Van
Iersel volgt
amper gebaande
soms
wegen
Zwart
p Wit
POIROT
speelt
BRIDGE
Mi'nter en Hi'nter en het fluwelen ventje
Tv-regisseur met modern-
artistieke overtuiging
WINNAAR VAN TV-PRIJS
^lo^ezecfd
m
i Eland wreekt I
I zich op jager
5
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 6 OKTOBER 1962
5
Lui
s
aa
Kijk naar
Televisiespel
werd uitgewist
BEURS VAN AMSTERDAM
Kon. Olies en
Philips
vast
fffl IUIERL0 EN ZOON N.V.
EFFECTEN COUPONS
(Van onze radio- en t.v.-redacteur)
Regie: Kees van Iersel, meer lezen wij niet op de titelrol, welke
menigmaal in de afgelopen zes jaren na een TV-spel op het
beeldscherm verscheen, van de man, die dinsdag j.l. te Hilversum
werd onderscheiden met de TV-prijs van het Prins Bernhardfonds.
Maar hij is de jonge, veelzijdige Brabander, die naar de jury zo
terecht opmerkte, nieuwe soms nauwelijks gebaande wegen in de
toneelspelkunst betreedt en die een passie heeft voor het experi
ment, dat misschien niet aanstonds een breed geschakeerd kijkers
publiek behaagt of boeit. Hij is een van de weinige Nederlandse
televisieregisseurs die niet alleen de moed hebben moeilijk te reali
seren stukken over het klimaat van de hedendaagse mens te kiezen,
maar die er ook een adequate vorm voor weten te vinden, vanuit
een aan de levenshouding en visie van de auteurs verwante instelling
Fn deze Kees van Iersel, die miljoenen
toeschouwers voor de blauw-oplich-
tende schermen de afgelopen jaren het
begrip bijbracht, dat een televisiestuk
niet alleen maar een verhaaltje is, dat
als een beeldromannetje met lekkere
plaatjes aan je voorbijgaat, is sinds
enkele maanden de artistieke leider
van de toneelgroep „Studio". In het
gebouw „De Brakke Grond" aan de
Nes, in het hart van Amsterdam, heb
ben hij en zijn groep een vaste repeti
tie- en speelgelegenheid en de moge
lijkheid op een open toneel te spelen.
Na vijf jaar tv-regie trok Van Iersel
weer terug naar de oude vertrouwde
wereld van het toneel en zijn ver
strekkende plannen met „Studio" be
loven een verrijking voor het komende
speelseizoen.
T7"an Iersel die in Oisterwijk is geboren,
doorliep in de hoofdstad de Toneel
school en speelde tot 1953 in de Stads
schouwburg. Toen stichtte hij tezamen
met Hob de Vries in Arnhem de veel
geprezen toneelgroep „Theater", maar
hij had daarmee nauwelijks enkele
maanden gewerkt toen een ziekte hem
aan het bed kluisterde. Na zijn herstel
wierp hij zich op twee taken tegelijk,
toneel en televisie. Hij stichtte namelijk
de toneelgroep „Test", waarmee hij
niet alleen hedendaagse stukken speel
de, maar onder meer ons land ver
tegenwoordigde op het Internationale
Avant-gardefestival in Brussel met
eenakters van de jonge Nederlandse
schrijvers Sybren Polet („Het huis")
Paul Rodenko („De seinpaal") en
Harry Mulisch („De Knop").
Tegelijkertijd ontwikkelde hij zich
We zouden ons parlement eigenlijk
best de Tweede Gaskamer kunnen
gaan noemen. Telkens komt minister
De Pous met nieuwe gasbellen te
voorschijndie hij daar in Groningen
aan laat boren. Hij heeft de totale
hoeveelheid aardgas die, naar nu ein
delijk blijkt, in onze bodem zit, al
van 60 miljard tot 500 miljard kubieke
meter omhoog gewerkt. En wie weet
wat er nu nog komt. Want de minister
wil ook in Friesland laten boren. Het
gaat best lekker zo, vindt hij.
Toch springt hij er een beetje ruw
mee om. Tenslotte is hij de eerste
minister die over een enorme rijkdom
aan aardgas beschikt, zo maar voor
het oppompen. Dat is een enorme steun
in de politieke rug. Hij moet dat maar
niet telkens met honderd miljard ku
bieke meter tegelijk de Kamer in
smijten.
Als ik De Pous was zou ik wachten
tot ik moeilijheden met de parlements
leden kreeg. Als de oppositie erg las-
tig begon te worden, zou ik plots met
zon vijftig miljard op tafel komen.
Dat doet de betweters wel zwijgen. Is
er nog een keiharde PSP'er die op
de begroting blijft vitten, dan smeet
ik er bot nog ineens honderd miljard
kuub bovenop. Maar de rest zou ik
zuinig bewaren tot volgende aanvallen
op mijn ministerieel beleid. Voor een
(grote) kist (zeer goede) sigaren zou
ik bereid zijn een ambtgenoot, als die
in de puree zat, te helpen. Ik maak
me sterk dat een twee miljard kubieke
meter aardgas Luns destijds heel wat
sterker in zijn Nieuw-Guineaschoenen
had doen staan. Bij een mogelijke
kabinetscrisis zou ik de jongens daar
in Groningen seinen: boren wat je
kimt, lui, ik heb gas nodig tegen de
Kamer. En ik zou de positie van de
regering veilig stellen door kalmpjes
te verklaren: naar thans blijkt be
schikken we over een hoeveelheid
aardgas van minstens 5000 miljard
kubieke meters. Een kabinet dat zoiets
achter de hand heeft, brengt men niet
ten val.
In noodgevallen kun je wel veel
hoger gaan. Want wie controleert dat,
of daar drieduizend meter onder de
grond inderdaad zoveel gas zit? Je
kunt er gerust een paar nullen achter
zetten. Als het niet waar is komen
ze daar toch pas over honderd jaar
20 achter. En wie dan leeft wie
dan zorgt.
Neen, De Pous is veel te serieus in
die dingen. Hij wil het aardgas ook
gaan exporteren. Er zit een „krachtige
uitbreiding van het exportpakket" in,
hdeft hij gezegd. Nu vind ik hem knap
ais hij van dat gas een pakket weet
uiaken. En als het lukt kan zo'n
pakket toch nooit het postkantoor in.
Overigens kan de minister zo enthou
siast praten als hij wil, over die aard
gasrijkdom. Maar ik raak er pas van
onder de indruk zodra hij me voor
twee kwartjes voldoende gas levert
om een hele winter te stoken.
PRAET-MAECKER
tot een van de bekwaamste televisie
regisseurs van ons land. Dit medium
boeide hem bovenmate. Misschien
kwam dat ook omdat hij over een uit
gesproken visuele fantasie beschikt. Hij
vergelijkt de tv-camera met een micro
scoop, die de uitbeelding van de spelers
en de mise-en-scène vele malen ver
groot, waardoor je de kans loopt dat
je veel sneller door de mand valt.
Daarentegen worden de toeschouwers
in de schouwburg steeds geconfronteerd
met het gehele toneelbeeld. Hier geen
details in close up. Het toneelstuk in
de schouwburg laat meer ruimte voor
de fantasie van de toeschouwer en
vanzelfsprekend speelt de suggestie
dan een grotere rol. In de tv-studio
dwingt de regisseur de toeschouwer in
een bepaalde richting door zijn manier
van detaillering en uitbeelding.
Iets goeds
t>eeds dadelijk nadat Van Iersel op
uitnodiging van Piet te Nuyl jr. bij
de VARA zijn eerste televisiecontract
had getekend, trok zijn regie in „De
reis naar de groene schaduwen" van
Finn Mathling, met dat onvergetelijke
solo-toneel van Ellen Vogel aller aan
dacht. In di± bloedwarm drama toonde
Van Iersel dat hij ook voor de came
ra's naar nieuwe wegen zocht. Hij
wilde eerlijk toneel maken, ontdaan
van alle franje en gewichtigdoenerij,
zonder gebruik te maken van allerlei
electronische foefjes. Niet kletsen over
idealisme maar echt de televisiecame
ra's hanteren om er iets goeds mee
maken.
Aan al die sentimentele verhaaltjes
heeft Van Iersel een broertje dood.
Hij vindt dat je dit medium niet mag
devalueren tot een natte dweil, waar
je als je niets beters weet je verveelde
voeten aan kunt afvegen. Hij geeft toe
dat de „Zesde étage" ook zo'n senti
menteel geval was, maar ja het was
een opdracht en daarom heeft hij deze
serie op het scherm gebracht.
|L/ïaar later hebben ze hem niet meer
met dit soort werk lastig gevallen.
Hij had bij de VARA een zeer grote
mate van vrijheid en de samenwerking
was steeds bijzonder goed. Toch ont
stonden er. in de loop van de jaren
motieven, die hem uiteindelijk noopten
om naar het toneel terug te keren. Op
de allereerste plaats ergert hij zich
over dat logge en steeds groter wor
dende administratieve apparaat van de
Nederlandse Televisie Stichting. Alles
wordt in een keurslijf van strakke be
perkende bepalingen gedwongen.
En vooral de laatste jaren heeft hij
zeer veel weerstand moeten overwin
nen om zijn doel te bereiken. Boven
dien wordt het elk jaar moeilijkèr om
juist die acteurs of actrices te engage
ren, welke voor een stuk geschikt zijn.
Onze toneelkunstenaars hebben het
overdruk bij hun eigen gezelschappen,
hetgeen met zich meebrengt, dat ze
vaak te weinig tijd overhouden om
een televisiestuk goed en gedegen te
repeteren voor het in de studio's wordt
opgevoerd.
T\eze overwegingen en de overtuiging
dat er in de toekomst steeds meer
mensen zich zullen interesseren voor
'mMm
émÊrn
Zaterdagavond brengt de KRO om 20
uur op Hilversum I (402 m) Populaire
klassieken en om 21 uur Tierelantijnen
met Willy Vervoort als gastheer. Tot
besluit bespreekt Henk in 't Veld om
23 uur klassieke platen.
Op Hilversum II (298 m) is er om 20.05
uur het programma Al is het niet met
de bruid, om 20.40 uur gevolgd door
het Specialiteitentheater. Het radiospel
Het parelsnoer wordt om 22.10 uur uit
gezonden en om 22.40 uur gaat Kees
Brusse weer babysitten. De Ramblers
spelen om 23.10 uur en om 23.40 uur
volgt het programma Tot besluit.
Zondagochtend zendt de KRO om 10
uur op Hilversum I de hoogmis uit,
welke wordt opgedragen in de parochie
kerk van het H. Hart in Breda. Om
12.15 uur volgt Melodieën-cascade en
om 15.15 uur het platenprogramma voor
bejaarden Thee met babbelaars.
Zondagavond biedt de KRO om 20 uur
het luisterspel Bouboulou. Daarna spelen
om 20.40 uur de Melachrino Strings en
om 21.30 uur volgt de nieuwe rubriek
Wissewassen. Om 22.50 uur kunt u luis
teren naar kamermuziek van Vernon
Duke.
Op Hilversum I is er 's ochtends om
8.18 uur Weer of geen weer en om 12
uur Muziek voor allen. Het strijdkrach
tenprogramma Op de plaat... rust begint
om 13.20 uur. Vervolgens is er om 14
uur een Beethovenconcert en om 16 uur
spelen De Zaaiers. Het forum Bij nader
inzien begint om 19 uur en Henk Elsink
biedt om 19.40 uur het cabaretprogram
ma Vrij entree.
Het avondprogramma bevat om 20.05
uur Zing met ons mee en om 21 uur de
detective Paul Vlaanderen en het Margo-
mysterie. Om 23 uur kunt u Arthur
Grumiaux beluisteren als violist en als
pianist..
het toneel hebben Van Iersel er toe
gebracht om naast directeur Hans Su-
rink, zich te belasten met de artistieke
leiding van de toneelgroep „Studio".
Hij wil in „De Brakke Grond" op het
toneel de mens van vandaag confron
teren met zijn eigen problemen en
aangezien de vaderlandse auteurs dich
ter bij ons publiek staan dan de bui
tenlandse hoopt hij in de toekomst er
vele stukken van eigen bodem te kun
nen opvoeren.
Van Iersel is wars van officieel en
snobistisch gedoe en hij hoopt dat de
mensen in hun daagse pakje zijn
schouwburgje zullen binnenwandelen.
Uit elke enquete blijkt telkens weer
hoe groot de belangstelling voor het
toneel is. Niet alleen in intellectuele
kringen maar in alle lagen der bevol
king. De mensen moeten alleen leren
die zogenaamde cultuur-drempelvrees
te overwinnen en net zo gemakkelijk
de schouwburg binnenstappen als ze
ook een bioscoop binnengaan.
Het echtpaar Van Iersel bewoont een
door -dlgcidici Cdlriótie
8)
Mrs. Lorrimer zei koeltjes: „Ik heb geen
bezwaar die vraag te beantwoorden....
tenminste, als het iets met dit geval
te maken heeftofschoon ik niet be
grijp hoe dat mogelijk is."
,,'t Staat aan mij, dat te beoordelen,
madame. Uw antwoord, s'il vous plait."
Op de toon van een geduldige volwas
sene, die een achterlijk kind iets moet
uitleggen, antwoordde Mrs Lorrimer:
„Majoor Despard is een goed en uiterst
netrouwbaar speler. Dr Roberts biedt
te optimistisch, maar hij speelt het spel
schitterend uit. Miss Meredith speelt
heel behoorlijk, maar ze durft niet. Nog
iets anders
Op zijn beurt verrichtte Poirot een
goocheltoer. En deze keer kwamen er
vier gekreukelde blaadjes van een score
boekje te voorschijn. „Zijn dit de spe
len, die u heeft gespeeld, madame?"
Ze bekeek de papiertjes. „Ja, dit is
mijn schrift, 't Is de score van de der
de robber."
,En dit
„Dit zal wel van Majoor Despard zijn
Die telt onder het schrijven meteen op."
„En dit?" /óven
„Van Miss Meredith. De eerste rob
ber."
„Dan moet dit dus van dr Roberts
zijn. Niet opgeteld en niet tot het laatst
bijgehouden."
».Ja"
„Dank u, madame. Dat is alles, wat
ik u te vragen had."
Mrs Lorrimer keerde zich naar Mrs
Oliver. „Goede nacht, Mrs Oliver. Goe
de nacht, Kolonel Race."
Ze drukte hen allen de hand - Poirot
en Battle vormelijk - en ging weg.
HOOFDSTUK VI
De derde moordenaar
„Dat heeft me niet veel opgebracht,"
zei Battle. „Ben alleen op mijn plaats
gezet. Ze is het ouderwetse type'n
flinke dosis consideratie voor haar me
demensen, maar zo arrogant als de weer
ga. Ik geloof niet, dat ze het gedaan
i leeft, maar je kunt nooit weten. Ze is
is er resoluut genoeg voor. Wat denkt
u met die scoreblaadjes te bereiken,
monsieur Poirot?"
Poirot spreidde ze op tafel uit. „Ze
zijn geweldig interessant, vindt u niet?
En zo leerzaam. Waar is het ons in
hoofdzaak om te doen? Om kijk op de
verschillende karakters te krijgen. Niet
op één karakter, maar op alle vier. En
hier kunnen we dat vinden. in deze
gekrabbelde cijfertjes. Hier heeft u de
eerste robbereen tamme geschiede
nis betrekkelijk gauw uit. Kleine,
nette cijfertjes, zorgvuldig opgeteld en
wat eraf moest, weer afgetrokken. Dat
is het scoreblaadje van Miss Meredith.
Op dat ogenblik speelde ze met Mrs
Lorrimer. Ze kregen de kaarten en ze
wonnen natuurlijk.
Op het volgende blaadje is het spel niet
zo gemakkelijk te volgenomdat elk
aantal punten meteen opgeteld of afge
trokken is. Maar toch vertelt het ons
wat over Majoor Despardeen man,
die ervan houdt, met één blik te we
ten waar hij aan toe is. De cijfertjes
zijn ook hier klein en heel karakteris
tiek.
Het volgende blaadje is van Mrs Lor
rimer zelf.... zij en dr Roberts tegen
de twee andereneen geweldige strijd
met veel winst aan de ene kant
kijk eens, hoe die getallen omhoog sprin
gen. De dokter biedt te optimistisch en
ze gaan down maar aangezien ze
alle twee spelers van formaat zijn, kost
het hun niet veel. En als het fantastische
bieden van de dokter een te hoog en
onvoorzichtig bod van de tegenstanders
ten gevolge heeft, wordt er meteen vlij
tig gedubbeld. Kijkdeze getallen zijn
gedubbelde downslagen. Een karakteris
tiek handschrift - sierlijk, heel duide
lijk en resoluut.
Hier hebben we de score van de laat
ste robberdie niet uitgespeeld is.
Zoals u ziet, heb ik van elke robber
één score genomenen dan steeds van
een andere speler. De cijfers zijn bluf
ferig, ophakkerig. Lang niet zo'n, hoge
score als de vorige robber. Waarschijn
lijk, omdat de dokter toen met Miss
Meredith speelde en die is voorzichtig.
En zijn bieden kan haar alleen nog maar
voorzichtiger gemaakt hebben.
U vindt de vragen, die ik stel, mis
schien overbodig. Maar dat is toch niet
zo. Ik wil de karakters van de vier
spelers leren kennen en als ik alleen
maar vragen stel over bridge en hun
manier van spelen, geven ze me alle
maal grif antwoord."
„Ik vind uw vragen nooit dwaas, mon
sieur Poirot," zei Battle. „Daarvoor heb
ik teveel goed werk van u gezien. En
ieder heeft zo zijn eigen manier om te
Zaterdagmiddag om 15 uur vertoont
de NCRV de tweede aflevering van de
ABS-film over verhalen van Dickens,
Om 15.25 uur volgt een uitzending ge
wijd aan Afrikaanse dansen. Han Ren-
senbrink presenteert om 16.10 uur Dier
in het vizier en om 16.35 uur volgt het
verhaal van Lassie de herdershond. Mar-
tine Crefcoeur vertelt om 17 uur een
sprookje en om 17.10 uur volgen de avon
turen van Coco en de vliegende knorre
pot.
Zaterdagavond om 19.30 ur biedt de
NCRV het programma Muziek voor u
met het orkest Pi Scheffer. Na het
journaal volgt om 20.20 uur de rubriek
Memo. Jan van Hillo bespreekt om 20.30
uur de nieuwe NCRV-zaterdagavond-
plannen. Om 20.45 uur volgt de door
Alfred Pleiter gemaakte Nedrlandse be
werking van de muzikale komedie Salad
days onder regie van Paul Cammermans.
De NTS geeft tenslotte om 23 uur een
reportage van het laatste deel van de
Horse of the year show in Wembley te
Londen, met commentaar van Hans Eys-
vogel.
Zondagavond is er om 19.30 uur het
weekoverzicht van het NTS-journaal,
om 20 uur gevolgd door Sport in beeld.
De VARA prsenteert om 20.30 uur enige
muzikale improvisaties ingeleid door Mi-
chiel de Ruyter. Dr. de Jong bespreekt
om 20.55 uur de wereld van vandaag en
om 21.05 uur kunt u kijken naar de eerste
van een reeks thrillers onder regie van
Eimert Kruidhof. Medespelenden zijn
André v. d. Heuvel, Lies Francken, Eli
sabeth Versluis, Lo van Hensbergen, Mar
lies van Alcmaer, Bert v. d. Linden en
Bob Goedhart. De titel van de thriller
luidt: Morsdood. Tenslotte is er om 22.15
uur een programma getiteld Gezond
gezin,
weten te komen wat je wéten wilt.
Dat is nu eenmaal zo. Ik laat mijn
inspecteurs ook vrij. Dan merk je van
zelf, welke werkmethode je het beste
ligt. Maar laten we daar nu niet verder
over doorgaan. Ik wilde dat meisje nu
graag hier hebben."
Anne Meredith was in de war. Op de
drempel bleef ze staan. Ze haalde bij
na hijgend adem.
Hoofdinspecteur Battle begon onmid
dellijk vaderlijk te doen. Hij stond op
en verzette onnodig de stoel voor haar.
„Gaat u zitten, Miss Meredith, gaat u
zitten. Kom, kom., niet zo bang zijn.
Ik begrijp nauurlijk wel, dat het erg
voor u is, maat 't zal wel meevallen,
heus!"
„Ik geloof niet dat het erger had
kunnen zijn", zei het meisje bijna fluis
terend. ,,'t Is verschrikkelijk. ver
schrikkelijk.... te moeten denken, dat
één van ons vieren.... één van ons vie
„Laat mij maar voor u denken," zei
Battle vriendelijk. „Om te beginnen wil
de ik graag uw adres hebben, Miss Me
redith."
„Wendon Cottage. Wallingford."
„Geen ander adres hier in de stad?"
„Neeik logeer een paar dagen
op mijn club."
„En het adres van uw club?"
„Ladies Naval en Military".
„Goed. En nu, Miss Meredith, kende
u Mr Shaitana goed?"
„Nee, helemaal niet.Ik heb hem
altijd een griezelige man gevonden."
„Waarom?"
„Omdat hij echt griezelig was. Die
By de plechtige uitreiking van de
televisieprijs mocht Kees van Iersel
een hartelijke felicitatie van zijn
vrouw in ontvangst nemen.
mooi huis aan de oude Keizersgracht.
Mevrouw was vroeger balletdanseres,
die in Parijs haar opleiding kreeg van
grote Russische ballerina's. Met de
twee dochters Bianca en Gwendolyn
heeft zij een grote feeling voor het
werk van haar man, die deze week
zoveel in het nieuws kwam.
De eerste kennismaking met „Onze
vriend Higgins", een nieuwe filmserie
over het Amerikaanse gezin McRoberts,
dat antiek tafelzilver en een butler erft,
is ons goed bevallen. Stanley Holloway
was een kostelijke huisknecht.
In de kroniek „Flits" schetste mr. Hil-
terman het gevaar van de nieuwe span
ning tussen De Gaulle en het Franse
parlement. Vervolgens zagen wij de Lim
burger Henk v.d. Linden druk in de weer
met de opnamen voor zijn jongste kin
derfilm over „George van de rebellen
club". Van geheel andere orde was het
interview, dat Paul van Vliet, de nieuwe
presentator van deze rubriek had met de
Amerikaanse master-city-planner mr.
Jokinen, die een revolutionair plan voor
Den Haag ontwierp.
Hoe gemakkelijk bepaalde elementen
zich met een handig smoesje in talloze
woningen weten binnen te dringen toon
de Van Vliet met behulp van een filmpje
en een vestzak-zendertje aan. De dames
dienen dus in het vervolg aan zulk
soort „officiële" figuren naar een legi-
timatiekaart te vragen.
Vol verrassende vondsten en vlot van
tempo en choreografie was het show
programma „Music Hall" waarmee de
AVRO in dit seizoen startte. Het kwartet
Aart Brouwer, Rijk de Gooyer, Sylvia
de Leur en Janine van Wely stak be
slist niet ongunstig af tegen de buiten
landse artiesten, van wie Tessie O'Shea
toonde, dat zij met haar banjo niet voor
niets voor de BBC zoveel bijval oogst.
De R.
„Wat vertellen we Caroline?" van
John Mortimer is een melancholiek, mis
schien wat schematisch spel over het
probleem van de ouder wordende gene
ratie, die de jongere niet als volwaardig
wil beschouwen. Het werd gisteren voor
de Vlaamse t.v. uitstekend gebracht met
veel sfeer en smaak. Vooral de camera
instelling, de achtergrondmuziek en de
beelden van de zwijgende Caroline wek
ten herinneringen op aan sommige voor
treffelijke Franse films en bewezen dat
er met liefde aan deze produktie was ge
werkt. Jammer dat storingen (van de
Duitse zender?) zich juist deze avond
moesten voordoen.
afschuwelijke lach. En de manier, waar
op hij zich altijd over je heenboog.
Alsof hij je wilde bijten
„Kende u hem al lang?"
„Een klein jaar. Ik heb hem in Zwit
serland leren kennen, bij de winter
sport
„Dat zou ik nu nooit gedacht hebben,
dat Mr Shaitana aan wintersport deed,"
zei Battle verbaasd.
„Hij rijdt ook alleen schaatsen. Maar
dat was dan ook uitstekend. Geweldig
gecompliceerde figuren en allerlei truc
jes."
„Juist, dat past beter bij hem. En
heeft u hem daarna vaak ontmoet?"
„Ja, dat wil zeggen.... Ja. Hij no
digde me dikwijls uit. En zijn partijtjes
waren altijd knal."
„Maar de man zelf mocht u niet?"
„Neeik vond hem griezelig, heus,
dat is verreweg het beste woord..,,
griezelig
Op vaderlijke toon vroeg Battle: „Maar
reden om bang voor hem te zijn had
u toch niet?"
Anne Meredith keek hem met grote,
bijna smekende ogen aan. .Reden? O,
nee
„Dat is dan goed. Nu over vanavond.
Bent u nog van het speeltafeltje weg
geweest?"
„Nee. ik geloof het niet. Of ja,
toch! Ik ben opgestaan om te kijken,
wat voor kaart de anderen in handen
hadden."
„Maar bij die gelegenheid bent u in
de buurt van de tafel gebleven?"
„Ja."
(wordt vervolgd)
DRONKEN
Een Londense rechtbank heeft twee
Canadezen beboet wegens dronken
zwemmen.
De 22-jarige Gary Anderson en de
23-jarige Joel Scott kregen ieder een
boete van 20 pond sterling, omdat
zij geweigerd hadden uit de Theems
te komen, waar zij onder invloed
van alcoholische drank aan het zwem
men waren. Er moest een motorboot
van de rivierpolitie aan te pas komen
om hen op het droge te brengen.
SLAAPSTER
Een 73-jarige boerin uit Walzendorf,
by Bamberg, kan niet zeggen, dat zij
slecht slaapt. Een Amerikaanse tank
scheurde door een verkeerde ma
noeuvre een flink stuk uit de muur
van haar slaapkamer. Hoewel haar
de stenen om de oren vlogen en de
politie later trachtte haar te wekken,
sliep de boerin rustig door. Men heeft
toen maar het gat in de muur provi
sorisch dichtgemaakt en gewacht tot
de vrouw uit zichzelf zou ontwaken.
ABUIS
De Britse spoorwegen hebben
zich vergist. Als gevolg daar
van heeft de 13-jarige Phillip
Hilling, student aan het Bishop
Strotford-college in Engeland
tweeduizend papieren bloempot
ten op zijn kamer gekregen.
JUBILEUM
De 110-jarige Russische mevrouw
Toechta Mirzajeva heeft het feit
herdacht, dat zij 100 jaar geleden
voor het eerst aan het arbeids
proces ging deelnemen. Zij werkt
nu op een collectieve boerderij in
het dorp Babkent in de Sovjet
republiek Oezbekistan. Op 10-jarige
leeftijd werd zij te werk gesteld
op een katoenplantage.
ommr.
„V begrjjpt er niets van. U hebt
immers geen verstand van voetbal."
(Van onze radio- en t.v.-redacteur)
Na de opname van een NCRV-produk-
tie op beeldband, ontdekte een der NTS-
medewerkers eergisteren tijdens de pro
jectie, dat op deze ampexband een an
dere titelrol stond. Na een direct inge
steld onderzoek bleek, dat door een of
andere administratieve vergissing een
beeldband aan de technici was meegege
ven, waarop reeds de laatste acte van
een toneelstuk van de AVRO was opge
nomen. Het betreft hier het televisiespel
„Arme Bitos", dat de Haagse Comedie
onder regie van Walter van der Kamp
in de Bussumse studio had opgevoerd en
dat volgende week donderdagavond moet
worden uitgezonden. Onmiddellijk zijn
alle maatregelen getroffen om deze ka
pitale fout te herstellen. Woensdagmid
dag zal daarom in de St.-Vitusstudio in
Bussum het laatste bedrijf van dit spel
worden overgespeeld. De NTS heeft zich
bereid verklaard, om de t.v.-sectie van
de AVRO die extra kosten te vergoeden.
Het gerucht, dat het hier gaat om een
bedrag van bijna veertig mille, werd
met nadruk door de AVRO-woordvoerder
tegengesproken.
De 72-jarige graaf Carl Bernadotte
is donderdag aangevallen door een
i grote eland tijdens de koninklijke
S elandenjacht, die gehouden werd
in het Halleberg-district in Zuid-
Zweden.
De graaf brak enkele ribben en
werd. gewond aan het gezicht en
J het rechterbeen. Hij werd dadelijk
naar het ziekenhuis overgebracht.
S Hij is nu buiten levensgevaar.
S De graaf is een neef van de
Zweedse koning en een broer van
graaf Folke Bernadotte, die in
1948 in Jeruzalem vermoord werd
toen hij daar optrad als V.N.-
bemiddelaar tijdens de oorlog tus
sen de Arabische staten en Israël.
Graaf Carl, die de jacht leidde,
schoot een grote eland neer die
plotseling op zijn pad verscheen.
De graaf stapte van zijn paard
om de eland het genadeschot toe
te dienen. Maar de eland was in
middels weer overeind gekomen
en viel zijn belager aan. Hij wierp
de graaf tegen de grond en begon
hem met zijn poten en gewei te
bewerken. Andere leden van het
gezelschap ontzetten de graaf. Eén
van hen, graaf Carl von Essen,
gaf de zwaargewonde eland het
genadeschot.
(Advertentie)
De Bank voor Brabant
Het Damrak heeft gistermiddag de
laatste dag van deze beursweek ingezet
met een tamelijk vaste stemming voor
de Philips- en oliewaarden. Ook Uni
levers noteerden boven het vorige slot-
niveau, evenals AKU en Hoogovens. Het
zakenvolume in alle hoeken van de
hoofdfondsen was uitermate gering, mede
in verband met het naderende week
einde. Het Amerikaanse aanbod in Phi
lips en Unilevers werd zeer goed op
genomen. Philips stelde zich op 139.80
bijna twee gulden boven het slot van
donderdag. Kon. Olie f 1.30 hoger op
f 141.60. Unilevers verbeterden een gul
den tot f 129. AKU deed het wat voor
zichtiger aan met een koerswinst van
een punt tot 354V2, terwijl Hoogovens
twee punten hoger openden op 530. Deze
maatschappij voelt op het ogenblik niets
voor een hoogovenbedrijf in Europoort.
Het Hoogoven-concern wil samen met de
eerste Ned. Cement Industrie een derde
cementfabriek in Nederland bouwen*,
Deze ongetwijfeld belangrijke berichten
vermochten echter niet veel invloed uit
te oefenen op de koersen van de Hoog
ovenwaarden. Er ging in deze hoek zeer
weinig om.
Gedurende de verdere beursduur lie
pen AKU's uit tot 356, Philips tot f 140.10,
Unilever tot f 129.10 en Kon. Olies tot
f 141.90. Voor Hoogovens werd 532 ge
daan. Hiermede sloten de internationale
waarden op vrijwel het hoogste punt
van de dag.
Vergeleken met de slotkoers van de
vorige week bleven AKU's deze beurs
week praktisch onveranderd. Hoogovens
stegen ruim tien punten. Philips verbe
terde ruim twee gulden evenals Kon.
Olies. Unilevers sloten de beursweek
af met een paar dubbeltjes koerswinst.
In de scheepvaarthoek was het uiterst
rustig. De gunstige stemming van eer
gisteren werd in lichte mate verder
voortgezet. Cultures verwaarloosd, ter
wijl in de staatsfondsenhoek de staffel-
lening in herstel was.
4-10
5-10
Ned. '59 41/4
991S
991,8
Ned. '61 41/4
100
100
Ned. '47 3Va
90 A
Ned. grootboek 2946
93 1,4
93^
AKU
353 A
357
Hoogovens
528
530
Philips
137.55
140.25
Unilever
127.95
128.90
Kon. Olie
140.35
141.90
HAL
1141/4
11412
Scheepvaartunie
120 Va
1231/4
Amst. Bank
3761/4
378
Ned. Handelmij.
334
3321,4
Lucas Bols
800
800
Drie Hoefijzers
403
402
Mach. Breda
230
232
Zeeuwse confectie
325
320
Bijenkorf
762
770
Simons Emb.f. en houth.
128
130
Van Gelders papier
257V2
2591/2
Heineken
451
450
Hero Conserven
307
Holl. Beton Mij.
375
378
Kon. Zout
700
690
Nijverdal - Ten Cate
222
2201,4
De Schelde
218
220
Scholten Foxhol
725
722
Thomassen en Drijver
675
Van Vlissingen Katoen
330
330
Vredestein
352
355
Zwanenberg Organon
815
NABEURSKOERSEN
Telefonisch avondverkeer
AKU 357: Kon. Olie 141.30—142.00;
Philips 139.30141.40; Unilever 128.50
129.00; Hoogovens 525 gb-526. Stemming:
goed prijshoudend met zeer beperkte af
faire.
32 Humpie had zijn ouders wel her
kend. Op het ogenblik dat de bus hem
passeerde, zag hij zijn moeder zitten.
Mammie!" gilde hij, „mammie, ho!
Ik wil mee naar huis!"
Maar de autobus rammelde nu een
maal harder dan Humpie's geschreeuw
en verdween, gehuld in stofwolken, in
de verte.
Hinter en Minter, die hun boternam-
men op hadden, kwamen op het jenge
lende ventje toelopen. „Wat is er nou
weer?" vroeg Minter.
„Mijn mammie zat in de bus, en
reed door!" stampvoette Humpie en in
plotselinge woede begon hij te hollen,
de bus achterna gillend en schreeuwend
alsof hij toch nog zijn zin kon krijgen*
„Goed zo!" riepen Hinter en Minter,
en ze holden mee. „Hup Humpie! Toe
maar, harder met je dikke buik!"
Het werd een wedstrijd. Nog nooit
had het fluwelen ventje zo hard gelo
pen. Zijn pakje, dat nog kleverig was
van het varkensvoer, begon te drogen,
zijn voeten gingen tintelen, zijn wan
gen werden gloeiend en zijn buik, die
altijd vol room en aardbeienjam had
gezeten, begon te rammelen. En toen
hij tenslotte hijgend bleef staan, riep
hij uit: „Gossiemenikkie! Nou heb ik
zin in een roggemik!"
Hinter en Minter zetten grot* ogen
op.