Jan Janssen valt
en moet opgeven
van
HAAST 11
slachtoffer
ousiasme
Zware rit over Tourmalet
eindigt
in ware slachting
MIJN MENING
IKELIER
Cees Haast
uitgefietst
Jan Janssen Gevoelige klap
uitgeschakeld l voor Van Looy
Vandaag
3 bergen
f'H
huisvrouw
Gele trui voor
Rik ongrijpbaar
Slachtoffers
Tegenactie
Verlies
OLUjjrijóuvaa cj
Zevende foto
,Sncp" 91e
Veranderingen
Ervaring
Stemming
Functie
Positie
Klassement
Mening
Ritten
Hoofd
door Jo de Roo
8
van de TOUR DE
ige mand boodschap-
dan de KWALITEIT
-PRODUKTEN.
petra zakte achterover. Hij was
dood. maar een gelukkige uit
drukking bleef op zijn gezicht
geëtst. Winnetou stond lang
zaam op. ,,Ik wil uw broeder
zijn, neem mij mee." Deze
woorden drongen zich uit mijn
mond. „Schurftige hond! Als
gij het waagt ons te volgen,
dan verpletter ik u!" Bij de
ze woorden spuugde hij mij in
het gezicht.
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 3 JULI 1963
„„„KYKStmt
*"IN 1563
m pomiM
j ACQUES ANQUETIL REKENT
NU AF MET RIK VAN LOOY
(Van onze speciale verslaggever)
Het noodlot heeft toegeslagen. Onze beste man in deze jubileumtour,
Jan Janssen uit Nootdorp, is door een val op de Tourmalet uitge
schakeld. In de afdaling van deze tweede Pyreneeën-reus, slechts
15 km voor Bagnieres de Bigorre, klapte de voorband van Janssen,
die zijn stuur niet meer kon houden en over de kop sloeg. De winnaar
van de etappe naar Limoges bleef een ogenblik doodstil midden op de
weg liggen. Toen kwam hij bij zijn positieven en stond op. Maar
Janssen voelde het wel, de Tour was voor hem afgelopen. In de am
bulance kwam de Nederlander later over de eindstreep en hij werd
onmiddellijk naar het hospitaal - Pavilion Larrey - in de Pyreneeënbadplaats gebracht.
Daar kon gelukkig al vrij spoedig worden geconstateerd, dat Janssen er goed was af.
gekomen. Röntgenfoto's wezen uit, dat hij een zeer lichte heupfractuur heeft en dat
zijn knie, waarover men even in angst had gezeten, vrijwel niet beschadigd was.
Doodstil had de sterke coureur uit Nootdorp de verrichtingen van de röntgenologen
en de artsen gevolgd. „Is het erg", was zijn eerste vraag. Toen wij hem konden ge
ruststellen lichtte zijn gelaat even op, maar wij durfden hem toch niet te vertellen,
dat hij minstens - met zijn heup in het gips - een maand volledige rust zal moeten
houden en dat hij na het vertrek uit het ziekenhuis zeker twee maanden niet op de
fiets mag zitten.
„Moet ik hier blijven? Kan ik niet naar het hotel?", smeekte
Janssen toen hij op een brancard werd weggereden naar een schoon
bed. „Ik moet me toch nog wassen ook". Hij zag echter spoedig in,
dat het beter was als hij een nacht in het ziekenhuis zou doorbren
gen. De belofte van de artsen, dat hij woensdag of donderdag al
naar huis zal mogen vertrekken, was voor hem een grote steun.
„Jammer hébracht hij er nog uit en toen sloten de deuren
van de lift zich achter de ongelukkige coureur.
Nederlanders zich weer bij de kopgroep
voegden.
Jacques Anquetil, Perez Frances, Ray
mond Poulidor en Federico Bahamontes
hebben in nauwe samenwerking afgere
kend met Rik van Looy die de grote
verliezer van de eerste Pyreneeëndag is
geworden. Met een achterstand van 14
min. 48 seconden kwam de Belg als een
ontluisterd man na het beroemde kwar
tet over de finish. Zo van Looy ooit al
illusies gehad mag hebben in de richting
van een Tourzege, dan zijn deze op de
toppen van de Aubisque en de Tourmalet
grondig vernietigd. In het grote spel
om de gele trui, kan de Belg geen rol
y&xt betekenis meer spelen. Het lijks
waarschijnlijk dat hij zich nu geheel zal
gaan concentreren op het bezit van de
groene trui, overigens een troostprijs voor
zulk een groot coureur. Van Looy kan
dus niet meeklimmen als de grote jon
gens er werkelijk voor gaan fietsen. De
Belg had het komplot zien aankomen en
daarom was hij direct na de start met
Aerenhouts gedemarreerd. Daems sprong
mee en als bewaker namens Anquetil was
Everaert meegestuurd. Toen Daems was
teruggevallen werd diens plaats ingeno
men door Ignolin, ook al een vazal van
Anquetil. Ondanks het feit, dat Thiellin
en Ignolin uiteraard helemaal geen kop
deden, liep het viertal in de aanloop
naar de top van de Aubisque toch 2 mi'
nuten uit. Daarvoor had vrijwel alleen
Van Looy gezorgd, die probeerde het ver
schil zo groot mogelijk te maken.
Het was slechts een korte vreugde want
toen de klim naar de heel wat vriende
lijker lachende Tourmalet begon, vielen
al spoedig nieuwe slachtoffers. Tussen
Tienduizenden Fransen en Spanjaarden
door, die al heel vroeg naar boven moe
ten zijn gegaan, voltrok zich het drama
Van Looy, Esteban Martin demarreerde
uit de grote kopgroep gevolgd door Ba
hamontes, Pauwels, Poulidor, Anquetil,
Soler en Perez Frances. De ontknoping
was begonnen. Rik van Looy had geen
macht om zich te verweren tegen de ge
zamenlijke aanval op zijn grootspraak en
verdween in de verte. Steeds groter werd
zijn achterstand en toen hij bijna tien
minuten na Bahamontes eindelijk boven
was gaf de Belg zich gewonnen. Na Ba
hamontes waren Poulidor, Esteban Mar
tin, Anquetil en Perez Frances doorge
komen en dit vijftal ging nu de affaire
Van Looy verder afhandelen. In de lan
ge afdaling naar de finish in Bagnères
de Bigorre werkten zij eendrachtig samen
om Van Looy de genadeslag toe te bren
gen. De opzet lukte volkomen. Want on
geveer een kwartier nadat Anquetil de
spurt gemakkelijk had gewonnen en dus
ook nog een minuut bonificatie had opge
streken kwam de kansloos geworden Van
Looy binnen.
Maar wat zijn twee minuten op een
grimmige knaap als de Aubisque, die al
na een paar honderd meter door bijna
ondoordringbare nevels werd omhuld.
Aan de voet van de berg was de te-
Een pijnlijk kijkende Jan Janssen,
gefotografeerd vlak na zyn val.
genactie gekomen en toen op de top
waar de warme zonnestralen de guurheid
hadden verdrongen, de stand werd op
gemaakt, had het vertrouwen van Van
Looy reeds een knak gekregen. Natuur
lijk was Bahamontes als eerste over de
top gegaan, op 35 sec. gevolgd door Pau
wels, Poulidor en Soler, op 55 sec. door
de Zwitser Gimmi, op anderhalve minuut
door Anquetil, Van Schill, Mahé en Sta-
blinski, op 2 minuten door een groep
met Gilbert Desmet, Perez Frances en
Charlie Gaul, van wie de laatste later
in de achterhoede zou verdwijnen en
pas na 3 min. 50 sec. kwam Van Looy
die als een der eersten had moeten lossen
toen de klauteraars hem op de helling
waren voorbijgegaan.
Na een korte afdaling volgde de top
van de niet voor het berg'klassement
meetellende Soulor, vervolgens de angsti
ge rit naar beneden, naar het dal tus
sen de Aubisque en de Tourmalet.
Schreeuwend van angst knepen de ren
ners in de remmen, als schimmen do
ken zij in het wolkendek, waarin het
zicht soms slechts enkele meters be
droeg. In het dal volgde een hergroe
pering, waarbij Van Looy en ook de vier
Henri Anglade had vlak voor het ver
trek aangekondigd de gele trui in de
bergen van Gilbert Desmet af te nemen.
De tengere Fransman is bedrogen uit
gekomen. Want niet hij deelde de klap
pen uit maar Desmet, die prachtig mee-
klom en op 1,28 na Anquetil zijn gele
trui voor nog een dag conserveerde. An
glade daarentegen had het op de Tour
malet moeten laten afweten en verloor
2.51 op de man, die hij als zyn slachtof
fer had aangeduid!
("Voor uitslagen en standen
verwijzen wij naar pagina 7)
Cees Haast was vol goede moed aan de derde rit begonnen. Hij draaide
uitstekend en aan de voet van de Tourmalet was hij tot alles in staat.
De Brabander zit boordevol energie en waarschijnlijk is dat hem juist
fataal geworden. Hoeioel hij nog nooit een col van een dergelijk kaliber
had beklommen, dacht hij er geen moment aan zich te sparen. Cees
Haast is daar nu eenmaal het type niet voor.
Met de eersten moest hij naar boven en
aanvankelijk lukte dat boven verwachting.
Het bleef zelfs goed gaan tot vijf kilometer
voor de top, maar daar was het dan ook
ineens helemaal afgelopen. Slechts 100
meter lag hij achter op de leiderstoen zijn
benen plotseling alle dienst weigerden. Bin
nen enkele meters stond Haast bijna stil
zwalkte van links naar rechts over de weg
sloeg ten slotte zwaar tegen de grond.
Sjefke Janssen ijlings toegeschotenhielp
de man uit Rijsbergen snel overeind% zette
hem weer op de fietsmaar nauwelijks tien
meter verder ging Haast opnieuw onder
uit. „Je kan beter opgevenjongenzei
Sjjefke vaderlijkmaar dat was nu net niets
voor Haast. „Nooit geef ik op", brieste
hij help me op de fiets". Ditmaal bleef
hij 15 meter overeind en toen vond Sjefke
Janssen het echt wel genoeg. Want bijna was de Brabander een ravijn
ingereden. Tezamen met de inmiddels gearriveerde dokter Boncourt
hielp Janssen de svikkpnde coureur in de ambulance voor Cees Haast
was de ronde afgelopen.
Een Fransman, die een ontstel
lende bekendheid heeft gekregen en
die ook heden weer als een van de
grote favorieten voor een eindzege
in Goddet's wedstrijd wordt be
schouwd, staat hiernaast afgebeeld.
Hij werd kampioen van Frankrijk
in 1961 en hij deed ook dit jaar
weer een zeer ijverige poging om
de titel in de wacht te slepen. Het
lukte echter niet, maar toch eindig
de de coureur zeer dicht achter
wereldkampioen Jean Stablinsky,
die opnieuw Frans titelhouder
werd. De onderhavige renner was
het vorig jaar de verrassing van
de Tour de France. Na aanvanke
lijk zeer aarzelend te zijn begonnen
(mede in verband met een hand
blessure) kwam hij tegen het einde
van de lange strijd zeer gevaarlijk
naar voren en werd hij zelfs een
bedreiging voor Jacques Anquetil.
Ook nu is hij dat weer.
pe naam van de renner gaat
schuil onder een van de volgende
drie 1. IGNOLIN 2. POULIDOR
3. EVERAERT.
Hebt u de juiste naam gevonden?
Vult u dan de eerste letter van de achternaam in onder het vakje nummer
zeven en plaatst u achter foto nummer zeven de naam. U kunt misschien nu
al opmaken wie de oud-renner is, die voor de oplossing van deze priisvraae
gevonden moet worden
Alleen Lex van Kreuningen, die nu een
maal geen klimmer is, had zich ook niet
laten verleiden tot een te hoog tempo.
Voornamelijk daardoor kwam hij als
tweede Nederlander binnen, maar zijn
achterstand bedroeg toch altijd nog een
minuut of zestien.
(Van onze speciale verslaggever)
„De dag van de waarheid was daar". In ongeveer
drie uur tijd werd daar op een slechts 95 kilo
meter lang traject tussen Tarbes en Bagneres
Bigorre duidelijk, wie er nu precies de renners
van klasse zijn in de derde Tour de l'Avenir. Nog
geen 100 km, met als enig obstakel de 2116 meter
hoge Tourmalet. Het was meer dan voldoende
om een ware slachting teweeg te brengen in de karavaan, die ge
teisterd in Bagnères arriveerde. Bij het opmaken van de voorlopige
balans komt men tot de conclusie, dat de Fransen deze eerste slag
duidelijk hebb engewonnen en dat de Nederlanders en de Russen de
grootste slachtoffers waren.
De Nederlanders. De zeven overgeble
venen Cees Haast veel te overmoedig
begonnen, betaalde voor zijn inspannin
gen een zware tol en beëindigde de rit
in de ambulance vormden in Bagneres
een triest groepje. De enige meevaller
was in feite het goede rijden van de Ha
genaar Ab van Egmond, die slechts on
geveer vijf minuten had moeten prijsge
ven op de 24 jarige winnaar André Zim-
mermann.
Van Egmond was op de Tourmalet met
de Belg Vastiau en de Spanjaard Tous
doorgekomen met een achterstand van
3.50 op Gines Garcia (Sp.), die op dat
moment de leiding had. Voor de Hage
naar was de afdaling het zwaarst ge
weest. Hij had niet te veel risico's dur
ven nemen en daardoor was zijn achter
stand zo gegroeid. „Zo'n berg is toch
echt wel iets aparts, he? Maar ik heb
me tenminste niet geforceerd en toen ik
in de eerste groep het tempo niet kon
volgen heb ik me rustig af laten zakken".
Van Egmond was in elk geval heel wat
verstandiger geweest dan de meesten van
I' zijn ploeggenoten.
Wij behoefden toen ook niet lang meer
op de anderen te wachten. Ruim 17 minu
ten na .Zimmermann arriveerden Jaap
de Waard („Wat heb ik ontzettend slecht
gereden, ik was niet vooruit te branden")
en Cees Snepvangers (91e), in een groep
je met o.a. de volledig ontluisterde gele
trui drager Yuri Melikov en weer 2,5 mi
nuten later finishte de man van wie
ploegleider Sjefke Janssen in de bergen
eigenlijk het meeste had verwacht: Huub
Harings. De Limburger, duidelijk aan het
eind van zijn krachten, kon slechts met
moeite van zijn fiets afkomen. Wanke
lend liep hij rond, het gezicht zwaar ge
tekend door de geleverde inspanningen.
„Ik weet nu wat een col is. Mensen wat
heb ik afgezien", fluisterde hij nauwe
lijks hoorbaar. Harings was tijdens de
klim zelfs enkele malen van de fiets
gegaan, evenals trouwens Jan Schroeder,
die vlak voor hem de streep passeerde
maar een heel wat frissere indruk maak
te. Bart Solero sloot wat de Nederlan
ders betreft, althans, de rij. Weliswaar
was Cees Haast nog altijd niet binnen
maar voor zijn wegblijven kon Sjefke
Janssen een verklaring geven.
Het offensief, dat de Franse ploeg tus
sen Tarbes en Bagneres inzette, slaagde
volledig. Reeds dadelijk na de start ga
ven de tricolores blijk van hun bedoelin
gen.
Michel Bechet ging alleen op avontuur
uit en had in zoverre profijt van zijn
vroege vlucht, dat hij tezamen met de in
middels bij hem gekomen Zuidslaviar Va-
lencic en de Brit Bennett meer dan een
minuut voor het peloton aan de beklim
ming van de Tourmalet kon beginnen.
Toen het drietal ongeveer halverwege de
klim was achterhaald, nam André Zim
mermann de rol van Bechet over. Slechts
één man moest Zimmermann op de top
voor laten gaan: De Spaanse klimgeit
Gines Garcia.
Van de Nederlanders V amgEndnoij
op 3.50, Van Kreuningen op 13.50, De
Waard op 14.30 en de overigen bleven
nog langer weg.
In de afdaling veranderde de situatie
nog aanmerkelijk. Velen die de klim nog
redelijk hadden doorstaan zagen toen
hun achterstand met. minuten groeien,
doordat zij minder durfden te wagen.
Zimmermann kende geen vrees.
De Spanjaard aGrcia had hij al snel
achterhaald, doch dat was hem niet vol
doende. Roekeloos stortte hij zich in de
bochten verdween af en toe als een
schim in de laaghangende wolkenvelden,
maar hield steeds het goede spoor. Het
werd een ware triomftocht voor de ver
metele Fransman. Terwijl achter hem
Garcia gezelschap kreeg van Sagarduy,
Maurer, Chappe schitterend terugge
komen na een lekke band Alvez
Carvalho en Silva, liep hij steeds verder
uit. Onder de toejuichingen van zijn
geestdriftige landgenoten langs de weg
begon Zimmermann aan de laatste vijf
kilometers met de prettige wetenschap,
dat zijn concurrenten inmiddels meer dan
een minuut waren achtergeraakt. Meer
dan vijf seconden daarvan gaf hij op het
laatste gedeelte niet prijs. Op het moment
dat Rolf Maurer in de spurt de tweede
plaats veroverde, wist André Zimmer
mann reeds, dat hij tevens leider in het
algemene klassement was geworden.
Want gele-truidrager Yuri Melikov had
op de Tourmalet de moeilijkste ogenblik
ken van zijn carrière doorgemaakt.
Charles Courtehoux is een van de
gezellige volgers van de grote ka
ravaan. Hy is wedstrydcommissaris,
maar.... In de jongste étappe begaf
de Paryzenaar zich naar een ploeg
leiderswagen om het een en ander
over het wedstrijdverloop te ver
tellen. De commissaris maakte een
gezellig babbeltje, drukte zyn ge
sprekspartners by het afscheid de
hand en kwam met zyn vingers
tussen de deur van de Peugeot te
zitten. Het een ander was zo ern
stig, dat Charles onmiddellyk naar
een ziekenhuis moest worden gere
den. De dokter constateerde, dat de
commissaris twee vingers had gebro
ken.
In zijn normale doen is Charles
arbeider bij de Parijse metro. Hij
is speciaal belast met het toezicht
op het sluiten van de treindeuren.
Jacques Goddet ontvangt tijdens
de Tour de France altijd journalis
ten op een gezellige cocktail. De
heren stemmen dan over de Tour
winnaar. Grote favoriet van de
krantemannen is Raymond Pou
lidor. Hij kreeg 43 stemmen tegen
over Jef Plankaert 38, Jacques
Anquetil en Rik van Looij 35, Fre-
derico Bahamontes 29, Frances
Perez 29 en Charly Gaul 11. Onze
bloedeigen Jan Janssen werd door
9 heren getipt. Huub Zilverberg
en Ab Geldermans kregen elk
1 stem.
Jacques Goddet geeft niet alleen
een borreltje weg aan de lieden, die
de kolommen van de dagbladen
vullen, maar hy is ook niet mis ten
aanzien van de vele medewerkers,
die hij rondom zich heeft. Zo ver
zocht hij de voornaamste functio
narissen van zijn circus 's avonds om
half tien aanwezig te willen zijn in
een hotel, waar een dinertje werd
geserveerd. Alle medewerkers wa
ren precies op tijd aanwezig behal
ve de heer Jacques Goddet. Hij
verscheen een uur later op het tapijt
en verbaasde zich over het feit, dat
het feest, reeds was begonnen.
Jacques Goddet is een van de tijd-
waarnemers.
CHARLY GAUL
waterdrager
Neen, het algemene klasse
ment laat de tourrenners na
tuurlijk niet onbewogen, maar
het meeste belangstelling heb-
zij toch nog steeds voor het
centenklassement, dat door
L'Equipe (met enige dagen ver
traging) zeer trouw wordt ge
publiceerd. Maandagmorgen
was de situatie als volgtPloeg
Rik van Looij 26.291.50 francs;
Ploeg Jan Janssen 19.352; Ploeg
Gilbert Desmet I 15.911; ploeg
Jacques AnquetilAb Gelder
mans 14.697.50; Ploeg Jef Plan
kaert 10.653. De ploeg van Fer
nando Manzaneque heeft tot
nu toe nog maar 848.50 frans
verdiend. Eén franc is ongeveer
0.70.
Ofschoon de Tour de laatste
dagen een beetje heeft stilgestaan
en de strijd nu pas weer is hervat
in de bergenwordt toch trouw
aan de renners hun mening over
de gang van zaken gevraagd. Zo
heeft ook Jean Dotto, overigens
een van de beste klimmers, iets
moeten zeggen. Hij verklaarde aan
een journalist: „Het is uoor mij een
slechte Tour. Ik kan niet goed in
de regen fietsen. Trouwens die
zijn er meer. Ik denk, dat ik vol
gend jaar maar handelaar word
in paraplu's".
Na de eerste bergétappel komen
de renners vandaag meteen voor de
tweede zware opgave. De renners
van de Grote Tour rijden van Bag-
neres-de-Bigorre naar Luchon. Zij
moeten over de Aspin, vervolgens
over de Peyresourde en enslotte,
vlak voor Luchon, dienen zij de
Portillon te beklimmen. De afstand
van de étappe, 131 kilometer, is re
latief gering.
De renners van de Kleine Tour
starten in Capvern-les-Bains en rij
den eveneens naar Luchon. Voor
hen bedraagt de afstand 131 kilo
meter. De jongens moeten de Pey
resourde en Portillon, beiden van
de tweede categorie, beklimmen.
Gaston Plaud, de ploegleider van
de Peugot's heeft na de opgave van
Willy Vannitsen en eerder van Rolf
Wolfshol al zijn hoop gesteld op de
Jonge Belg Ferdinand Bracke en de
klimmer Emiel Daems. Laatsgenoem-
de mag rustig beschouwd worden als
kopman van het team. Om het de
kopman wat gemakkelijke te maken
moest een van de renners van
Plaud's ploeg in de laatste étappe
water aan gaan halen. De naam van
de waterdrager??? Niemand minder
dan Charly Gaul.
Refael Geminiani treurt er niet al
te zeer om, dat zyn man Seamus
Elliot nu reeds gedurende enkele
dagen zijn gele trui kwijt is. „Gem"
vat de zaak zeer filosofisch op en
zegt: „Jacques Goddet heeft myn
ploeg eerst aan wat truien geholpen
en nu krygen myn mannen elke dag
petjes, omdat zij de leiders zyn van
het ploegenklassement. Op deze
manier wordt myn team gratis ge
kleed".
Nauwelijks liad Geminiani dit alles
gezegd of Jacques Anquetil en Jean
Stablinsky kwamen voorby zijn auto
gereden. Zij droegen geen petjes.
„Waar zyn jullie petjes?" riep
Rafael.
„Afgewaaid. Zijn veel te groot",
zei Jean.
„Als ook het hoofd van Goddet er
bij wordt gestoken, blijven ze mis
schien opstaan", lachte Jecques An
quetil.
Dat hoorde toevallig Goddet, die met
zyn wagen passeerde. „Als je hoofd
niet zo leeg was, zou het petje er
wel op blijven", riep hij de Franse
kampioen toe.
„In deze etappe heeft Anquetil
toch wel bewezen de man te
zijn. Ik heb trouwens altijd ge
lachen om degenen die b.v. een
Rik van Looy als winnaar tipten.
Waar moet Rik nu zijn slag
slaan? In welk gedeelte kan hij
Anquetil kloppen? Toch zeker
nergens". Dat zegt Jo de Roo,
die vlak voor de Tour te horen
kreeg dat hij niet mee mocht.
Zeeuwse Jo ziet nog één strui
kelblok voor Jacques Anquetil
en dat is Federico Bahamontes,
de adelaar van Toledo. „Wan
neer Baha het op zijn heupen
krijgt zal Anquetil alle zeilen moeten bijzetten. Nü kan hij hem
hebben. En als Federico verder geen al te gekke dingen doet is
ook deze Ronde van Frankrijk voor Jacques Anquetil. Jammer
vind ik het dat Jan Janssen vroegtijdig de Tour heeft moeten
beëindigen. Ik had wel eens willen zien wat hij in de bergen pres
teert en volgens mij was dat niet slecht geweest", aldus Jo de Roo.