Nederlander aalmoezenier van Parijse kunstenaars Timmervrouw in centrum voor vakopleiding Bergen op Zoom POPULAIRE PRIESTER JUBILEERT RAAD WEMELDINGE VINDT HERINDELING VOORBARIG UNICUM VOOR NEDERLAND Geslaagde keuring van rundvee in Biervliet KWIJNEND LITURGISCH LEVEN IN ITALIË SLAMAT DJALAN CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI „Osservatore maant weer 6 DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 9 JUNI 196* Eerst niet Augustijnen Ilulpmoderator Nieuwe vrienden? DROSTE pastilles altijd welkom! Kunstenaars EELT, LIKDOORNS ENZ. Gangsteroorlog in Japanse stad Plannen G.S. voor Zuid-Beveland NEHROE'S AS VERSTROOID Zeeuwse voelt voor timmervak LADY ATTLEE OVERLEDEN Din a 11 van M. Ingels kampioene Vlucht uit Tibet Protest tegen Zuidafrikaanse sabotagewet Souvenir? DROSTE pastilles altijd welkom l\^|, 6 (Van onze Parijse correspondent) „Kom maar om elf uur naar Place Fürstenberg nummer acht. Eind van de gang en dan vier trappen op". En daar zaten we dan, die morgen precies op tijd, toen de wijzers van de klok op Saint-Ger- main-des-Prés op elf stonden, te genover de Augustijner pater Balm, die deze week door een schaar van vrienden in Parijs zal worden gefêteerd, omdat hij dan vijfentwintig jaar priester is. Hij heeft het daarboven op zijn kamer tje gezellig ingericht. „Aumo- nier des Beaux Arts", staat op zijn deur. 't Is een beetje hoog boven de moderne drukkerij, die vroeger het koetshuis is geweest van een bisschoppelijk paleis. Maar die houten trappen op en af kan de bijna vijftigjarige nog best hebben. „Moet dat nou?", vraagt pater Balm, als wij bij hem komen aankloppen voor een verhaal over zijn rijke leven in Parijs. „Moet dat nou?" Maar hij voelt zeif wel, dat daar geen lieve vader of moeder aan helpt. De pijp gaat vol tabak van Lub als hij die in Parijs of uit Holland kan krijgenen al blazend komt het paard geleidelijk in draf. „Is dat nu een vocatie, een roeping, priester worden?" „Och, wat zal ik daarvan zeggen? Waarom wordt een jongen verliefd op 'n meisje? Ik heb, laat ik daarmee beginnen, een voortreffelijke vader en moeder ge had. Werkelijk uitzonderlijk. En een pracht van een pastoor in Spaarndam, waar ik vandaan kom. Vroeger was dat nog een zelfstandige gemeente. Aan die pastoor Saulenn, hij is al lang dood, heb ik veel te danken. Als ik aan hem denk, denk ik aan een heilig man doodarm voor zichzelf, rijk en gul voor anderen. Onder zijn handen zijn heel wat priesters vandaan gekomen, wat sedert de Re formatie niet was gebeurd. Zeker een stuk of acht. Eén is overste op de Filippijnen. Een ander zit in Brazilië, ook als overste, geloof ik". De jonge Balm in Spaarndam wilde wel missionaris worden. Hij kwam op het kleinseminarium van Santpoort-Driehuis Dat was in 1927, toen hij twaalf jaar was. Dat seminarium is eigenlijk een misluk king geweest. De paters waren prima kerels, maar hun aanpak deugde niet. Ze kwamen uit Frankrijk, waar ze in 1904 met de scheiding van kerk en staat uit waren gezet („die scheiding is tot grote zegen voor de Kerk geweest"). Uit Frankrijk waren ze naar Holland ge komen met heel wat Franse mentaliteit. Daartegen hebben de Hollandse jon gens permanent gerebelleerd. Het werd een rebellenklas. Wisten ze veel, jongens van het platte land, waarom ze nooit met twee, maar altijd met drie moesten lopen? Stonden er twee met elkaar te praten, dan was het een strafpunt Punten voor goed gedrag. Punten voor wie de eerste of de tweede van de klas was allemaal naar Franse gewoonte. Wie in geen twee maanden strafpunten had, kon in aan merking komen voor een ander baantje, bijvoorbeeld in de boekerij, van de Maria- congregatie. Naar Balms begrippen was dat aan de schijnheilige kant en hij wilde wel weg. Trouwens de paters voelden zelf wel, dat het niet boterde. Balm is op de school nog wat blijven doorsukke len, maar in 1932 was de maat van beide kanten wel vol. Toen hij Driehuis voor goed vaarwel zegde, voelde hij dat als een grote bevrijding. Wat toen? Als jongeman van zeventien wandelde hij naar de Augustijnen in Haarlem om examen te doen voor de vijfde klas van het gymnasium. Niets deugde: geen Grieks, Latijn, wiskunde, chemie, talen of geschiedenis. Veertien onvoldoenden! Moet dat priester worden, zullen de Augustijnen hebben gedacht. Met een hoofd vol rimpels zei de rector, dat Balm maar terug moest naar de vierde. Of in een paar maanden zó hard werken, dat hij de vijfde inhaalde en examen deed voor de zesde. Dat laatste heeft die jon gen van Spaarndam gedaan met de kop pigheid van een boer. Toen examen voor de zesde moest wor den gedaan, waren alle veertien onvol doenden weggewerkt. „En toen wilde ik wel Augustijner wor den, dat leek mij veel toffer" Op 3 juni 1939, in de kathedraal van Sint Jan m Den Bosch, was het zo ver Daar werd Balm priester en Augustijn. Toen kwam de oorlog. Balm had zijn zinnen gezet op Tuindorp (Advertentie) Oostzaan of op een parochie in de buurt van Nijmegen, waar hij wel kapelaan wilde worden. Maar zijn Provinciaal stuurde hem naar het gymnasium, waar hij een leraar nodig had. Dat viel wel wat tegen, maar als het moet, vooruit dan maar, zei Balm en hij deed de keus van zijn leven: leraar Frans, „want Frans is de mooiste taal en heeft de mooiste ziel en heeft de mooiste literatuur". De pater ging dus rustig naar de uni versiteit van Nijmegen en zat daar weer voor zijn latere candidaats je vais, tu vas, il va te leren. Na de oorlog had Balms provinciaal het in zijn hoofd gezet Frankrijk weer be woonbaar te maken voor de Augustijnen. Pater Balm kreeg opdracht naar Parijs te reizen om de stichting van het eerste Augustijner klooster voor te bereiden. Eerste contacten werden gelegd met kardi naal Suhard, die op bezoekers de indruk maakt wat suffig en knikkebollend te zit ten luisteren, maar die van binnen alles haarfijn registreert, zoals alleen de mo derne bandrecorder dat feilloos kan doen. We kunnen wel een paar Nederlandse priesters gebruiken, zei Suhard. Zoek zelf maar een parochie, maar geen parochie in de Parijse binnenstad. Voor Balm was dat een tegenvaller, want hij had graag een parochie willen hebben in de buurt van het Universiteitscentrum. Maar als een kardinaal heeft gesproken causa finita est. Achter de hand had pater Balm zijn benoeming tot hulpmoderator aan de Sorbonne. Een kolfje naar zijn hand. Pracht van een benoeming. In oktober 1948 hield hij voor de studenten zijn eer ste preek in de Sacré poeur. Maar wat de kardinaal had verordi neerd, moest gebeuren. Met drie Neder landse priesters was een begin van een kloostertje gevormd in Dammartin-en- Goële in het departement van de Seine- et-Marne. Van daar werd de kaart van Parijs bekeken en gezocht naar witte plekken. Die waren er toen nog wel. Ten zuiden van Parijs, in Bagneux, een com munistische wijk, lag zo'n witte plek en daar stond een pracht van een Romaans kerkje uit de twaalde eeuw. Bepaald vol was het er niet op zondag, want al heet Frankrijk in naam de oudste dochter van de Kerk de praktiserenden zijn er witte raven. Naast die kerk stond een huis leeg. Eigendom van het bisdom. Mag ik het hebhen? vroeg Balm aan de pastoor. Voor 100 frank huur per jaar kwam alles in kannen en kruiken. Het eerste Augustijner klooster was er in 1950. De Augustijnen doen er sedert dat jaar hun dagelijkse werk. Met succes? De tijd zal het Ieren. Keulen en Aken zijn niet op één dag gebouwd. Gods molens, zegt de volksmond, malen langzaam. Na het eerste klooster in Bagneux moest en zou er een tweede klooster ko men, ditmaal in de Parijse binnenstad. In het Quartier Latin vond Balm 'n leeg staand huis, dat in vroeger dagen geflo reerd had als Grieks hotel, maar met de rest van de huizen in de Rue Xavier Privas door ouderdom verzakt was tot verval. Na verbouwing met betaalde en vrijwillige krachten kon dat huis, temid den van Arabieren en clochards, in 1952 als tweede klooster van de Augustijnen in gebruik worden genomen. Tevoren had pater Balm het verzoek gekregen katho lieke actie te beginnen onder een groep van duizen-d tot tweeduizend wilde exis tentialisten, die zonder bepaald crimineel te zijn na oorlog en bevrijding geen raad meer wisten met het leven en met zich zelf, die groepeerden om en de bij Saint- Germain-des-Prés Balm heeft zich letterlyk in dat mi lieu gestort en met behulp van sociale werkers en doktoren gedaan wat hy kon. Veel discussie-avonden zijn er ge weest met gemeenschappelijke maal tijden. Veel is er onderling gepraat over onderwerpen, die de jongens en meisjes zelf uitkozen: over de dood, over de vrijheid, over de vriendschap tussen jongens en meisjes, over het coelibaat, over homoseksualiteit, over verdovende middelen kortom over alles, wat er in die verwaarloosde jeugd leefde. Die paar jaar zijn een heldentijdperk geweest. Pater Balm praat er niet al te veel over en zegt alleen maar, dat het dankbaar werk is geweest, al heeft hij niet kunnen verhoeden, dat sommigen hun weg vonden naar het kerkhof of een krankzinnigengesticht. Vandaag de dag is het existentialisme uitgeraasd. Hier en daar dolen nog wat verdwaalden rond. Zonder de inhoud voor te lezen pakt pater Balm een brief van zijn bureau, die als particulier drama zwaar in zijn han den weegt. De zielzorg van de studenten van de Beaux Arts was tot 1957 toevertrouwd aan twee Franse priesters, die in dat jaar beiden weggingen. Als opvolger droegen de studenten, die pater Balm goed ken den, onze landgenoot voor, wat aanvanke lijk nogal wat voeten in de aarde heeft gegeven. Men wilde liever geen buiten lander. Tenslotte is Balm toch door kar dinaal Feltin benoemd. Vijf kunstscholen heeft hij onder zijn hoede met vele hon derden leerlingen als architecten, schil ders, beeldhouwers, graveurs etc. Zijn grote probleem is: „hoe maak je van katholieken actieve christenen?" Als ik bij het afscheid aan pater Balm vraag, of hij niet met grote tevredenheid op de verstreken vijf en twintig jaar te rugziet, kijken wij elkaar lang aan Het antwoord doet er niet toe. Terwijl ik naar huis rijd, door het drukke en altijd jach tende Parijse verkeer, denk ik aan die gelijkenis in een der Evangeliën: „Een zaaier ging uit, om zijn zaad te zaaien. Als hij zaaide, viel een deel bij de weg en werd vertreden. Een ander deel viel op een steenrots en verdorde. Een ander deel viel temidden van de doornen en ver stikte Een ander deel viel op de goede aarde en, opgewassen zijnde, bracht het honderdvoudige vrucht voort": Wat er van het uitgestrooide zaad op Saint-Germain-des-Prés verdort, verstikt of opkomt dat is niet onze zaak. L. KLEYN (Advertentie) CO 3> ro IÊ» 01 VERWIJDERT SPOORLOOS EN PIJNLOOS In de Japanse havenstad Matsyama hebben hevige vuurgevechten plaats ge vonden tussen twee concurrerende gang sterbenden. Ruim 200 manschappen van de op roerpolitie wierpen traangasbommen in een gebouw waar zeven met geweren gewapende mannen zich hadden ver schanst en dwongen hen tot overgave. De mannen hadden vanuit de tweede verdieping van het gevouw de concur rerende bende onder vuur genomen. Twaalf van de voornaamste vechters bazen werden in hechtenis genomen. Bijna twee uur heeft de Wemeldingse raad gesproken over het herindelings plan van G.S. Voor de gemeenten op Zuid-Beveland. Men kwam tot de con clusie, dat herindeling van Oost-Zuid-Be land op dit moment voorbarig genoemd moet worden gezien de te verwachten ontwikkelingen in dit gebied. Men dacht hierby met name aan wat de bestemming zal worden van het Kanaal door Zuid- Beveland als er een nieuwe Schelde-Rijn verbinding zal komen en aan het Rei- merswaaL en Kreekrakplan. Speciaal de heer P. J. J. Dekker (WD) wees hierop. Het is lang niet denkbeeldig dat met de nu voorgestelde herindeling, gezien de te verwachten ontwikkelingen wordt misgetast. Ditzelfde, aldus spre ker, geldt ook voor Yerseke. Hij meende dat in de toekomst herindeling ge wenst en noodzakelijk zou kunnen zijn en wees er op, dat over de gewenste grootte van een' gemeente, om te komen tot een maximum aan bestuurskracht, nog geen gevestigde mening bestaat. De door b. en w. in het antwoord aan G.S. voorgestelde districtsvorming wees de heer Dekker van de hand omdat dit niet meer is dan een soort gemeenschap pelijke regeling. Burgemeester C. N. F. van Sas vond, dat wanneer G.S. spreken van het opheffen der oude gemeenten en het stichten van nieuwe dit niet geldt met geval betrekking tot Wemeldinge. In ons geval aldus de Burgemeester, is er duidelijk sprake van een toevoeging van Wemel dinge bij Kapelle. Wethouder Veerhoek zei, dat G. S. het aangaan van gemeenschappelijke rege lingen eerst hebben aangemoedigd en deze thans gebruiken als een motief voor herindeling omdat deze regelingen de gemeentelijke bestuurskracht zouden uithollen. Wethouder Schouwenaar zag een lichtpunt in de houding van de meerderheid van de raad van Kapelle, die een samengaan met Wemeldmge en Kapelle ongewenst vindt. Totaal afwijzend tegen elke herinde ling stond het SGP-lid de heer C. de Kraker. Hij meende, dat elke gemeente een eigen historisch gegroeide een heid is en als zodanig behouden moet blijven. De heer Zuidwegt (P.v.d.A.) sprak over de bestuurbaarheid van een ge meente en merkte op, dat het in grotere gemeenten ook wel eens volkomen mis is met de bestuurbaarheid. De laatste spreker de heer C. M. Dagevos (C.H.), vond, dat het verweer van b. en w. evenveel positieve zijden heeft dan het herindelingsplan van G. S. negatieve. Hij toonde zich geen principiële tegenstander van herindeling en was geporteerd voor een samenvoeging van Kapelle. Yerseke, Wemeldinge en Kruiningen. Nadat in tweede lezing niemand meer het woord wenste werd het concept-ant woord van b. en w. aan G. S. onveran derd goedgekeurd. G. S zullen boven dien een afschrift van de notulen van deze vergadering krijgen toegestuurd. Meer dan een miljoen mensen zagen gisteren toe hoe een deel van de as van wijlen premier Nehroe bij Allahabad, zijn geboorteplaats, over de rivier de Ganges werd verstrooid. Vanaf Fort Al lahabad weergalmde een enkel saluut schot, toen Nehroe's kleinzoons Rajiv en San jay aan boord van een amfibie-vaar tuig de as vanuit een met bloemen ver sierde urn over het water verspreidden, op een plek bijna 800 meter van de oever. Een duizendtal bootjes omgaven het amfibie-vaartuig, toen dit de Sangam had bereikt, een voor de Hindoes ge heiligde plek waar het grijze water van de Ganges zich vermengt met het blau were van de rivier de Joemna en zich verenigt met het onzichtbare water van de mythische rivier de Sarasvati. Vanuit een hefschroefvliegtuig dwar relden blaadjes van rozen en goudsbloe men boven het vaartuig omlaag. Op hetzelfde tijdstip werden boven andere rivieren, meren en zeeën van India ook gedeelten van de as ver strooid, in bijzijn van miljoenen rou wende Indiërs. Zo, zei een heer die aan een andere heer werd voorgesteld, bent u nou meneer Jansen? Ik heb veel over u gehoord. Dat kan wel zijn, antwoordde de heer Jansen, maar u kunt niets bewijzen. Wie is dat?, vroeg een jongetje bij het Binnen hof. Dat is, antwoordde de vader, een kapelaan die altijd naar de Kamervergaderingen gaat Bidt hij dan voor de Kamerleden?, vroeg het jongetje. Nee, zei de vader, hij luistert heel goed naar hen en dan bidt hij voor Nederland. Er was een burgemeester gestorven en een jong meester in de rechten begaf zich naar de commis saris der koningin, aan wie hij vroeg: zou ik de plaats van de heer X kunnen innemen? En daarop zei de commissaris: wat mij betreft gerust, maar ik weet niet, of de grafmaker er geen bezwaar tegen heeft. Ik weet, zei een spreker in Amerika, dat ik gelijk heb. Ik heb veel liever gelijk dan dat ik president word. Daarop riep iemand uit het gehoor: maakt u zich niet ongerust; geen van beide is het gevaL Er waren, zei een ambtenaar tegen de minister, een paar dingen in uw speech die ik niet goed begrepen heb. Dat klopt, zei de minister. Die heb ik héél zachtjes gezegd, want ik begreep ze zelf ook niet. Een politicus, zei iemand, moet élle vragen kennen die er op een persconferentie gesteld kun nen worden, maar het is niet nodig, dat hij ook al de antwoorden kent. Hebt u mijn laatste toespraak ge hoord?, vroeg een kamerlid. Ik hoop het, zuchtte een kiezer. Stemt u op mij? vroeg een aanstaand raadslid. Dat kan ik niet, zei een kiezer, ik heb mijn stem ai beloofd aan mijnheer Budelmeier. O, zei de eerste, maar in de politiek is er een groot verschil tusen het geven van een belofte en het nakomen daarvan. Vooruit, zei de kiezer, dan beloof ik het. Dames en heren, zei een spreker, ik ver zoek u wat rustiger te zijn; ik kan mijn eigen woorden niet verstaan. En daarop riep iemand uit het publiek: maakt u zich niet ongerust; u mist niet veel. Een chirurg, een architect en een politicus hadden onenigheid over de vraag, wiens beroep het oudste was. Eva werd gemaakt uit een rib van Adam, zei de chirurg, dat was ongetwijfeld een chirurgische ingreep. Misschien, zei de architect, maar eerst moest er orde in de chaos geschapen worden en dat was architectuur. Inderdaad, zei de politicus, maar éérst moest toch de chaos geschapen worden. Ik heb, zei een fabrieksdirecteur, nu een methode uitgevonden om mijn geheugen te trainen. Telkens als ik geïnterviewd wordt Iaat ik nu iemand bij me zitten die me er aan herinnert wat ik moet vergeten. Volgens een recente uitspraak is de aan Columbus toegekende roem overdreven. Want, zegt deze auteur, toen hij Spanje verliet, wist hij niet, waar hij naartoe ging, toen hij Amerika bereikte wist hij niet, waar hij was en toen hij thuiskwam, kon hij niet zeggen waar hij geweest was. Ik denk, zei een opzichter, dat er geen luierere mensen bestaan dan jij. Heb je wel eens ooit vlug iets gedaan? Jawel, antwoordde de arbeider, ik heb nog nooit iemand gezien die zo vlug moe wordt als ik. Mej. Truus van de Stadt uit Haam stede bezig met 't aanbrengen van een beton-bekisting op de werk- tereinen van het centrum voor vakopleiding te Bergen op Zoom. Het centrum voor vakopleiding te Bergen op Zoom heeft een vrouwelijke cursist. Zij volgt een opleiding tot timmerman of is het in dit geval timmervrouw. We hebben dit unicum reeds eerder meegedeeld, met dien verstande, dat de cursiste destijds niet bereid was personalia of zelfs haar naam bekend te maken. Nu echter is ze dan toch uit haar anonimiteit ge treden. Reden om haar eens extra in het zonnetje te zetten. Mej. Truus van de Stadt woont in Haamstede. Ze heeft daar vele jaren een pension beheerd. In deze functie moest zij uiteraard wel eens een kar weitje opknappen. Bovendien is haar vader timmerman en heeft haar broer in Rotterdam een houthandel. Alles bij een is het niet zo verwonderlijk, dat mej. van de Stadt meer dan gewone Lady Attlee, de echtgenote van de vroegere Britse labour minister-presi dent Clement Attlee, is aan hersen vliesontsteking overleden. Zij was 68 jaar. Lady Attlée was zondagmiddag in allerijl naar het ziekenhuis gebracht toen zij onwel was geworden. Earl Attlee bevond zich bij het ziekbed, toen zij stierf. (Van onze correspondent) De te Biervliet gehouden premiekeuring voor rundvee trok grote belangstelling. Voor deze keuring werd een groot aan tal (54 stuks) prima rundvee aange voerd, waardoor het een aantrekkelijke keuring werd. De uitslag in de verschillende groepen is als volgt: JONGE VAARZEN: 1. Koos, eig. J. W. v. d. Slikke; 2. Witzij 2, eig. G. Ceu- lenaere; 3. Tea, eig. J. v. d. Slikke; 4# Rita, eig. J. v. d. Slikke; 5. Roza, eig, A*. de Dobbelaere; 6: Dina 19, eig. M. Ingels; 7. Rika 3, eig. G. Ceulenaere; 8. Aaltje 39, eig. J. v. d. Slikke; 9. Rika, eig. Th. Boer jan; 10 Volkertje 83, eig. G. Ceu lenaere. OUDERE VAARZEN: 1. Truus, eig. J. v. d. Slikke; 2. Dina 17, eig. M. Ingels; 3. Maartje 11, eig, T. Haak; 4. Marianne 2, eig. B de Groóte; 5. Dina 30, eig. M. Ingels; 6. Suusje, eig. T. Haak. EERSTE KALFSKOEIEN: la Mollie, eig, G. Ceulenaere; lb Corrie, eig. J. v. d. Slikke; lc Ali, eig. M. Ingels; 2a Trouk- je, eig. T. Haak; 2b Wieke, eig. G. Ceu lenaere. TWEEDE KALFSKOEIEN: la Olga, eig.G, Ceulenaere; lb Nette 29, eig. A. de Smet; lc Anna 26, eig. G. Ingels; 2a Rika, eig. G. Ceulenaere; 2b Mina's Bouke, eig. G. Ceulenaere; 2c Paula, eig. G. Ceu lenaere. TWEEDE KALFSKOEIEN: la Marga, eig. W. Dhondt; lb Dina, eig. G. Ingels; lc Ella, eig. A. de Dobbelaere; ld Bonte, eig. Gebr. Haak; 2a Witzij, eig. G, Ceu lenaere; 2b Harmke 2, eig. G.' Ceu lenaere; 2c Moor, eig. A. de Dobbelaere; 3a Beatrix, eig. A. de Dobbelaere; 3b Dina 16, eig. M. Ingels. DERDE KALFSKOEIEN: la Dina 11, eig. G. Ingels; lb Maria, eig. B. de Groo- te; 2a Dina 12, eig. M. Ingels; 2b Roza, eig. A. de Dobbelaere. VIERDE KALFSKOEIEN: la Trieneke 7, eig. G. Ingels; lb Juweeltje 2, eig. H. Wolfert; lc Elza, eig. G. Ceulenaere; ld Boulye 59, eig. G, Ceulenaere; 2a Son ja, eig. Th. Boer jan'; 2b Zwartje, eig. Th. Boerjan. Driehonderd Tibetaanse gezinnen zijn onlangs de bergen overgetrokken naar Nepal om de ernstige voedseltekorten, ziekte en mishandeling door de Chinese overheersers te ontvluchten De vluchtelingen zijn in Trishoeli, 70 kilometer ten noorden van Katmandoe en 30 kilometer ten zuiden van de Tibetaanse grensstad Keyrong opgevan gen. De vluchtelingen krijgen steun van de bevolking ter plaatse. Het Interna tionale Rode Kruis heeft voedselpaA.etten en medicijnen gezonden. Naar verluidt zouden ruim 50 van de uit 1000 personen bestaande groep onder weg van uitputting gestorven zyn. OUDERE KOEIEN: la Dina 3, eig. M. Ingels; lb Jenny, eig. G. Ceulenaere; lc Bella 2, eig. A. Veraert: ld Kitty, eig. J. v. d. Slikke; le Rika 15, eig. Th. Boer jan, GROEPEN VAARZEN: 1. G. Ceule naere; 2. J. v. d. Slikke; 3. M. Ingels. GROEPEN KOEIEN: 1. G. Ceulenaere, 2. G. Ingels, 3. G. Ceulenaere, 4. Th. Boerjan, 5. J. v. d. Slikke, 6. A. de Dobbelaere Als keurmeesters waren aanwezig de heren J. Vos en J. de Rijcke. Arbiter was de heer C. den Engelsen. Burgemeester A. P. Kostense reikte de prijzen uit. De prijs "voor de kampioen koe was voor Dina II. Mevr. R. Ingels- Mullaert nam de prijs in ontvangst. Re servekampioen bij de koeien was Olga, eig. G. Ceulenaere. Bij de vaarzen werd tot kampioen uitgeroepen Truus, eig, J. v. d. Slikke; reservekampioen Dina" 17, eig. M. Ingels. belangstelling ontwikkelde voor alles wat met hout te maken heeft en voor het timmervak in het bijzonder. Na rijp beraad besloot zij het pension van de hand te doen en van het timmeren haar vak te maken. Ze meldde zich als cur siste van het centrum voor vakopleiding te Bergen op Zoom, een instituut, waar onder auspiciën van het rijksarbeids bureau volwassenen kunnen worden op geleid voor een ambachtelijk beroep. Men keek daar wel wat vreemd op, toen men de eerste vrouwelijke cursist moest inschrijven. Maar er is geen enkele bepaling, die haar de toegang tot de cursus zou kunnen ontzeggen, zodat zij nu ongeveer drie maanden geleden de eerste lessen bijwoonde. Lessen die haar weinig moeilijkheden opleveren: door haar middelbare opleiding heeft zij niet de minste last met de theorie en ook de praktische werkzaamheden gaan haar vlot af. Door de andere mannelijke cur sisten wordt zij als volwaardige partner beschouwd. Niemand heeft ooit de nei ging gehad de neus op te halen voor deze vrouwelijke timmerman. Ook de leiding van het centrum voor vakoplei ding heeft de aanvankelijke schroom overwonnen en komt er nu rond voor uit dat men best meer van deze timmer- vrouwen zou kunnen gebruiken. Het is de bedoeling van mej. van de Stadt om ook inderdaad na het voltooien van de cursus zij is momenteel op ongeveer een derde daadwerkelijk het timmermansvak te gaan beoefpnen. Ruim vierhonderd hoogleraren en lec toren van de Engels-talige universitei ten in Kaapstad, Rhodes, Witwatersrand en Natal hebben bij de Zuid-Amerikaan se minister van justitie een petitie inge diend, waarin wordt aangedrongen op afschaffing van de wettelijke bepa ling, dat mensen negentig dagen lang in hechtenis kunnen worden gehouden zonder dat tegen hen een beschuldiging wordt uitgebracht. De ondertekenaren van de petitie achten deze bepaling in strijd met het wettelijk beginsel, dat niemand zonder gerechtelijke procedure gevangen kan worden gezet, terwijl zij bovendien de Zuidafrikaanse wetgeving in diskrediet brengt. (Advertentie) Opnieuw heeft de Osservatore Romano zich tot de Italiaanse bis schoppen en geestelijken gericht om hen tot liturgische activiteit aan te sporen. Thans is het pater Luigi Ciappi theoloog van het pau selijk paleis, consultor van het H. Officie en van de H. Ritencongre- gatie, die als spreekbuis van de paus optreedt, om aan te dringen op liturgische hervormingen in Italië. Het is bekend, dat de invoering van de liturgische vernieuwingen, waartoe het concilie besloten heeft, in Italië op te genstand of minstens onverschilligheid stuiten. In een lang artikel, getiteld ,.Het godsdienstig leven en de litur gische beweging" vestigt pater Ciappi er de aandacht op, dat de paus twee maanden geleden tot de Italiaanse bis schoppen gesproken heeft. De paus zei toen, dat de godsdienstige toestand van Italië zorgen baart. Maar de paus is een christelijk optimist. De paus is boven dien de opvolger van de prins der apos telen, de plaatsvervanger van Christus. Bovendien is hy in de hiërarchie bis schop van Rome en primaat van Italië. ,,Hoe is het dan mogelijk vraagt de pauselijke theoloog, dat de woorden van de paus voor sommige veel te alar merend en veel te streng klinken?" Dit is het derde beroep op de bis schoppen van Italië. De twee vorige werden door de hoofdredacteur van de Osservatore Romano, Raimondo Man- zini gedaan. In het vervolg van zijn artikel wijst pater Ciappi op de wensen van de paus, dat de feestdagen in Italië goed litur gisch gevierd worden. ,,Laat de mensen maar zingen: als ze zingen lopen ze de kerk niet uit en als ze de kerk niet uit lopen bewaren zij geloof en christelijk leven." Pater Ciappi wijst erop, dat hier en daar de apostolische constitutie niet alleen op de agenda staat, maar zelfs al wordt toegepast. Hij spoort,dan zijn le zers (de bisschoppen en geestelijken) aan tot verdere toepassing over te gaan. Pater Ciappi drukt zich voorzichtig uit. Naar het oordeel van vele buitenlandse waarnemers heeft de liturgische ver nieuwing in Italië tot op heden zeer weinig ingang gevonden. De invoering van de moedertaal stuit zelfs op verzet wegens overschatting van het latijn. Tenslotte wijst de Vaticaanse functio naris op de ijver, die de „vijanden van het geloof", communisten, socialis ten en vrijmetselaars, aan de dag leg gen om het atheisme te verbreiden. ,,De Kerk doet een beroep op haar kinderen, opdat zij in de liturgie een nauwer contact met God zoeken. ,,Het is nooit meer nodig dan in onze dagen, dat men tot liturgische vernieuwing en tot liturgisch geloofsbeleven komt", zo besluit hij.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1964 | | pagina 6