ROMAN
WAS
TOT EEN MOORD
AANLEIDING
EN...
Ontmaskering van
de moordenaar
MacArthur: een briljant
eneraal en een legende
in het Verre Oosten
The Sands of Windee
Glansrijke carrière eindigde
met ontslag door Truman
Volmaakte moord
Jongste generaal
CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI
als gebit
Hecrser over Japan
Zware strijd
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 6 APRIL 1964
Voor hinderen
van de politie
f 25.- of 5 dagen
Nieuw onderzoeik
naar moord
Kennedy bepleit
In de griep-greep
bent U lusteloos
maar beslist niet
machteloos! Neem
direct Rheumin.
GEBOREN IN
KAZERNE
„NIETS is eenvoudiger dan een moord te begaan en niet ontdekt te worden. Als je je verstand maar gebruikt. vangeni gegeten
Probeer het maar eens!" Dit kreeg de bekende schrijver Arthur Upfield oplage van zijn speurdersroman vele
honderdduizenden I te horen, toen hij een ruwe klant, een echte „bushman", vroeg, hem een methode aan de
hand te doen om een lijk feilloos te laten verdwijnen.
„laat ons eens aannemen, dat ik je wilde vermoorden", vernam Upfield toen, „kijk, dan zou ik je onder een of
ander voorwendsel vragen om met mij de wildernis in te trekken en als we dan op een plek kwamen, waar veel
droog hout in de buurt te vinden was, zou ik je doodschieten en je lichaam verbranden
Upfield hij was toen baas op een pleisterplaats voor kamelen (toen nog in gebruik in West-Australië) en druk
beiig met een nieuw boek op stapel te zetten kwam niet onder de indruk van deze woorden. Hij spitste echter
de oren, toen George Ritchie (zo heette zijn kameraad) in details afdaalde.
Begin februari 1964 overleed te Bowral in Nieuw-Zuid-Wales
op ruim zeventigjarige leeftijd Australië's befaamde schrijver van
detective-verhalen Arthur Upfield. Hij was de schepper van de „wil
dernisrechercheur" Napoleon Bonaparte, kortioeg Inspecteur Bony"
genoemd. Upfield's boeken bereikten een oplage van meer dan drie
miljoen exemplaren. Zijn leven was bijzonder avontuurlijk. Het
avontuurwaar hij het liefst over sprak, vertellen wij hier. Zelden
zal het gebeurendat een auteur en een „volmaakte" moordenaar
kameraadschappelijk met elkaar omgaan. Maar Upfield en Snowy
Rowles kenden elkaar en waren tamelijk diktvijls samen.
„Zodra de as afgekoeld zou zijn, zou recept van Ritchie. Het enige voorwerp,
ik hem zorgvuldig zeven om de resten
van je botten en metalen voorwerpen als
knopen en laarzespijkers er uit te ha
len. Het metaal zou ik oplossen in zwa
velzuur dat vindt men hier op de
meeste boerderijen en de resten van je
botten zou ik verpulveren en dan als stof
laten verwaaien. Kijk. Arthur, dan zou
er helemaal niets van jou terug te vinden
zijn
..Alles goed en wel", zei Upfield, „maar
als nu komt vast te staan, dat er op de
plek, waar je mij verbrandde, vlees is
verbrand? Tegenwoordig, met die weten
schappelijke manier van recherche
werk
„Dat is helemaal geen probleem", ant
woordde Ritchie, „je verbrandt eenvou
dig ook een paar kangoeroekarkassen.
Dat gebeurt heel vaak, zoals je weet. om
de vliegen af te houden van een kamp
plaats. Zo'n karkas te verbranden heeft
bovendien het nut, dat er geen reden tot
verdenking is, als men zou vragen waar
om daar een vuurtje gestookt werd!"
UPFIELD worstelde met het probleem,
hoe hij zijn hoofdfiguur Inspecteur Na
poleon Bonaparte (kortweg „Bony") )van
de Criminele Recherche de „volmaakte"
moordenaar (in zijn boek) moest laten
ontmaskeren. Ergens moest een foutje ge
maakt worden. Hij besprak dit vraagstuk
herhaaldelijk met vrienden en kennissen
in de hoop, dat zij hem de onfeilbare ont
dekking van de volmaakte misdaad zou
den kunnen suggereren.
Op een stormachtige winteravond zat
hij bij een knapn^nd vuur met enige ka
meraden. toen een joviale figuur - Snowy
Rowles heette hij zich bij hel gezel
schap voegde en aandachtig luisterde
naar de gesprekken over Upfield's pro
bleem Het was dan ook inderdaad een
zeer geschikte puzzel voor zo'n koude,
stormachtige avond!
Na enige tijd begon Rowles echter wil
de verhalen 'te vertellen over zijn erva
ringen met paarden. Terwijl hij zijn ver
halen deed en Snowy was een uit
stekend verteller! vroeg Upfield zich
af, waar hij Rowles toch eerder had ont
moet. Het was niet de eerste keer. dat hij
zich die vraag stelde. Een vage herinne
ring, zeker, maar waar en hoe?
Toen de mannen uit elkaar gingen,
vertrok Rowles in gezelschap van Ryan
en Lloyd. Ryan, een tanige ex_zeeman
en een zware drinker, had Lloyd een
nieuweling in de „bush", een goed har
monica-speler. maar beslist geen drinke
broer gevraagd om hem te helpen bij
een karweitje in de buurt van Narndee.
Rowles had gehoopt, dat Ryan hem zou
hebben gevraagd en toonde duidelijk zijn
ergernis, dat de keuze op Lloyd was
gevallen.
Wat hier ook verder van zij, de drie
mannen gingen gezamenlijk naar Mount
Magnet. Ryan hield daar drinkgelagen.
Hij vond het prettig om dronkemanslied
jes te zingen op de muziek van Lloyd's
harmonica. De volgende mededeling, die
Upfield over het drietal bereikte, was.
dat Ryan geen cem meer had en naar het
noorden was getrokken, omdat het daar
gemakkelijker was om geld te verdienen.
In het zuiden zag niemand Ryan of Lloyd
ooit weer
Op zekere dag ontving Upfield bezoek
van Inspecteur Coleman, die hem vertel
de, dat Rowles in moeilijkheden zat
Louis Carron, een Nieuw-Zeelander. met
wie Rowles zo nu en dan samenwerkte,
was spoorloos verdwenen Rowles was
opgedoken in Paynes Find en had daar
inkopen gedaan, die hij betaalde met een
chèque-aan-toonder van Carron. Upfield
wist. dat Rowles een van die wilde figu
ren was, die gemakkelijk in moeilijkhe
den konden komen Maar dat Rowles een
moordenaar was neen. dat wilde er bij
Upfield beslist niet in
..De jongens zullen wel een drankfeest
gehouden hebben in de wildernis en dat
zal Carron's dood we) geworden zijn
vrees ik" opperde hij
„Best mogelijk' zei Coleman. ..maar
in ieder geval zal ik wel iets naders ver
nemen binnenkort"
Een week later kwam de inspecteur op
nieuw bij Upfield De politiemannen wa
ren zeer actief geweest Zij hadden de
gehele streek afgezocht en op een be
paalde plaats de resten van een aantal
grote vuren gevonden.
,.Ik heb zo het gevoel, dat Rowles dat
verhaal van jou tot werkelijkheid heeft
willen maken" merkte Coleman langs
zijn neus weg op.
..Als dat zo is. kan niemand ooit iets
bewijzen" antwoordde Upfield. „want
als Rowles en zijn maat een dronkemans
gevecht hadden en die maat kwam daar-
°rn bet leven en als Rowles dan het
luk liet verdwijnen volgens het recept
van George Ritchie nu dan zou er geen
rSJoïE van bewiis. geen enkel stuk van
oveituigmg meer te vinden zijn!"
mneAr'rï'iy!" ctat, zou er® interessant
als ik inn" merk,e Coleman op, ..maar
zichtig zijn! 20U toch heus voo.
dat (de boek-rechercheur) Napoleon Bo
naparte ontdekte, was een spijker van een
laars. Het openbaar ministerie weigerde
die spijker als bewijs voor de stelling te
aanvaarden, dat er een menselijk tegelyk
met de kangoeroekarkassen verbrand
was. Inspecteur „Bony" vond de moorde
naar toch dank zij aanwijzingen van der
den. Waren deze niet gekomen, dan zou
de moordenaar in „The Sands of Windee"
inderdaad ongestraft zijn gebleven.
Enige weken later ontmoette Upfield
Inspecteur Coleman opnieuw. De politie
man was zeer ernstig. Ook Ryan en Lloyd
waren spoorloos verdwenen. De politie
had het terrein in de buurt van Narndee
afgespeurd. De as van een aantal grote
vuren was gevonden in de omgeving van
Ryan's kapip. Die as werd zeer nauwgezet
onderzocht.
„Ritchie zegt, dat Snowy die avond sa
men met Ryan en Lloyd bij je wegging",
zei de inspecteur, „en ik neem aan. dat
hij de waarheid sprak".
„Ja", antwoordde Upfield, „dat is zo.
maar West-Australië is een groot land.
Er komen mensen bij je en die gaan
dan weer weg. Maanden, ja, jaren ach
tereen hoor je niets van ze en dan staan
ze plotseling voor je neus. We wonen
niet in een stad!"
De politie zette het onderzoek voort.
Ten slotte waren er sterke aanwijzingen
tegen Rowles. Een boer was naar Narn
dee gereden om met Ryan te praten. Hij
had Rowles daar aangetroffen bij enige
brandende vuren. Rowles had gezegd, dat
Ryan en Lloyd de wildernis waren inge
trokken dat hij het kamp opbrak vóór
zij gedrieën naar elders zouden gaan
Zij hadden namelijk hun werkzaamheden
op die plaats voltooid en gingen op zoek
naar een ander karwei.
Kort nadien had wachtmeester Man
ning 'van de West-Australische politie)
zich begeven naar Hill View Station,
waar Rowles toen werkte Hij wilde de
verdachte zelf ondervragen. Zodra hij
„Rowles" zag. herkende hij hem.
„Jij bent John Thomas Smith en je
aanhouding is verzocht wegens diefstal
(Advertentie)
en uitbreken uit de gevangenis", zei de
wachtmeester en voegde er meteen aan
toe: „Smith, je bent mijn arrestant!"
Smith, alias Rowles. belandde in de ge
vangenis wegens diefstal en uitbraak.
Wachtmeester Manning bleef zich bezig
houden met de vermissing van Carron.
Ryan en Lloyd. Hij wist zeker, dat hij
een of meer moorden tot klaarheid moest
brengen, maar evenmin als Upfield's In
specteur „Bony" kon hij de lijken der
slachtoffers vinden, dus bewijzen, dat er
een of meer mensen waren vermoord.
Intussen verscheen „The Sands of Win
dee" in druk. De Crime Book Club wees
het aan als Boek van de Maand. Upfield
verwachtte, dat wachtmeester Manning
bij hem zou komen om hem te vragen,
op grond van welke gegevens en dank
zij welke bronnen hij dat boek had ge
schreven. Maar de politieman verscheen
niet vóór de zaak tegen Smith alias
Rowles rond was.
Toen Manning eindelijk kwam. zei Up
field: „Ik dacht, dat je geen aandacht had
besteed aan mijn jongste boek
„Dat verhaal zal ik levenslang niet
meer vergeten", zei Manning met een
grinnik, „het is het beste boek, dat ik ooit
heb gelezen. Wil je zo goed zijn om met
mij mee te gaan naar Perth om daar de
procureur-generaal te vertellen, hoe je
er toe gekomen bent, dat boek te schrij
ven?"
Bij het onderzoek van de as van
de vuren nabij Ryan's kamp had de
Westaustralische politie meer succes
gehad dan Upfield's inspecteur Na
poleon Bonaparte. Behalve metalen
delen van een nieuwe harmonika
vond men in die as namelijk meer
dan een spijker van een laars en...
genoeg om Snowy Rowles aan de
galg te brengen.
Een der bewijsstukken was Upfield's
boek The sands of Windee"! Voorts
waren er een fragment van een men
senschedel, stukjes metaal van een
vals gebit en een trouwring, die
merkwaardigerwijs niet was ver
smolten tot een klompje goud. Deze
drie bewijsstukken waren gevonden
onder de verbrande botten van kan
goeroes. De ring en de valse tanden
waren afkomstig van Carron. Rowles
had Ritchie's „perfecte moordrecept
minder zorgvuldig in acht genomen
dan Marks, de moordenaar in „The
sands of Windee".
Snowy Rowles, voortreffelijk ruiter en
een bij uitstek aardige, gezellige, joviale
figuur, werd in de ochtenduren van 13
juni 1932 opgehangen. Tot hel laatste
ogenblik hield hij zijn onschuld vol. Hij
beweerde, dat hij samen met Carron een
kamp had opgeslagen. Toen hij inkopen
had gedaan en betaald met Carron's
cheque Irof hij bij terugkomst in het
kamp een dode Carron aan. Vermoedelijk
(betoogde Rowles) had Carron per on-
(Van onze verslaggeefster)
..Dan moet u bij mijn vrouw zijn"'
had de heer J. F. B. uit Roosendaal
geantwoord, toen twee agenten 's avonds
in zijn café een inlichting kwamen vra
gen. Mevrouw zat in de keuken en daar
troffen de agenten ook een grote hoe
veelheid sterke drank, waarmee de ca
féhouder de drankwet overtrad. Ook op
andere plaatsen in het café troffen de
agenten sterke drank aan. Toen zij de
ze drank echter door het café naar
buiten wilden brengen, werden zij daar
bij gehinderd door het echtpaar B.,
waarvan de man sterk onder invloed
verkeerde. De vrije doorgang naar de
uitgang werd bemoeilijkt, doordat het
echtpaar met gespreide armen voor de
agenten ging staan. Een van de agen
ten was aan zijn kleding getrokken,
terwijl B. ook nog getracht zou hebben
enkele flessen uit de kist terug te pak
ken. Het echtpaar kon zich van het
gebeurde niets meer herinneren. Me
vrouw B. hield vol. dat zij steeds in
de keuken was. Beiden werden, con
form de eis van de officier van justi
tie veroordeeld tot f 25.- boete of vijf
dagen hechtenis. Voor de overtreding
van de drankwet zal de caféhouder
zich nog voor de kantonrechter te Roo
sendaal moeten verantwoorden.
Daar hij, gezien zijn strafregister, vrees
de, dat men hem van moord zou beschul
digen, had hij Carron's lijk volgens Rit
chie's recept verbrand. Wat Ryan en
Lloyd betreft, deze mannen waren (zei
Rowles' noordwaarts getrokken. Hij had
hen nooit teruggezien. Volledigheidshal
ve vermelden we, dat er niemand was.
die hen ooit terugzag.
De veroordeling van Snowy Rowles
bracht Upfield's boek „The Sands ot
Windee" op de voorgrond der publieke
belangstelling. Een verslaggever van een
dagblad in Adelaide had een intervieuw
met Generaal Leane, hoofd der politie
van Zuid-Australië. „Bent u van mening",
vroeg de journalist, „dat moordverhalen
de misdaad bevorderen?"
„Heel wat minder dan scheermessen"
antwoordde de politiechef. De kern van
het verhaal en de sleutel tot de ontdek
king van Rowles' misdaden echter vatte
wachtmeester Manning samen in zijn nog
steeds vaak geciteerde opmerking: „Kan.
goeroes hebben geen valse tanden!"
Als Snowy Rowles meer had ge
daan dat te luisteren naar Ritchie's
„recept" op die koude, stormach
tige avond, te weten, als hij Up
field's boek „The Sands of Win
dee" had gelezen vóór hij aan het
moorden sloeg, had hij waarschijn
lijk een „volmaakte moord" heb
ben kunnen plegen. Maar hij kon
dat boek niet tijdig lezen, omdat
het in druk verscheen na Rowles'
moord
De Newyorkse advocaat Mark Lane
heeft gisteren op het congres van de
interantionale vereniging van democra
tische juristen te Boedepest aangedron
gen op instelling van een internationale
commissie van juristen, die een onder
zoek zou moeten instellen naar de
moord op president Kennedy.
Hij hoopte dat de vereniging de eer
ste stap hiertoe zou doen.
Lane legde bandopnamen, verslagen
van getuigen en ander „bewijsmateriaal"
over in een poging aan te tonen dat ,,de
officiële theorie inzake de moord" on
juist was. Onder bijval de ruim 400 af
gevaardigden uit 45 landen verklaarde
hij dat er verscheidene mensen bij de
moord betrokken zijn geweest. Hij zei
voorts, dat men een getuige dood had
aangetroffen. Hij bleek doodgeschoten
te zijn. Een andere getuige een meisje
had zich door wurging om het leven
gebracht na door federale agenten on
dervraagd te zijn.
Lane zei ook, dat het wapen, waarmee
Kennedy was vermoord, later Mvan
ambtswege was vervormd".
(Advertentie
fheumin - tabletten helpen snel,
teker en bovendien veilig! Ook
door de gevoelige maag uitstekend
te verdragen. 20 tabletten 75 ct.
Een Brocades - product, dus:
vertrouw er op!
Generaal Douglas MacArthur die gisteren is overleden wordt beschouwd
als een der meest voortreffelijke Amerikaanse generaals, die de wereld
ooit gekend heeft. Hij was tevens de eerste vreemdeling, die ooit over
Japan geheerst heeft. In de tweede wereldoorlog werd hij voor zijn land
genoten een symbool van moed doordat hij op de Philippijnen veel langer
stand hield dan men ooit had durven hopen. Zijn grootste verdienste bestaat
echter uit de rol, die hij gespeeld heeft als opperbevelhebber van de
geallieerde strijdkrachten in Japan na de oorlog.
MacArthur genoot een populariteit zoals slechts weinig generaals in de
Verenigde Staten hebben gekend. Zowel voor zijn eigen volk als voor de
De generaal was een diep religieus man. Hij was lid van de episco
paalse kerk. De Koreaanse oorlog vatte hij op als verdediging van het
christelijke geloof tegen het communisme. Zijn naaste ondergeschik
ten waren zeer aan hem gehecht om zijn diep moreel gevoel. Aan de
andere kant waren er verscheidenen tegen zijn opvattingen. Deze
vormden de „clubs van veteranen tegen MacArthur" toen zijn naam
bij de republikeinse kandidaatsverkiezing voor het presidentschap
in 1948 genoemd werd. Er werden ook veel clubs „MacArthur als pre
sident" gesticht, maar hij werd niet kandidaat gesteld.
De generaal had meer goudgalon op zijn uniformpet dan de andere
Amerikaanse generaals, maar hij droeg nooit een van zijn vele onder
scheidingen. Hij bezat de eremedaille, het kruis voor bijzondere ver
diensten (driemaal), het purperen hart (tweemaal), de medaille voor
bijzondere verdiensten (vijfmaal) en meer dan zestig buitenlandse
onderscheidingen.
Japanners en de Philippino's werd Hij bijna een legende. Zijn carrière
kwam ten einde na zijn omstreden rol in de Koreaanse oorlog. In april
1951 werd hij door president Truman van zijn commando ontheven, omdat
hij de richtlijnen inzake het afleggen van politieke verklaringen niet had
opgevolgd.
Aan zijn veldheerskwaliteiten en zijn persoonlijke moed is nooit getwijfeld.
Hij was echter een raadselachtig man en het zal voor geschiedschrijvers
moeilijk zijn de ware persoon uit de legende te ontwaren. Als opperbevel
hebber in Japan schiep hij rond zijn taak van „proconsul" een theatrale
geheimzinnigheid.
Douglas MacArthur werd op 26 janu
ari 1880 in een kazerne in Little Rock
(Arkansas) geboren. Het eerste wat hij
hoorde was 'n hoornsignaal. Op 13-jarige
leeftijd werd hij leerling aan de militaire
academie in Westpoint, waar hij al da
delijk opvie] door zijn capaciteiten. Hij
werd adjudant van zijn vader, die gou
verneur-generaal van de Philippijnen
was, en werd als zodanig naar Tokio ge
zonden. In 1906-1907 werd hij adjudant
van de Amerikaanse president en daar
na werd hij tot kapitein bevorderd. In
1914 begeleidde hij als lid van de ge
nerale staf de expeditie, waarbij Vera
Cruz in Mexico werd veroverd en begaf
hij zich als vrijwilliger, verkleed als een
Mexicaanse zwerver, naar het front om
de vijandelijke posities te verkennen.
Hij vocht in Frankrijk, waar hij twee
maal werd gewond, eenmaal door strijd
gas werd aangetast, dertien maal werd
onderscheiden en nog eens zevenmaal
UPFIELD voltooide zijn boek. Hij gaf
het de titel .The Sands ot Windee" Hij
liet zijn mistladigci handelen volgens het
Een inbreker nam na het proces afscheid van zijn
advocaat en zei: ,,ik loop nog wel eens bij u binnen".
„Akkoord," antwoordde de advocaat, „maar wel
graag overdag dan".
„Herhaalt u de woorden eens die de beklaagde
tegen u sprak", vroeg een advocaat. „Dat kan ik
niet' antwoordde de eisende dame, „dat zijn geen
woorden om tegen een heer te vertellen". „Fluister
ze dan de president maar in het oor", zei de advo
caat
Een advocaat had nog een nabespreking met zijn
cliënt en vroeg: „Vertel me nou eens eerlijk, had
u dat geld nou gestolen?" „Ik begin eraan te twij
felen sinds ik u gisteren heb horen pleiten, zei de
cliënt
Een slager kwam het kantoor van een advocaat
binnengestormd en zei: „Als een hond een stuk vlees
weghaalt, is de eigenaar dan verantwoordelijk?"
„Jazeker", zei de advocaat. „Mooi", zei di slager,
„uw hond heeft het namelijk net gedaan. Ik krüg
twaalf gulden van u". „Mooi", zei de advocaat, „dan
zijn we quitte. Dit advies kost namelijk precies twaalf
gulden".
„Trekt u zich maar even terug met uw cliënt en
geeft u hem de beste raad die u hem kunt geven"
zei de president van de rechtbank tegen een
advocaat.
Na enige tijd kwam de advocaat alleen terug.
„Waar is de verdachte?", vroeg de president. „Die
is er vandoor", zei de advocaat; „dat was de beste
raad die ik hem kon geven".
Hoe kon U toch mensen bedriegen die
hun vertrouwen in U gesteld hadden vroeg
een rechter.
„Maar edelachtbare", zei de beklaagde,
„mensen, die je niet vertrouwen, kun je
niet bedriegen
„Wat deed uw vrouw vóór ze met u getrouwd was?"
vroeg een heer aan een vriend.
„Vóór mijn vrouw met mij getrouwd was", ant
woordde de vriend, „was ze mijn vrouw niet"
Ik zal u vijf dagen of tien gulden moeten geven",
zei een rechter „Geef me dan dat tientje maar",
antwoordde de beklaagde.
„U moet voorzichtig zijn met uw beweringen", zei
een rechter, „een mens kan zich vergissen Zo dacht
ik daarnet dat ik mijn horloge bij me had, maar nu
weet ik zeker dat ik het op het nachtkastje heb
laten liggen".
Toen hij 's avonds thuis kwam, vroeg zijn vrouw:
„Je had toch geen zes mensen om je horloge hoeven
te sturen? Ik had het aan de eerste al meegegeven".
Als u zo'n honger had", zei een rechter, had u
toch geen geld uit die bakkerswinkel behoeven
te stelen? Dan had u toch wat brood genomen?"
Edelachtbare"zei de beklaagde„ik ben een eer
lijk man; ik betaal wat ik opeet".
„Ik denk", zei een rechter, „dat u de dupe bent van
opvoedingsfouten. Is uw vader geen luie, alle nor
male bezigheden uit de weg gaane asociale lummel"?
,,Dat kunt u hem beter zélf vragen", zei de be
klaagde, „hij zit daar op de tweede rij".
„Jantje", vroeg een onderwijzer, „als de kolen f 15,
Per mud kosten en je betaalt aan de kolenhandelaar
f 45,—, hoeveel brengt hij dan?". „Zowat twee-en-
eenhalve mud", antwoordde Jantje. ..Dat is niet goed'
zei de onderwijzer. ..Dat kan wel zijn", zei Jantje
„maar ze doen het toch allemaal"
eervol werd vermeld wegens buitenge
wone moed onder vijandelijk vuur. Hij
werd er bekend als „d'Artagnan van het
Amerikaanse expeditieleger", omdat hij
zijn mannen wel bevel gaf alle voor
zorgsmaatregelen te nemen, maar zich
zelf zonder gasmasker of wapens in het
strijdgewoel begaf
In augustus 1918 werd MacArthur tot
brigade-generaal bevorderd, in novem
ber daarop werd hij bevelhebber van de
„regenboor"-divisie, de jongste generaal
van de Verenigde Staten. Na een kort
na-oorlogs verblijf in Duitsland werd
hij aan het hoofd van de militaire aca
demie in Westpoint gesteld Ook hier
was hij de jongste, die deze post ooit
had bekleed. Na drie jaar. in 1922, ging
hij opnieuw naar de Philippijnen en
keerde in 1925 als generaal-majoor naai
de Verenigde Staten terug. In november
1930 benoemde president Herbert Hoover
hem tot stafchef van het Amerikaanse
l«op" met de rang van generaal.
Tijdens de crisisjaren, in 1933, slaagde
hij er in bezuinigingsmaatregelen op de
strijdkrachten te verhinderen en ver
kreeg hij zelfs fondsen voor uitbreiding
en modernisering van het leger. In 1935
ging hij opnieuw naar de Philippijnen,
waar hij de verdediging organiseerde en
in augustus 1936 door president uezon
tot veldmaarschalk van het Philippijnse
leger werd benoemd. Daar bleef hij tot
1941 het jaar, waarin de oorlogsdreiging
tussen Japan en de Verenigde Staten
in augustus 1936 door president Quezon
velt benoemde hem toen tot opperbevel
hebber van de strijdkrachten in het Ver
re Oosten, het Philippijnse leger viel
hierbij onder Amerikaanse commando
Negen uur na de aanval op Pearl Har
bour op 7 december 1941 brak de oorlog
op de Philippijnen uit. Op 28 december
moest MacArthur zich terugtrekken op
het schiereiland Bataan en het versterk
te eiland Corregidor Maart 1942 beval
president Roosevelt MacArthur zich naar
Australië te begeven en het commando
aan generaal Wainwright over te dragen.
Bij zijn vertrek sprak hij de beroemd
geworden woorden:: „Ik zal terugko
men", die de Verenigde Staten als pro
pagandamiddel op de Philippijnen gin
gen gebruiken. In april viel Bataan
(Advertentie)
Grote beloning voor
iedereen
Reeds jaar en dag worden in vrijwel alle
plaatsen van Nederland regelmatig (en
zelfs veelal dagelijks) grote beloningen
uitgereikt. Het betreft hier een open
lucht-koopcentrum waarvan men er in
ons land honderden aantreft en dat zich
onder meer kenmerkt door uitzonderlijk
lage prijzen: de markt. Wie daar rond
kijkt en rondwandelt en er profiteert van
de dagelijkse koopjes en de enorme keus,
ontvangt zijn beloning in de vorm van het
geld dat hij bespaart. En bovendien door
gratis gezelligheid. Kopen op de markt
maakt het leven stukken goedkoper.
Bovendien is de markt, door de heel bij
zondere, „eigen" sfeer die er heerst, de
beste combinatie van profijt en plezier.
Daarvoor zorgen marktkoopman en
straathandelaar, die hun klanten elke
dag opnieuw bewijzen:
OP DE MARKT IS UW
GULDEN EEN DAALDER
WAARD
in mei moest generaal Wainwright op
Corregidor capituleren.
In Australië vestigde MacArthur zijn
hoofdkwartier en vandaar uit leidde hij
met zijn briljante „kikvors"-strategie de
strijd tegen de Japanners, waarmee hij
de Philippijnse archipel veroverde op
een manier, die de hele wereld verbaas
de. Oktober 1944 zette MacArthur voet
aan wal in Leyte en kon toen de Philip
pijnen in een toespraak over een draag
bare zender meedelen, dat hij inderdaad
was teruggekomen Nadat MacArthur in
december 1944 tot de nieuwe rang van
„yijf-sterrengeneraal" was benoemd, ont
ving hij april 1945 het commando over
alle Amerikaanse strijdkrachten in de
Stille Oceaan, 22 divisies en zes ma
riniersdivisies. Met 17 divisies versloeg
MacArthur de 23 Japanse divisies. Hij
maakte 700 Japanners krijgsgevangen.
Aan Japanse zijde kwamen 300.000 sol
daten om, waarbij 60.200 Amerikanen
gedood, gewond of vermist werden.
Door de atoombom op Hirosjima en
Nagasaki werd de invasie van Japan
overbodig. De Japanners wilden de oor
log beëindigen. Na de overgave op 2
september 1945 werd generaal MacAr
thur als „supreme commander for the
allied powers" belast met het bestuur
van Japan.
MacArthur heerste in feite hoewel de
Japanse keizer aan het bewind bleef.
Onder MacArthur werden uitgebreide po
litieke en economische hervormingen toe.
gepast. Hij gaf Japan een nieuwe grond
wet, waarmee een einde kwam aan de
feodale macht van de keizer, verdeelde
landerijen, reorganiseerde het onderwijs,
richtte een sterke arbeidersbeweging op,
verordende de gelijkwaardigheid van
en vrouw, schafte de staatsgodsdienst af
en hervormde het regeringsapparaat
Nauwelijks vijf jaar nadat Japan was
verslagen brak de Koreaanse oorlog uit.
Op 25 juni 1950 stroomden de Noord-
Koreanen Zuid-Korea binnen en trokken
zich niets aan van de resolutie van de
Verenigde Naties, waarin geëist werd de
vijandelijkheden te staken en zich achter
de 38e breedtegraad terug te trekken.
De dag daarop kwam president Truman
Zuid-Korea op verzoek te hulp en beval
hij generaal MacArthur de Zuid-Korea-
nen bij te staan met zee- en luchtmacht
Op 1 juli werden de eerste Amerikaan
se landstrijdkrachten overgebracht. De
ze werden vernietigd, maar MacArthur
die intussen opperbevelhebber van de
V.N.-strijdkrachten was geworden, had
tien kostbare dagen gewonnen Na een
moeilijke periode rukten de Verenigde
Naties, op 15 september op. Op 1 oktober
J as,„heGgehele ëeb'ed ten zuiden van
de ,18e breedtegraad heroverd MacAr
thur bleef oprukken tot aan de Mandsjoe-
rijse grens. Daar kwamen de Chinezen
Sïï. °p 26 november staken
200,000 communistisch-Chinese ..vrijwil
ligers de rivier Jaloe over en dwongen
de troepen der Verenigde Naties tot een
terugtocht.
Generaal MacArthur werd door presi
dent Truman op 11 april 1951 van al
zijn commando's ontheven, nadat hij zich
niet had gehouden aan de richtlijnen om
trent het afleggen van politieke ver
klaringen