ïrts
alons
VOLGT DE GAULLE DE GAULLE OP?
Geheimzinnige monsieur X
heeft vermomming afgelegd
Gaston Defferre:
tegenkandidaat
van fors formaat
KUYPt*
Medicijn tegen kanker
in Amerika verboden
C0-0P THEE
25 CENT GOEDKOPER!
Dure relaties komen per auto....
astburg
AEG
AEG
GINRICHTING
U proeft
de moutwijn
zendijke
Jaagd
gekocht
Jeugd-fabriek
in Moskou
t de
:GOED
)UKT
;t
IT
MELK
VLA
- Tel. 330
- Tel. 2563
De onthulling
Definitieve keuze
Gevangene van
de communisten
i
Defferre
als tegenspeler
Koudegolf eist
slachtoffers
in Amerika
Wel duurmaar
nooit beproefd
..Bijltjesman" van
Moskou gepakt
Nieuwe visserij-c.a.o.
Vaste bedragen
10 pet. hoger
ALLEEN BIJ CO-OP
ELK TWEEDE PAKJE
ER ZIJN enkele mensen geweest, die hebben
getwijfeld aan mijn waarheidsliefde, nadat
ik mijn vriend Jan en diens gade, Coos,
in ocri vorige schets ten tonele voerde. Tegen
deze achterdochtige lieden kan ik alleen maar
zeggen: U kent Jan en Coos helaas niet. Zij zijn
nog fantastischer dan de stoutste verbeelding.
Als getuigen zou ik eventueel mijn vroegere bu
ren kunnen dagvaarden. Zij hebben namelijk
menigmaal een glimp van dit opmerkelijke echt
paar opgevangen. Wij woonden toen (na een
hele poos van samenwoningsmisère en het hun
keren in een vervallen grachtehuisje) voor het
eerst van ons leven in een keurige buurt.
Langs de straat
Weer Amerikaanse
konvooien naar
West-Ber/ijn
Ontploffing in
fabriek doodt
vijf mensen
12
ANCA)
r, vrijdags
ederen
13
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 14 JANUARI 1964
13
ieel
rRAAT—OPRIT
ÏLEFOON 2929
oomboter
:gem
die van Defferre voorzichtig tegen el
kaar afwegen. Dan blijkt, dat zoals
de verhoudingen thans liggen. Def
ferre met een klein overwicht op
zijn tegenstander begint. De Gaullis
ten hebben altijd beweerd, dat de
oppositie er niet in zou slagen een
nationale tegenkandidaat te vinden.
Eerste-ministér Pompidou heeft op
het jongste congres in Nice van de
U.N.R. de Gaullistische partij
verzekerd, dat van het Gaullisme de
enige opvolger het Gaullisme zou
(Van onze Parijse correspondent)
Mr. X., de tegenkandidaat van generaal De Gaulle bij de presidentsver
kiezingen van 1965, heeft gestalte gekregen. Een journalist bij het week
blad „l'Express", vroeger verbonden aan het boulevardblad „France Soir",
heeft hem een maand of wat geleden in een hoofdartikel te voorschijn
getoverd en de onbekende Mr. X nèt zo in de publiciteit gegooid, zoals
jaren geleden eens een handige reclameman op alle muren van Parijs het
woord „Garap" liet schilderen en aanplakken.
Niemand wist in die dagen, wat
Garap betekende, maar iedereen
praatte erover. Wat zou Garap toch
wel kunnen betekenen? Na een paar
weken kwam de aap uit de mouw.
Garap betekende helemaal niets. Men
had alleen maar willen bewijzen, wat
een gewiekste reclame-campagne kan
doen.
Zo ging het ook met Mr X Deze
mysterieuze heer X, de grote onbe
kende, was niemand en toch had
iedereen de mond vol van hem. Als
twee onbekenden in Parijs zich aan
elkaar voorstelden, dan zeiden ze:
„Mr. X. Als de een voor de ander uit
beleefdheid de deur openhield, zei
men: après vous, Mr. X. En dan lach
te iedereen veelbetekenend. Niemand
praatte meer over De Gaulle. Ieder
een praatte over Mr. X. Die eerste
etappe van de presidentsverkiezin
gen, voorlopig nog ver weg, pas over
twintig maanden, werd door Mr X
glansrijk gewonnen. Wat ook de be
doeling van „l'Express" was. In geen
ander Frans weekblad staan feller
karikaturen tegen het tegenwoordige
staatshoofd. De „Canard Enchainé"
zinkt bij die spotprenten in het niet.
Op die eerste etappe moest noodza
kelijkerwijs een tweede volgen, want
Mr. X moest vlees en bloed en een
eigen gezicht krijgen. Kranten, de een
na de ander, tekenden een robot,
zoals dat wel meer gebeurt bij het
opsporen van een verdachte, van wie
elk signalement ontbreekt. Het hoofd
van de robot ging geleidelijk hoe lan
ger hoe meer lijken op dat van Gas
ton Defferre. de socialistische burge
meester van de grote havenstad Mar
seille. IJlings reden journalisten naar
Marseille om aan de burgemeester
zelf te vragen, wat hij ervan dacht.
Heel wijselijk en heel diplomatiek zei
Monsieur le Maire: wacht maar af.
Veel anders kon hij niet zeggen, want
Defferre is lid van de Franse socialis
tische partij en zo'n loyaal lid, dat
hij niets doet buiten het partijbestuur,
ook al is hij zelf honderdmaal voor
zitter van de parlementaire fractie
en lid van de senaat. Defferre liet
duidelijk doorschemeren, dat hij voor
dat tweegevecht met De Gaulle wel
wat voelde, maar al zijn vragenstel
lers verwees hij naar 't partijbestuur
in de Cité Malesherbes in Parijs Guy
Mollet, partijsecretaris, met wie een
dag of wat geleden een stuk of tien
socialistische journalisten in Parijs
tijdens een intiem déjeuner aan tafel
zaten, voelde niet zo heel veel voor
een kandidatuur van Defferre. Niet
zozeer, omdat er tussen beide man
nen geografische tegenstellingen be
staan Guy Mollet heeft zijn vaste
burcht m noord-Frankrijk, Gaston
Defferre is de grote patron in het
zuiden van Frankrijk maar veel
meer uit tactische overwegingen,
waar wel wat voor te zeggeh viel.
Guy Mollet was er niet op gesteld nu
al de kaarten van de partij op tafel
te leggen, twintig maanden vóór de
eigenlijke presidentsverkiezingen, die
pas, normaal gesproken, eind 1965
moeten worden gehouden.
Maar intussen had de reclamecam
pagne al haar werk gedaan en Guy
Mollet meegenomen in haar vaart.
Nog langer uitstel van de beslissing
zou schadelijk zijn geworden voor de
kansen van Defferre en zou naar bui
ten de indruk hebben kunnen wek
ken, alsof de S.F.I.O. de Franse
socialistische partij verdeeld was
in voor- en tegenstanders van Gaston
Defferre. Bovendien wilde niet alleen
het land, maar ook de partij zelf we
ten, waar men aan toe was. Moest de
socialistische partij een tegenkandi
daat stellen, ja of neen? En zo ja:
wie? Derhalve kwam woensdagmid
dag 18 december j.l., het partijbe
stuur van de S.F.I.O. bijeen om een
besluit te nemen. Formeel werd er
niets beslist, want een besluit werd
overgelaten aan een buitengewoon
partijcongres, dat op 1 en 2 februari
bijeenkomt in een voorstad van Pa
rijs. Maar in wezen is de beslissing al
gevallen.
Op het congres zal maar één naam
als tegenkandidaat van De Gaulle
worden genoemd: die van Defferre.
En aan te nemen valt, dat het congres
met algemene stemmen zijn fiat zal
geven. Praktisch gesproken mag men
dus zeggen, dat in de ring twee kam
pioenen tegen elkaar de handschoenen
zullen aantrekken: De Gaulle en Def
ferre. Het stadion zal tot de laatste
plaats uitverkocht zijn. Daar kan men
van op aan.
Het zou natuurlek dwaasheid zijn
nu al te gaan vooruitlopen op een uit
slag. die pas eind 1965 bekend zal
worden. Want wat kan er in al die
maanden gebeuren! Toch mag men,
nu reeds, de kansen van De Gaulle en
ste ronde te weinig stemmen krijgt
en zich bij de herstemming moet
terugtrekken, slaat de partij geen best
figuur. Handhaaft de M.R.P haar
kandidaat bij de tweede ronde, dus
bij de herstemming en wordt De
Gaulle gekozen, dan draagt de partij
in het land de verantwoordelijkheid
voor De Gaulle's aanblijven. De
M.R.P zal in de komende maanden
deze risico's naar alle kanten zorg
vuldig afwegen, want ook in het niet-
uitkomen met eigen kandidaat zit
risico.
Zal tenslotte, wat de Gaullisten nu
al van de daken schreeuwen, een ge
kozen Defferre de gevangene worden
van de communisten, omdat de com
munisten op hem gaan stemmen? Die
vraag moet even ontkennend wor
den beantwoord voor het geval een
meenschappelijk program de verkie
zingen zullen ingaan. Guy Mollet
heeft dat nadrukkelijk geweigerd. De
ervaring heeft bewezen, aldus was
zijn betoog, dat overal, waar demo
craten samenwerkten met communis
ten, de communisten zich met geweld
meester hebben gemaakt van de
macht en de democratie om hals
brachten. „Wij zullen er ons nooit
toe lenen de communisten te helpen
in Frankrijk een volksdemocratie te
vestigen naar het voorbeeld van Po
len, Hongarije of Roemenië. Wij
willen geen gemeenschappelijk pro
gram. Met beloften stellen wij ons
niet tevreden. Wij wensen garan
ties. Vraagt men mij naar zulk een
mogelijke garantie, dan is mijn ant
woord: begin met in de landen ach
ter het IJzeren Gordijn een vrije pers
en een vrije partijvorming toe te
laten!"
Het wordt, van nu tot eind 1965,
een spannende wedstrijd tussen twee
aan elkaar gewaagde tegenstanders.
In het verkiezingsjaar zal De Gaulle
75 en Defferre 55 zijn. Defferre heeft
in zijn voordeel, dat hij mag verlie
zen. De Gaulle heeft in zijn nadeel,
dat hij met een grote meerderheid
moet winnen. Want als een man als
hij, die in de wereld namens geheel
Frankrijk wil spreken, met de hak
ken over de sloot komt, is hij van de
kaart.
(Advertentie)
55
In Moskou wordt een fabriek geves
tigd waarin 2500 schoolkinderen werken.
Ze maken er micro-elektronische appara
ten en onderdelen voor miniatuurradio's.
Deze „chaika-fabriek" is, aldus meldt
Tass, niet bedoeld als een produktie-
spelletje maar als werkelijke deelneming
van schoolkinderen in de produktie.
Voorlopers ervan waren „tienduizenden
werkplaatsen waar kinderen in verschil
lende beroepen worden opgeleid".
In de fabriek zullen de kinderen in
totaal drie en een half uur per week
werken onder toezicht van volwassen
groepsleiders. De jongere kinderen, van
12 tot 14 jaar, maken speelgoed. De
oudere kinderen ontvangen een gedeelte
van hun loon rechtstreeks.
(Advertentie)
zijn. Ook De Gaulle zelf heeft zijn
opvolging al lang geregeld: hij volgt
zichzelf op. „Zolang ik er nog de
krachten voor heb", voegde hij eraan
toe. wat een achterdeur openlaat bij
veranderde omstandigheden.
Boven De Gaulle hing tot dusver
het aureool van onmisbaarheid. Eén
leider. Eén gids, aan wie wij ons
blindelings moesten toevertrouwen.
Dat vertrouwen is in de loop van het
jaar. dat achter ons ligt, sterk on
dermijnd: door een mijnwerkerssta
king van een maand, door stakingen
bij spoorwegen en energiebedrijven
bij elkaar in één jaar zeven mil
joen verloren werkdagen door een
schrikbarend toegenomen duurte en
door het jongste stabilisatieprogram
van 12 september, dat allé lonen on
danks de scherp gestegen prijzen aan
banden legt. De Franse economie, die
in 1963 geen slecht jaar heeft gehad,
wordt in 1964 bedreigd met stagnatie.
De bedreiging, dat 31 december wel
eens het einde van de gemeenschap
pelijke markt zou kunnen worden,
heeft vele Franse industrieën, die het
van de export moeten hebben met
name de automobielindustrie de
schrik op het lijf gejaagd. De weige
ring om het Moskouse akkoord tot
staking van de kernproeven te onder
tekenen heeft in het land veel kwaad
bloed gezet.
De lang volgehouden onmisbaar
heid van De Gaulle heeft een knauw
gekregen en dat is De Gaulle aan te
zien. Bij de opening van het Maison
de la Radio in Parijs, medio decem
ber. verscheen hij op de televisie
Men zag een nerveuze, vermoeide ge
neraal. die op zijn stoel onrustig om
zich heen keek en de anders zo be
heerste handen en vingers nauwelijks
kon stilhouden. In het verleden kon
De Gaulle minachtend spreken over
de stumperjds van een zogenaamde
commissie-Théodule, die het klassieke
Frans wilden vervangen door een
barbaars Volapuk en dat. na hem, De
Gaulle, een „vide" zou ontstaan, een
schrik ba lende leegte. Bij referenda
kon hij dreigen met aftreden en met
een grote chaos als hij geen grote
meerderheid kreeg. Dat is afgelopen,
nu er een tegenkandidaat is. Geen ge
wone tegenkandidaat, maar een man
van formaat. Defferre is geen kleine
jongen, wien men ongestraft kan ver
wijten dat hij zou hebben meegedaan
aan het politieke gekrakeel onder de
vierde republiek. Hij stond er volko
men buiten, ook al had hij er een
eigen oordeel over. Men kent hem
weliswaar als een geheide anti-
Gaullist, maar tevens als een man die
zijn woorden weet te wikken en te
wegen, veel beter dan die andere
anti-Gaullist, de voorzitter van de Se
naat, Monnerville. Monnerville heeft
het De Gaulle veel te gemakkelijk
gemaakt. Met een schijn van gelijk
kon De Gaulle Monnerville met uit
gestoken hand laten staan. Hij gaf
hem grof geen stoel, als hij de voor
zitter van de senaat grondwettelijk
op het Elysée moest ontvangen. Maar
dat kan hij Defferre niet aandoen
zonder bij voorbaat, nog vóór de
eigenlijke verkiezingscampagne is be
gonnen, het gehele zuiden van Frank
rijk tegen zich in het harnas te jagen,
want daar heeft Defferre een grote
naam. Hel zuiden is het bolwerk van
liberalisme en socialisme. Bovendien
is Defferre, wat nu eenmaal bij ver
kiezingen per televisie een grote rol
speelt, een fotogeniek man en heeft
hij geen papiertje nodig, evenmin als
De Gaulle, om een speech te houden,
die indruk maakt.
Is Gaston Defferre werkelijk een
nationale figuur? Die vraag is natuur
lijk belangrijk. De beer moet eerst
geschoten worden, voor men zijn huid
kan verkopen. Wil Defferre het win
nen, dan moet hij kunnen rekenen op
de stemmen van de gehele oppositie,
d.w.z. op die van de communisten, de
socialisten, de libéralen, de katholie
ken van de M.R.P en de democraten
van rechts. Van de steun van libera
len en socialisten kan Defferre nu al
verzekerd zijn. Dat is geen probleem.
Iets anders is, of de M.R.P. zich in
haar geheel achter Defferre zal scha
ren. De M.R.P. beschouwt zichzelf
niet als een partij van links, maar als
een centrum-partij en het is derhalve
mogelijk, dat zij met een eigen kan
didaat in het veld komt, bij voor
beeld met de burgemeester van
Straatsburg Pflimlin. Pflimlin heeft
in zijn voordeel, dat hij een integere
figuur is, maar in zijn nadeel, dat hij
evenals Guy Mollet in mei 1958, toen
de militairen uit Algiers naar de
hoofdstad wilden oprukken, De Gaul
le in het zadel hielp en zelfs met De
Gaulle inéén regering heeft geze
ten. Dat schakelt hem zowel als Guy
Mollet voorlopig van het Elysée uit.
Daar komt nog bij, dat de M.R.P. met
een eigen kandidaat een enorm risico
loopt, zowel bij de eerste als bij de
tweede ronde van de verkiezingen.
Als de M.R.P.-kandidaat bij de eer
man als Pflimlin gekozen zou wor
den, ook met steun van de communis
ten. Daar is in beide gevallen geen
sprake van. Op het buitengewoon
partijcongres van 1 en 2 februari zal
over de kandidatuur van Defferre een
beslissing worden genomen, zonder
dat er ook maar één communist in
gekend wordt. Al maanden dringen
de communisten er bij de socialisten
op aan, dat zij samen met een ge-
In de Verenigde Staten zijn 22 perso
nen om het leven gekomen tengevolge
van het intens koude weer en sneeuw
stormen.
In het gebied tussen Kansas en New
Yersey maken sneeuwstormen het ver
keer onmogelijk. Op sommige plaatsen
ligt de sneeuw 75 centimeter hoog.
In Starke en Leesburg, Florida heb
ben wervelstormen aanzienlijke schade
toegebracht.
sis van 45 druppels per dag een week
genoeg had, werd in flesjes per postbe
stelling verhandeld voor prijzen variërend
van 6,75 tot 10 dollar per fles. De leve
ranciers schreven een dieet voor, dat pa
rallel moest lopen aan de druppelkuur.
(Advertentie)
PERFECT L
f30.-
Een districtsrechter te Pittsburg (V.S.)
heeft hangende een nader gerechtelijk on
derzoek de verkoop verboden van het als
geneesmiddel tegen kanker aangekondig
de „mucorhicine", dat op postbestelling
verkrijgbaar was.
Het middel is al veertien jaar in de
handel geweest en was ontwikkeld door
Lillian Lazenby en Philip Drosnes. Vol
gens de federale instantie welke toezicht
houdt op de produktie en de verkoop
van geneesmiddelen in de V.S. bevat het
tarwe, zout, gist en water. Dit mengsel
laten de producenten negen tot elf dag. a
in een pan saan, totdat zich bovenop de
substantie een schimmel vormt, die na
verloop van tijd door heel de voorraad
in de pan groeit en dan een „raadsel
achtige eigenschappen'' bevattende sub
stantie doet ontstaan. Het vocht dat na
de „schimmelperiode" aanwezig is wordt
afgetapt gezeefd en vervolgens onder
de naam „mucorhicine" in de handel
gebracht. Vijftien druppels van het
vocht, driemaal per dag in een wille
keurige vloeistof ingenomen, zouden vol
gens de producenten van het middel „elke
weefselwoekering oplossen". Niet alleen
tegen kanker maar tegen vrijwel alle ge
zwellen en bovendien tegen vele ziekten,
zou het middel bijzonder werkzaam zijn.
Een hoeveelheid waaraan men, op ba-
Moskou is opgelucht. „Iwan de Bijltjes
man", de geheimzinnige maniak die de
laatste tijd vijftien tot twintig Moskouse
huisvrouwen vermoord zou hebben met
een bijl, is gepakt. Dit goede nieuws
werd bekendgemaakt via de radio-instal
laties in de stadsbussen en verspreidde
zich daarop snel door de stad. Officieel
is de arrestatie nog niet bevestigd. Ook
de misdrijven zijn door de pers steeds
verzwegen, waardoor de paniek en de
geruchten nog toenamen.
Naar uit betrouwbare bron wordt ver
nomen, is de moordenaar een beroeps
toneelspeler uit Orenburg in de Oeral. Hij
werd daar enkele weken geleden gear
resteerd, maar wist te ontkomen naar
Moskou. Nadat de eerste afschuwelijke
moorden daar bedreven waren, verspreid
de de politie onder taxi-chauffeurs, por
tiers en woningcommissies beschrijvin
gen en een oude foto van hem. Aan de
hand hiervan is hij enkele dagen geleden
herkend door een taxi-chauffeur, toen
hij een televisietoestel van een vrouw
die hij juist vermoord had, overbracht
naar een vriendin.
Hoewel de c.a.o.-besprekingen tussen
de redersverenigiiig van de Nederlandse
zeevisserij en de drie erkende vakbon
den over de c.a.o. voor de „zuid" nog
niet geheel zijn afgesloten, is over een
drietal hoofdpunten overeenstemming be
reikt: alle vaste bedragen in deze c.a.o.
dat zijn het garantieloon en een aantal
toeslagen, worden met tien procent ver
hoogd.
Aan de bestaande vijftien vakantie
dagen worden nog twaalf vrije dagen toe
gevoegd onder voorwaarde, dat de visserij
daardoor niet wordt opgehouden. Zij
zullen dus over het algemeen moeten
worden opgenomen als het schip toch aan
de wal ligt. Aan het aandeel van de be
manning in de besomming wordt één
procent toegevoegd.
(Advertentie)
tTET WAS, wat men weieens noemt, een kouwe-
aardappelenbuurt. De eerste vraag die de
buren elkaar stelden na onze avondlijke
aankomst in het nieuwe huis, was: ,.Waar doen
ze het van?", en vervolgens: „Wat zou zij van
d'r eigen zijn?" Een delicaat klimaat voor een
nieuwe buurtbewoner, die gewend was geraakt
aan zijn nederige stulpje aan een gracht, waar
het altijd stonk naar de riolen en waar de kin
deren soms met dode katten of afzichtelijk op
gezette matrassen kwamen aanzetten die zij
uit het grachtwater hadden gevist. Wij hadden
in dat gammele, oude huis zelfs geen w.c. Naast
de keuken bevond zich een duister kamertje,
waarin een zogenaamde privaatton stond, welke
eens in de week door een gemeente-beambte werd
weggehaald en vervangen door een andere. Wij
noemden die ton dan ook „onze wisselbeker".
pE VOELT wel, dat men met zo'n aanvechtbaar
7 verleden in een vrij deftige buurt, goed op
zijn tellen moet passen. De melkboer heet
daar „melkman" en tegen plee zeggen ze „clo".
Dat dien je te weten.
Op een dag viel er een briefkaart in de bus,
waarop mijn vriend Jan mededeelde dat hij ons
zondag met Coos, in hun beider auto, zou komen
opzoeken. Mijn vrouw en ik waren opgetogen.
We zaten pas in het nieuwe huis en we wisten
dat een voor de deur geparkeerde auto (al is
die dan niet van jezelf) een zekere allure aan
het betrokken pand verleent. De buren zouden
in de aanwezigheid van de auto een reden kun
nen zien om ons halve zigeuners eerder te
accepteren.
TK VEEGDE die zondag de stoep aan en zette
mij achter het kolossale raam (dat nieuwe
huis leek wel een aquarium, zoveel glas
zat erin) om de komst van Jan en Coos in hun
auto af te wachten. Om twaalf uur, juist toen de
naburige kerk uitging, klonk er aan het begin
van de straat een krachtig geronk. Ik zag enkele
overstekende kerkgangers verontwaardigd in alle
richtingen wegvluchten voor een blauwe rook
wolk. Een paar seconden later vertoonde zich het
bezopen frontje van een rood-grijze T-Ford bouw
jaar 1931, voor mijn oog. Het ding braakte een
geweldige walm uit en knetterde als een machine
geweer dat dreigt warm te lopen. Het kavalje
stopte knarsend precies voor de huisdeur. Een
hand sloeg het linnen kapje van de antiekeling
neer en daar zag ik Jan, als een Romeinse wa
genrenner, in de sjees zitten Hij had een zwart
petje op, gelijk de bemanningsleden van pantser
wagens.
r""OOS ZAG ik aanvankelijk niet. Zij bleek lang-
uit op haar rug te liggen, met haar benen
onder het bedieningspaneel. Met een vuur
rood hoofd holde ik naar buiten om de vreselijke
werkelijkheid te aanschouwen. Ik wist dat vlak
achter mij de verbaasde buren na de kerk op
weg waren naar hun huiselijke haard. Ja, Coos
lag in de auto. Er was een brancard in het ve
hikel gebouwd. „Ha, joggie!" brulde Jan. „Coos
legt plat, zie je dat? Ze heeft ischias in d'r rug
en ze moet horizontaal vervoerd worden. Help
je effe?" Er volgde een uitgebreid manuaal met
portieren, bagage en het schuifdak en na enige
moeite kregen we Coos overeind- „Wat 'n last,
wat n last!!" kreunde ze. „Maar Jan wou me
per se meehebben. Hij zei: „Je zal je moeten be
helpen, maar niemand zal ooit beweren dat ik
mijn vrouw niet netjes behandel!"
'T'ERWIJL MIJN vrouw de wat wankele doos
naar binnen bracht, legde Jan met een
stentorstem de voordelen van de oude vier-
pitter uit. „Hij loopt als een fluit!!" riep hij.
„Eri ik stook er puttemeruttel in!" Toen ik het
niet dadelijk begreep verduidelijkte hij „Pe
terolie!" Verwonderd keek ik naar het inwendige
van de auto. Behalve de berrie voor Coos, lagen
er hier en daar instrumenten, gereedschappen en
apparaten in de wagen. Op een stuk van de
achterbank, naast de plek waar het hoofd van
Coos had gelegen, stond een accu met draden
eraan, die naar de machinekamer voerden. Op
een klein kistje zag ik een jerrycan die ondraag
lijk stonk. „Daar zit de puttemeruttel in",
lichtte Jan toe. „Kijk, langs dat slangetje loopt
het spul naar m'n carburateurtje. Ik moet er nog
een tank onder bouwen, maar voorlopig heb ik
meer vlooien dan geld".
TK TROONDE hem snel mee naar binnen. De
buren hadden de ramen open staan en
zij konden elk woord verstaan, wist ik. De
auto bleef een beetje scheef, en in het volle
zonlicht duidelijk zichtbaar met een verfkwast
opgelakt voor de deur staan. Trieste uitdaging
aan mijn snobisme. Maar in huis vergaten wij
onze teleurstelling en luisterden wij opgewekt
naar Jans altijd krankzinnige belevenissen.
Toen de avond viel en wij het huis hadden be
zichtigd, gaf Jan opeens het voornemen te ken
nen om een douche te nemen. In de woonark
waarin hij zich met Coos, plus een viertal katten
een eekhoorn, een zwaan en een kraai ophield,
hadden ze geen douche. Hij stelde er prijs op,
tenminste deze ene keer zijn stoffig korpus te
wassen.
TK WEES hem de weg en vertelde hem hoe
7 het met de kranen zat, waarna ik mij (een
tikje vermoeid) in de huiskamer terugtrok
om de dames gezelschap te houden. Coos had
een halve lighouding aangenomen, in verband
met de ischias en mijn vrouw draafde pittig af
en aan met koffie en stukken zelfgebakken cake.
Het was rustig en mooi in huis. Goed om te
leven. Een barmhartige duisternis had het ve
hikel voor onze deur aan het oog onttrokken.
Opeens schoot Coos met een kreet overeind. Uit
de diepste krochten van ons nieuwe huis had
zich een geloei losgemaakt, dat naar men zegt
wel eens in Schotse kastelen wordt gehoord. Een
klopgeest met barstende hoofdpijn. Daar leek
het op- Maar het bleek alleen Jan maar te zijn.
„WAT EEN rotzooi!" schreeuwde hij in de dou-
checel. „gaan ik me daar voor het eerst
van mijn leven in bad en daar krijg ik
me zo'n kouwe takkestraa] op me bliksem! Zijn
jullie krankjorum daar beneden? Blijf met je
vurige tengels van die geiser af! Ik sta hier te
vernikkelen!" Jan lardeerde dit krachtige com
mentaar met termen die je niet kunt afdrukken.
Mijn vrouw holde de kamer uit en riep onder
aan de trap dat wij allemaal netjes in de kamer
zaten en dat niemand aan de geiser had ge
knoeid. „Moordenaars!" brulde Jan in de douche
cel. „Nou sta ik mijn billen te branden! Doe wat
aan die geiser of ik loop in mijn blote kanus de
straat op!" Ik was intussen vertwijfeld begonnen
met het afstellen van de weerbarstige geiser.
Aan het gebrul kon ik horen of de straal te
heet of te koud was.
Het Amerikaanse leger in West-Duits-
lsnd gaat deze week een aantal leger-
konvooien van West-Duitsland naar Ber
lijn en terug laten rijden. De eerste co
lonne, bestaande uit 32 vrachtwagens en
jeeps met 183 inzittenden, is gisteren
zonder moeilijkheden de Russische con
trolepost bij Marienborn gepasseerd op
weg naar Berlijn. Het was de eerste
colonne die over de weg door de corri
dor ging sinds de incidenten van begin
november, waarbij een Amerikaanse
colonne 41 uur lang bij een controlepost
vastgehouden werd.
j\JA EEN minuut of vijf veranderde het geloei
ln een tevreden geknor. Gelukkig het
water had de juiste temperatuur. Even la
ter kwam Jan monter de kamer binnen en wij
begonnen allemaal te informeren hoe het met
zijn brandwonden en bevriezingsverschijnselen
stond. „O, 't was op den duur echt wel tof", zei
Jan. Wij vielen bijna om van verbazing. „Maar
waarom stond je dan zo te balken in die douche
cel?" vroeg ik. „Balken?" riep hij, „balkte ik'
Je bent niet lekker. Ik heb alleen een paar dienst-
mededelingen gegeven, 't Water werd een beetje
fris en ik dacht dat er iets met die geiser van
jullie was!"
Laat in de avond vertrok de T-Ford, met Coos
horizontaal in het bakkie, knallend en ronkend
uit onze voorname straat. Je róók de petroleum
De volgende ochtend zei onze buurvrouw tegen
mijn vrouw: ,,Ik heb er geen bezwaar tegen dat
u veel van hoorspelen houdt, maar zet voortaar
alstublieft de radio wat zachter
TOMASO
In een chemische fabriek te Attleboro
lil de Amerikaanse staat Massachusetts
zijn bij een krachtige ontploffing vijf
mensen om het leven gekomen en min
stens tien gewond.
Het gebouw werd verwoest. De explo
sie werd tot in het op 65 km afstand
gelegen Boston gehoord. Er ontstond
brand die oversloeg op een ander ge
bouw. De brandweer had vijf uur nodig
om het vuur meester te worden. Ruim
honderd woningen in de omtrek zijn ont
ruimd. omdat men vreesde dat zich
nieuwe ontploffingen zouden voordoen.
In dezelfde fabriek had zich vrijdag
ook al een lichte explosie voorgedaan
waarbij één man werd gewond.
(Advertentie)
WATERDICHTE
BADKAMERKACHEL
f43.50
