Britse stormhoek: eens doelwit
van Napoleon, nu scliapenoord
m
Dominee ontpopte zich
als dorpenbouwer
Als water niet smaakt
neemt men champagne
Zwit
Werki
ook
DUITSE DRINKGEWOONTE VERANDERT
Zelfs Nasser
breekt er de
tong over
Auto zwei
plotseling
twee doe
Egypte went maar niet
aan zijn nieuwe naam
Aloud zevental
Invasiekust
VIJFVOUDIGE
MOORD IN V.S.
Boze Haagse
slaat agent
in gezicht
Smokkelkust
Landbouwingenieurs nog
dit jaar voor de klas
Vrijwilligers
naar M.-Oosten
MANAGER VAN HET SAAMHORIGHEIDSGEVOEL
Vluchtelingen
vormen nu
een kolonie
Vredig gegraas
in oeroude
invasiehoek
DOUWE EGBERTS
Zachte geurige pijptabak
Whiskyevenals
wodka in trek
Wijn en bier
Import
Door mijnenveld
Gelukt
Bedelbrieven
Nieuwe actie
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 22 JULI 1964
J5
5?
(Van een bijzondere medewerker)
VERBAZINGWEKKEND is het
helemaal niet, dat zo weinig men
sen buiten Engeland ooit hebben
gehoord van de „Cinque Ports", ge
legen in Engelands zuidoostelijke
stormhoek. Waarom is het niet
verbazingwekkend Omdat die
„Cinque Ports" op Engelands zuid
oostelijke drempel liggen en het
voor bezoekers geen gewoonte is
om op de drempel te blijven staan.
In het geval van de „Cinque
Porte" is dat echter wis en zeker
de moeite waard. Waarom?
Allereerst, omdat de namen der „Cin
ques Ports" beelden oproepen van
eeuwenoude gebeurtenissen, die plaats
grepen, toen Engeland nog in staat van
wording verkeerde, maar die niettemin
tot op de huidige dag van grote invloed
op de Engelse historie zijn geweest. De
geschiedenis der „Cinque Ports" gaat
namelijk terug tot de tijden, toen men
begon met de historie enigszins uitvoe
rig te boek te stellen.
Lang vóór er sprake was van een Brit.
se Marine verleenden de Engelse konin
gen aan de zeelieden der „Cinque Ports"
vele privileges. Zij wilden daarmee be
reiken, dat die stoere mannen een vloot
in gereedheid zouden brengen om En
gelse troepen naar het Europese vas
teland te transporteren, als de regering
zulks nodig achtte. Deze vloot der
„Cinque Ports" streed tegen de Fran
sen, de Nederlanders en de Denen. Hij
was de voorganger van de latere Brit
se marine. De havens, waarin die sche
pen lagen en werden uitgerust, zijn nog
te zien, maar hun kaden zijn met gras
begroeid. Van de oude glorie en bedrij
vigheid zijn weinig sporen overgebleven.
Wel van de traditie, zoals wij nog zullen
zién. Dë zeven stadjes der „Cinque
Ports" hadden hun goüden eeüw reeds
adhter. de rug, toen koningin Elizabeth
I een meisje was. Reeds in de zestien
de eeuw gingen zij behoren tofc de groep
der „Dode Steden" zoals Nederland die
heeft langs de kusten van de vroegere
Zuiderzee
Alleen Dover is nu nog een haven
stad van enige betekenis. Zijn bestaan
berust op de technische prestaties van
de mens in de eeuwige strijd tegen de
agressieve zee. Sandwich ligt thans
ruim drie kilometer van de zee verwij
derd. In de zandige duinen, die eens
de handel van Sandwich verstikten, lig
gen nu mooie golflinks. Hythe is een
kustplaatsje zonder enige betekenis.
Scheepjes, die niet tijdens de winter
stormen mogen vergaan, moet men tij
dig met man en macht op het strand
in veiligheid brengen. New Romney is
nu een tamelijk ver van de kust gele
gen dorpje. Van de rivier, die eens zijn
haven vormde, is zo op het oog nog
maar heel weinig te bespeuren. Has
tings is nu een badplaats. Van zijn
vroegere handelsglorie is vrijwel geen
spoor meer over. Rye en Winchelsea
de twee „oude stedekes", die pas in
de dertiende eeuw werden opgenomen
in de „Confederatie der Cinque Ports"
hebben in de afgelopen zes eeuwen
hun oorspronkelijke karakter het best
bewaard. Weinig plekjes zijn er in Euro
pa. waar de middeleeuwen zo intact zijn
gebleven als in Winchelsea en Rye. Win
chelsea is thans een wijnhaven van eni
ge betekenis. De oude wijnkelders heeft
men na de tweede wereldoorlog weer
in gebruik genomen Hoezeer de zee
vaart vroeger van belang was voor die
zeven stadjes, blijkt ook uit hun stadswa.
pens. In elk dezer wapens ziet men
namelijk een halve leeuw en een half
schip!
Op een heuvel bij New Romney staat
een kruis het Kruis van Shepway. Het
bevindt zich daar, waar eens het Hof
van Shepway stond. Dit Hof was de be
schaming van enige belang"ijke privi
leges van de „Cinque Ports". Als be
loning voor de diensten, den lande ter
zee bewezen, hadden de ingezetenen der
„Cinque Ports" namelijk het recht ver
worven, geen andere Heer te moeten
erkennen dan de koning. Alleen hun
eigen rechtbank mocht hen berechten.
Het Hof van Shepway benoem 'e zelf de
Lord Warden (gouverneur) der „Cinque
Ports". Tot op de huidige dag is deze
functie die nu uitsluitend traditionele
betekenis heeft een ere-ambt waartoe
zeer verdienstelijke Engelsen worden be
noemd. Na de laatste oorlog bekleedde
Sir Winston Churchill de functie van
„Gouverneur en Admiraal der Vijf Ha
vens". Het Hof van Shepway waakte
met argusogen en met alle ten dienste
staande middelen praktisch gespro
ken was de Confederatie der Vijf Ha
vens een autonoom gebied binnen het
Engelse koninkrijk over de eerbie
diging der rechten en voorrechten lie
de steden verworven hadden. New Rom
ney was eens het hart van de Confede
ratie. In zijn archieven bevinden zich
zeldzame historische documenten. Te
genwoordig zijn de schapen in het Rom
ney Marsh, het Moeras van Romney,
wereldberoemd. Niet, omdat zij gra
zen op de plaats, waar Willem de Ver
overaar Engeland binnenviel, maar om
dat zij schapen van zeer goede kwali
teit zijn.
In de dagen, toen de Theems, die
thans uitmondt in de Noordzee, nog uit
mondde in het Kanaal, was Sandwich de
belangrijkste haven van Londen. Nog
ziet men er in de dagen van Elizabeth I
gebouwde versterkingen, hoewel de
stad toen al over het toppunt van zijn
glorie heen was. In 1014 aldus een
oude kroniek was Sandwich „de be
roemdste haven van Engeland", Toen
Eduard de Belijder de Confederatie der
Vijf Havens stichtte, nam Sandwich op
zich, „twintig schepen, elk bemand met
20 koppen, gedurende vijftien dagen" te
zullen leveren, Dgt was voor die da
gen (circa 1050) heel veel!
Een der aardigste tradities die te
vens wijst op de vroegere betekenis der
„Cinque Ports" is, dat de burge
meesters der stadjes, die in functie zijn
bij de kroning van een nieuwe soeve
rein, bij die gelegenheid allen tot baron
worden verheves. Het is een oud ge
bruik, dat ook in deze eeuw in ere is
gebleven.
Het gebied der „Cinque Ports" is
sedert de dageraad der historie de
stormhoek en invasiekust van Enge
land geweest. De Romeinen landden na
bij Sandwich en bleven vier eeuwen
lang heersers over Engeland. Richbo-
rough* was het Romeinse regeringscen
trum. De Romeinen bouwden de vijf for
ten (castella), die later uitgroeiden tot
de „Cinque Ports". Zoals in Nederland
de keizers van het Heilige Roomse Rijk
aan de kustgraven of wakers tegen
de Noormannen benoemden, kende men
in Engeland na de Romeinse tijd de
„Graaf van de Saksische Kust". Deze
bestuurders bevorderden de opbloei der
havensteden en bereidden zo de tot
standkoming van de Confederatie der
Vijf Havens in de dagen van Eduard
de Belijder voor. De aansluiting van de
„twee oude stedekes" Rye en Winchel
sea bracht het aantal leden op z3ven,
maar het oude Normandisch-Franse
woord „Cinque" (vijf) handhaafde men
in de naam der confederatie.
Na de Romeinen landden de Saksers
op de stranden, waar eens de Romein
se legioenen ontscheept waren. Zyn
beide Deense oorlogen vocht Engeland
uit nabij Sandwich. De eerste predikers
van het christendom en. later, de Nor-
mandische veroveraars kozen dezelfde
invasiepoort als vóór hen de Saksers en
de Romeinen. Napoleon liep met ernsti
ge plannen rond om Engeland binnen te
vallen in de streek der „Cinque Ports".
Toen bouwden de Engelsen tal van klei
ne forten (martello-torens) langs de kust
die nog op enige plaatsen te zien zijn.
In onze eeuw kwam wereldoorlog num
mer twee. Zou Hitier een poging wa
gen om over te steken en Engeland te
bezetten? In de zomer van 1940 leef
den de mensen in het gebied van de
„Cinque Ports" maanden acntereen in
koortsachtige spanning. Een aantal ja
ren geleden vroegen wij eens aan New
Romney's oudste inwoner, de toen 102
jaar tellende William Furbett „Wel,
mijnheer Furber, wat dacht u in 1940
van de Duitse invasie?" Furber, gepen
sioneerd marine-man, antwoordde met
iets van een vriendelijke snauw in zijn
In een brandende stationcar op een
landweg bij Castroville in de Ameri
kaanse staat Texas zijn de lichamen ge
vonden van een man en vier kleine kin
deren. Men vermoedt, dat het een vier
voudige moord en zelfmoord beteft.
(Van een onzer verslaggevers)
Een 36-jarige Haagse secretaresse heeft
een hoofdagent van politie een klinkende
slog in het gezicht gegeven toen de man
haar wilde verbaliseren, omdat zij
naast een zebrapad de weg was overge
stoken.
De hoofdagent wilde haar aanvanke
lijk alleen een berisping geven, maar
toen de vrouw zich zeer gebelgd toonde
en geen gegevens wilde opgeven pakte
hij haar bij een arm. Daarop sloeg de
vrouw hem in het gezicht De politie
agent is daarop met de vrouw door een
automobilist naar het politiebureau ge
bracht Daar kreeg zij twee verbalen,
een voor een verkeersovertreding en een
voor wederspannigheid.
stem: „Ik was toen nog geen negentig
jaar oud. Ik zei: dat lukt die Duitsers
nooit, als Churchill maar het comman
do krijgt. Hij zorgt wel, dat re niet bin
nenkomen!!" Nu, de Duitsers zijn niet
binnengevallen en daarom heeft Willem
de Veroveraar nog steeds het recht op
de titel „Laatste Veroveraar van Edge-
land".
De castella der Romeinen, de „Oost-
wal", die de Saksers langs de kust bij
de „Cinq Ports" bouwden, de forten uit
de Napoleontische tijd en de radar-in
stallaties en vlammenwerperbatterijen
uit de laatste oorlog hadden alle tot
taak: Te waken tegen Engelands vijan
den op het Europese vasteland. Zij zijn
tevens stuk voor stuk symbolen zowel
van mooie, als moeilijke tijden in de
Engelse geschiedenis.
Was het achteraf gezien eigenlijk
zo heel erg, dat de mannen, die voch
ten op de vloten der „Cinque Ports",
in hun vrije tijd wel eens aan zeero
verij deden? De Engelsen zien dit graag
door de vingers. Zij zien ook door de
vingers, dat een aantal instellingen op
Dit is de .invasiehoek" bij Dover
die door de Romeinen, de Saksen,
de Denen en de Noormannen is
benut om Groot-Brittannië binnen
te vallen. Ook Napoleon en Hitier
wilden hierlangs Engeland bin
nendringen. Nu zijn het de toe
risten, die hier-en masse arrive
ren.
charitatief en religieus gebied in het do
mein der „Cinque Ports" in vroeger
eeuwen hun middelen ten dele kregen
dank zij de troebele bronnen van zee
roverij en smokkelarij. Wie Romney
Marsh heeft bezocht, begrijpt zeg
gen vele Engelsen dat daar in de
buurt gesmokkeld moest worden. Zij
zeggen dit voornamelijk, omdat zij onder
geen beding willen verdoezelen, dat die
smokkelaars en zeerovers niet slechts
vochten voor eigen huis, hof en handel,
maar voor Engeland. Die mannen
moesten steeds over zee turen om te
zien of er vijanden in aantocht waren
En natuurlijk zagen zij dan ook wel eens
een lantaarn op een Frans schip., een
lantaarn, die voor hen een winstgeven
de dag betekende!
(Van onze parlementaire redactie)
Waarschijnlijk nog dit jaar krijgen
landbouwingenieurs van Wageningen de
bevoegdheid om op de middelbare scho
len bepaalde vakken (b.v. biologie) te
doceren. Ambtelijk overleg hierover is
nog gaande maar de minister Bot van
O. K. en W, en Biesheuvel van Land
bouw hebben de Tweede Kamerleden
van Bennekom (AR) en Schuring (CHU)
op hun desbetreffende vragen laten we
ten, dat zij in principe bereid zijn een
dergelijke onderwijsbevoegdheid te ver
lenen.
(Van onze parlementaire redactie)
In november zullen van het jongeren
vrijwilligers korps zeven sportleraren en
vier andere onderwijskrachten naar Jor
danië, Syrië en Libanon vertrekken, om
aldaar in opleidingscentra van verschil
lende Arabische vluchtelingenkampen te
gaan werken. Hun opleiding, die na de
vakantie begint, duurt twee maanden,
waarna zij naar het Midden-Oosten ver
trekken, De kosten aan hun uitzending
verbonden worden door de Nederlandse
regering gedragen. Zij zijn opgenomen
in het bedrag van 400.000 gulden, dat
Nederland jaarlijks ter beschikking stelt
van de V.N. voor hulpverlening aan Pa
lestijnse vluchtelingen.
(Advertentie)
Coopvaert
(Bijzondere correspondentie)
Het eerste wat ik van dominee
Scheperjans te zien kreeg was zijn
hond Atlas, een herdershond van
vier jaar, sterk als een beer. Ik was
een hele middag in Friedland, het
„doorgangskamp" vlak bij de grens
met de Sovjet-zone Atlas week
nooit meer dan drie passen van zijn
baas. Hij mocht zelfs mee de kerk
in, zij het alleen tot de achterste
banken.
Deze sterke hond past goed bij domi
nee Wilhelm Scheperjans, een aletisch
gebouwde Noord-Duitser uit het Eems-
land. Een man met een bruisend maar
toch beteugeld temperament, dat getuigt
van het geloof in de rijke menselijke
natuur en het eenvoudige, gelukkige le
ven. En alleen uit deze mentaliteit, die
de allesomvattende soliditeit van het
leven nog als een „hele wereld" onder
gaat, kon ds. Scheperjans het avontuur
wagen, dat hij heeft gewaagd en gewon
nen. Ds. Scheperjans heeft het klaarge
speeld aan 74 mensen mannen, vrou-
(Van onze correspondent)
Drinken wij meer dan vroeger?
Deze vraag stellen ook de Duitsers
zichzelf steeds weer, omdat het
erop lijkt dat bijvoorbeeld gedu
rende de laatste jaren de consump
tie van alcohol gestegen is. Statis
tische onderzoekingen hebben
evenwel aangetoond dat dit slechts
in een beperkte omvang het geval
is. De Duitser drinkt tegenwoordig
meer koude dranken dan vroeger,
maar daartegenover staat dat het
verbruik van warme dranken aan
zienlijk achteruit is gegaan.
Sedert het laatste jaar voor de oorlog
is de consumptie van koude dranken
yan 201 tot 255 liter per hoofd van de
bevolking en per jaar gestegen, terwijl
het verbruik van warme dranken is ge
daald van 215 tot 173 liter. Hieruit kan
afgeleid worden dat de lust om te drin
ken nauwelijks veel groter is dan voor de
oorlog: indertijd namelijk 416 liter per
hoofd per jaar, tegenwoordig 428 liter.
Uiteraard is het interessant te zien wel
ke veranderingen er in de smaak zijn
opgetreden. Slechts twee dranken hebben
aan populariteit ingeboet, zodat de con
sumptie hiervan terugliep: melk en kof-
fie-surrogaat. Van de andere kant is het
verbruik van bier, wijn, vruchtesap,
spuitwater, koffie en thee voortdurend
groter geworden. Een grote populariteit
geniet champagne, die in Duitsland
„Sekt" genoemd wordt. De voorkeur be
staat uitsluitend voor Duitse champagne.
De Duitse champagne-producenten be
sloten reeds meer dan tien jaar geleden
hun afzet zoveel mogelijk uit te breiden
en daarvoor genoegen te nemen met een
geringere opbrengst. Zij handelden dus
volgens het principe: grote omzet, lage
winst. Zo kon de omzet van champagne
van 68 miljoen mark tot meer dan 260
miljoen mark verhoogd worden, waarbij
de opbrengst per fles van 4.43 mark tot
3.61 mark daalde.
Voor het feit dat de Duitsers tegen
woordig meer dranken nuttigen dan in
de vooroorlogse jaren zijn verschillende
oorzaken aan te voeren. De belangrijkste
en simpelste reden is dat er minder water
gedronken wordt. Dit houdt zonder enige
twijfel nog steeds verband met de om
standigheid dat het drinkwater in Duits
land als gevolg van de oorlog gedurende
de eerste jaren hierna uitermate slecht
was en in veel gevallen volgens het be
vel van de bezettingsmogendheden van
chloor voorzien moest worden. Indertijd
nam het verbruik van spuitwater een
ongekende omvang aan. Maar ook de al
gemene economische ontwikkeling heeft
er veel toe bijgedragen dat er tegen
woordig meer gedronken wordt. De men
sen hebben nieuwe leefgewoonten aan
genomen, die nauw samenhangen met bij
voorbeeld het kamperen, de televisie,
waarvoor men vele uren zit, lange week
ends en dergelijke. Dit alles zijn gele
genheden, waarin de mens zich gezellg-
heid schept en die tegenwoordig veel
vaker voorkomen en langer duren dan in
vroeger tijden. Niet alleen de consumptie
van de Duitse nationale drank, het bier,
is gestegen, want ook wijn wordt veel
meer gedronken dan vroeger.
In het bijzonder echter is het ver
bruik van vruchtesappen, bronwater
en dergelijke dranken met sprongen
gestegen. Zonder enige twijfel speelt
het hierbij een voorname rol dat de
Duitsers al sinds enige jaren bevangen
zijn door een „gezondheidsgolf". De
artsen zijn erin geslaagd de bevolking
aan het verstand te brengen dat de
levensduur toeneemt wanneer de men-
seii alcoholvrije dranken in plaats van
alcoholhoudende consumeren.
Bij de gestegen consumptie spelen ook
de nieuwe reclame- en expeditiemetho
den een belangrijke rol. Dit blijkt voor
al uit de omstandigheid dat het verbruik
van dranken lang niet meer zo aan een
bepaalde landstreek gebonden is als
vroeger. Dit geldt vooral voor alcohol
houdende dranken. In Noord-Duitsland
dronk men vroeger bijvoorbeeld veel
liever zuivere jenever en in Zuid-Duits-
land bier voornamelijk in Beieren,
hoewel de grootste brouwerijen altijd in
Westfalen gestaan hebben terwijl wijn
bij voorkeur in West-Duitsland en in
enkele wijnbouwgebieden van Zuid-Duits-
land gedronken werd. Tegenwoordig is
de consumptie van de diverse drank
soorten bijna gelijk over het gehele ge
bied van de Bondsrepubliek verspreid.
In Württemberg-Nordbaden wordt even
wel net als vroeger nog steeds de meeste
wijn gedronken. De hier wonende bevol
king drinkt hoofdzakelijk de in de eigen
streek verbouwde wijn, hoewel dit gebied
pas op de vijfde plaats komt van de
Duitse wijndistricten. Slechts weinig
vreemdelingen zullen weten dat de Palts
de grootste wijnstreek van Duitsland is.
Hierop volgen Rijnhessen, het Moezel-
Saargebied en Zuid-Baden. Na Württem-
berg-Baden komen nog de wijngebieden
van de Nahe, de Rijngouw, het Franken
land, de Midden-Rijn en van de Aar.
In dit overzicht mag niet onvermeld
blijven dat een aantal buitenlandse dran
ken zich in het kader van de geliberali
seerde handel een grote markt in Duits
land veroverd heeft; niet op de laatste
plaats wegens het feit dat de Duitsers de
drinkgewoonten van enkele van de be
zettingsmachten hebben overgenomen.
Dit is vooral met whisky, die voor
de oorlog in Duitsland byna niet ge
dronken werd, maar tegenwoordig in
elk gezin dat bij de tyd wil zijn te vin
den is, het geval. Ook een aantal Ita
liaanse en Franse aperitieven en zelfs
Russische wodka genieten bij de Duit
sers een steeds groter wordende popu
lariteit.
In elk geval hebben de Duitsers in
1962 voor 58 miljoen mark meer dran
ken in- dan uitgevoerd. Hiervan profi
teerde op de eerste plaats Frankrijk,
maar ook Engeland dat door zijn whisky
38 procent van de Duitse importen voor
zijn rekening kon nemen. De Duitse
drankenindustrie is echter vol vertrou
wen dat men ondanks de buitenlandse
concurrentie de produktie kan handha
ven, want bepaalde Duitse dranken heb
ben in het geheel geen concurrentie te
duchten omdat zij geheel op de smaak
van de eigen bevolking zijn afgestemd.
Daarom hoopt men de Duitse exporten
nog verder te kunnen opvoeren, hoewel
enkele landen, waaronder ook leden
van de EEG zoals Frankrijk, hiervoor
belemmeringen opwerpen.
wen en kinderen, waarvan het groot
ste deel drie jaar geleden een vlucht uit
de Sovjet-zone waagde een nieuw
dorp te schenken. Ernst Lemmer, de
Duitse minister voor ontheemden en
vluchtelingen heeft hiervoor op 4 juni jl.
de eerste steen gelegd. Als „avontuur
Gods" heeft ds. Scheperjans hier voor
vele honderdduizenden marken bij elkaar
gebedeld.
In het najaar van 1961 en in het voor
jaar van 1963 kwamen de bewoners van
het in de Sovjet-zone gelegen dorp Böse-
kendorf (Opereichfeld/Harz) in gesloten
groepen naar West-Duitsland. In het
nachtelijk duister verlieten in oktober
1961 53 mannen, vrouwen en kinderen
er waren zuigelingen bij huis en haard
en kropen door de zone des doods naar
West-Duitsland. In februari 1963 waagden
nog 12 inwoners van Bösekendorf de
vlucht. Het vroor twintig graden, het
was helder weer. Door een onderofficier
van de communistische grensbewakings
troepen, die zij in hun plannen hadden
ingewijd en die zelf meevluchtte, werden
de mensen door de met sneeuw bedekte
zone vol mijnen geleid.
Het grandioze waagstuk van deze mas
sale vlucht, maar vooral de trouw van
deze dorpsbewoners blijkende uit hun
besluit om voortaan als een groot gezin
bij elkaar te blijven, maakten op ds.
Scheperjans al in 1961 grote indruk. Hij
weet zelf niet hoe het kwam maar tijdens
een dankdienst in het kerkje van het
kamp Friedland zei hij plotseling: „Ik
zal jullie helpen een nieuw dorp te bou
wen. Jullie moet bij elkaar blijven". Van
daag zegt hij: „toen ik dat had gezegd
kwam de vrees. Zou ik ooit in staat zijn
mijn belofte gestand te doen?
Uit myn eerste plan om de vluchtelin
gen hier in Friedland dertien hectare
land te schenken opdat zy daarop wo
ningen konden bouwen, kwam niets
terecht. We kregen geen bouwvergun
ning. Bovendien wilden een paar ge
zinnen niet meer zo vlak b(j de zone-
grens wonen."
Maar begin 1963 kon ds. Scheperjans
aan de boeren uit Bösekendorf in een
brief meedelen, dat hij zijn belofte zou
inlossen. Hij schreef hen, dat hij veel op
pad was geweest, dat hij rondom Göttin
gen en Friedland diverse terreinen had
bezichtigd. Telkens bleken bezwaren. Tel
kens moesten nieuwe onderhandelingen
worden gevoerd. Dq predikant zocht een
terrein, dat ook gunstige verkeersverbin
dingen had. En schreef hij: „zo'n terrein
heb ik nu in Angerstein bij Nörten-Har-
denberg, ongeveer tien kilometer ten
noorden van Göttingen gevonden. Daar
is plaats voor ongeveer twintig gezinnen".
Toen in februari 1963 de tweede groep
uit Bösekendorf naar de bondsrepubliek
vluchtte, moest de predikant zijn plan
nen uitbreiden. Hij haalde er toen ook
mensen bij, die vroeger vlakbij Böseken
dorf hadden gewoond. Tenslotte had hij
74 inwoners voor zijn nieuwe dorp. Voor
hen kocht hij een terrein van 57.388 vier
kante meter. Het werd verdeeld in 28
percelen van 1500 en 1900 meter en 7
percelen van 600 tot 900 vierkante meter.
Met de bouw van de benodigde huizen
is begonnen.
De boeren uit Bösekendorf krijgen
geen grote hoeven gezien de over
bevolking in West-Duitsland heeft nie
mand zulks ook verwacht ztf zullen
in Göttingen kunnen werken en thuis
varkens, kippen, ganzen kunnen hou
den en een stuk grond bebouwen. Zy
moeten 183 markt per maand betalen.
Dat is weinig wanneer men bedenkt,
dat in een grote Westduitse stad de
huur voor een vier kamerwoning va
rieert van 350 tpt 400 mark per maand.
Bij zijn inzamelingsactie voor „Nieuw-
Bösekendorf" heeft ds. Scheperjans tel
kens weer gezegd: „Ik vraag geen spe
ciale behandeling voor de boeren. De
meeste andere vluchtelingen hebben ook
alles in de steek moeten laten. Maar ik
geloof wel, dat het voor de 'boeren moei
lijker is om weer wortel te schieten, ze
hebben vaak alleen maar geleerd „boer"
te zijn Méér dan 350.000 D.M. wist
ds. Scheperjans door bedelbrieven aan
particulieren, firma's, zakenlieden e.d. bij
elkaar te krijgen. Het ministerie van
sociale zaken in Hannover heeft voor elk
der grotere percelen 75.000 D.M. ter be
schikking gesteld. De minister van volks
huisvesting in Bonn verstrekte een lening
van 105.000 D.M. voor de zeven kleinere
percelen. Nadat op 4 juni jl. de eerste
steen was gelegd kon een trots en ge
lukkig man zijn dossier „Neu-Böseken-
dorf" opbergen. In oktober zullen de be
woners de eerste huizen betrekken.
Dan zal de actieve predikant al lang
weer tot over zijn oren in een nieuwe
actie zitten. Hij heeft zijn plannen al
klaar: voor 75 boerengezinnen die uit
Ermsland in Oost-Pruisen moesten vluch
ten wil hij in Cloppenburg in Neder-
saksen eveneens een dorp bouwen. Op 12
mei jl. verzond hij 30.000 bedelbrieven
naar alle dorpen en steden in West-Duits
land. Nog geen acht dagen later ontving
hij zo'n vijfduizend D.M. per dag, bij
eengebracht door vele kleine giften.
Niemand twijfelt er aan, dat ds. Sche
perjans erin zal slagen ook een „Nieuw
Ermsland" te bouwen. „Ik bedel niet
voor mezelf, maar voor anderen. Daarom
loopt het zo goed", zegt deze man, die
men in Duitsland allang niet meer als
een „gek soort heilige" beschouwd ,maar
als de belichaming van broederlijke naas
tenliefde.
(Bijzondere correspondentie)
Zes jaar geleden kreeg een van
's werelds oudste landen een andere
naam.
Na duizenden jaren werd de naam
„Egypte" veranderd in „de Verenigde
Arabische Republiek", maar deze haam
heeft geen stand gehouden.
Van al de revolutionaire veranderin
gen die president Nasser voorstelde, had
deze wel het minste succes.
De Egyptenaren juichten het idee om
hun land een andere naam te geven
aanvankelijk van harte toe, maar toch
bleven zij hun land Egypte noemen.
Men raadt toeristen aan „Egypte te
gaan zien". Zelfs Nasser gebruikt de
naam „Egypte" vaak in zijn toespraken.
De naam „De Verenigde Arabische
Republiek" is te lang voor officiële do
cumenten, voor postzegels, atlassen en
enkele bankbiljetten. Vanwege de voort
durende populariteit van het woord
„Egypte" worden beide namen nu al
gemeen gebruikt.
De naam „De Verenigde Arabische
Republiek" werd. voor het eerst ge
bruikt toen Egypte en Syrië in 1958 sa
men gevoegd werden, maar Syrië is in
1961 weer uitgetreden. Nu wil Egypte
zich bij Irak voegen en wanneer dit een
feit is geworden, zal deze nieuwe natie
zeker de naam dragen van „De Verenig
de Arabische Republiek".
De Egyptenaren zullen waarschijnlijk
wel hun eigen taal blijven behouden.
Egypte is een land van eeuwenoude
tradities en kan zich beroemen op een
glorieus verleden, terwijl de Verenigde
Arabische Republiek daarentegen alleen
de verwezenlijking is van het droom
beeld een Arabisch rijk te stichten dat
zich uitstrekt van Noord-Afrika tot aan
Azië.
Egypte is een solide staat die ook
vooruitgang boekt, terwijl de VAR een
vrij vormeloos geheel vormt, gisteren
met Syrië vandaag Egypte alleen en mor
gen misschien met Irak.
Een ander probleem is dat niet ieder
een bekend is met de nieuwe veel te
lange naam van de Verenigde Arabische
Republiek, Het is veel gemakkelijker
om te spreken van „Egyptenaar" dan
van inwoners van de VAR.
V.A.R is een handige afkorting in
het Nederlands maar in het Arabisch
kan de naam niet zo afgekort worden,
want die is voluit „Al-Gomhouria Al-
Arabiya Al-Muttahida" en dit is dan
ook één van de redenen waarom de
Egyptenaren deze naam niet willen ge
bruiken.
(Advertentie)
van die jonge Ed
belegen Goudse of o
vuil
Twee mannen zijn in Utr
leven gekomen bij een fror
tussen een personenauto en
wagen. De slachtoffers zijn
kelner H. A. Gijssen en
koopman A. C. Rooster,
Utrecht
Door nog onbekende oor:
de auto, die werd bestuurd c
Gijsen. plotseling naar link
in botsing met een zware v
Beide inzittenden werden
slag gedood. De chauffeur va
wagen brak een pols.
Hoe stelt de commissie zie
Bij een naamloze vennootscl
vastgesteld, aandelen ter bes
waarde overeenkomende me
meer ter beschikking van de
zal corresponderen met hel
moet worden, dat de werkni
consumptief verbruiken.
De aandelen zouden moe
ingebracht in een belegging
werknemers (door de con
noemd: sociale beleggingsg
SBG). welk fonds aan de
werknemers participatiebewij
Aan het eind van het jaar kt
zitters van deze participatie
aanmerking voor ontvangst vj
oorspronkelijke ondernemi
uitbetaalde dividend. Om te
dat de participatiebewijzen
gelde worden gemaakt, kuni
zilveringsmogelijkheden wort
dan wel kunnen maatregelen
troffen, waardoor het in bezit
bewijzen bijzonder aantrekkt
Een SBG per onderneming
waar het voordeel, dat er eer
soneelsbinding kan ontstaan
nadeel, dat het vermogen va
nemer in een onderneming
teerd. Zou het een bedrijf
dan loopt de werknemer nie
zijn werk ,maar ook zijn
verliezen, resp. te zien dalei
Als men naast dit bezwaar
dat vele bedrijven te klein
JBG dan ligt de behoefte ai
beleggmgsfondsen voor de
gemengde SBG's, aldus de
kunnen gesloten en open
gesloten SBG wordt voor ee
name genoemde ondernemir
heer over het vermogen der
gevoerd. Bij een open SBC
onderneming participatiebe\
ten behoeve van haar wer
betaling van die participatie
geschieden via aandelen,
schuldbekentenissen of cor
gemengde SBG wil niet zeg?
re daaraan deelhebbende we
gelijke vermogensaanspraak
gendeel, ieders vermog
wordt elk jaar opnieuw v
een bedrag, dat afhankelijk i
mogensaanwas van de onden
hij werkt. Maar de directe
bedrijf en vermogen is doe
