eke
Twee fraaie doelpunten
van midvoor Mazzola
Cor Schuuring wint
zware Olympia Toer
ZEGE VAN DE JEUGD
Schutters strijden voor
het kampioenschap
!N
NN
AAN
[ONNEN
aa
Spaanse tranen j Cor Schuuring: j Ook een cup
j in Wenen eindzege voor Russen?
Peter niet
in Tour?
Jos van de Vleuten ontgaat'
zege in laatste meters
Rusland nu in
halve finale
landenbeker
ieding
J kwaliteit voor
If rokken.
I- rose - wit -
lidelburg:
;waikr
ndaag
orgen
Peter Post niet
in de TOUR
mmsmm
Giro-etappe voor
Walter Bouquet
Bij „Sint-Joris" in Gilze
SEIN
FEIT
WATERSTANDEN
il
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 28 MEI 1964
li
dag 30 mei
liieter 8.90.
3.50
IOSTERHOUT
i R
lis dan een moderne,
piiseerde en arbeids-
nestery geworden. In
drijf, waarmee een
ormalige oesterkwe-
len, zag de heer Bol
[vlakte van het bedrijf
|e meter, terwijl de
gebouwen nog vol-
I oelaat voor eventuele
In voer en drinken ge-
lutomatisch en ook de
stallen wordt automa
te muren hebben een
Iwaarde. Dat houdt in,
■lijk van de weersom-
Jiten, er in de stallen
■nperatuur blijft heer-
■de verwarming in ge-
■?rwarming zal een ca-
1 van 180.000kcal per
1 stal afzonderlijk. Het
J jaar. zo heeft de heer
ld. zal ongeveer 600.000
zijn en het bedrijf zal
Ier water per dag no-
lts zal de ventilatie on-
T3 lucht per uur ver-
Ërkzaamheden worden
pdig kan de kuiken-
draaien.
pdelburg. „Wij hebben
ede meegemaakt, doch
I door vernieuwing van
e kinderbescherming
geven, aangepast aan
kerden in het bestuur
IS. C. de Casembroot,
Ider Peijl, de heren J.
|K. H. Dieleman, Mr. J.
fem, mr. H. Rijpstra en
I Ds. Alblas van Scher-
■id van het bestuur be-
vaarding van een be-
mte Hardinxveld.
re werd voorgedragen
imits van St. Annaland.
g uitgebreid in op de
an de nieuwbouwplan-
ging.
het Jongenshuis „Het
ïwbouwwijk van Mid-
1. Nu reeds is een aan-
de bouw van 5 pavil-
argingspaviljoen op het
ersesingel. In een ge-
Nieuwstraat - Bierkaai,
entenzorg valt, zal bin-
nge tijd het bestuurs-
vereniging worden ge
leed de voorzitter de
deling van het feit, dat
van de vereniging op
telande en Biggekerke
n en reeds tot volle te-
wee tehuizen was ge
el. de Vereniging Kin
voor 29 jaar aan te
?emene stemmen goed-
wcrd besloten met een
nieuwbouw aan de
ieuwe bestuurscentrum
inderhuis „Welgelegen"
het kampeerhuis „Zon-
ande.
29 mei is het boog-
ert om 4.48 en 17.01
08 en 16.23 uur: Vlis-
.52 uur; Wemeldinge
De overwinnaars, 14 j.
lustige weduwe
e overwinnaars, 14 j
>e vogels, 18 j.
INTERNAZIONALE MILAAN WINT
EUROPACUP NA 3-1 ZEGE OP REAL
I'eter Post, die tijdens een wedstrijd
in het Belgische Hechtelcn zo ernstig
kwam te vallen, dat hij in het ziekenhuis
van Heusden moest worden opgeno
men, zal maandag 1 juni uit dat zie.
kenh'uis worden ontslagen.
Hij zal in Amsterdam een speciale
behandeling krijgen van zijn soigneur
Piet Liebrechts. Gebleken is, dat Post
behalve een hersenschudding ook een
ernstige knieblessure heeft opgelopen.
1 Men vreest, dat dit hem zal verhinde-
scn als lid van de Flandria-ploeg deel
te nemen aan de Tour de France.
(Van onze speciale verslaggever)
Om enkele minuten voor half tien liepen woensdagavond elf dolgelukkige Italianen een
ereronde op een Weens voetbalveld. Zij hadden met 3-1 gezegevierd over Real Madrid en dit
na een goede, ntaar toch ook weer geen geweldige eerste helft en na een boeiende, mee
slepende en een zeldzame hoogte bereikende tweede helft. De gelukkige Italianen waren de
sterksten geweest. Zij hadden de gemiddeld oudere Madrilenen verslagen met cijfers, die een
goede weerspiegeling waren van de prestaties van de beide clubs. Vlak voor de rust schoot
scherpschutter Mazzola van verre afstand raak. In de zestiende minuut van de tweede helft be
nutte Milano een kans. Zijn schot liet doelman Vincente door. Real was de wanhoop nabij,
maar een prachtig offensief vond met een doelpunt van Felo in de 25e minuut een reële be
kroning. De genadeslag voor de Spanjaarden kwam na precies een half uur. Een fout in de
verdediging werd door Mazzola onbarmhartig afgestraft. Nu kon Inter weinig meer gebeuren.
Er geschiedde dan ook niets meer. Na AC Milaan veroverde een andere Milanese ploeg
de begeerde trofeeInternazionale Milaan.
De sfeer, de stemming, voorafgaande
aan elke finale om de Europacup, was
er ook te Wenen. Reeds een uur voor
de aanvang van de wedstrijd was het
riante Praterstadion volgelopen. Met een
vertraging van enkele minuten begon de
wedstrijd, die in de eerste helft zeer
wéinig hoogtepunten zou brengen en dit
in tegenstelling met de verwachtingen.
Na enkele minuten was het reeds duide
lijk. dat hier twee ploegen tegenover el
kaar stonden, die het accent zouden leg
gen op de verdediging. Het speltype van
Inter was toch iets anders dan dat van
Real Madrid. De Italianen, geschoold door
de beroemde en tevens beruchte trainer
Helenio Herrera, geloofde^ Real te kun
nen slaan door het uitw-len van vrij
lange passes, die afmattend moesten wer
ken op de reeds wat oudere Spanjaarden.
In eerste instantie boekten de Milanezen
daarmee geen resultaat, want in de ver
dediging van Madrid klopten de zaken
zeer behoorlijk. Na vier minuten moest
Real toch even aan de noodrem trekken,
want Mazzola, die kort voor de rust het
eerste doelpunt zou maken, dreigde door
te breken. Corso, de linksbuiten, die ove
rigens slechts zelden op zijn vleugel was
te vinden, plaatste zich achter de bal om
de vrije trap te nemen. Met heel veel
moeite wist de bekwame keeper Vincente
de bal tot corner te verwerken. De hoek
schop bracht nieuw gevaar, want een heel
link hakje van Mazzola verplichtte Vin
cente opnieuw in te grijpen. Nauwelijks
hadden de Spanjaarden deze twee momen
ten overleefd of Amancio verscheen met
de bal aan zijn voet in het centrum. Hij
loste van een iets te verre afstand een
schot dat naast ging. De Italianen en
dit was onmiskenbaar, domineerden, want
in de zesde minuut moest Santamaria
al zijn lichaamsgewicht (en dat is heel
wat) in de strijd werpen om Milano,
weer een ander kwikzilverig jongetje,
ongeoorloofd te stoppen. De vrije trap
leverde niets op, ofschoon zij wederom
door Corso werd genomen. Nadat Tacnin,
die ook al in de voorhoede verscheen, op
zijn beurt een schot had afgevuurd, kon
Real zich eindelijk wat ontworstelen aan
de druk, waaronder het had geleefd.
Om de slachtoffers van de voetbalramp
in Lima te herdenken werd een halve
minuut stilte gehouden. Het was juist
op een moment, dat Real een vrije trap
mocht nemen. Puskas zette zich achter
de bal, maar succes bracht zijn trap niet.
De Spanjaarden werden te sterk
bewaakt. Zij hadden allemaal een
persoonlijke Italiaanse verdediger
bij zich en konden geen seconde
gevaarlijk worden. Zij kregen niet
de gelegenheid een bal vrij voor
hun voeten te leggen en een schot
te lossen, dat doelman Sarti pro
blemen zou kunnen opleveren.
Eerste goal
Inter trok weer in de aanval na de
ampele Spaanse pogingen en kort op
elkaar kwamen er kansen voor Milano en
Jair: kansen, die echter niet goed genoeg
waren om de Spaanse defensie te klop
pen. Terwijl de wedstrijd een min of
Linksbuiten Mario Corso
geniale passes...
Het Real-doelpunt is er. Felo (8)
ligt op de grond. Gento (11) juicht.
Sarti (1) is verslagen.
meer gezapig karakter kreeg en iedereen
zich feitelijk verzoende met een dubbel-
blanke stand bij het afsluiten van de
eerste helft, gebeurde plotseling toch het
onverwachte. Corso, die reeds menige
aanval knap had opgebouwd, pikte op
het middenveld de bal op, die hij naar
Mazzola plaatste. Deze stond op nog min
stens twintig meter afstand van het doel.
Geen enkele Madrileen dacht er aan, dat
de midvoor zou schieten.
Maar Mazzola zag 'n klein gat. Hij kogelde
de bal in de richting van Vincente, die
volkomen was verrast en feitelijk geen
hand uitstak naar het leder. De wed
strijd was tweeënveertig minuten oud en
op een vrij onverwachte wijze had Inter
nazionale de leiding genomen.
Was het verdiend? Er viel over te dis
cussiëren. De Spaanse aanvallen, ofschoon
minder veelvuldig, waren zeker zo ge
vaarlijk geweest. Het grote wapen, waar
over de Italianen beschikten, was echter
de snelheid: een snelheid, die de vijfvou
dige bekerwinnaars niet konden opbrengen
en dit zou van een beslissende betekenis
kunnen blijken.
Wat kon Real Madrid anders doen dan
bij de aanvang van de tweede helft on
middellijk in het offensief gaan? De
Spanjaarden probeerden het en zij had
den bepaald pech, toen in de tweede mi
nuut de bal tegen een paal terecht kwam
en een schitterende kans om toch aan de
gelijkmaker te komen verloren ging.
Nu waren het de Milanezen, die tel
kens enkele meters buiten het strafschop
gebied vrije trappen veroorzaakten. Een
daarvan trachtte Puskas te benutten. Met
een fantastische reflex wist doelman Sarti
de bal echter tot corner te verwerken.
Het gevaar was nog niet geweken, maar
Gento liep zich op de linkervleugel vast
en verloor de bal.
En eindelijk kwam „Jaguar'' Jair weer
eens aan de bal. Hij sprintte op de rech
tervleugel maar de minder snel geachte
Spanjaarden verhoogden 't tempo, had
den de kracht om terug te slaan en nau
welijks was de bal van de voet van Jair
gekomen of Real viel weer aan. Wat een
moed, wat een dapperheid. En hoe ge
heel anders was nu de sfeer in vergelij
king met de eerste helft.
Een fantastisch vluchtschot van Puskas
greep Sarti ergens onder de lat vandaan.
Inter hield het hoofd koel, probeerde op
zijn beurt de weg terug naar het Real-
doel te vinden, maar de energieke man
nen in het wit, die plotseling de sympa
thie van het publiek hadden gewonnen,
namen het spel telkens over en vielen
zelf aan met een onblusbare energie.
Was het een wonder, dat de Italianen
weer terug moesten en dat Amancio in
een volle ren werd genomen? Wat het
een wonder, dat Muller, de grote spel-
opbouwer nog eens wat extra bewaking
kreeg? Ondanks dat zag hij kans de bai
voor de voeten van Di Stefano te brengen
en deze serveerde Gento een kleine kans,
die de linksbuiten niet kon benutten,
want hij trapte naast.
Tweede goal
En temidden van dit onbedaarlijke
Real-offensief gebeurde het dan toch. Een
vrij simpele en ongevaarlijk lijkende Ita
liaanse aanval, bracht de bal voor de
voeten van Milano, die op doel vuurde
en waarachtig, de schuiver ver
dween via het lichaam van Vincente tegen
het net. Het was 2-0. De kapitale fout
van de Madrileense doelman, kostte Real
vermoedelijk de Cup, want zou de ploeg
nu nog in staat zijn de uitstekende Ita
liaanse verdediging te omspelen?
Zeker, die verdediging bleef hard spe
len. Als er een vrije trap mocht worden
genomen kwam Real daarvoor in aan
merking. maar wat is het nut vani
een vrije trap, die een weer opgestelde
en scherp dekkende verdediging tegenover
zich vindt? Het was voor Di Stefano, Pus
kas, Gento. Felo en Amancio om wanho
pig te worden. De oude Alfredo gebaarde
nog sneller te spelen, nog meer energie
in de strijd te werpen. Maar kon dit wel?
Gaven zijn makkers zich niet geheel?
Stonden zij niet tegenover een levende
muur, die Fachetti, Burmich, Guarneri,
Picchi en Masiero heette? Zo was het.
De Inter-verdediging gaf geen centimeter
toe, niet? prijs. Maar toch
Tegenpunt
Bij een schermutseling voor het
heiligdom van de Italianen pikte
de handige Felo de bal op en tikte
hij de bal achter de verbouwe
reerde Sarti. Er waren 25 minuten
gespeeld en de stand was nu 2-1.
Het kon nog.
Er was dus toch wel een opening te
vinden in die knappe defensie? Zou
Real dan toch nog de wonderlijke kracht
bezitten, waarmee het enkele jaren ge
leden elke andere Europese club knock
out sloeg?
Neen, dit Milaan was toch wel uitge
kookt. De spelers gaven de moed niet op
en een fout van Isidoro zou Real nood
lottig worden. Mazzola, de scherpschut
ter, kon doorbreken en via de binnen
kant van de paal schoot hij de bal langs
Vincente. Dit was onaannemelijk, maar
het scorebord wees 3-1.
Real, dat op dit moment waarachtig
kon begrijpen, dat de verovering van
een nieuwe cup slechts een droom kon
zijn, gaf het toch niet op. Het wenste
zich niet over te geven en vooral Mul
ler en Amancio onderscheidden zich. Zij
strooiden verwarring in de Italiaanse
gelederen en maakten de supporters on
danks de veilige voorsprong toch nog ze
nuwachtig. De supporters maakten zich
zorgen voor niets, want wat hadden de
Italianen nog meer te doen dan hun
voorsprong te verdedigen. Zij haalden
enkele mannetjes terug in de verdedi
ging en pasten zo mogelijk nog een
scherpere mandekking toe.
Real speelde een verloren wedstrijd,
ofschoon het bleef aanhouden, bleef aan
dringen. De strijd was een beetje onge
lijk. De objectieve toeschouwer moest
toegeven, dat Internazionale toch wel
beter was geweest. De doelpunten gaven
het verschil vrij zuiver weer.
Het bewijs is geleverd. Real Ma
drid beschikt nog steeds over een
uitstekend voetballende, soms zelfs
briljante ploeg. Maar dit team, dat
zulke grote triomfen vierde, is toch
te oud geworden om de nieuwe
elite van het Europese voetbal,
schuil gaand in Italië, te verslaan.
Heel langzaam werd woensdag
avond in het Praterstadion van
Wenen duidelijkdat het jeugdiger
Internazionale de cup zou winnen.
De uitgeslapen Helenio Herrera
had blijkbaar begrepen, dat de
enige methodeom de Spanjaarden
te slaan was...'snelheid. Het afmat
ten van de tegenstander. Daarom
dicteerde hij zijn mannen lange
passes weg te geven: elkaar met
verre trappen te bereiken. Die
verre trappen kwamen in de meeste
gevallen zeer secuur terecht. De
Spanjaarden werden dtor deze tac
tiek gedwongen te lopen en nog
eens te lopen. Zij konden door die
verre trappen ook geen vat krij
gen op het middenveld. De afmat
tingstactiek scheen in de eerste
helft geen bekroning te krijgen,
maar plotseling viel toch dat doel
punt van Mazzola, een schitterende
goal, die feitelijk een eerste gena
deslag voor de Spanjaarden was.
Want hoe zouden zij er ooit in
slagen terug te komen, de stand
weer gelijk te brengen. De Italia
nen hadden de beschikking over
een defensie, die slechts een grote
zorg had: te voorkomendat Pus
kas zijn gevreesde linkervoet zou
kunnen gebruiken. Het gevaar Pus
kas werd uitgeschakeld, afdoende.
Het gevaar Di Stefano was feitelijk
niet bestaande. Daarom lag ook
Gento min of meer lam. Hij kon
geen rushes van enig formaat
ondernemen, omdat hij onvoldoende
steun ondervond. De beste Madri
lenen stonden op de rechtervleugel
Felo en Amancio. Met. enkele frap
pante 1-21-2 aanvallen maakten
zij het de Italianen lastig, maar
zij kwamen er niet door.
Het tweede doelpunt, dat keeper
Vincente had kunnen voorkomen,
bracht de Italianen met een hand
aan de beker. Dat zou Real nooit
meer halen. Maar plotseling draai
de die Spaanse ploeg weer. Plot
seling lag er naast venijnigheid
ook snelheid in de aanvallen. En
de Italianen kregen het kwaad,
bar kwaad. Het doelpunt van Felo,
overigens geen mooie goal, vormde
een beloning voor het Spaanse spel,
dat in deze fase opnieuw tot grote
hoogte groeide.
Terwijl iedereen zich gereed maak
te voor een ongekend boeiend slot,
MAZZOLA
...gouden goals...
was Mazzola er weer door. Hij
scoorde en dat betekende het lo
gische einde van een match, die
met over het algemeen sportieve
middelen werd gestreden. De
sterkste had gezegevierd. In een
gebaar van Puskas na afloop van
de wedstrijd lag iets van het hope
loze voor Real verborgen. Het zal
spelers, die zich wereldfaam ver
wierven moeten gaan vervangen
wil het een nieuwe cup veroveren.
De jeugd dreef de ouderdom in
een hoek. Onder de sterrenhemel
van Wenen schitterden de namen
van nieuwe grootheden: Mazzola,
Jair en vooral ook Corso, de alom
tegenwoordige Corso, die in de
armen van de president van Inter
nazionale viel en gelukkig was om
het resultaat. Na AC Milaan had
Inter immers de beker. Wat kon
de ploeg van Herrera zich nog
meer wensen?
Het aantal deelnemers aan de sport
toto bedroeg 330.283. Zij legden een to
taalbedrag van 330.283 in. Voor de eer
ste prijs kwam 72.984 beschikbaar,
waarvoor zich 12 deelnemers meldden
(een met 2 juiste kolommen). De win
naars van de eerste prijs toucheerden elk
bruto 5614,20. Voor de tweede prijs,
groot 48.656, werd de spoeling dun. Niet
minder dan 279 gegadigden hadden
slechts een fout in hun kolom en ont
vingen ieder 170.
De Belg Walter Bouquet heeft woens
dag voor de eerste Belgische ctappezege
in de ronde van Italië gezorgd. De Frans
man Anquetil behoudt de leiding In de
algemene rangschikking.
De uitslag luidt: 1. Bouquet (B) 7.51.17.
2. Bitossi (It) op 11 s., 3 Mugnaini (It)
op 23 s.. 4 Zilioli (It) op 24 s., 5 Ever-
aert (Fr> op 30 s., 6 Ronchini (It) op 33 s.,
7 Anquetil (Fr) op 33 s., 8. Carlesi (It.)
op 39 s.
De Amerikaanse vroegere wereldkam
pioen boksen zwaargewicht, Floyd Pat
terson. is uit New York vertrokken naar
Zweden, waar hij op 5 juli zijn „er op of
er onder" ontmoeting met Eddie Machen
zal hebben.
(Van onze sportredactie)
Zaterdag en zeker zondag belooft het
een grote drukte te worden onder de
bomen van'de schuttersvereniging *„St.-
Joris" aan de Alphenseweg te Gilze. De
succesvolle Gilzer scherpschutters ont
vangen er namelijk zo'n tweehonderd
vijftig broeders in de kunst uit Brabant,
Zeeland, en Limburg. Zij komen er strij
den om de nationale kampioenschappen
„vrije hand".
De eer van de organisatie valt „St.-
Joris" ten deel omdat de vereni
ging er vorig jaar in slaagde kampioen
te worden op dit onderdeel Dat gebeur
de nogal dichtbij bij de schutters van
..Prins Hendrik" aan de Vijf Eiken te
Rijen.
Daarmee was het succes nog niet op
want op 27 en 28 juni is „St.-Joris"
wederom gastheer voor de nationale
kampioenschappen „opgelegd", welke ti-
door de Gilzer schutters vorig jaar te
tel Habst werd behaald. Een ongekend
groot succes dus.
Overigens nog niet eens de eerste
keer want twee jaar geleden organi
seerde St.-Joris het kampioenschap op
gelegd, dat op eigen terrein jammerlijk
weer moest worden afgestaan aan
Habst, waarna het vorig jaar een
„poets wederpoets" wei*d.
De sport met deze geweren wordt
voornamelijk in het zuiden beoefend.
Dan valt voorts nog de scheiding te
trekken ofschoon Gilze zelf er een
uitzondering op maakte dat de vrije
hand in deze contreien het meest be
dreven onderdeel is terwijl Limburg en
het gebied van de Meierij meer ge
specialiseerd zijn in het opgelegd schie
ten.
Zaterdag is het meer vrij schieten,
overigens voor een keur van prijzen.
Zondag volgt dan het korpsschieten.
Ruim vijftig korpsen worden verwacht.
Een vereniging kan rustig deelnemen
met drie of vier viertallen (korpsen).
Ieder korps vier maal drie schot. De
korpsen „zonder nieten" in de voorron
den komen in de finale. Voorts is het
goed gebruik dat de koningsschutter* on
derling strijden om het koningskruis.
Tenslotte kunnen degenen die vier maal
drie schot raak schieten deelnemen aan
de strijd om het persoonlijk kampioen
schap.
Een persoonlijke kampioen heeft „St.-
Joris" nog nooit gehad en er wordt
uiteraard nu eens hard aan gewerkt
om het zover te krijgen. Ook zal de ver
eniging zijn uiterste best doen om de na
tionale titels te prolongeren.
Rusland heeft zich geplaatst voor de
halve finales van het Europabekertoer
nooi voor nationale elftallen.
De Russen versloegen woensdag hun
tegenstander in de kwartfinales, Zweden,
met 3-1. De eerste ontmoeting, twee we
ken geleden in Stockholm, had een 1-1
gelijkspel opgeleverd. In de halve finales
komt Rusland tegen Denemarken uit. De
andere halve finale gaat tussen Honga
rije en Spanje.
De wedstrijd in Moskou ,in het Le-
ninstadion gespeeld, trok 100.000 toe
schouwers. De ruststand was 1-0 in Rus
sisch voordeel.
(Van onze sportredactie)
Arme Jos van de Vleuten. Hij was, en met hem de hele volgers
karavaan, zo zeker geweest van de eindoverwinning in Olympia's
Toer. Zijn naam zou in het grote hoek van de Amsterdamse wieler
club komen. Dat kon niet anders. Hij, Jos van de Vleuten, had
bliksemsgoed in de gaten gehad wanneer de slag viel. Cor Schuuring
niet. Die bevond zich, met de loodzware oranjetrui, in het peloton.
Op indrukwekkende w(jze voerde de Mierlohoutse Jos de koplopers
naar Amsterdam. Keer op keer sleurde hij aan hun tempo. Beulend,
afmattend. Het lukte. Juichend nam hij onderweg de mededeling
in ontvangst dat grote Cor op twee en een halve minuut zat. De
eerste plaats kon hem niet meer ontgaan. De eerste plaats ontging
hem wel.
Want in de laatste kilometers maakte
de grote groep bijzonder veel van de
achterstand goed. Nog geen paniek, want
Jos van de Vleuten zou aan een derde
plaats (door bonificatie) gemoeg hebben.
Ook dat mocht niet zo zijn. Als vierde
bolde hij over de meet. 9 seconden, een
plaats in de dagrit, hadden hem van de
overwinning afgehouden. Hoe triest. En
terwijl Harry Stevens gehuldigd werd als
winnaar van de laatste etappe zocht Jos
van de Vleuten troost aan de brede
schouders van Piet Liebrechts, Diep on
gelukkig, maar allerminst geëmotioneerd.
Vrij sprak hij over „pech gehad" en „de
volgende keer beter".
Miaar zijn anders zo vrolijk twinkelende
ogen schoten vol tranen, toen Cor Schuu
ring in eigen stad het podium beklom
voor de grote hulde, die duizenden Am
sterdammers hem in de Eerste van Swin
denstraat bereidden. Zijn inspanningen
van de laatste dagen, de overbluffende
tactiek, hadden niet opgebracht, wat er
van verwacht wérd. Ploegleider Piet
Liebrechts had 's morgens aan de streep
gesteld, dat er maar eens goed op zijn
mannen (en wie kon dat anders zijn dan
Jos vasi de Vleuten) gelet moest worden.
Het klonk ongeloofwaardig. Zou Cor
Schuuring, geassisteerd door voortreffe
lijke knechten als Rudy Liebrechts, Rinus
Paul en Ad van Kemenade, zich laten
beetnemen? Kom nou. Nee. Cor Schuu
ring leidde vrij gemakkelijk om naar 'n to
tale triomf gedragen te worden. Hoe heel
anders pakte de zaak uit. Geen afwach
tende houdingen, niet dat zonder meer
overgeven aan prognoses. Nee, knokken
tot het bittere einde, tot zij erbij neer
vallen, dat zijn amateurs in Olympia's
Toer.
Ole Ritter, Vladimir Slovinski, en Willy
Vanneste gaven het sein tot de aanval.
Vooral de Deense coureur knalde erop los
dat het een lieve lust was. Trouwens, dat
heeft hij de hele toer gedaan. Daarom
kreeg hij de prestatieprijs over de ge
hele ronde. Ole, een groot man (bij de
wereldkampioenschappen in Salo finishte
hij tweede) joeg zijn medevluchtelingen
op en na een kilometer reeds kon een
voorsprong van een minuut genoteerd
worden. Cor Schuurings mannen reageer
den niet. Ze lieten Piet Cooremans, Henk
Cornelisse, Jan Doek, Niels Baunsoe,
Henk Hesen en Jef Tummers rustig op
zoek gaan naar de weglopers.
Het zou immers zo'n vaart niet lopen.
Dat bleek juist gezien, maar zonder hulp
van een gesloten overweg bij Ruurlo zou
den die grote jongens meer werk gehad
hebben met het pakken van de drie. Hun
snelheid lag tegen de 45. Vrij normaal,
omdat de zon hard scheen en het amper
waaide. Anders werd het na de troubles
bij de overweg. Er barstte een onweer
los om akelig van te worden en met grote
kracht sloegen geweldige regendruppels
op de rennerslijven. Een coureur liet zich
niet afschrikken: Jan Pieterse. Hij zag
zijn kans schoon en profiteerde van de
plotselinge consternatie. Met driftige
slagen verwijderde hij zich van het ge
zelschap en stoomde alleen verder.
Even dreigde deze poging te mislukken,
omdat Jan onderuit ging bij het nemen
van een scherpe bocht vlak na de brug
in Zutphen, maar hij stond rap overeind
en fietste onverstoorbaar door.
Niet wetend, dat achter zijn rug een fel
strijdend groepje onder aanvoering van
Piet Cooremans naderde. Eindelijk kon
men in de achtervolging dan ook een
onderdaan van Cor Schuuring zien zitten.
Naast Piet Cooremans trok opperknecht
Rudy Liebrechts aan het tempo en tegen
deze overmacht bleek Pieterse niet be
stand. Zuidhollandse Jan ging rechtop
zitten, nam een ferme slok uit de bidon
en zag plots het hele peloton neerdalen.
De grote groep had namelijk zin ge
kregen in jachten en jagen en zodoende
dobberde de hele meute broederlijk naast
elkaar. Evert Dolman, nog steeds een rit-
zege in het achterhoofd, ging toen maar
eens weg. Willy Vanneste volgde zijn
voorbeeld. En er was een nieuwe kop
groep. Ook die kwam aan zijn einde.
Daar zorgde Cor Schuuring wel voor.
Hoogst persoonlijk kwam hij naar voren
om de weggelopen broeders tot orde te
roepen. Henk de Jong, Jef Tummers,
Janus van de Breugel, Gerben Karstens,
Henk Cornelisse en Nico Lute met Bart
Zoet kon men aan zijn zijde vinden. Cor
Schuuring zat dus in de slag. Maar niet
voor lang. Want op het moment, dat een
groep van 30 aansluiting kreeg, demar
reerden er 10. Jean Bastin, Frans Evers,
Harry Stevens, Ole Ritter en Jos van de
Vleuten, om er maar een paar te noemen.
De aanwezigheid van laatstgenoemde
verbaasde iedereen hogelijk. Hoe kon
Schuuring een van de grootste concur
renten (Ole Ritter maakte bovendien ook
nog een beste kans) laten gaan.
Enfin, het feit lag er en Van de Vleuten
maakte heel wat werk van zijn zware
taak. Bijna helemaal alleen regelde hij
de snelheid en voerde daarmee de voor
sprong op. Iedereen rekende, iedereen-
cijferde. Cor Schuuring zou op de laatste
dag het tricot verspelen. Vast en zeker.
Achter in het peloton wachtte Schuuring
genadig af wat er ging gebeuren. Zijn
knechten, maanden de overigen tot grotere
activiteiten en het peloton knabbelde met
de kilometers wat van die verloren ruim
te terug. Bonificatie, dus een plaats onder
de eerste drie, kon Van de Vleuten nog
Cor Schuuring
...eindwinnnaar...
redden. Die positie echter eiste Jean
Bastin voor zich op. Jos van de Vleuten,
de 20-jarige dienstplichtig militiar uit
Mierlohout, was letterlijk en figuurlijk op
de strepen geklopt. Volgende keer beter.
De uitslag van de
laatste etappe luidt
1 Stevens, 4.50.56 met
bon. 4.49.56; 2 De Ja
ger, z.t. met bon.
4.59.26; 3 Bastin z.t,
met bon. 4.59.41, 4 v.
d. Vleuten z.t„ 5 v.
Kemenade, z.t., 6
Ritter z.t.,; 7 Koz-
lowski z.t., 8 Evers,
iw». Z-V, 9 Hoekstra z.t.,
T(|jUP 10 Oudkerk 4.51.56;
9 li Tummers 4.52.03:
12 Magiera, z.t. 13
Van Clooster (Belg)
z.t., 14 Cooremans 4.52.19; 15 Drummen
z.t., 16 Visser z.t. 17 Doek z.t. 18 Vanneste
z.t.. 19 Van Rooy, z.t, 20 Nikessen
4.52.19, 4 van de Breugel 50 Van Ginne-
ken, 51 Lute, 52 Deijkers, 53 De Jong,
54 Ley ten, allen z.t. als Cooremans.
Eindploegenklassement
1 Amstel Bier 79.48.50; 2 Caballero
79.50.12; 3 Breda Bier 79.51.54; 4 Dextro
79.54.17; 5 De Witte Molen 79.55.17.
Het persoonlijk eindklassement luidt
1 Cor Schuuring 27.05.07; 2 Jos van do
Vleuten, 27.05.38; 3 Harry Stevens 27.05.49
4 Bart Zoet 27.06.09; 5 Coen Visser
27.06.13; 6 Ad van Kemenade 27.06.45: 7
Ole Ritter 'Denemarken) 27.06.50; 8 Pe
ters. 27.06.57. 9 Nico Lute 27.07.12; 10
Hoekstra 27.07.41, 11 Paul 27.08.05; 12 Pie-
tei'se 27.08.29; 13 Minneboo z.t. 14 v. Gin-
neken 27.08.50; 15 Deykers, z.t., 16 Schou
ten 27.09.50; 17 Liebrechts 27.09.53; 18
Kloosterman 27.09.54; 19 Kozlowski (Po
len) 27.10.36 20 v.d. Lans 27.10.47, 26 Coore
mans 27.12.05; 53 H. de Jong 27.16.11; 54
K. Leyten 27.18.50; 70 A. v. d. Breugel
27.26.47.
De eindstand van het puntcnklassemen
was: 1 Stevens 96 pnt.; 2 Van de Vleuten
84 pnt.; 3 Visser 69 pnt.; 4 V. Kemenade
68 pnt., 5 Ritter (Zweden) 53 pnt.
Eindstand van het sprintklassement
luidt: 1 Vanneste 12 pnt., 2 Dolman 11
pnt.; 3 Hoekstra 9 pnt.; 4 V. d. Vleuten
8 pnt.; 5 Ritter 7 pnt.
Konstanz 390 (—2). Rheinfelden 29n
3), Ottenheim 387 (+3), Straatsburg
341 1+4), Maxau 517 15), Plochingen
137 7i, Mannheim 382 13), Stein-
bach 125 (+4), Mainz 340 (—10) Bin-
gen 244 (—8), Kaub 276 (—7), Kochum
237 5), Koblenz 261 (—12). Keulen 254
(—13), Ruhrort 432 (—18), Lobith 1054
(—11), Nijmegen 839 (—3), Arnhem 858
3). Eefde IJsel 380 10), Deventer
275 14), Monsin 5440 (—24). Borgha
ren 3830 c—97), Belfeld 1085 (—3), Grave
beneden de sluis 500 (—1).