EMIGRATIEPOLITIEK MOET OP
DE WAARHEID STEUNEN
Lippen en notitieblokjes van
de bondsdagleden verzegeld
Sam
geen
Minderlioud liet
vallen
steekje
Indo
vrij
Plannen voor bouw nieuw
patronaatsgebouw Hulst
Westerse
..patent
Australië leeft niet van de zon alleen
Positief beleidis heel
moeilijk te realiseren
De Scorpions komen op onze t.v.
RINGRIJDEN IN VLISSINGEN
Scheepvaart-tentoonstelling
te Terneuzen geopend
Bart Brasser
kampioen in
derde klas
NEDERLAl
Chefarine
Geen geheime
stukken mee
naar huis
Nieuwe metlioi
Contacten
Vakbonden een
geduchte macht
Hard gesprek
INDISCRETIES EN SPIONAGE VOORKOMEN
Aparte plaats
Drie bekers
Uitslagen
Betere huisvesting voor Wit-Gele Kruis
CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI
Vernieuwing van
basiliekorgel
te Hulst
BOEKENPLANK
Aanslag op Hitler
Herdrukken
Het woord te voeren
past den man
Staatsdoctrii
G
er is een
Vier betrouwba
nlddelen in 1 la
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 4 AUGUSTUS 1964
(Van onze correspondent in Australië)
De ex-directeur van een katholieke emigratie stichting in het zuiden
van Nederland, heeft er in een recent artikel op gewezen, dat de
Nederlandse regering vastbesloten is voor de toekomst een positie
ve emigratiepolifiek te gaan voeren. De ontwikkeling van de
economie en de enorme aanwas van de bevolking zou de diepste
beweegreden zijn van dit besluit. Ook al zouden wij er stellig
prijs op stellen de minder diepe oorzaken van deze verandering
van houding te leren kennen, toch hebben wij, eerlijk gezegd
enige moeite de aangehaalde motieven te doen rijmen met het feit
dat, wanneer wij althans de in Canberra verschijnende bladen
mogen geloven, nog steeds tal van vreemdelingen uit verschil
lende Europese landen in Nederland te werk worden gesteld.
Wij kunnen ons bezwaarlijk indenken,
dat de Nederlandse regering zo maar op
losse schroeven zou besloten hebben tot
de bovengenoemde „positieve" emigratie-
politiek van arbeidskrachten naar elders.
Ook onze economen zullen toch weten,
dat het alom van de daken is verkon
digd dat Australië niet zo bijster meer
gesteld is op „ongeschoolde" immigran
ten, dat het land verzadigd is met wat
men hier pleegt te noemen „unskilled
workers". Zij die tot de categorie van de
vaklieden behoren dienen zich zeker
thans tweemaal te bezinnen alvorens
zich te wagen tot de sprong in het duis
ter welke emigratie nu eenmaal is, niet
alleen omdat men hen in Nederland niet
kan missen, niet alleen omdat zij ook in
Europa, dus veel dichter bij huis, gerede
lijk emplooi zullen vinden, maar ook
omdat de vakbonden in Australië, on
danks de schrijnende schaarste aan be
kwame vaklieden, hun les schijnbaar
niet hebben geleerd. Zij blijven star vast
houden dat men vijf jaar lang als leer
ling bij een patroon werkzaam moet zijn
geweest, een eis waaraan de meeste Euro
pese landen niet voldoen. En toch mag
gerust worden getuigd, dat Europese ge
schoolde arbeiders een bekwaamheid aan
de dag leggen welke in genen dele voor
die van Australische vaklui behoeft on
der te doen. Eerder het tegendeel is waar.
Alleen zij die zich zelfstandig vestigen
behoeven zich van de dwingelandij van
de vakbonden niets aan te trekken, al
hoewel er gevaar bestaat dat aan de bij
de bonden aangesloten arbeiders het ver
bod wordt opgelegd om bij zulke „zelf
standige" werkgevers te werken.
Zo zoetjesaan verneemt men van de
Australische arbeidsmarkt een steeds
sterker aanzwellend geluid dat de Euro
pese oren doet spitsen en dat geluid zal
wellicht ook tot in Nederland zijn door
gedrongen.
De Australische levensstandaard is be
langrijk verbeterd, voor zover dit ten
minste nog mogelijk is want hij is reeds
zeer hoog. Deze verbetering is te dan
ken aan de verhoging der inkomsten, aan
de ruimere inleg van spaargelden, aan
het vertrouwen van beleggers zowel in
Australië zelf als overzee. Er valt een
daling van de importcijfers te noteren, en
er is een verhoging van de produktie
waar te nemen, welke op haar beurt
heeft geleid tot een verhoging van het
uitvoercijfer. Door ervaring wijzer ge
worden, wil de grootindustrie zichzelf
gaan toeleggen op een ruimere scholing
van arbeiders, omdat de sterk links
georiënteerde vakbonden (wij willen
heus niet verhelen dat wij hiermede
vooral de onder communistische leiding
staande werkliedenorganisaties bedoe
len), zich met hand en tand verzetten
tegen de plannen van de regering om
zelf tot een versneld tempo van herscho
ling van jonge arbeiders over te gaan.
Deze vakbonden zullen niet aarzelen het
vernietigend wapen van de staking op
grote schaal te gebruiken, zoals in New
Castle bijvoorbeeld is gebleken.
En dan gelieve men niet te vergeten
dat de stakers van hun vakbonden geen
enkele tegemoetkoming ontvangen en
dat hun gezinnen gedurende de sta
kingsperiode dus zonder inkomen zjjn.
Het zijn overigens niet de stakers zelf
die het voor het zeggen hebben of een
staking wordt uitgeroepen. De leiders
beslissen. Wie durft dat nog democra
tie te noemen
Wij geloven dat het nu het ogenblik is
waarop de Nederlandse regering, wil zij
werkelijk plannen beramen voor een „po
sitieve" emigratiepolitiek, gebruik dient
te maken van de navolging van hetgeen
de Italiaanse regering heeft gedaan, zich
met zorg te oriënteren vooraleer emigra
tie naar Australië op een behoorlijke
schaal aan te moedigen. En waarom zou
men juist nu niet gaan loven en bieden?
De tijd is er rijp voor. Juist de eisen ten
aanzien van de vakdiploma's dienen in
belangrijke mate getemperd te worden.
Ook het woningvraagstuk is van primair
belang. Men zou zich kunnen spiegelen
aan de ervaring, die tal van onze emi
granten hebben opgedaan wil men hun
hartzeer, diepe teleurstelling, ellende
zelfs besparen.
Leiders van organisaties zoals de „Ca
tholic Dutch Migrant Association" zou
den dienaangaande een boekje kunnen
opendoen, want via hun sociale afde
ling en via hun aalmoezeniers weten zij
maar al te goed dat het bezoek van
ouders bijvoorbeeld geen positieve bij
drage kan leveren tot de kennis van de
graad van aanpassing van immigranten
aan het leven in het tweede vaderland.
Niemand loopt gaarne met zijn leed te
koop, doch tegenover priesters leggen
immigranten geen terughoudendheid
aan de dag, terwijl ouders feitelijk
slechts toeristen zijn aan wie men be
wust of onbewust alleen maar de zon
nige aspecten van het leven in dit land
zal voorhouden.
Ook hebben wij reeds eerder betoogd,
dat wij het bezoek van emigratieambte
naren, hoge en lage, en van andere zoge
naamde belangstellenden uit het moeder
land een geld- en tijdverspilling achten.
Nu krijgen wij over een paar maanden
weer iemand uit Nederland te gast. Ook
hij zal welkom zijn net zoals elke bezoe
ker welkom is, maar dan moet men niet
met een stortvloed van mooie woorden
trachten ons te doen geloven dat hij al
leen maar komt om zich terdege te oriën
teren. Wij blijven bij onze mening dat
het veel beter zou zijn indien men im
migranten, die reeds jaren hier verblij
ven de k^ns zou bieden iets van hun be
vindingen te vertellen. Men neme nuch
tere mensen, geen personen die priori
een ongunstig beeld zullen ophangen
over de toestanden in dit land, maar dan
ook geen lieden die het zo goed hebben
getroffen dat zij onmogelijk kunnen na
laten aan ieder die het horen wil en ook
aan anderen te verkondigen dat er geen
beter land onder de zon is dan het zo
rijk met fantastisch natuurschoon be
deelde Australië. Wie leeft er van blau
we luchten, van zonneschijn alleen?
Dr. C. WOUTERS
TERNEUZEN „Deze wonderschone
expositie van de vereniging „Oud-Ter
neuzen" legt het accent van het bestuurs
beleid op de ontwikkeling van Neder
lands derde haven en toont, dat er voor
zijn verdere ontwikkeling nog veel moet
gedaan worden", aldus burgemeester mr.
Rijpstra van Terneuzen, toen hij zater
dagvoormiddag de tentoonstelling van
scheepsmodellen opende in de bovenzaal
van hotel „Centraal".
Nadat de voorzitter van „Oud-Terneu-
zen", de heer Joh. de Vries, zich uiter
mate dankbaar had getoond voor de
grote medewerking, vooral die van zijn
secretaris, de heer Joh. v. d. Ree om deze
tot 15 augustus durende tentoonstelling
te organiseren, was het woord aan bur
gemeester mr. Rijpstra, die bijzonder
veel waardering voor het werk van de
vereniging toonde. Hij zei dit in de toe
komst te willen accentueren door het
bestuur van „Oud-Terneuzen" bij een
derde te houden tentoonstelling op het
gemeentehuis te willen ontvangen om zo
officieel de erkentelijkheid van het ge
hele gemeentebestuur tot uitdrukking te
brengen. Bovendien zei de burgemeester
te hopen dat „Oud-Terneuzen" in staat
zal zijn een meer blijvende tentoonstel
lingsruimte te vinden. Op de medewer
king van het gemeentebestuur kan te
allen tijde' gerekend worden. In ieder ge
val zal wanneer het nieuwe gemeente
huis er zal zijn wel meer en betere
ruimte beschikbaar zijn.
Nadat mejuffrouw Truus v.d. Linde in
Axelse klederdracht de burgemeester
twee collecties zeldzame schelpen, ge-
gevonden in de Westerschelde en in de
bouwputten voor de nieuwe sluizen, had
aangeboden en 'n foto van twee van zijn
voorgangers de burgemeesters Geül en
Huizinga, drukte hij op de knop van de
fraaie, door de her A. A. Guesquiere ge
maakte vuurtoren, die met dezelfde re
gelmaat als de echte, lichtsignalen begon
uit te zenden.
Voor de opening van deze tentoon
stelling was een vrij grote belangstelling.
Behalve burgemeester Mr. Rijpstra waren
ook aanwezig de heren M. de Vos, wet
houder van Openbare Werken, D. van
Ooijen, korpschef-inspecteur van de ge
meentepolitie, A. Hendrikse, de secretaris
van de Kamer van Koophandel voor
Zeeuwsch-Vlaanderen, J. Eeckelaar, na
mens V.V.V. en W. van Wesemael namens
het havenbedrijf te Gent, dat een min
stens 2 eeuwen oud model van de drie
master „de Maagd van Gent" voor deze
tentoonstelling heeft afgestaan.
(Van onze correspondent in Bonn,
J. Bouwer)
De Bondsdag heeft maatregelen
genomen teneinde in de toekomst
het bedrijven van spionage in het
parlementsgebouw wat moeilijker
te maken. Leden van de Bondsdag
mogen als „geheim" gekwalificeer
de documenten niet meer meene
men naar hun werkkamers in het
parlementsgebouw. Volgens een
nieuwe regeling mogen geheime
stukken alleen uog maar in bepaal
de daarvoor in te richten ruimten
door de Bondsdagleden worden in
gezien. Dat de parlementariërs ge
heime documenten in de schrijfbu
reaus of safes in hun (haar) werk
kamers zolang bewaren tot zij met
de bestudering ervan klaar zijn,
zal in de toekomst helemaal uitge
sloten zijn.
De nieuwe regeling voor de interne
behandeling van geheime documenten
zal in werking treden na het zomer
reces, wanneer in de komende herfst
deze vierde Bondsdag sinds 1949 zijn
laatste zittingsjaar ingaat. De volgende
algemene verkiezingen hebben in septem
ber 1965 plaats.
De Bondsdag-directie hoopt, dat als
gevolg van deze regeling het palements-
gebouw niet meer in zo sterke mate zal
blootstaan aan spionage-gevaar.
De nieuwe bepalingen gaan trouwens
nog veel verder: fa het kader van de
versterkte spionage-afweer binnen net
parlementsgebouw is bepaald dat voor
zover daarvoor geen uitdrukkelijke toe
stemming is verleend Bondsdagleden
tijdens vergaderingen van de ad-hoc
commissies voor Buitenlandse Zaken,
Defensie en Duitse zaken geen aanteke
ningen meer mogen maken. Evenmin
mogen zij stenografische verslagen ma
ken van hetgeen er tijdens de zittingen
der commissies is besproken. Indien er
toestemming is verleend tot het maken
van notities, moeten deze na de com
missie-vergadering onder competent toe
zicht worden vernietigd of indien bet
Bondsdaglid ze wil bewaren, omdat hij
ze nodig heeft worden bewaard in de
safe van de Bondsdag-directie
De laatste jaren heeft zich een aan
tal spionage-gevallen voorgedaan die
zich binnen het Bondsgebouw hebben
afgespeeld. De meest geruchtmakende
affaire was wel die van het sociaal-de
mocratische Bondsdaglid Alfred Frenzel,
vice-voorzitter van de defensie-commis
sie, die jarenlang spioneerde voor de
Tsjechoslowaakse geheime dienst. Fren
zel werd tot 15 jaren tuchthuisstraf ver
oordeeld. Hij zit deze straf uit. De Tsje
chen proberen hem eventueel uitgeleverd
te krijgen.
Van de Christelijk-Demoeratische Unie
was het Bondsdaglid Schmidt-Wittmack
een spion. Hij leverde geheime stukken
aan de „Staatssicherheitsdienst" der
communistische Oostzone Hij wist naar
Oost-Duitsland té ontvluchten. Geheime
Bondsdag-documenten werden aangetrof
fen in de bureaus van het nieuwsweek-
blad ,,Der Spiegel", toen einde 1962 de
procureur-generaal in Karlsruhe maat
regelen tegen het blad nam, dat er van
werd verdacht in zijn kolommen staats
geheimen te hebben verraden. Leveran
cier van deze documenten schijnt het
sociaal-democratische Bondsdaglid Jahn
te zijn.
(Van onze correspondent)
VLISSINGEN Schijnbaar zonder
moeite stak de jeugdige Sam Minderhoud
uit Westkapelle zaterdag op de vrije wed
strijd dertig maal achter elkaar zijn lans
door de ring. Hij bewees hiermee evenals
zijn broers uit het goede „ringrijders-
hout" gesneden te zijn.
Het talrijke publiek was deze dag ge
tuige van een bijzonder spannende strijd.
Samen met Wim Maljers uit Veere streed
de Westkapellenaar om de eer. Keer op
keer regen beiden de ring aan hun lans.
Deze „nek aan nek race" herhaalde zich
achtentwintig maal. In deze „vaart" kets
te de lans van Wim Maljers tegen de me
talen ring zonder deze „mee te nemen".
Hiermee was het pleit beslecht en de
weg voor Sam geheel vrij. Nadat hij voor
de dertigste maal raak had gestoken steeg
uit het publiek een hartelijk applaus op
en werd Sam zoals gebruikelijk „gejo
nast".
pollepel was in de vrije wedstrijd voor
David Willemse uit Sint Laurens en in de
derde klas wedstrijd voor A. Reijnierse
uit Koudekerke.
Na afloop van de wedstrijden, die wer
den gehouden op de Stenen Beer en in
de Wühelminastraat, reikte burgemees
ter mr. B. Kolff namens de gemeente de
beker van de gemeente Vlissingen uit.
Hij zei verheugd te zijn over deze jaar
lijkse ringrijderij in Vlissingen. „Vlissin
gen neemt met zijn industrieel karakter
een aparte plaats in op Walcheren. Soms
lijkt het wel eens of Vlissingen er niet
bij hoort. Deze wedstrijd, waaraan wordt
deelgenomen door ringrijders uit alle
Walcherse dorpen, is er een bewijs van
dat Vlissingen er ook bij hoort".
Namens de V.V.V. Vlissingen reikte de
heer N. de Priester de door deze vereni
ging beschikbaar gestelde beker uit.
Z.R.V.-voorzitter Piet Brasser uit Kle-
verskerke maakte van deze gelegenheid
gebruik de gemeente Vlissingen en enke
le andere organisaties en verenigingen te
danken voor de ondervonden medewer
king.
De finale van deze wedstrijd, gevormd
door de laatste tien beurten, die tevens
bepalend waren voor het winnen van de
bekers, was eveneens zeer spannend. Drie
rijders lieten geen steekje vallen en na
men tien keer de ring aan hun lans mee.
Deze drie, Jo Koets uit Biggekerke, Frans
Langebeeke uit Gapinge en Sam Minder
houd uit Westkapelle, kampten daarna
om de eerste drie bekers. Jo Koets kwam
als winnaar uit deze kamp tevoorschijn,
Hij won de beker van de gemeente Vlis
singen. Sam Minderhoud kreeg de twee
de wisselbeker, beschikbaar gesteld door
V.V.V. Vlissingen. Een bijzonderheid was
dat zijn broer Leen, die dit keer niet mee
kon doen, deze beker in eigendom had
kunnen winnen. Leen Minderhoud stak
vorig jaar eveneens alle dertig ringen.
De derde beker ging naar Frans Lan
gebeeke. Om de overige bekers moest
worden gekampt door vijf rijders, die ne
gen van de tien ringen hadden gestoken
in de finale. Dit waren Wim Maljers uit
Veere, Kees Houterman uit Koudekerke,
Martin Goedhart uit Grijpskerke, A. de
Visser jr. uit Vrouwenpolder en A. Mal-
jaars uit Oostkapelle. Het feit, dat niet
minder dan acht rijders deze finale be
ëindigden met tien of negen ringen, be
wijst dat de prestaties in deze wedstrijd
hoog waren.
Bij de wedstrijd om het kampioen
schap derde klas kwam Bart Brasser, die
24 van de 30 ringen stak, als overwinnaar
uit de bus. Hij won voor een jaar
ook de beker van de gemeente Grijpsker
ke en kreeg de prijs voor de meeste volg-
ringen. Bart reeg elf maal achter elkaar
de ring aan zijn lans. A. Reijnierse
eveneens uit Koudekerke werd met 21
ringen reserve kampioen en winnaar van
de tweede beker. De extra prijzen in de
kleine finale van deze wedstrijd verre
den in de laatste tien beurten werden
na kamp gewonnen door A. Lous uit Aag-
tekerke en Jo Kodde uit Biggekerke. De
De uitslagen van deze wedstrijden zijn
als volgt:
Vrije wedstrijd: 1 Sam Minderhoud,
Westkapelle 30 r., 2 Wim Maljers, Veere
29 r., 3 Jo Koets, Biggekerke 27 r„ 4
Frans Langebeeke, Gapinge 26 r., 5 Kees
Houterman, Koudekerke 26 r., 6 A. de
Visser jr., Vrouwenpolder 26 r., 7 David
Willemse, Sint Laurens 25 r., 8 Marten
Goedhart, Grijpskerke, 25 r., 9 Joost Min
derhoud, Westkapelle 25 r., 10 Chr. de
Visser, Aagtekerke 24 r., 11 Joh. Lange
beeke, Gapinge 23 r., 12 A. Malj aars,
Oogtkapelle 23 r., 13 A. J. Volkers, Mid
delburg 23 r., 14 L. Timmerman, Middel
burg 23 r., 15 C. Coppoolse, Gapinge 21 r.,
16 J. Reijnierse, Koudekerke 21 r., 17 C.
Langebeeke, Gapinge 21 r., 18 P. Cevaal,
Ritthem 20 r., .19 J. Wisse, Meliskerke 20
r., 20 P. Poppe, Grijpskerke 20 r., 21 Jo
Maljers, Veere 20 r., 22 David de Buck,
Biggekerke 20 r., 23 P. Peper, Aagtekerke
20 r., 24 D. van Eijkeren, Souburg 20 r.
25 H. Krijger, Meliskerke 20 r.
Derde klas wedstrijd: 1 en kampioen
B. Brasser, Koudekerke 24 r., 2 en reser
ve kampioen A. Reijnierse. Koudekerke
21 r., 3 M. Reijnierse, Koudekerke, 4 A.
van Sluijs, Biggekerke 20 r., 5 Jo Kodde,
Biggekerke 19 r., 6 W. de Kam, Middel
burg 19 r., 7 J. Roelse, Koudekerke 18 r.,
8 D. Wielemaker, Koudekerke 17 i\, 9 T.
Maranus, Aagtekerke 17 r., 10 J. Lange
beeke, Gapinge ?7 r., 11 A. Lous, Aag
tekerke 17 r., 12 Joh. Vos, Koudekerke
17 r., 13 Z. Cevaal, Middelburg 17 r., 14
F. Bakker, ouburg 16 i\, 15 W. van der
Heiden, Koudekerke 16 r., 16 C. de Vis
ser, Aagtekerke 14 r., 17 P. Wijkhuijs,
Biggekerke 14 r., 18 R.- Geljon, Vlissingen
14 r., 19 M. Louwerse, Grijpskerke 13 r.,
20 J. Harpe, Meliskerke 13 r., 21 C. Din
gemanse, Grijpskerke 13 r., 22 Jac. de
Witte, Koudekerke 13 r., 23 J. van den
Bosse, Gapinge 12 r., 24 H. Brand, Dom
burg 12 r., 25 M. Davidse, Meliskerke 12
r., 26 C. Kodde, Aagtekerke 12 r., 27 P. G.
Verburg 12 r., 28 J. Melse, Oostkap 12 r.
Versiering van paarden: 1 D. Coppool
se, Vlissingen 43 p., 2 L. Huijszoon, Mid
delburg 40 p., 3 Jac. de Witte, Koudeker
ke 37 p., 4 J. van Eenenaam, Ritthem 36
p., 5 C. Coppoolse, Gapinge 34 p., 6 A.
Maljaars, Oostkapelle 34 p., 7 D. de Vis
ser. Souburg 33 p., 8 A. Brasser, Bigge
kerke 33 p., 9 Jo Kodde, Biggekerke 33
p., 10 L. Boone, Koudekerke 32 p.
(Van een onzer verlaggevers)
HULST Waarschijnlijk zal de parochie van de H. Willibrordus alhier, met
ingang van 1 september a.s. niet meer de beschikking hebben over het zogenaam
de „Groot Patronaat" aan de Korte Bellingstraat, dat onlangs met bijbehorende
conciërgewoning is verkocht aan de fa. Morres te Hulst, die de ruimten zal gebrui
ken als opslagplaats. De datum van ontruiming hangt af van de bisschoppelijke
goedkeuring voor de verkoop, die weer afhankelijk is van een beslissing uit Rome.
Met ingang van dezelfde datum zal het eveneens verkochte Wit-Gele Kruis-ge-
bouw aan de Lange Bellingstraat worden ontruimd. Inmiddels heeft het kerkbe
stuur reeds plannen voor de bouw van een nieuw „patronaatsgebouw" aan de
Pierssensstraat, even naast het Klein- of St. Aloysiuspatronaatf zoals deken A. J.
Koopmans ons heeft medegedeeld.
Het oude gebouw van het Wit-Gele
Overigens zal binnenkort de bouw be
ginnen van een nieuw gebouw voor het
Wit-Gele Kruisgebouw aan de Tabak
straat. Vanaf 1 september tot het tijd
stip waarop het nieuwe gebouw zal
worden voltooid, zal het Wit-Gele Kruis
een tijdelijk onderdak moeten hebben.
Waarschijnlijk zal men dat vinden in
het Klein Patronaat, waarin nu ruimte
is gekomen door de verhuizing van de
afdeling Hulst van de Stichting Zeeuwse
Muziekschool naar elders.
Er staan een hele hoop mensen buiten
die u willen zien, zei een impresario tegen
een filmactrice. Er is een pastoor bij die
zegt, dat hij u vroeger eens getrouwd heeft.
De actrice dacht enige tijd na en zei toen:
nee. Ik kan me niet herinneren, dat ik ooit
met een pastoor getrouwd geweest ben.
Kijk, zei een producer tegen een acteur, het za)
de eerste keer niet meevallen om voor de film te
spelen. Er is namelijk geen publiek bij.
Och, antwoordde de acteur, ik heb een paar
maanden Shakespeare gespeeld fa New York.
Zit je goed, vroeg een heer in de bioscoop aan
zyn vrouw, tocht het niet, kun je alles zien en
is je stoel niet te hard? Alles is prima, antwoord
de z|)n vrouw Kryg ik, zei de heer, dan jouw
plaats, dan mag jij op de mijne zitten.
—Hoe bevalt dat pak met die twee broeken Je? vroeg
een dame aan haar man.
Ach, antwoordde deze het is een mooi pak, maar
die twee broeken zijn zo warm met dit weer.
Het lijkt me verschrikkelijk, zei een heer,
de tweede man van een weduwe te zijn. Hoe
wel, voegde hij eraan toe, het altijd nóg erger
is, haar eerste man te zijn.
Pardon, zei een heer fa het circus tegen een dame,
heb ik op uw voet getrapt? De dame keek even
rond en zei toen: dat zal wel; alle olifanten zijn
nog fa de piste.
Een schrijver zat in de wachtkamer van een film
studio en zei tegen een bode: ik ga eens proberen
of ze van mij niet een scenario willen kopen. Dat
denk ik niet hoor, meneer, antwoordde de bode,
ze hebben er al jaren een.
Nietwaar ventje, zei een goochelaar op
het toneel, jij hebt mij nog nóóit gezien,
hè?
Nee vader, zei het ventje.
En bij een ander circus werd een man ontslagen om
dat hijzelf en dus ook zijn hoofd, te dik werd. Hij
was de man die zijn hoofd in de muil van de leeuw
moest steken.
Een goochelaar die zijn vak niet bijster goed ver
stond, vroeg aan de zaal: heeft er iemand misschien
een ei voor me?
En daarop antwoordde iemand: nee, want dan had
u het al lang gehad.
Ik heb, zei een theaterdirecteur, uw nummer
met de duiven in het programma ingelast.
Acht, zuchtte de arme artiest, nu heb ik het
nummer juist gisteren opgegeten.
Wij hebben, zei een circusdirecteur, een leeuw
en een geit in één kooi. Het kost nogal wat geiten,
maar overigens gaat het prima.
tien circus maakte reclame voor zijn programma
en had op de affiches staan: e» voorts onze
beroemde dwerg van 1.75 meter. Dat is toch
geen dwerg? vroeg een heer aan de directeur.
Dat is, antwoordde de directeur, juist de kern
van de zaak; het is de grootste dwerg van de
wereld.
Kapitein, zei een passagier, ik ben zo ziek, hoe
ver zijn we van het land af? Twee kilometer, zei
de kapitein. Welke kant op? Recht naar bene
den, antwoordde de kapitein.
Kruis voldeed reeds lang niet meer aan
de geldende eisen. Het nieuwe gebouw,
dat volgend jaar klaar zal komen be
tekent dus een hele verbetering.
Het patronaatsgebouw, om deze naam
nog even te gebruiken, zal ook een
hele verbetering zijn. Inmiddels zullen
de in het Groot Patronaat gehuisveste
verenigingen o.m. de Koninklijke Ste
delijke Harmonie, die erin regelmatig
repeteerde voor enkele jaren in een
ander gebouw domicilie moeten kiezen
Huizen aankoojt
Tet behoeve van de bouw van het
nieuwe patronaatsgebouw zullen enkele
huizen in de Pierssensstraat, in eigen
dom van de gemeente, moeten worden
aangekocht. Het kerkbestuur hoopL op
korte termijn overeenstemming met het
gemeentebestuur over de aankoop van
de huizen te kunnen bereiken, opdat zo
spoedig mogelijk met de bouw zal kun
nen worden begonnen. Er wordt reeds
gewerkt aan de nodige plannen.
Het is de bedoeling, dat het nieuwe
gebouw in ieder geval een grote zaal
zal krijgen met ongeveer 230 zitplaat
sen en een toneel van negen bij zeven
meter. Men hoopt ook te kunnen voor
zien in kantoorruimten voor bijvoor
beeld het maatschappelijk werk. b.l.o.-
nazorg, enz.
Het Klein-Patronaat zal tevens een
verbouwing ondergaan. Het toneel uit de
grote zaal eal verdwijnen waarna er
plaats zal zijn voor drie kleinere zalen,
die zullen kunnen worden gebruikt als
vergaderlokaliteiten. De keuken zal ook
in een vergaderzaal worden herschapen
Deken Koopmans heeft met klem
verklaard, dat het kerkbestuur niet
met het Groot Patronaat en de an
dere verkochte gebouwen heeft „ge
leurd". Het initiatief voor de ver
koop is volgens zijn zeggen van de
andere kant gekomen. Hij zei zich
bewust te zijn van de ongemakken,
waarmee de periode tussen de ont
ruiming van het Groot Patronaat
en het klaarkomen van het nieuwe
zal gepaard gaan. „Geen enkele
heilstichtende operatie kan echter
zonder pijn verlopen", zei hij.
Binnenkort kunnen de Nederland
se televisiekijkers de „Scorpions"
op hun beeldscherm zien. Deze
Beatlegroep uit Monchesterbe
staande uit Peter, Joseph, Anthony,
Anton en Michel, heeft dan wel
niet de bekendheid van de echte
Beatles, maar hun volume is er
niet minder om! Yeah, yeah, yeah...
(Van een onzer verslaggevers)
HULST Waarschijnlijk zal het oude
orgel in de basiliek van de H. Willibror
dus, alhier, over enige tijd een ingrijpen
de vernieuwing ondergaan. Het orgel zal
worden gebouwd in de oude orgelkast
achter in de kerk. Voor zover mogelijk
zal men de nog goede pijpen, windladen
enz. gebruiken. Het oude orgel zal echter
maar weinig bruikbaar materiaal bieden,
zodat men mettertijd van een nagenoeg
nieuw orgel zal kunnen spreken.
Een en ander behoeft overigens nog
goedkeuring door Monumentenzorg. Deze
instantie zal ook moeten beslissen over
een eventuele uitbreiding van de koor
ruimte onder de orgelkast, waarin het
„nieuwe" orgel, dat, zo mogelijk, uitge
breider mogelijkheden zal krijgen als het
huidige, zal worden gebouwd. Het koor is
thans veel te klein. Uitbreiding ervan zou
echter het karakter van het interieur van
de kerk kunnen storen. Naar verluidt zul
len de beschikkingen van Monumenten
zorg afkomen. Het kerkbestuur hoopt de
vernieuwing van het orgel daarna zo
spoedig mogelijk te realiseren.
Het boek van de Belgische hoofdof
ficier Paul Berben, ,,20 juli, de aanslag
op Hitier", heeft bij het Nederlands
boekhuis te Tilburg zijn tweede druk be
leeft. Berben beschrijft aan de hand
van voornamelijk Duitse literatuur over
dit onderwerp, de gebeurtenissen tijdens
en rondom de „operatie Walkure", het
plan voor een staatsgreep in Duitsland.
Berbens boek is één van de jongste bij
dragen over dit onderwerp. Juist daar
om verbaasde het ons, dat het nauwe
lijks nieuwe gezichtspunten inzake de
mislukte opstand van 20 juli opent. Met
name het inzicht in de voorgeschiedenis
van de opstand is de laatste tijd ver
diept, waardoor aantoonbaar is te ma
ken, dat de gebeurtenissen van juli 1944
het culminatiepunt vormen van een be
weging welke reeds in 1933 is begonnen.
Intussen is „Aanslag op Hitier" een le
zenswaardig boek, dat weliswaar de gru
welen van het nazidom in geen enkel
opzicht rechtvaardigt of minder ontzet
tend maakt, maar dat ook wel aantoont
dat het geween nooit geheel tot zwij
gen is te brengen. K.
Bij de uitgeverij Hollandia N.V. te
Baarn verscheen een tweede druk van
„De rode ponny", een verhalenbundel
van John Steinbeck. Met grandioos ta
lent worden er de kleine en grote dra
ma's van eenvoudige mensen in beschre
ven.
In de Salamanderreeks kwamen de
volgende herdrukken uit:
Ina Boudier-Bakker: Honger. Het
fijnzinnige verhaal van een inspecteur
van de posterijen, die hunkert naar een
grootser bestaan.
A.T.W. Simeons: Wie het leeuwenmas-
ker dragen. De levensgeschiedenis
van een man die door lepra is aange
tast en daardoor tot een uitgestotene
wordt.
Leonhard Huizinga: Tien glazen wijn.
Een raamvertelling die genoegzaam
bekend is. Naar onze smaak het beste
boek dat Huizinga heeft geschreven.
A. Rutgers van der Loeff - Basenau.
Mens of wolf? Het ontroerende ver
haal van twee mensen in het geteister
de en verscheurde Duitsland van vlak na
de oorlog.
Onder deze ietwat sarcastisch-bedoel-
de titel schreef Maria Rosseels een
boek, waarvan reeds de derde druk
verscheen. De auteur belicht de heden
daagse vraagstukken inzake de eman
cipatie van de vrouw indirect, door een
historische schets te geven van de tel
kens wisselende positie van de vrouw
vanaf het begin der beschaving. In wei
nig woorden, uitstekend informerend,
spits en geestig weet Maria Rosseels
grote lijnen te trekken door de historie,
die men dan ook geboeid volgt De be
trekkelijkheid van vele dingen, met na
me van de idealen der hedendaagss
ambitieuze vrouw, komt in een helder
licht te staan. Een eerlijk en geestrijk
boek. dat men gaarne een aanbeveling
meegeeft. (Uitg. Lannoo - Tielt-Den
Haag). A.G.
CVarl
Missionarissen zijn meestalj
tellen waar elke reporter l
dezer dagen hebben ontmoet,!
deelt hij je mee, dat hij nu
voor Radio Republiek Indonel
Indonesië de grootste moeUil
hulp-aalmoezenier van het Ine
van zijn Nederlands staatsbul
in aanwezigheid van vele bul
ju zijn habijt als kapucijn-mi
te vertellen alsof het de gewl
van Donzel. Een missionaris I
aalmoezenier en dat zou i
Pontianak.
Je kunt uit dit alles maar
clusie trekken", zegt hij. „De J
is breeddenkend. Iedere goedwi,
tenlander wordt met open ar
vangen en krijgt een sportieve
hij tenminste de kunst verstaal
aan te passen, om mee te doei
Indonesische leven in al zijn
Dit geldt speciaal voor de Ne
missie en zending. Nooit is e
broeder of zuster nooit is een
het land uitgezet, ook met in
die aan het akkoord van 19fc
gingen. De regering weet zeer'
derscheid te maken tussen het
werk van de Nederlanders ei
derlandse politiek. En de meec
rijke mensen, ofschoon moha
hebben voor ons werk de groo
dering en geven ons hun ree
Hij is een man die uit
kan spreken. Missioneren betel
hem niet in de eerste plaat
bekeren, onderrichten, dopen I
wen hoewel hij pastoor i
kathedraal van Pontianak -I
neren is de Kerk planten, lil
wezig stellen in het openba
haar stem laten klinken, haal
laten zien. En dus: relaties a;|
Pater van Donzel maakt er
apostolaat van, overal aanwezil
bij officiële bezoeken, werk vel
gen, herdenkingsbijeenkomstel
ties en uitvoeringen, bij massa
en défilés, bij besloten besd
en intieme feestjes. Daardoor^
niet alleen een groot aantal
ken persoonlijk leren kennen
verde ook een bijdrage tot ht|
zijdse begrip.
„Het is van het grootste bei
de missionaris in het nieuwe
dat hij de mentaliteit van de
in zich opneemt, de staatsfild
leer van de vijf grondzuilen, L
nesische socialisme dat hij prol
binnen uit de worsteling van c1"
natie mee te maken dwars
menselijke tekorten en buitenl
begrip heen Wat mij persoonlij!
ik hoop door mijn voortdurend'
zigheid, door mijn spreken op L
nier, door mijn echte belangstel]
alles wat hun interesseerde aal
donesiërs te hebben duidelijk I
dat ik in praktijk wilde brenl
Pius XII heeft gezegd: het landT
missionaris om Christus' wil I
gaat, moet hij beschouwen als z|
de vaderland".
Pater van Donzel lijkt daarin
slaagd te zijn. Hij wordt voor]
gelijke dingen uitgenodigd: vod
cepties op nationale feestdagen,!
legerdag. bij huwelijken van
staande persoonlijkheden, op islai
hoogdagen als de Geboorte van F
med, de Hemelvaart van de Pi
einde van de vastenmaand en r
daling van de Koran. Overal
gevraagd en overal is hy welkom
,In de eerste jaren (rond 19|
iknog veel tijd had, ging 1
middag zo maar de stad in. m
heeft 'n bevolking van ongevee,
inwoners en herbergt bijna al?
kingsgroepen uit de hele arch
mensen me vriendelijk groeten,
van de fiets en maakte een praa
wüls moest ik binnenkomen en e'
koffie drinken, ten teken dat ik
was. En toch waren het mees
hammedanen, want katholieken e
tanten vormen een zeer kleine
heid. Op deze manier kreeg ik
sen in alle lagen van de bevoli
via die kennissen kwam ik in:
gelijke comités: in een institu
de reclassering, in monumentei
een raad voor ontspanning van
(Advertentie)
Krachtige bestrijding van pijn
zonder de maag van streek ti
De vier geneesmiddelen v;
farine „4" hebben hun b
baarheid duidelijk bewez
millioenen mensen in de
wereld baat gebracht, va
wanneer andere middelen
Bovendien zorgt één der b
delen dat een gevoelige ma
van streek raakt.