Tsjechen weten echt wel wat
er in de vrije wereld omgaat
Literaire matinee
geslaagd novum
Gezins-actie op
Mauritius
Londense jongeren zijn
hevig op Labour gebeten
WINKELS IN PRAAG GOED GEVULD
A
redespriesters krijgen
weinig of geen vertrouwen
DUUR VOOR
DE TOERIST
KAJ protesteert
tegen uitstel
Douanecoupé uit
Beneluxtrein
OVERBEVOLKINGSPROBLEEM
Diepzeeduikers
boven water
„MODS" EN „ROCKERS" HEBBEN VEEL AANHANG
Propagandisten
Beschamend telegram
Eén week Holland-festival:
Geen verbetering
door dr. J. G. II. Holt
Leven
in een
boom
Voorlopig arbeidsverbod
veertienjarige jongens
Kindersterfte
Niet confessioneel
Afgekeurd
Conclusies
Jong socialist
werd geroyeerd
Uitgejouwd
Uitgestoten
Beschuldigingen tegen
SS'er deels terzijde
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 4 JULI 1964
(Van een medewerker)
Een toeristische trip in kuddeverband is de enig mogelijk wijze
om veilig door Tsjecho-Slowakije te reizen en dit land weer veilig te
verlaten. We hebben het aloude Praag vrijwel teruggevonden zoals
we het van vroeger kenden, zij het dan ook dat het uitgaande leven
veel soberder is geworden en op geen stukken na meer de elegantie
van vroeger vertoont. De mensen zijn in het algemeen evenvoudig maar
goed gekleed, in de winkels liggen thans allerlei consumptiegoederen
in ogenschijnlijk rijke mate, die een jaar of wat geleden nog slechts
in de zeer speciale magazijnen van de bevoorrechten te koop waren
en aan een menigte van kleine tentjes en kraampjes verkoopt men
dagelijks ongelooflijke hoeveelheden ijsjes en dranken, nu een felle
zomerzon de levendige stad blakert.
de vraag, of aan een kerk vredepriesters
of overwegend vredepriesters waren
verbonden want ook dat speelt een gro
te rol bij de gelovigen. Zonder dat
daarachter enige afspraak of organisa
tie bestaat spreekt de katholieke opinie
spontaan uit de keuze van kerken en
kapellen waar men de godsdienstplich
ten vervult of zijn devoties bedrijft. Feil
loos weet zij waar spontaan met het
regime collaborerende priesters werken
en waar degenen zijn, die zwaar onder
druk van het regime staan en het daar
om zeer moeilijk hebben.
Voor onze begrippen en door de toe
risten-valuta is alles nogal aan de prij
zige kant, om niet te zeggen duur.
Braaf hebben we alle bezienswaardighe
den dezer stad in een hurry „gedaan"
om aldus aan onze toeristische verplich
tingen te voldoen en zo snel mogelijk
dat gedeelte op het reisprogramma te
bereiken, dat omschreven werd met:
vrije tijd. Daarvan hebben wij gebruik
gemaakt om enige ons verstrekte be
trouwbare adressen te bezoeken en ons
wat meer en realistischer over het wer
kelijke leven in dit communistische land
te worden geinformeerd.
Waarover wij ons al meer verwon
derd hebben bij bezoeken achter het IJze
ren Gordijn is, dat het publiek wel beter
ingelicht is over de gebeurtenissen in
de wereld en vooral in het vrije wes
ten, dat men aan deze zijde van de
ideologische grens in het algemeen
denkt. Men verneemt de feiten men
gist naar samenhang en verklaring,
waarbij men geleerd heeft a priori het
tegendeel aan te nemen van wat de
communistische pers en radio ervan
zeggen. En zo stormen vragen op ons
af: wie zal het in Amerika winnen, die
scherpslijper van een Goldwater of
Johnson? Wat zijn nu eigenlijk de in
tenties van De Gaulle, voor wiens per
soon men in het algemeen veel resp-ct
heeft, maar die men niet meer begrijpt
sinds hij als westers alleenganger plot
seling Rood-China diplomatiek erken
de? En op godsdienstig terrein: of wij
weten, waar ze mgr. Beran naar toe ge
bracht hebben, toen ze hem om zijn ai
te grote populariteit uit zijn geboortedorp
dat hem als verblijfplaats was aange
wezen, hebben laten verdwijnen Neen wij
weten daarvan niets, zoals wij slechts
bescheiden zijn ingelicht over de feitelijke
gang van het kerkelijke leven in Tsje
cho-Slowakije, dat ons niet zo best leek.
Bij de gemeenschappelijke bezichtigin^
van de oude, fraaie kerkgebouwen der
stad, welke in de vroege voormiddag
plaats pleegt te vinden troffen we lege
kerkgebouwen aan, waar volgens de
rooster maar een enkele mis gelezen
werd. Wij bezochten juist de oude
Dom gedurende een H. Mis die de
priester vrijwel in de eenzaamheid las,
terwijl groepen toeristen luid
ruchtig ronddoolden.
Dat klopt wel, zei men ons, maar toch
is uw waarneming geen maatstaf. Want
juist met het oog op deze systematisch
in de morgenuren doorgevoerde,
luidruchtige kerkbezichtiginge*) heeft de
geestelijkheid de H. Diensten het meest
naar de avonduren verlegd en deze
worden doorgaar3 zeer druk bezocht.
Wat wij ook inderdaad konden consta-
teren.
Onze zegslieden legden ons verder nog
uit, dat wij ook nog hadden te 'letten op
Helaas is met zo, dat het z.g Vredes-
comité der katholieke geestelijkheid,
waarvan de geëxcommuniceerde
priester, minister dr. Josef Plojhar de
nationale voorzitter is, een groot aan
tal preisters welke in de dagelijkse ziel
zorg staan heeft weten te bewegen toe
te treden tot deze organisatie, welke
niet anders is dan een hulpmiddel van
het communistische regime om de gees
telijkheid beter te kunnen beïnvloeden
en controleren. Het aantal priesters
dat spontaan en zonder dwang, althans
bekende dwang met Plojhar in zee ge
gaan is, wordt algemeen als uiterst ge
ring beoordeeld en het bestaat ook gro
tendeels uit elementen, die in vroege
re decennia zich al meer bekommerden
om politieke en culturele problemen, dan
om hun godsdienstige taak. Het over
grote deel der priesterleden van het Vre-
descomité collaboreert uit dwang, uit
angst, onder chantage, uit bezorgdheid
om de materiële existentie of uit de
overtuiging, dat door een zekere colla
boratie de godsdienstige waarden te red
den zouden zijn. De katholieke publieke
opinie scheert hen zeker niet allen over
één kam, maar zeer duidelijk is de re
serve, welke tegenover hen in acht ge
nomen wordt. Want om welke reden
ze ook tot de z.g. vredespriesters beho
ren het regime hanteert hen op zo
danige wijze in de propaganda, dat zij
willens of niet mede oorzaak zijn van
de verwarring onder de geesten welke
daardoor wordt aangericht.
Een duidelijk voorbeeld biedt een tele
gram, dat de geëxcommuniceerde ar.
Josef Plojhar en de eveneens geëxcom
municeerde dr Josef Benes, algemeen
voorzitter en secretaris van het „Na
tionale Vredescomité van de katholieke
geestelijkheid van Tsjecho-Slowakije"
bij gelegenheid van het laatste congres
in Praag aan Kroestjev in zijn functie
van voorzitter van de ministerraad der
Sovjet-Unie hebben gezonden. Typisch
voor de situatie en mentaliteit is de
tekst waarin gezegd wordt:
„Wij bidden u, naar aanleiding van
uw groot levens jubileum ook de oprech
te gelukwensen van de katholieke
priesters en van alle gelovige mensen
van de Tsjecho-Slowaakse Republiek
genadiglijk in ontvangst te willen ne
men. Met de hartelijke groeten, welke
(Advertentie)
HAV LEVENSVERZEKERINGEN - SCHIEDAM - TELEFOON (010) 693 04 - HAV LEVENSVERZEKERINGEN,
In het kader van het Holland Festival
van de afgelopen dagen was het optre
den van het Radio Filharmonisch or
kest belangrijk, dat onder leiding stond
van Jean Fournet.
Medewerking verleende het Groot Om
roepkoor en de sopraan Marilyn Tyler.
Onze interesse was speciaal gericht op
het Gloria van Francis Poulenc. dat hij
in 1959 componeerde ter nagedachtenis
van de befaamde dirigent Koussevitzky,
leider van het Boston Symphony Or
chestra.
Dit Gloria voor sopraansolo, koor en
orkest is in de 18e eeuwse cantatevorm
geschreven. Het zesdelige werk is afwis
selend levendig en speels dan weer ver
heven en ernstig in de muzikale concep
tie. Nieuwe gezichtspunten op het wezen
van Poulencs kunst leverde dit werk
evenwel niet op. De Partita per Orches
tra van Henkemans was hieraan vooraf
gegaan. Deze koloristisch en briljant ge
schreven muziek diende veel meer uit
gevoerd te worden
Een groot aantal toehoorders heeft
geluisterd naar het beroemde Amadeus-
kwartet. Hier werd kwartetspel op het
noogste niveau gegeven. Dit snarenspel
was volmaakt, introvert gericht, uitge
balanceerd van klankdosering en bewo-
fLeVn de expressie. Zowel het kwartet
P Van. Haydn, het dramatische Vier-
25i«vua!i van Bartók, waarin de mo-
f_v~le ..n van de strijkinstrumenten
vüu Ji U1ierste z«n benut, als het over
bekende Rosamunde-kwartet van Schu
ift Uregen een stilistisch zuivere inter
pretatie
Het Wiener Burgtheater speelde in de
Kon Schouwburg te Den Haag Nestroy's
„Einen Jux will er sich machen", een
S-fi?lgei kl?cht' waarbij wel eens har
telijk gelachen werd. Als artistieke re
presentatie van een zo gerenommeerd
gezelschap is het m het Holland Festi
val niet op zijn plaats.
Dan was de literaire matinee op
zondagmorgen door leden van deze
neelgroep in dezelfde zaal gegeven,
van heel wat beter gehalte. Door Kari
Eidlitz werden optredenden en schrij
vers op charmante en soms geestige
wijze voorgesteld. In het tijdsbestek
an ruim een uur hoorden we po zie
S ®r,oza va" een zestal Oostenrijkse
literatoren; Naast werk van Grillpar-
zar, von Hofmannsthal en Kilke hoor
ei™ w?. gedichten van Anton Wild
wil',, t> '"eemaal directeur van het
TeZh. Eurgi^eater is geweest. Zijn
beeldenrii getmSen van een sterke,
vooral fnV? Perso°nlijke lyriek, die
r«t 1 aangrijpende „Stimme zu
kende Tr^A0® uen het sterIt aanspre-
tot *6 kwam aUen mein6S KindeS'
Hartveroyerend waren de zeer korte,
maar geestige versjes uit ,,Dat heitere
Herbarium van de te ontzent weinig
bekende Heinrich Waggerl Ook zijn
voorgedragen prozaschets, een karak
tertekening van de Oostendjïer was
met alleen raak getekend, maar zeer
j geschreven. Dit literair uurtje
werd besloten met enkele fragmenten uit
,,Wien wortlich van Joset Weinheber
die een humoristische kijk op het doen
en laten van de Weners geeft.
Josef Meinrad in de gedichten van
Wildgans en Richard Eibner in Waggerls
en Weinhebers proza, wisten ons door
hun voordracht en mimiek het meest te
boeien. De zeer goed bezette zaal toonde
zich met het gebodene zeer ingenomen.
Dit experiment in het Holland Festival
is geslaagd en zeker voor herhaling vat
baar.
In de Oude Kerk te Scheveningen
ging de manifestatie van „Nederlandse
koor. en orgelmuziek rond 1813" die
ons êen indruk gaf van de muzikale be
drijvigheid welke in die tijd in ons land
heerste. Bijzonder belangrijk was het
allemaal niet wat we te horen kregen.
Slechts de orgelcomposities van Joh. G.
Bastiaans (1812-1875) bleken ondanks
hun gebondenheid aan J. S. Bach en de
romantische geaardheid van hun ma
ker, ver boven de overige werken te
staan en getuigden van 's mans muzi
kale persoonlijkheid.
COR BACKERS
wij ons bij deze gelegenheid naar het
loven, verbinden wij onze diepste ge
wit stenen Moskou te zenden veroor-
voelens der verering en dankbaarheid
voor uw groot vredes- en staatswerk,
voor de onvermoeide bemoeienissen
tot bevestiging der vriendschappelij
ke betrekkingen met alle volkeren in
het belang van de vrede op de basis
der vreedzame coëxistentie.
Uw voorbeeld en uw offerbereide ar
beid, de consequente strijd van het
Sovjet-volk om de eenheid aller pro
gressieve krachten en om de gelukkige
menswaardige toekomst der volke
ren waarderen de mensen in alle lan
den zonder onderscheid van politieke
overtuiging en religieuze betekenis.
Wij verzekeren u, geëerde heer voor
zitter, dat deze edele, diep menselijke
strijd ook de katholieke geestelijkheid
en de gelovigen der CSSR van harte
ondersteunen."
De door het communistische regime
benoemde, door Rome gerecommuniceer.
de kapittel-vicaris van Leitmeritz dr.
Eduard Oliva, las in de vergadering
van het Vredescomité deze boodschap
aan Kroestjev voor, die volgens de Pra-
ger pers „met spontaan applaus" werd
aangenomen.
Hoe Kroestjev dit huidetelegram van
„de katholieke geestelijkheid en alle ge
lovigen" van Tsjecho-Slowakije opgeno
men heeft is ons niet bekend. Maar
in aanmerking nemende de liefde en toe
wijding. waarmee hij de Katholieke
in de Sovjet-Unie mede uitgeroeid heeft
en nog in de allerlaatste tijd de trompet
gestoken heeft voor 'n nieuwe „generale
Ie aanval op de resten van godsdienstig
bijgeloof" zal hij wel aan het oude Rus
sische spreekwoord gedacht hebben:
Morda kirpica prosit de muil verlangt
naar een baksteen!
Buiten Tsjecho-Slowakije circuleer
den in de laatste tijd geruchten, dat de
betrekkingen tussen Kerk en Staat in
Tsjecho-Slowakije zo gunstig evolueer
den, dat ernstig aan een concordaat ge
dacht zou worden, mgr. Beran zou een
pas krijgen om naar de derde zitting
van het Concilie te gaan en als be
wijs van goede wil zou het Vaticaan de
opheffing van de excommunicatie van
de priesterminister Plojhar en anderen
overwegen. Insiders in Praag hebben
verzekerd dat in de houding van het
regime tégenover de Kerk in essentieel
opzicht nog in niets een verbetering is
getreden, dat het regime gelijk tevo
ren er op uit is, de godsdienst te ver
nietigen. Mgr. Beran is weer veilig af
geschermd van de gelovigen en de pries
ter Plojhar heeft het zelf in de hand of
zijn excommunicatie zal worden opgehe
ven, n.l. wanneer hij tot inkeer komt,
openlijk terugtreedt uit zijn functies en
zijn leven in overeenstemming brengt
met de wijding welke hij eens heeft ont
vangen.
Voor woningzoekenden en filosofen,
die zicli zoals eens Diogenes in het
vat met weinig comfort en weinig
ruimte tevreden stellen, zou deze
holle 1100 jaar oude linde van
Alfernhausen in West-Duitsland
vermoedelijk precies de juiste wo
ning zijn. Helaas is de door de na
tuur geschapen hut niet te koop,
want ze is eigendom van de ge
meente. Enige honderden jaren ge
leden werd er onder de groene
kroon van deze machtige boom nog
recht gesproken. De stoel van de
rechter heeft echter ondertussen
plaats moeten maken voor een ge
wone zitbank voor schaduw-
zoekende wandelaars, 's Middags,
's avonds en op vrije dagen is deze
boomnis echter meestal bezet. De
hoer van de hofstede er naast heeft
deze bank als vaste plaats voor
zijn vrijetijdsbeslommeringen: le
zen, nadenken en filosoferen uit
gekozen. De „oudste" boom van
West-Duitsland (met het oog op
de zeer vele bossen is de juistheid)
hiervan niet helemaal nauwkeu
rig na te gaan) heeft een omvang
van twaalf meter. Door de vereni
ging voor natuurbescherming wordt
er angstvallig voor gewaakt, dat
niemand ook maar een centimeter
van de eerbiedwaardige schors
snijdt. Een plan voor een nieuwe
straatweg, waarvoor de linde bijna
had moeten wijken, werd door het
vastberaden optreden van de
natuurbeschermers al gewijzigd.
De nieuwe straat wordt om de
boom heen gelegd.
De katholieke arbeidersjeugd in Ne
derland heeft met klem geprotesteerd
tegen het uitstel van invoering van het
voorwaardelijk arbeidsverbod voor 14-
jarige jongens. Dit verbod zou op 1
september van kracht worden, volgens
het vorig jaar oktober door de Tweede
Kamer aanvaarde wetsontwerp.
Onlangs heeft staatssecretaris De
Meyer van sociale zaken op schriftelijke
vragen van de Tweede Kamerleden,
Maenen en Kleisterlee, verklaard, dat
het arbeidsverbod voor 14-jarigen
voorlopig niet zal worden ingevoerd.
Het uitstel vindt zijn oorzaak in het
noodzakelijke interdepartementale over
leg en in het feit, dat de finan
ciële consequenties van de maatregel
niet in de begroting voor 1964 zijn op
genomen.
De K.A.J. acht de motivering van het
uitstel onaanvaardbaar en verklaart:
„Het mag toch worden aangenamen dat
het in 1964 niet de eerste keer geweest
is, dat ten departemente over de nood
zakelijkheid van deze voorzieningen voor
werkende jongeren wordt nagedacht".
De KAJ betreurt het, dat de werkende
jongeren het slachtoffer moeten worden
van een „kennelijk slechts coördinatie
en het gebrek aan een vooruitziende
blik bij de regeringsinstanties".
De mededeling van de zijde van het
ministerie van sociale zaken heeft de
vormingsinstituten voor jongens, zoals
de KAJ-levensscholen, die zich al had
den ingesteld op de omvang en vorming
van grote groepen werkende jongens, per
1 september, ernstig gedupeerd, aldus
de verklaring van de KAJ.
De KAJ doet dan ook een dringend
beroep op de volksvertegenwoordigers
de jongeren niet vanwege financiële ar
gumenten de vorming en bescherming
te onthouden, waarop zij recht hebben.
De douanecoupé in de Beneluxtrein,
die een doorn in het oog van vele trein
reizigers en ook van een socialistisch
Tweede Kamerlid was (hij liet zich be
keuren om de zaak aan het rollen te
brengen), is nu definitief verleden tijd.
De brede gele streep wordt nu boven de
coupéramen van alle twaalf treinstellen
van de Beneluxtrein doorgetrokken, zo
dat deze ruimte aan de kop van de
trein ook door eerste klasreizigers kan
worden gebruikt.
„De bedstee" heette deze ene coupé
aan de kop van de trein, die van meet
af aan is gebruikt als verblijfs- en visi
tatieruimte van de douane. In elke in
ternationale trein waarin grenscontrole
tijdens de rit wordt verricht, moet ruim.
te voor dit doel worden gereserveerd.
Het Kamerlid dat daarover vragen stel
de, vond het evenwel onjuist dat de
douanecoupé zich vlak naast het eerste
klas gedeelte bevond. Het was een doorn
in het oog dat bij een drukke bezetting
op dit grensbaanvak de douanecoupé
vaak leeg bleef. De staatssecretaris van
verkeer en waterstaat was het daarmee
in grote trekken eens.
Hij heeft na overleg met de Belgische
autoriteiten een oplossing bewerkstelligd
die nu haar beslag begint te krijgen. Er
is een nieuwe visitatieruimte gemaakt,
waarin plaats is voor drie personen tege
lijk. Daarvoor moest onder andere een
toilet worden opgeofferd. Het eerste
treinstel is reeds gereed. De overige zijn
nu onder handen.
Mauritius, genoemd naar onze prins
Maurits toen Nederlandse kolonisten het
in 1598 veroverden op de Portugezen,
die het in 1505 ontdekt hadden (door Pe
dro Mascarenhas)is een klein eilandje
met slechts 1850 vierkante kilometer
oppervlak, gelegen 880 km oostelijk van
Madagascar in de Indische Oceaan.
Het ligt dus dicht by het iets grotere
La Réunion, waarvan ik in mijn artikel
van 20 juni verslag deed. De kust is
nagenoeg geheel door koraalriffen om
ringd, de grond bestaat uit bosrijke vul-
canische bergketens, die in 3 rijen van
middelmatige hoogte een groot centraal
plateau op ongeveer 580 meter omgeven.
In het binnenland zijn vrij grote meren
van waaruit beken naar de kust stromen.
Hoewel het eiland dicht bij de equator
ligt, heeft het toch een zacht tropisch
regenklimaat. De bodem is zeer vrucht
baar. De voornaamste voortbrengselen
zijn 'suikerriet (ruim 3000 quitalen per
jaar in twee oogsten), benevens aloëhen-
nep (grondstof voor fijn weefsels), rum,
kopra en vanille.
In 1962 had Mauritius 681.619 inwoners,
hetgeen neerkomt op een gemiddelde
dichtheid van 372 per vierkante kilometer
of 550 per km2 cultuurgrond (Nederland:
gemiddelde dichtheid 310; Frankrijk 85).
De bevolkingsaanwas is in de laatste
15 jaren, vooral door het practisch ge
heel uitroeien van de malaria en de af
neming der kindersterfte, ongewoon snel
toegenomen en behoort thans onder het
hoogste percentage der wereld, n.l. 3 pet.
per jaar. Dit betekent, dat het inwonertal
in 23 jaar verdubbelt. De helft van de
bevolking is nog geen 20 jaar oud (ge
middelde Europa: 20 tot 30 procent).
Verschillende rassen leven vreedzaam
dooreen in een nagenoeg constante ge
talsverhouding: 455.000 van Indische,
23.000 van Chinese en 204.000 van Euro
pese en Afrikaanse afkomst.
In tegenstelling tot La Réunion, dat
overwegend christelijk is, treffen we
320.000 Hindoes, 230.000 christenen
100.000 muzelmannen, 10.000 boeddhisten
en confucianen en tenslotte 20.000 diverse
godsdienst belijdenden aan. De levens
standaard is zeer laag: een werkman,
die bovendien steeds door werkloosheid
bedreigd wordt, verdient 120 tot 150 gul
den per maand. Er zijn 20.000 constante
en 30.000 seizoenwerklozen..
de" te openen. In het private vlak wordt
in maart 1963 door een katholieke groep
een „Gezins-actie" gesticht, met steun
en aanmoediging van diverse communi
teiten. Van andere, niet katholieke, zijde
wordt een „Family Planning"-Centrum
begonnen, dat speciaal onder de moha-
medanen werkt.
De „Gezinsactie" is niet confessioneel
en staat voor een ieder open. Het eerste
doel is de vorming van „Foyers éduca-
teurs": echtparen, die in het volgende
stadium van ontwikkeling andere gehuw
den gaan helpen, onderrichten en steu
nen. Deze actie heeft zich merkwaardig
snei ontwikkeld: in minder dan 4 maan
den kreeg een honderdtal „Foyers" via
8 a 10 cursussen een complete vorming.
Voorts werd het eiland in 6 sectoren
verdeeld, ieder onder de leiding van een
verantwoordelijke équipe, terwijl een cen
trale post in Rose Hill werd gevestigd. 1)
De tweede étappe van de „Gezinsactie"
werd bereikt tijdens het verblijf van een
bezield jeugdig Frans echtpaar: Frangois
en Michèle Guy, 2) dat ik mocht ontmoe
ten tijdens het Colloquium, dat door
zijne eminentie Léon-Joseph kardinaal
Suenens eind mei jongstleden werd uit
genodigd. Wat zij in hun mededelingen
vooral benadrukten, was dat het werk
Een officieel ontwerp tot gezinsbeper
king, onverschillig welk middel ook,
werd in april 1960 afgekeurd. In een
herderlijk schrijven van 6 maart 1961
verklaarde Daniël Liston, bisschop van
Port Louis:
„Niemand onder ons miskent de uit
zonderlijke zwaarte van de huidige on
toekomstige problemen, die door de
overbevolking gesteld worden. Wij zijn
dan ook van mening, dat in de tegen
woordige omstandigheden ieder echtpaar,
welk dan ook, het recht heeft tot geboor-
tenspreiding en geboortenbeperking over
te gaan, mits deze geschiedt in overeen
stemming met de moraal".
In 1961 komt een meer algemeen plan
ter tafel dat tot gevolg heeft, dat in
1963 dr O'Connor Moore, gedelegeerde
van de Catholic Mariage Advisory Coun
cil van London, gedurende 6 maanden
als „Technisch Adviseur van de Rege
ring van Mauritius" op het eiland werkt
om in de ziekenhuizen de „officiële"
geneesheren en de verpleegsters te in
strueren en consultatiebureaus voor de
toepassing van de „temperatuur-metho-
Twee diepzeeduikers, een van hen de
zoon van de befaamde pioniervlieger
Charles Lindbergh, de andere een Belg,
zijn weer boven water gekomen na een
verblijf van meer dan 48 uur op de bo
dem van de zee.
John Lindbergh. 32< en Robert Stenuit,
30. hebben twee etmalen lang op een
diepte van 129 meter in een decompres-
?ï?er -op het continentale plateau van
de Atlantische Oceaan doorgebracht
Volgens de National Geographic So
ciety, die het project bekostigde, is de
lichamelijke toestand van beide mannen
uitstekend en hebben zij van hun ver
blijf op de zeebodem genoten.
De komende -ie dagen zullen de twee
mannen in de decompressiekamer door
brengen Deze bestaat uit een rubber
omhulsel, voorzien van slaapplaatsen,
communicatie-apparaten, andere instru
menten, voedsel en zuurstof.
vooral gedaan moet worden in de gezin
nen zelve door persoonlijk contact met
de „Foyers éducateurs". Het zeer leven
dig sprekende artsen-paar Guy trad op
Mauritius steeds tezamen op. Tijdens ge
noemd Colloquium gaven zij in levendig
afwisselende betoogtrant de hierna vol
gende conclusies. Het was een bijzonder
genoegen naar dit echtelijk duo te luis
teren.
(Van onze correspondent)
Hoewel het Labour op dit ogen-
blik op binnenlands-politiek ter
rein voor de wind gaat, en de
kans op een overwinning bij de
komende parlementaire verkiezin
gen stijgt, heeft de partij toch zor
gen. Het rommelt onder de jonge
socialisten, die bij hun kritiek op
de „bourgeois-mentaliteit" welke
zich steeds meer van zekere leiders
zou meester maken, thans ook in
actie komen tegen het harde po
litiële optreden van het socialis
tische Londense gemeentebestuur
en de Londense politie tegen de
jeugdbenden Mods en Rockers.
Elk rechtgeaard burger heeft zich er-
over verheugd dat aan het gangsterop
treden dezer benden half volwassenen
eindelijk eens paal en perk gesteld wordt
en dat politie en justitie voorbeeldig
samenwerken om de bedrijvers van
gangsterstaaltjes snel op te sporen en
afdoende te berechten. Er zijn al vele
strenge vonnissen geveld en ze komen
hard aan.
Nu lopen hun leeftijdgenoten te hoop
tegen wat ze noemen de justitie-terreur.
Als jonge Labour-jeugd hebben ze on
langs in Londen gemanifesteerd, mede
om te protesteren tegen de maatregel,
welke de Labour-leiding heeft aangekon
digd tegen de voorzitter der jeugdsocia-
listen John Robertson, die nl. verant
woordelijk wordt gesteld voor de agitiate
onder de socialistische jeugd en deswe
ge als lid van Labour geroyeerd zou moe
ten worden. Jongsocialisten, die span
doeken droegen met: „We verdedigen
Mods en Rockers tegen wrede vonnissen
en boeten" kwamen in botsing met de
politie nabij Transport House en er ont
stonden relletjes toen de politie poogde
de betogers uiteen te drijven.
Een motie tegen deze schrapping was
aan de Labourleiding gezonden en de
jeugdbetoging wilde haar krachtig on
derlijnen.
Het uitvoerend comité van de Labour-
partij vergaderde om de kwestie te on
derzoeken. Zowat 150 jongsocialisten, die
alle secties van het land vertegenwoor
digen, kwamen daartegen heftig protest
aantekenen. Toen de Labourleiders voor
hun vergadering in Transport House
aankwamen, werden ze door de menigte
uitgejouwd.
Een socialistisch parlementslid, miss
Alice Bacon, werd tijdens de rel licht
gewond en Mors Braddock, eveneens
socialistisch volksvertegenwoordiger,
werd onder de voet gelopen.
Zingend en roepend begaf de menigte
zich naar het nabij gelegen Smith Squa
re. terwijl de politie een kordon vormde
rond Transport House.
De betogers riepen: „Stoot John Ro
bertson niet uit de partij" en weigerden
gevolg te geven aan de bevelen van de
politie.
Een politie-officier riep door de luid
sprekers tot de jeugdige betogers (ge
middelde leeftijd 16 tot 20 jaar): „U
verstoort de openbare orde. Er wordt
gechargeerd!"
Daarop begonnen de relletjes. Enkele
al te heetgebakerde betogers werden door
de politie opgebracht, terwijl de jong
socialisten spottend „Sieg Heil!" rie
pen.
Naar later werd vernomen besloot
het politiek bureau van Labour John Ro
bertson en Peter Clark uit de partij te
stoten wegens „activiteiten die op scheu
ring aanstuurden".
Labourleiders zijn van mening dat
minstens zes van de elf leden van het
nu ontbonden nationaal comité van de
jongsocialisten „onder trotzkistische in
vloed staan".
Terwijl de betoging nog aan de gang
was werden de eerste arrestanten reeds
door de politierechter van de rechtbank
van Bow Street berecht. Een 29-jarige
kantoorbediende was de eerste die voor
het schoppen van een agent tegen zijn
schenen vijf pond moest betalen. Een
18-jarige busconducteur, die ondanks be
vel tot doorlopen op een trottoir was
blijven staan, moest daarvoor een pond
neerleggen.
- De theoretische beschouwingen in
verband met de religieuze overtuiging
worden door het auditorium naar een
tweede plan geschoven in verhouding tot
rechtmatige moeilijkheden, die zich in
ieder gezin voordoen en die nagenoeg
overal van dezelfde aard blijken te zijn.
Echte contraceptieve attitudes blij
ken vaak als het mindere kwaad aan
vaard te worden, terwijl echter alle
soorten van echte interventie en ook van
medicamenten in het algemeen krachtig
worden afgewezen.
Sommige berustende vrouwen willen
liever maar niets ondernemen: zij aan
vaarden 15 of zelfs meer kinderen. Zij
blijken in een extreme staat van af
hankelijkheid ten opzichte van hun echt
genoten te verkeren en te willen vol
doen aan alle eisen van de man. Als men
bij haar een zekere geboortenspreiding
kan bereiken, mag men tevreden zijn.
Er bestaat een nijpend alcoholisme-
vraagstuk, dat noch miskend, noch
overdreven moet worden. In dit opzicht
is er weinig beheersing.
Hiertegenover schijnt een belangrijk
deel der mannen positief te staan t.o.v.
de idee van seksuele beheersing en peri
odieke onthouding.
Een groot aantal vrouwen kan noch'
lezen, noch schrijven, noch heeft ocit
een thermometer gezien.
Het bezoek aan centra en consulta
tie-bureaus brengt veelal bezwaren mee.
Daarentegen blijkt de onderlinge bespre,
king tussen de buurvrouwen over zeer
persoonlijke problemen en de gevonden
oplossing, bijzonder gemakkelijk te gaan
en als een sneeuwbal-systeem te werken.
Er is veel goede wil om samen te
werken. Men voelt een gemeenschap
pelijkheid in het probleem aan.
De hoofdzaak van het werk bestaat
in echtelijke opvoeding en daarin ligt ook
de beste garantie voor de toekomst Maar
deze opvoeding moet niet de indruk
wekken op een techniek of op een trucje,
of op een ideologie te berusten.
Talrijke echtparen kunnen, na een
maal degelijk geinstrueerd te zijn, zelf
standig hun temperatuurcurven contro
leren en interpreteren. „Nous né pli dans
dark" (Wij leven niet meer in het duis
ter), zei heel typerend een Mauritiaan,
doelend op de weldaad van betere kennis
der vrouwelijke vruchtbaarheid. Deze
kennis moet niet langer voorwerp van
bewogen discussies zijn, maar moet iets
heel gewoons en normaal worden. De
„onthouding is gemakkelijk omdat de ken
nis de geruststelling meebrengt. De test
bevordert het optimisme", aldiis meen
den velen.
Het jonge en actieve artsen echtpaar
Frangois en Michèle Guy zei tenslotte,
dat men een dergelijke gezins-actie niet
alleen moet „dé-klerikaliseren", maar ook
„dé-medicaliseren". Dus kort gezegd,
clerici en medici aan de kant.
Wie dus „de leek in de Kerk" wil zien
werken, hij ga na^r Mauritius. Dekolo
nisatie is blijkbaar nog niet genoeg ont
voogding.
1) Nadere bijzonderheden in: Fiches
Documentaires du C.L.E.R. (l.rue
du Regard, Paris VI), nr. 22, Mars-
avril 1964. Prijs 3 N.F.
2) adres: 16, place Notre-Dame, Gre
noble (France).
De Oostenrijkse justitie heeft de be
schuldiging van oorlogsmisdaden tegen
de voormalige SS-officier Otto Skorzeny
ten dele terzijde gelegd. Niet bewezen
werd geacht dat de man die Mussolini
bevrijdde in een concentratiekamp de
werking van een gifpistool op gevan
genen had beproefd.
Een andere beschuldiging tegen Skor
zeny. die thans in Madrid woont ia nog
in onderzoek.