At te bont?
Orkest met stijl en traditie
Janus van der Wegen heeft
duiven met grote klasse
-
KRITISCH
Huwelijksreis te voet
van jong echtpaar
OP 64
VELDEN
Tilburgs „South Jazzband7' gaat
meetellen onder de Nederlandse
dixieland-ensembles. Op 8 augustus
meten Van Belkoms jongens zich in
het Zomerfestival Comblain la Tour
met groten als „The Dutch Swing Col
lege". De zoveelste referentie voor:
Strand-
genoegens
STIJL
STEUN
NIEUW7
In Boeroendi
diplomaat
verdwenen
Kind dat hond
verloor
praat niet meer
TIJDENS STRANDZESDAAGSE
t 1*
nr
ÉS
m
m
m m
Grote aanvoer vroege
peren te Goes
commentaar
HOBBY
Chinees vroeg VS. asiel.
Redactie De Bazuin
wordt uitgebreid
WATERSTANDEN
Wat groot is.....
Veelbetekenend
W. J. MUHRING -
10
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1964
10
In Parijs hebben verschillende
modehuizen hun creaties voor de
herfst- en wintermode gepresen
teerd. Zo ook Jacques Esterel, die
met dit ensemble van beige wollen
crêpe voor de dag kwam. De ge-
plisseerde rok, kraag en onderkant
van de mouwen zijn afgezet met
nertsbont, van welk materiaal ook
het mutshoedje is gemaakt.
Door de Provinciale Afzetcommissie
voor fruit werd de peer Précoce de Tre-
voux vanaf donderdag in de maat 55 mm.
en groter, voor aanvoeren en veilen vrij
gegeven.
Donderdag was er in de V.V.Z.B. te Goes
een aanbod van ruim 65.000 kg. De prij
zen voor de goede kwaliteiten varieerden
van 28 tot 69 cent per kg voor klasse I,
de mindere soorten varieerden van 15
tot 25 cent per kg.
Een gedeelte werd voor export gekocht
het merendeel was echter voor de bin
nenlandse markt bestemd. Veel kopers
hopen de door hen gekochte peren vlug
te laten narijpen zodat de vakantiegasten
voorzien kunnen worden van frisrijpen-
de peren uit eigen land.
In voorgaande jaren varieerden de aan
voer in de V.V.Z.B. van 500 tot 700 ton
per jaar. Dit seizoen wordt een aanbod
van 750 tot 1000 ton verwacht.
In 1962 was de eerste aanvoer pas op
23. en in 1963 op 15 augustus.
Met verbijstering hebben we kennis
genomen van hetgeen zich in he' voor
bije weekeinde heeft afgespeeld op het
strand van Renesse, waar een vijftig
tal jongelui een rasechte aanval heb
ben gedaan op een bewoonde consump
tietent. Wie het krantebericht hierover
ontleedt, houdt een aantal bijzonder
trieste elementen over. Allereerst het
viertal dat in de nacht op inbraak uit
gaat. Daarna een kleine vijftig jongens
en meisjes die van plan zijn een nach
telijk strandfeest op touw te zetten en
die, op een eerste vals alarm, agres
sief naar stenen grijpen en andermans
bezittingen vernielen. En tenslotte die
merkwaardige reactie van de politie:We
wachten op de volgende moeilijkheden.
Het is hier te stil en te rustig. We
zijn hier echt nog niet klaar voor het
toerisme.
Bewust rekenen we hier die uitlating
van de politie, hoe waarachtig die ook
mag zijn, tot de trieste elementen, want
ze werpt voor onze begrippen een nogal
schril licht op wat men dan wel onder
toerisme moet verstaan. Is de toeris
tische accommodatie incompleet wan
neer datgene ontbreekt wat Renesse een
aa-ntal opgeschoten lawaaischoppers niet
te bieden heeft? We hopen hartgrondig
dat de promotors van het toerisme er
anders over denken.
Die promotors zijn er trouwens nog
niet wanneer ze de toeristenstroom op
gang gebracht hebben. Dan begint een
feitelijk veel moeilijker taak, want zelfs
het ogenschijnlijk zo eenvoudige vakan
tie vieren lijkt voor heel wat mensen,
en dan met name voor jonge mensen
een zware opgave. De nozemrelletjes
in vakantiecentra en vooral langs de
kust zyn daar voorbeelden van. In de
stroom van al dan niet sterke verhalen
daarover heeft ook de Zeeuwse kust al
een aandeel en wij vinden dat niet ver
wonderlijk, want vakantiecentra zijn nu
eenmaal trekpleisters voor rijp en groen.
Maar daar zal men dan toch rekening
mee moeten houden. En zich bijvoor
beeld afvragen, of nachtelijke strand
feesten van grote groepen tieners zon
der afdoende controle wel een gewenste
V.V.V.-attractie zijn. Het feit dat zo'n
nachtfeest waarvan men zich zonder
een overmaat aan fantasie wel kan voor
stellen waar het op uit kan lopen
plotseling ontaarden kan in wat we
„de slag bij Renesse" zouden willen
noemen en dat die dan een uur lang
kan voortwoeden zonder dat de politie
er de lucht van krijgt, is voor ons een
hoogst benauwende zaak. Als de politie
onvoldoende geëquipeerd is, dan moet
daar wat aan gedaan worden.
De alleszins gerechtvaardigde slogan
„Zeeland vakantieland" brengt jaarlijks
duizenden mensen op de been die rust
en ontspanning zoeken. In Zeeland zal
men ervoor moeten zorgen, da' die twee
onmisbare vakantie-elementen gewaar-
>rgd blijven.
COMBLAIN, gastvrij dorp aan
de Ourthe, heeft er een at
tractie bij. Het is er een, die de
onbedorvenheid van glooiend
groen en piekerige rotspartijen
nog niet heeft kunnen schenden.
Sinds enkele orkesten er een be
scheiden begin maakten met het
jaarlijks festival, is het er tijde
lijk drukker, maar daarom nog
niet ongenietbaar geworden. Het
festival wordt zelfs verkocht als
weekeind-magneet. Of het dat
is, kan nog nauwelijks een
vraag zijn voor de horden, die
er een „pan" van komen maken.
Laat lawaai, dat van de „Tarti-
nes" langs de Ourthe echoot en
de gendarmes achter hun pint
plotseling actief maakt, is een
doodzonde in Comblain. Maar
een kwaad dat graag wordt ver
geven in ruil voor een gulle
hand franken.
den.
Tilburgs South Jazzband gaat 8 au
gustus voor het eerst naar het festi
val. Met befaamde ensembles als The
Dutch Swing College Band, het kwar
tet Pia Beek en het trio Pim Jacobs,
delen de Brabanders op uitnodiging
het podium als enige zuidelijke for
matie. Leider Henk van Belkom weet
zijn imponerend referentielijstje daar
door uitgebreid met een internatio
nale aanbeveling. Niet dat de band
daarom verlegen zit. Al vanaf 1961
zijn er klinkende resultaten. Toen
won The South Jazzband het concours
van de Dordtse Jazzsociëteit. Amper
een jaar later kon manager Willem
Verbruggen de band als Loosdrechts
nationaal kampioen naar huis stu
ren.
Henk van Belkom heeft altijd voor
zijn plezier gemusiceerd. Hij begon
als een van die jongens die een trom
pet cadeau krijgen en er met aanleg
net zo lang op jammeren tot er iets
fatsoenlijks uit komt. Een opleiding?
Dat niet, maar wel- veel oefening.
Kritisch luisteren en dan maar scha
ven, daar gaat het ook bij amateurs
om. Van Belkom was amper zeven
tien toen hij voor scholieren ging
toeteren in een eigen band. Het was
nog het houterige gestomp van dixie-
land-naapers zonder techniek. Alles
rechtaf en nog niet de soepelheid om
eigen vondsten te passen in gladde,
speelse improvisaties. De eerste hin
dernissen waren juist genomen, of er
rezen bezettingsmoeilijkheden. Ze
kwamen bijzonder ongelegen, omdat
Van Belkom definitief richting had
gekozen en bezeten raakte van het
idee stijlontwikkeling. Door daaraan
te werken voorzag hij mogelijkheden
om de band boven het niveau van
het gemiddelde amateurorkest te hij
sen. „The South" moest eerst gaan
opvallen in het gelid, om er daarna
gepromoveerd uit tevoorschijn te tre-
Er werd veel gekrakeeld, gepast en
gemeten voordat Van Belgom met
enig recht kon verdedigen, dat hij
voor „gegarandeerd gezellige dans
avonden" een dixieland-orkest kon
aanbieden. En het is zeker niet de
gemakkelijkste periode uit de ge
schiedenis van de band geweest.
Oude liefde roest nu eenmaal niet,
al wordt de aandacht nog zo afge
leid.
Wordt de dixieland kunstmatig in
leven gehouden? Wanneer daaronder
wordt verstaan dat de platenindustrie
er bij vlagen de aandacht op con
centreert moet het antwoord beves
tigend zijn. Maar het luidt nadruk
kelijk ,,nee" als het om de muziek
zelf gaat. Die is altijd springlevend
geweest, wordt hoogstens naar de
achtergrond gedrongen door klank
en bewegingsrages, waarover je be
ter maar ge.en onaardige dingen kunt
zeggen. Die rages mogen als ,,tem-
peramêntsuitingen" dan heel interes
sant zijn, muziek-technisch kunnen
ze gevoeglijk verwaarloosd worden.
De jaarlijkse trek naar Comblain
bewijst intussen de behoefte aan een
ontmoetingspunt. Zoals de band dat
is voor de Tilburgse musici, die min
stens eenmaal per week repeteren en
dat bepaald niet zouden doen wan
neer ze hun band als een aflopende
zaak: zouden beschouwen.
We hebben een tijd gekend dat de
jeugd dixieland-moe was. Aan het
zagerige klarinetje ergerde zij zich
al even hard als aan de trombone,
die zo loeiend vals zijn schorre keel
kon schrapen in het bandje-voor-het-
bal. De slechten verpieterden het
voor de goeden en aldus hielpen
beunhazen om zeep wat tientallen
bekwame ,,oude-stijl"-ensembles in
Nederland aan goodwill hadden opge
bouwd Nieuwe richtingen en
meest commerciële drongen zich
als modeverschijnsel aan de orkesten
op. En ook „The South" moest er
aan meedoen om het leven te rek
ken. Dixieland bracht geen stuiver
meer op, dus moesten er nieuwe
wegen worden bewandeld.
„In 1956", herinnert zich Van Bel
kom, „beleefden we wel ons topjaar.
Daarna zakte de belangstelling schrik
barend, totdat in 1961 het dieptepunt
was bereikt. Toen kwam er een op
leving, die onbezorgde tijden aan
kondigde voor orkesten als „The
South". Ofschoon de Tilburgers zon
der moeite de klap zouden hebben
opgevangen wanneer de dixieland
niet uit de schijndood zou zijn opge
wekt, In hun hart zijn ze blij dat
het nog altijd niet nodig is geweest.
.Liefhebbers als de Tilburgse zeven
houden hun stijl tot heden populair
door het introduceren van aardig
heidjes, waarvan het publiek even
opkijkt. Het moet kunnen zeggen:
Hé wat lollig, dan heb je het. Tus
sendoor wat representaitewerk geeft
dan de ruggesteun, die het orkest in
de belangstelling houdt. De jongens
voelen er zich best bij en tenslotte
is dat hoofdzaak als muziek je hobby
is. Ze^mogen dan zo'n tachtig avonden
per jaar hebben, het is niet uitslui
tend om de „poet" te doen. al is
die dan meegenomen.
„Eigenlijk", zegt Van Belkom, „doen
we het liefste kort concertwerk. Als
we weten dat er geluisterd wordt,
zijn we op z'n best. Balwerk kan
wel eens aardig zijn, maar meestal
is het ondankbaar. Je krijgt de meest
oubollige verzoeken en als je op
een nette manier niet brutaal ge
noeg bent, schiet er het gebruikelijke
orkestrondje gewoon bij in. Dan maar
liever het „culturele" werk, zoals
het optreden voor de Tilburgse wer
kende jeugd, die tekst en uitleg bij
het programma heeft gekregen, zo
als dat eigenlijk ook op de gcnolen
het geval zou moeten zijn. Misschien
dat het ontbreken van oriënterend
onderwijs op het terrein van de jazz,
het redeloos negeren van driekwart
eeuw muziekgeschiedenis zich bij de
ontwikkeling van smaak en onder
scheidingsvermogen heeft gewroken.
Dit denken ze er zelf van:
Nestor Leo Verstedën (30), banjo
speler en elektricien in het dagelijks
leven: „Ik ben al acht jaar lid. Zo
lang had ik het nóóit volgehouden,
als het niet gezellig geweest zou
zijn".
Pianist Fred Gelderblom (24): ,,Ik
had er mijn accountantswerk hele
maal aan kunnen geven. Maar be
roeps wilde ik tenslotte toch niet
zijn. Het moet een hobby blijven".
Gerard van de Flaes (24), typograaf -
klarinettist en afkomstig uit Baarle-
Hertog: „Ik ben blij als Belg met
Nederlanders te kunnen spelen. Het
liefst op tenorsax dan. want ik kom
oorspronkelijk uit de rock 'n roll".
'Bassist Piet Stokkermans (33): „Het
is hard werken maar vooral plezie
rig". Hij wisselt er een drukke baan
als abonnementenchef bij een dagblad
aangenaam mee af.
Trombonist Theo van Loon (29): ,,'n
Orkest moet georganiseerd zijn". In
het dagelijks werk blaast hij zijn
partij mee bij Ericsson.
Drummer Sjef van Son (28): „Er is
een stemmisg van gemoedelijke ka
meraadschap". En dat die ook in
het beroepsleven onbetaalbaar is zal
hij alsafdelingschef in een textiel
fabriek graag beamen.
Leider-trompettist Henk van Belkom
(25): „Het gaat om de sfeer. Als we
in deze bezetting hard doorwerken,
verwacht ik nog veel van de band.
Ik bemoei me met techniek en ar
rangementen, maar mijn voornaam
ste taak is de mensen bij eikaar te
houden". In Tilburg heeft hij een
zaak in luxe huishoudelijke artikelen
maar met zijn „South Jazzband" is
hij minstens zo bezet. Zijn er geen
festivals, dan zijn er wel platenop-
namen, radio-en televisierepetities of
zomaar avonden. En al die activitei
ten dragen er toe bij dat kwaliteit
en populariteit van „The South Jazz
band". die intussen al drie platen op
de markt heeft, opvallend toenemen.
JOHN BINDELS
Het Amerikaanse ministerie van buiten
landse zaken heeft ontkend dat een Chi
nese diplomaat die uit de Amerikaanse
ambassade in Boeroendi is verdwenen,
is ontvoerd, zoals is gezegd in een com
muniqué van de regering van Boeroendi.
In het communiqué werd gezegd, dat
de geheimzinnige verdwijning van een
Chinese diplomaat, die sedert 26 mei niet
meer op zijn post is geweest, de be
trekkingen tussen Boeroendi en de Ver
enigde Staten ernstig in gevaar zou kun
nen brengen.
Toen Tsji Ping, de jonge culturele at
taché van China in Boejoemboera, poli
tiek asiel aan de Verenigde Staten vroeg,
is hij verdwenen. De Amerikaanse am
bassade, heeft de regering van Boe
roendi meegedeeld, dat hij sinds de nacht
vaNn 28 op 29 juli spoorloos is.
In het communiqué protesteert de rege
ring van Boeroendi krachtig „tegen de
ze onvriendschappelijke daad van de
Verenigde Staten, die de diplomatieke
betrekkingen tussen beide landen dreigt
te compromitteren". De verklaringen van
de Amerikaanse ambassadeur doen den
ken aan een „ontvoering" zo wordt ge
zegd.
Het Amerikaanse ministerie van bui
tenlandse zaken zegt dat Toeng Tsji
Ping. vrijwillig naar de Amerikaanse
ambassade is gekomen en dat hij. haar
thans eveneens geheel vrijwillig
heeft verlaten.
Een kleine jongen uit Birmingham in
Engeland die zeven maanden geleden
zijn hond kwijtraakte, praat al die tijd
niet meer.
De nu tweejarige Leighton, Porky'
Crutchley en zijn Duitse herdershond
zijn achttien maanden samen geweest.
Maar het dier was onvriendelijk voor
buitenstaanders, en daarom gaf Pork 's
moeder hem weg aan een hondetrainer
die hem verkocht.
Nu zegt mevrouw Betty Crutchley dat
als ze „Rebel", zo heet de hond. niet
terugvindt, ze bang is haar zoon nooit
meer te horen praten. Wanneer hij iets
hebben wil wijst hij of knikt met zijn
hoofd. Wanneer iemand de saam „Rebel"
laat vallen, dan wordt hij bijna hyste
risch.
De huisarts van de Crutchley's zegt,
dat de theorie dat de jongen met spreken
is opgehouden sinds hij zijn hond kwijt
is, plausibel is maar dat hij consult
met een specialist heeft geregeld.
Naar wij vernemen wordt de redactie
van „De Bazuin", weekblad der paters
dominicanen, sterk uitgebreid en onder
leiding van pater R. W. Tepe geplaatst.
Overwogen wordt ook een overplaatsing
van de zetel uit Nijmegen.
Pater A. Kreykamp, die véle jaren
mede de redactie voerde krijgt een func
tie bij „De Horstink" het vormingscen
trum der katholieke actie, waar hij het
tijdschrift Euros" zal dirigeren. Dit
tijdschrift komt in de plaats van „Ruim
te" en verschijnt in vier talen.
Het ligt in de bedoeling, dat „De Ba
zuin" zal voortgaan de problematiek
der katholieken in de nu gevolgde lijn
te behandelen. Daartoe is een grotere
staf van jonge dominicaanse redacteuren
en vaste 'medewerkers aangetrokken, die
per 1 oktober zijn arbeid zal aanvangen.
(Van één onzer verslaggevers)
Als maandag de zesde Strand-
zesdaagse in Hoek van Holland be
gint, zullen er twee van de twee
honderdtweeënzestig deelnemers
zijn, die met extra herinneringen
en met meer belangstelling naar
deze dag hebben uitgezien dan an
deren. Het zijn Jan de Visser (21)
en zijn jonge vrouwtje Corry Ver-
dugt (19) uit Schiedam, die elkaar
tijdens de Strandzesdaagse hebben
leren kennen. Uit deze kennisma
king groeide een genegenheid, die
dezer dagen zijn bekroning vond in
een huwelijk. Maandag begint voor
dit pas getrouwde paartje de hu
welijksreis in Hoek van Holland.
Deze eindigt na zes dagen in Den
Helder na ruim 140 moeizame kilo
meters over het strand langs de
golven van de Noordzee, die het
paartje met hun geruis op de tocht
begeleiden.
Het is niet te verwonderen dat Henny
Horsman en Hans Kroonstuiver opnieuw
met energie aan de organisatie van dit
zesde strandevenement zijn begonnen. Is
het niet prachtig, dat twee jonge men
sen elkaar vonden in de Strandzesdaag
se? Is het niet heerlijk dat deze twee
jonge mensen juist de Strandzesdaagse
als huwelijksreis willen gebruiken
Het aantal deelnemers aan de zesde zes
daagse langs de branding is even groot
als verleden jaar (262). Mevrouw Marie
Elsakker is met haar 78 jaren de oudste
deelneemster. Ze komt uit Amsterdam.
De jongste is' Rob Vreede uit Coevorden
die 10 jaar is.
Met zijn allen gaan zij maandag bij
het Jagershuis in Hoek van Holland van
start. Elke dag wordt rond half elf
gestart. Niet olficieel want officieel
gedoe schuwen Henny Horsman en Hans
Kroonstuiver. Zij ondervinden van de
officiële instanties, noem het gemeente
bestuur. weinig of geen medewerking.
Maar toch zullen ze er niet toe over
gaan een stichting in het leven te roe
pen.
Zes dagen op je gemak kuieren langs
het strand, genieten van het spel van
wind en golven, zien hoe de meeuwen
krijsend over het water scheren. Lekker
luieren in de zon, als die schijnt, of een
bad nemen als het water verlokkend
schittert. Een vakantie zoals velen zich
die wensen. Zes dagen lang wandelen
langs het strand heeft veel aantrekke
lijks. Dat ervaren steeds meer Neder
landers.
Konstanz 317 (—1); Rheinfelden 193
(—5); Ottenheim 240 (+2); Straatsburg
185 1); Maxau 354 (—2); Plochingen
103 1); Mannheim 175 (onv.); Stein-
bach 115 (+3); Mainz 170 (onv.); Bingen
98 (+2); Kaub 95 (+1); Kochum 238
(onv.); Koblnz 95 (+4); Keulen 31 (+2);
Ruhrort 194 (—2; Lobith 790 1); Nij
megen 577 (onv.); Arnhem 636 (onv.);
Eefde IJssel 136 2); Deventer 56
1); Monsin 5446 (+6); Borgharen 3800
(onv.); Belfeld 1082 (—10); Grave bene
den de sluis 498 2).
Wat waarlijk groot is, groeit
snel - schreef mijn leermeester Jo
ris van den Bergh. Hij vond voor
die stelregel steun in de komeet
achtige opkomst van Gerrit Schul-
te, in de jaren dertig.
Het ziet er naar uit dat er nu
weer zo'n ster aan het wielerfir-
mament verschenen is: Tijmen
Groen uit Follega. Joris zou zijn
potig wezen, en tal van kleine
trekjes, bijvoorbeeld zijn machtige
oorschelpen, met kennersblik be
keken hebben.
Duidt op ontwikkeling en circulatie
zei Joris. Zo zag hij ook gaarne een gro
te neus, a la Aloies Degraeve. Thijs van
Oers heeft er menigmaal in de spurt
tegen gereden. Maar ge moest nonde-
domme rap zijn zei Thijs. As ge het
daar dikkels met neuslengte van verloor,
waarde 't ver kwijt-
Wat waarlijk groot is!
Ik moest daar onwillekeurig aan den
ken, toen ik de duiven van Janus van
der Wegen, Ravelijnstraat 14 te 'Steen
bergen in handen kreeg.
Met de beste duiven van Jan Aarden,
via diverse Steenbergse hokken en in de
kruising met de autowinner van Prop
te Hoogerheide, heeft hij in enkele ja
ren tijds een ras opgebouwd, dat voor de
Pyreneeënvluchten zijn weerga niet kent.
Janus van der Wegen is daardoor de
waardige opvolger geworden van wijlen
meester Jan Aarden. Er zitten op tal van
hokken in Nederland duiven van dit fe
nomenale ras. Wie zijn oog laat gaan
over de nationale uitslagen van St.-Vin
cent en Dax der laatste jaren, komt tot
de conclusie dat die van Van der We
gen een klasse apart zijn.
Op de laatste Dax wint hij 1. 11 en 19!
Had hij die duiven ingezet op Barcelona,
waarop nationaal slechts zeshonderd dui
ven vlogen, dat wil zeggen slechts twin
tig percent van Dax (of bijv. nog geen
zeven percent van St.-Vincent), dan zou
ik onvoorziene omstandigheden daar
gelaten niet weten wie Van der Wegen
van de drie eersten had moeten afhou
den!
Dit is ook de opvatting van de Gebr.
Vroegindeweij te Middelharnis, die
eveneens een hok vol Aarden-duiven heb
ben zitten en daar reeds een jaar of zes
mee uitblinken op alle serieuze vluchten
in de Nabvanpee. Eerlijk is eerlijk.
Veelbetekenend is het verhaal van de
61 van Janus van der Wegen, de duivin
die nu de eerste prijs nationaal Dax
wint. Deze vogel heeft jaren als „weef"
gezeten.
De enige oefening van de vleugelspie
ren die zij kreeg was op kleine vluchtjes
in België, aan het eind van het seizoen,
in augustus en september. Dit jaar heeft
de 61, nestzuster van 62, die 11e natio
naal Dax won, na reeds driemaal bij de
tien eerste nationaal gevlogen te heb
ben op St.-Vincent en Dax, slechts een
maal in de mand gezeten. Dat was op
Creil de week na St.-Vincent. Zo maar
even van 't hok er op. Veertien dagen
later werd zij ingezet op Dax met het
bekende resultaat! De '86 die Van dert
Wegens favoriet is, en waar hij dan ook
heel wat zuiniger op is, is vermoedelijk
nog beter. Van der Wegens duiven ko
men met alle weer en met alle wind. Hij
pakte zijn eerste drie vogels op een uur
tijd, zaterdag tussen half een en half
twee. Als vergelijking hierbij de uitslag
in de Bredase Bond met meer dan drie
honderd duiven: 1 J. Voesenek 16.10
(een mee), 2 C. Ie Grance senior, 3 Jac.
van Gils, 4 A. M. van Steen, 5 C. Kwist-
hout, 6 15 en 20 Kees Brosens met onze
hartelijke gelukwensen, dat ras uit Til
burg schijnt niet slecht te zijn, 7 Vlem-
minx, 8 Jac. Kouwenberg, 9 F. van Moll.
Vervolgens zondagmorgen 10 C. Ie
Grance junior enz.
Geen wonder dat sommige grote kam
pioenen, de uitslag van Van der We
gen bekijkend, verzuchten: Wij kunnen
beter konijnen gaan houden. Nu ik toch
in Breda zit. hier de uitslag van St.-
Ghislain met 3719 jonge mannen: 1 Adr.
van H. lteren en 19, 2 Chr. van den Berk,
3 C. de Jong, 4 Jan Rijken (ras Van
Tuyn), 5 F. van der Linden, 6 W. Jas
pers, 7 P. van de Muren, 8 L. Vissers, 9
F. Simons, 10 P. van den Bogaard, 11 en
15 M. Huybregts, 12 G. Bayings, 13 C.
F. Poppelaars, 14 A. Horward, 16 C. P.
Timmers, de Amsterdamse 'kampioen
met zijn Janssen's van Arendonk, 17 P.
Hermus, 18 H. Verschuren, 20 G. van
Alphen, 21 J. A. Klijs, 22 A. Blewanus.
23 Ries Lambregts, 24 L. Remie en 25
Gerrit Oomens (en zoon, vlakt deze niet
uit).
C.C. Ginneken op St.-Ghislain: 1 en 5
Jac. de Kort, 2 en 3 C. Wijgaarts, 4 J.
A. Verheijen, 6 Gebr. Graumans. 7 C.
L. Jansen, 8 J. Martens, 9 A. Oomen, 10
A. Martens en Ko. Er vlogen 677 duiven.
Oosterhoutse Bond op St.-Ghislain met
2402 duiven: 1 Gebr. Stoop, 2 en 4 Fr.
Geerts, hoe krijgt hij ze zo rap gepakt,
3 en 7 P. Hofkens, 5 A. Sips, 6 W Ver
meulen, 8 J. de Heer, 9 Van Dorst-Óomen
10 P. Bakx enz.
Terheijden op St.-Ghislain met 763 dui
ven: l de grote fondkampioen Ant. van
Leent, 2 P. Steenhoven, 3 Jo Stroop, 4 P.
van Meel, 5 H. de Ridder enz.
C.C. Steenbergen op Tergnier met 942
duiven: i Jac. van Dijk, 2 en 11 Ant.
Ligtenberg, 3 P. van Overveld, 4 P. Koo
ien, 5 F. Geertse, 6 M. Schillemans, 7 J.
Damen, 8 M. van Meer, 9 J. Nijssen, 10
Koetsenruyter enz.
Concoursbond Zuid-Beveland op Bre-
teuil met 1606 duiven: 1 P. de Blok, 2
J. Stoutjesdijk, 3 A. Zwagemakers, 4 M.
Pieterse, 5 H. Janse, 6 P. Schrijver, 7
De Witte-Balvers, 8 M, Boudens, 9 en 10
Joh. Bal enz.
Loon op Zand op St.-Ghislain met 518
duiven: 1, 9 en 13 Gebr. Boon, 2 en 7 A.
Aarts, 3 K. Aarts, 4 Gebr. IJpelaar, 5 en
12 H. van de Velden, 6 K. van Esch, 8
en 10 H. van der Linden, 11 A. van Laar
hoven, 14 en 18 M. Vera, 15 H. Leerma-
kers enz.
Van de „Barcelona II" van de combi
natie Deraedt-Van Grembergen te Gent
wordt verhaald dat het geen schoon
heidstype is doch een driehoekige duif
met een ijzersterk karkas.
Het is een donkergeschelpte witpen
met een duivinnekop.
Wat hem inmiddels niet belet heeft in
1962 de 2e prijs internationaal Barcelona
te winnen tegen 3300 duiven en in 1964
de le tegen 3900 vogels
Zei er iemand wat?
Van vaderszijde is hij van het ras
Vanderlinden (eertijds te Limelette bij
Ottignies), van moederszijde een Van
Bruaene te Lauwe. Andere vroege prij
zen: 24e Dourdan op 4028 duiven. 57e na
tionaal Cahors op 2009 duiven, 45e natio
naal Perigueux op 2417 duiven en 15e in
ternationaal St.-Vincent.
Op de foto lijkt hij niet groot en hij is
zo maar dun van poten. Toekomend jaar
zal hij nog eenmaal de reis maken naar
de Catalaanse hoofdstad.
Er zijn er weinig betere.
Allemaal goeie.
DEN BRUINEN,
TRIOMFEN VAN
VERBEELDINGSKRACHT
Sprankelend combinatiespel, brillante
motieven en verrassende eindspelwendin
gen treft men niet alleen aan in de par
tijen van grootmeesters, maar komt men
ook tegen in de zogenaamde schaakcom
posities.
Deze zelfstandige creaties hebben een
tweeledig doel. Zij verschaffen de schaak
speler praktische oefening en bevredigen
zijn aesthetische behoefte.
De grondlegger van dit soort schaak-
studies is Alexei Troitzky. Deze grote
componist verstond het zoals Herbst-
man zo voortreffelijk opmerkt in de
studie het ideespel dat eigen is aan de
Draktische partij te brengen en al de
schittering en veelzijdigheid kenmerkend
voor het ideespel uit te drukken in een
zuivere en economische vorm.
Hij vervulde zijn werken van een diepe
artistieke inhoud en maakte ze tot rea
liteiten. Zijn composities drukten de
grondgedachten en de schitterende ideeën
uit, die eigen zijn aan het' hele schaakspel.
Meer dan woorden bewijzen de onder
staande geselecteerde schaakstudies. Het
zijn waarlijk triomfen van de menselijke
verbeeldingskracht.
Allereerst een aantrekkelijke studie
van Troitzky. Deze compositie heeft zoals
de analyses leren verrukkelijke finesses,
een rijkdom aan belangrijke varianten en
een levendige dynamiek.
:A
Wit aan zet en wint.
De winstvoering gaat als volgt:
1.Pg6-e5-f,Kc6-d6
(Uiteraard faalt 1 Kd5 op 2.Dg8
met damewinst. Op 1 Kc5 volgt
2.Pd7 ,Kd6 3.Df4+,Kc6 4.Df6+,Kb7
5.Db6+,Ka6 6.Db8 mat. Tenslotte beslist
na 1 Kb7 2.Dc8 ,Ka7 3.Pc6 ,Kb6
4.Dc7-f,Kc5 5.Pa5 eveneens met dame
winst).
2.Pe5-d3!
(Op 2 Dd3: wint 3.Dd7+ en boven
dien dreigt mat op d7)
2 Db3-f7 3.Dg4-d4+,Df7-d5
(Na 3 Ke6 volgt 4.De5 mat en op
3. Kc6 beslist 4.Pe5-f)
4.Dd4-f6 ,Dd5-e6 5.Df6-g7!-
(Nu dreigt 6.Dc7+,Kd5 7.Pf4+ met
damewinstj
5 De6-f5 6.Pd3-f4ü
(Een grandioos paardoffer. Op 6 Df4:
volgt 7.Dc7-f met damewinst en na
6 Kc6 beslist 7.Dc7 mat. Ook 6 Dc5
biedt geen redding meer wegens 7.Dd7-f,
Ke5 8.Pd3 f en zwart' verliest zijn dame).
6 Kd6-c5 7.Dg7-c3 ,Kc5-d6 (of b6)
8.Dc3-c7 mat.
De volgende schaakdelicatesse Is een
heerlijke creatie van Lazard. Ogenschijn
lijk staat de witspeler met een achterstand
van twee pionnen hopeloos verloren. Maar
de positie bevat een ingenieuze combina
tie, waarmee wit de partij nog kan red
den. Probeert u de oplossing eens van
het blad op te lossen!
Wit aan zet en speelt remise.
De fenominale remisecombinatie ziet
er als volgt uit:
1.h4-h5
(Met de dreiging l.h6, zwart moet dus
wel nemen).
1 g6xh5
2.g5-g6,f7xg6
(Op 2. f6 komt 3.e6 met hetzelfde
verloop).
3.e5-e6,d7xe6
4.c4-c5
(Het houdt niet op.)
4 d6xc5
(Anders was 5.c6 gevolgd en dan wint
wit zelfs nog)
5.a5-a6.b7xa6
6.b5-b6.a7xb6
en wit staat pat. Door het offeren van al
zijn pionnen zwart heeft ze nog alle
maal heeft wit zijn doel bereikt.
Van alle bekende composities gaat mijn
persoonlijke voorkeur uit naar de onder
staande delicatesse. De fraaie en onver
wachte matcombinatie is van een beto
verende schoonheid. Deze conceptie van
KulVhel doet denken aan de woorden van
de grote Engelse dichter Keats „A thing
of beauty is a joy for ever".
Wit aan zet en wint.
De verrassende matvoering verloopt
als volgt:
1.Pb8-c6!
(Op 1 a2 volgt 2.Pb4+ en zwarts
vrije pion is verloren).
1 Kd5xc6
2.Lh4-f6,Kc6-d5
(Na 2.. Kc5 wint 3.Le7-f)
3.d2-d3!,a3-a2
4.c2-c4+!!,Kd5-c6
(Op 2....dc3: en passant volgt 3.Lc«i.
en er is een voor wit elementair gewon
nen eindspel ontstaan).
5.Ka6-b7!!!,a2-al Dame
6.Lf6-e7 mat en applaus van de tribune.