Goud Fantastische derde ronde Ploegentijdrit eindigt in overweldigend succes In tegenstelling tot w.k. rustig van start Het winnende viertafl Karstens vader: niet alleen door Gerben Nederland 2. Italië 3. Zweden '99 DE UITSLAG Lastig Trainen Reiswekker magnifiek! RENNERS ZATEN AL IN HET BAD DAGBLAD DB STEM VAN DONDERDAG 15 OKTOBER 1964 ll JAN PIETERSE GERBEN KARSTENS JOOP MIDDEL1NK EVERT DOLMAN BART ZOET „WE ER VOOR GELEEFD ALS MONNIKEN TOKIO. Voor liet eerst Spelen lieeft het Wilhelmus geklonken en is de Nederlandse vlag in de hoogste mast gehesen ter ere van een Olympisch kampioenschap. Het waren de vier wielrenners Gerben Kar stens, Bart Zoet, Evert Dolman en Jan Pieter- se, die voor een onverwacht succes zorgden door in de ploegentijdrit over 108 km het Olympisch goud te grijpen. Eindelijk kon Joop Middelink lachen. Eindelijk bleek, dat zijn werk, vier jaar geleden begonnen (op de dag van de ploegentijdrit in Rome) vruchten had afgeworpen. Wat een triomf voor de Ne derlandse wielersport na de wereldtitel van Jan Janssen, Jaap Oudkerk en Tiemen Groen. Want niemand had na het echec van Albcrt- ville, waar Nederland een maand geleden bij (Van onze speciale verslaggever) tijdens deze hel wereldkampioenschap in de ploegentijd rit als twaalfde was geëindigd, op een derge lijk succes durven hopen. Niemand, behalve misschien de leiders van de Olympische wie lerploeg, die er rotsvast van overtuigd waren dat onze jongens tol hetere prestaties in staal moesten zijn. Dat Albertville een vergissing was geweest. Maar met al dat optimisme had men toch niet durven hopen op de gouden plakken. Nederland ging van start in de eerste plaats met de bedoeling de smaad van Albertville uit te bissen en daarnaast zo mogelijk hij de ce remonie protoeolaire op het platvorm te ko men. Misschien zou het brons worden, mis schien zilver, als het heel erg goed zou gaan. Italië werd namelijk onaantastbaar geacht. V.l.n.r. Bart ZoetJan Pieterse, Gerben Karstens en Evert Dol-, man tijdens de race in de stromende regen. DEN HAAG Van de vier ren ners, die Nederland aan de eerste gouden medaille hielpen, behoren Gerben Karstens en Jan Pieterse al enkele jaren tot de top. In bin nen- en buitenlandse wedstrijden bouwden zij een rijke erelijst op en vooral de 22-jarige Leidse no tariszoon Gerben Karstens (geb. 11-1-1942) gaf vaak blijk van een verbluffende veelzijdigheid. Kar stens ook is de man met 't mees te gevoel voor publiciteit. Zelfs als een koers vlak verlopen is, heeft hij altijd een kleurrijk verhaal, hetgeen hem bij de journalisten zeer populair heeft gemaakt. Jan Pieterse is in vele opzich ten de tegenpool van Gerben Karstens. Hij moet 't hebben van 'n solo en daaruit vloeit voort, dat hij zijn grootste triomfen bevocht in (Advertentie) zware wedstrijden. De bijna 22- jarige (29-10-1942) landbouwer uit Oude-Tonge won o.a. de ron de van Oostenrijk 1963 en de eer ste San Pellegrinofinale in Zwit serland van datzelfde jaar. Dit jaar waren zijn prestaties, on danks een fraaie zege in de twee daagse Ronde var Brabant, over het algemeen wat teleurstellend, maar na een tiental dagen rust, kort voor de Spelen, was de vorm er ineens weer. De twee coureurs, die het kwar tet completeren, hebben wat min der ervaring. Dat geldt dan het meest voor de pas 18-jarige (22- 2-1946) Rotterdamse elektricien Evert Dolman. Door eerzucht ge dreven besloot de blonde Maas stedeling vorig jaar naar de ama teurs over te gaan, hoewel dat aanvankelijk niet in zijn bedoe ling had gelegen. Hij wilde ech ter de Olympische Spelen mee maken en was bang, dat hij 1968 niet als amateur zou „halen". Na bij de nieuwelingen tal van tri omfen bevochten te hebben kreeg hij het aanvankelijk bij de ama teurs heel erg zwaar. Ten koste van heel wat inspanningen vocht hij zich echter zover omhoog, dat hij bij de voorlopige selectieploeg werd gevoegd. Het behalen van de Nederlandse wegtitel op het cir cuit te Zandvoort was een volgen de stap in de goede richting, maar toch is zijn verkiezing lang onzeker gebleven. Met zijn rijden in de ploegentijdrit heeft Eef, die dit jaar in een sterk gereden ron de van Oostenrijk als vierde ein digde, de twijfelaars wel in het ongêlijk gesteld Rest nog Bart Zoet. De Sassen- heimse bloemist, di volgende week dinsdag zijn 22e verjaardag viert, is een krachtmens pur-sang. Enorm veel werk kan hij verzet ten, maar jammer genoeg rijdt hij lang niet altijd met overleg, wat hem ondanks zijn vrij goede eindsprint reeds menige zege heeft gekost. Voor wedstrijden als een ploegentijdrit is felle Bart echter bij uitstek geschikt. „Dit kunnen ze ons nooit meer afnemen". Gerben Karstens, trots over de glanzend witte Olympische trui strijkend, de grote gouden plak aan het veelkleurige lint nog steeds om de hals, was de spreekbuis van het tevreden oranje-kwartet, dat in een van de kamers van het Olym pische wielerdorp op de bedden lag na te praten over de droom, die werkelijkheid was geworden: een zege in de ploegentijdrit op de weg. „We hebben er ook voor geleefd", voegde Bart Zoet er aan toe: „de laatste tien dagen hebben we niets anders gedaan dan trainen, slapen en eten. We hebben er voor geleefd als monniken". Karstens ging verder: „We hebben af gezien in de training, want toen gingen we al hard''. En hij kwam met het ver haal dat de Belgen op een ochtend had den geprobeerd om aan het wiel van de Nederlanders te blijven. Maar toen dit mislukte was hun reactie: „Allee man- nekes, als gij woensdag zo rijdt, dan komt ge kort", waarmee onze zuiderburen wil den zeggen dat naar hun mening de Ne derlanders dicht bij een Olympische titel zouden komen. Hoe de wedstrijd was geweest? Evert Dolman, die na zijn falen in Albertville verplicht was geworden een week rust te nemen, meende: „Het is ontzettend lastig werk''. Bart Zoet viel hem bij: „Het is het zwaarste nummer van de wieler sport". Volgens het van tevoren uitgestippelde plan was de ploeg in tegenstelling tot de wereldkampioenschappen in Albertville rustig vertrokken. „Maar het duurde niet lang of het ging kriebelen in onze be nen, we moesten vanzelf harder", vertel de Karstens. Pieterse, Karstens en Zoet waren met een verzet van 53 x 16 van start gegaan, hadden in de tweede ronde langzaam versneld tot 53 x 15 en ten slotte tot 53 x 14. Alleen Evert Dolman, die een speciale nieuwe fiets had gereden („het frame was uitgeboord en dat scheelde 2 kilo'') was volgens zijn gewoonte van het begin af met een groter verzet dan de anderen gegaan. Ter sprake kwam de vraag wat nu wel mooier was: deze Olympische titel of die in de individuele wegwedstrijd. De jongens waren er wel van overtuigd, dat een individueel Olympisch kampioen schap meer waarde kan hebben voor hun verdere sportloopbaan, maar zij vonden het toch een geweldig feit dat deze titel door een eenheid was behaald. Karstens vertelde tenslotte dat de ploeg bij het ingaan van de laatste ronde wist, dat ze op de derde plaats lag. „Toen we Frankrijk inhaalden heb ik omgekeken naaf ome Joop in de jeep. Die maakte een gebaar van „het gaat prachtig" en toen hebben we in de laatste 12 kilometer dan ook werkelijk alles gegeven". Bart Zoet, die na de teleurstelling van Albertville waar hij volgens de buiten landers, wellicht de beste renner van het hele veld was, dit kampioenschap bijzon der op prijs stelt, verklapte een geheim Tegen Evert Dolman zei hij: „Mag ik het vertellen Evert? Ach, doe het ook maai liever zelf". En toen liet de Rotterdam mer het eenvoudige koperen kettinkje zien, hem gisteren door een van de Ja panse telefonistes geschonken. „Als je dit draagt, worden jullie kampioen", had ze in gebrekkig Engels duidelijk gemaakt. Voor Dolman zal naast de gouden me daille dit simpele souvenir voor altijd een kostbare relikwie blijven. Chef d'équipe mr. J. P. A. van Balle- goyen de Jong en coach Joop Middelink glommen van trots: „Dat we zo'n dag mogen meemaken na zoveel tegenslag". Joop Middelink voegde er aan toe: „Het zijn prachtkerels, die alles over hebben voor hun sport. We konden ze als het nodig was rustig zelf laten trainen. Ze oefenden dan ook werkelijk serieus". De oud-internationale hockeyscheids- rechter mr. Van Ballegoyen de Jong sloot zich bij deze woorden aan en zei min of meer verontschuldigend: „Is het dan een wonder als je je hart verpandt aan de wielersport? Deze keiharde jongens vormden een eenheid. Ze leefden met elkaar. Deden alles tezamen. Het fijne is, dat alle vier even goed hebben gere den. Dat is ook voor Middelink en mij een grote voldoening geweest, want bij de laatste bespreking met de heren van het N.O.C., voor de ploeg definitief werd aangewezen, heb ik de keuze van twee renners laten we ze nu maar niet meer noemen er door moeten drukken". DEN HAAG „Enorm meneer, enorm vind ik het". Vader Dolman was laaiend enthousiast, toen wjj hem 's morgens om zes uur belden om te vertellen, dat zyn zoon Evert met drie ploegmakkers Olym pisch kampioen in de ploegentijdrit was geworden. Maar bijzonder verrast was de heer Dolman toch niet. „Ik had ver trouwen in de jongens en rekende wel op een plaats bq de eerste drie. Bij de wereldkampioenschappen is het op de een of andere manier misgegaan, maar het zat $r wel in. Ik lag al anderhalf uur wakker, wachtend op bericht. Toen de telefoon ging wist ik dat het goed was. Wat is dit mooi". Voor de vader van Bart Zoet kwam het blijde bericht als een grotere verras- sing. „Dat is geweldig. Ja, ik had wel ergens op gehoopt, maar dit. De familie Zoet werd door het telefoontje wel uit bed gehaald, maar wie is daar op zo'n moment boos om? „Nee hoor, voor zo'n bericht mogen jullie me elke nacht wakker maken", grinnikte Zoet sr.. die vooral onder de indruk was van de schitterende laatste ronde van het oranje- kwartet. Totaal verbouwereerd was de moeder van Jan Pieterse. „Heeft Jan de gouden medaille gewonnen0 Dat is fantastisch, dat had ik niet gedacht. Het ging wel wat beter met Jan, maar een gouden medaille Mevrouw Pieterse, ondanks het vroege uur al aan het werk men leeft gezond in Oude Tonge -begreep overi gens niet helemaal hoe de uitslag op dit uur bekend kon zijn. „Hebben ze zo laat nog gereden", vroeg ze op een toon, waarin een lichte argwaan te bespeuren viel. Doch toen zij op de hoogte gesteld was van het feit, dat het in Japan acht uur later is dan in Nederland, was zij weer geheel gerustgesteld: „Bedankt meneer, ik ga weer aan het werk''. De reactie van Gerben Karstens vader kwam veel overeen met die van de heer Zoet. „Die tijd heeft een geweldige in druk op me gemaakt", zei de Leidse no taris. Gevraagd naar de kansen die hij het team vóór de wedstrijd had gegeven ver- PIET LIEBRECHTS compliment van Gerben nog geen drie uur na het behalen van een Olympisch kampioenschap weer op de fiets te stappen: „Dit zijn toch schit terende sportkerels, nietwaar?" Gerben Karstens kwam nog even terug en riep ons naar de gang: „Vergeet u vooral niet in de krant te zetten wat het betekent om leiders als mijnheer Ballegoyen, ome Jop, een soigneur als Piet Libregts en m! ima mecaniciens als Piet Aandewiel en Wout Verhoeven te hebben. Wij kunnen -vel hard fietsen, maar zonder die mensen Jin je er toch niet". Het eerste felicitatiebezoek werd aan- gediend. Chef d'équipe Molman en trainer Muys van de kanovaarders waren onmid dellijk in de trein gesprongen, toen zij toevallig het grote nieuws in het dorp aan het Sagami-meer hoorden. „Geweldig mannen, dit is ook voor onze jongens een prachtige stimulans na al het matige nieuws van de laatste dagen", zo drukte de heer Molman zijn vreugde uit. Op dit moment kwam Gerben Karstens de kamer van chef d'équipe binnen om namens de ploeg te vragen of te moch ten gaan trainen: „Onze spieren worden een beetje stijf van het rondhangen Joop Middelink gaf de toestemming en zei trots, toen Karstens was wegge sneld om samen met zijn ploegmakkers klaarde de heer Karstens „daar heb ik nooit over gedacht. Zo heel veel verstand van wielrennen heb ik eigenlijk niet, en daarom kan ik ook moeilijk verklaren waarom het bij de wereldkampioenschap pen zo slecht is gegaan. Daar zat Ger ben trouwens niet bij, maar ik wil er wel direkt aan toevoegen dat ik niet denk dat dit Olympisch goud gekomen is om dat Gerben aan de ploeg werd toege voegd. Helemaal niet. Hij zal z'n best wel gedaan hebben, maar die andere drie be slist ook. Het is een geweldig succes". Het meest geëmotioneerd was mevrouw Middelink. echtgenote van de coach van de wegploeg. „Het is toch niet waar? O, wat fantastisch, wat fijn. Voor de jongens, maar vooral ook voor mijn man. Alles, alles heeft hij er voor over gehad om dit te bereiken", snikte zij, haar ont roering niet langbr meester. Na weer wat op verhaal gekomen te zijn, vertelde me vrouw Middelink, dat zij maandag nog een brief van haar man ontvangen had, waarin hij liet merken veel vertrouwen in zijn ploeg te hebben. „We trainen dat de spaanders er af vliegen", schreef de blozende Amsterdammer aan zijn vrouw, die beter dan iemand anders weet, wat haar echtgenoot allemaal voor»zijn jon gens doet. 1. en Olympisch kampioen Neder land (Evert Dolman, Gerben Kars tens, Jan Pieterse, Bart Zoet) 2.26.31,19 (gemiddelde snelheid over de 109.893 km 45.001 km/h); 2. Italië (Severino Andreoli, Luciano Dalla Bona, Pietro Guerra, Ferrucio Man- za) 2.26.55,39; 3. Zweden (Sven Ham- rin, Erik Petterson, Gosta Petterson, Sture Petterson) 2.27.11,52; 4. Argen tinië (Hector Acosta, Roberto Breppe, Delmo Delmastro, Ruben Placania) 2.27.58,55; 5. Rusland (Yuri Melikohv, Anatoli Olizarenko, Alexei Petrov, Gainan Saidchuzin) 2.28.26,48; 6. Frankrijk 2.28.52,73; 7. Denemarken 2.29.10,33; 8. Spanje 2.30.55,26; 9. Roe menië 2.31.22,96; 10. Uruguay 2.31.36.74 11. Polen 2.31.44,70: 12. Hongarije 2.32.19,96; 13. België 2.32.54.40; 14. Duitsland 2.33.37,45; 15. Groot-Brittan- nië 2.34.31,94; 16 Zwitserland 2.34.39,19. TOKIO Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad voor jhr. H. A. van Ivarnebeek, die samen met zijn echtgeno te een enthousiast toeschouwer bij de ploegentijdrit was geweest, de gouden medailles aan zijn jongens mocht uitrei ken. Want in het Japanse draaiboek van dit eerste onderdeel van de wielerspelen stond nadrukkelijk dat het Italiaanse lid van het I.O.C. de plakken zou uitreiken. Zó vast was men er van overtuigd ge weest dat de onverslaanbaar geachte Ita lianen ook hier de hoogste eer zouden gaan behalen. (Advertentie) Een sieraad voor het oog. In luxe uitvoeringen enlederen etuis. Gratis kleurenfolder op aanvraag bij: Mauthe - Nederland Postbus 2140 - Utrecht (Van onze speciale verslaggever) TOKIO De geweldige ploe- genrit van Oranje kreeg in de der- land begon met een achterstand van bijna 22 seconden op de Italia nen en van 2 seconden op de Zwe den. De oranjeploeg, waarin van Albertville Pieterse, Dolman en Zoet waren gehandhaafd en Ger- de 33 gestarte ploegen ging Nederland Opnieuw kropen de wijzers van de hor- over de eindstreep. loges en pas toen er 14 minuten verstre ken waren het startverschil tussen In zenuwachtige spanning moest er nu Nederland en Zweden wist men dat Hp rrmrlp 7Ün hnnotpnnnt NTodov worden gewacht. Wat zouden de Italianen soud was veroverd, ae roncle zijn hoogtepunt. JNedei- gaan doen die in de2eifde formatie in Voor alle zekerheid bleef men de res- terende ploegen afwachten Maar dat was niet nodig geweest. Nederland had een verrassende zege behaald en in de Ne derlandse kolonie klopte men elkaar uit bundig op de schouders. Alleen de ren ners wisten het nog niet. Zij zaten in het bad in het Olympische dorp en konden hun oren niet geloven toen hen de blijde boodschap werd overgebracht. In allerijl ,r Albertville de wereldtitel hadden be- staken zij zich opnieuw in het oranie en ben Karstens ais een welkome ver- haald" De minuten kropen, tergend lang- kwamen zij naar de plaats waar de cere- sterkine 7iin intrede had opdaan ?aam v?or de nerveuze Nederlandse ko- monie protoeolaire zou plaatsvinden. Ger- 'ome die op chronometers de seconden ben Karstens, gefeliciteerd door de voor- joeg op Frankrijk. aftelde. Italië was 9 minuten na Neder- zitter van het N.O.Cjhr. H. A. van land gestart en mocht dus niet binnen Karnebeek, door chef de mission Simon De tricolores die in de eerste nmlnnn dat t'ldsverschil arriveren. Toen de wij- de Wit, door allen, die deze vreugdevolle De tricolores, die m de eerste omloop zers op 9 sprongen gmg er een hoeraatje dag meemaakten, wilde er nog niet aan- 32 seconden op oranje waren uitgelopen, op, maar men bleef voorzichtig. Want „Ik weet van niets hoor". Maar de realil die daarna echter 37 seconden aan de pu- °°'K de Zweden konden nog voor een teit kwam enkele minuten later toen het pillen van Middelink hadden verspeeld, verrassing zorgen De drie Pettersons, de oranje-kwartet op de hoogste trede van grote kracht van de Scandinaviers, had- het ereplatform stond, gekleed in een ZIcht en vormden een extra den weliswaar in de tweede omloop twee gloednieuwe Olympische trui met de vijf stimulans voor de Nederlandse „buffels'', van de vijf seconden voorsprong, die zij bekende ringen, de gouden medailles aan Nog steviger werd er tegen de pedalen aanvankelijk op Nederland hadden, moe- een breed lint om de hals. Toen wisten getrapt en ver voor de eindstreep werden mögeHik^™" m3ar W'S n0g V'n 26 hS Jldchend kee^den ^h naar da mogelijk. menigte, die bewonderend stond toe te de Fransen overweldigd. Als eerste van Opnieuw moest er worden getvacht. kijken.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1964 | | pagina 23