m Oostenrijk vroege goal van
Rudolf Flögel en danniets
Nederland: prachtig doelpunt
van falende Klaas Nuninga
Het 4-2-4 met veel aanvallen
DAAN:
behoorlijk
ELEK:
„bekerstijl"
Geen Weense wals
ELEK SCHWARTZ
IS TEVREDEN
BENNIE MULLER
SUBLIEM
DAAN SCHRIJVERS
PRACHTIGE SPIL
PUMMEY BERCHOLTZ
WEER IN TOPVORM
Zeer acceptabel
Goed herstel
Ander beeld
Sober spelletje
Hele hoop
DAGBLAD DE STEM
VAN MAANDAG 13 APRIL 1964
^§BALFtlT£H
ARBITER MILAN FENCL WEIGERT EEN
PENALTY, ONTHOUDT ORANJE DE ZEGE
Milan Fencl, de fors gebouwde Tsjechische referee, trok zijn jasje
aan. Lo Brunt bedankte hem vriendelijk voor zijn leiding. Maar was
het de Tsjech niet geweest, die het Nederlands Elftal van een zekere
zege afhield? Had deze man in de twee-en-twintigste minuut van de
tweede helft geen strafschop moeten toekennen aan de oranjeploeg?
Werd Piet Kruiver niet op waarlijk vlegelachtige wijze „genomen"
door linkshalf Johan Skocik?
„Dat was naar mijn gevoel niet het geval", zei de scheidsrechter in
gebroken Duits. „De Oostenrijkse speler blokkeerde de Nederlandse
midvoor. Het was een niet geoorloofde daad, maar bestraffing met een
penalty zou te zwaar zijn geweest. Daarom gaf ik een indirecte vrije
trapin het strafschopgebied. Reglementair mag ik dat".
Milan Fencl kamde zijn haar en verdween uit de catacomben van
het Olympisch Stadion. De rechtvaardigheid van zijn beslissing
liet hij in discussie achter!
Zou het Nederlands Elftal een zege
hebben verdiend? De oranjehemden, be
keken door vijftigduizend landgenoten,
presenteerden gedurende zestig minuten
zeer acceptabel voetbal. De afwerking
liet echter veel te wensen over. Droom-
kansen kwamen er in een hoeveelheid
als regendruppels uit de hemel. Slechts
één opening wist Klaas Nuninga, die
voor de zoveelste maal teleurstelde, op
een sublieme manier te benutten. Geen
enkele maal vertrok er van de voet
van de bedrijvige en bewaakte Piet Krui
ver een schot, dat voldoende hard en
zuiver was om het Oostenrijkse verzet te
breken.
Het Nederlands Elftal, dat een hogere
gearing hanteerde en over een betere
lichamelijke conditie beschikte, had in
de eerste zestig minuten meer moeten
scoren. Voor het laatste halfuur was er
een excuus. Door het verdwijnen van
Pummey Bergholtz ebde dc vaart uit de
voorhoede weg. De vervanging van Piet
Kruiver ontnam tenslotte alle stootkracht
aan de aanvalslinie. Met hem was de
drift van het veld gegaan.
Elek Schwartz was na de wedstrijd niet
tevreden. Hij verweet de Oostenrijkers
hun te harde spel. Hij greep de vervan
ging van Pummey en Piet aan om terecht
te zeggen, Hat oranje met hen de match
tot een beter einde zou hebben gebracht.
De woorden van Elek waren waar. Wat
het oranjeteam gedurende een vol uur
toonde was de moeite van het aanschou
wen en beschouwen waard. Na het fraaie
Oostenrijkse doelpunt van Rudolf Flögel
(na anderhalve minuut) sloeg er een vonk
op de Nederlanders. Lambert Verdonk,
een duveltje, passeerde één, twee tegen
standers en gaf een aantal zuivere voor
zetten weg, die panische angst bij de
concurrerende verdediging schiepen.
Pummey Bergholtz, nog een stuk beter
als in Antwerpen, snelde met de bal
aan zijn voet langs de lijn als een blik
semschicht. Maar wat gebeurde er met
de goed geplaatste ballen? Klaas Nunin
ga probeerde zijn linker en rechter. Hij
kwam in een vrije positie voor doel 'te
staan. Zijn schoten waren te zacht of te
onzuiver. Nog bonter maakte het zijn
buurman Piet.
Hij sloeg zijn handen na zestien minu
ten in zijn witte haren. Hoe was het
mogelijk, dat hij, volkomen vrij, de bal
toch nog in de grijparmen van keeper
Roman Pischler joeg? Het was hem zelf
een raadsel. Geluidsbommen sloegen rond
het lichaam van de Feijenoorder in. Hij
vergastte de toeschouwers met een wan
hoopsgebaar Kruiver, die het beter
wilde doen, revancheerde zich met een
schot, dat precies over de kruising van
paal en lat vloog. Hij schonk een ogen
blik later makker Klaas Nuninga een
nieuwe kans, maar als de onderwijzer de
bal in het doelgebied kreeg verloor hij
zijn noorden. Behalve
De listige Bennie Muller, die met de
korte pasjes van een foxterrier van vo
ren naar achter en van achter naar voren
sjouwde, mocht op twintig meter af
stand van Roman Pischler een vrije trap
nemen. Hij dirigeerde de bal naar de
rechtervleugel. Bergholtz retourneerde
onmiddellijk naar het centrum. De ronde
kogel kwam in het bereik van Nuninga,
die met zijn voet een halve draai maakte
en de bal enkele millimeters onder de lat
van de Oostenrijkse doelman knalde. Een
magnifieke goal! Een verdiende gelijkma
ker. Het kon hierbij niet blijven. De
achterhoede, die het in België reeds zo
bevredigend deed, maar die in de aanvang
een tragische dekkingsfout had gemaakt,
was geheel ingespeeld. De wat trage
Oostenrijkers kregen geen voet aan de
grond. Zij werden door de autoritaire
Daan Schrijvers, de rustig werkende Cor
Veldhoen, de soms mee oprukkende Guus
Haak en de degelijke Hans Kraay telkens
teruggezonden. Fons van Wissen en Ben
nie Muller schakelden en gingen in de
aanval mee. De vleugelspelers bleven
hun werk goed verrichten, maar helaas.
Horst Hirnschrodt en Irnatz Pusnik we
ken geen meter van Piet Kruiver. Ge
sterkt door de produktie van een goal
groeide Klaas Nuninga naar een iets be
tere vorm. Erbarmelijk bleef echter de
afwerking. En zo kon het gebeuren, dat
een elftal, hetgeen een ontstellende meer
derheid aan de dag had gelegd: dat de
tegenstander met vlagen zelfs overspeel
de, toch met een schamele 1-1 moest
gaan rusten. Het stadion was er zeer
optimistisch bij. Willy Alberti, die voor
de zoveelste maal in de perstribune zat,
zei het zangerig: ,,Na de rust komt het
allemaal dik in orde".
„Wat bedoelt u met gevaarlijk? Er was toch niet één speler die
ons werkelijk in moeilijkheden bracht". „Maar dat slotoffensief dan,
mijnheer Graafland?" De doelman van het Nederlands elftal keek met
rollende ogen de kleedkamer door en snukte aan zijn stropdas. „Ach
wat, slotoffensief. Zoiets mag toch geen naam hebben".
Neen, Eddy P. G. was helemaal niet ondersteboven van het Oos
tenrijks elftal. Zijn mening deelden zo'n vijftigduizend toeschouwers,
die in plaats van de staande ovatie, al zittend met een fluitconcert be
gonnen, toen de gasten zich ten afscheid voor de tribune opstelden. De
„adelaars" waren mussen gebleken. Het team, waarover Bela Guttman
zijn toverstaf liet gaan, stelde teleur. Met uitzondering van Rudolf
Flögel in de stormlinie en Irnatz Puschnik in het dcfensieblok, lieten
de Oostenrijkse nationalen het lelijk afweten.
Het zag er na de koffie gedurende vijf
tien minuten naar uit, dat alles goed zou
En dit is de Tsjechische scheids
rechter Milan Fencl, die Nederland
een strafschop en daardoor (ver
moedelijk) ook de zege onthield.
komen: dat het oranjeteam het suppor-
tersleger zou laten juichen.
Pummey Borgholtz deed nu zelf
een tweetal pogingen. Fons van Wissen
vuurde van verre afstand. Met switches
en rushes, die zeer genietbaar waren, ge
raakten de oranjedragers telkens en tel
kens tot in en soms zelfs door de vijande
lijke verdediging. De Oostenrijkers roken
het gevaar.
Voordat vernietigende slagen konden
worden uitgedeeld vloerde Erich Hansen-
kopf de arme Bergholtz. De moedige
Feijenoorder stapte de grasmat af en
Cliarly Bosveld viel in. Dc Enschedeër
ging naast Kruiver staan. Nuninga draaf
de naar de rechtervleugel.
De vernieuwde en veranderde voorhoe
de zorgde voor een nieuw beeld. Charly
Bosveld streefde kennelijk een persoon
lijk succes na. Hij speelde geen enkele
bal direct af. Handig was hij, maar het
had geen zin drie tegenstanders te pas
seren en over de vierde te struikelen. De
reacties van Nuninga op de vleugel kwa
men te laat. Oostenrijk kon het spel ver
plaatsen en Eddy Pieters Graafland, die
het tot nu toe niet al te moeilijk had,
„proberen". De goalie verrichtte voortref
felijke saves.
Na byna een half uur sneuvelde een
tweede Nederlander. Piet Kruiver, die
vele goede momenten met enkele slechte
afwisselde, vond zyn blessure, opgelopen
in de te harde tackle van Johan Skocik,
toch te erg om nog verder te spelen. Mar
tin Koeman van GVAV, een blonde jon
gen, verving hem.
Ook deze Groninger werkte allerminst
inspirerend. Hij werd tweemaal gelan
ceerd, maar bezat onvoldoende snelheid
om met succes naar de bal te kunnen
dingen. De voorhoede was weg, want ook
Lambert Verdonk verbleekte na de felle
charges, die hem het leven zuur hadden
gemaakt. Het was ineens allemaal niets
meer. Het bleef gelukkig 1-1.
Elek Schwartz was daarmee niet tevre
den. Hij kon in zijn boekje Bennie Mul
ler, Daan Schrijvers. Pummey Bergholtz
en Eddie Pieters Graafland als uitste
kend noteren. Onvoldoendes (het is niet
gemakkelijk diep in de tweede helft te
moeten invallen!) waren er voor Martin
Koeman en Charly Bosveld. En Klaas
Nuninga? Wellicht kwam er achter zijn
naam twijfelachtig te staan. Hij verknoei
de veel, maar maakte een glanzende goal!
Piet Hack
(Advertentie)
IVoor betere sportprestaties
Dextrose tabl.
Importeur ELMA Breda, Tel. 46650
(Van onze sportredactie)
„Deze wedstrijd hadden wy moeten
winnen", zei een overigens tevreden
Daan Schryvers. „Het heeft echt niet
meegezeten. Ik weet wel: de afwerking
verliep niet helemaal, zoals zij had moe
ten zyn, maar ik geloof toch te mogen
zeggen, dat ons elftal een behoorlyke
wedstrijd heeft gespeeld. En opnieuw
minder verdedigend dan in Antwerpen."
Daan Schrijvers (,,DWS wordt kam
pioen, daar is niks meer aan te doen")
hoopte, dat Elek Schwartz ook de vol
gende interland met dezelfde opstelling
zal komen. ,,Het team raakt nu lekker
ingespeeld. Het heeft nog geen overwin
ning behaald, maar dat komt".
Pummey Bergholtz was minder goed
te spreken. Hij zat met een bloeduitstor
ting in zijn linkerbeen. De dokter had
het reeds onderhanden genomen. ..Ik
vond de Oostenrijkers tamelijk ruw",
zei hij. Piet Kruiver redeneerde in de
zelfde geest.
PUMMEY BERGHOLTZ
naar kleedkamer
Een kegelwedstrijd? Neen, voetbal.
Chris Bergholtz ligt „uitgevloerd"
evenals Piet Kruiver, die de bal
echter nog weg kan schieten. Op
de achtergrond Pusnik. Staande de
Oostenrijkers Koller en Hirn
schrodt.
(Van onze speciale verslaggever)
Elek Schwartz stond temidden van
zijn duidelijk vermoeide pupillen. „Nu
is het bewezen: 4-2-4 kan ook aanval
lend zijnToch was de bondscoach
eindelijk eens niet gestoken in een trai
ningspak, doch gekleed in een donker
kostuum, lang niet tevreden over de
afloop van de ontmoeting. „Natuurlijk
ben ik teleurgesteld dat we niet met
hetzelfde elftal tot het einde hebben
kunnen spelen. Jammer, want voor de
rust werd er goed gespeeld. Dat ene
ogenblik waarop de verdediging niet
attent was, heeft ons de zege gekost.
Dat gebeurt je maar eenmaal. Als je
tien minuten gespeeld hebt kan het
niet meer voorkomen. De jongens heb
ben puur voetbal gespeeld, offensief
voetbal en zich goed hersteld na dat
snelle doelpunt".
Een harde wedstrijd? was de vraag
die Elek Schwartz steeds weer werd
gesteld. „Laat ik zeggen", begon de
bondscoach voorzichtig, „een moeilijk
gelijk spel voor Oostenrijk". Ben van
Gelder, de secretaris van PSV, vulde
Schwartz meteen aan: „Behaald met
grove middelen
„Dat zeg ik niet", haastte Schwartz
te zeggen, „Laat ik het zo zeggenIk
vond het jammer dat ze bekerstijl heb
ben gespeeld
t
Alleen in de historische tweede mi
nuut, toen Rudolf Flögel na goed werk
van Ernst Fiala raak kopte, schitterde
het wit geshirte team. De Nederlandse
kolonie sidderde. Beefde van angst, want
men wist maar al te goed hoe gevaar
lijk een Oostenrijkse ploeg kan zijn. Vol
voetbalraffinement, fijn en speels, maar
ook hard en fors als het erop aankomt.
Dat liet de veldslag van Wenen in 1957
maar al te goed zien. Edoch, het pakte
geheel anders uit op deze grauwe zon
dag in het Olympisch stadion. Met die
en»e vloeiende, ja briljante combinatie
had Oostenrijk het beste laten zien. De
rest vormde een allersoberste vertoning,
waarin een „kei" als Holst Neraec het
zo beroerd deed, dat hij in de loop van
het duel naar de reservebank gediri
geerd werd. Hij, die eens met Happel en
Hannapi de trots van het Oostenrijks
voetbal was, bleek nu een logge, trage
speler. Beslist onvoldoende. Met vijf man
trok Oranjes tegenstander ten aanval.
Een quintet, dat tam en zonder inspiratie
speelde en dat was een wonderlijke er
varing na de krachtsexplosie van de eer-
te zestig seconden. Ernst Fiala, daar zou
Oostenrijk het van moeten hebben, zo
luidden de geruchten vóór deze match
begon. Fiala zat na een half uur langs
het lijntje. Art Knoll ging zijn plaats
innemen, want Oostenrijk had een door
drukker nodig en over die eigenschap
beschikte niemand. Karl Skerlan, zo
glad als het doorweekte veld; Leopold
Grausam een stuntman op de groene
mat; Horst Nemec te sloom om het
iemand lastig te maken, ze konden geen
van allen paniekstemming veroorzaken.
Daan Schrijvers stond pal en Eddy P. G.
wierp zich onvervaard op al te dichtbij
komende schoenen. Die keren kon men
op één hand tellen. En achter! Irnatz
Puschnik stond een beste partij te spe
len. Samen met Horst Hirnschrodt had
hij de bewaking van Piet Kruiver op
zich genomen en de donkere spil deed
dat voortreffelijk, al kon hij verschil
lende doorbraken niet verhinderen. Ook
het bij elkaar trommelen van alle be
schikbare manschappen vermocht daar
weinig aan te veranderen. Gelukkig dat
doelman Roman Pischler een beste dag
had. De strijd speelde zich af op Oos
tenrijks grondgebied, en mocht de spek
gladde bal eens van een Nederlands been
rollen, wel Daan Schrijvers c.s. gaven
geen krimp.
aan grove overtredingen en het tweetal
gedupeerde Nederlanders had dan ook
geen goed woord voor ze. „Pak jij hem
of pak ik 'm hoorde ik rond me mompe
len. Dat is toch geen voetbal meer", foe
terde Bergholtz. Piet Kruiver stak zijn
verontwaardiging evenmin onder stoe
len of banken. „Mensen nog aan toe, ik
kan amper hoesten, moet je m'n heup
zien. Ik werd met opzet geraakt". En
blonde Pieter toonde een lichaamsdeel
zo rood als een kreeft.
Terwijl de pechvogels in de kleedka
mer opgelapt werden, ging de struggle
for life door. Ostenrijk wilde scoren.
Oostenrijk wilde geen tegenpunt. Met
man en macht (meer macht) wierpen de
gasten zich op deze doelstelling. Frans
Viehböck, ingevallen voor Nemec, en
Rudolf Flögel kwamen niet verder dan
wat hopeloos geschutter en Karl Skerlan
draaide zich dol tegen Guus Haak. Leo
pold Grausam was een debutant in de
ware zin des woords. Oostenrijk toonde
zich na afloop tevreden met het resul
taat.
De 1-1 werd gezien als een overwin
ning. Maar Bela Guttman, Jozef Walter
en bondstrainer Gerhardt zullen hard
moeten timmeren aan dit elftal, wil het
tegen Hongarije (en Nederland gold als
generale) een „echte" zege behalen. Op
de allereerste plaats moet de spelers
duidelijk gemaakt worden waar ze voor
voetballen, want er werd een opvallend
gebrek aan interesse getoond. Vervol
gens dient de voorhoede wat meer tak-
tiek en conditie bijgebracht te worden
en als dat gebeurd is moeten enkele
knapen eens voetbalfatsoensnormen le
ren. Bela Guttman gaat drie interlands
verder weer weg bij de nationale ploeg.
Misschien heeft hij dan iets kunnen ma
ken van zijn tijdelijke pupillen. Mocht
dat niet zo zijn, dan ziet het er slecht
uit voor de Oostenrijkse voetbalwereld,
die nu een eminent leider heeft.
Peter Heerkens
Naarmate de strijd vorderde, probeer
de Oostenrijk met hard voetbal goed te
maken wat aan techniek ontbrak. En
dat was een hele hoop. Tegen thee-tijd
namen de charges al onrustbarende vor
men aan en in de tweede speelhelft
gooide men er een schepje bovenop.
Hoogtepunten van deze weinig sportieve
daden (arbiter, Milan Fencl floot zich
een ongeluk voor vrije trappen) waren
de ondernomen acties om Piet Kruiver
en Pummey Bergholtz op een zijspoor te
rangeren. Erich Hasenkopf en Johan
Skocik gingen zich duidelijk te buiten
PIET KRUIVER
naar kleedkamer
(Van onze sportredactie)
Een hard werkend en moedig
Nederlands elftal heeft op deze
kille, natte dag de opdracht zo
veel mogelijk aanvallend te spelen
goed uitgevoerd. De ontmoeting
met Oostenrijk zal niet de geschie
denis ingaan als een flonkerend
voetbalgevecht. Daarvoor miste
oranje te veel kwaliteit en de gas
ten te veel tempo. De nogal grof
spelende Oostenrijkers kwamen
vrijwel direct na de aftrap via
rechtsbinnen Flögel aan een tref
fer, maar de eerste helft kon wor
den afgesloten met 1—1, dank zij
een doelpunt van Nuninga. Door
het uitvallen van Bergholtz en
Kruiver, respectievelijk in de 16e
en 28e minuut van de tweede helft,
werd de vaderlandse voorhoede uit
haar verband gerukt. Na de her
vatting lag het spelpeil dan ook
aanzienlijk lager, ook bij de Oos
tenrijkers, die inmiddels ook twee
vervangers in hun gelederen had
den.
Maar 'wat zal Piet Kruiver in de 16e
minuut hebben gedacht, toen hij oog in
oog met de jonge Oostenrijkse doelman
Pischler gekomen, hopeloos taalde' En
hoe zou de strijd zijn verlopen, ais de
scheidsrechter Milan Fencl in de 23e
minuut een grove tackle van linkshalt
Skocik tegen Kruiver volgens het boek
je had beloond met een strafschop?
Vragen, die een antwoord hadden ver
diend. want de Nederlanders speelden een
uitstekende eerste heltt. De aftrap ge
schiedde, zoals gebruikelijk, onder oor
verdovend gejuich. De gasten oefenden
al direct druk uit op onze veste en een
corner over links was het gevolgd. Sker
lan werkte de bal naar Fiala, die een
uitstekende voorzet gaf naar de goed op
gestelde Flögel en op diens kopstoot bleef
Pieters Graafland het antwoord schuldig.
Dat betekende een achterstand na an
derhalve minuut. Maar de gasten ont
dekten snel, dat er aan de andere kant
snelle vleugelspelers opereerden. De
eerste goede tegenaanval werd in de 10e
minuut opgezet. Het werd tenslotte een
goed schot van de rappe Verdonk. maar
doelman Fischler stompte het leer be
kwaam weg.
Na enkele trage Oostenrijkse acties be
gon Nederland terug te slaan. Eerst wat
voorzichtig, later feller en met meer
moed. In de 12e minuut suisde een kogel
van Kruiver langs de linkerpaal, maar
vier minuten later faalde de Feijenoor
der voor open doel; het slappe rollertje
leverde voor Pischler geen probleem op
Intussen was Nederland al aan een
derde corner toe, de Oosentrijkers hadden
er tot op dat moment slechts één Maar
de gasten kwamen terug. Hun acties wa
ren echter zonder gevaar en bovendien
bleken Haak en Schrijvers in uitstekende
vorm. Oranje blééf dreigen.
In dc 22e minuut kwam Nederland aan
een verdienstelijke gelijkmaker. De bal
kwam op de rechtervleugel, vanwaar
Bergholtz goed doorgaf naar Van Wissen
die de bal over enkele spelers wipte in
de richting van Nuninga en een halve
trekbal sloeg over de hoog opspringende
Pischler m het Oostenrijkse net; 1-1.
Nadat de Oostenrijkse linksbinnen 'in
de 30e minuut was vervangen door Knoll
kwam Kruiver tot een knappe soloren
omspeelde Puschnik en Hirnschrodt maar
dc bal bleek net over de lijn te zijn ge
weest. Enkele minuten daarna kwam het
tot een vrije trap op de rand van het
Oostenrijkse strafschopgebied en na een
schijnbeweging van Muller knalde Schrii-
veis keurig langs het muurtje doch
iangs de verkeerde kant van de paal
m, 37e minuut kwam er een
mint n 6 kaiISj°P een Nederlands doel-
PUA'; °e goed doorsprintendc Nuninga.
,c? 1an op 22 maa,'t tegen de
Belgen, maakte het doelman Pischler. die
contrnioevP lngiz.?nden bal niet onder
controle kreeg bijzonder lastig. Dc GV
ante echter niet door.
°pLdc.d™,de Oostenrijkers wel en de
Ir,? w elft "Yer? dan 00k allerminst
een Weense wals. Hun aanvallen werden
tra£>g .tempo uitgevoerd. De al wat
in^?a»spv jC?11.er;.die zün 77e interland
speelde, had het bijzonder moeilijk want
Bergholz bijzonder veel vrijgelaten en
Verdonk bleken snel.
Alhoewel beide teams wel degelijk de
basis van het 4-2-4-systeem speelden
we™.er„'toch voldoende aanvallend ge
speeld. Bennie Muller, ongetwijfeld de
beste man van het veld, stuwde de aan-
u?-*0px Ykwame wijze en Nederland
bleef sterker.
Dat noopte de Oostenrijkse verdedigers
tot steviger spel, waarvan Bergholz en
Kruiver het slachtoffer werden. Jammer
want in de beginfase van de eerste helft
rombtaaties gekomen! t0t ragfijne
In d,e.61® minuut verdween Bergholz
IMJJ hard optreden van Hasenkopf.
Zijn plaats werd ingenomen door de Bos
veld. maar de Enschedeër kwam niet
verder dan enkele te ver doorgevoerde
individuele acties. UL
De wedstrijd was 68 minuten oud toen
Skocik het nodig vond om een oudr-
Pater-stunt voor de dag te halen en
Kruiver zo hard nam. dat de Feijenoor
der vroegtijdig naar de kleedkamer kon
Dat gebeurde overigens binnen de be
ruchte lijnen, maar de Tsjechische arbi
ter zag er geen strafschop in, al legde
hij even daarna de bal voor een vrije
trap binnen de lijnen.
TC^I2!óverSaPlaais-Jvfr? ingenomen door
Koeman die duidelijk tempo te kort
kwam. Zo was de eenheid in de aanval
verdwenen. Had bij de Oostenrijkers de
komst van Viehböck verband met het
uitvallen van Nemec in de 60e minuut iets
meer schot in de Oostenrijkse aanval ge
bracht, bij de Nederlanders bleken de
wijzigingen een duidelijke verzwakking
In de slotfase zakte het spel dan ook
naar een bedenkelijk peil. Acht corners
voor Nederland en vijf voor Oostenrijk
drukten het evenwicht slechts matig uit
De laatste minuten waren voor de gas-
„!L!?aar Ha?k' Schrijvers en Veldhoen
ruimden goed op. Toen de bal in de
buurt van de heer Milan Fencl kwam
floot deze af. maar Bennie Muller had
het door en bukte net iets vlugger, waar
door hij in het bezit kwam van een bal
met weinig geschiedenis. Het publiek was
tevreden, want het dankte de vaderlandse
ploeg met een welgemeend applaus. Het
boe-geroep was kennelijk voor de Oos-
tenrnkers, maar die hadden het er dan
ook wel naar gemaakt.
