Lemmer keert terug
in de Bondsregering
Verhuizen
Maar niet
in zijn oude
functie
Zeven arrestaties voor
schrootfraude te Utrecht
*V\ jm
EEN WINTERSE DAG
Mijnexplosie
in Rusland
kost doden
Europese
telescoop in
Chili
De sneeuwman
véél vlees... héél goed!
PUZZEL
Klaas Vaak
Kardinaal Alfrink
sprak in Wenen
over oecumene
Vermoedelijk een ton verduisterd
DE HOOFDSCHOTEL IS VLEES!
Mijn zusje
Omgekeerde ppJSM
-
HET PARKIETJE
Voor ONZE TIENERS
Vriendschap
RAADSELS
(Advertentie»
mem*
(Eigen buitenlandse dienst)
De manier waarop Adenauer met zijn
ministers placht om te springen, was
niet bepaald zachtzinnig. Soms had dat
veel weg van een onderwijzer voor de
klas. Voor de persoonlijke belangen van
de ministers had hij niet veel oog. De
ministersfunctie was nu eenmaal geen
lucratief baantje, maar een politieke
vertrouwenspost en men moest er maar
rekening mee houden, dat daaraan elk
ogenblik een einde gemaakt kon worden
Dat ondervonden verscheidene minis
ters bij de laatste kabinetsreorganisatie,
welke onder Adenauer plaatsvond, en
tot doel had plaats te maken voor enige
liberale ministers. Het was een passen
en meten, een loven en bieden zonder
eind totdat Adenauer de knoop door
hakte en eenvoudig een paar ministers
opofferde. De betrokkenen hoorden via
de radio, dat ze geen minister meer
waren en toen ze naar de bondskan-
selier togen om van hem zelf te horen
wat er eigenlijk aan de hand was, zond
Adenauer hen weg.
Onder hen was de vroegere minister
voor algemene Duitse aangelegenheden,
Ernst Lemmer. Het wekte indertijd
binnen en buiten de CDU nogal wat
opschudding en iedereen was er van
overtuigd, dat dit geen manier van
doen was, maar men legde zich bij de
situatie neer.
Er bestond tussen Lemmer en Ade
nauer een verschil van inzicht over de
behandeling van de problemen aan
gaande de Duitse hereniging. Lemmer
had meer oog voor een ontwikkeling
van initiatieven die op de medewerking
van alle Duitse partijen steunden, dan
dat ze typisch uit de CDU voortkwa
men. Lemmer zag geen enkel voordeel
in een partijpolitieke behandeling van
deze algemeen Duitse kwestie. Hij ver
bleef doorgaans in Berlijn, ver van ,,der
Alte" en ging min of meer zijn eigen
weg.
Nu heeft Erhard in de plaats van de
om zijn nationaal-socialistisch verleden
afgezette minister Krüger, Ernst Lem
mer weer in de regering gehaald als
minister voor vluchtelingenzaken.
Lemmer keert niet op zijn vroegere
departement weer. Daar zetelt nu de
liberale minister Mende. Men kan ver-
wachten dat Lemmer die de problemen
heel wat beter kent dan de showboy
Mende, spoedig weer een rol m de
politiek jegens de Sovjetzone zal sp®1®"-
Ernst Lemmer is geboren in het Ber-
gische Land en is thans vijfenzestig
jaar oud. Zijn loopbaan begon hij in de
vakbeweging. Hij is reeds vroeg naar
Berlijn verhuisd en is ook na de ineen
storting in 1945 Berlijner gebleven.
Samen met Jacob Kaiser stichtte hij
in de Sovjetzone de Christen-Demo
cratische Unie en trotseerde twee jaren
lang alle Sovjetrussische pogingen om
deze CDU te verlagen tot een instrument
van de communistische machthebbers.
Toen hij gewaarschuwd werd dat tot
zijn arrestatie was besloten vluchtte
hij naar West-Berlijn. Zijn herbenoe
ming tot minister is voor .hem onge
twijfeld een grote persoonlijke voldoe
ning en politiek gesproken, een uitste
kende zet van Erhard.
In mijn 1 van de maatschappij „Kapital"
te Workoeta, in het noorden van het
Oeralgebergte zijn een aantal arbeiders
omgekomen tengevolge van een methaan
gasexplosie.
Het nieuws over de ramp werd bekend
door de publikatie van een condoleance-
boodschap van het centrale partijcomité
en de Russische ministerraad aan de ar
beiders van de mijn. Daarin werd melding
gemaakt van de gasontploffing die „kost.
bare mensenlevens in uw beroemde col
lectieve werkgemeenschap" eiste en werd
hulp toegezegd aan de families der nabe
staanden. Wanneer de ramp gebeurde en
hoeveel mensen omkwamen werd niet
vermeld.
De stad Workoeta ontstond tij dene de
Tweede Wereldoorlog in het Toendrage-
bied in de Poolcirkel, waar 's winters
soms dagenlang geen zon te zien is. De
stad kreeg in de tijd van Stalin een
trieste reputatie vanwege de aanwezig
heid van vele straf- en werkkampen.
Erom heen is het belangrijkste kolen-
mijngebied van Noord-Rusland gecon
centreerd.
een stuk
van die lekkere, gezonde,
fut-gevende, honger-stillende
5?\
Voor do Katholieke Actie te Wenen
heeft kardinaal Alfrink gisteren gespro
ken over de tweede zitting van het Vati
caanse Concilie. Eerder sprak de kardi
naal voor de katholieke Oostenrijkse
journalisten in de Weense universiteit. De
kardinaal bracht enkele aspecten van de
oecumenische beweging naar voren, zoals
hy die vroeger te Straatsburg al eens
lieeft belicht.
Indien de oecumenische beweging wil
streven naar de eenheid van alle christe
nen, ontstaat de vraag, wat men onder de
ze eenheid verstaat, aldus de kardinaal.
Uiteindelijk zal het de eenheid moeten
zijn, die de Heer heeft bedoeld. Niet een
eenheid die wij, mensen, bereid zijn te
aanvaarden. Het gemeenschappelijk ge
loof in de Heer is een kostbare band van
eenheid tussen alle christenen, maar komt
het er dan verder niet op aan wat men
van deze Christus gelooft? Is oecumenisch
streven gelijk aan een zeker christelijk
indifferentisme? Of wil oecumenisch
denken bedoelen tevreden te zijn met een
soort grootste gemene deler van christe
lijk geloof? In de oecumenische beweging
hebben christenen van alle denominatie
elkander gevonden op basis van het ge
meenschappelijk geloof, zoekend in alle
oprechtheid naar het authentieke christe
lijke geloofsgoed, dat in de verschillende
christelijke geloofsgemeenschappen aan
wezig is. Aldus leren katholieken van re
formatorische christenen, terwijl de laat-
sten ontdekken, dat zij de katholieke leer
hebben misverstaan, of dat in de katho
lieke geloofsleer meer authentiek bijbels
zicht aanwezig is, dan men veronder
stelde. Kardinaal Alfrink is ervan over
tuigd, dat op die manier het begrip voor
elkander, het respect en de waardering
voor elkanders oprecht christen willen
zijn, groeit. Dat schijnt de belangrijke
vrucht van het oecumenisch streven en
dat was ook het resultaat van de lang
durige beraadslagingen in het Concilie.
De Utrechtse recherche heeft zes en de namen noemde van de leveranciers
(Advertentie"»
schroothandelaren en een beëdigd weger
gearresteerd in verband met ernstige
fraudes die de afgelopen jaren zijn ge
pleegd bij de verenigde Utrechtse ijzer
handel n.v, in Utrecht, waardoor naar
schatting een ton is verduisterd,
De dertigjarige weger Van der T. heeft
gedurende een reeks van jaren geknoeid
aan het mechanisme van de weegbrug die
op het terrein van de ijzerhandel stond
en waarop de vraohtauto's met oud ijzer
werden gewogen. Op die manier drukte
hij een hoger gewicht af dan werkelijk
aangevoerd werd. De schroothandelaren
leverden de weegbriefjes bij de admini
stratie van de ijzerhandel in en kregen op
die manier meer uitbetaald dan waarop
ze recht hadden. Voor de medewerking
die de weger verleende, kreeg deze 25
per ton. De weger heeft inmiddels be
kend. De schroothandelaren, van wie er
een afkomstig is uit Bussum en vijf uit
Utrecht, zullen voor de officier van justi
tie worden geleid.
De fraude kwam aan het licht toen een
van de personeelsleden van het bedrijf,
die al tientallen jaren in dienst is, zich
bij zijn chef beklaagde over het feit dat
hij niet meer kon schatten. Steeds bleken
namelijk aangevoerde voorraden aanzien
lijk groter dan met het blote oog te schat
ten was. Besloten werd de aangevoerde
partijen eens na te wegen. Toen kwamen
aanmerkelijke verschillen aan het licht.
De recherche werd ingeschakeld en ar
resteerde de weger, die later doorsloeg
die bij de fraude betrokken waren. Het
was de directie de laatste jaren wel op
gevallen, dat er sprake was van abnor
maal hoge verliezen bij doorlevering van
het schroot aan de Hoogovens. Dit werd
evenwel toegeschreven aan verlies bij
het transport en aan corrosie.
Informeert zuslief naar 't hoofdgerecht?
Is véél vlees eten goed? Dat is in dit gezin geen
vraag meer maar een weet! Veel vlees betekent
veel smaak, veel kracht, puur gezondheid. Ook
in de juskomVlees is meer waard dan U ver
moedt, dan U betaalt.
Nog dit jaar zal op een top
van het Andes-gebergte ongeveer
500 kilometer ten noorden van
Santiago begonnen worden aan de
bouw van een Europese sterren
wacht op het zuidelijk halfrond.
Geestelijk vader van dit ongeveer
acht miljoen dollar (plm. 29 mil
joen gtilden) kostende project is
professor J. Oort, directeur van
de Leidse sterrenwacht, die het
plan in 1953 met de Amerikaan dr.
W. Baade heeft uitgewerkt.
Onder de bepalingen van het ver
drag tot oprichting van de sterren
wacht (dat enige tijd geleden in
Parijs is geratificeerd), gaan
Frankrijk en Duitsland elk één
derde van de kosten betalen en
België, Nederland en Zweden elk
iets meer dan elf procent. Voor
Nederland komen de kosten op
ruim drie miljoen gulden.
De sterrenwacht, die men tegen
1970 gereed hoopt te hebben, zal
de grootste optische telescoop van
het zuidelijk halfrond gaan huis
vesten. De „spiegelkijker" krijgt
een diameter van 350 cm.
Tot de bouw van het observato
rium is besloten omdat het zuide
lijk halfrond geen sterrenwacht
van enige betekenis heeft. Dit te
kort wordt des te sterker gevoeld
omdat het centrum van het melk
wegstelsel een interessant ge
bied voor sterrenkundig onderzoek
zich aan het zuidelijke hemel-
halfrond bevindt.
Voor het eind van 1964 hoopt men
reeds de eerste spiegelkijker (een
van de drie kleinere telescopen
die het observatorium krijgt) te
kunnen opstellen. Deze telescoop
middellijn van de spiegel 100
cm is in aanbouw bij een Rot
terdamse firma.
Volgens prof. Oort ligt het astro
nomisch onderzoek op het zuide
lijk halfrond hopeloos ver ten
achter bij dat op het noordelijk
halfrond, waar vijf sterrenwachten
gevestigd zijn met telescopen
waarvan de middellijn varieert van
twee tot vijf meter. Noch de 185
cm doorsnee spiegelkijker van het
Radcliffe observatorium van de
universiteit van Pretoria, noch de
even grote telescoop van het
Mount Stromlo observatorium bij
Canberra, Australië, kan deze ach
terstand wegwerken, aldus prof.
Oort.
4*
ELS JONGENELEN
Beatrixlaan 25, Oudenbosch
Er komt 'n grote wagen aan.
Hij rijdt bij ons door de laan.
Hij stopt en belt op no. zeven,
Zo hard, dat het je doet beven.
Er wordt naar de deur gelopen
en moe doet de deur open.
Drie, vier mannen helpen snel
De vijfde trekt nog 'ns aan de bel.
Eerst worden de kinderen
weggebracht,
want die kleintjes brengen last.
De voorkamer is al zover leeg.
Hier en daar nog eens een veeg.
Mijn zusje heeft zwarte haartjes
Ze is nog maar nul jaartjes
t Is onze schattebout
Waar ik o zo veel van houd.
Als ze 's morgens in het badje moet
Dan moet je niet denken
dat ze vervelend doet
O neeze is zo zoetjes
Als ze aan het poedelen is
met haar voetjes
Dan speelt ze met het water
dat het spat met veel geklater.
MIRJAM DE WILDE
Hulst
OP WLOOSTrtVaAWDET
LUCIE DE WAAL
Grindweg Ossenisse
Nu de achterkamer ruimen.
Daarvoor moet Henk de school
verzuimen
Hij kent 't vlug en handig, zeg!
Want hij brengt 't goed terecht
Opeens snelt Henk de trappen op
En dat doet hij niet voor de mop.
Wat er wel vergeten was?
Het gouden horloge, maar dat is wat!
Moeder verbleekt, ze was 't vergeten!
Er wordt nog even gegeten.
Dan vertrekt de hele stoet.
Naar hun woonplaats Soest.
Je gaat toch niet écht naar Soest
verhuizen, Els! Dan zouden we een
trouwe schrijfster moeten missen!!
ELS MELSEN
Breda
De muur hangt aan de klok
De boekentas zit in het etuitje,
De map zit in de blaadjes
De stoel zit in het meisje
De rok heeft het meisje aan
De pot staat in de bloem.
ELLY EMMERS
Arnoldus Verschurenstr. '9
Waspik
Het erf loopt op de kippen
De muur hangt aan de klok
De schaar knipt met moeder
De zolder hangt aan de lamp
De letter schrijft het kind
Ring, de wekker liep met een hevig lawaai af. Een zucht klonk De koffie drinkt vader
onder de dekens. Je zag niets anders dan een neuspunt en daarboven De kinderen leren de meester
wat kroeshaar Nog een steun en een zucht maar nu werden de dekens Het boek leest Kees
weggetrokken. Jan zat rechtop in zijn bed. Hij keek nog wat slaperig De kachel staat in het vuur
- - - - - - - - -De bril draagt de man
rond. Het was doodstil. Je hoorde nietsook geen brommers en auto'i
van mensen die naar hun werk gingen.
Jan was ineens wakker. Hij keek naar zichten zijn dat dit nog wel een poos-
het raam. Er kwam een flauw schijn- je zal duren. Daarom verzoeken wij
sel door de gordijnen, zodat de kamer u de vogels niet te vergeten, door ze
schemerig was verlicht. Jan stapte zoveel mogelijk voedsel in deze tijd te
zijn bed uit. Br...... wat was dat geven". De kamer was ineens weer
zeil koud. Hij bukte zich en trok zijn vol rumoer. Wim riep: „Ik weet wat
pantoffels aan, liep bibberend naar we met het geld doen, dat we van-
het raam, schoof de gordijnen opzij morgen verdiend hebben",
en keek naar buiten, wrt was het „Wat dan?", vroeg Jan onnozel,
landschap ineens mooi' wit geworden. „We kopen er zaad voor", ratelde Wim
Het sneeuwde en de vlokken dwarrel- verder, ,,en dat strooien we voor de
den nog steeds met duizenden tege- vogels". De poes, die schijnbaar de
lijk uit de lucht. drukte had gehoord, rende met haar
Vliegensvlug rende Jan naar Wim zijn staart in de lucht de kamer weer in.
kamer. Deze had het wonder ook al „Dat is een pracht idee", jubelde Jan,
gezien. „maar wat zegt vader ervan?"
„Jan er ligt minstens al tien cm Vader, die al dat gepraat had aan-
sneeuw", zei Wim tijdens het ontbijt, gehoord, antwoordde: „Als jullie goed
„Wat zullen we gaan doen?" voegde doen, heb ik er geen bezwaar tegen",
hij er aan toe. Binnen een kwartier hadden ze het
„Een sneeuwpop maken", antwoordde zaad gekocht en ze strooiden het op
Jan i*.
De krant leest vader.
PIET DE ROOVER
Strijbeekseweg 54
Strijbeek (9 jaar).
,,Hè nee, laten we iets anders beden
ken".
„Ga sneeuwruimen", zei pa die in
tussen binnen was gekomen.
,,Ja, dat is een goed idee", riepen
de jongens, „maar hoe komen wij aan
een paar sneeuwschuivers?"
„O, daar zorg ik wel voor", zei pa,
want ik kan nu toch niet met de
auto weg en er zijn nog een paar
planken en stokken in de garage waar
van ik ze kan maken".
,.Dat is reusachtig", riepen Jan en
Wim in koor. Na een half uur liepen
zij buiten in de dikke sneeuw en pro
beerden de sneeuwschuivers. Het
ging prima. In een oogwenk hadden
zij de plaats en de stoep schoonge
maakt.
„Nu heb ik een idee", zei Jan tegen
Wim. ,,Wij gaan nu de buren langs
om te vragen of wij hun stoepen mo
gen schoonmaken".
„Dat is wel leuk", riep moeder, die
in de deuropening stond, „maar jullie
moeten eerst nog je beker melk leeg
drinken".
Jan en Wim stoven naar binnen en
waren even later op pad naar de bu
ren. Overal mochten zij de stoepen en
paden schoonmaken. En wat nog leu
ker was, ze kregen er geld voor. De
hele morgen schoven zij door en kre
gen zodoende een aardig duitje bij el
kaar Eindelijk gingen zij weer naar
huis. Moe had de erwtensoep al op
de borden gedaan. In geuren en kleu
ren vertelden Jan en Wim wat zij
die morgen hadden gedaan. Ze had
den net hun middagmaal op of de
klok sloeg één uur. „Zet de radio
eens aan", zei moe. Wim draaide de
knop van het toestel om. Even later
klonk de stem van de omroeper door
de huiskamer.
Hoorde Wim het goed, had de om
roeper het niet over vogels?
„Stil", riep Wim Jan toe, die met
de poes aan het spelen was. „Waar
voor?" vroeg Jan. „Op de radio ver
tellen ze iets over vogels". Jan liet
onmiddellijk de poes in de steek cn
kwaam naast Wim zitten. Het was nu
doodstil in huis. De poes sloop stille
tjes weg. De stem van de omroeper
was nu duidelijk te verstaan
„Beste luisteraars: Het sneeuwt en
vriest nu alweer hard en de vooruit-
de schoongemaakte plekken achter het
huis.
Het was een genot om te zien hoe de
vogels ervan aten. Jan en Wim had
den er zelf plezier in.
FRANS KISNER
GERTIE BRAUWERS
Wie keurig verzorgde haren wil heb
ben gebruikt daarvoor een en een
borstel.
Heb je het woord al ingevuld? Dat
was niet moeilijk.
Met datzelfde woord gaan we nu
twaalf andere woorden maken. De
drie eerste letters zijn telkens weer
de drie letters van het zojuist ge
vonden woord. We zetten daarvoor
komma's. De punten die er achteraan
komen, staan in de plaats van letters
die het nieuwe woord afmaken.
1 is de plaats waar je huist.
2 is het dier waarop men in
de woestijn reist.
3 is de plaats waar je met de
tenten vakantie houdt.
4 is een werkwoord dat
zegt wat je met die padvinders
doet.
5 is een werkwoord dat
„vechten" betekent.
6 is een plant waar je krui
denthee van maken kunt.
7 is een hemd.
8 is een vriend.
9 is een dienares.
10 is een middel tegen motten.
11 is de beste in een tak van
sport.
12 is een plant met
heerlijk geurende bloeipen.
Er was eens een oude dame, die
twee parkieten had Van parkietjes
wordt altijd verteld dat ze niet buiten
elkaar kunnen en dat een parkietje
heel gauw sterft als zijn kameraadje
doodgaat. De parkietjes van de oude
dame hielden erg veel van elkaar.
Toen één van de twee dood ging,
was de andere ontroostbaar.
De oude dame zon op een middel
om het beestje in leven te houden.
En wat deed ze? Ze hing een spiegel
in het kooitje. Het vogeltje dat zich
zelf in de spiegel zag, meende nu
zijn kameraadje te zien. Nog twee
jaar bleef het in leven.
Maar op een dag brak de spiegel en
de parkiet verwondde zich eraan. Het
stierf
Dus niet van verdriet aan een ge
broken hart, maar aan een gebroken
spiegel!
We waren vrienden,
Niet meer.
's Avonds als ik slapen ga, komt Tenminste dat dacht ik,
Klaas Vaak en die strooit zand in Maar ik vergjste me.
mijn oogjes en dan val ik in slaap. 3
's Morgens vroeg als ik wakker word, Die bewuste dag
haal ik het zand met mijn handjes uit ie\ je van me te houden,
mijn ogen En dan blijf ik wakker.
En dan zie ik at Klaas Vaak ver- wist geen antwoord.
avonds komt Klaas Mijn hart bleef koud.
nij weer een zoete j0 WQC^ tegen de tranen
Maar ik kon niet anders.
dwenen is. Et'.
Vaak terug ui
slaap te geven.
Die Klaas Vaak
MARIANNE AKKERMANS
Turnhoutseweg 7b
Dieneke Diepen en de pop Baarle-Hertog
CORRIE BINK
Nieuwstraat 102, Gilze Mooi gedaan, Mariannekeü
MARIJKE PEERSMAN
Molenstraat 51, Clinge
Waarom loopt een spreeuw en hupt
een mus?
Wat wordt korter hoe meer men
er aan trekt?
Waarom reist een varken niet op
een fiets?
Waar staat in België de hoogste
boom?
Welk dier kan een wagen voort
trekken, als het zijn kop verliest?
Wie kan alle talen spreken, maar
kan ze toch niet leren?
Wie is altyd ergens en heeft toch
geen vaste woonplaats?
Wat valt er door de ruiten, zon
der ze te breken?
'WOHUOZ 4aq 8 fpuiM op i Joqoa ap
9 .'so - soa c Jpuoa.a ap ui f luapaq
uu3f jaiu ?aq trpuio g IjcrJfS apuap
-uiuq uaa z Juauioq aj jjnjooA uio T
ALWIES STEVENS
Hemelstraat 15,
St.-Jansteen
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Met zijn zwarte kooloog
jes keek de sneeuwman
woedend voor zich uit.
Zijn oranje wortelneus
werd aan het topje groen
van ergernis..
„Nou, het is fraai", mom
pelde hij boos. „Eerst
maken ze je zelf uit
sneeuw en dan laten ze je
rustig buiten staan. Zo
maar op je eentje. Met
niks dan een hoed op je
hoofd, een sjaal om je
nek (pfff, warm hoor)
en een bezem in je hand"
„Ben je dan niet blij dat
je er bent?" baste naast
hem opeens de zware
stem van de eik, die ma
jestueus zijn besneeuwde
takken boven de sneeuw
pop verhief.
„Blij dat ik er ben??
Waarom zou een sneeuw
pop als ik er niet zijn?"
„Wel", antwoordde de
eik, „ze hadden je ook
niet kunnen maken".
Ja, dat was zo, bedacht
de sneeuwpop. En hij was
nog wel zo keurig ge
maakt, met twee benen
en twee armen. Maar hij
verveelde zich. Met één
arm wees hij naar het
helverlichte raam van 't
huis waar hij de kinde
ren aan tafel zag zitten.
Ze deden een spelletje
en lachten, zag hij. „Moet
je zien. wat een pret ze
hebben", zei hij veront
waardigd. „Waarom vra
gen ze mij niet binnen?"
„Het zou je niks beval
len", lachte de eik. „Ge
loof me, daar binnen
brandt de kachel. Véél
te warm".
„Wat kachel!" riep de
sneeuwpop. „Wat is dat
voor een ding?"
„Dat is een ding dat
warmte geeft", zei de eik
die heel veel wist, want
hij stond er al honderd
jaar „Je zou smelten.
Sneeuwpoppen horen bui
ten, en kinderen binnen.
Zo is het nu eenmaal"
„Ik ben niks bang voor
zo'n kachel", zei de
sneeuwpop eigenwijs. „Ik
ga gewoon naar binnen".
De wijze oude eik, schud
de licht met de takken en
ritselend vielen vlokjes
sneeuw naar beneden.
„Kijk liever om je heen
hoe mooi alles is, nu de
zon ondergaat. Kijk eens
naar dat denneboompje
en luister naar het ge
rinkel van de ijspegeltjes,
het zijn net klokjes".
„Ik wil toch naar bin
nen", hield de sneeuw
pop vol.
„Je komt er niet in, de
deur is allang gesloten".
„Dan ga ik er vandoor.
Naar andere kinderen. Ik
heb benen om te lopen",
en terwijl hij dit zei tilde
de sneeuwpop een been
op en stapte naar het
tuinhekje.
„Doe niet zo dom", zei
de oude eik en er viel
weer ritselend wat
sneeuw naar beneden om
dat hij zijn takken schud
de. Maar de sneeuwpop
stapte het hekje uit
Met grote passen ging de
sneeuwman voort, zijn
oranje wortelneus recht
vooruit gestoken, de oude
hoed stevig op het hoofd.
Het werd steeds donker
der en de sneeuwpop
kwam langs veel huizen
met verlichte ramen.
Maar overal was de deur
gesloten. Een paar keer
bonsde hij met een
sneeuwvuist op het ven
ster. „Moet je die wind
eens horen", zeiden ze
dan in de kamer. „Wat
stormt het, de ramen
klapperen ervan".
„Dat ben ik", riep de
sneeuwman steeds weer,
maar de mensen schenen
zijn stem niet te horen.
Het werd laat en de lich
ten floepten een voor een
uit.
Zo liep de sneeuwman
de stad weer uit en hij
sloeg een bosweg in. Het
was er heel stil en hij
kwam niemand tegen. „Is
hier soms iemand?" riep
hij. Maar er kwam geen
antwoord. Een haasje
snelde over de weg en
verdween achter een heu
veltje.
Eindelijk, wat zag hij
daar? Een raam dat een
beetje verlicht was Het
was maar een klein raam
van een klein huisje.
En.. nee maar, de
deur stond op een kier.
Daar kon hij dus naar
binnen.
Met grote stappen been
de de sneeuwpop op het
avontuur af. Hij duwde
de deur een eindje verder
open en gluurde naar bin
nen. Er was helemaal
niemand in het hutje dat
maar zwak verlicht was.
Het licht kwam van een
zwart rond ding met een
rood buikje.
Nieuwsgierig ging de pop
naar binnen. Goede help.
wat was het hier heet!!
Wat zei de eik ook weer?
Iets van een kachel. Dit
was dan zeker zo'n ka
chel. maar hij was er
helemaal niet bang voor.
Weer deed de sneeuwpop
een stapje dichterbij. Het
werd nu toch wel erg
heet. Pffff. Er kwamen
een paar druppeltjes op
zijn voorhoofd Oef, wat
was dat warm. Maar hij
zou zich door zo'n zwart
ding met een rood buikje
niet op de kop laten zit
ten.
De sneeuwpop was nu
heel dicht bij de kachel
gekomen, en raakte voor
zichtig en toch wel een
KEES BEKERS
Diepstraat 9, Wernhout
beetje angstig met zijn
elleboog het kacheltje
aan.
Pssssssssstttttt, klonk het.
De sneeuwpop schrok zo
verschrikkelijk, dat hij
holderdebolder rechtsom
keert maakte en de deur
uitvloog. Hè,Hè, hier was
tenminste frisse lucht.
Eens eventjes naar zijn
arm kijken. Lieve help,
er was een heel stuk van
zijn mouw af. Zou dat nu
smelten zijn??
Verschrikt keek hij naar
zijn witte pak; van de
mouw vielen druppels op
de grond. Toen zette de
sneeuwpop het op een lo
pen alsof het kacheltje
zelf hem op de hielen zat.
Regelrecht holde hij het
bos uit, de stad door
naar de tuin waar hij
vandaan gekomen was,
en even later stond hij
hijgend op zijn oude
plaatsje onder de zware
eik.
Het werd al weer licht.
„Eik, eik", riep de
sneeuwpop.
„Mmmmm", klok het
slaperig
„Eik", riep de sneeuw
man nog eens. „Ik ben
terug".
„Ja, dat zie ik", bromde
de eik. „Zeg. als je nog
eens wat weet om daar
iemand voor wakker te
maken. Ik sliep nog zo
lekker. Nu ja, het wordt
al dag", vergaf de eik
al wat vriendelijker.
Langzaam verscheen een
vuurrode bol aan de ho
rizon en kleurde het hele
landschap roze. De ijs
kristalletjes aan de bo
men fonkelden als dia
manten in de eerste stra
len van de opkomende
zon. Jubelend kwamen de
kinderen naar buiten.
„Ach", riep een meisje.
„Er is een heel stuk van
zijn jas gevallen en zijn
hoed is weggewaaid. Ze
ker van de storm".
Een jongetje zei: „We
maken eën hoed van
sneeuw, dat is veel ech
ter. En die jas kunnen
we gemakkelijk maken".
Ze gingen druk aan het
werk en keken vol be
wondering naar de
sneeuwman toen hij klaar
was. „We hebben nog
nooit zo'n mooie ge
maakt", zei het meisje.
En de sneeuwman glom
van trots. „Zie je nu wel"
fluisterde de eik en hij
schudde weer wat
sneeuw van de takken.
Het was van een ander
dat ik hield.
Al zo lang!
„May-June".
