat zijn goed geoefende troepen
het Sloe zouden kunnen oversteken
en dat zijn genie-officieren deze ziens
wijze deelden. Maar de korpscom
mandant wilde er niets van weten.
Aan het eind van het onderhoud werd
de divisie 48 uur uitstel verleend om
een weg te zoeken en anders
Onder deze omstandigheden ver
lieten de twee genisten het Haven
huis en zij beseften het dringende
karakter van hun opgaven heel goed.
Tot aan het water bleek de grond
stevig te zijn, maar verderop was
het een en al modder, waarin de
mannen zouden wegzakken Het Sloe
was op dit punt ongeveer 1500 me
ter breed, waarvan bij laag water
300 tot 400 meter met water bedekt
was.
In feite was het een gevaarlijke
van uur tot uur wisselende combi
natie van land en water.
Door deze modderpoel zichten de
genisten zich een weg tot op 200 me
ter van de vijandelijke opstellingen
op Walcheren. Als de weg zee. nauw
keurig zou worden afgebakend, zou
een oversteek van één uur vóór tot
een uur na hoog water mogelijk zijn.
De oversteek zou gedeeltelijk in aan-
valsboten en gedeeltelijk te voet moe
ten worden uitgevoerd en de voet-
weg zou bijna te smal zijn om elkaar
te passeren. Er kon alleen gezegd
worden, dat het niet zo slecht zou
zijn als een frontale aanval over de
dam en het zou net als deze een
naamloze operatie zijn
Een groot mijnenveld beschermde
bet gehele gebied van het Havenhuis,
want de Duitsers lieten niets aan het
toeval over, en onder dekking van
de duisternis begonnen de genisten
op 1 en 2 november zich een weg
te banen door dit beschermende mij
nenveld. Terzelfdertijd kwam het 6e
bataljon van de .Cameron Highlan
ders" aan uit de omgeving van
Nieuwdorp en werd gevolgd door een
compagnie van de Royal Scatch Fu
seliers". die hen zouden overzetten.
Kort na middernacht van 2 op 3
lOvembei begonn-n «irie genisten
niet het markeren van de weg over
het water en acher hen scheepten de
Cameronians zich in, zonder zich er
eerst van overtuigd te hebben of de
genisten de overkant hadden bereikt.
Dit gebeurde om half vier in de
morgen. Vijfenveertig minuten later
bereikten zij de westelijke oever van
het Sloe en hier werden zij verrast
door een hevig vijandelijk vuur. Nog
voor de voorste compagnie wist wat
er gaande was, had hij opgehouden
t« bestaan als een gevechtseenheid.
Terzelfdertijd opende de vijand ook
het vuur op Havenhuis.
Gedurende de rest van de nacht
vochten de Cameronians vaak tot aan
hun middel in de modder. Weasels,
die te hulp kwamen, liepen vast in
de blubber. Hoe moeilijk het ook was
om voorwaarts te gaan, het was ab
soluut onmogelijk om terug te gaan.
Bij dagaanbreken had één compag
nie een klein bruggehoofd gevormd
op de westelijke oever en zij behiel
den dit gedurende de gehele nare
dag. Praktisch zonder voedsel en
munitie en met weinig hoop op af
lossing voor de nacht. Overal in de
modder waren mensen en materieel
blijven steken. Een compagnie van
de Royal Scotch" zat de gehele
nacht in de modder vast. De zuide
lijke wind deed het Sloe vollopen en
een ijskoude mist omgaf de overle
venden. De oorlogsdagboeken over
die periode zijn weinig opwekkende
lectuur. In de nacht van dc le no
vember trof een gelukstreffer uit
Walcheren een aanhanger met mu
nitie en een vijandelijke munitie
opslagplaats. Vijf soldaten sneuvel
den, doch een compagnies-comman
dant redde op heldhaftige wijze de
jeeps van het bataljon.
Maar hoe erg het ook aan het Sloe
was, het was in ieder geval beter
dan op de Sloedam en dat wisten de
soldaten ook. Zij wisten dat dit brug
gehoofd behouden moest worden en
met een ongekende vasthoudendheid
en moed behielden de Cameronians
wat zij hadden en breidden dit zelfs
nog uit tot een kilometer en toen de
avond van de eerste dag viel, waren
de Duitse gevangenen bezighouten
opritten neer te leggen voor de toe
gang tot de vaste wal De gevange
nen wisten dat zij verloren hadden
nog vóór de Cameronians beseften,
dat zij gewonnen hadden, zo eenzaam
voelden zij zich in dit gevecht
Gedurende de gehele nacht van
de 3e op de 4e november zond de
brigade mensen, voedsel en munitie
over terwijl de gevangenen en ge
wonden werden teruggevoerd. In de
ochtend van de 4e was de rechter
flank in Groenenburg en die zelfde
middag joeg een te hulp gesnelde
compagnie van de „Highland Light
Infantry" de vijand met handgrana
ten van de dijken en zij kwamen hier
door binnen het zicht en gehoor van
de Glasgow Highlanders op de dam.
Groenenburg was de laatste schakel
en soldaat McGregor, die met een
Bren van de heup vurende een ma
chinegeweernest buiten werking
stelde, waarbij zes Duitsers werden
gedood, was degene die het eigenlijke
contact maakte met zijn collega's.
De 4e november 's morgens was de
scheepvaart op de Schelde voor de
eerste keer veilig. Drie mijnenvegers,
die meer op hun goede gesternte ver
trouwden dan op orders, begonnen
zonder uitstel met de moeilijkste en
gevaarlijkste opdracht van de gehele
oorlog. Vele dagen zou er door een
grote vloot van vaartuigen geveegd
moeten worden. Het was alsof de
„laatste vijandelijke divisie" zich on
der water bevond en deze wilde zich
nóch overgeven nóch terugtrekken.
Op deze 4e november bereikten de
bedoelde drie schepen, de voorboden
van die welke nog zouden komen,
Antwerpen. De duikers van de mari
ne werkten nog in de vele vertakkin
gen van de haven en de V 2's kwa
men nog steeds in de stad zelf neer.
Het inlichtingenrapport van het Ca
nadese 2e Korps luidt eenvoudigweg:
„De vijand controleert niet langer de
toegangen tot de haven van Antwer
pen". Op 3 november verklaarde de
commandant van de Britse 52e Divisie
dat Vlissingen vrij van vijanden was
en diezelfde dag meldde de comman
dant van de Canadese 3e Divisie, dat
de operatie „Switch Back" beëindigd
was.
Op de zuidelijke oever was het nat
te en levensgevaarlijke gevecht ten
einde, waarbij de batterijen van
Knokke en Heist tot zwijgen waren
gebracht. Er was hard gevochten en
pas op 1 november begon de vijande
lijke tegenstand te verminderen. De
Duitsers waren toen achter hun laat
ste waterhindernis die ondergelopen
land bij het kruispunt van wegen be
veiligde en er restte hen geen terrein
meer om zich te ontplooien.
1 november was een van die ver
schrikkelijke dagen, die de mensen
gedurende de laatste maand in mod
der en water hadden doorgemaakt. De
„Regina Rifles" en de „Canadian Scot
tish" voelden zich gesterkt door de
wetenschap, dat de vijand zich nog
beroerder voelde dan zij zelf. Hun pa
trouilles hadden geluisterd naar het
gegraaf en het aanvoeren van voedsel
gedurende de nacht van de 31e okto
ber en bij het dagaanbreken kwamen
beide bataljons onder mitrailleur
kruisvuur uit verborgen opstellingen
te liggen. Iedere meter water scheen
ondermijnd te zijn en vijandelijk mor
tiervuur verraste de troepen in open
terrein toen zij zich opmaakten om
alleenstaande bunkers met enorme
vuursectoren aan te vallen. De vijand
kon nergens meer heen en zijn ge
moedstoestand was een onzekere fac
tor. Er was geen tussenweg, hij gaf
zich over of hij verdedigde zich tot
het uiterste.
De Canadese 9e Infanterie Brigade
met de Canadese Highland Light In
fantry onder bevel, die oprukten langs
de noordelijke kustweg ondervonden
alleen tegenstand van vijandelijke
sluipschutters, terwijl in het zuiden de
Canadese 8e Brigade oprukte over het
Afleidingskanaal naar St. Anna Ter
Muiden om generaal Eberding gevan
gen te nemen en de Canadese krijgs
gevangenen te bevrijden.
Dit betekende dat het einde nabij
was. Eberding zat somber en kwaad
in de bataljons-mess te wachten op
CORRESPONDENTIE
Wy ontvingen van de heer A.
Versten uit Gilze een oorlogsdag
boek en een aantal foto's. De heer
Versten verzuimde echter ons zijn
tegenwoordige adres bekend te
maken. Voor de terugzending van
het materiaal dienen wy over dit
adres te beschikken.
Redactie
(Adverten+ie)
Onder druk van alle kanten en in
gesloten in het midden van het klei
ne voor negentig procent uit water
bestaande eiland gaven de Duitsers
zich tenslotte gewonnen. Werkelijke
gevechten zouden alleen nog maar in
het noorden gevoerd kunnen worden,
maar in het zuiden waar fort Ram-
mekens, dat de zuidoostelijke hoek
van het eiland bewaakte, zonder
praktisch een schot afgevuurd te
hebben in onze handen viel, was de
georganiseerde tegenstand praktisch
ten einde.
De wetenschap, dat de overgang
over het Sloe was gelukt, begon op
de zenuwen van de verdedigers te
werken, die de bunkers en opstellin
gen achter de dijken bij de dam be
zetten. Terwijl de Cameronians door
de modder voortploegden begonnen
het 17e en 18e peloton van de Glas
gow Highlanders terrein te winnen
en te beseffen, dat zij aan de win
nende hand waren. Beide ploegen
hadden met een dodelijke vasthou
dendheid en groot leiderschap hun
posities steeds meer weten te ver
beteren. Vroeg na zonsondergang
wist luitenant Renwick, commandant
van het 18e peloton, een tegenaan
val af te slaan Hij rook de over
winning en vroeg om artilleriesteun,
die ook prompt kwam. Een uur later
ging hij tot de tegenaanval over en
elf onderofficieren en tweeëntachtig
minderen van de vijand gaven zich
over.
Dit was nog maar een begin. Een
gevangene riep anderen op zich over
te geven en dit deed 130 man uit hun
opstellingen komen, die op hun beurt
door de machinegeweren van degenen
die tot het einde toe stand wilden
houden, werden neergemaaid.
De gehele nacht van de 3e novem
ber werkten de genisten op de dam
en zij verwijderden 18 landmijnen.
Maar nog steeds werden jeeps en car
riers opgeblazen door anti-tankmijnen
en nog velen zouden sneuvelen, voor
de weg volledig van mijnen gezuiverd
was. Het was een gevaarlijke dag,
maar Renwick en zijn mannen namen
in totaal acht officieren en 364 minde
ren gevangen. Bij het vallen van de
avond was het bruggehoofd plm. 4 km
breed en bijna 3 km diep.
Per nachtboot:
Een comfortabele "tijd is
geld reis" voor de zakenman
Varen terwijl u slaapt,
's morgens fit in Engeland.
Snelle moderne treinen
brengen u naar Londen of
verdere bestemmingen.
Vertrektijd: dagelijks 23.40 uur.
Reizen per Harwlcfi-boot Is oen modem genoegen, een veilig over
steken, een zorgeloos comfort. U arriveert op tijd - een prettige
zekerheid voor de zakenman en voor het vakantieplan. Ook uw auto
kan mee. Neem de boot - u vaart er wel bijl
Boek via DE HOEK
Reis rustig en betrouwbaar
per dag-
of nachtdienst.
het transport naar de divisie. Mis
schien overdacht hij het niet opvolgen
van zijn eigen bevel „om zich dood te
vechten", misschien vroeg hij zich af,
of zijn overgave zou leiden tot de te
rechtstelling van zijn familie in
Duitsland. In ieder geval was hij ter
neergeslagen. Hij had een lang, hard,
verloren gevecht gestreden.
Maar de Duitsers waren toen nog
niet werkelijk aan het einde. Afzon
derlijke groepjes in kazematten eisten
tot het laatste toe hun tol en zij die
zich overgaven strompelden ver
dwaasd en neerslachtig de Canadese
linies binnen; zij waren volkomen óp.
Op 2 november vielen Knokke en
Heist en hierna begonnen de zuive
ringsacties in het moeilijke gebied
tussen Zeebrugge en het Leopoldka-
naal.
Het einde van deze langdurige ope
ratie wordt als volgt gezien door een
luitenant van de „le Lothians" en
„Border Yeomanry":
„2 november. Om ongeveer 14.00
uur ging de colonne op pad: drie
Crocodiles, twee ChurchiÜs, twee
Petards en vervolgens twee Flails.
Een hoop geschut van onze kant.
Geen tegenvuur ontvangen maar
wij beschoten en troffen een inge
graven tankkoepel, een ingebeton-
neerd kanon en beschadigden twee
kazematten. Wij schoten van korte
afstand en alhoewel het gemakke
lijk was, waren de resultaten zeer
bevredigend; de tankkoepel barstte
open en een directe treffer maakte
het kanon onbruikbaar.
Spoedig hierna verschenen 80
gevangenen met een witte vlag,
waarop wij het vuren staakten. Wij
reden voort en om 18.00 uur wer
den we afgelost en reden terug naar
Knokke. De tegenstand was ten
einde en om 07.30 uur de volgende
morgen hadden de laatste Duitsers
in België zich overgegeven."
Het officiële einde van de operatie
„Switchback" kwam de 30e november
om 09.30 uur. De strijd had 12.500 ge
vangenen opgeleverd en hij ging ten
slotte uit als een „nachtkaars".
Een aantekening in het dagboek van
de Canadese 9e Infanterie Brigade
geeft, naar ik geloof, zeer juist de in
druk die deze veldtocht in Holland op
vele Canadezen maakte, weer: „Het
gehele land lag in puin en rookslier
ten dreven over modder en water".
Wij, volwassen mensen van 1964,
verbazen ons over niets meer. Raket
ten, kunstmatige satellieten en compu
ters hebben slechts enkele weken no
dig om door ons met jij en jou te wor
den aangesproken. We leven snel en
we absorberen een nieuwigheid nóg
sneller.
Bij kinderen is dat anders en dat is
nu juist het heerlijke bij hen. Mijn
dochters kwamen onlangs met een
sprieterig zwijgzaam kind aangestapt.
Het wat verkommerde meisje werd in
een zo voordelig mogelijke positie op
de kamerdrempel geplaatst en mijn
oudste dochter galmde plechtig: „Dit
kind komt uit Australië
Het meisje bloosde licht en maakte
een reverence. „How are you!", riep
ik, om mijn kroost te tonen dat ik een
echte cosmopoliet ben. Het kind bloos
de opnieuw en verdween schielijk. Ze
liet een vage, transparante herinne
ring bij ons achter. Ships that pass
in the night", dacht ik bij mij zelf
met een flauwe bewondering voor mijn
eigen aanpassingsvermogen.
Vanaf die dag werd er door onze kin
deren uitsluitend gesproken over het
kind uit Australië. Het bleek „Anna"
te heten een fiere, oer-Hollandse
naam, maar volgens mijn dochters had
dat „Anna", zoals de Australische het
uitsprak toch een uitheems tintje.
Het wicht was ook in staat om een
liedje te zingen. Een Hollands liedje
weliswaar, maar zo werd mij duide
lijk gemaakt het stemmetje waar-
méé ze het zong was typisch afkomstig
uit het rijk van onze tegenvoeters. Dat
hoorde je zó.
Mijn oudste dochter nam de rol van
tolk waar. Als het Australische kind
ergens een boodschap moest doen, dan
ging mijn dochter mee om het Austra
lische Nederlands van het magere
meisje in haar eigen Brabantse Neder
lands te vertalen.
Mijn andere dochter zwierf er als een
satelliet omheen. Zij had niet de moed
om het Australische kind rechtstree,ks
aan te spreken, maar wel was zij in
de gelukkige omstandigheid, elk ge
baartje als „typisch Australisch" te her
kennen.
„Anna heeft vanmorgen Australisch
ge-elastiek-springd"zei ze bijvoor
beeld op een dag. Of: „Gisteren zag ik
Anna met een poes op schoot zitten.
Ze zat zo echt Australisch te glim
lachen
Anna was zich waarschijnlijk niet be
wust van de vurigheid van de bewon
dering, al ging ze zich er wel naar ge
dragen. Mijn dochters vlogen voor haar.
En zieop een zeker moment ging
Anna er toe over om in een zelfge
maakt brabbeltaaltje Australische im
pulsen toe te voegen aan de verhouding
als deze dreigde te verschralen. Dat
werkte fantastisch, want mijn doch
ters zijn bijzonder leergierig.
De televisie heeft echter roet in het
eten gegooid. Sinds er op het eerste
net Engelse lessen voor beginners wor
den gegeven, zijn mijn dochters bezig
de taal van het verenigd koninkrijk te
leren en toen zij Anna als proefpersoon
uitkozen, bleek deze falikant door de
mand te vallen. Haar hele Australische
vocabulaire bestond uit de woorden
shut-upwat zoveel betekent als
donder op!" Een spoedonderzoek bracht
aan het licht, dat Anna als kind van
een half jaar met haar ouders (teleur
gestelde emigranten) naar Nederland
was teruggekeerd. De uitdrukking
„shut-up" was het enige Engelse dat
zij in de huiselijke kring nog weieens
opving. Maar a la, voor een kind vol
doende om een „image" op te bouwen.
Alleen die van mij trappen er niet
meer in. „We zijn op zijn Australisch
beetgenomen", zegt mijn oudste.
Dat is natuurlijk onjuist. De kinderen
zijn de dupe van hun eigen hang naar
het exotische, het romantische, het
heimwee naar de verre landen waar zij
zo vaak van dromen.
In het Nederlands natuurlijk
TOMASO.
FLENSBURG Een rechtbank in
'Flensburg in de bondsrepubliek heeft
(zich bezig gehouden met de zaak van de
i26-jarige Peter Selle, een bouwkundig
^tekenaar uit de Duitse democratische re
publiek, die verleden jaar over de Elbe
Paar West-Duitsland zwom. Hij liet er
fzijp 24-jarig meisje Barbara achter,
r papte aan met een Westduitse die op
fhaar leek, en wisselde beide jonge vrou-
Jwen uit.
Nadat Selle was uitgeweken, hield de
JOostduitse politie een oogje op Barbara.
{Haar verzoeken om visa voor Tsjecho-
islowakije en Roemenië, van waaruit
naar het westen hoopte te kunnen
^uitwijken, werden afgewezen.
Selle vond toen het volgende uit.
fcHij „verloofde" zich als „Peter Hansen"
frmèt het argeloze zeventienjarige West-
'duitse meisje Dorothea Voss, die veel
op Barbara uit Oost-Duitsland leek.
In de lente van dit jaar stelde „Peter
Hansen" een reisje naar West-Berlijn
ivoor Eenmaal daar, wist hij Dorothea
tVoss te bewegen eens te gaan kijken
aan de oostkant van de muur.
Selle, die een valse identiteitskaart
als „Peter Hansen" uit West-Duits
land" gebruikte, en Dorothea, die haar
k eigen papieren gebruikte, hadden geen
moeite met de Oostduitse douane.
In Oost-Berlijn stelde „Peter Hansen"
Dorothea Voss voor, in een café een
k kopje koffie te gaan drinken. Hij ab-
DEN BRIEL De keuken van het
café-restaurant ,,Het Neusje" aan de
Brielse Maas in de gemeente Brielle,
is dinsdag door brand verwoest. Het res-
j trurant liep aanzienlijke schade op. De
eigenaar-bewoner was bij het uitbreken
van de brand afwezig Over de oorzaak
r van de brand tast men nog in het duis-
f ter De omvang van de schade is nog
fniet bekend. De eigenaar was verzekerd
tegen brandschade.
senteerde zich even en telefoneerde naar
Barbara, die ijlings naar een afgespro
ken plaats buiten het café kwam. Hier
gaf „Hansen" haar het identiteitsbewijs
van Dorothea Voss, dat hij „voor de ze
kerheid" bij zich had gestoken, en bei
den reisden naar West-Berlij'n, waar
ze zonder moeite aankwamen.
Nadat Dorothea Voss een paar uur
op „haar verloofde" had zitten wachten,
probeerde ze op eigen gelegenheid langs
de muur te komen. Zes weken zat ze
in Oost-Berlijn gevangen. Toen gaf de
Oostduitse politie de hoop op dat Selle
zijn plaats zou weten
In West-Duitsland is Selle beschuldigd
van ontvoering en wederrechtelijke vrij
heidsberoving Daarvoor zal hij terecht
staan, met als getuigen Dorothea en Bar
bara, de Westduitse, die ongelukkig en
de Oostduitse die gelukkig werd.
(Advertentie)
(Advertentie)
De hevigste astma-aanval wordt
met één enkel Adozo-tablet be
dwongen. De verlichting is on
middellijk. Indien u aan astma
lijdt, moet u beslist Adozo
proberen! Verkrijgbaar bij apo
thekers en drogisten.
55
55
Vrywel iedere Britse universiteit zal
binnen enkele jaren voor haar onderwijs
aan studenten gebruik maken van tele
visie.
Presentatiemethoden zullen van colleges
programma's maken en de docenten, die
zullen worden geregisseerd door produ
cers, die de techniek van het toneel en
de televisie kennen, zullen .artiesten'
worden. Deze voorspelling werd dit week
einde gedaan aan het einde van een
televisieconferentie in het televisiecen
trum van Granada in Manchester, die
werd bijgewoond door lectoren en pro
fessoren van de voornaamste universi
teiten in het noorden van Engeland. In
drie of vier jaar tijds zullen vele van
deze universiteiten de beschikking heb
ben over camera's, banden en terugspeel-
apparatuur. Denis Forman, directeur van
Granada, verklaarde dat de televisie het
hele aanzien van de universiteiten kan
veranderen.
Televisie wordt reeds gebruikt in en
kele medische en natuurwetenschappelijke
afdelingen van universiteiten in Man
chester, Leeds en Newcastle. Leeds zal
binnenkort de benoeming van een direc
teur van de televisiestudio's van de
universiteit bekend maken. De Royal
Academy of Dramatic Art in Londen zal
per jaar twee televisiestukken opvoeren
om de leerlingen de techniek van het
spelen voor televisie bij te brengen.
KNIPSEL
KRANT
Enkele jaren geleden heeft het Centraal Bureau voor de Statistiek
nagegaan, welke boeken favoriet waren in verschillende kringen. Toen
bleek enerzijds, dat bij de Gereformeerden Anne de Vries de beste papieren
had en A. M. de Jong bij de Nederlands-Hervormden en Sannie van Havelte
bij de „andere kerkgenootschappen", maar ook, dat bij de „beter gesitueerden
en leidinggevende personen" Havank favoriet was. Zeer vele lezers hebben
n.l. maling aan kunst en dus ook aan literatuur en zij lezen alleen voor ont
spanning, en zoeken het gezellige, of het brave, of het sensationele of het
pikante, al naar hun voorkeur is ontwikkeld. Maar alle grote vragen over
de plaats van de kunst in het leven laten hen volkomen koud. Zij vinden
het alleen maar plezierig, dat er zoveel pockets zijn, die maar een daalder
kosten en die je in de trein kunt laten liggen, als je ze uit hebt.
(Uit „Nederlandse Gedachten")
Deze week kreeg een brief van goede vrienden die schreven: het
is verbijsterend hoe lief kinderen kunnen zijn als je ze niet opvoedt
het wordt veel te weinig geprobeerd!
(uit „Wij")
Het wordt met de dag duidelijker, dat de arbeidsprestaties in Neder
land omgekeerd evenredig worden aan de stijgende loonkosten. En dat is
nog logisch te verklaren ook, want een arbeider heeft nu eenmaal meer
oog voor zijn rechten, dan voor zijn plichten (de goeden niet te na gesproken)
Voor de zelfstandige ondernemers (met hun natuurlijke prikkel tot hard
werken) wordt het klimaat in Nederland daarentegen met de dag slechter.
Van jaar tot jaar stijgen de lasten en men betaalt zich „blauw" aan sociale
lasten, waarvan men zelf slechts ten dele profiteert, terwijl de werk
nemers het volle profijt hebben tegen verlaagd tarief. Onze overheid zou
eens wat meer oog moeten krijgen voor de stille afbraak in prestatie, welke
een te ver doorgevoerde verzorgingspolitiek veroorzaakt. We durven zelfs
te zeggen: hoe minder zelfstandige ondernemers, hoe minder arbeids
prestaties. (Uit „Plattelandspost")
„Besturen is een aanhoudende hoofdpijn, verlicht door aspirine van
het compromis en natte doeken der voorzichtigheid".
(Uit „De Magistratuur")
Wij staan wel
in onze slobbertruien
en te nauwe broeken
wat volwassen te doen
op de hoeken van de straten,
wij hangen wel
wat onverschillig aan de bar
en bestellen met een stoer gezicht
ons zoveelste biertje,
wij geven wel een grote mond
tegen onze ouders en gooien de deur
met een klap achter ons dicht,
maar wie weet
hoe we 's avonds in ons bed
met onszelf liggen te vechten
en de grijnzende negerkoppen
van de nachtconcerten
van de muren scheuren
en het uitschreeuwen van eenzaamheid?
Wie weet van onze....
gevouwen handen?
(Uit „Boer en Tuinder")
Wat doen de meeste Nederlanders, wanneer ze in het buitenland
op vakantie gaan? Met een Nederlands gezelschap, naar een door
Nederlanders geëxploiteerd hotel, met een Nederlandse keuken en
samen gezellig „en dat we toffe jongens zijn" zingen. Waarom pro
beren we niet wat meer met de mensen van andere landen in contact
te komen? We kunnen veel van ze leren. Wat zou wat meer impro
visatietalent of „we-zullen-wel-zien-mentaliteit" ons nuchtere en za
kelijke Nederlanders goed doen. Onze zuiderburen zouden daarentegen
wel wat „nuchterder" mogen worden.
(uit „Ruim Zicht")
Ik acht het van groot belang, dat de lokale overheden in staat worden
gesteld om hun bestuurlijke verantwoordelijkheid te dragen; niet alleen
tegenover eigen inwoners, maar ook tegenover de „gasten" in hun gemeente.
En nu spijt het me te moeten vaststellen, dat de financiële mogelijkhe
den, die de gemeenten hebben om ten behoeve van haar gasten iets te
doen. zo ze ai niet geheel ontbreken, uitermate beperkt zfln. Zij hebben
op dit ogenblik vrijwel geen andere mogelijkheid om zich tegenover de
bijzondere uitgaven, die het zijn van „toeristengemeente" met zich brengt,
bijzondere inkomsten te verschaffen dan de heffing van leges voor exploi
tatie-vergunningen, verleend aan kampeerbedrijven.
Deze leges voor exploitatie-vergunningen zijn omineuze zaken, omdat
naar ik meen, de narigheid van die leges is, dat men het gevoel heeft, dat
daardoor slechts een bepaalde groep van toeristen wordt getroffen.
Als ik de stemming goed heb gepeild, zouden de gemeenten een hanteer
bare logeergastenbelasting, die alle verblijfsrecreanten tot contribuabeien
maakt, een verbetering vinden. Nu is belastingheffing ik realiseer me
dat heel wel niet iets, waarvoor de Nederlander warm loopt, maar men
zal ook moeten bedenken, dat ook de overheid een huishoudboekje heeft,
dat geen uitgaven toelaat, wanneer er geen inkomsten tegenover staan
Nieuwe taken vragen nieuwe financiële middelen.(Uit „ORKAVA").
Nu is het altijd z6 met de „boodschap" van het humanisme: het is geen
boodschap in de huiselijke betekenis van dit woord. Wij hebben echt niets,
dat wij iemand in de schoot kunnen werpen, we zeulen niet rond met een'
tas vol oplossingen. De boodschap van het humanisme ik moet dat
huishoudelijke woord nog even hanteren is zonder enige twijfeh' van
subtielere aard dan men van een boodschap gewoonlijk verwacht. Wij
hebben weinig te beloven, wij hebben geen oplossing gereed en nog
veel akeliger op het eerste gezicht het humanisme verwijst de mens
in beginsel naar zichzélf terug. (Uit „Mens en Wereld").
Eindhoven is de grootste stad in Brabant, maar Tilburg is de
grootste Brabantse stad. De textielfabrikanten (fam. N.V.) beheersten
vroeger de stad. Hun invloed was zo groot, dat zij andere industrieën
weerden en burgemeester baron van Voorst tot Voorst remde eveneens
iedere ontwikkeling in andere richting.
De huidige burgemeester mr. C. J. G. Becht (bijgenaamd Kees de
Sloper) is uit geheel ander hout gesneden. Hij is doortastend en onder
zijn bezielende leiding wordt de binnenstad afgebroken en gemoder
niseerd. Goed werken en goed wonen is zijn devies.
(uit „de Utrecht-band")
Plaats een arbeidersjongen uit 1920 en een uit 1964 naast elkaar en
er wordt duidelijk wat ik bedoel: er is een nieuw (zelf) bewustzijn gegroeid
De arbeidersjongen van 1920 was iets, die van 1964 is iemand. En de
grond waarop hij zich iemand voelt mag misschien in de ogen van ver
fijnde lieden van minderwaardig gehalte zijn (wat is een leren jack,
een brommer, een stevig zakgeld en een bouwvakarbeidersvakantie in
Valkenburg?); hij mag dan misschien zijn rijkdom nog niet op de juiste
wijze kunnen gebruiken, maar hij is iemand. Hij heeft God niet meer
nodig vanuit feitelijke armoede en hij zoekt de priester niet meer op
om met de H. Communie, brood- en melkbonnetjes te krijgen; als hij
God zoekt en de priester opzoekt dan leeft dit als vraag in hem. En
daarin is hij dan evenveel als ieder ander.
(uit „Jij en Ik")
