Duitse stedebouwkundigen
zoeken het in de hoogte
0
0'
i-jr
Zou L. Brezhnev Kroestjev
als premier opgevolgd zijn?
DE MICROFOON GAF DE GROTE
STOOT TOT PERFECTE OPNAME
STEDEN GROEIEN ALS OLIEVLEKKEN
De wondere wereld van het geluid
Zware straffen geëist voor
verduistering cacao-afval
Buiten wonen
raakt weer
uit de mode
de drank voor
dorstige drinkers'
Als alarm niet loos was geweest
Voetenwerk
limonade
BOEKENPLANK
De oudere mens en zijn
lectuur
ant
HAARCREME
Er is nu óók IWlCth haarbouclé
in RIJNMOND-kwaliteit, 3.80 m.
breed, dus „kamerbreed"! Deze
'broadloom' staat bijzonder rijk.
IJzersterk door de extra hoge
dichte pool. Bovendien blijvend
motecht. Zij, die eisen stellen aan
hun interieur zonder te diep in
de beurs te willen tasten, kiezen
V€htv> haarbouclé RIJNMOND-
kwaliteit. Keuze uit warme, mo
derne kleuren. Ideaal voor uw
zit- of studeerkamer. Let op de
ingeweven naam op de
achterkant.
Waarom nog
78-toeren?
Edisoneffect
De speelduur
De langspeelplaat
geconcentreerd
bleekmiddel
Voor f150.000 aan
kunstvoorwerpen
gestolen in Parijs
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 17 APRIL 1964
(Bijzondere correspondentie)
Er heerst onrust onder de
Westduitse stedebouwkundigen en
architecten. Boze stemmen ver
heffen zich tegen de woning- en
stedebouw van na de tweede we
reldoorlog. Dat wil niet zeggen,
dat men zich keert tegen de voro-
beeldige prestaties, die zijn gele
verd bij de wederopbouw in de
afgelopen tien jaar is iedere mi
nuut dag en nacht in de Bondsre
publiek een woning gereedgeko
men men becritiseert veeleer
de huidige manier van bouwen,
die een verstandige, op de toe
komst gerichte stedeplanning on
mogelijk maakt.
„De kansen zijn verkeken redt
wat er nog te redden valt!" zo
luidt het motto van een veel belang
stelling genietende tentoonstelling, die
door een groep onafhankelijke jonge
architecten uit Stuttgart werd samenge
steld en op het ogenblik door de West
duitse steden en West-Berlijn reist. De
,,boze jonge mannen" eisen van de
staat, gemeenten en bouwkassen, grond
bezitters, architecten, bouwautoriteiten
en de pers, dat zij zich gemeenschap
pelijk zullen inzetten voor de invoering
van nieuwe wetten, die stedeplanners
beschikkingsrecht over het grondbezit
in gebieden waar de woningbouw
zich concentreert, verschaffen. Want
alleen een onafhankelijke planning, die
bevrijd is van romantische vooroorde
len en toevallige eigendomsgrenzen, kan
volgens hun mening het uitgroeien van
de steden tot in het oneindige ver
hinderen.
Deze mening is ook de „oude gar
de" van Duitse stedebouwers toege
daan. Vol energie werpt de 77-jarige
professor Ernst May, die in de hele
wereld geldt als één van de belang
rijkste mensen op het gebied van de
stedebouw, zich op voor grotere ver
vlechting en tegen verruiming van de
steden: er moeten meer woonflats dan
tot nu toe ontstaan en minder één- en
tweegezinswoningen, die steeds maar
weer vele meters kostbare grond op
slokken. In eerste instantie moesten
de opbouwplannen veranderd worden,
want als er in de Bondsrepubliek nog
lang zo doorgebouwd wordt als dat
thans geschiedt, zal er binnenkort van
het landschap niet veel meer over zijn.
Als waarschuwend voorbeeld voert
professor May Los Angeles aan, de
het sterkst gemotoriseerde stad van de
wereld, waar 60 procent van de grond
voor straten en parkeerplaatsen nodig
is. Hier zoals overal in Amerika, is
het buiten wonen niet meer zo in trek.
Urenlange vermoeiende autoritten ma
ken woonflats, van waaruit men te voet
naar zijn werk kan gaan. tegenwoor
dig weer een begeerd soort woning.
En daar men volgens de erva
ringen van de afgelopen jaren ervan
kan uitgaan, dat bijna iedere ont
wikkeling, die zich in de Verenigde
Staten voltrekt, vyf tot tien jaar
later ook in het tienmaal zo dicht
bevolkte West-Duitsland merkbaar
zal worden dus ook op het ge
bied van de huisen- en stedebouw
zou men bytijds de consequenties
moeten trekken. Reeds nu gaan in
West-Duitsland ieder jaar 260 vier
kante kilomter in de toestand „stad"
of „straat" over.
„De oondichtheid van de West-
Duitse steden moet verhoogd, in plaats
van, zoals tot nog toe het parool luid
de, verminderd worden!" eist profes
sor May. Flats in het groen en een
daarbij passende hoeveelheid laagbouw
voor gezinnen met kleine kinderen, dat
is de oplossing waarnaar gestreefd
moet worden. Wie buiten wil wonen,
moe' dan maar naar de forensenplaat
sen gaan! En in de stadscentra zou
den de aantallen étages verdubbeld
moeten worden!"
In sommige grote steden van West-
Duitsland worden reeds hier en daar
avantgardische proeven bij de bouw van
flats genomen. In Stuttgart bijvoorbeeld,
hoofdstad van de deelstaat Baden-
Württemberg. ontstaan enige projecten
die inzoverre interessant zijn dat zij ge
heel nieuwe wegen wijzen bij de bouw
van massawoningen. In West-Berlijn en
wel in de voor elk 50.000 mensen geplan-
ae nieuwe woonwijken „Gropiusstadt" en
»Markisches Viertel", heeft men onlangs
besloten tot een verhoging van het aan
vankelijk geplande aantal woningen.
Door de geprojecteerde flats met een of
twee verdiepingen te verhogen, zullen
hier 4000 woningen meer ontstaan En in
Hamburg stelt men zich de vraag, of
men 30.000 mensen, die enkele jaren ge
leden naar voorsteden verhuisden, naar
een wijk dicht bij de City moet „rèpatri-
De woonflat „Fasan" in Stuttgart
is binnenkort gereed om de be
woners te ontvangen. De woningen
zijn bestemd voor de verkoop. Er
zijn maar liejst tweehonderd
typen, die echter elk een eigen
terras hebben. In de kelder be
vinden zich o.a. gemeenschappe
lijke hobbyvertrekken.
(Advertenties)
Op 27 november 1963 is in Den
Bosch een congres gehouden dat ge
wijd was aan de oudere mens en
zijn lectuur. De daar gehouden inlei
dingen zijn thans in brochure-vorm
verschenen bij het Katholiek Biblio
theekcentrum in Utrecht.
Prof. dr. K.J.M. van de Loo, hoog
leraar te Nijmegen behandelt de alge
mene aspecten van het leven yan de
oudere mens en de betekenis die de
lectuur daarin kan hebben. De heer
A.P.F.M.Kemme, directeur der Katho
lieke Leeszaal te Utrecht geeft de erva
ringen weer die zijn staf speciaal
heeft met een dienst, waardoor ook
bejaarden die niet naar de bibliotheek
kunnen komen, toch boeken kunnen
krijgen voor hun tijdsbesteding. De
heer D. Reumer, directeur der KathO'
lieke Centrale voor Lectuurvoorziening
in Noord-Holland, tenslotte, geeft vele
wenken voor een praktische aanpak van
de boekenvoorziening voor bejaarden;
daarbij is zowel aandacht gegeven aan
hen, die in een bejaardentehuis ver
blijven, als aan hen die sterk aan
huis gebonden zijn. De bundel sluit
met een lijst van boeken die blijkens
de praktijk bijzonder voor de ouderen
onder ons in aanmerking komen en
met een aantal nuttige adressen.
(Advertentie)
fant-astisch!
Eyclusiéf^ Verkrijgbaar bij de Kapper!
RILF WOLFSHOHL, een sym-
patiek Keulenaar, zal vermoede
lijk niet kunnen deelnemen aan
de Ronde van Frankrijk. In de
afgelopen winter maakte Rolf
een val. Het blijkt nu, dat hij
een dubbele breuk aan de ribben
heeft opgelopen. Hij zal over
twee maanden niet klaar zijn om
aan de Tour de France te begin
nen.
Het onjuiste bericht over de plot
selinge dood van premier Kroestjev
heeft in Europese diplomatieke krin
gen de speculaties over de opvolging
van de Russische leider weer doen
opleven.
Uit de beste beschikbare informa
ties zou men kunnen opmaken, dat
Rusland, in geval van Kroestjev's
dood, weer zal terugkeren tot het
systeem van collectief leiderschap,
met aan het hoofd Leonid Brezhnev,
momenteel president van het land en
secretaris van het Centrale Comité
van de communistische partij.
Voor het Westen is de vraag inzake
de opvolging van de premier onge
twijfeld belangrijk vanwege haar in
vloed op de toekomst van de betrek
kingen tussen Oost en West, de koude
oorlog en het ideologische geschil
tussen Rustland en China.
Kroestjev wordt vandaag 70 jaar.
Ondanks enkele gevallen van kritiek
of tegenstand schijnt hij nog altijd
een krachtige figuur en heerser in
het Kremlin te zijn. Maar de laatste
tijd is het toch wel opgevallen, dat
hij de dingen wat gemakkelijker
neemt en het dagelijks terugkerende
werk meer en meer toevertrouwd
aan zijn ondergeschikten. Ook zijn
vakanties duren langer dan ooit te
voren. Er zijn zelfs al geruchten ver
spreid, dat hij zich zou willen terug
trekken als premier en als partijlei
der.
Er zijn wel geen sterke aanwyzin-
gen in die richting, maar men moet
niettemin zijn leeftijd en de grote
promen, die een zware last drukken
op het regeren in acht nemen.
Deskundigen hebben gewezen op
het feit, dat Kroestjev verleden jaar
president Brzhnev heeft bevorderd
tot secretaris van het Centrale Comité
der Russische partij, één van de be
langrijkste posten in de communis
tische leiding. Volgens hen is het zeer
wel mogelijk, dat hij na de dood van
Kroestjev aan het hoofd zal staan
van een klein comité, gekozen uit
leden van het presidium. Een figuur,
die de laatste tijd eveneens sterk op
de voorgrond is getreden is Nikolai
V. Podgorny, eerste secretaris van de
communistische partij. Hij is 60 jaar
oud en werkt nauw samen met Krost-
jev. Hij wordt over het algemeen be
schouwd als tweede in de lijn van
opvolging.
L. BREZHNEV
opvolger?
(Advertentie)
Een product van de N. V Vereen/gde Touwt'abrieken - Rotterdam
,Dit moet uit zyn, deze constante ver
duisteringen in de haven. Als er een
schip met cacaobonen binnenloopt, leeft
de haven op". Dit zei de officier van
justitie gisteren voor de rechtbank te
Gedurende de eerste vijfentwintig jaar van deze eeuw kwam in de opname-
en weergavetechniek weinig verandering; er werden slechts partiële verbeteringen
aangebracht. De opkomst van de radio en de ontwikkeling van haar techniek was
van grote invloed op de grammofoonindustrie. Het gebruik van microfoons ver
drong de zgn. akoestische opnamemethode geheel en luidde een, oo op dit gebied,
nieuw tijdperk in. Vroeger moesten de zangers, in een krampachtige houding staan
de, voor een klanktrechter zingen, nu konden zy in een ongedwongen en natuur
lijke houding hun liederen voordragen. Bij de akoestische opnamemethode waren
orkestopnamen zeer moeilijk te maken.
streren, die als versterker zeer goede
resultaten afwierp. Al gauw wist Tele-
funken het Liebenpatent te verwerven
en daarmee was aan de zakelijke
voorwaarden voldaan om te kunnen
overgaan op de elektrische opname
techniek.
Bij de oude, door Emil Berliner
ontwikkelde techniek bleef het frequen-
tiebereik beperkt van 600 tot 2000 Hz;
door de nieuwe methode werd dit al
dra gebracht op 100 tot 5000 Hz.
De eerste platen volgens dit nieuwe
procédé verschenen in 1925 in Amerika
en 1926 in Europa op de markt. Deze
kwaliteitsverbetering verhoogde de be
langstelling van de muziekliefhebbers in
niet geringe mate en de grammofoon
plaat werd populairder dan ooit te
voren.
Zelfs de kort voor de eerste wereld
oorlog legendarisch geworden opname
van Beethovens Vijfde Symfonie, o.l.v.
Arthur Nikisch, door de „Deutsche
Grammophon A.G." heeft nu nog al
leen maar historische waarde.
Het gebruik van de microfoon, be
ter ge egd van meerdere microfoons,
bracht hierin eein grondige verbete
ring. Het elektrische tijdperk der gram
mofoontechniek had een aanvang geno
men De geluidsgolven werden nu in
elektrische energie omgezet en deze
elektrische impulsen werden op hun
beurt, bij het graveren in de was
plaat, weer in trillingen omgezet. Dit
klinkt eenvoudig en is gemakkelijk ge
zegd doch de wetenschapsmensen heb
ben zich hierover menigmaal kopzor
gen gemaakt eer het zover was. Het
ging er namelijk om een methode te
vinden, die het mogelijk zou maken
ook le zwakkere elektrische impul
sen voldoende te kunnen bekrachtigen
en deze versterking was alleen moge
lijk door de vinding van elektronen
buizen.
Edison had reeds ontdekt, dat in de
gloeilamp een elektronenbeweging van
kathode naar anode plaatsvond, anders
gezegd, dat er tussen de uiteinden van
de stroomgeleiders een beweging der
elektronen was waar te nemen van de
negatieve naar de positieve pool. Met
dit verschijnsel, bekend als het ..Edi
soneffect". heeft de wetenschap zich
lang beziggehouden voor en aleer
men er profijt van kon trekken. Ten
slotte gelukte het de in 1878 te We
nen geboren fysicus Robert von Lie-
ben dit effect ter versterking van
..lange-afstandstromen" (o.a. bij de
telefoon) praktisch te benutten. In 1911
was hij zover met zijn werkzaamhe
den gevorderd, dat hij voor de leden
van het Berlijns Natuurkundig Gezel
schap een elektronenbuis kon demon-
Hoewel de technici reeds gebruik
maakte van elektrische afspeelappa-
raten bleven de grammofoonbezitters,
wegens de zeer hoge kosten, er nog
enkele jaren van verstoken. Pas toen
de radjo-industrie door haar vindingen
de mogelijkheid opende platenspelers
met versterkers te bouwen, die tegen een
redelijke prijs verkrijgbaar konden
worden gesteld, kon de elektrische
weergave zich algemeen verbreiden.
Niettemin bleef de grammofoon met
het bekende veermechanisme daarnaast
nog lange tijd in gebruik en gaven de
fabrikanten van dergelijke instrumenten
de strijd nog niet op.
Dat door de sterk gestegen omzet
ten de concurrentiestrijd steeds feller
werd, laat zich gemakkelijk indenken.
Fusies van maatschappijen en het
stichten van zusterondernemingen in
andere landen en werelddelen deden
zich herhaaldelijk voor. Dit alles met
de bedoeling om een zo groot moge
lijk afzetgebied te kunnen bestrijken.
Deze commerciële strijd noopte tech
nici en laboranten der verschillende
maatschappijen de kwaliteit van plaat
en grammofoon of platenspeler met
versterker door nieuwe vindingen of
technische verbeteringen te perfectio
neren.
Menige opname uit de dertiger ja
ren bereikte dan ook een kwaliteit
die zelfs heden ten dage nog res
pect afdwingt. De problemen omtrent
het frequentiebereik waren praktisch
geheel opgelost, maar de beperkte
speeltijd van een plaat bleef voor de
producenten een moeilyk vraag
stuk naar welks oplossing naarstig
gezocht werd. Grote composities kon
den moeilijk opgenomen worden. De
volledige opname van een opera, zo
als byvoorbeeld het experiment van
Telefunken in 1936, behoorde tot de
zeldzaamheden. Doorgaans moest men
zich beperken tot het opnemen van
de belangrijkste fragmenten uit der
gelijke werken.
Men dacht een oplossing te kunnen
vinden door de componisten te verzoe
ken zich te richten naar de speelduur
van de plaat; dat zou althans in de
toekomst effectief kunnen zijn. Niemand
minder dan Igor Strawinsky heeft aan
de verwezenlijking van deze suggestie
meegewerkt. Een Amerikaanse maat
schappij gaf hem de opdracht een 4-
delige compositie te schrijven, welke
aangepast moest zijn aan de standaard
plaat met een omloopsnelheid van 78
toeren per minuut. Elk der vier de
ler van dit werk mocht de normale
spedduur van een plaatzijde niet over
schrijden en op die manier kwam
Strawinsky's „Serenade in A" tot
stand. Het bleek inderdaad een moge
lijkheid te zijn, maar ook niet meer
dan dat. De tegenstand in artistieke
kringen was groot en vele kunstenaars
maakten tegen deze gang van zaken
bezwaar. Niet geheel ten onrechte meen
den zij, dat de compositorische vrij
heid hierdoor min of meer aan banden
gelegd werd.
De grote pianist Alfred Cortot meen
de dat ondanks deze beperking in het
werk toch „een vrije expressie van ge
dachten kan blijven bestaan." Deze aan
passing van de componist kon mis
schien in enkele gevallen tot interes
sante experimenten leiden, voor de uit
breiding van het platenrepertoire der
ernstige muziek was het evenwel geen
oplossing. Het was en bleef noodzake
lijk de speelduur van de plaat te verlen
gen.
De eerste, die met het probleem
daadwerkelijk bezig was om een op
los. ing te vinden en zich op de fa
bricage van platen met een langere
spee'duur toelegde, was Edisons eigen
maatschappij. De pionier van 1877
bracht in 1926 verticaal gesneden pla
ten met enge groeven in de handel met
een speelduur van maar liefst twin
tig minuten. Het bezwaar was echter,
dat men deze platen niet op een nor
male grammofoon kon draaien, daar
de naald herhaaldelijk uit de groeven
sprong en de klankkwaliteit niet in de
schaduw van de elektrisch opgenomen
platen kon staan. Edison probeerde
daarna nogmaals het verloren terrein
'te heroveren, maar de intredende
economische crisis dwong hem op 1
november 1929 bekend te maken met
de fabricage van platen en grammo
foons voorgoed te zijn opgehouden.
Midden in deze crisitijd (1931) begon
do beroemde Amerikaanse dirigent
Leopold Stokowski zich voor de
problemen van de langspeelplaat te
interesseren en hij experimenteerde
dapper mee. De eerste proeven wer
den mogelijk gemaakt door het door
de Radio Corporation of America (RCA)
ontwikkelde procédé. Het aantal groe
ven der plaat werd verdubbeld en de
toer snelheid tot 33 1/2 per minuut
teruggebracht. Hierdoor werd de speel
duur opgevoerd tot ongeveer 14 minuten.
Op deze plaat werd nu een opname ge
maakt van Beethovens Vijfde Symfonie
door het Philadelphia Symphony Or
chestra onder leiding van Stokowski en
Toscanini dirigeerde kort daarna een
opname van een Haydn-symfonie. De
eerste succesvolle schreden schenen
nu gezet te zijn, maar de afspeelap
paratuur moest nog aangepast worden.
De sterk verminderde koopkracht van
het publiek en de verre van stabiele
toestand in de industrie lieten echter
geen grote investeringen voor nieuwe
projecten toe. Daarom moest de ver
dere ontwikkeling van de langspeel
plaat wachten tot 1944.
Ondanks de nog steeds voortduren
de wereldoorlog II nam de Ameri
kaanse Columbia-maatschappij de
zaak in dat jaar energiek ter hand.
Onderzoekingen en verbeteringen aan
dit object waren intussen zover ge
vorderd, dat alle nog bestaande na
delen van de eerste langspeelplaat
als overwonnen konden worden be
schouwd. Deze plaat telde ongeveer
driemaal zoveel groeven als de ou
de 78-toerenplaat; haar toerensnel-
heid bedroeg 331/3 per minuut en
zy was bovendien nog onbreekbaar!
Deze nieuwe plaat, al gauw L.P.
genoemd en vervaardigd uit vinyliet
kunststof materiaal, verscheen juni
1948 bi Amerika in de handel. Colum
bia had intussen ook het probleem
van de platenspeler opgelost.
STRAWINSKY
...maatwerk...
Directie en technici van de R.C.A.
waren wel verrast door dit nieuws.
Zeventien jaar eerder hadden zij de
eerste succesvolle proeven mogelijk ge
maakt en het zag er voor hen naar uit
dat een ander daar nu de vruchten
van zou gaan plukken. Dat liet men
natuurlijk niet op zich zitten en het
antwoord bleef dan ook niet lang uit.
De R.C.A. verscheen met een 45-toe-
ren L.P. op de markt. Het werd toen
een ware „veldslag der snelheden",
maai gelukkig zegevierde tenslotte het
gezond verstand. R.C.A. keerde terug
tot het 33 1/3-toerensysteem voor het
grote klassieke repertoire en de ande
re maatschappijen verklaarden de 45-
toerenplaat te zullen gebruiken voor
werken van kortere duur en vooral
voor de opnamen van amusementsmu
ziek. De triomftocht van de L.P. in
1948 in Amerika begonnen, bereikte ons
werelddeel in 1950. Tegenwoordig zijn
deze L.P.'s en de elektrische platen
speler niet drie snelheden een gewoon
verschijnsel en behoren zij zelfs in menig
modern gezin tot de vaste inboedel.
Waarom toch nog die 78-toeren-
snelheid gehandhaafd, zult ge misschien
vragen. In de opnametechniek wordt
zij ook niet meer gebruikt, doch op de
platenspeler, of te wel elektrofoon, is
zij ten gerieve van de platenverzame-
laar aangebracht. Niet iedereen kan
neb permitteren zijn hele collectie om
te wisselen tegen L.P.'s. Afgezien
daarvan, zijn er onder» die oude stan
daardopnamen nog platen, die men voor
niets ter wereld zou willen missen, ook
niet al zou men er kwalitatief op voor
uitgaan. Er zijn nu eenmaal opnamen,
die om meer dan een reden uniek
kunnen zijn en daardoor onvervang
baar. Geen enkele discofiel zal zulke
oude platen willen afstaan; hij neemt
die mindere kwaliteit gaarne voor een
misschien onnavolgbaar fraaie interpre
tatie van een zanger, instrumentalist
of orkest. Dit is in elk geval wél een
bewus van de „kwaliteit" van ziin
artistieke status.
Cor Backers
Amsterdam tegen twee controleurs van
het algemeen controlebedryf, die ten
laste was gelegd, dat zy op 24 januari
1964 80 balen cacaobonen uit het opslag-
bedrijf hadden ontvreemd en verkocht
aan een bedryf in Koog aan de Zaan.
Het waren de 57-jarige pandbaas H. W.
S. en de 33-jarige loodsbaas J. R. S.,
begon dit jaar met het aanleggen van
een eigen voorraad cacaobonen Daartoe
verzamelde hij de overgebleven cacao
bonen, die bij het verladen uit de balen
waren geraakt (de zgn. spil) en het zgn.
steeksel, dat overbleef als de balen
cacaobonen op het door de kopers aan
gevraagde gewicht waren teruggebracht.
Bovendien bleven er soms hele balen
over. De pandbaas bewaarde deze voor
raad op de zgn. spilzolder die „de
hel" wordt genoemd waar alle over
gebleven voorraden worden opgeslagen.
Eind 1962 kreeg S. een assistent. Dat
was de andere verdachte, die op voor
stel van zijn chef meedeed, tot op 24
januari 1964 de vrachtwagen werd aan
gehouden, die 80 balen naar het bedrijf
in Koog aan de Zaan vervoerde. S. werk
te al 34 jaar bij het algemeen controle-
bedrijf en J. R. ongeveer 9 jaar.
S. verklaarde, dat hij naar schatting
in totaal f 17.000 aan de verkoop van
overgebleven voorraden had verdiend,
R. ruim f 5000.
De officier achtte voor beide verdach
ten de primair ten laste gelegde dief
stal niet. de secundair ten laste gelegde
verduistering wel bewezen. Tegen S. eis
te hij tien maanden met aftrek van voor
arrest, waarvan 4 maanden voorwaar
delijk en een proeftijd van drie jaar en
onder toezicht stelling van de reclas
sering. Tegen de medeverdachte R. eis
te hij 7 maanden met aftrek van voor
arrest, waarvan 3 maanden voorwaar
delijk en een proeftijd van drie jaar.
(Advertentie)
verwijdert de vlekken die
zelfs het beste was-1
middel laat zitten
In handige plastic flacon
In Parijs zijn uit een luxe woning van
een jonge vrouw van Italiaanse afkomst
fiknAinerk?n gestolen ter waarde van
150.000 gulden. Tegelijkertijd verdween
het kamermeisje van de vrouw dat
twee dagen tevoren bij haar in dienst
was getreden. Men vermoed! dat het
meisje de medeplichtige is van enkele
4? aren 'n gestolen kunstvoorwerpen.
Tot de gestolen voorwerpen behoren
een aquarel van Dufy. twee landschap
pen van Marquet en Commers en een
stola
r
