VANAF DE WALLEN BEZIEN IS HULST OVERAL EVEN BEKOORLIJK Verdere invoerbeperking appelen West-Duitsland PANTER eldra weer kort geding staat-Zuid-Molukkers UNPJRBERG heetman. Bok doodt CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI 6 fl.399.- IANN GOTISCH PRONKSTUK DE WALLEN ■door WILLEM ENZINCK FRAAIE VONDST RUST VINDEN Senoritas-Rood „Aardgastarieven te hoog voor gemeenten FRIESE STIER VOOR PAUS zeldzaam dier in Artis fTDVOORRAAD me* et beste zien wat de IINGEN ■ES d. en witgoud dan 40 modellen) zaak en zullen U st zijn. HORLOGERS uwstraat 14 Tel. 2384 amypark 20 - Tel. 2385 en OMEGA horloges IE BIJ U AAN HUIS dit najaar nog mooier. met practische indeling nd of afgerond vierkant ke fructuur en warme kleur komt de beschaafde, ot zijn recht. De kast ie De nachtkastjes hebben ike bergruimte, het ledi- jelen, die met plasticleer het tafeltje in noodgeval- worden f|_ alijkheid en gezelligheid, an een Karakter interieur (gelijkheid om hun ameu- den. En de prijs van deze eds zeer laag. De hierbij it veel ruimte, de tafel oorradigfi 597 5Q 13 DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 20 SEPTEMBER 1963 13 Jk sta weer buiten, op het trappen- bordes van het raadhuis. Van hieruit overziet men de Grote Markt en verheft zich recht tegen over u de Sint Willibrodus kathe draal. De Grote Markt ligt tussen de Willibrordus en het raadhuis als een brede stenen loper met hier en daar de morsige vlekjes van een bus, een paar parkerende auto's of wandelende mensen. En hoe vaak was het wérkelijk een loper voor koninklijke, ja zelfs voor keizerlijke voeten? Waar straks in de verbeelding nog doden en gewonden lagen en puinhopen rookten verschijnen nu hoge heren op versierde paarden en schimmels met een doorluchtig gevolg van edellieden, dienaren, begeleid door hoorngeschal en gezwaai van kleurige vlaggen boven een niet minder kleurige schare belang stellenden. Hier zetten Maximi- liaan van Oostenrijk en Philips de Schone hun schreden ter gele genheid van hun blijde incomste omdat zij zich verplicht voelden de belangrijke stad en vesting van Hulst de eer van een bezoek aan te doen. Zelfs Karei V kwam naar hier om de Hulstenaars zijn zoon Philips II voor te stellen. Wie er nog aan mocht twijfelen dat Hulst in de late middeleeuwen een ge respecteerde stad was, moet op grond van deze hoge beleefdheids bezoeken wel schielijk bekeerd worden. J^ij het beeld van de welvarende middeleeuwse stad Hulst hoort ook de Sint Willibrordus, hij is er evenals het raadhuis het onmiddel lijk resultaat van en werd een pronk stuk van Brabantse gotiek dank zij de grote bouwmeesters van die dagen Mathijs en Laurens Keldermans, Her man en Dominicus de Wagemakér en Evert Sperswater. Eigenlijk is de kathedraal het enige gebouw in Hulst dat duidelijk het kenteken van een oorlogsverminkte uit de jaren 1940- 1945 is blijven dragen. De top van de toren werd kapot geschoten, hij werd onthoofd en men deed na de oorlog een beroep op de architecto nische plastische chirurg Bii gebrek nan middelen van zijn opdrachtgevers knn deze niet anders doen dan de verdwenen torenspits vervangen door oen opbouw van beton Die op bouw blijft een element, dat vooral pp de eerste blik als anorganisch jn het oog springt. Als men er echter lang genoeg naar kijkt, gaat men er aan wennen zoals men went aan de fysieke en psychische merkwaardig heden van gewaardeerde of geliefde vredemensen. Men veracht een nobel |hens niet omdat hij een prothese |n de mond draagt of een houten been, of neemt hem dat kwalijk, in tegendeel men leert het verdragen. is het ook met de opbouw op °P toren van Hulst. Bovendien op ^chzelf is deze niet lelijk en zijn he pilaren niet evenzovele stemvor- *Jph waarop de wind. de eeuwige wmd van Zeeuwsch-Vlaanderen, de aarde afstemt op de hemel? o Gelukkig maar dat de oorlogsgod, hie net al> de bliksem altijd blind rti vfat' °°k Precies als de laatste e hoogste toren van de stad tot d.i i°ffer koos' De Sint Willibror dus kon het verlies van zijn toren spits dragen zonder dat dit de schoon heid van het geheel intrinsieke af breuk deed, maar hoe onherstelbaar zou het profiel van de stad geleden hebben, als de intieme en liefelijke middeleeuwse torentjes der refugia van de kloosters Boudeloo Ter Dui nen aan vernietiging ten prooi wa ren gevallen Het torentje van Ter duinen kleeft met zijn verweerde muren en zijn in de zon matglinste- rende leien dak tegen het huis van een arts in de Steenstraat; het lijkt een kostbare architectonische edel steen in een bijzonder moderne zet ting en springt als zodanig onmid dellijk in het oog voor wie van de Sint Willibrordus in de richting van de Vismarkt loopt. Het torentje van Boudeloo daarentegen, ter linker zijde van het raadhuis, gaat tussen de De Oostburgse schrijver Wil lem, Enzinck, die voor ons blad een aantal „portretten" schrijft van Zeeuwse steden en dor pen, levert hierbij zijn tweede artikel over Hulst. Het eerste verscheen op vrijdag 13 sep tember onder de titel „Hulst, liefelijke egel onder de steden" muren en daken van het tegenwoor dige meisjespensionaat schuil als het gelaat van een koket oud dametje achter haar sluier. Beide hebben evenwel met elkaar gemeen dat zij zich het meest onbevangen in al hun charme tonen aan de wandelaar op de wallen. En wandelaar op de wallen wordt zonder uitzondering ieder die Hulst bezoekt, het is niet anders mogelijk. Eenmaal dienden deze wal len om een geducht halt toe te roepen aan de stormtroepen van de Gentenaars, aan de hertog van Par ma, prins Maurits, Albertus van Oos tenrijk en welke andere veldheren nog meer in de loop der tijden ge welddadig het bezit van Hulst be geerden. Ze vormden een door water en steen nog vervaarlijker en effec tiever gemaakte aarden gordel, die de stad omsnoerde tegen de ingreep van de buitenwereld. Geen straat in Hulst tenzij hij uitmondde in een al dan niet gesloten poort of hij stuitte tegen de verdedigingsgordel als tegen een gevangenismuur. En nu? Geen straat die u behalve door de stad De oude Dobbele Poort, de nieuwe aanwinst van Hulst op historisch gebied, niet ook naar buiten leidt, naar de wallen. Waar eenmaal de blazende pekkrans geworpen werd, wapens kletterden, zware aanvalswerktuigen en oorlogsmachines de muren beuk ten heerst nu de lieflijkheid en vrede van de natuur. De tijd veranderde het vervaarlijke, grimmige pantser in een kleed dat soepel om de leden van Hulst plooit, het is groen van gras en het ruist van de blader- muziek der zware olmen. Wandelen over de wallen van Hulst is wandelen over een kilometers lang fraai bochtend balkon van waaraf men neerkijkt op de oude stadskern. In het midden daarvan zit de kathedraal als een gotische kloek op haar nest van huizen, links Maar van steekt de Halletoren van het raadhuis zijn stoere knookvinger op, de gestileerde grijze zwaluwnesten van de torentjes van Boudeloo en Terduinen schuiven zich in het beeld, honderd maal wijzigt zich dat natuur lijk naarmate men de gehele rond gang om de stad maakt, maar altijd is het even bekoorlijk. r^och niet alleen de blik op de tel- kens zich anders voordoende stad is de moeite waard, kijk ook eens omhoog langs een van de machtige olmenstammen langs het pad tot in v het hoge labyrint van zijn kruin. Even verder in de diepte beneden u werpen kinderen een hengel uit in het water van een voormalige ves tinggracht. Een eind buiten de wallen liggen goed onderhouden boomgaar den. Een paar slanke masten rijzen daaruit op met aan de top een draad werk dat doet denken aan de voel sprieten van een reusachtig insect. Geen instrumenten voor de ontvangst van een bijzonder soort televisie, zo als de man van het voor mij uit wandelende toeristen-echtpaar tegen zijn wederhelft opperde, neen, maar het bewijs dat in Hulst de aloude kunst van het koningschieten nog trouw beoefend wordt'. Weer verderop vestigen moderne gebouwen er be scheiden maar nadrukkelijk de aan dacht op dat Hulst niet blijft teren op zijn verleden en zich tevreden stelt met een bestaan als historische bezienswaardigheid, maar in het he den nieuwe, krachtige wortels gesla- Opnieuw heeft West-Duit-Duitsland een maatregel genomen om de invoer van appelen in dit land te beperken. Nadat enige tijd geleden reeds werd besloten om de invoer van alle appelen in de kwaliteitsklasse II niet meer toe te staan, is thans besloten, dat met ingang van zaterdag 21 september de invoer van appelen van de kwaliteits klasse I ook zal worden verboden. Er is echter een uitzondering ge maakt voor enkele rassen en dat zijn Cox's Orange. Pippin, de appels van de Delcious groep waartoe behoren Gol den Delicious en Red Delicious, goud- reinette, Ingrid Marie, Jonathan en Stayman-Winesap. Van deze rassen mag de kwaliteits klasse I ook na 21 september nog naar West-Duitsland. Het zijn, met uitzonde ring van Stayman-Winesap, juist de rassen die worden geteeld op het mo derne Nederlandse fruitbedrijf, wat ge zien kan worden als een gunstige om standigheid voor de Nederlandse appel- afzet. Er worden ook in ons land veel ap pels geteeld, die thans niet meer naar Duitsland mogen, maar een winstpunt is in elk geval, dat de zgn. moderne" rassen er wel binnen mogen. Hiervoor bestaat trouwens ook een grote belangstelling, zowel voor de bin nenlandse markt als voor de uitvoer. Op het ogenblik is de Cox's Orange Pippin het voornaamste ras uit deze groep van goede appelrassen. Op de Zeeuwse veilingen' komen hiervan reeds grote aanvoeren en de meest gevraag de maten van dit ras doen tussen 55 en 60 cent per kg. De prijzen van 10-20 cent voor vele andere appelrassen steken daar wel erg schriel tegen af. Het bewijst echter op nieuw, dat de consument een kwali- teitsprodukt verlangt. De telers die daaraan kunnen voldoen, hebben beslist geen reden tot klagen. gen heeft, die het levend voortbestaan in de toekomst garanderen. Hier en daar staat langs de hoge wandelweg een witte bank. Het is goed er zo nu en dan op plaats te nemen, want zij bieden behalve een gemakkelijke zit een voornamelijk buitenwaarts gericht uitzicht. Men mag dat echter niet doen voordat men het hout zelf aan een aandach tige beschouwing onderworpen heeft. Wat daar aan te zien is? Welnu, niets meer en niets minder dan uitingen van de eeuwigheidsdrang van de velen die hier in de loop der jaren een ogenblik rust namen en in stille gepeinzen verzonken over het schone dat zij hier zagen en dat zij eenmaal niet meer zouden zien. Zij werden zich bewust van de vergankelijkheid van de mens als individu en bevan gen door dat gevoel of ook zo maar uit behoefte aan verstrooiing kerfden zij hun naam of hun initialen in het hout van de banken. Zij deden het vrijwel nooit grof, baldadig of ver nielzuchtig. Met het gevolg dat deze honderden inkervingen van getallen en lettertekens in bonte wemeling door elkaar een versiering vormen, zoals men die niet schoner en ont roerender op een zitbank in de open lucht zou kunnen wensen. Het is dan ook te hopen dat de bestuurders van Hulst zoveel gevoel voor deze natuurlijk ontstane non-figuratieve ornamenten opbrengt dat zij niet aan eventuele „netheidsacties" ten offer vallen. LJoe vertederend is ook de aanblik van de kleine tuinen die zich tegen de wallen gevleid hebben, zichtbaar de trots van hun bezitters en meestal met een schat van een voudige bloemen, lathyrus, zonne bloemen. Zulke tuintjes waren het ook, die zes, zeven jaar geleden nog de jongste archeologische vondst van Hulst aan de blik onttrokken. Het is de zogenaamde oude Dobbele Poort, die intussen geheel is bloot gelegd en waarvan de restauratie zich thans in een vergevorderd sta dium bevindt. De bouw ervan werd bij besluit van de Magistraat van Hulst omstreeks 1500 in opdracht gegeven om de in die dagen niet onbelangrijke haven van de stad ster ker te beveiligen, wat dringend nodig was. De nacht van de 9e oktober 1491 had dat wel geleerd. Op die zaterdag kwamen namelijk twee schepen met goederen en levensmiddelen aan boord de haven van de door de Gentenaars bezette stad binnenge varen en legden aan de kade aan. De daarop volgende zondag echter kwamen uit die dode lading vijftig springlevende soldaten van aarts hertog Maximiliaan te voorschijn, die met steun van de Hulstenaars de Gentse bezetting in een minimum van tijd overrompelden. Om dergelijke onaangename verras singen in de toekomst voorgoed te voorkomen werd nu een machtige poort ontworpen waar alle binnen komende schepen onderdoor moesten (Advertentie) varen. Het was een bouwwerk van strategische aard dat tegelijkertijd een economische functie vervulde voor het verkeer te land en te water. Driekwart eeuw slechts heeft het dienst kunnen doen, want in de jaren omstreeks 1575 verzandde de haven en deed de betekenis ervan vermin deren tot het gruwelijk beleg van 1596. dat zich op het laatst vooral op de Dobbele Poorte richtte, het gehele bouwwerk onbruikbaar en waardeloos maakte. Toen in 1618 een nieuwe vesting werd aangelegd waarbij de poort binnen de wallen kwam te liggen bedolf men de ruïne onder een laag zand, die er drie eeuwen lang op bleef rusten. Het is een mastodontisch stuk ves tingwerk dat men daar nu met ver plaatsing van enorme hoeveelheden zand blootgelegd heeft, machtige ronduitgestulpte muren met schiet gaten en lichtspleten, cellen, kortom een imposant huiveringwekkend bas tion waar nog een authentiek stukje middeleeuwse straat naar toe leidt. Hoe heeft men de aanwezigheid er van eigenlijk ontdekt?, vraag ik een van de arbeiders die in dienst van de stad de restauratiewerkzaamheden uitvoeren. Tja, zegt hij, meneer Brand van het gewestelijk arbiedsbureau hier, een amateur-archeoloog, die heeft het ontdekt. Hij zag op een dag de spits van een torentje uit de grond steken en daarmee is de zaak aan het rollen gekomen. Vooral de rijksdienst voor oudheidkundig bodemonderzoek vond het erg belangrijk, en toen zijn we in 1957 begonnen te graven. En nu zijn we zo ver. Wij zien hóever. Hulst heeft er een bezienswaardigheid bij waaraan de in vestingbouw geïnteresseerde zijn hart kan ophalen, terwijl ook iedere doodgewone bezoeker wat het fijne historische griezeltje betreft aan zijn trekken komt. \Y/ij wandelen verder. En staan opeens voor de windmolen van de stad uit den jare 1792. Hij staat er bij als een oude heer met toege- knoopt jacquet, al zó lang met pen sioen en toch zó goed geconserveerd en verzorgd dat men nauwelijks nog geloven kan dat hij ooit werkelijk gewerkt heeft. Hij is te zeer een monument van zichzelf, hij beschikt over te weinig zelf-ironie en humor zoals hij daar boven alle bolwerken en wallen van Hulst uitrijst met een air als waren deze laatste zo goed bewaard gebleven omdat ze zich spie gelden aan hèm. Maar de hemel zij dank, dicht bij de Gentse Poort vindt men een tegen- wicht tegen deze jonkheer Meule- mans. Daar staat in pelgrimsmantel Reinaert de Vos, die men hier in brons gevangen houdt opdat hij geen compromitterende uitstapjes zou kun nen maken, bijvoorbeeld naar Aar denburg waar hij, naar men wel eens zegt, zich ook wel thuis zou voelen. Om zijn lange snuit glijdt dat spitse lachje van levenswijsheid dat ons met jonkheer Meulemans en met alle mensen en dingen op deze wereld verzoent. Reinaert draagt die gevan genschap gelaten want hij weet dat een door de wereld en de tijd op gejaagde in Hulst nog wat rust kan vinden; daarom heeft hij ook inner lijk een blijvende vriendschap ge sloten met die liefelijke egel onder de steden van Nederland. En wij vol gen van harte zijn voorbeeld. (Advertentie) In het bekende rode blik De vertrouwde naam voor een lekker licht sigaartj® Van onze Haagse redactie) Voor het gerechtshof in Den Haag is in hoger beroep een aanvang gemaakt met de schriftelijke voorbereiding in de zaak van de staat der Nederlanden contra 12 in Sorong op Nieuw-Guinea woonachtige Zuidmolukse gezinnen. Voor de staat der Nederlanden heeft de landsadvocaat, mr. B.A. Drooglever Fortuyn 4 weken aanhouding toegewe zen gekregen. Dit betekent, dat de plei dooien in deze zaak zeer waarschijn lijk niet voor december a.s. zullen w den gehouden. De gemachtigde d Zuid-Molukkers is wederom de advocaat mr. G.A, Maris. Zoals bekend werd in een I; - ding voor de Haagse rechtbank .9 Burgemeester van Sneek De door de Gasunie aanbevolen ta rieven voor de verbruikers van het aard gas te Slochteren zijn te hoog. De ge meenten zouden bij gebruik van deze tarieven gedurende een reeks van ja ren zware verliezen op de gasdistributie lijden zo heeft de burgemeester van Sneek, de heer L. Rasterhoff, gisteren verklaard in een lezing voor het congres van de Ned. Ver. voor Gemeentebelan gen te Hengelo. De gemeenten worden tot het doen van grote investeringen genoopt en moe ten afwachten in hoever het debiet wordt uitgebreid. Het risico van de verovering van de ,,verwarmingsmarkt" komt hier door geheel op de schouders van de gemeenten te liggen, aldus de heer Ras terhoff. Als prijs voor de verbruikers die kan concurreren met andere brandstoffen suggereert de Gasunie zoals eerder gemeld een prijs die neerkomt op 30 ct. per m3 van ongeveer 8000 cal. voor huishoudelijk gebruik, van 14 ct. voor verwarming door middel van haarden en kachels en 10 ct. voor centrale ver warmingsinstallaties. Het is echter de vraag, aldus de bur gemeester van Sneek of de aanbevolen prijs, hoewel zij 20 tot 30 procent lager ligt dan de huidige kolenprijzen, genoeg concurrerend is om de verbruikers, die vaak nog sceptisch tegenover de gasver- warming staan en tot aanschaffing van nieuwe verwarmingsapparaten moeten overgaan, in groten getale over de streep te trekken. april j.l. de staat der Nederlanden door de rechter opgedragen alles te doen om 37 op Nieuw-Guinea verblijvende Zuid-Molukkers naar Nederland over te brengen vanwege te verwachten repre saillemaatregelen van Indonesische zij de na de soevereiniteitsoverdracht van Nieuw-Guinea. De Haagse rechtbank legde daarbij een dwangsom op van 600.000 gulden. De staat ging echter te gen dit vonnis in hoger beroep. De betrokken Zuid-Molukkers zijn niet naar Nederland overgebracht, reden waarom mr. Maris begin september executie vorderde van de opgelegde dwangsom. Mr. Maris is namelijk van oordcel dat de staat niet voldaan neeft aan de opdracht van de Haagse recht bank om alles in het werk te stellen voor een bijtijdse overtocht van de Zuid-Molukkers naar Nederland. De staat der Nederlanden is van oordeel, dat zij wel naar best vermogen aan de opdracht van de Haagse rechtbank heeft pogen te voldoen. De staat wil dit bewijzen in een (tweede) kort ge ding, dat op 30 september a.s. voor de Haagse rechtbank zal dienen. (Advertentie) IMPORTEUR DE SLIJPVORM BRENGT DIAMANT TOT LEVEN Er bestaan voor diamant diverse slijpvormen, maar het "brillantslijpsel" is de meest ef- fektvolie. Deze slijpvorm is rond en heeft 58 facetten, waarvan de hoek zo is gekozen dat zij zoveel mogelijk licht weerkaatsen. Pas als een steen zo vakkundig geslepen is dat een maximum aan vuur en schittering ont staat, krijgt hij zijn volmaakte schoonheid en volle waarde. Vandaar dat ons Certificaat (met microfoto) u over slijpverhoudingen en afwerking eveneens exacte gegevensverschaft. Wiitueenszienhoeruwediamantwordtgekloofd en geslepen? Bezoek dan onze diamantslijperij inde "Schatkamer onder de Lijnbaan". U bent welkom elke dag van 10 tot 5 u. Toegang vrij. "Nocturne" met 8 briltantjes 475,- "Comtessa" met 1 grote en 12 kleine brilianten 1090,- grote koliektie sieraden met brillant en losse brilianten edetsteenkundige f.g.a. diamantexpert g.i.a. LIJNBAAN 92 filiaal: oostzeedijk 155-157, rotterdam Op de boerderij van Castel Gandol- fo wordt de stier Friso Juwelier III 58244 F.R.S. door de voorzitter van de K.N.B.T.B., de heer C.G.A. Mertens, officieel aan Z.H. de Paus aangeboden. Friso Juwelier III is thans bijna twee jaar oud; hij werd geboren op hetbe kende fokbedrijf van de heer A.T. Het- tinga in Cornjum (Friesland). Het initiatief tot deze schenking van de K.N.B.T.B ging destijds uit van de bisschop van Den Bosch, mgr. Bekkers, na een gesprek dat hij met de voor malige Paus Joannes XXIII heeft ge had. In de Amsterdamse dierentuin Artis heeft een zwijnshertbok een wijfje ba- weanhert, het zeldzaamste dier, zo ern stig verwond, dat het dier aan de ge volgen is overleden. Het was het enige exemplaar van dit diersoort, dat buiten Indonesië in gevangenschap leefde. Een spoedoperatie heeft het hert niet meer kunnen redden, omdat de longen be schadigd waren. In Artis is men zeer ontdaan over deze gebeurtenis. Het komt hoogst zel den voor. dat dergelijke ongelukken zich bij zoogdieren voordoen. ,,Wat zijn zo je ervaringen sinds je getrouwd bent?" vroeg een meisje aan haar vriendin. „Och", antwoordde deze, „er is niet zoveel ver anderd; vroeger zat ik de halve nacht te wachten tot Jan wegging en nou wacht ik de halve nacht tot ie thuiskomt". 4-4-4- „Frits", zei een dame, „toen jij gisteravond thuiskwam, zei je tegen me dat je met mijnheer Braat in het Grand Hotel gezeten had. Maar ik heb net mevrouw Braat gesproken en die zegt dat jullie samen in Trocadero geweest zijn. Waar om heb je tegen me gelogen?" Dat is heel gewoon", antwoordde haar man, „toen ik gisteravond thuiskwam, kon ik geen „Tro cadero" meer zeggen". u. „Ik hoor," zei een heer, „dat je vrouw naar de Rivièra is geweest voor haar gezondheid. Wat had ze?" En daarop antwoordde zijn vriend: „Vijftien honderd gulden, die ze van haar vader gekregen had". 4-4-4- ,,Kun je raden, waar ik geweest ben?" vroeg een man, die heel erg laat thuiskwam. „Jazeker", zei zijn vrouw, „maar vertel eerst je eigen smoesje maar", 4-4-4- Een pas getrouwd vrouwtje belde de slager op en zei: „Wilt u een pond biefstuk laten afgeven?" „Jazeker, mevrouw", antwoordde de slager, „was er verder nog iets van uw dienst?" „O ja," zei ze, „doet u er nog wat saus bij ook". 4-4-4- „Ik hoor", zei een heer, „dat je vrouw uit een oude adellijke familie stamt". „Stammen is het woord nietantwoordde zijn vriend, „ze heeft die familie meegebracht". 4-4-4- „Zeg Riet", zei een heer door de telefoon, „kan ik vanavond een stuk of vier vrienden meebrengen voor het eten?" „Jazeker jongen", antwoordde de dame. En daarop zei de heer: „Pardon mevrouw, dan moet ik verkeerd aangesloten zijn". 4-4-4- „Ik heb voor je verjaardag een prachtig paar- lencollier gekocht", zei een man. „Maar je wist toch, dat ik een sportwagen wil de", vroeg zijn vrouw. „Ja", antwoorde de man, „maar ik kon geen imitatie-sportwagen krijgen". 4-4-4- „Mijn vrouw en ik maken elke avond onze huis- houdbalans op," zei een heer, „dat is ontzettend voordelig". „Hoezo?" vroeg een vriend. „Kijk", zei de heer, „als we klaar zijn is het te laat geworden om nog ergens naar toe te gaan". 4-4-4- „Ik ben doodongelukkig", zo zei een jong mevrouw tje door de telefoon tegen haar vriendin, „Jan is al de hele avond weg en ik heb er niet het flauwste idee van, waar hij is". „Wees maar gerust", antwoordde de vriendin, „je zou veel ongelukkiger zijn als je het wél wist". 4-4-4- „Wat is dit in 's hemels naam voor iets geks?" vroeg een echtgenoot, zijn bord bekijkend. „Appeltaart", antwoordde zijn vrouw. „Ik daclit dat je frites wilde bakken?" zei de man. „Dat wilde ik ook", zeide dame, „maar dat mis lukte". 4-4-4- .Hoeveel kost een trouwboekje?" vroeg een jonge man aan het loket van de burgerlijke stand. „Twee gulden vijftig nu", zei de ambtenaar, „en dan voor de rest van uw leven telkens heel uw maandsalaris". 4-4-4- „Jij doet alleen maar lief als je geld nodig hebt", zei een man. „Nou", antwoorde zijn vrouw, „en is dat soms niet vaak genog?"

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1963 | | pagina 7