int „Witte vakantie" in de bergen steeds meer m zwang Vorst Frans maakte Erbach tot een beroemd ivoorstadje CALIFORNISCHE ANDIJVIE Peuters met petitie naar het parlement DIT JAAR 140.000 MENSEN NAAR WINTERSPORT Voor de kerstdagen alle hotels geheel volgeboekt Twaalfde kerstboom uit Oslo brandt in Rotterdam 835.- Traditie blijft gehandhaafd 11 *lm ܧIÖ- Concilie-prelaten op bezoek in Israël Afrikanen door leiders misbruikt Spaanse ballingen herkregen vrijheid Amerika heeft 200 miljoen auto s gebouwd Vliegtuig in brand tijdens oefenvlueht Langs de straat Jonge Noortjes vragen meer kleuterscholen NAPOLEON STIERF UIT VERVELING, NIET AAN VERGIF Moordaanslag op president Chili ging niet door 10 Vu ;paren bij ïgen u nu elea. Stap op EDAH- >rdelig, daa [an komt u :it van, zo'n ;ken. Maak door onder- igen. financiering stelt U aat tot betaling in 6 maandelijkse ter- 3)1 o thuisbezorgd en op- d in geheel Nederland ankoop boven 350.- n 2 dagretours vergoed op zaterdag zijn onze alen de gehele dag nd ISTINGEERD VAN BE- ne bankstel, met losse om Fort, gepaard aan de ïi DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 12 DECEMBER 1962 (Van een medewerker) Na een praktisch verloren zo mer, die voor tallozen op zijn zachtst gezegd nogal twijfelach tige vakantiegenoegens heeft op geleverd, is thans een alle records brekende trek naar de „witte zo mer" in de bergen van Oosten rijk, Zwitserland, Italië en Duits land ontstaan. De hausse in wintersportboe kingen (per trein, vliegtuig en bus) heeft niet slechts vele pas sage- en reisbureaus in een sfeer van hoogspanning gebracht, doch duidt tevens - zoals wij na infor matie bij verschillende bevoegde instanties mochten concluderen op een kentering van het hele traditionele vakantiebeeld. „De steeds groeiende behoefte aan een winterontspanning in de bergen zal in de komende jaren naar mijn stellige over tuiging de reeds zo lang gepropageerde en steeds weer op de houding van het publiek strandende vakantiespreiding in de hand werken .Dit zal dan weer verge zeld gaan van een betere ontsluiting van de en reeds voor een groot deel van een goede ski-accommodatie voorziene sneeuwgebieden in Frankrijk, Scandi navië en Oost-Tirol", zei de heer H.P.C. Mulder, directeur-eigenaar van het te Heerlen gevestigde grootste landelijke touringcarbedrijf, wiens bussen ieder ski-seizoen (met sneeuwkettingen over de Brennerpas) naar enkele bekende win- tersportcentra in Oostenrijk rollen. Volgens dr. Uhl, directeur van het Oostenrijks verkeersbureau te Amster dam, trokken in '60-'61 36.000 Nederlan ders met of zonder ski-ervaring naar Seefeld, Kitzbühel, St. Ankton, Zeil am See en andere plaatsen, welk getal in '61-'62 opliep tot 42.000, wat neerkomt op een stijging van ongeveer 18 pet. „Naar mijn mening komen we thans in de buurt van de 30 pet., waarmede de stijgende lijn voor de komende seizoenen nog allerminst de top heeft bereikt. Op het ogenblik is het Salzburgerland, Tirol en Voralsberg en dan doel ik voorna- x,.:| ^ip| gg De heer H.P.C. Mulder te Heer len: Modern vervoer genoeg maar de laatste bedden smelten als sneeuw voor de zon Voor de imposante renais- sancegevel van het slot in Erbach, midden in een met bloemen versierd gazon, staat 's lands vorst Franz I en kijkt van zijn stenen voetstuk welwillend neer op de vele, in bonte kleren ge stoken, toeristen, die uit de uit vele landen komende bussen stromen, om de be tovering van het romanti sche stadje in het Oden- wald te leren kennen. Niet voor niets begint een rondgang door deze idylli sche plaats met een blik op het bronzen standbeeld van de minzaam neerkijkende graaf Franz zu Erbach-Er- bach. Franz I is, alhoewel hij reeds lang het tijdelijke voor het eeuwige heeft ver wisseld, voor de ongeveer 6.000 inwoners van Erbach ook thans nog het symbool van de welstand; niet al leen omdat de kunstzinnige vorst uit de 18e eeuw zijn door erfenis verkregen slot verrijkte met een beziens waardige jacht- en wapen verzameling, alsmede met een aanzienlijke collectie middeleeuwse ridderuitrus tingen (waarvan het huidi ge toerisme dankbaar pro fiteert), maar vooral door zijn ambachtelijke „ambi ties". Behalve dat Franz I melijk op die centra, die zich een naam verworven hebben met Kerstmis ge heel volgeboekt. Na nieuwjaar krijgen we weer wat lucht. dan breekt fei telijk ook eerst de wat meer sneeuw zekere tijd aan, die tot half maart de grote drommen der ware skivrienden mo biliseert. Natuurlijk zijn er onder de kerstgangers ook de nodige sportmen sen, maar ik krijg de indruk, dat velen zuiver uit romantische overwegingen gaan, omdat we bij ons al zoveel jaren Burgemeester R. Stranger van Oslo heeft maandagavond in Rotterdam de traditionele kerstboom ontstoken, die ieder jaar door de Noorse hoofdstad aan de Maasstad wordt geschonken. De heer Stranger was juist terug uit Antwerpen, dat sedert enkele jaren ook een kerst boom van Oslo pleegt te ontvangen. Het was de twaalfde boom in Rotterdam, en het was de derde keer dat de heer Stranger deze boom inwijdde. In ver band met de werkzaamheden voor de metro kon de tien meter hoge boom niet, zoals gewoonlijk, voor het stadhuis worden gepla&tst. Hij heeft nu een plaats gevonden aan de andere kant van de Coolsingel op het Stadhuisplein. De traditionele kerstzang en de ontsteking van lichtjes voor het stadhuis waren daarom vervallen. Aan een banket in het stadhuis haalde burgemeester Stran ger een hendel over, die de verlichting (1130 lampjes) ontstak. Tegelijkertijd ontbrandde de feestverlichting op het Stadhuisplein. Burgemeester Van Walsum van Rot terdam sprak zijn waardering uit voor de boom als blijk van vriendschap tus sen de beide zeevarende steden. Het is. zei hij, een traditie die wij niet zouden willen missen. Burgemeester Stranger van Oslo hield zijn toespraak in het Nederlands. Hij hoopte, dat de voorbijgangers in de boom een blijk zullen zien van de vriend schap van Oslo voor de Rotterdammers Tevens betuigde burgemeester Stranger zijn leedwezen met het verlies dat ons land heeft geleden door het heengaan van prinses Wilhelmina. „Zolang er kerstbomen staan in de bossen van Noorwegen, zolang zullen wij doorgaan met het schenken van onze jaarlijkse kerstboom," aldus burge meester Stranger. Het banket ten stadhuize werd onder meer bijgewoond door vele leden van de Noorse gemeenschap in Rotterdam en door de Noorse ambassadeur, de heer O. J. L. Kildal, de Noorse consul- generaal, de heer K. Orre, en de pre sident van het Noorse verbond in Neder land, de heer O. Aanderud Larsen. Met een gecharterd vliegtuig van de Griekse aartsbisschop van Israël zijn maandag 58 prelaten van het concilie in Rome naar het Heilige Land gevlogen om een reis te maken langs de heilige steden. De prelaten zijn uit verschillende landen waaronder Brazilië, Chili, Frankrijk, Portugal. India, Vietnam en Birma. In een andere groep landden 70 prelaten vanuit Rome op het vliegvled van Am man in Jordanië. vergeefs dromen van een witte Kerst mis. Een goed geïnformeerde zegsman van een bekende combinatie van grote reis bureaus zei ons, dat volgens ztfn schat ting jaarlijks 15 a 20.000 Nederlanders méér naar de wintersport trekken d.w.z. naar alle skigebieden terwijl het totaal dit seizoen ongeveer bij de 140.000 zal komen te liggen. Hij voegde eraan toe, dat op het ogenblik ook in Zwitserland en de Italiaanse Dolomieten op veel gezochte plaatsen het bordje „vol" uithangt. En dit geldt niet slechts voor de hotellerie, maar ook voor alle mogelijke reserveringen, zodat we samen vattend zeggen kunnen, dat thans geen slaapwagen of vliegtuig te krygen is. Zoals we reeds naar voren brachten, overweegt bij dit enorme bezoek het tal der „romantici", die het feest van kaarsen en dennegroen in de sfeer van een ongerepte witte wereld willen on- De voorzitter van de Portugees-Ameri. kaanse commissie voor buitenlandse za ken, de advocaat Martin Camacho, heeft gisteren op 'n persconferentie verklaard dat de politieke zeggenschap van de ne gers in Afrika door hun leiders wordt misbruikt. Camacho beschuldigde een groep ne^ gerleiders er van een beroep op het ras- rengevoel en de nationale trots van de negers gedaan te hebben om de onafhan kelijkheid van enige Portugese provincies door te voeren. „De negerleiders hebben hun macht aangewend om de regeringen er toe te dwingen zich te verbinden met extreme elementen in Afrika die het zwarte na tionalisme verkondigen onder de dek mantel van anti-kolonialisme", aldus Camacho. een regerend vorst was, oefende hij nog een ander beroep uit: hij was ivoorbe werker. Om de karige in komsten van zijn boeren in het Odenwald wat te ver ruimen, voerde hij in Er bach de ivoorsnijkunst in, die hij zelf in Italië had ge leerd. Binnen enkele jaren werd het kleine Erbach tot een centrum van de Duitse ivoorsnijkunst en nog thans na bijna 200 jaar be vinden zich bijna 70 pro cent van alle ivoorverwer- kende bedrijven van de Bondsrepubliek in 't Oden wald. Overal in Erbach wordt de vreemdeling in contact gebracht met de produkten van dit reeds in de oudheid hooggewaardeerde kunst ambacht. Schaakstukken, kettingen en hangers, arm banden, broches, dierbeeld- jes, eierlepels, met ivoor in gelegde dozen, crucifixen, sacrale gebruiksvoorwer pen in de 35 werkplaat sen, die Erbach telt, zal men de bezoeker aanschou welijk demonstreren, hoe vele toepassingsmogelijkhe den ivoor heeft. De produk ten worden naar alle landen van de wereld geëxporteerd Terwijl voor de eerste we reldoorlog ivoren pianotoet- sen de meeste aftrek von den, zijn het thans de sie raden, die het beste gaan. Daarnaast voeren vele be drijven individuele opdrach ten uit: natuurgetrouwe co- pieën van antieke beeld houwwerken, kerkversierin- gen, moderne beelden en wandreliëfs. Men verwerkt zowel Afrikaans als Indisch ivoor en het komt zo af en toe wel eens voor, dat een klant opdracht geeft tot de vervaardiging van een sie raad of beeld van „mam moettand". In de meeste Erbacher bedrijven, die van de ene generatie op de andere overgaan, is het handwerk nog altijd nummer één. Slechts weinig bedrijven hebben hun arbeid „gera tionaliseerd" of „geïndu strialiseerd". In de meeste werkplaatsen werkt de meester, gehuld in fijne wit te stofwolken, nog bijna uit sluitend met graveerstift en schraapstaal. Slechts voor de grove voorbewerking ge bruikt hij een elektrische handboor, dezelfde boor overigens die de tandarts gebruikt bij de behandeling van het menselijk gebit. Vormgevoel, artistiek in zicht en een gedegen vak opleiding zijn de voorwaar de voor dit beroep, dat be halve de vaardigheid in de snij kunst ook een grote kennis van tekenen, model leren en draaien vereist. Voor een grondige opleiding van toekomstige meesters in het vak zorgt de in Erbach sedert de 19e eeuw gevestigde vakschool voor ivoorbewerkers, die in een tijd van vier jaar van be gaafde leerlingen kunste naars maakt. Op het ogenblik heeft de ze vakschool slechts weinig leerlingen. Hoewel de afzet mogelijkheden voor ivoren produkten sinds 1945 van jaar tot jaar beter zijn ge worden en de beroepskan sen voor de mensen, die de ivoorsnijkunst beoefenen, goed zijn, zijn vele jonge mensen bang voor de lange opleidingstyd en het risico, dat aan dit zo zeer van de artistieke en ambachtelijke begaafdheid afhankelijke beroep vastzit. Uit kostbaar materiaal snijden ervaren handen kunstzinnige voorwerpen Uit een dergelijke oli- Jantstand kan heel wat gemaakt worden. dergaan. Volgens de ervaring gaat het hierbij meestal vrij vrolijk en wat car navalesk toe, terwijl de algemene feest vreugde in Lech en Zürs (bij de Arlberg in Oostenrijk) een hoogtepunt schijnt te bereiken. „Er is een onmiskenbare verschuiving in het gehalte der Nederlandse winter- sportgangers merkbaar", aldus zei dr. H. Kettelhake. directeur van het Duits reis- en informatiebureau te Amsterdam, „want er is een grote en klaarblijke lijk steeds groeiende groep van ge goede mensen, die naast de zomerse ont spanning thans een tweede vakantie in de winter opnemen". Ten aanzien van de algemene toeloop naar de gebieden van de Harz, Schwarz- wald en Beieren gebruikte hij de term „enorm". Ook de goedkope weekends naar het Sauerland (waar dit jaar reeds vrij vroeg 25 cm sneeuw lag) mogen zich in een stijgende interesse verheu gen. Naast de belangstelling voor de Duitse wintersportplaatsen bij uitstek Garmisch-Partenkirchen, Oberstdorf. Mittenwald gaan de lagere bergen van West-Duitsland (die minder „sneeuw zeker" zijn dan de befaamde Alpenket tingen van Zwitserland, Oostenrijk en Italië) voor een wintervakantie van men sen met een smallere beurs een steeds grotere rol spelen. De reis is immers kor ter en het algemene prijspeil is iets lager, terwijl men toch een heel behoorlijke gemiddelde sneeuwgarantie heeft. Van de zijde van het Franse verkeers bureau te Den Haag verzekerde men ons. dat de Franse ski-gebieden hoewel deze in ons land nog niet zo'n grote be kendheid hebben duidelijk meer in trek komen. Een wintervakantie in het land van de Mont Blanc in het bij zonder in Savoie wordt voor menigeen steeds meer een „ontdekking". Naast Chamonix en het befaamde Tignes (Val d'Isère) het hoogste winterstation van Europa, waar men met behulp van een lift vanaf 2100 m naar een hoogte van 2704 m kan stijgen voelen velen zich aangetrokken door die sneeuwge bieden van de Alpes Maritimes, welke de mogelijkheid openen binnen een klei ne twee uur per auto de zonne-terrasjes aan de Cöte d'Azure te bereiken. „We moesten meer van wintervakantie gaan spreken", aldus de heer H. P. C. Mulder, „want de term wintersport, die tot een ingeburgerd verzamelbegrip ge worden is, wordt door de huidige ont wikkeling wel bijzonder aanvechtbaar. Het aantal niet-skiërs, dat hoofdzakelijk gaat om te zonnebaden en te wandelen, vormt immers zoals ik bij ervaring weet het leeuwedeel van de grote vakantiestroom" Vijf rooms-katholieke en monarchis tische tegenstanders van de regering Franco, die sinds juni gedwongen op de Canarische eilanden verblijf houden, hebben maandag hun bewegingsvrijheid herkregen. De vijf personen zijn Alfonso Prieto, lid van de katholieke actie, Felix Pons, een linkse christen-democraat, José Na varro en Inigo Cavero[ volgelingen van de verbannen liberale monarchist Gil Robles, en Tomas Casalq. De auto, eens een duur speelgoed maar nu onmisbaar in de Amerikaanse manier van leven, heeft een historische mijlpaal bereikt, toen de Amerikaanse auto-industrie gisteren het 200 miljoen ste motorvoertuig afleverde. Er werd geen ophef gemaakt van deze historische gebeurtenis. Er vond geen ceremonie plaats toen de auto van de lopende band af kwam. Niemand weet zelfs waar hij gebouwd is. De Amerikaanse vereniging van auto mobielfabrikanten (AMA), heeft mee gedeeld dat niet precies vastgesteld kan worden, waar en hoe laat het 200 mil joenste voertuig gebouwd werd, omdat die dag meer dan 35.000 auto's en an dere voertuigen in 85 fabrieken in het land gebouwd worden. Er werden in dit jaar acht miljoen voertuigen gefabriceerd, het beste jaar sedert 1955. Het duurde maar 3,5 jaar, vanaf juni 1959 om de laatste 25 miljoen te bouwen. In de afgelopen 14 jaar zijn er hon derd miljoen vehikels vervaardigd, maar het duurde 52 jaar. van 1896 tot 1948, om de eerste 100 miljoen te ma ken. In totaal zijn er in 66 jaar 165 mil joen personenauto's en 35 miljoen vrachtwagens gebouwd. Een tankvliegtuig van de Amerikaanse luchtmacht is tijdens een oefenvlueht in brand gevlogen en neergestort in de om geving van de stad Rome, New York. Van de 10-koppige bemanning wordt een man vermist, terwijl anderen in een zie kenhuis moesten worden opgenomen. Het vliegtuig was een toestel van het type KC-97. Dezer dagen kreeg mijn vader bezoek van ,,'tom een extra oogje in het zeil te houden. Niet er bij zuster Maartje opnieuw enkele Keulse pot- Uert" oo„ iinnnr riio inellinh i „ntl DVldüt ZÜ mÜU VCldCY Uiet Vertï OWUjdQmOUT OVl- teil hP.P.nmA. UW.t. OUS nnt.V.V.rWk. nip.t rpntflim Hijgend Hert" een figuur die u wellicht nog met kent. 't Hijgend Hert is een groenteman bij ons uit de buurt. Hij dankt zijn naam aan de gezwindheid waarmee hij zijn groentekar door de straten duwt. 't Hijgend Hert zocht ie mand, die in zijn bescheiden pakhuis de diepvries- kist kon beheren, opdat tijdens de afwezigheid van het Hert zelf, de fouragering van huisvrou wen die diepvriesartikelen nodig hebben, niet ge stagneerd zou worden. Een baantje voor de och tenduren en als geknipt voor mijn vader. „Maar heb je sjoege van groenten?", vroeg het Hijgend Hert een beetje wantrouwend. „Man!", zei mijn vader verbolgen, „ik heb in de oorlog menig bundertje in cultuur gebracht. Je had mijn rabarber er eens bij moeten zien staan! En mijn peentjes! Nietwaar vrouw?" Mijn moeder, die bij het onderhoud tegenwoor dig was knikte ernstig en zelfs ietwat ontroerd, want het was een schone tijd. Niet die oorlog natuurlijk, maar de romantiek die erin school als mijn vader met hark en schoffel over de schouder naar zijn landerijen trok om 's avonds terug te keren, met de geur van vers gespitte aarde in zijn kleren en zijn haar. Maar meestal zonder groente. Uet bouwlandje waarop hij opereerde behoorde aan een oude juffrouw, die in onze buurt de naam „zuster Maartje" had. Zij was vroeger in de verpleging geweest "?i had daar de betite ling „zuster" en platvoeten van overgehouden. Een rijke tante had zuster Maartje een stukje land. alsmede een aandoenlijk klein huisje na gelaten. Daar sleet zuster Maartje haar oude dag. Op zeker moment begon zij het te betreuren dat het bouwland achter haar huisje maar braak bleef liggen als gevolg van het feit dat er geen man op het gedoentje woonde. Zodoende viel haar oog op mijn vader, wiens kloeke gestalte op haar naar zij zei, een landelijke indruk maakte en die werd aangezocht om het bouw landje in cultuur te brengen. De opbrengst zou verdeeld worden door zuster Maartje en ons huisgezin. Een verleidelijk aanbod. Welgemoed begon mijn vader dan ook de grond te bewerken. Hij groef boomstompen uit, brak tweemaal een schop op fossiele resfen van forse heesters en eenmaal dolf hij zelfs de schedel van een paard op. En toen begon het poten en zaaien. Wij, dat wil zeggen: ons gehele gezin, leefde sterk mee en overstelpten hem met tdviezenMaar mijn va der zei steeds, met een eenvoud die men in som mige goede boerendynast.ieën nog wel aantreft „Laat mij nou maar modderen I" Vn werkelijk. Er begon op de keurig geschoffel- de bedden die hij had afgebakend van alles te groeien. Zuster Maartje kwam iedere dag kij ken hoe het ermee stond en zij deed wild en thousiast wat voor mijn moeder een reden was omdat zij mijn vader niet vertrouwde, maar om dat zij had gezien dat er bij zuster Maartje op een avond twaalf Keulse potten waren afgele verd, kennelijk bedoeld voor een veel grotere inmaak dan de helft van het akkertje ooit zou kunnen opleveren. Mijn broer en ik werden op een avond als spion nen uitgezonden, en werkelijk: wij betrapten zuster Maartje erop, dat zij worteltjes uit de grond trok en hei loof, na er de worteltjes te hebben afgeschroefd, weer in de grond stak. Ook zagen wij haar in touw bij de sperzieboontjes en bij de sla. Alleen het kleine goed Het ze zitten en dit verklaarde dan meteen waarom er bij ons geen groente van eigen tuin op tafel ver schenen. Wat zuster Maartje liet zitten was na melijk nog niet plukrijp. rpoen wij thuis de bedrieglijke praktijken van zuster Maartje meldden, zagen wij mijn va ders anders zo milde trekken zich verharden. Hij kreeg iets over zich van datgene wat Noor se trilogieën zo knoestig maakt. Zijn landmans- innerlijk begon in opstand te komen. Maar hij ondernam niets. In het eerste oogstseizoen kon mijn moeder precies vier weckflessen met groente van Maartje's bodem vullen, terwijl bij de dief achtige verpleegster-in-ruste de Keulse potten rijk gevuld op de winter stonden te wachten. Zij had zelfs de euvele moed om de geringe op brengst van de akker toe te schrijven aan mollen en ratten. Maar mijn vader deed niets. Hij scheen erin te berusten, zelfs toen een heel bed uien hem, na al die arbeid die hij eraan besteed had, ons gezin slechts één maaltje opleverde. Ja zijn simpel boerehart bracht hem er zelfs toe. het volgende voorjaar opgewekt te beginnen met hei uitpoten van honderden kleine plantjes in de bedden die de voetsporen van dievegge Maartje nog schaamteloos toonden. En dat in oorlogstijd. 1/Jaartje moet mijn vader ivel voor een primi tieve inboorling hebben versleten toen zij hem wederom in de weer zag met troffels en spaden en de honderden gmene plantjs gewaar werd die ietwat lusteloos hun groei aanvingen. „Wat zijn het voor planten?" vroeg zij op een dag. Dat is Californische andijvie", zei mijn va der. „Wordt manshoog! En lekker! Het smelt op de tong. En je kan er zelfs rauwkostmaaltijden van maken!" Nadat zij dit vernomen had, werden ten bezorgd, wat ons natuurlijk niet ontging. Een maand later kwamen ei nog twee Keulse potten aan want de andijvie had intussen de hoogte van een halve meter bereikt. Mijn va der was niet van zijn akker weg te slaan. Hij trok liefdevol het onkruid tussen de forse stam men die zich begonnen te ontwikkelen, uit, en hield intussen de burcht met de roofgierige vrouwe in de gaten. In de zomer was de andijvie inderdaad manshoog geworden Er verschenen zelfs bloemen aan. Her haaldelijk had zuster Maartje al geïnformeerd wanneer het oogsttijd was voor dit bijzonder ge was. Toen nu mijn vader zei dat het bloeien van de andijvie het tijdstip van de oogst aan gaf was het begrijpelijk dat op een late avond zuster Maartje met een hengselmand aan de arm tussen de stammen begon te dwalen, lukraak bladeren lostrekkend. Mijn broer en ik bespied den haar bij dasnood bedrijf. Toen wij het op gewonden aan mijn vader gingen vertellen, ver trok hij geen spier. „Er is meer andijvie dan zij in haar eentje op kan eten" zei hij met iets van berusting in zijn stem. ne volgende dag trok hij zelf naar de akker voorzien van een handwagen. Onvervaard begon hij de andijvie te rooien totdat de hand wagen half door de veren zakte. Tegen het mid daguur werd zijn aandacht getrokken door een penetrante stank, die uit het keukentje van zus ter Maartje opsteeg. „Alsof ze de kachel met ou we schoenen stookte", zei mijn vader. Hij bleef echter serieus doorgaan met rooien. Na de mid dag trok hij er weer op af, maar toen kwam zuster Maartje hem wankelend en ietwat groenig om de neus tegemoet. „Wat is dat voor rommel, die Californische andijvie''" riep zij met walging en verontwaardiging, terwijl een luide boer haar keel ontsnapte, ,,'t lijkt wel vergift Mijn vader rooide verwoed verder, maar toen zij blééf fulmineren zei hij: „Kijk eens zuster Maar tje, vorig jaar hebben we hier zoveel last van mollen en ratten gehad, dat zowat de hele oogst opgevreten was. Toen dacht ik bij mijzelflaat ik dit jaar dan iets nemen dat ze niet lusten. Nou, toen heb ik maar tabak geplant „Tabak!", gilde zuster Maartje. „En dat heb ik vanmiddag zitten eten omdat ik dacht dat het andijvie was!" „Californische andijvie", corri geerde mijn vader. „Maar het is uw goed recht om er flink van te smullen. We doen immers samen?' In machteloze woede siste zuster Maar tje; „Ik wou dat ik jou er nooit bij had gehaald! 't Had m'n dood wel kunnen wezen."" „Allicht', zei mijn vader oedaard, „maar u moet eigen teelt altijd met kleine pruimpjes tegelijk nemen, zuster!" Sindsdien is hij tuinman-af. Ik ben benieuwd wat hij tussen de diepvriesartike len klaarmaakt... TOMASO (Van een medewerker) Het komt ook in Noorwegen herhaal delijk voor, dat verenigingen, vakbonden en andere belangengemeenschappen de putaties sturen naar de volksvertegen woordiging (in Noorwegen „Storting" ge heten) om voor iets te pleiten, tegen iets bezwaren te opperen of petities te over handigen. Nooit eerder echter moest het Storting een verzoekschrift in ontvangst nemen van peuters, die nog niet oud genoeg waren voor de eerste klas van de lagere school. Dat is nu zeer onlangs geschied. Een talrijke stoet jongens en meisjes van vier tot zes jaar trok door de straten van Oslo naar het gebouw /an het Stor ting. Zij marcheerden keurig en zwaai den lustig met Noorse vlaggen Deze toe komstige kiezers hadden op instigatie van een aantal dames, leden van diverse vrouwenorganisaties de weg naar het Storting ingeslagen op de dag, dat de volksvertegenwoordigers de begrotings voorstellen voor het jaar 1963 bespraken Gilbert Martineau. de Franse con- sul op het eiland St. Helena en directeur van de twee Napoleon- t tische museums daar, heeft gisteren J gezegd dat de keizer stierf aan i verveling, niet aan vergif. J Martineau haalde zijn schouders op over recente beweringen dat uit hoofdhaar, dat van de keizer geweest zou zijn. gebleken was i dat hij stierf aan vergiftiging met J arsenicum. Hij zei dat als het t haar al echt geweest is de ar- senicum het toch nooit bereikt zou hebben. „Nee," aldus Martineau, „de keizer J is niet vergiftigd en leed aan geen t ziekte. Hij stierf van verveling J en omdat hij wilde sterven. Ik vind dat hij een erg moedig man was om zich niet van het leven te beroven." en gekomen waren bij het punt „Subsi dies voor kleuterscholen". De „politieke leuze" der piepjonge de- monstrantjes luidde: MEER BEWAARSCHOLEN! Een deputatie uit de groep kleuters be. trad het gebouw van het Storting en overhandigde een verzoekschrift aan de voorzitter, luidende: „Lief Storting, Wij zouden heel erg graag naar een bewaarschool gaan, maar er is voor ons geen plaats. Tore en Birgit zijn op een kleuterschool en zeggen dat het er reuze-prettig is en dat tante Lilian heel erg aardig is. Wij moeten op straat spelen en er zijn zoveel auto's en vrachtauto's, die rij den, en een meisje dat we kennen werd overreden door een bus en ze is nu dood. Misschien zouden er meer kleuter scholen komen, als u in het Storting zou zeggen, dat er meer moeten ko men Deze „petitie" was ondertekend door twintig jongens en twintig meisjes. De demonstratie was aardig om te zien en verliep volkomen ordelijk. Het zal stellig heel moeilijk zijn voor alle leden van het Storting, ongeacht welke partij zij ver tegenwoordigen, om geen aandacht te schenken aan die wens van de jeugdige Noren en Norinnetjes. Misschien bereiken de peuters inder daad. dat er meer geld beschikbaar komt voor kleuter- of bewaarscholen. Want dat spelen op straat tegenwoordig le vensgevaarlijk is. staat als een paal bo ven water De Chileense president, Jorge Aiessan- dri, heeft maandag een kortstondig be zoek gebracht aan Miami, waar men, naar aanleiding van een anoniem dreigement om het staatshoofd van het leven te be roven, een grote politiemacht op de been had gebracht. De burgemeester van Miami zei dat 't ministerie van buitenlandse zaken hem over het dreigement had ingelicht. Het dreigement was blijkbaar geuit door ie mand die vanuit Miami had opgebeld. Frank Watterson, een functionaris van het ministerie van buitenlandse zaken, bevestigde het bericht maar wilde geen verdere mededelingen doen. De Chileense president, die voor het eerst een statiebezoek brengt aan de V.S. is inmiddels met het vleigtuig van pre sident Kennedy naar Philadelphia en Washington vertrokken.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 9