Goud
Fantastische derde ronde
Ploegentijdrit eindigt
in overweldigend succes
In tegenstelling tot
w.k. rustig van start
Het winnende viertafl
Karstens vader:
niet alleen door Gerben
Nederland
2. Italië
3. Zweden
'99
DE UITSLAG
Lastig
Trainen
Reiswekker
magnifiek!
RENNERS ZATEN
AL IN HET BAD
DAGBLAD DB STEM VAN DONDERDAG 15 OKTOBER 1964
ll
JAN PIETERSE
GERBEN KARSTENS
JOOP MIDDEL1NK
EVERT DOLMAN
BART ZOET
„WE
ER VOOR
GELEEFD ALS MONNIKEN
TOKIO. Voor liet eerst
Spelen lieeft het Wilhelmus geklonken en is
de Nederlandse vlag in de hoogste mast gehesen
ter ere van een Olympisch kampioenschap.
Het waren de vier wielrenners Gerben Kar
stens, Bart Zoet, Evert Dolman en Jan Pieter-
se, die voor een onverwacht succes zorgden
door in de ploegentijdrit over 108 km het
Olympisch goud te grijpen. Eindelijk kon
Joop Middelink lachen. Eindelijk bleek, dat
zijn werk, vier jaar geleden begonnen (op de
dag van de ploegentijdrit in Rome) vruchten
had afgeworpen. Wat een triomf voor de Ne
derlandse wielersport na de wereldtitel van
Jan Janssen, Jaap Oudkerk en Tiemen Groen.
Want niemand had na het echec van Albcrt-
ville, waar Nederland een maand geleden bij
(Van onze speciale verslaggever)
tijdens deze hel wereldkampioenschap in de ploegentijd
rit als twaalfde was geëindigd, op een derge
lijk succes durven hopen. Niemand, behalve
misschien de leiders van de Olympische wie
lerploeg, die er rotsvast van overtuigd waren
dat onze jongens tol hetere prestaties in staal
moesten zijn. Dat Albertville een vergissing
was geweest. Maar met al dat optimisme had
men toch niet durven hopen op de gouden
plakken.
Nederland ging van start in de eerste plaats
met de bedoeling de smaad van Albertville uit
te bissen en daarnaast zo mogelijk hij de ce
remonie protoeolaire op het platvorm te ko
men. Misschien zou het brons worden, mis
schien zilver, als het heel erg goed zou gaan.
Italië werd namelijk onaantastbaar geacht.
V.l.n.r. Bart ZoetJan Pieterse, Gerben Karstens en Evert Dol-,
man tijdens de race in de stromende regen.
DEN HAAG Van de vier ren
ners, die Nederland aan de eerste
gouden medaille hielpen, behoren
Gerben Karstens en Jan Pieterse
al enkele jaren tot de top. In bin
nen- en buitenlandse wedstrijden
bouwden zij een rijke erelijst op
en vooral de 22-jarige Leidse no
tariszoon Gerben Karstens (geb.
11-1-1942) gaf vaak blijk van een
verbluffende veelzijdigheid. Kar
stens ook is de man met 't mees
te gevoel voor publiciteit. Zelfs als
een koers vlak verlopen is, heeft
hij altijd een kleurrijk verhaal,
hetgeen hem bij de journalisten
zeer populair heeft gemaakt.
Jan Pieterse is in vele opzich
ten de tegenpool van Gerben
Karstens.
Hij moet 't hebben van 'n solo
en daaruit vloeit voort, dat hij
zijn grootste triomfen bevocht in
(Advertentie)
zware wedstrijden. De bijna 22-
jarige (29-10-1942) landbouwer
uit Oude-Tonge won o.a. de ron
de van Oostenrijk 1963 en de eer
ste San Pellegrinofinale in Zwit
serland van datzelfde jaar. Dit
jaar waren zijn prestaties, on
danks een fraaie zege in de twee
daagse Ronde var Brabant, over
het algemeen wat teleurstellend,
maar na een tiental dagen rust,
kort voor de Spelen, was de vorm
er ineens weer.
De twee coureurs, die het kwar
tet completeren, hebben wat min
der ervaring. Dat geldt dan het
meest voor de pas 18-jarige (22-
2-1946) Rotterdamse elektricien
Evert Dolman. Door eerzucht ge
dreven besloot de blonde Maas
stedeling vorig jaar naar de ama
teurs over te gaan, hoewel dat
aanvankelijk niet in zijn bedoe
ling had gelegen. Hij wilde ech
ter de Olympische Spelen mee
maken en was bang, dat hij 1968
niet als amateur zou „halen". Na
bij de nieuwelingen tal van tri
omfen bevochten te hebben kreeg
hij het aanvankelijk bij de ama
teurs heel erg zwaar. Ten koste
van heel wat inspanningen vocht
hij zich echter zover omhoog, dat
hij bij de voorlopige selectieploeg
werd gevoegd. Het behalen van de
Nederlandse wegtitel op het cir
cuit te Zandvoort was een volgen
de stap in de goede richting,
maar toch is zijn verkiezing lang
onzeker gebleven. Met zijn rijden
in de ploegentijdrit heeft Eef, die
dit jaar in een sterk gereden ron
de van Oostenrijk als vierde ein
digde, de twijfelaars wel in het
ongêlijk gesteld
Rest nog Bart Zoet. De Sassen-
heimse bloemist, di volgende
week dinsdag zijn 22e verjaardag
viert, is een krachtmens pur-sang.
Enorm veel werk kan hij verzet
ten, maar jammer genoeg rijdt
hij lang niet altijd met overleg,
wat hem ondanks zijn vrij goede
eindsprint reeds menige zege heeft
gekost. Voor wedstrijden als een
ploegentijdrit is felle Bart echter
bij uitstek geschikt.
„Dit kunnen ze ons nooit meer
afnemen". Gerben Karstens, trots
over de glanzend witte Olympische
trui strijkend, de grote gouden plak
aan het veelkleurige lint nog steeds
om de hals, was de spreekbuis van
het tevreden oranje-kwartet, dat in
een van de kamers van het Olym
pische wielerdorp op de bedden
lag na te praten over de droom, die
werkelijkheid was geworden: een
zege in de ploegentijdrit op de weg.
„We hebben er ook voor geleefd",
voegde Bart Zoet er aan toe: „de
laatste tien dagen hebben we niets
anders gedaan dan trainen, slapen
en eten. We hebben er voor geleefd
als monniken".
Karstens ging verder: „We hebben af
gezien in de training, want toen gingen
we al hard''. En hij kwam met het ver
haal dat de Belgen op een ochtend had
den geprobeerd om aan het wiel van de
Nederlanders te blijven. Maar toen dit
mislukte was hun reactie: „Allee man-
nekes, als gij woensdag zo rijdt, dan komt
ge kort", waarmee onze zuiderburen wil
den zeggen dat naar hun mening de Ne
derlanders dicht bij een Olympische titel
zouden komen.
Hoe de wedstrijd was geweest? Evert
Dolman, die na zijn falen in Albertville
verplicht was geworden een week rust
te nemen, meende: „Het is ontzettend
lastig werk''. Bart Zoet viel hem bij: „Het
is het zwaarste nummer van de wieler
sport".
Volgens het van tevoren uitgestippelde
plan was de ploeg in tegenstelling tot de
wereldkampioenschappen in Albertville
rustig vertrokken. „Maar het duurde niet
lang of het ging kriebelen in onze be
nen, we moesten vanzelf harder", vertel
de Karstens. Pieterse, Karstens en Zoet
waren met een verzet van 53 x 16 van
start gegaan, hadden in de tweede ronde
langzaam versneld tot 53 x 15 en ten
slotte tot 53 x 14.
Alleen Evert Dolman, die een speciale
nieuwe fiets had gereden („het frame
was uitgeboord en dat scheelde 2 kilo'')
was volgens zijn gewoonte van het begin
af met een groter verzet dan de anderen
gegaan. Ter sprake kwam de vraag wat
nu wel mooier was: deze Olympische
titel of die in de individuele wegwedstrijd.
De jongens waren er wel van overtuigd,
dat een individueel Olympisch kampioen
schap meer waarde kan hebben voor hun
verdere sportloopbaan, maar zij vonden
het toch een geweldig feit dat deze titel
door een eenheid was behaald.
Karstens vertelde tenslotte dat de ploeg
bij het ingaan van de laatste ronde wist,
dat ze op de derde plaats lag. „Toen we
Frankrijk inhaalden heb ik omgekeken
naaf ome Joop in de jeep. Die maakte
een gebaar van „het gaat prachtig" en
toen hebben we in de laatste 12 kilometer
dan ook werkelijk alles gegeven".
Bart Zoet, die na de teleurstelling van
Albertville waar hij volgens de buiten
landers, wellicht de beste renner van het
hele veld was, dit kampioenschap bijzon
der op prijs stelt, verklapte een geheim
Tegen Evert Dolman zei hij: „Mag ik het
vertellen Evert? Ach, doe het ook maai
liever zelf". En toen liet de Rotterdam
mer het eenvoudige koperen kettinkje
zien, hem gisteren door een van de Ja
panse telefonistes geschonken. „Als je
dit draagt, worden jullie kampioen", had
ze in gebrekkig Engels duidelijk gemaakt.
Voor Dolman zal naast de gouden me
daille dit simpele souvenir voor altijd
een kostbare relikwie blijven.
Chef d'équipe mr. J. P. A. van Balle-
goyen de Jong en coach Joop Middelink
glommen van trots: „Dat we zo'n dag
mogen meemaken na zoveel tegenslag".
Joop Middelink voegde er aan toe: „Het
zijn prachtkerels, die alles over hebben
voor hun sport. We konden ze als het
nodig was rustig zelf laten trainen. Ze
oefenden dan ook werkelijk serieus".
De oud-internationale hockeyscheids-
rechter mr. Van Ballegoyen de Jong sloot
zich bij deze woorden aan en zei min of
meer verontschuldigend: „Is het dan een
wonder als je je hart verpandt aan de
wielersport? Deze keiharde jongens
vormden een eenheid. Ze leefden met
elkaar. Deden alles tezamen. Het fijne
is, dat alle vier even goed hebben gere
den. Dat is ook voor Middelink en mij
een grote voldoening geweest, want bij
de laatste bespreking met de heren van
het N.O.C., voor de ploeg definitief werd
aangewezen, heb ik de keuze van twee
renners laten we ze nu maar niet meer
noemen er door moeten drukken".
DEN HAAG „Enorm meneer, enorm
vind ik het". Vader Dolman was laaiend
enthousiast, toen wjj hem 's morgens om
zes uur belden om te vertellen, dat zyn
zoon Evert met drie ploegmakkers Olym
pisch kampioen in de ploegentijdrit was
geworden. Maar bijzonder verrast was
de heer Dolman toch niet. „Ik had ver
trouwen in de jongens en rekende wel
op een plaats bq de eerste drie. Bij de
wereldkampioenschappen is het op de
een of andere manier misgegaan, maar
het zat $r wel in. Ik lag al anderhalf uur
wakker, wachtend op bericht. Toen de
telefoon ging wist ik dat het goed was.
Wat is dit mooi".
Voor de vader van Bart Zoet kwam
het blijde bericht als een grotere verras-
sing. „Dat is geweldig. Ja, ik had wel
ergens op gehoopt, maar dit. De
familie Zoet werd door het telefoontje
wel uit bed gehaald, maar wie is daar
op zo'n moment boos om? „Nee hoor,
voor zo'n bericht mogen jullie me elke
nacht wakker maken", grinnikte Zoet sr..
die vooral onder de indruk was van de
schitterende laatste ronde van het oranje-
kwartet.
Totaal verbouwereerd was de moeder
van Jan Pieterse. „Heeft Jan de gouden
medaille gewonnen0 Dat is fantastisch,
dat had ik niet gedacht. Het ging wel wat
beter met Jan, maar een gouden medaille
Mevrouw Pieterse, ondanks het
vroege uur al aan het werk men leeft
gezond in Oude Tonge -begreep overi
gens niet helemaal hoe de uitslag op dit
uur bekend kon zijn. „Hebben ze zo laat
nog gereden", vroeg ze op een toon,
waarin een lichte argwaan te bespeuren
viel. Doch toen zij op de hoogte gesteld
was van het feit, dat het in Japan acht
uur later is dan in Nederland, was
zij weer geheel gerustgesteld: „Bedankt
meneer, ik ga weer aan het werk''.
De reactie van Gerben Karstens vader
kwam veel overeen met die van de heer
Zoet. „Die tijd heeft een geweldige in
druk op me gemaakt", zei de Leidse no
taris. Gevraagd naar de kansen die hij het
team vóór de wedstrijd had gegeven ver-
PIET LIEBRECHTS
compliment van Gerben
nog geen drie uur na het behalen van
een Olympisch kampioenschap weer op
de fiets te stappen: „Dit zijn toch schit
terende sportkerels, nietwaar?" Gerben
Karstens kwam nog even terug en riep
ons naar de gang: „Vergeet u vooral niet
in de krant te zetten wat het betekent
om leiders als mijnheer Ballegoyen, ome
Jop, een soigneur als Piet Libregts en
m! ima mecaniciens als Piet Aandewiel en
Wout Verhoeven te hebben. Wij kunnen
-vel hard fietsen, maar zonder die mensen
Jin je er toch niet".
Het eerste felicitatiebezoek werd aan-
gediend. Chef d'équipe Molman en trainer
Muys van de kanovaarders waren onmid
dellijk in de trein gesprongen, toen zij
toevallig het grote nieuws in het dorp
aan het Sagami-meer hoorden. „Geweldig
mannen, dit is ook voor onze jongens
een prachtige stimulans na al het matige
nieuws van de laatste dagen", zo drukte
de heer Molman zijn vreugde uit.
Op dit moment kwam Gerben Karstens
de kamer van chef d'équipe binnen om
namens de ploeg te vragen of te moch
ten gaan trainen: „Onze spieren worden
een beetje stijf van het rondhangen
Joop Middelink gaf de toestemming
en zei trots, toen Karstens was wegge
sneld om samen met zijn ploegmakkers
klaarde de heer Karstens „daar heb ik
nooit over gedacht. Zo heel veel verstand
van wielrennen heb ik eigenlijk niet, en
daarom kan ik ook moeilijk verklaren
waarom het bij de wereldkampioenschap
pen zo slecht is gegaan. Daar zat Ger
ben trouwens niet bij, maar ik wil er wel
direkt aan toevoegen dat ik niet denk
dat dit Olympisch goud gekomen is om
dat Gerben aan de ploeg werd toege
voegd. Helemaal niet. Hij zal z'n best wel
gedaan hebben, maar die andere drie be
slist ook. Het is een geweldig succes".
Het meest geëmotioneerd was mevrouw
Middelink. echtgenote van de coach van
de wegploeg. „Het is toch niet waar?
O, wat fantastisch, wat fijn. Voor de
jongens, maar vooral ook voor mijn man.
Alles, alles heeft hij er voor over gehad
om dit te bereiken", snikte zij, haar ont
roering niet langbr meester. Na weer wat
op verhaal gekomen te zijn, vertelde me
vrouw Middelink, dat zij maandag nog
een brief van haar man ontvangen had,
waarin hij liet merken veel vertrouwen
in zijn ploeg te hebben. „We trainen dat
de spaanders er af vliegen", schreef de
blozende Amsterdammer aan zijn vrouw,
die beter dan iemand anders weet, wat
haar echtgenoot allemaal voor»zijn jon
gens doet.
1. en Olympisch kampioen Neder
land (Evert Dolman, Gerben Kars
tens, Jan Pieterse, Bart Zoet)
2.26.31,19 (gemiddelde snelheid over
de 109.893 km 45.001 km/h); 2. Italië
(Severino Andreoli, Luciano Dalla
Bona, Pietro Guerra, Ferrucio Man-
za) 2.26.55,39; 3. Zweden (Sven Ham-
rin, Erik Petterson, Gosta Petterson,
Sture Petterson) 2.27.11,52; 4. Argen
tinië (Hector Acosta, Roberto Breppe,
Delmo Delmastro, Ruben Placania)
2.27.58,55; 5. Rusland (Yuri Melikohv,
Anatoli Olizarenko, Alexei Petrov,
Gainan Saidchuzin) 2.28.26,48; 6.
Frankrijk 2.28.52,73; 7. Denemarken
2.29.10,33; 8. Spanje 2.30.55,26; 9. Roe
menië 2.31.22,96; 10. Uruguay 2.31.36.74
11. Polen 2.31.44,70: 12. Hongarije
2.32.19,96; 13. België 2.32.54.40; 14.
Duitsland 2.33.37,45; 15. Groot-Brittan-
nië 2.34.31,94; 16 Zwitserland 2.34.39,19.
TOKIO Het heeft heel wat voeten
in de aarde gehad voor jhr. H. A. van
Ivarnebeek, die samen met zijn echtgeno
te een enthousiast toeschouwer bij de
ploegentijdrit was geweest, de gouden
medailles aan zijn jongens mocht uitrei
ken.
Want in het Japanse draaiboek van
dit eerste onderdeel van de wielerspelen
stond nadrukkelijk dat het Italiaanse lid
van het I.O.C. de plakken zou uitreiken.
Zó vast was men er van overtuigd ge
weest dat de onverslaanbaar geachte Ita
lianen ook hier de hoogste eer zouden
gaan behalen.
(Advertentie)
Een sieraad voor
het oog.
In luxe uitvoeringen
enlederen etuis.
Gratis kleurenfolder op
aanvraag bij:
Mauthe - Nederland
Postbus 2140 - Utrecht
(Van onze speciale verslaggever)
TOKIO De geweldige ploe-
genrit van Oranje kreeg in de der-
land begon met een achterstand
van bijna 22 seconden op de Italia
nen en van 2 seconden op de Zwe
den. De oranjeploeg, waarin van
Albertville Pieterse, Dolman en
Zoet waren gehandhaafd en Ger-
de 33 gestarte ploegen ging Nederland Opnieuw kropen de wijzers van de hor-
over de eindstreep. loges en pas toen er 14 minuten verstre
ken waren het startverschil tussen
In zenuwachtige spanning moest er nu Nederland en Zweden wist men dat
Hp rrmrlp 7Ün hnnotpnnnt NTodov worden gewacht. Wat zouden de Italianen soud was veroverd,
ae roncle zijn hoogtepunt. JNedei- gaan doen die in de2eifde formatie in Voor alle zekerheid bleef men de res-
terende ploegen afwachten Maar dat was
niet nodig geweest. Nederland had een
verrassende zege behaald en in de Ne
derlandse kolonie klopte men elkaar uit
bundig op de schouders. Alleen de ren
ners wisten het nog niet. Zij zaten in het
bad in het Olympische dorp en konden
hun oren niet geloven toen hen de blijde
boodschap werd overgebracht. In allerijl
,r Albertville de wereldtitel hadden be- staken zij zich opnieuw in het oranie en
ben Karstens ais een welkome ver- haald" De minuten kropen, tergend lang- kwamen zij naar de plaats waar de cere-
sterkine 7iin intrede had opdaan ?aam v?or de nerveuze Nederlandse ko- monie protoeolaire zou plaatsvinden. Ger-
'ome die op chronometers de seconden ben Karstens, gefeliciteerd door de voor-
joeg op Frankrijk. aftelde. Italië was 9 minuten na Neder- zitter van het N.O.Cjhr. H. A. van
land gestart en mocht dus niet binnen Karnebeek, door chef de mission Simon
De tricolores die in de eerste nmlnnn dat t'ldsverschil arriveren. Toen de wij- de Wit, door allen, die deze vreugdevolle
De tricolores, die m de eerste omloop zers op 9 sprongen gmg er een hoeraatje dag meemaakten, wilde er nog niet aan-
32 seconden op oranje waren uitgelopen, op, maar men bleef voorzichtig. Want „Ik weet van niets hoor". Maar de realil
die daarna echter 37 seconden aan de pu- °°'K de Zweden konden nog voor een teit kwam enkele minuten later toen het
pillen van Middelink hadden verspeeld, verrassing zorgen De drie Pettersons, de oranje-kwartet op de hoogste trede van
grote kracht van de Scandinaviers, had- het ereplatform stond, gekleed in een
ZIcht en vormden een extra den weliswaar in de tweede omloop twee gloednieuwe Olympische trui met de vijf
stimulans voor de Nederlandse „buffels'', van de vijf seconden voorsprong, die zij bekende ringen, de gouden medailles aan
Nog steviger werd er tegen de pedalen aanvankelijk op Nederland hadden, moe- een breed lint om de hals. Toen wisten
getrapt en ver voor de eindstreep werden mögeHik^™" m3ar W'S n0g V'n 26 hS Jldchend kee^den ^h naar da
mogelijk. menigte, die bewonderend stond toe te
de Fransen overweldigd. Als eerste van Opnieuw moest er worden getvacht. kijken.