ng
Meerderheid Fransen
tegen tolgeldheffing
HOOFDPIJN
Aanval over Braakman
Peage middeleeuws geacht
Verkenningen
Te voet
15
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 8 OKTOBER 1964
15
ER EEN GOEDE
l/OONTE VAN!
loerkleed en tapijt!
HOUDEN
De Buffalo's
varen uit
En uw eigen
verhaal
W ederin voering
doodstraf
in Bondsdag
Onderscheid
2 'ASPRO's^,
Vrouw (36) doodt
haar echtgenoot
Uitgeverij als gok
Grijze haren
Eenzijdig
Voor de bijl
Zwendel
Publieke opinie
Kakelende jeugd
De slimme student
DNDVOOR HET NAAR BED
st een lepe! SanostolDat is
gewoonte! "Ha, sinaasappel
zeggen uw kinderen. Dat
d zonder knoeien in!
>r teenagers en volwassenen
Sanostol pellets.
AL
>00
shamponeer-proef!
n en tapijten worden
ïoon, helder, opge-
meteen enthousiast.
Erdal tapijtshampoo,
ïigingsmiddel voor
ten.
ripoo op in 10 kopjes
ons of doek stevig in
>rdrenken!
woon het losgekomen
Historisch feuilleton naar het boek
|lltourg „The eighty-five days" van
R. W. THOMPSON
De mannen gingen in de duisternis kalm voorwaarts naar de beide in
hammen en hielden halt in kleine groepjes. De contouren van de Buffalo's
tekenden zich af in het donker als vreemde voorwerpen, waarvan men niet
verwachtte, dat ze konden dryven. De stemmen van de officieren en onder
officieren, die de mannen naar de vaartuigen voerden, klonken laag en ge
dempt in de duisternis. Het was een uur voor middernacht, de lucht was
bedekt en de maan nog niet op. Geen lichtje was te zien, zelf geen
brandende sigaret.
Iedere paar minuten tekende het
mondingsvuur van geschut de scherpe
vormen van land, water en voertui
gen scherp af tegen de horizon en de
brede inham werd soepel en helder,
om daarna weer donker en vochtig
tussen de lage landerijen te verzin
ken. De mannen hadden hun helm op
en leken kort en dik, zo waren zij
beladen met hun uitrusting en wa
pens; toch hadden zij op een eigen
aardige manier iets diep-menselijks
in hun grillige opschik.
Na het opvlammen van hun mon
dingsvuur vervaagden de duidelijke
beelden weer tot herkenbare schadu
wen die plotseling weer opdoemden
om daarna weer te verdwijnen. Er
was weinig gevaar te duchten van het
geschutsvuur, dat van de overkant
kwam, van Zuid-Beveland op Walche
ren.
De mannen gingen voorwaarts uit
de duisternis achter hen en klommen
in de Buffalo's. Toen zij aan boord
waren gingen zij met hun rug tegen
de stalen huidplaten zitten en legden
hun bepakking af Zij zaten ook wel
op munitiekisten, die in het vooron
der gestouwd waren. Toen zij zich
eenmaal geïnstalleerd hadden, keken
ze naar de lucht of keken volledig
in gedachten verzonken voor zich uit.
Wat zij te zeggen hadden, was al
gezegd, de prettige en minder pret
tige dingen over dezo aanval - waar
van ze nog maar weinig wisten - over
de verzameling amfibievoertuigen,
waarmede zij een week hadden ge
werkt en geoefend, om er in en uit
te komen, vloekend en zwetend, ter
wijl ze zich verwonderd afvroegen
wat men nog meer voor hen in petto
had. Zij hadden geoefend met het
58e Bataljon van het 5e Regiment
Aanvals-Pioniers en zij wisten, dat
zij het voor deze aanval niet zonder
ben zouden kunnen stellen. De pio
niers zorgden voor de bemanningen
en de schutters van de Buffalo's en
alle andere vreemde voertuigen, die
met de verzamelnaam „de Dieren
tuin" werden aangeduid. De 79e Pant
ser Divisie had de weg gebaand in
Normandië en zij zouden de weg, die
ze nu gingen, ook wel banen, als
hij te banen was.
Maar de mannen mochten de Buf
falo's niet. Vanaf Gent waren zij in
deze voertuigen het kanaal komen
afzakken en zij hadden ze met veel
moeite in Terneuzen uit het water
kunnen krijgen, daar de rupsen geen
houvast konden vinden op de steile
oevers. Daarom was de aanval vier
entwintig uur uitgesteld. Het was
juist die dag bitter houd en betrok
ken geweest. De aanvals-pioniers had
den hun voertuigen verzameld. Buf
falo's, Terrapins Wasps en nog ve
le andere speciale voertuigen - hoofd
zakelijk tanks voor speciale doelein
den.
De infanteristen bekeken deze nog
niet eerder vertoonde voertuigen met
grote ogen en hun gedachten kunnen
samengevat worden in één woord:
„Jezus". Dit was niet zozeer een
godslastering dan wel een gebed. Zij
dachten toen aan de avond, die zou
komen en die gekomen was.
De Buffalo's waren lichtgepantser-
de en lichtbewapende personeelsvoer-
tuigen. In het donker leken zij op
lichte tanks zonder koepel. Zij waren
bewapend met twee lichte of twee
zware mitrailleurs die voorop gemon
teerd waren en die bediend werden
vanuit de kuip. De bestuurder bevond
zich voorin. Op hun rupsbanden re
den zij zonder moeite over land, min
der gemakkelijk door modder en slik,
maar zij waren pas in hun element
in het water, zelfs in ruw water.
De stemmen van de marine-officie
ren op de instygpunten klonken rus
tig boven het geschuifel van de schoe-
Een straat in Middelburg. Boven:
zoals het in 1951 uitzag, toen de
schade hersteld was. Onder: de
trieste aanblik van dezelfde straat
in 1944.
nen en het gebonk en gekraak van
de uitrusting en bewapening uit. Het
geluid van het water werd een be
geleiding voor degenen die wachtten,
eerst onhoorbaar als het tikken van
een wekker in de nacht, maar later
werd het geklots van het water te
gen de kademuren een niet meer te
ontlopen geluid.
De grote landkaart van Noordwest-
Europa stond de opperbevelhebber
voor ogen, maar dit kleir stukje zagj1
hij niet. f
„Het Canadese le Leger opent de f
toegang tot de haven van Antwerpen;
het Canadese 2e Korps maakt de
Schelde vrij; de Canadese 3e Divisie
ruimt de vijandelijke tegenstand rond
om Breskens op." Toen deze beve
len bij de Brigade kwamen en de
details omtrent verplaatsingen en be
voorrading verder uitgewerkt waren
door de staf-secties, luidde de op
dracht: De Canadese 9e Infanterie
Brigade valt aan over de Braakman,
vormt bruggehoofden en ontplooit
zich.
Doelen links: Biervliet, IJzendijke,
Oostburg. Doelen rechts: Hoofdplaat,
Nummer Een, Breskens. 58e Com
pagnie Aanvals Pioniers R/S Genie
Marine.. Canadese 8e Infanterie
Brigade overschrijdt.."
De generaal lichtte de bataljonscom
mandanten in en dezen hoorden wat
van hen verwacht werd, zij werden
geconfronteerd met leven en dood,
eer en moed, schande en lafheid,
succes en mislukking en zij kenden
de innerlijke betekenis ervan, want-
zij waren al onder vuur op de proef a
gesteld. Voor de luitenant-kolonels wa-
ren de bataljons verlengstukken van f
henzelf hun persoonlijke werktuigen, f
De eer' - of de schande - het succes
of de mislukking, hadden zij in de
hand en daar was geen ontkomen
aan. Dag en nacht beschouwden zij
het terreinbeeld, een heuveltje of een
uitholling, een dorpje, een groepje
boerderijen, versterkingen, geschuts-
opstellingen, elke kilometer in hetj
terrein. De compagnies-commandan-
ten verdeelden het en gaven het aan f
de pelotons-commandanten en de pe
lotons-commandanten bestudeerden
met hun kleine orüergroepen van
pelotons-sergeanten en groeps-com-
ïnandanten honderd meter modder,
zand of dijk op de 1 25.000 kaar
ten en zij stelden zichzelf en dertig
man met geweren, granaten, drie
lichte mitrailleurs Bren en een 2 inch
mortier, er tegenover.
De grote kaart van de gevechten
in Noordwest-Europa viel uiteen en
deze kleine fragmenten en werd er
uit weer opgebouwd, dag na dag,
nacht na nacht, een soort eindeloze
opvolging van dood en hernieuwing,
pelotons, compagnieën, bataljons, bri- J
gades, divisies, die het gevecht in- w
gingen of afbraken, een rad des doods
twee voor, één achter in steun of
in reserve.
De mannen waren alleen nog niet
aan boord. De pelotons-commandan
ten stonden naast hun Buffalo's en
de brede inham deed de nacht ein
deloos schijnen. De officieren waren
nog stiller dan hun mannen, in zich
zelf gekeerd dachten zij na wat ze
te doen hadden en waarmee. Het was
de eerste periode van de droge mond,
wanneer mannen beseften - als zij
flink waren - dat zij niet beter wa
ren dan anderen, maar nu belast
waren met de leiding, het wijzen van
de route, het beslissen wat gedaan
moest worden bij het onder vuur ko
men, steeds begeleid door de dood.
een kleine hoop op verrassing dooi
en over dat kanaal die booby-traps
en mijnen., en dertig man die zij
bij naam kenden.
wéér niet zou gebeuren. Gisteravond
was het ook niet gebeurd.
Zij zouden misschien urenlang zitten
wachten en dan het bevel krijgen uit
te stappen, kortaf, alsof het hun
schuld was, dat het niet doorging.
De laadklep zou naar beneden gaan
en zij zouden staan, zitten of liggen
wachten.
De bataljons waren afgemarcheerd
naar de inlaadpunten bij het vallen
van de duisternis De koks hadden
warm eten in gamellen gebracht.
Een stapel brieven was bij het batal
jon binnengekomen en werd daar vast
gehouden. Het had geen zin ze nu
uit te delen. Dat kon wachten. Brie
ven zijn vol van onuitgesproken ge
dachten en je kunt een gedeelte uit
de stapel halen, als het ware een
opinieonderzoek en ze als onbestel
baar terugsturen, ze zouden hun be
stemming toch nooit bereikt hebben.
Je weet hoeveel, maar je weet niet
wie, niet voor de ochtend.
Omstreeks middernacht werden de
Buffalo's warm gedraaid, voeren de
rivierarm op en kozen positie in twee
flottieljes achter een motorboot van
de marine. Eenenvijftig aan stuur
boord en zesenveertig aan bakboord.
Het was de nacht van de 9e oktober.
Twee bataljons van de 9e Infanterie
Brigade zouden over de Braakman
de aanval inzetten tegen de vijand
rondom Breskens. Het kwam uitein
delijk neer op de doodgewone infan
terist Geen van de vreemdsoortige
voertuigen, de tanks, de Typhoons
of de „Geheime Wapens" konden
daar ook maar iets aan veranderen.
De enige manier om er te komen,
was te voet. De mannen in de Buf
falo's wisten dat maar al te goed.
Het gaf hun een zeker gevoel van
trots. Het deed hen de gedachte van
zich afzetten, dat enkelen van hen
's morgens dood en de anderen ver
minkt zouden zijn. Maar zij noem
den het geen „gevecht met de dood."
Herkent u in één of meer van de
hiernaast beschreven episoden
een stukje authentiek, eigen ver
leden Stel uw herinneringen
daaraan dan op schrift en zend
ze toe aan onze feuilletonredactie.
Zij worden zo spoedig mogelijk,
als apart onderdeel van dit oor
logsfeuilleton geplaatst. Hebt u
foto's of andere tastbare herinne
ringen, brieven e.d., aan de slag
om de Schelde Ook daarvoor
hebben wij grote belangstelling.
U kunt uw bijdragen adresseren
aan: Dagblad De Stem, Reiger
straat 16 Breda. Op de enveloppe
vermelden „Slag om de Wester-
schelde". Bijdragen kunnen ook
via onze rayonkantoren worden
ingesfurd.
(Advertentie)
DERBY
TONIC
Tóp, die tonic van Hero. Tintelend-fris,
dorstlesser nr. 1. Tip voor meer genieten
Hero Derby Tonic koel serveren, met
schijfje citroen. Ook tip-top aan tafel
en...in longdrinks. Noem manen paard -
vraag altijd Hero Derby Tonic. Cheers!
SO JAAR TOPKWALITEIT 1914-1964
Zaterdag
Operatie „Switchback"
WEST-BERLIJN De Wcstduitse
Bondsdag zal het voorstel van de chris
ten-democratische afgevaardigde Fried-
rich Kuehn, om het mogelijk te maken
voor bepaalde misdrijven, zoals het ver
moorden van kinderen en taxibestuur
ders, de doodstraf te eisen, in behande
ling nemen. Dit besluit werd dinsdag,
na een kort debat in de zitting in West-
Berlijn genomen.
Kuehn zal in de komende dagen po
gen adhesiebetuigingen voor zijn voorstel
onder de Bondsafgevaardigden te ver
krijgen. Hij rekent erop dat een tach
tig tot honderd aanhangers van de re
geringspartijen der christen-democraten
en vrije liberalen hem zullen steunen.
Er zijn onder de christen-democrati
sche Bondsdagleden zowel voor- als te
genstanders van Kuehns initiatief.
De christen-democratische fractielei
der Rainer Barzel gaf te kennen dat het
vraagstuk van 'n eventuele herinvoering
van de doodstraf los van de politieke
partijen dient te worden behandeld.
Hij eiste een openhartige bespreking in
de Bondsdag van dit probleem, waarvoor
een grote publieke belangstelling be
staat, noodzakelijk.
BONN Het centrum van Bonn werd
woensdagochtend beheerst door vele hon
derden taxi's uit alle delen van de bonds
republiek. De taxichauffeurs waren naar
de Westduitse hoofdstad gekomen om de
laatste eer te bewijzen aan hun vermoor
de collega en om te demonstreren voor
invoering van de doodstraf en betere
bescherming tegen misdadigers.
In de straat waar de taxichauffeur
werd vermoord was een houten kruis ge
plaatst, waarbij een krans was gelegd
met het opschrift: „Hier stierf onze col
lega door moordenaarshand".
De volgwagens en taxi's die in de be
grafenisstoet meereden droegen opschrif
ten als: geen genade voor moordenaars",
„meer bescherming voor ons leven" en
„we eisen de doodstraf".
(Advertentie)
Reumatiek TOGAL HELPT
Griep TOGAL HELPT
Migraine TOGAL HELPT
Menstruatiepijn TOGAL HELPT
Verkouden TOGAL HELPT
Hoofdpijn TOGAL HELPT
Spit TOGAL HELPT
(Van onze correspondent Lucas Kleijn)
In Frankrijk hebben wy voor tolgeld
^op de wegen maar één woord. Wy spre-
èken niet van vergoeding of van retribu-
Itie, maar eenvoudig van „peage" en
daar bedoelen wy doodgewoon tolgeld
imee De overgrote meerderheid van de
van de f,North Nova Scotia Highlan- 0f njet voelt er weinig voor en
ders of Canada en de ibeschouwt peage als een overblijfsel uit
Canada Zy gingen het gevecht middeleeuwen. Het beginsel van pea-
over de stranden met een waterweg f werd ingesteld in juli 1960. Toen
in de rug. In hun achterhoofd was, f verselieen in de staatscourant een de-
toen zy in de Buffalo's zaten, de ge-f
dachte dat het vanavond misschien
De mannen die in de Buffalo's
De mannen die in de Buffalo's wer- 4
rlen geladen waren geharde troepen
"=--ailJ
of
creet, volgens hetwelk de staat conces-
Fransen. onverschillig of zy een auto
sies zou kunnen verlenen voor het aan
leggen en exploiteren van autoroutes
aan gemeenten, kamers van koophan
del of gemengde bedrijven, aan wie het
recht zou worden verleend peage te hef
fen. In gemengde bedryven zou de staat
echter de meerderheid van de aandelen
in bezit moeten hebben.
De regering erkende, dat het gebruik
van autoroutes in het algemeen vrij en
gratis behoorde te zijn, maar motiveer
de haar besluit om tolgelden te heffen
met verwijzing naar de achterstand van
Frankrijk wat autowegen betreft. Het
plan in 1960 was om in 1965 te beschik
ken over 850 kilometer autoroutes. De
voornaamste trajecten, waar peage wordt
geheven zijn de volgende routes:
Zuidelijke autoroute van Corbeil naar
Avalon via Nemours en Auxerre (135
km, geheel peage). Noordelijke autorou
te van Parijs naar Roye (84 km, geheel
peage) Autoroute Lyon - Valence (101
km, waarvan 71 km peage). Route
Normandië tussen Orgeval en Louviers
(70 km, geheel peage).
Voor nieuwere trajecten werden in
augustus 1962 de volgende zomertarie-
ven vastgesteld:
Minder dan 5 pk Frejus - Mandelien
2,- nf; Mandelien - Mougins 0,50 nf;
Mougins - Antibes 1,50 nf. Totale par
cours 4,- nf.
5 pk en meer: Frejus - Mandelien 3,-
nf; Mandelien - Mougins 1,- nf; Mou
gins - Antibes 2,- nf. Totale parcours
5,- nf.
5 pk en meer met aanhang: Frejus-
Mandelien 5,- nf; Mandelien - Mou
gins 1,50 nf; Mougins - Antibes 3,50 nf.
Totale parcours 9,- nf.
In 1961 werd de route over de Tourmalet
(2.114 meter) naar de Pic du Midi de
Bigorre (2.877) voor het verkeer open
gesteld: peage 4 nf voor auto en chauf
feur en 3 nf per passagier.
Men onderscheidt iri Frankrijk twee
soorten wegen: autoroutes de degage-
ment, om snel uit de steden weg te
komen, en autoroutes de jonction, snel
wegen tussen belangrijke steden. Het
beginsel is, dat op eerstgenoemde we
gen geen peage zal worden geheven, alle
lasten komen uit de begroting. Op de
tweede groep zal echter systematisch
peage worden geheven, aangezien zulke
wegen als „luxe" worden beschouwd.
Men twist nog altijd over de vraag,
waar en wanneer een route de degage-
ment een route de jonction wordt, na
5 of 10 of 20 kilometer buiten de ste
den?
Het I.F.O.P. (Institut Francais d'Opi-
nion Publique) heeft in juli 1963 naar
peage een onderzoek ingesteld met het
volgende resultaat: voor peage 38 pet.
(eigen wagen), voor peage (zonder wa
gen) 44 pet.
(Advertentie)
neem 'ASPRO'
'Aspro' bevat alles om
u snel van uw pijn af
te helpen. Doeltreffend
én betrouwbaar.
Neem
frrfaitKteeb fit/
SAUMUR De politie te Saumur,
Frankrijk, heelt woensdag de 36-jarige
mevrouw Rapicault aangehouden, die in
middels heelt bekend haar even oude
echtgenoot met een vleesmes te hebben
gedood.
De vrouw, moeder van tien kinderen
en in verwachting van het elide, ver
telde de politie dat haar man haar dins
dagavond in een dronken bui had gesla
gen. Het slachtdier zou zijn vrouw regel
matig hebben mishandeld.
Zij bekende voorts te hebben gewacht
tot de man naar bed ging waarna zij
hem met het mes in de keel stak.
KNIPSEL
KRANT
Dr. Victor E. van Vriesland schrijft in Het Vrije Volk: ,,Het uitgeven
van pocketboeken mag dan misschien een economische noodzaak zijn,
de opzet is in elk geval dat een zo groot mogelijk lezerspubliek wordt
bereikt. Daarvoor is het volstrekt nodig dat de heren uitgevers gokken.
De hele uitgeverij is een gok geworden. Ze doen wat toneelgezelschap
pen vroeger deden en ook nu nog wel doen: stukken kopen en ze vast
leggen, ook als ze volstrekt nog niet weten of ze zo'n stuk ooit zullen
spelende hoofdzaak is dat de concurrentie het maar niet in han
den krijgt.
In de uitgeverswereld gebeurt precies hetzelfde: ze geven alles uit
van jongens die in een bepaalde styl schrijven of waarvan ze weten,
dat ze door het publiek graag gelezen worden. Het is gewoon een
gok om 30 boeken rotzooi uit te geven in de hoop, dat die ene on
verbiddelijke bestseller er misschien wel tussenzit, die bestseller die de
uitgever zelf niet weet te vinden, maar hij zich niet wil laten ontglippen.
Up die manier immers kan één hoek een heel jaar en 29 andere
boeken goedmaken. Zo is tegenwoordig de situatie in de uitgeverswereld.
De uitgever interesseert zich niet voor de exploitatie van die 29 on
dermaatse visjes", die hy teruggooit in het water".
Dezer dagen meldde de „N.R.C.", dat de 21 leden van de gemeen
teraad van Barneveld gemiddeld precies 65 jaar oud zijn.
Het hoogste gemiddelde wordt geboekt door de PvdA, nl. 69,3 jaar.
„Vrijheid en Democratie" commentarieert: „Uiteraard hebben wij
de verschuldigde eerbied voor „grijze haren", gelijk een moderne schla-
ons praktisch dag-in, dag-uit via de radio voorhoudt. Doch in een goed
functionerende democratie zouden „zilverdraden tussen het goud" be
paald wel gewenst zijn. Wat dit betreft is Barneveld er blijkbaar bepaald
niet minder „als de kippen bij".
Dagbladen hebben veel aandacht besteed aan de sluiting van
enkele textielbedrijven. „Raayse Kout", personeelsblad van de Kon.
Textielfabrieken J. A. Raymakers en Co. n.v. te Helmond merkt nu
op: „In de dagbladen ligt het accent uiteraard op nieuws. Dat wil
dus zeggen op de moeilijkheden, zowel wat het aantal als wat
de omvang van de publikaties betreft. Maar, in feite lagen die
moeilijkheden bij zegge x schrijve 3,15 pet. van de textielbedrijven.
Daar zat het nieuws. De krant kan ook niet in diezelfde mate aan
dacht besteden aan de overgrote meerderheid van ruim 96 pet. der
bedrijven die normaal draaien, omdat dat niets bijzonders is. Maar
het resultaat is dat op die manier, door de dagbladpers een een
zijdige indruk rvordt gevestigd, waarnaar de gehele bedrijfstak tex
tiel wordt afgemeten en die niet klopt met de werkelijkheid."
De Gelderlander toont zich zeer verontwaardigd over de publicaties be
treffende de persoon van dr. J. P. Gribling, voorzitter van het Irene-
comité: „Ze zijn een mens een huisvader van elf kinderen aan het
afslachten, waar we allemaal met gekruiste armen omheen staan en toe
kijken hoe het afloopt. Het is niet zo lang geleden, dat een aantal mensen
werkloos langs een Amsterdamse gracht stonden toe te zien hoe een kind
bezig was te verdrinken en in diezelfde tijd is het gebeurd, dat anderen
ademloos en werkloos vanachter de gordijnen toekeken hoe een meisje
werd afgemaakt.
Vandaag speelt het geval van een man, die voorzitter van het zogenaam
de Irene-comité is, dr. J. Gribling en die, hoe dan ook, door oud-comitéleden
en enkele lieden, die destyds geld aan het comité overmaakten, als fretten
achtervolgd wordt. Zij hebben, toen de gebruikelijke herrie in het comité
ontstond, zijn particuliere omstandigheden nagevlooid en deze via inge
zonden stukken in de dagbladen geventileerd. En daarmee was de jacht
op de man open.
Een bepaald soort publiciteit is op dr, Gribling afgesprongen en ls
hem met behulp van oud-comitéleden aan het verscheuren. Een man, die
in de oorlog als ambtenaar op het departement van justitie op staande
voet ontslagen werd vanwege zijn houding tegenover de bezetter, die
zich toen vanwege zijn groot gezin in het verzekeringswezen stortte en
daar later vanwege zyn onzakelijke instelling met moeilijkheden uitging,
en die toen desondanks binnen het tijdsbestek van zes jaar de onderwijzers
akte en mildelbare akten behaalde, doctoraal geschiedenis deed en ten
slotte nog binnen die tijd promoveerde op een proefschrift over
Aalberse. Maar hij gaat nu voor de bijl".
Het Algemeen Handelsblad vertelt: „Met tweedehands auto's wordt enorm
gezwendeld, vooral in de wilde handel. De ANWB krijgt voortdurend
mensen bij zich die klagen omdat zij te pakken zijn genomen. Soms is
daar nog iets aan te doen, maar wanneer de verkoper spoorloos is, is
actie natuurlijk uitgesloten. o
Een man kocht op de Utrechtse automarkt een Amerikaanse wagen.
De verkoper zei: „Meneer, de achteruit is kapot, dat moet u weten". Inder
daad bleek de achterruit in scherven te zijn. Maar eenmaal thuisgekomen
met de nieuwe aanwinst, merkte de koper dat de achteruitversnelling van
de Amerikaan kapot was. Het kwam tot een rechtszaak, maar de verkoper
ging vrij-uit. Hij had toch gewaarschuwd dat de achteruit kapot was?"
In de discussie rondom het anti-REM-ontwerp hebben liberalen
er groot misbaar bij gemaakt, dat daardoor „de volkswil" werd
genegeerd. Het is heilzaam voor hen te luisteren naar hun grote
voorman mr. Oud, thans lid van de Raad van State, die in „Else-
viers Weekblad" schreef: „Het zou een groot misverstand zijn te
menen, dat de democratie vordert, dat regeerders en volksvertegen
woordigers bij hun beslissingen de publieke opinie volgen. Niet het
volgen, doch het leiden .van de opinie is hun taak. Goede regeer
ders en goede volksvertegenwoordigers moeten als het nodig is de
durf kunnen opbrengen om impopulaire maatregelen te nemen.
Zij zullen dan menigmaal de ervaring opdoen, dat wat eerst impo
pulair was na verloop van tijd wordt gewaardeerd. Toen in 1851
bij de behandeling der gemeentewet van Thorbecke werd voorge
houden, dat de bepalingen betreffende het plaatselijke belasting
stelsel niet „populair" zouden zijn, antwoordde hij: „Zo er dan po
pulariteit moet wezen, dan vraag ik niet de populariteit van het
ogenblik, maar ik vraag duurzame populariteit". De uitkomst heeft
bewezen dat zijn gemeentewet die duurzame populariteit heeft ver-
bewezen at zijn gemeentewet die duurzame populariteit heeft ver
worven".
In een vraaggesprek met De Nieuwe Linie vertelde dr. Steenkamp,
de pas afgetreden voorzitter van de Nederlandse Jeugdgemeenschap, de
volgende ervaring: „Ik was onlangs met een groep jongeren-gymnasiasten
van de vijfde en zesde klas op een conferentie-oord. Tijdens liet ge
sprek met hen heb ik gewoon verbaasd gestaan, wat zij allemaal ter sprake
brachten. En dat gebeurde allemaal met intellectuele argumenten niet
onaardig soms. Ik moet u eerlijk zeggen, dat ik toch wel even met
m'n oren heb staan klapperen. Het ging over menselijke vrijheid. En in
het bijzonder over geslachtsomgang tussen jongens en meisjes. Het wa
ren geen onspitse redeneringen. Zo van, als er van zo'n daad een gevolg
kwam. dan moest dat toch wettelijk geregeld kunnen worden. Maar dat
ging zo ver, dat ze mij wilden vertellen, dat abortus mits het binnen
drie maanden gebeurde ongeveer hetzelfde was als een blindedarm
operatie. En zulk soort grappen meer. Ik had mij gedurende dat anderhalf
uur heen en weer flitsen over dit soort zaken al wat geërgerd. Maar ik
dacht, dat dat aan mij lag. Maar op een gegeven moment kon ik het
niet meer houden. Dat hebt u natuurlijk ook wei eens. Dan schiet iets
van je voet naar je hoofd. Dat was bij mij op dat moment ook. En ineens
schoot ik, on-parlementair gezegd, onbedaarlijk uit m'n slof. De
reactie van de jongeren was wonderbaarlijk. Het werd doodstil. Ze be
grepen onmiddellijk wat ik bedoelde. En toen bleek het eigenlijk heel
duidelijk, dat ze niet zochten naar ietsmaar naar „iemand". En toen
er „iemand" kwam. die vloekend voor hen stond (maar dat was wezenlijk
iets van ver-vloekend, zoals oud-testamentische profeten dat konden om
dat ze wisten van de Zegen) werd het hun duidelijk. En was er" echt
menselijk contact. We waren ook aan het kakelen, dominee, zeiden ze
Toen hebben we nog een half uur een goed gesprek gehad".
he'Jndm?rtiLh,yant I16', K^oliek Hoger Onderwijs vertelt: Soms pro-
ÏS, t studenten hun examinerende hoogleraren te slim af te
1 ?eV van te wachten totdat hij zou worden binnengeroepen
voor het examen, waarbij hij een hem onbekende patiënt voor zich zou
en 2°u moeten vaststellen, aan welke ziekte deze leed. Terwijl
flits v1n/ahet rt?orerfe Ffi* rlere m?n naar binnen- die hinkte. In een
kunnen ziin Hë ffiriff /Uie u™' ?at dlt, wel eens zÜn patiënt zou
Kunnen zijn. Hij ging dus naar hem toe, gaf hem een rijksdaalder en
vroeg: Wat mankeert er aan, beste kerel?" Een uur later zat hij tceen-
dezelfde oude, hinkende heer, die nu op zijn beurt hem vragen
S ik eerst kreeg hij zijn rijksdaalder terug. „Die is, ge
loof ik, van u zei de hoogleraar met een lichte twinkeling in zijn ogen
