DEN De Vries De Jong Jansen - Hulst Gunstige resultaten in beschuttende werkplaats «-2344 I 140-2478 Blommaert eschenk IN RESTAURANTS TE AMSTERDAM Warme maaltijden zijn vaak beneden elk normaal peil Niet lekker Volle maag Boer Koekoek bedreigd Walgelijk nrnnTf mTÏÏTÏ Onwaardig Naamkundebureau is met groot onderzoek bezig Varianten Zes namen 18 ■afdeling isend IN WEST-ZEEUWSCH-VLAANDEREN Veertig procent werknemers boven de 55 Benoemingen bij waterschappen Persoonsnamen en migratie 19 DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 14 NOVEMBER 1964 19 OLOGNE 5EN ZEEP ARTIKELEN iSJES Dok in voordelige mer- ortering. ROGISTERIJ HULST neerd schoonheidsspecialiste IRMACHINE a 57,50 :hap. foor de keuken zoals bakovens - bakblikken ;n - fritessnijders lektr. koffiemolens sis vanaf 21,50 maf 99,25 (Haller en Hamolux) vanaf 260/> oscoop) TEL. 2897 VR voor gebruik i s heerlijk bereid per blik 2,80 met vleespastei in 1/2 blik 1,85 k 2,48 - 1/2 blik 1,36 /iskoekje in saus es- 1/2 blik 1,55 ïse spagetti - 1 pakje parmesan kaas - 1 >or 3 personen) 1,75 VARE STROOP [koop vruchten op zware 1,65 n op zware stroop 1,70 2,45 1,45 3/4 literpot jampot KNAKWORST 175 gr. 7 stuks NU 0.99 HULST DUIZENDEN JONGE MENSEN ETEN SLECHT OF TE WEINIG (Van een medewerker) Vijfduizend studenten, tweeduizend gehuwden en ruim achtdui zend werkende vrijgezellen zoeken in de hoofdstad naar ka mers, die er kennelijk niet zijn. De woningnood is een nationaal pro bleem; het houdt iedereen bezig en is het gesprek van de dag. Daar naast echter is er nog een ander vraagstuk, dat nauw met het eerste samenhangt: Waar eten al die mensen? Slechts vierhonderd van hen hebben een kookgelegenheid, de studenten hebben hun mensae (waar zij zich voor 1,70 goed kunnen voeden), maar die anderen zijn aangewezen op een restaurant, dat in vele gevallen deze naam niet verdient. A msterdam heeft ongeveer driehon- derd vijftig restaurants waar men voor twee gulden tot drie vijftig kan eten. Dertig ervan hebben wij bezocht. We zijn daarbij tot de ontstellende con clusie gekomen dat slechts één ervan voldeed aan de eisen, die men aan een warme maaltijd in de genoemde prijs klasse mag stellen: Een gelegenheid aan het J, W. Brouwersplein. Het eer ste restaurant" dat wij bezochten be schikt over twaalf muurtafels waaraan vier mensen tegelijk behoren te zitten. In het midden van de zaak is een ,,bar" met cafékrukken ervoor. Het interieur is niet ongezellig, maar het eten is er ontstellend slecht en de bediening ge speend van elke service. De prijzen va riëren van f 1,20 voor aardappelen en groente tot f 2,05 met vlees of vis. Een voor- of nagerecht kost 45 cent en een kop koffie een kwartje. De men sen die er komen vertegenwoordigen de grootste groep: arbeiders, kantoorbedien den, lagere ambtenaren, marktkooplui, studenten (M.O.-akten kunstacademie e.d.). Aan enkelen hebben wij gevraagd waarom zij daar eten, hoeveel maaltij den per dag zij gebruiken, hoelang zij er komen, hoeveel keer per week en wat zij aan een warme maaltijd besteden. De volgende antwoorden zijn representa tief: Tk eet hier drie avonden per week. en geeft gemiddeld f 2,75 uit per keer: aardappelen, groente, soms een stukje vlees of vis en een nagerecht Het eten is niet lekker, maar het is veel en zolang ik mijn maag ermee kan vullen, ben ik tevreden", zeg* een fa brieksarbeider Hij woont op een ka mer in een grauwe straat waar hij geen kook- of stookgelegenheid heeft. ,,Ik verwarm mijn kamer niet een olieka chel (zonder afvoer") waar ik af en toe een pakje soep op klaarmaak als mijn hospita weg is, want koken op de ka mer is verboden", vertelt hij. Een gro te schaal macaroni zonder ei (f 1,20) wordt voor hem neergezet en hij begint te eten. Als wij hem erop wijzen dat er weinig of geen vitamine in zit lacht hij zijn bruine gebroken tanden bloot: „Volgens de dokter kalkgebrek maar vitaminen kom ik niet tekort Ik eet dagelijks vier tabletten vitamine C, al tijd goed". Hij ziet er net.jes verzorgd In de rij voor een maaltijd uit de studentenkeuken. uit; wit overhemd en een grijs pak van goede kwaliteit. Hij probeert netjes te eten, maar heeft blijkbaar zoveel hon ger dat het hem niet lukt. Doordat hij te vlug eet achter hem staan twee mensen op zijn zitplaats aan de bar te wachten morst hij. Hij merkt het niet en tussen twee happen door vertelt hij dat hij niet kan koken, maar het best zou willen leren als hij maar een ka mer met kookgelegenheid had ,,Ik zou dan elke dag rijst eten, want daar ben ik gek op." Tien minuten later is de schaal macaroni leeg, heeft hij yog hurt gegeten en een kop koffie gedron ken. Hij is precies negentien minuten binnen geweest als hij de deur achter zich dicht trekt. En een gevecht om zijn leeggekomen plaats begint. Aan een tafeltje zitten twee meis- jes van ongeveer twintig en'n oudere man van een jaar of zestig („ik ben zeven jaar weduwnaar en eet hier dagelijks"). Een van de meisjes, kan toorbediende zegt: „Ik woon op een zolderkamer en heb geen kookgelegen heid. Als ik die wel had, zou ik nooit meer buitenshuis eten, want wat je krijgt voor je twee vijftig is niet veel. Ik kom hier al twee jaar Daarvoor at ik overal soms een zakje patates fri tes met een croquet en vaak helemaal niets. Sinds ik echter twee maanden in het ziekenhuis heb gelegen wegens vita minegebrek, eet ik elke avond warm en wissel het menu zoveel mogelijk af. 's Maandags sperziebonen, bieten of andijvie; dinsdags meestal macaroni en soms rijst; woensdags rode kool, zuur kool of sla; donderdags worteltjes, vrijdags andijvie, bloemkool of doperw ten; zaterdags peulvruchten en zondags eet ik bij kennissen. Een maal per week neem ik vlees en vrijdags vis. Bijna elke dag neem ik yoghurt na (50 cent) voor de eiwitten en twee vitami ne C-tabletten. Het eten is hier niet lekker, maar je krijgt een heleboel en een volle maag is een hoop waard", zegt ze. Het is een nuchter meisje. ,,Ik ben bezig met een boekhouddipoma te halen, daarna wil ik een secretaressen- opleiding gaan volgen". Buiten de war me maaltijden eet zij 's middags twee broodjes maar 's morgens niets. ,,Op kantoor krijgen we om half elf 'koffie en dan drink ik twee kopjes. Dat geeft ook een goede maagvulling". Ze is het met ons eens dat het niet gezond is zo te eten, maar een betere oplos sing dan een eigen kookgelegenheid weet ze niet. ,,Als ik meer ga verdie nen kan ik een betere kamer huren, een van honderd twintig gulden per maand en 's winters vijftien gulden meer voor de c.v. Voorlopig kan ik het ermee doen". Behalve het slechte eten vinden de meesten het ook niet gezellig dage lijks buitenshuis te eten. „Al zit je tus sen dertig mensen, je blijft alleen. Daar komt bij dat het een walgelijk gezicht is, al die kauwende en smakken de mensen" zo zegt er een. De mees ten lezen onder het eten dan ook een tijdschrift of krant en dat komt de spijsvertering niet ten goede. Ernstiger echter is, dat dergelijke maaltijden ver re van gezond zijn en veel tekort doen aan het lichaam, zoals verschillende artsen opmerkten: „Dergelijk eten wreekt zich op latere leeftijd. Ziekten als rug- gemergaandoeningen (door kalkgebrek), afbrokkelende tanden, weinig weer stand en scheurbuik (door vitaminege brek), bloedvatenvernauwing, darm stoornissen en evenwichtsstoornissen zijn dan ook geen uitzonderingen." (Van een onzer redacteuren) tl^rté He' romme,t to de par- «b f r zsn. Vrije Boeren GebelKd met' h la?hwekk™" «wur dat ze met boerenleider Koekoek op het l7 I a?3" "J" '"toer de ODre.t *°UWSChaPPerS mannen epgrestaan, die boer Koekoek var zün kamerzetel willen stoten. Een van ken is boer Vo„rtman oprlchtpr de concurerende Nationale Boeren- De leider ex-Boerenpartn.se- maltoe Ma1""- "U n°Cmt 7iin leider (to een interview ln de Haagse Post) een „soort Lou de Palingboer in de politiek." Brave he ren hebben tegen boer KGekoek een aanklacht wegens laster ingediend. Dat er in de Boerenpartij moeilijk heden moesten komen was duidelijk op het moment, dat leider Koekoek voor het eerst in de Tweede Kamer zijn mond open deed. Het demasqué volgde overigens nog niet direct. Nu het de agrariërs over het algemeen tamelijk goed gaat en er dus weinig mogelijkheden zijn om zich tegen het regeringsbeleid af te zetten is het onvermijdelijk dat men onderling gaat ruziën. De heer Faber, een oud-ambtenaar is op 1 januari 1964 bij de driemans fractie der Vrije Boeren als sexreta- ris in dienst getreden Hij moest o.m. de correspondentie verzorgen „Boer Koekoek kan niet eens een behoorlij ke brief schrijven," aldus de heer Faber. Koekoek en Faber gingen uit elkaar omdat volgens Faber hij geen bedrog wilde plegen met het ledenaantal van de Boerenpartij cq omdat volgens Koekoek Faber overal rond vertelde dat Koekoek in capabel was. Boer Koekoek zwijgt overigens over zijn ledental. Faber zegt dat er (in juni j.l.) 500 leden bij de Boerenpartij waren aangeslagen. Faber zegt dat Koekoek par op 6 juni 1964 partijlid is geworden „tegen de laagste contributie omda4 hij, naar hij zei al zoveel voor de partij deed." Leider Koekoek blyft overigens op timistisch „Bij de volgende verkie zingen zullen de drie kamerzetels van ons tot zeven worden uitge breid." Het is dan wel te hopen dat niet iedereen gelezen heeft wat boer Koekoek onlangs in de Vrye Boer schreef: ,,of mijn beleid ondeskundig is heeft dacht ik de praktik wel be wezen." T^en wereldbekende geloofs- en lief- -*--i dadigheidsinstelling heeft aan de Spuistraat in de hoofdstad een „restau rant", waar men voor ongeveer een vijftig kan eten: soep kost 50 cent. Het is een groot lokaal dat men via een draaideur binnenkomt. De muren zijn bruin en het plafond geel. Er hangt een etenslucht en de sfeer doet denken aan een stationsrestauratie derde klas se, alleen is hier consumptie verplicht. Er kunnen ruim vyftig mensen tegelijk worden gevoederd, want de uitdrukking „een warme maaltijd gebruiken" zou hier niet op haar plaats zijn. Het ge heel doet 19de*eeuws aan en van enig service is geen sprake. Het eten is niet alleen onsmakelyk, maar in één woord walgelijk! Wij gebruikten er, voordat we met twee bezoekers spraken, een bord groen tesoep; een waterig geheel met harde stukjes wortel, bruin geworden blaad jes „groen" en vermicelli. Na dit voor gerecht hadden wij niet de moed en de lust nog iets anders te bestellen. „Ach, het eten is niet slechter dan elders je moet er even aan wennen Toen ik pas hier was ik kom uit Eindhoven —at ik regelmatig in broodjeszaken, maar daar krijg je voor drie en een halve gul den ook niet veel en meestal blikgroen- ten. Van een kennis, die al vier jaar in Amsterdam woont en regelmatig hier eet, kreeg ik het adres Toen ik de eerste keer hier binnenkwam ben ik weggelopen, maar later heb ik het opnieuw geprobeerd; ook het eten. Ik kom nu vier maal per week, de andere dagen eet ik patates frites, nassi of ba mi. Het is niet duur en voor dat geld kan je niet meer verwachten en meer betalen kan ik niet. Ik werk op een bank waar ik f 325,- per maand verdien, daarvan betaal ik f 110 kamerhuur; een zijkamertje aan de straatzijde in het centrum. Het kamertje is drie en een half bij twee en een half en er is geen stook - of kookgelegenheid. Als ik die wel had, of als ik een spiritustoestel zou mogen gebruiken dan ging ik meteen voor me zelf koken want dat kan ik wel." Hij schuift zijn bord andijvie met twee gro te grauwe aardappelen van zich af. „Zo, ik heb genoeg want ik eet maar weinig, daarom wil ik ook niet duurder eten. Met zo'n maal kan ik best mijn maag vullen en zolang dat mogelijk is, ben ik tevreden al zou ik natuurlijk best anders willen, want gezellig is het Het menu in de „Mensa" is af wisselend en bevat voldoende vitaminen. besist niet. Tja, een eigen kookgelegen heid, wat zou dat fijn zijn". Aan al deze grieven kunnen wij nog -U - \"v (Van een onzer verslaggevers) OOSTBURG De resultaten van de beschutte werkplaats West-Zeeuwsch- Vlaanderen gedurende het verslagjaar 1963 hebben de levensvatbaarheid van de instelling danig versterkt. De werk plaats. die bewezen heeft in een grote behoefte uit eigen streek te voorzien, had in dat jaar 55 personen in het ar beidsproces opgenomen. De economische resultaten, die secondair zijn, bleven niet achter bU de gunstige ontwikkeling van sociale. Het verliessaldo Van ruim 20 mille kon tot bijna de helft worden teruggebracht. In het jaarverslag wordt met enige zorg gewezen op de flinke stijging van de volgende toevoegen. Het is ons op gevallen dat de meeste restaurants in plaats van het geannonceerde rund vlees, paardevlees geven. Dat een bief stuk veelal een gewoon runderlapje is met veel vet en de Duitse of gehakte biefstuk gewoon gehakt in het gun stigste geval rundvlees maar vaker paardevlees met vet. En meestal betaalt men hiervoor nog extra ook Samenvattend kunnen wij stellen dat de meesten, die uit noodzaak van een restaurant afhankelijk zijn, onwaar dig voedsel krijgen dat slecht is bereid en onsmakelijk wordt opgediend in een ongezellige omgeving. Om nog maar te zwijgen over de weinige variatie in de dagelijkse warme maaltijd. De studen- tenmensae maken hierop een gunstige uitzondering evenals de mensa voor al leenstaande dames (in het „Hotel voor Geestelijken", San Luchesio te Amster dam). Zij kunnen daar voor f 2,50 uitstekend eten; soep, aardappelen groente, vlees of vis en een nagerecht in een gezellige omgeving waar ook niet gelovigen en andersdenkenden wel kom zijn. Maar dat zijn uitzonderin- ge en met een te kleine capaciteit Am sterdam is een mooie stad, maar al leen op een plaatje of als men over veel geld beschikt Voor een vrijgezelkamer bewoner en al die anderen die afhanke lijk zijn van een restaurant is de ro mantiek van de Amstelstad ver te zoe ken. het ziektepercentage. Vanaf 1961 steeg het percentage onproductieve arbeidsuren door ziekte enz. van 11,4 tot 28,6 pro cent. Als oorzaken worden aangemerkt, enerzijds een groot aantal langdurig zieken, anderzijds een vermindering van de gemiddelde lichamelijke conditie, wel ke misschien door de veroudering van de werknemers beïnvloed wordt. Ruim 40 procent van de werknemers varieert in leeftijd van 55-65 jaar. De beschut tende werkplaats ,.Het Lam" heeft se dert de oprichting in 1955 een grote vlucht genomen. Begonnen als een aangelegenheid voor de gemeente Oost burg, is het bedrijf uitgegroeid tot een volwassen streekwerkplaats met 'n grote produktie ten behoeve van industrieën in een groot deel van het land. De situ ering in een afgelegen gebied met een betrekkelijk geringe industrievestiging, heeft nimmer het bestaansrecht van de Oostburgse werkplaats doen wankelen De industrialisatie van de Terneuzense kanaalzone heeft dat recht later een ste vig fundament gegeven. De werkplaats produceert veel voor o.m. Philips Ter- neuzen. Terwijl een bedrijf werknemers zoekt bij het werk, zoekt, de beschut tende werkplaats werk bij beschikbare mensen. Dat werk bezit in Oostburg een zeer grote variatie. Naast deeltaken en eindproduk- tie in o.m. de snoep-, souvenir-, en pa pierindustrie, wordt in „Het Lam" in de sector meubelindustrie nog een uit stervend ambacht druk beoefend. Er is n.l. een speciale afdeling stoelenmatten, voor zowel fabriek als particulier. On geveer acht werknemers hebben zich gespecialiseerd in de vervaardiging van rieten stoelzittingen en dergelijke. De afdeling krijgt zoveel opdrachten, dat zij werknemers tekort komt. Overigens is dit de gang van zaken in de gehele werkplaats. Dit jaar wordt gewerkt met 49 personen, terwijl er werk is voor de maximale bezetting van ongeveer 70 werknemers. Hoewel dit sterk afhankelijk is van de omvang van de te bewerken produkten. kampt de werkplaats niet speciaal met een gebrek aan vloeroppervlakte, wel echter aan een overzichtelijke en ruime werkgelegen heid. Op het huidige terrein aan de Schouw burgstraat is een bouwplan gemaakt, dat echter niet verwezenlijkt zal worden, omdat de ingeslotenheid de bouw van een doeltreffend complex niet mogelijk maakt.Uitgezien zal daarom moeten wor den naar bouwgrond, waarop de in 1962 ontworpen nieuwbouwplannen, verwezen lijkt kunnen worden. DEN HAAG Bij K.B. zijn benoemd Lot voorzitter der waterkering van het calamiteuze waterschap Walsoorden, H. A.A. baron Collot d'Escury te Kloos- terzande (gem. Hontenisse), uiterlijk tot het einde van het zittingjaar, waarin hij 70 jaar zal zijn geworden. Tot raad van de polder Walcheren J. Pol derdijk te Kleverskerke (gem Ame: muiden). F amilienamencompetitie UTRECHT De families De Vries, De Jong en Jansen zijn al enkele jaren betrokken bij een spannende strijd, hoewel ze daaraan zelf part noch deel hebben. Inzet daarbij is de eretitel „meest ver breide familienaam van Nederland". Deze nek-aan-nek-race speelt zich af in de statige werkruimten van het naamkundebureau van de aan de koninklijke academie van wetenschappen te Amsterdam ver bonden centrale commissie voor onderzoek van het Nederlands volks eigen. Al geruime tijd is dit bureau onder leiding van dr. P. J. Meer- tens, dr. D. P. Blok en H. Buitenhuis bezig met het inventariseren van de Nederlandse familienamen op basis van de gegevens, die de volkstelling in 1947 heeft opgeleverd. Tweederde van de Nederlandse be volking in die tijd oftewel 6,3 miljoen zielen zijn nu „verwerkt", het betreft de ;nwoners van de provincies Gro ningen, Friesland, Drente, Overijsel en Zeeland en van de gemeenten boven 25.000 zielen in de andere pro vincies met uitzondering van Lim burg. Deze tussenstand geeft de fa milie de Vries met 40.000 aanhangers een goede kans op de erepalm, hoe wel de Jong met 38.000 volgelingen en 30.000 Jansens op de voet volgen. Toch gelooft men bij het naamkun debureau dat de Jansens als overwin naars uit de namenstrijd tevoorschijn zullen komen, want in het zuiden heeft de Vries niet zoveel aanhang, terwijl juist daar de Jansens heel wat in de melk hebben te brokkelen. Het zal overigens nog wel een aan tal jaren duren alvorens de definitie ve uitslag van deze familienamenstrijd bekend zal zijn, want de inventarisa tie kost veel lijd en levert heel wat moeilijkheden op. Op basis van de tussenstand blijft de volgorde van de tien meest verbreide familienamen van ons land voorlopig: De Vries, De Jong, Jansen, Bakker, Visser, Van Dijk. Van den Berg, Meijer, Smit en de Groot. Voor Groningen, Friesland, Drente, Zeeland en Utrecht bestaat er overi gens geen twijfel meer. De gegevens voor deze provincies zijn verwerkt in publikaties van het naamkundebu reau. waarvan de delen Friesland en Drente inmiddels zijn verschenen, ter wijl Groningen dezer dagen van de pers komt waarna Utrecht en Zee land in 1965 volgen. Het naamkundebureau wil hiermee studiemateriaal verschaffen aan so ciologen, demografen, economen en dergelijke, die hieruit bijvoorbeeld een duidelijk beeld kunnen krijgen van de geografische spreiding van familiena men. de omvang van de migratie, het aandeel van het buitenland in het familienamenregister en dergelijke. Opzienbarende resultaten heeft de inventarisatie-arbeid tot nu toe niet opgeleverd, of het zou dan moeten zijn, dat veel familienamen uitster ven, terwijl er weinig nieuwe bijko men. Opvallend is voorts dat in Utrecht zoveel geografische namen voorkomen (een typische Brabantse traditie) en dat het Duitse aandeel in de Nederlandse familienamen vrij groot is (van Kleef van Munster, van Osnabruggen, van Keulen, van Len- nep en dergelijke). We danken die namen aan de tijd, dat Duitsland nog arm was en ons land rijk, waardoor veel Duitsers hier hun heil kwamen zoeken. De globale Indruk van Brabant Is, dat er geen gehucht is of er is ook een familienaam van. Dit duidt op een geringe welvaart en daardoor: veel imigratie. Daarentegen waren de Zeeuwen meer honkvast, want de fa milies Middelburg en van Vlissingen zyn zeldzaam. Interessant is voorts, dat de Rot terdamse bevolking in de 19e eeuw voor een belangrijk deel is samenge steld uit het proletariaal van Noord- Brabant en Noord-Zeeland, hetgeen onder meer blijkt uit de tweede plaats van de familie Visser. De inventarisatiewerkzaamheden maken nu heel wat familienamen verklaarbaar, omdat men bepaalde va rianten heeft kunnen situeren. Zo is van de familie An 't Veldink dat hun naam uit Twente stamt, waar veel boerderijen de naam ,,An 't Veldink" aan het veld droe gen. De familie Stavenuiter dankt haar naam aan een herberg of loge ment in de buurt van Enkhuizen, dat „Stad van Utrecht" heette en van de familie Meijer zijn nu twee verklarin gen gevonden. De naam is afgeleid van major (hofhorige boer in de mid deleeuwen of beheerder van een gro te boerderij) en de joodse naam die „de lichtende" betekent. Wonderlijk is het, dat tussen de vele beroepsnamen (Visser, Bakker. Smit, Meijer) in ons agrarische land de familie de Boer niet bij de tien meest verbreide familienamen voor komt. Een duidelijke verklaring er voor heeft men nog niet gevonden. Sociale- en statuskwesties zijn slechts van ondergeschikte betekenis. Geble ken is wel. dat veel (de) Boers hun naam hebben te danken aan Zwit serse „Bauers", die hun naam heb ben vernederlandst. In het begin van de 18e eeuw verkocht Zwitserland sol daten aan Amerika. Via Nederland zouden ze worden getransporteerd, maar in ons land heerste toen zo'n humaniteit, dat de autoriteiten aan deze mensenhandel geen medewerking verleenden en de Zwitserse gastvrij heid gaven. In Friesland bestaat een familiena- men-probleem. want ruim 54.000 Frie zen (11,7 procent van de bevolking) hebben de beschikking over zes fa milienamen. Ruim een derde van de Friezen moet het doen met 53 na men (0,36 procent van het totaal), terwijl een ander derde deel over 715 familienamen kan beschikken. En dan te weten dat men in Friesland 14.509 familienamen heeft geteld. De lijst wordt daar aangevoerd door de families De Vries (13.701) en de Jong (12.621) op verre afstand gevolgd door de Vissers en de Bakkers. In Drente zijn 12.732 familienamen geregistreerd. Ook hier gaat De Vries voorop, maar het verschil met Smit en de Bakker is niet zo opvallend groot. Ondanks de concentratie van namen als de Vries en de Jong in Friesland, gelooft het naamkundebu reau niet dat er sprake is van een na- mennood in de betekenis als die in Zweden. Wel zullen in Friesland de verhoudingen aan het eind van deze eeuw nog ongunstiger zijn, omdat ver scheidene namen dan door uitsterving verdwenen zullen zijn. Als voorbeeld van uitstervende fa milienamen noemt men op het naam kundebureau Bunschoten, waar een paar eeuwen geleden de namen van Heyinge, Oelmans en Kuterlinge het meest voorkwamen. Nu zijn het Koe- leweijn, van de Groep en de Graaf. De anderen komen er niet meer voor. Jammer voor de Jansens. die tot nu toe als een soort Nederlandse fa milie - doorsnee werden aangeduid, maar ze voeren voorlopig alleen in Overijsel en Zeeland de lijst aan. In Friesland staan ze zelfs op de tiende plaats en in Amsterdam volgen ze pas op de zevende plaats na de Vries, de Jong, Meijer, Bakker, Visser en Smit. In Rotterdam en Den Haag voeren de Jongs de familienamenlijst aan. In Rotterdam is Visser tweede, in Den Haag van den Berg. De van Dijks bezetten in Utrecht de eerste plaats met van den Berg op de tweede plaats. De Vries is trouwens alleen maar in de meerderheid in Groningen, Fries land, Drente en Amsterdam, want in Rotterdam moet deze familie bijvoor beeld met de achtste plaats genoegen nemen en in Zeeland met de zeven de. Dit zijn da de klasseringen op ba sis van de tussenstand, want de tel ling van het andere derde deel van onze bevolking zal nog wel wat ver schuivingen opleveren.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1964 | | pagina 11