Prins reikt vier Zilveren
Anjers
uit
pi
Schoolreis uit duizenden
ibinatie
smaak
Verdiensten voor Nederlandse cultuur
NIEUWSTE BABY-HUIDVERZORGING
BOEKT OPMERKELIJK RESULTAAT
SCHOOLREISJE
Schoolreis door België
RAADSELS
10
1
BLIJVEN
Van de Mortel
uit Vught
gehuldigd
Transplantatie
van tanden
Vrije tijd wordt
gespeeld"
Verdiensten voor gilden
De overige Anjers
uw moderne
wasmachine vraagt
om een speciaal sop
Franse oud-premier
Chautemps overleden
Baby's bips geen probleem meer
Vijftien doden bij
vliegongeluk
Doodvonnissen
in Cuba
i
i
van NIVEA
Uitslag wedstrijd
Domino-puzzel
De verrassing
OMGEKEERDE
WERELD
-r
ODERNE
OEDINGSLEER
riJST NIEUWE WEGEN
ferken kost energie.
i vet geeft nieuwe
riergie. Maar er is
sn verschil tussen vet
n vet. De voorkeur van
oedingsdeskundigen
aat steeds meer uit naar
epaalde plantaardige
liën. Vooral naar maïs-,
3ja- en zonnebloemolie,
mdat het meervoudig
nverzadigde oliën zijn.
rio is daarmee bereid.
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 3 JULI 1963
11
Prins Bernhard heeft gisteren als regent van het rijn naam
diaeende fonds tijdens een bijeenkomst in het gebouw van de Neder-
Handel Mii te Amsterdam aan vier personen de „Zilveren An-
„itgereikt. Deze onderscheiding is in maart 1950 ingesteld. Jaar-
mi-, wordt zij als blijk van waardering verleend aan (maximaal vijf)
r «nonen van onbesproken vaderlands gedrag, die in enigerlei vorm
van onverplichte arbeid bijzondere verdiensten hebben verworven voor
de Nederlandse cultuur, of voor die van volken der andere rijksdelen.
Voor dit jaar waren de zilveren anjers
verleend aan de heren: J.B.C.M. van de
Mortel (60) uit Vught, directeur van de
's-Hertogenbossche Brandwaarborg Maat
schappij van 1841, mr. W. van Elden (64)
uit Den Haag, directeur van de Bank
voor Handel en Scheepvaart te Rotter
dam, H.G.P. Kleijn (70) uit Amsterdam,
gepensioneerd procuratiehouder van de
Rotterdamse Bank in de hoofdstad en
G.D. Swanenburg de Veye (65) arts te
Alkmaar.
In zijn toespraak zei de prins: „Laten
wij ons realiseren, hoe weinig van ons
cultureel erfgoed zou zijn ontstaan, in
dien de scheppers van deze cultuur hun
werk louter om den brode of uit bittere
noodzaak hadden moeten verrichten.
Zelfs de meest rechtvaardige honorering
zal ook in de toekomst nimmer kunnen
wegnemen, dat er belangrijke culturele
(Advertentie)
WATERBLOEMEN
Een verrukkelijke Ringers-specialiteit.
Allerfijnste chocolade - puur en pit
tig van smaak, ƒ1.15 per 100 gram.
CHOCOLADE
Een uit Hongarije gevluchte tandarts,
die zich in de Verenigde Staten heeft ge
vestigd, heeft zich gewaagd aan de voor
spelling, dat er in de toekomst „tanden-
banken'' zullen ontstaan, van dezelfde
aard als „bloedbanken" en „beenbanken"
en waarin gezonde tanden kunnen wor
den „opgeslagen" tot zij kunnen worden
overgeplaatst.
r?«LJ>eitr°k*en tan<Jarts, dr. Miklós
Cxerepfalvi, u\t Washington, publiceerde
tSdschrT2J?hh? w
tijdschrift van de Amerikaanse vereniging
van tandartsen, waarin hij het succes be
schreef van 48 van de 50 tand
talies. Hij verklaarde vomts alvorens
zich in Amerika te hebben gevestigd in
Hongarije al 36 van dergelijke operaties
te hebben verricht. p
taken overblijven, die alleen in de marge
van het leven vervuld kunnen worden".
Schiller citerend ,,de mens is
slechts waarlijk mens daar waar hij
speelt" vervolgde de prins: „Men
heeft het over vrijetijdsbesteding
maar vrije tijd wordt niet besteed:
vrije tijd wordt gespeeld, zij het al
lerminst als een spelletje.
Want in zijn meer intense en authen
tieke vormen wordt spel tot creativiteit,
die verheven of minder verheven kan
zijn, maar die in wezen atijd een ver
nieuwing, een veredeling, een sublime
ring van het leven in zich bergt". Wan
neer de mensen van een welvaartsstaat,
volmaakt of onvolmaakt, niet leren spe
len, aldus de prins, dan gaat de cultuur
van die welvaartsstaat te gronde „De
cultuur, die immers niet bestaat uit een
bezit aan bibliotheken of musea maar
uit een wijze van leven, uit iets dat schijn
baar vanzelfsprekend, onmerkbaar dage
lijks in en om ons is. De speelruimte is
er, ondanks alle gebreken en onvervulde
wensen en zij groeit zelfs dagelijks. Maar
de spelers zijn nog schaars. Voor zulke
spelers uit een hogere ernst is de Zilve
ren Anjer bedoeld", zo besloot de prins
zijn toespraak.
Aan de heer Van de Mortel is de Zil
veren Anjer verleend wegen: „zijn en
thousiaste, vruchtbare en rijk gescha
keerde activiteiten, waarmede hij de oude
gilden in Noordbrabant uit hun kwij
nend bestaan tot nieuwe bloei heeft ge
bracht, zijn voortdurende waakzaamheid
ten opzichte van de ware aard en het
positieve karakter van dit wel zeer
specifieke facet van het Brabantse leven,
de grote kennis en het zuivere inzicht,
waarmede deze pionier, voorvechter en
beschermer van onmisbaar cultuurgoed
reeds jaren werkt aan de inrichting en
uitbouw van een gildenarchief, dat voor
het gedocumenteerd vastleggen van de
geschiedenis der gilden van eminent be
lang moet worden geacht, zijn grote ver
diensten als leider en organisator van
vele bijzondere manifestaties op dit ge
bied".
In zijn persoonlijk woord tot de heer
Van de Mortel zei de prins, dat, terwijl
diens dagelijkse arbeidsterrein, de brand
verzekering, hem vooral met de ernst
van het leven en met de vergankelijkheid
van alles confronteert, het werk waar
voor hem de onderscheiding wordt ver
leend ten nauwste verband houdt met de
superieure ernst van de hogere dwaas-
beid, de ernst van het spel.
,Dat ook de wijsheid van het dwaze
door u metterdaad wordt gediend, wekt
geen verwondering gezien de grote naam,
die uw geboortestad 's-Hertogenbosch op
dit punt heeft verworven", aldus de
prins.
Mr. Vgn Elden, onder meer lid van
de raad van bestuur der stichting Ne
derlands kunstbezit, ontving de onder
scheiding wegens het stimuleren en in
troduceren in Nederland van belangrijke
tentoonstellingen en wegens zijn eigen
creativiteit op diterair gebied, met name
als maker van spirituele vertalingen van
Shakespeare en van de middeleeuwse
Carmina Burana.
De heren Kleijn en Swanenburg de
Veye werden onderscheiden wegens hun
verdiensten op natuurhistorisch gebied
en hun stimulerende en vooraanstaande
rol voor de natuurbescherming. Met na
me werd hun boekwerk „Paddestoelen,
hun vorm en kleur" geroemd.
(Advertentie)
dixan en uw wasmachine
horen bij elkaar
De vooroorlogse Franse premier Camil-
le Chautemps, die tot de radicaal-socia
listische partij behoorde, is op 78-jarige
leeftijd in zijn woning in Washington
overleden.
Hij was van 1930 tot 1934 en van 1937
tot 1938 premier en werd in maart 1940
vice-premier in de regering-Reynaud,
een functie die hij behield in de regering
die in juni 1940 door maarschalk Petain
werd gevormd. Na de ineenstorting van
Frankrijk ging hij naar Noord-Afrika en
vervolgens naar de V.S. waar hij in no
vember 1940 aankwam. Hij bleef in
Washington.
In 1947 werd hij als voormalig lid van
de Vichy-regering bij verstek tot vijf
jaar gevangenisstraf en nationale degra
datie veroordeeld.
(Advertentie)
machine met geopende dekself.
N.V.
ierstraat 35, Deventer
Nabij Passo Fundo, in de Zuidbrazili-
aanse provincie Rio Grande do Sul, is een
passagiersvliegtuig van een Braziliaanse
luchtvaartmaatschappij neergestort.
Van de inzittenden werden er vijftien
gedood, onder wie de bisschop van Uru-
guaiana. Twee anderen werden gewond.
Telefoon 37672
Telefoon 4602
Telefoon 32624
VEN
Bergen op Zoom
Roosendaal
Waalwijk
Volgens een met een vliegtuig van het
internationale Rode Kruis uit Cuba ge
arriveerde vluchteling, hebben de vo
er,™ Week 'n CamaSuey, Cuba, 35 anti-
munisten ^erecht gestaan. Negen van
en werden tot de doodstraf veroordeeld
onmiddellijk terechtgesteld. De overi
gen kregen gevangenisstraffen, variërend
van negen tot dertig jaar.
°'®ens andere vluchtelingen wordt te-
de tegenstanders van het regime op
s'eeds meedogenlozer opgetreden.
Met het genoemde vliegtuig kwamen
gisteren omstreeks 100 vluchtelingen uit
uoa in Miami aan. Vandaag worden
1_r.n°g ongeveer 100 verwacht met het
laatste schip dat levensmiddelen en me-
oieijnen naar Cuba heeft gebracht, als
onderdeel van de losprijs voor de anti-
uastristen die destijds aan de mislukte
nvasie in Cuba hebben deelgenomen.
Sinds enige tijd wordt ln zuigelin
gen-consultatiebureaus, op moeder
cursussen en baby-spreekuren een
nieuw geluid gehoord. Het is de
naam van een nieuwe artikel-reeks
voor complete babyhuid-verzorging
baby fine van Nivea.
De bafty/ïne-artikelen (n.l. zalf, poe
der, olie en zeep)
zijn ontwikkeld
en zorgvuldig
beproefd door
een team van
artsen en vroed
vrouwen in zeer
nauw overleg
met enkele van
Europa's voor
aanstaande huiddeskundigen. Het
initiatief tot deze moderne baby
verzorging op wetenschappelijke
basis is uitgegaan van NIVEA (50
jaar ervaring in huidverzorging,
en laboratoria in vele landen).
Vocht-irritatic overwonnen
Opmerkelijk in de samenstelling
van babyflne-za.lt zijn de silicon-
oliën, die de huid beschermen tegen
vocht en urine-irritatie. Voor snel
helende werking zijn bovendien
eucerit en vitamine A toegevoegd.
De babyfine poeder, die niet kan
klonten, is sterk vochtopnemend,
licht anti-septisch, hecht goed
en bevat eveneens het hoogwaar
dige eucerit. Dan is er de babyflne-
zeep. Overvet, snel en overvloedig
schuimend en mild-reinigend. En
ook hier is weer het hoogwaardige
eucerit toegepast.
Versterkend en beschermend
Babyfine-olie, tenslotte, is een reini
gingsolie, die het tere huidje niet
alleen beschermt tegen 't gevreesde
smetten maar die het bovendien
sterkt met eucerit en vitamine A.
Resultaat: fluweel
zachte babybips en
weerstandskracht
van baby's huidje.
De verpakking der
babyfine - artikelen
verdient de lof
dat hier het fraaie
en het praktische
op heel gelukkige
wijze samengaan.
Wat de kosten be
treft: de prijs van elk der babyflne-
artikelen kan alleszins redelijk
worden genoemd.
i vitamine
HIVE A
Uitsluitend bij apothekers en drogisten
Babyfine-set, zeer fraai van vormgeving
van f 9.75 ter introductie tijdelijk f 6.75
Het was een zonnige hete dag,
Ik sprong uit bed die morgen, vlug en rap
Ik waste me, kleedde me aan en was zeer voldaan.
Ik was gekleed in een kleurige trui en lange broek.
De korte kousen waren op zoek.
Tien voor acht was ik de deur al uit
Netjes gekleed en met een schone snuit.
En zo liep ik naar school; daar begon de jool!
Kwart over acht waren de bussen gearriveerd,
Niet vuil en smerig maar goed schoon geveegd.
We reden weg en zwaaiden
Naar m'n moeder op de stoep en zus die kraaide
Het eerste lied was van Feyenoord
Dat is één van de beste soort.
We reden en reden en reden maar
Door dorpen en steden zoals Alkmaar!
Toen reden we eens naar Eindhoven
Waar de vrouwen peren en appels stonden te
stoven
En de mannen sigaretten stonden te roken.
Ver van die stad was een stop. De zon klom
hoger op.
Na een paar uurtjes rijden stopten de bussen
Allen schreeuwden door elkaar zodat de oren
susten.
We stapten allemaal de bussen uit
En ademden met onze, nog steeds schoone snuit.
Ik pakte de grote ballen
En we lieten onze stemmen weer goed schallen.
Fuiet, fuiet, daar gaat de fluit.
Voor een uurtje is de pret alweer uit.
Nu onze aandacht erbij, opgelet.
Zoeken naar oranje draadjes, o-r-a-n-j-e gespeld,
aan de bomen en op de grond.
We keken ook in de sloten, dat was al te bont.
En zo gingen we op weg
Oh, ik zie er een daartussen die boom en die heg
Ik liep vlug met Dora door
en we zagen er een heleboel, hoor!
Kleine, grote, lange slierten draden
Hangen aan bomen en allerlei palen.
Helaas hebben we de vossen niet gevonden
en zijn toen teruggezonden.
We liepen terug en gingen zitten
op stoelen en tafels of op het gras.
We aten en dronken er zonder geplas.
Na een tijdje daar gezeten,
reden we door naar andere steden.
Toen ging het naar het Eurostrand
met het heerlijke zand.
Het eerst nam ik een roeiboot in een brede sloot
Na een half uur roeien, gingen we ons bespreoien,
en daarna in het water met veel gesnater.
Maar het koude water beviel ons echter niet.
We gingen er uit, maar toen riep Piet
„O, heerlijk, veermatrassen
We liepen er vlug heen om er fijn op te lassen.
Daarna gingen we naar de speeltuin
Een beetje achtergedoken door het puin.
We bleven daar nog de verdere dag
Er waren ook zusters daar zoals ik zag.
Adri Mol
v. Brachlstraat 20
Pijnacker
Om acht uur reden we daar weer vandaan
Zodat we om 10 uur naar huis zouden kunnen gaan
Het was een fijne en gezellige dag.
Zo'n schoolreisje hadden we nog nooit gehad!
Elisabeth van Gestel,
Slingerweg 30, Breda.
Bij dit buitengewoon gedicht was een pracht te
kening
Van de stapel inzendingen die wij kre
gen waren er achttien goed Toen moesten
we loten en de winnaar is:
Eric v. Steen, Dillenburgstraat 105, Breda
Eric had bovendien twee verschillende oplos
singen gestuurd, beide goed
De andere zeventien knappers zijn
Jackie Heeren, Dongen;Marie van Ostaijen,
Zundert, Jos Aarts, Breda; Corrie Kimenai,
Dongen; Lian Larijsen, Breda; Rienus Reraijn,
Kwadendamme; Joke v. 't Westeinde, Osse-
nisse; EUie Jansen, Dorst; Annie Remijn,
Kwadendamme; Theo v. d. Gussem, Dongen;
Jeanne Buyks, Raamsdonksveer; Johny Ver
stijlen, Breda, Tonny Bogmans, Breda; Sjan-
nie Mulders, Waalwijk; Maria v. d. Heykant,
Zevenbergen; Nellie Kamp, Waspik; Diny
Kamp, Waspik.
Woensdag 19 juni was de gro
te dag aangebroken. We gingen
op schoolreisje. Ditmaal was
het de beurt aan België.
's-Morgens kwart over zeven
vertrokken we vanaf de school
We reden via Herentals naar
Lier, waar we uit de bus gin
gen om de toren met alle klok
ken van de wereld te bezichti
gen. We zijn ook in de toren
geweest. Er was nog veel meer
te zien b.v. in hoeveel da
gen de planeten o.a. Mars,
Jupiter rond de aarde cirkelen.
Toen we alles gezien hadden
reden we naar de mooie oude
stad Brussel, waar we eerst gin
gen eten. Maar net toen we uit
de bus wilden gaan begon 't
te regenen, zodoende hebben
we in de bus gegeten. Het
was er niet minder gezellig om.
Daarna reden we naar 't cen
trum van Brussel, waar we eerst
naar 't paleis van Justitie gin
gen kijken. Dan volgde 't be
roemde manneke van Brussel.
We mochten in Brussel niet lan
ger parkeren dan 20 min. en
op
daarom waren we al gauw
weg naar Antwerpen.
Hier mochten we kiezen tus
sen 'n rondvaart door de haven
of een kijkje in de dierentuin.
De meesten waren voor de die
rentuin.
Om kwart over vier kwamen
we in de dierentuin aan. We
mochten in de dierentuin vrij
rondlopen tot kwart voor zes.
Terwijl we naar de dieren ke
ken aten we onze boterham
men op.
Kwart voor zes. We reden
weer door richting Oostmalle.
In deze stad gingen we naar de
speeltuin. Ongeveer kwart voor
acht reden we weer naar huis
Om 9 uur waren we allemaal
weer thuis van een heerlijke
reis. Al was 't weer niet zo best
we hebben toch een heerlijke
reis gehad,waar we nog lang
zullen terug denken.
aan
Anneke de Swart
Boshoven 5
Alphen (N.-Br.)
13 jaar
Al die jaren wachtte Irma op een
hondje. O. wat zou ze er graag een
hebben! Zo'n klein poedeltje. Maar
toch, na drie jaar vurig verlangen
kwam het, een lieve kleine poedel van
zes weken. Wat een vreugde! Direct
nam ze het op haar schoot en begon
het te aaien en te liefkozen. Toen
ging ze er even mee naar buiten, liet
het een plasje doen en zette het daar
na weer in de mand. Zorgvuldig dekte
ze hem toe. Toen ze even later nog
eens kwam kijken, beet hij in de de
ken en rolde zich er helemaal in. Irma
had twee rubber balletjes en wierp
die het diertje toe. Gretig hapte het er
erin. Samen stoeiden ze en speelden
een kwartiertje, maar toen moest Irma
naar school. „Dag Crisje," riep Irma
het hondje toe. „Tot straks, lief dier
tje", en ze deed de deur achter zich
dicht. Ze hoorde Crisje nog piepen,
maar toen was het stil. Langzaam
slenterde ze naar de bus.
Wat was alles veranderd nu ze 'n
poedel had. Ze hoefde zich nu niet
meer te vervelen. In de vakantie zou
ze met hem gaan wandelen en met
hem stoeien tot ze allebei moe en vol
daan zouden zijn. Was het maar zover,
maar zover...
Ja de vakantie. Nog twee weken
en dan...
Daar kwam de bus. Ze stapte in en
reed weg. Naar school. Dag Crisje!
Els Melser
Aalm. Verheggenstraat 14
Bergen op Zoom
1. Wie doen er aan carnaval mee?
2. Wie heeft graag eksterogen?
jajsqa aa Z 'na^aS 3Q I
H. GÖBBELS
Roosendaal
Die het ziel. die wil het niet
Die het heeft, die moet het houwen
Plankenwammes zonder mouwen
En die het heeft, die weet het niet.
•jsjqspooa
Marijke Gejjs
Doelstraat 10
lleinkenszand
De vloer staat op de kast
De pijp rookt de man
De rijbaan rijdt de auto
De bloempot staat in de bloem
De doos ligt in het speelgoed
De fiets rijdt op de jongen
De muur hangt aan de spiegel
Het plafond hangt aan de lamp
Het bed ligt op de dekens
Het huis staat in de kachel
Rudi Heije
G'linge
Het doel van onze tocht was Gel
derland. Al lang tevoren werd er be
raadslaag hoe en wanneer we zouden
vertrekken. Punt 1 was gauw opge
lost Natuurlijk met bussen, 't Twee
de probleem leverde nogal moeilijk
heden op want verschillende meisjes
waren afhankelijk van bus of trein.
Maar na lang wikken en wegen werd
't tijdstip bepaald. Half acht op het
marktplein voor de school.
Natuurlijk waren we allemaal pre
sent en ook de bussen waren stipt op
tijd. Nadat we allemaal een goede
plaats hadden uitgezocht, vertrok de
chauffeur.
Eerst reden we over bekende we
gen, want in de omgeving kennen we
het allemaal wel. Maar hoe verder
we kwamen hoe nieuwer het werd.
Tenslotte verlieten wij ons dierbare
Brabant en reden Gelderland binnen.
Hier zijn we eventjes uitgestapt om
onze benen te strekken.
Toen we weer zouden vertrekken
stonden er bij de bussen 2 leuke
jongetjes, volgens mij een tweeling,
want ze waren even groot en het
zelfde gekleed. Ze kregen van som
mige meisjes snoepjes en dergelijke
En toen we wegreden zwaaiden ze
ons nog lang na.
De meisjes waren nu een beetje
stiller als daarvoor en gaven hun ogen
goed de kost, want de meesten wa
ren nog niet in Gelderland geweest.
De tweede plaats waar we uitstapten
was Arnhem, waar het Openluchtmu
seum ligt. Eventjes was er een op
onthoud bij de entree, maar toch
kwamen we binnen. En veel was er
te zien! Wat je anders alleen maar
van plaatjes kende, kon je nu met je
eigen ogen zien, b.v. alle soorten oude
vervoersmiddelen zoals arren, koet
sen, fietsen met een groot en een
Kees Rasenberg
Wagenstraat 8
Wagenberg
heel klein wiel, kinderwagens van 't
raarste model, en zo meer. Dan zijn
er nog typische oude boerderijen, die
erg mooi ingericht waren. Ook een
„los hoes" waren we gaan bezichti
gen, d.i. een grote boerderij waarin
mens en dier in één vertrek wonen
en leven.
In 'n ander donker gebouwtje legde
de gids je uit, hoe hier vroeger pa
pier werd gemaakt. Dit ging allemaal
nogal erg primitief.
Verder waren er een groot aantal
molens, die erg leuk waren om als
achtergrond op een foto te dienen,
en natuurlijk heb ik dit kansje niet
voorbij laten gaan. M'n vriendin
maakte een foto van mij bij één van
de molens, maar ze kon niet verhin
deren dat die molen er niet helemaal
opkwam; ze heeft de foto tóch maar
genomen.
Om kwart voor één moesten we
weer bij de bussen zijn. Nadat ge
controleerd was of alle meisjes aan
wezig waren verlieten we de par
keerplaats en reden verder, met 'n
ander doel van de reis voor ons.
Wat dit was, wisten we niet, want de
hoofdonderwijzeres had gezegd dat
dit een verrassing voor ons was. Toen
we naderhand uitstapten, waren we
allemaal in spanning. We gingen een
park binnen door 'n groot hek, waar
op een bordje was aangebracht met
de woorden „Park Roosendael, Be
driegertjes". Wat dit laatste te bete
kenen had moesten we nog ondervin
den. Even konden we np een bank
gaan zitten, tot een mevrouw kwam,
die als verplicht geleide meeging.
Spanning heerste er onder ons toen
we met de mevrouw vertrokken, om
dat er geruchten de ronde hadden ge
daan. dat het hier erg griezelig was.
Maar later viel dit heus wel mee.
Eerst moesten we een eindje lopen.
Daarna kwamen we bii een kasteel
en hierover werd uitleg gegeven.
Vroeger had hier een of andere her
tog vijf jaar in de kerkers gevangen
gezeten. Nu wordt een deel bewoond
door een rijk en hoog persoon, die in
bezit is van 300 ha. land. De rest
van het kasteel was als museum in
gericht. Allemaal waren we een beet
je onder de indruk van de uitleg,
maar toe we verder gingen waren we
weer nieuwsgierig naar 't volgende.
Dit was 'n fantastische bron. 't Valt
moeiliik een beschriiving te geven,
maar ik zal toch proberen *n voor
stelling te geven. Er waren vier
tranoen. gewone stenen trappen! aan
heide kanten stond een afgodsbeeld.
Van de bovenste tran naar beneden
stroomde het heldere bronwater.
Daarna kwam 't in een soort vijver
terecht. Het was 'n schitterend ge
zicht: je moest er eigenlijk veel lan
ger aandacht aan kunnen besteden,
maar daar hadden we de tijd niet
voor. Nadat wp door een soort bos
gewandeld hadden, kwamen we aan
een kettingbrug, d.i. een brug van
allemaal planken die slap over 'n
klein beekje loont, zodat, als je er
over heen loopt, 't net is als een
koordan«;eres die over 't slappe touw
loont. Bii iedere stap. die ziï zet. gaat
't touw omlaag met de beweging van
haar voet. Zo was dit hetzelfde. Tn
werkeliikheid was het eigenlijk hele
maal niet zo akelig als 't er uitzag.
Nadat we er allemaal met 'n vaartje
overheen gelopen waren, wandelden
we weer verder. Bii drie fonteinen
bleven we weer stilstaan en die me
vrouw begon met de uitleg. Maar ze
was nog niet goed en wel begonnen,
of er spoten wel honderd water
straaltjes uit de grond. Alle meisjes
renden gillend door elkaar en maak
ten dat ze wegkwamen. Hoe dit ge
beurd was? Nou, de mevrouw had
aan 'n „zwengel" gedraaid zonder dat
wij het gezien hadden en toen waren
er opeens zoveel fonteintjes. Zoiets
noemt men in Gelderland nu „bedrie
gertjes". De mevrouw maakte nu de
zwengel" met 'n hangslot vast, ten
minste ze deed alsof. Met 'n gerust
hart liepen wij nu langs de drie
fonteinen. Maar opeens stoven we
weer allemaal uit elkaar want dat
zelfde water spoot langs onze benen.
Nadat we ons pas goed overtuigd had
den dat de „zwengel" echt vast zat,
liepen we voor de derde keer over
de plaats, maar nu zonder nat ge
spoten te worden. Even later zagen
we 't groene hek alweer voor ons
doemen. Dat betekende dat dit 't
einde was van de tocht door 't park.
De volgende plaats waar we weer
uitstapten was de Posbank, d.i. een
van de hoogste punten van de Ve-
luwe. We hadden nogal wat moeilijk
heden met de bus, overal stonden
bordjes met b.v. „Breedte 1.80 meter"
of nog minder, en onze bus was
meer dan twee meter breed. Maar
na veel navraag vonden we eindelijk
de juiste weg en we kwamen er. Al
lemaal gingen de meisjes eenzelfde
kant uit. maar wij, 'n groepje van
vier meisjes, kozen een andere weg.
Rob Blaakman
Dorpsstraat 18
Hoofdplaat
Niemand volgde ons. En heerlijk
rustig konden we hoog op de Veluwe,
in 't gras gezeten, onze meegebrach
te broodjes opeten. Echter erg lang
konden we hier niet blijven, want
andere dingen wachtten nog. In de
bus waren ze allemaal druk bezig
over de Arnhemse dierentuin, die we
nu gingen bezoeken. Ontzettend veel
dieren zijn hier ondergebracht. Grote
en kleine, tamme en wilde. Vooraan
in de tuin waren allerlei vogels te
zien. De een nog mooier dan de an
der. Ook de papegaaien zaten er. Een
tje zei, als je hun iets lekkers gaf,
heel netjes: „Dank je wel". Pelika
nen, ooievaars en apen waren hier
ook veel en dan nog leeuwen en tij
gers. Alle dieren waren wel 'n beet
je loom en lagen in de zon te slapen.
Van de vijf ijsberen liepen er drie
door hun „gevangenis" en de twee
andere sliepen. De giraffe stond als
'n koning voor zijn grot (alle slaap
plaatsen van de dieren waren in
grotten) en de olifanten wasten zich
met vies modderwater. Bij een afras
tering stonden verscheidene mensen.
Ik ging er ook 'ns kijken, maar....
er was niks te zien, alleen maar een
soort vijvertje. Maar opeens kwam
er 'n ontzettende grote kop uit 't
water en wel de kop van een nijl
paard. Nadat het beestje eventjes
„een luchtje had gehapt" verdween
't weer opnieuw onder water, om een
tijdje later weer op een andere plaats
boven te komen. Toen m'n vriendin
en ik een klein donker huisje bin
nengingen en om ons heen keken,
kregen we de schrik te pakken. Van
uit de schemer keken ons vele ogen
dreigend aan. Toen onze ogen een
beetje aan het donker gewend wa
ren zagen we met wie we toen doen
hadden. In één hoek zat 'n jaguar, in
het hok daarnaast een tijger, 'n derde
hok twee poema's en in 't vierde een
soort boskat. Vlug gingen we weer
naar buiten. Een eindje verder stond
weer zo'n huisje, vlak bij 't hok van
de neushoorn, die snurkend in zijn
eigendom te slapen lag. In dat ge
bouw huisden vijf soorten mens
apen. De een was nog groter als de
ander en de geur die er in 't ge
bouwtje hing was allesbehalve heer
lijk. Daarom ook gingen we weer
vlug verder, op zoek naar andere
dieren. Ja, echt op zoek, tenminste
bij een hok konden we de „bewo
ner" maar niet vindentenslotte kwa
men we tot de ontdekking dat 't dier
vlak voor ons lag, tussen de rotsen.
De schutskleur van de walrus, want
die was 't, had er voor gezorgd dat
wij hem niet zagen. Toen we in de
dierentuin ons hart hadden opge
haald gingen we naar 't laatste deel
van de reis, een boottocht maken op
de Rijn. Heerlijk!! Zo dachten we er
allemaal over, want iedereen ver
heugde zich er op. We konden nog
net de boot van kwart voor zes ha
len. De meeste meisjes gingen boven
op het dek zitten, want hier zaten
ook twee accordeonisten, die allerlei
Limburgse liedjes speelden. Telkens
als we een andere boot passeerden,
zwaaiden We naar de mensen, die
natuurlijk terugzwaaiden. Maar iets
dat je leuk vindt gaat meestal 't
vlugst voorbij en ook nu knaagde de
tijdworm. Daarom liepen we alle
maal 'n beetje spijtig over de loop
plank terug naar de wal, waar de
bussen al klaar stonden.
In vind 't gaén van 'n schoolreisje
altijd leuker dan 't terugkeren, maar
toch hadden we op de terugtocht veel
plezier. Vooral toen we ontzettend
veel colonnes militairen passeerden,
naar wie wij zwaaiden en die enthou
siast terugzwaaiden. Allemaal waren
ze even vriendelijk en leuk. Eentje
liet zelfs 't autostuur los en zwaaide
met beide handen. Hoe 't komt weet
ik zelf ook niet. maar soldaten nemen
bij mij 'n grote plaats in. Of 't nu
komt, doordat ik telkens weer hoor
dat zij zo'n triestig leven hebben, ik
zou 't niet kunnen zeggen. We zagen
ook nog veel jongens van luchtmacht,
die al even hard zwaaiden. Maar ook
een terugtocht kan niet eeuwig duren
en een beetje spijtig zagen we alweer
de bekende omgeving voor ons. Maar
alles wat ik gezien heb. zal nog lang
in m'n herinnering blijven en mis
schien kom ik in de toekomst
nóg wel eens in Gelderland.
Lenie Noteborn,
13 jaar.
