Botsing tussen geloof
en wetenschap irreëel
Coopvaert
Het Nederlands Spoorwegmuseum
wordt door een vrouw bestuurd
HERM
Doel gericht op binding
van handicap en arbeid
Lancering
..Europa-I
geslaagd
heetman
Haar benoeming: een hommage aan haar vader
IAILLIAN0
Objectiviteit
weinig meer
dan mythe
Frequentie
mobilofoons
veranderd
Prinses Desiree
van Zweden
getrouwd
VANDAAG
WORDT D-DAY
HERDACHT
Bijeenkomsten
in Normandië
Zij is een
wandelende
encyclopedie
Amsterdamse
brandweer
perste door
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 6 JUNI 1964
Mgr. Bekkers tot Nijmeegse studenten
ONMACHT
GELOOF
Koekjes en banket
toch niet duurder
Advies aan Johnson:
Oorlog in Vietnam
flinker aanpakken
SPECIALISATIE
DOUWE EGBERTS
Zachte geurige pijptabak
Vier doden bij
fabrieks-explosie
in Schotland
Min. Biesheuvel bij
gesprek vakbonden
A. V.O.-CONGRESDEN BOSCH
B'lij met adviescommissie
N.T.B.: Opera zal
niet verdwijnen
20
leschermin een
3e constructie,
hg en vormgeving.
'Z/sr ££ws vco#
'S/T .V'W.V OA&£
'/9A/0£{<4/?&.
£DfS£fiV/C£GÏfrrS.
Cadzand
De verhouding van geloof en
wetenschap is een probleem ge
worden, omdat zowel de weten
schap als de theologie de preten
tie koesterde, dat men het wel
wist. Met deze nieuwe benadering
van de veelbesproken spanningen
tussen geloof en wetenschap heeft
mgr. \V. M. Bekkers, bisschop van
Den Bosch, de lustrumvierende
studenten van de Universiteit van
Nijmegen verrast, toen hij gister
middag voor hen een inleiding
hield. De bisschop benadrukte de
nieuwe ontwikkeling binnen we
tenschap en theologie, welke wel
veel onzekerheden laat, maar daar
door tevens weer alle ruimte geeft
aan het geloof.
Het probleem geloof-wetenschap ligt 1
volgens mgr. Bekkers niet zozeer in het
weten van de wetenschap als zodanig,
maar in iets bijkomstigs, namelijk in
de aanmatigende overmoed, die de plot
selinge opbloei van de wetenschap na de
renaissance heeft vergezeld. Toen dach
ten de wetenschappers, dat zij zuiver en
objectief kenden ofschoon denken toch die
twijfel aan het weten insluit.
De oplossing van de verhouding ge
loof-wetenschap moet dan ook niet wor
den gezocht in een soort synthese of
compromis op het menselijk niveau van
wederzijdse erkenning. Dit is niet de weg
om pretenties aan te pakken. Dit geldt
aldus mgr. Bekkers evenzeer voor
de theologie, want ook de theologie
heeft zekerheid geponeerd, toen ze zich
ging bedienen van het rationele en lo
gische denken van de Griekse wijsgeren.
Zowel de profane wetenschap als de
theologie pretendeerden eeuwige zeker
heden te bieden.
Immers zekerheid is geen zekerheid,
wanneer ze geen eeuwigheidswaarde
heeft. Die pretentie is nu wel verdwe
nen. zowel bij de beoefenaars van de
wetenschap als van de theologie. De
theologie is bescheiden gaan spreken
van: „gelovig overdenken van het heils-,
mysterieZij heeft ontdekt dat God
in het spreken tot de mens zich ook bin
nen onze historie heeft geplaatst. De uit
leg van de openbaring staat reeds bin
nen dezelfde historie en kan daarom
richtingwijzend worden, niet meer voor
de mensen van vroeger, maar voor de
mensen van nu; en straks voor de men
sen van dan. In verband hiermee merkte
mgr. Bekkers op, hoe juist wetenschaps
beoefenaars dit erkennen van niet te
weten en soms hebben toegejuicht. Heb
ben zij niet van een historisch gebeu
ren gesproken, toen de Nederlandse bis
schoppen in hun verklaring van augus
tus 1963 over het vraagstuk van ,,de pil"
schreven het nog niet weten?
Niet alleen de theologie heeft haar be
trekkelijkheid ontdekt. Dat heeft ook de
wetenschap gedaan zelfs de wereld van
de natuurwetenschappen; zij erkent he
den, dat de objectiviteit weinig meer
dan een mythe is.
..Tot dezelfde conclusie moeten we ook
komen, zo verklaarde mgr. Bekkers,
wanneer we nadenken over het belang,
de onmisbaarheid van de hypothese. Hij
of zij, die wetenschap beoefent, kan nog
zo graag teruggaan naar het onderzoek
van de eerste oorzaken, maar er wordt
beoefenaars, dat al hun werk maar een
kort leven beschoren is. De mens is
gedwongen tot specialisatie, ook al heeft
hij dan duidelijk de menselijke ervaring
van tekortschieten. Maar hij niet alleen
ook degenen tot wie hij zich richt.
Wij zien dat, aldus mgr. Bekkers, in
het gewone leven bij mensen die in con
tact komen met de nieuwe theologie,
met nieuwe theorieën omtrent de Kerk.
De klacht van wegvallen van alle hou
vast" heeft in onze dagen een bepaalde
vertrouwelijke klank gekregen. „Dat
zelfde gevoel van ontoereikendheid is
er ook als er contacten komen met men
sen uit andere wetenschappen, b.v. met
historici. En als er dan ervaren wordt,
dat de theologie, waarnaar de christen
toch een zeker heimwee heeft of een
bepaalde voorkeur doet uitgaan, een
bijdrage levert, die echt niet bij is. Of
omgekeerddat geschiedenis niet he
lemaal in de maat loopt met de theolo
gie!"
In tegenstelling tot aanvankelijk ver
strekte inlichtingen deelt het ministerie
van Landbouw en Visserij mee. dat de
subsidiemaatregel die verhoging van
de broodprijs ten gevolge van de nieuwe
tarwe-richtprijs onnodig maakt ook
geldt voor de uitsluitend uit tarwe ver
vaardigde consumptieartikelen. Koekjes,
banket, beschuit, biskwies, vermicelli,
macaroni en dergelijke worden dus door
deze tarweprijsverhoging evenmin duur
der.
De Amerikaanse ministers van buiten
landse zaken en landsverdediging, Rusk
en McNamara, hebben president Johnson,
na het topoverleg in Honoloeloe, voor
gesteld maatregelen te treffen om de
strijd in Zuid-Vietnam tegen de commu
nistische verzetslieden krachtiger te doen
voeren, zonder evenwel de vijandelijkhe
den naar Noord-Vietnam uit te breiden.
Eit houdt in dat de grondslagen voor de
strijd tegen de Zuidvietnamese commu
nistische Vietcong ongewijzigd blijven.
Tevens werd Johnson geadviseerd de
economische en militaire hulpverlening
aan Zuid-Vietnam, binnen de lijnen der
huidige Amerikaanse politiek en strate
gie, uit te breiaen
Johnsons raadgevers menen dat onder
de huidige omstandigheden niet moet
worden overgegaan tot aanvallen op het
communistische Noord-Vietnam, dat de
Vietcong steunt. Dit houdt in dat de
Amerikanen de aanvoerlijnen tussen
Noord- en Zuid-Vietnam niet zullen aan
vallen, terwijl ook de Noordvietnamese
basissen, van waaruit de Vietcong wordt
bevoorraad, buiten schot zullen blijven.
In Laos hebben Pathet-Laotroepen in
tussen weer een nieuwe aanval gedaan
op neutralistische stellingen.
Rusland heeft Engeland verzocht het
Poolse voorstel tot een vijf-mogendheden-
conferentie te willen steunen. De Sovjet-
Unie is er al mee akkoord gegaan.
Polen heeft destijds voorgesteld dat
Rusland en Engeland als voorzitters van
de Geneefse conferentie van 1962 samen
met India, Canada en Polen de drie
leden van de internationale controlecom
missie voor het gebied zo spoedig
mogelijk in Zwitserland bijeen zullen,
komen.
MGR. BEKKERS
aan hem getrokken: hij staat in dienst
van de gemeenschap. De wereldvreemde,
geïsoleerde kamergeleerde bestaat niet,
mag ook niet bestaan.
Juist tegenwoordig legt de wetenschap
enorme problemen op zijn bureau. De
mensen moeten kunnen leven. De proble
men van geboorteoverschot, overbevol
king, onderontwikkeling moeten opge
lost. Economische problemen dulden
nauwelijks uitstel... De wetenschap
moet iets bieden, er wordt op resultaat
gewacht In zulk een situatie wordt de
hypothese noodzakelijk, ook het probe
ren, en wordt dus ipso facto de onzeker
heid, de veronderstelling als efficiënte
methode in de wetenschapsbeoefening
ingevoerd. De mens, tot de bevinding
gekomen dat het voor hem niet wegge
legd is om ooit terug te gaan tot de
eerste oorzaken, spreekt, aldus mgr.
Bekkers, hiermee een duidelijke belij
denis van menselijke onmacht.
Mgr. Bekkers ging vervolgens in op
hedendaagse problemen van weten
schapsbeoefening, zoals de spoedige ver
oudering van de wetenschappelijke re
sultaten, de hoofdzaak van specialisatie
en het schrijnend besef bij wetenschaps
in het laatste deel van zijn rede ver
klaarde mgr. Bekkers zich te hebben
willen realiseren, dat het er hier gaat
om een probleem van mensen. En hij
zei verheugd te zijn dat het mogelijk is
om het vraagstuk te bezien vanuit een
pastoreel gezichtspunt en dat al direct
gesteld mag worden, dat vooral de gelo
vige mens in zijn wetenschappelijk werk
een steun vindt in de kracht van zijn ge
loof, geloof in het leven, geloof in de
medemens, geloof in de wereld, en dat
dit probleem zinvol is.
Het zou beter zijn te spreken van een
verhouding van geloof en wetenschap
dan van een tegenstelling tussen beide.
Voor de wetenschapsbeoefenaar is het
leven, gebaseerd op de stelling „tegen
feiten valt niet te redeneren" een fictie
geworden. Daarentegen is voor hem het
leven, waarin aanvaarden en geloven
plaats heeft, werkelijkheid.
Het is geen schande om vanuit eigen
onmacht en vanuit de eigen twijfel aan
het eigen geweten, tot Hem te gaan, die
al het menselijke weten oneindig over
treft, en Hem te vragen ons schrale
beetje geloof te vermeerderen. En het
is voor de wetenschapper geen schande
om de beperktheid van de menselijke
geest, het toeval, het moeizame tasten,
het veronderstellen, aanvaarden en gelo
ven te accepteren als onmisbare facto
ren in de wetenschapsbeoefening, en te
erkennen dat we van het enorme geheel
nog maar zo weinig weten".
Mgr. Bekkers besloot met de vergelij
king: „En al voelt u misschien ook de
neiging om, als u het geloof met een
klein bootje wilt vergelijken, die kennis
dan toch maar tot een trotse driemaster
of een volwaardig zeekasteel te maken,
dan toch is het zo, dat ze allebei bezig
zijn met te dobberen op een oneindige
zee. waaronder een vrijwel onbekende
oceaanbodem en waarboven een onbe
kende kosmos En als hier de weten
schapper zijn geloof belijdt in ongeken
de perspectieven van de wetenschap, is
er de gelovige mens met zijn zekerheid
van het heilsperspectief, maar in die
wijdheid hebben ze beide de ruimte, zo
veel ruimte dat de botsing ireëel is".
(Advertentie)
Bij een explosie, die zich vanmorgen,
vrijdag vroeg, in een meelfabriek te
Paisley (Schotland) heeft voorgedaan,
zijn vier mensen om het leven gekomen.
Een gewonde, die er ernstig aan toe is,
is in een ziekenhuis opgenomen.
De fabriek, die meelprodukten aan het
Britse hof leverde, is veranderd in een
puinhoop. In de lucht tussen de verwoes
te verdiepingen, hangen verwrongen ma
chines en ketels.
Tientallen politiemannen, brandweer
lieden, arbeiders en andere personen
zochten vanmorgen onder het puin naar
mogelijke overlevenden.
Aan de bespreking die de ministers
van Economische Zaken, van Financiën
en van Sociale Zaken woensdag 10 juni
met vertegenwoordigers van het N.V.V.,
het C.N.V. en het N.K.V. zullen hebben,
zal ook de minister van Landbouw deel
nemen, zo vernemen wij thans.
Zoals bekend hebben de vakbonden om
deze bespreking verzocht. Zij vindt plaats
op het ministerie van Economische Za
ken.
(Van onze parlementaire redactie)
De minister van Binnenlandse Zaken,
mr. Toxopeus heeft aangekondigd, dat
de brandweren en alle andere mobilo
foongebruikers in ons land in de ko
mende vijf jaar van frequentie zullen
moeten veranderen. Een en ander houdt
verband met een nationale frequentie
sanering. Dit is nodig geworden om ook
in de toekomst te kunnen voldoen aan
de toenemende vraag naar mobilofoonfre
quenties. De (hoge) kosten, verbonden
aan de frequentie-wijziging, komen ten
laste van de mobilofoongebruikers.
Mr. Toxopeus heeft bovenstaande mee-
ge eeld in antwoord op schriftelijke
vragen van het PSP-Tweede Kamerlid
Bruggeman. Deze had als kostenbedrag
voor de frequentiewijziging van de
Apeldoornse brandweer 38.875 genoemd.
De heer Bruggeman meende, dat de fre
quentiewijziging te wijten zou zijn aan
de NAVO. Dit wordt echter door minis
ter Toxqpeus ontkend.
(Van onze verslaggever)
Twee dagen, gisteren en vandaag, con-
gresseert in Den Bosch de Nederlandse
Vereniging A.V.O., welke zich bezig
houdt met de sociale revalidatie van
mindervaliden. Gisteren was het in
hoofdzaak een dag van bezinning op het
werk, terwijl men zich vandaag met wat
minder zakelijke zaken zal bezighouden
en o.a. een bezoek zal brengen aan „De
Wijnberg" in Grave om er kennis te
nemen van de onderw^smogelykheden
voor blinde meisjes.
Doel en wezen van de A.V.O. kregen
in feite hun neerslag in een nota van
het hoofdbestuur, waarin een aantal
Soms leidt de directrice zelf be
zoekers rond. Je kunt je geen des
kundiger gids wensen.
Het bestuur van de Nederlandse Toon-
kunstenaarsbond zegt met vreugde ken
nis te hebben genomen van de benoeming
van een commissie die advies moet uit
brengen over de vorm, waarin aan de
opera in ons land gestalte moet worden
gegeven, „omdat daardoor is komen vast
te staan dat cle Nederlandse Opera niet
zal verdwijnen". Tevens acht het bestuur
het besluit van de staatssecretaris een
duidelijke veroordeling van het beleid
van de directie en het stichtingsbestuur
van de opera. Uit de samenstelling van
de commissie kan volgens de N.T.B. af
geleid worden dat de regering bereid is
de opera uit zijn „provinciale status" te
verheffen tot het niveau van nationale
muziekdramatische instelling.
(Advertentie)
Geleerden op de lanceerbasis Woomera
in Australië hebben meegedeeld dat de
lancering van de Blue-Streak-raket is
verlopen zoals men verwacht had en dat
de raket zichzelf in een vooraf bepaald
doelgebied boven de Indische Oceaan
heeft vernietigd.
De lancering schijnt naar de woorden
van de geleerden „in alle opzichten een
volledig succes" te zijn geweest, wat
men zeker zal weten als alle rapporten
van volgstations onderweg binnen zijn.
De raket, die de naam „Europa 1" ge
kregen heeft, moest neerkomen ergens
langs een lijn die zich van West-Austra-
liê uitstrekt tot de Indische Oceaan.
Prinses Desiree van Zweden is gisteren
in het huwelijk getreden met de Zweedse
edelman Niclas Silfverschioeld. De plech
tige huwelijksinzegening vond plaats in
cle kathedraal van Stockholm en werd
door vele vorstelijke en adellijke perso
nen uit lieel Europa Bijgewoond.
De knappe, 26 jaar oude prinses, droeg
een bruidsjapon van witte duchessekant,
opgesierd met een gouden diadeem van
koningin, Josefine, parels en diamanten.
Koning Gustaaf Adolf van Zweden, de
grootvader van Desiree, „gaf de bruid
weg". Desiree verloor haar vader, prins
Gustaaf Adolf, bij een vliegramp in 1947.
De 29-jarige bruidegom, die twee van
de grootste landgoederen in Zweden bit-
zit, schoof voor de ogen van het Zweed
se publiek, dat de plechtigheid via de
televisie kon volgen, een witgouden
trouwring aan de vinger van zijn bruid.
De plechtigheid werd bijgewoond door
vertegenwoordigers van regerende vor
stenhuizen van Europa. Voorts waren
aanwezig het voltallige corps diplomati
que, vertegenwoordigers van de Zweedse
regering, de volksvertegenwoordigers en
andere hoge Zweedse functionarissen.
Onder de aanwezige koninklijke gasten
waren koningin Ingrid van Denemarken,
haar dochters Margarethe, Benedikte en
de aanstaande Griekse koningin Anne-
Marie, graaf Charles Albert Ullens de
Schooten en zijn vrouw, gravin Madelei
ne, als vertegenwoordigers van het Bel
gische koninklijk paar en prinses Alice,
gravin van Athlone. als enige vertegen
woordigster van het Britse koninklijk
huis.
conclusies voor het toekomstige werk is
vervat. Deze nota is het resultaat van
een studie en vele besprekingen in en
na het congres, dat vorig jaar in Zee
land werd gehouden. Ten aanzien van
taak en plaats van de A.V.O. in het Ne
derland van vandaag kan de vereniging
haar historische ontwikkelingsgang on
verkort voortzetten. Particulier initiatief
en overheidszorg dienen hand in hand
te gaan ter bevordering van het alge
meen welzijn van de mindervaliden in
de gemeenschap. De kern van de A.V.O.-
gedachte is nog altijd de verbinding tus
sen handicap en arbeid. „Bij alle waar
dering" aldus de nota, „die er bestaat
voor de tot stand gekomen overheids
voorzieningen, schuilt in het verder ver
beteren van deze voorzieningen toch het
gevaar, dat de neiging bij de gehandi
capten mee te werken aan inschakeling
in het arbeidsproces gaat verzwakken.
De vraag dringt zich op, of de minder-
valide en zijn omgeving niet tegen zich
zelf moet worden beschermd, als men
nagaat wat er rondom de invoering van
de Interim-wet Invaliditeitsrentetrekkers
is gebeurd. De Vereniging A.V.O. zal
niettemin krachtig en permanent een be
roep op overheid en maatschappij
moeten doen om de nog steeds bestaande
leemten in het geheel van sociale verze
keringswetten en sociale overheidsvoor
zieningen in de welvaartsstaat op te vul
len. Daarbij wordt speciaal gedacht aan
een volksverzekering voor zware en
langdurige geneeskundige behandelings-
en verpleegrisico's. In plaats van de heer
J. Raaymakers die namens de provin
cial e raad van Noord-Brabant zitting had
in het hoofdbestuur werd benoemd de
heer F. de Leeuw.
160 MILJOEN JAAR oud is dit stuk ver
steende boomstam uit PatagoniS, één van de
veie honderden bezienswaardigheden in de
SCHATKAMER ONDER DE LIJNBAAN
Expositievan edelstenen, mineralen,fossielen
antiquiteiten etc. Diamantslijperij in bedrijf.
Geopend elke dag van 9-5 uur. Toegang vrij.
edelsteenkundige f.g.a.
diamantexpert g.i.a.
LIJNBAAN 92 r'dam
Vandaag zullen op de stranden van Nor
mandië talrijke herdenkingsplechtig
heden gehouden worden waaraan voor
aanstaande vertegenwoordigers van de
geallieerden uit de tweede wereldoor
log deelnemen. Maar de grote „sterren"
van de invasie, zoals generaal Eisenho
wer en Montgomery, zijn er niet hij.
De president van de V.S. wordt vertegen
woordigd door generaal Omar Bradley,
die het eerste Amerikaanse leger aan
voerde op „D-day". Verder zullen nog
een twintigtal Amerikaanse generaals
of admiraals bij de plechtigheden aan
wezig zijn, onder wie generaal Maxwell
Taylor, de huidige voorzitter van de
Amerikaanse commissie van chefs van
staven, generaal Ridgway en generaal
Lemnitzer, opperbevelhebber van de
geallieerde strijdkrachten in Europa.
Koningin Elizabeth van Engeland wordt
vertegenwoordigd door de Engelse am
bassadeur in Parijs, sir Pierson Dixon.
Ook de Engelse regering zal vertegen
woordigd zijn. evenals die van Frank
rijk, Nederland. België en Noorwegen.
Behalve vooraanstaande figuren zijn er
ook minder bekende, wier roem sneller
verbleekte, zoals korporaal John Steele,
die urenlang aan de koorden van zijn
valscherm, dat vastzat aan een kerk
toren, heeft gehangen, en Robert Mur
phy, de eerste „G.I.", die per valscherm
neerkwam in Sainte-Mère l'Eglise. Zij
zullen zaterdag, evenals dat twintig
jaar geleden het geval was, weer uit
de lucht komen vallen.
Op tal van begraafplaatsen worden de
doden van de invasie in Normandië
herdacht.
(Van een bijzondere medewerker)
Een vrouw vervult de directeurs
functie van het Nederlands
Spoorwegmuseum in Utrecht: Ma-
rie-Anne Asselberghs. Ze vindt het
zelf niet opmerkelijk, deze voor
een vrouw zo unieke functie te
bekleden in een bedrijf waar de
techniek de hoofdtoon voert. Ze
zit er nu al zolang in dat ze de tijd
wel heeft gehad aan het idee te
wennen: Meer dan 25 jaar geleden
trad zij in dienst van het museum.
Een jubileum heeft ze echter niet
gevierd - ze vindt zichzelf niet zo
belangrijk, het museum is alles
voor haar. Ze spreekt dan ook
steeds over „wij". Maak ik daar
een opmerking over, dan bekent ze
ietwat verlegen. „Ja, ik zeg altyd
„wij", want het is zo vervelend
steeds „ik" te zeggen".
Mej. Asselberghs is sinds 1 februari
1960 directrice. Haar vader, de heer Hen
ri Asselberghs, bekleedde 26 jaar (van
1927 - 1953) de directeursfunctie. Tot 1
januari 1960 bleef hij het Spoorwegmu
seum als adviseur dienen. Op het af
scheidsdiner bood de president-directeur
van de N.S., ir. J. Lohmann, hem het
mooiste geschenk aan dat hij ooit kon
krijgen. ..Wij hebben besloten uw doch
ter Marie-Anne met ingang van een nog
nader te bepalen datum tot directrice
te benoemen," zei hij. ,,Ik beschouw
dit als een bekroning van mijn werk",
antwoordde de heer Asselberghs. Marie-
Anne zei hetzelfde. Ze kon dat doen,
want ze was toen al ruim 22 jaar aan
het museum verbonden, eerst als assis
tente van haar vader, later als conser
vatrice.
Als jong meisje is ze dit uitgesproken
mannenbedrijf binnengestapt. Wanneer
haar vader rustig wilde werken ver
koos hij daarvoor de avonduren. Marie-
Anne, gymnasiaste, vergezelde hem dan
want in de museumpanden was 't heer
lijk rustig studeren. Als ze haar werk
af had, ging ze door het museum dwa
len. Zo kwam ze reeds als jong meisje
een technische wereld binnen. Toen ze
achttien was en haar eindexamen ach
ter de rug had, werd ze assistente van
de directie. Ze had er nog nooit over
gepiekerd, dat ze ook een ander beroep
had kunnen kiezen
Eind 1959 verscheen er een fraai uit
gevoerd boek: „Het IJzeren Paard".
Het was mejuffrouw Asselberghs die het
samenstelde. Hierin heeft ze een groot
gedeelte van haar kennis over de spoor
weggeschiedenis kunnen spuien. „Het
moest een gezellig boek worden, had de
uitgever gezegd", zo vertelt ze. ,,Ik
heb daar zoveel mogelijk naar gestreefd.
Maar ik kon niet nalaten achterin het
boek wat wetenschappelijk verantwoor
de gegevens op te nemen".
Ze is een bijna onuitputtelijke bron
voor informatie over de geschiedenis van.
het transport per rail. Redacties van
dag- en weekbladen weten haar voor
informaties te vinden. Hobbyisten doen
meermalen een beroep op haar kennis.
Toen een paar jaar geleden een dag
blad in een prijsvraag een geniepig
vraagje over spoorweggeschiedenis ver
werkte, stond haar telefoon roodgloei
end.
Misschien kent u het spoorwegmu
seum. U weet dan wat er alzo aan in
teressante dingen te vinden is. Behalve
de historische locomotieven, trein- en
tramstellen, wagons en stoommachines,
ziet men er modellen van spoorbrug
gen. schilderijen en panelen, litho's en
tekeningen; een zaal met voorwerpen
die betrekking hebben op het seinwe-
zen; een collectie petten van alle perio
den en alle rangen die ooit hebben be
staan.
Het museum bezit b.v. de wikkel van
een chocoladereep die in 1931 bij de
opening van de eerste elektrische spoor
lijn in Noord-Holland in de handel werd
gebracht: een leesboek uit 1844, geti
teld ..Spoorwegreisje van Marinus en
Daatje" dat verhaalt van de kinderen-
van-toen die in gedachten heel ver weg
reisden. Misschien wel 20 kilometer
ver.
Welke zorgen heeft mejuffrouw Assel
berghs als directrice? „O, zoveel. Ik
zou bijvoorbeeld graag willen uitbreiden.
Wat u hier ziet is lang niet alles wat
we hebben. Onder het Amsterdamse
Amstelstation hebben we ontelbare stuk
ken in depot. Hier hebben we bij lange
na geen ruimte genoeg. Zo af en toe
maak ik zo'n wens openbaar in de hoop
dat hij eens zal worden vervuld."
Van de historisch-technische kant van
het spoorwegbedrijf is er niet veel dat
ze niet weet. Wat de hedendaagse tech
niek betreft daarmee is ze niet tot in
details op de hoogte. ,,De ontwikkeling
gaat te snel om dat allemaal tot in de
puntjes bij te houden" bekent ze.
In de zaal waar met behulp van kost
bare maquettes de technische ontwikke
ling van de N.S, voor de bezoekers aan
schouwelijk wordt gemaakt, loopt nu een
schoolklas rond. Juffrouw Asselberghs
laat er een wakend oog over gaan. Zou
een van die knapen vragen: „Hoe breed
was vroeger het spoor?", of: „Wanneer
is de Arend uit de denst genomen??' of:
„Hoeveel vlampijpen had de SS-13?"
dan krijgt hij daar zonder een ogenblik
bedenktijd het juiste antwoord op. De
functie van Marie-Anne Asselberghs is
uniek in de wereld. Haar kennis van de
ontwikkeling van de ijzeren wegen en
de dito paarden ook.
DICK DIJS
Ongeveer 150 Amsterdamse brand
weerlieden hebben gistermorgen ge
durende bijn;i een uur de binnen
plaats van het stadhuis bezet gehou
den tot b. en w. van Amsterdam be
reid bleken een petitie met looneisen
in ontvangst te nemen.
De brandweerlieden hielden eerst
een protestmars door de stad, met
toestemming van de politie. Zij voer
den spandoeken mee met de leuzen
„huis en goed door ons gered, maar
het salaris Is nog pet" en „alleen
goed om te blussen, maar b. en w.
nemen ons er tussen".
De leuze, gelicht tegen de wethou
der voor personeelszaken, de heer
J, Tabak: „we lieBben tabak van Ta
bak", werd om tactische redenen op
gerold.
Na een kalme mars door de stad,
arriveerden de ontevreden brand
weerlieden voor het stadhuis, waar
een bode meedeelde dat zij de bin
nenplaats niet mochten betreden en
dat de wethouder de petitie niet wil
de accepteren. Volgens de leiders van
de mars had wethouder Tabak giste
ren nog telefonisch beloofd het ver
zoekschrift wel te zullen aanvaarden.
De demonstranten namen hier geen
genoegen mee. „Wat doen we nu",
vroeg hun aanvoerder. „Doorlopen",
riepen de brandweerlieden en voor
dat de bodes en de drie politieman
nen zelfs maar in overweging kon
den nemen de ijzeren hekken te
sluiten, was de binnenplaats reeds
bezet.
Later werd van de zijde van de ge
meente medegedeeld dat het allemaal
op een misverstand berustte. Wet
houder Tabak zou de mededeling dat
men een petitie kwam aanbieden,
voor kennisgeving hebben aangeno
men, zonder te hebben beloofd deze
ook te accepteren. De petitie werd nu
aanvaard door een secretaris en
kwam direct ter tafel in de verga
dering van b. en w., die juist begon
nen was.
Voordat het zover was trokken de
brandweerlieden de aandacht door (e
joelen en in de handen te klappen.
Ook de bruidsparen, die immer af en
aan rijden bij het stadhuis, kregen
een applausje.
In de petitie wordt eraan herinnerd
dat het besluit van b. en w. de sala
rissen te verbeteren op 15 maart 1963
bij koninklijk besluit werd vernie
tigd. Later waren b. en w. niet be
reid op korte termijn een nieuw be
sluit, overeenkomstig het voorstel
van de erkende vakverenigingen, te
nemen. De brandweerlieden zijn van
mening dat er een te grote wissel
op hun vertrouwen wordt getrokken.
