At te bont? Orkest met stijl en traditie Janus van der Wegen heeft duiven met grote klasse - KRITISCH Huwelijksreis te voet van jong echtpaar OP 64 VELDEN Tilburgs „South Jazzband7' gaat meetellen onder de Nederlandse dixieland-ensembles. Op 8 augustus meten Van Belkoms jongens zich in het Zomerfestival Comblain la Tour met groten als „The Dutch Swing Col lege". De zoveelste referentie voor: Strand- genoegens STIJL STEUN NIEUW7 In Boeroendi diplomaat verdwenen Kind dat hond verloor praat niet meer TIJDENS STRANDZESDAAGSE t 1* nr ÉS m m m m Grote aanvoer vroege peren te Goes commentaar HOBBY Chinees vroeg VS. asiel. Redactie De Bazuin wordt uitgebreid WATERSTANDEN Wat groot is..... Veelbetekenend W. J. MUHRING - 10 DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1964 10 In Parijs hebben verschillende modehuizen hun creaties voor de herfst- en wintermode gepresen teerd. Zo ook Jacques Esterel, die met dit ensemble van beige wollen crêpe voor de dag kwam. De ge- plisseerde rok, kraag en onderkant van de mouwen zijn afgezet met nertsbont, van welk materiaal ook het mutshoedje is gemaakt. Door de Provinciale Afzetcommissie voor fruit werd de peer Précoce de Tre- voux vanaf donderdag in de maat 55 mm. en groter, voor aanvoeren en veilen vrij gegeven. Donderdag was er in de V.V.Z.B. te Goes een aanbod van ruim 65.000 kg. De prij zen voor de goede kwaliteiten varieerden van 28 tot 69 cent per kg voor klasse I, de mindere soorten varieerden van 15 tot 25 cent per kg. Een gedeelte werd voor export gekocht het merendeel was echter voor de bin nenlandse markt bestemd. Veel kopers hopen de door hen gekochte peren vlug te laten narijpen zodat de vakantiegasten voorzien kunnen worden van frisrijpen- de peren uit eigen land. In voorgaande jaren varieerden de aan voer in de V.V.Z.B. van 500 tot 700 ton per jaar. Dit seizoen wordt een aanbod van 750 tot 1000 ton verwacht. In 1962 was de eerste aanvoer pas op 23. en in 1963 op 15 augustus. Met verbijstering hebben we kennis genomen van hetgeen zich in he' voor bije weekeinde heeft afgespeeld op het strand van Renesse, waar een vijftig tal jongelui een rasechte aanval heb ben gedaan op een bewoonde consump tietent. Wie het krantebericht hierover ontleedt, houdt een aantal bijzonder trieste elementen over. Allereerst het viertal dat in de nacht op inbraak uit gaat. Daarna een kleine vijftig jongens en meisjes die van plan zijn een nach telijk strandfeest op touw te zetten en die, op een eerste vals alarm, agres sief naar stenen grijpen en andermans bezittingen vernielen. En tenslotte die merkwaardige reactie van de politie:We wachten op de volgende moeilijkheden. Het is hier te stil en te rustig. We zijn hier echt nog niet klaar voor het toerisme. Bewust rekenen we hier die uitlating van de politie, hoe waarachtig die ook mag zijn, tot de trieste elementen, want ze werpt voor onze begrippen een nogal schril licht op wat men dan wel onder toerisme moet verstaan. Is de toeris tische accommodatie incompleet wan neer datgene ontbreekt wat Renesse een aa-ntal opgeschoten lawaaischoppers niet te bieden heeft? We hopen hartgrondig dat de promotors van het toerisme er anders over denken. Die promotors zijn er trouwens nog niet wanneer ze de toeristenstroom op gang gebracht hebben. Dan begint een feitelijk veel moeilijker taak, want zelfs het ogenschijnlijk zo eenvoudige vakan tie vieren lijkt voor heel wat mensen, en dan met name voor jonge mensen een zware opgave. De nozemrelletjes in vakantiecentra en vooral langs de kust zyn daar voorbeelden van. In de stroom van al dan niet sterke verhalen daarover heeft ook de Zeeuwse kust al een aandeel en wij vinden dat niet ver wonderlijk, want vakantiecentra zijn nu eenmaal trekpleisters voor rijp en groen. Maar daar zal men dan toch rekening mee moeten houden. En zich bijvoor beeld afvragen, of nachtelijke strand feesten van grote groepen tieners zon der afdoende controle wel een gewenste V.V.V.-attractie zijn. Het feit dat zo'n nachtfeest waarvan men zich zonder een overmaat aan fantasie wel kan voor stellen waar het op uit kan lopen plotseling ontaarden kan in wat we „de slag bij Renesse" zouden willen noemen en dat die dan een uur lang kan voortwoeden zonder dat de politie er de lucht van krijgt, is voor ons een hoogst benauwende zaak. Als de politie onvoldoende geëquipeerd is, dan moet daar wat aan gedaan worden. De alleszins gerechtvaardigde slogan „Zeeland vakantieland" brengt jaarlijks duizenden mensen op de been die rust en ontspanning zoeken. In Zeeland zal men ervoor moeten zorgen, da' die twee onmisbare vakantie-elementen gewaar- >rgd blijven. COMBLAIN, gastvrij dorp aan de Ourthe, heeft er een at tractie bij. Het is er een, die de onbedorvenheid van glooiend groen en piekerige rotspartijen nog niet heeft kunnen schenden. Sinds enkele orkesten er een be scheiden begin maakten met het jaarlijks festival, is het er tijde lijk drukker, maar daarom nog niet ongenietbaar geworden. Het festival wordt zelfs verkocht als weekeind-magneet. Of het dat is, kan nog nauwelijks een vraag zijn voor de horden, die er een „pan" van komen maken. Laat lawaai, dat van de „Tarti- nes" langs de Ourthe echoot en de gendarmes achter hun pint plotseling actief maakt, is een doodzonde in Comblain. Maar een kwaad dat graag wordt ver geven in ruil voor een gulle hand franken. den. Tilburgs South Jazzband gaat 8 au gustus voor het eerst naar het festi val. Met befaamde ensembles als The Dutch Swing College Band, het kwar tet Pia Beek en het trio Pim Jacobs, delen de Brabanders op uitnodiging het podium als enige zuidelijke for matie. Leider Henk van Belkom weet zijn imponerend referentielijstje daar door uitgebreid met een internatio nale aanbeveling. Niet dat de band daarom verlegen zit. Al vanaf 1961 zijn er klinkende resultaten. Toen won The South Jazzband het concours van de Dordtse Jazzsociëteit. Amper een jaar later kon manager Willem Verbruggen de band als Loosdrechts nationaal kampioen naar huis stu ren. Henk van Belkom heeft altijd voor zijn plezier gemusiceerd. Hij begon als een van die jongens die een trom pet cadeau krijgen en er met aanleg net zo lang op jammeren tot er iets fatsoenlijks uit komt. Een opleiding? Dat niet, maar wel- veel oefening. Kritisch luisteren en dan maar scha ven, daar gaat het ook bij amateurs om. Van Belkom was amper zeven tien toen hij voor scholieren ging toeteren in een eigen band. Het was nog het houterige gestomp van dixie- land-naapers zonder techniek. Alles rechtaf en nog niet de soepelheid om eigen vondsten te passen in gladde, speelse improvisaties. De eerste hin dernissen waren juist genomen, of er rezen bezettingsmoeilijkheden. Ze kwamen bijzonder ongelegen, omdat Van Belkom definitief richting had gekozen en bezeten raakte van het idee stijlontwikkeling. Door daaraan te werken voorzag hij mogelijkheden om de band boven het niveau van het gemiddelde amateurorkest te hij sen. „The South" moest eerst gaan opvallen in het gelid, om er daarna gepromoveerd uit tevoorschijn te tre- Er werd veel gekrakeeld, gepast en gemeten voordat Van Belgom met enig recht kon verdedigen, dat hij voor „gegarandeerd gezellige dans avonden" een dixieland-orkest kon aanbieden. En het is zeker niet de gemakkelijkste periode uit de ge schiedenis van de band geweest. Oude liefde roest nu eenmaal niet, al wordt de aandacht nog zo afge leid. Wordt de dixieland kunstmatig in leven gehouden? Wanneer daaronder wordt verstaan dat de platenindustrie er bij vlagen de aandacht op con centreert moet het antwoord beves tigend zijn. Maar het luidt nadruk kelijk ,,nee" als het om de muziek zelf gaat. Die is altijd springlevend geweest, wordt hoogstens naar de achtergrond gedrongen door klank en bewegingsrages, waarover je be ter maar ge.en onaardige dingen kunt zeggen. Die rages mogen als ,,tem- peramêntsuitingen" dan heel interes sant zijn, muziek-technisch kunnen ze gevoeglijk verwaarloosd worden. De jaarlijkse trek naar Comblain bewijst intussen de behoefte aan een ontmoetingspunt. Zoals de band dat is voor de Tilburgse musici, die min stens eenmaal per week repeteren en dat bepaald niet zouden doen wan neer ze hun band als een aflopende zaak: zouden beschouwen. We hebben een tijd gekend dat de jeugd dixieland-moe was. Aan het zagerige klarinetje ergerde zij zich al even hard als aan de trombone, die zo loeiend vals zijn schorre keel kon schrapen in het bandje-voor-het- bal. De slechten verpieterden het voor de goeden en aldus hielpen beunhazen om zeep wat tientallen bekwame ,,oude-stijl"-ensembles in Nederland aan goodwill hadden opge bouwd Nieuwe richtingen en meest commerciële drongen zich als modeverschijnsel aan de orkesten op. En ook „The South" moest er aan meedoen om het leven te rek ken. Dixieland bracht geen stuiver meer op, dus moesten er nieuwe wegen worden bewandeld. „In 1956", herinnert zich Van Bel kom, „beleefden we wel ons topjaar. Daarna zakte de belangstelling schrik barend, totdat in 1961 het dieptepunt was bereikt. Toen kwam er een op leving, die onbezorgde tijden aan kondigde voor orkesten als „The South". Ofschoon de Tilburgers zon der moeite de klap zouden hebben opgevangen wanneer de dixieland niet uit de schijndood zou zijn opge wekt, In hun hart zijn ze blij dat het nog altijd niet nodig is geweest. .Liefhebbers als de Tilburgse zeven houden hun stijl tot heden populair door het introduceren van aardig heidjes, waarvan het publiek even opkijkt. Het moet kunnen zeggen: Hé wat lollig, dan heb je het. Tus sendoor wat representaitewerk geeft dan de ruggesteun, die het orkest in de belangstelling houdt. De jongens voelen er zich best bij en tenslotte is dat hoofdzaak als muziek je hobby is. Ze^mogen dan zo'n tachtig avonden per jaar hebben, het is niet uitslui tend om de „poet" te doen. al is die dan meegenomen. „Eigenlijk", zegt Van Belkom, „doen we het liefste kort concertwerk. Als we weten dat er geluisterd wordt, zijn we op z'n best. Balwerk kan wel eens aardig zijn, maar meestal is het ondankbaar. Je krijgt de meest oubollige verzoeken en als je op een nette manier niet brutaal ge noeg bent, schiet er het gebruikelijke orkestrondje gewoon bij in. Dan maar liever het „culturele" werk, zoals het optreden voor de Tilburgse wer kende jeugd, die tekst en uitleg bij het programma heeft gekregen, zo als dat eigenlijk ook op de gcnolen het geval zou moeten zijn. Misschien dat het ontbreken van oriënterend onderwijs op het terrein van de jazz, het redeloos negeren van driekwart eeuw muziekgeschiedenis zich bij de ontwikkeling van smaak en onder scheidingsvermogen heeft gewroken. Dit denken ze er zelf van: Nestor Leo Verstedën (30), banjo speler en elektricien in het dagelijks leven: „Ik ben al acht jaar lid. Zo lang had ik het nóóit volgehouden, als het niet gezellig geweest zou zijn". Pianist Fred Gelderblom (24): ,,Ik had er mijn accountantswerk hele maal aan kunnen geven. Maar be roeps wilde ik tenslotte toch niet zijn. Het moet een hobby blijven". Gerard van de Flaes (24), typograaf - klarinettist en afkomstig uit Baarle- Hertog: „Ik ben blij als Belg met Nederlanders te kunnen spelen. Het liefst op tenorsax dan. want ik kom oorspronkelijk uit de rock 'n roll". 'Bassist Piet Stokkermans (33): „Het is hard werken maar vooral plezie rig". Hij wisselt er een drukke baan als abonnementenchef bij een dagblad aangenaam mee af. Trombonist Theo van Loon (29): ,,'n Orkest moet georganiseerd zijn". In het dagelijks werk blaast hij zijn partij mee bij Ericsson. Drummer Sjef van Son (28): „Er is een stemmisg van gemoedelijke ka meraadschap". En dat die ook in het beroepsleven onbetaalbaar is zal hij alsafdelingschef in een textiel fabriek graag beamen. Leider-trompettist Henk van Belkom (25): „Het gaat om de sfeer. Als we in deze bezetting hard doorwerken, verwacht ik nog veel van de band. Ik bemoei me met techniek en ar rangementen, maar mijn voornaam ste taak is de mensen bij eikaar te houden". In Tilburg heeft hij een zaak in luxe huishoudelijke artikelen maar met zijn „South Jazzband" is hij minstens zo bezet. Zijn er geen festivals, dan zijn er wel platenop- namen, radio-en televisierepetities of zomaar avonden. En al die activitei ten dragen er toe bij dat kwaliteit en populariteit van „The South Jazz band". die intussen al drie platen op de markt heeft, opvallend toenemen. JOHN BINDELS Het Amerikaanse ministerie van buiten landse zaken heeft ontkend dat een Chi nese diplomaat die uit de Amerikaanse ambassade in Boeroendi is verdwenen, is ontvoerd, zoals is gezegd in een com muniqué van de regering van Boeroendi. In het communiqué werd gezegd, dat de geheimzinnige verdwijning van een Chinese diplomaat, die sedert 26 mei niet meer op zijn post is geweest, de be trekkingen tussen Boeroendi en de Ver enigde Staten ernstig in gevaar zou kun nen brengen. Toen Tsji Ping, de jonge culturele at taché van China in Boejoemboera, poli tiek asiel aan de Verenigde Staten vroeg, is hij verdwenen. De Amerikaanse am bassade, heeft de regering van Boe roendi meegedeeld, dat hij sinds de nacht vaNn 28 op 29 juli spoorloos is. In het communiqué protesteert de rege ring van Boeroendi krachtig „tegen de ze onvriendschappelijke daad van de Verenigde Staten, die de diplomatieke betrekkingen tussen beide landen dreigt te compromitteren". De verklaringen van de Amerikaanse ambassadeur doen den ken aan een „ontvoering" zo wordt ge zegd. Het Amerikaanse ministerie van bui tenlandse zaken zegt dat Toeng Tsji Ping. vrijwillig naar de Amerikaanse ambassade is gekomen en dat hij. haar thans eveneens geheel vrijwillig heeft verlaten. Een kleine jongen uit Birmingham in Engeland die zeven maanden geleden zijn hond kwijtraakte, praat al die tijd niet meer. De nu tweejarige Leighton, Porky' Crutchley en zijn Duitse herdershond zijn achttien maanden samen geweest. Maar het dier was onvriendelijk voor buitenstaanders, en daarom gaf Pork 's moeder hem weg aan een hondetrainer die hem verkocht. Nu zegt mevrouw Betty Crutchley dat als ze „Rebel", zo heet de hond. niet terugvindt, ze bang is haar zoon nooit meer te horen praten. Wanneer hij iets hebben wil wijst hij of knikt met zijn hoofd. Wanneer iemand de saam „Rebel" laat vallen, dan wordt hij bijna hyste risch. De huisarts van de Crutchley's zegt, dat de theorie dat de jongen met spreken is opgehouden sinds hij zijn hond kwijt is, plausibel is maar dat hij consult met een specialist heeft geregeld. Naar wij vernemen wordt de redactie van „De Bazuin", weekblad der paters dominicanen, sterk uitgebreid en onder leiding van pater R. W. Tepe geplaatst. Overwogen wordt ook een overplaatsing van de zetel uit Nijmegen. Pater A. Kreykamp, die véle jaren mede de redactie voerde krijgt een func tie bij „De Horstink" het vormingscen trum der katholieke actie, waar hij het tijdschrift Euros" zal dirigeren. Dit tijdschrift komt in de plaats van „Ruim te" en verschijnt in vier talen. Het ligt in de bedoeling, dat „De Ba zuin" zal voortgaan de problematiek der katholieken in de nu gevolgde lijn te behandelen. Daartoe is een grotere staf van jonge dominicaanse redacteuren en vaste 'medewerkers aangetrokken, die per 1 oktober zijn arbeid zal aanvangen. (Van één onzer verslaggevers) Als maandag de zesde Strand- zesdaagse in Hoek van Holland be gint, zullen er twee van de twee honderdtweeënzestig deelnemers zijn, die met extra herinneringen en met meer belangstelling naar deze dag hebben uitgezien dan an deren. Het zijn Jan de Visser (21) en zijn jonge vrouwtje Corry Ver- dugt (19) uit Schiedam, die elkaar tijdens de Strandzesdaagse hebben leren kennen. Uit deze kennisma king groeide een genegenheid, die dezer dagen zijn bekroning vond in een huwelijk. Maandag begint voor dit pas getrouwde paartje de hu welijksreis in Hoek van Holland. Deze eindigt na zes dagen in Den Helder na ruim 140 moeizame kilo meters over het strand langs de golven van de Noordzee, die het paartje met hun geruis op de tocht begeleiden. Het is niet te verwonderen dat Henny Horsman en Hans Kroonstuiver opnieuw met energie aan de organisatie van dit zesde strandevenement zijn begonnen. Is het niet prachtig, dat twee jonge men sen elkaar vonden in de Strandzesdaag se? Is het niet heerlijk dat deze twee jonge mensen juist de Strandzesdaagse als huwelijksreis willen gebruiken Het aantal deelnemers aan de zesde zes daagse langs de branding is even groot als verleden jaar (262). Mevrouw Marie Elsakker is met haar 78 jaren de oudste deelneemster. Ze komt uit Amsterdam. De jongste is' Rob Vreede uit Coevorden die 10 jaar is. Met zijn allen gaan zij maandag bij het Jagershuis in Hoek van Holland van start. Elke dag wordt rond half elf gestart. Niet olficieel want officieel gedoe schuwen Henny Horsman en Hans Kroonstuiver. Zij ondervinden van de officiële instanties, noem het gemeente bestuur. weinig of geen medewerking. Maar toch zullen ze er niet toe over gaan een stichting in het leven te roe pen. Zes dagen op je gemak kuieren langs het strand, genieten van het spel van wind en golven, zien hoe de meeuwen krijsend over het water scheren. Lekker luieren in de zon, als die schijnt, of een bad nemen als het water verlokkend schittert. Een vakantie zoals velen zich die wensen. Zes dagen lang wandelen langs het strand heeft veel aantrekke lijks. Dat ervaren steeds meer Neder landers. Konstanz 317 (—1); Rheinfelden 193 (—5); Ottenheim 240 (+2); Straatsburg 185 1); Maxau 354 (—2); Plochingen 103 1); Mannheim 175 (onv.); Stein- bach 115 (+3); Mainz 170 (onv.); Bingen 98 (+2); Kaub 95 (+1); Kochum 238 (onv.); Koblnz 95 (+4); Keulen 31 (+2); Ruhrort 194 (—2; Lobith 790 1); Nij megen 577 (onv.); Arnhem 636 (onv.); Eefde IJssel 136 2); Deventer 56 1); Monsin 5446 (+6); Borgharen 3800 (onv.); Belfeld 1082 (—10); Grave bene den de sluis 498 2). Wat waarlijk groot is, groeit snel - schreef mijn leermeester Jo ris van den Bergh. Hij vond voor die stelregel steun in de komeet achtige opkomst van Gerrit Schul- te, in de jaren dertig. Het ziet er naar uit dat er nu weer zo'n ster aan het wielerfir- mament verschenen is: Tijmen Groen uit Follega. Joris zou zijn potig wezen, en tal van kleine trekjes, bijvoorbeeld zijn machtige oorschelpen, met kennersblik be keken hebben. Duidt op ontwikkeling en circulatie zei Joris. Zo zag hij ook gaarne een gro te neus, a la Aloies Degraeve. Thijs van Oers heeft er menigmaal in de spurt tegen gereden. Maar ge moest nonde- domme rap zijn zei Thijs. As ge het daar dikkels met neuslengte van verloor, waarde 't ver kwijt- Wat waarlijk groot is! Ik moest daar onwillekeurig aan den ken, toen ik de duiven van Janus van der Wegen, Ravelijnstraat 14 te 'Steen bergen in handen kreeg. Met de beste duiven van Jan Aarden, via diverse Steenbergse hokken en in de kruising met de autowinner van Prop te Hoogerheide, heeft hij in enkele ja ren tijds een ras opgebouwd, dat voor de Pyreneeënvluchten zijn weerga niet kent. Janus van der Wegen is daardoor de waardige opvolger geworden van wijlen meester Jan Aarden. Er zitten op tal van hokken in Nederland duiven van dit fe nomenale ras. Wie zijn oog laat gaan over de nationale uitslagen van St.-Vin cent en Dax der laatste jaren, komt tot de conclusie dat die van Van der We gen een klasse apart zijn. Op de laatste Dax wint hij 1. 11 en 19! Had hij die duiven ingezet op Barcelona, waarop nationaal slechts zeshonderd dui ven vlogen, dat wil zeggen slechts twin tig percent van Dax (of bijv. nog geen zeven percent van St.-Vincent), dan zou ik onvoorziene omstandigheden daar gelaten niet weten wie Van der Wegen van de drie eersten had moeten afhou den! Dit is ook de opvatting van de Gebr. Vroegindeweij te Middelharnis, die eveneens een hok vol Aarden-duiven heb ben zitten en daar reeds een jaar of zes mee uitblinken op alle serieuze vluchten in de Nabvanpee. Eerlijk is eerlijk. Veelbetekenend is het verhaal van de 61 van Janus van der Wegen, de duivin die nu de eerste prijs nationaal Dax wint. Deze vogel heeft jaren als „weef" gezeten. De enige oefening van de vleugelspie ren die zij kreeg was op kleine vluchtjes in België, aan het eind van het seizoen, in augustus en september. Dit jaar heeft de 61, nestzuster van 62, die 11e natio naal Dax won, na reeds driemaal bij de tien eerste nationaal gevlogen te heb ben op St.-Vincent en Dax, slechts een maal in de mand gezeten. Dat was op Creil de week na St.-Vincent. Zo maar even van 't hok er op. Veertien dagen later werd zij ingezet op Dax met het bekende resultaat! De '86 die Van dert Wegens favoriet is, en waar hij dan ook heel wat zuiniger op is, is vermoedelijk nog beter. Van der Wegens duiven ko men met alle weer en met alle wind. Hij pakte zijn eerste drie vogels op een uur tijd, zaterdag tussen half een en half twee. Als vergelijking hierbij de uitslag in de Bredase Bond met meer dan drie honderd duiven: 1 J. Voesenek 16.10 (een mee), 2 C. Ie Grance senior, 3 Jac. van Gils, 4 A. M. van Steen, 5 C. Kwist- hout, 6 15 en 20 Kees Brosens met onze hartelijke gelukwensen, dat ras uit Til burg schijnt niet slecht te zijn, 7 Vlem- minx, 8 Jac. Kouwenberg, 9 F. van Moll. Vervolgens zondagmorgen 10 C. Ie Grance junior enz. Geen wonder dat sommige grote kam pioenen, de uitslag van Van der We gen bekijkend, verzuchten: Wij kunnen beter konijnen gaan houden. Nu ik toch in Breda zit. hier de uitslag van St.- Ghislain met 3719 jonge mannen: 1 Adr. van H. lteren en 19, 2 Chr. van den Berk, 3 C. de Jong, 4 Jan Rijken (ras Van Tuyn), 5 F. van der Linden, 6 W. Jas pers, 7 P. van de Muren, 8 L. Vissers, 9 F. Simons, 10 P. van den Bogaard, 11 en 15 M. Huybregts, 12 G. Bayings, 13 C. F. Poppelaars, 14 A. Horward, 16 C. P. Timmers, de Amsterdamse 'kampioen met zijn Janssen's van Arendonk, 17 P. Hermus, 18 H. Verschuren, 20 G. van Alphen, 21 J. A. Klijs, 22 A. Blewanus. 23 Ries Lambregts, 24 L. Remie en 25 Gerrit Oomens (en zoon, vlakt deze niet uit). C.C. Ginneken op St.-Ghislain: 1 en 5 Jac. de Kort, 2 en 3 C. Wijgaarts, 4 J. A. Verheijen, 6 Gebr. Graumans. 7 C. L. Jansen, 8 J. Martens, 9 A. Oomen, 10 A. Martens en Ko. Er vlogen 677 duiven. Oosterhoutse Bond op St.-Ghislain met 2402 duiven: 1 Gebr. Stoop, 2 en 4 Fr. Geerts, hoe krijgt hij ze zo rap gepakt, 3 en 7 P. Hofkens, 5 A. Sips, 6 W Ver meulen, 8 J. de Heer, 9 Van Dorst-Óomen 10 P. Bakx enz. Terheijden op St.-Ghislain met 763 dui ven: l de grote fondkampioen Ant. van Leent, 2 P. Steenhoven, 3 Jo Stroop, 4 P. van Meel, 5 H. de Ridder enz. C.C. Steenbergen op Tergnier met 942 duiven: i Jac. van Dijk, 2 en 11 Ant. Ligtenberg, 3 P. van Overveld, 4 P. Koo ien, 5 F. Geertse, 6 M. Schillemans, 7 J. Damen, 8 M. van Meer, 9 J. Nijssen, 10 Koetsenruyter enz. Concoursbond Zuid-Beveland op Bre- teuil met 1606 duiven: 1 P. de Blok, 2 J. Stoutjesdijk, 3 A. Zwagemakers, 4 M. Pieterse, 5 H. Janse, 6 P. Schrijver, 7 De Witte-Balvers, 8 M, Boudens, 9 en 10 Joh. Bal enz. Loon op Zand op St.-Ghislain met 518 duiven: 1, 9 en 13 Gebr. Boon, 2 en 7 A. Aarts, 3 K. Aarts, 4 Gebr. IJpelaar, 5 en 12 H. van de Velden, 6 K. van Esch, 8 en 10 H. van der Linden, 11 A. van Laar hoven, 14 en 18 M. Vera, 15 H. Leerma- kers enz. Van de „Barcelona II" van de combi natie Deraedt-Van Grembergen te Gent wordt verhaald dat het geen schoon heidstype is doch een driehoekige duif met een ijzersterk karkas. Het is een donkergeschelpte witpen met een duivinnekop. Wat hem inmiddels niet belet heeft in 1962 de 2e prijs internationaal Barcelona te winnen tegen 3300 duiven en in 1964 de le tegen 3900 vogels Zei er iemand wat? Van vaderszijde is hij van het ras Vanderlinden (eertijds te Limelette bij Ottignies), van moederszijde een Van Bruaene te Lauwe. Andere vroege prij zen: 24e Dourdan op 4028 duiven. 57e na tionaal Cahors op 2009 duiven, 45e natio naal Perigueux op 2417 duiven en 15e in ternationaal St.-Vincent. Op de foto lijkt hij niet groot en hij is zo maar dun van poten. Toekomend jaar zal hij nog eenmaal de reis maken naar de Catalaanse hoofdstad. Er zijn er weinig betere. Allemaal goeie. DEN BRUINEN, TRIOMFEN VAN VERBEELDINGSKRACHT Sprankelend combinatiespel, brillante motieven en verrassende eindspelwendin gen treft men niet alleen aan in de par tijen van grootmeesters, maar komt men ook tegen in de zogenaamde schaakcom posities. Deze zelfstandige creaties hebben een tweeledig doel. Zij verschaffen de schaak speler praktische oefening en bevredigen zijn aesthetische behoefte. De grondlegger van dit soort schaak- studies is Alexei Troitzky. Deze grote componist verstond het zoals Herbst- man zo voortreffelijk opmerkt in de studie het ideespel dat eigen is aan de Draktische partij te brengen en al de schittering en veelzijdigheid kenmerkend voor het ideespel uit te drukken in een zuivere en economische vorm. Hij vervulde zijn werken van een diepe artistieke inhoud en maakte ze tot rea liteiten. Zijn composities drukten de grondgedachten en de schitterende ideeën uit, die eigen zijn aan het' hele schaakspel. Meer dan woorden bewijzen de onder staande geselecteerde schaakstudies. Het zijn waarlijk triomfen van de menselijke verbeeldingskracht. Allereerst een aantrekkelijke studie van Troitzky. Deze compositie heeft zoals de analyses leren verrukkelijke finesses, een rijkdom aan belangrijke varianten en een levendige dynamiek. :A Wit aan zet en wint. De winstvoering gaat als volgt: 1.Pg6-e5-f,Kc6-d6 (Uiteraard faalt 1 Kd5 op 2.Dg8 met damewinst. Op 1 Kc5 volgt 2.Pd7 ,Kd6 3.Df4+,Kc6 4.Df6+,Kb7 5.Db6+,Ka6 6.Db8 mat. Tenslotte beslist na 1 Kb7 2.Dc8 ,Ka7 3.Pc6 ,Kb6 4.Dc7-f,Kc5 5.Pa5 eveneens met dame winst). 2.Pe5-d3! (Op 2 Dd3: wint 3.Dd7+ en boven dien dreigt mat op d7) 2 Db3-f7 3.Dg4-d4+,Df7-d5 (Na 3 Ke6 volgt 4.De5 mat en op 3. Kc6 beslist 4.Pe5-f) 4.Dd4-f6 ,Dd5-e6 5.Df6-g7!- (Nu dreigt 6.Dc7+,Kd5 7.Pf4+ met damewinstj 5 De6-f5 6.Pd3-f4ü (Een grandioos paardoffer. Op 6 Df4: volgt 7.Dc7-f met damewinst en na 6 Kc6 beslist 7.Dc7 mat. Ook 6 Dc5 biedt geen redding meer wegens 7.Dd7-f, Ke5 8.Pd3 f en zwart' verliest zijn dame). 6 Kd6-c5 7.Dg7-c3 ,Kc5-d6 (of b6) 8.Dc3-c7 mat. De volgende schaakdelicatesse Is een heerlijke creatie van Lazard. Ogenschijn lijk staat de witspeler met een achterstand van twee pionnen hopeloos verloren. Maar de positie bevat een ingenieuze combina tie, waarmee wit de partij nog kan red den. Probeert u de oplossing eens van het blad op te lossen! Wit aan zet en speelt remise. De fenominale remisecombinatie ziet er als volgt uit: 1.h4-h5 (Met de dreiging l.h6, zwart moet dus wel nemen). 1 g6xh5 2.g5-g6,f7xg6 (Op 2. f6 komt 3.e6 met hetzelfde verloop). 3.e5-e6,d7xe6 4.c4-c5 (Het houdt niet op.) 4 d6xc5 (Anders was 5.c6 gevolgd en dan wint wit zelfs nog) 5.a5-a6.b7xa6 6.b5-b6.a7xb6 en wit staat pat. Door het offeren van al zijn pionnen zwart heeft ze nog alle maal heeft wit zijn doel bereikt. Van alle bekende composities gaat mijn persoonlijke voorkeur uit naar de onder staande delicatesse. De fraaie en onver wachte matcombinatie is van een beto verende schoonheid. Deze conceptie van KulVhel doet denken aan de woorden van de grote Engelse dichter Keats „A thing of beauty is a joy for ever". Wit aan zet en wint. De verrassende matvoering verloopt als volgt: 1.Pb8-c6! (Op 1 a2 volgt 2.Pb4+ en zwarts vrije pion is verloren). 1 Kd5xc6 2.Lh4-f6,Kc6-d5 (Na 2.. Kc5 wint 3.Le7-f) 3.d2-d3!,a3-a2 4.c2-c4+!!,Kd5-c6 (Op 2....dc3: en passant volgt 3.Lc«i. en er is een voor wit elementair gewon nen eindspel ontstaan). 5.Ka6-b7!!!,a2-al Dame 6.Lf6-e7 mat en applaus van de tribune.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1964 | | pagina 6