tK BONDSREPUBLIEK EN „DDR VEREREN HUN rr EIGEN GOETHE West-Berlijn is trots op herbouwd jachtslot Naar de maan teru m dertig minuten Van riolen tot raketten SOVJET-UNIE KENT HET TYPE „VAKVROUW" Z/V VALKENBURG IS' ALLES MOGELIJK 85ct roede Slechts weinig is authentiek Haar drogen tijdens het huishouden Pocket over voeding BOEKEN Is Neutraal gezien Kwestie van uitleg Tex Schmelz BEST GEKLEED Doel van menige wandeltocht 4 ers van Groede litaire dienst van laar, met spoed [rekking van: tijdelijke dienst, [een, bevolkings- png. per maand, ex- I/AWW en huur- fcijd wordt jeugd igen na het ver- üe burgemeester. B.B.A. naar Kaatsheuvel lling) 'met lijn 34-35 via 1. Ryen, Dongen. Autobus- lertrekken van Breda Em- f-aat o.a. 10.30, 12.00. 13.00. uit Kaatsheuvel o.a. 17.35, 18.50. Volledige in. Ingen kantoor B.B.A. Sta- plein 12, Breda, tel. 39750. 81460-X f/eus? Gejaagd? Schieffer's Idwijn helpt bijzonder snel, lat aktief Lecithine, vitami- I en mineralen, werkt bio- lal. Exclusief bij apothekers Ilrogisten. TRA turon geïllustreerde ijke boeken in de jkenbonnen isle serie het twaalf- lochte delen worden |ezellige, spannende, vlot geschreven pocketboeken in de TURKSTRA TOPAAS-Reeks plus 5 Turkstra- boekenbonnen )p iedere rol TURKSTRA- reschuit vindt U bovenop ren BOEKENBON. Met vijf ran deze boekenbonnen coopt U een TURKSTRA' roek voor deze bijna-niet- e-geloven prijs, r staat geen letter eklame in. kunt het dus ook gerust ils geschenk gevent >EZE BOEKEN ALLEEN BIJ TURKSTRA BESCHUIT» DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 15 JUNI 1964 7 Er zijn twéé Duitslanden: dit is een feit dat zich op vele wjjzen manifesteert. Over het algemeen pleegt die verdeeldheid weinig in druk te maken. We zjjn eraan gewend. Maar het wordt anders indien zowel Oost- als West-Duitsland er beiden toe overgaan om het Duitse idool Johann Wolfgang von Goethe te vereren. Er zjjn twee Goethe- huizen, één in Frankfort en één in Weimar. Frankfort ligt in de West- duitse Bondsrepubliek en daar is Goethe ernstig, vroom en een min naar van natuur en wetenschap. Erfurt is in de Oostduitse Volks republiek en daar is Goethe klassestrijder en pacifist, maar hij zou genoegen hebben beleefd aan de Spoetniks. Het Goethehuis in Frankfort is een geliefd doelwit, voornamelijk voor Duit se toeristen. Alles wat vastgemaakt kon worden is ook vastgemaakt, want de Duitsers zijn souvenir jagers De burgers van Frankfot waren verontwaardigd dat het nodig was hun Goethe zo te bescher men tegen bezoekers. In Weimar werd een Russische motorzaag in bedrijf ge steld om de oude bomen rond Goethes tuinhuisje om te zagen. De bomen waren ziek en vormden een gevaar voor de omgeving, maar de bevolking van Erfurt protesteerde. „Het is toegestaan protest demonstraties tegen deze maatregel te houden" verklaarde een partijfunctio naris. Met Goetheherinneringen in Duitsland moet men wel voorzichtig zijn; het huis van Goethe in Frankfort is destijds door bommen vernietigd en het is niet zonder bijbedoeling, dat de officiële catalogus vermeldt, dat alle planken in de vloeren tot op de centimeter precies zo liggen als destijds in het oorspronkelijke Goe thehuis. Zelfs de spijkers zijn op dezelfde plaatsen geslagen, alleen zijn het niet dezelfde spijkers meer. In Weimar is men eerlijker. Daar zegt de catalogus „Meubilair en gebruiks voorwerpen zijn afkomstig uit de nala tenschap en uit voorwerpen en schilde rijen uit die tijd, waardoor een sfeer is geschapen, die destijds mogelijk aanwe zig was in de tijd van Goethe". In Weimar (Oost-Duitsland) legt men de nadruk liever ergens anders op. Er liggen opengeslagen werken van „Wil helm Meisters Lehrjahre" waarin be paalde passages zijn aangestreept. Com mentaren vermelden dat hier sprake is van hervormingen op landbouwgebied met een streven naar vernietiging van feodale overblijfselen. Overigens wordt elke bezoeker nadrukkelijk attent ge maakt op het feit, dat hij er trots op mag zijn. deel uit te maken van dezelfde natie waartoe ook de man behoorde die zijn leven heelt gewijd aan de bevorde ring van de vrede en humanistische idealen. Buitenlandse bezoekers kijken mogelijk dan wel eens naar buiten, want de Duitse bezoekers behoren ook tot het zelfde volk, dat het concentratiekamp Bnchenwald, vlak bij Weimar deed ont staan. In Weimar kan men lezen dat een Amerikaanse terreuraanval op 9 februari 1945 het Goethehuis verwoestte en dat dit werd herbouwd dank zij de energieke hulp van het Rode Leger. In Frankfort staat het anders; daar werd het Goethehuis door „de oorlog verwoest" en in elk geval was het een neutraal bombardement, want national! teiten worden niet genoemd. In kleine lettertjes staat erbij, dat alle huizen in de omgeving tot op zekere hoogte allang Johann Wolfgang von Goetheder Herr Geheime Rath, is een Duits symbool. Daar kan ook de roerige historie van Duitsland na zijn dood niets meer aan veranderen. Daar kan ook het feit dat er nu twee Duitslanden met elk een Goethestad zijn, niets aan wijzi gen. Maar Goethe zelf zou onge twijfeld bijzonder veel plezier heb ben gehad in de wijze waarop zijn nagedachtenis wordt vereerd. Misschien ook had hij er alleen maar één van zijn wrangere grap jes voor over gehad. gerestaureerd waren vóór de tweede we reldoorlog. Niettemin wordt er in Frank fort nadrukkelijk op gewezen dat alle hang- en sluitwerk nog origineel is! Hoe wel het er veel te nieuw voor uitziet, zou het onbeleefd zijn te twijfelen aan de oudheid van dat ijzerwerk. Overigens is er een wetenschappelijk artikel van professor Beutler verschenen, die schreef „bij de reconstructie van deuren en deur sloten werd de oude techniek zorgvuldig nagebootst!" Wat er in Frankfort van de oorspronkelijke inventaris écht en niet echt is, weet niemand. Na veel vragen kan men er achter komen dat een derde deel van die inventaris werkelijk van de familie Goethe afkomstig is en veilig opgeborgen is geweest tijdens de oorlog, terwijl vijftien procent van de inventaris uit dezelfde tijd als Goethe afkomstig is. De rest 4s namaak en men kan wel aan nemen dat de verstrekte gegevens met een korreltje zout genomen moeten wor den, vooral wanneer men aan het „hang en sluitwerk" denkt Die gidsen die de rondleiding ver zorgen in Weimar zowel ais in Frank fort, plegen hun teksten te doorspek ken met anekdotes. Dat is hun goed recht; de anekdotes zijn in Frankfort voorgeschreven, omdat dr. Luders, de directeur van de stichting er prijs op stelt, dat alles een historische achter grond heeft. In Weimar zyn de anek dotes ook geselecteerd, maar voorna melijk vanwege het feit dat men Goethes oorspronkelijke teksten in overeenstemming wil brengen met het op dat ogenblik bestaande dialectisch marxisme. In Frankfort staat op de Rhein-Main luchthaven een neonreclame die de aan dacht vestigt op het Goethehuis aan de Hirschgraben. In Weimar én in Frankfort is het ver boden naaldhakken te dragen in de Goe- thehuizen. In Weimar én Frankfort ne men alle Duitse bezoekers beleefd hun hoed af als zij binnentreden; voor buiten landers is dit facultief. In Weimar én in Frankfort is het verboden fooien aan te nemen na de rondleiding. In Frankfort gebeurt dit zeer discreet en met veel ge fluister. In Weimar gaat men even dis creet te werk en wordt men verzocht om het geld eventueel in de kas van de koffiekantine te stoppen. Men schijnt er zeer veel koffie te drinken ofwel, de koffie is ontzettend duur! In Weimar verdienen de rondleiders 264 mark per maand (zonder fooi) Frankfort 500 mark per maand. Voor de rest zjjn de verschillen niet in het oog lopend. Maar stelt u zich eens voor dat Goethe dit allemaal nog eens kon zien en meemaken! De „Herr Geheime Rath' zou er beslist een van zijn meest wrange grapjes voor hebben gehad! tv* Ac iu worden, hun man op diens wenken moe- De 46 jaren Sovjet-regering heb- ^en beciieïlen en niet de gelegenheic Het simpele feit dat Goethe het herto gelijke leger van Weimar van 550 man op 250 terugbracht (voornamelijk om de hertog meer geld voor zijn genoegens te kunnen verschaffen) wordt in Weimar uitgelegd als een voorbeeld van 't krach tige pacifisme van Goethe. Daarmee is er nog geen einde aan de banden tussen Goethe en de Duitse democratische repu bliek. Men gaat verder: Goethe en de ar me kousenarbeiders van Apolda. Goethe de mijnbouwingenieur, Goethe, de man die belastingen en maatschappelijke verhou dingen wilde veranderen. Zelfs de ont dekking van een bepaald stuk kaakbeen bij de mens wordt uitgelegd alsof Goethe altijd heeft gestreden voor de gelijkstel ling van alle mensen en voor vernietiging van de gedachte dat de mens verheven zou zijn boven andere levende wezens. Kortom: hier gaat Goethe als klasse strijder, misschien wel als partijgenoot! Natuurlijk haalt men er Werther bij. Na diens dood werd de ongelukkige Werther door arbeiders naar zijn graf gedragen. Natuurlijk wordt ook Faust erbij gehaald als de man, die verwarde maatschappelijke toestanden wilde ophef fen. Natuurlijk wordt Goethes kleuren theorie erbij gehaald met de mededeling, dat hij zich zeer zeker ook voor Spoet niks zou hebben geïnteresseerd. In Wei- mar heeft men een groot voordeel: niet de burgerlijke Charlotte von Stein, maar het eenvoudige bloemenmeisje Christian Vulpius dat Goethes echtgenote werd, kan men daar vereren. Frau von Stein werd „Hohe Frau" genoemd, Catherina was een simpel bloemenverkoopstertje, tot wie de grote dichter zich uit zijn Olympische hoogte had neergebogen, Noch in Weimar, noch in Frankfurt hoeft men te zoeken naar het Goethe huis. In Weimar staan al kilometers ver vóór de stad de wegwijzers die de be zoekers op het Goethehuis attent maken. ben het zwakke geslacht in Rus land op alle terreinen in concur rentie met de man gebracht van de stadsreiniging tot in de ruimtevaart. Het is niet verwonderlijk dat Valen- tina Teresjkowa de eerste vrouw ter we. reld was die door de ruimte zweefde, als men er rekening mee houdt dat in Rus land de vrouwen vliegtuigen, tremen en schepen besturen. In Rusland vindt men vrouwen in betrekkingen die m het wes ten exclusief voor de man zijn gereser veerd - zij zijn er fabrieks- en bouwvak arbeider. advokaat, herenkapper en inge nieur. Op de Russische „internationale dag van de vrouw" brengt de regering de burgers van de staat aan het duizelen met enkele cijfers: Van de naar schat ting 223.100.000 inwoners schatting van januari 1963) zijn er 121.600.000 van het vrouwelijk en 101.500.000 van het manne lijk geslacht. De vrouwen vormen 97 procent van de textielarbeiders, 14 procent van de gasfitters, 37 procent van het machine bedienend personeel, 32 procent van de bankwerkers, 98 procent van d> kleer makers en naaisters. Driekwart van de 500.000 arUen en 48 procent van alle fabrieks- en kan toorpersoneel zijn vrouwen. Vrouwen vormen 31 procent van alle ingenieurs en 32 procent van de advo- katen. Volgens de statistieken bezetten vrou wen 59 procent van alle specialistische functies in het land. De Russen gaan 'er prat op dat in de opperste sovjet (het parlement) 390 vrouwen zitting hebben tegenop Enge land met 17 en de Verenigcio Staten met 30 volksvertegenwoordigsters. In Rusland schuwen de vrouwen de politiek niet en bereiken zij soms hoge posities. Op het ogenblik is er echter geen vrouw in het hoofdbestuur van de communistische partij te vinden. Kate- rina Foertsewa, vroeger lid van het partijbestuur, is thans minister van Cultuur. Wat niet ophoudt westelijke bezoekers aan Rusland te verbazen is dik-inge pakte vrouwen sneeuw te zien ruimen of een knap meisje een muur te zien betpleisteren in een besmeurde overall Het berust niet alleen op theoretische, maar ook op praktische grondslag dat vrouwen zoveel en zo belangrijke pos ten innemen. Volgens de communisti sche ideologie hebben vrouwen dezelfde rechten als mannen, wat inhoudt dat zij uit specifieke beroepen niet geweerd worden en overal hetzelfde salaris als hun mannelijke collega's ontvangen. De praktische kant van de zaak is dat Rusland in de tweede wereldoorlog zo veel mannen heeft verloren dat er bij lange na niet genoeg arbeidskrachten zouden zijn als de vrouwen niet wer den ingeschakeld. Daarbij komt nog, dat vele vrouwen gaan werken om het salaris van hun echtgenoot aan te vullen. Voor de Russen is dit alles een be wijs dat de vrouwen in hun land niet langer uitgebuit worden. In de ogen van de Russische regering zijn het juist de vrouwen van het westen die onderdrukt gelegenheid krijgen hun geest te ontwikkelen. De sovjet-autoriteiten beweren 'dat in geen enkel land als Rusland de staat zo goed voor de vrouwen zorgt Hoe de behandeling door de echtgenoten is, wordt in het midden gelaten. Volgens het regeringsorgaan „Iswes- tia" vindt men nergens zoveel ki aam verpleegsters. kleuterscholen en kinder- bewaarplaatsèn als in Rusland. (Advertentie) IVoor betere sportprestaties Dextrose tabl. In ;ur ELMA Breda, Tel. 46650 Voor dames, die het zo druk heb ben, dat ze zelfs niet enige tijd voor de toilettafel kunnen gaan zitten om met behulp van een elektrische haar droger haar kapsel te drogen is nu een op batterijen lopende haardroger geconstrueerd, die met een hand om de hals wordt gedragen. Het toestel letje veroorlooft de gebruikster rustig met haar werk voort te gaan, terwijl haar haardos wordt gedroogd door een zeer lichte ventilator, die warme lucht blaast. De temperatuur van de lucht wordt geregeld door een ther mostaat en blijft dus constant. Bankiers gaan het best gekleed in Engeland, op de voet gevolgd door acteurs, zo heeft de Britse Textielin dustrie uitgemaakt. De juristen, die vroeger altijd zo goed voor de dag kwamen zijn teruggevallen naar de derde plaats. De ranglijst ziet er ver der uit als volgt: 4 aannemers, 5 po litici, 6 accountants, 7 boeren, 8 hote liers en architecten, 9 journalisten, 10 ambtenaren. (Van een bijzondere medewerker) West-Berlijn is niet rijk aan bouwwer- kes uit het verre verleden. Doordat de oude stadskern tegenwoordig tot de oos telijke sector van de gedeelde stad be hoort, bevinden zich de meeste histori sche en artistiek waardevolle gebouwen voor zover zij dan behouden geble ven zijn. onbereikbaar aan de andere kant van de muur. Kort geleden is ech ter in het vrjje gedeelte van Berlijn een kostelijk kleinood gerestaureerd, dat al ie Berlfjners zeer na aan het hart ligt en nauw met de geschiedenis van hun stad en het Pruisische vorstenhuis is verbonden. Tiet jachtslot Gruenewald nam onder de tulrijke huizen van de Hohenzollerns in en buiten Berlijn, steeds een bijzonde re plaats in. Als eenvoudig jachthuis in 1542 onder keurvorst Joachim de Twee de van Brandenburg gebouwd, diende Dit is de installatie die ervoor moet zorgen dat binnen niet al te lange tijd iedereen naar de maan kan lopen. De prijs f 1,50 laat het zelfs toe ook nog terug te keren. het als rustoord voor de deelne mers aan de hofjachten, die bij voorkeur in het toen nog wilde en oorspronkelijke Gruenewald gehouden werden. Keur vorst Joachim, een hartstochtelijk ja ger, hield nl. in 't bijzonder van de jacht op wilde zwijnen en juist daarvoor bood het plezierig dicht bij zijn residentie ge legen woud, ideale mogelijkheden. Onder zijn opvolgers geraakte het kas teeltje helaas bijna in vergetelheid, tot in 1669 keurvorst Frederik Wilhelm het bevel gaf het ..tamelijk bekrompen en vervallen jachthuis" weer te herstellen. Onder zijn zoon, de prachtlievende ko ning Frederik de Eerste, onderging het slot ingrijpende veranderingen. Het in wendige werd aangepast aan de eisen van de veranderde tijd, door omvangrij ke bijgebouwen en schuren ontstond de ruime binnenplaats. Ook volgende gene raties droegen het hunne ertoe bij, het leven in slot Gruenewald niet opnieuw te doen kwijnen en nog in 1907 hield kei zer Wilhelm de Tweede hier zijn laatste hofjacht. Voor de Berlijners echter bleef het slot aan de oevers van het Grue- newaldmeer steeds een geliefd doel voor uitstapjes, des te meer. toen na de eer ste wereldoorlog het ook voor het pu bliek toegankelijk werd. Een hedendaagse restauratie kon het niet meer in zijn oorspronkelijke staat doen verrijzen. Men moest zich ertoe be. palen het wezen van de renaissance in de 16e eeuw te bewaren en verder terug te grijpen op de situatie, na de verande ringen rond 1700. De vuil aandoende geelachtige pleisterlaag aan de buiten kant werd verwijderd en door stralend wit vervangen. Binnen verdwenen de 19e eeuwse betimmeringen, die gedeeltelijk zelfs de ruiten bedekt hadden. Plafonds en wanden werden wit gekalkt, pleister werk bijgewerkt en het kostbare, alhoe wel schaarse meubilair anders gegroe peerd. Het hoofdaccent is nu weer de middenzaal van de benedenverdieping, die overeenkomstig het karakter van een jachtslot, met waardevolle jachttrofeeën is uitgerust en als eertijds door het prachtige portret van keurvorst Joa chim de Tweede in een rood gewaad wordt beheerst. De waardevolste verrijking onderging de van oudsher in het slot bestaande, kleine maar zeer uitgelezen scnildrij- engalerij: ongeveer 40 schilderijen, voor. namelijk uit de 16e eeuw, die vroeger het Berlijnse stadsslot en in het slot Mon Bijou hingen. Niet minder dan 13 werken van Lucas Cranach zijn hier nu verenigd, waaronder kostbaarheden als .keurvorst Joachim de Tweede als zes tienjarige". „Adam en Eva" en de be roemde „Liggende Nimf". Het is wel zeer waarschijnlijk dat door deze uitbrei ding enkele van de renaissanceschilde- rijen op hun oorspronkelijke plaats zijn teruggekeerd. Een vrolijke, lieflijke idylle aan de rand van de wereldstad, waaraan tot nu toe ook het dicht voorbijrazende grote- stadsverkeer niets van haar landelijk ka rakter kon ontroven. Nauwelijks zal iemand, die op milde zomeravonden geniet van de serenade concerten op de binnenplaats, eraan den. ken, dat de volksmond het kasteeltje met een huiveringwekkende legende om rankte Er wordt hoewel ten onrechte beweerd, dat na de dood van de vor stelijke stichter, diens geliefde, de scho ne klokkengietérsdochter Anna Sydow, in een kleine ruimte op de middenver dieping, levend werd ingemetseld. Foto hoven: De jachtkamer in het slot Gruenewald Binnen enkele dagen mag heel Val kenburg naar de maan lopen. Tenmin ste volgens Ben Koster, die dit zelfs graag zou zien. Want sinds maanden heeft hij gezwoegd om het iedereen in Valkenburg mogelijk te maken naar de maan te lopen. En dit in de letter lijke zin van het 'woord, want om een bezoek te brengen aan de maan be hoeft men over enkele dagen In Val kenburg niet mer te vliegen. Men hoeft maar een kleine wandeling te on dernemen naar de Plenacrtgrot om binnen een minuut of zes op de maan te landen. Daarom zeiden we, dat iedereen binnenkort in Valkenburg naar de maan kan lopen. Valkenburg krijgt inderdaad binnen enkele dagen een toeristische wereld primeur, waarvoor zelfs de grote luim. tevaartspecialist, dr. Werner von Braun, zich buitengewoon intei esseert. Hij weet er vanaf en de he1» opzet van deze maanreis heeft zijn oij '.oude re belangstelling. ORIGINEEL IDEE Aan de Valkenburgse journalist Ben Koster, die als exploitant van de Fan toomspelonk reeds bewezen heeft, dat hij over originele ideeën beschikt, komt de eer toe, dat hij Valkenbuig thans een wereldprimeur heeft oezorgd. In de tijd van een half uur zuilen de toeris. ten een reis kunnen maken naar de maan, hier enige tijd vertoeven en daarna weer veilig naar de aarde wor den teruggestuurd. „Een paar jaar geleden", zo vertel de ons Ben Koster, die zo tegen de vijftig loopt, „zat ik in de trein naar Amsterdam en las ik in de krant de verslagen van de eerste ruimtevaarder. Ze wonden mij niet alleen op, maar ik kreeg er echt de pest door in. Ik vervloekte mijn leeftijd en werd echt jaloers op jongens van een jaar of twaalf, want ik dacht: die knapen zul- len het nog mee maken, dat de mens naar de maan reist, maar dan ben ik te oud. En toen dacht ik plotseling een beetje verder. We weten nu zoveel van de maan dacht ik, dat we best zelf een maan kunnen maken. Ik moet toen on geveer ter hoogte van Roermond zijn geweest. Tussen Roermond en Eindho ven was mijn fantasie reeds zo ver, dat het hele maan-project in m'n hoofd zat. In Eindhoven aangekomen ik was op weg naar Amsterdam stap te ik uit en ging m'n vriend Sjoerd de Vrij opzoeken, die bij Philips werk zaam is. Ik legde hem mijn plan uit. „Luister eens, jongen", zei hij „wij vei kopen radio's, lampen en t.v.-toe stellen, maar geen manen". Toch zag hij iets in mijn plan en hij beloofde me alle medewerking." MAANLANDSCHAP Dat was het begin. En het einde be leeft men binnen enkele dagen in Val kenburg. Dan zal de twintigse-eeuwse burger, enkele jaren vóór dat dit in werkelijkheid kan geschieden, een reis naar de maan kunnen maken. De ruimtereis, die ongeveer zes mi nuten zal duren, zal zich in niets on derscheiden van een werkelijke ruimtp- reis, hoewel de passagiers geen centi meter van de grond komen. Toch voe len zij de trilling van de rüimtecabine en zien zij Nederland met een razen de snelheid onder zich verdwijnen. Hoe dit mogelyk is, heeft Ben Koster ons uitgelegd, maar na zyn technische uiteenzetting begrepen we er nog niets van. Het resultaat wordt bereikt door een ingenieus samenspel van elektro nische mechanica en optische effecten. In ieder geval krijgt de passagier in de ruimte-cabine de indruk dat bij met een razende snelheid door het heelal wordt geschoten. De aarde, die hij door de raampjes ziet wordt kleiner en kleiner, en plot- sling ontdekt hij de maan, die gioter en groter wordt. Na enkele minuten ziet hij zelfs het maanoppervlak en dan worden de remmen van het amanpro- jectiel in werking gesteld. Men is dan op de maan gearriveerd, dat wil zeg gen op een station, dat op de maan is gebouwd Via een sluis bereike ndo be. zoekers daarna een ruimte, waarin een tentoonstelling is ondergebracht, die een volledig beeld geeft van de ge schiedenis van de ruimtevaart, vanaf het begin tot het moment, waarop de mens voet heeft gezet op 'de maan. Hier blijft het echter niet bij. Na het bezoek aan deze expositie kan de be zoeker naar buiten treden om een blik te werpen op de maan zelf. Voor hem strekt zich een eindeloos maanland schap uit. Maantanks rijden er rond en zonnespiegels draaien er rond om de energie, die de zon uitstraalt, op te vasgen. Heel in de verte, tegen de don kere achtergrond, ziet men de aarde langzaam rondom de maan draaien, want op dat ogenblik is de aardbewo ner maanbewoner geworden. ORIGINEEL De aardbewoner ziet dan ook in dit maanlandschap de raket staan, die hem over enkele minuten weer terug zal schieten naar de aarde. De hele reis aarde-ma an en terug duurt onge veer een half uur. maar in deze der tig minuten heeft hij een reis gemaakt, waarover geleerden eeuwen hebben ge. dacht Want deze nieuwe toeristische attrac. tie van Ben Koster, dit „Cape Kenne dy-Travel to the moon", is geen goed kope kermis-attractie. Niemand min der dan Werner von Braun is ei en thousiast over. Ben Koster stuurde hem zijn plannen en kreeg p ompt van deze wereldberoemde ruimte expert een uitgebreid schrijven, waarin hij zijn bijval betuigde voor dit originele idee. En waarin hij hem enkele techni sche wenken gaf Ook stuurde hij hem twee atlassen van de maan en een dertigtal foto's. „Ik wens u veel succes", schreef hij. „en als ik in Europa ben, kom ik beslist eens naar Valkenburg". Ben Koster heeft Valkenburg met zijn Cpe Kennedy inderdaad een toe ristische bezienswaardigheid bezorgd van de eerste rang, die eng s ter we reld. De kunstenaar Jan C. Wegman maakte hef ontwerp en Philips in Eindhoven leverde de elektronische ap paratuur. Het geheel is, tot in zijn kleinste bijzonderheden wetenschappelijk ver antwoord. Dat dit ruimtevaart-station naast de Fantoomspelonk ligt. van symbolische betekenis. I nde Fantoom spelonk werden we teruggevoerd naar de oertijd van onze beschaving. In Ca pe Kennedy worden we meegenomen naar de toekomst, die misschien dich ter bij is dan men vermoedt. Die in ieder geval zo aanschouwelijk wordt voorgesteld, dat zij er voor de bezoe ker al is. Valkenburg is de eerste plaats ter wereld, van waaruit men voor f 1,50 een retourtje aarde-maan kan kopen. Het Voorlichtingsbureau van de Voeding heeft een z.g eetpocket uit gegeven. Eerst wordt in een „stukje voedingsleer" uit de doeken gedaan hoe de voeding behoort te zijn samen gesteld, waarbij natuurlijk de beroem, de „schijf van vijf" te pas komt. Vervolgens worden in „Dat is lekker" onder welke naam het boekje in de handel wordt gebracht, de artikelen besproken die ressorteren onder onze produktschappen: melk, boter, kaas, peulvruchten. groen' n en fruit, pluimvee en eieren, vlees en vlees waren, vis. visconserven, schaal- en schelpdieren, aardappelen. Met me dewerking van de Produktschappen i heeft de schrijfster Lydia Winkel (die het succes van het boekje niet meer mocht beleven) een aantal gul den regels voor elk produkt opge steld en de huisvrouw kan hiervan bijzonder veel nut hebben bij het sa menstellen van de maaltijden. Recepten en menu's geven ,,de proef op de som" en aardige illustra ties verlevendigen het boekje dat voor de prijs van 1,00 verkrijgbaar is.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1964 | | pagina 7