GRATIS
SPELDJE
Als ratten in de val
Eberding vocht met
de moed der wanhoop
Tien dagen
Omsingeling
Geboren tijdens evacuatie
Voor verzamelaars!
Vergiftigde akkers
worden omgeploegd
Noodlot trof
Canadezen
Eert ooggetuige vertelt:
Politie grijpt
deel van bende
Jongens en meisjes
dit mooie metalen
bij elk potje nieuwe
wie echt last van
maagzuur heeft,
neemt norac
Aangeboden: een zeer bijzonder sigaren
bandje. Afkomstig van een zeer bijzondere
sigaar: een Jasneva Enorm. Zeldzaam: 27 cent.
Kent u de andere nieuwe jasneva sigaren?
Proef de kloeke Parfait (22 cent), de senoritas
Vedette (14 cent) of de kleine Vivat (6 cent).
Allemaal billijk. Allemaal: licht en lekker!
PAS HIER VOOR OP!
NeoSllvikrin
Minister de Jong:
MLV-proeven
indien nodig
op de helling
Douglas-Home
Engeland moet
atoommacht
blijven
Ontvoering Smolen
13
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 15 OKTOBER 1964
nhern
f
Historisch feuilleton naar het boek
1 ilburg j<The eighty-five days" van
R. W. THOMPSON
XI
De 18e oktober bleek niet het keerpunt van de gevechten voor dit stukje land
te zijn. Er was eenvoudigweg geen keerpunt. De vijand vocht tot het bittere
einde om iedere meter grond en met een vasthoudendheid die de achting en
bewondering afgedwongen zou hebben voor een vijand, die minder van slecht
heid doordrongen en tot zelfbeklag geneigd zou zijn geweest en die nog een
zeker schaamtegevoel zou hebben kunnen opbrengen. De week van 18 tot 25
oktober was de slechtste van de operatie Switchback", maar niet de laatste.
De drie of vier dagen die begroot waren, werden vier volle weken!
De hoofdzaak was Breskens te vero
veren en de haven voor gebruik ge
reed te maken. Hiertoe moest de Ca
nadese 9e Infanterie Brigade de vij
and uit versterkte stellingen bij
Schoondijke verdrijven een klein
dorpje met een belangrijke viersprong
ongeveer 6 km ten zuiden van
Breskens. De vijandelijke positie bij
Schoondijke was al hachelijk geworden
door de vorderingen die de Canade
zen in de richting van Oostburg had
den gemaakt, maar Eberding verdedig
de zich met een vasthoudendheid, die
geen teken van verzwakking vertoon
de. Het plan van de 9e Brigade was
een krachtige schijnaanval uit te voe
ren op Schoondijke en tegelijkertijd
vanuit het westen Breskens aan te
vallen, gesteund door gepantserde
voertuigen van de genie, zware artille
rie en een hevig bombardement van
middelzware bommenwerpers van de
R.A.F.
De Canadezen werden door het on
geluk achtervolgd. De ,.S, D en G
Highlanders", die zich voorbereidden
op hun aanval, die onder uiterst ge
vaarlijke en moeilijke omstandigheden
zou moeten worden uitgevoerd, leden
een zwaar verlies en kregen een he
vige shock op de vooravond van hun
aanval. Door granaatvuur of door een
onbekende oorzaak explodeerde met
verwoestend gevolg een voertuig met
vloeistof voor vlammenwerpers en
deed een groot gebied in vlammen
opgaan. Tien gepantserde' voertuigen
van de le Brigade Aanvalspioniers
werden één puinhoop en vierentachtig
man. waarvan velen dood en anderen
met ernstige brandwonden overdekt,
werden uit de vlammen tevoorschijn
gehaald. Met één klap waren al de
brugslag- en „Fascine"-tanks voor de
aanval op Breskens buiten werking
gesteld en de ondersteuningstroepen
sterk verminderd. Er was niets aan te
doen. De volgende morgen, de 21e,
om 09.00 uur, gingen de „S, D en G
Highlanders" tot de aanval over, ter
wijl squadrons „Typhoons" op de ver
dedigingswerken van Breskens doken
en trachten het vuur van Vlissingen
te neutraliseren. Een inleidend bom
bardement van zware en zeer zware
bommenwerpers vergrootte de ver
warring bij de murw gebeukte ver
dedigers. Gedeeltelijk dank zij de
„wilde geruchten'' van de marine was
er voor de Canadezen genoeg munitie,
terwijl grote voorraden voor de eind
fase gevormd werden.
Direct na de aanval van de middel
zware bommenwerpers gingen de Ca
nadezen de rokende nesten van wat
eens een bloeiende havenplaats was
geweest, binnen. Er stond praktisch
niet één steen meer op de andere en
dit leverde een aanblik die, in de late
herfst van 1944, ondanks of in weer
wil van Caen, iemand toch nog kon
schokken. Een paar verdwaasde vij
anden kwamen als ratten wankelend
uit kelders te voorschijn; de rest was
vernietigd.
(Advertentie)
JGQtP.
Vlug Maxwell coffee halen I
duidelijk, dat Eberding: besloten had,
voor iedere meter te vechten en de
terugtocht op zijn enorm sterke voor
bereidende stellingen achter het Af
leidingskanaal te doen dekken door
sterke achterhoeden. Links op Re-
tranchement en rechts op Sluis aan
geleund kon hij nog minstens tien
dagen rekenen op de steun van het
geschut van Knokke, zelfs indien Cad-
zand voor hem verloren zou gaan.
Achter de linie van het Afleidings
kanaal was dat deel van België, dat
nog in Duitse handen was, praktisch
herschapen in één groot meer, dat dooi
de wegen in parten was verdeeld tot
Heist en Knokke aan Zee aan de kust.
Het einde beloofde het moeilijkst van
alles te worden. Onder de druk van
de Canadezen begon de vijand, gedekt
door het geschut van fort Fred. Hen
drik en Vlissingen dat alle wegen be
streek, langzaam terug te vallen op
Groede. Het werd een artillerieduel,
maar onze 15-ponders bleken geen
partij te zijn voor het zwaardere vij
andelijke geschut.
Terwijl de Typhoons keer op keer
probeerden het geschut van Vlissin
gen tot zwijgen te brengen, doorschre
den de „North Nova Scotia Highlan
ders" voor de aanval op fort Fred.
Hendrik, gelegen aan de kust op an
derhalve kilometer ten noordwesten
van Breskens. Dit gebeurde in de
ochtend van de 22e en vier dagen lang
hield de vijand stand en betwistte elke
meter grond van zijn linie die van het
front via Schoondijke en Sluis naar het
Leopold-kanaal liep. Schoondijke was
de laatste scharnier, waarom de Duit
se rechterflank draaide en die sloot
op Sluis.
Het restant van de Duitse 64e Divi
sie was samengepakt in deze zak. Op
de 23e kwamen de „Royal Winnipeg
Rifles" en de „Canadian Scottish", die
probeerden langs de weg naar Groede
op te rukken, onder hevig vuur te
liggen van het geschut bij fort Fred.
Hendrik; zij werden tot stilstand en
zware gevechten gedwongen. Breskens
was waardeloos, totdat deze gevechten
in het voordeel van de Canadezen wa
ren beslist. Aan de buitenkant van het
Canadese centrum kreeg het „Regi
ment de la Chaudière", dat al vanaf
het begin moeilijkheden had onder
vonden, hevige tegenaanvallen te ver
duren en op de 19e werden hun voor
ste stellingen volledig onder de voet
gelopen. Het bataljon had geen ver
binding meer met de nevenonderdelen
en vocht als het ware in het wilde
weg, zonder in staat te zijn met de
..Queens Own Rifles" op links of het
7e Verkennings Regiment op rechts
de verbinding te herstellen. Nergens
waren de landmijnen erger of eisten
zij een hogere tol.
De climax voor het „Regiment de la
Chaudière kwam op de 24e, toen de
B-compagnie omsingeld en afgesneden
werd. Vijftien man vochten zich een
uitweg naar het 7e Verkennings Re
giment en 73 man onder bevel van de
De aanval van de „HLI of Canada"
tegen Schoondijke lokte een ononder
broken 20 mm vuur uit en het was
Ik was pas 11 geworden eind augustus in dat ellendige jaar 1944. Naar
school moesten we na de grote vakantie niet meer terug, want het werd te
gevaarlijk, er kwamen voortdurend vliegtuigen over. Vader en moeder ver
telden dat de oorlog nu toch wel gauw voorby zou zijn maar we wisten niet
wat ons nog te wachten stond. Zo werd op 11 september Breskens verschrik
kelijk gebombardeerd en op 15 september Hoofdplaat. Het noodziekenhuis in
de jongensschool lag vol en er werden particulieren gevraagd om te helpen
wassen enz. Op 5 of 6 oktober (dit kan ik me niet meer precies herinneren)
werd ik 's nachts wakker van het fluiten van granaten en riep naar moeder:
„Moeder, hoor toch eens, ze schieten". Moeder zei: „Slaap nu maar".
9
Haar woorden waren nog niet koud kleine kinderen. Was er iets of zat
of daar sprongen de ruiten en vielen iemand in moeilijkheden, altijd werd
er granaten in de onmiddellijke om- je geholpen. De dag na het bombarde-
geving. Wij allemaal, vader, moeder, ment van IJzendijke kwam vader te-
mijn zusje, mijn broertje, die nog maar rug en aan zijn gezicht was te zien
10 maand was, gingen op de grond dat er wat was. „Ons huis is weg", zei
onder bed liggen. Het heeft zowat 'n hij. Hij had dat horen vertellen. Moe-
half uur geduurd en toen was het der zei: „Ik ga kijken of het waar is.
voorbij. In de buurt was een man Iedereen raadde het haar af. Ze ging
dood, een ander twee benen kwijt en en mijn vader in haar kielzog. Enin
verder vielen er nog zeven of acht toen ze terugkwamenbleek het niet
gewonden. De volgende morgen be- zo erg te zijn. Het huis stond er nog.
gon vader direct met het maken van Er was een granaat in gevallen, maar
een schulikelder onder de „bedstee", aan de achterkant konden we nog
we konden er net allemaal in zitten, wonen. Dat was de laatste keer dat
De volgende nacht was het rustig, ze naar IJzendijke konden. IJzendijke
maar toen werd het steeds gekker. Op werd bevrijd op 18 oktober, maar wij
10 of 12 oktober zijn we dan maar naar niet. We werden dag en nacht be-
een oom op 't Oudelande (gehucht schoten. Wat een ellende we toen be-
onder IJzendijke) gegaan, want ons leefden! De schuur van Ph. Haver-
huis was gedeeltelijk kapot en met beke brandde af en 9 mensen die erin
mijn kleine broertje was het geen zaten, moesten een onderkomen vinden
doen. Bovendien verwachtte mijn moe- jn ons keldertje. We konden ons niet
der in februari een baby. Dus wij op draaien of keren. Voor het kelder-
stap, nu ik ouder ben en alles beter ga^ stond een pak stro om de scher-
begrijp moet ik er toch om glimlachen, ven tegen te houden en aan de bui-
want het was een zonderlinge proces- tenkant ook. Toch lukte het tante en
sie: vader met de fiets volgeladen, m'n moeder om iedere dag warm eten klaar
moeder met een karretje met kleding te maken. We hadden echt ruim te
en dekens, mijn zusje (9 jaar) hielp eten. Met het vlees van de koe en
een handje duwen en ik zelf de kin- de broden kon heel het vluchtelingen-
derwagen met mijn broertje erin. Ik iegi0en gevoed worden en iedere
was zo verschrikkelijk bang. Er werd vluchteling bracht ook nog wat mee.
toen hevig geschoten en de weg naar Qp een middag werd er zo geschoten
Oudeland liep op een dijk. We waren en z0 dichtbij dat we niet uit de kei
een prachtig doelwit. Telkens dook ik der konden. „Als ons eten maar niet
weg achter de kinderwagen. Na onge- Van de kachel geschoten wordt", zei
veer drie kwartier bereikten we de niijn tante laconiek. Een stel Duitsers
familie waar we gastvrij werden ont- bad ook moeten schuilen. Zij hadden
vangen. Er zat al een familie, maar de pot met eten op het vuur gevonden
we konden er nog bij. 's Nachts slie- en natuurlijk hadden ze alles lekker
pen we in een betonnen bietenkelder- opgegeten. De laatste vier dagen voor
tje onder de keuken bij de familie onze bevrijding op 20 oktober konden
Rijniers. Het keldertje was met onze we niet meer uit onze kelder komen,
komst dan ook vol. Nu kun je niet öag en nacht moesten we in het stro
begrijpen dat we erin konden en er blijven. Het gevaarlijkste was nog wel
zouden er nog meer komen! De eerste ajs mijn moeder pap voor de kleine
dagen was het er betrekkelijk rustig, moest gaan warmen. Dan moest ze
Er kwamen wat Duitsers op paarden door de haag kruipen en dan naar
voorbij en andere op motoren. Alle- 20»n klein stookhokje dat buiten
maal vroegen ze de weg naar Bres- stond. Als de baby veel honger had
kens. Ze wilden over het water vluch- stak hij zijn deken in zijn mond. De
ten. Als ik er nu over nadenk was het laatste dag voor onze bevrijding wer-
toch ook nog zielig. den we onder vuur genomen door
Na een paar dagen werd het slecht tanks die op de boerderij achter de
weer en ze begonnen nu bijna dag en Bierkreek stonden. Hoeveel granaten
nacht te schieten. IJzendijke stroomde er in j^jg yan de famihe Rijniers
leeg. Maar moeder ging iedere dag terecht gekomen zijn, weet ik niet.
naar IJzendijke op de fiets. Hoe bang In panjsche schrik vluchtten enkele
mijn zusje en ik dan waren, kan ik mensen de kelder, maar ze moes-
met beschrijven. Nu krijg ik nog een ten weer terug want ze konden "niet
akelig gevoel als ik eraan terugdenk. verderi £)e volgende dag was geken-
Als er niet veel geschoten werd waren merkt door een ongewone kalmte,
moeder en vader vlug terug, maar op Maar toen kwam het gerucht dat we
een dag duurde het uren. Toen werd auemaal weg moesten, want het Touw-
IJzendijke Z(\keschrten, dat ze acht ]and zou onder vuur genomen worden,
de haag van het kerUiot wel een paa De DultSers waren niet weg te krijgen,
uur dekking moesten z°®ken. M J Op't Pannehuis zaten de bevrijders al,
zusje en ik huilden van angst om we konden de tanks met het blote
onze ouders maai wegbleven. ^-oen oog zien staan. „Weet je wat", zei mijn
eindelijk terugkwamen «enoeen „mijn vader op de „Rode Hoek"
kwart van een koe en eenpasmand (gehucht onder ijzendijke) heeft wel
broden bij zich. De ^wart ko plaat* voor ons. Daar zijn ze misschien
ze van een slachter ^ekrege u al bevrijd. Wij aan het pakken om zo
f althuis. ..Neem maar mee w g vlug mogelijk te vertrekken, maar
toch naar de donder wiis t op toen we vanachter de huizen kwamen
kende gezegde En de bakker begonnen ze zo te schieten dat we
„Als je er heelhuids mee t s terug moesten. Toen zijn we over het
zijn de broden voor jou. Mo ge j Molentje gegaan, 't Was een hele om-
we toch allemaal doiod. De g weg. We kwamen nog een paar Duit
dag werd IJzen^1J!^..^ko buiten sers tegen maar die .zeiden gelukkig
met raketbommen. Wij s o niets. Na een kwartier kwamen we
ernaar te kijken, want j nn+rPk- aan Planken Poortje", dat was 'n
rustig. Eerst zagen w® Hp R K boerderij en daar zat een Canadees,
ken van de stofwo in TTzen- °P de weg Iag een gesneuvelde Duit-
kerk weg was. Alle m trok- ser' wat wiJ kinderen iets verschrik -
dijke, die maar kelijks vonden.
ken weg. Op het Toen kregen we chocolade en kauw-
wordt het uitgesproken) kwamen er gum> enfinK
ineens was het feest. We
nog meer vluchtelingen Hoeveel1 er «.jn nQg g dagen Qp de Rode Hoek„
bij de fam Rijmers enbj „'„loof gebleven en toen naar ons gehavende
beke in dc schuur zaten was geloof getrokken, dat was eiglnlijk niet
ik niet te tellen en wat deze mensen erg
we leefden nog allemaal, i
voor de vluchtelingen geda n Maar het waren vreselijke dagen. Ik j
i^ook niet te vertellen, s Morgens om bid iedere dag dat God ons de volgen
een uur of vijf trad er altijd een vuur- de keer Voor een oorlog zal sparen,
pauze in. Dan stonden onze gastheren
vlug op om de koeien te gaan mei- L. E. DE SMITSUTEM
ken om toch melk te hebben voor de Molenstraat 26, Schoondijke
Eén der vele gebouwen die bij
de zware beschieting van Sluis
werden verwoest.
compagnies-sergeant-ma j oor groeven
zich in en bereidden zich voor, tot het
laatste stand te houden. Dit vond
plaats toen de ouderë onderofficieren
van de Canadezen de leiding overna-
menvan de gesneuvelde en dodelijk
gewonde pelotons- en compagnies
commandanten. Wat nog restte van
het Regiment werd uiteindelijk op de
28e ontzet door „Flails" en „Croco
diles''. Zij hadden zich dapper ge
weerd en het gebeurde is misschien
de meest juiste maatstaf van de he
vigheid, waarmede de gevechten vier
weken lang in de zak van Breskens
werden gevoerd en die nog tot het
bittere einde zouden voortduren.
De verdedigers van fort Fred. Hen
drik vormden geen uitzondering en
gedurende vier dagen, van 22 tot 25
oktober, sloegen zij alle aanvallen van
de Canadezen af. Het fort, een oud
kasteel dat aan de landzijde werd be
veiligd door een aantal diepe, brede
slotgrachten, was door de Duitsers
met beton versterkt en vormde een
goed te verdedigen opstelling. Middel
zware bommenwerpers van de R.A.F.
bestookten het fort met brisantbom
men toen de gecoördineerde aanval
werd ingezet. Deze aanval werd afge-
Half vernielde bunkers herinner
den aan de oorlogsgebeurtenissen
bij Westkapelle.
slagen door een hevig mitrailleur- en
anti-tankvuur, vanuit kazematten die
onkwetsbaar bleken te zijn voor alles
behalve directe treffers van zware
bommen of zwaar kaliber granaten.
Voor het personeel dat de „Petards"
bediende was het onbegrijpelijk, hoe
mensen van vlees en bloed de buiten
ste verdedigingslinie, die beschermd
werd door water en prikkeldraad, heb
ben kunnen overweldigen. Het was in
deze periode, dat 's nachts stoutmoe
dig leiderschap werd getoond door
pelotonscommandanten, sergeanten en
korporaals, die door het Niemandsland
kropen, gelijk hun vaders hadden ge
daan in de door granaten omploegde
modder van Vlaanderen, die versper
ringen doorknipten, in kleine groep
jes opereerden, zwommen en vijan
den in hun onderkomens geluidloos
vermoorden en zodoende het moreel
van de slaap tekort komende en uitge
putte verdedigers langzaam onder
mijnden. Er was vlees én bloed daar
binnen zowel als daar buiten en de
aanhoudende druk en de bombarde
menten eisten van uur tot uur tol in
vlees in bloed.
Een paar gevangenen, die in de
avond van de 24e werden binnenge
bracht, verklaarden, dat er nog maar
drieëntwintig man over waren van de
bezetting van het fort. „Ga terug en
zeg hen zich over te geven", zeiden
de „North Nova Scotia's". De gevan
genen gingen terug en bij het eerste
licht, om 06.00 uur de volgende mor
gen kwamen de boodschappers met
drieëntwintig man, die zich wilden
overgeven. Nog vijftien uitgeputte
mannen werden op verborgen plaat
sen gevonden en om 11.30 uur was het
fort in Canadese handen. Hiermede
was de fase, die het absolute mini
mum van de slag om de zak van Bres
kens was, voorbij. Tezamen met het
geschut bij Cadzand bestookte dat bij
Vlissingen de Canadezen en verdedig
de de mond van de Schede, maar het
was nog slechts een kwestie van da
gen of Eberding moest zijn laatste ge
vecht leveren achter het Afleidings
kanaal en het laatste strookje van be
zet België.
Er was geen moment te verliezen.
De rol van de Canadezen was prak
tisch uitgespeeld. De troepen voor de
eindaanval waren al op hun plaatsen.
Zaterdag
„Plannen om bolwerk
Walcheren te nemen"
Tijdens alle ellende en dood, die
toen heerste in west-Zeeuwsch-
Vlaanderen, vond ook een gelukkige
gebeurtenis plaats. Mevrouw A. de
Boevere-de Baerdemaeker, die
eveneens per amfibietank werd ge-
evacueer d (zie verslag van dinsdag)
schonk drie uren na haar ontsche
ping in het ziekenhuis te Sluiskil
het leven aan een dochter, die in
middels is uitgedijd tot een welge
schapen. Zeeuwse schone. (Zie de
foto).
Mevrouw De Boevere vertelde ons
van deze tocht het volgende: „Het
was bar en bar slecht weer. Mijn
man, mijn twee kinderen en ik
hadden ons al uren lang schuilge
houden in de kelder onder ons huis
tijdens de beschieting van Biervliet.
Toen wij na verloop van tijd weer
I eens bovengronds konden komen,
bleek dat ons huis, dat vroeger in
het midden van een rij had gestaan,
nu de eerste van de rij was gewor
den. Al wat daar vroeger voor had
gestaan, was platgebrand.
|8|||g|| De tocht naar de amfibietank was
5 een verschrikking. Brandende hui-
lllllllllf zen. lijken en overal geluid van ont-
ploffingen en tot overmaat van ramp
verloor ik ook nog een schoen in
de modderpoel waarin het strand
was herschapen.
De vaartocht was een verademing
en van de opvarenden kreeg ik de
eerste chocolade sinds lange tijd.
„Maar", zo besloot zij, „uiteindelijk
zijn we er nog goed afgekomen en
met een gezonde dochter keerde ik
later in een rustiger Biervliet te
rug".
(Advertentie)
Hardnekkig en
hinderlijk maag-
zuur verdwijnt met
Norac. Eén tabletje
kan voldoende zijn.
Uw doosje Norac staat
al klaar bij Uw apo-
theker of drogist. Neem
proef met Norac. Doosje
25 stuks f 0,90.
Een produkt van de N.V. Algemeene NORIT Maatschappij
(Advertenties)
JASNEVA SIGARENFABRIEKEN VALKENSWAARD
Eerst komt roos dan volgt haaruit*
val... daarna verhoornt de hoofdhuid
••en kaalheid is het eind. Dit kunt u
verwachten, als u niet bijtijds zorgt
voor „bijvoeding" van de hoofdhuid.
NEEM NEO-SILVIKRI N Silvikrin
bevat in de juiste verhouding alle
18 natuurlijke opbouwstoffen, die ook
üw haar nodig heeft. Vandaar dat niets
zo helpt tegen roos en haaruitval
als Neo-Silvikrin!
Voor dagelijkse haarverzorging is er
Silvikrin Lotion (met of zonder vet).
de biologische haarvoeding
64-1
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De militaire vaardig-
heidsproeven worden thans aan 'n nader
onderzoek onderworpen. Als uit dit on
derzoek blijkt, dat verdere wijziging van
die proeven nodig is, zullen deze zo
spoedig mogelijk worden aangebracht zo
heeft minister P. de Jong van Defensie
beloofd in antwoord op schriftelijke vra
gen van het Tweede-Kamerlid Wilmans
(P.v.d.A.). De minister herinnert eraan,
dat onmiddellijk na het overlijden van
een militair, die aan militaire vaardig-
heidsproeven deelnam, het onderdeel ,,10
km snelmars" van deze proeven is ge
schorst. Ook de 100 m snelloop met het
dragen van een man van gelijk gewicht
is thans verboden.
Een onlangs ingestelde adviescommis
sie lichamelijke ontwikkeling, waarin mi
litairen, medici en sportdeskundigen zit
ting hebben, zal van advies dienen om
trent aangelegenheden die verband hou
den met de lichamelijke conditie van de
militairen. De voeding van de militairen
zal aan een nadere studie worden onder,
worpen aldus de minister.
LONDEN De Britse premier, sir
Alec Douglas-Home, heeft verklaard, dat
Engeland met de Verenigde Staten en
Rusland een plaats moet houden aan de
conferentietafel voor atoommogendheden.
In een toespraak voor radio en televi-
sie^ zei sir Alec niet van plan te zijn
zich terug te trekken uit de „strijd voor
de vrede" of de „Britse zetel aan de
(atoom) conferentietafel aan anderen af
te staan".
De Labour-partij voert in haar verkie
zingsprogramma de algehele afschaffing
van een onafhankelijke Britse kérn-
macht.
Douglas-Home beweerde dat het La-
bour-kernbeleid zou inhouden, dat „wij
al onze autoriteit in wereld-aangelegen-
heden moeten afleggen en de beslissing
over het leven in het Engeland-van-de-
toekomst aan een ander land moeten
overlaten".
HEERLEN Een speciale oprui-
mingsploeg van de gemeente Ubach over
Worms hoeft gistermiddag de velden
in Nieuwenhagen (L.) waar vorige week
met parathion vergiftigde tarwekorrels
waren gestrooid van dode vogels gezui
verd.
Gebleken is hierbij, dat de regen er
niet volledig in is geslaagd het snel
werkende vergif fe neutraliseren. Daar
om zullen zodra teg ende landbouwers 'n
proces-verbaal is opgemaakt, de lande
rijen worden omgeploegd.
CARACAS De Venezolaanse politie
heeft drie mannen en een vrouw aange
houden, die deel uitmaakten van de
bende, die de Amerikaanse overste Mi
chael Smolen in Caracas heeft ontvoerd.
Smolen is inmiddels zoals wij gisteren
meldden vrijgelaten. Onder de gearres
teerden zijn de bekende kunstschilder
van Spaanse* afkomst Angel Luque en
zijn vrouw een danseres. In hun wo
ning is Smolen gevangengehouden.
