eke Twee fraaie doelpunten van midvoor Mazzola Cor Schuuring wint zware Olympia Toer ZEGE VAN DE JEUGD Schutters strijden voor het kampioenschap !N NN AAN [ONNEN aa Spaanse tranen j Cor Schuuring: j Ook een cup j in Wenen eindzege voor Russen? Peter niet in Tour? Jos van de Vleuten ontgaat' zege in laatste meters Rusland nu in halve finale landenbeker ieding J kwaliteit voor If rokken. I- rose - wit - lidelburg: ;waikr ndaag orgen Peter Post niet in de TOUR mmsmm Giro-etappe voor Walter Bouquet Bij „Sint-Joris" in Gilze SEIN FEIT WATERSTANDEN il DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 28 MEI 1964 li dag 30 mei liieter 8.90. 3.50 IOSTERHOUT i R lis dan een moderne, piiseerde en arbeids- nestery geworden. In drijf, waarmee een ormalige oesterkwe- len, zag de heer Bol [vlakte van het bedrijf |e meter, terwijl de gebouwen nog vol- I oelaat voor eventuele In voer en drinken ge- lutomatisch en ook de stallen wordt automa te muren hebben een Iwaarde. Dat houdt in, ■lijk van de weersom- Jiten, er in de stallen ■nperatuur blijft heer- ■de verwarming in ge- ■?rwarming zal een ca- 1 van 180.000kcal per 1 stal afzonderlijk. Het J jaar. zo heeft de heer ld. zal ongeveer 600.000 zijn en het bedrijf zal Ier water per dag no- lts zal de ventilatie on- T3 lucht per uur ver- Ërkzaamheden worden pdig kan de kuiken- draaien. pdelburg. „Wij hebben ede meegemaakt, doch I door vernieuwing van e kinderbescherming geven, aangepast aan kerden in het bestuur IS. C. de Casembroot, Ider Peijl, de heren J. |K. H. Dieleman, Mr. J. fem, mr. H. Rijpstra en I Ds. Alblas van Scher- ■id van het bestuur be- vaarding van een be- mte Hardinxveld. re werd voorgedragen imits van St. Annaland. g uitgebreid in op de an de nieuwbouwplan- ging. het Jongenshuis „Het ïwbouwwijk van Mid- 1. Nu reeds is een aan- de bouw van 5 pavil- argingspaviljoen op het ersesingel. In een ge- Nieuwstraat - Bierkaai, entenzorg valt, zal bin- nge tijd het bestuurs- vereniging worden ge leed de voorzitter de deling van het feit, dat van de vereniging op telande en Biggekerke n en reeds tot volle te- wee tehuizen was ge el. de Vereniging Kin voor 29 jaar aan te ?emene stemmen goed- wcrd besloten met een nieuwbouw aan de ieuwe bestuurscentrum inderhuis „Welgelegen" het kampeerhuis „Zon- ande. 29 mei is het boog- ert om 4.48 en 17.01 08 en 16.23 uur: Vlis- .52 uur; Wemeldinge De overwinnaars, 14 j. lustige weduwe e overwinnaars, 14 j >e vogels, 18 j. INTERNAZIONALE MILAAN WINT EUROPACUP NA 3-1 ZEGE OP REAL I'eter Post, die tijdens een wedstrijd in het Belgische Hechtelcn zo ernstig kwam te vallen, dat hij in het ziekenhuis van Heusden moest worden opgeno men, zal maandag 1 juni uit dat zie. kenh'uis worden ontslagen. Hij zal in Amsterdam een speciale behandeling krijgen van zijn soigneur Piet Liebrechts. Gebleken is, dat Post behalve een hersenschudding ook een ernstige knieblessure heeft opgelopen. 1 Men vreest, dat dit hem zal verhinde- scn als lid van de Flandria-ploeg deel te nemen aan de Tour de France. (Van onze speciale verslaggever) Om enkele minuten voor half tien liepen woensdagavond elf dolgelukkige Italianen een ereronde op een Weens voetbalveld. Zij hadden met 3-1 gezegevierd over Real Madrid en dit na een goede, ntaar toch ook weer geen geweldige eerste helft en na een boeiende, mee slepende en een zeldzame hoogte bereikende tweede helft. De gelukkige Italianen waren de sterksten geweest. Zij hadden de gemiddeld oudere Madrilenen verslagen met cijfers, die een goede weerspiegeling waren van de prestaties van de beide clubs. Vlak voor de rust schoot scherpschutter Mazzola van verre afstand raak. In de zestiende minuut van de tweede helft be nutte Milano een kans. Zijn schot liet doelman Vincente door. Real was de wanhoop nabij, maar een prachtig offensief vond met een doelpunt van Felo in de 25e minuut een reële be kroning. De genadeslag voor de Spanjaarden kwam na precies een half uur. Een fout in de verdediging werd door Mazzola onbarmhartig afgestraft. Nu kon Inter weinig meer gebeuren. Er geschiedde dan ook niets meer. Na AC Milaan veroverde een andere Milanese ploeg de begeerde trofeeInternazionale Milaan. De sfeer, de stemming, voorafgaande aan elke finale om de Europacup, was er ook te Wenen. Reeds een uur voor de aanvang van de wedstrijd was het riante Praterstadion volgelopen. Met een vertraging van enkele minuten begon de wedstrijd, die in de eerste helft zeer wéinig hoogtepunten zou brengen en dit in tegenstelling met de verwachtingen. Na enkele minuten was het reeds duide lijk. dat hier twee ploegen tegenover el kaar stonden, die het accent zouden leg gen op de verdediging. Het speltype van Inter was toch iets anders dan dat van Real Madrid. De Italianen, geschoold door de beroemde en tevens beruchte trainer Helenio Herrera, geloofde^ Real te kun nen slaan door het uitw-len van vrij lange passes, die afmattend moesten wer ken op de reeds wat oudere Spanjaarden. In eerste instantie boekten de Milanezen daarmee geen resultaat, want in de ver dediging van Madrid klopten de zaken zeer behoorlijk. Na vier minuten moest Real toch even aan de noodrem trekken, want Mazzola, die kort voor de rust het eerste doelpunt zou maken, dreigde door te breken. Corso, de linksbuiten, die ove rigens slechts zelden op zijn vleugel was te vinden, plaatste zich achter de bal om de vrije trap te nemen. Met heel veel moeite wist de bekwame keeper Vincente de bal tot corner te verwerken. De hoek schop bracht nieuw gevaar, want een heel link hakje van Mazzola verplichtte Vin cente opnieuw in te grijpen. Nauwelijks hadden de Spanjaarden deze twee momen ten overleefd of Amancio verscheen met de bal aan zijn voet in het centrum. Hij loste van een iets te verre afstand een schot dat naast ging. De Italianen en dit was onmiskenbaar, domineerden, want in de zesde minuut moest Santamaria al zijn lichaamsgewicht (en dat is heel wat) in de strijd werpen om Milano, weer een ander kwikzilverig jongetje, ongeoorloofd te stoppen. De vrije trap leverde niets op, ofschoon zij wederom door Corso werd genomen. Nadat Tacnin, die ook al in de voorhoede verscheen, op zijn beurt een schot had afgevuurd, kon Real zich eindelijk wat ontworstelen aan de druk, waaronder het had geleefd. Om de slachtoffers van de voetbalramp in Lima te herdenken werd een halve minuut stilte gehouden. Het was juist op een moment, dat Real een vrije trap mocht nemen. Puskas zette zich achter de bal, maar succes bracht zijn trap niet. De Spanjaarden werden te sterk bewaakt. Zij hadden allemaal een persoonlijke Italiaanse verdediger bij zich en konden geen seconde gevaarlijk worden. Zij kregen niet de gelegenheid een bal vrij voor hun voeten te leggen en een schot te lossen, dat doelman Sarti pro blemen zou kunnen opleveren. Eerste goal Inter trok weer in de aanval na de ampele Spaanse pogingen en kort op elkaar kwamen er kansen voor Milano en Jair: kansen, die echter niet goed genoeg waren om de Spaanse defensie te klop pen. Terwijl de wedstrijd een min of Linksbuiten Mario Corso geniale passes... Het Real-doelpunt is er. Felo (8) ligt op de grond. Gento (11) juicht. Sarti (1) is verslagen. meer gezapig karakter kreeg en iedereen zich feitelijk verzoende met een dubbel- blanke stand bij het afsluiten van de eerste helft, gebeurde plotseling toch het onverwachte. Corso, die reeds menige aanval knap had opgebouwd, pikte op het middenveld de bal op, die hij naar Mazzola plaatste. Deze stond op nog min stens twintig meter afstand van het doel. Geen enkele Madrileen dacht er aan, dat de midvoor zou schieten. Maar Mazzola zag 'n klein gat. Hij kogelde de bal in de richting van Vincente, die volkomen was verrast en feitelijk geen hand uitstak naar het leder. De wed strijd was tweeënveertig minuten oud en op een vrij onverwachte wijze had Inter nazionale de leiding genomen. Was het verdiend? Er viel over te dis cussiëren. De Spaanse aanvallen, ofschoon minder veelvuldig, waren zeker zo ge vaarlijk geweest. Het grote wapen, waar over de Italianen beschikten, was echter de snelheid: een snelheid, die de vijfvou dige bekerwinnaars niet konden opbrengen en dit zou van een beslissende betekenis kunnen blijken. Wat kon Real Madrid anders doen dan bij de aanvang van de tweede helft on middellijk in het offensief gaan? De Spanjaarden probeerden het en zij had den bepaald pech, toen in de tweede mi nuut de bal tegen een paal terecht kwam en een schitterende kans om toch aan de gelijkmaker te komen verloren ging. Nu waren het de Milanezen, die tel kens enkele meters buiten het strafschop gebied vrije trappen veroorzaakten. Een daarvan trachtte Puskas te benutten. Met een fantastische reflex wist doelman Sarti de bal echter tot corner te verwerken. Het gevaar was nog niet geweken, maar Gento liep zich op de linkervleugel vast en verloor de bal. En eindelijk kwam „Jaguar'' Jair weer eens aan de bal. Hij sprintte op de rech tervleugel maar de minder snel geachte Spanjaarden verhoogden 't tempo, had den de kracht om terug te slaan en nau welijks was de bal van de voet van Jair gekomen of Real viel weer aan. Wat een moed, wat een dapperheid. En hoe ge heel anders was nu de sfeer in vergelij king met de eerste helft. Een fantastisch vluchtschot van Puskas greep Sarti ergens onder de lat vandaan. Inter hield het hoofd koel, probeerde op zijn beurt de weg terug naar het Real- doel te vinden, maar de energieke man nen in het wit, die plotseling de sympa thie van het publiek hadden gewonnen, namen het spel telkens over en vielen zelf aan met een onblusbare energie. Was het een wonder, dat de Italianen weer terug moesten en dat Amancio in een volle ren werd genomen? Wat het een wonder, dat Muller, de grote spel- opbouwer nog eens wat extra bewaking kreeg? Ondanks dat zag hij kans de bai voor de voeten van Di Stefano te brengen en deze serveerde Gento een kleine kans, die de linksbuiten niet kon benutten, want hij trapte naast. Tweede goal En temidden van dit onbedaarlijke Real-offensief gebeurde het dan toch. Een vrij simpele en ongevaarlijk lijkende Ita liaanse aanval, bracht de bal voor de voeten van Milano, die op doel vuurde en waarachtig, de schuiver ver dween via het lichaam van Vincente tegen het net. Het was 2-0. De kapitale fout van de Madrileense doelman, kostte Real vermoedelijk de Cup, want zou de ploeg nu nog in staat zijn de uitstekende Ita liaanse verdediging te omspelen? Zeker, die verdediging bleef hard spe len. Als er een vrije trap mocht worden genomen kwam Real daarvoor in aan merking. maar wat is het nut vani een vrije trap, die een weer opgestelde en scherp dekkende verdediging tegenover zich vindt? Het was voor Di Stefano, Pus kas, Gento. Felo en Amancio om wanho pig te worden. De oude Alfredo gebaarde nog sneller te spelen, nog meer energie in de strijd te werpen. Maar kon dit wel? Gaven zijn makkers zich niet geheel? Stonden zij niet tegenover een levende muur, die Fachetti, Burmich, Guarneri, Picchi en Masiero heette? Zo was het. De Inter-verdediging gaf geen centimeter toe, niet? prijs. Maar toch Tegenpunt Bij een schermutseling voor het heiligdom van de Italianen pikte de handige Felo de bal op en tikte hij de bal achter de verbouwe reerde Sarti. Er waren 25 minuten gespeeld en de stand was nu 2-1. Het kon nog. Er was dus toch wel een opening te vinden in die knappe defensie? Zou Real dan toch nog de wonderlijke kracht bezitten, waarmee het enkele jaren ge leden elke andere Europese club knock out sloeg? Neen, dit Milaan was toch wel uitge kookt. De spelers gaven de moed niet op en een fout van Isidoro zou Real nood lottig worden. Mazzola, de scherpschut ter, kon doorbreken en via de binnen kant van de paal schoot hij de bal langs Vincente. Dit was onaannemelijk, maar het scorebord wees 3-1. Real, dat op dit moment waarachtig kon begrijpen, dat de verovering van een nieuwe cup slechts een droom kon zijn, gaf het toch niet op. Het wenste zich niet over te geven en vooral Mul ler en Amancio onderscheidden zich. Zij strooiden verwarring in de Italiaanse gelederen en maakten de supporters on danks de veilige voorsprong toch nog ze nuwachtig. De supporters maakten zich zorgen voor niets, want wat hadden de Italianen nog meer te doen dan hun voorsprong te verdedigen. Zij haalden enkele mannetjes terug in de verdedi ging en pasten zo mogelijk nog een scherpere mandekking toe. Real speelde een verloren wedstrijd, ofschoon het bleef aanhouden, bleef aan dringen. De strijd was een beetje onge lijk. De objectieve toeschouwer moest toegeven, dat Internazionale toch wel beter was geweest. De doelpunten gaven het verschil vrij zuiver weer. Het bewijs is geleverd. Real Ma drid beschikt nog steeds over een uitstekend voetballende, soms zelfs briljante ploeg. Maar dit team, dat zulke grote triomfen vierde, is toch te oud geworden om de nieuwe elite van het Europese voetbal, schuil gaand in Italië, te verslaan. Heel langzaam werd woensdag avond in het Praterstadion van Wenen duidelijkdat het jeugdiger Internazionale de cup zou winnen. De uitgeslapen Helenio Herrera had blijkbaar begrepen, dat de enige methodeom de Spanjaarden te slaan was...'snelheid. Het afmat ten van de tegenstander. Daarom dicteerde hij zijn mannen lange passes weg te geven: elkaar met verre trappen te bereiken. Die verre trappen kwamen in de meeste gevallen zeer secuur terecht. De Spanjaarden werden dtor deze tac tiek gedwongen te lopen en nog eens te lopen. Zij konden door die verre trappen ook geen vat krij gen op het middenveld. De afmat tingstactiek scheen in de eerste helft geen bekroning te krijgen, maar plotseling viel toch dat doel punt van Mazzola, een schitterende goal, die feitelijk een eerste gena deslag voor de Spanjaarden was. Want hoe zouden zij er ooit in slagen terug te komen, de stand weer gelijk te brengen. De Italia nen hadden de beschikking over een defensie, die slechts een grote zorg had: te voorkomendat Pus kas zijn gevreesde linkervoet zou kunnen gebruiken. Het gevaar Pus kas werd uitgeschakeld, afdoende. Het gevaar Di Stefano was feitelijk niet bestaande. Daarom lag ook Gento min of meer lam. Hij kon geen rushes van enig formaat ondernemen, omdat hij onvoldoende steun ondervond. De beste Madri lenen stonden op de rechtervleugel Felo en Amancio. Met. enkele frap pante 1-21-2 aanvallen maakten zij het de Italianen lastig, maar zij kwamen er niet door. Het tweede doelpunt, dat keeper Vincente had kunnen voorkomen, bracht de Italianen met een hand aan de beker. Dat zou Real nooit meer halen. Maar plotseling draai de die Spaanse ploeg weer. Plot seling lag er naast venijnigheid ook snelheid in de aanvallen. En de Italianen kregen het kwaad, bar kwaad. Het doelpunt van Felo, overigens geen mooie goal, vormde een beloning voor het Spaanse spel, dat in deze fase opnieuw tot grote hoogte groeide. Terwijl iedereen zich gereed maak te voor een ongekend boeiend slot, MAZZOLA ...gouden goals... was Mazzola er weer door. Hij scoorde en dat betekende het lo gische einde van een match, die met over het algemeen sportieve middelen werd gestreden. De sterkste had gezegevierd. In een gebaar van Puskas na afloop van de wedstrijd lag iets van het hope loze voor Real verborgen. Het zal spelers, die zich wereldfaam ver wierven moeten gaan vervangen wil het een nieuwe cup veroveren. De jeugd dreef de ouderdom in een hoek. Onder de sterrenhemel van Wenen schitterden de namen van nieuwe grootheden: Mazzola, Jair en vooral ook Corso, de alom tegenwoordige Corso, die in de armen van de president van Inter nazionale viel en gelukkig was om het resultaat. Na AC Milaan had Inter immers de beker. Wat kon de ploeg van Herrera zich nog meer wensen? Het aantal deelnemers aan de sport toto bedroeg 330.283. Zij legden een to taalbedrag van 330.283 in. Voor de eer ste prijs kwam 72.984 beschikbaar, waarvoor zich 12 deelnemers meldden (een met 2 juiste kolommen). De win naars van de eerste prijs toucheerden elk bruto 5614,20. Voor de tweede prijs, groot 48.656, werd de spoeling dun. Niet minder dan 279 gegadigden hadden slechts een fout in hun kolom en ont vingen ieder 170. De Belg Walter Bouquet heeft woens dag voor de eerste Belgische ctappezege in de ronde van Italië gezorgd. De Frans man Anquetil behoudt de leiding In de algemene rangschikking. De uitslag luidt: 1. Bouquet (B) 7.51.17. 2. Bitossi (It) op 11 s., 3 Mugnaini (It) op 23 s.. 4 Zilioli (It) op 24 s., 5 Ever- aert (Fr> op 30 s., 6 Ronchini (It) op 33 s., 7 Anquetil (Fr) op 33 s., 8. Carlesi (It.) op 39 s. De Amerikaanse vroegere wereldkam pioen boksen zwaargewicht, Floyd Pat terson. is uit New York vertrokken naar Zweden, waar hij op 5 juli zijn „er op of er onder" ontmoeting met Eddie Machen zal hebben. (Van onze sportredactie) Zaterdag en zeker zondag belooft het een grote drukte te worden onder de bomen van'de schuttersvereniging *„St.- Joris" aan de Alphenseweg te Gilze. De succesvolle Gilzer scherpschutters ont vangen er namelijk zo'n tweehonderd vijftig broeders in de kunst uit Brabant, Zeeland, en Limburg. Zij komen er strij den om de nationale kampioenschappen „vrije hand". De eer van de organisatie valt „St.- Joris" ten deel omdat de vereni ging er vorig jaar in slaagde kampioen te worden op dit onderdeel Dat gebeur de nogal dichtbij bij de schutters van ..Prins Hendrik" aan de Vijf Eiken te Rijen. Daarmee was het succes nog niet op want op 27 en 28 juni is „St.-Joris" wederom gastheer voor de nationale kampioenschappen „opgelegd", welke ti- door de Gilzer schutters vorig jaar te tel Habst werd behaald. Een ongekend groot succes dus. Overigens nog niet eens de eerste keer want twee jaar geleden organi seerde St.-Joris het kampioenschap op gelegd, dat op eigen terrein jammerlijk weer moest worden afgestaan aan Habst, waarna het vorig jaar een „poets wederpoets" wei*d. De sport met deze geweren wordt voornamelijk in het zuiden beoefend. Dan valt voorts nog de scheiding te trekken ofschoon Gilze zelf er een uitzondering op maakte dat de vrije hand in deze contreien het meest be dreven onderdeel is terwijl Limburg en het gebied van de Meierij meer ge specialiseerd zijn in het opgelegd schie ten. Zaterdag is het meer vrij schieten, overigens voor een keur van prijzen. Zondag volgt dan het korpsschieten. Ruim vijftig korpsen worden verwacht. Een vereniging kan rustig deelnemen met drie of vier viertallen (korpsen). Ieder korps vier maal drie schot. De korpsen „zonder nieten" in de voorron den komen in de finale. Voorts is het goed gebruik dat de koningsschutter* on derling strijden om het koningskruis. Tenslotte kunnen degenen die vier maal drie schot raak schieten deelnemen aan de strijd om het persoonlijk kampioen schap. Een persoonlijke kampioen heeft „St.- Joris" nog nooit gehad en er wordt uiteraard nu eens hard aan gewerkt om het zover te krijgen. Ook zal de ver eniging zijn uiterste best doen om de na tionale titels te prolongeren. Rusland heeft zich geplaatst voor de halve finales van het Europabekertoer nooi voor nationale elftallen. De Russen versloegen woensdag hun tegenstander in de kwartfinales, Zweden, met 3-1. De eerste ontmoeting, twee we ken geleden in Stockholm, had een 1-1 gelijkspel opgeleverd. In de halve finales komt Rusland tegen Denemarken uit. De andere halve finale gaat tussen Honga rije en Spanje. De wedstrijd in Moskou ,in het Le- ninstadion gespeeld, trok 100.000 toe schouwers. De ruststand was 1-0 in Rus sisch voordeel. (Van onze sportredactie) Arme Jos van de Vleuten. Hij was, en met hem de hele volgers karavaan, zo zeker geweest van de eindoverwinning in Olympia's Toer. Zijn naam zou in het grote hoek van de Amsterdamse wieler club komen. Dat kon niet anders. Hij, Jos van de Vleuten, had bliksemsgoed in de gaten gehad wanneer de slag viel. Cor Schuuring niet. Die bevond zich, met de loodzware oranjetrui, in het peloton. Op indrukwekkende w(jze voerde de Mierlohoutse Jos de koplopers naar Amsterdam. Keer op keer sleurde hij aan hun tempo. Beulend, afmattend. Het lukte. Juichend nam hij onderweg de mededeling in ontvangst dat grote Cor op twee en een halve minuut zat. De eerste plaats kon hem niet meer ontgaan. De eerste plaats ontging hem wel. Want in de laatste kilometers maakte de grote groep bijzonder veel van de achterstand goed. Nog geen paniek, want Jos van de Vleuten zou aan een derde plaats (door bonificatie) gemoeg hebben. Ook dat mocht niet zo zijn. Als vierde bolde hij over de meet. 9 seconden, een plaats in de dagrit, hadden hem van de overwinning afgehouden. Hoe triest. En terwijl Harry Stevens gehuldigd werd als winnaar van de laatste etappe zocht Jos van de Vleuten troost aan de brede schouders van Piet Liebrechts, Diep on gelukkig, maar allerminst geëmotioneerd. Vrij sprak hij over „pech gehad" en „de volgende keer beter". Miaar zijn anders zo vrolijk twinkelende ogen schoten vol tranen, toen Cor Schuu ring in eigen stad het podium beklom voor de grote hulde, die duizenden Am sterdammers hem in de Eerste van Swin denstraat bereidden. Zijn inspanningen van de laatste dagen, de overbluffende tactiek, hadden niet opgebracht, wat er van verwacht wérd. Ploegleider Piet Liebrechts had 's morgens aan de streep gesteld, dat er maar eens goed op zijn mannen (en wie kon dat anders zijn dan Jos vasi de Vleuten) gelet moest worden. Het klonk ongeloofwaardig. Zou Cor Schuuring, geassisteerd door voortreffe lijke knechten als Rudy Liebrechts, Rinus Paul en Ad van Kemenade, zich laten beetnemen? Kom nou. Nee. Cor Schuu ring leidde vrij gemakkelijk om naar 'n to tale triomf gedragen te worden. Hoe heel anders pakte de zaak uit. Geen afwach tende houdingen, niet dat zonder meer overgeven aan prognoses. Nee, knokken tot het bittere einde, tot zij erbij neer vallen, dat zijn amateurs in Olympia's Toer. Ole Ritter, Vladimir Slovinski, en Willy Vanneste gaven het sein tot de aanval. Vooral de Deense coureur knalde erop los dat het een lieve lust was. Trouwens, dat heeft hij de hele toer gedaan. Daarom kreeg hij de prestatieprijs over de ge hele ronde. Ole, een groot man (bij de wereldkampioenschappen in Salo finishte hij tweede) joeg zijn medevluchtelingen op en na een kilometer reeds kon een voorsprong van een minuut genoteerd worden. Cor Schuurings mannen reageer den niet. Ze lieten Piet Cooremans, Henk Cornelisse, Jan Doek, Niels Baunsoe, Henk Hesen en Jef Tummers rustig op zoek gaan naar de weglopers. Het zou immers zo'n vaart niet lopen. Dat bleek juist gezien, maar zonder hulp van een gesloten overweg bij Ruurlo zou den die grote jongens meer werk gehad hebben met het pakken van de drie. Hun snelheid lag tegen de 45. Vrij normaal, omdat de zon hard scheen en het amper waaide. Anders werd het na de troubles bij de overweg. Er barstte een onweer los om akelig van te worden en met grote kracht sloegen geweldige regendruppels op de rennerslijven. Een coureur liet zich niet afschrikken: Jan Pieterse. Hij zag zijn kans schoon en profiteerde van de plotselinge consternatie. Met driftige slagen verwijderde hij zich van het ge zelschap en stoomde alleen verder. Even dreigde deze poging te mislukken, omdat Jan onderuit ging bij het nemen van een scherpe bocht vlak na de brug in Zutphen, maar hij stond rap overeind en fietste onverstoorbaar door. Niet wetend, dat achter zijn rug een fel strijdend groepje onder aanvoering van Piet Cooremans naderde. Eindelijk kon men in de achtervolging dan ook een onderdaan van Cor Schuuring zien zitten. Naast Piet Cooremans trok opperknecht Rudy Liebrechts aan het tempo en tegen deze overmacht bleek Pieterse niet be stand. Zuidhollandse Jan ging rechtop zitten, nam een ferme slok uit de bidon en zag plots het hele peloton neerdalen. De grote groep had namelijk zin ge kregen in jachten en jagen en zodoende dobberde de hele meute broederlijk naast elkaar. Evert Dolman, nog steeds een rit- zege in het achterhoofd, ging toen maar eens weg. Willy Vanneste volgde zijn voorbeeld. En er was een nieuwe kop groep. Ook die kwam aan zijn einde. Daar zorgde Cor Schuuring wel voor. Hoogst persoonlijk kwam hij naar voren om de weggelopen broeders tot orde te roepen. Henk de Jong, Jef Tummers, Janus van de Breugel, Gerben Karstens, Henk Cornelisse en Nico Lute met Bart Zoet kon men aan zijn zijde vinden. Cor Schuuring zat dus in de slag. Maar niet voor lang. Want op het moment, dat een groep van 30 aansluiting kreeg, demar reerden er 10. Jean Bastin, Frans Evers, Harry Stevens, Ole Ritter en Jos van de Vleuten, om er maar een paar te noemen. De aanwezigheid van laatstgenoemde verbaasde iedereen hogelijk. Hoe kon Schuuring een van de grootste concur renten (Ole Ritter maakte bovendien ook nog een beste kans) laten gaan. Enfin, het feit lag er en Van de Vleuten maakte heel wat werk van zijn zware taak. Bijna helemaal alleen regelde hij de snelheid en voerde daarmee de voor sprong op. Iedereen rekende, iedereen- cijferde. Cor Schuuring zou op de laatste dag het tricot verspelen. Vast en zeker. Achter in het peloton wachtte Schuuring genadig af wat er ging gebeuren. Zijn knechten, maanden de overigen tot grotere activiteiten en het peloton knabbelde met de kilometers wat van die verloren ruim te terug. Bonificatie, dus een plaats onder de eerste drie, kon Van de Vleuten nog Cor Schuuring ...eindwinnnaar... redden. Die positie echter eiste Jean Bastin voor zich op. Jos van de Vleuten, de 20-jarige dienstplichtig militiar uit Mierlohout, was letterlijk en figuurlijk op de strepen geklopt. Volgende keer beter. De uitslag van de laatste etappe luidt 1 Stevens, 4.50.56 met bon. 4.49.56; 2 De Ja ger, z.t. met bon. 4.59.26; 3 Bastin z.t, met bon. 4.59.41, 4 v. d. Vleuten z.t„ 5 v. Kemenade, z.t., 6 Ritter z.t.,; 7 Koz- lowski z.t., 8 Evers, iw». Z-V, 9 Hoekstra z.t., T(|jUP 10 Oudkerk 4.51.56; 9 li Tummers 4.52.03: 12 Magiera, z.t. 13 Van Clooster (Belg) z.t., 14 Cooremans 4.52.19; 15 Drummen z.t., 16 Visser z.t. 17 Doek z.t. 18 Vanneste z.t.. 19 Van Rooy, z.t, 20 Nikessen 4.52.19, 4 van de Breugel 50 Van Ginne- ken, 51 Lute, 52 Deijkers, 53 De Jong, 54 Ley ten, allen z.t. als Cooremans. Eindploegenklassement 1 Amstel Bier 79.48.50; 2 Caballero 79.50.12; 3 Breda Bier 79.51.54; 4 Dextro 79.54.17; 5 De Witte Molen 79.55.17. Het persoonlijk eindklassement luidt 1 Cor Schuuring 27.05.07; 2 Jos van do Vleuten, 27.05.38; 3 Harry Stevens 27.05.49 4 Bart Zoet 27.06.09; 5 Coen Visser 27.06.13; 6 Ad van Kemenade 27.06.45: 7 Ole Ritter 'Denemarken) 27.06.50; 8 Pe ters. 27.06.57. 9 Nico Lute 27.07.12; 10 Hoekstra 27.07.41, 11 Paul 27.08.05; 12 Pie- tei'se 27.08.29; 13 Minneboo z.t. 14 v. Gin- neken 27.08.50; 15 Deykers, z.t., 16 Schou ten 27.09.50; 17 Liebrechts 27.09.53; 18 Kloosterman 27.09.54; 19 Kozlowski (Po len) 27.10.36 20 v.d. Lans 27.10.47, 26 Coore mans 27.12.05; 53 H. de Jong 27.16.11; 54 K. Leyten 27.18.50; 70 A. v. d. Breugel 27.26.47. De eindstand van het puntcnklassemen was: 1 Stevens 96 pnt.; 2 Van de Vleuten 84 pnt.; 3 Visser 69 pnt.; 4 V. Kemenade 68 pnt., 5 Ritter (Zweden) 53 pnt. Eindstand van het sprintklassement luidt: 1 Vanneste 12 pnt., 2 Dolman 11 pnt.; 3 Hoekstra 9 pnt.; 4 V. d. Vleuten 8 pnt.; 5 Ritter 7 pnt. Konstanz 390 (—2). Rheinfelden 29n 3), Ottenheim 387 (+3), Straatsburg 341 1+4), Maxau 517 15), Plochingen 137 7i, Mannheim 382 13), Stein- bach 125 (+4), Mainz 340 (—10) Bin- gen 244 (—8), Kaub 276 (—7), Kochum 237 5), Koblenz 261 (—12). Keulen 254 (—13), Ruhrort 432 (—18), Lobith 1054 (—11), Nijmegen 839 (—3), Arnhem 858 3). Eefde IJsel 380 10), Deventer 275 14), Monsin 5440 (—24). Borgha ren 3830 c—97), Belfeld 1085 (—3), Grave beneden de sluis 500 (—1).

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1964 | | pagina 3