VANAF DE WALLEN BEZIEN IS HULST
OVERAL EVEN
BEKOORLIJK
Verdere invoerbeperking
appelen West-Duitsland
PANTER
eldra weer kort geding
staat-Zuid-Molukkers
UNPJRBERG
heetman.
Bok doodt
CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI - CONFETTI
6
fl.399.-
IANN
GOTISCH PRONKSTUK
DE WALLEN
■door
WILLEM ENZINCK
FRAAIE VONDST
RUST VINDEN
Senoritas-Rood
„Aardgastarieven
te hoog voor
gemeenten
FRIESE STIER
VOOR PAUS
zeldzaam
dier in Artis
fTDVOORRAAD me*
et beste zien wat de
IINGEN
■ES
d. en witgoud
dan 40 modellen)
zaak en zullen U
st zijn.
HORLOGERS
uwstraat 14 Tel. 2384
amypark 20 - Tel. 2385
en OMEGA horloges
IE BIJ U AAN HUIS
dit najaar nog mooier.
met practische indeling
nd of afgerond vierkant
ke
fructuur en warme kleur
komt de beschaafde,
ot zijn recht. De kast ie
De nachtkastjes hebben
ike bergruimte, het ledi-
jelen, die met plasticleer
het tafeltje in noodgeval-
worden f|_
alijkheid en gezelligheid,
an een Karakter interieur
(gelijkheid om hun ameu-
den. En de prijs van deze
eds zeer laag. De hierbij
it veel ruimte, de tafel
oorradigfi 597 5Q
13
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 20 SEPTEMBER 1963
13
Jk sta weer buiten, op het trappen-
bordes van het raadhuis. Van
hieruit overziet men de Grote
Markt en verheft zich recht tegen
over u de Sint Willibrodus kathe
draal. De Grote Markt ligt tussen
de Willibrordus en het raadhuis
als een brede stenen loper met
hier en daar de morsige vlekjes
van een bus, een paar parkerende
auto's of wandelende mensen. En
hoe vaak was het wérkelijk een
loper voor koninklijke, ja zelfs
voor keizerlijke voeten? Waar
straks in de verbeelding nog doden
en gewonden lagen en puinhopen
rookten verschijnen nu hoge heren
op versierde paarden en schimmels
met een doorluchtig gevolg van
edellieden, dienaren, begeleid
door hoorngeschal en gezwaai van
kleurige vlaggen boven een niet
minder kleurige schare belang
stellenden. Hier zetten Maximi-
liaan van Oostenrijk en Philips
de Schone hun schreden ter gele
genheid van hun blijde incomste
omdat zij zich verplicht voelden
de belangrijke stad en vesting van
Hulst de eer van een bezoek aan
te doen. Zelfs Karei V kwam naar
hier om de Hulstenaars zijn zoon
Philips II voor te stellen. Wie er
nog aan mocht twijfelen dat Hulst
in de late middeleeuwen een ge
respecteerde stad was, moet op
grond van deze hoge beleefdheids
bezoeken wel schielijk bekeerd
worden.
J^ij het beeld van de welvarende
middeleeuwse stad Hulst hoort
ook de Sint Willibrordus, hij is er
evenals het raadhuis het onmiddel
lijk resultaat van en werd een pronk
stuk van Brabantse gotiek dank zij
de grote bouwmeesters van die dagen
Mathijs en Laurens Keldermans, Her
man en Dominicus de Wagemakér
en Evert Sperswater. Eigenlijk is de
kathedraal het enige gebouw in Hulst
dat duidelijk het kenteken van een
oorlogsverminkte uit de jaren 1940-
1945 is blijven dragen. De top van
de toren werd kapot geschoten, hij
werd onthoofd en men deed na de
oorlog een beroep op de architecto
nische plastische chirurg Bii gebrek
nan middelen van zijn opdrachtgevers
knn deze niet anders doen dan de
verdwenen torenspits vervangen door
oen opbouw van beton Die op
bouw blijft een element, dat vooral
pp de eerste blik als anorganisch
jn het oog springt. Als men er echter
lang genoeg naar kijkt, gaat men er
aan wennen zoals men went aan de
fysieke en psychische merkwaardig
heden van gewaardeerde of geliefde
vredemensen. Men veracht een nobel
|hens niet omdat hij een prothese
|n de mond draagt of een houten
been, of neemt hem dat kwalijk, in
tegendeel men leert het verdragen.
is het ook met de opbouw op
°P toren van Hulst. Bovendien op
^chzelf is deze niet lelijk en zijn
he pilaren niet evenzovele stemvor-
*Jph waarop de wind. de eeuwige
wmd van Zeeuwsch-Vlaanderen, de
aarde afstemt op de hemel?
o
Gelukkig maar dat de oorlogsgod,
hie net al> de bliksem altijd blind
rti vfat' °°k Precies als de laatste
e hoogste toren van de stad tot
d.i i°ffer koos' De Sint Willibror
dus kon het verlies van zijn toren
spits dragen zonder dat dit de schoon
heid van het geheel intrinsieke af
breuk deed, maar hoe onherstelbaar
zou het profiel van de stad geleden
hebben, als de intieme en liefelijke
middeleeuwse torentjes der refugia
van de kloosters Boudeloo Ter Dui
nen aan vernietiging ten prooi wa
ren gevallen Het torentje van Ter
duinen kleeft met zijn verweerde
muren en zijn in de zon matglinste-
rende leien dak tegen het huis van
een arts in de Steenstraat; het lijkt
een kostbare architectonische edel
steen in een bijzonder moderne zet
ting en springt als zodanig onmid
dellijk in het oog voor wie van de
Sint Willibrordus in de richting van
de Vismarkt loopt. Het torentje van
Boudeloo daarentegen, ter linker zijde
van het raadhuis, gaat tussen de
De Oostburgse schrijver Wil
lem, Enzinck, die voor ons blad
een aantal „portretten" schrijft
van Zeeuwse steden en dor
pen, levert hierbij zijn tweede
artikel over Hulst. Het eerste
verscheen op vrijdag 13 sep
tember onder de titel „Hulst,
liefelijke egel onder de steden"
muren en daken van het tegenwoor
dige meisjespensionaat schuil als het
gelaat van een koket oud dametje
achter haar sluier. Beide hebben
evenwel met elkaar gemeen dat zij
zich het meest onbevangen in al
hun charme tonen aan de wandelaar
op de wallen.
En wandelaar op de wallen wordt
zonder uitzondering ieder die
Hulst bezoekt, het is niet anders
mogelijk. Eenmaal dienden deze wal
len om een geducht halt toe te
roepen aan de stormtroepen van de
Gentenaars, aan de hertog van Par
ma, prins Maurits, Albertus van Oos
tenrijk en welke andere veldheren
nog meer in de loop der tijden ge
welddadig het bezit van Hulst be
geerden. Ze vormden een door water
en steen nog vervaarlijker en effec
tiever gemaakte aarden gordel, die
de stad omsnoerde tegen de ingreep
van de buitenwereld. Geen straat in
Hulst tenzij hij uitmondde in een al
dan niet gesloten poort of hij stuitte
tegen de verdedigingsgordel als tegen
een gevangenismuur. En nu? Geen
straat die u behalve door de stad
De oude Dobbele Poort, de
nieuwe aanwinst van Hulst op
historisch gebied,
niet ook naar buiten leidt, naar de
wallen. Waar eenmaal de blazende
pekkrans geworpen werd, wapens
kletterden, zware aanvalswerktuigen
en oorlogsmachines de muren beuk
ten heerst nu de lieflijkheid en vrede
van de natuur. De tijd veranderde
het vervaarlijke, grimmige pantser
in een kleed dat soepel om de leden
van Hulst plooit, het is groen van
gras en het ruist van de blader-
muziek der zware olmen.
Wandelen over de wallen van Hulst
is wandelen over een kilometers
lang fraai bochtend balkon van
waaraf men neerkijkt op de oude
stadskern. In het midden daarvan zit
de kathedraal als een gotische kloek
op haar nest van huizen, links Maar
van steekt de Halletoren van het
raadhuis zijn stoere knookvinger op,
de gestileerde grijze zwaluwnesten
van de torentjes van Boudeloo en
Terduinen schuiven zich in het beeld,
honderd maal wijzigt zich dat natuur
lijk naarmate men de gehele rond
gang om de stad maakt, maar altijd
is het even bekoorlijk.
r^och niet alleen de blik op de tel-
kens zich anders voordoende stad
is de moeite waard, kijk ook eens
omhoog langs een van de machtige
olmenstammen langs het pad tot in
v het hoge labyrint van zijn kruin.
Even verder in de diepte beneden u
werpen kinderen een hengel uit in
het water van een voormalige ves
tinggracht. Een eind buiten de wallen
liggen goed onderhouden boomgaar
den. Een paar slanke masten rijzen
daaruit op met aan de top een draad
werk dat doet denken aan de voel
sprieten van een reusachtig insect.
Geen instrumenten voor de ontvangst
van een bijzonder soort televisie, zo
als de man van het voor mij uit
wandelende toeristen-echtpaar tegen
zijn wederhelft opperde, neen, maar
het bewijs dat in Hulst de aloude
kunst van het koningschieten nog
trouw beoefend wordt'. Weer verderop
vestigen moderne gebouwen er be
scheiden maar nadrukkelijk de aan
dacht op dat Hulst niet blijft teren
op zijn verleden en zich tevreden
stelt met een bestaan als historische
bezienswaardigheid, maar in het he
den nieuwe, krachtige wortels gesla-
Opnieuw heeft West-Duit-Duitsland
een maatregel genomen om de invoer
van appelen in dit land te beperken.
Nadat enige tijd geleden reeds werd
besloten om de invoer van alle appelen
in de kwaliteitsklasse II niet meer toe
te staan, is thans besloten, dat met
ingang van zaterdag 21 september de
invoer van appelen van de kwaliteits
klasse I ook zal worden verboden.
Er is echter een uitzondering ge
maakt voor enkele rassen en dat zijn
Cox's Orange. Pippin, de appels van
de Delcious groep waartoe behoren Gol
den Delicious en Red Delicious, goud-
reinette, Ingrid Marie, Jonathan en
Stayman-Winesap.
Van deze rassen mag de kwaliteits
klasse I ook na 21 september nog naar
West-Duitsland. Het zijn, met uitzonde
ring van Stayman-Winesap, juist de
rassen die worden geteeld op het mo
derne Nederlandse fruitbedrijf, wat ge
zien kan worden als een gunstige om
standigheid voor de Nederlandse appel-
afzet.
Er worden ook in ons land veel ap
pels geteeld, die thans niet meer naar
Duitsland mogen, maar een winstpunt
is in elk geval, dat de zgn. moderne"
rassen er wel binnen mogen.
Hiervoor bestaat trouwens ook een
grote belangstelling, zowel voor de bin
nenlandse markt als voor de uitvoer.
Op het ogenblik is de Cox's Orange
Pippin het voornaamste ras uit deze
groep van goede appelrassen. Op de
Zeeuwse veilingen' komen hiervan reeds
grote aanvoeren en de meest gevraag
de maten van dit ras doen tussen 55
en 60 cent per kg.
De prijzen van 10-20 cent voor vele
andere appelrassen steken daar wel erg
schriel tegen af. Het bewijst echter op
nieuw, dat de consument een kwali-
teitsprodukt verlangt. De telers die
daaraan kunnen voldoen, hebben beslist
geen reden tot klagen.
gen heeft, die het levend voortbestaan
in de toekomst garanderen.
Hier en daar staat langs de hoge
wandelweg een witte bank. Het is
goed er zo nu en dan op plaats te
nemen, want zij bieden behalve een
gemakkelijke zit een voornamelijk
buitenwaarts gericht uitzicht. Men
mag dat echter niet doen voordat
men het hout zelf aan een aandach
tige beschouwing onderworpen heeft.
Wat daar aan te zien is? Welnu, niets
meer en niets minder dan uitingen
van de eeuwigheidsdrang van de
velen die hier in de loop der jaren
een ogenblik rust namen en in stille
gepeinzen verzonken over het schone
dat zij hier zagen en dat zij eenmaal
niet meer zouden zien. Zij werden
zich bewust van de vergankelijkheid
van de mens als individu en bevan
gen door dat gevoel of ook zo maar
uit behoefte aan verstrooiing kerfden
zij hun naam of hun initialen in het
hout van de banken. Zij deden het
vrijwel nooit grof, baldadig of ver
nielzuchtig. Met het gevolg dat deze
honderden inkervingen van getallen
en lettertekens in bonte wemeling
door elkaar een versiering vormen,
zoals men die niet schoner en ont
roerender op een zitbank in de open
lucht zou kunnen wensen. Het is
dan ook te hopen dat de bestuurders
van Hulst zoveel gevoel voor deze
natuurlijk ontstane non-figuratieve
ornamenten opbrengt dat zij niet aan
eventuele „netheidsacties" ten offer
vallen.
LJoe vertederend is ook de aanblik
van de kleine tuinen die zich
tegen de wallen gevleid hebben,
zichtbaar de trots van hun bezitters
en meestal met een schat van een
voudige bloemen, lathyrus, zonne
bloemen. Zulke tuintjes waren het
ook, die zes, zeven jaar geleden nog
de jongste archeologische vondst van
Hulst aan de blik onttrokken. Het
is de zogenaamde oude Dobbele
Poort, die intussen geheel is bloot
gelegd en waarvan de restauratie
zich thans in een vergevorderd sta
dium bevindt. De bouw ervan werd
bij besluit van de Magistraat van
Hulst omstreeks 1500 in opdracht
gegeven om de in die dagen niet
onbelangrijke haven van de stad ster
ker te beveiligen, wat dringend nodig
was.
De nacht van de 9e oktober 1491 had
dat wel geleerd. Op die zaterdag
kwamen namelijk twee schepen met
goederen en levensmiddelen aan
boord de haven van de door de
Gentenaars bezette stad binnenge
varen en legden aan de kade aan.
De daarop volgende zondag echter
kwamen uit die dode lading vijftig
springlevende soldaten van aarts
hertog Maximiliaan te voorschijn, die
met steun van de Hulstenaars de
Gentse bezetting in een minimum
van tijd overrompelden.
Om dergelijke onaangename verras
singen in de toekomst voorgoed te
voorkomen werd nu een machtige
poort ontworpen waar alle binnen
komende schepen onderdoor moesten
(Advertentie)
varen. Het was een bouwwerk van
strategische aard dat tegelijkertijd
een economische functie vervulde
voor het verkeer te land en te water.
Driekwart eeuw slechts heeft het
dienst kunnen doen, want in de jaren
omstreeks 1575 verzandde de haven
en deed de betekenis ervan vermin
deren tot het gruwelijk beleg van
1596. dat zich op het laatst vooral
op de Dobbele Poorte richtte, het
gehele bouwwerk onbruikbaar en
waardeloos maakte. Toen in 1618
een nieuwe vesting werd aangelegd
waarbij de poort binnen de wallen
kwam te liggen bedolf men de ruïne
onder een laag zand, die er drie
eeuwen lang op bleef rusten.
Het is een mastodontisch stuk ves
tingwerk dat men daar nu met ver
plaatsing van enorme hoeveelheden
zand blootgelegd heeft, machtige
ronduitgestulpte muren met schiet
gaten en lichtspleten, cellen, kortom
een imposant huiveringwekkend bas
tion waar nog een authentiek stukje
middeleeuwse straat naar toe leidt.
Hoe heeft men de aanwezigheid er
van eigenlijk ontdekt?, vraag ik een
van de arbeiders die in dienst van
de stad de restauratiewerkzaamheden
uitvoeren.
Tja, zegt hij, meneer Brand van het
gewestelijk arbiedsbureau hier, een
amateur-archeoloog, die heeft het
ontdekt. Hij zag op een dag de spits
van een torentje uit de grond steken
en daarmee is de zaak aan het rollen
gekomen. Vooral de rijksdienst voor
oudheidkundig bodemonderzoek vond
het erg belangrijk, en toen zijn we
in 1957 begonnen te graven. En nu
zijn we zo ver.
Wij zien hóever. Hulst heeft er een
bezienswaardigheid bij waaraan de
in vestingbouw geïnteresseerde zijn
hart kan ophalen, terwijl ook iedere
doodgewone bezoeker wat het fijne
historische griezeltje betreft aan zijn
trekken komt.
\Y/ij wandelen verder. En staan
opeens voor de windmolen van
de stad uit den jare 1792. Hij staat
er bij als een oude heer met toege-
knoopt jacquet, al zó lang met pen
sioen en toch zó goed geconserveerd
en verzorgd dat men nauwelijks nog
geloven kan dat hij ooit werkelijk
gewerkt heeft. Hij is te zeer een
monument van zichzelf, hij beschikt
over te weinig zelf-ironie en humor
zoals hij daar boven alle bolwerken
en wallen van Hulst uitrijst met een
air als waren deze laatste zo goed
bewaard gebleven omdat ze zich spie
gelden aan hèm.
Maar de hemel zij dank, dicht bij
de Gentse Poort vindt men een tegen-
wicht tegen deze jonkheer Meule-
mans. Daar staat in pelgrimsmantel
Reinaert de Vos, die men hier in
brons gevangen houdt opdat hij geen
compromitterende uitstapjes zou kun
nen maken, bijvoorbeeld naar Aar
denburg waar hij, naar men wel eens
zegt, zich ook wel thuis zou voelen.
Om zijn lange snuit glijdt dat spitse
lachje van levenswijsheid dat ons
met jonkheer Meulemans en met alle
mensen en dingen op deze wereld
verzoent. Reinaert draagt die gevan
genschap gelaten want hij weet dat
een door de wereld en de tijd op
gejaagde in Hulst nog wat rust kan
vinden; daarom heeft hij ook inner
lijk een blijvende vriendschap ge
sloten met die liefelijke egel onder
de steden van Nederland. En wij vol
gen van harte zijn voorbeeld.
(Advertentie)
In het bekende rode blik
De vertrouwde naam voor een lekker licht sigaartj®
Van onze Haagse redactie)
Voor het gerechtshof in Den Haag is
in hoger beroep een aanvang gemaakt
met de schriftelijke voorbereiding in de
zaak van de staat der Nederlanden
contra 12 in Sorong op Nieuw-Guinea
woonachtige Zuidmolukse gezinnen. Voor
de staat der Nederlanden heeft
de landsadvocaat, mr. B.A. Drooglever
Fortuyn 4 weken aanhouding toegewe
zen gekregen. Dit betekent, dat de plei
dooien in deze zaak zeer waarschijn
lijk niet voor december a.s. zullen w
den gehouden. De gemachtigde d
Zuid-Molukkers is wederom de
advocaat mr. G.A, Maris.
Zoals bekend werd in een I; -
ding voor de Haagse rechtbank .9
Burgemeester van Sneek
De door de Gasunie aanbevolen ta
rieven voor de verbruikers van het aard
gas te Slochteren zijn te hoog. De ge
meenten zouden bij gebruik van deze
tarieven gedurende een reeks van ja
ren zware verliezen op de gasdistributie
lijden zo heeft de burgemeester van
Sneek, de heer L. Rasterhoff, gisteren
verklaard in een lezing voor het congres
van de Ned. Ver. voor Gemeentebelan
gen te Hengelo.
De gemeenten worden tot het doen
van grote investeringen genoopt en moe
ten afwachten in hoever het debiet wordt
uitgebreid. Het risico van de verovering
van de ,,verwarmingsmarkt" komt hier
door geheel op de schouders van de
gemeenten te liggen, aldus de heer Ras
terhoff.
Als prijs voor de verbruikers die kan
concurreren met andere brandstoffen
suggereert de Gasunie zoals eerder
gemeld een prijs die neerkomt op 30
ct. per m3 van ongeveer 8000 cal. voor
huishoudelijk gebruik, van 14 ct. voor
verwarming door middel van haarden
en kachels en 10 ct. voor centrale ver
warmingsinstallaties.
Het is echter de vraag, aldus de bur
gemeester van Sneek of de aanbevolen
prijs, hoewel zij 20 tot 30 procent lager
ligt dan de huidige kolenprijzen, genoeg
concurrerend is om de verbruikers, die
vaak nog sceptisch tegenover de gasver-
warming staan en tot aanschaffing van
nieuwe verwarmingsapparaten moeten
overgaan, in groten getale over de streep
te trekken.
april j.l. de staat der Nederlanden door
de rechter opgedragen alles te doen
om 37 op Nieuw-Guinea verblijvende
Zuid-Molukkers naar Nederland over te
brengen vanwege te verwachten repre
saillemaatregelen van Indonesische zij
de na de soevereiniteitsoverdracht van
Nieuw-Guinea. De Haagse rechtbank
legde daarbij een dwangsom op van
600.000 gulden. De staat ging echter te
gen dit vonnis in hoger beroep.
De betrokken Zuid-Molukkers zijn niet
naar Nederland overgebracht, reden
waarom mr. Maris begin september
executie vorderde van de opgelegde
dwangsom. Mr. Maris is namelijk van
oordcel dat de staat niet voldaan neeft
aan de opdracht van de Haagse recht
bank om alles in het werk te stellen
voor een bijtijdse overtocht van de
Zuid-Molukkers naar Nederland. De
staat der Nederlanden is van oordeel,
dat zij wel naar best vermogen aan
de opdracht van de Haagse rechtbank
heeft pogen te voldoen. De staat wil
dit bewijzen in een (tweede) kort ge
ding, dat op 30 september a.s. voor de
Haagse rechtbank zal dienen.
(Advertentie)
IMPORTEUR
DE SLIJPVORM BRENGT DIAMANT TOT LEVEN
Er bestaan voor diamant diverse slijpvormen,
maar het "brillantslijpsel" is de meest ef-
fektvolie. Deze slijpvorm is rond en heeft
58 facetten, waarvan de hoek zo is gekozen
dat zij zoveel mogelijk licht weerkaatsen.
Pas als een steen zo vakkundig geslepen is
dat een maximum aan vuur en schittering ont
staat, krijgt hij zijn volmaakte schoonheid
en volle waarde. Vandaar dat ons Certificaat
(met microfoto) u over slijpverhoudingen en
afwerking eveneens exacte gegevensverschaft.
Wiitueenszienhoeruwediamantwordtgekloofd en geslepen?
Bezoek dan onze diamantslijperij inde "Schatkamer onder de
Lijnbaan". U bent welkom elke dag van 10 tot 5 u. Toegang vrij.
"Nocturne"
met 8 briltantjes 475,-
"Comtessa"
met 1 grote en
12 kleine brilianten 1090,-
grote koliektie sieraden met
brillant en losse brilianten
edetsteenkundige f.g.a.
diamantexpert g.i.a.
LIJNBAAN 92
filiaal: oostzeedijk 155-157, rotterdam
Op de boerderij van Castel Gandol-
fo wordt de stier Friso Juwelier III
58244 F.R.S. door de voorzitter van de
K.N.B.T.B., de heer C.G.A. Mertens,
officieel aan Z.H. de Paus aangeboden.
Friso Juwelier III is thans bijna twee
jaar oud; hij werd geboren op hetbe
kende fokbedrijf van de heer A.T. Het-
tinga in Cornjum (Friesland).
Het initiatief tot deze schenking van
de K.N.B.T.B ging destijds uit van de
bisschop van Den Bosch, mgr. Bekkers,
na een gesprek dat hij met de voor
malige Paus Joannes XXIII heeft ge
had.
In de Amsterdamse dierentuin Artis
heeft een zwijnshertbok een wijfje ba-
weanhert, het zeldzaamste dier, zo ern
stig verwond, dat het dier aan de ge
volgen is overleden. Het was het enige
exemplaar van dit diersoort, dat buiten
Indonesië in gevangenschap leefde. Een
spoedoperatie heeft het hert niet meer
kunnen redden, omdat de longen be
schadigd waren.
In Artis is men zeer ontdaan over
deze gebeurtenis. Het komt hoogst zel
den voor. dat dergelijke ongelukken zich
bij zoogdieren voordoen.
,,Wat zijn zo je ervaringen sinds je getrouwd
bent?" vroeg een meisje aan haar vriendin.
„Och", antwoordde deze, „er is niet zoveel ver
anderd; vroeger zat ik de halve nacht te wachten
tot Jan wegging en nou wacht ik de halve nacht
tot ie thuiskomt".
4-4-4-
„Frits", zei een dame, „toen jij gisteravond
thuiskwam, zei je tegen me dat je met mijnheer
Braat in het Grand Hotel gezeten had. Maar ik
heb net mevrouw Braat gesproken en die zegt
dat jullie samen in Trocadero geweest zijn. Waar
om heb je tegen me gelogen?"
Dat is heel gewoon", antwoordde haar man,
„toen ik gisteravond thuiskwam, kon ik geen „Tro
cadero" meer zeggen".
u.
„Ik hoor," zei een heer, „dat je vrouw naar de
Rivièra is geweest voor haar gezondheid. Wat had
ze?" En daarop antwoordde zijn vriend: „Vijftien
honderd gulden, die ze van haar vader gekregen
had".
4-4-4-
,,Kun je raden, waar ik geweest ben?" vroeg een
man, die heel erg laat thuiskwam.
„Jazeker", zei zijn vrouw, „maar vertel eerst je
eigen smoesje maar",
4-4-4-
Een pas getrouwd vrouwtje belde de slager op en
zei: „Wilt u een pond biefstuk laten afgeven?"
„Jazeker, mevrouw", antwoordde de slager, „was
er verder nog iets van uw dienst?"
„O ja," zei ze, „doet u er nog wat saus bij ook".
4-4-4-
„Ik hoor", zei een heer, „dat je vrouw uit een
oude adellijke familie stamt".
„Stammen is het woord nietantwoordde zijn
vriend, „ze heeft die familie meegebracht".
4-4-4-
„Zeg Riet", zei een heer door de telefoon, „kan
ik vanavond een stuk of vier vrienden meebrengen
voor het eten?"
„Jazeker jongen", antwoordde de dame.
En daarop zei de heer: „Pardon mevrouw, dan
moet ik verkeerd aangesloten zijn".
4-4-4-
„Ik heb voor je verjaardag een prachtig paar-
lencollier gekocht", zei een man.
„Maar je wist toch, dat ik een sportwagen wil
de", vroeg zijn vrouw.
„Ja", antwoorde de man, „maar ik kon geen
imitatie-sportwagen krijgen".
4-4-4-
„Mijn vrouw en ik maken elke avond onze huis-
houdbalans op," zei een heer, „dat is ontzettend
voordelig".
„Hoezo?" vroeg een vriend.
„Kijk", zei de heer, „als we klaar zijn is het te laat
geworden om nog ergens naar toe te gaan".
4-4-4-
„Ik ben doodongelukkig", zo zei een jong mevrouw
tje door de telefoon tegen haar vriendin, „Jan is
al de hele avond weg en ik heb er niet het flauwste
idee van, waar hij is".
„Wees maar gerust", antwoordde de vriendin, „je
zou veel ongelukkiger zijn als je het wél wist".
4-4-4-
„Wat is dit in 's hemels naam voor iets geks?"
vroeg een echtgenoot, zijn bord bekijkend.
„Appeltaart", antwoordde zijn vrouw.
„Ik daclit dat je frites wilde bakken?" zei de man.
„Dat wilde ik ook", zeide dame, „maar dat mis
lukte".
4-4-4-
.Hoeveel kost een trouwboekje?" vroeg een jonge
man aan het loket van de burgerlijke stand.
„Twee gulden vijftig nu", zei de ambtenaar, „en
dan voor de rest van uw leven telkens heel uw
maandsalaris".
4-4-4-
„Jij doet alleen maar lief als je geld nodig
hebt", zei een man.
„Nou", antwoorde zijn vrouw, „en is dat soms
niet vaak genog?"