Gijsbert Nieuwiand gaat de
dirigeerstok weer hanteren
d
PERQUIN
FOUTEN!
Schuldbekentenis van
Duitse episcopaat
Minter en Hhnter en het fluwelen ventje
Op jonge leeftijd
al dirigent
oc^ezecf
Johan Kaart gaat
in België spelen
maakt
eui
lleton
Nieuwe stad
Bijlmermeer
voorgesteld
KYP-fractie
verlaat raad
van Sittard
Mariniers kapel
Prima team-work
Martin Mons
Kijk naar
Terugblik
Bisschop in Chinese
gevangenschap overleden
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1962
(Van onze radio- en tv-redacteur)
Reeds maanden geleden, toen zijn benoeming tot dirigent van het Promenade
orkest bekend werd, hadden wij Gysbert Nieuwiand om een Interview gevraagd.
Wü waren ons er niet van bewust hoe moeilijk het is om deze leider van de
afdeling lichte muziek bij de AVRO voor zo'n gesprekje te strikken. Toen wij op
het afgesproken uur in zijn riante Hilversumse werkkamer arriveerden was de
heer Nieuwiand nog aan het repeteren met het Promenade-orkest. Maar hü
bleek de afspraak niet te zyn vergeten. Al spoedig belde hij ons op, maakte zijn
verontschuldigingen, dat hij te laat was en stelde toen voor om zijn opvolger,
de heer Eric Kranz, als doelwit voor een interview te kiezen. „Ik hou niet zo
van publiciteit en ik word altijd warm als ik een stukje over mezelf lees", ver
duidelijkte hy. Toen wy hem herinnerden aan zijn afspraak staakte hij het
verweer en was de heer Nieuwiand binnen een kwartier aanwezig.
Al spoedig bleek, dat Gijsbert Nieuw
iand au fond veel te veel heer is om ie
mand zo maar boudweg met een kluitje
in het riet te sturen. Toen het gesprek
eenmaal op gang was ontbrak het hem
gelukkig niet aan woorden om te ver
tellen over het werk dat hem zo na aan
het hart ligt.
De heer Nieuwiand werd op 5 mei
1912 in Gouda geboren en in dit Zuid-
Hollandse stadje ontving hij zijn eerste
muzikale opleiding van H. C. J. de Man,
organist van de Grote of St. Janskerk.
Deze musicus heeft veel aan zijn vorming
gedaan, hetgeen resulteerde in het feit,
dat de heer Nieuwiand reeds op zeven
tienjarige leeftijd in de orgelbank van
de Lutherse Kerk te Gouda zat en een
jaar later officieel tot koordirigent van
deze gemeente werd benoemd.
De jonge Gouwenaar bekwaamde zich
verder in het orgelspel en de theoretiscne
vakken aan het conservatorium in Rot- harmonie- en fanfare-orkesten in Gouda
terdam, terwijl hij daarnaast pianolessen e1} omgeving. Te Schoonhoven leerde hij
ontving bij Jaap Callenbach. Voorts stu
deerde hij korte tijd orgel bij Adriaan
Engels en piano bij Theo van der Pas.
De lessen in directie en instrumentatie
ontving hij van Eduard Flipse. In de
jaren voor de oorlog deed hij veel prak
tische ervaring op in het dirigeren van
Het is nu wel duidelijk waarom de
mensheid moreel zo afzakt. Het
zit in de vrije zaterdag. Die wordt
door negenennegentig komma negen
ennegentig procent van het mensdom
gebruikt om uit te slapen. En lang
in bed blijven liggen nu is volgens
een nieuwe Japanse vereniging de
bron van alle kwaad.
Wie lid wil worden van deze schil
derachtige club moet elke morgen
vroeg uit de veren. Niet zo maar ge
woon vroeg. Neen, kwart over vier
is het réveille voor de leden. Ze zin
gen dan het verenigingslied en gaan
aan de slag. Dat lied vermeldt nauw
keurig de overige plichten waaraan
de leden zich hebben te houden:
De gehele dag zullen wij bereid
willig werken zonder de drie grote
zegeningen te vergeten, deze zijn:
gemeenschap, onderwijzers en ouders
wij zullen niet spreken over de
slechtheid van anderen of de goed
heid van onszelf; wij zullen direct
doen wat gedaan moet worden en
wij zullen niet kwaad of ontevreden
zijn om zo de drie grote verspillingen
te vermijden; deze zijn: verspilling
van goed, van tijd en van geest.
Het is een mooi lied, dat wel, en men
kan niet ontkennen dat de clubleden
onbaatzuchtige en reine voornemens
hebben. Als ik zoiets lees denk ik
altijd onmiddellijk: kijk, zo'n vereni
ging moeten we hier ook oprichten.
Want een eenvoudige methode om
ieder een gehele dag noch over de
slechtheid van anderen en hun eigen
goedheid te laten praten, trekt mij
bijzonder aan.
Doch dan verval je bij de prak
tische uitwerking al meteen in de
bezwaren. Ik heb bijvoorbeeld niets
tegen vroeg opstaa.71, zelfs om kwart
over vier het bed uit staat me niet
tegen, zo lang tenminste iemand an
ders dat doet. Persoonlijk moet ik
daar niets van hebben. Bovendien ge
loof ik eigenlijk ook niet dat, als er
maar drie grote zegeningen zijn. de
onderwijzers daartoe behoren. Niet
omdat ik iets tegen onderwijzers heb,
integendeel, ik acht hen zeer hoog,
maar één van de drie grote zegenin
gen des levens, neen, dat lijkt me
wat al te sterk uitgedrukt. Misschien
zou het lukken om een dag lang niet
over de slechtheid van anderen te
praten hoewel dat een zeer zware
opgave is maar dat een clublid ook
niet kwaad mag worden, of ontevre
den is teveel gevraagd van een Neder
lands onderdaan.
Trouwens, stel dat je nu 's morgens
om kwart over vier opstaat en naar
de club der matineuze goed-willenden
gaat, dan ben je om vijf uur, half zes
weer thuis. Daar moet je stil wezen
want de rest slaapt nog. Je kunt dan
voor het oiitbijt gaan zorgen en zo.
maar je houdt onvermijdelijk tenslotte
minstens twee uur over waarin je zo
maar doelloos zit te hangen. Want ik
wil wel, zoals het clubreglement voor-
scnrijft, de gehele dag bereidwillig
werken, maar ik hoef niet voor een
uur of negen in de morgen op de
krant te zijn.
En wat moet je in die twee uren
9a<*n zitten doen? Je krijgt allerlei
gedachten, in je stoel, en omdat je
nu eenmaal mens blijft, ondanks het
*~}£]Lslgne\zVn daar wel slechte ge
dachten onder.
Neeu, dan blijf ik maar liever on
schuldig slapen. Net zo lang tot ik me
op een holletje moet scheren en eten
om nog op tijd te komen. En ten
slotte word ik daar nooit kwaad of
ontevreden bij. Hoogstens mijn vrouw
zijn vrouw kennen, die pianiste was bij
de Gemengde Zangvereniging die onder
zijn leiding tot grote bloei kwam.
Toen na de bezetting een oproep in de
bladen verscheen, waarin een directeur
werd gevraagd in de rang van officier
bij de Marinierskapel trok Gijsbert
Nieuwiand de stoute schoenen aan en
solliciteerde. Na een vergelijkend exa
men met andere gegadigden werd hij
uitverkoren deze nieuwe kapel te leiden.
De heer Nieuwiand was toen 32 jaar en
kreeg de rang van le luitenant. Reeds op
20 november d.a.v. verscheen de kapel in
battle dress op het Binnenhof, waar toen
in alle eenvoud, vanwege de omstandig
heden, de eerste plechtige opening van
de Staten-Generaal na de oorlog plaats
vond.
De Marinierskapel werd voor een deel
gerecruteerd uit de leden van de voor
malige Marinekapel uit Den Helder,
die in 1940 door de bezetters werd ont
bonden. Om ceremoniële redenen was
de kapel van de Kon. Marine onderge
bracht bij het korps Mariniers om tot
uitdrukking te brengen, dat deze kapel
bedoeld was voor de gehele marine.
Daarom draagt ze ook als officiële naam
Marinierskapel van de Kon. Marine.
De heer Nieuwiand bouwde met dit
korps een zeer groot repertoire op, dat
als het ware liep van Bach tot Ellington.
Zy, die menen, dat pas de Luchtmacht
kapel met ,The Saints going marching in
een nieuw idioom in de militaire muziek
brachten hebben vergeten, dat destyds
de Marinierskapel al de „Rhapsody in
Bleu" en „American Patrol" uitvoerde
Met deze kapel heeft Gysbert Nieuwiand
niet alleen ontelbare concerten gegeven
in binnen- en buitenland, maar ook grote
faam verworven door de talryke uit
voeringen van bekende werken voor de
grammofoonplaat.
Gijsbert Nieuwiand heeft benijdens
waardig veel gezien van de wereld. 3ij
de officiële vlootbezoeken in het bui
tenland ging de kapel altijd mee op reis
en zo bezochten zij Amerika, waar men
ook voor de televisie musiceerde, Cana
da, Indonesië. Rusland, Zweden, Enge
land, Frankrijk en België. Vergeten wij
niet de vele transcriptieprogramma's, die
hij met de kapel verzorgde voor de We
reldomroep.
Zelf noemt hij deze tijd, om een film
titel te gebruiken, de beste jaren van
zijn leven. „Destijds zei ik wel eens,
als ik nog eens van werkkring zou ver
anderen, dan zou deze bij de radio moe
ten liggen". En deze populaire dirigent,
doorkneed in het vak, kwam bij de radio.
In 1957 werd hij benoemd tot hoofd van
de afdeling lichte muziek bij de AVRO.
Zijn muzikanten zagen hem node vertrek
ken en zijn verdiensten als grondlegger
van de Marinierskapel werden gehono
reerd in de koninklijke onderscheiding
van Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
met de zwaarden, welke onderscheiding
door vele andere werd gevolgd.
Zijn functie als hoofd van de afdeling
lichte muziek bij de AVRO heeft hem
in de afgelopen vijf jaren grote voldoe
ning geschonken. Hij dankt dit voor het
overgrote deel aan de enorm prettige
samenwerking en medewerking van de
mensen met wie hij de vele programma's
moest samenstellen en creëren. „Het was
echt heerlijk team-work", verklaarde hij
herhaaldelijk. Toch was deze functie
geen sinecure, want er werden onder
zijn verantwoordelijkheid per jaar niet
minder dan een kleine twaalfhonderd
programma's uitgezonden ofwel bijna
vijftig procent van de beschikbare zend
tijd gevuld.
Al de vele rubrieken als de „Radio-
scoop", „Kleurrijke klanken", „Van, voor
en door amateurs", het „Festival der Ne
derlandse lichte muziek" enz. vroegen
enorme 'voorbereiding om door goed
„timen" en monteren tot een logische
bouw van deze programma's te komen.
Daarnaast vond de heer Nieuwiand tot
begin van dit jaar nog tijd om de directie
te voeren over het Kon. Schiedams Man
nenkoor „Orpheus" en zich tevens te
belasten met het hoofdleraarschap aan
het Tilburgs conservatorium speciaal
voor de vorming van de dirigenten van
harmonie- en fanfare-orkesten. Hij is lid
van het college van juryleden van de
Kon. Ned. Bond van Harmonie- en Fan
fare-orkesten en zat voortdurend, o.a. in
Kerkrade in de concoursjury's. Als vè
dan weer nieuwe vragen afvuren wim
pelt hij ze resoluut af en steekt opnieuw
de loftrompet voor'zijn medewerkers en
collega's.
Op 1 oktober gaat hij deze verantwoor
delijke post verlaten en als wij naar het
waarom informeren zegt hij geamuseerd:
„Ik geloof, dat zo langzamerhand het
dirigentenbloed in me weer is gaan brui
sen". Straks staat deze sympthieke mu
sicus weer „op de bok" voor het Prome
nade-orkest en zijn ogen glinsteren al
van enthousiasme met dit vooruitzicht.,
om samen met Benedict Silberman weel
de muziek te dienen.
"VTaar verluidt heeft Johan Kaart een
contract getekend, waardoor hij als
enige Nederlandse hoofrolspeler uit de
„My fair lady"-produktie aan het begin
van het komende jaar naar België zal
gaan, waar deze musical gedurende
bijna een jaar zal worden opgevoerd-
Wim Sonneveld daarentegen blijft in
ons land. Naar wij vernemen ligt het
in de bedoeling om desondanks Johan
Kaart enkele malen te inviteren voor
enkele televisie-rollen, welke dan even
tueel in voorproduktie op beeldband
zouden worden opgenomen.
65)
,.En als je het bij het rechte eind
blijkt te hebben, is de zaak dan terang?"
..Dat is hij eigenlijk nu al. De aan
wijzingen zijn zo sterk, dat je er een
voudig niet omheen kunt- Als ik maar
niet zo stom was geweest slapende hon
den wakker te maken met mijn geklets
over motieven... Weet je, m'amie, dit is
nu juist een zaak om trots op te zijn.
Als ik eraan denk, hoe ik de ene fla
ter na de andere geslagen hebHet
is nog een wonder, dat ik niet nog meer
brokken heb gemaakt. Heb je nog een
kop koffie voor mij?"
Hoofdstuk XXI
Perquin krijgt eindelijk klaarheid.
Bij het terugdenken aan de zaak-Grijps-
ma zag Perquin later altijd weer lange,
natte wegen en de driftig heen en
weer schiettende ruitenwissertjes langs
Clementines beregende voorruit. Toen
hij eindelijk in Almelo arriveerde, deden
schouders en armen hem pijn van de
inspanning, die hij zich had moeten ge
troosten om de auto het slippen op het
gladde wegdek te beletten.
De griffieklerk was een klein, nietig
manneke met de drabbige teint van de
chronische maaglijder. Zijn spits gezicht
had een uitdrukking van peumanente on
tevredenheid.
Toen Perquin met zijn verzoek voor
de dag kwam, zette hij zich haast auto
matisch schrap. Een vloed van woorden
waaronder: niet toegestaan, niet gebrui
kelijk en onmogelijk telkens terugkeer
den, werd over de ongelukkige
vrager uitgestort.
..Maar het is beslist noodzakelijk, dat
ik die papieren zie," protesteerde Per
quin.
Ja, mijnheer, u schijnt te denken,
dat dat zo maar gaat. Dan kan ieder
een wel komen. U moet maar eens
,,Hoor eens," zei een zo langzamerhand
'ijn geduld verliezende Perquin, ,.dat
het zo maar niet gaat, merk ik nu zo
iangzamerhand wel. Maar dat ik de eer
ste de beste zou zijn, daar moet ik nu
toch tegenop komen. Als u eens even
wilt zien.
,,0. u is dus van de politie?" Hij haal
de de magere schoudertjes op. „Nou
.ja," zei hij berustend en slofte weg om
ergens uit een geheimzinnige diepte het
gevraagde op te delven.
Perquin keek hem na en dacht, hoe
hij nu waarschijnlijk al jaren lang pro-
D J> A PT ut a beerde zich te Verzetten tegen alles en
PtiAET-MAECKER nog wat om er zich uiteindelijk bij neer
te leggen met een schouderophalen en
een berustend: ,,Nou ja."
Met een vijandig gebaar stak de klerk
Perquin de papieren toe en mompelde
iets van niet mogen meenemen. Perquin
op zijn beurt antwoordde suikerzoet, dat
het hem heel erg speet, maar dat dit
niettemin nodig zou zijn. Na lang ge
redekavel en een herhaalde raadpleging
met onzichtbare, hogere machten, kreeg
hij eindelijk na een ontvangstbewijs te
hebben getekend, de papieren mee.
„Van samenwerking gesproken," mom
pelde hij narrig, terwijl hij door de stro
mende regen weer een toevlucht zocht
bij Clementine. Daar was hij nu de he
le dag mee kwijt, met dat stompzinnige
gedoe en waarschijnlijk nog voor niets
Toen hij laat in de middag, op het
bureau terugkeerde schoot, adjudant
Breiman op hem af en zei veelbeteke
nend. dat commissaris Van Waveren al
de hele dag naar hem had gevraagd. Hij
mompelde iets en verdween in zijn ka
mer als een konijn in zijn hol. Neen,
hij was nog niet klaar, voor commissa
ris Van Waveren. Het zou afhangen van
de inhoud van de papieren, die hij krib
big op zijn bureau gooide, of hij wel
ooit klaar zou zijn voor een ont
moeting met hem over de moordzaak
Grijpsma.
Hoofdinspecteur Perquin opende de en
veloppe. Het vonnis betreffende de schei
ding van Caroline Johanna Maria Ber
kelaar en Antoon Frederik Verdoes was
geheel in orde. Een normaal vonnis zon
der iets buitenmodels. En hier hadden
we de acte van berusting door gedaag
de getekend op twaolf januari tweeën-
vijftig. Het enige motief voor de moord
moest dus hebben gelegen in het sim
pele feit, dat mr. Carl Bauer Johnson
iets had tegen echtscheidingen. Dat was
natuurlijk te gek om los te lopen
commissaris Van Waveren zou het dan
ook geen ogenblik willen laten gelden.
En al stapelde hij, hoofdinspecteur Pie-
ter Auguste Perquin. nu ook alle aan
wijzingen tegen Carla Berkelaar of ie-
ver mrs. Bauer Johnson op tot ze een
toren vormden zo hoog als de Mount
Everest, de brave commissaris zou er
zelfs niet naar willen kijken. Hij zot
blijven roepen om een motief. Geen sla,
afkookseltje als het motief, dat hoofd -
Zaterdagavond biedt de KRO op Hil
versum I (402 m) om 19.55 uur „Popu
laire klassieken". Om 21 uur volgt ..De
platenkoffer" en om 21.55 uur operette
melodieën. Tenslotte is er om 23 uur
een uur lang grammofoonmuziek.
Op Hilversum II (298 m) speelt om 20.05
uur het Metropole-orkest, waarna om
20.55 uur een programma volgt van Ne
derlandse cabaret-artiesten op de plaat.
Om 21.25 uur kunt u luisteren naar de
Melodieën-expres en om 23.10 uur bla
dert men in het melodieënboek van Hu-
bert Giraud.
Zondagochtend zendt de KRO op Hil
versum I om 10 uur de hoogmis t.g.v.
reclasseringsdag uit in de kapel van de
gevangenis te Den Haag. Om 12.25 uur
volgt gevarieerde grammofoonmuziek
en om 13.05 uur Phonorama. Daarna
speelt om 13.30 uur het Cascade-orkest
en om 15.15 uur volgt een licht platen-
programma.
Zondagavond brengt de KRO het laatste
deel van het luisterspel „Triptiek voor
moord", dat om 20 uur begint. Om 20.40
uur is er „Studentikeus" en om 21.30 uur
het programma „Do-re-mi". Tenslotte
speelt om 22.55 uur het Royal Philhar
monic Orchestra muziek van Grieg en
Sibelius.
Op Hilversum II is er om 8.18 uur
„Weer of geen weer". De middag wordt
om 12 uur muzikaal geopend door „De
Zaaiers", om 12.32 uur gevolgd door frag
menten uit de operette „Eva". Het Om
roeporkest musiceert om 14.10 uur en om
15.35 uur zingen de Internationale Trou
badours. Paul Godwin en zijn orkest
komen om 18.30 uur voor de microfoon
en om 19 uur volgt een cabaretprogram
ma.
Het avondprogramma vermeldt een op
treden van het Cosmopolitainorkest o.l.v.
Jos Cleber en om 20.50 uur volgen op
namen van het concert door George
Shearing en zijn orkest. Melodieën uit
de film „West side story" kunt u om
21.30 uur beluisteren, waarna om 22 uur
de rubriek „Muzikale coryfeeën" uw
aandacht vraagt. Tenslotte is er om 23.30
uur muziek op het hammondorgel.
inspecteur Perquin hem wou laten slik
ken, maar een echt, stevig motief, dat
uit zichzelf rechtop stond. Een motief
waarvan elk onbevooroordeeld mens
moet zeggen: „Maar natuurlijk, dat is
't. Daarom heeft deze Carla Berkelaar
Kitty Grijpsma vermoord."
Zeker, hij zou kunnen betogen, dat
dit schijnbaar zo futiele, zo weinig o-
vertuigende motief samen met al die
aanwijzingen 'n doorslaand bewijs vorm
de voor Carla Berkelaars schuld. En ook,
dat wat een buitenstaander een onge
noegzaam motief leek, voor de betrok
kene weieens van zo'n groot gewicht
kon schijnen, dat het hem tot moord
bracht. Maar het zou alles de Moriaan
geschuurd zijn. Van Waveren zou erop
wijzen, dat het motief van Brigitte Rei-
mers ten minste even sterk was in haar
ogen. En dat, al mochten er geen be
paalde aanwijzingen tegen haar zijn, er
dan toch in elk geval haar bekentenis
was. En dat ze een even goede gele
genheid had gehad als Carla Berkelaar
om de gebruikte preparaten te vergif
tigen. Dat laatste was nu op de keper
beschouwd wel niet geheel waar, maar
ja, als commissaris Van Waveren een
maal een mening had, was het een knap
man, die hem er vanaf bracht.
Hoofdinspecteur Perquin staarde weer
op de papieren voor hem. Neen, het
was volmaakt in orde met die echt-
Zaterdagmiddag om 15 uur biedt de
KRO de rubriek „Anno" met beroemd
heden uit de jaren dertig. Om 15.25 uur
volgt een documentaire over de Franse
havenplaats St. Honorat. Vervolgens
kunt u om 15.45 uur kijken naar een film
getiteld „De geheimen van de oceaan"
De kinderen kunnen om 16.30 uur genie
ten van de tv-film „De laatste der Mo
hikanen" en om 17 uur van „Flip de
tovenaarsleerling".
Zaterdagavond om 19.30 uur vertoont
de KRO de 12e aflevering van „Ivanhoe".
Na het journaal is er om 20.20 uur het
beeldmagazine onder redactie van Ri
chard Schoonhoven. Onder de titel „Vico
Visite" wordt om 21 uur een muzikale
show van Vico Torriani vertoond, waar
na om 21.35 uur Jan Cottaar de sport
bespreekt. De NTS brengt om 21.55 uur
een tv-produktie van de Tsjechen, geti
teld „De verloren revue" en daarna is
er om 22.30 uur nog een aflevering uit
de serie over inspecteur Bollinger van
Scotland Yard. Pater Leopold Verhagen
houdt om 22.50 uur tot besluit de epiloog.
Op de eerste avond van de herfst kwam
Rudi Carrell met een „show" op de beeld,
buis, die aan de zomer was gewijd, daar.
mee het winterseizoen van de VARA
openend. Een mengeling van seizoenen
dus Een mengeling was ook wat Rudi
Carrell met zijn medewerkenden op de
planken bracht. Wat liedjes, wat dansjes,
wat grapjes, wat muzikale noten. Het
was allemaal niet geweldig, maar de
drie kwartier waren wel gezellig en on-
derhoudend. Voor Rudi Carrell was het
zelfs een goede start. Voor hem hopen
wij, dat hij dit peil kan handhaven, of
nog beter, kan opvoeren. De show speel
de geheel op een kampeerterrein, waar
op verschillende mensen elkaar troffen.
Natuurlijk ook de Mounties, die o.a. de
Duitse kampeerders op een rake manier
op de korrel namen. De 20-jarige Rob
de Nys liet horen, dat hij een zangbe
lofte kan worden. Een charmant duo zong
op een aardige manier een grappig lied
je. Een elfjarig meisje, Sandra Roemer,
deed het niet slecht en er was een ballet
je. dat met overgave eenvoudige doch
vriendelijke danspasjes maakte. En niet
te vergeten Willy Schobbe, die met zijn
gouden trompet een september-song tot
leven bracht, zoals hij dat alleen maar
weet te doen. Het spreekt vanzelf, dat
Rudi Carrell liet horen, dat hij in Nieuw-
Guinea geweest was. Hij tapte er wat
mopjes over, die nu niet direct insloe
gen. Toch waren sommige woordspe
lingen goed gevonden.
In Spiegel der Kunsten, het program-
ma-onderdeel, dat de avond besloot,
kwamen zeker niet alleen onderwerpen
ter sprake, die de intense belangstelling
van zeer velen hebben, W. v. B.
(Advertentie)
PELGRIM, óók voor kolenhaarden
Een katholieke bisschop, monseigneur
Joseph Hoe-Jo-Shan, is in Chinees-com
munistische gevangenschap overleden,
aldus is gisteren door het Vaticaan be
kendgemaakt.
Naar verluidt zou monseigneur Hoe-
Jo-Shan, bisschop van het diocees Tai-
Tsjow, op 28 augustus zijn overleden. Hij
was 72 jaar.
scheiding. Er was niets ter wereld, dat
Carla Berkelaar zou hebben kunnen be
letten een nieuw huwelijk aan te gaan.
Tenzij. Hij hield even de adem in- Ja,
dat was de enige mogelijkheid. Aange
nomen altijd dat Elzerman de waarheid
had gesproken, toen hij vertelde van
Kitty Grijpsma's belangstelling in alles
wat samenhing met echtscheidingen en
bigamie. Langzaam, aarzelend, haast
angstig ging zijn hand naar het telefoon
toestel, nam de hoorn van de haak en
draaide het nummer van de burgerlijke
stand in Almelo. Dan stelde hij zijn
vraag.
„Als u even geduld wilt hebben?"
klonk aan de andere kant een zakelijke
stem. Perquin had geduld, minuten, die
hem als uren voorkwamen. Dan klonk
de stem weer. „Het vonnis, waarnaar
u vroeg is ingeschreven op dertig de
cember tweeënvijftig."
„Weet u dat zeker?" vroeg hij gre
tig.
„Natuurlijk weet ik dat zeker, ik heb
de bescheiden hier voor me liggep," zei
de stem wat ongeduldig.
„Dank u," zei Perquin. En nog eens:
„Dank u zeer."
Langzaam legde hij de hoorn weer op
het apparaat. Eindelijk.
Er werd op de deur geklopt, Breiman
stak zijn hoofd om de hoek met alle
mines van een samenzweerder.
(Wordt vervolgd)
BOA-CON STRICT OR
Een 33-jarige arbeider, die het
Britse parlementslid Sir Walter Da
venport niet een mes had verwond,
is voor een juryrechtbank in Maccles
field, Noord-Engeland verschenen.
Volgens de politie zou de man ver
klaard hebben, dat hij het voeren van
adellyke titels verkeerd vond.
Sir Walter verscheen in een rolstoel
voor de rechtbank.
SPIERONTS TERING
De 42-jarige Britse mevrouw Ma-
bel Henderson heeft haar vijfde kind
te wereld gebracht. Zo op het oog
niets bijzonders, maar ze heeft tot op
enkele uren voor de bevalling niets
vermoed van dit blijde gebeuren.
„Ze vond een paar maanden gele
den wel dat ze zo dik werd", aldus
haar geschokte zuster Vera", en ging
op dieet."
„Twee dagen geleden kreeg ze pijn
en ging naar een arts, die spierontste-
king constateerde en haar naar een
ziekenhuis stuurde. Nauwelijks 48
uur later kwam de baby".
Moeder en kind (7.5 pond), maken
het wel.
ANTIPATHIE
Dat agenten van politie hun
kalmte toch ook niet onder alle om
standigheden bewaren zelfs niet
wanneer de andere partij een vrouw
is bewees vrijdag agent James
Foligno uit South Orange in de
Amerikaanse staat New Jersey
Mevrouw stopte voor het bureau
waar Foligno verbalen zat uit te
werken en wijzend op haar auto,
zei ze tegen hem: Hij zit achterin".
Dat „hij" was een ruim anderhal
ve meter lange boa-constrictor. Me
vrouw vertelde dat het beest
dat ze cadeau ging doen aan een
jarig neefje tijdens de rit uit
zijn kooi was gebroken. „Hij bijt
niet, zei ze, maar Foligno had, toen
al een gil geslaakt die bepaald niet
des mans, laat staan des agents,
is.
Twee collega's snelden te hulp
en sloten de boa opnieuw op. Fo
ligno was zo verbijsterd, dat hij ver
gat de naam vaii de vrouw op te
schrijven.
IJDELHEID
De Amerikaanse gehoorapparaten-
fabrikant E. Kenney heeft onlangs in
Washington verklaard, dat mensen
die een gehoorapparaat nodig hebben
uit overwegingen van ijdelheid liever
285 dollar neertellen voor een appa
raat dat ze kunnen wegwerken, dan
de 85 voor het apparaat dat even goed
is maar het gebrek uitdraagt.
Het gevolg hiervan is, dat slecht
horenden veleer grijpen naar het ach
ter het oor verborgen en dikwijls in
brilmonturen verdonkeremaande ap
paraatje met miniatuurtransistors,
dan naar het apparaat waarvan de
energievoorziening gebeurt vanuit een
doos op het lichaam.
Alleen in noodgevallen
De Duitse bisschoppen hebben
drie weken voor het concilie een
belangrijke verklaring gepubli
ceerd met daarin een plechtige
schuldbekentenis.
Sedert het laatste Concilie, aldus de
Duitse bisschoppen, heeft zich ons land
met reuzenschreden geïndustrialiseerd,
terwijl tegelijk zich een snelle urbani
satie voltrok. Smartelijk daarbij is, dat
in deze stormachtige overgangstijd naar
een nieuwe levenswijze vele christenen
hun contact met de Kerk verloren en
hun godsdienstig leven opgaven. Onze
schuldbekentenis nu voor het Concilie
kan ook niet langs de eeuwenoude er
gernis van de christelijke gescheidenheid.
Bijzonder in Duitsland, waar deze schei
ding begon, lijden wij met smart onder
deze diepe wonde in het lichaam van
Christus. Wij kunnen ons daarvan niet
afmaken als van een voldongen feit uit
de geschiedenis. Wij voelen ons daaren
tegen met duizend banden gebonden aan
die grote tragiek der Kerk in ons land
en voelen ons gedrongen een confiteor te
bidden.
De minister van Binnenlandse Zaken
stelt aan de Tweede Kamer voor een
nieuwe gemeente „Bijlmermeer" te stich
ten. Deze nieuwe stad zou moeten wor
den gevormd door de gemeenten Die-
men en Ouder-Amstel, alsmede westelijk
Weesperkarspel, waarin de Bijlmermeer
polder is gelegen. De gemeente Weesp
zal dan als zodanig blijven bestaan.
Dit voorstel is vervat in een nota van
wijziging op het ontwërp van wet uit
1958 tot opheffing van de gemeenten An
keveen, 's-Graveland, Kortenhoef, Weesp
en Weesperkarspel en vorming van nieu
we gemeenten *s-Graveland en Weesp,
alsmede wijziging van de grenzen der ge
meenten Hilversum, Naarden en Ouder-
Amstel. De behandeling van dit wets
voorstel is verleden jaar december we
gens bezwaren geschorst.
„B. en w. van Amsterdam hebben met
grote teleurstelling kennis genomen van
het feit, dat de minister ondanks de ernst
waarmede van de zijde van Amsterdam
met deugdelijke argumenten is gepleit
voor het scheppen van mogelijkheden tot
leniging van alle vormen van woning
nood van de Amsterdamse bevolking,
niet wenst, dat de Bijlmermeer als ge
bied voor volkswoningbouw bij de
hoofdstad wordt gevoegd en door Am
sterdam wordt bebouwd". Aldus burge
meester en wethouders van Amsterdam
in hun reactie op de door minister
Toxopeus ingediende nota van wijzigin
gen.
De christen draagt echter niet alleen
verantwoordelijkheid voor de Kerk,
maar ook voor de gehele mensheid. In
dit heroïsche uur roepen wij onze gelo
vigen op tot ernstige boete over al die
verschrikkelijke misdaden, die godloze
machthebbers in naam van ons volk te
gen de rechten van de mens bedreven
hebben. En in het bijzonder herinneren
wij aan de onmenselijke vernietiging
van het joodse volk. Al onze schuld en
al ons versagen willen wij eerlijk be
kennen en rouwmoedig voor God belij
den, opdat Hij deze zonden van ons weg
neemt. Degene, die zich door machts
wellust liet verblinden, heeft des te meer
reden tot boete en verzoening.
De tien leden van de KVP-raadsfrac-
tie Sittard hebben donderdagavond uit
protest tegen de aanwezigheid van de heer
C.B.N.H. Servaes als wethouder, de ver
gadering verlaten, toen deze nog maar
nauwelijks was begonnen.
De heer Servaes heeft enkele dagen gele
den bedankt, maar is krachtens de wet
nog acht dagen na deze raadszitting raads
lid en wethouder. De heer Servaes heeft
bedankt uit protest tegen de zijns inziens
ondemocratische handelwijze van de K.V.
P. Hij heeft ook het lidmaatschap van de
ze partij opgezegd. Zoals gemeld, eiste
de KVP in Sittard alle vier de wethou
derszetels op, ofschoon zij in de raad de
kleinst mogelijke meerderheid had. De
heer Servaes, die door de KVP niet als
wethouder werd gewenst, werd gekozen
dankzij de steun van de katholieke demo
cratische partij (K.D.P.)
De brief van de heer Servaes. waarin hij
als raadslid en wethouder bedankte ont
lokte enkele sprekers scherpe kritiek. In
dit schrijven gewaagt de heer Servaes van
„onvoorstelbare gebeurtenissen, welke hij
in onze westerse democratie voor onmoge
lijk had gehouden en die hem en zijn ge
zin na de wethoudersverkiezingen op 4
september diep hadden getroffen". Van
de zijde van de K.D.P. werd het heengaan
van de heer Servaes betreurd. Een van
de K.D.P .-raadsleden merkte op: „De
woorden die ondergronds jegens de heer
Servaes zijn gebezigd, zijn te slecht om ze
hier zelfs maar te noemen". Ondanks 15
minuten schorsing van de vergadering
keerden de K.V.P.-raadsleden niet terug.
Bij de voortzetting van de vergadering
werden de geloofsbrieven van de nieuwe
K.V.P.-leden de heren L. Nijsten en Th.
Wessels in orde bevonden, zodat de ko
mende vergadering, waarin beide heren
de zuiveringseed moeten afleggen, de K.V.
P. weer de meerderheid in de gemeente
raad van Sittard zal brengen.
De verhoging van de wethouderssalaris
sen van ƒ7315 tot ƒ9185 werd goedge
keurd.
.0-3. Het was geen wonder, dat Hinter
anuit de ballon geen soldaten op liet
erboden militaire terrein zag staan,
ant de soldaten hadden zich verkleed
•iet bosjes hei. om niet gezien te wor-
"ii door de vijand. Het was wel een
(en-vijand, maar het moest toch alle-
ïaal zo echt mogelijk lijken.
De oefeningen stonden onder leiding
van generaal F.Q. IJbel. een geducht
veldheer, die kort geleden ook een dik
boek geschreven had. ..Tactische aan-
valswijzen" heette dat boek. maar het
was per abuis in de muziekhandel te
recht gekomen.
Toen generaal IJbel dan ook door zijn
verrekijker de ballon zag naderen, be
gon hij bulderend te lachen. ,,Ha, een
ballon! Ha, ouderwetse tactiek, wordt
niet meer toegepast."
Hij riep zijn oppasser, de dienstplich
tige kanonpoetser derde klasse Brand
jes. ..Mail," zei de generaal, „de vijand
houdt een verkenningsvlucht met 'n bal
lon! Ik zal dit vliegend voorwerp per
soonlijk naar beneden halen. Laad het
kanon, mars!"
De oppasser haalde een houten oe
fen-kogel en duwde die in de loop.
„Mikken!" beval de generaal. „Vuur!
Het kanon gaf een luide bulder en
de kogel spoedde zich in de richting
van de ballon. Dat zag er niet mooi
uit voor onze drie vriendjes
