fantasiewereld in televisiestudio^
Acteurs hebben
veel „ruimte"
in decors van
Cor Ier meier
verdwenen
Vinei
Goochelaars
NAMEN
Jubilea 1964
Nachtmerrie
„De buurman
Kijk naar
item-feuilleton"
Achtergrondjes
Gezichtshoeken
Filmpje
Cockpit
Kaartsysteem uit
auto gestolen
Frits van Turenhout
ernstig gedupeerd
Missionarissen Mill Hill
1 2 .U 5 6 7
door
Martin Mons
Uit opa's krant J
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 18 JANUARI 1964
(Van onze radio- en t.v.-redacteur)
Vroeger hebben wij wel eens gedacht dat we
decorontwerpers zouden vinden achter grote schil
dersezels, in 'n artistiek en stoffig atelier vol rari
teiten, terwijl ze een met verf besmeurde stofjas
droegen en met het hoofd een ietsje scheef gehou
den stonden te kijken naar hun creaties. Niets van
dit alles. U vindt ze in een moderne goed ver
warmde pre-fabricated barak te Hilversum.
Zij zitten netjes achter grote bureaus en trek
ken lijnen op een grote plattegrond van de studio-
vloer, waarop het tv-spel straks zal worden opge
voerd. Om dit werk te kunnen doen, moeten zij
niet alleen over een grote creativiteit en fantasie,
maar vooral ook over veel technische kennis be
schikken.
Kleine onderdelen in de mise-en-seène vereen vaak uren van ingespannen
denk- en improviseer» erk. Dag-in, dag-uit werken zij hier in een wereldje,
«aar schijn en werkelijkheid op een zeer geraffineerde manier door
elkaar lopen.
terwijl veertien dagen voor de uitvoe
ring nog een conferentie wordt gehou
den om voor de bouwers van decors de
schetsen nader toe te lichten. Tijd om
een tweede ontwerp te maken is er
meestal niet. want ander werk wacht
weer. Daarom moet Cor Hermeier nog
al eens concessies doen en dat spijt
hem erg.
Een van die goochelaars met „nep"-
ramen van „echt" glas-in-lood of kun
stige „smeedijzeren" toegangshekken,
gezaagd uit triplex, is de 33-jarige Cor
Hermeier, reeds tien jaren werkzaam
als decorontwerper bij de NTS. Het is
een kleine, vriendelijke man. met don
kere brilleglazen, die steeds maar weer
het enthousiasme opbrengt om als oud
gediende onder Peter Zwart en Fokke
Duetz, om maar enkele gerenommeerde
namen op dit gebied te noemen, achter
zijn bureau als een tovenaar de sug
gestie op te roepen van moderne woon
kamers of romantische kastelen.
Cor Hermeier is in Hilversum gebo
ren. Zijn vader was banketbakker en
al heel jong stond hij aan de deegtafel
te kijken, hoe papa met de spuitzak
vol crème of slagroom prachtige taar
ten decoreerde. Hij had al vroeg een
goede teken-aanleg en een frater van
de St.-Jansschool bracht hem op zijn
14-jarige leeftijd in contact met de
beeldhouwer Jan Onsterman, waar hij
als leerling mocht beginnen met het
boetseren van kerstgroepen.
Vandaar trok hij naar een plateel-
fabriek als tegelschilder, maar dit
werk bij de firma Oosterhof beviel
hem niet en hij keerde op zijn schreden
terug naar Jan Oosterman, die een
nieuw fabricageproces had uitgevon
den voor serviesgoed. Ook dit werd op
den duur massawerk en de aardigheid
ging er af. Intussen moest Cor onder
de wapenen.
Voor de manschappenkantine in het
kamp Crailoo nabij Laren, maakte hij
een grote wandschildering, voorstellen
de de samenwerking tussen burger en
militair. Vervolgens werd hij overge
plaatst naar Ede, waar men de „artiest"
opdroeg om alle openbare gebouwen in
kaart te brengen.
Het was een speelaal gecreëerde func
tie. Vervolgens verhuisde hij naar de
Bussumse Van der Palmkazerne, waar
het hoofd van de Genie hem met een
speciale opdracht naar Havelte stuur
de. Hier mocht hij naambordjes ma
ken. Er viel geen eer aan te behalen.
In Nunspeet kwam hij in contact met
It. Denissen, die hem indeelde bij de
vaste kampstaf en hem een affiche liet
ontwerpen voor een foto-expositie.
„Ik ben misschien de enige rekruut,
die de dienst verliet met loffelijke ge
tuigschriften", zei hij.
Als burger werkte hij nog even bij
een Amsterdamse reclamefirma, die
hem in bepaalde nachtclubs „wulpse"
wandschilderingen liet maken tot hij in
1954 bij de Ned. Televisie Stichting in
dienst kon komen als decorschilder. Pe
ter Zwart liet hem eerst wat kleine
achtergrondjes maken, maar na vier
maanden vond Peter hem te goed voor
dit „grove" werk. Hij moest toen de i
teksten voor de titelrollen ontwerpen.
Er kwam steeds meer zendtijd en
daarmee nam het werk zienderogen toe.
In vijf maanden moest hij niet minder
dan 24 programma's van goede decors
voorzien. Hij was al snel zelfstandig
en in 1956 volgde zijn benoeming tot
eerste decor-ontwerper.
Zo'n ingenieus t.v.-decor komt maar
niet in een paar dagen en na ampele
besprekingen tot stand. Zes weken voor
de opvoering van een t.v.-spel vindt de
eerste bespreking tussen ontwerper en
regisseur plaats. Twee weken later volgt
het overleg met technici en belichters.
Het is poor iedere leek duidelijk,
dat t.v.-decors geheel andere eisen
stellen dan bijvoorbeeld toneel- en
revuedecors. Toneeldecors worden
slechts vanuit de zaal, dus uit een
gezichtshoek bekeken, maar de mee
dogenloze t.v.-camera's besluipen zijn
iverk uit tal van gezichtshoeken.
Bovendien worden de muren, ra
men of deuren van hardboard vaak
in close-up vertoond, zodat elke on
gerechtigheid als het overplakken of
slecht aansluiten van decorstukken
onmiddellijk zichtbaar wordt.
Het moet vooral „echt" blijven en
bij het ontwerp dient de tekenaar re
kening te houden me de zeer beperkte
ruimte op de studiovloer, waarop niet
alleen de acteurs en actrices, maar ook
nog vier camera's met hun bedienend
personeel zich moet bewegen. Alles
vereist een meedogenloze perfectie. Bo
vendien moet Cor perspectivisch te werk
gaan om een grote ruimtelijkheid te
suggereren. Daartoe wordt de lambri-
zering van een kamer vooraan 1 meter
hoog aangezet en loopt langzaam af
naar 80 cm. „Ergens ben je een soort
Fred Kaps".
De „achtergronden" worden tegen
woordig via een foto-kanon op enorme
lappen van fotogevoelig linnen vastge
legd, die stuksgewijs worden ontwik
keld en gedroogd en dan weer minu
tieus aan elkaar geplak't. Op de voor
grond van zo'n truc-straatje ontwerpt
Cor bijvoorbeeld een losse lantaarn,
waar je omheen kunt lopen en die
precies in het straatbeeld past.
Vorige week donderdagavond werd
door de NCRV onder regie van Paul
Cammcrmans het moderne „Driekonin
genspel" opgevoerd onder de titel „De
vlucht van een duif".
Kijk, dat is nu een uniek voorbeeld
van wat wij bedoelen met een de
cor-ontwerp waarin schijn en wer
kelijkheid op een geraffineerde
wijze door elkaar lopen. Dat po
dium waarvoor een lieftallige
schone staat is maar een meter
diep, met vier kleine treden. De
uoorste twee hoge palen van de
perspectivische metallofoon staat
precies gelijk aan de achterzijde
van dit podium met de twee klei
ne palen in het midden. De witte
lichtbanen op de achterwand van
de rondhorizon verhogen de diep
tewerking.
door een cineast op Schiphol vastge
legd. En zo wordt u de illusie geschon
ken. dat u als het ware een echte dra
matische vliegreis meemaakt.
In de studio was de cockpit van een
,,Dove" van de Havillandfabrieken na
gebouwd.
Het dashboard had men gefotografeerd
op ware grootteen de ,,paardestal" zoals
de vliegers al die „gasmanchetten" noe
men, werd door een Bussumse smid,
met de alom bekende naam Fokker, na
gebouwd. De aankomst en landing van
het vliegtuig met de gestorven jonge
vrouw, die een baby had gekregen, was
Voor we afscheid namen vroegen
we Cor Hermeier wat hij nu graag
in zijn vrije tijd deed. En zoals
vele andere NTS'ers heeft hij op
zolder een echte racebaan voor
speelgoed-autootjes, waarmee hij de
zeer opwindende sport van „mini-
racing" beoefent. Jan v.d. Does,
Massimo Götz en Dick van Bommel
zijn met hem enorme fanatiekelin
gen in „auto-racing" en eenmaal per
week houden ze een echte competi
tie. Er is zelfs een filmpje van ge
maakt, dat voor de toeschouwer nog
spannender is geworden dan een
t.v.-reportage van de Monza-races.
Het is een ervaring om te zien met
welke behendigheid deze NTS-mensen
de weerstandknop van de 14 volts
transformator bedienen en hoe de wa
gentjes op het 21 meter lange baantje
(soms 100 km per uur) over het circuit
suizen en de bochten feilloos nemen.
Alleen daarom zouden wij wensen,
dat de NTS eens de kijkers zou willen
trakteren op een uitzending van deze
interessante wedstrijden die zeer goed
in beeld zijn te brengen.
De televisiekijkers hebben gisteren de
avond voor hun toestel doorgebracht met
te kijken hoe onze Sjoukje Dijkstra het
Europees kampioenschap in Grenoble
behaalde. Met deze beelden was het
grootste deel van de avond gevuld. Te
voren was er een Bonanza-aflevering en
er werd een originele show van de
Vlaamse televisie overgenomen, die ech
ter halverwege werd onderbroken, omdat
het tijd was voor Grenoble.
(Van onze R.T.V.-redacteur)
De chef de réception van de K.R.O.,
de heer Frits van Turenhout, bij de
sportminnende luisteraars beter bekend
om zijn toto-uitslagen op zondagmiddag
vijf voor half vijf. is ernstig gedupeerd
door een onbekende, die zijn auto met
een paparclip heeft geopend en de daar
in liggende actetas heeft meegenomen.
De actetas bevat het hele kaart
systeem van de deelnemende clubs aan
de wedstrijd profs tegen jong talent"
die elke zaterdagmorgen om 11,45 uur
in het Djin-programma van de K.R.O.
wordt uitgezonden. Er zaten voorts in
zendingen in van de 71 goede voorspel
lers, fflsmede van de 146 deelnemende
voetbalclubs.
Vanochtend zal de heer Van Turen
hout zijn luisteraars verzoeken hem
weer aan het adresmateriaal te helpen,
zodat hij opnieuw zijn kaartsysteem kan
opbouwen.
50 jaar priester: 26 juli de fathers G.
Brunger, Hengelo; P. Coenen, Weert-
Kisumu, Kenya; P. Groot, Groningen;
H. Hartman, Oosterbeek; J. Spierings,
Kisumu, Kenya; 19 december father
dr. J. Thoonen, Mill Hill.
40 jaar priester: 20 juli de fathers L.
Bartels, Kisumu, Kenya; J. Cloosterman,
Tororo. Oeganda; L. Jacobs, Buea, Ka
meroen; B. Roes, Oosterbeek; J. van
Roosmalen, Nieuw Wehl.
25 jaar priester: 9 juli de fathers G.
Bisschop uit Nijmegen, Nellore, Zuid-
India; C. Castricum, Basankusu, Kongo;
J. Dekker, Miri, Serawak; F. van Don
gen, Haelen (L.)J. van Kesteren, Oos
terbeek; J. Kuipers, Oosterbeek; M.
Laan, Oosterbeek; G. van Leeuwen, Ba
sankusu, Kongo; J. Lodenstijn, Utrecht;
A. Mak, Kuching.' Serawak; J. Mous,
Bakhuis (Fr.) Kisumu, Kenya; H. Schol
ten, Tororo. Oeganda; S. Smit, Basan
kusu. Kongo; W. Smit, Jesselton, Sabah
Borneo; E. Stockmann, Tororo. Oeganda;
P. Wagenaar, Tororo, Oeganda; P. de
Wit, Jesselton, Sabah, Borneo; 23 juli
father C. Saraber. Kampala, Oeganda.
25 jaar priester: 1 april broeder C. v.d.
Valk (Mauritius), Roosendaal; broeder
F. van Kuijk (Dominic). Tororo, Oegan
da; 9 april broeder C. Jelierse (Urba-
nus), Antwerpen; 24 december broeder
F. Lanters, Isidore, Haelen (L.)
Cor Hermeier be
nut menig vrij uur
tje aan zijn groot
ste liefhebberij de
„mini-racing". De
wedstrijdbaan met
alles wat er-op-en
er-aan is heeft hij
als kundig decor
ontwerper zelf ver
vaardigd. Met zijn
NTS-collega's
houdt Cor in de
winter echte race
competities. Het is
ongelooflijk moei
lijk om de trans
formator, die de
stroomtoevoer re
gelt, zo te bespe
len, dat de kleine
wagentjes niet uit
de vele haarspeld
en „T ar zan"-boch
ten vliegen.
Het televisiespel „De Buurman" van
Jeanne David, dat de KRO de kijkers
op donderdag 23 januari presenteert, is
een nachtmerrie. Beter gezegd: voor de
toeschouwer wordt duidelijk gemaakt
welk een angstige droom de jonge stu
dente Lise beleeft in een vrijwel ver
laten Parijse huurkazerne, waarin
een kamer heeft.
Als Lise 's avonds laat door haar ver
loofde Jean naar huis gebracht is. voelt
ze zich onrustig en gedeprimeerd. Zij
wil nog wat studeren om zo gauw mo
gelijk haar medicijnen-studie te voltooien
en misschien is ze ook wel een tikje over
werkt. Hoe kwam ze er anders toe te
gaan kibbelen over futiliteiten en waar
komt opeens die duizeling vandaan als
Jean vertrokken is? Ze vervalt in een
droomtoestand waarin een geheel denk
beeldige jongeman haar buurman,
zegt hij zelf de hoofdrol speelt. De
Jongeman blijkt ontsnapt te zijn uit
een krankzinnigengesticht.
Zijn het onverwerkte jeugdherinnerin-
gen of is het angst voor de toekomst die
laar buurman de sleutel in handen geeft
waar zij tevergeefs naar tracht te grij
pen. Of was het toch alleen maar een
moment van duizeligheid en is die boze
room voorbij, als ze zich weer veilig
Jean?8**' ^an voe*en *n armen van
De schrijver poogt met dit alles aan
te tonen dat het meisje overspannen is
en ook waardoor
Zaterdagavond presenteert de KRO om
19.30 uur op Hilversum I (402 m) een
programma van populaire klassieken. Om
20.30 uur volgt „Rieleksen" en om 21.50
uur de uitzending „Bric a brac". Ver
volgens is er om 22.40 uur de rubriek
„Kruispunt", terwijl tot besluit om 23.35
uur Aimee van de Wiele Franse klave-
cimbelmuziek speelt.
Op Hilversum II (298 m) biedt de
AVRO om 20.05 uur „En nu Maas
tricht". Om 21.15 uur speelt het Metro-
pole Orkest en om 22 uur volgt het serie
hoorspel „Langs vergeten wegen". Het
cabaret „Te mooi om waar te zijn" wordt
om 22.50 uur uitgezonden en tot slot is
er om 23.20 uur het programma „In de
lusthof der lichte muze".
Zondagochtend zendt de KRO om 8.30
uur op Hilversum I de hoogmis uit, wel
ke wordt opgedragen in de St -Jozefkerk
te Helmond Om 11.15 uur volgt het
programma „Medaillon", terwijl 's mid
dags om 14 15 uur het Concertgebouw
orkest speelt o.l.v. Donald Johanos. Uit
Oslo volgt om 16,15 uur een schaatsre-
portage.
Flet avondprogramma vermeldt om
20.15 uur „Wij zingen de wereld rond'
en om 20 45 uur een heropvoering van
het eerste hoorspel ter wereld, onder de
titel „Gevaar". Om 22 uur kunt u luiste
ren naar „Wissewassen" en om 23.05
uur presenteert Henk Terlingen zijn mu
zikale „Retourtjes".
Op Hilversum II is er om 8.30 uur
„Weer of geen weer" en om 10 uur een
recital van de 81-jarige pianiste Betsy
Dornay Tulp. Vervolgens wordt om 10.45
uur het programma „Alleen op zondag"
ten gehore gebracht. Het programma
..Muziek is troef" begint om 12 uur en
om 14.10 uur presenteert Karin Kraay-
kamp voor het eerst „Gastenmiddag".
Om 17 uur is er voor de jongeren „Disco
bal".
De operette „Die schone Galathee"
wordt om 20.05 uur uitgezonden en om
21.20 uur staat het hoorspel „Gevaar
lijke thee" op het programma. Voorts is
er dan nog om 22 uur de uizending „Gro
ten van het concertpodium" en om 23.00
uur een uitzending uit hotel „De wilde
man" in Eindhoven.
Zaterdagmiddag zou de NTS om 12.55
uur uit Kitzbühel een reportage geven
van de Hahnenkammrennen voor skiërs.
Het is zeer goed mogelijk dat het terrein
van de? strijd wordt verplaatst naar Cor
tina d'Ampezzo, wegens sneeuwgebrek.
De AVRO biedt om 15 uur „De kleine
camera", gewijd aan het Ned. Jeugd
Rode Kruis. Om 15,15 uur volgt een afle
vering in de serie „Jazz scene USA" en
om 15.45 uur maken Anneke van Lams-
weerde en Bob Bouma zich „Uit de
voeten Daarna volgt om 16.45 uur een
les „In het tv-lab", terwijl om 17.15 uur
de jeugd kan kijken naar de avonturen
van Okkie Trooy.
Zaterdagavond om half acht vertoont
de AVRO een aflevering van de serie
„Luipaard op schoot", opgenomen in
het Serenteti nationale wildpark. Na
het journaal en weerbericht is er om
20.20 uur een filmpje met „Pinky en
Porky". Om 20.35 uur volgt de Dick van
Dykeshow terwijl om 21 uur in AVRO's
quiz-uur niet Conny Stuart en Henk
van Ulsen in het spel „Wachtwoord"
zullen optreden, maar Cees de Lange
en zijn vrouw. De „Kijk die Rijk"-show
begint om 22 uur en daarin werken o.a
de nieuwe Selvera's (Zus Bekking en
Jenny Donker) zomede de Australische
parodisten „The Maxwells" en het Deen
se zangeresje Berthe Wilcke mee. Om
22.50 uur is er de rubriek „Televizier" en
tot besluit om 23.10 uur het laatste
nieuws van het NTS-journaal.
Zondagochtend om 10 uur is er een
IKOR-uitzending van een dienst in de
St.-Gervais te Genève t.g.v. de interna
tionale gebedsweek. Om 13.25 uur is er
een ski-reportage uit Kitzbühel Hep-
land. maar de uitzending hangt om reeds
zaterdag genoemde redenen een beetje
in de lucht en kan zelfs uit Cortina d'Am
pezzo komen.
Zondagavond om half acht weekover
zicht van het NTS-journaal. om 20 uur
gevolgd door „Sport in beeld". De NCRV
vertoont om 20.30 uur het derde deel van
de tv-serie „Memorandum van een dok
ter". Het koortje „Sweet Sixteen" zingt
om 21.30 uur tien minuten, waarna om
21.40 uur een korte reportage volgt van
een tocht in de Sahara door archeolo
gische onderzoekers. Daarna om 21.50
uur spreekt Kees van Langeraad „Onder
vier ogen" met de dirigent Bernard Hai-
tink. terwijl om 22.15 uur een Australi
sche tv-produktie wordt vertoond, waar
in do vermaarde sopraan Joan Sutherland
zingt. Dr. O. Jager houdt de dagsluiting
en om 22.50 uur volgt het tweede jour
naal.
Het interessantste van de teevee-
programma's vind ik wel die
enorme lijsten van namen, die aan
het begin en aan het eind van een
stuk in lichtende witte letters over
de beeldbuis rollen. De t.v. bewijst
tenminste nog eens eer aan de me-
'f dewerkenden, denk ik dan, een
beetje gekrenkt eigenlijk. Ges pan
nen lee's ik altijd die namen, een
zenuwachtig werkje trouwens, want
soms draaien ze zo snel over de
i beeldbuis dat je het maar net kunt
f bijhouden. Maar ik wil er niet één
missen.
Ze doen het zo geweldig consciën-
r tieus, vind ik. Dat je de naam van
de schrijver van het stuk mag we
ten is heel gewoon, en de regisseur
en de spelers dien je ook te kennen.
Maar daarbij blijft het niet. Ook de
mannen achter de camera's worden
opgesomd, evenals hun assistenten.
Wie er aan het decor getimmerd
heeft staat er ook bij en ik neem
aan dat ook de naam van de hande
laar die de spijkers daarvoor gele
verd heeft niet zal ontbreken. De
i jongen die de sigaret van de regis
seur heeft aangestoken mag ook niet
onvermeld blijven, evenmin als de
gene die op het juiste moment een
lampje heeft aangestoken. Enfin,
er wordt helemaal niemand ver
geten.
Soms denk ik, wanneer ik de hele
lijst weer ademloos in me opgeno
men heb: dat moesten ze bij de
krant ook doen. Alle namen van alle
mensen die aan een bericht of een
stukje gewerkt hebben, moeten er
eigenlijk onder vermeld worden,
peins ik dan. Daar hebben ze recht
op, want ze zijn tenslotte geen haar
minder dan de lui van de teevee.
En eigenlijk was ik van plan er
meteen werk van te maken, te be
ginnen met dit stukje. Er staat
wel een naam onder, maar ten
slotte komen er heel wat meer men
sen aan te pas. Want toaar bleef ik
zonder zetter Henk en proeven-
trekker Jan? Dat moest er eigenlijk
bij staan, vond ik. Helemaal in
beeldbuistrant. En hier, beste le
zers, Zogezegd, tekst: Praet-Mae-
cker, gezet door Henk, proeven:
Jan, in de vorm gezet door Hein,
correctie, enfin, en zo maar door.
Wie de pagina geprcigd heeft, u zou
't moeten weten, de naam van de
stypeur zouden we moeten noemen,
de drukkers, de chauffeur en al die
andere mensen die eraan te pas ko
men zouden onder dit stukje moe
ten staan.
Maar ik ben ervoor terugge
schrokken. Want ik besefte plotse
ling dat ik met dit dagelijkse stukje
telkens een groot aantal onschuldi
ge mensen een hoeveelheid werk
geef die evengoed ongedaan had
kunnen blijven. De wereld zou er
niets bij verliezen wanneer het
achtêrwege bleef. Integendeel wel
licht.
En daarom doe ik het niet. De lijst
van al die namen zou dagelijks een
pijnlijk antwoord zijn op die onuit
gesproken vraag die ik in de ogen
van al die mensen zie, als ik de
zetterij in kom: daar hèb je 'm
weer, waarom houd ie er niet
mee op?
PRAET-MAECKER
Toegegeven. Maar jij van jouw kant
kunt toch moeilijk ontkennen, dat de
dame in kwestie die bloedvergiftiging
heeft kunnen oplopen op allerlei manie
ren die met die hele moord niets te
maken hebben."
,,Dat zou zeker hebben gekund, maar
het is niet zo. Luistert u maar."
Commissaris Van Waveren luisterde,
terwijl hij hevig zijn neus mishandelde.
„Jammer, dat we haar ook niet een
tijdje kunnen opsluiten," was zijn com
mentaar toen Perquin zijn verslag had
beëindigd.
„Ik heb er een mannetje in huis
gezet. Twist. Die weet zo het een en
ander van kunst en kunstgeschiedenis.
Ik hoef dus niet bang te zijn. dat hij
als employé een al te gek figuur
slaat."
.Laten we hopen, dat het helpt,"
meende Van Waveren somber „Maar
intussen ben je nog geen stap verder,
dat moet je me toegeven."
Perquin knikte zwijgend Tegen deze
bewering was nu eens niets in te bren
gen.
Tot deze zelfde conclusie was. bijna op
hetzelfde ogenblik, de honorable Bobby
Limestone gekomen.
„Weet je, jochie," zei hij tegen zijn
vriend Altrmgham, „ik ga geloven, dat
al dat geklets, dat de Stokeley Da Vin
ei nog ergens hier zou zijn, gewoon
belazerij is. Dat doek is regelrecht naar
het buitenland gegaan. Als je het mij
vraagt naar de States."
"J.j.ij b b.ent er hele h.helemaal
n.naast, brabbelde Harry Altrmgham.
„J.je b.bent er de de h.hele t.t.ijd
n.naast g.geweest. A.als j.jij n.niet zo
s.s.tom was g.geweest, w was er
ni.niks gebeurd. A.als j.jij n.niet..
Hij tastte met een trillende hand weer
naar de whiskeyfles.
Zijn vriend was hem voor en zette
de fles met een vastberaden greep bui
ten zijn bereik.
.„En nu is het mooi genoeg geweest,
verdomme Nu krijg je geen droppel
meer. Denk je dat ik zin heb door jouw
vervloekte gezuip
„N.nou, w.waarom z.z.eg je het
n.niet?" treiterde de dronken Altring
ham. „J.je v.vindt jezelf zo zo'n ge
nie, hè? M.maar het is t.toch m.maar
k.kleine Harry, d.die d.dron.. dronk,
kel.lap van een Harry, d.die w.weet,
w.waar d.de Da Da V.Vinci v.van
a.arme t.tante Alicia is".
„Je bent zo bezopen, dat je niet weet
wat je zegt. Ga naar bed en slaap
je roes uit," zei Limestone hard.
Maar dan scheen hij zich te beden
ken. Hij draaide zich om en ging naar
de keuken. In elk geval viel het te
proberen. Met Harry Altringham wist
je nooit.
x w :,r f w
,Hier," zei hij, toen hij de kamer
weer binnen kwam en hij hield zijn
vriend een glas onder de neus. „Op
drinken."
Harry Altringham bekeek het drank
je met een wantrouwend oog.
„W.w.at is d.dat? He.het s.s.s.tinkt."
„Opdrinken," zei Limestone weer en
Altringham dronk onder het maken van
allerlei protesterende geluiden.
„Klaar? Misschien ben je dan nu in
staat iets te zeggen, dat geen onzin is.
Hoe weet jij, waar de Stokeley Da Vin
ei is? En waar is hij?"
Altringham keek zijn vriend glazig
aan.
„Goeie ouwe Da Vinei," mompelde
hij. „Is van tante Alicia. Een slim
oud varken, tante Alicia Doet niks voor
niks.
Zegt tegen mij: Als jij de Stokeley
Da Vinei naar het continent brengt om
te verkopen, betaal ik jouw schuld bij
bookmaker, anders niet Weet heel goed,
die ouwe satan dat de pater wild wordt
als hij hoort van schulden bij bookma-
Horizontaal:
1. dorpel
2. vrouwelijk rund opstandje
3. slee wintervoertuig Japans
spel
4. keur
5. vaartuig vierkante kantzuil
6. gedeeltelijk
7. titel Politieke Recherche Afde
ling de onbekende
8. kloosterzuster plechtige gelofte
9. Afrikaanse ooievaar
Verticaal:
1. hoenderachtige vogel
2. droog masker
3. muzieknoot slot achter
4. vaartuig
5. halfaap meisjesnaam.
6. oude bijbelvertaling
7. daar plaats op Schokland
en omstreken
8. vogeleigenschap ontkenning
1 9. tamme eend
puaa^oi e
3ai 8 os sua ja 'i etBit -9 euja
t^bui 'g daofs hu pua a.x
•g uioui jop z uao^esi :\lh3A
aoqeieui -g paa
uou '8 uu Bjd uia 'i spap -9
a;uB ouey\ c ajtp -f og rjfs
jb g pj ao>i z laduiajp *x :'HOH
:guisso|dp
kers. En dan kan kleine Harry fluiten
naar zijn maandgeld."
„Tweeënzestig pond. acht shilling
en vier pence, dat is alles wat er voor
de kleine Harry aan zit als hij een
schilderij helpt verkopen voor minstens
driemaal honderdduizend. En ziet hij
er ook maar een cent zelf van? Kan
je denken. Die ouwe duivelin schrijft
netjes een cheque uit voor die vette
Brownrigg. Net goed voor haar, dat ze
haar Da Vinei kwijt is."
.Maar jij weet, waar het schilderij
niet?"
.Ikke? Ikke weet. waar het schilderij
is!" antwoordde Altringham op een
toon van opperste verbazing.
Limestone stopte zijn gebalde vuisten
stevig in de zakken van zijn colbertje.
Als hij niet oppaste, verloor hij nog
zijn zelfbeheersing met die idioot. En
daar kwam hij geen stap verder mee.
Het zou gewoon verrukkelijk zijn hem
op zijn stomme smoel te slaan, maar
wat hielp zoiets. Het was alles even
futiel. Dat was de hele geschiedenis,
futiel, uitzichtloos.
„O, dus je weet het niet?" Zijn toon
was ongeïnteresseerd.
„Wat niet?"
„Nu, waar de Stokeley Da Vinei
is."
„Maar dat weet ik nu juist wel,"
protesteerde Altringham. die allengs
helderder leek te worden. De lui heb
ben hem, die kunsthandelaars op de
Heerengracht. Sedert hij hier uit de
Zie je wel dat-ie ondersteboven j
hangt.
MOEILIJK
In Amsterdam stond deze week de 1
vroegere administrateur van een aan
tal consultatiebureaus voor huwelijks- i
moeilijkheden terecht. Het was de
heer J.C. S„ beschuldigd van verduis-
tering van enkele duizenden guldens 1
in dienstbetrekking. De verdachte gaf f
alles toe. „Ik heb er spijt van, edel-
achtbare", zei hy, „maar ik werd tot j
mijn daad gedreven door mijn hu
welijksmoeilijkheden...."
HOBBYIST
Een 71-jarige Engelsman heeft door
toedoen van een Londense rechter een
schadevergoeding van 13.000 gekre
gen. De man was aangereden en de- 1
gene die aan deze aanrijding schuldig 1
was moet de 13 mille betalen. De 71-
jarige Brit zei tegen de rechter: „Door 1
die aanrijding kan ik mij niet meer 1
aan mijn hobbies wijden". Vroeg de l
rechter: Wat waren dat toen voor 1
hobbies? Waarop de 71-jarige kreun
de: „Gewichtheffen, bergbeklimmen,
fietsen, badmintonspelen en dansen...."
TURK
De 23-jarige Italiaan Antonio Anghl-
leri kreeg dezer dagen ruzie met
een agent. Hij had deze ambtenaar in 1
functie toegevoegd: „Jy bent een
Turk! Weet je dat?" En óf de agent
het wist. Hij liet Antonio voor de
rechter slepen. Maar de kadi was
mild. Hy oordeelde: „Er zit in de 1
benaming „Turk" niets beledigends.
De Turken .zijn een waardig lid van
de Navo en zij hebben fraaie beeld- 1
houwwerken aan de mensheid ge
schonken, alsmede de glorierijke
Turkse koffie! Gaat daarom heen in
vrede".
POES
„Lief beessie", mompelde de Ame
rikaanse auteur Stan Adler, toen hij
midden in de nacht het zachte vel
van een kat op zijn wang voelde. In
nig streelde hij het dier. kriebelde
het achter de kop en fluisterde het
aardige woordjes toe. Opeens schrok
hij echter klaar wakker, want de
kamer werd gevuld met een ondraag
lijke stank.
Stan Adler wreef zich de ogen
uit en ontdekte dat hij een binnenge
slopen bunzing voor "de huiskat had
aangekeken.
EVA
De filmregisseur John Huston heeft 1
gezegd: „Ik ga een film maken aan
de hand van de bijbel. We beginnen
met het opnemen van hel boek Ge-
nesis, waarin de schepping van de 1
aarde wordt beschreven. De opnamen 1
hiervoor worden onder andere ge
maakt in een hoogoven en in het hart 1
van een tyfoon". Toen men hem
vroeg wie de acteurs waren, zei Hus-
ton: „We hebben alle rollen nog niet
verdeeld. Maar één ding slaat vast: 1
Elizabeth Taylor (van Cleopatra) doet
niet mee, zelfs niet als Eva".
18 jan- 1914. Teneinde een zekere
neiging tot zwaarlijvigheid te kun
nen bestrijden begon keizer Wilhelm
onlangs met een stelselmatige kuur in
de buitenlucht, die hierin bestaat dat
de keizer van een tot drie uren per
dag hout hakt, zaagt en van de eene
naar de andere plaats draagt. En de
hooge patiënt geneerde zich geenszins
deze kuur te volgen in het park van
zijn paleis te Potsdam, waar de voor
bijgangers vrijelijk konden toezien.
De keizer hakte en zaagde er lustig
op los, onverschillig voor de nieuws
gierige buitenwereld. onder het stren
ge toezicht van een houtvester, die de
opdracht had, den keizerlijken arbei
der niet te sparen. Eens kwam er een
boodschapper van het paleis, nadat de
keizer reeds weg was. waarop de
brave houtvester opmerkte: „Majesteit
is even een hapje gaan eten, maar hij
komt direct terug".
flat verdween, is hij nooit, ergens an
ders geweest, wat ik je zeg."
„Och, klets toch geen onzin," rea
geerde Limestone moe.
„Onzin! Onzin!" riep Altringham ver
ontwaardigd „Zal ik je eens wat ver
tellen?" Hij legde een vinger langs zijn
neus en probeerde te knipogen.
„Weet je, wie hier is? Weet je, wie
ik bij de kunsthandel de deur heb zien
uitkomen? Kom nou. vertel het nou
maar eens. Jij bent immers zo'n knap
pe jongen? Jij weet immers altijd al
les. Maar dit weet je dan toch maar
niet. hè? O'Malley. Mijnheer O'Malley
U.S.A. De multimiljonair
John O Malley. De grote kunstverzame
laar John O'Malley. Die mr. O'Malley,
die alles koopt, wat hem aangeboden
wordt en tegen elke prijs, als het maar
iets heel bijzonders is. Mr. John O'Mal
ley, die van zijn leven nóg nooit heeft
gevraagd, waar iets vandaan kwam, als
hy het hebben wou. Wat denk je, dat
onze dierbare mr. John O'Malley zoekt,
als het niet de Stokeley Da Vinci is.
Ik heb de vrome smoelen van die lui
nooit vertrouwd."
Bobby Limestone begon omslachtig
een pijp te stoppen.
„Het zou wel eens kunnen zijn, dat
je gelijk had, jochie," zei hij na een
poosje.
„Natuurlijk heb ik gelijk." antwoord
de Altringham, die weer helemaal nuch
ter leek. „De vraag is alleen maar,
(Wordt vervolgd)
