SPORT
Uitputtende wedstrijd in
een magnifiek decor
HEMA
Janus van Breugel heeft
in Zeeland veel geluk!!
Eerste rit voor S Tweede rit voor Perfecte organisatie in Eerste editie een
Wim de Wilde i Coen Visser Terneuzen en Oostburg i daverend succes
55
s «li
Wim de Wilde
Coen Visser
ONTVANGST IN
TERNEUZEN
en
8
Ruimte
Initiatief
Sprint
Schmelz
Het HEMA merk voor de betere cosmetische
artikelen
HAARVERZORGING
GEZICHTSVERZORGING
NAGELVERZORGING
OOG MAKE-UP
LIPSTICKS
ENZ.
65 VESTIGINGEN
3
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 31 AUGUSTUS 1964
3
N|
4
JANUS VAN BREUGEL WORDT WINNAAR
OMLOOP van ZEEUWSCH-VLA ANDEREN"
OOSTBURG-TERNEUZEN. Janus van B'reugel kon zijn
vreugde niet op en huilde
De gebrilde renner uit Zwijndrecht, een trouwe leerling
van pech-ploegleider Rini Roks, stond zondagavond temidden
van een juichende, dansende menigte in Oostburg. Met een
voorsprong van zes seconden had hij de eerste „Omloop van
Zeeuwsch-Vlaanderen" gewonnen. Het was zijn vijfde zege in
dit seizoen, maar zijn grootste. Want deze eerste editie van
deze meer dan driehonderd kilometer lange wedstrijd was
zwaar, op de eerste dag zelfs uitputtend. Daarom was Janus
van Breugel zo gelukkig. Hij bad met een miniem verschil ge
zegevierd over routinier Coen Visser, die wel de slotetappe
naar zich toehaalde, maar iets te kort kwam om de eindzege
te verwerven. Hij had de nieuwe Westbrabantse loconiotiefel
Karei Ley ten geklopt: de renner, die in „Zeeuwsch-Vlaande
ren" zijn niet-uitverkiezing voor Sallanches wilde wreken. Hij
sloeg tempobeulen als Frank Ouwerkerk, Frits Lachterop en
Piet Barendrecht, die zich allemaal hadden getoond. De slag,
die Janus van Breugel uitdeelde, kwam echter vooral neer op
het lioofd van Wim de Wilde, die bijzonder zwak was om
ringd, maar op de eerste dag, in de hel bij Sas van Gent, tot
'n zeldzame hoogte groeide. Deze Wim de Wilde haalde op de
zonnige zondag ook alles uit zijn body, maar hij stond tegen
een overmacht. Hij moest vechten met ongelijke wapens.
Maar hij vocht: hij streed met al zijn middelen. En omdat dit
zo was groeide Janus van Breugel uit tot een groot winnaar:
tot een triomfator, die in deze ronde persoonlijk geschiedenis
bijeenfietste.
Zie voor meer nieuws elders in dit
blad.
riep. Janus van Breugel was een volgen
de demarrant, maar hij kreeg geen ruim
te. Toch wel! Twee kilometer voor de
finish, in de straten van Terneuzen,
sloeg Janus een gat van vijftien meter.
Wim de Wilde ging tussen hem en de
anderen hangen. De beslissing was er.
In de laatste bocht, die de renners
moesten nemen, dook ineens de geel
zwarte trui van Wim de Wilde op. De
jongeman uit Oudelande explodeerde,
voorbij de Zwyndrechtenaar, die zich van
spijt op de knie sloeg. Wim de Wilde werd
als 'n groot triomfator gevierd.Zou hij zich
groot triomfator gevierd. Zou hij zich
in de derde etappe (de tweede etappe,
een ploegentijdrit, telde niet mee voor
het individuele klassement) weten te
handhaven?
De „Omloop van Zeuwsch-Vlaanderen"?
Het spel begon zaterdagmiddag met een
eerste etappe over honderd vijfenzestig
kilometer. Op de Markt van Terneuzen
stelden zich de achtenveertig deelnemers
op. Zij beseften voor een zwaar karwei
te staan, want er blies een ferme zuid
westelijke wind. Het gezelschap zette
zich in beweging en werd na het pas
seren van de bruggen rond Terneuzen
losgelaten. De koers begon en hoe? De
karavaan had nauwelijks vijf kilometer
afgelegd of de eerste coureur loste. Het
was Theo Marcus uit Boschkapelle, een
van de gewestelijke favorieten, die en
kele maanden geleden zóveel indruk
maakte, dat hij werd gekozen voor de
Ronde van Tunesië. Theo kreeg zijn be
nen niet rond, maar hij was niet de
enige, want enkele honderden meters
verder verloor Henk van Koeveringhe
(Schore) contact met het peloton, dat
het tempo opvoerde. De groep begreep,
dat in deze etappe alleen de allersterk-
sten overeind zouden blijven. Lichtge
wicht Leo van Zomeren, een van de jon
geren van Rini Roks, reed een band naar
de eeuwigheid. Zijn ploegleider was er
onmiddellijk bij, maar zou Leo nog ooit
ir. staat zijn de minuut goed te maken,
die hij nu verspeelde? Er vielen meer
slachtoffers. In de achtste kilometer ver
dwenen vier renners uit de leidende
massa. Piet van Dordt, Cees Baars en
Jantje Grim was het nu reeds te mach
tig geworden evenals... Karei Leijten.
De Bredase Karei, een van de favo
rieten voor deze eerste editie van de
„Omloop" fietste somber verder. „Ik heb
krampen," riep hij. „Direct kom ik wel
terug." Hij verdween voorlopig echter
in de achterhoede. Hij kreeg gezelschap
van een andere Bredanaar: een andere
naam, Piet Cooremans,
Stoere Piet. die anderhalve maand te
rug een lelijke val maakte in de „Om
loop van de Kempen" reed spoedig voor
de bumper van de bezemwagen. Vrien
delijke monden nodigden hem uit plaats
te nemen in de auto, maar Cooremans
weigerde een eerste en ook een tweede
maal. „Ik ben hier gekomen om te fiet
sen." zei hij en hij trapte voort tegen de
stevige wind. Op dit moment waren er
nauwelijks vijftien kilometer gedaan. De
kopgroep hield het hoge tempo (rond de
vijfenveertig) vast om meer mannetjes
kwijt te raken Nico Lute schoof uit in
een bocht en brak een wiel. Wim Bra-
venboer reed plat en Piet Zonneveld en
Rien Maliepaard konden de dolle snel
heid, die Wim de Wilde en Coen Visser,
Janus van Breugel en Gaby Minneboo
het peloton oplegden, niet aan. Jantje
Moerdijk en Wim Nieuwendijk waren
nieuwe slachtoffers. Zo ging dat maar
door. Angstig klonk de vraag of deze
eerste etappe een catastrofe ging worden?
Wie zouden deze veldslag wel over
leven? Hoeveel renners zouden terug
keren in Terneuzen'' Plotseling kwam
er rust in het peloton. De circa dertig
renners, die nu in het voorste gelid stre
den, zagen de driestheid van hun daden
in. De wedstrijd kreeg door een vermin
dering van het tempo een meer normaal
aanzien. Het elkaar „afdrogen" was een
half uurtje afgelopen. Karei Leijten en
Nico Lute verschenen terug in de kop.
Koren en kaf waren min of meer van
elkaar gescheiden. De strijd tussen de
sterken, het aftasten van eikaars moge
lijkheden kon beginnen. Het woord was
aan de avonturiers, die een kunststuk
op de kasseien wilden wagen. In de buurt
van Sas van Gent, op een voorhistorisch
stukje weg waren er plotseling twee.
Janus van Breugel. de gebrilde renner
van Rini Roks en Pietje Barendrecht, een
vinnig vechtertje, namen een gedurfd
initiatief. Zij lieten de leidersgroep in de
steek en veroverden in enkele kilometers
een halve minuut. Meer mochten zij niet
nemen. Zij namen het applaus in ont
vangst van de inwoners van Sas van
Gent en Westdorpe. Zij togen de weg op
naar Terneuzen waar enkele duizenden
dames en heren op de been waren om
de doorkomst te zien. Janus en Piet
smaakten niet het genoegen voorop te
blijven. Wim de Wilde, die een grote
wedstrijd wilde rijden, nam het risico
van een krachtenverspilling om de twee
terug te halen. Met Toon Hollemans en
de attente Gaby Minneboo (triomfator
in Chaam!) lag Wim bij het opnieuw uit
gaan van Terneuzen op kop. Zou de
vlucht van dit drietal meer succes heb
ben dan de poging van de intussen ver
dwenen twee? Onaannemelijk was het
niet, want èn Wim de Wilde èn Gaby
Minneboo werden reeds voor het vertrek
gerekend tot de gevaarlijke outsiders.
Het trio, dat aanvankelijk ijverig sa
menwerkte om een redelijke voorsprong
te krijgen en dat tot bijna twee minuten
wegliep, raakte nooit helemaal los uit
de greep van het peloton, dat nog altijd
dertig koppen telde en verloor plotseling
alle zelfvertrouwen. Sluiskil, Westdorpe
en Zuiddorpe zag het drietal met een
royale voorsprong voorbijflitsen. Het
groepje viel echter uit elkaar.
Op een landweggetje zakte Gaby Min
neboo af. Wim de Wilde dacht dat het
maar een grapje was en bleef bij zijn
goede kennis rijden. Toontje Hollemans
stond plotseling alleen. Hij had honderd
en meer meters voor hij het wist. In
een mooie en soepele stijl veroverde hij
de kijkers in Koewacht en Sint Jansteen.
Hij kon niet weten, dat Karei Leijten
zijn aanvankelijke moeilijkheden met
glans had overwonnen en dat het de
Bredanaar was, die deze vluchtpoging on
gedaan wenste te maken. Karei nestelde
zich eerst naast Gaby Minneboo en Wim
de Wilde en greep vervolgens het lei
dende Toontje. Omdat zich dit allemaal
afspeelde op enkele kilometers voor de
ravitaillering in Hulst, arriveerde daar
op de Markt een gesloten peloton van
ongeveer vijfentwintig coureurs.
De renners ontfermden zich over een
zakje „Spar-voedsel" en openden onmid
dellijk nadat zij in de richting van
Kloosterzande verdwenen, de vijandelijk
heden. Het was meer dan de moeite
De daverende sprint in Oostburg.
Coen Viser (links) slaat Frans
Ouwerkerk en Piet Barendrecht
waard. Jongens, die dapper stand hadden
gehouden: knapen, die op een voortref
felijke manier waren teruggekomen, wer
den thans voor de tweede maal in de
achterhoede gedreven. Vergeleken bij wat
thans aan de volgers werd voorgeschoteld,
waren de eerste kilometers maar kinder
spel geweest. Een tiental renners wor
stelde zich door het door een regenvlaag
geteisterde polderland. In Hontenisse en
Vogelwaarde was het mogelijk het resul
taat van deze slag met zijn steeds weer
wisselende posities, met zijn spel-van
seconden-en-minuten te overzien. Het
was niet mis. Op kop waren zeven ren
ners gekomen: Karei Leijten, Coen Vis
ser, Janus van Breugel, Henny Peters,
Nico Lute, Frits Lachterop en Wim de
Wilde. Achter hen, op circa driehonderd
meter, lagen nog eens zeven coureurs:
Jan van Geel. Jan van der Horst, Rinus
Hoogerland, Piet Deenen. Jacques Schou
ten, Piet Barendrecht en Frank Ouwer
kerk en daarachter... Pierre Pellenaars,
geteisterd door een val was een eenling,
die tegen de wind worstelde. Gaby Min
neboo, getroffen door bandbreuken, lag
or> meer dan viif minuten en de anderen?
Zij waren zonder uitzondering geslagen,
geklopt en... er resteerden nog een kleine
twintig kilometers. Dat bemerkte Karei
Leijten. die alleen wegging. „Dat nooit"
redeneerde de kerngezonde Wim de Wil
de, die de Bredanaar in een boeiende,
meeslepende achtervolging tot de orde
De slot-etappe (Oostburg—Oostburg,
over een afstand van honderdtwintig ki
lometer) gaf onmiddellijk een nieuwe,
keiharde strijd te zien. De organisatoren
hadden een vloed van premies. In elk
stadje, in elk dorpje konden de renners
extra geld verdienen. Drie jongens togen
reeds in de straten van Oostburg op pad.
Piet Deenen, Henk Bos en Henny Peters
begonnen te fietsen alsof de finish nabij
was. Het was duidelijk, dat zij niet lang
ruimte kregen. Het peloton schakelde
over op een wat hogere versnelling en
spoedig was het met het trio gedaan.
Maar daarmee was de rust toch niet te
ruggekeerd. Deze betrekkelijk korte etap
pe leende zich uitstekend voor een rush
van één of twee man. Zo dacht er blijk
baar Piet van Dordt over, die zich steen-
dood reed om in Zuidzande, Cadzand-dorp
en Cadzand-bad enige premies te ver
overen. Hij kreeg pech en verdween in de
achterhoede, waarin Theo Marcus, Jac-
Een kleine foto van een groot
man. Janus van Breugel bouwt
aan zijn zege op de Vlaamse
kasseien.
(Advertentie)
ques Schouten. Hennie Schouten en nog
enkele anderen terecht waren gekomen.
Er kwamen drie nieuwe leiders, Henny
Peters. Henk Bos en Karei Leyten. Zij
passeerden Bakkersdam met een voor
sprong van vijftien seconden. Op dat mo
ment was Karei Leijten de drager van de
.Dagblad De Stem"-trui, die Wim de
Wilde rond zijn schouders had. Het was
voor Henny, Henk en Karei toch nog iets
te vroeg. Zij werden wat verderop weer
opgenomen in het peloton, dat intussen
opnieuw was uitgedund. Een poging van
Frits Lachterop, Henny Peters, Rinus
Hoogerland en Wim van Smirren strand
de in Schoondijke. Maar uit hun aanval
werd toch iets goeds geboren.
Frits Lachterop en Wim van Smirren:
beiden jongens van een verschillende
ploeg, demarreerden direct nadat zy wa
ren teruggehaald. Na vijfenzeventig kilo
meter wedstrijd hadden zjj een aardige
voorsprong opgebouwd. Frits Lachterop
deed het grove werk. Hy reed steeds op
kop, maar moest telkens het hoofd hui
gen wanneer er een premie in het geding
kwam. In Hoofdplaat, Breskens en Nieuw-
vliet ontfermde Van Smirren zich over
de centen.
De twee vluchters kregen nooit meer
dan twee minuten. Het peloton, met de
favorieten Wim de Wilde, Karei Leijten,
Janus van Breugel en Coen Visser, hield
de heren in het vizier. Het moest, want
Frits Lachterop, die op de eerste dag in
de voorste groep was geëindigd, kon een
greep naar de eindzege doen. Wie kon
dat twintig kilometer voor de finish nog
verhinderen? Zeker, Karei Leijten. De
Bredanaar, die een van de grote figuren
uit de „Omloop" zou worden, demar
reerde. Hij trok de groep volkomen aan
flarden. In een verrukkelijk tempo snelde
hij naar de twee leiders, die hij tien kilo
meter voor het Oostburgse Kroonwijk-
parcours inhaalde. Maar de vlucht
van Karei Leijten was een te verwachten
spektakel. Andere jongens hadden niet
stil gezeten. Na Karei kwamen Frank
Ouwerkerk. Jan van Geel en Piet Baren
drecht bij. En even later waren ook Gaby
Minneboo en Coen Visser daar.
En even later verscheen de gebrilde
Janus v. Breugel. Rini Roks reeds pal ach
ter hem, schreeuwde hem toe, dat hij de
course nog kon winnen. Dat was tegen
geen dove gezegd. In een vreselijke vaart
snelde de Zwijndrechtenaar, die de eerste
dag kwaad op zichzelf was geworden,
omdat hij zich in de sprint had laten
verrassen, naar de kop toe. Hij bereikte
die bij het binnenryden van Oostburg.
nan „T*^ttl
J?«
De straten puilden uit van het volk.
Coen Visser, ervaren, stortte zich op het
Kroonwijkparkoers naar voren en gaf 'n
sprint weg, die iedere kijker zich nog
lang zal heugen. Met een miniem ver
schil sloeg hij Frank Ouwerkerk, Piet
Barendrecht en Janus van Breugel, die
geen spijt behoefde te hebben van zijn
eerste dag want de zes seconden die hij
toen op Coen Visser pakte, bleken nu
van beslissende betekenis te zijn.
Janus van Breugel, gefêteerd door miss
Helen van de Hema werd gevierd als een
grote overwinnaar. Hy werd gehesen in
de overwinnaarstrui van deze ronde, be
schikbaar gesteld door Dagblad De Stem.
Hij werd door de wielercomitéleden van
Terneuzen en Oostburg als een vorst ont
haald. Hij won, dank zij het voorbeeldi
ge werk van de ploeg.
De geslagenen waren Coen Visser,
maar vooral Karei Leijten. Een andere
geslagene heette Wim de Wilde, de sterk-
ke Zeeuwse troef die zich in deze Om
loop als een volwaardig amateur ontpop
te. Slechts door de zwakte van zijn ploeg
werd deze jongeman geklopt. Voor hem
was de troost een ovatie, die het duizend
koppige publiek hem bracht.
Wim de Wilde, de verliezer, aanvaard-
Een gelukkige Wim de Wilde, ge
hesen in de leiderstrui, ondergaat
de huldiging in Terneuzen.
de het applaus met een glimlach, terwijl
Janus van Breugel de triomfator, huilde!
PIET HACK
(Advertentie)
Voor betere sportprestaties
(Van onze sportredactie)
OOSTBURG-TERNEUZEN „Ik ge
loof niet dat ik ooit een zwaardere wed
strijd heb gereden", zei de gelukkige
Janus van Breugel na afloop van de
eerste „Omloop van Zeeuwsch-Vlaande
ren". Zeeland schijnt my overigens ge
luk te brengen, want van de vijf over
winningen, die ik dit jaar behaalde, ver
wierf ik er vier in deze provincie. Ik ze
gevierde reeds in de criteria van Hoofd
plaat, Hansweert en Hulst. En nu hier.
Janus van Breugel, die bij de finish
heerlijk werd geknuffeld door zijn ook al
overgelukkige moeder, is afkomstig uit
Zwijndrecht. Hij is twintig jaar oud. In
het begin van dit jaar werd hij in de
Breda-Bier-ploeg opgenomen. Hij deed
voor het team van Rini Roks Olympiads
Toer en was uitblinker in enkele etap
pes. Hij trok naar de Ronde van Polen,
kwam gerodeerd terug en zegevierde in
criteria. Zaterdag was hij een van de
grote animators van de ronde.
Etappewinnaar Wim de Wilde ging pas
op het einde van mei over van de nieu
welingen naar de amateurs. Hij fietste
nu anderhalf jaar. Bij de nieuwelingen
was deze thans 18-jarige jongen gevreesd
om zijn eindschot. Hij ging zestien maal
als eerste over de streep. Hij was onmis
kenbaar de hoofdfiguur van de eerste rit.
Strijdend tegen een overmacht wist hij
zich te handhaven. Op een bijzonder
handige wyze leidde hij zijn tegenstan
ders in de slotfase om de tuin
„Ik vreesde voor Karei Leijten. Toen
hij oprukte, was ik er bij. Op een ge
geven moment meende ik toe te moeten
slaan. Het was echter te vroeg. Ik wacht
te tenslotte op de laatste honderden me
ters en slaagde. Ik wilde in deze Omloop
bewijzen, bij de amateurs mee te kun
nen."
Etappewinnaar Coen Visser vierde zon
dagmiddag in Oostburg zijn achtste over
winning van dit seizoen. Hij won twee
etappes in de ronde van Marokko, zege
vierde in de Essense Rundfahrt en won
eveneens in St.-Willebrord, Oosterhout
en Zaandam. Hij nam ook in België een
criterium voor zijn rekening. „Ik vondj
dit een pracht wedstrijd", zei Coen, die
het betreurde, zaterdag in de slotfase
niet beter te heben opgelet. „Als ik dat
had kunen dromen van die zes seconden"
zei hij.
Dextrose tabl.
Impo'teur ELMA Breda, Tel. 46650
(Van onze sportredactie)
TERNEUZEN Voor de aanvang van
de eerste etappe werd aan de officiële
volgers van de Omloop een maaltijd aan
geboden in Hotel PaysBas. Gemeentelijke
autoriteiten, alsmede de hoogste functio
narissen van politie maakten kennis met
KNWU-officials, juryleden en organisa
tors.
Comitévoorzitter Gijs Veerman smaak
te het genoegen de talrijke gasten wel
kom te mogen heten. Hij sprak zijn
vreugde uit over het feit, dat het tot een
nieuwe organisatie van een grote wieler
wedstrijd was gekomen. Hij dankte spe-
ciala het Dagblad De Stem, dat deze
wedstrijd sponsorde.
Drs. W. Harkx, directeur van Dagblad
De Stem zei, dat de krant graag met de
organisators in zee was gegaan. Hij vond
het plezierig de „Omloop" mee op gang
te kunnen brengen en hij hoopte, dat de
strijd sportief zou verlopen en dat de
eerste Omloop door een tweede zal wor
den gevolgd.
Wethouder M. de Vos hoopte dit ook.
Hij oordeelde dat Dagblad De Stem uit
stekend werk had verricht door aan de
ze organisatie mee te helpen. „In deze
vooruitstrevende streek dienen de men
sen hun ontspanning te hebben" zei de
wethouder, die alle gemeentelijke mede
werking toezegde.
Dat deze medewerking er was bleek
later, want én de gemeente én de po
litie zorgden voor een perfecte regeling.
Doe MÉÉR met
MINDER geld
Portret van de eindwinnaar. Miss
Helen ontfermt zich over een dol
gelukkige Janus van Breugeldie
de Breda Bierploeg een van de
mooiste overwinningen schonk van
het .jaar.
