Nederlander aalmoezenier
van Parijse kunstenaars
Timmervrouw in centrum voor
vakopleiding Bergen op Zoom
POPULAIRE PRIESTER JUBILEERT
RAAD WEMELDINGE VINDT
HERINDELING VOORBARIG
UNICUM VOOR NEDERLAND
Geslaagde keuring van
rundvee in Biervliet
KWIJNEND LITURGISCH
LEVEN IN ITALIË
SLAMAT DJALAN
CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI
„Osservatore
maant weer
6
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 9 JUNI 196*
Eerst niet
Augustijnen
Ilulpmoderator
Nieuwe vrienden? DROSTE pastilles altijd welkom!
Kunstenaars
EELT, LIKDOORNS ENZ.
Gangsteroorlog in
Japanse stad
Plannen G.S. voor Zuid-Beveland
NEHROE'S AS
VERSTROOID
Zeeuwse voelt
voor timmervak
LADY ATTLEE
OVERLEDEN
Din a 11 van M. Ingels kampioene
Vlucht uit Tibet
Protest tegen
Zuidafrikaanse
sabotagewet
Souvenir? DROSTE pastilles altijd welkom l\^|,
6
(Van onze Parijse correspondent)
„Kom maar om elf uur naar Place
Fürstenberg nummer acht. Eind
van de gang en dan vier trappen
op". En daar zaten we dan, die
morgen precies op tijd, toen de
wijzers van de klok op Saint-Ger-
main-des-Prés op elf stonden, te
genover de Augustijner pater
Balm, die deze week door een
schaar van vrienden in Parijs zal
worden gefêteerd, omdat hij dan
vijfentwintig jaar priester is. Hij
heeft het daarboven op zijn kamer
tje gezellig ingericht. „Aumo-
nier des Beaux Arts", staat op zijn
deur. 't Is een beetje hoog boven
de moderne drukkerij, die vroeger
het koetshuis is geweest van een
bisschoppelijk paleis. Maar die
houten trappen op en af kan de
bijna vijftigjarige nog best hebben.
„Moet dat nou?", vraagt pater Balm,
als wij bij hem komen aankloppen voor
een verhaal over zijn rijke leven in Parijs.
„Moet dat nou?" Maar hij voelt zeif wel,
dat daar geen lieve vader of moeder aan
helpt. De pijp gaat vol tabak van Lub
als hij die in Parijs of uit Holland kan
krijgenen al blazend komt het paard
geleidelijk in draf.
„Is dat nu een vocatie, een roeping,
priester worden?"
„Och, wat zal ik daarvan zeggen?
Waarom wordt een jongen verliefd op 'n
meisje? Ik heb, laat ik daarmee beginnen,
een voortreffelijke vader en moeder ge
had. Werkelijk uitzonderlijk. En een
pracht van een pastoor in Spaarndam,
waar ik vandaan kom. Vroeger was dat
nog een zelfstandige gemeente. Aan die
pastoor Saulenn, hij is al lang dood, heb
ik veel te danken. Als ik aan hem denk,
denk ik aan een heilig man doodarm
voor zichzelf, rijk en gul voor anderen.
Onder zijn handen zijn heel wat priesters
vandaan gekomen, wat sedert de Re
formatie niet was gebeurd. Zeker een stuk
of acht. Eén is overste op de Filippijnen.
Een ander zit in Brazilië, ook als overste,
geloof ik".
De jonge Balm in Spaarndam wilde wel
missionaris worden. Hij kwam op het
kleinseminarium van Santpoort-Driehuis
Dat was in 1927, toen hij twaalf jaar was.
Dat seminarium is eigenlijk een misluk
king geweest. De paters waren prima
kerels, maar hun aanpak deugde niet. Ze
kwamen uit Frankrijk, waar ze in 1904
met de scheiding van kerk en staat uit
waren gezet („die scheiding is tot grote
zegen voor de Kerk geweest"). Uit
Frankrijk waren ze naar Holland ge
komen met heel wat Franse mentaliteit.
Daartegen hebben de Hollandse jon
gens permanent gerebelleerd. Het werd
een rebellenklas. Wisten ze veel, jongens
van het platte land, waarom ze nooit met
twee, maar altijd met drie moesten lopen?
Stonden er twee met elkaar te praten,
dan was het een strafpunt Punten voor
goed gedrag. Punten voor wie de eerste
of de tweede van de klas was allemaal
naar Franse gewoonte. Wie in geen twee
maanden strafpunten had, kon in aan
merking komen voor een ander baantje,
bijvoorbeeld in de boekerij, van de Maria-
congregatie. Naar Balms begrippen was
dat aan de schijnheilige kant en hij wilde
wel weg. Trouwens de paters voelden
zelf wel, dat het niet boterde. Balm is
op de school nog wat blijven doorsukke
len, maar in 1932 was de maat van beide
kanten wel vol. Toen hij Driehuis voor
goed vaarwel zegde, voelde hij dat als
een grote bevrijding.
Wat toen?
Als jongeman van zeventien wandelde
hij naar de Augustijnen in Haarlem om
examen te doen voor de vijfde klas van
het gymnasium. Niets deugde: geen
Grieks, Latijn, wiskunde, chemie, talen
of geschiedenis. Veertien onvoldoenden!
Moet dat priester worden, zullen de
Augustijnen hebben gedacht. Met een
hoofd vol rimpels zei de rector, dat Balm
maar terug moest naar de vierde. Of in
een paar maanden zó hard werken, dat
hij de vijfde inhaalde en examen deed
voor de zesde. Dat laatste heeft die jon
gen van Spaarndam gedaan met de kop
pigheid van een boer.
Toen examen voor de zesde moest wor
den gedaan, waren alle veertien onvol
doenden weggewerkt.
„En toen wilde ik wel Augustijner wor
den, dat leek mij veel toffer"
Op 3 juni 1939, in de kathedraal van
Sint Jan m Den Bosch, was het zo ver
Daar werd Balm priester en Augustijn.
Toen kwam de oorlog.
Balm had zijn zinnen gezet op Tuindorp
(Advertentie)
Oostzaan of op een parochie in de buurt
van Nijmegen, waar hij wel kapelaan
wilde worden. Maar zijn Provinciaal
stuurde hem naar het gymnasium, waar
hij een leraar nodig had. Dat viel wel
wat tegen, maar als het moet, vooruit dan
maar, zei Balm en hij deed de keus van
zijn leven: leraar Frans, „want Frans is
de mooiste taal en heeft de mooiste ziel
en heeft de mooiste literatuur".
De pater ging dus rustig naar de uni
versiteit van Nijmegen en zat daar weer
voor zijn latere candidaats je vais, tu vas,
il va te leren.
Na de oorlog had Balms provinciaal
het in zijn hoofd gezet Frankrijk weer be
woonbaar te maken voor de Augustijnen.
Pater Balm kreeg opdracht naar Parijs
te reizen om de stichting van het eerste
Augustijner klooster voor te bereiden.
Eerste contacten werden gelegd met kardi
naal Suhard, die op bezoekers de indruk
maakt wat suffig en knikkebollend te zit
ten luisteren, maar die van binnen alles
haarfijn registreert, zoals alleen de mo
derne bandrecorder dat feilloos kan doen.
We kunnen wel een paar Nederlandse
priesters gebruiken, zei Suhard. Zoek zelf
maar een parochie, maar geen parochie
in de Parijse binnenstad. Voor Balm was
dat een tegenvaller, want hij had graag
een parochie willen hebben in de buurt
van het Universiteitscentrum. Maar als
een kardinaal heeft gesproken causa
finita est.
Achter de hand had pater Balm zijn
benoeming tot hulpmoderator aan de
Sorbonne. Een kolfje naar zijn hand.
Pracht van een benoeming. In oktober
1948 hield hij voor de studenten zijn eer
ste preek in de Sacré poeur.
Maar wat de kardinaal had verordi
neerd, moest gebeuren. Met drie Neder
landse priesters was een begin van een
kloostertje gevormd in Dammartin-en-
Goële in het departement van de Seine-
et-Marne. Van daar werd de kaart van
Parijs bekeken en gezocht naar witte
plekken. Die waren er toen nog wel. Ten
zuiden van Parijs, in Bagneux, een com
munistische wijk, lag zo'n witte plek en
daar stond een pracht van een Romaans
kerkje uit de twaalde eeuw. Bepaald vol
was het er niet op zondag, want al heet
Frankrijk in naam de oudste dochter van
de Kerk de praktiserenden zijn er
witte raven.
Naast die kerk stond een huis leeg.
Eigendom van het bisdom. Mag ik het
hebhen? vroeg Balm aan de pastoor.
Voor 100 frank huur per jaar kwam
alles in kannen en kruiken. Het eerste
Augustijner klooster was er in 1950. De
Augustijnen doen er sedert dat jaar hun
dagelijkse werk. Met succes? De tijd
zal het Ieren. Keulen en Aken zijn niet
op één dag gebouwd. Gods molens, zegt
de volksmond, malen langzaam.
Na het eerste klooster in Bagneux
moest en zou er een tweede klooster ko
men, ditmaal in de Parijse binnenstad. In
het Quartier Latin vond Balm 'n leeg
staand huis, dat in vroeger dagen geflo
reerd had als Grieks hotel, maar met de
rest van de huizen in de Rue Xavier
Privas door ouderdom verzakt was tot
verval. Na verbouwing met betaalde en
vrijwillige krachten kon dat huis, temid
den van Arabieren en clochards, in 1952
als tweede klooster van de Augustijnen in
gebruik worden genomen. Tevoren had
pater Balm het verzoek gekregen katho
lieke actie te beginnen onder een groep
van duizen-d tot tweeduizend wilde exis
tentialisten, die zonder bepaald crimineel
te zijn na oorlog en bevrijding geen raad
meer wisten met het leven en met zich
zelf, die groepeerden om en de bij Saint-
Germain-des-Prés
Balm heeft zich letterlyk in dat mi
lieu gestort en met behulp van sociale
werkers en doktoren gedaan wat hy
kon. Veel discussie-avonden zijn er ge
weest met gemeenschappelijke maal
tijden. Veel is er onderling gepraat over
onderwerpen, die de jongens en meisjes
zelf uitkozen: over de dood, over de
vrijheid, over de vriendschap tussen
jongens en meisjes, over het coelibaat,
over homoseksualiteit, over verdovende
middelen kortom over alles, wat er
in die verwaarloosde jeugd leefde.
Die paar jaar zijn een heldentijdperk
geweest. Pater Balm praat er niet al te
veel over en zegt alleen maar, dat het
dankbaar werk is geweest, al heeft hij
niet kunnen verhoeden, dat sommigen
hun weg vonden naar het kerkhof of een
krankzinnigengesticht. Vandaag de dag
is het existentialisme uitgeraasd. Hier en
daar dolen nog wat verdwaalden rond.
Zonder de inhoud voor te lezen pakt
pater Balm een brief van zijn bureau, die
als particulier drama zwaar in zijn han
den weegt.
De zielzorg van de studenten van de
Beaux Arts was tot 1957 toevertrouwd
aan twee Franse priesters, die in dat jaar
beiden weggingen. Als opvolger droegen
de studenten, die pater Balm goed ken
den, onze landgenoot voor, wat aanvanke
lijk nogal wat voeten in de aarde heeft
gegeven. Men wilde liever geen buiten
lander. Tenslotte is Balm toch door kar
dinaal Feltin benoemd. Vijf kunstscholen
heeft hij onder zijn hoede met vele hon
derden leerlingen als architecten, schil
ders, beeldhouwers, graveurs etc. Zijn
grote probleem is: „hoe maak je van
katholieken actieve christenen?"
Als ik bij het afscheid aan pater Balm
vraag, of hij niet met grote tevredenheid
op de verstreken vijf en twintig jaar te
rugziet, kijken wij elkaar lang aan Het
antwoord doet er niet toe. Terwijl ik naar
huis rijd, door het drukke en altijd jach
tende Parijse verkeer, denk ik aan die
gelijkenis in een der Evangeliën: „Een
zaaier ging uit, om zijn zaad te zaaien.
Als hij zaaide, viel een deel bij de weg en
werd vertreden. Een ander deel viel op
een steenrots en verdorde. Een ander deel
viel temidden van de doornen en ver
stikte Een ander deel viel op de goede
aarde en, opgewassen zijnde, bracht het
honderdvoudige vrucht voort":
Wat er van het uitgestrooide zaad op
Saint-Germain-des-Prés verdort, verstikt
of opkomt dat is niet onze zaak.
L. KLEYN
(Advertentie)
CO
3>
ro
IÊ»
01
VERWIJDERT SPOORLOOS EN PIJNLOOS
In de Japanse havenstad Matsyama
hebben hevige vuurgevechten plaats ge
vonden tussen twee concurrerende gang
sterbenden.
Ruim 200 manschappen van de op
roerpolitie wierpen traangasbommen in
een gebouw waar zeven met geweren
gewapende mannen zich hadden ver
schanst en dwongen hen tot overgave.
De mannen hadden vanuit de tweede
verdieping van het gevouw de concur
rerende bende onder vuur genomen.
Twaalf van de voornaamste vechters
bazen werden in hechtenis genomen.
Bijna twee uur heeft de Wemeldingse
raad gesproken over het herindelings
plan van G.S. Voor de gemeenten op
Zuid-Beveland. Men kwam tot de con
clusie, dat herindeling van Oost-Zuid-Be
land op dit moment voorbarig genoemd
moet worden gezien de te verwachten
ontwikkelingen in dit gebied. Men dacht
hierby met name aan wat de bestemming
zal worden van het Kanaal door Zuid-
Beveland als er een nieuwe Schelde-Rijn
verbinding zal komen en aan het Rei-
merswaaL en Kreekrakplan.
Speciaal de heer P. J. J. Dekker (WD)
wees hierop. Het is lang niet denkbeeldig
dat met de nu voorgestelde herindeling,
gezien de te verwachten ontwikkelingen
wordt misgetast. Ditzelfde, aldus spre
ker, geldt ook voor Yerseke. Hij meende
dat in de toekomst herindeling ge
wenst en noodzakelijk zou kunnen zijn
en wees er op, dat over de gewenste
grootte van een' gemeente, om te komen
tot een maximum aan bestuurskracht,
nog geen gevestigde mening bestaat. De
door b. en w. in het antwoord aan G.S.
voorgestelde districtsvorming wees de
heer Dekker van de hand omdat dit
niet meer is dan een soort gemeenschap
pelijke regeling.
Burgemeester C. N. F. van Sas vond,
dat wanneer G.S. spreken van het
opheffen der oude gemeenten en het
stichten van nieuwe dit niet geldt met
geval
betrekking tot Wemeldinge. In ons geval
aldus de Burgemeester, is er duidelijk
sprake van een toevoeging van Wemel
dinge bij Kapelle.
Wethouder Veerhoek zei, dat G. S. het
aangaan van gemeenschappelijke rege
lingen eerst hebben aangemoedigd en
deze thans gebruiken als een motief
voor herindeling omdat deze regelingen
de gemeentelijke bestuurskracht zouden
uithollen. Wethouder Schouwenaar zag
een lichtpunt in de houding van de
meerderheid van de raad van Kapelle,
die een samengaan met Wemeldmge en
Kapelle ongewenst vindt.
Totaal afwijzend tegen elke herinde
ling stond het SGP-lid de heer C. de
Kraker. Hij meende, dat elke gemeente
een eigen historisch gegroeide een
heid is en als zodanig behouden moet
blijven.
De heer Zuidwegt (P.v.d.A.) sprak
over de bestuurbaarheid van een ge
meente en merkte op, dat het in grotere
gemeenten ook wel eens volkomen mis
is met de bestuurbaarheid. De laatste
spreker de heer C. M. Dagevos (C.H.),
vond, dat het verweer van b. en w.
evenveel positieve zijden heeft dan het
herindelingsplan van G. S. negatieve. Hij
toonde zich geen principiële tegenstander
van herindeling en was geporteerd voor
een samenvoeging van Kapelle. Yerseke,
Wemeldinge en Kruiningen.
Nadat in tweede lezing niemand meer
het woord wenste werd het concept-ant
woord van b. en w. aan G. S. onveran
derd goedgekeurd. G. S zullen boven
dien een afschrift van de notulen van
deze vergadering krijgen toegestuurd.
Meer dan een miljoen mensen zagen
gisteren toe hoe een deel van de as van
wijlen premier Nehroe bij Allahabad,
zijn geboorteplaats, over de rivier de
Ganges werd verstrooid. Vanaf Fort Al
lahabad weergalmde een enkel saluut
schot, toen Nehroe's kleinzoons Rajiv en
San jay aan boord van een amfibie-vaar
tuig de as vanuit een met bloemen ver
sierde urn over het water verspreidden,
op een plek bijna 800 meter van de
oever.
Een duizendtal bootjes omgaven het
amfibie-vaartuig, toen dit de Sangam
had bereikt, een voor de Hindoes ge
heiligde plek waar het grijze water van
de Ganges zich vermengt met het blau
were van de rivier de Joemna en zich
verenigt met het onzichtbare water van
de mythische rivier de Sarasvati.
Vanuit een hefschroefvliegtuig dwar
relden blaadjes van rozen en goudsbloe
men boven het vaartuig omlaag.
Op hetzelfde tijdstip werden boven
andere rivieren, meren en zeeën van
India ook gedeelten van de as ver
strooid, in bijzijn van miljoenen rou
wende Indiërs.
Zo, zei een heer die aan een andere
heer werd voorgesteld, bent u nou meneer
Jansen? Ik heb veel over u gehoord.
Dat kan wel zijn, antwoordde de heer
Jansen, maar u kunt niets bewijzen.
Wie is dat?, vroeg een jongetje bij het Binnen
hof. Dat is, antwoordde de vader, een kapelaan
die altijd naar de Kamervergaderingen gaat Bidt
hij dan voor de Kamerleden?, vroeg het jongetje.
Nee, zei de vader, hij luistert heel goed naar
hen en dan bidt hij voor Nederland.
Er was een burgemeester gestorven en een jong
meester in de rechten begaf zich naar de commis
saris der koningin, aan wie hij vroeg: zou ik de
plaats van de heer X kunnen innemen? En daarop
zei de commissaris: wat mij betreft gerust, maar
ik weet niet, of de grafmaker er geen bezwaar
tegen heeft.
Ik weet, zei een spreker in Amerika, dat ik
gelijk heb. Ik heb veel liever gelijk dan dat ik
president word. Daarop riep iemand uit het gehoor:
maakt u zich niet ongerust; geen van beide is het
gevaL
Er waren, zei een ambtenaar tegen de minister,
een paar dingen in uw speech die ik niet goed
begrepen heb.
Dat klopt, zei de minister. Die heb ik héél
zachtjes gezegd, want ik begreep ze zelf ook niet.
Een politicus, zei iemand, moet élle vragen
kennen die er op een persconferentie gesteld kun
nen worden, maar het is niet nodig, dat hij ook
al de antwoorden kent.
Hebt u mijn laatste toespraak ge
hoord?, vroeg een kamerlid.
Ik hoop het, zuchtte een kiezer.
Stemt u op mij? vroeg een aanstaand raadslid.
Dat kan ik niet, zei een kiezer, ik heb mijn
stem ai beloofd aan mijnheer Budelmeier.
O, zei de eerste, maar in de politiek is er
een groot verschil tusen het geven van een belofte en
het nakomen daarvan.
Vooruit, zei de kiezer, dan beloof ik het.
Dames en heren, zei een spreker, ik ver
zoek u wat rustiger te zijn; ik kan mijn eigen
woorden niet verstaan.
En daarop riep iemand uit het publiek: maakt
u zich niet ongerust; u mist niet veel.
Een chirurg, een architect en een politicus hadden
onenigheid over de vraag, wiens beroep het oudste
was.
Eva werd gemaakt uit een rib van Adam, zei
de chirurg, dat was ongetwijfeld een chirurgische
ingreep.
Misschien, zei de architect, maar eerst moest
er orde in de chaos geschapen worden en dat was
architectuur.
Inderdaad, zei de politicus, maar éérst moest
toch de chaos geschapen worden.
Ik heb, zei een fabrieksdirecteur, nu een
methode uitgevonden om mijn geheugen te trainen.
Telkens als ik geïnterviewd wordt Iaat ik nu iemand
bij me zitten die me er aan herinnert wat ik moet
vergeten.
Volgens een recente uitspraak is de aan Columbus
toegekende roem overdreven. Want, zegt deze
auteur, toen hij Spanje verliet, wist hij niet, waar
hij naartoe ging, toen hij Amerika bereikte wist hij
niet, waar hij was en toen hij thuiskwam, kon hij
niet zeggen waar hij geweest was.
Ik denk, zei een opzichter, dat er
geen luierere mensen bestaan dan jij. Heb je
wel eens ooit vlug iets gedaan?
Jawel, antwoordde de arbeider, ik
heb nog nooit iemand gezien die zo vlug moe
wordt als ik.
Mej. Truus van de Stadt uit Haam
stede bezig met 't aanbrengen van
een beton-bekisting op de werk-
tereinen van het centrum voor
vakopleiding te Bergen op Zoom.
Het centrum voor vakopleiding
te Bergen op Zoom heeft een
vrouwelijke cursist. Zij volgt een
opleiding tot timmerman of is
het in dit geval timmervrouw. We
hebben dit unicum reeds eerder
meegedeeld, met dien verstande,
dat de cursiste destijds niet bereid
was personalia of zelfs haar naam
bekend te maken. Nu echter is ze
dan toch uit haar anonimiteit ge
treden. Reden om haar eens extra
in het zonnetje te zetten.
Mej. Truus van de Stadt woont in
Haamstede. Ze heeft daar vele jaren
een pension beheerd. In deze functie
moest zij uiteraard wel eens een kar
weitje opknappen. Bovendien is haar
vader timmerman en heeft haar broer
in Rotterdam een houthandel. Alles bij
een is het niet zo verwonderlijk, dat
mej. van de Stadt meer dan gewone
Lady Attlee, de echtgenote van de
vroegere Britse labour minister-presi
dent Clement Attlee, is aan hersen
vliesontsteking overleden. Zij was 68
jaar.
Lady Attlée was zondagmiddag in
allerijl naar het ziekenhuis gebracht
toen zij onwel was geworden. Earl
Attlee bevond zich bij het ziekbed, toen
zij stierf.
(Van onze correspondent)
De te Biervliet gehouden premiekeuring
voor rundvee trok grote belangstelling.
Voor deze keuring werd een groot aan
tal (54 stuks) prima rundvee aange
voerd, waardoor het een aantrekkelijke
keuring werd.
De uitslag in de verschillende groepen
is als volgt:
JONGE VAARZEN: 1. Koos, eig. J.
W. v. d. Slikke; 2. Witzij 2, eig. G. Ceu-
lenaere; 3. Tea, eig. J. v. d. Slikke; 4#
Rita, eig. J. v. d. Slikke; 5. Roza, eig, A*.
de Dobbelaere; 6: Dina 19, eig. M. Ingels;
7. Rika 3, eig. G. Ceulenaere; 8. Aaltje
39, eig. J. v. d. Slikke; 9. Rika, eig. Th.
Boer jan; 10 Volkertje 83, eig. G. Ceu
lenaere.
OUDERE VAARZEN: 1. Truus, eig.
J. v. d. Slikke; 2. Dina 17, eig. M. Ingels;
3. Maartje 11, eig, T. Haak; 4. Marianne
2, eig. B de Groóte; 5. Dina 30, eig. M.
Ingels; 6. Suusje, eig. T. Haak.
EERSTE KALFSKOEIEN: la Mollie,
eig, G. Ceulenaere; lb Corrie, eig. J. v.
d. Slikke; lc Ali, eig. M. Ingels; 2a Trouk-
je, eig. T. Haak; 2b Wieke, eig. G. Ceu
lenaere.
TWEEDE KALFSKOEIEN: la Olga,
eig.G, Ceulenaere; lb Nette 29, eig. A. de
Smet; lc Anna 26, eig. G. Ingels; 2a Rika,
eig. G. Ceulenaere; 2b Mina's Bouke, eig.
G. Ceulenaere; 2c Paula, eig. G. Ceu
lenaere.
TWEEDE KALFSKOEIEN: la Marga,
eig. W. Dhondt; lb Dina, eig. G. Ingels;
lc Ella, eig. A. de Dobbelaere; ld Bonte,
eig. Gebr. Haak; 2a Witzij, eig. G, Ceu
lenaere; 2b Harmke 2, eig. G.' Ceu
lenaere; 2c Moor, eig. A. de Dobbelaere;
3a Beatrix, eig. A. de Dobbelaere; 3b
Dina 16, eig. M. Ingels.
DERDE KALFSKOEIEN: la Dina 11,
eig. G. Ingels; lb Maria, eig. B. de Groo-
te; 2a Dina 12, eig. M. Ingels; 2b Roza,
eig. A. de Dobbelaere.
VIERDE KALFSKOEIEN: la Trieneke
7, eig. G. Ingels; lb Juweeltje 2, eig. H.
Wolfert; lc Elza, eig. G. Ceulenaere;
ld Boulye 59, eig. G, Ceulenaere; 2a
Son ja, eig. Th. Boer jan'; 2b Zwartje, eig.
Th. Boerjan.
Driehonderd Tibetaanse gezinnen zijn
onlangs de bergen overgetrokken naar
Nepal om de ernstige voedseltekorten,
ziekte en mishandeling door de Chinese
overheersers te ontvluchten
De vluchtelingen zijn in Trishoeli, 70
kilometer ten noorden van Katmandoe
en 30 kilometer ten zuiden van de
Tibetaanse grensstad Keyrong opgevan
gen. De vluchtelingen krijgen steun van
de bevolking ter plaatse. Het Interna
tionale Rode Kruis heeft voedselpaA.etten
en medicijnen gezonden.
Naar verluidt zouden ruim 50 van de
uit 1000 personen bestaande groep onder
weg van uitputting gestorven zyn.
OUDERE KOEIEN: la Dina 3, eig. M.
Ingels; lb Jenny, eig. G. Ceulenaere; lc
Bella 2, eig. A. Veraert: ld Kitty, eig.
J. v. d. Slikke; le Rika 15, eig. Th. Boer
jan,
GROEPEN VAARZEN: 1. G. Ceule
naere; 2. J. v. d. Slikke; 3. M. Ingels.
GROEPEN KOEIEN: 1. G. Ceulenaere,
2. G. Ingels, 3. G. Ceulenaere, 4. Th.
Boerjan, 5. J. v. d. Slikke, 6. A. de
Dobbelaere
Als keurmeesters waren aanwezig de
heren J. Vos en J. de Rijcke. Arbiter
was de heer C. den Engelsen.
Burgemeester A. P. Kostense reikte
de prijzen uit. De prijs "voor de kampioen
koe was voor Dina II. Mevr. R. Ingels-
Mullaert nam de prijs in ontvangst. Re
servekampioen bij de koeien was Olga,
eig. G. Ceulenaere. Bij de vaarzen werd
tot kampioen uitgeroepen Truus, eig, J.
v. d. Slikke; reservekampioen Dina" 17,
eig. M. Ingels.
belangstelling ontwikkelde voor alles wat
met hout te maken heeft en voor het
timmervak in het bijzonder. Na rijp
beraad besloot zij het pension van de
hand te doen en van het timmeren haar
vak te maken. Ze meldde zich als cur
siste van het centrum voor vakopleiding
te Bergen op Zoom, een instituut, waar
onder auspiciën van het rijksarbeids
bureau volwassenen kunnen worden op
geleid voor een ambachtelijk beroep.
Men keek daar wel wat vreemd op,
toen men de eerste vrouwelijke cursist
moest inschrijven. Maar er is geen enkele
bepaling, die haar de toegang tot de
cursus zou kunnen ontzeggen, zodat zij
nu ongeveer drie maanden geleden de
eerste lessen bijwoonde. Lessen die haar
weinig moeilijkheden opleveren: door
haar middelbare opleiding heeft zij niet
de minste last met de theorie en ook
de praktische werkzaamheden gaan haar
vlot af. Door de andere mannelijke cur
sisten wordt zij als volwaardige partner
beschouwd. Niemand heeft ooit de nei
ging gehad de neus op te halen voor
deze vrouwelijke timmerman. Ook de
leiding van het centrum voor vakoplei
ding heeft de aanvankelijke schroom
overwonnen en komt er nu rond voor
uit dat men best meer van deze timmer-
vrouwen zou kunnen gebruiken.
Het is de bedoeling van mej. van de
Stadt om ook inderdaad na het voltooien
van de cursus zij is momenteel op
ongeveer een derde daadwerkelijk het
timmermansvak te gaan beoefpnen.
Ruim vierhonderd hoogleraren en lec
toren van de Engels-talige universitei
ten in Kaapstad, Rhodes, Witwatersrand
en Natal hebben bij de Zuid-Amerikaan
se minister van justitie een petitie inge
diend, waarin wordt aangedrongen
op afschaffing van de wettelijke bepa
ling, dat mensen negentig dagen lang
in hechtenis kunnen worden gehouden
zonder dat tegen hen een beschuldiging
wordt uitgebracht.
De ondertekenaren van de petitie
achten deze bepaling in strijd met het
wettelijk beginsel, dat niemand zonder
gerechtelijke procedure gevangen kan
worden gezet, terwijl zij bovendien de
Zuidafrikaanse wetgeving in diskrediet
brengt.
(Advertentie)
Opnieuw heeft de Osservatore
Romano zich tot de Italiaanse bis
schoppen en geestelijken gericht
om hen tot liturgische activiteit
aan te sporen. Thans is het pater
Luigi Ciappi theoloog van het pau
selijk paleis, consultor van het H.
Officie en van de H. Ritencongre-
gatie, die als spreekbuis van de
paus optreedt, om aan te dringen
op liturgische hervormingen in
Italië.
Het is bekend, dat de invoering van de
liturgische vernieuwingen, waartoe het
concilie besloten heeft, in Italië op te
genstand of minstens onverschilligheid
stuiten. In een lang artikel, getiteld
,.Het godsdienstig leven en de litur
gische beweging" vestigt pater Ciappi
er de aandacht op, dat de paus twee
maanden geleden tot de Italiaanse bis
schoppen gesproken heeft. De paus zei
toen, dat de godsdienstige toestand van
Italië zorgen baart. Maar de paus is een
christelijk optimist. De paus is boven
dien de opvolger van de prins der apos
telen, de plaatsvervanger van Christus.
Bovendien is hy in de hiërarchie bis
schop van Rome en primaat van Italië.
,,Hoe is het dan mogelijk vraagt
de pauselijke theoloog, dat de woorden
van de paus voor sommige veel te alar
merend en veel te streng klinken?"
Dit is het derde beroep op de bis
schoppen van Italië. De twee vorige
werden door de hoofdredacteur van de
Osservatore Romano, Raimondo Man-
zini gedaan.
In het vervolg van zijn artikel wijst
pater Ciappi op de wensen van de paus,
dat de feestdagen in Italië goed litur
gisch gevierd worden. ,,Laat de mensen
maar zingen: als ze zingen lopen ze de
kerk niet uit en als ze de kerk niet uit
lopen bewaren zij geloof en christelijk
leven."
Pater Ciappi wijst erop, dat hier en
daar de apostolische constitutie niet
alleen op de agenda staat, maar zelfs al
wordt toegepast. Hij spoort,dan zijn le
zers (de bisschoppen en geestelijken)
aan tot verdere toepassing over te gaan.
Pater Ciappi drukt zich voorzichtig uit.
Naar het oordeel van vele buitenlandse
waarnemers heeft de liturgische ver
nieuwing in Italië tot op heden zeer
weinig ingang gevonden. De invoering
van de moedertaal stuit zelfs op verzet
wegens overschatting van het latijn.
Tenslotte wijst de Vaticaanse functio
naris op de ijver, die de „vijanden
van het geloof", communisten, socialis
ten en vrijmetselaars, aan de dag leg
gen om het atheisme te verbreiden.
,,De Kerk doet een beroep op haar
kinderen, opdat zij in de liturgie een
nauwer contact met God zoeken. ,,Het is
nooit meer nodig dan in onze dagen,
dat men tot liturgische vernieuwing en
tot liturgisch geloofsbeleven komt", zo
besluit hij.