1
Clemens de Landtsheer: de man
van de Ijzerbedevaart
Jonge mensen willen kleur
brengen in woonwagenleven
DIKSMUIDESYMBOOL VAN HELDENEPOS UIT '14-'18
Boliviaanse
president
herkozen
Z25
j.T««K«»Icj.1èl.|ï.r
Brits parlement in actie
tegen Mods en Rockers
Portugal wil nu praten
over Angola en Guinee
Terug in
de aarde
ASPIRIN®
Tien dagen streng voor de
tekening van de blauwvoet
Chefarine 4
„SPORT"
ONDERGOED!
NEUZEN
In BredaAmersfoort en Oss:
Idealistendie betalen om te mogen helpen
Examen doen?
METERFABRIEK
TERNEUZEN
INDUSTRIEWEG
Eerste wereld-
oorlog-historie
Samenwerking bij
bestrijding van pijn
Jüngensmarkf
singlets en slips
f per 2 stuks
Weer arrestatie
in Lima na
voetbaldrama
Verj aardag D R O ST E pastilles, altijd welkom!
Verantwoordelijkheid
Sloppen
Bivak
Oorlog kost helft
van staatsbudget
Wereldcongres
vrijgezellen
uitgesteld
vrij
van pijn,
koorts en
verkoud
heid door
Aspirin
Memorial Dav in VS.
Record aantal
ongelukken
Mikojan terug
Vredesverdrag
Rusland-Japan
niet haalbaar
Iets bij de thee? DROSTEpastilles,altijd welkom!
8
aanbeurs",
rijf Kalshoven 11,
I
ronden
;vla en
it-geel-
roghurt
koken!
Aanmelding tijdens werk
tijd aan het MONTAGE
ATELIER METERFABRIEK
Industrieweg 17, Terneuzen
U kunt desgewenst ook
schriftelijke sollicitaties
richten aan dit adres.
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 2 JUNI 1964
(Door dr. H. Deceuster)
In Angelsaksisch journalisten-jargon zouden wij hem Mister
Ijzerbedevaart moeten noemen. Zonder hem zou het trotse monu
ment te Kaaskerk-Dixmuide wellicht niet verrezen en herrezen zijn
en zou niet aan de boorden van de IJzer, onder het motto „Alles
voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Christus" jaarlijks de meest in
drukwekkende gesneuveldenherdenking en vredesmanifestatie van
heel Europa plaatsgrijpen. Zijn naam is Clemens de Landtsheer. Hij
is bijna drie decennia de secretaris geweest van het Ijzerbedevaart-
comité en is nu gaan uitrusten in Oostduinkerke.
Hij woont er met zijn vrouw (die een
Frangaise is) in een bescheiden villa met
een grote tuin aan een straat die de
Hugo Verriestlaan heet en waar Noordstar
Boerhave een gedenkteken heeft helpen
oprichten: een modern gestileerde bron
zen blauwvoet, ter herinnering aan de
priester-dichter. Achter de borstwering
der blonde duinen komt de zeewind
aanzetten. En Diksmuide is niet ver
Het is een passend-harmonfiche re
traite, voor de nu zeventigjarige. Want
Clemens de Landtsheer is zeventig ge
worden. Ter gelegenheid daarvan zijn
wij hem gaan opzoeken. En meteen wa
ren wij ook bij die andere komende ver
jaring beland: de halve-eeuw-herdenking
van 1914.
Zelfs voor de ouderen, laat staan de
Jongeren, is de eerste wereldoorlog al ge
schiedenis. Men moet al „bejaarden'
noemen hen die aan de IJzer gestaan heb
ben. Elk jaar worden hun dunnende ran
gen kleiner.
Wie zal nog voor hen spreken? Wie
bewaart hun gedachtenis? Wie vertelt
hun smartelijk en toch roemrijk epos'
Clemens de Landtsheer doet dit. Een
voudig, diep-menselijk, zonder dweep
zucht, met piëteit en stille humor. Wy
waren gekomen om over de IJzerbede
vaart te spreken, maar wtf hebben ge
boeid en ontroerd zitten luisteren naa
de oud-stryder die zich kon losrukken
uit die herinnering aan het grote drama
dat zijn leven heeft bepaald.
En dan wordt eerste Temse opgeroe
pen, het lieve stadje aan de Schelde en
de halcyonische dagen van vóór veer
tien. Daar had vader de Landtsheer een
drukkerij en de negentienjarige Clemens
leefde er onder zijn vrienden in een at
mosfeer van cultuurdrang en ontluikend
Vlaams besef.
De gebroeders Van Raemdonck waren
zijn neven. Franske van Raemdonck was
een jonge dichter. Zijn zusters musiceer
den en daar kwam men bijeen om te zin
gen en verzen te horen.
Daar was ook Fonske Sevens vaak te
gast. Daar waren Piet van Rossum en
Leo de Nayer, die in Leuven studeerde
en de notariszoon Karei Schaepdrijver
„Het was zo schoon", zegt Clemens de
Landtsheer. „Ik heb een ideale jeugd ge
had. Ik vraag mij af of de jongeren van
nu nog zoveel ware vreugde beleven"
En mijmerend schudt hij de forse kop,
met het volbloedige sterkgetekende ge
zicht onder een nog wilde spierwitte
haardos.
Midden in deze idylle viel verbrijzelend
de bom van de eerste wereldoorlog. Het
was toen de eerste Belgische soldaten in
aftocht voorbijtrokken, al niet meer de
jongsten, velen met rafelige uniformen,
uitgeput en gedemoraliseerd, dat de Van
Raemdoncks en hun vrienden zeiden: „En
wij dan?" Met 38 hebben ze zich uit
Temse vrijwillig gemeld. Onder hen was
ook de Landtsheer, maar hij moest wach
ten omdat hij van de lichting veerjien
was en pas twee weken later zou worden
opgeroepen. Voor de gebroeders Van
Raemdonck eindigde de oorlog met de
dood in eikaars armen, die de Vlaamse
saga is ingegaan: Leo de Nayer sneuvelde
als luitenant tijdens het groot offensief.
Acht dagen voor dit offensief, bijna op
de plaats zelf waar later het IJzerbede
vaartsecretariaat zou komen, lag De
Landtsheer in de vuurlijn te Kaaskerke
Een gasgranaat viel voor de „abri" waar
in hij zich bevond. Clemens was een van
degenen die met aangetaste lor\gen naar
het hospitaal werden gevoerd. Zeventien
van zijn makkers bekochten het met de
dood.
Van geluk gesproken
„Ik mocht van geluk spreken. Voor mij
was de oorlog gedaan. Het grote offen
sief van 1918 was een ware moordpartij
Veel van onze jongens stormden op niets
ontziende wijze vooruit omdat het ditmaal
menens was en omdat het huistoe ging.
Ga maar kijken in de crypte van de IJzer-
toren. Een vierde van hen wier namen
daar vereeuwigd staan, zijn slachtoffers
van het offensief van 1918".
Ook tevoren had Clem. de Landtsheer,
termen van zelfbehoud gesproken, ge
luk gehad. Te Cherbourg was hij lange
tijd gedetacheerd geweest als vertaler.
Daar was het dat hij, de drukkerszoon,
het frontblaadje „Onze Temschenaar"
was gaan uitgeven. Samen met Octaaf
Bultrys. Hij moest het nog eens in het
Frans vertalen, want de sous-préfet stond
in voor de censuur.
„U kunt niet geloven wat deze front
blaadjes, opgevat als streekorgaan voor
onze soldaten betekend hebben! Sommi
gen hadden die vier jaar lang nooit een
brief gekregen. Hier kregen zij dan ten
minste nieuws over wat er bij hun „in
de gebuurte" voorviel onder de bezet
ting".
Hoeft het gezegd dat de Vlaming De
Landtsheer met hart en ziel deelnam
aan de poging om de Vlaamse soldaten
die zo vaak verachting en vernedering
moesten ondergaan, een hart onder de
riem te steken, op te beuren en bewust
te maken?
.,Ik was goed geplaatst", zegt onze
zegsman, „om te helpen. Ik zat immers
te Cherbourg en kon daar dingen ge
drukt krijgen. Kijk, zegt hij, en van de
muur haalt hij behoedzaam een inge
kaderd prentje. Dat is de originele blauw
voettekening van mijn goede vriend Joe
English. Ik had Joe gevraagd eens een
mooie tekening van een blauwvoet te
maken om op kaarten en briefhoofden te
verspreiden. Ik drukte ze en stuurde ze
naar het front, waar de vraag haast niet
kon worden bijgehouden. Aan het Bel
gisch hoofdkwartier had ik toestemming
gevraagd voor „un dessin montrant une
mouette qui sur vole une mer déchalnée"
prompt kwam het O.K. Maar enige weken
later kwamen mijn pakjes niet meer aan
Men had lont geroken en mijn compag-
niecommandant kreeg opdracht mij te
straffen. Eerst kon hij het niet want ik
(Advertentie)
V/er middelen in één tablet werken krachtiger
zonder de maag van streek te maken I
Elk tablet Chefarine „4" bevat 4
beroemde geneesmiddelen, die el-
kaars werking ondersteunen. Che
farine „4" werkt daardoor niet al
leen krachtiger bij bestrijding van
pijn en griep, maar bovendien vei
liger, daar één der bestanddelen
zorgt dat een gevoelige maag niet
van streek raakt.
toonde de toestemming van het hoofd
kwartier. Maar de hoge omes wisten
daar wel raad op. Niet voor het blauw
voetsymbool werd ik gestraft, maar om
dat ik een „daad van commercie" had
gesteld. Barbertje moest hangen: tien da
gen arrest.
De Landtsheer kan er nu hartelijk om
lachen.
IJzertragiek
Maar dan wordt hij weer bewogen
ernstig. „Onze Vlaamse intellectuelen aan
het front zijn vervolgd geweest en la
ter nog verdacht gemaakt en verketterd.
Maar weet u, als er in tegenstelling met
Frankrijk, aan ons front zo weinig de
faitisme is geweest, dan is het juist aan
die Vlaams-gezinde soldaten, sergeants
en officieren te danken geweest, die het
gevoel hadden dat hun offer gebracht
werd voor een vaderland dat hen ver
drukte en misprees, maar die toch zei
den: „We moeten voorbeeldige Belgische
soldaten zijn, om na de overwinning met
opgeheven hoofd over Vlaanderen te
kunnen spreken. Dat was de tragiek van
de Ijzer."
En zo is de Ijzerbedevaart ontstaan.
Zoveel lijden en schamele vreugde had
den zij samen beleefd, die Vlaamse oud
strijders, dat een soort heimwee hen naar
het front terugtrok (er is maar één mooi
ding in de oorlog, zegt de heer De Landts
heer, maar dat is dan ook heel mooi: de
kameraadschap). En zo besloten zij in
1920 eens samen te komen aan een graf:
dat van de edele Joe English. Dr. O.
Dambre was er bij. Volgend jaar dan,
zei hij, moeten we naar de gebroeders
Van Raemdonck gaan: (Hij had de aan
val meegemaakt waar de jonge Tem-
senaren gesneuveld waren en was secre
taris geworden van het Van Raemdonck-
comité). En zo ontstond in 1921 de be
devaart naar Steenstra te. Van toen af
zou het geen einde meer nemen.
Flitsen
Heel de geschiedenis van deze unieke
bedevaart wordt opgeroepen. Daar kan
men uren over vertellen en boeken vol
over schrijven. Maar wij moeten ons be
perken tot enkele flitsen.
Clem. de Landtsheer blikt even naar
het portret van prof. Daels, dat in zijn
werkkamer hangt. In witte chirurgenjas
„Zo'n voorzitter zal men niet licht vin
den. Op een uur tijd handelde hij twin
tig dagordepunten af. Hij deed zijn hor
loge van de ketting en legde het op
tafel. Nooit schreef ik hem een brief
of twee dagen later was er antwoord".
„Hoe ons befaamde IJzerbedevaartco-
mité was samengesteld? Op de trein. Jef
Goossenaerts schudde zo de namen uit
zijn mouw. Daan Boens was er nog bij
en A. Hans, de volksschrijver. Schrijf die
lui aan en zeg dat zij lid zijn, indien zij
geen negatief antwoord sturen. Jef ken
de zijn pappenheimers".
.Tweemaal hebben onze tegenstrevers
de Ijzerbedevaart naar nieuwe hoogten
gevoerd. De eerste maal toen de graf
zerkjes van Heldenhulde op de graven
der Vlaamse gevallenen verbrijzeld wer
den en de vierde Ijzerbedevaart te Oeren
een triomf werd, gevolgd door de vijfde,
de eerste algemene Ijzerbedevaart te
Diksmuide. Want dat was het antwoord',
het symbool van de Heldenhuldezerk zou
in een monument van achttien meter
(Advertenties)
President Estenssoro van Bolivia is zon
dag herkozen. Terwyl zijn aanhangers
dit feit uitbundig vierden, moest de po
litie met traangasbommen werken en
waarschuwingsschoten lossen om een ein
de te maken aan wanordelijkheden, die
ontstonden na tegenbetogingen door vol
gelingen van de oppositie.
Meer dan tachtig procent der Bolivi
aanse kiezers is naar de stembus getogen
Ruim zestig procent stemde op de pre
sident, terwijl de overigen hun stembil
jet ongeldig maakten. Deze stemmen zul
len ten goede van de oppositiepartijen
komen.
elke woensdag
van 4 tot 15 jaar
100% katoenen ,j
peru-garens,
perfekte pasvorm
oer 2 stuks voordeliger j
per stuk -i 05
4-5 jaar I-
per maat
kleine stijging per maat
hoog vereeuwigd worden. De idee was
van prof. Daels. „Ik maak er een van
40 m van", zei ingenieur De Bondt Het
werden er vijftig".
Groots en georganiserd
Wij vragen aan Clemens de Landts
heer wie de verdienste heeft van de in
nigheid, de zinvolle ordening, de feilloze
regie van de Ijzerbedevaart. Zeg maar
Juliaan Platteau en Sam de Vriendt, als
grote regisseurs vooral voor de oorlog.
Nu is de bedevaart nog beter georgani
seerd dan voor de tweede wereldoorlog.
Nu kost ze ook meer. Het zal wel niet ver
van het half miljoen blijven.. Inder
tijd rekenden wij nog met duizenden
franken.
Voor mij was de meest gedenkwaardige
Ijzerbedevaart die van 1932, toen de grote
gesneuvelden in huifkarren werden over
gebracht om bijgezet te worden in de
toren. Meestal was er te veel organisa-
tiewerk om zelf ontroerd te zijn. Maar
toen was ik dieD bewogen. De woeligste
was die van 1930, met het vliegtuiginci
dent en de rijkswachtcharges.
Na de oorlog is het Ward Clottens ge
weest die de bedevaart gered heeft.
De oorlog Clemens de Landtsheer
behoorde tot degenen die in mei 1940 ver
sleept werden, zonder eten of drinken
in een beestenwagen met Duitsers, joden,
Rexisten en Flaminganten. Een niet te
beschriiven vierdaagse hel. En zijn huis
werd verwoest. Na de bevrijding trof
hem een repressie. Maar na de kerker
kwam het eerherstel en de voortzetting
van het grote werk.
Een jonge kracht heeft thans het secre
tariaatswerk overgenomen. Mafar Cle
mens de Landtshecrs hart is nog te
Kaaskerke-Diksmuide. „Ik hield er zo
van", zei hij, „alleen in de crypte te
gaan en wat vers geplukte bloemen te
leggen ter gedachtenis aan hen die mijn
kameraden waren". Ja, de veteranen ver
geten niet.
De Peruviaanse politie heeft in de
hoofdstad Lima de tweede hoofdaanstich
ter van de wanordelijkheden, die zich
zondag jl. in het plaatselijke stadion heb
ben voorgedaan, gearresteerd. Deze on
geregeldheden, die zich voordeden tijdens
een voetbalwedstrijd tussen de nationale
amateurelftallen van Peru en Argenti
nië, hebben, als gemeld, aan een kleine
driehonderd personen het leven gekost.
De arrestant is de 28-jarige Edilberto
German Cuenca, die in een plaatselijk
elftal speelt, dat in de derde Peruviaan
se divisie uitkomt. Hij verklaarde tegen
over de politie: „Ik ben (met een stukge
slagen fles in de vuist) het veld op ge
rend, omdat de (Uruguese) scheidsrechter
een geldig doelpunt van het Peruviaanse
elffel had afgekeurd. Ik werd toen door
een vreemde macht gedreven en ik was
van plan hem naar de keel te vliegen".
Men had in Lima aangenomen, dat
Cuenca bij de ongeregeldheden het le
ven had verloren. Hij verklaarde zelf dat
bij gedurende de wanordelijkheden een
klap van een politieman had gekregen,
waarop hij „rustig naar huis was ge
gaan".
Een nieuwe golf van
gewelddadigheid door op
geschoten Engelse jonge
ren heeft parlementsle
den aanleiding gegeven
voor te stellen deze jon
gelingen hoge boeten op
te leggen welke gebruikt
kunnen worden voor het
herstel van de schade en
zelfs zijn er voorstellen
om ze op te roepen voor
de militaire dienst.
De voorstellen richten
zich in het bijzonder te
gen de z.g. „Mods" en
„Rockers" die verwoes
tingen hebben aangericht
in badplaatsen in de af
gelopen weekeinden.
Deze opgeschoten jon
gelingen maken zich ken
baar bij het publiek door
hun kleding en middel
van vervoer.
De jongens die deel uit
maken van de „Mods"
dragen hoeden van vilt,
waarvan de randen zijn
afgeknipt. Hun vriendin
netjes dragen rokken tot
op de enkels. Hun middel
van vervoer is gewoonlijk
de scooter. Deze jongens
gaan regelmatig naar de
kapper.
De „Rocker"-jongen
draagt een zwart leren
vest en een valhelm. Hij
draagt zijn haar lang en
ongekamd. Zijn vriendin
netje draagt haar rok kort
en nauwsluitend. Het duo
reist op een zware motor
en met hoge snelheid.
Sir Thomas Moore, lid
van het Lagerhuis, zei dat
hij van plan is om de
dienstplicht voor te stel
len voor deze jongelin
gen.
Sir John Eden ver
klaarde zich voorstander
van lichaamsstraffen en
het instellen van bijzon
dere jeugdkampen in de
openlucht.
Sir William Teeling wil
hoge boeten opgelegd zien
en deze bedragen gebrui
ken voor het repareren
van de schade, welke door
de jeugdige vandalen is
aangebracht.
Als een andere moge
lijkheid zag dit parle
mentslid werkverschaf
fing in de mijnen of an
dere vormen van niet-
militaire dienstplicht.
Teeling wil ook de leef
tijdsgrens voor het ver
krijgen van rijbewijzen
voor scooters en motoren
verhogen.
Portugal zal wellicht bereid zijn' met de Afrikaanse staten te
onderhandelen over de status van de Portugese overzeese gebieds
delen, op voorwaarde dat de agenda voor de besprekingen specifieke
onderwerpen bevat, aldus is gisteren in kringen, die dicht bij de Por
tugese regering staan, vernomen.
(Advertentie)
(Van onze verslaggeefster)
De woonwagenbevolking (ongeveer 23.000 personen), behoort nog steeds tot de
meest verwaarloosde groep van ons volk. Het sociale isolement van deze groep is
ten dele te wyten aan de houding van deze mensen zelf. De schuld ligt evenzeer bij
de verwaarlozing en verachting door de burgermaatschappij, ook bij de verant
woordelijke overheidsinstanties. Een reëel open contact tussen de woonwagenbe
woner en de burgerij zou het wederzijds wantrouwen en het insolement kunnen
verminderen. Een kleine groep jonge Nederlanders, studenten, middelbare scho
lieren, fabrieksarbeiders, bouwvakkers, kantoorpersoneel etc., willen een deel van
hun vakantie opofferen om dit doel te bereiken. Zij gaan namelijk een of meerdere
weken werken in de woonwagenkampen te Amersfoort en Oss en in het bivak
kamp voor woonwagenkinderen te Breda. Het zyn jonge idealisten, die niets voor
dit werk betaald krijgen; er zelfs nog geld by moeten leggen.
Deze werkkampen worden georgani
seerd door de nationale Sint-Jozef stam
in samenwerking met het landelijk bu
reau voor woonwagenwerk. Iedereen, die
de nood van de medemens wil verlichten
zonder onderscheid van milieu en religie,
kan aan deze kampen deelnemen. De St.-
Jozefstam is in 1948 ontstaan. De voor
trekkers, jongemannen in de leeftijd van
18 tot 23 jaar, hielpen in dat jaar bij de
herbouw van een benedictijner klooster.
Dit experiment was zo goed geslaagd dat
men besloot om het te herhalen. Jaren
lang is men toen alleen bezig geweest
voor de jeugdbeweging, maar langzaam
groeide het besef dat het lenigen van
werkelijke nood harder nodig was. Zo
zijn er in 1956 ongeveer 150 jongeren naar
Frankrijk getrokken om een pastoor te
helpen. Twee jaar geleden hebben 320
jongeren huizen gebouwd in West-Duits-
land voor Oostduitse vluchtelingen, ter
wijl idealistische jongens en meisjes zich
vorig jaar hebben ingezet voor de gehan
dicapte medemensen. Doel van deze kam
pen is ook dat de deelnemers een eigen
kijk krijgen op de verschillende proble-
Het werkkamp in het regionale kamp
te Oss wordt gehouden van 19 juli tot 9
augustus. Per week zijn er zo'n vijftien
tot twintig werkers of werksters nodig
plus nog enkele kooksters.
De jonge mensen moeten proberen de
mensen wat meer verantwoordelijkheids
gevoel bij te brengen. Of dit zal lukken
is voor een belangrijk deel afhankelijk
van de houding die zij tegenover de
kampbewoners aannemen. Er zullen di
verse schilder- en restauratiewerkzaam
heden verricht moeten worden, men zal
er tuintjes aanleggen en een kinder-
speelterreintje.
Ook in het werkkamp te Amersfoort
dat duurt van 1 tot 30 aug. zal o.a. een
speelterrein worden aangelegd, dat te
vens moet dienen voor sportveld. Men
hoopt dat uit deze kennismaking met
het woonwagenwerk een nauwer contact
zal resulteren, zodat een aantal jongelui
ook later in hun eigen woonplaats vrij
willig af en toe tijd beschikbaar blijven
stellen.
Vooral de woon wagen jeugd komt veel
te kort, zowel materieel als op het ge
bied van scholing, creatieve vrijetijdsbe
steding, vakantie-mogelijkheden. Deze
kinderen staan buiten elke vorm van
jeugdwerk en kunnen ook niet naar va
kantie-kolonies. De laatste jaren wordt er
door het Ministerie van maatschappelijk
werk en de r.k. Vereniging voor Woon
wagenwerk in Nederland wel iets ge
daan ten behoeve van dit achtergebleven
gebied in eigen land.
nis kunnen maken met een tot in de
puntjes geregelde huihouding.
Slaagt dit bivakkamp in Breda, dan is
er een goede kans, dat er via het Mi
nisterie voor Maatschappelijk Werk voor
1965 een terrein beschikbaar komt als
definitief vakantie-bivakoord ten behoe
ve van het woonwagenwerk.
Men ziet thans vooral uit naar de mo
gelijkheid om deze jeugd eens helemaal
uit het isolement van het kamp weg te
halen en ze te plaatsen in een totaal an
dere. ordelijker, opbouwender en vooral
gastvrije omgeving in onze burgermaat
schappij, in een open contact met men
sen door wie zij geaccepteerd worden.
Daarom worden voor de woonwagen-
jeugd tussen acht en veertien jaar in
Breda bivakkampen georganiseerd. In
totaal worden vier kampen gehouden,
waaraan telkens tussen vijftien en twin
tig kinderen deelnemen. De kampen du
ren van maandag t.e.m. vrijdag. De kin
deren komen met hun eigen maatschap
pelijk werker. De Sint Jozefstam levert
de kooksters, spelleiders (o.a. sportin-
structeurs en kwekelingen) en de
„klusjesmannen". De woon wagen jeugd
wordt ondergebracht in het Patronaats
gebouw te Ginneken. Het wordt geen
primitief kamp zoals de welpen en gidsen
etc. organiseren. Het gaat er in de meeste
woonwagengezinnen al primitief genoeg
aan toe, zodat de kinderen nu eens ken-
De Nationale Sint-Jozef stam organi
seert ook nog een ander werkkamp voor
idealistische jongeren. Dit kamp heeft
niets met het woonwagenwerk uit te
staan maar heeft wel betrekking op een
eveneens verwaarloosde bevolkingsgroep.
Een andere levensgrote nood in Neder
land is namelijk de woningnood. Voor dit
probleem wordt de aandacht gevraagd
in het werkkamp in de Haagse sloppen-
buurt, waar mensen samenhokken in veel
te kleine vochtige, op elkaar gepakte
krotwoningen. Het plan bestaat om heel
deze buurt te saneren en de bewoners
over te planten in een nieuw te bouwen
wijk. Maar dit zal zeker nog vijf a tien
jaar duren, terwijl de huidige toestand
onhoudbaar is. Daar komt nog bij dat
het gevaar groot is, dat de mensen de
nieuwe huizen met hun primitieve be-
woningswijze in de kortste tijd misschien
weer hebben uitgewoond. Daarom moeten
le jonge vrijwilligers meehelpen om deze
mensen „verhuisrijp" te maken, en nu
al te wennen aan een betere manier van
wonen. Niet alleen moeten de meisjes en
jongens de huizen helpen restaureren, zij
moeten ook de aankleding en inrichting
verbeteren en er moet een goede huis
houdelijke begeleiding zijn in de tijd, dat
het huis wordt opgeknapt. De bedoeling
van dit „Sjaloom-bouwkamp" is om ze
ker een tiental gezinnen te helpen. Het
kamp wordt gehouden van 12 juli tot en
met 8 augustus. Het wordt in ieder op
zicht een gemengd kamp: er zullen zo
wel jongens als meisjes aan deelnemen;
katholieken, protestanten en buitenkerke
lijken, Amerikanen, Duitsers, Nederlan
ders en andere nationaliteiten. Boven
dien zullen bij de opzet van het kamp
voor het eerst een aantal werkkamp-or
ganisaties samenwerken, namelijk de
Oecumenische Jeugdraad, de Internatio
nale Vrijwillige Hulpdienst, de Nothelfer-
gemeischaft der Freunde en de Nationale
Sint-Jozef stam. Het kamp wordt weke
lijks door ongeveer zestig deelnemers be
volkt.
Inlichtingen over de vier kampen kan
men inwinnen by de heer P. v. d. Ven,
Jacob van Lennepstraat 17 te Breda (tel.
0 1600—42912).
De Afrikaanse staten hebben in de
Verenigde Naties voorgesteld bespre
kingen over het zelfbeschikkingsrecht
voor de 12 miljoen inwoners van de
Portugese gebieden in Afrika te hervat
ten. Portugal beschouwt deze gebieden
als provincies.
Volgens waarnemers verkeert Portugal
thans in een betere onderhandelingspo
sitie dan in de afgelopen drie jaren van
de strijd in Angola het geval is geweest.
De Portugese minister van buitenland
se zaken, Alberto Franco Nogueira, zal
dinsdag een persconferentie houden en
algemeen wordt aangenomen dat hij het
beleid van zijn land in een aantal Afri
kaanse aangelegenheden nader zal toe
lichten. Toch zal hij vrijwel zeker vast
stellen dat de Portugese gebieden in
Afrika een onafscheidelijk deel van het
moederland uitmaken en dat de gekleur
de bevolking daar dezelfde rechten als
de blanken heeft, aldus de kringen.
De minister van staat, Correia Oliveira,
heeft onlangs hetzelfde standpunt inge
nomen. Deze onthulde ook dat de oorlog
in Angola en Portugees Guinea het land
jaarlijks 3.500.000.000 escudo kost, onge
veer de helft van het staatsbudget.
De Stichting Greijn heeft meegedeeld
dat het wereld-vrijgezellen-congres 1964
in Den Bosch, oorspronkelijk gepland op
1, 2 en 3 augustus, door bijzondere om
standigheden verschoven is naar de data
5, 6 en 7 september Dit besluit is ge
nomen in overleg met de directeur van de
V.V.V. 's Hertogenbosch, de heer J.
Bruens.
Naar men wel mag aannemen staat
de enige boom, die in de aarde terug-
groeit, op een boerenerf in de buurt
van Neurenberg. Een buurman wedde
met de door zijn oculeervaardigheid
bekende eigenaar van de boerderij,
dat deze ondanks zijn grote handigheid
bij de behandeling van planten en bo
men niet in staat zou zijn een boom
in de aarde te laten teruggroeien. De
boer begon daarna twee naast elkaar
staande jonge essen zo te buigen, te
snijden en te oculeren, dat zij boog
vormig volledig met elkaar vergroei
den. Na 55 jaar toont de algemeen be
wonderde, zeer bijzondere boompoort,
dat de oculeerkunstenaar de wedden
schap won. Inzet was een vat bier.
Advertentie)
daar staat BAYER achter.
(Advertentie)
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Als gevolg van de drukte op de Ame
rikaanse wegen na het lange weekeinde
in verband met „Memorial day" is het
record van 371 verkeersdoden tijdens het
„Memorial day"-weekeinde van 1958 over
troffen.
Sedert het begin van het weekeinde
donderdag om 18.00 uur zijn 381 men
sen omgekomen bij verkeersongelukken.
Voorts kwamen 46 personen door ver
drinking om het leven, 4 bij vliegongeluk
ken en 70 bij diverse ongevallen.
De Russische vice-minister van buiten
landse zaken. Anastas Mikojan, heeft
voor de Russische televisie verklaard dat
de onderhandelingen met Japan in Tokio
over een vredesverdrag tussen beide lan
den zijn mislukt.
Mikojan die zojuist van een bezoek aan
Japan was teruggekeerd, deelde mede
dat de Japanse regering twee eilanden
van de Koerillen heeft geëist.
Japan en de Sovjet-Unie onderhouden
reeds drie jaar diplomatieke betrekkin
gen en hebben sindsdien over een vredes
verdrag onderhandeld.
„Men moet thans wachten tot de be
staande geschillen over het vredesver
drag zijn verdwenen", aldus Mikojan,
..intussen is het noodzakelijk contacten
en vriendschap te ontwikkelen welke zul
len bijdragen tot een spoedige onderteke
ning van het vredesverdrag".
Volgens Mikojan is er thans een betere
verstandhouding met Japan dan tevoren
met betrekking tot vraagstukken als het
verdrag, de directe luchtverbindingen en
het verbieden van ondergrondse kern
proeven.
Hij onthulde dat een voorlopige over
eenkomst over een directe luchtverbin-
ding tussen Moskou en Japan was be
reikt. Wanneer een definitieve overeen
komst wordt gesloten, wil de Japanse re
gering Japanse vliegtuigen over Siberië
laten vljegen.
In dit verband wees Mikojan erop dat
de Sovjet-Unie niemand heeft toegestaan
over Siberië te vliegen, maar zei dat toe
stemming hierover aan Japan in principe
is gegeven.
Advertentie)
