3a Lichtenvoorde heeft nog steeds geen begroting Hoe een soldaat trouwde met de prinses der groene dalen olde iten BURGEMEESTER RAAKT IN OPSPRAAK SUCROSA SUCROSA Filter voor uitlaatgas is fantastisch! Meerderheid van de Raad is ongerust 13 Meerderheid Dekmantel Extra krediet Naar G.S. Sovjets ontkennen schuld aanslag op Westduitser Mg, )net Amerikaanse jagers verlieten Golf van Tonkin Beste jongens en meisjes RAADSELS ABC-RIJMPJE Moordenaar in New York gepakt Bram en Jan vangen stroper De regen en de zon 12 T7""**■■1 kt. Dat t U de er kunt i maar ledacht [80 x 190) f 52,50 l. f 77,50 f95,00 f98,00 e", tn n. Vraag winkelier 61-20458 ogendienst. VEG 5 - ETTEN loegendienst) z. scheepvaart) ilhuis - :hiktheid i met vrijdag Jrukkery „De 13 DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 23 SEPTEMBER 1964 (Van onze correspondent) LICHTENVOORDE Burgemeester mr. F. J. Waals is op vakantie. Ergens in Duitsland waar dat weet niemand probeert de eerste burger van deze eeuwenoude Achterhoekse stad, de zor gen en beslommeringen van zijn gemeente te vergeten. En terwijl de heer Waals „ergens" naar de lucht kykt, alsof hy zoekt naar een blauw plekje achter het wolkendek, zwelt de wolkenmassa boven Lichtenvoorde steeds meer aan. Lichtenvoorde heeft zorgen, zware zorgen, juist om die burgemeester, die ergens" in Duitsland op vakantie is. alle fractieleden van de KVP) aangeno men. Behalve deze twee KVP'ers (die vol gens hun collega's onvoldoende op de hoogte van de problemen moeten zijn geweest) en de twee leden van de chris telijke fractie, verlangen ook de beide KVP-wethouders, de heren Th. B. Huls hof en diens naamgenoot A. W. F. Huls hof (geen familie) behandeling van de begroting. De meerderheid beslist an ders, omdat men het nu eenmaal als een traditie beschouwt, dat de burgemees ter schriftelijke antwoorden op schrif telijke vragen van de begrotingscommis sie geeft. Die begrotingscommissie heeft in Lich tenvoorde een bijzondere taak. Omdat men niet alle raadsleden wil vermoeien met de ingewikkelde cijfers van de ge meentehuishouding, heeft men al sinds jaar en dag een commissie bestaande uit de helft der raadsleden belast met de voorbereidende studie van dit door des kundige gemeenteambtenaren doorwrocht stukje werk. Elk jaar wisselt de bezet ting van deze commissie. Er wordt gepraat in Lichtenvoorde, zo als in alle kleinere gemeenschappen, waar iedereen iedereen kent, gepraat wordt. Het onderwerp van gesprek is er al da gen „burgemeester Waals", de man, die er, naar men zegt, oorzaak van is, dat de gemeentebegroting voor 1964 nog steeds niet behandeld is. Het rommelt in Lichtenvoorde en dat rommelen klinkt zo hard, dat de oren van de heer Waals er in Duitsland van zouden kunnen tui ten. Het jaar 1964 is al ruim negen maan den oud en pas eind vorige maand zou de gemeenteraad van Lichtenvoorde 15 man sterk mogen beslissen over de begroting. De behandeling van de „Lich- tenvoordense miljoenennota" vertraagd door ziekte van een ambtenares werd echter uitgesteld. Burgemeester Waals weigerde namelijk schriftelijk antwoord te geven op schriftelijk aan hem gestelde vragen van de begrotingscommissie. „Ik wil het wel mondeling doen, maar schriftelijk, nee, voor de beantwoording van uw vragen op schrift, heb ik geen tijd gehad". Dat ongeveer moeten de woorden geweest zijn van deze bur gervader, die al achttien jaar lang pro beert zich een vaste plaats in het „Gel derse" te verwerven. „Geen schrifte lijke antwoorden, dan geen behandeling van de begroting", meende de meerder heid van de raad. Met negen tegen zes stemmen werd het voorstel van de „oppositie'' (op twee na (Advertentie) (ook voor hem!) In pfssf» van suiker. Goedgekeurd door de N.V.S. tonder saccharinevoor do slanke lijnl Men vermoedt in Lichtenvoorde dat burgemeester Waals „tijdgebrek" als dek mantel voor de ware reden van zijn wei gering gebruikt. De vragen (acht in ge tal) hadden alle betrekking op het be leid en op de financiën. Juist aan dat be leid hapert, volgens de „oppositie" heel wat. Het personeel van de secretarie werkt onder aanvoering van de gemeen te-secretaris, die momenteel eveneens op vakantie is. Als men de geruchten mag geloven, is burgemeester Waals er, dank zy zijn imponerende welsprekendheid in geslaagd, de secretaris zo naar zijn hand te zetten, dat hij in feite op het gemeen tehuis de lakens uitdeelt. Er wordt gepraat, dat dat personeels beleid niet tot aller tevredenheid is. Steeds opnieuw zijn er mutaties en bij zonder veel ziektegevallen en er wordt gewroet en gekonkeld omdat de ene amb tenaar de ander niet vertrouwt. Aldus nog steeds de opposanten, die twee jaar ge leden reeds een efficiency-onderzoek eis ten. Voor dat onderzoek werd een kre diet van f 500 ,als beginbedrag) gevoteerd maar terwijl de gemeente anders zo snei mogelijk het krediet besteedt, zijn de f 500 nog onaangeroerd gebleven. Wel heeft de burgemeester verklaard, zelf een onderzoek te hebben ingesteld en naai aanleiding daarvan kwam hij ook met een reorganisatieplan dat momenteel in uit voering heet te zijn. De meerderheid van de raad Lichtenvoorde ziet er echter geen brood in. Men rekent er niet op, dat er wijziging in de situatie zal komen. Het beantwoorden van brieven van Lichten voordenaren zal, naar verwacht nog steeds jaren op zich laten wachten. Kortom, de raad is het beu en toen burgemeester Waals dan ook weigerde, de hem voorgelegde vragen schriftelijk te beantwoorden, namen de anders zo ge matigde en meegaande raadsleden het niet langer. „We hebben burgemeester Waals vaak ontzien in verband met zijn minder goe de gezondheid, maar die weigering van hem was de druppel, die de emmer deed overlopen", aldus een der opposanten. Men heeft wel even geknetterd, toen, door een nalatigheid van het gemeentebe stuur een bedrag van f 600.000 extra ge voteerd moest worden voor de bouw van een bejaardenhuis. Er werd opnieuw hardop gemopperd op de wrange brief, die burgemeester Waals aan de initia tiefnemers van een „Zweedse week" zond, toen hij uit de pers plannen over deze week vernam. Over deze brief zou de heer Waals later verklaren, dat hij de raad in bescherming had genomen om dat hij het onjuist achtte, medewerking te verlenen aan een evenement, waarover de raad niet volledig was ingelicht. Zijn antwoord zou een mild gestemde raad hebben doen bedaren, maar de Lichten voordenaren hadden al te veel geslikt. Toen de burgemeester dan ook tenslotte nog de wens van de meerderheid van de raad naast zich neerlegde, was het met de gemoedsrust van de raadsleden gedaan. Men weigerde kortweg behandeling van de begroting. Akkoord z£i het ge meentebestuur, dan sturen we de begro ting ongetekend naar Gedeputeerde Sta ten. Lichtenvoorde wacht nu af wat de heren van G.S. zullen beslissen. Men acht het niet uitgesloten, dat een der G.S.-leden de zaak zal gaan onderzoe ken en nog voor de terugkeer van Lich ten voord es eerste burger, een raadsverga dering zal beleggen, om te trachten de brokken te lijmen. Het kan ook zijn dat burgemeester Waals, voor het eerst na achttien jaar „ziekteverlof" vraagt Maar men hoopt op een laatste mogelijk heid. Men wenst dat de heer Waals zal besluiten alsnog de vragen schriftelijk te beantwoorden. In dat geval zal de oppo sitie grootmoedig trachten de breuk te herstellen, want al wordt er nu ook dag- in-dag-uit gepraat over de burgervader, men blijft ook nog steeds zijn verdiensten erkennen. Z"o is men nu eenmaal in Lich tenvoorde. BONN De Sovjet-regering heeft, bij monde van Andrei Smirnov, ontkend schuld te hebben aan de vergiftiging van de derde secretaris van de Westduitse ambassade op 6 september in een Rus sisch klooster. De diplomaat, Horst Schwirkmann, heeft in Moskou met succes gezocht naai verborgen microfoons in het ambassade gebouw. Op het ogenblik verblijft hij in het ziekenhuis van Bonn. De Russische ambassadeur Andrei Smir nov heeft de onderminister Karl Carstens meegedeeld dat de Sovjet-regering „niets van doen" had met de mosterdgasvergif tiging van Schwirkmann. Carstens heeft de Sovjet-regering ver zocht de schuldigen te willen straffen. (Advertentie) 't helpt en »t is lekker WASHINGTON De twee Amerikaan se torpedobootjagers die bij het incident van eind vorige week in de Golf van Tonkin bij Vietnam betrokken waren hebben hun patrouillevaarten beëindigd en het gebied verlaten, zo is te Washing ton van welingelichte zijde vernomen. Wanneer de Amerikanen opnieuw in de golf zullen gaan patrouilleren is niet bekend. De Amerikaanse schepen openden, naar bekend, vrijdagavond het vuur bij de na dering van vier niet-geïdentificeerde vaartuigen, die daarop wegvoeren. In een officiële Russische verklaring werd maandag de aanwezigheid van schepen van de Amerikaanse zevende vloot in de golf een bron van voortdurende spanning genoemd. „De onwettige patrouilles van schepen langs de kust van de democratische re publiek Vietnam, de militaire demonstra ties en de uitlokking van incidenten in dat gebied moeten ophouden", zo stond in de verklaring te lezen. Een woord voerder van het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken deelde later mee, dat de verklaring niets verandert aan het Amerikaanse besluit om de patrouille vaarten van de zevende vloot Voort te zetten. Versjes, verhaaltjes, tekeningen ik heb deze week weer teveel ont vangen om op te noemen. Enkele inzendertjes kan ik weer blij maken door hun werkstukje af te drukken in onze Kleine Stem De anderen ko men een volgende keer weer eens aan de beurt. Wel wil ik jullie vragen toch voor al duidelijk je naam en adres en ook je leeftijd te vermelden als je me iets stuurt. Dikwijls ontvang ik hele mooie tekeningen of verhaaltjes, waaronder geen naam staat. Die kan ik dan ook niet plaatsen. Van de jongens en meisjes, die iets ingestuurd hebben, dat ik niet heb geplaatst deze week, verdienen er wel een paar extra ge noemd te worden. Ria Voesenek van de Raamschoorseweg in Breda heeft ons een mooie balpentekening ge stuurd met bloemen en een molen. Ria is pas zes jaar, maar ze kan al heel aardig tekenen. Marianneke Ne lemans uit de St.-Janstraat in Hoeven heeft ook erg haar best gedaan op een tekening. Marianneke heeft aller lei dieren uitgebeeld en ook een boer die de kippen voert. Leuk hoor Ma rian! Ook een paar kinderen, die een verhaaltje of een versje hebben ge schreven verdienen een complimentje Joca Lambregts uit de Pr. Hendrik straat 161 in Breda maakte een leuke „Omgekeerde wereld". Romy Harma- nus (Pastoor Dirvenstraat 4) in Don gen schreef een lanp; verhaal, dat ,,Dal van de vrede" heet. Het was erg mooi Romy. Jammer, dat onze Kleine Stem al vol was, JOSé. HELMA HENDRIKSE Bootstraat 26, Leur Welke deuren gaan niet open? Welke bel zit niet aan de voordeur? Welke schuit vaart niet? Welke muggen steken niet? Van welke borden kan je niet eten? Met welke draad kan je niet naaien? Soms is hij zwart soms is hij rood, soms blauw en anders grijs als lood? Met welke munt kun je niet betalen? Welke traan gaat in je hoofd en niet er uit? Hoe schrijft men droog gras met vier letters? Welke man leeft niet? Welke levende haan kraait nooit? Op welk huis staat geen schoorsteen? Welk brood eet men niet op? Welk kuiken kan praten? Welke pijp kan vader niet roken? Oplossingen: 1 Deuren die op slot zijn; 2 oorbellen; 3 een beschuit; 4 dode en vliegende muggen; 5 van lege borden en schoolborden; 6 met prikkeldraad; 7 de lucht; 8 pepe-munt; 9 levertraan; 10 hooi; 11 een sneeuwman- 12 sprinkhaan; 13 slakkehuis; 14 kattenbrood; 15 uils kuiken; 16 regenpijp. RENé BASTIAANSEN Beeksestraat 15, Prinsenbeek Over het land van de Witte Bergen regeerde een oude koning. Hij was wijs en vredelievend en daarom was er in dat land nooit oorlog. Hiermee was iedereen op perbest tevreden, behalve de sol daten. Want wat is er voor een soldaat in zo'n land te beleven? Zij lazen boeken, schreven brie ven, vertelden hun kinderen ver halen en leerden ze sommen ma ken. Maar is dat nu een soldaten leven? Ze hoefden nooit bang te zijn dat een vijand binnen zou val len want het werd omringd door hoge bergen met witte toppen, die moeilijk te beklimmen waren. Zelfs de oudste mensen konden zich niet herinneren dat ooit ie mand over die bergen was ge trokken. Drie mensen begonnen zich ontevre den te voelen met dit gemakkelijke le ven: een sergeant, een korporaal en een gewoon soldaat. Zij waren nog jong en avontuurlijk en zij verveelden zich verschrikkelijk. Zij waren nog niet ge trouwd en konden dan ook nog geen verhalen vertellen aan hun kinderen, of ze sommen leren maken. Op een dag besloten zij de wijde we-i De stoldaat stond telkens stil om naai reld in te trekken bloemen te kijken en naar vogels tc ,Ik ga er op uit om rijk te worden", luisteren en dan dacht hij aan het zei de sergeant meisje van zijn dromen. .,Ik wil avonturen beleven", zei de korporaal. ,,Ik ga het meisje van mijn dromen zoeken" zei de soldaat. Zij pakten hun kleren in een bundel tje, hingen het aan een stok over de schouder en namen afscheid van familie en vrienden. Zij liepen over velden en wegen, trok ken over beken en rivieren. Zij floten en zongen en maakten grappen, totdat zij aan de witte bergen kwamen. Nu kon den zij niet langer fluiten en zingen want zij kwamen al bijna adem te kort om te kunnen klimmen. En grappen maken deden ze ook niet meer, want zij hadden te veel moeite om te zien waar ze hun voeten moesten zetten. De drie jongemannen klauterden ach ter elkaar naar boven. De sergeant was het ijverigst en al gauw was hij de twee anderen een eindje vooruit. „Ik ga wel alleen verder", riep hij zijn vrienden toe, „want ik wil gauw veel geld bij elkaar zien!" En hij verdween achter een rots. De korporaal had niet zoveel haast want hij verlangde alleen maar naar avonturen. En die kon hij misschien ook wel in de bergen beleven Maar de soldaat was hem toch te lang- zaem. ,,Er gebeurt nog steeds niets avontuurlijks", riep hij naar de soldaat die stond te dromen. „Ik loop maar eens wat door. Tot ziens!" en hij verdween achter de bergkam. A Anneke die mag er zijn B zijn de Beatles, die schreeuwen fijn C Cliff, die zingt heel graag D Dorus. die is wat traag E Elvis,'een fijne vent F Freddy, die je misschien niet kent G Gonny, die moet nog naar school H Harry die lap ik aan mijn zool I Imca Marina, met mooi blond haar J Johnny, met ,,Och was ik maar" K zijn de Kilima Hawaiians, daar weet ik niets van L Louis Neefs die van Brugge naar Gent zingen kan M een letter, waar ik geen naam voor weet N Nina, die heeft een man die Frederik heet O Olga Lowina met haar lied van Tirol P Peter Kraus, een teenageridool Q een letter die ben ik vergeten R Ria Valk. dat moet je toch weten S Siw Malnikwist met Charlie stuurde me bloemen' T Trea Dobbs, met „Cassanova baciami", om er maar een te noemen U Uber den wolken ist Sonneschein V Vico Torriani, met In einer kleinen Konditorei W Willy Alberti, die heeft talent X =3 Xavier, die is nog niet bekend Y You're a Sweethart, van Dinah Washington Z ZZ en de Maskers, ik wou dat ik zo spelen kon, ANDRé ELEGEERT (10 jaar) Schoolstraat 12, Koewacht BETTY VINKEN (10 jaar) Vondelstraat 38, Breda De Zwitserse ingenieur Karl Karpf heeft een filterinstallatie ontwor pen, welke de schadelijke uitlaat gassen met 95 pet. kan beperken. De installatie kost ongeveer 250 gulden. Het filter, dat op een ba sis van actieve kool werkt, moet tweemaal per jaar vervangen wor den. De kosten hieruan bedragen f 3,59. NEW YORK Een 17-jarige amateur- bokser met een lang strafblad heeft be kend de aanranding met moord op een 81-jarige weduwe en een 38-jarige on getrouwde onderwijzeres te hebben ge pleegd. De verdachte, Anthony Spencer, werd in zijn flat in de Bronx gearresteerd op aanwijzingen van een ander slachtoffer dat hem op straat had herkend. De 22- jarige huisvrouw zei dat Spencer haar verleden maand in de lift van het door haar bewoonde flatgebouw had aange rand. Volgens de politie heeft Spencer ook deze misdaad bekend, alsmede de wurg- moord op mevr. Mary Payne op de avond van Laborday en op Charlotte Lipsik, die hij op 30 mei in een lift had gesla gen en zeven messteken toegebracht. Vinden jullie deze aap niet leuk? HU werd ons gestuurd door een jon getje of meisje, die (dat) vergat zijn (haar) naam op te geven. We vonden de aap tóch een plaatsje waard. Het gaat avond worden. De duisternis valt. Nu is het helmaal donker. De men sen zitten naar de televisie te kijken. Plotseling worden zij opgeschrikt door een knal uit het bos rond het dorp. Al weer die stroper?" zeggen de mensen tegen elkaar. Ook Bram heeft de knal gehoord. Als hij die stroper maar eens kon vangen, 's Anderendaags na school tijd spreekt hij met Jan, zijn vriendje, af om 's avonds naar het bos te gaan. Om negen uur gaan ze op weg. Ze gaan achter een paar struiken liggen en hou den zich doodstil. Om half tien precies komt er iemand aan. Het is de stroper. Hij heeft een groot geweer bij zich. Een eind voorbij de jongens gaat hij in een hut op de loer liggen. Daar komt een ree aan. De stroper legt aan en schiet het beestje neer. Hij pakt het vlug op en loopt dan hard weg. De jongens vol gen de man tot zijn huis toe. Zijn huis staat even buiten het bos. Jan en Bram lopen hard naar de politie Daar aange komen vertellen ze vlug het hele verhaal De politie gaat met hen mee naar de stroper. Daar aangekomen arresteert hij hem. De ree ligt nog op de grond. Dat is het bewijs. Jan en Bram krijgen ieder een beloning. MONNIE ZAGERS Ostaayensebaan 4a, Achtmaal De regen en de zon Die zweefden boven het balkon En de regen zei tegen de zon Je mag zoveel niet schijnen Iedereen doet dicht zijn gordijnen Wat scheelt me dat yan jou wordt ik nat wat geeft me dat, ze kat. Ik zal eens achter je lopen Al op mijn regenpoten Je kan me toch niet krijgen Al moet ik nog zo hijgen Zeg, loop je nog niet heen Je krijgt me toch niet alleen Al loop ik mij zo moe Je moet wat harder lopen, toe. IN DE STAD In de stad van Lariehouw was eens een vrouw En die vrouw die vatte kou Net als ze niets anders wou La va havoe hé Gelukkig het viel nog mee. De man die lag in het ziekenhuis en het was niet helemaal met hem i« Hij had een spinazieziekte De dokter gaf een spuit en priekte La va loe voe hé Gelukkig viel het nog mee. MARIëTTE ELEGEERT (11 j_r) Schoolstraat 12. Koewacht 'I* Zo kwam de sergeant het eer«t in het land achter de Witte Bergen aan. Het was een lieflijk land met zacht- golvende heuvels en groene dalen. Al dadelijk zag hij in de verte een schitte rend paleis liggen. ,,Het is al bijna don ker en ik ben erg moe", dacht de ser geant. ,,Maar ik heb zo'n verschrikke lijke honger, dat ik maar meteen dooi loop naar dat rijke paleis". Toen hij bij de poort kwam vroeg hij de schildwacht verlof om naar bin nen te gaan en wat uit te rusten en tc eten. Terwijl zij aan het praten warei kwam een gesluierd meisje nieuwsgie rig aangelopen. De poortwachter groet te haar eerbiedig en toen zij hoorde wat de sergeant te vragen had zei ze: „Natuurlijk, komt u maar binnen. Ik hoop dat u mooie verhalen kunt vertel len want de mensen zeggen dat soldaten en zeelui prachtige geschiedenissej kennen en daar houd ik zo van". De sergeant volgde haar naar binnen en zijn ogen knipperden van de pracht die hij om zich heen zag. Het meisje bracht hem in een grote zaal, die met honderden kaarsen was verlicht, want buiten was het intussen donker gewor den. „Kom hier bij me aan tafel zitten", zei ze vriendelijk, „Dadelijk wordt mijn avondmaal opgediend, u zult wel honge rig zijn". Al gauw kwamen de dienaren met schalen en schotels vol van de verruk kelijkste gerechten. Toen zei het meis je: „Het is in dit land de gewoonte om te eten zonder licht. Kies daarom een schotel die u het best bevalt en zet hem voor u, dan kunt u zich be dienen zonder licht". De sergeant deed wat hem gevraagd was Daarna bliezen de dienaren alle kaarsen uit op één na en verlieten de zaal. Het meisje legde haar sluier af en als de sergeant zou hebben gekeken dan had hij gezien dat zij het mooiste meisje van de wereld was. Maar hij had zo'n honger dat hij niet op of om keek. Juist toen hij de eerste hap in zijn mond wou steken, stampte het meisje met haar kleine voet p de grond. Öp hetzelfde ogenblik stormden twee 'offi cieren van de wacht naar binnen. Neem hem gevangen" zei het meis je, „maar geef hem genoeg te eten van het gerecht dat hij heeft uitge kozen". - - De volgende avond kwam de korporaal bij de paleispoort aan. En er gebeurde precies hetzelfde. Ook hij werd in de gevangenis gestopt, maar hij kreeg meer dan genoeg te eten om zijn honger te stillen. Op de derde dag kwam de soldaat. Hij had het langst over de tocht ge daan en was verzwakt van vermoeid heid en honger. Kom binnen", zei het meisje, „u bent een soldaat en de mensen zeggen dat soldaten en zeelui zulke mooie ver halen vertellen en daa- houd ik zo van. Maar u zult wel honger hebben. Laat ons eerst aan tafel gaan" en zei leidde de soldaat naar de zaal die met kaar sen was verlicht. Het duurde een hele poos voor de dienaren met de schalen en schotels kwamen. De soldaat viel bijna flauw van de honger maar hij hield zich dap per. Eindelijk, daar kwam het maal, de geuren zweefden de jongeman al tege moet. „Het is de gewoonte van dit land te eten zonder licht", zei het meisje. „Neem een schotel die u bevalt zodat u gemakkelijk kunt eten in het donker" Toen blizen de dienaren de kaarsen uit op één na, en verlieten de zaal. Het meisje legde haar sluier af en de ene overgebleven kaars gaf haar haren een stralenkrans, maakten haar ogen glanzend en liet haar mond lijken op een donkere bloem. De soldaat keek naar haar en vergat alles in de wereld Hij schoof zijn stoel achteruit, boog voor de prinses en kuste haar hand. „Uw spijzen zijn verrukkelijk", zei hij, maar ik zou voor altijd op water en brood willen leven als u tegenover mij zou zitten, want u bent het meisje van mijn dromen". „Dat is de mooiste vertelling dJe ik ooit gehoord heb", verzuchtte het meisje. Zij stampte met haar kleine voet op de grond en vroeg om licht. Toen wer den alle kaarsen weer aangestoken en het meisje ging naast de soldaat zitten en zij aten en spraken lang met elkaar. Het meisje vroeg waar de soldaat van daan kwam en wat hij zoal geleerd had. En toen zij bemerkte hoe goed de wijze koning van de Witte Bergen zijn jongemannen laat opvoeden, was zij heel tevreden. De soldaat vroeg: „Mag ik ook weten waar u vandaan komt en wat u geleerd hebt?" „Zeker", zei het meisje. „Ik ben de dochter van de koning van de Groene Dalen. Mijn broer wordt de koning. Maar ik heb tuinieren geleerd en zin gen en koken en dichten. Ik woon hier in mijn paleis en ik mag worden wat ik wil". „Wat wilt u worden?" vroeg de sol daat. „Ik wil graag het meisje van iemands dromen worden", antwoordde zij blo zend. - - Op de huwelijksdag van de prinses en de soldaat werden de sergeant en de korporaal uit de gevangenis bevrijd Zij zagen er dik en rond uit, want z(j had den elke dag hun lievelingsgerecht ge kregen. ..Ik heb avonturen genoeg beleefd", zei de korporaal. ,,Ik ga onze vriend de soldaat vragen of hij een goed woordje wil doen bij de koning die nu zijn schoonvader is. Dit lijkt me een land waar wel eens een vijand kan binnen vallen en dan komt een flinke korporaal goed te pas" „Je hebt gelijk", zei de sergeant Ik ga met je mee. Rijk worden is niét'zo gemakkelijk als ik dacht. Maar de ko ning hier lijkt me een rijke vorst. Ik zou graag op zijn geld willen passen, voor het geval er eens een vijand komt binnenvallen. En dan komt een flinke sergeant goed te pas". .P® soldaat deed een goed woordje »i'Lde ^onlng en 20 haclden zjj aan het fangd hadden! W"r Z* eens n"r v«r" A. MacGIDLAVRY

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1964 | | pagina 15