Van Iersel volgt amper gebaande soms wegen Zwart p Wit POIROT speelt BRIDGE Mi'nter en Hi'nter en het fluwelen ventje Tv-regisseur met modern- artistieke overtuiging WINNAAR VAN TV-PRIJS ^lo^ezecfd m i Eland wreekt I I zich op jager 5 DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 6 OKTOBER 1962 5 Lui s aa Kijk naar Televisiespel werd uitgewist BEURS VAN AMSTERDAM Kon. Olies en Philips vast fffl IUIERL0 EN ZOON N.V. EFFECTEN COUPONS (Van onze radio- en t.v.-redacteur) Regie: Kees van Iersel, meer lezen wij niet op de titelrol, welke menigmaal in de afgelopen zes jaren na een TV-spel op het beeldscherm verscheen, van de man, die dinsdag j.l. te Hilversum werd onderscheiden met de TV-prijs van het Prins Bernhardfonds. Maar hij is de jonge, veelzijdige Brabander, die naar de jury zo terecht opmerkte, nieuwe soms nauwelijks gebaande wegen in de toneelspelkunst betreedt en die een passie heeft voor het experi ment, dat misschien niet aanstonds een breed geschakeerd kijkers publiek behaagt of boeit. Hij is een van de weinige Nederlandse televisieregisseurs die niet alleen de moed hebben moeilijk te reali seren stukken over het klimaat van de hedendaagse mens te kiezen, maar die er ook een adequate vorm voor weten te vinden, vanuit een aan de levenshouding en visie van de auteurs verwante instelling Fn deze Kees van Iersel, die miljoenen toeschouwers voor de blauw-oplich- tende schermen de afgelopen jaren het begrip bijbracht, dat een televisiestuk niet alleen maar een verhaaltje is, dat als een beeldromannetje met lekkere plaatjes aan je voorbijgaat, is sinds enkele maanden de artistieke leider van de toneelgroep „Studio". In het gebouw „De Brakke Grond" aan de Nes, in het hart van Amsterdam, heb ben hij en zijn groep een vaste repeti tie- en speelgelegenheid en de moge lijkheid op een open toneel te spelen. Na vijf jaar tv-regie trok Van Iersel weer terug naar de oude vertrouwde wereld van het toneel en zijn ver strekkende plannen met „Studio" be loven een verrijking voor het komende speelseizoen. T7"an Iersel die in Oisterwijk is geboren, doorliep in de hoofdstad de Toneel school en speelde tot 1953 in de Stads schouwburg. Toen stichtte hij tezamen met Hob de Vries in Arnhem de veel geprezen toneelgroep „Theater", maar hij had daarmee nauwelijks enkele maanden gewerkt toen een ziekte hem aan het bed kluisterde. Na zijn herstel wierp hij zich op twee taken tegelijk, toneel en televisie. Hij stichtte namelijk de toneelgroep „Test", waarmee hij niet alleen hedendaagse stukken speel de, maar onder meer ons land ver tegenwoordigde op het Internationale Avant-gardefestival in Brussel met eenakters van de jonge Nederlandse schrijvers Sybren Polet („Het huis") Paul Rodenko („De seinpaal") en Harry Mulisch („De Knop"). Tegelijkertijd ontwikkelde hij zich We zouden ons parlement eigenlijk best de Tweede Gaskamer kunnen gaan noemen. Telkens komt minister De Pous met nieuwe gasbellen te voorschijndie hij daar in Groningen aan laat boren. Hij heeft de totale hoeveelheid aardgas die, naar nu ein delijk blijkt, in onze bodem zit, al van 60 miljard tot 500 miljard kubieke meter omhoog gewerkt. En wie weet wat er nu nog komt. Want de minister wil ook in Friesland laten boren. Het gaat best lekker zo, vindt hij. Toch springt hij er een beetje ruw mee om. Tenslotte is hij de eerste minister die over een enorme rijkdom aan aardgas beschikt, zo maar voor het oppompen. Dat is een enorme steun in de politieke rug. Hij moet dat maar niet telkens met honderd miljard ku bieke meter tegelijk de Kamer in smijten. Als ik De Pous was zou ik wachten tot ik moeilijheden met de parlements leden kreeg. Als de oppositie erg las- tig begon te worden, zou ik plots met zon vijftig miljard op tafel komen. Dat doet de betweters wel zwijgen. Is er nog een keiharde PSP'er die op de begroting blijft vitten, dan smeet ik er bot nog ineens honderd miljard kuub bovenop. Maar de rest zou ik zuinig bewaren tot volgende aanvallen op mijn ministerieel beleid. Voor een (grote) kist (zeer goede) sigaren zou ik bereid zijn een ambtgenoot, als die in de puree zat, te helpen. Ik maak me sterk dat een twee miljard kubieke meter aardgas Luns destijds heel wat sterker in zijn Nieuw-Guineaschoenen had doen staan. Bij een mogelijke kabinetscrisis zou ik de jongens daar in Groningen seinen: boren wat je kimt, lui, ik heb gas nodig tegen de Kamer. En ik zou de positie van de regering veilig stellen door kalmpjes te verklaren: naar thans blijkt be schikken we over een hoeveelheid aardgas van minstens 5000 miljard kubieke meters. Een kabinet dat zoiets achter de hand heeft, brengt men niet ten val. In noodgevallen kun je wel veel hoger gaan. Want wie controleert dat, of daar drieduizend meter onder de grond inderdaad zoveel gas zit? Je kunt er gerust een paar nullen achter zetten. Als het niet waar is komen ze daar toch pas over honderd jaar 20 achter. En wie dan leeft wie dan zorgt. Neen, De Pous is veel te serieus in die dingen. Hij wil het aardgas ook gaan exporteren. Er zit een „krachtige uitbreiding van het exportpakket" in, hdeft hij gezegd. Nu vind ik hem knap ais hij van dat gas een pakket weet uiaken. En als het lukt kan zo'n pakket toch nooit het postkantoor in. Overigens kan de minister zo enthou siast praten als hij wil, over die aard gasrijkdom. Maar ik raak er pas van onder de indruk zodra hij me voor twee kwartjes voldoende gas levert om een hele winter te stoken. PRAET-MAECKER tot een van de bekwaamste televisie regisseurs van ons land. Dit medium boeide hem bovenmate. Misschien kwam dat ook omdat hij over een uit gesproken visuele fantasie beschikt. Hij vergelijkt de tv-camera met een micro scoop, die de uitbeelding van de spelers en de mise-en-scène vele malen ver groot, waardoor je de kans loopt dat je veel sneller door de mand valt. Daarentegen worden de toeschouwers in de schouwburg steeds geconfronteerd met het gehele toneelbeeld. Hier geen details in close up. Het toneelstuk in de schouwburg laat meer ruimte voor de fantasie van de toeschouwer en vanzelfsprekend speelt de suggestie dan een grotere rol. In de tv-studio dwingt de regisseur de toeschouwer in een bepaalde richting door zijn manier van detaillering en uitbeelding. Iets goeds t>eeds dadelijk nadat Van Iersel op uitnodiging van Piet te Nuyl jr. bij de VARA zijn eerste televisiecontract had getekend, trok zijn regie in „De reis naar de groene schaduwen" van Finn Mathling, met dat onvergetelijke solo-toneel van Ellen Vogel aller aan dacht. In di± bloedwarm drama toonde Van Iersel dat hij ook voor de came ra's naar nieuwe wegen zocht. Hij wilde eerlijk toneel maken, ontdaan van alle franje en gewichtigdoenerij, zonder gebruik te maken van allerlei electronische foefjes. Niet kletsen over idealisme maar echt de televisiecame ra's hanteren om er iets goeds mee maken. Aan al die sentimentele verhaaltjes heeft Van Iersel een broertje dood. Hij vindt dat je dit medium niet mag devalueren tot een natte dweil, waar je als je niets beters weet je verveelde voeten aan kunt afvegen. Hij geeft toe dat de „Zesde étage" ook zo'n senti menteel geval was, maar ja het was een opdracht en daarom heeft hij deze serie op het scherm gebracht. |L/ïaar later hebben ze hem niet meer met dit soort werk lastig gevallen. Hij had bij de VARA een zeer grote mate van vrijheid en de samenwerking was steeds bijzonder goed. Toch ont stonden er. in de loop van de jaren motieven, die hem uiteindelijk noopten om naar het toneel terug te keren. Op de allereerste plaats ergert hij zich over dat logge en steeds groter wor dende administratieve apparaat van de Nederlandse Televisie Stichting. Alles wordt in een keurslijf van strakke be perkende bepalingen gedwongen. En vooral de laatste jaren heeft hij zeer veel weerstand moeten overwin nen om zijn doel te bereiken. Boven dien wordt het elk jaar moeilijkèr om juist die acteurs of actrices te engage ren, welke voor een stuk geschikt zijn. Onze toneelkunstenaars hebben het overdruk bij hun eigen gezelschappen, hetgeen met zich meebrengt, dat ze vaak te weinig tijd overhouden om een televisiestuk goed en gedegen te repeteren voor het in de studio's wordt opgevoerd. T\eze overwegingen en de overtuiging dat er in de toekomst steeds meer mensen zich zullen interesseren voor 'mMm émÊrn Zaterdagavond brengt de KRO om 20 uur op Hilversum I (402 m) Populaire klassieken en om 21 uur Tierelantijnen met Willy Vervoort als gastheer. Tot besluit bespreekt Henk in 't Veld om 23 uur klassieke platen. Op Hilversum II (298 m) is er om 20.05 uur het programma Al is het niet met de bruid, om 20.40 uur gevolgd door het Specialiteitentheater. Het radiospel Het parelsnoer wordt om 22.10 uur uit gezonden en om 22.40 uur gaat Kees Brusse weer babysitten. De Ramblers spelen om 23.10 uur en om 23.40 uur volgt het programma Tot besluit. Zondagochtend zendt de KRO om 10 uur op Hilversum I de hoogmis uit, welke wordt opgedragen in de parochie kerk van het H. Hart in Breda. Om 12.15 uur volgt Melodieën-cascade en om 15.15 uur het platenprogramma voor bejaarden Thee met babbelaars. Zondagavond biedt de KRO om 20 uur het luisterspel Bouboulou. Daarna spelen om 20.40 uur de Melachrino Strings en om 21.30 uur volgt de nieuwe rubriek Wissewassen. Om 22.50 uur kunt u luis teren naar kamermuziek van Vernon Duke. Op Hilversum I is er 's ochtends om 8.18 uur Weer of geen weer en om 12 uur Muziek voor allen. Het strijdkrach tenprogramma Op de plaat... rust begint om 13.20 uur. Vervolgens is er om 14 uur een Beethovenconcert en om 16 uur spelen De Zaaiers. Het forum Bij nader inzien begint om 19 uur en Henk Elsink biedt om 19.40 uur het cabaretprogram ma Vrij entree. Het avondprogramma bevat om 20.05 uur Zing met ons mee en om 21 uur de detective Paul Vlaanderen en het Margo- mysterie. Om 23 uur kunt u Arthur Grumiaux beluisteren als violist en als pianist.. het toneel hebben Van Iersel er toe gebracht om naast directeur Hans Su- rink, zich te belasten met de artistieke leiding van de toneelgroep „Studio". Hij wil in „De Brakke Grond" op het toneel de mens van vandaag confron teren met zijn eigen problemen en aangezien de vaderlandse auteurs dich ter bij ons publiek staan dan de bui tenlandse hoopt hij in de toekomst er vele stukken van eigen bodem te kun nen opvoeren. Van Iersel is wars van officieel en snobistisch gedoe en hij hoopt dat de mensen in hun daagse pakje zijn schouwburgje zullen binnenwandelen. Uit elke enquete blijkt telkens weer hoe groot de belangstelling voor het toneel is. Niet alleen in intellectuele kringen maar in alle lagen der bevol king. De mensen moeten alleen leren die zogenaamde cultuur-drempelvrees te overwinnen en net zo gemakkelijk de schouwburg binnenstappen als ze ook een bioscoop binnengaan. Het echtpaar Van Iersel bewoont een door -dlgcidici Cdlriótie 8) Mrs. Lorrimer zei koeltjes: „Ik heb geen bezwaar die vraag te beantwoorden.... tenminste, als het iets met dit geval te maken heeftofschoon ik niet be grijp hoe dat mogelijk is." ,,'t Staat aan mij, dat te beoordelen, madame. Uw antwoord, s'il vous plait." Op de toon van een geduldige volwas sene, die een achterlijk kind iets moet uitleggen, antwoordde Mrs Lorrimer: „Majoor Despard is een goed en uiterst netrouwbaar speler. Dr Roberts biedt te optimistisch, maar hij speelt het spel schitterend uit. Miss Meredith speelt heel behoorlijk, maar ze durft niet. Nog iets anders Op zijn beurt verrichtte Poirot een goocheltoer. En deze keer kwamen er vier gekreukelde blaadjes van een score boekje te voorschijn. „Zijn dit de spe len, die u heeft gespeeld, madame?" Ze bekeek de papiertjes. „Ja, dit is mijn schrift, 't Is de score van de der de robber." ,En dit „Dit zal wel van Majoor Despard zijn Die telt onder het schrijven meteen op." „En dit?" /óven „Van Miss Meredith. De eerste rob ber." „Dan moet dit dus van dr Roberts zijn. Niet opgeteld en niet tot het laatst bijgehouden." ».Ja" „Dank u, madame. Dat is alles, wat ik u te vragen had." Mrs Lorrimer keerde zich naar Mrs Oliver. „Goede nacht, Mrs Oliver. Goe de nacht, Kolonel Race." Ze drukte hen allen de hand - Poirot en Battle vormelijk - en ging weg. HOOFDSTUK VI De derde moordenaar „Dat heeft me niet veel opgebracht," zei Battle. „Ben alleen op mijn plaats gezet. Ze is het ouderwetse type'n flinke dosis consideratie voor haar me demensen, maar zo arrogant als de weer ga. Ik geloof niet, dat ze het gedaan i leeft, maar je kunt nooit weten. Ze is is er resoluut genoeg voor. Wat denkt u met die scoreblaadjes te bereiken, monsieur Poirot?" Poirot spreidde ze op tafel uit. „Ze zijn geweldig interessant, vindt u niet? En zo leerzaam. Waar is het ons in hoofdzaak om te doen? Om kijk op de verschillende karakters te krijgen. Niet op één karakter, maar op alle vier. En hier kunnen we dat vinden. in deze gekrabbelde cijfertjes. Hier heeft u de eerste robbereen tamme geschiede nis betrekkelijk gauw uit. Kleine, nette cijfertjes, zorgvuldig opgeteld en wat eraf moest, weer afgetrokken. Dat is het scoreblaadje van Miss Meredith. Op dat ogenblik speelde ze met Mrs Lorrimer. Ze kregen de kaarten en ze wonnen natuurlijk. Op het volgende blaadje is het spel niet zo gemakkelijk te volgenomdat elk aantal punten meteen opgeteld of afge trokken is. Maar toch vertelt het ons wat over Majoor Despardeen man, die ervan houdt, met één blik te we ten waar hij aan toe is. De cijfertjes zijn ook hier klein en heel karakteris tiek. Het volgende blaadje is van Mrs Lor rimer zelf.... zij en dr Roberts tegen de twee andereneen geweldige strijd met veel winst aan de ene kant kijk eens, hoe die getallen omhoog sprin gen. De dokter biedt te optimistisch en ze gaan down maar aangezien ze alle twee spelers van formaat zijn, kost het hun niet veel. En als het fantastische bieden van de dokter een te hoog en onvoorzichtig bod van de tegenstanders ten gevolge heeft, wordt er meteen vlij tig gedubbeld. Kijkdeze getallen zijn gedubbelde downslagen. Een karakteris tiek handschrift - sierlijk, heel duide lijk en resoluut. Hier hebben we de score van de laat ste robberdie niet uitgespeeld is. Zoals u ziet, heb ik van elke robber één score genomenen dan steeds van een andere speler. De cijfers zijn bluf ferig, ophakkerig. Lang niet zo'n, hoge score als de vorige robber. Waarschijn lijk, omdat de dokter toen met Miss Meredith speelde en die is voorzichtig. En zijn bieden kan haar alleen nog maar voorzichtiger gemaakt hebben. U vindt de vragen, die ik stel, mis schien overbodig. Maar dat is toch niet zo. Ik wil de karakters van de vier spelers leren kennen en als ik alleen maar vragen stel over bridge en hun manier van spelen, geven ze me alle maal grif antwoord." „Ik vind uw vragen nooit dwaas, mon sieur Poirot," zei Battle. „Daarvoor heb ik teveel goed werk van u gezien. En ieder heeft zo zijn eigen manier om te Zaterdagmiddag om 15 uur vertoont de NCRV de tweede aflevering van de ABS-film over verhalen van Dickens, Om 15.25 uur volgt een uitzending ge wijd aan Afrikaanse dansen. Han Ren- senbrink presenteert om 16.10 uur Dier in het vizier en om 16.35 uur volgt het verhaal van Lassie de herdershond. Mar- tine Crefcoeur vertelt om 17 uur een sprookje en om 17.10 uur volgen de avon turen van Coco en de vliegende knorre pot. Zaterdagavond om 19.30 ur biedt de NCRV het programma Muziek voor u met het orkest Pi Scheffer. Na het journaal volgt om 20.20 uur de rubriek Memo. Jan van Hillo bespreekt om 20.30 uur de nieuwe NCRV-zaterdagavond- plannen. Om 20.45 uur volgt de door Alfred Pleiter gemaakte Nedrlandse be werking van de muzikale komedie Salad days onder regie van Paul Cammermans. De NTS geeft tenslotte om 23 uur een reportage van het laatste deel van de Horse of the year show in Wembley te Londen, met commentaar van Hans Eys- vogel. Zondagavond is er om 19.30 uur het weekoverzicht van het NTS-journaal, om 20 uur gevolgd door Sport in beeld. De VARA prsenteert om 20.30 uur enige muzikale improvisaties ingeleid door Mi- chiel de Ruyter. Dr. de Jong bespreekt om 20.55 uur de wereld van vandaag en om 21.05 uur kunt u kijken naar de eerste van een reeks thrillers onder regie van Eimert Kruidhof. Medespelenden zijn André v. d. Heuvel, Lies Francken, Eli sabeth Versluis, Lo van Hensbergen, Mar lies van Alcmaer, Bert v. d. Linden en Bob Goedhart. De titel van de thriller luidt: Morsdood. Tenslotte is er om 22.15 uur een programma getiteld Gezond gezin, weten te komen wat je wéten wilt. Dat is nu eenmaal zo. Ik laat mijn inspecteurs ook vrij. Dan merk je van zelf, welke werkmethode je het beste ligt. Maar laten we daar nu niet verder over doorgaan. Ik wilde dat meisje nu graag hier hebben." Anne Meredith was in de war. Op de drempel bleef ze staan. Ze haalde bij na hijgend adem. Hoofdinspecteur Battle begon onmid dellijk vaderlijk te doen. Hij stond op en verzette onnodig de stoel voor haar. „Gaat u zitten, Miss Meredith, gaat u zitten. Kom, kom., niet zo bang zijn. Ik begrijp nauurlijk wel, dat het erg voor u is, maat 't zal wel meevallen, heus!" „Ik geloof niet dat het erger had kunnen zijn", zei het meisje bijna fluis terend. ,,'t Is verschrikkelijk. ver schrikkelijk.... te moeten denken, dat één van ons vieren.... één van ons vie „Laat mij maar voor u denken," zei Battle vriendelijk. „Om te beginnen wil de ik graag uw adres hebben, Miss Me redith." „Wendon Cottage. Wallingford." „Geen ander adres hier in de stad?" „Neeik logeer een paar dagen op mijn club." „En het adres van uw club?" „Ladies Naval en Military". „Goed. En nu, Miss Meredith, kende u Mr Shaitana goed?" „Nee, helemaal niet.Ik heb hem altijd een griezelige man gevonden." „Waarom?" „Omdat hij echt griezelig was. Die By de plechtige uitreiking van de televisieprijs mocht Kees van Iersel een hartelijke felicitatie van zijn vrouw in ontvangst nemen. mooi huis aan de oude Keizersgracht. Mevrouw was vroeger balletdanseres, die in Parijs haar opleiding kreeg van grote Russische ballerina's. Met de twee dochters Bianca en Gwendolyn heeft zij een grote feeling voor het werk van haar man, die deze week zoveel in het nieuws kwam. De eerste kennismaking met „Onze vriend Higgins", een nieuwe filmserie over het Amerikaanse gezin McRoberts, dat antiek tafelzilver en een butler erft, is ons goed bevallen. Stanley Holloway was een kostelijke huisknecht. In de kroniek „Flits" schetste mr. Hil- terman het gevaar van de nieuwe span ning tussen De Gaulle en het Franse parlement. Vervolgens zagen wij de Lim burger Henk v.d. Linden druk in de weer met de opnamen voor zijn jongste kin derfilm over „George van de rebellen club". Van geheel andere orde was het interview, dat Paul van Vliet, de nieuwe presentator van deze rubriek had met de Amerikaanse master-city-planner mr. Jokinen, die een revolutionair plan voor Den Haag ontwierp. Hoe gemakkelijk bepaalde elementen zich met een handig smoesje in talloze woningen weten binnen te dringen toon de Van Vliet met behulp van een filmpje en een vestzak-zendertje aan. De dames dienen dus in het vervolg aan zulk soort „officiële" figuren naar een legi- timatiekaart te vragen. Vol verrassende vondsten en vlot van tempo en choreografie was het show programma „Music Hall" waarmee de AVRO in dit seizoen startte. Het kwartet Aart Brouwer, Rijk de Gooyer, Sylvia de Leur en Janine van Wely stak be slist niet ongunstig af tegen de buiten landse artiesten, van wie Tessie O'Shea toonde, dat zij met haar banjo niet voor niets voor de BBC zoveel bijval oogst. De R. „Wat vertellen we Caroline?" van John Mortimer is een melancholiek, mis schien wat schematisch spel over het probleem van de ouder wordende gene ratie, die de jongere niet als volwaardig wil beschouwen. Het werd gisteren voor de Vlaamse t.v. uitstekend gebracht met veel sfeer en smaak. Vooral de camera instelling, de achtergrondmuziek en de beelden van de zwijgende Caroline wek ten herinneringen op aan sommige voor treffelijke Franse films en bewezen dat er met liefde aan deze produktie was ge werkt. Jammer dat storingen (van de Duitse zender?) zich juist deze avond moesten voordoen. afschuwelijke lach. En de manier, waar op hij zich altijd over je heenboog. Alsof hij je wilde bijten „Kende u hem al lang?" „Een klein jaar. Ik heb hem in Zwit serland leren kennen, bij de winter sport „Dat zou ik nu nooit gedacht hebben, dat Mr Shaitana aan wintersport deed," zei Battle verbaasd. „Hij rijdt ook alleen schaatsen. Maar dat was dan ook uitstekend. Geweldig gecompliceerde figuren en allerlei truc jes." „Juist, dat past beter bij hem. En heeft u hem daarna vaak ontmoet?" „Ja, dat wil zeggen.... Ja. Hij no digde me dikwijls uit. En zijn partijtjes waren altijd knal." „Maar de man zelf mocht u niet?" „Neeik vond hem griezelig, heus, dat is verreweg het beste woord..,, griezelig Op vaderlijke toon vroeg Battle: „Maar reden om bang voor hem te zijn had u toch niet?" Anne Meredith keek hem met grote, bijna smekende ogen aan. .Reden? O, nee „Dat is dan goed. Nu over vanavond. Bent u nog van het speeltafeltje weg geweest?" „Nee. ik geloof het niet. Of ja, toch! Ik ben opgestaan om te kijken, wat voor kaart de anderen in handen hadden." „Maar bij die gelegenheid bent u in de buurt van de tafel gebleven?" „Ja." (wordt vervolgd) DRONKEN Een Londense rechtbank heeft twee Canadezen beboet wegens dronken zwemmen. De 22-jarige Gary Anderson en de 23-jarige Joel Scott kregen ieder een boete van 20 pond sterling, omdat zij geweigerd hadden uit de Theems te komen, waar zij onder invloed van alcoholische drank aan het zwem men waren. Er moest een motorboot van de rivierpolitie aan te pas komen om hen op het droge te brengen. SLAAPSTER Een 73-jarige boerin uit Walzendorf, by Bamberg, kan niet zeggen, dat zij slecht slaapt. Een Amerikaanse tank scheurde door een verkeerde ma noeuvre een flink stuk uit de muur van haar slaapkamer. Hoewel haar de stenen om de oren vlogen en de politie later trachtte haar te wekken, sliep de boerin rustig door. Men heeft toen maar het gat in de muur provi sorisch dichtgemaakt en gewacht tot de vrouw uit zichzelf zou ontwaken. ABUIS De Britse spoorwegen hebben zich vergist. Als gevolg daar van heeft de 13-jarige Phillip Hilling, student aan het Bishop Strotford-college in Engeland tweeduizend papieren bloempot ten op zijn kamer gekregen. JUBILEUM De 110-jarige Russische mevrouw Toechta Mirzajeva heeft het feit herdacht, dat zij 100 jaar geleden voor het eerst aan het arbeids proces ging deelnemen. Zij werkt nu op een collectieve boerderij in het dorp Babkent in de Sovjet republiek Oezbekistan. Op 10-jarige leeftijd werd zij te werk gesteld op een katoenplantage. ommr. „V begrjjpt er niets van. U hebt immers geen verstand van voetbal." (Van onze radio- en t.v.-redacteur) Na de opname van een NCRV-produk- tie op beeldband, ontdekte een der NTS- medewerkers eergisteren tijdens de pro jectie, dat op deze ampexband een an dere titelrol stond. Na een direct inge steld onderzoek bleek, dat door een of andere administratieve vergissing een beeldband aan de technici was meegege ven, waarop reeds de laatste acte van een toneelstuk van de AVRO was opge nomen. Het betreft hier het televisiespel „Arme Bitos", dat de Haagse Comedie onder regie van Walter van der Kamp in de Bussumse studio had opgevoerd en dat volgende week donderdagavond moet worden uitgezonden. Onmiddellijk zijn alle maatregelen getroffen om deze ka pitale fout te herstellen. Woensdagmid dag zal daarom in de St.-Vitusstudio in Bussum het laatste bedrijf van dit spel worden overgespeeld. De NTS heeft zich bereid verklaard, om de t.v.-sectie van de AVRO die extra kosten te vergoeden. Het gerucht, dat het hier gaat om een bedrag van bijna veertig mille, werd met nadruk door de AVRO-woordvoerder tegengesproken. De 72-jarige graaf Carl Bernadotte is donderdag aangevallen door een i grote eland tijdens de koninklijke S elandenjacht, die gehouden werd in het Halleberg-district in Zuid- Zweden. De graaf brak enkele ribben en werd. gewond aan het gezicht en J het rechterbeen. Hij werd dadelijk naar het ziekenhuis overgebracht. S Hij is nu buiten levensgevaar. S De graaf is een neef van de Zweedse koning en een broer van graaf Folke Bernadotte, die in 1948 in Jeruzalem vermoord werd toen hij daar optrad als V.N.- bemiddelaar tijdens de oorlog tus sen de Arabische staten en Israël. Graaf Carl, die de jacht leidde, schoot een grote eland neer die plotseling op zijn pad verscheen. De graaf stapte van zijn paard om de eland het genadeschot toe te dienen. Maar de eland was in middels weer overeind gekomen en viel zijn belager aan. Hij wierp de graaf tegen de grond en begon hem met zijn poten en gewei te bewerken. Andere leden van het gezelschap ontzetten de graaf. Eén van hen, graaf Carl von Essen, gaf de zwaargewonde eland het genadeschot. (Advertentie) De Bank voor Brabant Het Damrak heeft gistermiddag de laatste dag van deze beursweek ingezet met een tamelijk vaste stemming voor de Philips- en oliewaarden. Ook Uni levers noteerden boven het vorige slot- niveau, evenals AKU en Hoogovens. Het zakenvolume in alle hoeken van de hoofdfondsen was uitermate gering, mede in verband met het naderende week einde. Het Amerikaanse aanbod in Phi lips en Unilevers werd zeer goed op genomen. Philips stelde zich op 139.80 bijna twee gulden boven het slot van donderdag. Kon. Olie f 1.30 hoger op f 141.60. Unilevers verbeterden een gul den tot f 129. AKU deed het wat voor zichtiger aan met een koerswinst van een punt tot 354V2, terwijl Hoogovens twee punten hoger openden op 530. Deze maatschappij voelt op het ogenblik niets voor een hoogovenbedrijf in Europoort. Het Hoogoven-concern wil samen met de eerste Ned. Cement Industrie een derde cementfabriek in Nederland bouwen*, Deze ongetwijfeld belangrijke berichten vermochten echter niet veel invloed uit te oefenen op de koersen van de Hoog ovenwaarden. Er ging in deze hoek zeer weinig om. Gedurende de verdere beursduur lie pen AKU's uit tot 356, Philips tot f 140.10, Unilever tot f 129.10 en Kon. Olies tot f 141.90. Voor Hoogovens werd 532 ge daan. Hiermede sloten de internationale waarden op vrijwel het hoogste punt van de dag. Vergeleken met de slotkoers van de vorige week bleven AKU's deze beurs week praktisch onveranderd. Hoogovens stegen ruim tien punten. Philips verbe terde ruim twee gulden evenals Kon. Olies. Unilevers sloten de beursweek af met een paar dubbeltjes koerswinst. In de scheepvaarthoek was het uiterst rustig. De gunstige stemming van eer gisteren werd in lichte mate verder voortgezet. Cultures verwaarloosd, ter wijl in de staatsfondsenhoek de staffel- lening in herstel was. 4-10 5-10 Ned. '59 41/4 991S 991,8 Ned. '61 41/4 100 100 Ned. '47 3Va 90 A Ned. grootboek 2946 93 1,4 93^ AKU 353 A 357 Hoogovens 528 530 Philips 137.55 140.25 Unilever 127.95 128.90 Kon. Olie 140.35 141.90 HAL 1141/4 11412 Scheepvaartunie 120 Va 1231/4 Amst. Bank 3761/4 378 Ned. Handelmij. 334 3321,4 Lucas Bols 800 800 Drie Hoefijzers 403 402 Mach. Breda 230 232 Zeeuwse confectie 325 320 Bijenkorf 762 770 Simons Emb.f. en houth. 128 130 Van Gelders papier 257V2 2591/2 Heineken 451 450 Hero Conserven 307 Holl. Beton Mij. 375 378 Kon. Zout 700 690 Nijverdal - Ten Cate 222 2201,4 De Schelde 218 220 Scholten Foxhol 725 722 Thomassen en Drijver 675 Van Vlissingen Katoen 330 330 Vredestein 352 355 Zwanenberg Organon 815 NABEURSKOERSEN Telefonisch avondverkeer AKU 357: Kon. Olie 141.30—142.00; Philips 139.30141.40; Unilever 128.50 129.00; Hoogovens 525 gb-526. Stemming: goed prijshoudend met zeer beperkte af faire. 32 Humpie had zijn ouders wel her kend. Op het ogenblik dat de bus hem passeerde, zag hij zijn moeder zitten. Mammie!" gilde hij, „mammie, ho! Ik wil mee naar huis!" Maar de autobus rammelde nu een maal harder dan Humpie's geschreeuw en verdween, gehuld in stofwolken, in de verte. Hinter en Minter, die hun boternam- men op hadden, kwamen op het jenge lende ventje toelopen. „Wat is er nou weer?" vroeg Minter. „Mijn mammie zat in de bus, en reed door!" stampvoette Humpie en in plotselinge woede begon hij te hollen, de bus achterna gillend en schreeuwend alsof hij toch nog zijn zin kon krijgen* „Goed zo!" riepen Hinter en Minter, en ze holden mee. „Hup Humpie! Toe maar, harder met je dikke buik!" Het werd een wedstrijd. Nog nooit had het fluwelen ventje zo hard gelo pen. Zijn pakje, dat nog kleverig was van het varkensvoer, begon te drogen, zijn voeten gingen tintelen, zijn wan gen werden gloeiend en zijn buik, die altijd vol room en aardbeienjam had gezeten, begon te rammelen. En toen hij tenslotte hijgend bleef staan, riep hij uit: „Gossiemenikkie! Nou heb ik zin in een roggemik!" Hinter en Minter zetten grot* ogen op.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 7