De man die
keiharde
spot
wetten
met namen en
zegeviert.
MICHEL NEDELEC
I
Zuidhollander verovert in
Zeeland de Brabantse titel
Martin van Ginneken
klopt rivalen in sprint
Bordeaux-Parijs: I Coureurs fietsen
een „rare" riti voor een titel
Successen in
Oostenrijk
I Fraaie zege van
Wim du Bois
Jo de Roo finisht als vierde,
Wim van Est wordt tiende
Nog éénmaal wilde hij
Bordeaux-Parijs doen.
„Afzien in deze barre
rit. Vijf jongeren huilden
en stopten. Maar Willem van
Est ging door. Tot het einde.
Pijnen zegeviert
in Aardenburg
Course Fijnaart
voor W. Zuiker
Wim du Bois le
WIM DE WILDE
le Zeeu w
HENK DE JONG
OP 7e PLAATS
PROVINCIALE
KAMPIOENEN
MOOIE HARMONIE
HARDE WAARHEID
HOOFDPRIJS 1000cid.W^(125)
Ronde van Oostenrijk
Tex
Schmelz
VERBORGEN VUUR
UITSLAGEN
Teleurstellend
Strijd
3
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 1 JUNI 1964
3
f
t
i i
BAS MALIEPAARD
...een van de vijf afvallers...
(Van onze sportcorrespondent)
Weer ging René Pijnen met de
bloemen strijken, ditmaal in Aarden
burg. In de eindsprint blijkt deze rappe
coureur praktisch onklopbaar te zijn.
Deze keer bleek hij de snelste van 16
renners die op de meet afstoven.
Voor die tijd had Balkon de eerste
voelhoren uitgestoken maar het peloton
stond hem niet meer dan enkele hon
derden meters toe.
Na 40 km kwam de traditionele uit
looppoging van Mol. Deze kreeg De Fe-
ber aan zijn wiel mee en zes ronden
lang bleef dit duo op kop met een half
minuutje voorsprong.
Toen begon het peloton onder aan
voering van Pijnen zich flink te roeren
en de koplopers werden snel tot de orde
geroepen.
Met zestien man aan de leiding ging
de laatste ronde in en het was reeds een
flink eind voor de finish zichtbaar dat
Pijnen overwinnaar zou worden.
De uitslag luidt:
1. René Pijnen (Woensdrecht) 70 km
in 1 uur 52 min.; 2. J. de Vrieze (Sou
burg) 3. W. de Feber (Sluiskil)4. C.
Rentmeester (Ovezande)5. H. Mol
(Lewedorp); 6. A. Stuytjes (Oosterhout)
7. R. Wagtmans (Zundert)8. T. Otten
(Eindhoven); 9. C. Goossens (Sluiskil)
10. J. Mesu (Arnemuiden).
(Van onze sportcorrespondent)
Begunstigd door warm zomerweer
waardoor veel liefhebbers de voorkeur
gaven aan de koelte van het bos of het
water hoven de warmte van polder, en
de belangstelling dus min of meer be
neden de verwachting bleef, startten in
Fijnaart meer dan 50 deelnemers,
waaronder een 10-tal Belgen, voor een
interessante en levendige wedstrijd over
65 km.
Nadat een kopgroep van een 40-tal
renners de eerste ronden in een hoog
tempo aflegde en een hevige strijd le
verde om de talrijke premies, werd in
de derde ronde een uitlooppoging on
dernomen door de Belg Verbraecken,
die later door een valpartij de strijd
moest staken. In de zesde ronde trachtte
de bekende Alf. Stuyts uit Hoogerheide
alleen een voorsprong te nemen. Beide
renners werden na korte tijd weer inge
lopen, waarna W. Zuiker uit Etten in
de zevende ronde alleen aan de haal
ging en een voorsprong van een halve
minuut wist op te bouwen, welke hij tot
het einde behield. Zuiker werd de fraaie
winnaar van een uit sportief oogpunt
zeer geslaagde wedstrijd. In de laatste
ronden wisten zich nog enkele renners
uit de hoofdgroep los te werken, waar
na van Sprundel van kop af de spurt van
het peloton wist te winnen.
De uitslag:
1. W. Zuiker, Etten, de 65 km in
1 uur, 45 min,. 15 sec.; 2. P. J. Heij-
ster, Schiedam; 3. D. Vroege. Arken; 4.
Alf. Stuyts. Hoogerheide; 5. A. L. Geel
hoed, Zwammerdam; 6. Lieckens, Deur-
ne (B.), 7. Hamblok, Lommei <B.), 8.
J. van Sprundel, Fijnaart; 9. Matthijs-
sen, Antwerpen (B.), 10. J. Heiden, Rot
terdam.
(Van onze sportcorrespondent)
Wim Du Bois heeft £en fraaie zege
behaald in de Belgische klassieker Gent-
Menen over 106 km. Onder de 57 deel
nemers bevonden zich de beste renners
uit Oost- en West-Vlaanderen. Dubois
maakte 30 km voor het einde een im
ponerende sprong naar de kopgroep en
klopte tenslotte 18 renners in de eind
sprint. Zijn tijd over de 106 km was 2
uur en 28 minuten.
(Telefonisch uit Parijs)
In de ogen van Jacques Goddet sloeg een vonk
van bewondering. Hij keek naar de lachende jon
genssnoet van Michel Nedelec, die hij nooit eerder
had gezien, en nimmer meer zal vergeten. De
onbekende, 24-jarige Fransman (een lang, smal
lichaam op brede heupen) speelde met de beruch
te, dodende heuvels in de vallei van Chevreuse
als Raymond Copa met een bal. Met korte, drif
tige bewegingen: in het ritme van zijn naam,
veroverde hij de hoogste heuveltoppen. En in de
onberispelijke stijl van een acrobaat stortte hij
zich van de dwergbergen af met snelheden van
80 tot 90 kilometer. Deze jongeman was ver voor
het binnenrijden van de moordende vallei met
een droge demarrage weggegaan uit het voort
zeulende peloton. Volgens een ongeschreven wet
moest hij uit elkaar klappen op de helling van
Dourdan, Saint Cir of Picardië. De voorspelde
kruistocht werd een triomfrit. Met de ontwape
nende charme van de jeugd reed hij 170 km voor
de aankomst in het Pare des Princes alleen door
het schilderachtige Lisle. Met een ondeugende
glimlach knikte hij tegen de volgers in de vallei
van Chevreuse als wilde hij zeggen: „Jullie dach
ten dat ik het niet kon. Heb ik jullie dan even
fijntjes genomen. Ik ga deze BordeauxParijs
winnen". En Michel Nedelec won. Hij reed zeven
minuten eerder over de rose band van het Pare
des Princes dan stakker Jean Stablinsky, voor
malig wereldkampioen. Hij was bijna 13 minuten
vroeger in Parijs dan de bleke Belg Theo Nijs en
raadsel de Roo. Hij klopte Wim van Est met ruim
een half uur en., hij verpletterde het recordge'
middelde van dolle Ferdinand Kubler met kilo
meters.
Een rare BordeauxParijs? Het decor op de Avenue Pierre in Bordeaux
was normaal. Er waren 500 toeschouwers en opgewonden ploegleiders en
zenuwachtige renners. Heel weinig grapjes. Slechts enkele schouderklopjes.
Het was een prachtige, windstille nacht, nadat een erbarmelijk, hevig onweer
had gewoed. Na enig gejuich zoefden de dunne handjes van de rennersfietsen
weg over de ruwe keislag. De code deed zijn intrede. De code! Geen enkele
renner sprong^ weg of bleef ver achter. De heren maakten een praatje hier
en een gesprekje daar. Zij babbelden tegen elkaar, en zouden dat volhouden
alvorens tegen Chapillerault vuisten te gaan maken.
De opmerkelijk vrolijke Jo de Roo
fietste naast Wim van Est, en zei: „Die
oude Willem zullen wij in de gaten hou
den. Hij is een rakker". De ijzervreter
zelf wees op zijn beurt op het lange
lichaam van de Zeeuw, en orakelde: „Een
gevaarlijke jongen, die ik kan kloppen".
De fietsende toeristen ontdeden zich na
100 kilometer van hun trainingspakken.
De soigneurs werden actief, wasten Wil
lem met eau de cologne. Jo de Roo kam
de zijn haar en zette zijn petje schuin op
zijn hoofd. Bas Maliepaard wreef over
zijn schoentjes. Jean Stablinsky schoot
uit de rij voor een speelse demarrage.
Chatillerault doemde op en plotseling
veranderden de toeristen in renners met
venijnige, spiedende blikken. Wie zou de
1000 francs opstrijken in het stadje waar
de gangmakers reeds op hun derbies za
ten. ,.Ik", redeneerde Barry Hoban, de
gebrilde Brit. Hij sprong weg met Bas
Maliepaard aan zijn wiel. De Engelsman
lag het eerst achter de brede rug van zijn
gangmaker. De wedstrijd kon losbarsten,
maar de heren oordeelden, dat het tus
sen Bordeaux en Chatillerault snel genoeg
was gegaan. Zij lagen drie kwartier voor
op het tijdschema. Zij voelden er niets
voor de boel nu al op zijn kop te zetten.
De zon was reeds warm. Er kwamen nog
voldoende moeilijkheden. Barry en Basje
moesten dit begrijpen Zij kregen tot hun
eigen verbazing geen ruimte en keerden
terug in het peloton, dat in Les Ormes
(op 280 kilometer van Parijs) een keurige
broederschap vormde. Het duurde minu
ten, vele minuten alvorens iemand de
pas verstoorde. Michel Nedelec, boorde
vol energie, vlamde bij Sorigny weg. Vic
tor van Schil en Bas Maliepaard spron-
gennaar zijn zij. Moesten deze jongens als
pionnen gaan fungeren voor de groten,
die straks zouden komen? Mochten zij,
zoals de laatste jaren steeds het geval
was, stapels minuten nemen? Zij wilden
het misschien wel, maar het van nervo
siteit trillende peloton wilde geen ont
snapping.
Jo de Roo greep persoonlijk de vluch
ters en herstelde de harmonie, die op
nieuw gedurende een tiental kilometers
stand zou houden.
In de nabijheid van Monnaie (215 km
van Parijs bewoog Jo de Raadselachtige
zich naar het eerste gelid. Hij snelde weg,
sloeg een opening van 200 meter en
wie reageerde er?
Een onblusbare Wim van Est. Hij voer
de het tempo op, ontfermde zich over de
toejuichingen van de duizenden langs de
route en streek neer op Jo de Roo, die
grijnslachte onder het motto: „Jou zal ik
wel kragen, Willem!"
Het peloton was echter voor de derde
keer volledig, en het wachtte haast ein
deloos. Het wenste de vermetele te zien
die zich alleen op pad zou begeven en die
wat verder in elkaar zou storten als een
vod. Traditioneel. Wie kon die man zijn?
Een beroemdheid als Jo Velly, een sterk
tijdrijder, een .reus als Jojo Groussard,
het vorige jaar winnaar van Milaan-San
Remo, een veteraan als Jean Stablinskly,
omgord met de trui van Frans kampioen?
Een wildzang als Jean Graczyk verve
lend, versleten? Een kereltje als Camille
Le Menn, een Bordeaux-Parijs-specialist?
Of misschien, de goudgetruide Belgen
Theo Nijs en Norbert Kerkhove, met vele
oefenkilometers in hun benen? De oude
Willem? Of de rare Barry Hoban, een
plaats waard in het museum van Madame
Tussaud?
Slechts één wilde er. Michel Nedelec,
onervaren en ongevaarlijk en daarom ide
aal. Vlak voor Lisle (op 170 km van de
hoofdstad) joeg hy zichzelf weg van het
reactieloze peloton. Op nauwelijks 10 km
leidde hy met meer dan twee minuten.
En hij verhoogde zyn voorsprong, die in
Chateaudun (met nog 136 km voor de
boeg) gegroeid was boven de 5 minuten.
Wat deed het peloton? Het liet Theo
Nijs glippen voor een tegenaanval en
wachtte vervolgens op het sterven van
Michel Nedelec. De groep bleef fantasie
loos fietsen, hetgeen niet verhinderde dat
Emiel Daems afstapte en Barry Hoban
verdween.
Pltseling was er ook Bas Maliepaard
niet meer. Jo Velly, een nieuwe rat, ver
liet de derny met een gezicht dat aardig
dicht bij de kleuren van een verfdoos
kwam. Ook dit was geen wedstrijd voor
hem. Norbert Kerkhove maakte zijn voet
riempje los. En het peloton, de grote
groep? Zij bekommerde zich niet over het
felle werk van Michel Nedelec en nog
minder m dat gedoe van Theo Nijs. De
moeilijkheden moesten allemaal nog ko
men. Er was ng geen sprake van een
Maar in het hoofd van Michel Nedelec
ging iets heel anders om Hij kon zijn
jeugd waar maken: zijn' loopbaan als
wielrenner aankondigen. Hij stapelde de
minutenwinst op als een boer zijn hooi-
kar. Zijn gangmaker fluisterde hem lieve
(Advertentie)
Schrijf ons opeen briefkaart in hoogstens IS woor
den Uw mening over deze Amerikaanse sigaret
MARVELS Pri [svraagcomité, Postbus 598/ ROTTERDAM
O Volledige inlichtingen bij Uw v/tnkelier O V j
woorden in. En het wedstrijdbord sprak
de waarheid. Op 100 km van de witte
streep had hij 6 minuten op Theo Nijs en
meer dan 8 op het peloton.
Ja eindelijk, het lanceerde een tegen
aanval. Jo de Roo ging, en met hem Jean
Stablinsky en Jojo Groussard. Was het
de moeite waard? Wim van Est, nog al
tijd bewonderenswaardig, moest de vlucht
van Theo Nijs dekken, en mocht niet
toestaan dat het groepje van Jo de Roo
zonder tegenstand oprukte. Willem trok
het peloton bij. Het spel viel stil en Mi
chel Nedelec profiteerde. Hij draaide de
vallei van Chevreuse binnen met een dik
ke 6 minuten voorsprong op Theo Nijs
en bijna tien minuten op de rest die zich
nog niet verslagen voelde, want de klei
ne Belg was op een grijpbare afstand en
Michel Nedelec had reeds zelfmoord ge
pleegd!
Zij die er zo over dachten zagen echter
de flinke, frivole jongeling niet. Hy
schoot door de vallei als een vuurpijl.
Omdat hy niets van zijn voorsprong prijs
wenste te geven reden zich achter hem
de renners stuk, die attaqueerden.
Jean Stablinsky, die zijn opmars dacht
te gaan doen op de helling van Dourdan.
Theo Nijs, die zich forceerde om de cou
reur van ploegleider Gaston Plaud (het
vorig jaar bracht.hij Tommy Simpson als
overwinnaar Parijs binnen) te naderen.
Jo de Roo, die met alle anderen voor de
tijdmuur streed die Nedelec zo hoog had
opgetrokken. Ook Wim van Est kon niet
meer. Hij blikte begerig naar de auto van
zijn soigneur, maar hij kroop verder.
JO DE ROO
...vierde...
Est finishte met minuten verschil. Ty
pisch; alleen Willem ontving een ovatie.
Iedereen feliciteerde hem omdat hij de
wedstrijd beëindigde. Een wedstrijd die
Michel Nedelec als de nieuwe wielerprins
tevoorschijn bracht en het afscheid le
verde van de oude held Willem.
PIET HACK
(Van onze sportcorrespondent)
Martin van Ginneken was in de ronde
van Woensdrecht „de" man; niet alleen
won hy met gemak de premie voor het
klassement van de meest eerstdoorko-
mende renner, maar ook in zijn scherpe
eindsprint wist hy zyn concurrent Jan
Pieterse voor te blyven.
Eerst was van Ginneken weg met de
Zeeuwse kampioen De Wilde (later
door pech uitgevallen) met Pieterse en
van Breugel op afstand.
Na de hergroepering trok hij weer
weg nu met Minneboo uit Heenvliet en
twee ronden later kregen ze gezelschap
van Piet Coremans uit Breda.
Jan Pieterse liet het in stukken ge
vallen peloton zijn achterwiel zien en
kwam na een formidabele rush 7 ron
den voor het einde bij de drie leiders.
De vijf achtervolgers, allen Zuidholland
se renners, jaagden tevergeefs om bij te
komen. De eindsprint werd op indruk
wekkende manier door van Ginneken
gewonnen.
Einduitslag 40 ronden, ca. 100 km: 1
M. van Ginneken, Schijf, in 2.44.20; 2.
Jan Pieterse, Oude Tonge; 3. G. Minne
boo, Heenvliet, 4. P. Coremans, Breda,
5. op 22 sec., P. Dorst, Rotterdam, 6. A.
van Breugel, Zwijndrecht, 7. N. Kloos
terman, Leiden, 8. F. Ouwerkerk, Rot
terdam, 9. W. Dorst, Rotterdam, 10. op
1 min. W. Heeren, St.-Willebrord, 11. C.
v. Dorst, Roosendaal, 12. J. van Geel,
Breda, 13. A. Oosthoek, Zuidland, 14.
P. Braspennincx, Rijsbergen en 15. P.
Pellenaars, Breda.
Bij de nieuwelingen ging aller aan
dacht uit naar de plaatselijke favoriet
René Pijnen, die in een prima conditie
'is.
Half koers had een 5-tal renners, Mol,
Huijsmans, Duijndam, Akkermans en
Smidt de leiding met 30 seconden voor
sprong op de grote groep.
Pijnen kreeg in deze groep te weinig
steun voor een demarrage en ging nood
gedwongen 4 ronden voor het einde al
leen op stap. Akkermans en Smidt kon
den het hoge tempo niet meer bijbenen
en werden door de jagende Pijnen inge
lopen. Het offensief van René was ech
ter te laat ingezet, want het leidende
trio kon hij niet meer te pakken krijgen.
Uitslag: 1. Leo Duyndam, Honselers-
dijk, 60 km in 1.40.40.
2. W. Huysmans, Achthuizen, 3. H.
Mol, Lewedorp, 4. René Pijnen, Woens
drecht, 5. A. Akkermans, Nieuw Vosse-
meer, 6 D. Smidt, Rotterdam, 7. W.
Evertse Zierikzee, 8. A. van Est,
Fijnaart, 9. H. Jansen, Amsterdam, 10.
C. Kroonen, Dordrecht. 11. C. Stultjens,
Oosterhout.
Het Nederlands kwartet, dat in de
eerste (halve) etappe van de wielerronde
van Oostenryk de eerste drie plaatsen
bezette, door respectievelijk Eef Dolman
(Rotterdam), Jos van der Vleuten
(Mierlo Hout) en Nico Lute ('s-Graven-
land), heeft zich in de tweede rit met
meer bescheiden plaatsen tevreden moe
ten stellen.
In deze tweede etappe, die over een
bergachtig parcours over 170 kilometer
van Hartberg naar St.-Poelten voerde,
werd Henk de Jong (St.-Willibrord)
onze beste vertegenwoordiger. Hij werd
zevende met een achterstand* van ruim
acht minuten op de winnaar, de Lukem-
bruger John Schleck. Dolman moest
zijn leiderstrui afstaan aan Schleck, aan
gezien hij op ruim tien minuten als zes
tiende binnenkwam. In de algemene
rangschikking van de Ronde van Oos
tenrijk, die vorig jaar op briljante wijze
werd gewonnen door Jan Pieterse, is
Dolmann u vijfde. De Jong zevende.
Deuitslag van de tweede etappe luidt:
1. Schleck (Lux.) 4.18.4 2. Muller
(Oost.) 4.18.45 3. Scibiorek (Polen)
4.21.58 4. Damm (Oost.) 4.22.01 7.
De Jong 4.26.23 12. Van der Vleuten
8.38 16 Dolman 4.28.38 16. Dolman
4.28.38 18.' Lute z.t.
Het algemeen klassement ziet er nu als
volgt uit 1 Schleck 7.16.45 5 Dolman
op 7.59 7. £>e Jong op 9.09 9.' Van der
Vleuten op 10.36 10. Lute op 11.08.
Luxemburg is leider in het ploegen-
klassement in 23.05.47. Nederland is op
8.41 tweede.
(Advertentie)
Voor betere sportprestaties
Dextrose tabl.
Importeur ELMA Breda, Tel. 46650
De droge demarrage van Michel Nede
lec was toch gepaard gegaan met ver
borgen vuur. Honderdduizenden Parijze-
naars applaudisseerden voor het lachende
wonder dat voor de eerste keer na viif
jaar een Franse zege in de derby verze
kerde. De kloof bleef even breed. In de
pauze van een voetbalwedstrijd schoot
Nedelec de wielerbaan op. De ontvangst
was grandioos, maar de show moest ver
der gaan. Na een korte huldiging van
de winnaar speelden Racing Club de Pa
ris en Nice hun slechte wedstrijd verder.
Terwijl de 30.000 aanwezigen naar de
voetballers keken kwamen de coureurs,
die ruim 14 uur op de fiets zaten, binnen.'
Zij werden nauwelijks bekeken. Zij re
den eenzaam en zonder gangmaker om
het ovaal. Om het publiek niet te storen
werden brommers voor de ingang tegen
gehouden, waardoor ook de sprint om de
snelste tijd in de laatste ronde een farce
werd.
Na Michel Nedelec was er Jean Sta
blinsky, en samen arriveerden Theo Nijs
en Jo de Roo. De Belg sloeg de Zeeuw
met enkele banddikten. Camille le Menn,
Eduard Delberghe, Jean Graczyck. Vic
tor van Schil, Jojo Groussard en Wim van
De volledige uitslag van Bordeaux
Parijs luidt:
1. Michel Nedelec (Fr.) de 557 km in
14.28.46.6 uur: 2. Jean Stablinsky (Fr.)
14.36.25: 3. Theo Nijs (België) 14.40.29;
4. Jo de Roo (Nederland) zelfde tijd;
5. Camille Le Menn (Fr:) 14.45.57; 6.
Edouard Delberg'he (Fr.) 14.47.7; 7 Jean
Graczyk (Fr.) 14.49.39; 8. Vic van' Schil
(België) 14.51.58; 9. Joseph Groussard
(Fr.) 14.54.00: 10. Wim van Est (Neder
land) 14.59.45.
Vijf renners gaven de strijd op: Joseph
Velly (Fr.); Emile Daems (België); Bar
ry Hoban (G.-B.); Norbert Kerkhove
(België) en Bas Maliepaard (Nederland).
Winnaar Nedelec is van deze B.P.
maar liefst f 7.200.— rijker geworden.
Stablinsky verdiende f 3.600,— Nijs
fl.800,De Roo f 1.050,— en Van Est
f 150,—.
(Van onze sportredactie)
Een vreemde eend in de Brabants-
Zeeuwse bijt, heeft tijdens de wie
lerkampioenschappen te Kapelle,
de show gestolen. Want op het mo
ment dat 'n kopgroep met kracht
patsers, waaronder twee Zeeuwen,
ver voor de grote groep uittrapte,
begon Jan Pieterse aan een in
drukwekkende solo. Gelijk een
locomotief denderde Oude Tonge's
trots (als lid van WW gerechtigd
mee te dingen naar het Brabants
kampioenschap) over het vier ki
lometer lange parcours. Hij moest
en zou. Zijn rush naar die leiders
slaagde indtrdaad en met dat wa
penfeit kwam meteen vast te
staan dat de rest bijzonder attent
diende te zijn wilde de eindtriomf
in „eigen huis" blijven. Maar niets
of niemand kon in de slotfase Jan
Pieterse, d'Olympia Toer kilome
ters nog in de forse benen, hou
den. Niemand. Intussen hadden
Dies Kosten en Wim de Wilde het
zo afschuwelijk druk gekregen
met elkaar beloeren, dat zij be
hoorlijk afgezakt waren en met
een slakkegangetje naar de finish
sukkelden. Daar moest lange Dies
buigen voor zijn grootste rivaal,
en zo eiste Wim de Wilde de
Zeeuwse titel voor zich op.
Gelukkig dat de slotfase van deze titel
strijden zo enerverend verliep; tevoren
hebben we heel wat teleurstellingen
moeten slikken. Het is duidelijk geble
ken dat men, voorlopig althans, geen
kampioenswedstrijden als deze in Zee
land meer moet organiseren. Slechts
negenenzestig coureurs hadden het de
moeite waard gevonden naar Kapelle te
trekken, de overigen (waaronder ver
schillende cracks) gaven blijkbaar bitter
weinig om zo'n reis. Bovendien kon men
de publieke belangstelling (redelijk,
maar in verhouding met Brabant toch
beneden de maat) evenmin daverend
noemen. Jammer voor het plaatselijke
wielercomité dat veel eer inlegde met
de voortreffelijke organisatie, jammer
ook voor degenen die een krachtmeting
wilden zien tussen Brabants en Zeelands
beste amateurs.
lometer al de benen te nemen. Ze kregen
na één minuut opliep. Harrie Degens,
Jan Moerdijk, Dies Kosten, Rinus Hoo-
gerland (als Zeeuwse troeven), Karei
Leyten, Ad van Kemenade, Theo Brus,
Cor Steenbakkers, Cees Dekkers en Rini
van Boxtel dreigden een beslissende slag
geslagen te rebben. Tot.Rinus van
Ginneken in eigen persoon overging tot
acties. Met Adri van Tilburg aan zijn
wiel, later gevolgd door o.a. Wim de
Wilde, Cees Brugel Siem Aarts, Frans
Broeren en Leo Jansen, ging hij op
jacht. Na veertien ronden kon de kop
groep gepakt worden. Achterin, waar Ko
Tolhoek en Pierre Pellenaars van zich
deden spreken, zat men niet stil en ont
stond een enorme strijd om de leiders
in te halen. Er vielen slachtoffers. Mem
sen die tengevolge van pech uit het veld
gingen, anderen die moeite hadden met
het tempo. Op deze manier verdwenen
hee wat bekende namen: Piet Coore-
mans, Mart van Ginneken, Gerard Deij-
kers, Jan de Koning, Piet Snoeys, Walter
Heeren, Jan Grim, Wim van Opstal en
Jacques van der Kloot. Degenen die zo
fel gestreden hadden voor hereniging
kregen succes. Langzaam zakte de voor
sprong van de kopmannen en ongeveer
half course zaten alls kanshebbers weer
gezellig naast elkaar. Niet voor lang, o
neen. Dies Kosten, gebrand op een twee
de titel (bovendien in eigen plaats), ging
aan de haal, maar veel lol mocht hij er
niet van beleven, ofschoon zijn daad de
beslissende fase betekende. Dies kreeg
namelijk gezelschap van Wim de Wilde
die hem geen moment uit het oog ver
loor. Cees Brugel, Pierre Pellenaars en
Jan van Geel waren de andere vluchte
lingen. Het peloton reageerde bij vla
gen. Eerst overbrugden Ad van Keme
nade en Adri van Tilburg het gat, daar
na waagden Karei Leyten en Piet Bras-
penninx de sprong en tenslotte volgde
een groep onder leiding van Jan Pieter
se,, met o.a. Po Tolhoek, Rinus Hooger-
land, Frans Broeren en Jan de Caluwé.
Opnieuw vielen er klappen. Opnieuw gaf
Dies Kosten het sein tot de aanval, op
nieuw draafde Wim de Wilde mee. Hij
week geen centimeter van Dies Kosten.
In gezelschap van Ad van Kemenade,
die het best naar zijn zin had als enige
Brabander, liep het duo steeds verder
weg. Niet ver genoeg om Pierre Pelle
naars op afstand te houden, om Cees
Brugel achter zich te laten, om te ver
hinderen dat Karei Leyten en Piet Bras-
penninx bijkwamen en om Jan Pieterse,
die op indrukwekkende wijze alleen de
achterstand goedmaakte, af te schrik
ken. Weer begonnen de schermutselin
gen, nu ingeluid door Karei Leyten die
zich al herhaaldelijk voorin had laten
Adri van TilburgCees Brugel en
uiterst links Dies Kosten tijdens
de kampioenschappen te Kapelle.
zien. Adri van Tilburg en Ad van Keme
nade sprongen mee, Cees Brugel, Jan
Pieterse en Pierre Pellenaars volgden.
De Zeeuwen, bang om elkaar te laten
gaan, misten de slag en werden op rui
me afstand gefietst. In de sprint konden
alle Brabantse krachten niet op tegen
het geweld dat Jan Pieterse ontketende
en even later diende Dies Kosten zyn
meerdere te erkennen in Wim de Wilde.
Even nog was er onzekerheid omtrent
die „eerste Zeeuw", want er zou iets
onregelmatigs hebben plaatsgehad. De
jury bleef echter bij Wim de Wilde.
1 Jan Pieterse (Oude Tonge) 160
km in 3.48.10, 2 Adri van Tilburg (Bre
da), 3 Ad van Kemenade (Eindhoven),
4 Cees Brugel (Zevenbergen), 5 Karei
Leyten (Breda), 6 Pierre Pellenaars
(Breda), 7 Wim de Wilde (Oudelande),
8 Dies Kosten (Kapelle), 9 Jan van Geel
(Breda), 10 Piet Braspenninx (Rijsber
gen), 11 Nico Walravens (Den Bosch), 12
Ko Tolhoek (Yerseke), 13 Siem Aarts
(Bavel), 14 Rini v. Boxtel (St.-Michiels
gestel), 15 Fried Liebrechts (Vlijmen),
16 Tony Barten (Zevenbergen), 17 Frans
Broeren (Sprundel), 18 Piet Konings
(Asten), 19 Gerrit van Hemert (Hank),
20 Henk van Zandvoort (Den Bosch).
Dit weekeinde zijn alle provin
ciale kampioenschappen verreden.
In Kapelle wonnen Jan Pieterse
en Wim de Wilde respectievelijk
de Brabantse en Zeeuwse titel (zie
elders op deze pagina), in Gelder
land bleek Heusinkveld de rapste;
Henk Nieuwkoop is de nieuwe
Overijselse kampioen, Rinus Paul
triomfeerde in Zuid Holland, Wim
Emo ging als eerste over de streep
in Utrecht, Cor Schuuring toonde
zich de sterkste van Noord Hol
land en de noordelijke titels kwa
men terecht bij Henk Benjamins
(Drente), Piet Schreur (Fries
land) en Goos Scheuneman (Gro
ningen). Jan Teeuwes tenslotte
werd Limburgs kampioen.
De strijd, die al in de eerste ronde
begon, vergoedde echter veel. Van be
gin tot einde is er hard geknokt voor
palm en beker die uitgereikt zouden wor
den door Jef van de Vijver. Tien kerels
hadden de euvele moed om na vyf ki-
