EMIGRATIEPOLITIEK MOET OP DE WAARHEID STEUNEN Lippen en notitieblokjes van de bondsdagleden verzegeld Sam geen Minderlioud liet vallen steekje Indo vrij Plannen voor bouw nieuw patronaatsgebouw Hulst Westerse ..patent Australië leeft niet van de zon alleen Positief beleidis heel moeilijk te realiseren De Scorpions komen op onze t.v. RINGRIJDEN IN VLISSINGEN Scheepvaart-tentoonstelling te Terneuzen geopend Bart Brasser kampioen in derde klas NEDERLAl Chefarine Geen geheime stukken mee naar huis Nieuwe metlioi Contacten Vakbonden een geduchte macht Hard gesprek INDISCRETIES EN SPIONAGE VOORKOMEN Aparte plaats Drie bekers Uitslagen Betere huisvesting voor Wit-Gele Kruis CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI Vernieuwing van basiliekorgel te Hulst BOEKENPLANK Aanslag op Hitler Herdrukken Het woord te voeren past den man Staatsdoctrii G er is een Vier betrouwba nlddelen in 1 la DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 4 AUGUSTUS 1964 (Van onze correspondent in Australië) De ex-directeur van een katholieke emigratie stichting in het zuiden van Nederland, heeft er in een recent artikel op gewezen, dat de Nederlandse regering vastbesloten is voor de toekomst een positie ve emigratiepolifiek te gaan voeren. De ontwikkeling van de economie en de enorme aanwas van de bevolking zou de diepste beweegreden zijn van dit besluit. Ook al zouden wij er stellig prijs op stellen de minder diepe oorzaken van deze verandering van houding te leren kennen, toch hebben wij, eerlijk gezegd enige moeite de aangehaalde motieven te doen rijmen met het feit dat, wanneer wij althans de in Canberra verschijnende bladen mogen geloven, nog steeds tal van vreemdelingen uit verschil lende Europese landen in Nederland te werk worden gesteld. Wij kunnen ons bezwaarlijk indenken, dat de Nederlandse regering zo maar op losse schroeven zou besloten hebben tot de bovengenoemde „positieve" emigratie- politiek van arbeidskrachten naar elders. Ook onze economen zullen toch weten, dat het alom van de daken is verkon digd dat Australië niet zo bijster meer gesteld is op „ongeschoolde" immigran ten, dat het land verzadigd is met wat men hier pleegt te noemen „unskilled workers". Zij die tot de categorie van de vaklieden behoren dienen zich zeker thans tweemaal te bezinnen alvorens zich te wagen tot de sprong in het duis ter welke emigratie nu eenmaal is, niet alleen omdat men hen in Nederland niet kan missen, niet alleen omdat zij ook in Europa, dus veel dichter bij huis, gerede lijk emplooi zullen vinden, maar ook omdat de vakbonden in Australië, on danks de schrijnende schaarste aan be kwame vaklieden, hun les schijnbaar niet hebben geleerd. Zij blijven star vast houden dat men vijf jaar lang als leer ling bij een patroon werkzaam moet zijn geweest, een eis waaraan de meeste Euro pese landen niet voldoen. En toch mag gerust worden getuigd, dat Europese ge schoolde arbeiders een bekwaamheid aan de dag leggen welke in genen dele voor die van Australische vaklui behoeft on der te doen. Eerder het tegendeel is waar. Alleen zij die zich zelfstandig vestigen behoeven zich van de dwingelandij van de vakbonden niets aan te trekken, al hoewel er gevaar bestaat dat aan de bij de bonden aangesloten arbeiders het ver bod wordt opgelegd om bij zulke „zelf standige" werkgevers te werken. Zo zoetjesaan verneemt men van de Australische arbeidsmarkt een steeds sterker aanzwellend geluid dat de Euro pese oren doet spitsen en dat geluid zal wellicht ook tot in Nederland zijn door gedrongen. De Australische levensstandaard is be langrijk verbeterd, voor zover dit ten minste nog mogelijk is want hij is reeds zeer hoog. Deze verbetering is te dan ken aan de verhoging der inkomsten, aan de ruimere inleg van spaargelden, aan het vertrouwen van beleggers zowel in Australië zelf als overzee. Er valt een daling van de importcijfers te noteren, en er is een verhoging van de produktie waar te nemen, welke op haar beurt heeft geleid tot een verhoging van het uitvoercijfer. Door ervaring wijzer ge worden, wil de grootindustrie zichzelf gaan toeleggen op een ruimere scholing van arbeiders, omdat de sterk links georiënteerde vakbonden (wij willen heus niet verhelen dat wij hiermede vooral de onder communistische leiding staande werkliedenorganisaties bedoe len), zich met hand en tand verzetten tegen de plannen van de regering om zelf tot een versneld tempo van herscho ling van jonge arbeiders over te gaan. Deze vakbonden zullen niet aarzelen het vernietigend wapen van de staking op grote schaal te gebruiken, zoals in New Castle bijvoorbeeld is gebleken. En dan gelieve men niet te vergeten dat de stakers van hun vakbonden geen enkele tegemoetkoming ontvangen en dat hun gezinnen gedurende de sta kingsperiode dus zonder inkomen zjjn. Het zijn overigens niet de stakers zelf die het voor het zeggen hebben of een staking wordt uitgeroepen. De leiders beslissen. Wie durft dat nog democra tie te noemen Wij geloven dat het nu het ogenblik is waarop de Nederlandse regering, wil zij werkelijk plannen beramen voor een „po sitieve" emigratiepolitiek, gebruik dient te maken van de navolging van hetgeen de Italiaanse regering heeft gedaan, zich met zorg te oriënteren vooraleer emigra tie naar Australië op een behoorlijke schaal aan te moedigen. En waarom zou men juist nu niet gaan loven en bieden? De tijd is er rijp voor. Juist de eisen ten aanzien van de vakdiploma's dienen in belangrijke mate getemperd te worden. Ook het woningvraagstuk is van primair belang. Men zou zich kunnen spiegelen aan de ervaring, die tal van onze emi granten hebben opgedaan wil men hun hartzeer, diepe teleurstelling, ellende zelfs besparen. Leiders van organisaties zoals de „Ca tholic Dutch Migrant Association" zou den dienaangaande een boekje kunnen opendoen, want via hun sociale afde ling en via hun aalmoezeniers weten zij maar al te goed dat het bezoek van ouders bijvoorbeeld geen positieve bij drage kan leveren tot de kennis van de graad van aanpassing van immigranten aan het leven in het tweede vaderland. Niemand loopt gaarne met zijn leed te koop, doch tegenover priesters leggen immigranten geen terughoudendheid aan de dag, terwijl ouders feitelijk slechts toeristen zijn aan wie men be wust of onbewust alleen maar de zon nige aspecten van het leven in dit land zal voorhouden. Ook hebben wij reeds eerder betoogd, dat wij het bezoek van emigratieambte naren, hoge en lage, en van andere zoge naamde belangstellenden uit het moeder land een geld- en tijdverspilling achten. Nu krijgen wij over een paar maanden weer iemand uit Nederland te gast. Ook hij zal welkom zijn net zoals elke bezoe ker welkom is, maar dan moet men niet met een stortvloed van mooie woorden trachten ons te doen geloven dat hij al leen maar komt om zich terdege te oriën teren. Wij blijven bij onze mening dat het veel beter zou zijn indien men im migranten, die reeds jaren hier verblij ven de k^ns zou bieden iets van hun be vindingen te vertellen. Men neme nuch tere mensen, geen personen die priori een ongunstig beeld zullen ophangen over de toestanden in dit land, maar dan ook geen lieden die het zo goed hebben getroffen dat zij onmogelijk kunnen na laten aan ieder die het horen wil en ook aan anderen te verkondigen dat er geen beter land onder de zon is dan het zo rijk met fantastisch natuurschoon be deelde Australië. Wie leeft er van blau we luchten, van zonneschijn alleen? Dr. C. WOUTERS TERNEUZEN „Deze wonderschone expositie van de vereniging „Oud-Ter neuzen" legt het accent van het bestuurs beleid op de ontwikkeling van Neder lands derde haven en toont, dat er voor zijn verdere ontwikkeling nog veel moet gedaan worden", aldus burgemeester mr. Rijpstra van Terneuzen, toen hij zater dagvoormiddag de tentoonstelling van scheepsmodellen opende in de bovenzaal van hotel „Centraal". Nadat de voorzitter van „Oud-Terneu- zen", de heer Joh. de Vries, zich uiter mate dankbaar had getoond voor de grote medewerking, vooral die van zijn secretaris, de heer Joh. v. d. Ree om deze tot 15 augustus durende tentoonstelling te organiseren, was het woord aan bur gemeester mr. Rijpstra, die bijzonder veel waardering voor het werk van de vereniging toonde. Hij zei dit in de toe komst te willen accentueren door het bestuur van „Oud-Terneuzen" bij een derde te houden tentoonstelling op het gemeentehuis te willen ontvangen om zo officieel de erkentelijkheid van het ge hele gemeentebestuur tot uitdrukking te brengen. Bovendien zei de burgemeester te hopen dat „Oud-Terneuzen" in staat zal zijn een meer blijvende tentoonstel lingsruimte te vinden. Op de medewer king van het gemeentebestuur kan te allen tijde' gerekend worden. In ieder ge val zal wanneer het nieuwe gemeente huis er zal zijn wel meer en betere ruimte beschikbaar zijn. Nadat mejuffrouw Truus v.d. Linde in Axelse klederdracht de burgemeester twee collecties zeldzame schelpen, ge- gevonden in de Westerschelde en in de bouwputten voor de nieuwe sluizen, had aangeboden en 'n foto van twee van zijn voorgangers de burgemeesters Geül en Huizinga, drukte hij op de knop van de fraaie, door de her A. A. Guesquiere ge maakte vuurtoren, die met dezelfde re gelmaat als de echte, lichtsignalen begon uit te zenden. Voor de opening van deze tentoon stelling was een vrij grote belangstelling. Behalve burgemeester Mr. Rijpstra waren ook aanwezig de heren M. de Vos, wet houder van Openbare Werken, D. van Ooijen, korpschef-inspecteur van de ge meentepolitie, A. Hendrikse, de secretaris van de Kamer van Koophandel voor Zeeuwsch-Vlaanderen, J. Eeckelaar, na mens V.V.V. en W. van Wesemael namens het havenbedrijf te Gent, dat een min stens 2 eeuwen oud model van de drie master „de Maagd van Gent" voor deze tentoonstelling heeft afgestaan. (Van onze correspondent in Bonn, J. Bouwer) De Bondsdag heeft maatregelen genomen teneinde in de toekomst het bedrijven van spionage in het parlementsgebouw wat moeilijker te maken. Leden van de Bondsdag mogen als „geheim" gekwalificeer de documenten niet meer meene men naar hun werkkamers in het parlementsgebouw. Volgens een nieuwe regeling mogen geheime stukken alleen uog maar in bepaal de daarvoor in te richten ruimten door de Bondsdagleden worden in gezien. Dat de parlementariërs ge heime documenten in de schrijfbu reaus of safes in hun (haar) werk kamers zolang bewaren tot zij met de bestudering ervan klaar zijn, zal in de toekomst helemaal uitge sloten zijn. De nieuwe regeling voor de interne behandeling van geheime documenten zal in werking treden na het zomer reces, wanneer in de komende herfst deze vierde Bondsdag sinds 1949 zijn laatste zittingsjaar ingaat. De volgende algemene verkiezingen hebben in septem ber 1965 plaats. De Bondsdag-directie hoopt, dat als gevolg van deze regeling het palements- gebouw niet meer in zo sterke mate zal blootstaan aan spionage-gevaar. De nieuwe bepalingen gaan trouwens nog veel verder: fa het kader van de versterkte spionage-afweer binnen net parlementsgebouw is bepaald dat voor zover daarvoor geen uitdrukkelijke toe stemming is verleend Bondsdagleden tijdens vergaderingen van de ad-hoc commissies voor Buitenlandse Zaken, Defensie en Duitse zaken geen aanteke ningen meer mogen maken. Evenmin mogen zij stenografische verslagen ma ken van hetgeen er tijdens de zittingen der commissies is besproken. Indien er toestemming is verleend tot het maken van notities, moeten deze na de com missie-vergadering onder competent toe zicht worden vernietigd of indien bet Bondsdaglid ze wil bewaren, omdat hij ze nodig heeft worden bewaard in de safe van de Bondsdag-directie De laatste jaren heeft zich een aan tal spionage-gevallen voorgedaan die zich binnen het Bondsgebouw hebben afgespeeld. De meest geruchtmakende affaire was wel die van het sociaal-de mocratische Bondsdaglid Alfred Frenzel, vice-voorzitter van de defensie-commis sie, die jarenlang spioneerde voor de Tsjechoslowaakse geheime dienst. Fren zel werd tot 15 jaren tuchthuisstraf ver oordeeld. Hij zit deze straf uit. De Tsje chen proberen hem eventueel uitgeleverd te krijgen. Van de Christelijk-Demoeratische Unie was het Bondsdaglid Schmidt-Wittmack een spion. Hij leverde geheime stukken aan de „Staatssicherheitsdienst" der communistische Oostzone Hij wist naar Oost-Duitsland té ontvluchten. Geheime Bondsdag-documenten werden aangetrof fen in de bureaus van het nieuwsweek- blad ,,Der Spiegel", toen einde 1962 de procureur-generaal in Karlsruhe maat regelen tegen het blad nam, dat er van werd verdacht in zijn kolommen staats geheimen te hebben verraden. Leveran cier van deze documenten schijnt het sociaal-democratische Bondsdaglid Jahn te zijn. (Van onze correspondent) VLISSINGEN Schijnbaar zonder moeite stak de jeugdige Sam Minderhoud uit Westkapelle zaterdag op de vrije wed strijd dertig maal achter elkaar zijn lans door de ring. Hij bewees hiermee evenals zijn broers uit het goede „ringrijders- hout" gesneden te zijn. Het talrijke publiek was deze dag ge tuige van een bijzonder spannende strijd. Samen met Wim Maljers uit Veere streed de Westkapellenaar om de eer. Keer op keer regen beiden de ring aan hun lans. Deze „nek aan nek race" herhaalde zich achtentwintig maal. In deze „vaart" kets te de lans van Wim Maljers tegen de me talen ring zonder deze „mee te nemen". Hiermee was het pleit beslecht en de weg voor Sam geheel vrij. Nadat hij voor de dertigste maal raak had gestoken steeg uit het publiek een hartelijk applaus op en werd Sam zoals gebruikelijk „gejo nast". pollepel was in de vrije wedstrijd voor David Willemse uit Sint Laurens en in de derde klas wedstrijd voor A. Reijnierse uit Koudekerke. Na afloop van de wedstrijden, die wer den gehouden op de Stenen Beer en in de Wühelminastraat, reikte burgemees ter mr. B. Kolff namens de gemeente de beker van de gemeente Vlissingen uit. Hij zei verheugd te zijn over deze jaar lijkse ringrijderij in Vlissingen. „Vlissin gen neemt met zijn industrieel karakter een aparte plaats in op Walcheren. Soms lijkt het wel eens of Vlissingen er niet bij hoort. Deze wedstrijd, waaraan wordt deelgenomen door ringrijders uit alle Walcherse dorpen, is er een bewijs van dat Vlissingen er ook bij hoort". Namens de V.V.V. Vlissingen reikte de heer N. de Priester de door deze vereni ging beschikbaar gestelde beker uit. Z.R.V.-voorzitter Piet Brasser uit Kle- verskerke maakte van deze gelegenheid gebruik de gemeente Vlissingen en enke le andere organisaties en verenigingen te danken voor de ondervonden medewer king. De finale van deze wedstrijd, gevormd door de laatste tien beurten, die tevens bepalend waren voor het winnen van de bekers, was eveneens zeer spannend. Drie rijders lieten geen steekje vallen en na men tien keer de ring aan hun lans mee. Deze drie, Jo Koets uit Biggekerke, Frans Langebeeke uit Gapinge en Sam Minder houd uit Westkapelle, kampten daarna om de eerste drie bekers. Jo Koets kwam als winnaar uit deze kamp tevoorschijn, Hij won de beker van de gemeente Vlis singen. Sam Minderhoud kreeg de twee de wisselbeker, beschikbaar gesteld door V.V.V. Vlissingen. Een bijzonderheid was dat zijn broer Leen, die dit keer niet mee kon doen, deze beker in eigendom had kunnen winnen. Leen Minderhoud stak vorig jaar eveneens alle dertig ringen. De derde beker ging naar Frans Lan gebeeke. Om de overige bekers moest worden gekampt door vijf rijders, die ne gen van de tien ringen hadden gestoken in de finale. Dit waren Wim Maljers uit Veere, Kees Houterman uit Koudekerke, Martin Goedhart uit Grijpskerke, A. de Visser jr. uit Vrouwenpolder en A. Mal- jaars uit Oostkapelle. Het feit, dat niet minder dan acht rijders deze finale be ëindigden met tien of negen ringen, be wijst dat de prestaties in deze wedstrijd hoog waren. Bij de wedstrijd om het kampioen schap derde klas kwam Bart Brasser, die 24 van de 30 ringen stak, als overwinnaar uit de bus. Hij won voor een jaar ook de beker van de gemeente Grijpsker ke en kreeg de prijs voor de meeste volg- ringen. Bart reeg elf maal achter elkaar de ring aan zijn lans. A. Reijnierse eveneens uit Koudekerke werd met 21 ringen reserve kampioen en winnaar van de tweede beker. De extra prijzen in de kleine finale van deze wedstrijd verre den in de laatste tien beurten werden na kamp gewonnen door A. Lous uit Aag- tekerke en Jo Kodde uit Biggekerke. De De uitslagen van deze wedstrijden zijn als volgt: Vrije wedstrijd: 1 Sam Minderhoud, Westkapelle 30 r., 2 Wim Maljers, Veere 29 r., 3 Jo Koets, Biggekerke 27 r„ 4 Frans Langebeeke, Gapinge 26 r., 5 Kees Houterman, Koudekerke 26 r., 6 A. de Visser jr., Vrouwenpolder 26 r., 7 David Willemse, Sint Laurens 25 r., 8 Marten Goedhart, Grijpskerke, 25 r., 9 Joost Min derhoud, Westkapelle 25 r., 10 Chr. de Visser, Aagtekerke 24 r., 11 Joh. Lange beeke, Gapinge 23 r., 12 A. Malj aars, Oogtkapelle 23 r., 13 A. J. Volkers, Mid delburg 23 r., 14 L. Timmerman, Middel burg 23 r., 15 C. Coppoolse, Gapinge 21 r., 16 J. Reijnierse, Koudekerke 21 r., 17 C. Langebeeke, Gapinge 21 r., 18 P. Cevaal, Ritthem 20 r., .19 J. Wisse, Meliskerke 20 r., 20 P. Poppe, Grijpskerke 20 r., 21 Jo Maljers, Veere 20 r., 22 David de Buck, Biggekerke 20 r., 23 P. Peper, Aagtekerke 20 r., 24 D. van Eijkeren, Souburg 20 r. 25 H. Krijger, Meliskerke 20 r. Derde klas wedstrijd: 1 en kampioen B. Brasser, Koudekerke 24 r., 2 en reser ve kampioen A. Reijnierse. Koudekerke 21 r., 3 M. Reijnierse, Koudekerke, 4 A. van Sluijs, Biggekerke 20 r., 5 Jo Kodde, Biggekerke 19 r., 6 W. de Kam, Middel burg 19 r., 7 J. Roelse, Koudekerke 18 r., 8 D. Wielemaker, Koudekerke 17 i\, 9 T. Maranus, Aagtekerke 17 r., 10 J. Lange beeke, Gapinge ?7 r., 11 A. Lous, Aag tekerke 17 r., 12 Joh. Vos, Koudekerke 17 r., 13 Z. Cevaal, Middelburg 17 r., 14 F. Bakker, ouburg 16 i\, 15 W. van der Heiden, Koudekerke 16 r., 16 C. de Vis ser, Aagtekerke 14 r., 17 P. Wijkhuijs, Biggekerke 14 r., 18 R.- Geljon, Vlissingen 14 r., 19 M. Louwerse, Grijpskerke 13 r., 20 J. Harpe, Meliskerke 13 r., 21 C. Din gemanse, Grijpskerke 13 r., 22 Jac. de Witte, Koudekerke 13 r., 23 J. van den Bosse, Gapinge 12 r., 24 H. Brand, Dom burg 12 r., 25 M. Davidse, Meliskerke 12 r., 26 C. Kodde, Aagtekerke 12 r., 27 P. G. Verburg 12 r., 28 J. Melse, Oostkap 12 r. Versiering van paarden: 1 D. Coppool se, Vlissingen 43 p., 2 L. Huijszoon, Mid delburg 40 p., 3 Jac. de Witte, Koudeker ke 37 p., 4 J. van Eenenaam, Ritthem 36 p., 5 C. Coppoolse, Gapinge 34 p., 6 A. Maljaars, Oostkapelle 34 p., 7 D. de Vis ser. Souburg 33 p., 8 A. Brasser, Bigge kerke 33 p., 9 Jo Kodde, Biggekerke 33 p., 10 L. Boone, Koudekerke 32 p. (Van een onzer verlaggevers) HULST Waarschijnlijk zal de parochie van de H. Willibrordus alhier, met ingang van 1 september a.s. niet meer de beschikking hebben over het zogenaam de „Groot Patronaat" aan de Korte Bellingstraat, dat onlangs met bijbehorende conciërgewoning is verkocht aan de fa. Morres te Hulst, die de ruimten zal gebrui ken als opslagplaats. De datum van ontruiming hangt af van de bisschoppelijke goedkeuring voor de verkoop, die weer afhankelijk is van een beslissing uit Rome. Met ingang van dezelfde datum zal het eveneens verkochte Wit-Gele Kruis-ge- bouw aan de Lange Bellingstraat worden ontruimd. Inmiddels heeft het kerkbe stuur reeds plannen voor de bouw van een nieuw „patronaatsgebouw" aan de Pierssensstraat, even naast het Klein- of St. Aloysiuspatronaatf zoals deken A. J. Koopmans ons heeft medegedeeld. Het oude gebouw van het Wit-Gele Overigens zal binnenkort de bouw be ginnen van een nieuw gebouw voor het Wit-Gele Kruisgebouw aan de Tabak straat. Vanaf 1 september tot het tijd stip waarop het nieuwe gebouw zal worden voltooid, zal het Wit-Gele Kruis een tijdelijk onderdak moeten hebben. Waarschijnlijk zal men dat vinden in het Klein Patronaat, waarin nu ruimte is gekomen door de verhuizing van de afdeling Hulst van de Stichting Zeeuwse Muziekschool naar elders. Er staan een hele hoop mensen buiten die u willen zien, zei een impresario tegen een filmactrice. Er is een pastoor bij die zegt, dat hij u vroeger eens getrouwd heeft. De actrice dacht enige tijd na en zei toen: nee. Ik kan me niet herinneren, dat ik ooit met een pastoor getrouwd geweest ben. Kijk, zei een producer tegen een acteur, het za) de eerste keer niet meevallen om voor de film te spelen. Er is namelijk geen publiek bij. Och, antwoordde de acteur, ik heb een paar maanden Shakespeare gespeeld fa New York. Zit je goed, vroeg een heer in de bioscoop aan zyn vrouw, tocht het niet, kun je alles zien en is je stoel niet te hard? Alles is prima, antwoord de z|)n vrouw Kryg ik, zei de heer, dan jouw plaats, dan mag jij op de mijne zitten. —Hoe bevalt dat pak met die twee broeken Je? vroeg een dame aan haar man. Ach, antwoordde deze het is een mooi pak, maar die twee broeken zijn zo warm met dit weer. Het lijkt me verschrikkelijk, zei een heer, de tweede man van een weduwe te zijn. Hoe wel, voegde hij eraan toe, het altijd nóg erger is, haar eerste man te zijn. Pardon, zei een heer fa het circus tegen een dame, heb ik op uw voet getrapt? De dame keek even rond en zei toen: dat zal wel; alle olifanten zijn nog fa de piste. Een schrijver zat in de wachtkamer van een film studio en zei tegen een bode: ik ga eens proberen of ze van mij niet een scenario willen kopen. Dat denk ik niet hoor, meneer, antwoordde de bode, ze hebben er al jaren een. Nietwaar ventje, zei een goochelaar op het toneel, jij hebt mij nog nóóit gezien, hè? Nee vader, zei het ventje. En bij een ander circus werd een man ontslagen om dat hijzelf en dus ook zijn hoofd, te dik werd. Hij was de man die zijn hoofd in de muil van de leeuw moest steken. Een goochelaar die zijn vak niet bijster goed ver stond, vroeg aan de zaal: heeft er iemand misschien een ei voor me? En daarop antwoordde iemand: nee, want dan had u het al lang gehad. Ik heb, zei een theaterdirecteur, uw nummer met de duiven in het programma ingelast. Acht, zuchtte de arme artiest, nu heb ik het nummer juist gisteren opgegeten. Wij hebben, zei een circusdirecteur, een leeuw en een geit in één kooi. Het kost nogal wat geiten, maar overigens gaat het prima. tien circus maakte reclame voor zijn programma en had op de affiches staan: e» voorts onze beroemde dwerg van 1.75 meter. Dat is toch geen dwerg? vroeg een heer aan de directeur. Dat is, antwoordde de directeur, juist de kern van de zaak; het is de grootste dwerg van de wereld. Kapitein, zei een passagier, ik ben zo ziek, hoe ver zijn we van het land af? Twee kilometer, zei de kapitein. Welke kant op? Recht naar bene den, antwoordde de kapitein. Kruis voldeed reeds lang niet meer aan de geldende eisen. Het nieuwe gebouw, dat volgend jaar klaar zal komen be tekent dus een hele verbetering. Het patronaatsgebouw, om deze naam nog even te gebruiken, zal ook een hele verbetering zijn. Inmiddels zullen de in het Groot Patronaat gehuisveste verenigingen o.m. de Koninklijke Ste delijke Harmonie, die erin regelmatig repeteerde voor enkele jaren in een ander gebouw domicilie moeten kiezen Huizen aankoojt Tet behoeve van de bouw van het nieuwe patronaatsgebouw zullen enkele huizen in de Pierssensstraat, in eigen dom van de gemeente, moeten worden aangekocht. Het kerkbestuur hoopL op korte termijn overeenstemming met het gemeentebestuur over de aankoop van de huizen te kunnen bereiken, opdat zo spoedig mogelijk met de bouw zal kun nen worden begonnen. Er wordt reeds gewerkt aan de nodige plannen. Het is de bedoeling, dat het nieuwe gebouw in ieder geval een grote zaal zal krijgen met ongeveer 230 zitplaat sen en een toneel van negen bij zeven meter. Men hoopt ook te kunnen voor zien in kantoorruimten voor bijvoor beeld het maatschappelijk werk. b.l.o.- nazorg, enz. Het Klein-Patronaat zal tevens een verbouwing ondergaan. Het toneel uit de grote zaal eal verdwijnen waarna er plaats zal zijn voor drie kleinere zalen, die zullen kunnen worden gebruikt als vergaderlokaliteiten. De keuken zal ook in een vergaderzaal worden herschapen Deken Koopmans heeft met klem verklaard, dat het kerkbestuur niet met het Groot Patronaat en de an dere verkochte gebouwen heeft „ge leurd". Het initiatief voor de ver koop is volgens zijn zeggen van de andere kant gekomen. Hij zei zich bewust te zijn van de ongemakken, waarmee de periode tussen de ont ruiming van het Groot Patronaat en het klaarkomen van het nieuwe zal gepaard gaan. „Geen enkele heilstichtende operatie kan echter zonder pijn verlopen", zei hij. Binnenkort kunnen de Nederland se televisiekijkers de „Scorpions" op hun beeldscherm zien. Deze Beatlegroep uit Monchesterbe staande uit Peter, Joseph, Anthony, Anton en Michel, heeft dan wel niet de bekendheid van de echte Beatles, maar hun volume is er niet minder om! Yeah, yeah, yeah... (Van een onzer verslaggevers) HULST Waarschijnlijk zal het oude orgel in de basiliek van de H. Willibror dus, alhier, over enige tijd een ingrijpen de vernieuwing ondergaan. Het orgel zal worden gebouwd in de oude orgelkast achter in de kerk. Voor zover mogelijk zal men de nog goede pijpen, windladen enz. gebruiken. Het oude orgel zal echter maar weinig bruikbaar materiaal bieden, zodat men mettertijd van een nagenoeg nieuw orgel zal kunnen spreken. Een en ander behoeft overigens nog goedkeuring door Monumentenzorg. Deze instantie zal ook moeten beslissen over een eventuele uitbreiding van de koor ruimte onder de orgelkast, waarin het „nieuwe" orgel, dat, zo mogelijk, uitge breider mogelijkheden zal krijgen als het huidige, zal worden gebouwd. Het koor is thans veel te klein. Uitbreiding ervan zou echter het karakter van het interieur van de kerk kunnen storen. Naar verluidt zul len de beschikkingen van Monumenten zorg afkomen. Het kerkbestuur hoopt de vernieuwing van het orgel daarna zo spoedig mogelijk te realiseren. Het boek van de Belgische hoofdof ficier Paul Berben, ,,20 juli, de aanslag op Hitier", heeft bij het Nederlands boekhuis te Tilburg zijn tweede druk be leeft. Berben beschrijft aan de hand van voornamelijk Duitse literatuur over dit onderwerp, de gebeurtenissen tijdens en rondom de „operatie Walkure", het plan voor een staatsgreep in Duitsland. Berbens boek is één van de jongste bij dragen over dit onderwerp. Juist daar om verbaasde het ons, dat het nauwe lijks nieuwe gezichtspunten inzake de mislukte opstand van 20 juli opent. Met name het inzicht in de voorgeschiedenis van de opstand is de laatste tijd ver diept, waardoor aantoonbaar is te ma ken, dat de gebeurtenissen van juli 1944 het culminatiepunt vormen van een be weging welke reeds in 1933 is begonnen. Intussen is „Aanslag op Hitier" een le zenswaardig boek, dat weliswaar de gru welen van het nazidom in geen enkel opzicht rechtvaardigt of minder ontzet tend maakt, maar dat ook wel aantoont dat het geween nooit geheel tot zwij gen is te brengen. K. Bij de uitgeverij Hollandia N.V. te Baarn verscheen een tweede druk van „De rode ponny", een verhalenbundel van John Steinbeck. Met grandioos ta lent worden er de kleine en grote dra ma's van eenvoudige mensen in beschre ven. In de Salamanderreeks kwamen de volgende herdrukken uit: Ina Boudier-Bakker: Honger. Het fijnzinnige verhaal van een inspecteur van de posterijen, die hunkert naar een grootser bestaan. A.T.W. Simeons: Wie het leeuwenmas- ker dragen. De levensgeschiedenis van een man die door lepra is aange tast en daardoor tot een uitgestotene wordt. Leonhard Huizinga: Tien glazen wijn. Een raamvertelling die genoegzaam bekend is. Naar onze smaak het beste boek dat Huizinga heeft geschreven. A. Rutgers van der Loeff - Basenau. Mens of wolf? Het ontroerende ver haal van twee mensen in het geteister de en verscheurde Duitsland van vlak na de oorlog. Onder deze ietwat sarcastisch-bedoel- de titel schreef Maria Rosseels een boek, waarvan reeds de derde druk verscheen. De auteur belicht de heden daagse vraagstukken inzake de eman cipatie van de vrouw indirect, door een historische schets te geven van de tel kens wisselende positie van de vrouw vanaf het begin der beschaving. In wei nig woorden, uitstekend informerend, spits en geestig weet Maria Rosseels grote lijnen te trekken door de historie, die men dan ook geboeid volgt De be trekkelijkheid van vele dingen, met na me van de idealen der hedendaagss ambitieuze vrouw, komt in een helder licht te staan. Een eerlijk en geestrijk boek. dat men gaarne een aanbeveling meegeeft. (Uitg. Lannoo - Tielt-Den Haag). A.G. CVarl Missionarissen zijn meestalj tellen waar elke reporter l dezer dagen hebben ontmoet,! deelt hij je mee, dat hij nu voor Radio Republiek Indonel Indonesië de grootste moeUil hulp-aalmoezenier van het Ine van zijn Nederlands staatsbul in aanwezigheid van vele bul ju zijn habijt als kapucijn-mi te vertellen alsof het de gewl van Donzel. Een missionaris I aalmoezenier en dat zou i Pontianak. Je kunt uit dit alles maar clusie trekken", zegt hij. „De J is breeddenkend. Iedere goedwi, tenlander wordt met open ar vangen en krijgt een sportieve hij tenminste de kunst verstaal aan te passen, om mee te doei Indonesische leven in al zijn Dit geldt speciaal voor de Ne missie en zending. Nooit is e broeder of zuster nooit is een het land uitgezet, ook met in die aan het akkoord van 19fc gingen. De regering weet zeer' derscheid te maken tussen het werk van de Nederlanders ei derlandse politiek. En de meec rijke mensen, ofschoon moha hebben voor ons werk de groo dering en geven ons hun ree Hij is een man die uit kan spreken. Missioneren betel hem niet in de eerste plaat bekeren, onderrichten, dopen I wen hoewel hij pastoor i kathedraal van Pontianak -I neren is de Kerk planten, lil wezig stellen in het openba haar stem laten klinken, haal laten zien. En dus: relaties a;| Pater van Donzel maakt er apostolaat van, overal aanwezil bij officiële bezoeken, werk vel gen, herdenkingsbijeenkomstel ties en uitvoeringen, bij massa en défilés, bij besloten besd en intieme feestjes. Daardoor^ niet alleen een groot aantal ken persoonlijk leren kennen verde ook een bijdrage tot ht| zijdse begrip. „Het is van het grootste bei de missionaris in het nieuwe dat hij de mentaliteit van de in zich opneemt, de staatsfild leer van de vijf grondzuilen, L nesische socialisme dat hij prol binnen uit de worsteling van c1" natie mee te maken dwars menselijke tekorten en buitenl begrip heen Wat mij persoonlij! ik hoop door mijn voortdurend' zigheid, door mijn spreken op L nier, door mijn echte belangstel] alles wat hun interesseerde aal donesiërs te hebben duidelijk I dat ik in praktijk wilde brenl Pius XII heeft gezegd: het landT missionaris om Christus' wil I gaat, moet hij beschouwen als z| de vaderland". Pater van Donzel lijkt daarin slaagd te zijn. Hij wordt voor] gelijke dingen uitgenodigd: vod cepties op nationale feestdagen,! legerdag. bij huwelijken van staande persoonlijkheden, op islai hoogdagen als de Geboorte van F med, de Hemelvaart van de Pi einde van de vastenmaand en r daling van de Koran. Overal gevraagd en overal is hy welkom ,In de eerste jaren (rond 19| iknog veel tijd had, ging 1 middag zo maar de stad in. m heeft 'n bevolking van ongevee, inwoners en herbergt bijna al? kingsgroepen uit de hele arch mensen me vriendelijk groeten, van de fiets en maakte een praa wüls moest ik binnenkomen en e' koffie drinken, ten teken dat ik was. En toch waren het mees hammedanen, want katholieken e tanten vormen een zeer kleine heid. Op deze manier kreeg ik sen in alle lagen van de bevoli via die kennissen kwam ik in: gelijke comités: in een institu de reclassering, in monumentei een raad voor ontspanning van (Advertentie) Krachtige bestrijding van pijn zonder de maag van streek ti De vier geneesmiddelen v; farine „4" hebben hun b baarheid duidelijk bewez millioenen mensen in de wereld baat gebracht, va wanneer andere middelen Bovendien zorgt één der b delen dat een gevoelige ma van streek raakt.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1964 | | pagina 10