Willeke Alberti kiest weg
naar de top heel resoluut
HET GEHEIME
DORP
Programma's radio en t.v.
■Bi
zacht
en zuiver
„Weg met
roomse
insluipers
Doctor wil hof zuiveren:
OLYMPISCH SPEL
Speurhonden
halen jongen
uit sneeuw
wam
jagraag:
Radio
shave
lotion
Televisie
Oesterverzending
is meegevallen
DOOR
H. v. Nijnatten-
Doffegnies
erf Wan Wettewinkel
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 9 MAART 1963
Tijdens een drukbezochte en vro
lijke receptie in Laren, heejt Wil
leke Alberti haar eerste gouden
plaat (voor „Spiegelbeeld") ont
vangen. Hier wordt zij gefelici
teerd met de onderscheiding door
de heer J. Haslinghuis, directeur
van de platenmaatschappij, die
haar de gouden plaat overhandigde
Een achtjarige Zweedse jongen is gis
terenavond laat in de buurt van de
Noorse stad Narwik door speurhonden
uit een dikke laag sneeuw bevrijd.
De politie van Narwik had even te
voren de vermissing van twee Zweedse
toeristen in de omgeving van Bjoernef-
jell opgekregen waarop een speurtocht
met drie speurhonden werd ondernomen.
Het gebied waar naar de vermissing
een moeder en haar zoon werd ge
zocht lag onder een andehalve meter
dikke laag sneeuw.
Binnen enkele minuten hadden de
honden de jongen die onder een laag
sneeuw van een minstens een meter dik
begraven lag, gevonden Hij werd levend
uit de sneeuw opgegraven en met spoed
naar het ziekenhuis in Narwik overge
bracht. De moeder, een Zweedse van
36 jaar, werd tien minuten later gevon
den, maar bleek reeds dood te zijn.
Willeke is een charmant, asblond jong
meisje met moderne opvattingen. Al
vroeg werd ze heel zelfstandig. Toen
zij tien jaar was trad ze al op. Maar
haar echte kans kwam pas, toen haar
vader naar Amerika zou gaan en ziek
werd van de pokkeninjectie. Hij kon
toen niet optreden en Willeke, die al
zijn liedjes uit het hoofd kende, nam
toen heel gedecideerd en met veel
succes zijn plaats in. Maar dat was in
de tijd dat ze nog op de Mulo zat, want
vader Alberti wilde haar niet zo van de
lagere school naar de planken sturen.
Voor die tijd, ze was toen elf, had ze
voor de platenmaatschappij al haar
eerste opname van het liedje ,,Zeg pap
pie" mogen maken. Het succes was
niet zo groot en de kritische pa zorgde
er voor dat zijn dochter zang- en pia
nolessen kreeg.
Tegenwoordig bemoeit vader Alberti
zich weinig meer met haar werk. Haar
repertoire niet alleen het teenager
genre kiest ze met haar geroutineer
de coach Jack Buiterman. Gezamen
lijk treden ze maar weinig op. Willeke
zingt veel voor militairen, haar vader
slecht^ zelden. Elke middag stappen ze
beiden in hun eigen auto. Moeder Al
berti reist vaak met haar dochter, die
met een verbluffend gemak haar
BMW-1800 bestuurt. Haar rijbewijs
haalde ze in een keer, vertelde ze met
enige trots.
Graag televisie
Tn tegenstelling met haar vader houdt
A Willeke erg van het optreden voor de
televisiecamera's. Hoewel zij tijdens
het optreden voor het voetlicht, tot in
de kleinste zaaltjes toe. meestal erg
nerveus is,t heeft ze voor de onbarm
hartig registrerende TV-camera's totaal
geen last van de zenuwen. Toch houdt
Willeke erg van het optreden in de za
len. Driemaal per week werkt zij met
Anneke Grönloh, The Young Sisters en
het danspaar Andrea en Agatz in de
grote zalen van de landmacht. Stilletjes
hoopt ze nog eens in een film te mo
gen optreden. Vader Alberti haalde bij
deze uitspraak de schouders op, want
hij heeft in de rolprent „Rif if i in Am
sterdam" geleerd wat zwaar dit werk
is.
Het gaat vader Alberti thans voor de
wind, maar hij heeft er ontzettend hard
voor moeten ploeteren. Via het volks
toneel als beginnend acteur werd
hij zanger door het winnen van een
wedstrijd. Hij koos het Italiaanse reper
toire en is dat trouw gebleven, ondanks
het feit, dat het misschien thans niet
zo populair meer is als vroeger. Vol
gens hem is het Italiaanse lied even
onvergankelijk als de goede operette
en het Weense lied.
,.Als je een schlager hebt gemaakt,
betekent dat alleen maar, dat je je nog
meer moet inspannen. Je moet er na
melijk weer een brengen. Dat kan al
leen door werken, werken en nog eens
werken. Je moet ook zorgen dat je pla
ten gedraaid worden. Daarom ga ik
persoonlijk vaak een praatje maken in
grote zaken, waar b.v. een jukebox
staat. En daarom ben ik te vinden in
stadions en op andere plaatsen waar
veel publiek komt. Ik ben geloof ik de
enige artiest die zoiets doet. Daarom
zitten wij ook nooit verlegen om werk
^r zijn weken, dat Willeke en ik zes
tot zevenhonderd brieven ontvangen.
Alleen het lezen al vraagt een zee van
R IfTdereen krijgt een briefje en een
foto^ Het is toch ons publiek en het
heeft er recht op."
Geluk
^yilleke zelf heeft al heel jong gewe
ten wat ze wilde worden, namelijk
zangeres. Maar haar stemtype leent
zich niet voor de liedjes van haar va
der. Daarom zoeken Jack Buiterman
en mej. Geveke, programmaleidster
van Phonogram, altijd die melodietjes
(Van onze radio- en televisieredacteur)
VTee, de negentienjarige Willeke Alberti, omringd door de kostbare luxe van
een schitterende bungalow van haar befaamde vader, aan de Amsterdamse
Slotervaart, is beslist niet over het paard getild. De eerste gouden plaat ver
wierf zij zoals iedereen heeft kunnen lezen met haar succesnummer „Spiegel
beeld" dat Gerrit den Braber voor haar schreef. Vader Willy Alberti, die 26
jaar in het vak is, heeft haar een goede dosis zelfkritiek bijgebracht. Hij kan zich
ergeren aan jongelui, die menen dat ze hals over kop beroemd zijn als ze een
geslaagd plaatje hebben gemaakt. Maar negen van de tien kunnen die be
roemdheid niet waar maken. Meestal door gebrek aan talent, maar ook door
een tekort aan ijver om zichzelf verder te bekwamen^ Zijn dochter is daarom
wel blij met die gouden schijf, maar ze zegt heel lakoniek: „Het zal misschien
ook wel mijn laatste zijn". Dit vindt waarschijnlijk zijn oorzaak in het feit, dat
ze eigenlijk niet de ambities heeft om een echte teenagerster te zijn. Er zijn
zoveel betere zangeressen in dit genre en zij denkt daarbij vooral aan een
Corrie Brokken en Anneke Grönloh met wie zij zich door haar enigszins hese
stemgeluid gehandicapt, eenvoudig niet wil meten.
uit, waarin zij haar kwaliteiten waar
kan maken. Haar best verkochte platen
zijn na ..Spiegelbeeld", ..Norman".
„Zebrapad". „Halte van lijn 9". Het
is alweer vijf jaar geleden dat ze voor
het eerst bij de Wereldomroep voor de
radiomicrofoon optrad. Op 12 maart
1959 volgde haar TV-debuut in een
weekend-show met Corrie Brokken en
Vico Torriani. Later maakte ze een
tournee voor de militairen naar Nieuw-
Guinea cn ook België bezoekt zij her
haaldelijk. zij het niet zo frequent als
haar vader, die daar enorm populair
is. Tot haar muzikale favorieten uit ons
eigen land behoren Rita Reys, Rob de
Nijs en The Jumping Jewels, terwijl
van de buitenlandse sterren Frank Si
natra en Doris Day een grote plaats in
haar hart hebben veroverd.
Willeke is er van overtuigd, dat ze
in haar nog jonge carrière veel geluk
heeft gehad, omdat ze werd gecoached
door uitstekende adviseurs en niet te
vergeten een vader bezit, die haar
steeds onder de aandacht brengt, dat
ze moet blijven bouwen aan haar re
pertoire. In tegenstelling tot haar vader
houdt Willeke niet zoveel van de wiel
rennerij. Hij is een echte kenner van
de wielersport en volgde bijna alle Ron
den van Nederland als chauffeur of
kamprechter. Zelfs eenmaal als ploeg
leider. In de grote garage hangt een
echte racefiets en van Gerrit Schulte
kreeg hij een echte valhelm, die hij als
een kostbaar souvenir bewaart. Ook
filmen doet hij graag, hetgeen de kij
kers konden constateren toen Willem
Duys in zijn programma „Voor de vuist
weg" een filmpje van Alberti sr. op
het scherm vertoonde.
Maar Willeke heeft niet direct van
die uitgesproken hobbies. Ze zal ze ook
niet gaan beoefenen ter wille van een
zekere populariteit. Ze houdt van haar
werk en ze hoopt in het nieuwe seizoen
met haar vader samen in een televisie
show te kunnen optreden.
(Advertentie)
Maandag 9 maart
HILVERSUM I 402 M
NCRV: 12.20 Zeven keer de boer op,
agrarische reportage (2). 12.30 Medede
lingen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 In
strumentaal ensemble: amusementsmu
ziek. 12.53 Grammofoonmuziek, even
tueel actualiteiten. 13.00 Nieuws^ 13.15
Licht instrumentaal ensemble. 13.45 Lich
te grammofoonmuziek. 14.05 Schoolradio.
14.35 Klassieke grammofoonmuziek. 15.00
Herhaling Wedstrijd: Opsporing ver
zocht, van donderdag 27-2-1964. 15.40 Vo
caal ensemble: Geestelijke liederen. 16.00
Bijbeloverdenking. 16.30 Dubbelkwartet
met orgelbegeleiding: Geestelijke liede
ren. 17.00 Voor de kleuters. 17.15 Voor de
jeugd. 17.30 Op tienertoerenlichte
grammofoonmuziek voor de jeugd. 17.50
Regeringsuitzending: Letterkundige acti
viteiten in het Caraïbisch grondgebied,
door Carly Verlooghen. 18.00 Kerkorgel
concert. 18.20 Uitzending van de Katho
lieke Volkspartij: Kaarten op tafel. Een
uitzending over politieke zaken die de
aandacht verdienen. 18.30 Lichte gram
mofoonmuziek. 19.00 Nieuws en weer-
praatje. 19.10 Op de man af, praatje.
19.15 Instrumentaal ensemble: Onbeken
de muziek uit oude handschriften. 19.30
Radiokrant. 19.50 Lichte orkestmuziek,
(opn.). 20.30 De Staatsgreep, luisterspel.
21.25 Amsterdams kamerorkest en solist:
klassieke muziek. 22.05 Wereldpanora
ma: commentaar uit het naburige Oos
ten. 22.15 Pianorecital: Spaanse muziek.
22.30 Nieuws. 22.40 Avondoverdenking
22.55 Boekbespreking. 23.05 Componeren
in Nederland: muzikaal gesprek. 23.40
Dansmuziek (gr.). 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II 298 M
AVRO: 12.00 Licht instrumentaal en
semble en zangsoliste. 12.30 Mededelin
gen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Voor
ons platteland. 12.40 Licht instrumentaal
sextet. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen,
eventueel actueel of grammofoonmuziek.
13.25 Beursberichten. 13.30 Dansorkest
en zangsolisten. 14.00 Zangrecital: mo
derne liederen. 14.30 Lichte grammofoon
muziek. 14.50 Voordracht van gedichten.
15.05 Radio-matinee (gr.): Ruddigore or
the witch's curse, komische opera. 16.35
Amusementsmuziek (gr.). 17.00 Voor de
padvinders. 17.15 Combo-klanken. 17.50
Militair commentaar. 18.00 Nieuws. 18.15
Eventueel actueel. 18.20 Amateurspro
gramma. 18.50 Openbaar Kunstbezit.
19.00 Operaconcert (gr.). 20.00 Nieuws.
20.05 Negen huizen, elf provincies, geva
rieerd programma. 22.30 Nieuws en me
dedelingen. 22.40 Actualiteiten. 23.00
Jazz- en dansmuziek. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL VLAAMS
324 m: 12.00 Nieuws. 12.03 Grammo
foonmuziek. 12.08 Landbouwkroniek. 12.15
Lichte muziek. 12.50 Beursberichten.
13.00 Nieuws. 13.20 Kamermuziek. 14.00
Nieuws. 14.03 Schoolradio. 15.45 Lichte
muziek. 16.00 Nieuws. 16.03 Beursberich
ten. 16.09 Voor de zieken. 17.00 Nieuws.
17.15 Voor de kinderen. 17.40 Lichte mu
ziek. 17.45 Franse les. 18.00 Nieuws. 18.03
Voor de soldaten. 18.28 Paardesportbe-
richten. 18.30 Orkestconcert. 19.00 Nieuws
19.40 Operamuziek. 20.00 Missieklank
beeld. 20.15 Pianorecital. 20.45 Klassieke
muziek. 21.00 Openbaar concert. 21.45
Lichte muziek. 22.00 Nieuws. 22.15 Volks
dansen en -zangen. 22.35 De zeven kun
sten. 22.50 Satirisch programma. 23.00
Nieuws. 23.05 Lichte muziek. 23.30 Amu
sementsmuziek. 23.55 Nieuws. 24.00-0.45
Voor de zeelieden.
BRUSSEL FRANS
484 m.: 12.03 Chansons. 12.30 Geva
rieerde muziek en actualiteiten. 14.03
Gevarieerd programma. 16.08 Pianoreci
tal. 17.00 Nieuws. 18.03 Voor de soldaten.
18.30 Feuilleton. 18.40 Lichte muziek.
19.00 Muziek voor de jeugd. 19.20 Nieuwe
grammofoonmuziek. 19.30 Nieuws. 21.15
Hoorspel. 22.00 Wereldnieuws. 22.15 Jazz
muziek. 22.55 Nieuws.
Dinsdag 10 maart
HILVERSUM I 402 M
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Ouverture radio voor vroege
mensen. 7.55 Overweging. 8.00 Nieuws.
8.15 Strip voor de jeugd. 8.20 Lichte
grammofoonmuziek. 8.50 Voor de huis
vrouw. 9.35 Waterstanden. 9.40 Schoolra
dio. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Licht
baken, lezing. 10.25 Klassieke grammo
foonmuziek. 11.00 Voor de vrouw. 11.30
Lichte grammofoonmuziek. 11.50 Vlaan...
vooruit, praatje.
HILVERSUM II 298 M
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Lichte grammofoonmuziek.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00
Nieuws. 8.15 Programma-overzicht
lichte grammofoonmuziek. 9.00 Ochtend
gymnastiek. 9.10 De groenteman. 9.15
Klassieke kamermuziek (gr.). 9.40 Mor
genwijding. 10.00 Arbeidsvitaminen (gr.).
10.50 Voor de kleuters. 11.00 Radio-Volks-
Universiteit: Zelfkennis en mensenken
nis, door dr. J. H. Plokker. 11.30 Voor de
zieken.
Maandag 9 maarl
NTS: 19.30 Lost and found (Comedy
Caper), TV-film. 19.45 Openbaar Kunst
bezit 20.00 Journaal en weeroverzicht.
20.20 Uitzending van de Anti-Revolutio
naire Partij 20.30 Diplomatic Courier.
speelfilm. 22.05 Safe in a boat, film over
de ontwikkeling van de moderne red-
dings-apparatuur. 22.15 A time out of
war, film. 22.35-22.40 Journaal.
FRANS-BELGIë: 14.15-15.05 Schoolte
levisie. 18.30 Berichten. 18.33 Voor de
kinderen. 19.00 Kroniek voor de vrouw.
19.30 Sportuitzeriding. 20.00 Journaal.
20.30 Les Surfs. 20.45 II y a cent ans
naissait Jules Renard, TV-spel. 21.30 Lec
tuur voor allen. 22.20 Journaal.
VLAAMS-BELGIë: 19.00 Voor de teena
gers 19.25 Culturele actualiteiten. 19.45
Weerman. 19.50 Sport. 20.00 Nieuws. 20.20
Tentoonstelling World Press Photo 1963.
20.30 Quizprogramma. 21.05 Panorama.
21.50 Jazzmuziek. 22.15 Medium. 22.25
Nieuws.
Exclusief verkrijgbaar bij de kapper!
De oesterverzending van de maand
februari is dit jaar heel wat minder ge
weest dan in februari van het vorige
jaar. In het kader van de ontwikkeling
die thans gaande is, is de hoeveelheid
verzonden oesters nog zeer meegevallen.
De oesters zijn hoewel ze wat kleiner
zijn dan in de Vorige jaren, zeer sma
kelijk.
De cijfers voor februari 1964, met tus
sen haakjes de cijfers van hetzelfde tijd
vak in 1963, zijn in stuks:
Nederland 49.155 (64 944». België 426.563
(547.652), Duitsland 61.545 (118.550»,
Zwitserland 42.400 (83.400), Frankrijk
6300 (61.600), Denemarken 29.450
Andere landen 10.800 (36.724), Engeland
(59.700). Totaal 626.213 (972.570).
(Advertentie)
Op Hilw
NCR'
I (402 m) brengt de
__.V vanavond om 19.50 uur ontspan-
.„ngsmuziek onder de titel „Veel genoe
gen. Om 20.30 uur volgt het hoorspel „De
Staatsgreep". Daarna musiceert om 21.25
uur het Amsterdams kamerorkest o.l.v.
Marinus Voorberg. Cor de Groot speelt
om 22.15 uur Spaanse pianomuziek en
om 23.05 uur volgt een vraaggesprek
met Bertus van Lier in de serie „Com
poneren in Nederland".
De AVRO opent om 19 uur op Hil
versum II (298 m) het avondprogramma
met de rubriek „Zwerftochten door ope-
raland". Vervolgens kunt u om 20.05
uur luisteren naar „Negen muzen, elf
provincies". Omstreeks 21.30 uur wordt
het hoorspel ,,Zwart-wit" uitgezonden en
tenslotte is er om 23 uur AVRO'S ritme
club.
Om half acht vertoont de NTS een
Comedy Caper, getiteld: ,,Een gelukkig
weerzien". Daarna volgt om 19.45 uur
een uitzending van „Openbaar kunstbe
zit", gewijd aan de moderne kunst. Na
het journaal en weeroverzicht is er om
20.20 uur een politieke uitzending van
de Anti-Revolutionaire Partij. Vervol
gens wordt om 20.30 uur de hoofdfilm
„Diplomatic Courier" van Henry Hatha
way vertoond met Tyrone Power, Patri
cia Neal ij Hildegard Knef in de hoofd
rollen. Deze film is door beide keurin
gen toegelaten voor personen van 14
jaar en ouder. Om 22.05 uur kunt u kij
ken naar een filmpje over de ontwikke
ling van moderne reddingsapparatuur en
om 22.15 uur is er nog een korte rol
prent over de Amerikaanse burgeroorlog,
toen enige soldaten op een warme dag
tot een korte wapenstilstand besloten.
Tenslotte wordt om 22.35 uur het tweede
journaal vertoond.
sMagda Janssens leverde zaterdagavond
een topprestatie. Deze rasartieste, die vol
gende maand 80 jaar wordt, demon
streerde in „De brief van Fortunata"
(van Theodore Apstein) een dusdanig
opwekkend temperament en zodanige
pur-sang toneeltrant, dat deze eenakter
nog lang in onze herinnering zal blijven.
Magda Janssens slaagde er in zo'n vol
komen eerlijkheid en overtuiging te leg
gen in haar rol van de oude vrouw, die
ondanks haar armoede hongerige kinde
ren weet te helpen, dat het verhaal voor
ons werkelijkheid werd. En het was
merkwaardig te constateren, dat Paul
Meijer nu echt toch niet zo'n groot
acteur zich op verbluffende wijze aan
het spel van Magda Janssens wist op te
trekken. In gedachten hebben wijMag
da Janssens een enorm huldebouquet
overhandigd.
Ook Johnny Kraaykamp zouden wij
bloemen willen geven. Zijn „show"
waarom toch altijd dat show? was
nu toch wel geheel anders geconcipieerd
dan de eerste door Brad Ashten inge
fluisterde. Er zat meer geest en meer
Een week lang elke
dag de bloemetjes
buiten gezet
Zes dagen per week feestvieren is - met
alle waardering voor een optimistische
levenshouding - wel een beetje veel van
het goede. Toch zijn er mensen die elke
dag - week in week uit - in letterlijke zin
de bloemetjes buiten zetten, en wel de
marktkoopman en de straathandelaar die
bloemen verkopen. Bloemen verlevendi
gen het straatbeeld en vormen de kleu-
rigste hoek van de markt. Zij dragen in
belangrijke mate bij tot de gezelligheid
die zo kenmerkend is voor dit allervoor-
deligste koopcentrum - waar de prijzen
altijd laag zijn, waar het publiek vrij kan
kijken en vergelijken en waar iedereen
elke dag opnieuw een enorme keus heeft.
„Uitzoeken maar!" is een typische markt-
term en dat betekent inderdaad: vrij zijn
in kiezen en keuren uit het beste dat
van uw gading is.
OP DE MARKT IS UW
GULDEN EEN DAALDER
WAARD
17)
Oom Chris bromde, dat ze zich veel
te veel moeite gaf, er was warempel
al genoeg te doen. Maar ze wou im
mers zelf niet anders! Een man snap
te dat nu eenmaal niet, die vrouwe
lijke drang naar sfeer en feestelijkheid
ook in de allerellendigste omstandighe
den. Er waren koekjes, kaarsjes en ap
pels, er was hulst en taaitaai, er wa
ren kerstverhalen en zilveren sterren en
rode linten. En al had Chris gelijk, dat
ze dbodmoe en af was, ze zou zich het
plezier niet laten ontnemen alles zelf
naar het kamp te dragen. Dit kon ze
niet overlaten aan de mannen.
Joep, die haar hielp bij het sorteren
en gezeten op een lage stoel de
inhoud der verschillende pakketten no
teerde, keek op omdat het zo lang stil
bleef. En toen hij haar daar zo diep
in gedachten zag zitten, een verstolen
glimlach op haar wit en moe gezicht,
een glinsterende ster in haar schoot,
dorst hij opeens niet te storen. Hij liet
zich omzichtig op zijn knieën glijden
tussen de rommel, boog zijn lang li
chaam bijna dubbel en begon dozen te
vullen aan de hand^van de lijst, die ze
samen hadden opgesteld.
Voor het oude paard van de hout-
vesterijboer was het te hopen dat de
oorlog spoedig tot een einde kwam!
Het was schonkig en broodmager van
ouderdom.
Het had zijn vaste gang, geen zweep
of tongslag kon het uit zijn tempo ha
len; ook de Duitse geweldenaars niet,
de tanks, die op hun ratelende rups
banden aan hem voorbijgingen. Het
slingerde een beetje met het hoofd als
een logge beer, maar of de wagen ach
ter hem al dan niet geladen was, het
ging er niet harder of langzamer om.
Hij plantte zijn grote brokkelige hoeven
even secuur neer of hij over asfalt of
door de rulle zandweg ging. En nim
mer verslapten de strengen. Het was
zelfs de vraag of hij zich veel gele
gen liet liggen aan zijn baas, de boer,
die achter he mop de wagen de leidsels
voerde.
Wel was er een heel harde ruk nodig
om het paard links of rechts te laten
gaan. Wie let er nou eigenlijk op zo'n
boerengerij, al vervoert het nog zo'n
vreemde lading? De boer noch het paard
zien eruit of ze een slecht geweten heb
ben. Het paard, dat is heel zeker, is
een uitstekend illegaal werker, het kent
geen zenuwen, de Duitsers gaan ach
teloos aan hem voorbij. Zijn flanken
slaan een beetje als hij zijn vracht
een goed einde de zandweg ingesleept
heeft; aan zijn hals zijn een paar don
kere plekken van het zweet. Zodra hem
rust gegund wordt, laat hij het hoofd
zinken. De ogen, verwaasd en vertroe-
spel in. Alleen schrokken wij van de
ingelaste „zwart-wit" en „wit-zwait"
filmshots: zij waren te cru om te pas
sen in de entertainment-sfeer. Daarnaast
miste de „finale" de noodzakelijke accu
ratesse. Tegenover deze min-punten
staan echter verschillende plus-punten.
Het samenspel met de jeugdige Tony
Bloemers en ook het solospel van Kraay
kamp waren dikwijls zo kostelijk en ty
perend als wij van Kraaykamp nog niet
hebben ervaren. Wij zijn benieuwd of
hij in deze vorm een groeiproces gaat
laten zien.
In de rubriek „Brandpunt" die
poogt zich kennelijk met brandend ac
tuele en harde feiten bezig te houden
werd de aandacht gevestigd op de actie
voor een reactiveringscentrum voor spas
tische kinderen in Limburg. Doch was
het commentaar van de reporter wel zo
geschikt om sommigen tot meedoen te
prikkelen?
Zondag kwam de Franse chansonnier
Marcel Amont op visite. Wij beleefden
een plezierig uur, waarbij wij de popu
lariteit van Amont begrepen. Deze zan
ger met zijn zachte, geschoolde tenor
vertegenwoordigt een apart genre in de
topklasse van de Franse chansonniers.
Al of niet grimassend brengt hij boor
devol levensvreugd zijn blije, tedere en
uitbundige liedjes, die eenvoudig dcch
leuk van tekst en melodie zijn. Zijn pa
rodiestukjes munten uit door gevatheid
en humoristische uitbeelding. Geen won
der dat zijn optreden in het „Domino"-
program als een eclatant succes moet
worden geklassificeerd. Zoals deze clow
neske chansonnier zich presenteert, heeft
een andersgerichte bekoring dan wij van
het Franse chanson gewend zijn, doch
is niettemin van uitzonderlijk grote
charme. Men vergelijkt Marcel Amont
wel een met Toon Hermans. Een verge
lijking echter die o.i. in het voordeel
van Hermans opgaat, hetgeen wel be
wijst welk een grote figuur onze one-
man-show-held is. W. v. B.
(Advertentie)
beid door ouderdom, hebben zelfs geen
belangstelling voor het verkommerd
reepje geel gras onder de kale berken.
„Ik ben bang, dat voor jou en mij
de oorlog te lang gaat duren," zei het
oude joodje, dat een groot dierenvriend
was, terwijl hij heel even zijn slappe
geel-bleke wang tegen de zachte paarde-
neus drukte.. Hij leed aan een inge
wandskwaal; het wonen in een voch
tige hut deed daar geen goed aan.
Christina zei de avond voor Kerstmis,
toen ze met Chris de lange weg affiets
te naar het Geheime Dorp:
„Is het niet of de oude bijbelse tij
den terugkeren? Of we gindse grote
ster volgen op zoek naar het wonder
in een armzalige hut? Onder opgejaag-
den en verdoolden?"
Na een dag van zware bewolking was
tegen de avond de hemel opgeklaard.
De zon had bij het ondergaan een kleu
rig vlechtpatroon geweven door de bre
kende bewolking heen, bloedrood en
paars en oranje vermengd met zee
groen. Nu was dat zeegroen gebleven
boven een loodkleurig wolkenterras in
het noordoosten; in dat koude meer
van groen dreef nu die grote lichtende
ster.
Chris, niet zo romantisch aangelegd
als zij, bromde:
„Een pasgeboren kind zullen we toch
hopelijk in het Geheime Dorp niet vin
den, dat zou er nog bij moeten ko
men! Het hele gedoe daar lijkt me tot
op heden tamelijk aards; het is wer
kelijk een wonder, dat Amor er nog
zo sporadisch gast is geweest en dat
bij, op ons" aandringen zo gedwee rechts
omkeert heeft gemaakt."
Ze lachte even, ze wist wel waar hij
op doelde: heel in het begin had ei-
een echtelijk drama gedreigd vanwege
een roodharige aanbidder, die ze haas
tig hadden overgeplaatst ver buiten het
kamp.
Ze zwegen een poos. Christina leek
diep in gedachten. Toen zei hij:
„Als ik me niet vergis, vriest het een
beetje." Hij wees naar een plas, waar
(Van onze parlementaire redactie)
Het hof en zijn omgeving moeten
radicaal gezuiverd worden van
roomse elementen." Dat betoogt
ene doctor P. D. van Roy en uit
het Drentse Assen, die in een bro
chure geschreven heeft hoe boos
hij is over „de stiekeme bekering
van prinses Irene". Hij heeft een
afschrift gestuurd o.a. aan alle
Kamerleden. Er zit een enquête
formulier bij en wie het met dr.
van Royen eens is dat een zuive
ring te Soestdijk dringend gebo
den is hoeft maar te tekenen.
Als de zich „doctor theologiae in
rustenoemende brochureschrijver
meer dan vijfduizend handteke
ningen binnen krijgt, zal hij ze ter
kennis brengen van hof en Staten-
Generaal.
Dr. van Royen verwacht trouwens
dat zijn brochure „op de Index
zal komen, omdat de, „roomsen"
in Nederland niet mogen lezen wat
hij betoogt. Maar hij onderschat
dan wel het gevoel voor humor
in katholieke kring. Er zal best
waardering zijn bijvoorbeeld voor
de door hem zelf vervaardigde
omslagtekening van zijn brochure.
Hij laat daar de Nederlandse leeuw
stoer met het zwaard een uitval
maken naar het pauselijk wapen.
Als wapenspreuk - nieuwe - stijl
heeft hij daaronder gezet „Je
detruirai"ik zal verwoesten. Wat
hij allemaal verwoesten wil blijkt
uit zijn geschrijf: de roomsen die
na de tweede wereldoorlog hun
entree gemaakt hebben in de bin
nenste kring van het hof, die „ge
slepen vijanden" die snel en af
doend verwijderd moeten worden,
omdat ze, de snode roomse inslui
pers, prinses Irene het geloof der
vaderen ontrukt hebben. Dat de
prinses nu „zucht in de kerker
van het roomse bijgeloof, biddend
tot afgoden van hout en steen", dat
is aan hen te wijten.
Te wapen dus...
een waas over trok. „Als het maar niet
gaat sneeuwen."
Zij schrok meteen op en slingerde een
beetje, zodat hij haar haastig bij de
bovenarm greep om een botsing te voor
komen. „Sneeuw?" Ze keek bedenkelijk
naar de dreiging in het noord-oosten,
waar ook de wind vandaan kwam.
„Dat zou een ramp zijn!"
Chris knikte. Zolang er sneeuw lag,
zaten de mensen in het Geheime Dorp
volkomen geïsoleerd als konijnen in hun
wrangen. „Voor een week eten is er
wel," zei Chris. „Maar water! Aan die
ellendige pomp prutsen we nu al we
kenlang."
„Je hebt nu toch de nieuwe onderde
len, het leed zal wel gauw geleden zijn."
„Ik hoop het," zei hij met een zucht
en liet haar bovenarm los, want ze
waren er.
En overal op hun lange tocht langs
de hutten van het kamp trof hen het
zelfde beeld: mensen in de allerprimi-
tiefste omstandigheden, de gezichten
omstraald door wat spaarzaam rossig
kaarslicht; ogen die weemoed weerspie
gelden, diep leed, ook dankbaarheid en
hoop. Dit zou zeker het laatste jaar
worden van hun beproevingen. Daarop
kon gerust gegeten en gedronken wor
den. Oom Chris en tante Christina moes
ten mee proeven, mee bewonderen, mee
beamen dat alles goed was en hoop
vol.... Ze drukten talloze dankbare
handen, klopten bemoedigend op oude
gebogen ruggen en blikten zelf aange
daan, in betraande ogen. rtet werd een
zegetocht, de beloning voor al hun ge
zwoeg, maandenlange spanning en ver
moeienis; het schonk hun de kracht blij
moedig verder te gaan op het pad, dat
enkel maar smaller kon worden en ge
vaarlijker.
Want van terugkeer kon nooit sprake
zijn. ze beseften het beiden: voor deze
op drift geraakte mensen waren zij de
enige bakens op zee.
In elke hut rook het beklemmend
naar overwarm dennegroen en kaars
vet. Het leek werkelijk „kerstvrede",
want ook de Duitsers vierden hun Weih-
nachten en vergaten op hun hoede te
zijn. Voor het moment viel er geen
schot en ook in de lucht was het rus
tig.
Alleen in de hut van de jongelui ging
het wat rumoeriger toe. Daar stonden
ze nog maar net met twee benen bin
nen de poorten van het leven; wee
moed was hun vreemd, omdat ze niets
achter zich hadden en naar ze meen
den enkel het grote avontuur voor de
boeg. het avontuur waarvan de Ame
rikaan wist mee te praten. Hij zou hun
wel eens leren hoe er in Amerika Kerst
mis gevierd werd! Niet alleen dat flau
we dennegroen, hulst, armetierige kaar
sen en kerstliederen. Een beetje kleu
righeid hoorde erbij: rood en geel, wit
en blauw, stars en stripes en zo; pa
pieren snippers en guirlandes. Hij zat
in zijn geliefde houding de benen
gekruist boven op de tafel tussen
etensresten en rommel en ontlokte af
grijselijke geluiden aan een kam. die hij
met vloeipapier omwonden had en met
zijn lippen bespeelde. De koude rillin
gen liepen je daarbij over de rug, maar
de jongelui schenen het prachtig te vin
den. Ze zongen er de woorden bij, die
ze na veel herhalingen uit zijn gegalm
hadden opgevangen. De hut zag blauw
van de rook en het was er om te «tik
ken warm.
(wordt vervolgd)
