int
„Witte vakantie" in de bergen
steeds
meer m
zwang
Vorst Frans maakte Erbach
tot een beroemd ivoorstadje
CALIFORNISCHE ANDIJVIE
Peuters met petitie
naar het parlement
DIT JAAR 140.000 MENSEN NAAR WINTERSPORT
Voor de kerstdagen alle
hotels geheel volgeboekt
Twaalfde kerstboom uit
Oslo brandt in Rotterdam
835.-
Traditie blijft
gehandhaafd
11
*lm ܧIÖ-
Concilie-prelaten op
bezoek in Israël
Afrikanen door
leiders misbruikt
Spaanse ballingen
herkregen vrijheid
Amerika heeft
200 miljoen
auto s gebouwd
Vliegtuig in brand
tijdens oefenvlueht
Langs de straat
Jonge Noortjes
vragen meer
kleuterscholen
NAPOLEON STIERF
UIT VERVELING,
NIET AAN VERGIF
Moordaanslag op
president Chili
ging niet door
10
Vu
;paren bij
ïgen u nu
elea. Stap
op EDAH-
>rdelig, daa
[an komt u
:it van, zo'n
;ken. Maak
door onder-
igen.
financiering stelt U
aat tot betaling in 6
maandelijkse ter-
3)1
o thuisbezorgd en op-
d in geheel Nederland
ankoop boven 350.-
n 2 dagretours vergoed
op zaterdag zijn onze
alen de gehele dag
nd
ISTINGEERD VAN BE-
ne bankstel, met losse
om Fort, gepaard aan de
ïi
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 12 DECEMBER 1962
(Van een medewerker)
Na een praktisch verloren zo
mer, die voor tallozen op zijn
zachtst gezegd nogal twijfelach
tige vakantiegenoegens heeft op
geleverd, is thans een alle records
brekende trek naar de „witte zo
mer" in de bergen van Oosten
rijk, Zwitserland, Italië en Duits
land ontstaan.
De hausse in wintersportboe
kingen (per trein, vliegtuig en
bus) heeft niet slechts vele pas
sage- en reisbureaus in een sfeer
van hoogspanning gebracht, doch
duidt tevens - zoals wij na infor
matie bij verschillende bevoegde
instanties mochten concluderen
op een kentering van het hele
traditionele vakantiebeeld.
„De steeds groeiende behoefte aan een
winterontspanning in de bergen zal in
de komende jaren naar mijn stellige over
tuiging de reeds zo lang gepropageerde
en steeds weer op de houding van het
publiek strandende vakantiespreiding in
de hand werken .Dit zal dan weer verge
zeld gaan van een betere ontsluiting van
de en reeds voor een groot deel van
een goede ski-accommodatie voorziene
sneeuwgebieden in Frankrijk, Scandi
navië en Oost-Tirol", zei de heer H.P.C.
Mulder, directeur-eigenaar van het te
Heerlen gevestigde grootste landelijke
touringcarbedrijf, wiens bussen ieder
ski-seizoen (met sneeuwkettingen over de
Brennerpas) naar enkele bekende win-
tersportcentra in Oostenrijk rollen.
Volgens dr. Uhl, directeur van het
Oostenrijks verkeersbureau te Amster
dam, trokken in '60-'61 36.000 Nederlan
ders met of zonder ski-ervaring naar
Seefeld, Kitzbühel, St. Ankton, Zeil am
See en andere plaatsen, welk getal in
'61-'62 opliep tot 42.000, wat neerkomt
op een stijging van ongeveer 18 pet.
„Naar mijn mening komen we thans in
de buurt van de 30 pet., waarmede de
stijgende lijn voor de komende seizoenen
nog allerminst de top heeft bereikt. Op
het ogenblik is het Salzburgerland, Tirol
en Voralsberg en dan doel ik voorna-
x,.:| ^ip| gg
De heer H.P.C. Mulder te Heer
len: Modern vervoer genoeg
maar de laatste bedden smelten
als sneeuw voor de zon
Voor de imposante renais-
sancegevel van het slot in
Erbach, midden in een met
bloemen versierd gazon,
staat 's lands vorst Franz I
en kijkt van zijn stenen
voetstuk welwillend neer op
de vele, in bonte kleren ge
stoken, toeristen, die uit de
uit vele landen komende
bussen stromen, om de be
tovering van het romanti
sche stadje in het Oden-
wald te leren kennen.
Niet voor niets begint een
rondgang door deze idylli
sche plaats met een blik op
het bronzen standbeeld van
de minzaam neerkijkende
graaf Franz zu Erbach-Er-
bach. Franz I is, alhoewel
hij reeds lang het tijdelijke
voor het eeuwige heeft ver
wisseld, voor de ongeveer
6.000 inwoners van Erbach
ook thans nog het symbool
van de welstand; niet al
leen omdat de kunstzinnige
vorst uit de 18e eeuw zijn
door erfenis verkregen slot
verrijkte met een beziens
waardige jacht- en wapen
verzameling, alsmede met
een aanzienlijke collectie
middeleeuwse ridderuitrus
tingen (waarvan het huidi
ge toerisme dankbaar pro
fiteert), maar vooral door
zijn ambachtelijke „ambi
ties". Behalve dat Franz I
melijk op die centra, die zich een naam
verworven hebben met Kerstmis ge
heel volgeboekt. Na nieuwjaar krijgen
we weer wat lucht. dan breekt fei
telijk ook eerst de wat meer sneeuw
zekere tijd aan, die tot half maart de
grote drommen der ware skivrienden mo
biliseert. Natuurlijk zijn er onder de
kerstgangers ook de nodige sportmen
sen, maar ik krijg de indruk, dat velen
zuiver uit romantische overwegingen
gaan, omdat we bij ons al zoveel jaren
Burgemeester R. Stranger van Oslo
heeft maandagavond in Rotterdam de
traditionele kerstboom ontstoken, die
ieder jaar door de Noorse hoofdstad aan
de Maasstad wordt geschonken. De heer
Stranger was juist terug uit Antwerpen,
dat sedert enkele jaren ook een kerst
boom van Oslo pleegt te ontvangen. Het
was de twaalfde boom in Rotterdam, en
het was de derde keer dat de heer
Stranger deze boom inwijdde. In ver
band met de werkzaamheden voor de
metro kon de tien meter hoge boom
niet, zoals gewoonlijk, voor het stadhuis
worden gepla&tst. Hij heeft nu een plaats
gevonden aan de andere kant van de
Coolsingel op het Stadhuisplein. De
traditionele kerstzang en de ontsteking
van lichtjes voor het stadhuis waren
daarom vervallen. Aan een banket in
het stadhuis haalde burgemeester Stran
ger een hendel over, die de verlichting
(1130 lampjes) ontstak. Tegelijkertijd
ontbrandde de feestverlichting op het
Stadhuisplein.
Burgemeester Van Walsum van Rot
terdam sprak zijn waardering uit voor
de boom als blijk van vriendschap tus
sen de beide zeevarende steden. Het is.
zei hij, een traditie die wij niet zouden
willen missen.
Burgemeester Stranger van Oslo hield
zijn toespraak in het Nederlands. Hij
hoopte, dat de voorbijgangers in de
boom een blijk zullen zien van de vriend
schap van Oslo voor de Rotterdammers
Tevens betuigde burgemeester Stranger
zijn leedwezen met het verlies dat ons
land heeft geleden door het heengaan
van prinses Wilhelmina.
„Zolang er kerstbomen staan in de
bossen van Noorwegen, zolang zullen
wij doorgaan met het schenken van
onze jaarlijkse kerstboom," aldus burge
meester Stranger.
Het banket ten stadhuize werd onder
meer bijgewoond door vele leden van
de Noorse gemeenschap in Rotterdam
en door de Noorse ambassadeur, de heer
O. J. L. Kildal, de Noorse consul-
generaal, de heer K. Orre, en de pre
sident van het Noorse verbond in Neder
land, de heer O. Aanderud Larsen.
Met een gecharterd vliegtuig van de
Griekse aartsbisschop van Israël zijn
maandag 58 prelaten van het concilie in
Rome naar het Heilige Land gevlogen
om een reis te maken langs de heilige
steden.
De prelaten zijn uit verschillende landen
waaronder Brazilië, Chili, Frankrijk,
Portugal. India, Vietnam en Birma. In
een andere groep landden 70 prelaten
vanuit Rome op het vliegvled van Am
man in Jordanië.
vergeefs dromen van een witte Kerst
mis.
Een goed geïnformeerde zegsman van
een bekende combinatie van grote reis
bureaus zei ons, dat volgens ztfn schat
ting jaarlijks 15 a 20.000 Nederlanders
méér naar de wintersport trekken
d.w.z. naar alle skigebieden terwijl
het totaal dit seizoen ongeveer bij de
140.000 zal komen te liggen. Hij voegde
eraan toe, dat op het ogenblik ook in
Zwitserland en de Italiaanse Dolomieten
op veel gezochte plaatsen het bordje
„vol" uithangt. En dit geldt niet slechts
voor de hotellerie, maar ook voor alle
mogelijke reserveringen, zodat we samen
vattend zeggen kunnen, dat thans geen
slaapwagen of vliegtuig te krygen is.
Zoals we reeds naar voren brachten,
overweegt bij dit enorme bezoek het
tal der „romantici", die het feest van
kaarsen en dennegroen in de sfeer van
een ongerepte witte wereld willen on-
De voorzitter van de Portugees-Ameri.
kaanse commissie voor buitenlandse za
ken, de advocaat Martin Camacho, heeft
gisteren op 'n persconferentie verklaard
dat de politieke zeggenschap van de ne
gers in Afrika door hun leiders wordt
misbruikt.
Camacho beschuldigde een groep ne^
gerleiders er van een beroep op het ras-
rengevoel en de nationale trots van de
negers gedaan te hebben om de onafhan
kelijkheid van enige Portugese provincies
door te voeren.
„De negerleiders hebben hun macht
aangewend om de regeringen er toe te
dwingen zich te verbinden met extreme
elementen in Afrika die het zwarte na
tionalisme verkondigen onder de dek
mantel van anti-kolonialisme", aldus
Camacho.
een regerend vorst was,
oefende hij nog een ander
beroep uit: hij was ivoorbe
werker. Om de karige in
komsten van zijn boeren in
het Odenwald wat te ver
ruimen, voerde hij in Er
bach de ivoorsnijkunst in,
die hij zelf in Italië had ge
leerd. Binnen enkele jaren
werd het kleine Erbach tot
een centrum van de Duitse
ivoorsnijkunst en nog thans
na bijna 200 jaar be
vinden zich bijna 70 pro
cent van alle ivoorverwer-
kende bedrijven van de
Bondsrepubliek in 't Oden
wald.
Overal in Erbach wordt
de vreemdeling in contact
gebracht met de produkten
van dit reeds in de oudheid
hooggewaardeerde kunst
ambacht. Schaakstukken,
kettingen en hangers, arm
banden, broches, dierbeeld-
jes, eierlepels, met ivoor in
gelegde dozen, crucifixen,
sacrale gebruiksvoorwer
pen in de 35 werkplaat
sen, die Erbach telt, zal
men de bezoeker aanschou
welijk demonstreren, hoe
vele toepassingsmogelijkhe
den ivoor heeft. De produk
ten worden naar alle landen
van de wereld geëxporteerd
Terwijl voor de eerste we
reldoorlog ivoren pianotoet-
sen de meeste aftrek von
den, zijn het thans de sie
raden, die het beste gaan.
Daarnaast voeren vele be
drijven individuele opdrach
ten uit: natuurgetrouwe co-
pieën van antieke beeld
houwwerken, kerkversierin-
gen, moderne beelden en
wandreliëfs. Men verwerkt
zowel Afrikaans als Indisch
ivoor en het komt zo af en
toe wel eens voor, dat een
klant opdracht geeft tot de
vervaardiging van een sie
raad of beeld van „mam
moettand".
In de meeste Erbacher
bedrijven, die van de ene
generatie op de andere
overgaan, is het handwerk
nog altijd nummer één.
Slechts weinig bedrijven
hebben hun arbeid „gera
tionaliseerd" of „geïndu
strialiseerd". In de meeste
werkplaatsen werkt de
meester, gehuld in fijne wit
te stofwolken, nog bijna uit
sluitend met graveerstift en
schraapstaal. Slechts voor
de grove voorbewerking ge
bruikt hij een elektrische
handboor, dezelfde boor
overigens die de tandarts
gebruikt bij de behandeling
van het menselijk gebit.
Vormgevoel, artistiek in
zicht en een gedegen vak
opleiding zijn de voorwaar
de voor dit beroep, dat be
halve de vaardigheid in de
snij kunst ook een grote
kennis van tekenen, model
leren en draaien vereist.
Voor een grondige opleiding
van toekomstige meesters
in het vak zorgt de in
Erbach sedert de 19e eeuw
gevestigde vakschool voor
ivoorbewerkers, die in een
tijd van vier jaar van be
gaafde leerlingen kunste
naars maakt.
Op het ogenblik heeft de
ze vakschool slechts weinig
leerlingen. Hoewel de afzet
mogelijkheden voor ivoren
produkten sinds 1945 van
jaar tot jaar beter zijn ge
worden en de beroepskan
sen voor de mensen, die de
ivoorsnijkunst beoefenen,
goed zijn, zijn vele jonge
mensen bang voor de lange
opleidingstyd en het risico,
dat aan dit zo zeer van de
artistieke en ambachtelijke
begaafdheid afhankelijke
beroep vastzit.
Uit kostbaar materiaal
snijden ervaren handen
kunstzinnige voorwerpen
Uit een dergelijke oli-
Jantstand kan heel wat
gemaakt worden.
dergaan. Volgens de ervaring gaat het
hierbij meestal vrij vrolijk en wat car
navalesk toe, terwijl de algemene feest
vreugde in Lech en Zürs (bij de Arlberg
in Oostenrijk) een hoogtepunt schijnt te
bereiken.
„Er is een onmiskenbare verschuiving
in het gehalte der Nederlandse winter-
sportgangers merkbaar", aldus zei dr. H.
Kettelhake. directeur van het Duits
reis- en informatiebureau te Amsterdam,
„want er is een grote en klaarblijke
lijk steeds groeiende groep van ge
goede mensen, die naast de zomerse ont
spanning thans een tweede vakantie in
de winter opnemen".
Ten aanzien van de algemene toeloop
naar de gebieden van de Harz, Schwarz-
wald en Beieren gebruikte hij de term
„enorm". Ook de goedkope weekends
naar het Sauerland (waar dit jaar reeds
vrij vroeg 25 cm sneeuw lag) mogen
zich in een stijgende interesse verheu
gen. Naast de belangstelling voor de
Duitse wintersportplaatsen bij uitstek
Garmisch-Partenkirchen, Oberstdorf.
Mittenwald gaan de lagere bergen van
West-Duitsland (die minder „sneeuw
zeker" zijn dan de befaamde Alpenket
tingen van Zwitserland, Oostenrijk en
Italië) voor een wintervakantie van men
sen met een smallere beurs een steeds
grotere rol spelen. De reis is immers kor
ter en het algemene prijspeil is iets lager,
terwijl men toch een heel behoorlijke
gemiddelde sneeuwgarantie heeft.
Van de zijde van het Franse verkeers
bureau te Den Haag verzekerde men ons.
dat de Franse ski-gebieden hoewel
deze in ons land nog niet zo'n grote be
kendheid hebben duidelijk meer in
trek komen. Een wintervakantie in het
land van de Mont Blanc in het bij
zonder in Savoie wordt voor menigeen
steeds meer een „ontdekking". Naast
Chamonix en het befaamde Tignes (Val
d'Isère) het hoogste winterstation
van Europa, waar men met behulp van
een lift vanaf 2100 m naar een hoogte
van 2704 m kan stijgen voelen velen
zich aangetrokken door die sneeuwge
bieden van de Alpes Maritimes, welke
de mogelijkheid openen binnen een klei
ne twee uur per auto de zonne-terrasjes
aan de Cöte d'Azure te bereiken.
„We moesten meer van wintervakantie
gaan spreken", aldus de heer H. P. C.
Mulder, „want de term wintersport, die
tot een ingeburgerd verzamelbegrip ge
worden is, wordt door de huidige ont
wikkeling wel bijzonder aanvechtbaar.
Het aantal niet-skiërs, dat hoofdzakelijk
gaat om te zonnebaden en te wandelen,
vormt immers zoals ik bij ervaring
weet het leeuwedeel van de grote
vakantiestroom"
Vijf rooms-katholieke en monarchis
tische tegenstanders van de regering
Franco, die sinds juni gedwongen op de
Canarische eilanden verblijf houden,
hebben maandag hun bewegingsvrijheid
herkregen.
De vijf personen zijn Alfonso Prieto,
lid van de katholieke actie, Felix Pons,
een linkse christen-democraat, José Na
varro en Inigo Cavero[ volgelingen van
de verbannen liberale monarchist Gil
Robles, en Tomas Casalq.
De auto, eens een duur speelgoed
maar nu onmisbaar in de Amerikaanse
manier van leven, heeft een historische
mijlpaal bereikt, toen de Amerikaanse
auto-industrie gisteren het 200 miljoen
ste motorvoertuig afleverde.
Er werd geen ophef gemaakt van
deze historische gebeurtenis. Er vond
geen ceremonie plaats toen de auto van
de lopende band af kwam. Niemand
weet zelfs waar hij gebouwd is.
De Amerikaanse vereniging van auto
mobielfabrikanten (AMA), heeft mee
gedeeld dat niet precies vastgesteld kan
worden, waar en hoe laat het 200 mil
joenste voertuig gebouwd werd, omdat
die dag meer dan 35.000 auto's en an
dere voertuigen in 85 fabrieken in het
land gebouwd worden.
Er werden in dit jaar acht miljoen
voertuigen gefabriceerd, het beste jaar
sedert 1955. Het duurde maar 3,5 jaar,
vanaf juni 1959 om de laatste 25 miljoen
te bouwen.
In de afgelopen 14 jaar zijn er hon
derd miljoen vehikels vervaardigd,
maar het duurde 52 jaar. van 1896 tot
1948, om de eerste 100 miljoen te ma
ken. In totaal zijn er in 66 jaar 165 mil
joen personenauto's en 35 miljoen
vrachtwagens gebouwd.
Een tankvliegtuig van de Amerikaanse
luchtmacht is tijdens een oefenvlueht in
brand gevlogen en neergestort in de om
geving van de stad Rome, New York.
Van de 10-koppige bemanning wordt een
man vermist, terwijl anderen in een zie
kenhuis moesten worden opgenomen.
Het vliegtuig was een toestel van het
type KC-97.
Dezer dagen kreeg mijn vader bezoek van ,,'tom een extra oogje in het zeil te houden. Niet er bij zuster Maartje opnieuw enkele Keulse pot-
Uert" oo„ iinnnr riio inellinh i „ntl DVldüt ZÜ mÜU VCldCY Uiet Vertï OWUjdQmOUT OVl- teil hP.P.nmA. UW.t. OUS nnt.V.V.rWk. nip.t rpntflim
Hijgend Hert" een figuur die u wellicht nog
met kent. 't Hijgend Hert is een groenteman
bij ons uit de buurt. Hij dankt zijn naam aan
de gezwindheid waarmee hij zijn groentekar
door de straten duwt. 't Hijgend Hert zocht ie
mand, die in zijn bescheiden pakhuis de diepvries-
kist kon beheren, opdat tijdens de afwezigheid
van het Hert zelf, de fouragering van huisvrou
wen die diepvriesartikelen nodig hebben, niet ge
stagneerd zou worden. Een baantje voor de och
tenduren en als geknipt voor mijn vader.
„Maar heb je sjoege van groenten?", vroeg het
Hijgend Hert een beetje wantrouwend.
„Man!", zei mijn vader verbolgen, „ik heb in
de oorlog menig bundertje in cultuur gebracht.
Je had mijn rabarber er eens bij moeten zien
staan! En mijn peentjes! Nietwaar vrouw?"
Mijn moeder, die bij het onderhoud tegenwoor
dig was knikte ernstig en zelfs ietwat ontroerd,
want het was een schone tijd. Niet die oorlog
natuurlijk, maar de romantiek die erin school als
mijn vader met hark en schoffel over de schouder
naar zijn landerijen trok om 's avonds terug
te keren, met de geur van vers gespitte aarde
in zijn kleren en zijn haar. Maar meestal zonder
groente.
Uet bouwlandje waarop hij opereerde behoorde
aan een oude juffrouw, die in onze buurt
de naam „zuster Maartje" had. Zij was vroeger
in de verpleging geweest "?i had daar de betite
ling „zuster" en platvoeten van overgehouden.
Een rijke tante had zuster Maartje een stukje
land. alsmede een aandoenlijk klein huisje na
gelaten. Daar sleet zuster Maartje haar oude
dag. Op zeker moment begon zij het te betreuren
dat het bouwland achter haar huisje maar braak
bleef liggen als gevolg van het feit dat er geen
man op het gedoentje woonde. Zodoende viel
haar oog op mijn vader, wiens kloeke gestalte
op haar naar zij zei, een landelijke indruk
maakte en die werd aangezocht om het bouw
landje in cultuur te brengen. De opbrengst zou
verdeeld worden door zuster Maartje en ons
huisgezin. Een verleidelijk aanbod. Welgemoed
begon mijn vader dan ook de grond te bewerken.
Hij groef boomstompen uit, brak tweemaal een
schop op fossiele resfen van forse heesters en
eenmaal dolf hij zelfs de schedel van een paard
op. En toen begon het poten en zaaien. Wij, dat
wil zeggen: ons gehele gezin, leefde sterk mee
en overstelpten hem met tdviezenMaar mijn va
der zei steeds, met een eenvoud die men in som
mige goede boerendynast.ieën nog wel aantreft
„Laat mij nou maar modderen I"
Vn werkelijk. Er begon op de keurig geschoffel-
de bedden die hij had afgebakend van alles
te groeien. Zuster Maartje kwam iedere dag kij
ken hoe het ermee stond en zij deed wild en
thousiast wat voor mijn moeder een reden was
omdat zij mijn vader niet vertrouwde, maar om
dat zij had gezien dat er bij zuster Maartje op
een avond twaalf Keulse potten waren afgele
verd, kennelijk bedoeld voor een veel grotere
inmaak dan de helft van het akkertje ooit zou
kunnen opleveren.
Mijn broer en ik werden op een avond als spion
nen uitgezonden, en werkelijk: wij betrapten
zuster Maartje erop, dat zij worteltjes uit de
grond trok en hei loof, na er de worteltjes te
hebben afgeschroefd, weer in de grond stak. Ook
zagen wij haar in touw bij de sperzieboontjes en
bij de sla. Alleen het kleine goed Het ze zitten
en dit verklaarde dan meteen waarom er bij
ons geen groente van eigen tuin op tafel ver
schenen. Wat zuster Maartje liet zitten was na
melijk nog niet plukrijp.
rpoen wij thuis de bedrieglijke praktijken van
zuster Maartje meldden, zagen wij mijn va
ders anders zo milde trekken zich verharden.
Hij kreeg iets over zich van datgene wat Noor
se trilogieën zo knoestig maakt. Zijn landmans-
innerlijk begon in opstand te komen. Maar hij
ondernam niets. In het eerste oogstseizoen kon
mijn moeder precies vier weckflessen met groente
van Maartje's bodem vullen, terwijl bij de dief
achtige verpleegster-in-ruste de Keulse potten
rijk gevuld op de winter stonden te wachten. Zij
had zelfs de euvele moed om de geringe op
brengst van de akker toe te schrijven aan mollen
en ratten. Maar mijn vader deed niets. Hij scheen
erin te berusten, zelfs toen een heel bed uien
hem, na al die arbeid die hij eraan besteed had,
ons gezin slechts één maaltje opleverde. Ja zijn
simpel boerehart bracht hem er zelfs toe. het
volgende voorjaar opgewekt te beginnen met hei
uitpoten van honderden kleine plantjes in de
bedden die de voetsporen van dievegge Maartje
nog schaamteloos toonden. En dat in oorlogstijd.
1/Jaartje moet mijn vader ivel voor een primi
tieve inboorling hebben versleten toen zij
hem wederom in de weer zag met troffels en
spaden en de honderden gmene plantjs gewaar
werd die ietwat lusteloos hun groei aanvingen.
„Wat zijn het voor planten?" vroeg zij op een
dag. Dat is Californische andijvie", zei mijn va
der. „Wordt manshoog! En lekker! Het smelt op
de tong. En je kan er zelfs rauwkostmaaltijden
van maken!" Nadat zij dit vernomen had, werden
ten bezorgd, wat ons natuurlijk niet ontging.
Een maand later kwamen ei nog twee Keulse
potten aan want de andijvie had intussen de
hoogte van een halve meter bereikt. Mijn va
der was niet van zijn akker weg te slaan. Hij
trok liefdevol het onkruid tussen de forse stam
men die zich begonnen te ontwikkelen, uit, en
hield intussen de burcht met de roofgierige
vrouwe in de gaten.
In de zomer was de andijvie inderdaad manshoog
geworden Er verschenen zelfs bloemen aan. Her
haaldelijk had zuster Maartje al geïnformeerd
wanneer het oogsttijd was voor dit bijzonder ge
was. Toen nu mijn vader zei dat het bloeien
van de andijvie het tijdstip van de oogst aan
gaf was het begrijpelijk dat op een late avond
zuster Maartje met een hengselmand aan de arm
tussen de stammen begon te dwalen, lukraak
bladeren lostrekkend. Mijn broer en ik bespied
den haar bij dasnood bedrijf. Toen wij het op
gewonden aan mijn vader gingen vertellen, ver
trok hij geen spier. „Er is meer andijvie dan zij
in haar eentje op kan eten" zei hij met iets van
berusting in zijn stem.
ne volgende dag trok hij zelf naar de akker
voorzien van een handwagen. Onvervaard
begon hij de andijvie te rooien totdat de hand
wagen half door de veren zakte. Tegen het mid
daguur werd zijn aandacht getrokken door een
penetrante stank, die uit het keukentje van zus
ter Maartje opsteeg. „Alsof ze de kachel met ou
we schoenen stookte", zei mijn vader. Hij bleef
echter serieus doorgaan met rooien. Na de mid
dag trok hij er weer op af, maar toen kwam
zuster Maartje hem wankelend en ietwat groenig
om de neus tegemoet. „Wat is dat voor rommel,
die Californische andijvie''" riep zij met walging
en verontwaardiging, terwijl een luide boer haar
keel ontsnapte, ,,'t lijkt wel vergift
Mijn vader rooide verwoed verder, maar toen zij
blééf fulmineren zei hij: „Kijk eens zuster Maar
tje, vorig jaar hebben we hier zoveel last van
mollen en ratten gehad, dat zowat de hele oogst
opgevreten was. Toen dacht ik bij mijzelflaat
ik dit jaar dan iets nemen dat ze niet lusten.
Nou, toen heb ik maar tabak geplant
„Tabak!", gilde zuster Maartje. „En dat heb ik
vanmiddag zitten eten omdat ik dacht dat het
andijvie was!" „Californische andijvie", corri
geerde mijn vader. „Maar het is uw goed recht
om er flink van te smullen. We doen immers
samen?' In machteloze woede siste zuster Maar
tje; „Ik wou dat ik jou er nooit bij had gehaald!
't Had m'n dood wel kunnen wezen.""
„Allicht', zei mijn vader oedaard, „maar u moet
eigen teelt altijd met kleine pruimpjes tegelijk
nemen, zuster!" Sindsdien is hij tuinman-af. Ik
ben benieuwd wat hij tussen de diepvriesartike
len klaarmaakt...
TOMASO
(Van een medewerker)
Het komt ook in Noorwegen herhaal
delijk voor, dat verenigingen, vakbonden
en andere belangengemeenschappen de
putaties sturen naar de volksvertegen
woordiging (in Noorwegen „Storting" ge
heten) om voor iets te pleiten, tegen iets
bezwaren te opperen of petities te over
handigen.
Nooit eerder echter moest het Storting
een verzoekschrift in ontvangst nemen
van peuters, die nog niet oud genoeg
waren voor de eerste klas van de lagere
school. Dat is nu zeer onlangs geschied.
Een talrijke stoet jongens en meisjes
van vier tot zes jaar trok door de straten
van Oslo naar het gebouw /an het Stor
ting. Zij marcheerden keurig en zwaai
den lustig met Noorse vlaggen Deze toe
komstige kiezers hadden op instigatie
van een aantal dames, leden van diverse
vrouwenorganisaties de weg naar het
Storting ingeslagen op de dag, dat de
volksvertegenwoordigers de begrotings
voorstellen voor het jaar 1963 bespraken
Gilbert Martineau. de Franse con-
sul op het eiland St. Helena en
directeur van de twee Napoleon-
t tische museums daar, heeft gisteren
J gezegd dat de keizer stierf aan
i verveling, niet aan vergif.
J Martineau haalde zijn schouders
op over recente beweringen dat
uit hoofdhaar, dat van de keizer
geweest zou zijn. gebleken was
i dat hij stierf aan vergiftiging met
J arsenicum. Hij zei dat als het
t haar al echt geweest is de ar-
senicum het toch nooit bereikt
zou hebben.
„Nee," aldus Martineau, „de keizer
J is niet vergiftigd en leed aan geen
t ziekte. Hij stierf van verveling
J en omdat hij wilde sterven. Ik
vind dat hij een erg moedig man
was om zich niet van het leven
te beroven."
en gekomen waren bij het punt „Subsi
dies voor kleuterscholen".
De „politieke leuze" der piepjonge de-
monstrantjes luidde:
MEER
BEWAARSCHOLEN!
Een deputatie uit de groep kleuters be.
trad het gebouw van het Storting en
overhandigde een verzoekschrift aan de
voorzitter, luidende:
„Lief Storting,
Wij zouden heel erg graag naar
een bewaarschool gaan, maar er is
voor ons geen plaats. Tore en Birgit
zijn op een kleuterschool en zeggen
dat het er reuze-prettig is en dat
tante Lilian heel erg aardig is. Wij
moeten op straat spelen en er zijn
zoveel auto's en vrachtauto's, die rij
den, en een meisje dat we kennen
werd overreden door een bus en ze
is nu dood.
Misschien zouden er meer kleuter
scholen komen, als u in het Storting
zou zeggen, dat er meer moeten ko
men
Deze „petitie" was ondertekend door
twintig jongens en twintig meisjes. De
demonstratie was aardig om te zien en
verliep volkomen ordelijk. Het zal stellig
heel moeilijk zijn voor alle leden van het
Storting, ongeacht welke partij zij ver
tegenwoordigen, om geen aandacht te
schenken aan die wens van de jeugdige
Noren en Norinnetjes.
Misschien bereiken de peuters inder
daad. dat er meer geld beschikbaar komt
voor kleuter- of bewaarscholen. Want
dat spelen op straat tegenwoordig le
vensgevaarlijk is. staat als een paal bo
ven water
De Chileense president, Jorge Aiessan-
dri, heeft maandag een kortstondig be
zoek gebracht aan Miami, waar men, naar
aanleiding van een anoniem dreigement
om het staatshoofd van het leven te be
roven, een grote politiemacht op de been
had gebracht.
De burgemeester van Miami zei dat
't ministerie van buitenlandse zaken hem
over het dreigement had ingelicht. Het
dreigement was blijkbaar geuit door ie
mand die vanuit Miami had opgebeld.
Frank Watterson, een functionaris van
het ministerie van buitenlandse zaken,
bevestigde het bericht maar wilde geen
verdere mededelingen doen.
De Chileense president, die voor het
eerst een statiebezoek brengt aan de V.S.
is inmiddels met het vleigtuig van pre
sident Kennedy naar Philadelphia en
Washington vertrokken.