3a
Lichtenvoorde heeft nog
steeds geen begroting
Hoe een soldaat trouwde met
de prinses der groene dalen
olde
iten
BURGEMEESTER RAAKT IN OPSPRAAK
SUCROSA
SUCROSA
Filter voor uitlaatgas
is fantastisch!
Meerderheid
van de Raad
is ongerust
13
Meerderheid
Dekmantel
Extra krediet
Naar G.S.
Sovjets ontkennen
schuld aanslag
op Westduitser
Mg,
)net
Amerikaanse jagers
verlieten
Golf van Tonkin
Beste jongens
en meisjes
RAADSELS
ABC-RIJMPJE
Moordenaar in
New York gepakt
Bram en Jan
vangen stroper
De regen en
de
zon
12
T7""**■■1
kt. Dat
t U de
er kunt
i maar
ledacht
[80 x 190)
f 52,50
l. f 77,50
f95,00
f98,00
e", tn
n. Vraag
winkelier
61-20458
ogendienst.
VEG 5 - ETTEN
loegendienst)
z. scheepvaart)
ilhuis -
:hiktheid
i met vrijdag
Jrukkery „De
13
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 23 SEPTEMBER 1964
(Van onze correspondent)
LICHTENVOORDE Burgemeester mr. F. J. Waals is op vakantie. Ergens
in Duitsland waar dat weet niemand probeert de eerste burger van deze
eeuwenoude Achterhoekse stad, de zor gen en beslommeringen van zijn gemeente
te vergeten. En terwijl de heer Waals „ergens" naar de lucht kykt, alsof hy
zoekt naar een blauw plekje achter het wolkendek, zwelt de wolkenmassa boven
Lichtenvoorde steeds meer aan. Lichtenvoorde heeft zorgen, zware zorgen, juist
om die burgemeester, die ergens" in Duitsland op vakantie is.
alle fractieleden van de KVP) aangeno
men.
Behalve deze twee KVP'ers (die vol
gens hun collega's onvoldoende op de
hoogte van de problemen moeten zijn
geweest) en de twee leden van de chris
telijke fractie, verlangen ook de beide
KVP-wethouders, de heren Th. B. Huls
hof en diens naamgenoot A. W. F. Huls
hof (geen familie) behandeling van de
begroting. De meerderheid beslist an
ders, omdat men het nu eenmaal als een
traditie beschouwt, dat de burgemees
ter schriftelijke antwoorden op schrif
telijke vragen van de begrotingscommis
sie geeft.
Die begrotingscommissie heeft in Lich
tenvoorde een bijzondere taak. Omdat
men niet alle raadsleden wil vermoeien
met de ingewikkelde cijfers van de ge
meentehuishouding, heeft men al sinds
jaar en dag een commissie bestaande uit
de helft der raadsleden belast met de
voorbereidende studie van dit door des
kundige gemeenteambtenaren doorwrocht
stukje werk. Elk jaar wisselt de bezet
ting van deze commissie.
Er wordt gepraat in Lichtenvoorde, zo
als in alle kleinere gemeenschappen, waar
iedereen iedereen kent, gepraat wordt.
Het onderwerp van gesprek is er al da
gen „burgemeester Waals", de man, die
er, naar men zegt, oorzaak van is, dat
de gemeentebegroting voor 1964 nog
steeds niet behandeld is. Het rommelt in
Lichtenvoorde en dat rommelen klinkt
zo hard, dat de oren van de heer Waals
er in Duitsland van zouden kunnen tui
ten. Het jaar 1964 is al ruim negen maan
den oud en pas eind vorige maand zou
de gemeenteraad van Lichtenvoorde
15 man sterk mogen beslissen over de
begroting. De behandeling van de „Lich-
tenvoordense miljoenennota" vertraagd
door ziekte van een ambtenares werd
echter uitgesteld. Burgemeester Waals
weigerde namelijk schriftelijk antwoord
te geven op schriftelijk aan hem gestelde
vragen van de begrotingscommissie.
„Ik wil het wel mondeling doen, maar
schriftelijk, nee, voor de beantwoording
van uw vragen op schrift, heb ik geen
tijd gehad". Dat ongeveer moeten
de woorden geweest zijn van deze bur
gervader, die al achttien jaar lang pro
beert zich een vaste plaats in het „Gel
derse" te verwerven. „Geen schrifte
lijke antwoorden, dan geen behandeling
van de begroting", meende de meerder
heid van de raad.
Met negen tegen zes stemmen werd het
voorstel van de „oppositie'' (op twee na
(Advertentie)
(ook voor hem!)
In pfssf» van suiker. Goedgekeurd door de N.V.S.
tonder saccharinevoor do slanke lijnl
Men vermoedt in Lichtenvoorde dat
burgemeester Waals „tijdgebrek" als dek
mantel voor de ware reden van zijn wei
gering gebruikt. De vragen (acht in ge
tal) hadden alle betrekking op het be
leid en op de financiën. Juist aan dat be
leid hapert, volgens de „oppositie" heel
wat. Het personeel van de secretarie
werkt onder aanvoering van de gemeen
te-secretaris, die momenteel eveneens op
vakantie is. Als men de geruchten mag
geloven, is burgemeester Waals er, dank
zy zijn imponerende welsprekendheid in
geslaagd, de secretaris zo naar zijn hand
te zetten, dat hij in feite op het gemeen
tehuis de lakens uitdeelt.
Er wordt gepraat, dat dat personeels
beleid niet tot aller tevredenheid is.
Steeds opnieuw zijn er mutaties en bij
zonder veel ziektegevallen en er wordt
gewroet en gekonkeld omdat de ene amb
tenaar de ander niet vertrouwt. Aldus nog
steeds de opposanten, die twee jaar ge
leden reeds een efficiency-onderzoek eis
ten. Voor dat onderzoek werd een kre
diet van f 500 ,als beginbedrag) gevoteerd
maar terwijl de gemeente anders zo snei
mogelijk het krediet besteedt, zijn de
f 500 nog onaangeroerd gebleven. Wel
heeft de burgemeester verklaard, zelf
een onderzoek te hebben ingesteld en naai
aanleiding daarvan kwam hij ook met een
reorganisatieplan dat momenteel in uit
voering heet te zijn. De meerderheid van
de raad Lichtenvoorde ziet er echter geen
brood in. Men rekent er niet op, dat er
wijziging in de situatie zal komen. Het
beantwoorden van brieven van Lichten
voordenaren zal, naar verwacht nog
steeds jaren op zich laten wachten.
Kortom, de raad is het beu en toen
burgemeester Waals dan ook weigerde,
de hem voorgelegde vragen schriftelijk
te beantwoorden, namen de anders zo ge
matigde en meegaande raadsleden het
niet langer.
„We hebben burgemeester Waals vaak
ontzien in verband met zijn minder goe
de gezondheid, maar die weigering van
hem was de druppel, die de emmer deed
overlopen", aldus een der opposanten.
Men heeft wel even geknetterd, toen,
door een nalatigheid van het gemeentebe
stuur een bedrag van f 600.000 extra ge
voteerd moest worden voor de bouw van
een bejaardenhuis. Er werd opnieuw
hardop gemopperd op de wrange brief,
die burgemeester Waals aan de initia
tiefnemers van een „Zweedse week"
zond, toen hij uit de pers plannen over
deze week vernam. Over deze brief zou
de heer Waals later verklaren, dat hij
de raad in bescherming had genomen om
dat hij het onjuist achtte, medewerking
te verlenen aan een evenement, waarover
de raad niet volledig was ingelicht. Zijn
antwoord zou een mild gestemde raad
hebben doen bedaren, maar de Lichten
voordenaren hadden al te veel geslikt.
Toen de burgemeester dan ook tenslotte
nog de wens van de meerderheid van
de raad naast zich neerlegde, was het
met de gemoedsrust van de raadsleden
gedaan.
Men weigerde kortweg behandeling
van de begroting. Akkoord z£i het ge
meentebestuur, dan sturen we de begro
ting ongetekend naar Gedeputeerde Sta
ten. Lichtenvoorde wacht nu af wat de
heren van G.S. zullen beslissen. Men
acht het niet uitgesloten, dat een der
G.S.-leden de zaak zal gaan onderzoe
ken en nog voor de terugkeer van Lich
ten voord es eerste burger, een raadsverga
dering zal beleggen, om te trachten de
brokken te lijmen. Het kan ook zijn
dat burgemeester Waals, voor het eerst
na achttien jaar „ziekteverlof" vraagt
Maar men hoopt op een laatste mogelijk
heid. Men wenst dat de heer Waals zal
besluiten alsnog de vragen schriftelijk te
beantwoorden. In dat geval zal de oppo
sitie grootmoedig trachten de breuk te
herstellen, want al wordt er nu ook dag-
in-dag-uit gepraat over de burgervader,
men blijft ook nog steeds zijn verdiensten
erkennen. Z"o is men nu eenmaal in Lich
tenvoorde.
BONN De Sovjet-regering heeft,
bij monde van Andrei Smirnov, ontkend
schuld te hebben aan de vergiftiging van
de derde secretaris van de Westduitse
ambassade op 6 september in een Rus
sisch klooster.
De diplomaat, Horst Schwirkmann,
heeft in Moskou met succes gezocht naai
verborgen microfoons in het ambassade
gebouw. Op het ogenblik verblijft hij in
het ziekenhuis van Bonn.
De Russische ambassadeur Andrei Smir
nov heeft de onderminister Karl Carstens
meegedeeld dat de Sovjet-regering „niets
van doen" had met de mosterdgasvergif
tiging van Schwirkmann.
Carstens heeft de Sovjet-regering ver
zocht de schuldigen te willen straffen.
(Advertentie)
't helpt en
»t is lekker
WASHINGTON De twee Amerikaan
se torpedobootjagers die bij het incident
van eind vorige week in de Golf van
Tonkin bij Vietnam betrokken waren
hebben hun patrouillevaarten beëindigd
en het gebied verlaten, zo is te Washing
ton van welingelichte zijde vernomen.
Wanneer de Amerikanen opnieuw in de
golf zullen gaan patrouilleren is niet
bekend.
De Amerikaanse schepen openden, naar
bekend, vrijdagavond het vuur bij de na
dering van vier niet-geïdentificeerde
vaartuigen, die daarop wegvoeren. In een
officiële Russische verklaring werd
maandag de aanwezigheid van schepen
van de Amerikaanse zevende vloot in de
golf een bron van voortdurende spanning
genoemd.
„De onwettige patrouilles van schepen
langs de kust van de democratische re
publiek Vietnam, de militaire demonstra
ties en de uitlokking van incidenten in
dat gebied moeten ophouden", zo stond
in de verklaring te lezen. Een woord
voerder van het Amerikaanse ministerie
van buitenlandse zaken deelde later mee,
dat de verklaring niets verandert aan het
Amerikaanse besluit om de patrouille
vaarten van de zevende vloot Voort te
zetten.
Versjes, verhaaltjes, tekeningen
ik heb deze week weer teveel ont
vangen om op te noemen. Enkele
inzendertjes kan ik weer blij maken
door hun werkstukje af te drukken
in onze Kleine Stem De anderen ko
men een volgende keer weer eens aan
de beurt.
Wel wil ik jullie vragen toch voor
al duidelijk je naam en adres en ook
je leeftijd te vermelden als je me iets
stuurt. Dikwijls ontvang ik hele mooie
tekeningen of verhaaltjes, waaronder
geen naam staat. Die kan ik dan ook
niet plaatsen. Van de jongens en
meisjes, die iets ingestuurd hebben,
dat ik niet heb geplaatst deze week,
verdienen er wel een paar extra ge
noemd te worden. Ria Voesenek van
de Raamschoorseweg in Breda heeft
ons een mooie balpentekening ge
stuurd met bloemen en een molen.
Ria is pas zes jaar, maar ze kan al
heel aardig tekenen. Marianneke Ne
lemans uit de St.-Janstraat in Hoeven
heeft ook erg haar best gedaan op
een tekening. Marianneke heeft aller
lei dieren uitgebeeld en ook een boer
die de kippen voert. Leuk hoor Ma
rian! Ook een paar kinderen, die een
verhaaltje of een versje hebben ge
schreven verdienen een complimentje
Joca Lambregts uit de Pr. Hendrik
straat 161 in Breda maakte een leuke
„Omgekeerde wereld". Romy Harma-
nus (Pastoor Dirvenstraat 4) in Don
gen schreef een lanp; verhaal, dat
,,Dal van de vrede" heet. Het was erg
mooi Romy. Jammer, dat onze Kleine
Stem al vol was,
JOSé.
HELMA HENDRIKSE
Bootstraat 26, Leur
Welke deuren gaan niet open?
Welke bel zit niet aan de voordeur?
Welke schuit vaart niet?
Welke muggen steken niet?
Van welke borden kan je niet eten?
Met welke draad kan je niet naaien?
Soms is hij zwart soms is hij rood,
soms blauw en anders grijs als lood?
Met welke munt kun je niet betalen?
Welke traan gaat in je hoofd en
niet er uit?
Hoe schrijft men droog gras met vier
letters?
Welke man leeft niet?
Welke levende haan kraait nooit?
Op welk huis staat geen schoorsteen?
Welk brood eet men niet op?
Welk kuiken kan praten?
Welke pijp kan vader niet roken?
Oplossingen: 1 Deuren die op slot zijn;
2 oorbellen; 3 een beschuit; 4 dode en
vliegende muggen; 5 van lege borden
en schoolborden; 6 met prikkeldraad; 7
de lucht; 8 pepe-munt; 9 levertraan; 10
hooi; 11 een sneeuwman- 12 sprinkhaan;
13 slakkehuis; 14 kattenbrood; 15 uils
kuiken; 16 regenpijp.
RENé BASTIAANSEN
Beeksestraat 15, Prinsenbeek
Over het land van de Witte
Bergen regeerde een oude koning.
Hij was wijs en vredelievend en
daarom was er in dat land nooit
oorlog. Hiermee was iedereen op
perbest tevreden, behalve de sol
daten. Want wat is er voor een
soldaat in zo'n land te beleven?
Zij lazen boeken, schreven brie
ven, vertelden hun kinderen ver
halen en leerden ze sommen ma
ken. Maar is dat nu een soldaten
leven? Ze hoefden nooit bang te
zijn dat een vijand binnen zou val
len want het werd omringd door
hoge bergen met witte toppen,
die moeilijk te beklimmen waren.
Zelfs de oudste mensen konden
zich niet herinneren dat ooit ie
mand over die bergen was ge
trokken.
Drie mensen begonnen zich ontevre
den te voelen met dit gemakkelijke le
ven: een sergeant, een korporaal en
een gewoon soldaat. Zij waren nog jong
en avontuurlijk en zij verveelden zich
verschrikkelijk. Zij waren nog niet ge
trouwd en konden dan ook nog geen
verhalen vertellen aan hun kinderen,
of ze sommen leren maken.
Op een dag besloten zij de wijde we-i De stoldaat stond telkens stil om naai
reld in te trekken bloemen te kijken en naar vogels tc
,Ik ga er op uit om rijk te worden", luisteren en dan dacht hij aan het
zei de sergeant meisje van zijn dromen.
.,Ik wil avonturen beleven", zei de
korporaal.
,,Ik ga het meisje van mijn dromen
zoeken" zei de soldaat.
Zij pakten hun kleren in een bundel
tje, hingen het aan een stok over de
schouder en namen afscheid van familie
en vrienden.
Zij liepen over velden en wegen, trok
ken over beken en rivieren. Zij floten en
zongen en maakten grappen, totdat zij
aan de witte bergen kwamen. Nu kon
den zij niet langer fluiten en zingen
want zij kwamen al bijna adem te kort
om te kunnen klimmen. En grappen
maken deden ze ook niet meer, want
zij hadden te veel moeite om te zien
waar ze hun voeten moesten zetten.
De drie jongemannen klauterden ach
ter elkaar naar boven. De sergeant
was het ijverigst en al gauw was hij
de twee anderen een eindje vooruit. „Ik
ga wel alleen verder", riep hij zijn
vrienden toe, „want ik wil gauw veel
geld bij elkaar zien!" En hij verdween
achter een rots. De korporaal had niet
zoveel haast want hij verlangde alleen
maar naar avonturen. En die kon hij
misschien ook wel in de bergen beleven
Maar de soldaat was hem toch te lang-
zaem. ,,Er gebeurt nog steeds niets
avontuurlijks", riep hij naar de soldaat
die stond te dromen. „Ik loop maar eens
wat door. Tot ziens!" en hij verdween
achter de bergkam.
A Anneke die mag er zijn
B zijn de Beatles, die schreeuwen fijn
C Cliff, die zingt heel graag
D Dorus. die is wat traag
E Elvis,'een fijne vent
F Freddy, die je misschien niet kent
G Gonny, die moet nog naar school
H Harry die lap ik aan mijn zool
I Imca Marina, met mooi blond haar
J Johnny, met ,,Och was ik maar"
K zijn de Kilima Hawaiians, daar weet
ik niets van
L Louis Neefs die van Brugge
naar Gent zingen kan
M een letter, waar ik geen naam
voor weet
N Nina, die heeft een man die
Frederik heet
O Olga Lowina met haar lied van
Tirol
P Peter Kraus, een teenageridool
Q een letter die ben ik vergeten
R Ria Valk. dat moet je toch weten
S Siw Malnikwist met Charlie
stuurde me bloemen'
T Trea Dobbs, met „Cassanova
baciami", om er maar een te noemen
U Uber den wolken ist Sonneschein
V Vico Torriani, met In einer
kleinen Konditorei
W Willy Alberti, die heeft talent
X =3 Xavier, die is nog niet bekend
Y You're a Sweethart, van Dinah
Washington
Z ZZ en de Maskers, ik wou dat ik
zo spelen kon,
ANDRé ELEGEERT (10 jaar)
Schoolstraat 12, Koewacht
BETTY VINKEN (10 jaar)
Vondelstraat 38, Breda
De Zwitserse ingenieur Karl Karpf
heeft een filterinstallatie ontwor
pen, welke de schadelijke uitlaat
gassen met 95 pet. kan beperken.
De installatie kost ongeveer 250
gulden. Het filter, dat op een ba
sis van actieve kool werkt, moet
tweemaal per jaar vervangen wor
den. De kosten hieruan bedragen
f 3,59.
NEW YORK Een 17-jarige amateur-
bokser met een lang strafblad heeft be
kend de aanranding met moord op een
81-jarige weduwe en een 38-jarige on
getrouwde onderwijzeres te hebben ge
pleegd.
De verdachte, Anthony Spencer, werd
in zijn flat in de Bronx gearresteerd op
aanwijzingen van een ander slachtoffer
dat hem op straat had herkend. De 22-
jarige huisvrouw zei dat Spencer haar
verleden maand in de lift van het door
haar bewoonde flatgebouw had aange
rand.
Volgens de politie heeft Spencer ook
deze misdaad bekend, alsmede de wurg-
moord op mevr. Mary Payne op de avond
van Laborday en op Charlotte Lipsik,
die hij op 30 mei in een lift had gesla
gen en zeven messteken toegebracht.
Vinden jullie deze aap niet leuk?
HU werd ons gestuurd door een jon
getje of meisje, die (dat) vergat zijn
(haar) naam op te geven. We vonden
de aap tóch een plaatsje waard.
Het gaat avond worden. De duisternis
valt. Nu is het helmaal donker. De men
sen zitten naar de televisie te kijken.
Plotseling worden zij opgeschrikt door
een knal uit het bos rond het dorp. Al
weer die stroper?" zeggen de mensen
tegen elkaar. Ook Bram heeft de knal
gehoord. Als hij die stroper maar eens
kon vangen, 's Anderendaags na school
tijd spreekt hij met Jan, zijn vriendje, af
om 's avonds naar het bos te gaan. Om
negen uur gaan ze op weg. Ze gaan
achter een paar struiken liggen en hou
den zich doodstil. Om half tien precies
komt er iemand aan. Het is de stroper.
Hij heeft een groot geweer bij zich. Een
eind voorbij de jongens gaat hij in een
hut op de loer liggen. Daar komt een
ree aan. De stroper legt aan en schiet
het beestje neer. Hij pakt het vlug op
en loopt dan hard weg. De jongens vol
gen de man tot zijn huis toe. Zijn huis
staat even buiten het bos. Jan en Bram
lopen hard naar de politie Daar aange
komen vertellen ze vlug het hele verhaal
De politie gaat met hen mee naar de
stroper. Daar aangekomen arresteert hij
hem. De ree ligt nog op de grond. Dat
is het bewijs. Jan en Bram krijgen ieder
een beloning.
MONNIE ZAGERS
Ostaayensebaan 4a, Achtmaal
De regen en de zon
Die zweefden boven het balkon
En de regen zei tegen de zon
Je mag zoveel niet schijnen
Iedereen doet dicht zijn gordijnen
Wat scheelt me dat
yan jou wordt ik nat
wat geeft me dat, ze kat.
Ik zal eens achter je lopen
Al op mijn regenpoten
Je kan me toch niet krijgen
Al moet ik nog zo hijgen
Zeg, loop je nog niet heen
Je krijgt me toch niet alleen
Al loop ik mij zo moe
Je moet wat harder lopen, toe.
IN DE STAD
In de stad van Lariehouw
was eens een vrouw
En die vrouw die vatte kou
Net als ze niets anders wou
La va havoe hé
Gelukkig het viel nog mee.
De man die lag in het ziekenhuis
en het was niet helemaal met hem i«
Hij had een spinazieziekte
De dokter gaf een spuit en priekte
La va loe voe hé
Gelukkig viel het nog mee.
MARIëTTE ELEGEERT (11 j_r)
Schoolstraat 12. Koewacht
'I*
Zo kwam de sergeant het eer«t in
het land achter de Witte Bergen aan.
Het was een lieflijk land met zacht-
golvende heuvels en groene dalen. Al
dadelijk zag hij in de verte een schitte
rend paleis liggen. ,,Het is al bijna don
ker en ik ben erg moe", dacht de ser
geant. ,,Maar ik heb zo'n verschrikke
lijke honger, dat ik maar meteen dooi
loop naar dat rijke paleis".
Toen hij bij de poort kwam vroeg
hij de schildwacht verlof om naar bin
nen te gaan en wat uit te rusten en tc
eten. Terwijl zij aan het praten warei
kwam een gesluierd meisje nieuwsgie
rig aangelopen. De poortwachter groet
te haar eerbiedig en toen zij hoorde
wat de sergeant te vragen had zei ze:
„Natuurlijk, komt u maar binnen. Ik
hoop dat u mooie verhalen kunt vertel
len want de mensen zeggen dat soldaten
en zeelui prachtige geschiedenissej
kennen en daar houd ik zo van".
De sergeant volgde haar naar binnen
en zijn ogen knipperden van de pracht
die hij om zich heen zag. Het meisje
bracht hem in een grote zaal, die met
honderden kaarsen was verlicht, want
buiten was het intussen donker gewor
den.
„Kom hier bij me aan tafel zitten",
zei ze vriendelijk, „Dadelijk wordt mijn
avondmaal opgediend, u zult wel honge
rig zijn".
Al gauw kwamen de dienaren met
schalen en schotels vol van de verruk
kelijkste gerechten. Toen zei het meis
je: „Het is in dit land de gewoonte
om te eten zonder licht. Kies daarom
een schotel die u het best bevalt en
zet hem voor u, dan kunt u zich be
dienen zonder licht". De sergeant deed
wat hem gevraagd was Daarna bliezen
de dienaren alle kaarsen uit op één na
en verlieten de zaal. Het meisje legde
haar sluier af en als de sergeant zou
hebben gekeken dan had hij gezien dat
zij het mooiste meisje van de wereld
was. Maar hij had zo'n honger dat hij
niet op of om keek.
Juist toen hij de eerste hap in zijn
mond wou steken, stampte het meisje
met haar kleine voet p de grond. Öp
hetzelfde ogenblik stormden twee 'offi
cieren van de wacht naar binnen.
Neem hem gevangen" zei het meis
je, „maar geef hem genoeg te eten
van het gerecht dat hij heeft uitge
kozen".
- -
De volgende avond kwam de korporaal
bij de paleispoort aan. En er gebeurde
precies hetzelfde. Ook hij werd in de
gevangenis gestopt, maar hij kreeg
meer dan genoeg te eten om zijn honger
te stillen.
Op de derde dag kwam de soldaat.
Hij had het langst over de tocht ge
daan en was verzwakt van vermoeid
heid en honger.
Kom binnen", zei het meisje, „u
bent een soldaat en de mensen zeggen
dat soldaten en zeelui zulke mooie ver
halen vertellen en daa- houd ik zo van.
Maar u zult wel honger hebben. Laat
ons eerst aan tafel gaan" en zei leidde
de soldaat naar de zaal die met kaar
sen was verlicht.
Het duurde een hele poos voor de
dienaren met de schalen en schotels
kwamen. De soldaat viel bijna flauw
van de honger maar hij hield zich dap
per. Eindelijk, daar kwam het maal, de
geuren zweefden de jongeman al tege
moet.
„Het is de gewoonte van dit land te
eten zonder licht", zei het meisje.
„Neem een schotel die u bevalt zodat
u gemakkelijk kunt eten in het donker"
Toen blizen de dienaren de kaarsen uit
op één na, en verlieten de zaal.
Het meisje legde haar sluier af en
de ene overgebleven kaars gaf haar
haren een stralenkrans, maakten haar
ogen glanzend en liet haar mond lijken
op een donkere bloem. De soldaat keek
naar haar en vergat alles in de wereld
Hij schoof zijn stoel achteruit, boog voor
de prinses en kuste haar hand. „Uw
spijzen zijn verrukkelijk", zei hij,
maar ik zou voor altijd op water en
brood willen leven als u tegenover mij
zou zitten, want u bent het meisje van
mijn dromen".
„Dat is de mooiste vertelling dJe ik
ooit gehoord heb", verzuchtte het meisje.
Zij stampte met haar kleine voet op
de grond en vroeg om licht. Toen wer
den alle kaarsen weer aangestoken en
het meisje ging naast de soldaat zitten
en zij aten en spraken lang met elkaar.
Het meisje vroeg waar de soldaat van
daan kwam en wat hij zoal geleerd
had. En toen zij bemerkte hoe goed de
wijze koning van de Witte Bergen zijn
jongemannen laat opvoeden, was zij
heel tevreden. De soldaat vroeg: „Mag
ik ook weten waar u vandaan komt en
wat u geleerd hebt?"
„Zeker", zei het meisje. „Ik ben de
dochter van de koning van de Groene
Dalen. Mijn broer wordt de koning.
Maar ik heb tuinieren geleerd en zin
gen en koken en dichten. Ik woon hier
in mijn paleis en ik mag worden wat
ik wil".
„Wat wilt u worden?" vroeg de sol
daat.
„Ik wil graag het meisje van iemands
dromen worden", antwoordde zij blo
zend.
- -
Op de huwelijksdag van de prinses en
de soldaat werden de sergeant en de
korporaal uit de gevangenis bevrijd Zij
zagen er dik en rond uit, want z(j had
den elke dag hun lievelingsgerecht ge
kregen.
..Ik heb avonturen genoeg beleefd",
zei de korporaal. ,,Ik ga onze vriend de
soldaat vragen of hij een goed woordje
wil doen bij de koning die nu zijn
schoonvader is. Dit lijkt me een land
waar wel eens een vijand kan binnen
vallen en dan komt een flinke korporaal
goed te pas"
„Je hebt gelijk", zei de sergeant Ik
ga met je mee. Rijk worden is niét'zo
gemakkelijk als ik dacht. Maar de ko
ning hier lijkt me een rijke vorst. Ik
zou graag op zijn geld willen passen,
voor het geval er eens een vijand komt
binnenvallen. En dan komt een flinke
sergeant goed te pas".
.P® soldaat deed een goed woordje
»i'Lde ^onlng en 20 haclden zjj aan het
fangd hadden! W"r Z* eens n"r v«r"
A. MacGIDLAVRY