Jan Janssen valt en moet opgeven van HAAST 11 slachtoffer ousiasme Zware rit over Tourmalet eindigt in ware slachting MIJN MENING IKELIER Cees Haast uitgefietst Jan Janssen Gevoelige klap uitgeschakeld l voor Van Looy Vandaag 3 bergen f'H huisvrouw Gele trui voor Rik ongrijpbaar Slachtoffers Tegenactie Verlies OLUjjrijóuvaa cj Zevende foto ,Sncp" 91e Veranderingen Ervaring Stemming Functie Positie Klassement Mening Ritten Hoofd door Jo de Roo 8 van de TOUR DE ige mand boodschap- dan de KWALITEIT -PRODUKTEN. petra zakte achterover. Hij was dood. maar een gelukkige uit drukking bleef op zijn gezicht geëtst. Winnetou stond lang zaam op. ,,Ik wil uw broeder zijn, neem mij mee." Deze woorden drongen zich uit mijn mond. „Schurftige hond! Als gij het waagt ons te volgen, dan verpletter ik u!" Bij de ze woorden spuugde hij mij in het gezicht. DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 3 JULI 1963 „„„KYKStmt *"IN 1563 m pomiM j ACQUES ANQUETIL REKENT NU AF MET RIK VAN LOOY (Van onze speciale verslaggever) Het noodlot heeft toegeslagen. Onze beste man in deze jubileumtour, Jan Janssen uit Nootdorp, is door een val op de Tourmalet uitge schakeld. In de afdaling van deze tweede Pyreneeën-reus, slechts 15 km voor Bagnieres de Bigorre, klapte de voorband van Janssen, die zijn stuur niet meer kon houden en over de kop sloeg. De winnaar van de etappe naar Limoges bleef een ogenblik doodstil midden op de weg liggen. Toen kwam hij bij zijn positieven en stond op. Maar Janssen voelde het wel, de Tour was voor hem afgelopen. In de am bulance kwam de Nederlander later over de eindstreep en hij werd onmiddellijk naar het hospitaal - Pavilion Larrey - in de Pyreneeënbadplaats gebracht. Daar kon gelukkig al vrij spoedig worden geconstateerd, dat Janssen er goed was af. gekomen. Röntgenfoto's wezen uit, dat hij een zeer lichte heupfractuur heeft en dat zijn knie, waarover men even in angst had gezeten, vrijwel niet beschadigd was. Doodstil had de sterke coureur uit Nootdorp de verrichtingen van de röntgenologen en de artsen gevolgd. „Is het erg", was zijn eerste vraag. Toen wij hem konden ge ruststellen lichtte zijn gelaat even op, maar wij durfden hem toch niet te vertellen, dat hij minstens - met zijn heup in het gips - een maand volledige rust zal moeten houden en dat hij na het vertrek uit het ziekenhuis zeker twee maanden niet op de fiets mag zitten. „Moet ik hier blijven? Kan ik niet naar het hotel?", smeekte Janssen toen hij op een brancard werd weggereden naar een schoon bed. „Ik moet me toch nog wassen ook". Hij zag echter spoedig in, dat het beter was als hij een nacht in het ziekenhuis zou doorbren gen. De belofte van de artsen, dat hij woensdag of donderdag al naar huis zal mogen vertrekken, was voor hem een grote steun. „Jammer hébracht hij er nog uit en toen sloten de deuren van de lift zich achter de ongelukkige coureur. Nederlanders zich weer bij de kopgroep voegden. Jacques Anquetil, Perez Frances, Ray mond Poulidor en Federico Bahamontes hebben in nauwe samenwerking afgere kend met Rik van Looy die de grote verliezer van de eerste Pyreneeëndag is geworden. Met een achterstand van 14 min. 48 seconden kwam de Belg als een ontluisterd man na het beroemde kwar tet over de finish. Zo van Looy ooit al illusies gehad mag hebben in de richting van een Tourzege, dan zijn deze op de toppen van de Aubisque en de Tourmalet grondig vernietigd. In het grote spel om de gele trui, kan de Belg geen rol y&xt betekenis meer spelen. Het lijks waarschijnlijk dat hij zich nu geheel zal gaan concentreren op het bezit van de groene trui, overigens een troostprijs voor zulk een groot coureur. Van Looy kan dus niet meeklimmen als de grote jon gens er werkelijk voor gaan fietsen. De Belg had het komplot zien aankomen en daarom was hij direct na de start met Aerenhouts gedemarreerd. Daems sprong mee en als bewaker namens Anquetil was Everaert meegestuurd. Toen Daems was teruggevallen werd diens plaats ingeno men door Ignolin, ook al een vazal van Anquetil. Ondanks het feit, dat Thiellin en Ignolin uiteraard helemaal geen kop deden, liep het viertal in de aanloop naar de top van de Aubisque toch 2 mi' nuten uit. Daarvoor had vrijwel alleen Van Looy gezorgd, die probeerde het ver schil zo groot mogelijk te maken. Het was slechts een korte vreugde want toen de klim naar de heel wat vriende lijker lachende Tourmalet begon, vielen al spoedig nieuwe slachtoffers. Tussen Tienduizenden Fransen en Spanjaarden door, die al heel vroeg naar boven moe ten zijn gegaan, voltrok zich het drama Van Looy, Esteban Martin demarreerde uit de grote kopgroep gevolgd door Ba hamontes, Pauwels, Poulidor, Anquetil, Soler en Perez Frances. De ontknoping was begonnen. Rik van Looy had geen macht om zich te verweren tegen de ge zamenlijke aanval op zijn grootspraak en verdween in de verte. Steeds groter werd zijn achterstand en toen hij bijna tien minuten na Bahamontes eindelijk boven was gaf de Belg zich gewonnen. Na Ba hamontes waren Poulidor, Esteban Mar tin, Anquetil en Perez Frances doorge komen en dit vijftal ging nu de affaire Van Looy verder afhandelen. In de lan ge afdaling naar de finish in Bagnères de Bigorre werkten zij eendrachtig samen om Van Looy de genadeslag toe te bren gen. De opzet lukte volkomen. Want on geveer een kwartier nadat Anquetil de spurt gemakkelijk had gewonnen en dus ook nog een minuut bonificatie had opge streken kwam de kansloos geworden Van Looy binnen. Maar wat zijn twee minuten op een grimmige knaap als de Aubisque, die al na een paar honderd meter door bijna ondoordringbare nevels werd omhuld. Aan de voet van de berg was de te- Een pijnlijk kijkende Jan Janssen, gefotografeerd vlak na zyn val. genactie gekomen en toen op de top waar de warme zonnestralen de guurheid hadden verdrongen, de stand werd op gemaakt, had het vertrouwen van Van Looy reeds een knak gekregen. Natuur lijk was Bahamontes als eerste over de top gegaan, op 35 sec. gevolgd door Pau wels, Poulidor en Soler, op 55 sec. door de Zwitser Gimmi, op anderhalve minuut door Anquetil, Van Schill, Mahé en Sta- blinski, op 2 minuten door een groep met Gilbert Desmet, Perez Frances en Charlie Gaul, van wie de laatste later in de achterhoede zou verdwijnen en pas na 3 min. 50 sec. kwam Van Looy die als een der eersten had moeten lossen toen de klauteraars hem op de helling waren voorbijgegaan. Na een korte afdaling volgde de top van de niet voor het berg'klassement meetellende Soulor, vervolgens de angsti ge rit naar beneden, naar het dal tus sen de Aubisque en de Tourmalet. Schreeuwend van angst knepen de ren ners in de remmen, als schimmen do ken zij in het wolkendek, waarin het zicht soms slechts enkele meters be droeg. In het dal volgde een hergroe pering, waarbij Van Looy en ook de vier Henri Anglade had vlak voor het ver trek aangekondigd de gele trui in de bergen van Gilbert Desmet af te nemen. De tengere Fransman is bedrogen uit gekomen. Want niet hij deelde de klap pen uit maar Desmet, die prachtig mee- klom en op 1,28 na Anquetil zijn gele trui voor nog een dag conserveerde. An glade daarentegen had het op de Tour malet moeten laten afweten en verloor 2.51 op de man, die hij als zyn slachtof fer had aangeduid! ("Voor uitslagen en standen verwijzen wij naar pagina 7) Cees Haast was vol goede moed aan de derde rit begonnen. Hij draaide uitstekend en aan de voet van de Tourmalet was hij tot alles in staat. De Brabander zit boordevol energie en waarschijnlijk is dat hem juist fataal geworden. Hoeioel hij nog nooit een col van een dergelijk kaliber had beklommen, dacht hij er geen moment aan zich te sparen. Cees Haast is daar nu eenmaal het type niet voor. Met de eersten moest hij naar boven en aanvankelijk lukte dat boven verwachting. Het bleef zelfs goed gaan tot vijf kilometer voor de top, maar daar was het dan ook ineens helemaal afgelopen. Slechts 100 meter lag hij achter op de leiderstoen zijn benen plotseling alle dienst weigerden. Bin nen enkele meters stond Haast bijna stil zwalkte van links naar rechts over de weg sloeg ten slotte zwaar tegen de grond. Sjefke Janssen ijlings toegeschotenhielp de man uit Rijsbergen snel overeind% zette hem weer op de fietsmaar nauwelijks tien meter verder ging Haast opnieuw onder uit. „Je kan beter opgevenjongenzei Sjjefke vaderlijkmaar dat was nu net niets voor Haast. „Nooit geef ik op", brieste hij help me op de fiets". Ditmaal bleef hij 15 meter overeind en toen vond Sjefke Janssen het echt wel genoeg. Want bijna was de Brabander een ravijn ingereden. Tezamen met de inmiddels gearriveerde dokter Boncourt hielp Janssen de svikkpnde coureur in de ambulance voor Cees Haast was de ronde afgelopen. Een Fransman, die een ontstel lende bekendheid heeft gekregen en die ook heden weer als een van de grote favorieten voor een eindzege in Goddet's wedstrijd wordt be schouwd, staat hiernaast afgebeeld. Hij werd kampioen van Frankrijk in 1961 en hij deed ook dit jaar weer een zeer ijverige poging om de titel in de wacht te slepen. Het lukte echter niet, maar toch eindig de de coureur zeer dicht achter wereldkampioen Jean Stablinsky, die opnieuw Frans titelhouder werd. De onderhavige renner was het vorig jaar de verrassing van de Tour de France. Na aanvanke lijk zeer aarzelend te zijn begonnen (mede in verband met een hand blessure) kwam hij tegen het einde van de lange strijd zeer gevaarlijk naar voren en werd hij zelfs een bedreiging voor Jacques Anquetil. Ook nu is hij dat weer. pe naam van de renner gaat schuil onder een van de volgende drie 1. IGNOLIN 2. POULIDOR 3. EVERAERT. Hebt u de juiste naam gevonden? Vult u dan de eerste letter van de achternaam in onder het vakje nummer zeven en plaatst u achter foto nummer zeven de naam. U kunt misschien nu al opmaken wie de oud-renner is, die voor de oplossing van deze priisvraae gevonden moet worden Alleen Lex van Kreuningen, die nu een maal geen klimmer is, had zich ook niet laten verleiden tot een te hoog tempo. Voornamelijk daardoor kwam hij als tweede Nederlander binnen, maar zijn achterstand bedroeg toch altijd nog een minuut of zestien. (Van onze speciale verslaggever) „De dag van de waarheid was daar". In ongeveer drie uur tijd werd daar op een slechts 95 kilo meter lang traject tussen Tarbes en Bagneres Bigorre duidelijk, wie er nu precies de renners van klasse zijn in de derde Tour de l'Avenir. Nog geen 100 km, met als enig obstakel de 2116 meter hoge Tourmalet. Het was meer dan voldoende om een ware slachting teweeg te brengen in de karavaan, die ge teisterd in Bagnères arriveerde. Bij het opmaken van de voorlopige balans komt men tot de conclusie, dat de Fransen deze eerste slag duidelijk hebb engewonnen en dat de Nederlanders en de Russen de grootste slachtoffers waren. De Nederlanders. De zeven overgeble venen Cees Haast veel te overmoedig begonnen, betaalde voor zijn inspannin gen een zware tol en beëindigde de rit in de ambulance vormden in Bagneres een triest groepje. De enige meevaller was in feite het goede rijden van de Ha genaar Ab van Egmond, die slechts on geveer vijf minuten had moeten prijsge ven op de 24 jarige winnaar André Zim- mermann. Van Egmond was op de Tourmalet met de Belg Vastiau en de Spanjaard Tous doorgekomen met een achterstand van 3.50 op Gines Garcia (Sp.), die op dat moment de leiding had. Voor de Hage naar was de afdaling het zwaarst ge weest. Hij had niet te veel risico's dur ven nemen en daardoor was zijn achter stand zo gegroeid. „Zo'n berg is toch echt wel iets aparts, he? Maar ik heb me tenminste niet geforceerd en toen ik in de eerste groep het tempo niet kon volgen heb ik me rustig af laten zakken". Van Egmond was in elk geval heel wat verstandiger geweest dan de meesten van I' zijn ploeggenoten. Wij behoefden toen ook niet lang meer op de anderen te wachten. Ruim 17 minu ten na .Zimmermann arriveerden Jaap de Waard („Wat heb ik ontzettend slecht gereden, ik was niet vooruit te branden") en Cees Snepvangers (91e), in een groep je met o.a. de volledig ontluisterde gele trui drager Yuri Melikov en weer 2,5 mi nuten later finishte de man van wie ploegleider Sjefke Janssen in de bergen eigenlijk het meeste had verwacht: Huub Harings. De Limburger, duidelijk aan het eind van zijn krachten, kon slechts met moeite van zijn fiets afkomen. Wanke lend liep hij rond, het gezicht zwaar ge tekend door de geleverde inspanningen. „Ik weet nu wat een col is. Mensen wat heb ik afgezien", fluisterde hij nauwe lijks hoorbaar. Harings was tijdens de klim zelfs enkele malen van de fiets gegaan, evenals trouwens Jan Schroeder, die vlak voor hem de streep passeerde maar een heel wat frissere indruk maak te. Bart Solero sloot wat de Nederlan ders betreft, althans, de rij. Weliswaar was Cees Haast nog altijd niet binnen maar voor zijn wegblijven kon Sjefke Janssen een verklaring geven. Het offensief, dat de Franse ploeg tus sen Tarbes en Bagneres inzette, slaagde volledig. Reeds dadelijk na de start ga ven de tricolores blijk van hun bedoelin gen. Michel Bechet ging alleen op avontuur uit en had in zoverre profijt van zijn vroege vlucht, dat hij tezamen met de in middels bij hem gekomen Zuidslaviar Va- lencic en de Brit Bennett meer dan een minuut voor het peloton aan de beklim ming van de Tourmalet kon beginnen. Toen het drietal ongeveer halverwege de klim was achterhaald, nam André Zim mermann de rol van Bechet over. Slechts één man moest Zimmermann op de top voor laten gaan: De Spaanse klimgeit Gines Garcia. Van de Nederlanders V amgEndnoij op 3.50, Van Kreuningen op 13.50, De Waard op 14.30 en de overigen bleven nog langer weg. In de afdaling veranderde de situatie nog aanmerkelijk. Velen die de klim nog redelijk hadden doorstaan zagen toen hun achterstand met. minuten groeien, doordat zij minder durfden te wagen. Zimmermann kende geen vrees. De Spanjaard aGrcia had hij al snel achterhaald, doch dat was hem niet vol doende. Roekeloos stortte hij zich in de bochten verdween af en toe als een schim in de laaghangende wolkenvelden, maar hield steeds het goede spoor. Het werd een ware triomftocht voor de ver metele Fransman. Terwijl achter hem Garcia gezelschap kreeg van Sagarduy, Maurer, Chappe schitterend terugge komen na een lekke band Alvez Carvalho en Silva, liep hij steeds verder uit. Onder de toejuichingen van zijn geestdriftige landgenoten langs de weg begon Zimmermann aan de laatste vijf kilometers met de prettige wetenschap, dat zijn concurrenten inmiddels meer dan een minuut waren achtergeraakt. Meer dan vijf seconden daarvan gaf hij op het laatste gedeelte niet prijs. Op het moment dat Rolf Maurer in de spurt de tweede plaats veroverde, wist André Zimmer mann reeds, dat hij tevens leider in het algemene klassement was geworden. Want gele-truidrager Yuri Melikov had op de Tourmalet de moeilijkste ogenblik ken van zijn carrière doorgemaakt. Charles Courtehoux is een van de gezellige volgers van de grote ka ravaan. Hy is wedstrydcommissaris, maar.... In de jongste étappe begaf de Paryzenaar zich naar een ploeg leiderswagen om het een en ander over het wedstrijdverloop te ver tellen. De commissaris maakte een gezellig babbeltje, drukte zyn ge sprekspartners by het afscheid de hand en kwam met zyn vingers tussen de deur van de Peugeot te zitten. Het een ander was zo ern stig, dat Charles onmiddellyk naar een ziekenhuis moest worden gere den. De dokter constateerde, dat de commissaris twee vingers had gebro ken. In zijn normale doen is Charles arbeider bij de Parijse metro. Hij is speciaal belast met het toezicht op het sluiten van de treindeuren. Jacques Goddet ontvangt tijdens de Tour de France altijd journalis ten op een gezellige cocktail. De heren stemmen dan over de Tour winnaar. Grote favoriet van de krantemannen is Raymond Pou lidor. Hij kreeg 43 stemmen tegen over Jef Plankaert 38, Jacques Anquetil en Rik van Looij 35, Fre- derico Bahamontes 29, Frances Perez 29 en Charly Gaul 11. Onze bloedeigen Jan Janssen werd door 9 heren getipt. Huub Zilverberg en Ab Geldermans kregen elk 1 stem. Jacques Goddet geeft niet alleen een borreltje weg aan de lieden, die de kolommen van de dagbladen vullen, maar hy is ook niet mis ten aanzien van de vele medewerkers, die hij rondom zich heeft. Zo ver zocht hij de voornaamste functio narissen van zijn circus 's avonds om half tien aanwezig te willen zijn in een hotel, waar een dinertje werd geserveerd. Alle medewerkers wa ren precies op tijd aanwezig behal ve de heer Jacques Goddet. Hij verscheen een uur later op het tapijt en verbaasde zich over het feit, dat het feest, reeds was begonnen. Jacques Goddet is een van de tijd- waarnemers. CHARLY GAUL waterdrager Neen, het algemene klasse ment laat de tourrenners na tuurlijk niet onbewogen, maar het meeste belangstelling heb- zij toch nog steeds voor het centenklassement, dat door L'Equipe (met enige dagen ver traging) zeer trouw wordt ge publiceerd. Maandagmorgen was de situatie als volgtPloeg Rik van Looij 26.291.50 francs; Ploeg Jan Janssen 19.352; Ploeg Gilbert Desmet I 15.911; ploeg Jacques AnquetilAb Gelder mans 14.697.50; Ploeg Jef Plan kaert 10.653. De ploeg van Fer nando Manzaneque heeft tot nu toe nog maar 848.50 frans verdiend. Eén franc is ongeveer 0.70. Ofschoon de Tour de laatste dagen een beetje heeft stilgestaan en de strijd nu pas weer is hervat in de bergenwordt toch trouw aan de renners hun mening over de gang van zaken gevraagd. Zo heeft ook Jean Dotto, overigens een van de beste klimmers, iets moeten zeggen. Hij verklaarde aan een journalist: „Het is uoor mij een slechte Tour. Ik kan niet goed in de regen fietsen. Trouwens die zijn er meer. Ik denk, dat ik vol gend jaar maar handelaar word in paraplu's". Na de eerste bergétappel komen de renners vandaag meteen voor de tweede zware opgave. De renners van de Grote Tour rijden van Bag- neres-de-Bigorre naar Luchon. Zij moeten over de Aspin, vervolgens over de Peyresourde en enslotte, vlak voor Luchon, dienen zij de Portillon te beklimmen. De afstand van de étappe, 131 kilometer, is re latief gering. De renners van de Kleine Tour starten in Capvern-les-Bains en rij den eveneens naar Luchon. Voor hen bedraagt de afstand 131 kilo meter. De jongens moeten de Pey resourde en Portillon, beiden van de tweede categorie, beklimmen. Gaston Plaud, de ploegleider van de Peugot's heeft na de opgave van Willy Vannitsen en eerder van Rolf Wolfshol al zijn hoop gesteld op de Jonge Belg Ferdinand Bracke en de klimmer Emiel Daems. Laatsgenoem- de mag rustig beschouwd worden als kopman van het team. Om het de kopman wat gemakkelijke te maken moest een van de renners van Plaud's ploeg in de laatste étappe water aan gaan halen. De naam van de waterdrager??? Niemand minder dan Charly Gaul. Refael Geminiani treurt er niet al te zeer om, dat zyn man Seamus Elliot nu reeds gedurende enkele dagen zijn gele trui kwijt is. „Gem" vat de zaak zeer filosofisch op en zegt: „Jacques Goddet heeft myn ploeg eerst aan wat truien geholpen en nu krygen myn mannen elke dag petjes, omdat zij de leiders zyn van het ploegenklassement. Op deze manier wordt myn team gratis ge kleed". Nauwelijks liad Geminiani dit alles gezegd of Jacques Anquetil en Jean Stablinsky kwamen voorby zijn auto gereden. Zij droegen geen petjes. „Waar zyn jullie petjes?" riep Rafael. „Afgewaaid. Zijn veel te groot", zei Jean. „Als ook het hoofd van Goddet er bij wordt gestoken, blijven ze mis schien opstaan", lachte Jecques An quetil. Dat hoorde toevallig Goddet, die met zyn wagen passeerde. „Als je hoofd niet zo leeg was, zou het petje er wel op blijven", riep hij de Franse kampioen toe. „In deze etappe heeft Anquetil toch wel bewezen de man te zijn. Ik heb trouwens altijd ge lachen om degenen die b.v. een Rik van Looy als winnaar tipten. Waar moet Rik nu zijn slag slaan? In welk gedeelte kan hij Anquetil kloppen? Toch zeker nergens". Dat zegt Jo de Roo, die vlak voor de Tour te horen kreeg dat hij niet mee mocht. Zeeuwse Jo ziet nog één strui kelblok voor Jacques Anquetil en dat is Federico Bahamontes, de adelaar van Toledo. „Wan neer Baha het op zijn heupen krijgt zal Anquetil alle zeilen moeten bijzetten. Nü kan hij hem hebben. En als Federico verder geen al te gekke dingen doet is ook deze Ronde van Frankrijk voor Jacques Anquetil. Jammer vind ik het dat Jan Janssen vroegtijdig de Tour heeft moeten beëindigen. Ik had wel eens willen zien wat hij in de bergen pres teert en volgens mij was dat niet slecht geweest", aldus Jo de Roo.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1963 | | pagina 9