Een dwergveulen
weegt een pond
STANDBEELD
BLIJFT
„TOPLOOS"
WILHELMS
agbfad
e Stem
e grootste
ant van
abant
Zeeland
BOEKENPLANK
Eerste hulp
bij ongelukken
Argentijnse veefokker verkoopt
levende speelgoedpaardjes
tussen politieke
partijen
„voortbestaan"
ts bedrijf
ïoet na
ling weg
Het bidden
van Gods woord
Irene
Het dagelijks leven in het
oude Griekenland
Tristan en Isolde
EEK De strijd tussen de
rtijen gaat in feite alleen
i het voortbestaan, niet om
ing van de een of de ander,
stelling welke de algemeen
in het N.K.V., drs. Th. Cop-
angspunt nam voor een be-
steeds moeilijker wordt de
liike problemen vanuit een
isie te benaderen. Na jaren
'ek het niet mogelijk in de
Raad van Overleg tot een
katholiek program te ko-
propageren, volgens de heer
nieuw politiek programma
ide zich te bezinnen op de
van een eigen partijvor-
roeg zich af waarom men
iet een politieke studie-
uonen vormen die tracht
veel breder vlak de partij-
or de toekomst te bezien
een impasse bij allen te
er werd gezegd tijdens een
eientie van de Katholieke
ischap in de Partij van de
osterbeek.
De heer P. W. Vis te
sdag de uitbreiding en ver
in de werkplaats van zyn
indels- en installatiebedrijf
als openingsgeschenk een
thuis gekregen. Hij zal na-
bedryf moeten ontruimen,
zal worden afgebroken
ortrekken van de provin-
15 (Den Haag-West—Rot-
van de heer Vis kwam
i 1960, toen de annexatie
iren Schipluidens grondge-
elft een feit werd, onder
Delft te ressorteren. Het
uur belegde in verband
:atie een bijeenkomst voor
lie zo plotseling Delftena-
worden en bij die gelegen-
de heer Vis zijn plannen
ouder van openbare wer-
.ontwikkeling, de heer P.
De wethouder verzekerde
r Vis, dat deze niets had
zijn plannen kon uitvoe-
sprak de heer Vis de zaak
hoofd van de secretarie-
ibare werken en de in-
het bouw- en woningtoe-
ij adviseerden hem zijn
voeren, zo deelde de heer
danks al deze geruststel-
ringen, heeft de heer Vis,
bouw is voltooid, bij deur-
oot opdracht gekregen zijn
trui men.
e van een noodlottig
debroeder
-ETSCHERT
de St.-Paulusabdij
leleerdheid
ijke dienst bjj de
ihtmacht
in het 15e jaar van
10e jaar van zijn H.
m M. Mahler, Abt
984
:ne zullen op woens-
0.30 uur in de kerk
Oosterhout worden
ur de abbatiale Re-
Iragen, gevolgd door
terkerkhof.
e in uw H. Misoffer
ken.
DAGBLAD DE STEM VAN
SEPTEMBER
i. De 582.758 deelnemers
oto van deze week zorgden
f van f 690.313. Voor de eer-
f 125.292 beschikbaar, voor
8.341 en voor de eerste acht
ellingen f 34.171. Zondag-
ch één deelnemer met 13
de uitslagen gemeld. Voorts
leidingen van 12 goede uit-
van de „eerste acht" bin-
Nadat de koop is gesloten neemt het ene paardje afscheid van het andere,
leder paardje brengt de fokker ca. 2400 op.
Geen moeilijkheden met het wekelijkse bad op zaterdag. Er
blijft nog veel ruimte over in de badkuip.
Al zegt de fokker ook dat het paardje sterk is voor zijn grootte, voor het
trekken van dit ouderwetse rijtuig is toch wel een wat groter paard nodig.
Sommige kleine paardjes worden gebruikt voor shows, o.m. uit de tijd van de kolonisten. Deze vier paardjes werden door de Argentijnse fokker
naar Europa gezonden om voorstellingen te geven. Ze moesten o.a. een karretje trekken. De zilveren tuigen en de leren leidsels zijn geheel
aangepast aan de afmetingen van de paardjes.
De protestantse communiteit van Taizé
heeft in de 25 jaren van haar bestaan een
grote bekendheid verworven, ook bij de
katholieken. Want deze vorm van mon
nikenleven is zo oerchrislelijk jeugdig en
fris, dat men door dit krachtige getui
genis getroffen moet worden. Men legt
cr zich o.a. toe op het koorgebed en op
de meditatie van de H. Schrift De schrij
ver van het gepresenteerde boekje is een
monnik van Taizé en het werd vertaald
door een monnik van de Cisterciënzer
abdij te Achel. De beschouwingen gaan
over het lezen, bidden en bemediteren
van Gods Woord in de Bijbel. Zij zijn
uiteraard gebaseerd op de protestantse
visie op de H. Schrift, met name op die
van Calvijn, maar ook worden de grote
geestelijke schrijvers van voor de Her
vorming ruimschoots geciteerd: Augus-
tinus, Hieronymus, Teresia van Avila.
Vanzelfsprekend ademen de ontwikkelde
gedachten min of meer een protestante
geest, maar dat mag de katholieken niet
weerhouden er kennis van te nemen (de
lectuur is niet zo gemakkelijk) in te
gendeel. Want „de meditatie van de
Schrift is een van de gebieden die niet
onder het schisma van de zestiende eeuw
geleden hebben". Het boekje is versche
nen bij „Pax" in Den Haag J.H.
In haar roman La fuente enterrade
(in de Nederlandse vertaling van A. Mas
tenbroek, onder de titel Irene uitgegeven
door Gottmer Haarlem) heeft de Spaanse
schrijfster Carmen de Icaza de zuiver
heid getekend van de knappe jonge
vrouw Irene. Deze Irene, grootgebracht
binnen de ommuring van de Spaanse
aristocratie, heeft een leven geleid, vol
opoffering en leed. Zij meent veilig ge
borgen te zijn in een gelukkig huwelijk
met een beroemd auteur. Maar dan treedt
er een bijna demonische figuur in beider
leven, die niet slechts dat huwelijk in
gevaar brengt, maar die Irene zelfs in
haar geestvermogens raakt. Een toege
wijde jonge arts weet Irene tenslotte
terug te voeren tot het leven binnen haar
eigen gezin en de society. Innerlijk voe
len beiden grote en zuivere genegenheid
voor elkaar, maar kunnen die niet uit
spreken. De echtgenoot van Irene krijgt
daar echter weet van en dan is. er de
schrijfster, die deze roman niet zonder
ontroering brengt tot een schone vol
einding. o 'A 'V
De Fransman Charles Picard heeft een
studie geschreven over het oude Grie
kenland. waarin hij afrekende met de
sprookjes en fantaster ij en, die in de loop
der eeuwen rondom zijn cultuur ont
staan zijn en een hardnekkig leven heb
ben.
Deze studie is verschenen als Spec
trum-pocket en waard een ruime ver
spreiding te genieten. Picard, di blij
kens de flap van de pocket, een man van
groot wetenschappelijk gezag is, vertelt
hierin zonder geleerd-doenerij en zijn
„afrekening" zal voor velen misschien
een desillusie betekenen.
De schrijver heeft definitief willen
breken met een te conventioneel-lyri-
sche instelling ten opzichte van het oude
Hellas. Hij doet zodoende een poging het
leven der oude Grieken menselijker en
eenvoudiger voor te stellen. Naast de
goden en filosofen leefden even goed
Attische geesten, die al te vaak ontsierd
werden door gebreken als wreedheid en
inhaligheid, aldus de auteur. En hij con
stateert, dat dit oude cultuurland het
zijn grote wijsgeren en patriotten altijd
zeer moeilijk heeft gemaakt. Zodoende
moet men zich hoeden voor een overdre
ven optimisme in zijn enthousiasme voor
de klassieken.
Dit is een van de voornaamste con
clusies, die het boekje geeft, nadat Pi
card het maatschappelijk leven in deze
periode in een groot aantal niet te lange
hoofdstukken rustig heeft beschreven en
aan een analyse onderworpen.
Van de Franse ridderroman Tristan en
Isolde bestaan twee versies, een van
Thomas, de andere is van Öéroul. Die
van Béroul is de oudste. Van dit ver
haal is ongeveer het middelste gedeelte
voor ons bewaard gebleven. De Frans
man Joseph Bédier (gestorven in 1933)
en behalve historicus ook dichter, heeft
de ontzaglijke taak ondernomen om
(zoals zijn vriend en leermeester Gaston
Paris schrijft in een voorwoord) deze
romp weer te voorzien van hoofd, armen
en benen.
Bédier heeft zich zodoende volkomen
met de geest van de schrijver van het
authentieke stuk moeten vereenzelvigen
en daarna het verhaal van vor enaf aan
gschreven, maar dan geheel in de na-
ieve stijl en dito psychologie der mid
deleeuwen. Dat is een hachelijke en
wonderbaarlijke onderneming geweest,
maar Bédier is erin geslaagd deze op
gave tot een verantwoord einde te bren
gen. Reeds vóór 1940 was de bewonde
ring voor zijn prestatie algemeen.
Dat ongeveer 25 jaar later een Neder
landse uitgave verschijnt in de vertaling
van Marie Loke, maakt dit middeleeuw
se epos van Keltische droefgeestigheid
en Franse gratie ook voor ons gemak
kelijker benaderbaar. Die vertaling is
met de uiterste zorg geschied en een
maal aan het lezen wordt men geheel
opgenomen in de eerlijke maar naieve
sfeer van dit verhaal, dat boeit als een
sprookje.
Het werk is, behalve in pocket-editie,
ook verschenen als luxe-uitgave van de
Wereldbibliotheek.
(Van onze correspondent J. Bouwer)
BONN Met de „kop van Jut"
zijn in West-Duitsland op ker
missen en schutters- en wijnfeesten
nog goede zaken te doen. Met
de kop van (keizer) Wilhelm I
daarentegen niet meer. Dit heb
ben twee kooplieden in Koblenz
moeten ondervinden, die vergeef
se pogingen hadden gedaan om
het beroemde ruitersstandbeeld
van keizer Wilhelm I weer te laten
opstellen, daar waar het vroeger
zovele jaren heeft gestaan, n.l.
aan de ook bij Rijntoeristen zo be
kende „Deutsche Eek", waar de
Moezel in de Rijn stroomt.
De heropstelling van het ruiterstand
beeld is door de lokale autoriteiten ge
weigerd. Zij wilden de kop van Wilhelm,
die in het begin van dit jaar werd te
ruggevonden, niet kopen. Met deze kop
hadden de twee kooplieden gehoopt een
goed zaakje te kunnen maken.
In een brief aan de vereniging van
voorstanders van de weder-opstelling
van het ruiterstandbeeld van keizer
Wilhelm I heeft aldus de Keulse
„Express" de Oberbiirgermeister van
de stad Koblenz, Willi M. Macke de wei
gering van b. Sc w. gemotiveerd: de
stad Koblenz is van plan zich te hou
den aan de wens, die in 1953 de toen
malige president van West-Duitsland, de
inmiddels overleden prof. Theod. Heuss
had geuit, nl. dat het voetstuk van het
Wilhelm-gedenkteken aan de „Deutsche
Eek" als herinnering aan de verdeling
van Duitsland en als waarschuwing aan
toekomstige generaties zo zou blijven
staan d.wz. als steenklomp, zonder
standbeeld erop.
Het voetstuk ls nL thans versierd met
de wapens van de verloren gegane
vroegere Duitse Oostgebiedem Pomme-
ren, Silezië en Oost-Pruisen, die onder
Pools beheer zijn geplaatst en die
als niet alle voortekenen bedriegen
wel voorgoed tot Polen zullen blijven
behoren, wanneer er eenmaal een vre
desverdrag met Duitsland zal zijn ge
sloten. Waar vroeger het ruiterstand
beeld van de keizer stond, staat thans
een vlaggemast met de Westduitse vlag
eraan.
Bij de bezetting van Koblenz door de
Fransen ging het standbeeld in gruzele
menten. Het werd als schroot verkocht.
Merkwaardigerwijs was de kop van
Wilhelm op mysterieuze wijze verdwe
nen. Het heette, dat de een of andere
boer in de omgeving zich er meester
van had gemaakt. In het afgelopen
voorjaar dook de martiale snorrebaard-
kop bij een antiquair op. die het aan de
stad wilde verkopen voor 1335 mark
(koopprijs, plus winst, plus restauratie
kostent. Dat was nog een redelijk aan
bod, waarop de stad misschien zou zijn
ingegaan. Maar door allerlei bemidde
laars steeg de prijs van de Wilhelm-kop
tot 10.000 mark. En zoveel is de kop ook
de stad Koblenz niet meer waard, zelfs
wanneer het mogelijk zou zijn geweest
om het 1.70 meter hoge torso in een
museum onder te brengen.
Misschien, dat de minister voor cul
turele zaken in Mainz de landshoofd-
stad van Rijnland-Pals nog interesse
voor de keizerskop heeft. Indien dat niet
het geval mocht zijn, heeft ook de kop
van Wilhelm alleen nog schrootwaarde
en bij de huidige prijzen bedraagt die
vast en zeker geen 1.335 mark meer.
t 1
"port, 'ii
ïuw;
Ruwe handen houden één van de wondermooie
paardjes vast, zoals die op een grote ranch, even
buiten Buenos Aires, worden gefokt.
(Bijzondere correspondentie)
In de wetenschap wordt veel ge
sproken over het verschijnsel van
het steeds kleiner worden van le
vende wezens in de laatste tien
jaar. Bijzonder grote interesse
wordt daarbij o.m. aan de dag
gelegd voor de prestaties van de
bekende Argentijnse veefokker
Julio Cesar Farabella. Deze Argen
tijn is al tientallen jaren een spe
cialist in het fokken van kleine
soorten paarden. De resultaten van
zijn experimenten zijn te zien op
zijn landerijen, enige tientallen ki
lometers buiten de hoofdstad Bue
nos Aires. Het zijn bijzonder kleine
maar prachtig volgroeide paarden.
Tientallen jaren van onderzoek en
fokken zijn nodig geweest voordat
Farabella en zijn medewerkers hun
doel konden bereiken. Ieder jaar wer
den de paarden kleiner totdat ze nu
nog maar 42,5 cm hoog zijn
De miljonair-fokker zegt, dat de klei
ne paardjes bij hun geboorte slechts
een pond wegen en dat het vier jaar
duurt voordat ze volwassen zijn. Hij
beweert verder, dat de kleine paardjes
in verhouding sterker en gezonder zijn
dan de normale soorten. Ze leven ge
middeld veertig jaar, wat tweemaal
zo lang is als de gemiddelde levens
duur van een gewoon paard.
De lilliput-paardjes zijn ook zeer snel
voor hun grootte. Sommige bereiken
snelheden van wel 80 km per uur.
Omdat de paardjes erg vriendelijk en
speels van aard zijn, zijn ze vooral
erg geliefd bij kinderen.
Farabella verkoopt de paardjes In Ar
gentinië tegen prijzen van ca. ƒ2400
per stuk. Onder de kopers bevond zich
kortgeleden de echtgenote van de
Amerikaanse minister van justitie,
Robert Kennedy. Zij kocht drie van
deze fraaie diertjes voor haar kin
deren.
Hoe ongelooflijk het ook moge lijken, deze paardjes zijn volwassen I Het kleine paard, dat ongeveer 40 cm hoog is, kan
gemakkelijk onder een gewoon paard door lopen. Het lilliput-paardje is even groot als het paard uit de oertijd
Hef komt nogal eens voor, dat men
sen worden geconfronteerd met ge
wonden op de weg. Veelal staat men
dan hulpeloos te kijken naar de slacht
offers. De behoefte om te helpen is er
vaak wel maar de kennis ontbreekt.
In vele gevaüen terecht, durft men
geen hulp te Reden zonder enige ken
nis van eerste hulp bij ongelukken te
hebben. Toch kunnen leken wel een
reddende hand bieden bij ongevallen
waarbij slachtoffers zijn. In de eerste
plaats moet u beschikken over een
steriel snelverband, dat u gewik
keld in een stukje plastic ter bescher
ming bij u kunt dragen. Bloedende
wonden kunnen daar alvast mee wor
den gestelpt. Daarbij van het hoog
ste belang dat u een wond nimmer met
de handen aanraakt, want dat kan in
fectie veroorzaken- Omdat u als leek
niet kunt weten wat een gewonde
mankeert hij kan ook inwendige
verwondingen hebben mag tt hem
nimmer overeind trekken. Laat een
gewonde liggen tot er deskundige
hulp komt. Als er een ongerechtigheid
in de wond zit, blijf daar dan af. Door
iets uit de wond te trekken kunt u
de meest ernstige bloedingen en an
dere complicaties veroorzaken. Als u
merkt dat iemand aan stikken toe is
maak dan de hals vrij van knellende
kleding, open de mond en haal daar
eventueel het kunstgebit uit. Ga nim
mer sjorren aan gebroken of ont
wrichte armen of benen en geef een
verkeersslachtoffer alleen te drinken
als hij de beker zelf kan vasthouden.
Als u zich aan deze vuistregels houdt,
dan kunt u wellicht het leven van een
medemens redden.
