mam i
mes
I io
Vernieuwer onder de
katholieken van Amerika
KARDINAAL CUSHING
het behoud van uw haar
STILBÉPAN
Het nieuwe huis
he?
ilijst op
De droom
Kersen in
de winter
WEER NAAR SCHOOL
h
V
De Kleine Stem
sa st'
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 16 SEPTEMBER 1964
Conservatieven
zijn
Bezorgdheid
Nog veel verder
U kunt niét meer (en niet minder) doen voor
uw haar dan het dagelijks verzorgen met
Stilbépan. Het tonicum dat haaruitval effec
tief stopt. De haarcream die beslist geen
kalkroos veroorzaakt. De shampoo (4 soor
ten!) voor elk haartype. Stilbépan èn uw
goede zorgen zijn het behoud van uw haar.
BESTE JONGENS
EN MEISJES
Kruiswoordpuzzel
Spoken op het
kasteel
EEN RIJMPJE
MET DE BUS
NAAR
ANTWERPEN
Een zusje bij
EI £31
ES
hfTrl
a [23
lfk^~
k";
Hierlangs uitknlpp,
ouis, Europe I, Droit-
Hilversum I en II,
ssel I en II)
laco, Vaticaan, Tanger)
versum 1 en II en t.z.t.
idse programma)
iia s
laten en/of magnetische
140
4)441
(Van een onzer verslaggevers)
Ook door de Katholieke Kerk in de Verenigde Staten slaat een
golf van vernieuwing. Hij wordt gedragen door bisschoppen, priesters,
seminaristen en religieuzen. Zijn drijfkracht is een kleine groep van
academisch gevormde leken, die wel de essentie van het geloof aan
vaarden, maar een vraagteken zetten bij heel veel gedragsregels, die
moraaltheologen uit dit geloof hebben afgeleid. Voor hen is de Kerk
niet een juridische instelling, maar „het volk van God". Zij komen
heftig in verzet tegen bepaalde vormen van ontrouw aan het christen
dom zoals rassendiscriminatie en politiek opportunisme, ook al worden
deze door priesters en bisschoppen door de vingers gezien. Aldus het
weekblad Time in een artikel dat vooral gewijd is aan de persoon van
Richard James Cardinal Cushing, wiens portret op de voorpagina
prijkt. En die wordt geïntroduceerd als „de onwaarschijnlijke kardi
naal".
Natuurlijk zijn er in het Amerikaanse
katholicisme ook conservatieve krach
ten aan het werk. In hun kringen hoort
men nog al eens het verwijt, dat de
Kerk nard op weg is protestant te wor
den. Volgens Time behoren de meeste
Amerikaanse bisschoppen tot deze rich
ting, met dien verstande dat de situa
tie van diocees tot diocees nogal ver
schilt Kardinaal Mclntyre van Los An
geles' is openlijk voorstander van de
status quo. Spellman van New York
voelt niets voor „verandering om de
verandering" en in zijn ogen zijn de
meeste veranderingen niet meer dan
dat. Kardinaal Meyer van Chicago wordt
aldus nog steeds Time beschouwd
als een gematigde figuur van het mid
den. voorstander van vernieuwingen op
liturgisch gebied. Ritter van St.-Louis
heeft de naam uitgesproken progressief
te zijn. Maar de grootste voorstander
van een grondig aggiornamento is Cush
ing van Boston.
Hij is dat warempel niet altijd geweest.
In 1048 sloeg hij nog alarm, omdat hij
de Kerk bedreigd zag door 'n „samen
zwering van geboortenbeperkers,
vruchtafdrijvers en euthanasisten". Een
jaar later karakteriseerde hij een be
paalde protestantse groepering, die
scheiding van Kerk en Staat wilde,
maar liefst als een „meer verfijnde
vorm van de Ku Klux Klan". En van
de niet-confessionele universiteiten zei
hij: Er zijn maar al te veel voorbeel
den van katholieke studenten die aan
deze instellingen hun geloof en hun Ame
rikanisme verloren hebben."
Wat Cushing uit deze verdedigende
houding heeft bevrijd, is zijn pastorale
bezorgdheid. En misschien ook wel het
contact met een figuur als paus Jo
hannes waarmee Cushing zich altijd
verwant heeft gevoeld. Zoals bekend
woonde hij de beide eerste zittingen
van et Concilie meer zeer gedeeltelijk
bij (hij keerde naa de States teug
omdat hij geen latijn verstond"), maar
de geest van het Concilie heeft hij als
weinig anderen in zich opgenomen. Hij
proefde als het ware. wat paus Johan
nes wilde. Zelf zei hij: ,,Dat is de eni
ge man geweest, die mij ooit begrepen
heeft; en ik begrijp mezelf niet eens".
Cushing heeft een hartgrondige afkeer
van alles, wat naar juridisme en lega
lisme ruikt. Hij stoot meteen door naar
de kern van het geloof. En bovendien
is hij een man van de praktijk. Voor
stander van liturgievernieuwing en van
een modern lekenapostolaat. Tot le
ken, die hij aan het werk wil hebben,
zegt hij op de man af: „U moet het
doen. Als u het niet doet wie moet ik
dan vragen? Kijk eens naar het brand
hout dat ik in mijn clergé heb".
Cushing is een groot voorstander van
vrijheid in de KeTk. Hij heeft dr. John
Rock stilletjes zijn gang laten gaan
met zijn propaganda voor de pil. Hij liet
Hans Kung naar Boston komen. Hij
heeft zich openlijk tegen de Index ver
klaard. En ook de belofte, die niet-ka-
tholieken in geval van een gemengd
huwelijk moeten doen zou hij maar lie
ver laten vallen. Zijn oecumenische ge
zindheid heeft hij onder andere getoond
door geld in te zamelen voor niet-katho-
lieke kerken en door een plan op te
zetten voor oprichting van een oecu
menische studiecentrum in Boston.
Maar het meest is hij toch bekend om
de hartveroverende, enigszins ruwe
manier, waarop hij mensen van aller
lei rang en stapd weet aan te spre
ken vanaf de president der Verenigde
Staten tot aan de vuilnisman, die aan
de deur komt. Op een toernee door Peru
hij moest een kerk inzegenen in een
der achterbuurten van Lima sprak
hij de aanwezigen als volgt toe: „Aan
gezien jullie in een landbouwstreek woont
weten jullie naar ik aanneem wat
een ezel is. We lezen in het Nieuwe
Testament, 'dat Onze-Lieve-Heer in tri
omf Jeruzalem binnenreed op een ezel.
Vandaag rijdt de Heer op een andere
ezel. En dat ben ik". Bij zijn bezoek
aan een weeshuis deelde hij hele ber
gen ijsjes uit aan de kinderen en liet
een paar meisjes giechelen door te zeg
gen: „Als je ooit een miljonair mocht
trouwen, stel hem dan aan mij voor".
Cushing heeft namelijk altijd geld no
dig. En hij weet eraan te komen. Men
zegt maar wie zal het precies kunnen
vertellen dat hij per dag zo'n 20.000
dollar door zijn handen laat gaan.
Eens moet hij een delegatie van de
Newyorkse politie, die bij hem op be
zoek was. in vol ornaat een café heb
ben binnèngeloodst en een rondje bier
voor al zijn gasten hebben besteld. En
toen hij te Gloucester de vissersvloot
had gezegend, klom hij aan boord van
een der schepen en vroeg de kapitein
hem naar Boston te zeilen. Soms als hij
met een groep zusters de kermis of het
lunapark bezoekt, koopt hij voor alle
maal een paar ,,candy-kisses" (een
soort snoepgoed) en zegt er dan zonder
enige schaamte bij: Het zijn de enige
kussen, die je ooit zult krijgen". Kort
om een ongelofelijke man. Een onwaar
schijnlijke kardinaal. Die altijd weer iets
nieuws weet te vinden. Toen hij voor
een dame eens op een kaartje had ge
schreven „Love, blessings and prayer
ful mementos" was zijn commentaar
achteraf: „Ik weet niet. of ik u mijn
liefde wel kan geven. Hij is aardig af
gedragen."
Deze manier van doen spreekt de
Amerikanen aan. Ze houden van deze
benadering recht op en neer. Omdat ze
weten dat de kardinaal het hart op de
rechte plaats draagt. Zijn preken zijn
verschrikkelijk lang en niet om aan te
horen: boze tongen zeggen, dat sommi
ge biechtvaders het luisteren naar een
van die preken als penitentie aan hun
biechtelingen opleggen. Maar zijn kor
te gezegden treffen bijna altijd de roos.
Zo vertelt hij graag wat hem is over
komen toen hij geroepen werd bij een
ongeluk op straat. Hij vroeg aan de man
die gewond op het wegdek lag: ..Ge
looft u in God de Vader, God de Zoon
en God de Heilige Geest?" Waarop de
man antwoordde: „Eerwaarde, ik lig
hier dood te gaan en u valt me lastig
met raadsels".
Cushing is ongetwijfeld een man, die
de Kerk bij deze tijd wil aanpassen.
Toch gaat hij volgens velen niet ver
genoeg. Hij heeft de nieuwe geest te
pakken", zei een geschiedenis-prof uit
Pittsburg, „maar ik vraag me af, of
hij zich realiseert dat het hele proces
nog een stuk verder zal moeten gaan."
En daarmee is dan volgens Time be
doeld: aanvaarden van gehuwde dia
kens, verkiezing van de bisschop door
de leken, dragen van gewone burgerkle
ding door alle geestelijken, afschaffing
van het ring-kussen en andere feodale
gebruiken, het recht van katholieken om
een gemengd huwelijk te sluiten voor
de dominee en het vinden van een op
lossing voor het vraagstuk van de ge
boorteregeling.
Het artikel in Time besluit met een
korte karakteristiek van Cushings be
tekenis voor de Kerk van Amerika. „Hij
verdient geen krediet en hij krijgt dat
ook niet als oorspronkelijke denker,
revolutionoir, theoloog, theoreticus of
vernieuwer. Maar hij vertegenwoordigt
de oudere groep die intuitief voelt,
waar het op aan komt en die zich van
harte achter de vernieuwing heeft ge
steld enkel en alleen omdat dat juist
leek."
(Advertentie)
KARDINAAL CUSHING
SJEMEN
UIER zijn we weer met een afleve-
ring van jullie „Kleine Stem".
Wat hebben jullie weer mooie teke
ningen gemaakt en fijne verhaaltjes
geschreven zeg. Prachtig. Ik zou ze
graag allemaal in de krant plaatsen
maar jullie begrijpen natuurlijk wel
dat we niet zoveel ruimte hebben.
Daarom moet ik er steeds een paar
uitkiezen die in de krant mogen.
Maar ook bij de tekeningen en ver
haaltjes die niet in De Kleine Stem
geplaatst worden waren deze keer
hele mooie. Zo hebben we leuke teke
ningen gekregen van Paul Nonneman
uit Sluiskil, van R. Hermans uit Don
gen (heb je die zelf gemaakt?) van
An ja v.d. Logt uit Breda, van J os
Stoop uit Breda, van Marian de Wijs
uit Moe2*dijk en haar zusje Rina de
Wijs, "hele leuke Beatles van Marie-
Louise Kint uit Clinge, een fijne
paddestoel van Annie Vissers uit Bre
da en een schaapskooi en een molen
van een jongetje van zes jaar. Japie
Runhaar, dat helemaal in Bussum
woont. Weten jullie waar dat ligt?
Uit Bavel hebben we een leuk ver
haal gehad met tekeningen over een
schoolreis naar Antwerpen. Erg leuk
hoor. Het is gemaakt door Lilly Blok
dijk en Els van Bavel. Wat hebben
jullie je best gedaan zeg!
Tot ziens allemaal en ga maar gauw
een tekening op eenverhaaltje ma
ken. Misschien kan ik het de volgen
de keer in De Kleine Stem plaatsen.
Daaaaag...,
JOSe
De grote vakantie is weer voorbij,
nu gaan we weer fijn naar school om
negen uur begint hij en om twaalf
uur is hij uit. Om kwart over een be
gint hij weer en om half vier is hij
uit. Dan kunnen we weer fijn spelen
of eerst huiswerk maken en tafels
leren en weer maar goed ons best
doen voor ons rapport.
We hebben ook weeral vertellen ge
had en tekenen ook, naar natuurlijk
ook rekenen en taal al vinden we dat
niet zo leuk maar we doen er toch
ons best op. Gymnastiek vinden we
Dok heel prettig. Lezen vinden we ook
heel fijn, want soms staan er van die
mooie verhalen in ons boekje. Nu gaan
we ons huiswerk maar gauw maken.
Dag lieve José en de groeten van
JOHAN EN MAGDA DE POORTER
Sasput o 46
Schoondijke
Marlies Burm
Hulsterloostraat 84
Nieuw.-Namen (10 jaar)
Elisabeth van Gestel
Slingerweg 3 0
Breda
-
1*
<S
i
i
i
i
1. Bekende voetbalploeg in Nederland
2. Eetgerei
3. Daar zit je eten in
4. Watervogel
5. Einde van een gebed
6. Gebruikt een schilder
7. Receptenlijst bij een feest
8. Stilstaand beeld of portret.
9. Melige vrucht
10. Kledingstuk voor meisjes.
OPLOSSING
y[m£ "ot
raad g
oio,* 8
nuap\[ 'i
'9
uauiy 'Q
puaa
PJOH "8
'Z
xeCy T
Zelf verzonnen en gemaakt door
ANNIE DE WIJS
Koning Haakonstraat 4
Moerdijk.
Tj^RED en Ben waren beiden 11 jaar.
Ze woonden buiten het (dorp.
Het waren goede vrienden. Ze woon
den buiten het dorp. Om bij de twee
huizen te komen moest je over een
landweggetje dat langs een oud onbe
woond kasteel leidde. Ze reden over
het landweggetje naar huis. Ze kwa
men van het verjaarspartijtje van Bob
Vriens vandaan. Vanuit de richting
van het dorp kwamen tien slagen.
„Tien uur", zei Fred. Zwijgend reden
ze verder. Ze reden nu langs het kas
teel. Plotseling slaakte Fred een gil.
„Kijk" riep hij „bij die toren". Ben
zag het nu ook. „Help, een spook!"
riep Rij. „Stil zijn" zei Fred. Ze
stapten van hun fietsen af. Daar stond
een witte gedaante. Naast die ge
daante rezen ineens twee zwarte spo
ken op. Ben en Fred beefden van
schrik en angst. Ben zei „Ik dacht
dat er geen spoken bestonden" „dat
dacht ik ook", zei Fred. Toen begon
het witte spook te gillen. Het leek op
het huilen van een wolf. Ineens gilde
het spook niet meer. Alles was stil.
Een gerinkel van glasscherven en
alle drie de spoken waren weg. Vlie
gensvlug reden Fred en Ben naar huis
waar ze alles vertelden.
TJe vader van Ben geloofde er niks
van. De vader van Fred echter
was nogal bijgelovig en geloofde het
meteen net als de beide moeders. Op
school, de volgende dag vertelden ze
alles. Een dag erna wist heel het dorp
wat de jongens hadden beleefd. Drie
politieagenten gingen een onderzoek
instellen. Ze klommen in de toren die
Fred en Ben aanwezen. Tien slagen
kwamen uit de richting van het dorp
en even daarna gebeurde hetzelfde
als bij Fred en Ben. De agenten spron
gen uit hun schuilplaats en grepen de
zogenaamde spoken. Het waren drie
dieven die hun buit verstopten in
het kasteel. Ze wilden niet dat er ie
mand in die buurt van het kasteel
kwam want die zou de buit ontdekken
en daarom gingen ze spoken. Ze wer
den naar het politiebureau gebracht
waar ze alles uitvoerig moesten ver
tellen. Vier weken later werden ze
door de rechter tot vijf jaar gevange
nisstraf veroordeeld*
Hans v.d. Wiel (11 jaar)
Dr. Arienspleinll
Kaatsheuvel
Elisabeth Badura
Mastbosstraat 8b
Breda (8 jaar)
Boeren en boerinnetjes
die lopen in de rij
en de hobbelpaardjes
staan hier zij aan zij.
Bos en wij de elfjes
dansen in de maat
Fien loopt in de regen
met Mientje over de straat.
Laat de popjes maar dansen
ik wens je veel plezier.
LI A SNOEIJS
Rozenlaaji 35
Breda
Eindelijk was het woensdag 19 au
gustus. We zouden die dag om half
acht naar Antwerpen gaan. We gin
gen met de bus. We waren met ze
ventien van de familie (wij er bij ge
teld natuurlijk). Eerst gingen wij nog
naar een paar andere plaatsen om
andere mensen die meegingen.
We gingen langs Nieuw-Namen.
Toen we aan de tunnel kwamen dat
was om kwart over negen. We moes
ten even wachten. De tunnel was 2
km lang en mooi verlicht. Als je
door de tunnel bent, ben je in Ant
werpen. Eerst hebben wij een tijdje
gereden. Om half tien tot half elf zijn
we naar de haven geweest. Om half
elf gingen we naar de bus. De chauf
feur bracht ons voor de dierentuin.
Daar zag je van allerlei dieren. Om
een uur of twaalf gingen we eten.
Dan gingen we weer verder kijken,
's Avonds om kwart voor vijf gingen
we weer naar huis. En zo was er
weer een leuke dag van de vakantie
voorbij.
Marian de Bruyckere (10 jaar)
Oostburgseweg 2
Aardenburg.
Ik wil U wat vertellen,
Wij zijn allen zo blij.
Op vrijdag vier september
Kregen wij er een zusje bij.
Wij noemen haar Corina
't Is toch zo'n kleine pop
De zevende in 't rijtje
Ik hoop dat ze groeit voorspoedig op.
NEL v. d. DRIES
Burg. van Horsighstraat 18,
's Heerenhoek (Zld)
Er was eens een vader en moeder die
heel erg arm waren. Ze hadden maar
een dochtertje. Het heette Roosje, ze
was zeven jaar. Ze hadden maar een
beetje geld om brood te kopen. Op een
dag zei vader ik ga werk zoeken. Va
der was nu weg. Nu was moeder maar
alleen thuis met Roosje. Moeder dacht
te hopen dat vader werk vind, dan
verdient hij weer wat geld.
Nu was vader al een paar dagen weg.
Vader had een ongeluk gehad en zo
ernstig, kwamen ze vertellen. De dok
ter had het gehoord en ging naar me
vrouw Oomen toe. En hij vertelde
haar dat haai' man een ongeluk had
gehad, en nu is hij dood. Oooooo, wat
erg zei moeder, „nu hebben we geen
vader meer." De dokter ging weer
weg. De burgemeester dacht ik zal
ook eens naar die mevrouw Oomen
gaan. .Mevrouw 't is erg dat uw man
dood is", zei de burgemeester. Daarom
krijg je van mij voor niets een nieuw
huis. „Oooo, wat fijn", zei moeder.
En ik zal ook zorgen dat je dochtertje
naar school mag en wij zorgen voor
geld, dat u verder kunt leven. Ooooo
dank u wel burgemeester, wat ben ik
blij. „Nu ga ik gauw naar huis", zei
de burgemeester. „Dag mevrouw."
„Dag burgemeester." Toen de burge-
Arnieke OIrie
Zandstraat 93
Sas van Gent
meester weg was, vertelde moeder
alles aan Roosje. „Maar dat is fijn",
zei Roosje. „In een nieuw huis."
En toen ze in het nieuwe huis woonde
en Roosje naar school ging leefden ze
nog lang en gelukkig.
ANNIE MAAS
Koolpad 22
Bavel
Het was 'n hete dag geweest: d®
zon ging al onder
Annelies speelde met haar vriendin
nen „Haven Boven"
Om acht uur moest Annelies naar bed
Met dit weer was dit heus geen pret
Ze bad haar avondgebed en
kleedde zich uit
Moeder gaf een zoen op d'r snuit
„T'rusten'' zei ze zacht en ging op
haar zij liggen
Moeder was beneden; Annelies zat
ineens recht en ging wat zingen
„Er was eens, er was eens, heel
lang geleden
In een kabouterland, ver hier
beneden"
Nee dat vond ze te vermoeiend
en probeerde te slapen
Kon ze ook niet, daarom probeerde
ze voor het raam te gapen.
Het was negen uur toen ze
eindelijk in slaap viel
Ze droomde dat ze een kabouter
zag die een kaars vasthield.
„Kom mee" hoorde ze hem zeggen.
„Ik zal het verklappen. Maar wat!?"
Hij opende een deur en daar zag
Annelies een kabouterstad.
„Prachtig" zei ze verbaasd
Niemand daar in het kabouterland
had haast.
Een kabouter spatte met water in
een vijver waar eendjes zwommen
Een andere stond spek te beblommen
Er was een poortje net als een
box voor kleintjes
De zon scheen er fijntjes
De wolken waren blauw en kwamen
boven de groene bomen uit.
Er stond een paddestoelehuisje met
een deurtje en een echte ruit!
Een beekje met een brugje erover
en een mooi gazon
En kanariegeel graan, oh zo mooi
Annelies keek haar ogen uit
„Wat prachtig", zei ze met een
snoezige snuit
Plotseling liep haar wekkertje af en
ze opende haar ogen heel vroom
Toen ze het merkte zei ze: „Wat jam
mer, het was een droom".
Elisabeth van Gestel (15 jaar)
Slingerweg 30
Breda.
Wie leest er niet de Kleine Stem
Zelfs ook t.v.-R.E.M.
Het is een genoegen voor de kinderen
Ze tekenen zelfs mooie vlinderen.
's Woensdags pak ik gauw de krant
En kom ik terecht in dromenland
In dromenland van Kleine Stem
Soms zit ik dan met m'n ogen klem.
Wie wilt er nou niet lezen
Wat wij allemaal aan Kleine Stem
hebben geprezen.
De een een versje de ander 'n gedicht
De derde misschien 'n Beatle gezicht.
Het is te hopen dat Kleine Stem nog
lang zo verder mag gaan.
Wij zijn blij dat José het heeft voort
laten gaan.
Vroeger was 't oom Jan en tante Thea
Sn nu is het JOSE
MARIJKE SIJNESABL
No Een 20
Hoofdplaat.
Rikie v.d. Berg
St.-Jozef straat 2
Teteringen (9 jaar)
Pieter: „Waar ga je naar toe, Jos?"
Jos: „Ik ga kersen plukken in dt
boomgaard van boer Buitelmans".
Pieter: „Maar jongen, het is winter"
Jos: „Wat geeft dat, ik heb toch een
warme trui aan-"
Rene Bastiaansen
Beeksestraat 15
Prinsenbeek.