ROMAN WAS TOT EEN MOORD AANLEIDING EN... Ontmaskering van de moordenaar MacArthur: een briljant eneraal en een legende in het Verre Oosten The Sands of Windee Glansrijke carrière eindigde met ontslag door Truman Volmaakte moord Jongste generaal CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI als gebit Hecrser over Japan Zware strijd DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 6 APRIL 1964 Voor hinderen van de politie f 25.- of 5 dagen Nieuw onderzoeik naar moord Kennedy bepleit In de griep-greep bent U lusteloos maar beslist niet machteloos! Neem direct Rheumin. GEBOREN IN KAZERNE „NIETS is eenvoudiger dan een moord te begaan en niet ontdekt te worden. Als je je verstand maar gebruikt. vangeni gegeten Probeer het maar eens!" Dit kreeg de bekende schrijver Arthur Upfield oplage van zijn speurdersroman vele honderdduizenden I te horen, toen hij een ruwe klant, een echte „bushman", vroeg, hem een methode aan de hand te doen om een lijk feilloos te laten verdwijnen. „laat ons eens aannemen, dat ik je wilde vermoorden", vernam Upfield toen, „kijk, dan zou ik je onder een of ander voorwendsel vragen om met mij de wildernis in te trekken en als we dan op een plek kwamen, waar veel droog hout in de buurt te vinden was, zou ik je doodschieten en je lichaam verbranden Upfield hij was toen baas op een pleisterplaats voor kamelen (toen nog in gebruik in West-Australië) en druk beiig met een nieuw boek op stapel te zetten kwam niet onder de indruk van deze woorden. Hij spitste echter de oren, toen George Ritchie (zo heette zijn kameraad) in details afdaalde. Begin februari 1964 overleed te Bowral in Nieuw-Zuid-Wales op ruim zeventigjarige leeftijd Australië's befaamde schrijver van detective-verhalen Arthur Upfield. Hij was de schepper van de „wil dernisrechercheur" Napoleon Bonaparte, kortioeg Inspecteur Bony" genoemd. Upfield's boeken bereikten een oplage van meer dan drie miljoen exemplaren. Zijn leven was bijzonder avontuurlijk. Het avontuurwaar hij het liefst over sprak, vertellen wij hier. Zelden zal het gebeurendat een auteur en een „volmaakte" moordenaar kameraadschappelijk met elkaar omgaan. Maar Upfield en Snowy Rowles kenden elkaar en waren tamelijk diktvijls samen. „Zodra de as afgekoeld zou zijn, zou recept van Ritchie. Het enige voorwerp, ik hem zorgvuldig zeven om de resten van je botten en metalen voorwerpen als knopen en laarzespijkers er uit te ha len. Het metaal zou ik oplossen in zwa velzuur dat vindt men hier op de meeste boerderijen en de resten van je botten zou ik verpulveren en dan als stof laten verwaaien. Kijk. Arthur, dan zou er helemaal niets van jou terug te vinden zijn ..Alles goed en wel", zei Upfield, „maar als nu komt vast te staan, dat er op de plek, waar je mij verbrandde, vlees is verbrand? Tegenwoordig, met die weten schappelijke manier van recherche werk „Dat is helemaal geen probleem", ant woordde Ritchie, „je verbrandt eenvou dig ook een paar kangoeroekarkassen. Dat gebeurt heel vaak, zoals je weet. om de vliegen af te houden van een kamp plaats. Zo'n karkas te verbranden heeft bovendien het nut, dat er geen reden tot verdenking is, als men zou vragen waar om daar een vuurtje gestookt werd!" UPFIELD worstelde met het probleem, hoe hij zijn hoofdfiguur Inspecteur Na poleon Bonaparte (kortweg „Bony") )van de Criminele Recherche de „volmaakte" moordenaar (in zijn boek) moest laten ontmaskeren. Ergens moest een foutje ge maakt worden. Hij besprak dit vraagstuk herhaaldelijk met vrienden en kennissen in de hoop, dat zij hem de onfeilbare ont dekking van de volmaakte misdaad zou den kunnen suggereren. Op een stormachtige winteravond zat hij bij een knapn^nd vuur met enige ka meraden. toen een joviale figuur - Snowy Rowles heette hij zich bij hel gezel schap voegde en aandachtig luisterde naar de gesprekken over Upfield's pro bleem Het was dan ook inderdaad een zeer geschikte puzzel voor zo'n koude, stormachtige avond! Na enige tijd begon Rowles echter wil de verhalen 'te vertellen over zijn erva ringen met paarden. Terwijl hij zijn ver halen deed en Snowy was een uit stekend verteller! vroeg Upfield zich af, waar hij Rowles toch eerder had ont moet. Het was niet de eerste keer. dat hij zich die vraag stelde. Een vage herinne ring, zeker, maar waar en hoe? Toen de mannen uit elkaar gingen, vertrok Rowles in gezelschap van Ryan en Lloyd. Ryan, een tanige ex_zeeman en een zware drinker, had Lloyd een nieuweling in de „bush", een goed har monica-speler. maar beslist geen drinke broer gevraagd om hem te helpen bij een karweitje in de buurt van Narndee. Rowles had gehoopt, dat Ryan hem zou hebben gevraagd en toonde duidelijk zijn ergernis, dat de keuze op Lloyd was gevallen. Wat hier ook verder van zij, de drie mannen gingen gezamenlijk naar Mount Magnet. Ryan hield daar drinkgelagen. Hij vond het prettig om dronkemanslied jes te zingen op de muziek van Lloyd's harmonica. De volgende mededeling, die Upfield over het drietal bereikte, was. dat Ryan geen cem meer had en naar het noorden was getrokken, omdat het daar gemakkelijker was om geld te verdienen. In het zuiden zag niemand Ryan of Lloyd ooit weer Op zekere dag ontving Upfield bezoek van Inspecteur Coleman, die hem vertel de, dat Rowles in moeilijkheden zat Louis Carron, een Nieuw-Zeelander. met wie Rowles zo nu en dan samenwerkte, was spoorloos verdwenen Rowles was opgedoken in Paynes Find en had daar inkopen gedaan, die hij betaalde met een chèque-aan-toonder van Carron. Upfield wist. dat Rowles een van die wilde figu ren was, die gemakkelijk in moeilijkhe den konden komen Maar dat Rowles een moordenaar was neen. dat wilde er bij Upfield beslist niet in ..De jongens zullen wel een drankfeest gehouden hebben in de wildernis en dat zal Carron's dood we) geworden zijn vrees ik" opperde hij „Best mogelijk' zei Coleman. ..maar in ieder geval zal ik wel iets naders ver nemen binnenkort" Een week later kwam de inspecteur op nieuw bij Upfield De politiemannen wa ren zeer actief geweest Zij hadden de gehele streek afgezocht en op een be paalde plaats de resten van een aantal grote vuren gevonden. ,.Ik heb zo het gevoel, dat Rowles dat verhaal van jou tot werkelijkheid heeft willen maken" merkte Coleman langs zijn neus weg op. ..Als dat zo is. kan niemand ooit iets bewijzen" antwoordde Upfield. „want als Rowles en zijn maat een dronkemans gevecht hadden en die maat kwam daar- °rn bet leven en als Rowles dan het luk liet verdwijnen volgens het recept van George Ritchie nu dan zou er geen rSJoïE van bewiis. geen enkel stuk van oveituigmg meer te vinden zijn!" mneAr'rï'iy!" ctat, zou er® interessant als ik inn" merk,e Coleman op, ..maar zichtig zijn! 20U toch heus voo. dat (de boek-rechercheur) Napoleon Bo naparte ontdekte, was een spijker van een laars. Het openbaar ministerie weigerde die spijker als bewijs voor de stelling te aanvaarden, dat er een menselijk tegelyk met de kangoeroekarkassen verbrand was. Inspecteur „Bony" vond de moorde naar toch dank zij aanwijzingen van der den. Waren deze niet gekomen, dan zou de moordenaar in „The Sands of Windee" inderdaad ongestraft zijn gebleven. Enige weken later ontmoette Upfield Inspecteur Coleman opnieuw. De politie man was zeer ernstig. Ook Ryan en Lloyd waren spoorloos verdwenen. De politie had het terrein in de buurt van Narndee afgespeurd. De as van een aantal grote vuren was gevonden in de omgeving van Ryan's kapip. Die as werd zeer nauwgezet onderzocht. „Ritchie zegt, dat Snowy die avond sa men met Ryan en Lloyd bij je wegging", zei de inspecteur, „en ik neem aan. dat hij de waarheid sprak". „Ja", antwoordde Upfield, „dat is zo. maar West-Australië is een groot land. Er komen mensen bij je en die gaan dan weer weg. Maanden, ja, jaren ach tereen hoor je niets van ze en dan staan ze plotseling voor je neus. We wonen niet in een stad!" De politie zette het onderzoek voort. Ten slotte waren er sterke aanwijzingen tegen Rowles. Een boer was naar Narn dee gereden om met Ryan te praten. Hij had Rowles daar aangetroffen bij enige brandende vuren. Rowles had gezegd, dat Ryan en Lloyd de wildernis waren inge trokken dat hij het kamp opbrak vóór zij gedrieën naar elders zouden gaan Zij hadden namelijk hun werkzaamheden op die plaats voltooid en gingen op zoek naar een ander karwei. Kort nadien had wachtmeester Man ning 'van de West-Australische politie) zich begeven naar Hill View Station, waar Rowles toen werkte Hij wilde de verdachte zelf ondervragen. Zodra hij „Rowles" zag. herkende hij hem. „Jij bent John Thomas Smith en je aanhouding is verzocht wegens diefstal (Advertentie) en uitbreken uit de gevangenis", zei de wachtmeester en voegde er meteen aan toe: „Smith, je bent mijn arrestant!" Smith, alias Rowles. belandde in de ge vangenis wegens diefstal en uitbraak. Wachtmeester Manning bleef zich bezig houden met de vermissing van Carron. Ryan en Lloyd. Hij wist zeker, dat hij een of meer moorden tot klaarheid moest brengen, maar evenmin als Upfield's In specteur „Bony" kon hij de lijken der slachtoffers vinden, dus bewijzen, dat er een of meer mensen waren vermoord. Intussen verscheen „The Sands of Win dee" in druk. De Crime Book Club wees het aan als Boek van de Maand. Upfield verwachtte, dat wachtmeester Manning bij hem zou komen om hem te vragen, op grond van welke gegevens en dank zij welke bronnen hij dat boek had ge schreven. Maar de politieman verscheen niet vóór de zaak tegen Smith alias Rowles rond was. Toen Manning eindelijk kwam. zei Up field: „Ik dacht, dat je geen aandacht had besteed aan mijn jongste boek „Dat verhaal zal ik levenslang niet meer vergeten", zei Manning met een grinnik, „het is het beste boek, dat ik ooit heb gelezen. Wil je zo goed zijn om met mij mee te gaan naar Perth om daar de procureur-generaal te vertellen, hoe je er toe gekomen bent, dat boek te schrij ven?" Bij het onderzoek van de as van de vuren nabij Ryan's kamp had de Westaustralische politie meer succes gehad dan Upfield's inspecteur Na poleon Bonaparte. Behalve metalen delen van een nieuwe harmonika vond men in die as namelijk meer dan een spijker van een laars en... genoeg om Snowy Rowles aan de galg te brengen. Een der bewijsstukken was Upfield's boek The sands of Windee"! Voorts waren er een fragment van een men senschedel, stukjes metaal van een vals gebit en een trouwring, die merkwaardigerwijs niet was ver smolten tot een klompje goud. Deze drie bewijsstukken waren gevonden onder de verbrande botten van kan goeroes. De ring en de valse tanden waren afkomstig van Carron. Rowles had Ritchie's „perfecte moordrecept minder zorgvuldig in acht genomen dan Marks, de moordenaar in „The sands of Windee". Snowy Rowles, voortreffelijk ruiter en een bij uitstek aardige, gezellige, joviale figuur, werd in de ochtenduren van 13 juni 1932 opgehangen. Tot hel laatste ogenblik hield hij zijn onschuld vol. Hij beweerde, dat hij samen met Carron een kamp had opgeslagen. Toen hij inkopen had gedaan en betaald met Carron's cheque Irof hij bij terugkomst in het kamp een dode Carron aan. Vermoedelijk (betoogde Rowles) had Carron per on- (Van onze verslaggeefster) ..Dan moet u bij mijn vrouw zijn"' had de heer J. F. B. uit Roosendaal geantwoord, toen twee agenten 's avonds in zijn café een inlichting kwamen vra gen. Mevrouw zat in de keuken en daar troffen de agenten ook een grote hoe veelheid sterke drank, waarmee de ca féhouder de drankwet overtrad. Ook op andere plaatsen in het café troffen de agenten sterke drank aan. Toen zij de ze drank echter door het café naar buiten wilden brengen, werden zij daar bij gehinderd door het echtpaar B., waarvan de man sterk onder invloed verkeerde. De vrije doorgang naar de uitgang werd bemoeilijkt, doordat het echtpaar met gespreide armen voor de agenten ging staan. Een van de agen ten was aan zijn kleding getrokken, terwijl B. ook nog getracht zou hebben enkele flessen uit de kist terug te pak ken. Het echtpaar kon zich van het gebeurde niets meer herinneren. Me vrouw B. hield vol. dat zij steeds in de keuken was. Beiden werden, con form de eis van de officier van justi tie veroordeeld tot f 25.- boete of vijf dagen hechtenis. Voor de overtreding van de drankwet zal de caféhouder zich nog voor de kantonrechter te Roo sendaal moeten verantwoorden. Daar hij, gezien zijn strafregister, vrees de, dat men hem van moord zou beschul digen, had hij Carron's lijk volgens Rit chie's recept verbrand. Wat Ryan en Lloyd betreft, deze mannen waren (zei Rowles' noordwaarts getrokken. Hij had hen nooit teruggezien. Volledigheidshal ve vermelden we, dat er niemand was. die hen ooit terugzag. De veroordeling van Snowy Rowles bracht Upfield's boek „The Sands ot Windee" op de voorgrond der publieke belangstelling. Een verslaggever van een dagblad in Adelaide had een intervieuw met Generaal Leane, hoofd der politie van Zuid-Australië. „Bent u van mening", vroeg de journalist, „dat moordverhalen de misdaad bevorderen?" „Heel wat minder dan scheermessen" antwoordde de politiechef. De kern van het verhaal en de sleutel tot de ontdek king van Rowles' misdaden echter vatte wachtmeester Manning samen in zijn nog steeds vaak geciteerde opmerking: „Kan. goeroes hebben geen valse tanden!" Als Snowy Rowles meer had ge daan dat te luisteren naar Ritchie's „recept" op die koude, stormach tige avond, te weten, als hij Up field's boek „The Sands of Win dee" had gelezen vóór hij aan het moorden sloeg, had hij waarschijn lijk een „volmaakte moord" heb ben kunnen plegen. Maar hij kon dat boek niet tijdig lezen, omdat het in druk verscheen na Rowles' moord De Newyorkse advocaat Mark Lane heeft gisteren op het congres van de interantionale vereniging van democra tische juristen te Boedepest aangedron gen op instelling van een internationale commissie van juristen, die een onder zoek zou moeten instellen naar de moord op president Kennedy. Hij hoopte dat de vereniging de eer ste stap hiertoe zou doen. Lane legde bandopnamen, verslagen van getuigen en ander „bewijsmateriaal" over in een poging aan te tonen dat ,,de officiële theorie inzake de moord" on juist was. Onder bijval de ruim 400 af gevaardigden uit 45 landen verklaarde hij dat er verscheidene mensen bij de moord betrokken zijn geweest. Hij zei voorts, dat men een getuige dood had aangetroffen. Hij bleek doodgeschoten te zijn. Een andere getuige een meisje had zich door wurging om het leven gebracht na door federale agenten on dervraagd te zijn. Lane zei ook, dat het wapen, waarmee Kennedy was vermoord, later Mvan ambtswege was vervormd". (Advertentie fheumin - tabletten helpen snel, teker en bovendien veilig! Ook door de gevoelige maag uitstekend te verdragen. 20 tabletten 75 ct. Een Brocades - product, dus: vertrouw er op! Generaal Douglas MacArthur die gisteren is overleden wordt beschouwd als een der meest voortreffelijke Amerikaanse generaals, die de wereld ooit gekend heeft. Hij was tevens de eerste vreemdeling, die ooit over Japan geheerst heeft. In de tweede wereldoorlog werd hij voor zijn land genoten een symbool van moed doordat hij op de Philippijnen veel langer stand hield dan men ooit had durven hopen. Zijn grootste verdienste bestaat echter uit de rol, die hij gespeeld heeft als opperbevelhebber van de geallieerde strijdkrachten in Japan na de oorlog. MacArthur genoot een populariteit zoals slechts weinig generaals in de Verenigde Staten hebben gekend. Zowel voor zijn eigen volk als voor de De generaal was een diep religieus man. Hij was lid van de episco paalse kerk. De Koreaanse oorlog vatte hij op als verdediging van het christelijke geloof tegen het communisme. Zijn naaste ondergeschik ten waren zeer aan hem gehecht om zijn diep moreel gevoel. Aan de andere kant waren er verscheidenen tegen zijn opvattingen. Deze vormden de „clubs van veteranen tegen MacArthur" toen zijn naam bij de republikeinse kandidaatsverkiezing voor het presidentschap in 1948 genoemd werd. Er werden ook veel clubs „MacArthur als pre sident" gesticht, maar hij werd niet kandidaat gesteld. De generaal had meer goudgalon op zijn uniformpet dan de andere Amerikaanse generaals, maar hij droeg nooit een van zijn vele onder scheidingen. Hij bezat de eremedaille, het kruis voor bijzondere ver diensten (driemaal), het purperen hart (tweemaal), de medaille voor bijzondere verdiensten (vijfmaal) en meer dan zestig buitenlandse onderscheidingen. Japanners en de Philippino's werd Hij bijna een legende. Zijn carrière kwam ten einde na zijn omstreden rol in de Koreaanse oorlog. In april 1951 werd hij door president Truman van zijn commando ontheven, omdat hij de richtlijnen inzake het afleggen van politieke verklaringen niet had opgevolgd. Aan zijn veldheerskwaliteiten en zijn persoonlijke moed is nooit getwijfeld. Hij was echter een raadselachtig man en het zal voor geschiedschrijvers moeilijk zijn de ware persoon uit de legende te ontwaren. Als opperbevel hebber in Japan schiep hij rond zijn taak van „proconsul" een theatrale geheimzinnigheid. Douglas MacArthur werd op 26 janu ari 1880 in een kazerne in Little Rock (Arkansas) geboren. Het eerste wat hij hoorde was 'n hoornsignaal. Op 13-jarige leeftijd werd hij leerling aan de militaire academie in Westpoint, waar hij al da delijk opvie] door zijn capaciteiten. Hij werd adjudant van zijn vader, die gou verneur-generaal van de Philippijnen was, en werd als zodanig naar Tokio ge zonden. In 1906-1907 werd hij adjudant van de Amerikaanse president en daar na werd hij tot kapitein bevorderd. In 1914 begeleidde hij als lid van de ge nerale staf de expeditie, waarbij Vera Cruz in Mexico werd veroverd en begaf hij zich als vrijwilliger, verkleed als een Mexicaanse zwerver, naar het front om de vijandelijke posities te verkennen. Hij vocht in Frankrijk, waar hij twee maal werd gewond, eenmaal door strijd gas werd aangetast, dertien maal werd onderscheiden en nog eens zevenmaal UPFIELD voltooide zijn boek. Hij gaf het de titel .The Sands ot Windee" Hij liet zijn mistladigci handelen volgens het Een inbreker nam na het proces afscheid van zijn advocaat en zei: ,,ik loop nog wel eens bij u binnen". „Akkoord," antwoordde de advocaat, „maar wel graag overdag dan". „Herhaalt u de woorden eens die de beklaagde tegen u sprak", vroeg een advocaat. „Dat kan ik niet' antwoordde de eisende dame, „dat zijn geen woorden om tegen een heer te vertellen". „Fluister ze dan de president maar in het oor", zei de advo caat Een advocaat had nog een nabespreking met zijn cliënt en vroeg: „Vertel me nou eens eerlijk, had u dat geld nou gestolen?" „Ik begin eraan te twij felen sinds ik u gisteren heb horen pleiten, zei de cliënt Een slager kwam het kantoor van een advocaat binnengestormd en zei: „Als een hond een stuk vlees weghaalt, is de eigenaar dan verantwoordelijk?" „Jazeker", zei de advocaat. „Mooi", zei di slager, „uw hond heeft het namelijk net gedaan. Ik krüg twaalf gulden van u". „Mooi", zei de advocaat, „dan zijn we quitte. Dit advies kost namelijk precies twaalf gulden". „Trekt u zich maar even terug met uw cliënt en geeft u hem de beste raad die u hem kunt geven" zei de president van de rechtbank tegen een advocaat. Na enige tijd kwam de advocaat alleen terug. „Waar is de verdachte?", vroeg de president. „Die is er vandoor", zei de advocaat; „dat was de beste raad die ik hem kon geven". Hoe kon U toch mensen bedriegen die hun vertrouwen in U gesteld hadden vroeg een rechter. „Maar edelachtbare", zei de beklaagde, „mensen, die je niet vertrouwen, kun je niet bedriegen „Wat deed uw vrouw vóór ze met u getrouwd was?" vroeg een heer aan een vriend. „Vóór mijn vrouw met mij getrouwd was", ant woordde de vriend, „was ze mijn vrouw niet" Ik zal u vijf dagen of tien gulden moeten geven", zei een rechter „Geef me dan dat tientje maar", antwoordde de beklaagde. „U moet voorzichtig zijn met uw beweringen", zei een rechter, „een mens kan zich vergissen Zo dacht ik daarnet dat ik mijn horloge bij me had, maar nu weet ik zeker dat ik het op het nachtkastje heb laten liggen". Toen hij 's avonds thuis kwam, vroeg zijn vrouw: „Je had toch geen zes mensen om je horloge hoeven te sturen? Ik had het aan de eerste al meegegeven". Als u zo'n honger had", zei een rechter, had u toch geen geld uit die bakkerswinkel behoeven te stelen? Dan had u toch wat brood genomen?" Edelachtbare"zei de beklaagde„ik ben een eer lijk man; ik betaal wat ik opeet". „Ik denk", zei een rechter, „dat u de dupe bent van opvoedingsfouten. Is uw vader geen luie, alle nor male bezigheden uit de weg gaane asociale lummel"? ,,Dat kunt u hem beter zélf vragen", zei de be klaagde, „hij zit daar op de tweede rij". „Jantje", vroeg een onderwijzer, „als de kolen f 15, Per mud kosten en je betaalt aan de kolenhandelaar f 45,—, hoeveel brengt hij dan?". „Zowat twee-en- eenhalve mud", antwoordde Jantje. ..Dat is niet goed' zei de onderwijzer. ..Dat kan wel zijn", zei Jantje „maar ze doen het toch allemaal" eervol werd vermeld wegens buitenge wone moed onder vijandelijk vuur. Hij werd er bekend als „d'Artagnan van het Amerikaanse expeditieleger", omdat hij zijn mannen wel bevel gaf alle voor zorgsmaatregelen te nemen, maar zich zelf zonder gasmasker of wapens in het strijdgewoel begaf In augustus 1918 werd MacArthur tot brigade-generaal bevorderd, in novem ber daarop werd hij bevelhebber van de „regenboor"-divisie, de jongste generaal van de Verenigde Staten. Na een kort na-oorlogs verblijf in Duitsland werd hij aan het hoofd van de militaire aca demie in Westpoint gesteld Ook hier was hij de jongste, die deze post ooit had bekleed. Na drie jaar. in 1922, ging hij opnieuw naar de Philippijnen en keerde in 1925 als generaal-majoor naai de Verenigde Staten terug. In november 1930 benoemde president Herbert Hoover hem tot stafchef van het Amerikaanse l«op" met de rang van generaal. Tijdens de crisisjaren, in 1933, slaagde hij er in bezuinigingsmaatregelen op de strijdkrachten te verhinderen en ver kreeg hij zelfs fondsen voor uitbreiding en modernisering van het leger. In 1935 ging hij opnieuw naar de Philippijnen, waar hij de verdediging organiseerde en in augustus 1936 door president uezon tot veldmaarschalk van het Philippijnse leger werd benoemd. Daar bleef hij tot 1941 het jaar, waarin de oorlogsdreiging tussen Japan en de Verenigde Staten in augustus 1936 door president Quezon velt benoemde hem toen tot opperbevel hebber van de strijdkrachten in het Ver re Oosten, het Philippijnse leger viel hierbij onder Amerikaanse commando Negen uur na de aanval op Pearl Har bour op 7 december 1941 brak de oorlog op de Philippijnen uit. Op 28 december moest MacArthur zich terugtrekken op het schiereiland Bataan en het versterk te eiland Corregidor Maart 1942 beval president Roosevelt MacArthur zich naar Australië te begeven en het commando aan generaal Wainwright over te dragen. Bij zijn vertrek sprak hij de beroemd geworden woorden:: „Ik zal terugko men", die de Verenigde Staten als pro pagandamiddel op de Philippijnen gin gen gebruiken. In april viel Bataan (Advertentie) Grote beloning voor iedereen Reeds jaar en dag worden in vrijwel alle plaatsen van Nederland regelmatig (en zelfs veelal dagelijks) grote beloningen uitgereikt. Het betreft hier een open lucht-koopcentrum waarvan men er in ons land honderden aantreft en dat zich onder meer kenmerkt door uitzonderlijk lage prijzen: de markt. Wie daar rond kijkt en rondwandelt en er profiteert van de dagelijkse koopjes en de enorme keus, ontvangt zijn beloning in de vorm van het geld dat hij bespaart. En bovendien door gratis gezelligheid. Kopen op de markt maakt het leven stukken goedkoper. Bovendien is de markt, door de heel bij zondere, „eigen" sfeer die er heerst, de beste combinatie van profijt en plezier. Daarvoor zorgen marktkoopman en straathandelaar, die hun klanten elke dag opnieuw bewijzen: OP DE MARKT IS UW GULDEN EEN DAALDER WAARD in mei moest generaal Wainwright op Corregidor capituleren. In Australië vestigde MacArthur zijn hoofdkwartier en vandaar uit leidde hij met zijn briljante „kikvors"-strategie de strijd tegen de Japanners, waarmee hij de Philippijnse archipel veroverde op een manier, die de hele wereld verbaas de. Oktober 1944 zette MacArthur voet aan wal in Leyte en kon toen de Philip pijnen in een toespraak over een draag bare zender meedelen, dat hij inderdaad was teruggekomen Nadat MacArthur in december 1944 tot de nieuwe rang van „yijf-sterrengeneraal" was benoemd, ont ving hij april 1945 het commando over alle Amerikaanse strijdkrachten in de Stille Oceaan, 22 divisies en zes ma riniersdivisies. Met 17 divisies versloeg MacArthur de 23 Japanse divisies. Hij maakte 700 Japanners krijgsgevangen. Aan Japanse zijde kwamen 300.000 sol daten om, waarbij 60.200 Amerikanen gedood, gewond of vermist werden. Door de atoombom op Hirosjima en Nagasaki werd de invasie van Japan overbodig. De Japanners wilden de oor log beëindigen. Na de overgave op 2 september 1945 werd generaal MacAr thur als „supreme commander for the allied powers" belast met het bestuur van Japan. MacArthur heerste in feite hoewel de Japanse keizer aan het bewind bleef. Onder MacArthur werden uitgebreide po litieke en economische hervormingen toe. gepast. Hij gaf Japan een nieuwe grond wet, waarmee een einde kwam aan de feodale macht van de keizer, verdeelde landerijen, reorganiseerde het onderwijs, richtte een sterke arbeidersbeweging op, verordende de gelijkwaardigheid van en vrouw, schafte de staatsgodsdienst af en hervormde het regeringsapparaat Nauwelijks vijf jaar nadat Japan was verslagen brak de Koreaanse oorlog uit. Op 25 juni 1950 stroomden de Noord- Koreanen Zuid-Korea binnen en trokken zich niets aan van de resolutie van de Verenigde Naties, waarin geëist werd de vijandelijkheden te staken en zich achter de 38e breedtegraad terug te trekken. De dag daarop kwam president Truman Zuid-Korea op verzoek te hulp en beval hij generaal MacArthur de Zuid-Korea- nen bij te staan met zee- en luchtmacht Op 1 juli werden de eerste Amerikaan se landstrijdkrachten overgebracht. De ze werden vernietigd, maar MacArthur die intussen opperbevelhebber van de V.N.-strijdkrachten was geworden, had tien kostbare dagen gewonnen Na een moeilijke periode rukten de Verenigde Naties, op 15 september op. Op 1 oktober J as,„heGgehele ëeb'ed ten zuiden van de ,18e breedtegraad heroverd MacAr thur bleef oprukken tot aan de Mandsjoe- rijse grens. Daar kwamen de Chinezen Sïï. °p 26 november staken 200,000 communistisch-Chinese ..vrijwil ligers de rivier Jaloe over en dwongen de troepen der Verenigde Naties tot een terugtocht. Generaal MacArthur werd door presi dent Truman op 11 april 1951 van al zijn commando's ontheven, nadat hij zich niet had gehouden aan de richtlijnen om trent het afleggen van politieke ver klaringen

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1964 | | pagina 3